LXX: Bel.

Βὴλ καὶ Δράκων

ἐκ προφητείας Αμβακουμ υἱου̃ 'Ιησου̃ ἐκ τη̃ς φυλη̃ς Λευι

² ἄνθρωπός τις ἠ̃ν ἱερεύς ὡ̨̃ ὄνομα Δανιηλ υἱὸς Αβαλ συμβιωτὴς του̃ βασιλέως Βαβυλω̃νος

³ καὶ ἠ̃ν εἴδωλον Βηλ ὃ ἐσέβοντο οἱ Βαβυλώνιοι ἀνηλίσκετο δὲ αὐτω̨̃ καθ' ἑκάστην ἡμέραν σεμιδάλεως ἀρτάβαι δέκα δύο καὶ πρόβατα τέσσαρα καὶ ἐλαίου μετρηταὶ ἕξ

⁴ καὶ ὁ βασιλεὺς ἐσέβετο αὐτόν καὶ ἐπορεύετο ὁ βασιλεὺς καθ' ἑκάστην ἡμέραν καὶ προσεκύνει αὐτω̨̃ Δανιηλ δὲ προσηύχετο πρὸς κύριον

⁵ καὶ εἰ̃πεν ὁ βασιλεὺς τω̨̃ Δανιηλ διὰ τί οὐ προσκυνει̃ς τω̨̃ Βηλ καὶ εἰ̃πε Δανιηλ πρὸς τὸν βασιλέα οὐδένα σέβομαι ἐγὼ εἰ μὴ κύριον τὸν θεὸν τὸν κτίσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γη̃ν καὶ ἔχοντα πάσης σαρκὸς κυριείαν

⁶ εἰ̃πεν δὲ ὁ βασιλεὺς αὐτω̨̃ οὑ̃τος οὐ̃ν οὐκ ἔστι θεός οὐχ ὁρα̨̃ς ὅσα εἰς αὐτὸν δαπανα̃ται καθ' ἑκάστην ἡμέραν

⁷ καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ Δανιηλ μηδαμω̃ς μηδείς σε παραλογιζέσθω οὑ̃τος γὰρ ἔσωθεν μὲν πήλινός ἐστιν ἔξωθεν δὲ χαλκου̃ς ὀμνύω δέ σοι κύριον τὸν θεὸν τω̃ν θεω̃ν ὅτι οὐθὲν βέβρωκε πώποτε οὑ̃τος

⁸ καὶ θυμωθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐκάλεσε τοὺς προεστηκότας του̃ ἱερου̃ καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς παραδείξατε τὸν ἐσθίοντα τὰ παρασκευαζόμενα τω̨̃ Βηλ εἰ δὲ μή γε ἀποθανει̃σθε ἢ Δανιηλ ὁ φάσκων μὴ ἐσθίεσθαι αὐτὰ ὑπ' αὐτου̃ οἱ δὲ εἰ̃παν αὐτὸς ὁ Βηλ ἐστὶν ὁ κατεσθίων αὐτά

⁹ εἰ̃πε δὲ Δανιηλ πρὸς τὸν βασιλέα γινέσθω οὕτως ἐὰν μὴ παραδείξω ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ Βηλ ὁ κατεσθίων ταυ̃τα ἀποθανου̃μαι καὶ πάντες οἱ παρ' ἐμου̃ ἠ̃σαν δὲ τω̨̃ Βηλ ἱερει̃ς ἑβδομήκοντα χωρὶς γυναικω̃ν καὶ τέκνων

¹⁰ ἤγαγον δέ τὸν βασιλέα εἰς τὸ εἰδώλιον

¹¹ καὶ παρετέθη τὰ βρώματα ἐνώπιον του̃ βασιλέως καὶ του̃ Δανιηλ καὶ οἰ̃νος κερασθεὶς εἰσηνέχθη καὶ παρετέθη τω̨̃ Βηλ καὶ εἰ̃πεν Δανιηλ σὺ αὐτὸς ὁρα̨̃ς ὅτι κει̃ται ταυ̃τα βασιλευ̃ σὺ οὐ̃ν ἐπισφράγισαι τὰς κλει̃δας του̃ ναου̃ ἐπὰν κλεισθη̨̃

¹³ ἤρεσε δὲ ὁ λόγος τω̨̃ βασιλει̃

¹⁴ ὁ δὲ Δανιηλ ἐκέλευσε τοὺς παρ' αὐτου̃ ἐκβαλόντας πάντας ἐκ του̃ ναου̃ καταση̃σαι ὅλον τὸν ναὸν σποδω̨̃ οὐθενὸς τω̃ν ἐκτὸς αὐτου̃ εἰδότος καὶ τότε τὸν ναὸν ἐκέλευσε σφραγίσαι τω̨̃ του̃ βασιλέως δακτυλίω̨ καὶ τοι̃ς δακτυλίοις τινω̃ν ἐνδόξων ἱερέων καὶ ἐγένετο οὕτως

¹⁵-¹⁷ καὶ ἐγένετο τη̨̃ ἐπαύριον παρεγένοντο ἐπὶ τὸν τόπον οἱ δὲ ἱερει̃ς του̃ Βηλ διὰ ψευδοθυρίδων εἰσελθόντες κατεφάγοσαν πάντα τὰ παρακείμενα τω̨̃ Βηλ καὶ ἐξέπιον τὸν οἰ̃νον καὶ εἰ̃πεν Δανιηλ ἐπίδετε τὰς σφραγι̃δας ὑμω̃ν εἰ μένουσιν ἄνδρες ἱερει̃ς καὶ σὺ δέ βασιλευ̃ σκέψαι μή τί σοι ἀσύμφωνον γεγένηται καὶ εὑ̃ρον ὡς ἠ̃ν ἡ σφραγίς καὶ ἀπέβαλον τὴν σφραγι̃δα

¹⁸ καὶ ἀνοίξαντες τὰς θύρας εἴδοσαν δεδαπανημένα πάντα τὰ παρατεθέντα καὶ τὰς τραπέζας κενάς καὶ ἐχάρη ὁ βασιλεὺς καὶ εἰ̃πεν πρὸς τὸν Δανιηλ μέγας ἐστὶν ὁ Βηλ καὶ οὐκ ἔστι παρ' αὐτω̨̃ δόλος

¹⁹ καὶ ἐγέλασε Δανιηλ σφόδρα καὶ εἰ̃πεν τω̨̃ βασιλει̃ δευ̃ρο ἰδὲ τὸν δόλον τω̃ν ἱερέων καὶ εἰ̃πεν Δανιηλ βασιλευ̃ ταυ̃τα τὰ ἴχνη τίνος ἐστί

²⁰ καὶ εἰ̃πεν ὁ βασιλεύς ἀνδρω̃ν καὶ γυναικω̃ν καὶ παιδίων

²¹ καὶ ἐπη̃λθεν ἐπὶ τὸν οἰ̃κον ἐν ὡ̨̃ ἠ̃σαν οἱ ἱερει̃ς καταγινόμενοι καὶ εὑ̃ρε τὰ βρώματα του̃ Βηλ καὶ τὸν οἰ̃νον καὶ ἐπέδειξε Δανιηλ τω̨̃ βασιλει̃ τὰ ψευδοθύρια δι' ὡ̃ν εἰσπορευόμενοι οἱ ἱερει̃ς ἐδαπάνων τὰ παρατιθέμενα τω̨̃ Βηλ

²² καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ὁ βασιλεὺς ἐκ του̃ Βηλίου καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς τω̨̃ Δανιηλ καὶ τὴν δαπάνην τὴν εἰς αὐτὸν ἔδωκε τω̨̃ Δανιηλ τὸν δὲ Βηλ κατέστρεψε

²³ καὶ ἠ̃ν δράκων ἐν τω̨̃ αὐτω̨̃ τόπω̨ καὶ ἐσέβοντο αὐτὸν οἱ Βαβυλώνιοι

²⁴ καὶ εἰ̃πεν ὁ βασιλεὺς τω̨̃ Δανιηλ μὴ καὶ του̃τον ἐρει̃ς ὅτι χαλκου̃ς ἐστιν ἰδοὺ ζη̨̃ καὶ ἐσθίει καὶ πίνει προσκύνησον αὐτω̨̃

²⁵ καὶ εἰ̃πεν Δανιηλ βασιλευ̃ δός μοι τὴν ἐξουσίαν καὶ ἀνελω̃ τὸν δράκοντα ἄνευ σιδήρου καὶ ῥάβδου

²⁶ καὶ συνεχώρησεν αὐτω̨̃ ὁ βασιλεὺς καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ δέδοταί σοι

²⁷ καὶ λαβὼν ὁ Δανιηλ πίσσης μνα̃ς τριάκοντα καὶ στέαρ καὶ τρίχας ἥψησεν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ ἐποίησε μάζαν καὶ ἐνέβαλεν εἰς τὸ στόμα του̃ δράκοντος καὶ φαγὼν διερράγη καὶ ἔδειξεν αὐτὸν τω̨̃ βασιλει̃ λέγων οὐ ταυ̃τα σέβεσθε βασιλευ̃

²⁸ καὶ συνήχθησαν οἱ ἀπὸ τη̃ς χώρας πάντες ἐπὶ τὸν Δανιηλ καὶ εἰ̃παν Ιουδαι̃ος γέγονεν ὁ βασιλεύς τὸν Βηλ κατέστρεψε καὶ τὸν δράκοντα ἀπέκτεινε

³⁰ καὶ ἰδὼν ὁ βασιλεὺς ὅτι ἐπισυνήχθη ὁ ὄχλος τη̃ς χώρας ἐπ' αὐτόν ἐκάλεσε τοὺς συμβιωτὰς αὐτου̃ καὶ εἰ̃πεν δίδωμι τὸν Δανιηλ εἰς ἀπώλειαν

^31/32 ἠ̃ν δὲ λάκκος ἐν ὡ̨̃ ἐτρέφοντο λέοντες ἑπτά οἱ̃ς παρεδίδοντο οἱ ἐπίβουλοι του̃ βασιλέως καὶ ἐχορηγει̃το αὐτοι̃ς καθ' ἑκάστην ἡμέραν τω̃ν ἐπιθανατίων σώματα δύο καὶ ἐνεβάλοσαν τὸν Δανιηλ οἱ ὄχλοι εἰς ἐκει̃νον τὸν λάκκον ἵνα καταβρωθη̨̃ καὶ μηδὲ ταφη̃ς τύχη̨ καὶ ἠ̃ν ἐν τω̨̃ λάκκω̨ Δανιηλ ἡμέρας ἕξ

³³ καὶ ἐγένετο τη̨̃ ἡμέρα̨ τη̨̃ ἕκτη̨ καὶ ἠ̃ν Αμβακουμ ἔχων ἄρτους ἐντεθρυμμένους ἐν σκάφη̨ ἐν ἑψήματι καὶ στάμνον οἴνου κεκερασμένου καὶ ἐπορεύετο εἰς τὸ πεδίον πρὸς τοὺς θεριστάς

³⁴ καὶ ἐλάλησεν ἄγγελος κυρίου πρὸς Αμβακουμ λέγων τάδε λέγει σοι κύριος ὁ θεός τὸ ἄριστον ὃ ἔχεις ἀπένεγκε Δανιηλ εἰς τὸν λάκκον τω̃ν λεόντων ἐν Βαβυλω̃νι

³⁵ καὶ εἰ̃πεν Αμβακουμ κύριε ὁ θεός οὐχ ἑώρακα τὴν Βαβυλω̃να καὶ τὸν λάκκον οὐ γινώσκω που̃ ἐστι

³⁶ καὶ ἐπιλαβόμενος αὐτου̃ ὁ ἄγγελος κυρίου του̃ Αμβακουμ τη̃ς κόμης αὐτου̃ τη̃ς κεφαλη̃ς ἔθηκεν αὐτὸν ἐπάνω του̃ λάκκου του̃ ἐν Βαβυλω̃νι

³⁷ καὶ εἰ̃πεν Αμβακουμ πρὸς Δανιηλ ἀναστὰς φάγε τὸ ἄριστον ὃ ἀπέστειλέ σοι κύριος ὁ θεός

³⁸ καὶ εἰ̃πε Δανιηλ ἐμνήσθη γάρ μου κύριος ὁ θεὸς ὁ μὴ ἐγκαταλείπων τοὺς ἀγαπω̃ντας αὐτόν

³⁹ καὶ ἔφαγε Δανιηλ ὁ δὲ ἄγγελος κυρίου κατέστησε τὸν Αμβακουμ ὅθεν αὐτὸν ἔλαβε τη̨̃ αὐτη̨̃ ἡμέρα̨ ὁ δὲ κύριος ὁ θεὸς ἐμνήσθη του̃ Δανιηλ

⁴⁰ ἐξη̃λθε δὲ ὁ βασιλεὺς μετὰ ταυ̃τα πενθω̃ν τὸν Δανιηλ καὶ ἐγκύψας εἰς τὸν λάκκον ὁρα̨̃ αὐτὸν καθήμενον

⁴¹ καὶ ἀναβοήσας εἰ̃πεν ὁ βασιλεύς μέγας ἐστὶ κύριος ὁ θεός καὶ οὐκ ἔστι πλὴν αὐτου̃ ἄλλος

⁴² καὶ ἐξήγαγεν ὁ βασιλεὺς τὸν Δανιηλ ἐκ του̃ λάκκου καὶ τοὺς αἰτίους τη̃ς ἀπωλείας αὐτου̃ ἐνέβαλεν εἰς τὸν λάκκον ἐνώπιον του̃ Δανιηλ καὶ κατεβρώθησαν

Книго

[X]