LXX: Jer.

‛Ιερεμίας

^1:1 τὸ ῥη̃μα του̃ θεου̃ ὃ ἐγένετο ἐπὶ Ιερεμιαν τὸν του̃ Χελκιου ἐκ τω̃ν ἱερέων ὃς κατώ̨κει ἐν Αναθωθ ἐν γη̨̃ Βενιαμιν

^1:2 ὃς ἐγενήθη λόγος του̃ θεου̃ πρὸς αὐτὸν ἐν ται̃ς ἡμέραις Ιωσια υἱου̃ Αμως βασιλέως Ιουδα ἔτους τρισκαιδεκάτου ἐν τη̨̃ βασιλεία̨ αὐτου̃

^1:3 καὶ ἐγένετο ἐν ται̃ς ἡμέραις Ιωακιμ υἱου̃ Ιωσια βασιλέως Ιουδα ἕως ἑνδεκάτου ἔτους Σεδεκια υἱου̃ Ιωσια βασιλέως Ιουδα ἕως τη̃ς αἰχμαλωσίας Ιερουσαλημ ἐν τω̨̃ πέμπτω̨ μηνί

^1:4 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων

^1:5 πρὸ του̃ με πλάσαι σε ἐν κοιλία̨ ἐπίσταμαί σε καὶ πρὸ του̃ σε ἐξελθει̃ν ἐκ μήτρας ἡγίακά σε προφήτην εἰς ἔθνη τέθεικά σε

^1:6 καὶ εἰ̃πα ὠ̃ δέσποτα κύριε ἰδοὺ οὐκ ἐπίσταμαι λαλει̃ν ὅτι νεώτερος ἐγώ εἰμι

^1:7 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με μὴ λέγε ὅτι νεώτερος ἐγώ εἰμι ὅτι πρὸς πάντας οὓς ἐὰν ἐξαποστείλω σε πορεύση̨ καὶ κατὰ πάντα ὅσα ἐὰν ἐντείλωμαί σοι λαλήσεις

^1:8 μὴ φοβηθη̨̃ς ἀπὸ προσώπου αὐτω̃ν ὅτι μετὰ σου̃ ἐγώ εἰμι του̃ ἐξαιρει̃σθαί σε λέγει κύριος

^1:9 καὶ ἐξέτεινεν κύριος τὴν χει̃ρα αὐτου̃ πρός με καὶ ἥψατο του̃ στόματός μου καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με ἰδοὺ δέδωκα τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου

^1:10 ἰδοὺ κατέστακά σε σήμερον ἐπὶ ἔθνη καὶ βασιλείας ἐκριζου̃ν καὶ κατασκάπτειν καὶ ἀπολλύειν καὶ ἀνοικοδομει̃ν καὶ καταφυτεύειν

^1:11 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων τί σὺ ὁρα̨̃ς Ιερεμια καὶ εἰ̃πα βακτηρίαν καρυΐνην

^1:12 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με καλω̃ς ἑώρακας διότι ἐγρήγορα ἐγὼ ἐπὶ τοὺς λόγους μου του̃ ποιη̃σαι αὐτούς

^1:13 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με ἐκ δευτέρου λέγων τί σὺ ὁρα̨̃ς καὶ εἰ̃πα λέβητα ὑποκαιόμενον καὶ τὸ πρόσωπον αὐτου̃ ἀπὸ προσώπου βορρα̃

^1:14 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με ἀπὸ προσώπου βορρα̃ ἐκκαυθήσεται τὰ κακὰ ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικου̃ντας τὴν γη̃ν

^1:15 διότι ἰδοὺ ἐγὼ συγκαλω̃ πάσας τὰς βασιλείας ἀπὸ βορρα̃ τη̃ς γη̃ς λέγει κύριος καὶ ἥξουσιν καὶ θήσουσιν ἕκαστος τὸν θρόνον αὐτου̃ ἐπὶ τὰ πρόθυρα τω̃ν πυλω̃ν Ιερουσαλημ καὶ ἐπὶ πάντα τὰ τείχη τὰ κύκλω̨ αὐτη̃ς καὶ ἐπὶ πάσας τὰς πόλεις Ιουδα

^1:16 καὶ λαλήσω πρὸς αὐτοὺς μετὰ κρίσεως περὶ πάσης τη̃ς κακίας αὐτω̃ν ὡς ἐγκατέλιπόν με καὶ ἔθυσαν θεοι̃ς ἀλλοτρίοις καὶ προσεκύνησαν τοι̃ς ἔργοις τω̃ν χειρω̃ν αὐτω̃ν

^1:17 καὶ σὺ περίζωσαι τὴν ὀσφύν σου καὶ ἀνάστηθι καὶ εἰπὸν πρὸς αὐτοὺς πάντα ὅσα ἂν ἐντείλωμαί σοι μὴ φοβηθη̨̃ς ἀπὸ προσώπου αὐτω̃ν μηδὲ πτοηθη̨̃ς ἐναντίον αὐτω̃ν ὅτι μετὰ σου̃ ἐγώ εἰμι του̃ ἐξαιρει̃σθαί σε λέγει κύριος

^1:18 ἰδοὺ τέθεικά σε ἐν τη̨̃ σήμερον ἡμέρα̨ ὡς πόλιν ὀχυρὰν καὶ ὡς τει̃χος χαλκου̃ν ὀχυρὸν ἅπασιν τοι̃ς βασιλευ̃σιν Ιουδα καὶ τοι̃ς ἄρχουσιν αὐτου̃ καὶ τω̨̃ λαω̨̃ τη̃ς γη̃ς

^1:19 καὶ πολεμήσουσίν σε καὶ οὐ μὴ δύνωνται πρὸς σέ διότι μετὰ σου̃ ἐγώ εἰμι του̃ ἐξαιρει̃σθαί σε εἰ̃πεν κύριος

^2:2 καὶ εἰ̃πεν τάδε λέγει κύριος ἐμνήσθην ἐλέους νεότητός σου καὶ ἀγάπης τελειώσεώς σου του̃ ἐξακολουθη̃σαί σε τω̨̃ ἁγίω̨ Ισραηλ λέγει κύριος

^2:3 ἅγιος Ισραηλ τω̨̃ κυρίω̨ ἀρχὴ γενημάτων αὐτου̃ πάντες οἱ ἔσθοντες αὐτὸν πλημμελήσουσιν κακὰ ἥξει ἐπ' αὐτούς φησὶν κύριος

^2:4 ἀκούσατε λόγον κυρίου οἰ̃κος Ιακωβ καὶ πα̃σα πατριὰ οἴκου Ισραηλ

^2:5 τάδε λέγει κύριος τί εὕροσαν οἱ πατέρες ὑμω̃ν ἐν ἐμοὶ πλημμέλημα ὅτι ἀπέστησαν μακρὰν ἀπ' ἐμου̃ καὶ ἐπορεύθησαν ὀπίσω τω̃ν ματαίων καὶ ἐματαιώθησαν

^2:6 καὶ οὐκ εἰ̃παν που̃ ἐστιν κύριος ὁ ἀναγαγὼν ἡμα̃ς ἐκ γη̃ς Αἰγύπτου ὁ καθοδηγήσας ἡμα̃ς ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ἐν γη̨̃ ἀπείρω̨ καὶ ἀβάτω̨ ἐν γη̨̃ ἀνύδρω̨ καὶ ἀκάρπω̨ ἐν γη̨̃ ἐν ἡ̨̃ οὐ διώδευσεν ἐν αὐτη̨̃ οὐθὲν καὶ οὐ κατώ̨κησεν ἐκει̃ υἱὸς ἀνθρώπου

^2:7 καὶ εἰσήγαγον ὑμα̃ς εἰς τὸν Κάρμηλον του̃ φαγει̃ν ὑμα̃ς τοὺς καρποὺς αὐτου̃ καὶ τὰ ἀγαθὰ αὐτου̃ καὶ εἰσήλθατε καὶ ἐμιάνατε τὴν γη̃ν μου καὶ τὴν κληρονομίαν μου ἔθεσθε εἰς βδέλυγμα

^2:8 οἱ ἱερει̃ς οὐκ εἰ̃παν που̃ ἐστιν κύριος καὶ οἱ ἀντεχόμενοι του̃ νόμου οὐκ ἠπίσταντό με καὶ οἱ ποιμένες ἠσέβουν εἰς ἐμέ καὶ οἱ προφη̃ται ἐπροφήτευον τη̨̃ Βααλ καὶ ὀπίσω ἀνωφελου̃ς ἐπορεύθησαν

^2:9 διὰ του̃το ἔτι κριθήσομαι πρὸς ὑμα̃ς λέγει κύριος καὶ πρὸς τοὺς υἱοὺς τω̃ν υἱω̃ν ὑμω̃ν κριθήσομαι

^2:10 διότι διέλθετε εἰς νήσους Χεττιιμ καὶ ἴδετε καὶ εἰς Κηδαρ ἀποστείλατε καὶ νοήσατε σφόδρα καὶ ἴδετε εἰ γέγονεν τοιαυ̃τα

^2:11 εἰ ἀλλάξονται ἔθνη θεοὺς αὐτω̃ν καὶ οὑ̃τοι οὔκ εἰσιν θεοί ὁ δὲ λαός μου ἠλλάξατο τὴν δόξαν αὐτου̃ ἐξ ἡ̃ς οὐκ ὠφεληθήσονται

^2:12 ἐξέστη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ τούτω̨ καὶ ἔφριξεν ἐπὶ πλει̃ον σφόδρα λέγει κύριος

^2:13 ὅτι δύο πονηρὰ ἐποίησεν ὁ λαός μου ἐμὲ ἐγκατέλιπον πηγὴν ὕδατος ζωη̃ς καὶ ὤρυξαν ἑαυτοι̃ς λάκκους συντετριμμένους οἳ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν

^2:14 μὴ δου̃λός ἐστιν Ισραηλ ἢ οἰκογενής ἐστιν διὰ τί εἰς προνομὴν ἐγένετο

^2:15 ἐπ' αὐτὸν ὠρύοντο λέοντες καὶ ἔδωκαν τὴν φωνὴν αὐτω̃ν οἳ ἔταξαν τὴν γη̃ν αὐτου̃ εἰς ἔρημον καὶ αἱ πόλεις αὐτου̃ κατεσκάφησαν παρὰ τὸ μὴ κατοικει̃σθαι

^2:16 καὶ υἱοὶ Μέμφεως καὶ Ταφνας ἔγνωσάν σε καὶ κατέπαιζόν σου

^2:17 οὐχὶ ταυ̃τα ἐποίησέν σοι τὸ καταλιπει̃ν σε ἐμέ λέγει κύριος ὁ θεός σου

^2:18 καὶ νυ̃ν τί σοι καὶ τη̨̃ ὁδω̨̃ Αἰγύπτου του̃ πιει̃ν ὕδωρ Γηων καὶ τί σοι καὶ τη̨̃ ὁδω̨̃ 'Ασσυρίων του̃ πιει̃ν ὕδωρ ποταμω̃ν

^2:19 παιδεύσει σε ἡ ἀποστασία σου καὶ ἡ κακία σου ἐλέγξει σε καὶ γνω̃θι καὶ ἰδὲ ὅτι πικρόν σοι τὸ καταλιπει̃ν σε ἐμέ λέγει κύριος ὁ θεός σου καὶ οὐκ εὐδόκησα ἐπὶ σοί λέγει κύριος ὁ θεός σου

^2:20 ὅτι ἀπ' αἰω̃νος συνέτριψας τὸν ζυγόν σου διέσπασας τοὺς δεσμούς σου καὶ εἰ̃πας οὐ δουλεύσω ἀλλὰ πορεύσομαι ἐπὶ πα̃ν βουνὸν ὑψηλὸν καὶ ὑποκάτω παντὸς ξύλου κατασκίου ἐκει̃ διαχυθήσομαι ἐν τη̨̃ πορνεία̨ μου

^2:21 ἐγὼ δὲ ἐφύτευσά σε ἄμπελον καρποφόρον πα̃σαν ἀληθινήν πω̃ς ἐστράφης εἰς πικρίαν ἡ ἄμπελος ἡ ἀλλοτρία

^2:22 ἐὰν ἀποπλύνη̨ ἐν νίτρω̨ καὶ πληθύνη̨ς σεαυτη̨̃ πόαν κεκηλίδωσαι ἐν ται̃ς ἀδικίαις σου ἐναντίον ἐμου̃ λέγει κύριος

^2:23 πω̃ς ἐρει̃ς οὐκ ἐμιάνθην καὶ ὀπίσω τη̃ς Βααλ οὐκ ἐπορεύθην ἰδὲ τὰς ὁδούς σου ἐν τω̨̃ πολυανδρίω̨ καὶ γνω̃θι τί ἐποίησας ὀψὲ φωνὴ αὐτη̃ς ὠλόλυξεν τὰς ὁδοὺς αὐτη̃ς

^2:24 ἐπλάτυνεν ἐφ' ὕδατα ἐρήμου ἐν ἐπιθυμίαις ψυχη̃ς αὐτη̃ς ἐπνευματοφορει̃το παρεδόθη τίς ἐπιστρέψει αὐτήν πάντες οἱ ζητου̃ντες αὐτὴν οὐ κοπιάσουσιν ἐν τη̨̃ ταπεινώσει αὐτη̃ς εὑρήσουσιν αὐτήν

^2:25 ἀπόστρεψον τὸν πόδα σου ἀπὸ ὁδου̃ τραχείας καὶ τὸν φάρυγγά σου ἀπὸ δίψους ἡ δὲ εἰ̃πεν ἀνδριου̃μαι ὅτι ἠγαπήκει ἀλλοτρίους καὶ ὀπίσω αὐτω̃ν ἐπορεύετο

^2:26 ὡς αἰσχύνη κλέπτου ὅταν ἁλω̨̃ οὕτως αἰσχυνθήσονται οἱ υἱοὶ Ισραηλ αὐτοὶ καὶ οἱ βασιλει̃ς αὐτω̃ν καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτω̃ν καὶ οἱ ἱερει̃ς αὐτω̃ν καὶ οἱ προφη̃ται αὐτω̃ν

^2:27 τω̨̃ ξύλω̨ εἰ̃παν ὅτι πατήρ μου εἰ̃ σύ καὶ τω̨̃ λίθω̨ σὺ ἐγέννησάς με καὶ ἔστρεψαν ἐπ' ἐμὲ νω̃τα καὶ οὐ πρόσωπα αὐτω̃ν καὶ ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ τω̃ν κακω̃ν αὐτω̃ν ἐρου̃σιν ἀνάστα καὶ σω̃σον ἡμα̃ς

^2:28 καὶ που̃ εἰσιν οἱ θεοί σου οὓς ἐποίησας σεαυτω̨̃ εἰ ἀναστήσονται καὶ σώσουσίν σε ἐν καιρω̨̃ τη̃ς κακώσεώς σου ὅτι κατ' ἀριθμὸν τω̃ν πόλεών σου ἠ̃σαν θεοί σου Ιουδα καὶ κατ' ἀριθμὸν διόδων τη̃ς Ιερουσαλημ ἔθυον τη̨̃ Βααλ

^2:29 ἵνα τί λαλει̃τε πρός με πάντες ὑμει̃ς ἠσεβήσατε καὶ πάντες ὑμει̃ς ἠνομήσατε εἰς ἐμέ λέγει κύριος

^2:30 μάτην ἐπάταξα τὰ τέκνα ὑμω̃ν παιδείαν οὐκ ἐδέξασθε μάχαιρα κατέφαγεν τοὺς προφήτας ὑμω̃ν ὡς λέων ὀλεθρεύων καὶ οὐκ ἐφοβήθητε

^2:31 ἀκούσατε λόγον κυρίου τάδε λέγει κύριος μὴ ἔρημος ἐγενόμην τω̨̃ Ισραηλ ἢ γη̃ κεχερσωμένη διὰ τί εἰ̃πεν ὁ λαός μου οὐ κυριευθησόμεθα καὶ οὐχ ἥξομεν πρὸς σὲ ἔτι

^2:32 μὴ ἐπιλήσεται νύμφη τὸν κόσμον αὐτη̃ς καὶ παρθένος τὴν στηθοδεσμίδα αὐτη̃ς ὁ δὲ λαός μου ἐπελάθετό μου ἡμέρας ὡ̃ν οὐκ ἔστιν ἀριθμός

^2:33 τί ἔτι καλὸν ἐπιτηδεύσεις ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς σου του̃ ζητη̃σαι ἀγάπησιν οὐχ οὕτως ἀλλὰ καὶ σὺ ἐπονηρεύσω του̃ μια̃ναι τὰς ὁδούς σου

^2:34 καὶ ἐν ται̃ς χερσίν σου εὑρέθησαν αἵματα ψυχω̃ν ἀθώ̨ων οὐκ ἐν διορύγμασιν εὑ̃ρον αὐτούς ἀλλ' ἐπὶ πάση̨ δρυί

^2:35 καὶ εἰ̃πας ἀθω̨̃ός εἰμι ἀλλὰ ἀποστραφήτω ὁ θυμὸς αὐτου̃ ἀπ' ἐμου̃ ἰδοὺ ἐγὼ κρίνομαι πρὸς σὲ ἐν τω̨̃ λέγειν σε οὐχ ἥμαρτον

^2:36 τί κατεφρόνησας σφόδρα του̃ δευτερω̃σαι τὰς ὁδούς σου καὶ ἀπὸ Αἰγύπτου καταισχυνθήση̨ καθὼς κατη̨σχύνθης ἀπὸ Ασσουρ

^2:37 ὅτι καὶ ἐντευ̃θεν ἐξελεύση̨ καὶ αἱ χει̃ρές σου ἐπὶ τη̃ς κεφαλη̃ς σου ὅτι ἀπώσατο κύριος τὴν ἐλπίδα σου καὶ οὐκ εὐοδωθήση̨ ἐν αὐτη̨̃

^3:1 ἐὰν ἐξαποστείλη̨ ἀνὴρ τὴν γυναι̃κα αὐτου̃ καὶ ἀπέλθη̨ ἀπ' αὐτου̃ καὶ γένηται ἀνδρὶ ἑτέρω̨ μὴ ἀνακάμπτουσα ἀνακάμψει πρὸς αὐτὸν ἔτι οὐ μιαινομένη μιανθήσεται ἡ γυνὴ ἐκείνη καὶ σὺ ἐξεπόρνευσας ἐν ποιμέσιν πολλοι̃ς καὶ ἀνέκαμπτες πρός με λέγει κύριος

^3:2 ἀ̃ρον εἰς εὐθει̃αν τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἰδέ που̃ οὐχὶ ἐξεφύρθης ἐπὶ ται̃ς ὁδοι̃ς ἐκάθισας αὐτοι̃ς ὡσεὶ κορώνη ἐρημουμένη καὶ ἐμίανας τὴν γη̃ν ἐν ται̃ς πορνείαις σου καὶ ἐν ται̃ς κακίαις σου

^3:3 καὶ ἔσχες ποιμένας πολλοὺς εἰς πρόσκομμα σεαυτη̨̃ ὄψις πόρνης ἐγένετό σοι ἀπηναισχύντησας πρὸς πάντας

^3:4 οὐχ ὡς οἰ̃κόν με ἐκάλεσας καὶ πατέρα καὶ ἀρχηγὸν τη̃ς παρθενίας σου

^3:5 μὴ διαμενει̃ εἰς τὸν αἰω̃να ἢ διαφυλαχθήσεται εἰς νει̃κος ἰδοὺ ἐλάλησας καὶ ἐποίησας τὰ πονηρὰ ταυ̃τα καὶ ἠδυνάσθης

^3:6 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με ἐν ται̃ς ἡμέραις Ιωσια του̃ βασιλέως εἰ̃δες ἃ ἐποίησέν μοι ἡ κατοικία του̃ Ισραηλ ἐπορεύθησαν ἐπὶ πα̃ν ὄρος ὑψηλὸν καὶ ὑποκάτω παντὸς ξύλου ἀλσώδους καὶ ἐπόρνευσαν ἐκει̃

^3:7 καὶ εἰ̃πα μετὰ τὸ πορνευ̃σαι αὐτὴν ταυ̃τα πάντα πρός με ἀνάστρεψον καὶ οὐκ ἀνέστρεψεν καὶ εἰ̃δεν τὴν ἀσυνθεσίαν αὐτη̃ς ἡ ἀσύνθετος Ιουδα

^3:8 καὶ εἰ̃δον διότι περὶ πάντων ὡ̃ν κατελήμφθη ἐν οἱ̃ς ἐμοιχα̃το ἡ κατοικία του̃ Ισραηλ καὶ ἐξαπέστειλα αὐτὴν καὶ ἔδωκα αὐτη̨̃ βιβλίον ἀποστασίου εἰς τὰς χει̃ρας αὐτη̃ς καὶ οὐκ ἐφοβήθη ἡ ἀσύνθετος Ιουδα καὶ ἐπορεύθη καὶ ἐπόρνευσεν καὶ αὐτή

^3:9 καὶ ἐγένετο εἰς οὐθὲν ἡ πορνεία αὐτη̃ς καὶ ἐμοίχευσεν τὸ ξύλον καὶ τὸν λίθον

^3:10 καὶ ἐν πα̃σιν τούτοις οὐκ ἐπεστράφη πρός με ἡ ἀσύνθετος Ιουδα ἐξ ὅλης τη̃ς καρδίας αὐτη̃ς ἀλλ' ἐπὶ ψεύδει

^3:11 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με ἐδικαίωσεν τὴν ψυχὴν αὐτου̃ Ισραηλ ἀπὸ τη̃ς ἀσυνθέτου Ιουδα

^3:12 πορεύου καὶ ἀνάγνωθι τοὺς λόγους τούτους πρὸς βορρα̃ν καὶ ἐρει̃ς ἐπιστράφητι πρός με ἡ κατοικία του̃ Ισραηλ λέγει κύριος καὶ οὐ στηριω̃ τὸ πρόσωπόν μου ἐφ' ὑμα̃ς ὅτι ἐλεήμων ἐγώ εἰμι λέγει κύριος καὶ οὐ μηνιω̃ ὑμι̃ν εἰς τὸν αἰω̃να

^3:13 πλὴν γνω̃θι τὴν ἀδικίαν σου ὅτι εἰς κύριον τὸν θεόν σου ἠσέβησας καὶ διέχεας τὰς ὁδούς σου εἰς ἀλλοτρίους ὑποκάτω παντὸς ξύλου ἀλσώδους τη̃ς δὲ φωνη̃ς μου οὐχ ὑπήκουσας λέγει κύριος

^3:14 ἐπιστράφητε υἱοὶ ἀφεστηκότες λέγει κύριος διότι ἐγὼ κατακυριεύσω ὑμω̃ν καὶ λήμψομαι ὑμα̃ς ἕνα ἐκ πόλεως καὶ δύο ἐκ πατρια̃ς καὶ εἰσάξω ὑμα̃ς εἰς Σιων

^3:15 καὶ δώσω ὑμι̃ν ποιμένας κατὰ τὴν καρδίαν μου καὶ ποιμανου̃σιν ὑμα̃ς ποιμαίνοντες μετ' ἐπιστήμης

^3:16 καὶ ἔσται ἐὰν πληθυνθη̃τε καὶ αὐξηθη̃τε ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἐν ται̃ς ἡμέραις ἐκείναις λέγει κύριος οὐκ ἐρου̃σιν ἔτι κιβωτὸς διαθήκης ἁγίου Ισραηλ οὐκ ἀναβήσεται ἐπὶ καρδίαν οὐκ ὀνομασθήσεται οὐδὲ ἐπισκεφθήσεται καὶ οὐ ποιηθήσεται ἔτι

^3:17 ἐν ται̃ς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ ἐκείνω̨ καλέσουσιν τὴν Ιερουσαλημ θρόνος κυρίου καὶ συναχθήσονται εἰς αὐτὴν πάντα τὰ ἔθνη καὶ οὐ πορεύσονται ἔτι ὀπίσω τω̃ν ἐνθυμημάτων τη̃ς καρδίας αὐτω̃ν τη̃ς πονηρα̃ς

^3:18 ἐν ται̃ς ἡμέραις ἐκείναις συνελεύσονται οἰ̃κος Ιουδα ἐπὶ τὸν οἰ̃κον του̃ Ισραηλ καὶ ἥξουσιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἀπὸ γη̃ς βορρα̃ καὶ ἀπὸ πασω̃ν τω̃ν χωρω̃ν ἐπὶ τὴν γη̃ν ἣν κατεκληρονόμησα τοὺς πατέρας αὐτω̃ν

^3:19 καὶ ἐγὼ εἰ̃πα γένοιτο κύριε ὅτι τάξω σε εἰς τέκνα καὶ δώσω σοι γη̃ν ἐκλεκτὴν κληρονομίαν θεου̃ παντοκράτορος ἐθνω̃ν καὶ εἰ̃πα πατέρα καλέσετέ με καὶ ἀπ' ἐμου̃ οὐκ ἀποστραφήσεσθε

^3:20 πλὴν ὡς ἀθετει̃ γυνὴ εἰς τὸν συνόντα αὐτη̨̃ οὕτως ἠθέτησεν εἰς ἐμὲ οἰ̃κος Ισραηλ λέγει κύριος

^3:21 φωνὴ ἐκ χειλέων ἠκούσθη κλαυθμου̃ καὶ δεήσεως υἱω̃ν Ισραηλ ὅτι ἠδίκησαν ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτω̃ν ἐπελάθοντο θεου̃ ἁγίου αὐτω̃ν

^3:22 ἐπιστράφητε υἱοὶ ἐπιστρέφοντες καὶ ἰάσομαι τὰ συντρίμματα ὑμω̃ν ἰδοὺ δου̃λοι ἡμει̃ς ἐσόμεθά σοι ὅτι σὺ κύριος ὁ θεὸς ἡμω̃ν εἰ̃

^3:23 ὄντως εἰς ψευ̃δος ἠ̃σαν οἱ βουνοὶ καὶ ἡ δύναμις τω̃ν ὀρέων πλὴν διὰ κυρίου θεου̃ ἡμω̃ν ἡ σωτηρία του̃ Ισραηλ

^3:24 ἡ δὲ αἰσχύνη κατανάλωσεν τοὺς μόχθους τω̃ν πατέρων ἡμω̃ν ἀπὸ νεότητος ἡμω̃ν τὰ πρόβατα αὐτω̃ν καὶ τοὺς μόσχους αὐτω̃ν καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτω̃ν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτω̃ν

^3:25 ἐκοιμήθημεν ἐν τη̨̃ αἰσχύνη̨ ἡμω̃ν καὶ ἐπεκάλυψεν ἡμα̃ς ἡ ἀτιμία ἡμω̃ν διότι ἔναντι του̃ θεου̃ ἡμω̃ν ἡμάρτομεν ἡμει̃ς καὶ οἱ πατέρες ἡμω̃ν ἀπὸ νεότητος ἡμω̃ν ἕως τη̃ς ἡμέρας ταύτης καὶ οὐχ ὑπηκούσαμεν τη̃ς φωνη̃ς κυρίου του̃ θεου̃ ἡμω̃ν

^4:1 ἐὰν ἐπιστραφη̨̃ Ισραηλ λέγει κύριος πρός με ἐπιστραφήσεται ἐὰν περιέλη̨ τὰ βδελύγματα αὐτου̃ ἐκ στόματος αὐτου̃ καὶ ἀπὸ του̃ προσώπου μου εὐλαβηθη̨̃

^4:2 καὶ ὀμόση̨ ζη̨̃ κύριος μετὰ ἀληθείας καὶ ἐν κρίσει καὶ ἐν δικαιοσύνη̨ καὶ εὐλογήσουσιν ἐν αὐτη̨̃ ἔθνη καὶ ἐν αὐτω̨̃ αἰνέσουσιν τω̨̃ θεω̨̃ ἐν Ιερουσαλημ

^4:3 ὅτι τάδε λέγει κύριος τοι̃ς ἀνδράσιν Ιουδα καὶ τοι̃ς κατοικου̃σιν Ιερουσαλημ νεώσατε ἑαυτοι̃ς νεώματα καὶ μὴ σπείρητε ἐπ' ἀκάνθαις

^4:4 περιτμήθητε τω̨̃ θεω̨̃ ὑμω̃ν καὶ περιτέμεσθε τὴν σκληροκαρδίαν ὑμω̃ν ἄνδρες Ιουδα καὶ οἱ κατοικου̃ντες Ιερουσαλημ μὴ ἐξέλθη̨ ὡς πυ̃ρ ὁ θυμός μου καὶ ἐκκαυθήσεται καὶ οὐκ ἔσται ὁ σβέσων ἀπὸ προσώπου πονηρίας ἐπιτηδευμάτων ὑμω̃ν

^4:5 ἀναγγείλατε ἐν τω̨̃ Ιουδα καὶ ἀκουσθήτω ἐν Ιερουσαλημ εἴπατε σημάνατε ἐπὶ τη̃ς γη̃ς σάλπιγγι καὶ κεκράξατε μέγα εἴπατε συνάχθητε καὶ εἰσέλθωμεν εἰς τὰς πόλεις τὰς τειχήρεις

^4:6 ἀναλαβόντες φεύγετε εἰς Σιων σπεύσατε μὴ στη̃τε ὅτι κακὰ ἐγὼ ἐπάγω ἀπὸ βορρα̃ καὶ συντριβὴν μεγάλην

^4:7 ἀνέβη λέων ἐκ τη̃ς μάνδρας αὐτου̃ ἐξολεθρεύων ἔθνη ἐξη̃ρεν καὶ ἐξη̃λθεν ἐκ του̃ τόπου αὐτου̃ του̃ θει̃ναι τὴν γη̃ν εἰς ἐρήμωσιν καὶ πόλεις καθαιρεθήσονται παρὰ τὸ μὴ κατοικει̃σθαι αὐτάς

^4:8 ἐπὶ τούτοις περιζώσασθε σάκκους καὶ κόπτεσθε καὶ ἀλαλάξατε διότι οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμὸς κυρίου ἀφ' ὑμω̃ν

^4:9 καὶ ἔσται ἐν ἐκείνη̨ τη̨̃ ἡμέρα̨ λέγει κύριος ἀπολει̃ται ἡ καρδία του̃ βασιλέως καὶ ἡ καρδία τω̃ν ἀρχόντων καὶ οἱ ἱερει̃ς ἐκστήσονται καὶ οἱ προφη̃ται θαυμάσονται

^4:10 καὶ εἰ̃πα ὠ̃ δέσποτα κύριε ἄρα γε ἀπατω̃ν ἠπάτησας τὸν λαὸν του̃τον καὶ τὴν Ιερουσαλημ λέγων εἰρήνη ἔσται ὑμι̃ν καὶ ἰδοὺ ἥψατο ἡ μάχαιρα ἕως τη̃ς ψυχη̃ς αὐτω̃ν

^4:11 ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ ἐκείνω̨ ἐρου̃σιν τω̨̃ λαω̨̃ τούτω̨ καὶ τη̨̃ Ιερουσαλημ πνευ̃μα πλανήσεως ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ὁδὸς τη̃ς θυγατρὸς του̃ λαου̃ μου οὐκ εἰς καθαρὸν οὐδ' εἰς ἅγιον

^4:12 πνευ̃μα πληρώσεως ἥξει μοι νυ̃ν δὲ ἐγὼ λαλω̃ κρίματα πρὸς αὐτούς

^4:13 ἰδοὺ ὡς νεφέλη ἀναβήσεται καὶ ὡς καταιγὶς τὰ ἅρματα αὐτου̃ κουφότεροι ἀετω̃ν οἱ ἵπποι αὐτου̃ οὐαὶ ἡμι̃ν ὅτι ταλαιπωρου̃μεν

^4:14 ἀπόπλυνε ἀπὸ κακίας τὴν καρδίαν σου Ιερουσαλημ ἵνα σωθη̨̃ς ἕως πότε ὑπάρξουσιν ἐν σοὶ διαλογισμοὶ πόνων σου

^4:15 διότι φωνὴ ἀναγγέλλοντος ἐκ Δαν ἥξει καὶ ἀκουσθήσεται πόνος ἐξ ὄρους Εφραιμ

^4:16 ἀναμνήσατε ἔθνη ἰδοὺ ἥκασιν ἀναγγείλατε ἐν Ιερουσαλημ συστροφαὶ ἔρχονται ἐκ γη̃ς μακρόθεν καὶ ἔδωκαν ἐπὶ τὰς πόλεις Ιουδα φωνὴν αὐτω̃ν

^4:17 ὡς φυλάσσοντες ἀγρὸν ἐγένοντο ἐπ' αὐτὴν κύκλω̨ ὅτι ἐμου̃ ἠμέλησας λέγει κύριος

^4:18 αἱ ὁδοί σου καὶ τὰ ἐπιτηδεύματά σου ἐποίησαν ταυ̃τά σοι αὕτη ἡ κακία σου ὅτι πικρά ὅτι ἥψατο ἕως τη̃ς καρδίας σου

^4:19 τὴν κοιλίαν μου τὴν κοιλίαν μου ἀλγω̃ καὶ τὰ αἰσθητήρια τη̃ς καρδίας μου μαιμάσσει ἡ ψυχή μου σπαράσσεται ἡ καρδία μου οὐ σιωπήσομαι ὅτι φωνὴν σάλπιγγος ἤκουσεν ἡ ψυχή μου κραυγὴν πολέμου

^4:20 καὶ ταλαιπωρίαν συντριμμὸν ἐπικαλει̃ται ὅτι τεταλαιπώρηκεν πα̃σα ἡ γη̃ ἄφνω τεταλαιπώρηκεν ἡ σκηνή διεσπάσθησαν αἱ δέρρεις μου

^4:21 ἕως πότε ὄψομαι φεύγοντας ἀκούων φωνὴν σαλπίγγων

^4:22 διότι οἱ ἡγούμενοι του̃ λαου̃ μου ἐμὲ οὐκ ἤ̨δεισαν υἱοὶ ἄφρονές εἰσιν καὶ οὐ συνετοί σοφοί εἰσιν του̃ κακοποιη̃σαι τὸ δὲ καλω̃ς ποιη̃σαι οὐκ ἐπέγνωσαν

^4:23 ἐπέβλεψα ἐπὶ τὴν γη̃ν καὶ ἰδοὺ οὐθέν καὶ εἰς τὸν οὐρανόν καὶ οὐκ ἠ̃ν τὰ φω̃τα αὐτου̃

^4:24 εἰ̃δον τὰ ὄρη καὶ ἠ̃ν τρέμοντα καὶ πάντας τοὺς βουνοὺς ταρασσομένους

^4:25 ἐπέβλεψα καὶ ἰδοὺ οὐκ ἠ̃ν ἄνθρωπος καὶ πάντα τὰ πετεινὰ του̃ οὐρανου̃ ἐπτοει̃το

^4:26 εἰ̃δον καὶ ἰδοὺ ὁ Κάρμηλος ἔρημος καὶ πα̃σαι αἱ πόλεις ἐμπεπυρισμέναι πυρὶ ἀπὸ προσώπου κυρίου καὶ ἀπὸ προσώπου ὀργη̃ς θυμου̃ αὐτου̃ ἠφανίσθησαν

^4:27 τάδε λέγει κύριος ἔρημος ἔσται πα̃σα ἡ γη̃ συντέλειαν δὲ οὐ μὴ ποιήσω

^4:28 ἐπὶ τούτοις πενθείτω ἡ γη̃ καὶ συσκοτασάτω ὁ οὐρανὸς ἄνωθεν διότι ἐλάλησα καὶ οὐ μετανοήσω ὥρμησα καὶ οὐκ ἀποστρέψω ἀπ' αὐτη̃ς

^4:29 ἀπὸ φωνη̃ς ἱππέως καὶ ἐντεταμένου τόξου ἀνεχώρησεν πα̃σα χώρα εἰσέδυσαν εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τὰ ἄλση ἐκρύβησαν καὶ ἐπὶ τὰς πέτρας ἀνέβησαν πα̃σα πόλις ἐγκατελείφθη οὐ κατοικει̃ ἐν αὐται̃ς ἄνθρωπος

^4:30 καὶ σὺ τί ποιήσεις ἐὰν περιβάλη̨ κόκκινον καὶ κοσμήση̨ κόσμω̨ χρυσω̨̃ καὶ ἐὰν ἐγχρίση̨ στίβι τοὺς ὀφθαλμούς σου εἰς μάτην ὁ ὡραϊσμός σου ἀπώσαντό σε οἱ ἐρασταί σου τὴν ψυχήν σου ζητου̃σιν

^4:31 ὅτι φωνὴν ὡς ὠδινούσης ἤκουσα του̃ στεναγμου̃ σου ὡς πρωτοτοκούσης φωνὴ θυγατρὸς Σιων ἐκλυθήσεται καὶ παρήσει τὰς χει̃ρας αὐτη̃ς οἴμμοι ἐγώ ὅτι ἐκλείπει ἡ ψυχή μου ἐπὶ τοι̃ς ἀνη̨ρημένοις

^5:1 περιδράμετε ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς Ιερουσαλημ καὶ ἴδετε καὶ γνω̃τε καὶ ζητήσατε ἐν ται̃ς πλατείαις αὐτη̃ς ἐὰν εὕρητε ἄνδρα εἰ ἔστιν ποιω̃ν κρίμα καὶ ζητω̃ν πίστιν καὶ ἵλεως ἔσομαι αὐτοι̃ς λέγει κύριος

^5:2 ζη̨̃ κύριος λέγουσιν διὰ του̃το οὐκ ἐπὶ ψεύδεσιν ὀμνύουσιν

^5:3 κύριε οἱ ὀφθαλμοί σου εἰς πίστιν ἐμαστίγωσας αὐτούς καὶ οὐκ ἐπόνεσαν συνετέλεσας αὐτούς καὶ οὐκ ἠθέλησαν δέξασθαι παιδείαν ἐστερέωσαν τὰ πρόσωπα αὐτω̃ν ὑπὲρ πέτραν καὶ οὐκ ἠθέλησαν ἐπιστραφη̃ναι

^5:4 καὶ ἐγὼ εἰ̃πα ἴσως πτωχοί εἰσιν διότι οὐκ ἐδυνάσθησαν ὅτι οὐκ ἔγνωσαν ὁδὸν κυρίου καὶ κρίσιν θεου̃

^5:5 πορεύσομαι πρὸς τοὺς ἁδροὺς καὶ λαλήσω αὐτοι̃ς ὅτι αὐτοὶ ἐπέγνωσαν ὁδὸν κυρίου καὶ κρίσιν θεου̃ καὶ ἰδοὺ ὁμοθυμαδὸν συνέτριψαν ζυγόν διέρρηξαν δεσμούς

^5:6 διὰ του̃το ἔπαισεν αὐτοὺς λέων ἐκ του̃ δρυμου̃ καὶ λύκος ἕως τω̃ν οἰκιω̃ν ὠλέθρευσεν αὐτούς καὶ πάρδαλις ἐγρηγόρησεν ἐπὶ τὰς πόλεις αὐτω̃ν πάντες οἱ ἐκπορευόμενοι ἀπ' αὐτω̃ν θηρευθήσονται ὅτι ἐπλήθυναν ἀσεβείας αὐτω̃ν ἴσχυσαν ἐν ται̃ς ἀποστροφαι̃ς αὐτω̃ν

^5:7 ποία̨ τούτων ἵλεως γένωμαί σοι οἱ υἱοί σου ἐγκατέλιπόν με καὶ ὤμνυον ἐν τοι̃ς οὐκ οὐ̃σιν θεοι̃ς καὶ ἐχόρτασα αὐτούς καὶ ἐμοιχω̃ντο καὶ ἐν οἴκοις πορνω̃ν κατέλυον

^5:8 ἵπποι θηλυμανει̃ς ἐγενήθησαν ἕκαστος ἐπὶ τὴν γυναι̃κα του̃ πλησίον αὐτου̃ ἐχρεμέτιζον

^5:9 μὴ ἐπὶ τούτοις οὐκ ἐπισκέψομαι λέγει κύριος ἢ ἐν ἔθνει τοιούτω̨ οὐκ ἐκδικήσει ἡ ψυχή μου

^5:10 ἀνάβητε ἐπὶ τοὺς προμαχω̃νας αὐτη̃ς καὶ κατασκάψατε συντέλειαν δὲ μὴ ποιήσητε ὑπολίπεσθε τὰ ὑποστηρίγματα αὐτη̃ς ὅτι του̃ κυρίου εἰσίν

^5:11 ὅτι ἀθετω̃ν ἠθέτησεν εἰς ἐμέ λέγει κύριος οἰ̃κος Ισραηλ καὶ οἰ̃κος Ιουδα

^5:12 ἐψεύσαντο τω̨̃ κυρίω̨ ἑαυτω̃ν καὶ εἰ̃παν οὐκ ἔστιν ταυ̃τα οὐχ ἥξει ἐφ' ἡμα̃ς κακά καὶ μάχαιραν καὶ λιμὸν οὐκ ὀψόμεθα

^5:13 οἱ προφη̃ται ἡμω̃ν ἠ̃σαν εἰς ἄνεμον καὶ λόγος κυρίου οὐχ ὑπη̃ρχεν ἐν αὐτοι̃ς οὕτως ἔσται αὐτοι̃ς

^5:14 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ ἀνθ' ὡ̃ν ἐλαλήσατε τὸ ῥη̃μα του̃το ἰδοὺ ἐγὼ δέδωκα τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου πυ̃ρ καὶ τὸν λαὸν του̃τον ξύλα καὶ καταφάγεται αὐτούς

^5:15 ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐφ' ὑμα̃ς ἔθνος πόρρωθεν οἰ̃κος Ισραηλ λέγει κύριος ἔθνος οὑ̃ οὐκ ἀκούση̨ τη̃ς φωνη̃ς τη̃ς γλώσσης αὐτου̃

^5:16 πάντες ἰσχυροὶ

^5:17 καὶ κατέδονται τὸν θερισμὸν ὑμω̃ν καὶ τοὺς ἄρτους ὑμω̃ν καὶ κατέδονται τοὺς υἱοὺς ὑμω̃ν καὶ τὰς θυγατέρας ὑμω̃ν καὶ κατέδονται τὰ πρόβατα ὑμω̃ν καὶ τοὺς μόσχους ὑμω̃ν καὶ κατέδονται τοὺς ἀμπελω̃νας ὑμω̃ν καὶ τοὺς συκω̃νας ὑμω̃ν καὶ τοὺς ἐλαιω̃νας ὑμω̃ν καὶ ἀλοήσουσιν τὰς πόλεις τὰς ὀχυρὰς ὑμω̃ν ἐφ' αἱ̃ς ὑμει̃ς πεποίθατε ἐπ' αὐται̃ς ἐν ῥομφαία̨

^5:18 καὶ ἔσται ἐν ται̃ς ἡμέραις ἐκείναις λέγει κύριος ὁ θεός σου οὐ μὴ ποιήσω ὑμα̃ς εἰς συντέλειαν

^5:19 καὶ ἔσται ὅταν εἴπητε τίνος ἕνεκεν ἐποίησεν κύριος ὁ θεὸς ἡμω̃ν ἡμι̃ν ἅπαντα ταυ̃τα καὶ ἐρει̃ς αὐτοι̃ς ἀνθ' ὡ̃ν ἐδουλεύσατε θεοι̃ς ἀλλοτρίοις ἐν τη̨̃ γη̨̃ ὑμω̃ν οὕτως δουλεύσετε ἀλλοτρίοις ἐν γη̨̃ οὐχ ὑμω̃ν

^5:20 ἀναγγείλατε ταυ̃τα εἰς τὸν οἰ̃κον Ιακωβ καὶ ἀκουσθήτω ἐν τω̨̃ Ιουδα

^5:21 ἀκούσατε δὴ ταυ̃τα λαὸς μωρὸς καὶ ἀκάρδιος ὀφθαλμοὶ αὐτοι̃ς καὶ οὐ βλέπουσιν ὠ̃τα αὐτοι̃ς καὶ οὐκ ἀκούουσιν

^5:22 μὴ ἐμὲ οὐ φοβηθήσεσθε λέγει κύριος ἢ ἀπὸ προσώπου μου οὐκ εὐλαβηθήσεσθε τὸν τάξαντα ἄμμον ὅριον τη̨̃ θαλάσση̨ πρόσταγμα αἰώνιον καὶ οὐχ ὑπερβήσεται αὐτό καὶ ταραχθήσεται καὶ οὐ δυνήσεται καὶ ἠχήσουσιν τὰ κύματα αὐτη̃ς καὶ οὐχ ὑπερβήσεται αὐτό

^5:23 τω̨̃ δὲ λαω̨̃ τούτω̨ ἐγενήθη καρδία ἀνήκοος καὶ ἀπειθής καὶ ἐξέκλιναν καὶ ἀπήλθοσαν

^5:24 καὶ οὐκ εἰ̃πον ἐν τη̨̃ καρδία̨ αὐτω̃ν φοβηθω̃μεν δὴ κύριον τὸν θεὸν ἡμω̃ν τὸν διδόντα ἡμι̃ν ὑετὸν πρόιμον καὶ ὄψιμον κατὰ καιρὸν πληρώσεως προστάγματος θερισμου̃ καὶ ἐφύλαξεν ἡμι̃ν

^5:25 αἱ ἀνομίαι ὑμω̃ν ἐξέκλιναν ταυ̃τα καὶ αἱ ἁμαρτίαι ὑμω̃ν ἀπέστησαν τὰ ἀγαθὰ ἀφ' ὑμω̃ν

^5:26 ὅτι εὑρέθησαν ἐν τω̨̃ λαω̨̃ μου ἀσεβει̃ς καὶ παγίδας ἔστησαν διαφθει̃ραι ἄνδρας καὶ συνελαμβάνοσαν

^5:27 ὡς παγὶς ἐφεσταμένη πλήρης πετεινω̃ν οὕτως οἱ οἰ̃κοι αὐτω̃ν πλήρεις δόλου διὰ του̃το ἐμεγαλύνθησαν καὶ ἐπλούτησαν

^5:28 καὶ παρέβησαν κρίσιν οὐκ ἔκριναν κρίσιν ὀρφανου̃ καὶ κρίσιν χήρας οὐκ ἐκρίνοσαν

^5:29 μὴ ἐπὶ τούτοις οὐκ ἐπισκέψομαι λέγει κύριος ἢ ἐν ἔθνει τω̨̃ τοιούτω̨ οὐκ ἐκδικήσει ἡ ψυχή μου

^5:30 ἔκστασις καὶ φρικτὰ ἐγενήθη ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^5:31 οἱ προφη̃ται προφητεύουσιν ἄδικα καὶ οἱ ἱερει̃ς ἐπεκρότησαν ται̃ς χερσὶν αὐτω̃ν καὶ ὁ λαός μου ἠγάπησεν οὕτως καὶ τί ποιήσετε εἰς τὰ μετὰ ταυ̃τα

^6:1 ἐνισχύσατε υἱοὶ Βενιαμιν ἐκ μέσου τη̃ς Ιερουσαλημ καὶ ἐν Θεκουε σημάνατε σάλπιγγι καὶ ὑπὲρ Βαιθαχαρμα ἄρατε σημει̃ον ὅτι κακὰ ἐκκέκυφεν ἀπὸ βορρα̃ καὶ συντριβὴ μεγάλη γίνεται

^6:2 καὶ ἀφαιρεθήσεται τὸ ὕψος σου θύγατερ Σιων

^6:3 εἰς αὐτὴν ἥξουσιν ποιμένες καὶ τὰ ποίμνια αὐτω̃ν καὶ πήξουσιν ἐπ' αὐτὴν σκηνὰς κύκλω̨ καὶ ποιμανου̃σιν ἕκαστος τη̨̃ χειρὶ αὐτου̃

^6:4 παρασκευάσασθε ἐπ' αὐτὴν εἰς πόλεμον ἀνάστητε καὶ ἀναβω̃μεν ἐπ' αὐτὴν μεσημβρίας οὐαὶ ἡμι̃ν ὅτι κέκλικεν ἡ ἡμέρα ὅτι ἐκλείπουσιν αἱ σκιαὶ τη̃ς ἑσπέρας

^6:5 ἀνάστητε καὶ ἀναβω̃μεν ἐν τη̨̃ νυκτὶ καὶ διαφθείρωμεν τὰ θεμέλια αὐτη̃ς

^6:6 ὅτι τάδε λέγει κύριος ἔκκοψον τὰ ξύλα αὐτη̃ς ἔκχεον ἐπὶ Ιερουσαλημ δύναμιν ὠ̃ πόλις ψευδής ὅλη καταδυναστεία ἐν αὐτη̨̃

^6:7 ὡς ψύχει λάκκος ὕδωρ οὕτως ψύχει κακία αὐτη̃ς ἀσέβεια καὶ ταλαιπωρία ἀκουσθήσεται ἐν αὐτη̨̃ ἐπὶ πρόσωπον αὐτη̃ς διὰ παντός πόνω̨ καὶ μάστιγι

^6:8 παιδευθήση̨ Ιερουσαλημ μὴ ἀποστη̨̃ ἡ ψυχή μου ἀπὸ σου̃ μὴ ποιήσω σε ἄβατον γη̃ν ἥτις οὐ κατοικηθήσεται

^6:9 ὅτι τάδε λέγει κύριος καλαμα̃σθε καλαμα̃σθε ὡς ἄμπελον τὰ κατάλοιπα του̃ Ισραηλ ἐπιστρέψατε ὡς ὁ τρυγω̃ν ἐπὶ τὸν κάρταλλον αὐτου̃

^6:10 πρὸς τίνα λαλήσω καὶ διαμαρτύρωμαι καὶ ἀκούσεται ἰδοὺ ἀπερίτμητα τὰ ὠ̃τα αὐτω̃ν καὶ οὐ δύνανται ἀκούειν ἰδοὺ τὸ ῥη̃μα κυρίου ἐγένετο αὐτοι̃ς εἰς ὀνειδισμόν οὐ μὴ βουληθω̃σιν αὐτὸ ἀκου̃σαι

^6:11 καὶ τὸν θυμόν μου ἔπλησα καὶ ἐπέσχον καὶ οὐ συνετέλεσα αὐτούς ἐκχεω̃ ἐπὶ νήπια ἔξωθεν καὶ ἐπὶ συναγωγὴν νεανίσκων ἅμα ὅτι ἀνὴρ καὶ γυνὴ συλλημφθήσονται πρεσβύτερος μετὰ πλήρους ἡμερω̃ν

^6:12 καὶ μεταστραφήσονται αἱ οἰκίαι αὐτω̃ν εἰς ἑτέρους ἀγροὶ καὶ αἱ γυναι̃κες αὐτω̃ν ἐπὶ τὸ αὐτό ὅτι ἐκτενω̃ τὴν χει̃ρά μου ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας τὴν γη̃ν ταύτην λέγει κύριος

^6:13 ὅτι ἀπὸ μικρου̃ αὐτω̃ν καὶ ἕως μεγάλου πάντες συνετελέσαντο ἄνομα ἀπὸ ἱερέως καὶ ἕως ψευδοπροφήτου πάντες ἐποίησαν ψευδη̃

^6:14 καὶ ἰω̃ντο τὸ σύντριμμα του̃ λαου̃ μου ἐξουθενου̃ντες καὶ λέγοντες εἰρήνη εἰρήνη καὶ που̃ ἐστιν εἰρήνη

^6:15 κατη̨σχύνθησαν ὅτι ἐξελίποσαν καὶ οὐδ' ὡ̃ς καταισχυνόμενοι κατη̨σχύνθησαν καὶ τὴν ἀτιμίαν αὐτω̃ν οὐκ ἔγνωσαν διὰ του̃το πεσου̃νται ἐν τη̨̃ πτώσει αὐτω̃ν καὶ ἐν καιρω̨̃ ἐπισκοπη̃ς αὐτω̃ν ἀπολου̃νται εἰ̃πεν κύριος

^6:16 τάδε λέγει κύριος στη̃τε ἐπὶ ται̃ς ὁδοι̃ς καὶ ἴδετε καὶ ἐρωτήσατε τρίβους κυρίου αἰωνίους καὶ ἴδετε ποία ἐστὶν ἡ ὁδὸς ἡ ἀγαθή καὶ βαδίζετε ἐν αὐτη̨̃ καὶ εὑρήσετε ἁγνισμὸν ται̃ς ψυχαι̃ς ὑμω̃ν καὶ εἰ̃παν οὐ πορευσόμεθα

^6:17 κατέστακα ἐφ' ὑμα̃ς σκοπούς ἀκούσατε τη̃ς φωνη̃ς τη̃ς σάλπιγγος καὶ εἰ̃παν οὐκ ἀκουσόμεθα

^6:18 διὰ του̃το ἤκουσαν τὰ ἔθνη καὶ οἱ ποιμαίνοντες τὰ ποίμνια αὐτω̃ν

^6:19 ἄκουε γη̃ ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ τὸν λαὸν του̃τον κακά τὸν καρπὸν ἀποστροφη̃ς αὐτω̃ν ὅτι τω̃ν λόγων μου οὐ προσέσχον καὶ τὸν νόμον μου ἀπώσαντο

^6:20 ἵνα τί μοι λίβανον ἐκ Σαβα φέρετε καὶ κιννάμωμον ἐκ γη̃ς μακρόθεν τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμω̃ν οὔκ εἰσιν δεκτά καὶ αἱ θυσίαι ὑμω̃ν οὐχ ἥδυνάν μοι

^6:21 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι ἐπὶ τὸν λαὸν του̃τον ἀσθένειαν καὶ ἀσθενήσουσιν ἐν αὐτη̨̃ πατέρες καὶ υἱοὶ ἅμα γείτων καὶ ὁ πλησίον αὐτου̃ ἀπολου̃νται

^6:22 τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ λαὸς ἔρχεται ἀπὸ βορρα̃ καὶ ἔθνη ἐξεγερθήσεται ἀπ' ἐσχάτου τη̃ς γη̃ς

^6:23 τόξον καὶ ζιβύνην κρατήσουσιν ἰταμός ἐστιν καὶ οὐκ ἐλεήσει φωνὴ αὐτου̃ ὡς θάλασσα κυμαίνουσα ἐφ' ἵπποις καὶ ἅρμασιν παρατάξεται ὡς πυ̃ρ εἰς πόλεμον πρὸς σέ θύγατερ Σιων

^6:24 ἠκούσαμεν τὴν ἀκοὴν αὐτω̃ν παρελύθησαν αἱ χει̃ρες ἡμω̃ν θλι̃ψις κατέσχεν ἡμα̃ς ὠδι̃νες ὡς τικτούσης

^6:25 μὴ ἐκπορεύεσθε εἰς ἀγρὸν καὶ ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς μὴ βαδίζετε ὅτι ῥομφαία τω̃ν ἐχθρω̃ν παροικει̃ κυκλόθεν

^6:26 θύγατερ λαου̃ μου περίζωσαι σάκκον κατάπασαι ἐν σποδω̨̃ πένθος ἀγαπητου̃ ποίησαι σεαυτη̨̃ κοπετὸν οἰκτρόν ὅτι ἐξαίφνης ἥξει ταλαιπωρία ἐφ' ὑμα̃ς

^6:27 δοκιμαστὴν δέδωκά σε ἐν λαοι̃ς δεδοκιμασμένοις καὶ γνώση̨ με ἐν τω̨̃ δοκιμάσαι με τὴν ὁδὸν αὐτω̃ν

^6:28 πάντες ἀνήκοοι πορευόμενοι σκολιω̃ς χαλκὸς καὶ σίδηρος πάντες διεφθαρμένοι εἰσίν

^6:29 ἐξέλιπεν φυσητὴρ ἀπὸ πυρός ἐξέλιπεν μόλιβος εἰς κενὸν ἀργυροκόπος ἀργυροκοπει̃ πονηρία αὐτω̃ν οὐκ ἐτάκη

^6:30 ἀργύριον ἀποδεδοκιμασμένον καλέσατε αὐτούς ὅτι ἀπεδοκίμασεν αὐτοὺς κύριος

^7:2 ἀκούσατε λόγον κυρίου πα̃σα ἡ Ιουδαία

^7:3 τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ διορθώσατε τὰς ὁδοὺς ὑμω̃ν καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα ὑμω̃ν καὶ κατοικιω̃ ὑμα̃ς ἐν τω̨̃ τόπω̨ τούτω̨

^7:4 μὴ πεποίθατε ἐφ' ἑαυτοι̃ς ἐπὶ λόγοις ψευδέσιν ὅτι τὸ παράπαν οὐκ ὠφελήσουσιν ὑμα̃ς λέγοντες ναὸς κυρίου ναὸς κυρίου ἐστίν

^7:5 ὅτι ἐὰν διορθου̃ντες διορθώσητε τὰς ὁδοὺς ὑμω̃ν καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα ὑμω̃ν καὶ ποιου̃ντες ποιήσητε κρίσιν ἀνὰ μέσον ἀνδρὸς καὶ ἀνὰ μέσον του̃ πλησίον αὐτου̃

^7:6 καὶ προσήλυτον καὶ ὀρφανὸν καὶ χήραν μὴ καταδυναστεύσητε καὶ αἱ̃μα ἀθω̨̃ον μὴ ἐκχέητε ἐν τω̨̃ τόπω̨ τούτω̨ καὶ ὀπίσω θεω̃ν ἀλλοτρίων μὴ πορεύησθε εἰς κακὸν ὑμι̃ν

^7:7 καὶ κατοικιω̃ ὑμα̃ς ἐν τω̨̃ τόπω̨ τούτω̨ ἐν γη̨̃ ἡ̨̃ ἔδωκα τοι̃ς πατράσιν ὑμω̃ν ἐξ αἰω̃νος καὶ ἕως αἰω̃νος

^7:8 εἰ δὲ ὑμει̃ς πεποίθατε ἐπὶ λόγοις ψευδέσιν ὅθεν οὐκ ὠφεληθήσεσθε

^7:9 καὶ φονεύετε καὶ μοιχα̃σθε καὶ κλέπτετε καὶ ὀμνύετε ἐπ' ἀδίκω̨ καὶ ἐθυμια̃τε τη̨̃ Βααλ καὶ ἐπορεύεσθε ὀπίσω θεω̃ν ἀλλοτρίων ὡ̃ν οὐκ οἴδατε του̃ κακω̃ς εἰ̃ναι ὑμι̃ν

^7:10 καὶ ἤλθετε καὶ ἔστητε ἐνώπιον ἐμου̃ ἐν τω̨̃ οἴκω̨ οὑ̃ ἐπικέκληται τὸ ὄνομά μου ἐπ' αὐτω̨̃ καὶ εἴπατε ἀπεσχήμεθα του̃ μὴ ποιει̃ν πάντα τὰ βδελύγματα ταυ̃τα

^7:11 μὴ σπήλαιον λη̨στω̃ν ὁ οἰ̃κός μου οὑ̃ ἐπικέκληται τὸ ὄνομά μου ἐπ' αὐτω̨̃ ἐκει̃ ἐνώπιον ὑμω̃ν καὶ ἐγὼ ἰδοὺ ἑώρακα λέγει κύριος

^7:12 ὅτι πορεύθητε εἰς τὸν τόπον μου τὸν ἐν Σηλωμ οὑ̃ κατεσκήνωσα τὸ ὄνομά μου ἐκει̃ ἔμπροσθεν καὶ ἴδετε ἃ ἐποίησα αὐτω̨̃ ἀπὸ προσώπου κακίας λαου̃ μου Ισραηλ

^7:13 καὶ νυ̃ν ἀνθ' ὡ̃ν ἐποιήσατε πάντα τὰ ἔργα ταυ̃τα καὶ ἐλάλησα πρὸς ὑμα̃ς καὶ οὐκ ἠκούσατέ μου καὶ ἐκάλεσα ὑμα̃ς καὶ οὐκ ἀπεκρίθητε

^7:14 καὶ ποιήσω τω̨̃ οἴκω̨ τούτω̨ ὡ̨̃ ἐπικέκληται τὸ ὄνομά μου ἐπ' αὐτω̨̃ ἐφ' ὡ̨̃ ὑμει̃ς πεποίθατε ἐπ' αὐτω̨̃ καὶ τω̨̃ τόπω̨ ὡ̨̃ ἔδωκα ὑμι̃ν καὶ τοι̃ς πατράσιν ὑμω̃ν καθὼς ἐποίησα τη̨̃ Σηλωμ

^7:15 καὶ ἀπορρίψω ὑμα̃ς ἀπὸ προσώπου μου καθὼς ἀπέρριψα τοὺς ἀδελφοὺς ὑμω̃ν πα̃ν τὸ σπέρμα Εφραιμ

^7:16 καὶ σὺ μὴ προσεύχου περὶ του̃ λαου̃ τούτου καὶ μὴ ἀξίου του̃ ἐλεηθη̃ναι αὐτοὺς καὶ μὴ εὔχου καὶ μὴ προσέλθη̨ς μοι περὶ αὐτω̃ν ὅτι οὐκ εἰσακούσομαι

^7:17 ἠ̃ οὐχ ὁρα̨̃ς τί αὐτοὶ ποιου̃σιν ἐν ται̃ς πόλεσιν Ιουδα καὶ ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς Ιερουσαλημ

^7:18 οἱ υἱοὶ αὐτω̃ν συλλέγουσιν ξύλα καὶ οἱ πατέρες αὐτω̃ν καίουσι πυ̃ρ καὶ αἱ γυναι̃κες αὐτω̃ν τρίβουσιν σται̃ς του̃ ποιη̃σαι χαυω̃νας τη̨̃ στρατια̨̃ του̃ οὐρανου̃ καὶ ἔσπεισαν σπονδὰς θεοι̃ς ἀλλοτρίοις ἵνα παροργίσωσίν με

^7:19 μὴ ἐμὲ αὐτοὶ παροργίζουσιν λέγει κύριος οὐχὶ ἑαυτούς ὅπως καταισχυνθη̨̃ τὰ πρόσωπα αὐτω̃ν

^7:20 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ὀργὴ καὶ θυμός μου χει̃ται ἐπὶ τὸν τόπον του̃τον καὶ ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐπὶ τὰ κτήνη καὶ ἐπὶ πα̃ν ξύλον του̃ ἀγρου̃ αὐτω̃ν καὶ ἐπὶ πάντα τὰ γενήματα τη̃ς γη̃ς καὶ καυθήσεται καὶ οὐ σβεσθήσεται

^7:21 τάδε λέγει κύριος τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμω̃ν συναγάγετε μετὰ τω̃ν θυσιω̃ν ὑμω̃ν καὶ φάγετε κρέα

^7:22 ὅτι οὐκ ἐλάλησα πρὸς τοὺς πατέρας ὑμω̃ν καὶ οὐκ ἐνετειλάμην αὐτοι̃ς ἐν ἡμέρα̨ ἡ̨̃ ἀνήγαγον αὐτοὺς ἐκ γη̃ς Αἰγύπτου περὶ ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσίας

^7:23 ἀλλ' ἢ τὸ ῥη̃μα του̃το ἐνετειλάμην αὐτοι̃ς λέγων ἀκούσατε τη̃ς φωνη̃ς μου καὶ ἔσομαι ὑμι̃ν εἰς θεόν καὶ ὑμει̃ς ἔσεσθέ μοι εἰς λαόν καὶ πορεύεσθε ἐν πάσαις ται̃ς ὁδοι̃ς μου αἱ̃ς ἂν ἐντείλωμαι ὑμι̃ν ὅπως ἂν εὐ̃ ἠ̨̃ ὑμι̃ν

^7:24 καὶ οὐκ ἤκουσάν μου καὶ οὐ προσέσχεν τὸ οὐ̃ς αὐτω̃ν ἀλλ' ἐπορεύθησαν ἐν τοι̃ς ἐνθυμήμασιν τη̃ς καρδίας αὐτω̃ν τη̃ς κακη̃ς καὶ ἐγενήθησαν εἰς τὰ ὄπισθεν καὶ οὐκ εἰς τὰ ἔμπροσθεν

^7:25 ἀφ' ἡ̃ς ἡμέρας ἐξήλθοσαν οἱ πατέρες αὐτω̃ν ἐκ γη̃ς Αἰγύπτου καὶ ἕως τη̃ς ἡμέρας ταύτης καὶ ἐξαπέστειλα πρὸς ὑμα̃ς πάντας τοὺς δούλους μου τοὺς προφήτας ἡμέρας καὶ ὄρθρου καὶ ἀπέστειλα

^7:26 καὶ οὐκ ἤκουσάν μου καὶ οὐ προσέσχεν τὸ οὐ̃ς αὐτω̃ν καὶ ἐσκλήρυναν τὸν τράχηλον αὐτω̃ν ὑπὲρ τοὺς πατέρας αὐτω̃ν

^7:27/28 καὶ ἐρει̃ς αὐτοι̃ς τὸν λόγον του̃τον του̃το τὸ ἔθνος ὃ οὐκ ἤκουσεν τη̃ς φωνη̃ς κυρίου οὐδὲ ἐδέξατο παιδείαν ἐξέλιπεν ἡ πίστις ἐκ στόματος αὐτω̃ν

^7:29 κει̃ραι τὴν κεφαλήν σου καὶ ἀπόρριπτε καὶ ἀνάλαβε ἐπὶ χειλέων θρη̃νον ὅτι ἀπεδοκίμασεν κύριος καὶ ἀπώσατο τὴν γενεὰν τὴν ποιου̃σαν ταυ̃τα

^7:30 ὅτι ἐποίησαν οἱ υἱοὶ Ιουδα τὸ πονηρὸν ἐναντίον ἐμου̃ λέγει κύριος ἔταξαν τὰ βδελύγματα αὐτω̃ν ἐν τω̨̃ οἴκω̨ οὑ̃ ἐπικέκληται τὸ ὄνομά μου ἐπ' αὐτόν του̃ μια̃ναι αὐτόν

^7:31 καὶ ὠ̨κοδόμησαν τὸν βωμὸν του̃ Ταφεθ ὅς ἐστιν ἐν φάραγγι υἱου̃ Εννομ του̃ κατακαίειν τοὺς υἱοὺς αὐτω̃ν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτω̃ν ἐν πυρί ὃ οὐκ ἐνετειλάμην αὐτοι̃ς καὶ οὐ διενοήθην ἐν τη̨̃ καρδία̨ μου

^7:32 διὰ του̃το ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέγει κύριος καὶ οὐκ ἐρου̃σιν ἔτι βωμὸς του̃ Ταφεθ καὶ φάραγξ υἱου̃ Εννομ ἀλλ' ἢ φάραγξ τω̃ν ἀνη̨ρημένων καὶ θάψουσιν ἐν τω̨̃ Ταφεθ διὰ τὸ μὴ ὑπάρχειν τόπον

^7:33 καὶ ἔσονται οἱ νεκροὶ του̃ λαου̃ τούτου εἰς βρω̃σιν τοι̃ς πετεινοι̃ς του̃ οὐρανου̃ καὶ τοι̃ς θηρίοις τη̃ς γη̃ς καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀποσοβω̃ν

^7:34 καὶ καταλύσω ἐκ πόλεων Ιουδα καὶ ἐκ διόδων Ιερουσαλημ φωνὴν εὐφραινομένων καὶ φωνὴν χαιρόντων φωνὴν νυμφίου καὶ φωνὴν νύμφης ὅτι εἰς ἐρήμωσιν ἔσται πα̃σα ἡ γη̃

^8:1 ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ ἐκείνω̨ λέγει κύριος ἐξοίσουσιν τὰ ὀστα̃ τω̃ν βασιλέων Ιουδα καὶ τὰ ὀστα̃ τω̃ν ἀρχόντων αὐτου̃ καὶ τὰ ὀστα̃ τω̃ν ἱερέων καὶ τὰ ὀστα̃ τω̃ν προφητω̃ν καὶ τὰ ὀστα̃ τω̃ν κατοικούντων Ιερουσαλημ ἐκ τω̃ν τάφων αὐτω̃ν

^8:2 καὶ ψύξουσιν αὐτὰ πρὸς τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ πρὸς πάντας τοὺς ἀστέρας καὶ πρὸς πα̃σαν τὴν στρατιὰν του̃ οὐρανου̃ ἃ ἠγάπησαν καὶ οἱ̃ς ἐδούλευσαν καὶ ὡ̃ν ἐπορεύθησαν ὀπίσω αὐτω̃ν καὶ ὡ̃ν ἀντείχοντο καὶ οἱ̃ς προσεκύνησαν αὐτοι̃ς οὐ κοπήσονται καὶ οὐ ταφήσονται καὶ ἔσονται εἰς παράδειγμα ἐπὶ προσώπου τη̃ς γη̃ς

^8:3 ὅτι εἵλοντο τὸν θάνατον ἢ τὴν ζωήν καὶ πα̃σιν τοι̃ς καταλοίποις τοι̃ς καταλειφθει̃σιν ἀπὸ τη̃ς γενεα̃ς ἐκείνης ἐν παντὶ τόπω̨ οὑ̃ ἐὰν ἐξώσω αὐτοὺς ἐκει̃

^8:4 ὅτι τάδε λέγει κύριος μὴ ὁ πίπτων οὐκ ἀνίσταται ἢ ὁ ἀποστρέφων οὐκ ἐπιστρέφει

^8:5 διὰ τί ἀπέστρεψεν ὁ λαός μου οὑ̃τος ἀποστροφὴν ἀναιδη̃ καὶ κατεκρατήθησαν ἐν τη̨̃ προαιρέσει αὐτω̃ν καὶ οὐκ ἠθέλησαν του̃ ἐπιστρέψαι

^8:6 ἐνωτίσασθε δὴ καὶ ἀκούσατε οὐχ οὕτως λαλήσουσιν οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος μετανοω̃ν ἀπὸ τη̃ς κακίας αὐτου̃ λέγων τί ἐποίησα διέλιπεν ὁ τρέχων ἀπὸ του̃ δρόμου αὐτου̃ ὡς ἵππος κάθιδρος ἐν χρεμετισμω̨̃ αὐτου̃

^8:7 καὶ ἡ ασιδα ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃ ἔγνω τὸν καιρὸν αὐτη̃ς τρυγὼν καὶ χελιδών ἀγρου̃ στρουθία ἐφύλαξαν καιροὺς εἰσόδων αὐτω̃ν ὁ δὲ λαός μου οὐκ ἔγνω τὰ κρίματα κυρίου

^8:8 πω̃ς ἐρει̃τε ὅτι σοφοί ἐσμεν ἡμει̃ς καὶ νόμος κυρίου ἐστὶν μεθ' ἡμω̃ν εἰς μάτην ἐγενήθη σχοι̃νος ψευδὴς γραμματευ̃σιν

^8:9 ἠ̨σχύνθησαν σοφοὶ καὶ ἐπτοήθησαν καὶ ἑάλωσαν ὅτι τὸν λόγον κυρίου ἀπεδοκίμασαν σοφία τίς ἐστιν ἐν αὐτοι̃ς

^8:10 διὰ του̃το δώσω τὰς γυναι̃κας αὐτω̃ν ἑτέροις καὶ τοὺς ἀγροὺς αὐτω̃ν τοι̃ς κληρονόμοις

^8:13 καὶ συνάξουσιν τὰ γενήματα αὐτω̃ν λέγει κύριος οὐκ ἔστιν σταφυλὴ ἐν ται̃ς ἀμπέλοις καὶ οὐκ ἔστιν συ̃κα ἐν ται̃ς συκαι̃ς καὶ τὰ φύλλα κατερρύηκεν

^8:14 ἐπὶ τί ἡμει̃ς καθήμεθα συνάχθητε καὶ εἰσέλθωμεν εἰς τὰς πόλεις τὰς ὀχυρὰς καὶ ἀπορριφω̃μεν ὅτι ὁ θεὸς ἀπέρριψεν ἡμα̃ς καὶ ἐπότισεν ἡμα̃ς ὕδωρ χολη̃ς ὅτι ἡμάρτομεν ἐναντίον αὐτου̃

^8:15 συνήχθημεν εἰς εἰρήνην καὶ οὐκ ἠ̃ν ἀγαθά εἰς καιρὸν ἰάσεως καὶ ἰδοὺ σπουδή

^8:16 ἐκ Δαν ἀκουσόμεθα φωνὴν ὀξύτητος ἵππων αὐτου̃ ἀπὸ φωνη̃ς χρεμετισμου̃ ἱππασίας ἵππων αὐτου̃ ἐσείσθη πα̃σα ἡ γη̃ καὶ ἥξει καὶ καταφάγεται τὴν γη̃ν καὶ τὸ πλήρωμα αὐτη̃ς πόλιν καὶ τοὺς κατοικου̃ντας ἐν αὐτη̨̃

^8:17 διότι ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω εἰς ὑμα̃ς ὄφεις θανατου̃ντας οἱ̃ς οὐκ ἔστιν ἐπα̨̃σαι καὶ δήξονται ὑμα̃ς

^8:18 ἀνίατα μετ' ὀδύνης καρδίας ὑμω̃ν ἀπορουμένης

^8:19 ἰδοὺ φωνὴ κραυγη̃ς θυγατρὸς λαου̃ μου ἀπὸ γη̃ς μακρόθεν μὴ κύριος οὐκ ἔστιν ἐν Σιων ἢ βασιλεὺς οὐκ ἔστιν ἐκει̃ διὰ τί παρώργισάν με ἐν τοι̃ς γλυπτοι̃ς αὐτω̃ν καὶ ἐν ματαίοις ἀλλοτρίοις

^8:20 διη̃λθεν θέρος παρη̃λθεν ἄμητος καὶ ἡμει̃ς οὐ διεσώθημεν

^8:21 ἐπὶ συντρίμματι θυγατρὸς λαου̃ μου ἐσκοτώθην ἀπορία̨ κατίσχυσάν με ὠδι̃νες ὡς τικτούσης

^8:22 μὴ ῥητίνη οὐκ ἔστιν ἐν Γαλααδ ἢ ἰατρὸς οὐκ ἔστιν ἐκει̃ διὰ τί οὐκ ἀνέβη ἴασις θυγατρὸς λαου̃ μου

^8:23 τίς δώσει κεφαλη̨̃ μου ὕδωρ καὶ ὀφθαλμοι̃ς μου πηγὴν δακρύων καὶ κλαύσομαι τὸν λαόν μου του̃τον ἡμέρας καὶ νυκτός τοὺς τετραυματισμένους θυγατρὸς λαου̃ μου

^9:1 τίς δώ̨η μοι ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ σταθμὸν ἔσχατον καὶ καταλείψω τὸν λαόν μου καὶ ἀπελεύσομαι ἀπ' αὐτω̃ν ὅτι πάντες μοιχω̃νται σύνοδος ἀθετούντων

^9:2 καὶ ἐνέτειναν τὴν γλω̃σσαν αὐτω̃ν ὡς τόξον ψευ̃δος καὶ οὐ πίστις ἐνίσχυσεν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ὅτι ἐκ κακω̃ν εἰς κακὰ ἐξήλθοσαν καὶ ἐμὲ οὐκ ἔγνωσαν

^9:3 ἕκαστος ἀπὸ του̃ πλησίον αὐτου̃ φυλάξασθε καὶ ἐπ' ἀδελφοι̃ς αὐτω̃ν μὴ πεποίθατε ὅτι πα̃ς ἀδελφὸς πτέρνη̨ πτερνιει̃ καὶ πα̃ς φίλος δολίως πορεύσεται

^9:4 ἕκαστος κατὰ του̃ φίλου αὐτου̃ καταπαίξεται ἀλήθειαν οὐ μὴ λαλήσωσιν μεμάθηκεν ἡ γλω̃σσα αὐτω̃ν λαλει̃ν ψευδη̃ ἠδίκησαν καὶ οὐ διέλιπον του̃ ἐπιστρέψαι

^9:5 τόκος ἐπὶ τόκω̨ δόλος ἐπὶ δόλω̨ οὐκ ἤθελον εἰδέναι με

^9:6 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ πυρώσω αὐτοὺς καὶ δοκιμω̃ αὐτούς ὅτι ποιήσω ἀπὸ προσώπου πονηρίας θυγατρὸς λαου̃ μου

^9:7 βολὶς τιτρώσκουσα ἡ γλω̃σσα αὐτω̃ν δόλια τὰ ῥήματα του̃ στόματος αὐτω̃ν τω̨̃ πλησίον αὐτου̃ λαλει̃ εἰρηνικὰ καὶ ἐν ἑαυτω̨̃ ἔχει τὴν ἔχθραν

^9:8 μὴ ἐπὶ τούτοις οὐκ ἐπισκέψομαι λέγει κύριος ἢ ἐν λαω̨̃ τω̨̃ τοιούτω̨ οὐκ ἐκδικήσει ἡ ψυχή μου

^9:9 ἐπὶ τὰ ὄρη λάβετε κοπετὸν καὶ ἐπὶ τὰς τρίβους τη̃ς ἐρήμου θρη̃νον ὅτι ἐξέλιπον παρὰ τὸ μὴ εἰ̃ναι ἀνθρώπους οὐκ ἤκουσαν φωνὴν ὑπάρξεως ἀπὸ πετεινω̃ν του̃ οὐρανου̃ καὶ ἕως κτηνω̃ν ἐξέστησαν ὤ̨χοντο

^9:10 καὶ δώσω τὴν Ιερουσαλημ εἰς μετοικίαν καὶ εἰς κατοικητήριον δρακόντων καὶ τὰς πόλεις Ιουδα εἰς ἀφανισμὸν θήσομαι παρὰ τὸ μὴ κατοικει̃σθαι

^9:11 τίς ὁ ἄνθρωπος ὁ συνετός καὶ συνέτω του̃το καὶ ὡ̨̃ λόγος στόματος κυρίου πρὸς αὐτόν ἀναγγειλάτω ὑμι̃ν ἕνεκεν τίνος ἀπώλετο ἡ γη̃ ἀνήφθη ὡς ἔρημος παρὰ τὸ μὴ διοδεύεσθαι αὐτήν

^9:12 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με διὰ τὸ ἐγκαταλιπει̃ν αὐτοὺς τὸν νόμον μου ὃν ἔδωκα πρὸ προσώπου αὐτω̃ν καὶ οὐκ ἤκουσαν τη̃ς φωνη̃ς μου

^9:13 ἀλλ' ἐπορεύθησαν ὀπίσω τω̃ν ἀρεστω̃ν τη̃ς καρδίας αὐτω̃ν τη̃ς κακη̃ς καὶ ὀπίσω τω̃ν εἰδώλων ἃ ἐδίδαξαν αὐτοὺς οἱ πατέρες αὐτω̃ν

^9:14 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἰδοὺ ἐγὼ ψωμιω̃ αὐτοὺς ἀνάγκας καὶ ποτιω̃ αὐτοὺς ὕδωρ χολη̃ς

^9:15 καὶ διασκορπιω̃ αὐτοὺς ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν εἰς οὓς οὐκ ἐγίνωσκον αὐτοὶ καὶ οἱ πατέρες αὐτω̃ν καὶ ἐπαποστελω̃ ἐπ' αὐτοὺς τὴν μάχαιραν ἕως του̃ ἐξαναλω̃σαι αὐτοὺς ἐν αὐτη̨̃

^9:16 τάδε λέγει κύριος καλέσατε τὰς θρηνούσας καὶ ἐλθέτωσαν καὶ πρὸς τὰς σοφὰς ἀποστείλατε καὶ φθεγξάσθωσαν

^9:17 καὶ λαβέτωσαν ἐφ' ὑμα̃ς θρη̃νον καὶ καταγαγέτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμω̃ν δάκρυα καὶ τὰ βλέφαρα ὑμω̃ν ῥείτω ὕδωρ

^9:18 ὅτι φωνὴ οἴκτου ἠκούσθη ἐν Σιων πω̃ς ἐταλαιπωρήσαμεν κατη̨σχύνθημεν σφόδρα ὅτι ἐγκατελίπομεν τὴν γη̃ν καὶ ἀπερρίψαμεν τὰ σκηνώματα ἡμω̃ν

^9:19 ἀκούσατε δή γυναι̃κες λόγον θεου̃ καὶ δεξάσθω τὰ ὠ̃τα ὑμω̃ν λόγους στόματος αὐτου̃ καὶ διδάξατε τὰς θυγατέρας ὑμω̃ν οἰ̃κτον καὶ γυνὴ τὴν πλησίον αὐτη̃ς θρη̃νον

^9:20 ὅτι ἀνέβη θάνατος διὰ τω̃ν θυρίδων ὑμω̃ν εἰση̃λθεν εἰς τὴν γη̃ν ὑμω̃ν του̃ ἐκτρι̃ψαι νήπια ἔξωθεν καὶ νεανίσκους ἀπὸ τω̃ν πλατειω̃ν

^9:21 καὶ ἔσονται οἱ νεκροὶ τω̃ν ἀνθρώπων εἰς παράδειγμα ἐπὶ προσώπου του̃ πεδίου τη̃ς γη̃ς ὑμω̃ν καὶ ὡς χόρτος ὀπίσω θερίζοντος καὶ οὐκ ἔσται ὁ συνάγων

^9:22 τάδε λέγει κύριος μὴ καυχάσθω ὁ σοφὸς ἐν τη̨̃ σοφία̨ αὐτου̃ καὶ μὴ καυχάσθω ὁ ἰσχυρὸς ἐν τη̨̃ ἰσχύι αὐτου̃ καὶ μὴ καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν τω̨̃ πλούτω̨ αὐτου̃

^9:23 ἀλλ' ἢ ἐν τούτω̨ καυχάσθω ὁ καυχώμενος συνίειν καὶ γινώσκειν ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος ποιω̃ν ἔλεος καὶ κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ὅτι ἐν τούτοις τὸ θέλημά μου λέγει κύριος

^9:24 ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέγει κύριος καὶ ἐπισκέψομαι ἐπὶ πάντας περιτετμημένους ἀκροβυστίας αὐτω̃ν

^9:25 ἐπ' Αἴγυπτον καὶ ἐπὶ τὴν Ιουδαίαν καὶ ἐπὶ Εδωμ καὶ ἐπὶ υἱοὺς Αμμων καὶ ἐπὶ υἱοὺς Μωαβ καὶ ἐπὶ πάντα περικειρόμενον τὰ κατὰ πρόσωπον αὐτου̃ τοὺς κατοικου̃ντας ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ὅτι πάντα τὰ ἔθνη ἀπερίτμητα σαρκί καὶ πα̃ς οἰ̃κος Ισραηλ ἀπερίτμητοι καρδίας αὐτω̃ν

^10:1 ἀκούσατε τὸν λόγον κυρίου ὃν ἐλάλησεν ἐφ' ὑμα̃ς οἰ̃κος Ισραηλ

^10:2 τάδε λέγει κύριος κατὰ τὰς ὁδοὺς τω̃ν ἐθνω̃ν μὴ μανθάνετε καὶ ἀπὸ τω̃ν σημείων του̃ οὐρανου̃ μὴ φοβει̃σθε ὅτι φοβου̃νται αὐτὰ τοι̃ς προσώποις αὐτω̃ν

^10:3 ὅτι τὰ νόμιμα τω̃ν ἐθνω̃ν μάταια ξύλον ἐστὶν ἐκ του̃ δρυμου̃ ἐκκεκομμένον ἔργον τέκτονος καὶ χώνευμα

^10:4 ἀργυρίω̨ καὶ χρυσίω̨ κεκαλλωπισμένα ἐστίν ἐν σφύραις καὶ ἥλοις ἐστερέωσαν αὐτά καὶ οὐ κινηθήσονται

^10:9 ἀργύριον τορευτόν ἐστιν οὐ πορεύσονται ἀργύριον προσβλητὸν ἀπὸ Θαρσις ἥξει χρυσίον Μωφαζ καὶ χεὶρ χρυσοχόων ἔργα τεχνιτω̃ν πάντα ὑάκινθον καὶ πορφύραν ἐνδύσουσιν αὐτά

^10:5 αἰρόμενα ἀρθήσονται ὅτι οὐκ ἐπιβήσονται μὴ φοβηθη̃τε αὐτά ὅτι οὐ μὴ κακοποιήσωσιν καὶ ἀγαθὸν οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοι̃ς

^10:11 οὕτως ἐρει̃τε αὐτοι̃ς θεοί οἳ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γη̃ν οὐκ ἐποίησαν ἀπολέσθωσαν ἀπὸ τη̃ς γη̃ς καὶ ὑποκάτωθεν του̃ οὐρανου̃ τούτου

^10:12 κύριος ὁ ποιήσας τὴν γη̃ν ἐν τη̨̃ ἰσχύι αὐτου̃ ὁ ἀνορθώσας τὴν οἰκουμένην ἐν τη̨̃ σοφία̨ αὐτου̃ καὶ τη̨̃ φρονήσει αὐτου̃ ἐξέτεινεν τὸν οὐρανὸν

^10:13 καὶ πλη̃θος ὕδατος ἐν οὐρανω̨̃ καὶ ἀνήγαγεν νεφέλας ἐξ ἐσχάτου τη̃ς γη̃ς ἀστραπὰς εἰς ὑετὸν ἐποίησεν καὶ ἐξήγαγεν φω̃ς ἐκ θησαυρω̃ν αὐτου̃

^10:14 ἐμωράνθη πα̃ς ἄνθρωπος ἀπὸ γνώσεως κατη̨σχύνθη πα̃ς χρυσοχόος ἐπὶ τοι̃ς γλυπτοι̃ς αὐτου̃ ὅτι ψευδη̃ ἐχώνευσαν οὐκ ἔστιν πνευ̃μα ἐν αὐτοι̃ς

^10:15 μάταιά ἐστιν ἔργα ἐμπεπαιγμένα ἐν καιρω̨̃ ἐπισκοπη̃ς αὐτω̃ν ἀπολου̃νται

^10:16 οὐκ ἔστιν τοιαύτη μερὶς τω̨̃ Ιακωβ ὅτι ὁ πλάσας τὰ πάντα αὐτὸς κληρονομία αὐτου̃ κύριος ὄνομα αὐτω̨̃

^10:17 συνήγαγεν ἔξωθεν τὴν ὑπόστασίν σου κατοικου̃σα ἐν ἐκλεκτοι̃ς

^10:18 ὅτι τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ σκελίζω τοὺς κατοικου̃ντας τὴν γη̃ν ταύτην ἐν θλίψει ὅπως εὑρεθη̨̃ ἡ πληγή σου

^10:19 οὐαὶ ἐπὶ συντρίμματί σου ἀλγηρὰ ἡ πληγή σου κἀγὼ εἰ̃πα ὄντως του̃το τὸ τραυ̃μά μου καὶ κατέλαβέν με

^10:20 ἡ σκηνή μου ἐταλαιπώρησεν ὤλετο καὶ πα̃σαι αἱ δέρρεις μου διεσπάσθησαν οἱ υἱοί μου καὶ τὰ πρόβατά μου οὔκ εἰσιν οὐκ ἔστιν ἔτι τόπος τη̃ς σκηνη̃ς μου τόπος τω̃ν δέρρεών μου

^10:21 ὅτι οἱ ποιμένες ἠφρονεύσαντο καὶ τὸν κύριον οὐκ ἐξεζήτησαν διὰ του̃το οὐκ ἐνόησεν πα̃σα ἡ νομὴ καὶ διεσκορπίσθησαν

^10:22 φωνὴ ἀκοη̃ς ἰδοὺ ἔρχεται καὶ σεισμὸς μέγας ἐκ γη̃ς βορρα̃ του̃ τάξαι τὰς πόλεις Ιουδα εἰς ἀφανισμὸν καὶ κοίτην στρουθω̃ν

^10:23 οἰ̃δα κύριε ὅτι οὐχὶ του̃ ἀνθρώπου ἡ ὁδὸς αὐτου̃ οὐδὲ ἀνὴρ πορεύσεται καὶ κατορθώσει πορείαν αὐτου̃

^10:24 παίδευσον ἡμα̃ς κύριε πλὴν ἐν κρίσει καὶ μὴ ἐν θυμω̨̃ ἵνα μὴ ὀλίγους ἡμα̃ς ποιήση̨ς

^10:25 ἔκχεον τὸν θυμόν σου ἐπὶ ἔθνη τὰ μὴ εἰδότα σε καὶ ἐπὶ γενεὰς αἳ τὸ ὄνομά σου οὐκ ἐπεκαλέσαντο ὅτι κατέφαγον τὸν Ιακωβ καὶ ἐξανήλωσαν αὐτὸν καὶ τὴν νομὴν αὐτου̃ ἠρήμωσαν

^11:1 ὁ λόγος ὁ γενόμενος παρὰ κυρίου πρὸς Ιερεμιαν λέγων

^11:2 ἀκούσατε τοὺς λόγους τη̃ς διαθήκης ταύτης καὶ λαλήσεις πρὸς ἄνδρας Ιουδα καὶ πρὸς τοὺς κατοικου̃ντας Ιερουσαλημ

^11:3 καὶ ἐρει̃ς πρὸς αὐτούς τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος ὃς οὐκ ἀκούσεται τω̃ν λόγων τη̃ς διαθήκης ταύτης

^11:4 ἡ̃ς ἐνετειλάμην τοι̃ς πατράσιν ὑμω̃ν ἐν ἡμέρα̨ ἡ̨̃ ἀνήγαγον αὐτοὺς ἐκ γη̃ς Αἰγύπτου ἐκ καμίνου τη̃ς σιδηρα̃ς λέγων ἀκούσατε τη̃ς φωνη̃ς μου καὶ ποιήσατε πάντα ὅσα ἐὰν ἐντείλωμαι ὑμι̃ν καὶ ἔσεσθέ μοι εἰς λαόν καὶ ἐγὼ ἔσομαι ὑμι̃ν εἰς θεόν

^11:5 ὅπως στήσω τὸν ὅρκον μου ὃν ὤμοσα τοι̃ς πατράσιν ὑμω̃ν του̃ δου̃ναι αὐτοι̃ς γη̃ν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι καθὼς ἡ ἡμέρα αὕτη καὶ ἀπεκρίθην καὶ εἰ̃πα γένοιτο κύριε

^11:6 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με ἀνάγνωθι τοὺς λόγους τούτους ἐν πόλεσιν Ιουδα καὶ ἔξωθεν Ιερουσαλημ λέγων ἀκούσατε τοὺς λόγους τη̃ς διαθήκης ταύτης καὶ ποιήσατε αὐτούς

^11:8 καὶ οὐκ ἐποίησαν

^11:9 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με εὑρέθη σύνδεσμος ἐν ἀνδράσιν Ιουδα καὶ ἐν τοι̃ς κατοικου̃σιν Ιερουσαλημ

^11:10 ἐπεστράφησαν ἐπὶ τὰς ἀδικίας τω̃ν πατέρων αὐτω̃ν τω̃ν πρότερον οἳ οὐκ ἤθελον εἰσακου̃σαι τω̃ν λόγων μου καὶ ἰδοὺ αὐτοὶ βαδίζουσιν ὀπίσω θεω̃ν ἀλλοτρίων του̃ δουλεύειν αὐτοι̃ς καὶ διεσκέδασαν οἰ̃κος Ισραηλ καὶ οἰ̃κος Ιουδα τὴν διαθήκην μου ἣν διεθέμην πρὸς τοὺς πατέρας αὐτω̃ν

^11:11 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ τὸν λαὸν του̃τον κακά ἐξ ὡ̃ν οὐ δυνήσονται ἐξελθει̃ν ἐξ αὐτω̃ν καὶ κεκράξονται πρός με καὶ οὐκ εἰσακούσομαι αὐτω̃ν

^11:12 καὶ πορεύσονται πόλεις Ιουδα καὶ οἱ κατοικου̃ντες Ιερουσαλημ καὶ κεκράξονται πρὸς τοὺς θεούς οἱ̃ς αὐτοὶ θυμιω̃σιν αὐτοι̃ς μὴ σώσουσιν αὐτοὺς ἐν καιρω̨̃ τω̃ν κακω̃ν αὐτω̃ν

^11:13 ὅτι κατ' ἀριθμὸν τω̃ν πόλεών σου ἠ̃σαν θεοί σου Ιουδα καὶ κατ' ἀριθμὸν ἐξόδων τη̃ς Ιερουσαλημ ἐτάξατε βωμοὺς θυμια̃ν τη̨̃ Βααλ

^11:14 καὶ σὺ μὴ προσεύχου περὶ του̃ λαου̃ τούτου καὶ μὴ ἀξίου περὶ αὐτω̃ν ἐν δεήσει καὶ προσευχη̨̃ ὅτι οὐκ εἰσακούσομαι ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ ἐν ὡ̨̃ ἐπικαλου̃νταί με ἐν καιρω̨̃ κακώσεως αὐτω̃ν

^11:15 τί ἡ ἠγαπημένη ἐν τω̨̃ οἴκω̨ μου ἐποίησεν βδέλυγμα μὴ εὐχαὶ καὶ κρέα ἅγια ἀφελου̃σιν ἀπὸ σου̃ τὰς κακίας σου ἢ τούτοις διαφεύξη̨

^11:16 ἐλαίαν ὡραίαν εὔσκιον τω̨̃ εἴδει ἐκάλεσεν κύριος τὸ ὄνομά σου εἰς φωνὴν περιτομη̃ς αὐτη̃ς ἀνήφθη πυ̃ρ ἐπ' αὐτήν μεγάλη ἡ θλι̃ψις ἐπὶ σέ ἠχρεώθησαν οἱ κλάδοι αὐτη̃ς

^11:17 καὶ κύριος ὁ καταφυτεύσας σε ἐλάλησεν ἐπὶ σὲ κακὰ ἀντὶ τη̃ς κακίας οἴκου Ισραηλ καὶ οἴκου Ιουδα ὅτι ἐποίησαν ἑαυτοι̃ς του̃ παροργίσαι με ἐν τω̨̃ θυμια̃ν αὐτοὺς τη̨̃ Βααλ

^11:18 κύριε γνώρισόν μοι καὶ γνώσομαι τότε εἰ̃δον τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτω̃ν

^11:19 ἐγὼ δὲ ὡς ἀρνίον ἄκακον ἀγόμενον του̃ θύεσθαι οὐκ ἔγνων ἐπ' ἐμὲ ἐλογίσαντο λογισμὸν πονηρὸν λέγοντες δευ̃τε καὶ ἐμβάλωμεν ξύλον εἰς τὸν ἄρτον αὐτου̃ καὶ ἐκτρίψωμεν αὐτὸν ἀπὸ γη̃ς ζώντων καὶ τὸ ὄνομα αὐτου̃ οὐ μὴ μνησθη̨̃ ἔτι

^11:20 κύριε κρίνων δίκαια δοκιμάζων νεφροὺς καὶ καρδίας ἴδοιμι τὴν παρὰ σου̃ ἐκδίκησιν ἐξ αὐτω̃ν ὅτι πρὸς σὲ ἀπεκάλυψα τὸ δικαίωμά μου

^11:21 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἐπὶ τοὺς ἄνδρας Αναθωθ τοὺς ζητου̃ντας τὴν ψυχήν μου τοὺς λέγοντας οὐ μὴ προφητεύση̨ς ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματι κυρίου εἰ δὲ μή ἀποθανη̨̃ ἐν ται̃ς χερσὶν ἡμω̃ν

^11:22 ἰδοὺ ἐγὼ ἐπισκέψομαι ἐπ' αὐτούς οἱ νεανίσκοι αὐτω̃ν ἐν μαχαίρα̨ ἀποθανου̃νται καὶ οἱ υἱοὶ αὐτω̃ν καὶ αἱ θυγατέρες αὐτω̃ν τελευτήσουσιν ἐν λιμω̨̃

^11:23 καὶ ἐγκατάλειμμα οὐκ ἔσται αὐτω̃ν ὅτι ἐπάξω κακὰ ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας ἐν Αναθωθ ἐν ἐνιαυτω̨̃ ἐπισκέψεως αὐτω̃ν

^12:1 δίκαιος εἰ̃ κύριε ὅτι ἀπολογήσομαι πρὸς σέ πλὴν κρίματα λαλήσω πρὸς σέ τί ὅτι ὁδὸς ἀσεβω̃ν εὐοδου̃ται εὐθήνησαν πάντες οἱ ἀθετου̃ντες ἀθετήματα

^12:2 ἐφύτευσας αὐτοὺς καὶ ἐρριζώθησαν ἐτεκνοποίησαν καὶ ἐποίησαν καρπόν ἐγγὺς εἰ̃ σὺ του̃ στόματος αὐτω̃ν καὶ πόρρω ἀπὸ τω̃ν νεφρω̃ν αὐτω̃ν

^12:3 καὶ σύ κύριε γινώσκεις με δεδοκίμακας τὴν καρδίαν μου ἐναντίον σου ἅγνισον αὐτοὺς εἰς ἡμέραν σφαγη̃ς αὐτω̃ν

^12:4 ἕως πότε πενθήσει ἡ γη̃ καὶ πα̃ς ὁ χόρτος του̃ ἀγρου̃ ξηρανθήσεται ἀπὸ κακίας τω̃ν κατοικούντων ἐν αὐτη̨̃ ἠφανίσθησαν κτήνη καὶ πετεινά ὅτι εἰ̃παν οὐκ ὄψεται ὁ θεὸς ὁδοὺς ἡμω̃ν

^12:5 σου̃ οἱ πόδες τρέχουσιν καὶ ἐκλύουσίν σε πω̃ς παρασκευάση̨ ἐφ' ἵπποις καὶ ἐν γη̨̃ εἰρήνης σὺ πέποιθας πω̃ς ποιήσεις ἐν φρυάγματι του̃ Ιορδάνου

^12:6 ὅτι καὶ οἱ ἀδελφοί σου καὶ ὁ οἰ̃κος του̃ πατρός σου καὶ οὑ̃τοι ἠθέτησάν σε καὶ αὐτοὶ ἐβόησαν ἐκ τω̃ν ὀπίσω σου ἐπισυνήχθησαν μὴ πιστεύση̨ς ἐν αὐτοι̃ς ὅτι λαλήσουσιν πρὸς σὲ καλά

^12:7 ἐγκαταλέλοιπα τὸν οἰ̃κόν μου ἀφη̃κα τὴν κληρονομίαν μου ἔδωκα τὴν ἠγαπημένην ψυχήν μου εἰς χει̃ρας ἐχθρω̃ν αὐτη̃ς

^12:8 ἐγενήθη ἡ κληρονομία μου ἐμοὶ ὡς λέων ἐν δρυμω̨̃ ἔδωκεν ἐπ' ἐμὲ τὴν φωνὴν αὐτη̃ς διὰ του̃το ἐμίσησα αὐτήν

^12:9 μὴ σπήλαιον ὑαίνης ἡ κληρονομία μου ἐμοὶ ἢ σπήλαιον κύκλω̨ αὐτη̃ς βαδίσατε συναγάγετε πάντα τὰ θηρία του̃ ἀγρου̃ καὶ ἐλθέτωσαν του̃ φαγει̃ν αὐτήν

^12:10 ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελω̃νά μου ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου ἔδωκαν μερίδα ἐπιθυμητήν μου εἰς ἔρημον ἄβατον

^12:11 ἐτέθη εἰς ἀφανισμὸν ἀπωλείας δι' ἐμὲ ἀφανισμω̨̃ ἠφανίσθη πα̃σα ἡ γη̃ ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνὴρ τιθέμενος ἐν καρδία̨

^12:12 ἐπὶ πα̃σαν διεκβολὴν ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ἠ̃λθον ταλαιπωρου̃ντες ὅτι μάχαιρα του̃ κυρίου καταφάγεται ἀπ' ἄκρου τη̃ς γη̃ς ἕως ἄκρου τη̃ς γη̃ς οὐκ ἔστιν εἰρήνη πάση̨ σαρκί

^12:13 σπείρατε πυροὺς καὶ ἀκάνθας θερίσατε οἱ κλη̃ροι αὐτω̃ν οὐκ ὠφελήσουσιν αὐτούς αἰσχύνθητε ἀπὸ καυχήσεως ὑμω̃ν ἀπὸ ὀνειδισμου̃ ἔναντι κυρίου

^12:14 ὅτι τάδε λέγει κύριος περὶ πάντων τω̃ν γειτόνων τω̃ν πονηρω̃ν τω̃ν ἁπτομένων τη̃ς κληρονομίας μου ἡ̃ς ἐμέρισα τω̨̃ λαω̨̃ μου Ισραηλ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποσπω̃ αὐτοὺς ἀπὸ τη̃ς γη̃ς αὐτω̃ν καὶ τὸν Ιουδαν ἐκβαλω̃ ἐκ μέσου αὐτω̃ν

^12:15 καὶ ἔσται μετὰ τὸ ἐκβαλει̃ν με αὐτοὺς ἐπιστρέψω καὶ ἐλεήσω αὐτοὺς καὶ κατοικιω̃ αὐτοὺς ἕκαστον εἰς τὴν κληρονομίαν αὐτου̃ καὶ ἕκαστον εἰς τὴν γη̃ν αὐτου̃

^12:16 καὶ ἔσται ἐὰν μαθόντες μάθωσιν τὴν ὁδὸν του̃ λαου̃ μου του̃ ὀμνύειν τω̨̃ ὀνόματί μου ζη̨̃ κύριος καθὼς ἐδίδαξαν τὸν λαόν μου ὀμνύειν τη̨̃ Βααλ καὶ οἰκοδομηθήσονται ἐν μέσω̨ του̃ λαου̃ μου

^12:17 ἐὰν δὲ μὴ ἐπιστρέψωσιν καὶ ἐξαρω̃ τὸ ἔθνος ἐκει̃νο ἐξάρσει καὶ ἀπωλεία̨

^13:1 τάδε λέγει κύριος βάδισον καὶ κτη̃σαι σεαυτω̨̃ περίζωμα λινου̃ν καὶ περίθου περὶ τὴν ὀσφύν σου καὶ ἐν ὕδατι οὐ διελεύσεται

^13:2 καὶ ἐκτησάμην τὸ περίζωμα κατὰ τὸν λόγον κυρίου καὶ περιέθηκα περὶ τὴν ὀσφύν μου

^13:3 καὶ ἐγενήθη λόγος κυρίου πρός με λέγων

^13:4 λαβὲ τὸ περίζωμα τὸ περὶ τὴν ὀσφύν σου καὶ ἀνάστηθι καὶ βάδισον ἐπὶ τὸν Εὐφράτην καὶ κατάκρυψον αὐτὸ ἐκει̃ ἐν τη̨̃ τρυμαλια̨̃ τη̃ς πέτρας

^13:5 καὶ ἐπορεύθην καὶ ἔκρυψα αὐτὸ ἐν τω̨̃ Εὐφράτη̨ καθὼς ἐνετείλατό μοι κύριος

^13:6 καὶ ἐγένετο μεθ' ἡμέρας πολλὰς καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με ἀνάστηθι βάδισον ἐπὶ τὸν Εὐφράτην καὶ λαβὲ ἐκει̃θεν τὸ περίζωμα ὃ ἐνετειλάμην σοι του̃ κατακρύψαι ἐκει̃

^13:7 καὶ ἐπορεύθην ἐπὶ τὸν Εὐφράτην ποταμὸν καὶ ὤρυξα καὶ ἔλαβον τὸ περίζωμα ἐκ του̃ τόπου οὑ̃ κατώρυξα αὐτὸ ἐκει̃ καὶ ἰδοὺ διεφθαρμένον ἠ̃ν ὃ οὐ μὴ χρησθη̨̃ εἰς οὐθέν

^13:8 καὶ ἐγενήθη λόγος κυρίου πρός με λέγων

^13:9 τάδε λέγει κύριος οὕτω φθερω̃ τὴν ὕβριν Ιουδα καὶ τὴν ὕβριν Ιερουσαλημ

^13:10 τὴν πολλὴν ταύτην ὕβριν τοὺς μὴ βουλομένους ὑπακούειν τω̃ν λόγων μου καὶ πορευθέντας ὀπίσω θεω̃ν ἀλλοτρίων του̃ δουλεύειν αὐτοι̃ς καὶ του̃ προσκυνει̃ν αὐτοι̃ς καὶ ἔσονται ὥσπερ τὸ περίζωμα του̃το ὃ οὐ χρησθήσεται εἰς οὐθέν

^13:11 ὅτι καθάπερ κολλα̃ται τὸ περίζωμα περὶ τὴν ὀσφὺν του̃ ἀνθρώπου οὕτως ἐκόλλησα πρὸς ἐμαυτὸν τὸν οἰ̃κον του̃ Ισραηλ καὶ πα̃ν οἰ̃κον Ιουδα του̃ γενέσθαι μοι εἰς λαὸν ὀνομαστὸν καὶ εἰς καύχημα καὶ εἰς δόξαν καὶ οὐκ εἰσήκουσάν μου

^13:12 καὶ ἐρει̃ς πρὸς τὸν λαὸν του̃τον πα̃ς ἀσκὸς πληρωθήσεται οἴνου καὶ ἔσται ἐὰν εἴπωσιν πρὸς σέ μὴ γνόντες οὐ γνωσόμεθα ὅτι πα̃ς ἀσκὸς πληρωθήσεται οἴνου

^13:13 καὶ ἐρει̃ς πρὸς αὐτούς τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ πληρω̃ τοὺς κατοικου̃ντας τὴν γη̃ν ταύτην καὶ τοὺς βασιλει̃ς αὐτω̃ν τοὺς καθημένους υἱοὺς Δαυιδ ἐπὶ θρόνου αὐτου̃ καὶ τοὺς ἱερει̃ς καὶ τοὺς προφήτας καὶ τὸν Ιουδαν καὶ πάντας τοὺς κατοικου̃ντας Ιερουσαλημ μεθύσματι

^13:14 καὶ διασκορπιω̃ αὐτοὺς ἄνδρα καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτου̃ καὶ τοὺς πατέρας αὐτω̃ν καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτω̃ν ἐν τω̨̃ αὐτω̨̃ οὐκ ἐπιποθήσω λέγει κύριος καὶ οὐ φείσομαι καὶ οὐκ οἰκτιρήσω ἀπὸ διαφθορα̃ς αὐτω̃ν

^13:15 ἀκούσατε καὶ ἐνωτίσασθε καὶ μὴ ἐπαίρεσθε ὅτι κύριος ἐλάλησεν

^13:16 δότε τω̨̃ κυρίω̨ θεω̨̃ ὑμω̃ν δόξαν πρὸ του̃ συσκοτάσαι καὶ πρὸς του̃ προσκόψαι πόδας ὑμω̃ν ἐπ' ὄρη σκοτεινὰ καὶ ἀναμενει̃τε εἰς φω̃ς καὶ ἐκει̃ σκιὰ θανάτου καὶ τεθήσονται εἰς σκότος

^13:17 ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσητε κεκρυμμένως κλαύσεται ἡ ψυχὴ ὑμω̃ν ἀπὸ προσώπου ὕβρεως καὶ κατάξουσιν οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμω̃ν δάκρυα ὅτι συνετρίβη τὸ ποίμνιον κυρίου

^13:18 εἴπατε τω̨̃ βασιλει̃ καὶ τοι̃ς δυναστεύουσιν ταπεινώθητε καὶ καθίσατε ὅτι καθη̨ρέθη ἀπὸ κεφαλη̃ς ὑμω̃ν στέφανος δόξης ὑμω̃ν

^13:19 πόλεις αἱ πρὸς νότον συνεκλείσθησαν καὶ οὐκ ἠ̃ν ὁ ἀνοίγων ἀπω̨κίσθη Ιουδας συνετέλεσεν ἀποικίαν τελείαν

^13:20 ἀνάλαβε ὀφθαλμούς σου Ιερουσαλημ καὶ ἰδὲ τοὺς ἐρχομένους ἀπὸ βορρα̃ που̃ ἐστιν τὸ ποίμνιον ὃ ἐδόθη σοι πρόβατα δόξης σου

^13:21 τί ἐρει̃ς ὅταν ἐπισκέπτωνταί σε καὶ σὺ ἐδίδαξας αὐτοὺς ἐπὶ σὲ μαθήματα εἰς ἀρχήν οὐκ ὠδι̃νες καθέξουσίν σε καθὼς γυναι̃κα τίκτουσαν

^13:22 καὶ ἐὰν εἴπη̨ς ἐν τη̨̃ καρδία̨ σου διὰ τί ἀπήντησέν μοι ταυ̃τα διὰ τὸ πλη̃θος τη̃ς ἀδικίας σου ἀνεκαλύφθη τὰ ὀπίσθιά σου παραδειγματισθη̃ναι τὰς πτέρνας σου

^13:23 εἰ ἀλλάξεται Αἰθίοψ τὸ δέρμα αὐτου̃ καὶ πάρδαλις τὰ ποικίλματα αὐτη̃ς καὶ ὑμει̃ς δυνήσεσθε εὐ̃ ποιη̃σαι μεμαθηκότες τὰ κακά

^13:24 καὶ διέσπειρα αὐτοὺς ὡς φρύγανα φερόμενα ὑπὸ ἀνέμου εἰς ἔρημον

^13:25 οὑ̃τος ὁ κλη̃ρός σου καὶ μερὶς του̃ ἀπειθει̃ν ὑμα̃ς ἐμοί λέγει κύριος ὡς ἐπελάθου μου καὶ ἤλπισας ἐπὶ ψεύδεσιν

^13:26 κἀγὼ ἀποκαλύψω τὰ ὀπίσω σου ἐπὶ τὸ πρόσωπόν σου καὶ ὀφθήσεται ἡ ἀτιμία σου

^13:27 καὶ ἡ μοιχεία σου καὶ ὁ χρεμετισμός σου καὶ ἡ ἀπαλλοτρίωσις τη̃ς πορνείας σου ἐπὶ τω̃ν βουνω̃ν καὶ ἐν τοι̃ς ἀγροι̃ς ἑώρακα τὰ βδελύγματά σου οὐαί σοι Ιερουσαλημ ὅτι οὐκ ἐκαθαρίσθης ὀπίσω μου ἕως τίνος ἔτι

^14:1 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρὸς Ιερεμιαν περὶ τη̃ς ἀβροχίας

^14:2 ἐπένθησεν ἡ Ιουδαία καὶ αἱ πύλαι αὐτη̃ς ἐκενώθησαν καὶ ἐσκοτώθησαν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς καὶ ἡ κραυγὴ τη̃ς Ιερουσαλημ ἀνέβη

^14:3 καὶ οἱ μεγιστα̃νες αὐτη̃ς ἀπέστειλαν τοὺς νεωτέρους αὐτω̃ν ἐφ' ὕδωρ ἤλθοσαν ἐπὶ τὰ φρέατα καὶ οὐχ εὕροσαν ὕδωρ καὶ ἀπέστρεψαν τὰ ἀγγει̃α αὐτω̃ν κενά

^14:4 καὶ τὰ ἔργα τη̃ς γη̃ς ἐξέλιπεν ὅτι οὐκ ἠ̃ν ὑετός ἠ̨σχύνθησαν γεωργοί ἐπεκάλυψαν τὴν κεφαλὴν αὐτω̃ν

^14:5 καὶ ἔλαφοι ἐν ἀγρω̨̃ ἔτεκον καὶ ἐγκατέλιπον ὅτι οὐκ ἠ̃ν βοτάνη

^14:6 ὄνοι ἄγριοι ἔστησαν ἐπὶ νάπας εἵλκυσαν ἄνεμον ἐξέλιπον οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτω̃ν ὅτι οὐκ ἠ̃ν χόρτος ἀπὸ λαου̃ ἀδικίας

^14:7 εἰ αἱ ἁμαρτίαι ἡμω̃ν ἀντέστησαν ἡμι̃ν κύριε ποίησον ἡμι̃ν ἕνεκεν σου̃ ὅτι πολλαὶ αἱ ἁμαρτίαι ἡμω̃ν ἐναντίον σου̃ ὅτι σοὶ ἡμάρτομεν

^14:8 ὑπομονὴ Ισραηλ κύριε καὶ σώ̨ζεις ἐν καιρω̨̃ κακω̃ν ἵνα τί ἐγενήθης ὡσεὶ πάροικος ἐπὶ τη̃ς γη̃ς καὶ ὡς αὐτόχθων ἐκκλίνων εἰς κατάλυμα

^14:9 μὴ ἔση̨ ὥσπερ ἄνθρωπος ὑπνω̃ν ἢ ὡς ἀνὴρ οὐ δυνάμενος σώ̨ζειν καὶ σὺ ἐν ἡμι̃ν εἰ̃ κύριε καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικέκληται ἐφ' ἡμα̃ς μὴ ἐπιλάθη̨ ἡμω̃ν

^14:10 οὕτως λέγει κύριος τω̨̃ λαω̨̃ τούτω̨ ἠγάπησαν κινει̃ν πόδας αὐτω̃ν καὶ οὐκ ἐφείσαντο καὶ ὁ θεὸς οὐκ εὐδόκησεν ἐν αὐτοι̃ς νυ̃ν μνησθήσεται τω̃ν ἀδικιω̃ν αὐτω̃ν

^14:11 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με μὴ προσεύχου περὶ του̃ λαου̃ τούτου εἰς ἀγαθά

^14:12 ὅτι ἐὰν νηστεύσωσιν οὐκ εἰσακούσομαι τη̃ς δεήσεως αὐτω̃ν καὶ ἐὰν προσενέγκωσιν ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας οὐκ εὐδοκήσω ἐν αὐτοι̃ς ὅτι ἐν μαχαίρα̨ καὶ ἐν λιμω̨̃ καὶ ἐν θανάτω̨ ἐγὼ συντελέσω αὐτούς

^14:13 καὶ εἰ̃πα ὠ̃ κύριε ἰδοὺ οἱ προφη̃ται αὐτω̃ν προφητεύουσιν καὶ λέγουσιν οὐκ ὄψεσθε μάχαιραν οὐδὲ λιμὸς ἔσται ἐν ὑμι̃ν ὅτι ἀλήθειαν καὶ εἰρήνην δώσω ἐπὶ τη̃ς γη̃ς καὶ ἐν τω̨̃ τόπω̨ τούτω̨

^14:14 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με ψευδη̃ οἱ προφη̃ται προφητεύουσιν ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματί μου οὐκ ἀπέστειλα αὐτοὺς καὶ οὐκ ἐνετειλάμην αὐτοι̃ς καὶ οὐκ ἐλάλησα πρὸς αὐτούς ὅτι ὁράσεις ψευδει̃ς καὶ μαντείας καὶ οἰωνίσματα καὶ προαιρέσεις καρδίας αὐτω̃ν αὐτοὶ προφητεύουσιν ὑμι̃ν

^14:15 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος περὶ τω̃ν προφητω̃ν τω̃ν προφητευόντων ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματί μου ψευδη̃ καὶ ἐγὼ οὐκ ἀπέστειλα αὐτούς οἳ λέγουσιν μάχαιρα καὶ λιμὸς οὐκ ἔσται ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ταύτης ἐν θανάτω̨ νοσερω̨̃ ἀποθανου̃νται καὶ ἐν λιμω̨̃ συντελεσθήσονται οἱ προφη̃ται

^14:16 καὶ ὁ λαός οἱ̃ς αὐτοὶ προφητεύουσιν αὐτοι̃ς καὶ ἔσονται ἐρριμμένοι ἐν ται̃ς διόδοις Ιερουσαλημ ἀπὸ προσώπου μαχαίρας καὶ του̃ λιμου̃ καὶ οὐκ ἔσται ὁ θάπτων αὐτούς καὶ αἱ γυναι̃κες αὐτω̃ν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτω̃ν καὶ αἱ θυγατέρες αὐτω̃ν καὶ ἐκχεω̃ ἐπ' αὐτοὺς τὰ κακὰ αὐτω̃ν

^14:17 καὶ ἐρει̃ς πρὸς αὐτοὺς τὸν λόγον του̃τον καταγάγετε ἐπ' ὀφθαλμοὺς ὑμω̃ν δάκρυα ἡμέρας καὶ νυκτός καὶ μὴ διαλιπέτωσαν ὅτι συντρίμματι συνετρίβη θυγάτηρ λαου̃ μου καὶ πληγη̨̃ ὀδυνηρα̨̃ σφόδρα

^14:18 ἐὰν ἐξέλθω εἰς τὸ πεδίον καὶ ἰδοὺ τραυματίαι μαχαίρας καὶ ἐὰν εἰσέλθω εἰς τὴν πόλιν καὶ ἰδοὺ πόνος λιμου̃ ὅτι ἱερεὺς καὶ προφήτης ἐπορεύθησαν εἰς γη̃ν ἣν οὐκ ἤ̨δεισαν

^14:19 μὴ ἀποδοκιμάζων ἀπεδοκίμασας τὸν Ιουδαν καὶ ἀπὸ Σιων ἀπέστη ἡ ψυχή σου ἵνα τί ἔπαισας ἡμα̃ς καὶ οὐκ ἔστιν ἡμι̃ν ἴασις ὑπεμείναμεν εἰς εἰρήνην καὶ οὐκ ἠ̃ν ἀγαθά εἰς καιρὸν ἰάσεως καὶ ἰδοὺ ταραχή

^14:20 ἔγνωμεν κύριε ἁμαρτήματα ἡμω̃ν ἀδικίας πατέρων ἡμω̃ν ὅτι ἡμάρτομεν ἐναντίον σου

^14:21 κόπασον διὰ τὸ ὄνομά σου μὴ ἀπολέση̨ς θρόνον δόξης σου μνήσθητι μὴ διασκεδάση̨ς τὴν διαθήκην σου τὴν μεθ' ἡμω̃ν

^14:22 μὴ ἔστιν ἐν εἰδώλοις τω̃ν ἐθνω̃ν ὑετίζων καὶ εἰ ὁ οὐρανὸς δώσει πλησμονὴν αὐτου̃ οὐχὶ σὺ εἰ̃ αὐτός καὶ ὑπομενου̃μέν σε ὅτι σὺ ἐποίησας πάντα ταυ̃τα

^15:1 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με ἐὰν στη̨̃ Μωυση̃ς καὶ Σαμουηλ πρὸ προσώπου μου οὐκ ἔστιν ἡ ψυχή μου πρὸς αὐτούς ἐξαπόστειλον τὸν λαὸν του̃τον καὶ ἐξελθέτωσαν

^15:2 καὶ ἔσται ἐὰν εἴπωσιν πρὸς σέ που̃ ἐξελευσόμεθα καὶ ἐρει̃ς πρὸς αὐτούς τάδε λέγει κύριος ὅσοι εἰς θάνατον εἰς θάνατον καὶ ὅσοι εἰς μάχαιραν εἰς μάχαιραν καὶ ὅσοι εἰς λιμόν εἰς λιμόν καὶ ὅσοι εἰς αἰχμαλωσίαν εἰς αἰχμαλωσίαν

^15:3 καὶ ἐκδικήσω ἐπ' αὐτοὺς τέσσαρα εἴδη λέγει κύριος τὴν μάχαιραν εἰς σφαγὴν καὶ τοὺς κύνας εἰς διασπασμὸν καὶ τὰ θηρία τη̃ς γη̃ς καὶ τὰ πετεινὰ του̃ οὐρανου̃ εἰς βρω̃σιν καὶ εἰς διαφθοράν

^15:4 καὶ παραδώσω αὐτοὺς εἰς ἀνάγκας πάσαις ται̃ς βασιλείαις τη̃ς γη̃ς διὰ Μανασση υἱὸν Εζεκιου βασιλέα Ιουδα περὶ πάντων ὡ̃ν ἐποίησεν ἐν Ιερουσαλημ

^15:5 τίς φείσεται ἐπὶ σοί Ιερουσαλημ καὶ τίς δειλιάσει ἐπὶ σοί ἢ τίς ἀνακάμψει εἰς εἰρήνην σοι

^15:6 σὺ ἀπεστράφης με λέγει κύριος ὀπίσω πορεύση̨ καὶ ἐκτενω̃ τὴν χει̃ρά μου καὶ διαφθερω̃ σε καὶ οὐκέτι ἀνήσω αὐτούς

^15:7 καὶ διασπερω̃ αὐτοὺς ἐν διασπορα̨̃ ἐν πύλαις λαου̃ μου ἠτεκνώθησαν ἀπώλεσαν τὸν λαόν μου διὰ τὰς κακίας αὐτω̃ν

^15:8 ἐπληθύνθησαν χη̃ραι αὐτω̃ν ὑπὲρ τὴν ἄμμον τη̃ς θαλάσσης ἐπήγαγον ἐπὶ μητέρα νεανίσκου ταλαιπωρίαν ἐν μεσημβρία̨ ἐπέρριψα ἐπ' αὐτὴν ἐξαίφνης τρόμον καὶ σπουδήν

^15:9 ἐκενώθη ἡ τίκτουσα ἑπτά ἀπεκάκησεν ἡ ψυχὴ αὐτη̃ς ἐπέδυ ὁ ἥλιος αὐτη̨̃ ἔτι μεσούσης τη̃ς ἡμέρας κατη̨σχύνθη καὶ ὠνειδίσθη τοὺς καταλοίπους αὐτω̃ν εἰς μάχαιραν δώσω ἐναντίον τω̃ν ἐχθρω̃ν αὐτω̃ν

^15:10 οἴμμοι ἐγώ μη̃τερ ὡς τίνα με ἔτεκες ἄνδρα δικαζόμενον καὶ διακρινόμενον πάση̨ τη̨̃ γη̨̃ οὔτε ὠφέλησα οὔτε ὠφέλησέν με οὐδείς ἡ ἰσχύς μου ἐξέλιπεν ἐν τοι̃ς καταρωμένοις με

^15:11 γένοιτο δέσποτα κατευθυνόντων αὐτω̃ν εἰ μὴ παρέστην σοι ἐν καιρω̨̃ τω̃ν κακω̃ν αὐτω̃ν καὶ ἐν καιρω̨̃ θλίψεως αὐτω̃ν εἰς ἀγαθὰ πρὸς τὸν ἐχθρόν

^15:12 εἰ γνωσθήσεται σίδηρος καὶ περιβόλαιον χαλκου̃ν

^15:13 ἡ ἰσχύς σου καὶ τοὺς θησαυρούς σου εἰς προνομὴν δώσω ἀντάλλαγμα διὰ πάσας τὰς ἁμαρτίας σου καὶ ἐν πα̃σι τοι̃ς ὁρίοις σου

^15:14 καὶ καταδουλώσω σε κύκλω̨ τοι̃ς ἐχθροι̃ς σου ἐν τη̨̃ γη̨̃ ἡ̨̃ οὐκ ἤ̨δεις ὅτι πυ̃ρ ἐκκέκαυται ἐκ του̃ θυμου̃ μου ἐφ' ὑμα̃ς καυθήσεται

^15:15 κύριε μνήσθητί μου καὶ ἐπίσκεψαί με καὶ ἀθώ̨ωσόν με ἀπὸ τω̃ν καταδιωκόντων με μὴ εἰς μακροθυμίαν γνω̃θι ὡς ἔλαβον περὶ σου̃ ὀνειδισμὸν

^15:16 ὑπὸ τω̃ν ἀθετούντων τοὺς λόγους σου συντέλεσον αὐτούς καὶ ἔσται ὁ λόγος σου ἐμοὶ εἰς εὐφροσύνην καὶ χαρὰν καρδίας μου ὅτι ἐπικέκληται τὸ ὄνομά σου ἐπ' ἐμοί κύριε παντοκράτωρ

^15:17 οὐκ ἐκάθισα ἐν συνεδρίω̨ αὐτω̃ν παιζόντων ἀλλὰ εὐλαβούμην ἀπὸ προσώπου χειρός σου κατὰ μόνας ἐκαθήμην ὅτι πικρίας ἐνεπλήσθην

^15:18 ἵνα τί οἱ λυπου̃ντές με κατισχύουσίν μου ἡ πληγή μου στερεά πόθεν ἰαθήσομαι γινομένη ἐγενήθη μοι ὡς ὕδωρ ψευδὲς οὐκ ἔχον πίστιν

^15:19 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἐὰν ἐπιστρέψη̨ς καὶ ἀποκαταστήσω σε καὶ πρὸ προσώπου μου στήση̨ καὶ ἐὰν ἐξαγάγη̨ς τίμιον ἀπὸ ἀναξίου ὡς στόμα μου ἔση̨ καὶ ἀναστρέψουσιν αὐτοὶ πρὸς σέ καὶ σὺ οὐκ ἀναστρέψεις πρὸς αὐτούς

^15:20 καὶ δώσω σε τω̨̃ λαω̨̃ τούτω̨ ὡς τει̃χος ὀχυρὸν χαλκου̃ν καὶ πολεμήσουσιν πρὸς σὲ καὶ οὐ μὴ δύνωνται πρὸς σέ διότι μετὰ σου̃ εἰμι του̃ σώ̨ζειν σε

^15:21 καὶ ἐξαιρει̃σθαί σε ἐκ χειρὸς πονηρω̃ν καὶ λυτρώσομαί σε ἐκ χειρὸς λοιμω̃ν

^16:1 καὶ σὺ μὴ λάβη̨ς γυναι̃κα λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ

^16:2 καὶ οὐ γεννηθήσεταί σοι υἱὸς οὐδὲ θυγάτηρ ἐν τω̨̃ τόπω̨ τούτω̨

^16:3 ὅτι τάδε λέγει κύριος περὶ τω̃ν υἱω̃ν καὶ περὶ τω̃ν θυγατέρων τω̃ν γεννωμένων ἐν τω̨̃ τόπω̨ τούτω̨ καὶ περὶ τω̃ν μητέρων αὐτω̃ν τω̃ν τετοκυιω̃ν αὐτοὺς καὶ περὶ τω̃ν πατέρων αὐτω̃ν τω̃ν γεγεννηκότων αὐτοὺς ἐν τη̨̃ γη̨̃ ταύτη̨

^16:4 ἐν θανάτω̨ νοσερω̨̃ ἀποθανου̃νται οὐ κοπήσονται καὶ οὐ ταφήσονται εἰς παράδειγμα ἐπὶ προσώπου τη̃ς γη̃ς ἔσονται καὶ τοι̃ς θηρίοις τη̃ς γη̃ς καὶ τοι̃ς πετεινοι̃ς του̃ οὐρανου̃ ἐν μαχαίρα̨ πεσου̃νται καὶ ἐν λιμω̨̃ συντελεσθήσονται

^16:5 τάδε λέγει κύριος μὴ εἰσέλθη̨ς εἰς θίασον αὐτω̃ν καὶ μὴ πορευθη̨̃ς του̃ κόψασθαι καὶ μὴ πενθήση̨ς αὐτούς ὅτι ἀφέστακα τὴν εἰρήνην μου ἀπὸ του̃ λαου̃ τούτου

^16:6 οὐ μὴ κόψωνται αὐτοὺς οὐδὲ ἐντομίδας οὐ μὴ ποιήσωσιν καὶ οὐ ξυρήσονται

^16:7 καὶ οὐ μὴ κλασθη̨̃ ἄρτος ἐν πένθει αὐτω̃ν εἰς παράκλησιν ἐπὶ τεθνηκότι οὐ ποτιου̃σιν αὐτὸν ποτήριον εἰς παράκλησιν ἐπὶ πατρὶ καὶ μητρὶ αὐτου̃

^16:8 εἰς οἰκίαν πότου οὐκ εἰσελεύση̨ συγκαθίσαι μετ' αὐτω̃ν του̃ φαγει̃ν καὶ πιει̃ν

^16:9 διότι τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἰδοὺ ἐγὼ καταλύω ἐκ του̃ τόπου τούτου ἐνώπιον τω̃ν ὀφθαλμω̃ν ὑμω̃ν καὶ ἐν ται̃ς ἡμέραις ὑμω̃ν φωνὴν χαρα̃ς καὶ φωνὴν εὐφροσύνης φωνὴν νυμφίου καὶ φωνὴν νύμφης

^16:10 καὶ ἔσται ὅταν ἀναγγείλη̨ς τω̨̃ λαω̨̃ τούτω̨ ἅπαντα τὰ ῥήματα ταυ̃τα καὶ εἴπωσιν πρὸς σέ διὰ τί ἐλάλησεν κύριος ἐφ' ἡμα̃ς πάντα τὰ κακὰ ταυ̃τα τίς ἡ ἀδικία ἡμω̃ν καὶ τίς ἡ ἁμαρτία ἡμω̃ν ἣν ἡμάρτομεν ἔναντι κυρίου του̃ θεου̃ ἡμω̃ν

^16:11 καὶ ἐρει̃ς αὐτοι̃ς ἀνθ' ὡ̃ν ἐγκατέλιπόν με οἱ πατέρες ὑμω̃ν λέγει κύριος καὶ ὤ̨χοντο ὀπίσω θεω̃ν ἀλλοτρίων καὶ ἐδούλευσαν αὐτοι̃ς καὶ προσεκύνησαν αὐτοι̃ς καὶ ἐμὲ ἐγκατέλιπον καὶ τὸν νόμον μου οὐκ ἐφυλάξαντο

^16:12 καὶ ὑμει̃ς ἐπονηρεύσασθε ὑπὲρ τοὺς πατέρας ὑμω̃ν καὶ ἰδοὺ ὑμει̃ς πορεύεσθε ἕκαστος ὀπίσω τω̃ν ἀρεστω̃ν τη̃ς καρδίας ὑμω̃ν τη̃ς πονηρα̃ς του̃ μὴ ὑπακούειν μου

^16:13 καὶ ἀπορρίψω ὑμα̃ς ἀπὸ τη̃ς γη̃ς ταύτης εἰς τὴν γη̃ν ἣν οὐκ ἤ̨δειτε ὑμει̃ς καὶ οἱ πατέρες ὑμω̃ν καὶ δουλεύσετε ἐκει̃ θεοι̃ς ἑτέροις οἳ οὐ δώσουσιν ὑμι̃ν ἔλεος

^16:14 διὰ του̃το ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέγει κύριος καὶ οὐκ ἐρου̃σιν ἔτι ζη̨̃ κύριος ὁ ἀναγαγὼν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ ἐκ γη̃ς Αἰγύπτου

^16:15 ἀλλά ζη̨̃ κύριος ὃς ἀνήγαγεν τὸν οἰ̃κον Ισραηλ ἀπὸ γη̃ς βορρα̃ καὶ ἀπὸ πασω̃ν τω̃ν χωρω̃ν οὑ̃ ἐξώσθησαν ἐκει̃ καὶ ἀποκαταστήσω αὐτοὺς εἰς τὴν γη̃ν αὐτω̃ν ἣν ἔδωκα τοι̃ς πατράσιν αὐτω̃ν

^16:16 ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τοὺς ἁλεει̃ς τοὺς πολλούς λέγει κύριος καὶ ἁλιεύσουσιν αὐτούς καὶ μετὰ ταυ̃τα ἀποστελω̃ τοὺς πολλοὺς θηρευτάς καὶ θηρεύσουσιν αὐτοὺς ἐπάνω παντὸς ὄρους καὶ ἐπάνω παντὸς βουνου̃ καὶ ἐκ τω̃ν τρυμαλιω̃ν τω̃ν πετρω̃ν

^16:17 ὅτι οἱ ὀφθαλμοί μου ἐπὶ πάσας τὰς ὁδοὺς αὐτω̃ν καὶ οὐκ ἐκρύβη τὰ ἀδικήματα αὐτω̃ν ἀπέναντι τω̃ν ὀφθαλμω̃ν μου

^16:18 καὶ ἀνταποδώσω διπλα̃ς τὰς ἀδικίας αὐτω̃ν καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτω̃ν ἐφ' αἱ̃ς ἐβεβήλωσαν τὴν γη̃ν μου ἐν τοι̃ς θνησιμαίοις τω̃ν βδελυγμάτων αὐτω̃ν καὶ ἐν ται̃ς ἀνομίαις αὐτω̃ν ἐν αἱ̃ς ἐπλημμέλησαν τὴν κληρονομίαν μου

^16:19 κύριε ἰσχύς μου καὶ βοήθειά μου καὶ καταφυγή μου ἐν ἡμέρα̨ κακω̃ν πρὸς σὲ ἔθνη ἥξουσιν ἀπ' ἐσχάτου τη̃ς γη̃ς καὶ ἐρου̃σιν ὡς ψευδη̃ ἐκτήσαντο οἱ πατέρες ἡμω̃ν εἴδωλα καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοι̃ς ὠφέλημα

^16:20 εἰ ποιήσει ἑαυτω̨̃ ἄνθρωπος θεούς καὶ οὑ̃τοι οὔκ εἰσιν θεοί

^16:21 διὰ του̃το ἰδοὺ ἐγὼ δηλώσω αὐτοι̃ς ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ τούτω̨ τὴν χει̃ρά μου καὶ γνωριω̃ αὐτοι̃ς τὴν δύναμίν μου καὶ γνώσονται ὅτι ὄνομά μοι κύριος

^17:5 ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος ὃς τὴν ἐλπίδα ἔχει ἐπ' ἄνθρωπον καὶ στηρίσει σάρκα βραχίονος αὐτου̃ ἐπ' αὐτόν καὶ ἀπὸ κυρίου ἀποστη̨̃ ἡ καρδία αὐτου̃

^17:6 καὶ ἔσται ὡς ἡ ἀγριομυρίκη ἡ ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ οὐκ ὄψεται ὅταν ἔλθη̨ τὰ ἀγαθά καὶ κατασκηνώσει ἐν ἁλίμοις καὶ ἐν ἐρήμω̨ ἐν γη̨̃ ἁλμυρα̨̃ ἥτις οὐ κατοικει̃ται

^17:7 καὶ εὐλογημένος ὁ ἄνθρωπος ὃς πέποιθεν ἐπὶ τω̨̃ κυρίω̨ καὶ ἔσται κύριος ἐλπὶς αὐτου̃

^17:8 καὶ ἔσται ὡς ξύλον εὐθηνου̃ν παρ' ὕδατα καὶ ἐπὶ ἰκμάδα βαλει̃ ῥίζας αὐτου̃ καὶ οὐ φοβηθήσεται ὅταν ἔλθη̨ καυ̃μα καὶ ἔσται ἐπ' αὐτω̨̃ στελέχη ἀλσώδη ἐν ἐνιαυτω̨̃ ἀβροχίας οὐ φοβηθήσεται καὶ οὐ διαλείψει ποιω̃ν καρπόν

^17:9 βαθει̃α ἡ καρδία παρὰ πάντα καὶ ἄνθρωπός ἐστιν καὶ τίς γνώσεται αὐτόν

^17:10 ἐγὼ κύριος ἐτάζων καρδίας καὶ δοκιμάζων νεφροὺς του̃ δου̃ναι ἑκάστω̨ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτου̃ καὶ κατὰ τοὺς καρποὺς τω̃ν ἐπιτηδευμάτων αὐτου̃

^17:11 ἐφώνησεν πέρδιξ συνήγαγεν ἃ οὐκ ἔτεκεν ποιω̃ν πλου̃τον αὐτου̃ οὐ μετὰ κρίσεως ἐν ἡμίσει ἡμερω̃ν αὐτου̃ ἐγκαταλείψουσιν αὐτόν καὶ ἐπ' ἐσχάτων αὐτου̃ ἔσται ἄφρων

^17:12 θρόνος δόξης ὑψωμένος ἁγίασμα ἡμω̃ν

^17:13 ὑπομονὴ Ισραηλ κύριε πάντες οἱ καταλιπόντες σε καταισχυνθήτωσαν ἀφεστηκότες ἐπὶ τη̃ς γη̃ς γραφήτωσαν ὅτι ἐγκατέλιπον πηγὴν ζωη̃ς τὸν κύριον

^17:14 ἴασαί με κύριε καὶ ἰαθήσομαι σω̃σόν με καὶ σωθήσομαι ὅτι καύχημά μου σὺ εἰ̃

^17:15 ἰδοὺ αὐτοὶ λέγουσι πρός με που̃ ἐστιν ὁ λόγος κυρίου ἐλθάτω

^17:16 ἐγὼ δὲ οὐκ ἐκοπίασα κατακολουθω̃ν ὀπίσω σου καὶ ἡμέραν ἀνθρώπου οὐκ ἐπεθύμησα σὺ ἐπίστη̨ τὰ ἐκπορευόμενα διὰ τω̃ν χειλέων μου πρὸ προσώπου σού ἐστιν

^17:17 μὴ γενηθη̨̃ς μοι εἰς ἀλλοτρίωσιν φειδόμενός μου ἐν ἡμέρα̨ πονηρα̨̃

^17:18 καταισχυνθήτωσαν οἱ διώκοντές με καὶ μὴ καταισχυνθείην ἐγώ πτοηθείησαν αὐτοί καὶ μὴ πτοηθείην ἐγώ ἐπάγαγε ἐπ' αὐτοὺς ἡμέραν πονηράν δισσὸν σύντριμμα σύντριψον αὐτούς

^17:19 τάδε λέγει κύριος βάδισον καὶ στη̃θι ἐν πύλαις υἱω̃ν λαου̃ σου ἐν αἱ̃ς εἰσπορεύονται ἐν αὐται̃ς βασιλει̃ς Ιουδα καὶ ἐν αἱ̃ς ἐκπορεύονται ἐν αὐται̃ς καὶ ἐν πάσαις ται̃ς πύλαις Ιερουσαλημ

^17:20 καὶ ἐρει̃ς πρὸς αὐτούς ἀκούσατε λόγον κυρίου βασιλει̃ς Ιουδα καὶ πα̃σα Ιουδαία καὶ πα̃σα Ιερουσαλημ οἱ εἰσπορευόμενοι ἐν ται̃ς πύλαις ταύταις

^17:21 τάδε λέγει κύριος φυλάσσεσθε τὰς ψυχὰς ὑμω̃ν καὶ μὴ αἴρετε βαστάγματα ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ τω̃ν σαββάτων καὶ μὴ ἐκπορεύεσθε ται̃ς πύλαις Ιερουσαλημ

^17:22 καὶ μὴ ἐκφέρετε βαστάγματα ἐξ οἰκιω̃ν ὑμω̃ν ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ τω̃ν σαββάτων καὶ πα̃ν ἔργον οὐ ποιήσετε ἁγιάσατε τὴν ἡμέραν τω̃ν σαββάτων καθὼς ἐνετειλάμην τοι̃ς πατράσιν ὑμω̃ν καὶ οὐκ ἤκουσαν καὶ οὐκ ἔκλιναν τὸ οὐ̃ς αὐτω̃ν

^17:23 καὶ ἐσκλήρυναν τὸν τράχηλον αὐτω̃ν ὑπὲρ τοὺς πατέρας αὐτω̃ν του̃ μὴ ἀκου̃σαί μου καὶ του̃ μὴ δέξασθαι παιδείαν

^17:24 καὶ ἔσται ἐὰν ἀκοη̨̃ ἀκούσητέ μου λέγει κύριος του̃ μὴ εἰσφέρειν βαστάγματα διὰ τω̃ν πυλω̃ν τη̃ς πόλεως ταύτης ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ τω̃ν σαββάτων καὶ ἁγιάζειν τὴν ἡμέραν τω̃ν σαββάτων του̃ μὴ ποιει̃ν πα̃ν ἔργον

^17:25 καὶ εἰσελεύσονται διὰ τω̃ν πυλω̃ν τη̃ς πόλεως ταύτης βασιλει̃ς καὶ ἄρχοντες καθήμενοι ἐπὶ θρόνου Δαυιδ καὶ ἐπιβεβηκότες ἐφ' ἅρμασιν καὶ ἵπποις αὐτω̃ν αὐτοὶ καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτω̃ν ἄνδρες Ιουδα καὶ οἱ κατοικου̃ντες Ιερουσαλημ καὶ κατοικισθήσεται ἡ πόλις αὕτη εἰς τὸν αἰω̃να

^17:26 καὶ ἥξουσιν ἐκ τω̃ν πόλεων Ιουδα καὶ κυκλόθεν Ιερουσαλημ καὶ ἐκ γη̃ς Βενιαμιν καὶ ἐκ τη̃ς πεδινη̃ς καὶ ἐκ του̃ ὄρους καὶ ἐκ τη̃ς πρὸς νότον φέροντες ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίαν καὶ θυμιάματα καὶ μαναα καὶ λίβανον φέροντες αἴνεσιν εἰς οἰ̃κον κυρίου

^17:27 καὶ ἔσται ἐὰν μὴ εἰσακούσητέ μου του̃ ἁγιάζειν τὴν ἡμέραν τω̃ν σαββάτων του̃ μὴ αἴρειν βαστάγματα καὶ μὴ εἰσπορεύεσθαι ται̃ς πύλαις Ιερουσαλημ ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ τω̃ν σαββάτων καὶ ἀνάψω πυ̃ρ ἐν ται̃ς πύλαις αὐτη̃ς καὶ καταφάγεται ἄμφοδα Ιερουσαλημ καὶ οὐ σβεσθήσεται

^18:1 ὁ λόγος ὁ γενόμενος παρὰ κυρίου πρὸς Ιερεμιαν λέγων

^18:2 ἀνάστηθι καὶ κατάβηθι εἰς οἰ̃κον του̃ κεραμέως καὶ ἐκει̃ ἀκούση̨ τοὺς λόγους μου

^18:3 καὶ κατέβην εἰς τὸν οἰ̃κον του̃ κεραμέως καὶ ἰδοὺ αὐτὸς ἐποίει ἔργον ἐπὶ τω̃ν λίθων

^18:4 καὶ διέπεσεν τὸ ἀγγει̃ον ὃ αὐτὸς ἐποίει ἐν ται̃ς χερσὶν αὐτου̃ καὶ πάλιν αὐτὸς ἐποίησεν αὐτὸ ἀγγει̃ον ἕτερον καθὼς ἤρεσεν ἐνώπιον αὐτου̃ του̃ ποιη̃σαι

^18:5 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων

^18:6 εἰ καθὼς ὁ κεραμεὺς οὑ̃τος οὐ δυνήσομαι του̃ ποιη̃σαι ὑμα̃ς οἰ̃κος Ισραηλ ἰδοὺ ὡς ὁ πηλὸς του̃ κεραμέως ὑμει̃ς ἐστε ἐν ται̃ς χερσίν μου

^18:7 πέρας λαλήσω ἐπὶ ἔθνος ἢ ἐπὶ βασιλείαν του̃ ἐξα̃ραι αὐτοὺς καὶ του̃ ἀπολλύειν

^18:8 καὶ ἐπιστραφη̨̃ τὸ ἔθνος ἐκει̃νο ἀπὸ πάντων τω̃ν κακω̃ν αὐτω̃ν καὶ μετανοήσω περὶ τω̃ν κακω̃ν ὡ̃ν ἐλογισάμην του̃ ποιη̃σαι αὐτοι̃ς

^18:9 καὶ πέρας λαλήσω ἐπὶ ἔθνος καὶ ἐπὶ βασιλείαν του̃ ἀνοικοδομει̃σθαι καὶ του̃ καταφυτεύεσθαι

^18:10 καὶ ποιήσωσιν τὰ πονηρὰ ἐναντίον μου του̃ μὴ ἀκούειν τη̃ς φωνη̃ς μου καὶ μετανοήσω περὶ τω̃ν ἀγαθω̃ν ὡ̃ν ἐλάλησα του̃ ποιη̃σαι αὐτοι̃ς

^18:11 καὶ νυ̃ν εἰπὸν πρὸς ἄνδρας Ιουδα καὶ πρὸς τοὺς κατοικου̃ντας Ιερουσαλημ ἰδοὺ ἐγὼ πλάσσω ἐφ' ὑμα̃ς κακὰ καὶ λογίζομαι ἐφ' ὑμα̃ς λογισμόν ἀποστραφήτω δὴ ἕκαστος ἀπὸ ὁδου̃ αὐτου̃ τη̃ς πονηρα̃ς καὶ καλλίονα ποιήσετε τὰ ἐπιτηδεύματα ὑμω̃ν

^18:12 καὶ εἰ̃παν ἀνδριούμεθα ὅτι ὀπίσω τω̃ν ἀποστροφω̃ν ἡμω̃ν πορευσόμεθα καὶ ἕκαστος τὰ ἀρεστὰ τη̃ς καρδίας αὐτου̃ τη̃ς πονηρα̃ς ποιήσομεν

^18:13 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἐρωτήσατε δὴ ἐν ἔθνεσιν τίς ἤκουσεν τοιαυ̃τα φρικτά ἃ ἐποίησεν σφόδρα παρθένος Ισραηλ

^18:14 μὴ ἐκλείψουσιν ἀπὸ πέτρας μαστοὶ ἢ χιὼν ἀπὸ του̃ Λιβάνου μὴ ἐκκλινει̃ ὕδωρ βιαίως ἀνέμω̨ φερόμενον

^18:15 ὅτι ἐπελάθοντό μου ὁ λαός μου εἰς κενὸν ἐθυμίασαν καὶ ἀσθενήσουσιν ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτω̃ν σχοίνους αἰωνίους του̃ ἐπιβη̃ναι τρίβους οὐκ ἔχοντας ὁδὸν εἰς πορείαν

^18:16 του̃ τάξαι τὴν γη̃ν αὐτω̃ν εἰς ἀφανισμὸν καὶ σύριγμα αἰώνιον πάντες οἱ διαπορευόμενοι δι' αὐτη̃ς ἐκστήσονται καὶ κινήσουσιν τὴν κεφαλὴν αὐτω̃ν

^18:17 ὡς ἄνεμον καύσωνα διασπερω̃ αὐτοὺς κατὰ πρόσωπον ἐχθρω̃ν αὐτω̃ν δείξω αὐτοι̃ς ἡμέραν ἀπωλείας αὐτω̃ν

^18:18 καὶ εἰ̃παν δευ̃τε λογισώμεθα ἐπὶ Ιερεμιαν λογισμόν ὅτι οὐκ ἀπολει̃ται νόμος ἀπὸ ἱερέως καὶ βουλὴ ἀπὸ συνετου̃ καὶ λόγος ἀπὸ προφήτου δευ̃τε καὶ πατάξωμεν αὐτὸν ἐν γλώσση̨ καὶ ἀκουσόμεθα πάντας τοὺς λόγους αὐτου̃

^18:19 εἰσάκουσόν μου κύριε καὶ εἰσάκουσον τη̃ς φωνη̃ς του̃ δικαιώματός μου

^18:20 εἰ ἀνταποδίδοται ἀντὶ ἀγαθω̃ν κακά ὅτι συνελάλησαν ῥήματα κατὰ τη̃ς ψυχη̃ς μου καὶ τὴν κόλασιν αὐτω̃ν ἔκρυψάν μοι μνήσθητι ἑστηκότος μου κατὰ πρόσωπόν σου του̃ λαλη̃σαι ὑπὲρ αὐτω̃ν ἀγαθὰ του̃ ἀποστρέψαι τὸν θυμόν σου ἀπ' αὐτω̃ν

^18:21 διὰ του̃το δὸς τοὺς υἱοὺς αὐτω̃ν εἰς λιμὸν καὶ ἄθροισον αὐτοὺς εἰς χει̃ρας μαχαίρας γενέσθωσαν αἱ γυναι̃κες αὐτω̃ν ἄτεκνοι καὶ χη̃ραι καὶ οἱ ἄνδρες αὐτω̃ν γενέσθωσαν ἀνη̨ρημένοι θανάτω̨ καὶ οἱ νεανίσκοι αὐτω̃ν πεπτωκότες μαχαίρα̨ ἐν πολέμω̨

^18:22 γενηθήτω κραυγὴ ἐν ται̃ς οἰκίαις αὐτω̃ν ἐπάξεις ἐπ' αὐτοὺς λη̨στὰς ἄφνω ὅτι ἐνεχείρησαν λόγον εἰς σύλλημψίν μου καὶ παγίδας ἔκρυψαν ἐπ' ἐμέ

^18:23 καὶ σύ κύριε ἔγνως ἅπασαν τὴν βουλὴν αὐτω̃ν ἐπ' ἐμὲ εἰς θάνατον μὴ ἀθω̨ώση̨ς τὰς ἀδικίας αὐτω̃ν καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτω̃ν ἀπὸ προσώπου σου μὴ ἐξαλείψη̨ς γενέσθω ἡ ἀσθένεια αὐτω̃ν ἐναντίον σου ἐν καιρω̨̃ θυμου̃ σου ποίησον ἐν αὐτοι̃ς

^19:1 τότε εἰ̃πεν κύριος πρός με βάδισον καὶ κτη̃σαι βι̃κον πεπλασμένον ὀστράκινον καὶ ἄξεις ἀπὸ τω̃ν πρεσβυτέρων του̃ λαου̃ καὶ ἀπὸ τω̃ν πρεσβυτέρων τω̃ν ἱερέων

^19:2 καὶ ἐξελεύση̨ εἰς τὸ πολυάνδριον υἱω̃ν τω̃ν τέκνων αὐτω̃ν ὅ ἐστιν ἐπὶ τω̃ν προθύρων πύλης τη̃ς χαρσιθ καὶ ἀνάγνωθι ἐκει̃ πάντας τοὺς λόγους οὓς ἂν λαλήσω πρὸς σέ

^19:3 καὶ ἐρει̃ς αὐτοι̃ς ἀκούσατε τὸν λόγον κυρίου βασιλει̃ς Ιουδα καὶ ἄνδρες Ιουδα καὶ οἱ κατοικου̃ντες Ιερουσαλημ καὶ οἱ εἰσπορευόμενοι ἐν ται̃ς πύλαις ταύταις τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ τὸν τόπον του̃τον κακὰ ὥστε παντὸς ἀκούοντος αὐτὰ ἠχήσει ἀμφότερα τὰ ὠ̃τα αὐτου̃

^19:4 ἀνθ' ὡ̃ν ἐγκατέλιπόν με καὶ ἀπηλλοτρίωσαν τὸν τόπον του̃τον καὶ ἐθυμίασαν ἐν αὐτω̨̃ θεοι̃ς ἀλλοτρίοις οἱ̃ς οὐκ ἤ̨δεισαν αὐτοὶ καὶ οἱ πατέρες αὐτω̃ν καὶ οἱ βασιλει̃ς Ιουδα ἔπλησαν τὸν τόπον του̃τον αἱμάτων ἀθώ̨ων

^19:5 καὶ ὠ̨κοδόμησαν ὑψηλὰ τη̨̃ Βααλ του̃ κατακαίειν τοὺς υἱοὺς αὐτω̃ν ἐν πυρί ἃ οὐκ ἐνετειλάμην οὐδὲ ἐλάλησα οὐδὲ διενοήθην ἐν τη̨̃ καρδία̨ μου

^19:6 διὰ του̃το ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέγει κύριος καὶ οὐ κληθήσεται τω̨̃ τόπω̨ τούτω̨ ἔτι διάπτωσις καὶ πολυάνδριον υἱου̃ Εννομ ἀλλ' ἢ πολυάνδριον τη̃ς σφαγη̃ς

^19:7 καὶ σφάξω τὴν βουλὴν Ιουδα καὶ τὴν βουλὴν Ιερουσαλημ ἐν τω̨̃ τόπω̨ τούτω̨ καὶ καταβαλω̃ αὐτοὺς ἐν μαχαίρα̨ ἐναντίον τω̃ν ἐχθρω̃ν αὐτω̃ν καὶ ἐν χερσὶν τω̃ν ζητούντων τὰς ψυχὰς αὐτω̃ν καὶ δώσω τοὺς νεκροὺς αὐτω̃ν εἰς βρω̃σιν τοι̃ς πετεινοι̃ς του̃ οὐρανου̃ καὶ τοι̃ς θηρίοις τη̃ς γη̃ς

^19:8 καὶ τάξω τὴν πόλιν ταύτην εἰς ἀφανισμὸν καὶ εἰς συριγμόν πα̃ς ὁ παραπορευόμενος ἐπ' αὐτη̃ς σκυθρωπάσει καὶ συριει̃ ὑπὲρ πάσης τη̃ς πληγη̃ς αὐτη̃ς

^19:9 καὶ ἔδονται τὰς σάρκας τω̃ν υἱω̃ν αὐτω̃ν καὶ τὰς σάρκας τω̃ν θυγατέρων αὐτω̃ν καὶ ἕκαστος τὰς σάρκας του̃ πλησίον αὐτου̃ ἔδονται ἐν τη̨̃ περιοχη̨̃ καὶ ἐν τη̨̃ πολιορκία̨ ἡ̨̃ πολιορκήσουσιν αὐτοὺς οἱ ἐχθροὶ αὐτω̃ν

^19:10 καὶ συντρίψεις τὸν βι̃κον κατ' ὀφθαλμοὺς τω̃ν ἀνδρω̃ν τω̃ν ἐκπορευομένων μετὰ σου̃

^19:11 καὶ ἐρει̃ς τάδε λέγει κύριος οὕτως συντρίψω τὸν λαὸν του̃τον καὶ τὴν πόλιν ταύτην καθὼς συντρίβεται ἄγγος ὀστράκινον ὃ οὐ δυνήσεται ἰαθη̃ναι ἔτι

^19:12 οὕτως ποιήσω λέγει κύριος τω̨̃ τόπω̨ τούτω̨ καὶ τοι̃ς κατοικου̃σιν ἐν αὐτω̨̃ του̃ δοθη̃ναι τὴν πόλιν ταύτην ὡς τὴν διαπίπτουσαν

^19:13 καὶ οἱ οἰ̃κοι Ιερουσαλημ καὶ οἱ οἰ̃κοι βασιλέων Ιουδα ἔσονται καθὼς ὁ τόπος ὁ διαπίπτων τω̃ν ἀκαθαρσιω̃ν ἐν πάσαις ται̃ς οἰκίαις ἐν αἱ̃ς ἐθυμίασαν ἐπὶ τω̃ν δωμάτων αὐτω̃ν πάση̨ τη̨̃ στρατια̨̃ του̃ οὐρανου̃ καὶ ἔσπεισαν σπονδὰς θεοι̃ς ἀλλοτρίοις

^19:14 καὶ ἠ̃λθεν Ιερεμιας ἀπὸ τη̃ς διαπτώσεως οὑ̃ ἀπέστειλεν αὐτὸν κύριος ἐκει̃ του̃ προφητευ̃σαι καὶ ἔστη ἐν τη̨̃ αὐλη̨̃ οἴκου κυρίου καὶ εἰ̃πε πρὸς πάντα τὸν λαόν

^19:15 τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ ἐπὶ πάσας τὰς πόλεις αὐτη̃ς καὶ ἐπὶ τὰς κώμας αὐτη̃ς ἅπαντα τὰ κακά ἃ ἐλάλησα ἐπ' αὐτήν ὅτι ἐσκλήρυναν τὸν τράχηλον αὐτω̃ν του̃ μὴ εἰσακούειν τω̃ν λόγων μου

^20:1 καὶ ἤκουσεν Πασχωρ υἱὸς Εμμηρ ὁ ἱερεύς καὶ οὑ̃τος ἠ̃ν καθεσταμένος ἡγούμενος οἴκου κυρίου του̃ Ιερεμιου προφητεύοντος τοὺς λόγους τούτους

^20:2 καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν καὶ ἐνέβαλεν αὐτὸν εἰς τὸν καταρράκτην ὃς ἠ̃ν ἐν πύλη̨ οἴκου ἀποτεταγμένου του̃ ὑπερώ̨ου ὃς ἠ̃ν ἐν οἴκω̨ κυρίου

^20:3 καὶ ἐξήγαγεν Πασχωρ τὸν Ιερεμιαν ἐκ του̃ καταρράκτου καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ Ιερεμιας οὐχὶ Πασχωρ ἐκάλεσεν κύριος τὸ ὄνομά σου ἀλλ' ἢ μέτοικον

^20:4 διότι τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμί σε εἰς μετοικίαν σὺν πα̃σι τοι̃ς φίλοις σου καὶ πεσου̃νται ἐν μαχαίρα̨ ἐχθρω̃ν αὐτω̃ν καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψονται καὶ σὲ καὶ πάντα Ιουδαν δώσω εἰς χει̃ρας βασιλέως Βαβυλω̃νος καὶ μετοικιου̃σιν αὐτοὺς καὶ κατακόψουσιν αὐτοὺς ἐν μαχαίραις

^20:5 καὶ δώσω τὴν πα̃σαν ἰσχὺν τη̃ς πόλεως ταύτης καὶ πάντας τοὺς πόνους αὐτη̃ς καὶ πάντας τοὺς θησαυροὺς του̃ βασιλέως Ιουδα εἰς χει̃ρας ἐχθρω̃ν αὐτου̃ καὶ ἄξουσιν αὐτοὺς εἰς Βαβυλω̃να

^20:6 καὶ σὺ καὶ πάντες οἱ κατοικου̃ντες ἐν τω̨̃ οἴκω̨ σου πορεύσεσθε ἐν αἰχμαλωσία̨ καὶ ἐν Βαβυλω̃νι ἀποθανη̨̃ καὶ ἐκει̃ ταφήση̨ σὺ καὶ πάντες οἱ φίλοι σου οἱ̃ς ἐπροφήτευσας αὐτοι̃ς ψευδη̃

^20:7 ἠπάτησάς με κύριε καὶ ἠπατήθην ἐκράτησας καὶ ἠδυνάσθης ἐγενόμην εἰς γέλωτα πα̃σαν ἡμέραν διετέλεσα μυκτηριζόμενος

^20:8 ὅτι πικρω̨̃ λόγω̨ μου γελάσομαι ἀθεσίαν καὶ ταλαιπωρίαν ἐπικαλέσομαι ὅτι ἐγενήθη λόγος κυρίου εἰς ὀνειδισμὸν ἐμοὶ καὶ εἰς χλευασμὸν πα̃σαν ἡμέραν μου

^20:9 καὶ εἰ̃πα οὐ μὴ ὀνομάσω τὸ ὄνομα κυρίου καὶ οὐ μὴ λαλήσω ἔτι ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματι αὐτου̃ καὶ ἐγένετο ὡς πυ̃ρ καιόμενον φλέγον ἐν τοι̃ς ὀστέοις μου καὶ παρει̃μαι πάντοθεν καὶ οὐ δύναμαι φέρειν

^20:10 ὅτι ἤκουσα ψόγον πολλω̃ν συναθροιζομένων κυκλόθεν ἐπισύστητε καὶ ἐπισυστω̃μεν αὐτω̨̃ πάντες ἄνδρες φίλοι αὐτου̃ τηρήσατε τὴν ἐπίνοιαν αὐτου̃ εἰ ἀπατηθήσεται καὶ δυνησόμεθα αὐτω̨̃ καὶ λημψόμεθα τὴν ἐκδίκησιν ἡμω̃ν ἐξ αὐτου̃

^20:11 καὶ κύριος μετ' ἐμου̃ καθὼς μαχητὴς ἰσχύων διὰ του̃το ἐδίωξαν καὶ νοη̃σαι οὐκ ἠδύναντο ἠ̨σχύνθησαν σφόδρα ὅτι οὐκ ἐνόησαν ἀτιμίας αὐτω̃ν αἳ δι' αἰω̃νος οὐκ ἐπιλησθήσονται

^20:12 κύριε δοκιμάζων δίκαια συνίων νεφροὺς καὶ καρδίας ἴδοιμι τὴν παρὰ σου̃ ἐκδίκησιν ἐν αὐτοι̃ς ὅτι πρὸς σὲ ἀπεκάλυψα τὰ ἀπολογήματά μου

^20:13 ἄ̨σατε τω̨̃ κυρίω̨ αἰνέσατε αὐτω̨̃ ὅτι ἐξείλατο ψυχὴν πένητος ἐκ χειρὸς πονηρευομένων

^20:14 ἐπικατάρατος ἡ ἡμέρα ἐν ἡ̨̃ ἐτέχθην ἐν αὐτη̨̃ ἡ ἡμέρα ἐν ἡ̨̃ ἔτεκέν με ἡ μήτηρ μου μὴ ἔστω ἐπευκτή

^20:15 ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος ὁ εὐαγγελισάμενος τω̨̃ πατρί μου λέγων ἐτέχθη σοι ἄρσεν εὐφραινόμενος

^20:16 ἔστω ὁ ἄνθρωπος ἐκει̃νος ὡς αἱ πόλεις ἃς κατέστρεψεν κύριος ἐν θυμω̨̃ καὶ οὐ μετεμελήθη ἀκουσάτω κραυγη̃ς τὸ πρωὶ καὶ ἀλαλαγμου̃ μεσημβρίας

^20:17 ὅτι οὐκ ἀπέκτεινέν με ἐν μήτρα̨ μητρὸς καὶ ἐγένετό μοι ἡ μήτηρ μου τάφος μου καὶ ἡ μήτρα συλλήμψεως αἰωνίας

^20:18 ἵνα τί του̃το ἐξη̃λθον ἐκ μήτρας του̃ βλέπειν κόπους καὶ πόνους καὶ διετέλεσαν ἐν αἰσχύνη̨ αἱ ἡμέραι μου

^21:1 ὁ λόγος ὁ γενόμενος παρὰ κυρίου πρὸς Ιερεμιαν ὅτε ἀπέστειλεν πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεὺς Σεδεκιας τὸν Πασχωρ υἱὸν Μελχιου καὶ Σοφονιαν υἱὸν Μαασαιου τὸν ἱερέα λέγων

^21:2 ἐπερώτησον περὶ ἡμω̃ν τὸν κύριον ὅτι βασιλεὺς Βαβυλω̃νος ἐφέστηκεν ἐφ' ἡμα̃ς εἰ ποιήσει κύριος κατὰ πάντα τὰ θαυμάσια αὐτου̃ καὶ ἀπελεύσεται ἀφ' ἡμω̃ν

^21:3 καὶ εἰ̃πεν πρὸς αὐτοὺς Ιερεμιας οὕτως ἐρει̃τε πρὸς Σεδεκιαν βασιλέα Ιουδα

^21:4 τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ μεταστρέφω τὰ ὅπλα τὰ πολεμικά ἐν οἱ̃ς ὑμει̃ς πολεμει̃τε ἐν αὐτοι̃ς πρὸς τοὺς Χαλδαίους τοὺς συγκεκλεικότας ὑμα̃ς ἔξωθεν του̃ τείχους εἰς τὸ μέσον τη̃ς πόλεως ταύτης

^21:5 καὶ πολεμήσω ἐγὼ ὑμα̃ς ἐν χειρὶ ἐκτεταμένη̨ καὶ ἐν βραχίονι κραταιω̨̃ μετὰ θυμου̃ καὶ ὀργη̃ς καὶ παροργισμου̃ μεγάλου

^21:6 καὶ πατάξω πάντας τοὺς κατοικου̃ντας ἐν τη̨̃ πόλει ταύτη̨ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ κτήνη ἐν θανάτω̨ μεγάλω̨ καὶ ἀποθανου̃νται

^21:7 καὶ μετὰ ταυ̃τα οὕτως λέγει κύριος δώσω τὸν Σεδεκιαν βασιλέα Ιουδα καὶ τοὺς παι̃δας αὐτου̃ καὶ τὸν λαὸν τὸν καταλειφθέντα ἐν τη̨̃ πόλει ταύτη̨ ἀπὸ του̃ θανάτου καὶ ἀπὸ του̃ λιμου̃ καὶ ἀπὸ τη̃ς μαχαίρας εἰς χει̃ρας ἐχθρω̃ν αὐτω̃ν τω̃ν ζητούντων τὰς ψυχὰς αὐτω̃ν καὶ κατακόψουσιν αὐτοὺς ἐν στόματι μαχαίρας οὐ φείσομαι ἐπ' αὐτοι̃ς καὶ οὐ μὴ οἰκτιρήσω αὐτούς

^21:8 καὶ πρὸς τὸν λαὸν του̃τον ἐρει̃ς τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ δέδωκα πρὸ προσώπου ὑμω̃ν τὴν ὁδὸν τη̃ς ζωη̃ς καὶ τὴν ὁδὸν του̃ θανάτου

^21:9 ὁ καθήμενος ἐν τη̨̃ πόλει ταύτη̨ ἀποθανει̃ται ἐν μαχαίρα̨ καὶ ἐν λιμω̨̃ καὶ ὁ ἐκπορευόμενος προσχωρη̃σαι πρὸς τοὺς Χαλδαίους τοὺς συγκεκλεικότας ὑμα̃ς ζήσεται καὶ ἔσται ἡ ψυχὴ αὐτου̃ εἰς σκυ̃λα καὶ ζήσεται

^21:10 διότι ἐστήρικα τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην εἰς κακὰ καὶ οὐκ εἰς ἀγαθά εἰς χει̃ρας βασιλέως Βαβυλω̃νος παραδοθήσεται καὶ κατακαύσει αὐτὴν ἐν πυρί

^21:11 ὁ οἰ̃κος βασιλέως Ιουδα ἀκούσατε λόγον κυρίου

^21:12 οἰ̃κος Δαυιδ τάδε λέγει κύριος κρίνατε τὸ πρωὶ κρίμα καὶ κατευθύνατε καὶ ἐξέλεσθε διηρπασμένον ἐκ χειρὸς ἀδικου̃ντος αὐτόν ὅπως μὴ ἀναφθη̨̃ ὡς πυ̃ρ ἡ ὀργή μου καὶ καυθήσεται καὶ οὐκ ἔσται ὁ σβέσων

^21:13 ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς σὲ τὸν κατοικου̃ντα τὴν κοιλάδα Σορ τὴν πεδινὴν τοὺς λέγοντας τίς πτοήσει ἡμα̃ς ἢ τίς εἰσελεύσεται πρὸς τὸ κατοικητήριον ἡμω̃ν

^21:14 καὶ ἀνάψω πυ̃ρ ἐν τω̨̃ δρυμω̨̃ αὐτη̃ς καὶ ἔδεται πάντα τὰ κύκλω̨ αὐτη̃ς

^22:1 τάδε λέγει κύριος πορεύου καὶ κατάβηθι εἰς τὸν οἰ̃κον του̃ βασιλέως Ιουδα καὶ λαλήσεις ἐκει̃ τὸν λόγον του̃τον

^22:2 καὶ ἐρει̃ς ἄκουε λόγον κυρίου βασιλευ̃ Ιουδα ὁ καθήμενος ἐπὶ θρόνου Δαυιδ σὺ καὶ ὁ οἰ̃κός σου καὶ ὁ λαός σου καὶ οἱ εἰσπορευόμενοι ται̃ς πύλαις ταύταις

^22:3 τάδε λέγει κύριος ποιει̃τε κρίσιν καὶ δικαιοσύνην καὶ ἐξαιρει̃σθε διηρπασμένον ἐκ χειρὸς ἀδικου̃ντος αὐτὸν καὶ προσήλυτον καὶ ὀρφανὸν καὶ χήραν μὴ καταδυναστεύετε καὶ μὴ ἀσεβει̃τε καὶ αἱ̃μα ἀθω̨̃ον μὴ ἐκχέητε ἐν τω̨̃ τόπω̨ τούτω̨

^22:4 διότι ἐὰν ποιου̃ντες ποιήσητε τὸν λόγον του̃τον καὶ εἰσελεύσονται ἐν ται̃ς πύλαις του̃ οἴκου τούτου βασιλει̃ς καθήμενοι ἐπὶ θρόνου Δαυιδ καὶ ἐπιβεβηκότες ἐφ' ἁρμάτων καὶ ἵππων αὐτοὶ καὶ οἱ παι̃δες αὐτω̃ν καὶ ὁ λαὸς αὐτω̃ν

^22:5 ἐὰν δὲ μὴ ποιήσητε τοὺς λόγους τούτους κατ' ἐμαυτου̃ ὤμοσα λέγει κύριος ὅτι εἰς ἐρήμωσιν ἔσται ὁ οἰ̃κος οὑ̃τος

^22:6 ὅτι τάδε λέγει κύριος κατὰ του̃ οἴκου βασιλέως Ιουδα Γαλααδ σύ μοι ἀρχὴ του̃ Λιβάνου ἐὰν μὴ θω̃ σε εἰς ἔρημον πόλεις μὴ κατοικηθησομένας

^22:7 καὶ ἐπάξω ἐπὶ σὲ ἄνδρα ὀλεθρεύοντα καὶ τὸν πέλεκυν αὐτου̃ καὶ ἐκκόψουσιν τὰς ἐκλεκτὰς κέδρους σου καὶ ἐμβαλου̃σιν εἰς τὸ πυ̃ρ

^22:8 καὶ διελεύσονται ἔθνη διὰ τη̃ς πόλεως ταύτης καὶ ἐρου̃σιν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτου̃ διὰ τί ἐποίησεν κύριος οὕτως τη̨̃ πόλει τη̨̃ μεγάλη̨ ταύτη̨

^22:9 καὶ ἐρου̃σιν ἀνθ' ὡ̃ν ἐγκατέλιπον τὴν διαθήκην κυρίου θεου̃ αὐτω̃ν καὶ προσεκύνησαν θεοι̃ς ἀλλοτρίοις καὶ ἐδούλευσαν αὐτοι̃ς

^22:10 μὴ κλαίετε τὸν τεθνηκότα μηδὲ θρηνει̃τε αὐτόν κλαύσατε κλαυθμω̨̃ τὸν ἐκπορευόμενον ὅτι οὐκ ἐπιστρέψει ἔτι καὶ οὐ μὴ ἴδη̨ τὴν γη̃ν πατρίδος αὐτου̃

^22:11 διότι τάδε λέγει κύριος ἐπὶ Σελλημ υἱὸν Ιωσια τὸν βασιλεύοντα ἀντὶ Ιωσια του̃ πατρὸς αὐτου̃ ὃς ἐξη̃λθεν ἐκ του̃ τόπου τούτου οὐκ ἀναστρέψει ἐκει̃ οὐκέτι

^22:12 ἀλλ' ἢ ἐν τω̨̃ τόπω̨ οὑ̃ μετώ̨κισα αὐτόν ἐκει̃ ἀποθανει̃ται καὶ τὴν γη̃ν ταύτην οὐκ ὄψεται ἔτι

^22:13 ὠ̃ ὁ οἰκοδομω̃ν οἰκίαν αὐτου̃ οὐ μετὰ δικαιοσύνης καὶ τὰ ὑπερω̨̃α αὐτου̃ οὐκ ἐν κρίματι παρὰ τω̨̃ πλησίον αὐτου̃ ἐργα̃ται δωρεὰν καὶ τὸν μισθὸν αὐτου̃ οὐ μὴ ἀποδώσει αὐτω̨̃

^22:14 ὠ̨κοδόμησας σεαυτω̨̃ οἰ̃κον σύμμετρον ὑπερω̨̃α ῥιπιστὰ διεσταλμένα θυρίσιν καὶ ἐξυλωμένα ἐν κέδρω̨ καὶ κεχρισμένα ἐν μίλτω̨

^22:15 μὴ βασιλεύσεις ὅτι σὺ παροξύνη̨ ἐν Αχαζ τω̨̃ πατρί σου οὐ φάγονται καὶ οὐ πίονται βέλτιον ἠ̃ν σε ποιει̃ν κρίμα καὶ δικαιοσύνην καλήν

^22:16 οὐκ ἔγνωσαν οὐκ ἔκριναν κρίσιν ταπεινω̨̃ οὐδὲ κρίσιν πένητος οὐ του̃τό ἐστιν τὸ μὴ γνω̃ναί σε ἐμέ λέγει κύριος

^22:17 ἰδοὺ οὔκ εἰσιν οἱ ὀφθαλμοί σου οὐδὲ ἡ καρδία σου καλή ἀλλ' εἰς τὴν πλεονεξίαν σου καὶ εἰς τὸ αἱ̃μα τὸ ἀθω̨̃ον του̃ ἐκχέειν αὐτὸ καὶ εἰς ἀδίκημα καὶ εἰς φόνον του̃ ποιει̃ν

^22:18 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἐπὶ Ιωακιμ υἱὸν Ιωσια βασιλέα Ιουδα οὐαὶ ἐπὶ τὸν ἄνδρα του̃τον οὐ μὴ κόψωνται αὐτόν ὠ̃ ἀδελφέ οὐδὲ μὴ κλαύσονται αὐτόν οἴμμοι κύριε

^22:19 ταφὴν ὄνου ταφήσεται συμψησθεὶς ῥιφήσεται ἐπέκεινα τη̃ς πύλης Ιερουσαλημ

^22:20 ἀνάβηθι εἰς τὸν Λίβανον καὶ κέκραξον καὶ εἰς τὴν Βασαν δὸς τὴν φωνήν σου καὶ βόησον εἰς τὸ πέραν τη̃ς θαλάσσης ὅτι συνετρίβησαν πάντες οἱ ἐρασταί σου

^22:21 ἐλάλησα πρὸς σὲ ἐν τη̨̃ παραπτώσει σου καὶ εἰ̃πας οὐκ ἀκούσομαι αὕτη ἡ ὁδός σου ἐκ νεότητός σου οὐκ ἤκουσας τη̃ς φωνη̃ς μου

^22:22 πάντας τοὺς ποιμένας σου ποιμανει̃ ἄνεμος καὶ οἱ ἐρασταί σου ἐν αἰχμαλωσία̨ ἐξελεύσονται ὅτι τότε αἰσχυνθήση̨ καὶ ἀτιμωθήση̨ ἀπὸ πάντων τω̃ν φιλούντων σε

^22:23 κατοικου̃σα ἐν τω̨̃ Λιβάνω̨ ἐννοσσεύουσα ἐν ται̃ς κέδροις καταστενάξεις ἐν τω̨̃ ἐλθει̃ν σοι ὠδι̃νας ὡς τικτούσης

^22:24 ζω̃ ἐγώ λέγει κύριος ἐὰν γενόμενος γένηται Ιεχονιας υἱὸς Ιωακιμ βασιλεὺς Ιουδα ἀποσφράγισμα ἐπὶ τη̃ς χειρὸς τη̃ς δεξια̃ς μου ἐκει̃θεν ἐκσπάσω σε

^22:25 καὶ παραδώσω σε εἰς χει̃ρας τω̃ν ζητούντων τὴν ψυχήν σου ὡ̃ν σὺ εὐλαβη̨̃ ἀπὸ προσώπου αὐτω̃ν εἰς χει̃ρας τω̃ν Χαλδαίων

^22:26 καὶ ἀπορρίψω σὲ καὶ τὴν μητέρα σου τὴν τεκου̃σάν σε εἰς γη̃ν οὑ̃ οὐκ ἐτέχθης ἐκει̃ καὶ ἐκει̃ ἀποθανει̃σθε

^22:27 εἰς δὲ τὴν γη̃ν ἣν αὐτοὶ εὔχονται ται̃ς ψυχαι̃ς αὐτω̃ν οὐ μὴ ἀποστρέψωσιν

^22:28 ἠτιμώθη Ιεχονιας ὡς σκευ̃ος οὑ̃ οὐκ ἔστιν χρεία αὐτου̃ ὅτι ἐξερρίφη καὶ ἐξεβλήθη εἰς γη̃ν ἣν οὐκ ἤ̨δει

^22:29 γη̃ γη̃ ἄκουε λόγον κυρίου

^22:30 γράψον τὸν ἄνδρα του̃τον ἐκκήρυκτον ἄνθρωπον ὅτι οὐ μὴ αὐξηθη̨̃ ἐκ του̃ σπέρματος αὐτου̃ ἀνὴρ καθήμενος ἐπὶ θρόνου Δαυιδ ἄρχων ἔτι ἐν τω̨̃ Ιουδα

^23:1 ὠ̃ οἱ ποιμένες οἱ διασκορπίζοντες καὶ ἀπολλύοντες τὰ πρόβατα τη̃ς νομη̃ς μου

^23:2 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἐπὶ τοὺς ποιμαίνοντας τὸν λαόν μου ὑμει̃ς διεσκορπίσατε τὰ πρόβατά μου καὶ ἐξώσατε αὐτὰ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθε αὐτά ἰδοὺ ἐγὼ ἐκδικω̃ ἐφ' ὑμα̃ς κατὰ τὰ πονηρὰ ἐπιτηδεύματα ὑμω̃ν

^23:3 καὶ ἐγὼ εἰσδέξομαι τοὺς καταλοίπους του̃ λαου̃ μου ἀπὸ πάσης τη̃ς γη̃ς οὑ̃ ἐξω̃σα αὐτοὺς ἐκει̃ καὶ καταστήσω αὐτοὺς εἰς τὴν νομὴν αὐτω̃ν καὶ αὐξηθήσονται καὶ πληθυνθήσονται

^23:4 καὶ ἀναστήσω αὐτοι̃ς ποιμένας οἳ ποιμανου̃σιν αὐτούς καὶ οὐ φοβηθήσονται ἔτι οὐδὲ πτοηθήσονται λέγει κύριος

^23:5 ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέγει κύριος καὶ ἀναστήσω τω̨̃ Δαυιδ ἀνατολὴν δικαίαν καὶ βασιλεύσει βασιλεὺς καὶ συνήσει καὶ ποιήσει κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^23:6 ἐν ται̃ς ἡμέραις αὐτου̃ σωθήσεται Ιουδας καὶ Ισραηλ κατασκηνώσει πεποιθώς καὶ του̃το τὸ ὄνομα αὐτου̃ ὃ καλέσει αὐτὸν κύριος Ιωσεδεκ

^23:9 ἐν τοι̃ς προφήταις συνετρίβη ἡ καρδία μου ἐν ἐμοὶ ἐσαλεύθη πάντα τὰ ὀστα̃ μου ἐγενήθην ὡς ἀνὴρ συντετριμμένος καὶ ὡς ἄνθρωπος συνεχόμενος ἀπὸ οἴνου ἀπὸ προσώπου κυρίου καὶ ἀπὸ προσώπου εὐπρεπείας δόξης αὐτου̃

^23:10 ὅτι ἀπὸ προσώπου τούτων ἐπένθησεν ἡ γη̃ ἐξηράνθησαν αἱ νομαὶ τη̃ς ἐρήμου καὶ ἐγένετο ὁ δρόμος αὐτω̃ν πονηρὸς καὶ ἡ ἰσχὺς αὐτω̃ν οὐχ οὕτως

^23:11 ὅτι ἱερεὺς καὶ προφήτης ἐμολύνθησαν καὶ ἐν τω̨̃ οἴκω̨ μου εἰ̃δον πονηρίας αὐτω̃ν

^23:12 διὰ του̃το γενέσθω ἡ ὁδὸς αὐτω̃ν αὐτοι̃ς εἰς ὀλίσθημα ἐν γνόφω̨ καὶ ὑποσκελισθήσονται καὶ πεσου̃νται ἐν αὐτη̨̃ διότι ἐπάξω ἐπ' αὐτοὺς κακὰ ἐν ἐνιαυτω̨̃ ἐπισκέψεως αὐτω̃ν φησὶν κύριος

^23:13 καὶ ἐν τοι̃ς προφήταις Σαμαρείας εἰ̃δον ἀνομήματα ἐπροφήτευσαν διὰ τη̃ς Βααλ καὶ ἐπλάνησαν τὸν λαόν μου Ισραηλ

^23:14 καὶ ἐν τοι̃ς προφήταις Ιερουσαλημ ἑώρακα φρικτά μοιχωμένους καὶ πορευομένους ἐν ψεύδεσι καὶ ἀντιλαμβανομένους χειρω̃ν πονηρω̃ν του̃ μὴ ἀποστραφη̃ναι ἕκαστον ἀπὸ τη̃ς ὁδου̃ αὐτου̃ τη̃ς πονηρα̃ς ἐγενήθησάν μοι πάντες ὡς Σοδομα καὶ οἱ κατοικου̃ντες αὐτὴν ὥσπερ Γομορρα

^23:15 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ψωμιω̃ αὐτοὺς ὀδύνην καὶ ποτιω̃ αὐτοὺς ὕδωρ πικρόν ὅτι ἀπὸ τω̃ν προφητω̃ν Ιερουσαλημ ἐξη̃λθεν μολυσμὸς πάση̨ τη̨̃ γη̨̃

^23:16 οὕτως λέγει κύριος παντοκράτωρ μὴ ἀκούετε τοὺς λόγους τω̃ν προφητω̃ν ὅτι ματαιου̃σιν ἑαυτοι̃ς ὅρασιν ἀπὸ καρδίας αὐτω̃ν λαλου̃σιν καὶ οὐκ ἀπὸ στόματος κυρίου

^23:17 λέγουσιν τοι̃ς ἀπωθουμένοις τὸν λόγον κυρίου εἰρήνη ἔσται ὑμι̃ν καὶ πα̃σιν τοι̃ς πορευομένοις τοι̃ς θελήμασιν αὐτω̃ν παντὶ τω̨̃ πορευομένω̨ πλάνη̨ καρδίας αὐτου̃ εἰ̃παν οὐχ ἥξει ἐπὶ σὲ κακά

^23:18 ὅτι τίς ἔστη ἐν ὑποστήματι κυρίου καὶ εἰ̃δεν τὸν λόγον αὐτου̃ τίς ἐνωτίσατο καὶ ἤκουσεν

^23:19 ἰδοὺ σεισμὸς παρὰ κυρίου καὶ ὀργὴ ἐκπορεύεται εἰς συσσεισμόν συστρεφομένη ἐπὶ τοὺς ἀσεβει̃ς ἥξει

^23:20 καὶ οὐκέτι ἀποστρέψει ὁ θυμὸς κυρίου ἕως ἂν ποιήση̨ αὐτὸ καὶ ἕως ἂν ἀναστήση̨ αὐτὸ ἀπὸ ἐγχειρήματος καρδίας αὐτου̃ ἐπ' ἐσχάτου τω̃ν ἡμερω̃ν νοήσουσιν αὐτά

^23:21 οὐκ ἀπέστελλον τοὺς προφήτας καὶ αὐτοὶ ἔτρεχον οὐκ ἐλάλησα πρὸς αὐτούς καὶ αὐτοὶ ἐπροφήτευον

^23:22 καὶ εἰ ἔστησαν ἐν τη̨̃ ὑποστάσει μου καὶ εἰσήκουσαν τω̃ν λόγων μου καὶ τὸν λαόν μου ἂν ἀπέστρεφον αὐτοὺς ἀπὸ τω̃ν πονηρω̃ν ἐπιτηδευμάτων αὐτω̃ν

^23:23 θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι λέγει κύριος καὶ οὐχὶ θεὸς πόρρωθεν

^23:24 εἰ κρυβήσεται ἄνθρωπος ἐν κρυφαίοις καὶ ἐγὼ οὐκ ὄψομαι αὐτόν μὴ οὐχὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γη̃ν ἐγὼ πληρω̃ λέγει κύριος

^23:25 ἤκουσα ἃ λαλου̃σιν οἱ προφη̃ται ἃ προφητεύουσιν ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματί μου ψευδη̃ λέγοντες ἠνυπνιασάμην ἐνύπνιον

^23:26 ἕως πότε ἔσται ἐν καρδία̨ τω̃ν προφητω̃ν τω̃ν προφητευόντων ψευδη̃ καὶ ἐν τω̨̃ προφητεύειν αὐτοὺς τὰ θελήματα καρδίας αὐτω̃ν

^23:27 τω̃ν λογιζομένων του̃ ἐπιλαθέσθαι του̃ νόμου μου ἐν τοι̃ς ἐνυπνίοις αὐτω̃ν ἃ διηγου̃ντο ἕκαστος τω̨̃ πλησίον αὐτου̃ καθάπερ ἐπελάθοντο οἱ πατέρες αὐτω̃ν του̃ ὀνόματός μου ἐν τη̨̃ Βααλ

^23:28 ὁ προφήτης ἐν ὡ̨̃ τὸ ἐνύπνιόν ἐστιν διηγησάσθω τὸ ἐνύπνιον αὐτου̃ καὶ ἐν ὡ̨̃ ὁ λόγος μου πρὸς αὐτόν διηγησάσθω τὸν λόγον μου ἐπ' ἀληθείας τί τὸ ἄχυρον πρὸς τὸν σι̃τον οὕτως οἱ λόγοι μου λέγει κύριος

^23:29 οὐχὶ οἱ λόγοι μου ὥσπερ πυ̃ρ φλέγον λέγει κύριος καὶ ὡς πέλυξ κόπτων πέτραν

^23:30 διὰ του̃το ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς τοὺς προφήτας λέγει κύριος ὁ θεός τοὺς κλέπτοντας τοὺς λόγους μου ἕκαστος παρὰ του̃ πλησίον αὐτου̃

^23:31 ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς τοὺς προφήτας τοὺς ἐκβάλλοντας προφητείας γλώσσης καὶ νυστάζοντας νυσταγμὸν ἑαυτω̃ν

^23:32 ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς τοὺς προφήτας τοὺς προφητεύοντας ἐνύπνια ψευδη̃ καὶ διηγου̃ντο αὐτὰ καὶ ἐπλάνησαν τὸν λαόν μου ἐν τοι̃ς ψεύδεσιν αὐτω̃ν καὶ ἐν τοι̃ς πλάνοις αὐτω̃ν καὶ ἐγὼ οὐκ ἀπέστειλα αὐτοὺς καὶ οὐκ ἐνετειλάμην αὐτοι̃ς καὶ ὠφέλειαν οὐκ ὠφελήσουσιν τὸν λαὸν του̃τον

^23:33 καὶ ἐὰν ἐρωτήσωσί σε ὁ λαὸς οὑ̃τος ἢ ἱερεὺς ἢ προφήτης λέγων τί τὸ λη̃μμα κυρίου καὶ ἐρει̃ς αὐτοι̃ς ὑμει̃ς ἐστε τὸ λη̃μμα καὶ ῥάξω ὑμα̃ς λέγει κύριος

^23:34 καὶ ὁ προφήτης καὶ ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ λαός οἳ ἂν εἴπωσιν λη̃μμα κυρίου καὶ ἐκδικήσω τὸν ἄνθρωπον ἐκει̃νον καὶ τὸν οἰ̃κον αὐτου̃

^23:35 ὅτι οὕτως ἐρει̃τε ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτου̃ καὶ ἕκαστος πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὐτου̃ τί ἀπεκρίθη κύριος καὶ τί ἐλάλησεν κύριος

^23:36 καὶ λη̃μμα κυρίου μὴ ὀνομάζετε ἔτι ὅτι τὸ λη̃μμα τω̨̃ ἀνθρώπω̨ ἔσται ὁ λόγος αὐτου̃

^23:37 καὶ διὰ τί ἐλάλησεν κύριος ὁ θεὸς ἡμω̃ν

^23:38 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ὁ θεός ἀνθ' ὡ̃ν εἴπατε τὸν λόγον του̃τον λη̃μμα κυρίου καὶ ἀπέστειλα πρὸς ὑμα̃ς λέγων οὐκ ἐρει̃τε λη̃μμα κυρίου

^23:39 διὰ του̃το ἰδοὺ ἐγὼ λαμβάνω καὶ ῥάσσω ὑμα̃ς καὶ τὴν πόλιν ἣν ἔδωκα ὑμι̃ν καὶ τοι̃ς πατράσιν ὑμω̃ν

^23:40 καὶ δώσω ἐφ' ὑμα̃ς ὀνειδισμὸν αἰώνιον καὶ ἀτιμίαν αἰώνιον ἥτις οὐκ ἐπιλησθήσεται

^23:7 διὰ του̃το ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέγει κύριος καὶ οὐκ ἐρου̃σιν ἔτι ζη̨̃ κύριος ὃς ἀνήγαγεν τὸν οἰ̃κον Ισραηλ ἐκ γη̃ς Αἰγύπτου

^23:8 ἀλλά ζη̨̃ κύριος ὃς συνήγαγεν ἅπαν τὸ σπέρμα Ισραηλ ἀπὸ γη̃ς βορρα̃ καὶ ἀπὸ πασω̃ν τω̃ν χωρω̃ν οὑ̃ ἐξω̃σεν αὐτοὺς ἐκει̃ καὶ ἀπεκατέστησεν αὐτοὺς εἰς τὴν γη̃ν αὐτω̃ν

^24:1 ἔδειξέν μοι κύριος δύο καλάθους σύκων κειμένους κατὰ πρόσωπον ναου̃ κυρίου μετὰ τὸ ἀποικίσαι Ναβουχοδονοσορ βασιλέα Βαβυλω̃νος τὸν Ιεχονιαν υἱὸν Ιωακιμ βασιλέα Ιουδα καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τοὺς τεχνίτας καὶ τοὺς δεσμώτας καὶ τοὺς πλουσίους ἐξ Ιερουσαλημ καὶ ἤγαγεν αὐτοὺς εἰς Βαβυλω̃να

^24:2 ὁ κάλαθος ὁ εἱ̃ς σύκων χρηστω̃ν σφόδρα ὡς τὰ συ̃κα τὰ πρόιμα καὶ ὁ κάλαθος ὁ ἕτερος σύκων πονηρω̃ν σφόδρα ἃ οὐ βρωθήσεται ἀπὸ πονηρίας αὐτω̃ν

^24:3 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με τί σὺ ὁρα̨̃ς Ιερεμια καὶ εἰ̃πα συ̃κα τὰ χρηστὰ χρηστὰ λίαν καὶ τὰ πονηρὰ πονηρὰ λίαν ἃ οὐ βρωθήσεται ἀπὸ πονηρίας αὐτω̃ν

^24:4 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων

^24:5 τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ὡς τὰ συ̃κα τὰ χρηστὰ ταυ̃τα οὕτως ἐπιγνώσομαι τοὺς ἀποικισθέντας Ιουδα οὓς ἐξαπέσταλκα ἐκ του̃ τόπου τούτου εἰς γη̃ν Χαλδαίων εἰς ἀγαθά

^24:6 καὶ στηριω̃ τοὺς ὀφθαλμούς μου ἐπ' αὐτοὺς εἰς ἀγαθὰ καὶ ἀποκαταστήσω αὐτοὺς εἰς τὴν γη̃ν ταύτην εἰς ἀγαθὰ καὶ ἀνοικοδομήσω αὐτοὺς καὶ οὐ μὴ καθελω̃ καὶ καταφυτεύσω αὐτοὺς καὶ οὐ μὴ ἐκτίλω

^24:7 καὶ δώσω αὐτοι̃ς καρδίαν του̃ εἰδέναι αὐτοὺς ἐμὲ ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος καὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν καὶ ἐγὼ ἔσομαι αὐτοι̃ς εἰς θεόν ὅτι ἐπιστραφήσονται ἐπ' ἐμὲ ἐξ ὅλης τη̃ς καρδίας αὐτω̃ν

^24:8 καὶ ὡς τὰ συ̃κα τὰ πονηρά ἃ οὐ βρωθήσεται ἀπὸ πονηρίας αὐτω̃ν τάδε λέγει κύριος οὕτως παραδώσω τὸν Σεδεκιαν βασιλέα Ιουδα καὶ τοὺς μεγιστα̃νας αὐτου̃ καὶ τὸ κατάλοιπον Ιερουσαλημ τοὺς ὑπολελειμμένους ἐν τη̨̃ γη̨̃ ταύτη̨ καὶ τοὺς κατοικου̃ντας ἐν Αἰγύπτω̨

^24:9 καὶ δώσω αὐτοὺς εἰς διασκορπισμὸν εἰς πάσας τὰς βασιλείας τη̃ς γη̃ς καὶ ἔσονται εἰς ὀνειδισμὸν καὶ εἰς παραβολὴν καὶ εἰς μι̃σος καὶ εἰς κατάραν ἐν παντὶ τόπω̨ οὑ̃ ἐξω̃σα αὐτοὺς ἐκει̃

^24:10 καὶ ἀποστελω̃ εἰς αὐτοὺς τὸν λιμὸν καὶ τὸν θάνατον καὶ τὴν μάχαιραν ἕως ἂν ἐκλίπωσιν ἀπὸ τη̃ς γη̃ς ἡ̃ς ἔδωκα αὐτοι̃ς

^25:1 ὁ λόγος ὁ γενόμενος πρὸς Ιερεμιαν ἐπὶ πάντα τὸν λαὸν Ιουδα ἐν τω̨̃ ἔτει τω̨̃ τετάρτω̨ του̃ Ιωακιμ υἱου̃ Ιωσια βασιλέως Ιουδα

^25:2 ὃν ἐλάλησεν πρὸς πάντα τὸν λαὸν Ιουδα καὶ πρὸς τοὺς κατοικου̃ντας Ιερουσαλημ λέγων

^25:3 ἐν τρισκαιδεκάτω̨ ἔτει Ιωσια υἱου̃ Αμως βασιλέως Ιουδα καὶ ἕως τη̃ς ἡμέρας ταύτης εἴκοσι καὶ τρία ἔτη καὶ ἐλάλησα πρὸς ὑμα̃ς ὀρθρίζων καὶ λέγων

^25:4 καὶ ἀπέστελλον πρὸς ὑμα̃ς τοὺς δούλους μου τοὺς προφήτας ὄρθρου ἀποστέλλων καὶ οὐκ εἰσηκούσατε καὶ οὐ προσέσχετε τοι̃ς ὠσὶν ὑμω̃ν

^25:5 λέγων ἀποστράφητε ἕκαστος ἀπὸ τη̃ς ὁδου̃ αὐτου̃ τη̃ς πονηρα̃ς καὶ ἀπὸ τω̃ν πονηρω̃ν ἐπιτηδευμάτων ὑμω̃ν καὶ κατοικήσετε ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἡ̃ς ἔδωκα ὑμι̃ν καὶ τοι̃ς πατράσιν ὑμω̃ν ἀπ' αἰω̃νος καὶ ἕως αἰω̃νος

^25:6 μὴ πορεύεσθε ὀπίσω θεω̃ν ἀλλοτρίων του̃ δουλεύειν αὐτοι̃ς καὶ του̃ προσκυνει̃ν αὐτοι̃ς ὅπως μὴ παροργίζητέ με ἐν τοι̃ς ἔργοις τω̃ν χειρω̃ν ὑμω̃ν του̃ κακω̃σαι ὑμα̃ς

^25:7 καὶ οὐκ ἠκούσατέ μου

^25:8 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἐπειδὴ οὐκ ἐπιστεύσατε τοι̃ς λόγοις μου

^25:9 ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω καὶ λήμψομαι τὴν πατριὰν ἀπὸ βορρα̃ καὶ ἄξω αὐτοὺς ἐπὶ τὴν γη̃ν ταύτην καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας αὐτὴν καὶ ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη τὰ κύκλω̨ αὐτη̃ς καὶ ἐξερημώσω αὐτοὺς καὶ δώσω αὐτοὺς εἰς ἀφανισμὸν καὶ εἰς συριγμὸν καὶ εἰς ὀνειδισμὸν αἰώνιον

^25:10 καὶ ἀπολω̃ ἀπ' αὐτω̃ν φωνὴν χαρα̃ς καὶ φωνὴν εὐφροσύνης φωνὴν νυμφίου καὶ φωνὴν νύμφης ὀσμὴν μύρου καὶ φω̃ς λύχνου

^25:11 καὶ ἔσται πα̃σα ἡ γη̃ εἰς ἀφανισμόν καὶ δουλεύσουσιν ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν ἑβδομήκοντα ἔτη

^25:12 καὶ ἐν τω̨̃ πληρωθη̃ναι τὰ ἑβδομήκοντα ἔτη ἐκδικήσω τὸ ἔθνος ἐκει̃νο φησὶν κύριος καὶ θήσομαι αὐτοὺς εἰς ἀφανισμὸν αἰώνιον

^25:13 καὶ ἐπάξω ἐπὶ τὴν γη̃ν ἐκείνην πάντας τοὺς λόγους μου οὓς ἐλάλησα κατ' αὐτη̃ς πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν τω̨̃ βιβλίω̨ τούτω̨

^25:14 ἃ ἐπροφήτευσεν Ιερεμιας ἐπὶ τὰ ἔθνη τὰ Αιλαμ

^25:15 τάδε λέγει κύριος συντριβήτω τὸ τόξον Αιλαμ ἀρχὴ δυναστείας αὐτω̃ν

^25:16 καὶ ἐπάξω ἐπὶ Αιλαμ τέσσαρας ἀνέμους ἐκ τω̃ν τεσσάρων ἄκρων του̃ οὐρανου̃ καὶ διασπερω̃ αὐτοὺς ἐν πα̃σιν τοι̃ς ἀνέμοις τούτοις καὶ οὐκ ἔσται ἔθνος ὃ οὐχ ἥξει ἐκει̃ οἱ ἐξωσμένοι Αιλαμ

^25:17 καὶ πτοήσω αὐτοὺς ἐναντίον τω̃ν ἐχθρω̃ν αὐτω̃ν τω̃ν ζητούντων τὴν ψυχὴν αὐτω̃ν καὶ ἐπάξω ἐπ' αὐτοὺς κακὰ κατὰ τὴν ὀργὴν του̃ θυμου̃ μου καὶ ἐπαποστελω̃ ὀπίσω αὐτω̃ν τὴν μάχαιράν μου ἕως του̃ ἐξαναλω̃σαι αὐτούς

^25:18 καὶ θήσω τὸν θρόνον μου ἐν Αιλαμ καὶ ἐξαποστελω̃ ἐκει̃θεν βασιλέα καὶ μεγιστα̃νας

^25:19 καὶ ἔσται ἐπ' ἐσχάτου τω̃ν ἡμερω̃ν ἀποστρέψω τὴν αἰχμαλωσίαν Αιλαμ λέγει κύριος

^25:20 ἐν ἀρχη̨̃ βασιλεύοντος Σεδεκιου του̃ βασιλέως ἐγένετο ὁ λόγος οὑ̃τος περὶ Αιλαμ

^26:2 τη̨̃ Αἰγύπτω̨ ἐπὶ δύναμιν Φαραω Νεχαω βασιλέως Αἰγύπτου ὃς ἠ̃ν ἐπὶ τω̨̃ ποταμω̨̃ Εὐφράτη̨ ἐν Χαρχαμις ὃν ἐπάταξε Ναβουχοδονοσορ βασιλεὺς Βαβυλω̃νος ἐν τω̨̃ ἔτει τω̨̃ τετάρτω̨ Ιωακιμ βασιλέως Ιουδα

^26:3 ἀναλάβετε ὅπλα καὶ ἀσπίδας καὶ προσαγάγετε εἰς πόλεμον

^26:4 ἐπισάξατε τοὺς ἵππους ἐπίβητε οἱ ἱππει̃ς καὶ κατάστητε ἐν ται̃ς περικεφαλαίαις ὑμω̃ν προβάλετε τὰ δόρατα καὶ ἐνδύσασθε τοὺς θώρακας ὑμω̃ν

^26:5 τί ὅτι αὐτοὶ πτοου̃νται καὶ ἀποχωρου̃σιν ὀπίσω διότι οἱ ἰσχυροὶ αὐτω̃ν κοπήσονται φυγη̨̃ ἔφυγον καὶ οὐκ ἀνέστρεψαν περιεχόμενοι κυκλόθεν λέγει κύριος

^26:6 μὴ φευγέτω ὁ κου̃φος καὶ μὴ ἀνασω̨ζέσθω ὁ ἰσχυρός ἐπὶ βορρα̃ν τὰ παρὰ τὸν Εὐφράτην ἠσθένησαν πεπτώκασιν

^26:7 τίς οὑ̃τος ὡς ποταμὸς ἀναβήσεται καὶ ὡς ποταμοὶ κυμαίνουσιν ὕδωρ

^26:8 ὕδατα Αἰγύπτου ὡσεὶ ποταμὸς ἀναβήσεται καὶ εἰ̃πεν ἀναβήσομαι καὶ κατακαλύψω γη̃ν καὶ ἀπολω̃ κατοικου̃ντας ἐν αὐτη̨̃

^26:9 ἐπίβητε ἐπὶ τοὺς ἵππους παρασκευάσατε τὰ ἅρματα ἐξέλθατε οἱ μαχηταὶ Αἰθιόπων καὶ Λίβυες καθωπλισμένοι ὅπλοις καὶ Λυδοί ἀνάβητε ἐντείνατε τόξον

^26:10 καὶ ἡ ἡμέρα ἐκείνη κυρίω̨ τω̨̃ θεω̨̃ ἡμω̃ν ἡμέρα ἐκδικήσεως του̃ ἐκδικη̃σαι τοὺς ἐχθροὺς αὐτου̃ καὶ καταφάγεται ἡ μάχαιρα κυρίου καὶ ἐμπλησθήσεται καὶ μεθυσθήσεται ἀπὸ του̃ αἵματος αὐτω̃ν ὅτι θυσία τω̨̃ κυρίω̨ σαβαωθ ἀπὸ γη̃ς βορρα̃ ἐπὶ ποταμω̨̃ Εὐφράτη̨

^26:11 ἀνάβηθι Γαλααδ καὶ λαβὲ ῥητίνην τη̨̃ παρθένω̨ θυγατρὶ Αἰγύπτου εἰς κενὸν ἐπλήθυνας ἰάματά σου ὠφέλεια οὐκ ἔστιν σοί

^26:12 ἤκουσαν ἔθνη φωνήν σου καὶ τη̃ς κραυγη̃ς σου ἐπλήσθη ἡ γη̃ ὅτι μαχητὴς πρὸς μαχητὴν ἠσθένησεν ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἔπεσαν ἀμφότεροι

^26:13 ἃ ἐλάλησεν κύριος ἐν χειρὶ Ιερεμιου του̃ ἐλθει̃ν Ναβουχοδονοσορ τὸν βασιλέα Βαβυλω̃νος του̃ κόψαι τὴν γη̃ν Αἰγύπτου

^26:14 ἀναγγείλατε εἰς Μάγδωλον καὶ παραγγείλατε εἰς Μέμφιν εἴπατε ἐπίστηθι καὶ ἑτοίμασον ὅτι κατέφαγεν μάχαιρα τὴν σμίλακά σου

^26:15 διὰ τί ἔφυγεν ὁ 'Α̃πις ὁ μόσχος ὁ ἐκλεκτός σου οὐκ ἔμεινεν ὅτι κύριος παρέλυσεν αὐτόν

^26:16 καὶ τὸ πλη̃θός σου ἠσθένησεν καὶ ἔπεσεν καὶ ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτου̃ ἐλάλει ἀναστω̃μεν καὶ ἀναστρέψωμεν πρὸς τὸν λαὸν ἡμω̃ν εἰς τὴν πατρίδα ἡμω̃ν ἀπὸ προσώπου μαχαίρας 'Ελληνικη̃ς

^26:17 καλέσατε τὸ ὄνομα Φαραω Νεχαω βασιλέως Αἰγύπτου Σαων-εσβι-εμωηδ

^26:18 ζω̃ ἐγώ λέγει κύριος ὁ θεός ὅτι ὡς τὸ 'Ιταβύριον ἐν τοι̃ς ὄρεσιν καὶ ὡς ὁ Κάρμηλος ἐν τη̨̃ θαλάσση̨ ἥξει

^26:19 σκεύη ἀποικισμου̃ ποίησον σεαυτη̨̃ κατοικου̃σα θύγατερ Αἰγύπτου ὅτι Μέμφις εἰς ἀφανισμὸν ἔσται καὶ κληθήσεται οὐαὶ διὰ τὸ μὴ ὑπάρχειν κατοικου̃ντας ἐν αὐτη̨̃

^26:20 δάμαλις κεκαλλωπισμένη Αἴγυπτος ἀπόσπασμα ἀπὸ βορρα̃ ἠ̃λθεν ἐπ' αὐτήν

^26:21 καὶ οἱ μισθωτοὶ αὐτη̃ς ἐν αὐτη̨̃ ὥσπερ μόσχοι σιτευτοὶ τρεφόμενοι ἐν αὐτη̨̃ διότι καὶ αὐτοὶ ἀπεστράφησαν καὶ ἔφυγον ὁμοθυμαδόν οὐκ ἔστησαν ὅτι ἡμέρα ἀπωλείας ἠ̃λθεν ἐπ' αὐτοὺς καὶ καιρὸς ἐκδικήσεως αὐτω̃ν

^26:22 φωνὴ ὡς ὄφεως συρίζοντος ὅτι ἐν ἄμμω̨ πορεύσονται ἐν ἀξίναις ἥξουσιν ἐπ' αὐτὴν ὡς κόπτοντες ξύλα

^26:23 ἐκκόψουσιν τὸν δρυμὸν αὐτη̃ς λέγει κύριος ὁ θεός ὅτι οὐ μὴ εἰκασθη̨̃ ὅτι πληθύνει ὑπὲρ ἀκρίδα καὶ οὐκ ἔστιν αὐτοι̃ς ἀριθμός

^26:24 κατη̨σχύνθη θυγάτηρ Αἰγύπτου παρεδόθη εἰς χει̃ρας λαου̃ ἀπὸ βορρα̃

^26:25 ἰδοὺ ἐγὼ ἐκδικω̃ τὸν Αμων τὸν υἱὸν αὐτη̃ς ἐπὶ Φαραω καὶ ἐπὶ τοὺς πεποιθότας ἐπ' αὐτω̨̃

^26:27 σὺ δὲ μὴ φοβηθη̨̃ς δου̃λός μου Ιακωβ μηδὲ πτοηθη̨̃ς Ισραηλ διότι ἰδοὺ ἐγὼ σώ̨ζων σε μακρόθεν καὶ τὸ σπέρμα σου ἐκ τη̃ς αἰχμαλωσίας αὐτω̃ν καὶ ἀναστρέψει Ιακωβ καὶ ἡσυχάσει καὶ ὑπνώσει καὶ οὐκ ἔσται ὁ παρενοχλω̃ν αὐτόν

^26:28 μὴ φοβου̃ παι̃ς μου Ιακωβ λέγει κύριος ὅτι μετὰ σου̃ ἐγώ εἰμι ὅτι ποιήσω συντέλειαν ἐν παντὶ ἔθνει εἰς οὓς ἐξω̃σά σε ἐκει̃ σὲ δὲ οὐ μὴ ποιήσω ἐκλιπει̃ν καὶ παιδεύσω σε εἰς κρίμα καὶ ἀθω̨̃ον οὐκ ἀθω̨ώσω σε

^27:1 λόγος κυρίου ὃν ἐλάλησεν ἐπὶ Βαβυλω̃να

^27:2 ἀναγγείλατε ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν καὶ ἀκουστὰ ποιήσατε καὶ μὴ κρύψητε εἴπατε ἑάλωκεν Βαβυλών κατη̨σχύνθη Βη̃λος ἡ ἀπτόητος ἡ τρυφερὰ παρεδόθη Μαρωδαχ

^27:3 ὅτι ἀνέβη ἐπ' αὐτὴν ἔθνος ἀπὸ βορρα̃ οὑ̃τος θήσει τὴν γη̃ν αὐτη̃ς εἰς ἀφανισμόν καὶ οὐκ ἔσται ὁ κατοικω̃ν ἐν αὐτη̨̃ ἀπὸ ἀνθρώπου καὶ ἕως κτήνους

^27:4 ἐν ται̃ς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ ἐκείνω̨ ἥξουσιν οἱ υἱοὶ Ισραηλ αὐτοὶ καὶ οἱ υἱοὶ Ιουδα ἐπὶ τὸ αὐτό βαδίζοντες καὶ κλαίοντες πορεύσονται τὸν κύριον θεὸν αὐτω̃ν ζητου̃ντες

^27:5 ἕως Σιων ἐρωτήσουσιν τὴν ὁδόν ὡ̃δε γὰρ τὸ πρόσωπον αὐτω̃ν δώσουσιν καὶ ἥξουσιν καὶ καταφεύξονται πρὸς κύριον τὸν θεόν διαθήκη γὰρ αἰώνιος οὐκ ἐπιλησθήσεται

^27:6 πρόβατα ἀπολωλότα ἐγενήθη ὁ λαός μου οἱ ποιμένες αὐτω̃ν ἐξω̃σαν αὐτούς ἐπὶ τὰ ὄρη ἀπεπλάνησαν αὐτούς ἐξ ὄρους ἐπὶ βουνὸν ὤ̨χοντο ἐπελάθοντο κοίτης αὐτω̃ν

^27:7 πάντες οἱ εὑρίσκοντες αὐτοὺς κατανάλισκον αὐτούς οἱ ἐχθροὶ αὐτω̃ν εἰ̃παν μὴ ἀνω̃μεν αὐτούς ἀνθ' ὡ̃ν ἥμαρτον τω̨̃ κυρίω̨ νομη̨̃ δικαιοσύνης τω̨̃ συναγαγόντι τοὺς πατέρας αὐτω̃ν

^27:8 ἀπαλλοτριώθητε ἐκ μέσου Βαβυλω̃νος καὶ ἀπὸ γη̃ς Χαλδαίων καὶ ἐξέλθατε καὶ γένεσθε ὥσπερ δράκοντες κατὰ πρόσωπον προβάτων

^27:9 ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἐγείρω ἐπὶ Βαβυλω̃να συναγωγὰς ἐθνω̃ν ἐκ γη̃ς βορρα̃ καὶ παρατάξονται αὐτη̨̃ ἐκει̃θεν ἁλώσεται ὡς βολὶς μαχητου̃ συνετου̃ οὐκ ἐπιστρέψει κενή

^27:10 καὶ ἔσται ἡ Χαλδαία εἰς προνομήν πάντες οἱ προνομεύοντες αὐτὴν ἐμπλησθήσονται

^27:11 ὅτι ηὐφραίνεσθε καὶ κατεκαυχα̃σθε διαρπάζοντες τὴν κληρονομίαν μου διότι ἐσκιρτα̃τε ὡς βοΐδια ἐν βοτάνη̨ καὶ ἐκερατίζετε ὡς ταυ̃ροι

^27:12 ἠ̨σχύνθη ἡ μήτηρ ὑμω̃ν σφόδρα μήτηρ ἐπ' ἀγαθὰ ἐσχάτη ἐθνω̃ν ἔρημος

^27:13 ἀπὸ ὀργη̃ς κυρίου οὐ κατοικηθήσεται καὶ ἔσται εἰς ἀφανισμὸν πα̃σα καὶ πα̃ς ὁ διοδεύων διὰ Βαβυλω̃νος σκυθρωπάσει καὶ συριου̃σιν ἐπὶ πα̃σαν τὴν πληγὴν αὐτη̃ς

^27:14 παρατάξασθε ἐπὶ Βαβυλω̃να κύκλω̨ πάντες τείνοντες τόξον τοξεύσατε ἐπ' αὐτήν μὴ φείσησθε ἐπὶ τοι̃ς τοξεύμασιν ὑμω̃ν

^27:15 κατακροτήσατε ἐπ' αὐτήν παρελύθησαν αἱ χει̃ρες αὐτη̃ς ἔπεσαν αἱ ἐπάλξεις αὐτη̃ς καὶ κατεσκάφη τὸ τει̃χος αὐτη̃ς ὅτι ἐκδίκησις παρὰ θεου̃ ἐστιν ἐκδικει̃τε ἐπ' αὐτήν καθὼς ἐποίησεν ποιήσατε αὐτη̨̃

^27:16 ἐξολεθρεύσατε σπέρμα ἐκ Βαβυλω̃νος κατέχοντα δρέπανον ἐν καιρω̨̃ θερισμου̃ ἀπὸ προσώπου μαχαίρας 'Ελληνικη̃ς ἕκαστος εἰς τὸν λαὸν αὐτου̃ ἀποστρέψουσιν καὶ ἕκαστος εἰς τὴν γη̃ν αὐτου̃ φεύξεται

^27:17 πρόβατον πλανώμενον Ισραηλ λέοντες ἐξω̃σαν αὐτόν ὁ πρω̃τος ἔφαγεν αὐτὸν βασιλεὺς Ασσουρ καὶ οὑ̃τος ὕστερον τὰ ὀστα̃ αὐτου̃ βασιλεὺς Βαβυλω̃νος

^27:18 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἐκδικω̃ ἐπὶ τὸν βασιλέα Βαβυλω̃νος καὶ ἐπὶ τὴν γη̃ν αὐτου̃ καθὼς ἐξεδίκησα ἐπὶ τὸν βασιλέα Ασσουρ

^27:19 καὶ ἀποκαταστήσω τὸν Ισραηλ εἰς τὴν νομὴν αὐτου̃ καὶ νεμήσεται ἐν τω̨̃ Καρμήλω̨ καὶ ἐν ὄρει Εφραιμ καὶ ἐν τω̨̃ Γαλααδ καὶ πλησθήσεται ἡ ψυχὴ αὐτου̃

^27:20 ἐν ται̃ς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ ἐκείνω̨ ζητήσουσιν τὴν ἀδικίαν Ισραηλ καὶ οὐχ ὑπάρξει καὶ τὰς ἁμαρτίας Ιουδα καὶ οὐ μὴ εὑρεθω̃σιν ὅτι ἵλεως ἔσομαι τοι̃ς ὑπολελειμμένοις ἐπὶ τη̃ς γη̃ς λέγει κύριος

^27:21 πικρω̃ς ἐπίβηθι ἐπ' αὐτὴν καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας ἐπ' αὐτήν ἐκδίκησον μάχαιρα καὶ ἀφάνισον λέγει κύριος καὶ ποίει κατὰ πάντα ὅσα ἐντέλλομαί σοι

^27:22 φωνὴ πολέμου καὶ συντριβὴ μεγάλη ἐν γη̨̃ Χαλδαίων

^27:23 πω̃ς συνεκλάσθη καὶ συνετρίβη ἡ σφυ̃ρα πάσης τη̃ς γη̃ς πω̃ς ἐγενήθη εἰς ἀφανισμὸν Βαβυλὼν ἐν ἔθνεσιν

^27:24 ἐπιθήσονταί σοι καὶ ἁλώση̨ ὠ̃ Βαβυλών καὶ οὐ γνώση̨ εὑρέθης καὶ ἐλήμφθης ὅτι τω̨̃ κυρίω̨ ἀντέστης

^27:25 ἤνοιξεν κύριος τὸν θησαυρὸν αὐτου̃ καὶ ἐξήνεγκεν τὰ σκεύη ὀργη̃ς αὐτου̃ ὅτι ἔργον τω̨̃ κυρίω̨ θεω̨̃ ἐν γη̨̃ Χαλδαίων

^27:26 ὅτι ἐληλύθασιν οἱ καιροὶ αὐτη̃ς ἀνοίξατε τὰς ἀποθήκας αὐτη̃ς ἐρευνήσατε αὐτὴν ὡς σπήλαιον καὶ ἐξολεθρεύσατε αὐτήν μὴ γενέσθω αὐτη̃ς κατάλειμμα

^27:27 ἀναξηράνατε αὐτη̃ς πάντας τοὺς καρπούς καὶ καταβήτωσαν εἰς σφαγήν οὐαὶ αὐτοι̃ς ὅτι ἥκει ἡ ἡμέρα αὐτω̃ν καὶ καιρὸς ἐκδικήσεως αὐτω̃ν

^27:28 φωνὴ φευγόντων καὶ ἀνασω̨ζομένων ἐκ γη̃ς Βαβυλω̃νος του̃ ἀναγγει̃λαι εἰς Σιων τὴν ἐκδίκησιν παρὰ κυρίου θεου̃ ἡμω̃ν

^27:29 παραγγείλατε ἐπὶ Βαβυλω̃να πολλοι̃ς παντὶ ἐντείνοντι τόξον παρεμβάλετε ἐπ' αὐτὴν κυκλόθεν μὴ ἔστω αὐτη̃ς ἀνασω̨ζόμενος ἀνταπόδοτε αὐτη̨̃ κατὰ τὰ ἔργα αὐτη̃ς κατὰ πάντα ὅσα ἐποίησεν ποιήσατε αὐτη̨̃ ὅτι πρὸς τὸν κύριον ἀντέστη θεὸν ἅγιον του̃ Ισραηλ

^27:30 διὰ του̃το πεσου̃νται οἱ νεανίσκοι αὐτη̃ς ἐν ται̃ς πλατείαις αὐτη̃ς καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ πολεμισταὶ αὐτη̃ς ῥιφήσονται εἰ̃πεν κύριος

^27:31 ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σὲ τὴν ὑβρίστριαν λέγει κύριος ὅτι ἥκει ἡ ἡμέρα σου καὶ ὁ καιρὸς ἐκδικήσεώς σου

^27:32 καὶ ἀσθενήσει ἡ ὕβρις σου καὶ πεσει̃ται καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀνιστω̃ν αὐτήν καὶ ἀνάψω πυ̃ρ ἐν τω̨̃ δρυμω̨̃ αὐτη̃ς καὶ καταφάγεται πάντα τὰ κύκλω̨ αὐτη̃ς

^27:33 τάδε λέγει κύριος καταδεδυνάστευνται οἱ υἱοὶ Ισραηλ καὶ οἱ υἱοὶ Ιουδα ἅμα πάντες οἱ αἰχμαλωτεύσαντες αὐτοὺς κατεδυνάστευσαν αὐτούς ὅτι οὐκ ἠθέλησαν ἐξαποστει̃λαι αὐτούς

^27:34 καὶ ὁ λυτρούμενος αὐτοὺς ἰσχυρός κύριος παντοκράτωρ ὄνομα αὐτω̨̃ κρίσιν κρινει̃ πρὸς τοὺς ἀντιδίκους αὐτου̃ ὅπως ἐξάρη̨ τὴν γη̃ν καὶ παροξυνει̃ τοι̃ς κατοικου̃σι Βαβυλω̃να

^27:35 μάχαιραν ἐπὶ τοὺς Χαλδαίους καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας Βαβυλω̃να καὶ ἐπὶ τοὺς μεγιστα̃νας αὐτη̃ς καὶ ἐπὶ τοὺς συνετοὺς αὐτη̃ς

^27:36 μάχαιραν ἐπὶ τοὺς μαχητὰς αὐτη̃ς καὶ παραλυθήσονται

^27:37 μάχαιραν ἐπὶ τοὺς ἵππους αὐτω̃ν καὶ ἐπὶ τὰ ἅρματα αὐτω̃ν μάχαιραν ἐπὶ τοὺς μαχητὰς αὐτω̃ν καὶ ἐπὶ τὸν σύμμικτον τὸν ἐν μέσω̨ αὐτη̃ς καὶ ἔσονται ὡσεὶ γυναι̃κες μάχαιραν ἐπὶ τοὺς θησαυροὺς αὐτη̃ς καὶ διασκορπισθήσονται

^27:38 ἐπὶ τω̨̃ ὕδατι αὐτη̃ς ἐπεποίθει καὶ καταισχυνθήσονται ὅτι γη̃ τω̃ν γλυπτω̃ν ἐστιν καὶ ἐν ται̃ς νήσοις οὑ̃ κατεκαυχω̃ντο

^27:39 διὰ του̃το κατοικήσουσιν ἰνδάλματα ἐν ται̃ς νήσοις καὶ κατοικήσουσιν ἐν αὐτη̨̃ θυγατέρες σειρήνων οὐ μὴ κατοικηθη̨̃ οὐκέτι εἰς τὸν αἰω̃να

^27:40 καθὼς κατέστρεψεν ὁ θεὸς Σοδομα καὶ Γομορρα καὶ τὰς ὁμορούσας αὐται̃ς εἰ̃πεν κύριος οὐ μὴ κατοικήση̨ ἐκει̃ ἄνθρωπος καὶ οὐ μὴ παροικήση̨ ἐκει̃ υἱὸς ἀνθρώπου

^27:41 ἰδοὺ λαὸς ἔρχεται ἀπὸ βορρα̃ καὶ ἔθνος μέγα καὶ βασιλει̃ς πολλοὶ ἐξεγερθήσονται ἀπ' ἐσχάτου τη̃ς γη̃ς

^27:42 τόξον καὶ ἐγχειρίδιον ἔχοντες ἰταμός ἐστιν καὶ οὐ μὴ ἐλεήση̨ φωνὴ αὐτω̃ν ὡς θάλασσα ἠχήσει ἐφ' ἵπποις ἱππάσονται παρεσκευασμένοι ὥσπερ πυ̃ρ εἰς πόλεμον πρὸς σέ θύγατερ Βαβυλω̃νος

^27:43 ἤκουσεν βασιλεὺς Βαβυλω̃νος τὴν ἀκοὴν αὐτω̃ν καὶ παρελύθησαν αἱ χει̃ρες αὐτου̃ θλι̃ψις κατεκράτησεν αὐτου̃ ὠδι̃νες ὡς τικτούσης

^27:44 ἰδοὺ ὥσπερ λέων ἀναβήσεται ἀπὸ του̃ Ιορδάνου εἰς τόπον Αιθαμ ὅτι ταχέως ἐκδιώξω αὐτοὺς ἀπ' αὐτη̃ς καὶ πάντα νεανίσκον ἐπ' αὐτὴν ἐπιστήσω ὅτι τίς ὥσπερ ἐγώ καὶ τίς ἀντιστήσεταί μοι καὶ τίς οὑ̃τος ποιμήν ὃς στήσεται κατὰ πρόσωπόν μου

^27:45 διὰ του̃το ἀκούσατε τὴν βουλὴν κυρίου ἣν βεβούλευται ἐπὶ Βαβυλω̃να καὶ λογισμοὺς αὐτου̃ οὓς ἐλογίσατο ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας Χαλδαίους ἐὰν μὴ διαφθαρη̨̃ τὰ ἀρνία τω̃ν προβάτων αὐτω̃ν ἐὰν μὴ ἀφανισθη̨̃ νομὴ ἀπ' αὐτω̃ν

^27:46 ὅτι ἀπὸ φωνη̃ς ἁλώσεως Βαβυλω̃νος σεισθήσεται ἡ γη̃ καὶ κραυγὴ ἐν ἔθνεσιν ἀκουσθήσεται

^28:1 τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἐξεγείρω ἐπὶ Βαβυλω̃να καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας Χαλδαίους ἄνεμον καύσωνα διαφθείροντα

^28:2 καὶ ἐξαποστελω̃ εἰς Βαβυλω̃να ὑβριστάς καὶ καθυβρίσουσιν αὐτὴν καὶ λυμανου̃νται τὴν γη̃ν αὐτη̃ς οὐαὶ ἐπὶ Βαβυλω̃να κυκλόθεν ἐν ἡμέρα̨ κακώσεως αὐτη̃ς

^28:3 ἐπ' αὐτὴν τεινέτω ὁ τείνων τὸ τόξον αὐτου̃ καὶ περιθέσθω ὡ̨̃ ἐστιν ὅπλα αὐτω̨̃ καὶ μὴ φείσησθε ἐπὶ νεανίσκους αὐτη̃ς καὶ ἀφανίσατε πα̃σαν τὴν δύναμιν αὐτη̃ς

^28:4 καὶ πεσου̃νται τραυματίαι ἐν γη̨̃ Χαλδαίων καὶ κατακεκεντημένοι ἔξωθεν αὐτη̃ς

^28:5 διότι οὐκ ἐχήρευσεν Ισραηλ καὶ Ιουδας ἀπὸ θεου̃ αὐτω̃ν ἀπὸ κυρίου παντοκράτορος ὅτι ἡ γη̃ αὐτω̃ν ἐπλήσθη ἀδικίας ἀπὸ τω̃ν ἁγίων Ισραηλ

^28:6 φεύγετε ἐκ μέσου Βαβυλω̃νος καὶ ἀνασώ̨ζετε ἕκαστος τὴν ψυχὴν αὐτου̃ καὶ μὴ ἀπορριφη̃τε ἐν τη̨̃ ἀδικία̨ αὐτη̃ς ὅτι καιρὸς ἐκδικήσεως αὐτη̃ς ἐστιν παρὰ κυρίου ἀνταπόδομα αὐτὸς ἀνταποδίδωσιν αὐτη̨̃

^28:7 ποτήριον χρυσου̃ν Βαβυλὼν ἐν χειρὶ κυρίου μεθύσκον πα̃σαν τὴν γη̃ν ἀπὸ του̃ οἴνου αὐτη̃ς ἐπίοσαν ἔθνη διὰ του̃το ἐσαλεύθησαν

^28:8 καὶ ἄφνω ἔπεσεν Βαβυλὼν καὶ συνετρίβη θρηνει̃τε αὐτήν λάβετε ῥητίνην τη̨̃ διαφθορα̨̃ αὐτη̃ς εἴ πως ἰαθήσεται

^28:9 ἰατρεύσαμεν τὴν Βαβυλω̃να καὶ οὐκ ἰάθη ἐγκαταλίπωμεν αὐτὴν καὶ ἀπέλθωμεν ἕκαστος εἰς τὴν γη̃ν αὐτου̃ ὅτι ἤγγισεν εἰς οὐρανὸν τὸ κρίμα αὐτη̃ς ἐξη̃ρεν ἕως τω̃ν ἄστρων

^28:10 ἐξήνεγκεν κύριος τὸ κρίμα αὐτου̃ δευ̃τε καὶ ἀναγγείλωμεν εἰς Σιων τὰ ἔργα κυρίου θεου̃ ἡμω̃ν

^28:11 παρασκευάζετε τὰ τοξεύματα πληρου̃τε τὰς φαρέτρας ἤγειρεν κύριος τὸ πνευ̃μα βασιλέως Μήδων ὅτι εἰς Βαβυλω̃να ἡ ὀργὴ αὐτου̃ του̃ ἐξολεθρευ̃σαι αὐτήν ὅτι ἐκδίκησις κυρίου ἐστίν ἐκδίκησις λαου̃ αὐτου̃ ἐστιν

^28:12 ἐπὶ τειχέων Βαβυλω̃νος ἄρατε σημει̃ον ἐπιστήσατε φαρέτρας ἐγείρατε φυλακάς ἑτοιμάσατε ὅπλα ὅτι ἐνεχείρησεν καὶ ποιήσει κύριος ἃ ἐλάλησεν ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας Βαβυλω̃να

^28:13 κατασκηνου̃ντας ἐφ' ὕδασι πολλοι̃ς καὶ ἐπὶ πλήθει θησαυρω̃ν αὐτη̃ς ἥκει τὸ πέρας σου ἀληθω̃ς εἰς τὰ σπλάγχα σου

^28:14 ὅτι ὤμοσεν κύριος κατὰ του̃ βραχίονος αὐτου̃ διότι πληρώσω σε ἀνθρώπων ὡσεὶ ἀκρίδων καὶ φθέγξονται ἐπὶ σὲ οἱ καταβαίνοντες

^28:15 ποιω̃ν γη̃ν ἐν τη̨̃ ἰσχύι αὐτου̃ ἑτοιμάζων οἰκουμένην ἐν τη̨̃ σοφία̨ αὐτου̃ ἐν τη̨̃ συνέσει αὐτου̃ ἐξέτεινεν τὸν οὐρανόν

^28:16 εἰς φωνὴν ἔθετο ἠ̃χος ὕδατος ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃ καὶ ἀνήγαγεν νεφέλας ἀπ' ἐσχάτου τη̃ς γη̃ς ἀστραπὰς εἰς ὑετὸν ἐποίησεν καὶ ἐξήγαγεν φω̃ς ἐκ θησαυρω̃ν αὐτου̃

^28:17 ἐμωράνθη πα̃ς ἄνθρωπος ἀπὸ γνώσεως κατη̨σχύνθη πα̃ς χρυσοχόος ἀπὸ τω̃ν γλυπτω̃ν αὐτου̃ ὅτι ψευδη̃ ἐχώνευσαν οὐκ ἔστιν πνευ̃μα ἐν αὐτοι̃ς

^28:18 μάταιά ἐστιν ἔργα μεμωκημένα ἐν καιρω̨̃ ἐπισκέψεως αὐτω̃ν ἀπολου̃νται

^28:19 οὐ τοιαύτη μερὶς τω̨̃ Ιακωβ ὅτι ὁ πλάσας τὰ πάντα αὐτός ἐστιν κληρονομία αὐτου̃ κύριος ὄνομα αὐτω̨̃

^28:20 διασκορπίζεις σύ μοι σκεύη πολέμου καὶ διασκορπιω̃ ἐν σοὶ ἔθνη καὶ ἐξαρω̃ ἐκ σου̃ βασιλει̃ς

^28:21 καὶ διασκορπιω̃ ἐν σοὶ ἵππον καὶ ἀναβάτην αὐτου̃ καὶ διασκορπιω̃ ἐν σοὶ ἅρματα καὶ ἀναβάτας αὐτω̃ν

^28:22 καὶ διασκορπιω̃ ἐν σοὶ νεανίσκον καὶ παρθένον καὶ διασκορπιω̃ ἐν σοὶ ἄνδρα καὶ γυναι̃κα

^28:23 καὶ διασκορπιω̃ ἐν σοὶ ποιμένα καὶ τὸ ποίμνιον αὐτου̃ καὶ διασκορπιω̃ ἐν σοὶ γεωργὸν καὶ τὸ γεώργιον αὐτου̃ καὶ διασκορπιω̃ ἐν σοὶ ἡγεμόνας καὶ στρατηγούς σου

^28:24 καὶ ἀνταποδώσω τη̨̃ Βαβυλω̃νι καὶ πα̃σι τοι̃ς κατοικου̃σι Χαλδαίοις πάσας τὰς κακίας αὐτω̃ν ἃς ἐποίησαν ἐπὶ Σιων κατ' ὀφθαλμοὺς ὑμω̃ν λέγει κύριος

^28:25 ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς σέ τὸ ὄρος τὸ διεφθαρμένον τὸ διαφθει̃ρον πα̃σαν τὴν γη̃ν καὶ ἐκτενω̃ τὴν χει̃ρά μου ἐπὶ σὲ καὶ κατακυλιω̃ σε ἀπὸ τω̃ν πετρω̃ν καὶ δώσω σε ὡς ὄρος ἐμπεπυρισμένον

^28:26 καὶ οὐ μὴ λάβωσιν ἀπὸ σου̃ λίθον εἰς γωνίαν καὶ λίθον εἰς θεμέλιον ὅτι εἰς ἀφανισμὸν εἰς τὸν αἰω̃να ἔση̨ λέγει κύριος

^28:27 ἄρατε σημει̃ον ἐπὶ τη̃ς γη̃ς σαλπίσατε ἐν ἔθνεσιν σάλπιγγι ἁγιάσατε ἐπ' αὐτὴν ἔθνη παραγγείλατε ἐπ' αὐτὴν βασιλείαις Αραρατ παρ' ἐμου̃ καὶ τοι̃ς Ασχαναζαίοις ἐπιστήσατε ἐπ' αὐτὴν βελοστάσεις ἀναβιβάσατε ἐπ' αὐτὴν ἵππον ὡς ἀκρίδων πλη̃θος

^28:28 ἁγιάσατε ἐπ' αὐτὴν ἔθνη τὸν βασιλέα τω̃ν Μήδων καὶ πάσης τη̃ς γη̃ς τοὺς ἡγουμένους αὐτου̃ καὶ πάντας τοὺς στρατηγοὺς αὐτου̃

^28:29 ἐσείσθη ἡ γη̃ καὶ ἐπόνεσεν διότι ἐξανέστη ἐπὶ Βαβυλω̃να λογισμὸς κυρίου του̃ θει̃ναι τὴν γη̃ν Βαβυλω̃νος εἰς ἀφανισμὸν καὶ μὴ κατοικει̃σθαι αὐτήν

^28:30 ἐξέλιπεν μαχητὴς Βαβυλω̃νος του̃ πολεμει̃ν καθήσονται ἐκει̃ ἐν περιοχη̨̃ ἐθραύσθη ἡ δυναστεία αὐτω̃ν ἐγενήθησαν ὡσεὶ γυναι̃κες ἐνεπυρίσθη τὰ σκηνώματα αὐτη̃ς συνετρίβησαν οἱ μοχλοὶ αὐτη̃ς

^28:31 διώκων εἰς ἀπάντησιν διώκοντος διώξεται καὶ ἀναγγέλλων εἰς ἀπάντησιν ἀναγγέλλοντος του̃ ἀναγγει̃λαι τω̨̃ βασιλει̃ Βαβυλω̃νος ὅτι ἑάλωκεν ἡ πόλις αὐτου̃

^28:32 ἀπ' ἐσχάτου τω̃ν διαβάσεων αὐτου̃ ἐλήμφθησαν καὶ τὰ συστέματα αὐτω̃ν ἐνέπρησαν ἐν πυρί καὶ ἄνδρες αὐτου̃ οἱ πολεμισταὶ ἐξέρχονται

^28:33 διότι τάδε λέγει κύριος οἰ̃κοι βασιλέως Βαβυλω̃νος ὡς ἅλων ὥριμος ἀλοηθήσονται ἔτι μικρὸν καὶ ἥξει ὁ ἄμητος αὐτη̃ς

^28:34 κατέφαγέν με ἐμερίσατό με κατέλαβέν με σκευ̃ος λεπτὸν Ναβουχοδονοσορ βασιλεὺς Βαβυλω̃νος κατέπιέν με ὡς δράκων ἔπλησεν τὴν κοιλίαν αὐτου̃ ἀπὸ τη̃ς τρυφη̃ς μου ἐξω̃σέν με

^28:35 οἱ μόχθοι μου καὶ αἱ ταλαιπωρίαι μου εἰς Βαβυλω̃να ἐρει̃ κατοικου̃σα Σιων καὶ τὸ αἱ̃μά μου ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας Χαλδαίους ἐρει̃ Ιερουσαλημ

^28:36 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ κρινω̃ τὴν ἀντίδικόν σου καὶ ἐκδικήσω τὴν ἐκδίκησίν σου καὶ ἐρημώσω τὴν θάλασσαν αὐτη̃ς καὶ ξηρανω̃ τὴν πηγὴν αὐτη̃ς

^28:37 καὶ ἔσται Βαβυλὼν εἰς ἀφανισμὸν καὶ οὐ κατοικηθήσεται

^28:38 ἅμα ὡς λέοντες ἐξηγέρθησαν καὶ ὡς σκύμνοι λεόντων

^28:39 ἐν τη̨̃ θερμασία̨ αὐτω̃ν δώσω πότημα αὐτοι̃ς καὶ μεθύσω αὐτούς ὅπως καρωθω̃σιν καὶ ὑπνώσωσιν ὕπνον αἰώνιον καὶ οὐ μὴ ἐγερθω̃σι λέγει κύριος

^28:40 καταβιβάσω αὐτοὺς ὡς ἄρνας εἰς σφαγὴν καὶ ὡς κριοὺς μετ' ἐρίφων

^28:41 πω̃ς ἑάλω καὶ ἐθηρεύθη τὸ καύχημα πάσης τη̃ς γη̃ς πω̃ς ἐγένετο Βαβυλὼν εἰς ἀφανισμὸν ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν

^28:42 ἀνέβη ἐπὶ Βαβυλω̃να ἡ θάλασσα ἐν ἤχω̨ κυμάτων αὐτη̃ς καὶ κατεκαλύφθη

^28:43 ἐγενήθησαν αἱ πόλεις αὐτη̃ς γη̃ ἄνυδρος καὶ ἄβατος οὐ κατοικήσει ἐν αὐτη̨̃ οὐδὲ εἱ̃ς οὐδὲ μὴ καταλύση̨ ἐν αὐτη̨̃ υἱὸς ἀνθρώπου

^28:44 καὶ ἐκδικήσω ἐπὶ Βαβυλω̃να καὶ ἐξοίσω ἃ κατέπιεν ἐκ του̃ στόματος αὐτη̃ς καὶ οὐ μὴ συναχθω̃σιν πρὸς αὐτὴν ἔτι τὰ ἔθνη

^28:49 καὶ ἐν Βαβυλω̃νι πεσου̃νται τραυματίαι πάσης τη̃ς γη̃ς

^28:50 ἀνασω̨ζόμενοι ἐκ γη̃ς πορεύεσθε καὶ μὴ ἵστασθε οἱ μακρόθεν μνήσθητε του̃ κυρίου καὶ Ιερουσαλημ ἀναβήτω ἐπὶ τὴν καρδίαν ὑμω̃ν

^28:51 ἠ̨σχύνθημεν ὅτι ἠκούσαμεν ὀνειδισμὸν ἡμω̃ν κατεκάλυψεν ἀτιμία τὸ πρόσωπον ἡμω̃ν εἰση̃λθον ἀλλογενει̃ς εἰς τὰ ἅγια ἡμω̃ν εἰς οἰ̃κον κυρίου

^28:52 διὰ του̃το ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέγει κύριος καὶ ἐκδικήσω ἐπὶ τὰ γλυπτὰ αὐτη̃ς καὶ ἐν πάση̨ τη̨̃ γη̨̃ αὐτη̃ς πεσου̃νται τραυματίαι

^28:53 ὅτι ἐὰν ἀναβη̨̃ Βαβυλὼν ὡς ὁ οὐρανὸς καὶ ὅτι ἐὰν ὀχυρώση̨ ὕψος ἰσχύος αὐτη̃ς παρ' ἐμου̃ ἥξουσιν ἐξολεθρεύοντες αὐτήν λέγει κύριος

^28:54 φωνὴ κραυγη̃ς ἐν Βαβυλω̃νι καὶ συντριβὴ μεγάλη ἐν γη̨̃ Χαλδαίων

^28:55 ὅτι ἐξωλέθρευσεν κύριος τὴν Βαβυλω̃να καὶ ἀπώλεσεν ἀπ' αὐτη̃ς φωνὴν μεγάλην ἠχου̃σαν ὡς ὕδατα πολλά ἔδωκεν εἰς ὄλεθρον φωνὴν αὐτη̃ς

^28:56 ὅτι ἠ̃λθεν ἐπὶ Βαβυλω̃να ταλαιπωρία ἑάλωσαν οἱ μαχηταὶ αὐτη̃ς ἐπτόηται τὸ τόξον αὐτω̃ν ὅτι θεὸς ἀνταποδίδωσιν αὐτοι̃ς κύριος ἀνταποδίδωσιν αὐτη̨̃ τὴν ἀνταπόδοσιν

^28:57 καὶ μεθύσει μέθη̨ τοὺς ἡγεμόνας αὐτη̃ς καὶ τοὺς σοφοὺς αὐτη̃ς καὶ τοὺς στρατηγοὺς αὐτη̃ς λέγει ὁ βασιλεύς κύριος παντοκράτωρ ὄνομα αὐτω̨̃

^28:58 τάδε λέγει κύριος τει̃χος Βαβυλω̃νος ἐπλατύνθη κατασκαπτόμενον κατασκαφήσεται καὶ αἱ πύλαι αὐτη̃ς αἱ ὑψηλαὶ ἐμπυρισθήσονται καὶ οὐ κοπιάσουσιν λαοὶ εἰς κενόν καὶ ἔθνη ἐν ἀρχη̨̃ ἐκλείψουσιν

^28:59 ὁ λόγος ὃν ἐνετείλατο κύριος Ιερεμια τω̨̃ προφήτη̨ εἰπει̃ν τω̨̃ Σαραια υἱω̨̃ Νηριου υἱου̃ Μαασαιου ὅτε ἐπορεύετο παρὰ Σεδεκιου βασιλέως Ιουδα εἰς Βαβυλω̃να ἐν τω̨̃ ἔτει τω̨̃ τετάρτω̨ τη̃ς βασιλείας αὐτου̃ καὶ Σαραιας ἄρχων δώρων

^28:60 καὶ ἔγραψεν Ιερεμιας πάντα τὰ κακά ἃ ἥξει ἐπὶ Βαβυλω̃να ἐν βιβλίω̨ ἑνί πάντας τοὺς λόγους τούτους τοὺς γεγραμμένους ἐπὶ Βαβυλω̃να

^28:61 καὶ εἰ̃πεν Ιερεμιας πρὸς Σαραιαν ὅταν ἔλθη̨ς εἰς Βαβυλω̃να καὶ ὄψη̨ καὶ ἀναγνώση̨ πάντας τοὺς λόγους τούτους

^28:62 καὶ ἐρει̃ς κύριε κύριε σὺ ἐλάλησας ἐπὶ τὸν τόπον του̃τον του̃ ἐξολεθρευ̃σαι αὐτὸν καὶ του̃ μὴ εἰ̃ναι ἐν αὐτω̨̃ κατοικου̃ντας ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους ὅτι ἀφανισμὸς εἰς τὸν αἰω̃να ἔσται

^28:63 καὶ ἔσται ὅταν παύση̨ του̃ ἀναγινώσκειν τὸ βιβλίον του̃το καὶ ἐπιδήσεις ἐπ' αὐτὸ λίθον καὶ ῥίψεις αὐτὸ εἰς μέσον του̃ Εὐφράτου

^28:64 καὶ ἐρει̃ς οὕτως καταδύσεται Βαβυλὼν καὶ οὐ μὴ ἀναστη̨̃ ἀπὸ προσώπου τω̃ν κακω̃ν ὡ̃ν ἐγὼ ἐπάγω ἐπ' αὐτήν

^29:1 ἐπὶ τοὺς ἀλλοφύλους

^29:2 τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ὕδατα ἀναβαίνει ἀπὸ βορρα̃ καὶ ἔσται εἰς χειμάρρουν κατακλύζοντα καὶ κατακλύσει γη̃ν καὶ τὸ πλήρωμα αὐτη̃ς πόλιν καὶ τοὺς κατοικου̃ντας ἐν αὐτη̨̃ καὶ κεκράξονται οἱ ἄνθρωποι καὶ ἀλαλάξουσιν ἅπαντες οἱ κατοικου̃ντες τὴν γη̃ν

^29:3 ἀπὸ φωνη̃ς ὁρμη̃ς αὐτου̃ ἀπὸ τω̃ν ὁπλω̃ν τω̃ν ποδω̃ν αὐτου̃ καὶ ἀπὸ σεισμου̃ τω̃ν ἁρμάτων αὐτου̃ ἤχου τροχω̃ν αὐτου̃ οὐκ ἐπέστρεψαν πατέρες ἐφ' υἱοὺς αὐτω̃ν ἀπὸ ἐκλύσεως χειρω̃ν αὐτω̃ν

^29:4 ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ τη̨̃ ἐρχομένη̨ του̃ ἀπολέσαι πάντας τοὺς ἀλλοφύλους καὶ ἀφανιω̃ τὴν Τύρον καὶ τὴν Σιδω̃να καὶ πάντας τοὺς καταλοίπους τη̃ς βοηθείας αὐτω̃ν ὅτι ἐξολεθρεύσει κύριος τοὺς καταλοίπους τω̃ν νήσων

^29:5 ἥκει φαλάκρωμα ἐπὶ Γάζαν ἀπερρίφη 'Ασκαλὼν καὶ οἱ κατάλοιποι Ενακιμ ἕως τίνος κόψεις

^29:6 ἡ μάχαιρα του̃ κυρίου ἕως τίνος οὐχ ἡσυχάσεις ἀποκατάστηθι εἰς τὸν κολεόν σου ἀνάπαυσαι καὶ ἐπάρθητι

^29:7 πω̃ς ἡσυχάσει καὶ κύριος ἐνετείλατο αὐτη̨̃ ἐπὶ τὴν 'Ασκαλω̃να καὶ ἐπὶ τὰς παραθαλασσίους ἐπὶ τὰς καταλοίπους ἐπεγερθη̃ναι

^30:1 τη̨̃ Ιδουμαία̨ τάδε λέγει κύριος οὐκ ἔστιν ἔτι σοφία ἐν Θαιμαν ἀπώλετο βουλὴ ἐκ συνετω̃ν ὤχετο σοφία αὐτω̃ν

^30:2 ἠπατήθη ὁ τόπος αὐτω̃ν βαθύνατε εἰς κάθισιν οἱ κατοικου̃ντες ἐν Δαιδαν ὅτι δύσκολα ἐποίησεν ἤγαγον ἐπ' αὐτὸν ἐν χρόνω̨ ὡ̨̃ ἐπεσκεψάμην ἐπ' αὐτόν

^30:3 ὅτι τρυγηταὶ ἠ̃λθόν σοι οὐ καταλείψουσίν σοι καταλείμματα ὡς κλέπται ἐν νυκτὶ ἐπιθήσουσιν χει̃ρα αὐτω̃ν

^30:4 ὅτι ἐγὼ κατέσυρα τὸν Ησαυ ἀνεκάλυψα τὰ κρυπτὰ αὐτω̃ν κρυβη̃ναι οὐ μὴ δύνωνται ὤλοντο διὰ χει̃ρα ἀδελφου̃ αὐτου̃ καὶ γείτονος αὐτου̃ καὶ οὐκ ἔστιν

^30:5 ὑπολείπεσθαι ὀρφανόν σου ἵνα ζήσηται καὶ ἐγὼ ζήσομαι καὶ χη̃ραι ἐπ' ἐμὲ πεποίθασιν

^30:6 ὅτι τάδε εἰ̃πεν κύριος οἱ̃ς οὐκ ἠ̃ν νόμος πιει̃ν τὸ ποτήριον ἔπιον καὶ σὺ ἀθω̨ωμένη οὐ μὴ ἀθω̨ωθη̨̃ς ὅτι πίνων πίεσαι

^30:7 ὅτι κατ' ἐμαυτου̃ ὤμοσα λέγει κύριος ὅτι εἰς ἄβατον καὶ εἰς ὀνειδισμὸν καὶ εἰς κατάρασιν ἔση̨ ἐν μέσω̨ αὐτη̃ς καὶ πα̃σαι αἱ πόλεις αὐτη̃ς ἔσονται ἔρημοι εἰς αἰω̃να

^30:8 ἀκοὴν ἤκουσα παρὰ κυρίου καὶ ἀγγέλους εἰς ἔθνη ἀπέστειλεν συνάχθητε καὶ παραγένεσθε εἰς αὐτήν ἀνάστητε εἰς πόλεμον

^30:9 μικρὸν ἔδωκά σε ἐν ἔθνεσιν εὐκαταφρόνητον ἐν ἀνθρώποις

^30:10 ἡ παιγνία σου ἐνεχείρησέν σοι ἰταμία καρδίας σου κατέλυσεν τρυμαλιὰς πετρω̃ν συνέλαβεν ἰσχὺν βουνου̃ ὑψηλου̃ ὅτι ὕψωσεν ὥσπερ ἀετὸς νοσσιὰν αὐτου̃ ἐκει̃θεν καθελω̃ σε

^30:11 καὶ ἔσται ἡ Ιδουμαία εἰς ἄβατον πα̃ς ὁ παραπορευόμενος ἐπ' αὐτὴν συριει̃

^30:12 ὥσπερ κατεστράφη Σοδομα καὶ Γομορρα καὶ αἱ πάροικοι αὐτη̃ς εἰ̃πεν κύριος παντοκράτωρ οὐ μὴ καθίση̨ ἐκει̃ ἄνθρωπος καὶ οὐ μὴ ἐνοικήση̨ ἐκει̃ υἱὸς ἀνθρώπου

^30:13 ἰδοὺ ὥσπερ λέων ἀναβήσεται ἐκ μέσου του̃ Ιορδάνου εἰς τόπον Αιθαμ ὅτι ταχὺ ἐκδιώξω αὐτοὺς ἀπ' αὐτη̃ς καὶ τοὺς νεανίσκους ἐπ' αὐτὴν ἐπιστήσατε ὅτι τίς ὥσπερ ἐγώ καὶ τίς ἀντιστήσεταί μοι καὶ τίς οὑ̃τος ποιμήν ὃς στήσεται κατὰ πρόσωπόν μου

^30:14 διὰ του̃το ἀκούσατε βουλὴν κυρίου ἣν ἐβουλεύσατο ἐπὶ τὴν Ιδουμαίαν καὶ λογισμὸν αὐτου̃ ὃν ἐλογίσατο ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας Θαιμαν ἐὰν μὴ συμψησθω̃σιν τὰ ἐλάχιστα τω̃ν προβάτων ἐὰν μὴ ἀβατωθη̨̃ ἐπ' αὐτὴν κατάλυσις αὐτω̃ν

^30:15 ὅτι ἀπὸ φωνη̃ς πτώσεως αὐτω̃ν ἐσείσθη ἡ γη̃ καὶ κραυγή σου ἐν θαλάσση̨ ἠκούσθη

^30:16 ἰδοὺ ὥσπερ ἀετὸς ὄψεται καὶ ἐκτενει̃ τὰς πτέρυγας ἐπ' ὀχυρώματα αὐτη̃ς καὶ ἔσται ἡ καρδία τω̃ν ἰσχυρω̃ν τη̃ς Ιδουμαίας ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ὡς καρδία γυναικὸς ὠδινούσης

^30:17 τοι̃ς υἱοι̃ς Αμμων οὕτως εἰ̃πεν κύριος μὴ υἱοὶ οὔκ εἰσιν ἐν Ισραηλ ἢ παραλημψόμενος οὐκ ἔστιν αὐτοι̃ς διὰ τί παρέλαβεν Μελχομ τὸν Γαδ καὶ ὁ λαὸς αὐτω̃ν ἐν πόλεσιν αὐτω̃ν ἐνοικήσει

^30:18 διὰ του̃το ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται φησὶν κύριος καὶ ἀκουτιω̃ ἐπὶ Ραββαθ θόρυβον πολέμων καὶ ἔσονται εἰς ἄβατον καὶ εἰς ἀπώλειαν καὶ βωμοὶ αὐτη̃ς ἐν πυρὶ κατακαυθήσονται καὶ παραλήμψεται Ισραηλ τὴν ἀρχὴν αὐτου̃

^30:19 ἀλάλαξον Εσεβων ὅτι ὤλετο Γαι κεκράξατε θυγατέρες Ραββαθ περιζώσασθε σάκκους καὶ ἐπιλημπτεύσασθε καὶ κόψασθε ἐπὶ Μελχομ ὅτι ἐν ἀποικία̨ βαδιει̃ται οἱ ἱερει̃ς αὐτου̃ καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτου̃ ἅμα

^30:20 τί ἀγαλλιάση̨ ἐν τοι̃ς πεδίοις Ενακιμ θύγατερ ἰταμίας ἡ πεποιθυι̃α ἐπὶ θησαυροι̃ς αὐτη̃ς ἡ λέγουσα τίς εἰσελεύσεται ἐπ' ἐμέ

^30:21 ἰδοὺ ἐγὼ φέρω φόβον ἐπὶ σέ εἰ̃πεν κύριος ἀπὸ πάσης τη̃ς περιοίκου σου καὶ διασπαρήσεσθε ἕκαστος εἰς πρόσωπον αὐτου̃ καὶ οὐκ ἔσται ὁ συνάγων

^30:23 τη̨̃ Κηδαρ βασιλίσση̨ τη̃ς αὐλη̃ς ἣν ἐπάταξεν Ναβουχοδονοσορ βασιλεὺς Βαβυλω̃νος οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἀνάστητε καὶ ἀνάβητε ἐπὶ Κηδαρ καὶ πλήσατε τοὺς υἱοὺς Κεδεμ

^30:24 σκηνὰς αὐτω̃ν καὶ πρόβατα αὐτω̃ν λήμψονται ἱμάτια αὐτω̃ν καὶ πάντα τὰ σκεύη αὐτω̃ν καὶ καμήλους αὐτω̃ν λήμψονται ἑαυτοι̃ς καὶ καλέσατε ἐπ' αὐτοὺς ἀπώλειαν κυκλόθεν

^30:25 φεύγετε λίαν βαθύνατε εἰς κάθισιν καθήμενοι ἐν τη̨̃ αὐλη̨̃ ὅτι ἐβουλεύσατο ἐφ' ὑμα̃ς βασιλεὺς Βαβυλω̃νος βουλὴν καὶ ἐλογίσατο ἐφ' ὑμα̃ς λογισμόν

^30:26 ἀνάστηθι καὶ ἀνάβηθι ἐπ' ἔθνος εὐσταθου̃ν καθήμενον εἰς ἀναψυχήν οἱ̃ς οὔκ εἰσιν θύραι οὐ βάλανοι οὐ μοχλοί μόνοι καταλύουσιν

^30:27 καὶ ἔσονται κάμηλοι αὐτω̃ν εἰς προνομὴν καὶ πλη̃θος κτηνω̃ν αὐτω̃ν εἰς ἀπώλειαν καὶ λικμήσω αὐτοὺς παντὶ πνεύματι κεκαρμένους πρὸ προσώπου αὐτω̃ν ἐκ παντὸς πέραν αὐτω̃ν οἴσω τὴν τροπὴν αὐτω̃ν εἰ̃πεν κύριος

^30:28 καὶ ἔσται ἡ αὐλὴ διατριβὴ στρουθω̃ν καὶ ἄβατος ἕως αἰω̃νος οὐ μὴ καθίση̨ ἐκει̃ ἄνθρωπος καὶ οὐ μὴ κατοικήση̨ ἐκει̃ υἱὸς ἀνθρώπου

^30:29 τη̨̃ Δαμασκω̨̃ κατη̨σχύνθη Ημαθ καὶ Αρφαδ ὅτι ἤκουσαν ἀκοὴν πονηράν ἐξέστησαν ἐθυμώθησαν ἀναπαύσασθαι οὐ μὴ δύνωνται

^30:30 ἐξελύθη Δαμασκός ἀπεστράφη εἰς φυγήν τρόμος ἐπελάβετο αὐτη̃ς

^30:31 πω̃ς οὐχὶ ἐγκατέλιπεν πόλιν ἐμήν κώμην ἠγάπησαν

^30:32 διὰ του̃το πεσου̃νται νεανίσκοι ἐν πλατείαις σου καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ πολεμισταί σου πεσου̃νται φησὶν κύριος

^30:33 καὶ καύσω πυ̃ρ ἐν τείχει Δαμασκου̃ καὶ καταφάγεται ἄμφοδα υἱου̃ Αδερ

^31:1 τη̨̃ Μωαβ οὕτως εἰ̃πεν κύριος οὐαὶ ἐπὶ Ναβαυ ὅτι ὤλετο ἐλήμφθη Καριαθαιμ ἠ̨σχύνθη Αμαθ καὶ ἡττήθη

^31:2 οὐκ ἔστιν ἔτι ἰατρεία Μωαβ ἀγαυρίαμα ἐν Εσεβων ἐλογίσαντο ἐπ' αὐτὴν κακά ἐκόψαμεν αὐτὴν ἀπὸ ἔθνους καὶ παυ̃σιν παύσεται ὄπισθέν σου βαδιει̃ται μάχαιρα

^31:3 ὅτι φωνὴ κεκραγότων ἐξ Ωρωναιμ ὄλεθρος καὶ σύντριμμα μέγα

^31:4 συνετρίβη Μωαβ ἀναγγείλατε εἰς Ζογορα

^31:5 ὅτι ἐπλήσθη Αλαωθ ἐν κλαυθμω̨̃ ἀναβήσεται κλαίων ἐν ὁδω̨̃ Ωρωναιμ κραυγὴν συντρίμματος ἠκούσατε

^31:6 φεύγετε καὶ σώσατε τὰς ψυχὰς ὑμω̃ν καὶ ἔσεσθε ὥσπερ ὄνος ἄγριος ἐν ἐρήμω̨

^31:7 ἐπειδὴ ἐπεποίθεις ἐν ὀχυρώμασίν σου καὶ σὺ συλλημφθήση̨ καὶ ἐξελεύσεται Χαμως ἐν ἀποικία̨ οἱ ἱερει̃ς αὐτου̃ καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτου̃ ἅμα

^31:8 καὶ ἥξει ὄλεθρος ἐπὶ πα̃σαν πόλιν καὶ πόλις οὐ μὴ σωθη̨̃ καὶ ἀπολει̃ται ὁ αὐλών καὶ ἐξολεθρευθήσεται ἡ πεδινή καθὼς εἰ̃πεν κύριος

^31:9 δότε σημει̃α τη̨̃ Μωαβ ὅτι ἁφη̨̃ ἀναφθήσεται καὶ πα̃σαι αἱ πόλεις αὐτη̃ς εἰς ἄβατον ἔσονται πόθεν ἔνοικος αὐτη̨̃

^31:10 ἐπικατάρατος ὁ ποιω̃ν τὰ ἔργα κυρίου ἀμελω̃ς ἐξαίρων μάχαιραν αὐτου̃ ἀφ' αἵματος

^31:11 ἀνεπαύσατο Μωαβ ἐκ παιδαρίου καὶ πεποιθὼς ἠ̃ν ἐπὶ τη̨̃ δόξη̨ αὐτου̃ οὐκ ἐνέχεεν ἐξ ἀγγείου εἰς ἀγγει̃ον καὶ εἰς ἀποικισμὸν οὐκ ὤ̨χετο διὰ του̃το ἔστη γευ̃μα αὐτου̃ ἐν αὐτω̨̃ καὶ ὀσμὴ αὐτου̃ οὐκ ἐξέλιπεν

^31:12 διὰ του̃το ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται φησὶν κύριος καὶ ἀποστελω̃ αὐτω̨̃ κλίνοντας καὶ κλινου̃σιν αὐτὸν καὶ τὰ σκεύη αὐτου̃ λεπτυνου̃σιν καὶ τὰ κέρατα αὐτου̃ συγκόψουσιν

^31:13 καὶ καταισχυνθήσεται Μωαβ ἀπὸ Χαμως ὥσπερ κατη̨σχύνθη οἰ̃κος Ισραηλ ἀπὸ Βαιθηλ ἐλπίδος αὐτω̃ν πεποιθότες ἐπ' αὐτοι̃ς

^31:14 πω̃ς ἐρει̃τε ἰσχυροί ἐσμεν καὶ ἄνθρωπος ἰσχύων εἰς τὰ πολεμικά

^31:15 ὤλετο Μωαβ πόλις αὐτου̃ καὶ ἐκλεκτοὶ νεανίσκοι αὐτου̃ κατέβησαν εἰς σφαγήν

^31:16 ἐγγὺς ἡμέρα Μωαβ ἐλθει̃ν καὶ πονηρία αὐτου̃ ταχει̃α σφόδρα

^31:17 κινήσατε αὐτω̨̃ πάντες κυκλόθεν αὐτου̃ πάντες εἰδότες ὄνομα αὐτου̃ εἴπατε πω̃ς συνετρίβη βακτηρία εὐκλεής ῥάβδος μεγαλώματος

^31:18 κατάβηθι ἀπὸ δόξης καὶ κάθισον ἐν ὑγρασία̨ καθημένη Δαιβων ἐκτρίβητε ὅτι ὤλετο Μωαβ ἀνέβη εἰς σὲ λυμαινόμενος ὀχύρωμά σου

^31:19 ἐφ' ὁδου̃ στη̃θι καὶ ἔπιδε καθημένη ἐν Αροηρ καὶ ἐρώτησον φεύγοντα καὶ σω̨ζόμενον καὶ εἰπόν τί ἐγένετο

^31:20 κατη̨σχύνθη Μωαβ ὅτι συνετρίβη ὀλόλυξον καὶ κέκραξον ἀνάγγειλον ἐν Αρνων ὅτι ὤλετο Μωαβ

^31:21 καὶ κρίσις ἔρχεται εἰς γη̃ν του̃ Μισωρ ἐπὶ Χαιλων καὶ ἐπὶ Ιασσα καὶ ἐπὶ Μωφαθ

^31:22 καὶ ἐπὶ Δαιβων καὶ ἐπὶ Ναβαυ καὶ ἐπ' οἰ̃κον Δεβλαθαιμ

^31:23 καὶ ἐπὶ Καριαθαιμ καὶ ἐπ' οἰ̃κον Γαμωλ καὶ ἐπ' οἰ̃κον Μαων

^31:24 καὶ ἐπὶ Καριωθ καὶ ἐπὶ Βοσορ καὶ ἐπὶ πάσας τὰς πόλεις Μωαβ τὰς πόρρω καὶ τὰς ἐγγύς

^31:25 κατεάχθη κέρας Μωαβ καὶ τὸ ἐπίχειρον αὐτου̃ συνετρίβη

^31:26 μεθύσατε αὐτόν ὅτι ἐπὶ κύριον ἐμεγαλύνθη καὶ ἐπικρούσει Μωαβ ἐν χειρὶ αὐτου̃ καὶ ἔσται εἰς γέλωτα καὶ αὐτός

^31:27 καὶ εἰ μὴ εἰς γελοιασμὸν ἠ̃ν σοι Ισραηλ εἰ ἐν κλοπαι̃ς σου εὑρέθη ὅτι ἐπολέμεις αὐτόν

^31:28 κατέλιπον τὰς πόλεις καὶ ὤ̨κησαν ἐν πέτραις οἱ κατοικου̃ντες Μωαβ ἐγενήθησαν ὡς περιστεραὶ νοσσεύουσαι ἐν πέτραις στόματι βοθύνου

^31:29 ἤκουσα ὕβριν Μωαβ ὕβρισεν λίαν ὕβριν αὐτου̃ καὶ ὑπερηφανίαν αὐτου̃ καὶ ὑψώθη ἡ καρδία αὐτου̃

^31:30 ἐγὼ δὲ ἔγνων ἔργα αὐτου̃ οὐχὶ τὸ ἱκανὸν αὐτου̃ οὐχ οὕτως ἐποίησεν

^31:31 διὰ του̃το ἐπὶ Μωαβ ὀλολύζετε πάντοθεν βοήσατε ἐπ' ἄνδρας Κιραδας αὐχμου̃

^31:32 ὡς κλαυθμὸν Ιαζηρ ἀποκλαύσομαί σοι ἄμπελος Σεβημα κλήματά σου διη̃λθεν θάλασσαν Ιαζηρ ἥψαντο ἐπὶ ὀπώραν σου ἐπὶ τρυγηται̃ς σου ὄλεθρος ἐπέπεσεν

^31:33 συνεψήσθη χαρμοσύνη καὶ εὐφροσύνη ἐκ τη̃ς Μωαβίτιδος καὶ οἰ̃νος ἠ̃ν ἐπὶ ληνοι̃ς σου πρωὶ οὐκ ἐπάτησαν οὐδὲ δείλης οὐκ ἐποίησαν αιδαδ

^31:34 ἀπὸ κραυγη̃ς Εσεβων ἕως Ελεαλη αἱ πόλεις αὐτω̃ν ἔδωκαν φωνὴν αὐτω̃ν ἀπὸ Ζογορ ἕως Ωρωναιμ καὶ Αγλαθ-σαλισια ὅτι καὶ τὸ ὕδωρ Νεβριμ εἰς κατάκαυμα ἔσται

^31:35 καὶ ἀπολω̃ τὸν Μωαβ φησὶν κύριος ἀναβαίνοντα ἐπὶ βωμὸν καὶ θυμιω̃ντα θεοι̃ς αὐτου̃

^31:36 διὰ του̃το καρδία μου Μωαβ ὥσπερ αὐλοὶ βομβήσουσιν καρδία μου ἐπ' ἀνθρώπους Κιραδας ὥσπερ αὐλὸς βομβήσει διὰ του̃το ἃ περιεποιήσατο ἀπώλετο ἀπὸ ἀνθρώπου

^31:37 πα̃σαν κεφαλὴν ἐν παντὶ τόπω̨ ξυρήσονται καὶ πα̃ς πώγων ξυρηθήσεται καὶ πα̃σαι χει̃ρες κόψονται καὶ ἐπὶ πάσης ὀσφύος σάκκος

^31:38 καὶ ἐπὶ πάντων τω̃ν δωμάτων Μωαβ καὶ ἐπὶ πλατείαις αὐτη̃ς ὅτι συνέτριψα τὸν Μωαβ φησὶν κύριος ὡς ἀγγει̃ον οὑ̃ οὐκ ἔστιν χρεία αὐτου̃

^31:39 πω̃ς κατήλλαξεν πω̃ς ἔστρεψεν νω̃τον Μωαβ ἠ̨σχύνθη καὶ ἐγένετο Μωαβ εἰς γέλωτα καὶ ἐγκότημα πα̃σιν τοι̃ς κύκλω̨ αὐτη̃ς

^31:40 ὅτι οὕτως εἰ̃πεν κύριος

^31:41 ἐλήμφθη Ακκαριωθ καὶ τὰ ὀχυρώματα συνελήμφθη

^31:42 καὶ ἀπολει̃ται Μωαβ ἀπὸ ὄχλου ὅτι ἐπὶ τὸν κύριον ἐμεγαλύνθη

^31:43 παγὶς καὶ φόβος καὶ βόθυνος ἐπὶ σοί καθήμενος Μωαβ

^31:44 ὁ φεύγων ἀπὸ προσώπου του̃ φόβου ἐμπεσει̃ται εἰς τὸν βόθυνον καὶ ὁ ἀναβαίνων ἐκ του̃ βοθύνου συλλημφθήσεται ἐν τη̨̃ παγίδι ὅτι ἐπάξω ταυ̃τα ἐπὶ Μωαβ ἐν ἐνιαυτω̨̃ ἐπισκέψεως αὐτη̃ς

^32:13 ὅσα ἐπροφήτευσεν Ιερεμιας ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη

^32:15 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ λαβὲ τὸ ποτήριον του̃ οἴνου του̃ ἀκράτου τούτου ἐκ χειρός μου καὶ ποτιει̃ς πάντα τὰ ἔθνη πρὸς ἃ ἐγὼ ἀποστέλλω σε πρὸς αὐτούς

^32:16 καὶ πίονται καὶ ἐξεμου̃νται καὶ μανήσονται ἀπὸ προσώπου τη̃ς μαχαίρας ἡ̃ς ἐγὼ ἀποστέλλω ἀνὰ μέσον αὐτω̃ν

^32:17 καὶ ἔλαβον τὸ ποτήριον ἐκ χειρὸς κυρίου καὶ ἐπότισα τὰ ἔθνη πρὸς ἃ ἀπέστειλέν με κύριος ἐπ' αὐτά

^32:18 τὴν Ιερουσαλημ καὶ τὰς πόλεις Ιουδα καὶ βασιλει̃ς Ιουδα καὶ ἄρχοντας αὐτου̃ του̃ θει̃ναι αὐτὰς εἰς ἐρήμωσιν καὶ εἰς ἄβατον καὶ εἰς συριγμὸν

^32:19 καὶ τὸν Φαραω βασιλέα Αἰγύπτου καὶ τοὺς παι̃δας αὐτου̃ καὶ τοὺς μεγιστα̃νας αὐτου̃ καὶ πάντα τὸν λαὸν αὐτου̃

^32:20 καὶ πάντας τοὺς συμμίκτους αὐτου̃ καὶ πάντας τοὺς βασιλει̃ς ἀλλοφύλων τὴν 'Ασκαλω̃να καὶ τὴν Γάζαν καὶ τὴν Ακκαρων καὶ τὸ ἐπίλοιπον 'Αζώτου

^32:21 καὶ τὴν Ιδουμαίαν καὶ τὴν Μωαβι̃τιν καὶ τοὺς υἱοὺς Αμμων

^32:22 καὶ πάντας βασιλει̃ς Τύρου καὶ βασιλει̃ς Σιδω̃νος καὶ βασιλει̃ς τοὺς ἐν τω̨̃ πέραν τη̃ς θαλάσσης

^32:23 καὶ τὴν Δαιδαν καὶ τὴν Θαιμαν καὶ τὴν Ρως καὶ πα̃ν περικεκαρμένον κατὰ πρόσωπον αὐτου̃

^32:24 καὶ πάντας τοὺς συμμίκτους τοὺς καταλύοντας ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨

^32:25 καὶ πάντας βασιλει̃ς Αιλαμ καὶ πάντας βασιλει̃ς Περσω̃ν

^32:26 καὶ πάντας βασιλει̃ς ἀπὸ ἀπηλιώτου τοὺς πόρρω καὶ τοὺς ἐγγύς ἕκαστον πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὐτου̃ καὶ πάσας τὰς βασιλείας τὰς ἐπὶ προσώπου τη̃ς γη̃ς

^32:27 καὶ ἐρει̃ς αὐτοι̃ς οὕτως εἰ̃πεν κύριος παντοκράτωρ πίετε καὶ μεθύσθητε καὶ ἐξεμέσατε καὶ πεσει̃σθε καὶ οὐ μὴ ἀναστη̃τε ἀπὸ προσώπου τη̃ς μαχαίρας ἡ̃ς ἐγὼ ἀποστέλλω ἀνὰ μέσον ὑμω̃ν

^32:28 καὶ ἔσται ὅταν μὴ βούλωνται δέξασθαι τὸ ποτήριον ἐκ τη̃ς χειρός σου ὥστε πιει̃ν καὶ ἐρει̃ς οὕτως εἰ̃πεν κύριος πιόντες πίεσθε

^32:29 ὅτι ἐν πόλει ἐν ἡ̨̃ ὠνομάσθη τὸ ὄνομά μου ἐπ' αὐτήν ἐγὼ ἄρχομαι κακω̃σαι καὶ ὑμει̃ς καθάρσει οὐ μὴ καθαρισθη̃τε ὅτι μάχαιραν ἐγὼ καλω̃ ἐπὶ τοὺς καθημένους ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^32:30 καὶ σὺ προφητεύσεις ἐπ' αὐτοὺς τοὺς λόγους τούτους καὶ ἐρει̃ς κύριος ἀφ' ὑψηλου̃ χρηματιει̃ ἀπὸ του̃ ἁγίου αὐτου̃ δώσει φωνὴν αὐτου̃ λόγον χρηματιει̃ ἐπὶ του̃ τόπου αὐτου̃ καὶ αιδαδ ὥσπερ τρυγω̃ντες ἀποκριθήσονται καὶ ἐπὶ τοὺς καθημένους ἐπὶ τὴν γη̃ν

^32:31 ἥκει ὄλεθρος ἐπὶ μέρος τη̃ς γη̃ς ὅτι κρίσις τω̨̃ κυρίω̨ ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν κρίνεται αὐτὸς πρὸς πα̃σαν σάρκα οἱ δὲ ἀσεβει̃ς ἐδόθησαν εἰς μάχαιραν λέγει κύριος

^32:32 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἰδοὺ κακὰ ἔρχεται ἀπὸ ἔθνους ἐπὶ ἔθνος καὶ λαι̃λαψ μεγάλη ἐκπορεύεται ἀπ' ἐσχάτου τη̃ς γη̃ς

^32:33 καὶ ἔσονται τραυματίαι ὑπὸ κυρίου ἐν ἡμέρα̨ κυρίου ἐκ μέρους τη̃ς γη̃ς καὶ ἕως εἰς μέρος τη̃ς γη̃ς οὐ μὴ κατορυγω̃σιν εἰς κόπρια ἐπὶ προσώπου τη̃ς γη̃ς ἔσονται

^32:34 ἀλαλάξατε ποιμένες καὶ κεκράξατε καὶ κόπτεσθε οἱ κριοὶ τω̃ν προβάτων ὅτι ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι ὑμω̃ν εἰς σφαγήν καὶ πεσει̃σθε ὥσπερ οἱ κριοὶ οἱ ἐκλεκτοί

^32:35 καὶ ἀπολει̃ται φυγὴ ἀπὸ τω̃ν ποιμένων καὶ σωτηρία ἀπὸ τω̃ν κριω̃ν τω̃ν προβάτων

^32:36 φωνὴ κραυγη̃ς τω̃ν ποιμένων καὶ ἀλαλαγμὸς τω̃ν προβάτων καὶ τω̃ν κριω̃ν ὅτι ὠλέθρευσεν κύριος τὰ βοσκήματα αὐτω̃ν

^32:37 καὶ παύσεται τὰ κατάλοιπα τη̃ς εἰρήνης ἀπὸ προσώπου ὀργη̃ς θυμου̃ μου

^32:38 ἐγκατέλιπεν ὥσπερ λέων κατάλυμα αὐτου̃ ὅτι ἐγενήθη ἡ γη̃ αὐτω̃ν εἰς ἄβατον ἀπὸ προσώπου τη̃ς μαχαίρας τη̃ς μεγάλης

^33:1 ἐν ἀρχη̨̃ βασιλέως Ιωακιμ υἱου̃ Ιωσια ἐγενήθη ὁ λόγος οὑ̃τος παρὰ κυρίου

^33:2 οὕτως εἰ̃πεν κύριος στη̃θι ἐν αὐλη̨̃ οἴκου κυρίου καὶ χρηματιει̃ς ἅπασι τοι̃ς Ιουδαίοις καὶ πα̃σι τοι̃ς ἐρχομένοις προσκυνει̃ν ἐν οἴκω̨ κυρίου ἅπαντας τοὺς λόγους οὓς συνέταξά σοι αὐτοι̃ς χρηματίσαι μὴ ἀφέλη̨ς ῥη̃μα

^33:3 ἴσως ἀκούσονται καὶ ἀποστραφήσονται ἕκαστος ἀπὸ τη̃ς ὁδου̃ αὐτου̃ τη̃ς πονηρα̃ς καὶ παύσομαι ἀπὸ τω̃ν κακω̃ν ὡ̃ν ἐγὼ λογίζομαι του̃ ποιη̃σαι αὐτοι̃ς ἕνεκεν τω̃ν πονηρω̃ν ἐπιτηδευμάτων αὐτω̃ν

^33:4 καὶ ἐρει̃ς οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἐὰν μὴ ἀκούσητέ μου του̃ πορεύεσθαι ἐν τοι̃ς νομίμοις μου οἱ̃ς ἔδωκα κατὰ πρόσωπον ὑμω̃ν

^33:5 εἰσακούειν τω̃ν λόγων τω̃ν παίδων μου τω̃ν προφητω̃ν οὓς ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμα̃ς ὄρθρου καὶ ἀπέστειλα καὶ οὐκ εἰσηκούσατέ μου

^33:6 καὶ δώσω τὸν οἰ̃κον του̃τον ὥσπερ Σηλωμ καὶ τὴν πόλιν δώσω εἰς κατάραν πα̃σιν τοι̃ς ἔθνεσιν πάσης τη̃ς γη̃ς

^33:7 καὶ ἤκουσαν οἱ ἱερει̃ς καὶ οἱ ψευδοπροφη̃ται καὶ πα̃ς ὁ λαὸς του̃ Ιερεμιου λαλου̃ντος τοὺς λόγους τούτους ἐν οἴκω̨ κυρίου

^33:8 καὶ ἐγένετο Ιερεμιου παυσαμένου λαλου̃ντος πάντα ἃ συνέταξεν αὐτω̨̃ κύριος λαλη̃σαι παντὶ τω̨̃ λαω̨̃ καὶ συνελάβοσαν αὐτὸν οἱ ἱερει̃ς καὶ οἱ ψευδοπροφη̃ται καὶ πα̃ς ὁ λαὸς λέγων θανάτω̨ ἀποθανη̨̃

^33:9 ὅτι ἐπροφήτευσας τω̨̃ ὀνόματι κυρίου λέγων ὥσπερ Σηλωμ ἔσται ὁ οἰ̃κος οὑ̃τος καὶ ἡ πόλις αὕτη ἐρημωθήσεται ἀπὸ κατοικούντων καὶ ἐξεκκλησιάσθη πα̃ς ὁ λαὸς ἐπὶ Ιερεμιαν ἐν οἴκω̨ κυρίου

^33:10 καὶ ἤκουσαν οἱ ἄρχοντες Ιουδα τὸν λόγον του̃τον καὶ ἀνέβησαν ἐξ οἴκου του̃ βασιλέως εἰς οἰ̃κον κυρίου καὶ ἐκάθισαν ἐν προθύροις πύλης κυρίου τη̃ς καινη̃ς

^33:11 καὶ εἰ̃παν οἱ ἱερει̃ς καὶ οἱ ψευδοπροφη̃ται πρὸς τοὺς ἄρχοντας καὶ παντὶ τω̨̃ λαω̨̃ κρίσις θανάτου τω̨̃ ἀνθρώπω̨ τούτω̨ ὅτι ἐπροφήτευσεν κατὰ τη̃ς πόλεως ταύτης καθὼς ἠκούσατε ἐν τοι̃ς ὠσὶν ὑμω̃ν

^33:12 καὶ εἰ̃πεν Ιερεμιας πρὸς τοὺς ἄρχοντας καὶ παντὶ τω̨̃ λαω̨̃ λέγων κύριος ἀπέστειλέν με προφητευ̃σαι ἐπὶ τὸν οἰ̃κον του̃τον καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην πάντας τοὺς λόγους τούτους οὓς ἠκούσατε

^33:13 καὶ νυ̃ν βελτίους ποιήσατε τὰς ὁδοὺς ὑμω̃ν καὶ τὰ ἔργα ὑμω̃ν καὶ ἀκούσατε τη̃ς φωνη̃ς κυρίου καὶ παύσεται κύριος ἀπὸ τω̃ν κακω̃ν ὡ̃ν ἐλάλησεν ἐφ' ὑμα̃ς

^33:14 καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐν χερσὶν ὑμω̃ν ποιήσατέ μοι ὡς συμφέρει καὶ ὡς βέλτιον ὑμι̃ν

^33:15 ἀλλ' ἢ γνόντες γνώσεσθε ὅτι εἰ ἀναιρει̃τέ με αἱ̃μα ἀθω̨̃ον δίδοτε ἐφ' ὑμα̃ς καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας ἐν αὐτη̨̃ ὅτι ἐν ἀληθεία̨ ἀπέσταλκέν με κύριος πρὸς ὑμα̃ς λαλη̃σαι εἰς τὰ ὠ̃τα ὑμω̃ν πάντας τοὺς λόγους τούτους

^33:16 καὶ εἰ̃παν οἱ ἄρχοντες καὶ πα̃ς ὁ λαὸς πρὸς τοὺς ἱερει̃ς καὶ πρὸς τοὺς ψευδοπροφήτας οὐκ ἔστιν τω̨̃ ἀνθρώπω̨ τούτω̨ κρίσις θανάτου ὅτι ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματι κυρίου του̃ θεου̃ ἡμω̃ν ἐλάλησεν πρὸς ἡμα̃ς

^33:17 καὶ ἀνέστησαν ἄνδρες τω̃ν πρεσβυτέρων τη̃ς γη̃ς καὶ εἰ̃παν πάση̨ τη̨̃ συναγωγη̨̃ του̃ λαου̃

^33:18 Μιχαιας ὁ Μωραθίτης ἠ̃ν ἐν ται̃ς ἡμέραις Εζεκιου βασιλέως Ιουδα καὶ εἰ̃πεν παντὶ τω̨̃ λαω̨̃ Ιουδα οὕτως εἰ̃πεν κύριος Σιων ὡς ἀγρὸς ἀροτριαθήσεται καὶ Ιερουσαλημ εἰς ἄβατον ἔσται καὶ τὸ ὄρος του̃ οἴκου εἰς ἄλσος δρυμου̃

^33:19 μὴ ἀνελὼν ἀνει̃λεν αὐτὸν Εζεκιας καὶ πα̃ς Ιουδα οὐχὶ ὅτι ἐφοβήθησαν τὸν κύριον καὶ ὅτι ἐδεήθησαν του̃ προσώπου κυρίου καὶ ἐπαύσατο κύριος ἀπὸ τω̃ν κακω̃ν ὡ̃ν ἐλάλησεν ἐπ' αὐτούς καὶ ἡμει̃ς ἐποιήσαμεν κακὰ μεγάλα ἐπὶ ψυχὰς ἡμω̃ν

^33:20 καὶ ἄνθρωπος ἠ̃ν προφητεύων τω̨̃ ὀνόματι κυρίου Ουριας υἱὸς Σαμαιου ἐκ Καριαθιαριμ καὶ ἐπροφήτευσεν περὶ τη̃ς γη̃ς ταύτης κατὰ πάντας τοὺς λόγους Ιερεμιου

^33:21 καὶ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ιωακιμ καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες πάντας τοὺς λόγους αὐτου̃ καὶ ἐζήτουν ἀποκτει̃ναι αὐτόν καὶ ἤκουσεν Ουριας καὶ εἰση̃λθεν εἰς Αἴγυπτον

^33:22 καὶ ἐξαπέστειλεν ὁ βασιλεὺς ἄνδρας εἰς Αἴγυπτον

^33:23 καὶ ἐξηγάγοσαν αὐτὸν ἐκει̃θεν καὶ εἰσηγάγοσαν αὐτὸν πρὸς τὸν βασιλέα καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν ἐν μαχαίρα̨ καὶ ἔρριψεν αὐτὸν εἰς τὸ μνη̃μα υἱω̃ν λαου̃ αὐτου̃

^33:24 πλὴν χεὶρ Αχικαμ υἱου̃ Σαφαν ἠ̃ν μετὰ Ιερεμιου του̃ μὴ παραδου̃ναι αὐτὸν εἰς χει̃ρας του̃ λαου̃ του̃ μὴ ἀνελει̃ν αὐτόν

^34:2 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ποίησον δεσμοὺς καὶ κλοιοὺς καὶ περίθου περὶ τὸν τράχηλόν σου

^34:3 καὶ ἀποστελει̃ς αὐτοὺς πρὸς βασιλέα Ιδουμαίας καὶ πρὸς βασιλέα Μωαβ καὶ πρὸς βασιλέα υἱω̃ν Αμμων καὶ πρὸς βασιλέα Τύρου καὶ πρὸς βασιλέα Σιδω̃νος ἐν χερσὶν ἀγγέλων αὐτω̃ν τω̃ν ἐρχομένων εἰς ἀπάντησιν αὐτω̃ν εἰς Ιερουσαλημ πρὸς Σεδεκιαν βασιλέα Ιουδα

^34:4 καὶ συντάξεις αὐτοι̃ς πρὸς τοὺς κυρίους αὐτω̃ν εἰπει̃ν οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ οὕτως ἐρει̃τε πρὸς τοὺς κυρίους ὑμω̃ν

^34:5 ὅτι ἐγὼ ἐποίησα τὴν γη̃ν ἐν τη̨̃ ἰσχύι μου τη̨̃ μεγάλη̨ καὶ ἐν τω̨̃ ἐπιχείρω̨ μου τω̨̃ ὑψηλω̨̃ καὶ δώσω αὐτὴν ὡ̨̃ ἐὰν δόξη̨ ἐν ὀφθαλμοι̃ς μου

^34:6 ἔδωκα τὴν γη̃ν τω̨̃ Ναβουχοδονοσορ βασιλει̃ Βαβυλω̃νος δουλεύειν αὐτω̨̃ καὶ τὰ θηρία του̃ ἀγρου̃ ἐργάζεσθαι αὐτω̨̃

^34:8 καὶ τὸ ἔθνος καὶ ἡ βασιλεία ὅσοι ἐὰν μὴ ἐμβάλωσιν τὸν τράχηλον αὐτω̃ν ὑπὸ τὸν ζυγὸν βασιλέως Βαβυλω̃νος ἐν μαχαίρα̨ καὶ ἐν λιμω̨̃ ἐπισκέψομαι αὐτούς εἰ̃πεν κύριος ἕως ἐκλίπωσιν ἐν χειρὶ αὐτου̃

^34:9 καὶ ὑμει̃ς μὴ ἀκούετε τω̃ν ψευδοπροφητω̃ν ὑμω̃ν καὶ τω̃ν μαντευομένων ὑμι̃ν καὶ τω̃ν ἐνυπνιαζομένων ὑμι̃ν καὶ τω̃ν οἰωνισμάτων ὑμω̃ν καὶ τω̃ν φαρμακω̃ν ὑμω̃ν τω̃ν λεγόντων οὐ μὴ ἐργάσησθε τω̨̃ βασιλει̃ Βαβυλω̃νος

^34:10 ὅτι ψευδη̃ αὐτοὶ προφητεύουσιν ὑμι̃ν πρὸς τὸ μακρυ̃ναι ὑμα̃ς ἀπὸ τη̃ς γη̃ς ὑμω̃ν

^34:11 καὶ τὸ ἔθνος ὃ ἐὰν εἰσαγάγη̨ τὸν τράχηλον αὐτου̃ ὑπὸ τὸν ζυγὸν βασιλέως Βαβυλω̃νος καὶ ἐργάσηται αὐτω̨̃ καὶ καταλείψω αὐτὸν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς αὐτου̃ καὶ ἐργα̃ται αὐτω̨̃ καὶ ἐνοικήσει ἐν αὐτη̨̃

^34:12 καὶ πρὸς Σεδεκιαν βασιλέα Ιουδα ἐλάλησα κατὰ πάντας τοὺς λόγους τούτους λέγων εἰσαγάγετε τὸν τράχηλον ὑμω̃ν

^34:14 καὶ ἐργάσασθε τω̨̃ βασιλει̃ Βαβυλω̃νος ὅτι ἄδικα αὐτοὶ προφητεύουσιν ὑμι̃ν

^34:15 ὅτι οὐκ ἀπέστειλα αὐτούς φησὶν κύριος καὶ προφητεύουσιν τω̨̃ ὀνόματί μου ἐπ' ἀδίκω̨ πρὸς τὸ ἀπολέσαι ὑμα̃ς καὶ ἀπολει̃σθε ὑμει̃ς καὶ οἱ προφη̃ται ὑμω̃ν οἱ προφητεύοντες ὑμι̃ν ἐπ' ἀδίκω̨ ψευδη̃

^34:16 ὑμι̃ν καὶ παντὶ τω̨̃ λαω̨̃ τούτω̨ καὶ τοι̃ς ἱερευ̃σιν ἐλάλησα λέγων οὕτως εἰ̃πεν κύριος μὴ ἀκούετε τω̃ν λόγων τω̃ν προφητω̃ν τω̃ν προφητευόντων ὑμι̃ν λεγόντων ἰδοὺ σκεύη οἴκου κυρίου ἐπιστρέψει ἐκ Βαβυλω̃νος ὅτι ἄδικα αὐτοὶ προφητεύουσιν ὑμι̃ν οὐκ ἀπέστειλα αὐτούς

^34:18 εἰ προφη̃ταί εἰσιν καὶ εἰ ἔστιν λόγος κυρίου ἐν αὐτοι̃ς ἀπαντησάτωσάν μοι

^34:19 ὅτι οὕτως εἰ̃πεν κύριος καὶ τω̃ν ἐπιλοίπων σκευω̃ν

^34:20 ὡ̃ν οὐκ ἔλαβεν βασιλεὺς Βαβυλω̃νος ὅτε ἀπώ̨κισεν τὸν Ιεχονιαν ἐξ Ιερουσαλημ

^34:22 εἰς Βαβυλω̃να εἰσελεύσεται λέγει κύριος

^35:1 καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ τετάρτω̨ ἔτει Σεδεκια βασιλέως Ιουδα ἐν μηνὶ τω̨̃ πέμπτω̨ εἰ̃πέν μοι Ανανιας υἱὸς Αζωρ ὁ ψευδοπροφήτης ὁ ἀπὸ Γαβαων ἐν οἴκω̨ κυρίου κατ' ὀφθαλμοὺς τω̃ν ἱερέων καὶ παντὸς του̃ λαου̃ λέγων

^35:2 οὕτως εἰ̃πεν κύριος συνέτριψα τὸν ζυγὸν του̃ βασιλέως Βαβυλω̃νος

^35:3 ἔτι δύο ἔτη ἡμερω̃ν ἐγὼ ἀποστρέψω εἰς τὸν τόπον του̃τον τὰ σκεύη οἴκου κυρίου

^35:4 καὶ Ιεχονιαν καὶ τὴν ἀποικίαν Ιουδα ὅτι συντρίψω τὸν ζυγὸν βασιλέως Βαβυλω̃νος

^35:5 καὶ εἰ̃πεν Ιερεμιας πρὸς Ανανιαν κατ' ὀφθαλμοὺς παντὸς του̃ λαου̃ καὶ κατ' ὀφθαλμοὺς τω̃ν ἱερέων τω̃ν ἑστηκότων ἐν οἴκω̨ κυρίου

^35:6 καὶ εἰ̃πεν Ιερεμιας ἀληθω̃ς οὕτω ποιήσαι κύριος στήσαι τὸν λόγον σου ὃν σὺ προφητεύεις του̃ ἐπιστρέψαι τὰ σκεύη οἴκου κυρίου καὶ πα̃σαν τὴν ἀποικίαν ἐκ Βαβυλω̃νος εἰς τὸν τόπον του̃τον

^35:7 πλὴν ἀκούσατε τὸν λόγον κυρίου ὃν ἐγὼ λέγω εἰς τὰ ὠ̃τα ὑμω̃ν καὶ εἰς τὰ ὠ̃τα παντὸς του̃ λαου̃

^35:8 οἱ προφη̃ται οἱ γεγονότες πρότεροί μου καὶ πρότεροι ὑμω̃ν ἀπὸ του̃ αἰω̃νος καὶ ἐπροφήτευσαν ἐπὶ γη̃ς πολλη̃ς καὶ ἐπὶ βασιλείας μεγάλας εἰς πόλεμον

^35:9 ὁ προφήτης ὁ προφητεύσας εἰς εἰρήνην ἐλθόντος του̃ λόγου γνώσονται τὸν προφήτην ὃν ἀπέστειλεν αὐτοι̃ς κύριος ἐν πίστει

^35:10 καὶ ἔλαβεν Ανανιας ἐν ὀφθαλμοι̃ς παντὸς του̃ λαου̃ τοὺς κλοιοὺς ἀπὸ του̃ τραχήλου Ιερεμιου καὶ συνέτριψεν αὐτούς

^35:11 καὶ εἰ̃πεν Ανανιας κατ' ὀφθαλμοὺς παντὸς του̃ λαου̃ λέγων οὕτως εἰ̃πεν κύριος οὕτως συντρίψω τὸν ζυγὸν βασιλέως Βαβυλω̃νος ἀπὸ τραχήλων πάντων τω̃ν ἐθνω̃ν καὶ ὤ̨χετο Ιερεμιας εἰς τὴν ὁδὸν αὐτου̃

^35:12 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρὸς Ιερεμιαν μετὰ τὸ συντρι̃ψαι Ανανιαν τοὺς κλοιοὺς ἀπὸ του̃ τραχήλου αὐτου̃ λέγων

^35:13 βάδιζε καὶ εἰπὸν πρὸς Ανανιαν λέγων οὕτως εἰ̃πεν κύριος κλοιοὺς ξυλίνους συνέτριψας καὶ ποιήσω ἀντ' αὐτω̃ν κλοιοὺς σιδηρου̃ς

^35:14 ὅτι οὕτως εἰ̃πεν κύριος ζυγὸν σιδηρου̃ν ἔθηκα ἐπὶ τὸν τράχηλον πάντων τω̃ν ἐθνω̃ν ἐργάζεσθαι τω̨̃ βασιλει̃ Βαβυλω̃νος

^35:15 καὶ εἰ̃πεν Ιερεμιας τω̨̃ Ανανια οὐκ ἀπέσταλκέν σε κύριος καὶ πεποιθέναι ἐποίησας τὸν λαὸν του̃τον ἐπ' ἀδίκω̨

^35:16 διὰ του̃το οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω σε ἀπὸ προσώπου τη̃ς γη̃ς τούτω̨ τω̨̃ ἐνιαυτω̨̃ ἀποθανη̨̃

^35:17 καὶ ἀπέθανεν ἐν τω̨̃ μηνὶ τω̨̃ ἑβδόμω̨

^36:1 καὶ οὑ̃τοι οἱ λόγοι τη̃ς βίβλου οὓς ἀπέστειλεν Ιερεμιας ἐξ Ιερουσαλημ πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους τη̃ς ἀποικίας καὶ πρὸς τοὺς ἱερει̃ς καὶ πρὸς τοὺς ψευδοπροφήτας ἐπιστολὴν εἰς Βαβυλω̃να τη̨̃ ἀποικία̨ καὶ πρὸς ἅπαντα τὸν λαὸν

^36:2 ὕστερον ἐξελθόντος Ιεχονιου του̃ βασιλέως καὶ τη̃ς βασιλίσσης καὶ τω̃ν εὐνούχων καὶ παντὸς ἐλευθέρου καὶ δεσμώτου καὶ τεχνίτου ἐξ Ιερουσαλημ

^36:3 ἐν χειρὶ Ελεασα υἱου̃ Σαφαν καὶ Γαμαριου υἱου̃ Χελκιου ὃν ἀπέστειλεν Σεδεκιας βασιλεὺς Ιουδα πρὸς βασιλέα Βαβυλω̃νος εἰς Βαβυλω̃να λέγων

^36:4 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἐπὶ τὴν ἀποικίαν ἣν ἀπώ̨κισα ἀπὸ Ιερουσαλημ

^36:5 οἰκοδομήσατε οἴκους καὶ κατοικήσατε καὶ φυτεύσατε παραδείσους καὶ φάγετε τοὺς καρποὺς αὐτω̃ν

^36:6 καὶ λάβετε γυναι̃κας καὶ τεκνοποιήσατε υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ λάβετε τοι̃ς υἱοι̃ς ὑμω̃ν γυναι̃κας καὶ τὰς θυγατέρας ὑμω̃ν ἀνδράσιν δότε καὶ πληθύνεσθε καὶ μὴ σμικρυνθη̃τε

^36:7 καὶ ζητήσατε εἰς εἰρήνην τη̃ς γη̃ς εἰς ἣν ἀπώ̨κισα ὑμα̃ς ἐκει̃ καὶ προσεύξασθε περὶ αὐτω̃ν πρὸς κύριον ὅτι ἐν εἰρήνη̨ αὐτη̃ς ἔσται εἰρήνη ὑμι̃ν

^36:8 ὅτι οὕτως εἰ̃πεν κύριος μὴ ἀναπειθέτωσαν ὑμα̃ς οἱ ψευδοπροφη̃ται οἱ ἐν ὑμι̃ν καὶ μὴ ἀναπειθέτωσαν ὑμα̃ς οἱ μάντεις ὑμω̃ν καὶ μὴ ἀκούετε εἰς τὰ ἐνύπνια ὑμω̃ν ἃ ὑμει̃ς ἐνυπνιάζεσθε

^36:9 ὅτι ἄδικα αὐτοὶ προφητεύουσιν ὑμι̃ν ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματί μου καὶ οὐκ ἀπέστειλα αὐτούς

^36:10 ὅτι οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὅταν μέλλη̨ πληρου̃σθαι Βαβυλω̃νι ἑβδομήκοντα ἔτη ἐπισκέψομαι ὑμα̃ς καὶ ἐπιστήσω τοὺς λόγους μου ἐφ' ὑμα̃ς του̃ τὸν λαὸν ὑμω̃ν ἀποστρέψαι εἰς τὸν τόπον του̃τον

^36:11 καὶ λογιου̃μαι ἐφ' ὑμα̃ς λογισμὸν εἰρήνης καὶ οὐ κακὰ του̃ δου̃ναι ὑμι̃ν ταυ̃τα

^36:12 καὶ προσεύξασθε πρός με καὶ εἰσακούσομαι ὑμω̃ν

^36:13 καὶ ἐκζητήσατέ με καὶ εὑρήσετέ με ὅτι ζητήσετέ με ἐν ὅλη̨ καρδία̨ ὑμω̃ν

^36:14 καὶ ἐπιφανου̃μαι ὑμι̃ν

^36:15 ὅτι εἴπατε κατέστησεν ἡμι̃ν κύριος προφήτας ἐν Βαβυλω̃νι

^36:21 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἐπὶ Αχιαβ καὶ ἐπὶ Σεδεκιαν ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι αὐτοὺς εἰς χει̃ρας βασιλέως Βαβυλω̃νος καὶ πατάξει αὐτοὺς κατ' ὀφθαλμοὺς ὑμω̃ν

^36:22 καὶ λήμψονται ἀπ' αὐτω̃ν κατάραν ἐν πάση̨ τη̨̃ ἀποικία̨ Ιουδα ἐν Βαβυλω̃νι λέγοντες ποιήσαι σε κύριος ὡς Σεδεκιαν ἐποίησεν καὶ ὡς Αχιαβ οὓς ἀπετηγάνισεν βασιλεὺς Βαβυλω̃νος ἐν πυρὶ

^36:23 δι' ἣν ἐποίησαν ἀνομίαν ἐν Ισραηλ καὶ ἐμοιχω̃ντο τὰς γυναι̃κας τω̃ν πολιτω̃ν αὐτω̃ν καὶ λόγον ἐχρημάτισαν ἐν τω̨̃ ὀνόματί μου ὃν οὐ συνέταξα αὐτοι̃ς καὶ ἐγὼ μάρτυς φησὶν κύριος

^36:24 καὶ πρὸς Σαμαιαν τὸν Νελαμίτην ἐρει̃ς

^36:25 οὐκ ἀπέστειλά σε τω̨̃ ὀνόματί μου καὶ πρὸς Σοφονιαν υἱὸν Μαασαιου τὸν ἱερέα εἰπέ

^36:26 κύριος ἔδωκέν σε εἰς ἱερέα ἀντὶ Ιωδαε του̃ ἱερέως γενέσθαι ἐπιστάτην ἐν τω̨̃ οἴκω̨ κυρίου παντὶ ἀνθρώπω̨ προφητεύοντι καὶ παντὶ ἀνθρώπω̨ μαινομένω̨ καὶ δώσεις αὐτὸν εἰς τὸ ἀπόκλεισμα καὶ εἰς τὸν καταρράκτην

^36:27 καὶ νυ̃ν διὰ τί συνελοιδορήσατε Ιερεμιαν τὸν ἐξ Αναθωθ τὸν προφητεύσαντα ὑμι̃ν

^36:28 οὐ διὰ του̃το ἀπέστειλεν πρὸς ὑμα̃ς εἰς Βαβυλω̃να λέγων μακράν ἐστιν οἰκοδομήσατε οἰκίας καὶ κατοικήσατε καὶ φυτεύσατε κήπους καὶ φάγεσθε τὸν καρπὸν αὐτω̃ν

^36:29 καὶ ἀνέγνω Σοφονιας τὸ βιβλίον εἰς τὰ ὠ̃τα Ιερεμιου

^36:30 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρὸς Ιερεμιαν λέγων

^36:31 ἀπόστειλον πρὸς τὴν ἀποικίαν λέγων οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἐπὶ Σαμαιαν τὸν Νελαμίτην ἐπειδὴ ἐπροφήτευσεν ὑμι̃ν Σαμαιας καὶ ἐγὼ οὐκ ἀπέστειλα αὐτόν καὶ πεποιθέναι ἐποίησεν ὑμα̃ς ἐπ' ἀδίκοις

^36:32 διὰ του̃το οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἐπισκέψομαι ἐπὶ Σαμαιαν καὶ ἐπὶ τὸ γένος αὐτου̃ καὶ οὐκ ἔσται αὐτω̃ν ἄνθρωπος ἐν μέσω̨ ὑμω̃ν του̃ ἰδει̃ν τὰ ἀγαθά ἃ ἐγὼ ποιήσω ὑμι̃ν οὐκ ὄψονται

^37:1 ὁ λόγος ὁ γενόμενος πρὸς Ιερεμιαν παρὰ κυρίου εἰπει̃ν

^37:2 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ λέγων γράψον πάντας τοὺς λόγους οὓς ἐχρημάτισα πρὸς σέ ἐπὶ βιβλίου

^37:3 ὅτι ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται φησὶν κύριος καὶ ἀποστρέψω τὴν ἀποικίαν λαου̃ μου Ισραηλ καὶ Ιουδα εἰ̃πεν κύριος καὶ ἀποστρέψω αὐτοὺς εἰς τὴν γη̃ν ἣν ἔδωκα τοι̃ς πατράσιν αὐτω̃ν καὶ κυριεύσουσιν αὐτη̃ς

^37:4 καὶ οὑ̃τοι οἱ λόγοι οὓς ἐλάλησεν κύριος ἐπὶ Ισραηλ καὶ Ιουδα

^37:5 οὕτως εἰ̃πεν κύριος φωνὴν φόβου ἀκούσεσθε φόβος καὶ οὐκ ἔστιν εἰρήνη

^37:6 ἐρωτήσατε καὶ ἴδετε εἰ ἔτεκεν ἄρσεν καὶ περὶ φόβου ἐν ὡ̨̃ καθέξουσιν ὀσφὺν καὶ σωτηρίαν διότι ἑώρακα πάντα ἄνθρωπον καὶ αἱ χει̃ρες αὐτου̃ ἐπὶ τη̃ς ὀσφύος αὐτου̃ ἐστράφησαν πρόσωπα εἰς ἴκτερον

^37:7 ἐγενήθη ὅτι μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη καὶ οὐκ ἔστιν τοιαύτη καὶ χρόνος στενός ἐστιν τω̨̃ Ιακωβ καὶ ἀπὸ τούτου σωθήσεται

^37:8 ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ εἰ̃πεν κύριος συντρίψω τὸν ζυγὸν ἀπὸ του̃ τραχήλου αὐτω̃ν καὶ τοὺς δεσμοὺς αὐτω̃ν διαρρήξω καὶ οὐκ ἐργω̃νται αὐτοὶ ἔτι ἀλλοτρίοις

^37:9 καὶ ἐργω̃νται τω̨̃ κυρίω̨ θεω̨̃ αὐτω̃ν καὶ τὸν Δαυιδ βασιλέα αὐτω̃ν ἀναστήσω αὐτοι̃ς

^37:12 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἀνέστησα σύντριμμα ἀλγηρὰ ἡ πληγή σου

^37:13 οὐκ ἔστιν κρίνων κρίσιν σου εἰς ἀλγηρὸν ἰατρεύθης ὠφέλεια οὐκ ἔστιν σοι

^37:14 πάντες οἱ φίλοι σου ἐπελάθοντό σου οὐ μὴ ἐπερωτήσουσιν ὅτι πληγὴν ἐχθρου̃ ἔπαισά σε παιδείαν στερεάν ἐπὶ πα̃σαν ἀδικίαν σου ἐπλήθυναν αἱ ἁμαρτίαι σου

^37:16 διὰ του̃το πάντες οἱ ἔσθοντές σε βρωθήσονται καὶ πάντες οἱ ἐχθροί σου κρέας αὐτω̃ν πα̃ν ἔδονται ἐπὶ πλη̃θος ἀδικιω̃ν σου ἐπληθύνθησαν αἱ ἁμαρτίαι σου ἐποίησαν ταυ̃τά σοι καὶ ἔσονται οἱ διαφορου̃ντές σε εἰς διαφόρημα καὶ πάντας τοὺς προνομεύοντάς σε δώσω εἰς προνομήν

^37:17 ὅτι ἀνάξω τὸ ἴαμά σου ἀπὸ πληγη̃ς ὀδυνηρα̃ς ἰατρεύσω σε φησὶν κύριος ὅτι ἐσπαρμένη ἐκλήθης θήρευμα ὑμω̃ν ἐστιν ὅτι ζητω̃ν οὐκ ἔστιν αὐτήν

^37:18 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστρέψω τὴν ἀποικίαν Ιακωβ καὶ αἰχμαλωσίαν αὐτου̃ ἐλεήσω καὶ οἰκοδομηθήσεται πόλις ἐπὶ τὸ ὕψος αὐτη̃ς καὶ ὁ ναὸς κατὰ τὸ κρίμα αὐτου̃ καθεδει̃ται

^37:19 καὶ ἐξελεύσονται ἀπ' αὐτω̃ν ἄ̨δοντες καὶ φωνὴ παιζόντων καὶ πλεονάσω αὐτούς καὶ οὐ μὴ ἐλαττωθω̃σιν

^37:20 καὶ εἰσελεύσονται οἱ υἱοὶ αὐτω̃ν ὡς τὸ πρότερον καὶ τὰ μαρτύρια αὐτω̃ν κατὰ πρόσωπόν μου ὀρθωθήσεται καὶ ἐπισκέψομαι τοὺς θλίβοντας αὐτούς

^37:21 καὶ ἔσονται ἰσχυρότεροι αὐτου̃ ἐπ' αὐτούς καὶ ὁ ἄρχων αὐτου̃ ἐξ αὐτου̃ ἐξελεύσεται καὶ συνάξω αὐτούς καὶ ἀποστρέψουσιν πρός με ὅτι τίς ἐστιν οὑ̃τος ὃς ἔδωκεν τὴν καρδίαν αὐτου̃ ἀποστρέψαι πρός με φησὶν κύριος

^37:23 ὅτι ὀργὴ κυρίου ἐξη̃λθεν θυμώδης ἐξη̃λθεν ὀργὴ στρεφομένη ἐπ' ἀσεβει̃ς ἥξει

^37:24 οὐ μὴ ἀποστραφη̨̃ ὀργὴ θυμου̃ κυρίου ἕως ποιήση̨ καὶ ἕως καταστήση̨ ἐγχείρημα καρδίας αὐτου̃ ἐπ' ἐσχάτων τω̃ν ἡμερω̃ν γνώσεσθε αὐτά

^38:1 ἐν τω̨̃ χρόνω̨ ἐκείνω̨ εἰ̃πεν κύριος ἔσομαι εἰς θεὸν τω̨̃ γένει Ισραηλ καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν

^38:2 οὕτως εἰ̃πεν κύριος εὑ̃ρον θερμὸν ἐν ἐρήμω̨ μετὰ ὀλωλότων ἐν μαχαίρα̨ βαδίσατε καὶ μὴ ὀλέσητε τὸν Ισραηλ

^38:3 κύριος πόρρωθεν ὤφθη αὐτω̨̃ ἀγάπησιν αἰωνίαν ἠγάπησά σε διὰ του̃το εἵλκυσά σε εἰς οἰκτίρημα

^38:4 ἔτι οἰκοδομήσω σε καὶ οἰκοδομηθήση̨ παρθένος Ισραηλ ἔτι λήμψη̨ τύμπανόν σου καὶ ἐξελεύση̨ μετὰ συναγωγη̃ς παιζόντων

^38:5 ἔτι φυτεύσατε ἀμπελω̃νας ἐν ὄρεσιν Σαμαρείας φυτεύσατε καὶ αἰνέσατε

^38:6 ὅτι ἔστιν ἡμέρα κλήσεως ἀπολογουμένων ἐν ὄρεσιν Εφραιμ ἀνάστητε καὶ ἀνάβητε εἰς Σιων πρὸς κύριον τὸν θεὸν ἡμω̃ν

^38:7 ὅτι οὕτως εἰ̃πεν κύριος τω̨̃ Ιακωβ εὐφράνθητε καὶ χρεμετίσατε ἐπὶ κεφαλὴν ἐθνω̃ν ἀκουστὰ ποιήσατε καὶ αἰνέσατε εἴπατε ἔσωσεν κύριος τὸν λαὸν αὐτου̃ τὸ κατάλοιπον του̃ Ισραηλ

^38:8 ἰδοὺ ἐγὼ ἄγω αὐτοὺς ἀπὸ βορρα̃ καὶ συνάξω αὐτοὺς ἀπ' ἐσχάτου τη̃ς γη̃ς ἐν ἑορτη̨̃ φασεκ καὶ τεκνοποιήση̨ ὄχλον πολύν καὶ ἀποστρέψουσιν ὡ̃δε

^38:9 ἐν κλαυθμω̨̃ ἐξη̃λθον καὶ ἐν παρακλήσει ἀνάξω αὐτοὺς αὐλίζων ἐπὶ διώρυγας ὑδάτων ἐν ὁδω̨̃ ὀρθη̨̃ καὶ οὐ μὴ πλανηθω̃σιν ἐν αὐτη̨̃ ὅτι ἐγενόμην τω̨̃ Ισραηλ εἰς πατέρα καὶ Εφραιμ πρωτότοκός μού ἐστιν

^38:10 ἀκούσατε λόγον κυρίου ἔθνη καὶ ἀναγγείλατε εἰς νήσους τὰς μακρότερον εἴπατε ὁ λικμήσας τὸν Ισραηλ συνάξει αὐτὸν καὶ φυλάξει αὐτὸν ὡς ὁ βόσκων τὸ ποίμνιον αὐτου̃

^38:11 ὅτι ἐλυτρώσατο κύριος τὸν Ιακωβ ἐξείλατο αὐτὸν ἐκ χειρὸς στερεωτέρων αὐτου̃

^38:12 καὶ ἥξουσιν καὶ εὐφρανθήσονται ἐν τω̨̃ ὄρει Σιων καὶ ἥξουσιν ἐπ' ἀγαθὰ κυρίου ἐπὶ γη̃ν σίτου καὶ οἴνου καὶ καρπω̃ν καὶ κτηνω̃ν καὶ προβάτων καὶ ἔσται ἡ ψυχὴ αὐτω̃ν ὥσπερ ξύλον ἔγκαρπον καὶ οὐ πεινάσουσιν ἔτι

^38:13 τότε χαρήσονται παρθένοι ἐν συναγωγη̨̃ νεανίσκων καὶ πρεσβυ̃ται χαρήσονται καὶ στρέψω τὸ πένθος αὐτω̃ν εἰς χαρμονὴν καὶ ποιήσω αὐτοὺς εὐφραινομένους

^38:14 μεγαλυνω̃ καὶ μεθύσω τὴν ψυχὴν τω̃ν ἱερέων υἱω̃ν Λευι καὶ ὁ λαός μου τω̃ν ἀγαθω̃ν μου ἐμπλησθήσεται

^38:15 οὕτως εἰ̃πεν κύριος φωνὴ ἐν Ραμα ἠκούσθη θρήνου καὶ κλαυθμου̃ καὶ ὀδυρμου̃ Ραχηλ ἀποκλαιομένη οὐκ ἤθελεν παύσασθαι ἐπὶ τοι̃ς υἱοι̃ς αὐτη̃ς ὅτι οὐκ εἰσίν

^38:16 οὕτως εἰ̃πεν κύριος διαλιπέτω ἡ φωνή σου ἀπὸ κλαυθμου̃ καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου ἀπὸ δακρύων σου ὅτι ἔστιν μισθὸς τοι̃ς σοι̃ς ἔργοις καὶ ἐπιστρέψουσιν ἐκ γη̃ς ἐχθρω̃ν

^38:17 μόνιμον τοι̃ς σοι̃ς τέκνοις

^38:18 ἀκοὴν ἤκουσα Εφραιμ ὀδυρομένου ἐπαίδευσάς με καὶ ἐπαιδεύθην ἐγώ ὥσπερ μόσχος οὐκ ἐδιδάχθην ἐπίστρεψόν με καὶ ἐπιστρέψω ὅτι σὺ κύριος ὁ θεός μου

^38:19 ὅτι ὕστερον αἰχμαλωσίας μου μετενόησα καὶ ὕστερον του̃ γνω̃ναί με ἐστέναξα ἐφ' ἡμέρας αἰσχύνης καὶ ὑπέδειξά σοι ὅτι ἔλαβον ὀνειδισμὸν ἐκ νεότητός μου

^38:20 υἱὸς ἀγαπητὸς Εφραιμ ἐμοί παιδίον ἐντρυφω̃ν ὅτι ἀνθ' ὡ̃ν οἱ λόγοι μου ἐν αὐτω̨̃ μνεία̨ μνησθήσομαι αὐτου̃ διὰ του̃το ἔσπευσα ἐπ' αὐτω̨̃ ἐλεω̃ν ἐλεήσω αὐτόν φησὶν κύριος

^38:21 στη̃σον σεαυτήν Σιων ποίησον τιμωρίαν δὸς καρδίαν σου εἰς τοὺς ὤμους ὁδὸν ἣν ἐπορεύθης ἀποστράφητι παρθένος Ισραηλ ἀποστράφητι εἰς τὰς πόλεις σου πενθου̃σα

^38:22 ἕως πότε ἀποστρέψεις θυγάτηρ ἠτιμωμένη ὅτι ἔκτισεν κύριος σωτηρίαν εἰς καταφύτευσιν καινήν ἐν σωτηρία̨ περιελεύσονται ἄνθρωποι

^38:23 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἔτι ἐρου̃σιν τὸν λόγον του̃τον ἐν γη̨̃ Ιουδα καὶ ἐν πόλεσιν αὐτου̃ ὅταν ἀποστρέψω τὴν αἰχμαλωσίαν αὐτου̃ εὐλογημένος κύριος ἐπὶ δίκαιον ὄρος τὸ ἅγιον αὐτου̃

^38:24 καὶ ἐνοικου̃ντες ἐν ται̃ς πόλεσιν Ιουδα καὶ ἐν πάση̨ τη̨̃ γη̨̃ αὐτου̃ ἅμα γεωργω̨̃ καὶ ἀρθήσεται ἐν ποιμνίω̨

^38:25 ὅτι ἐμέθυσα πα̃σαν ψυχὴν διψω̃σαν καὶ πα̃σαν ψυχὴν πεινω̃σαν ἐνέπλησα

^38:26 διὰ του̃το ἐξηγέρθην καὶ εἰ̃δον καὶ ὁ ὕπνος μου ἡδύς μοι ἐγενήθη

^38:27 διὰ του̃το ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται φησὶν κύριος καὶ σπερω̃ τὸν Ισραηλ καὶ τὸν Ιουδαν σπέρμα ἀνθρώπου καὶ σπέρμα κτήνους

^38:28 καὶ ἔσται ὥσπερ ἐγρηγόρουν ἐπ' αὐτοὺς καθαιρει̃ν καὶ κακου̃ν οὕτως γρηγορήσω ἐπ' αὐτοὺς του̃ οἰκοδομει̃ν καὶ καταφυτεύειν φησὶν κύριος

^38:29 ἐν ται̃ς ἡμέραις ἐκείναις οὐ μὴ εἴπωσιν οἱ πατέρες ἔφαγον ὄμφακα καὶ οἱ ὀδόντες τω̃ν τέκνων ἡ̨μωδίασαν

^38:30 ἀλλ' ἢ ἕκαστος ἐν τη̨̃ ἑαυτου̃ ἁμαρτία̨ ἀποθανει̃ται καὶ του̃ φαγόντος τὸν ὄμφακα αἱμωδιάσουσιν οἱ ὀδόντες αὐτου̃

^38:31 ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται φησὶν κύριος καὶ διαθήσομαι τω̨̃ οἴκω̨ Ισραηλ καὶ τω̨̃ οἴκω̨ Ιουδα διαθήκην καινήν

^38:32 οὐ κατὰ τὴν διαθήκην ἣν διεθέμην τοι̃ς πατράσιν αὐτω̃ν ἐν ἡμέρα̨ ἐπιλαβομένου μου τη̃ς χειρὸς αὐτω̃ν ἐξαγαγει̃ν αὐτοὺς ἐκ γη̃ς Αἰγύπτου ὅτι αὐτοὶ οὐκ ἐνέμειναν ἐν τη̨̃ διαθήκη̨ μου καὶ ἐγὼ ἠμέλησα αὐτω̃ν φησὶν κύριος

^38:33 ὅτι αὕτη ἡ διαθήκη ἣν διαθήσομαι τω̨̃ οἴκω̨ Ισραηλ μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας φησὶν κύριος διδοὺς δώσω νόμους μου εἰς τὴν διάνοιαν αὐτω̃ν καὶ ἐπὶ καρδίας αὐτω̃ν γράψω αὐτούς καὶ ἔσομαι αὐτοι̃ς εἰς θεόν καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν

^38:34 καὶ οὐ μὴ διδάξωσιν ἕκαστος τὸν πολίτην αὐτου̃ καὶ ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτου̃ λέγων γνω̃θι τὸν κύριον ὅτι πάντες εἰδήσουσίν με ἀπὸ μικρου̃ αὐτω̃ν καὶ ἕως μεγάλου αὐτω̃ν ὅτι ἵλεως ἔσομαι ται̃ς ἀδικίαις αὐτω̃ν καὶ τω̃ν ἁμαρτιω̃ν αὐτω̃ν οὐ μὴ μνησθω̃ ἔτι

^38:35 ἐὰν ὑψωθη̨̃ ὁ οὐρανὸς εἰς τὸ μετέωρον φησὶν κύριος καὶ ἐὰν ταπεινωθη̨̃ τὸ ἔδαφος τη̃ς γη̃ς κάτω καὶ ἐγὼ οὐκ ἀποδοκιμω̃ τὸ γένος Ισραηλ φησὶν κύριος περὶ πάντων ὡ̃ν ἐποίησαν

^38:36 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὁ δοὺς τὸν ἥλιον εἰς φω̃ς τη̃ς ἡμέρας σελήνην καὶ ἀστέρας εἰς φω̃ς τη̃ς νυκτός καὶ κραυγὴν ἐν θαλάσση̨ καὶ ἐβόμβησεν τὰ κύματα αὐτη̃ς κύριος παντοκράτωρ ὄνομα αὐτω̨̃

^38:37 ἐὰν παύσωνται οἱ νόμοι οὑ̃τοι ἀπὸ προσώπου μου φησὶν κύριος καὶ τὸ γένος Ισραηλ παύσεται γενέσθαι ἔθνος κατὰ πρόσωπόν μου πάσας τὰς ἡμέρας

^38:38 ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται φησὶν κύριος καὶ οἰκοδομηθήσεται πόλις τω̨̃ κυρίω̨ ἀπὸ πύργου Αναμεηλ ἕως πύλης τη̃ς γωνίας

^38:39 καὶ ἐξελεύσεται ἡ διαμέτρησις αὐτη̃ς ἀπέναντι αὐτω̃ν ἕως βουνω̃ν Γαρηβ καὶ περικυκλωθήσεται κύκλω̨ ἐξ ἐκλεκτω̃ν λίθων

^38:40 καὶ πάντες ασαρημωθ ἕως ναχαλ Κεδρων ἕως γωνίας πύλης ἵππων ἀνατολη̃ς ἁγίασμα τω̨̃ κυρίω̨ καὶ οὐκέτι οὐ μὴ ἐκλίπη̨ καὶ οὐ μὴ καθαιρεθη̨̃ ἕως του̃ αἰω̃νος

^39:1 ὁ λόγος ὁ γενόμενος παρὰ κυρίου πρὸς Ιερεμιαν ἐν τω̨̃ ἐνιαυτω̨̃ τω̨̃ δεκάτω̨ τω̨̃ βασιλει̃ Σεδεκια οὑ̃τος ἐνιαυτὸς ὀκτωκαιδέκατος τω̨̃ βασιλει̃ Ναβουχοδονοσορ βασιλει̃ Βαβυλω̃νος

^39:2 καὶ δύναμις βασιλέως Βαβυλω̃νος ἐχαράκωσεν ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ Ιερεμιας ἐφυλάσσετο ἐν αὐλη̨̃ τη̃ς φυλακη̃ς ἥ ἐστιν ἐν οἴκω̨ του̃ βασιλέως

^39:3 ἐν ἡ̨̃ κατέκλεισεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς Σεδεκιας λέγων διὰ τί σὺ προφητεύεις λέγων οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι τὴν πόλιν ταύτην ἐν χερσὶν βασιλέως Βαβυλω̃νος καὶ λήμψεται αὐτήν

^39:4 καὶ Σεδεκιας οὐ μὴ σωθη̨̃ ἐκ χειρὸς τω̃ν Χαλδαίων ὅτι παραδόσει παραδοθήσεται εἰς χει̃ρας βασιλέως Βαβυλω̃νος καὶ λαλήσει στόμα αὐτου̃ πρὸς στόμα αὐτου̃ καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτου̃ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτου̃ ὄψονται

^39:5 καὶ εἰσελεύσεται Σεδεκιας εἰς Βαβυλω̃να καὶ ἐκει̃ καθιει̃ται

^39:6 καὶ λόγος κυρίου ἐγενήθη πρὸς Ιερεμιαν λέγων

^39:7 ἰδοὺ Αναμεηλ υἱὸς Σαλωμ ἀδελφου̃ πατρός σου ἔρχεται πρὸς σὲ λέγων κτη̃σαι σεαυτω̨̃ τὸν ἀγρόν μου τὸν ἐν Αναθωθ ὅτι σοὶ κρίμα παραλαβει̃ν εἰς κτη̃σιν

^39:8 καὶ ἠ̃λθεν πρός με Αναμεηλ υἱὸς Σαλωμ ἀδελφου̃ πατρός μου εἰς τὴν αὐλὴν τη̃ς φυλακη̃ς καὶ εἰ̃πέν μοι κτη̃σαι τὸν ἀγρόν μου τὸν ἐν γη̨̃ Βενιαμιν τὸν ἐν Αναθωθ ὅτι σοὶ κρίμα κτήσασθαι καὶ σὺ πρεσβύτερος καὶ ἔγνων ὅτι λόγος κυρίου ἐστίν

^39:9 καὶ ἐκτησάμην τὸν ἀγρὸν Αναμεηλ υἱου̃ ἀδελφου̃ πατρός μου καὶ ἔστησα αὐτω̨̃ ἑπτὰ σίκλους καὶ δέκα ἀργυρίου

^39:10 καὶ ἔγραψα εἰς βιβλίον καὶ ἐσφραγισάμην καὶ διεμαρτυράμην μάρτυρας καὶ ἔστησα τὸ ἀργύριον ἐν ζυγω̨̃

^39:11 καὶ ἔλαβον τὸ βιβλίον τη̃ς κτήσεως τὸ ἐσφραγισμένον καὶ τὸ ἀνεγνωσμένον

^39:12 καὶ ἔδωκα αὐτὸ τω̨̃ Βαρουχ υἱω̨̃ Νηριου υἱου̃ Μαασαιου κατ' ὀφθαλμοὺς Αναμεηλ υἱου̃ ἀδελφου̃ πατρός μου καὶ κατ' ὀφθαλμοὺς τω̃ν ἑστηκότων καὶ γραφόντων ἐν τω̨̃ βιβλίω̨ τη̃ς κτήσεως καὶ κατ' ὀφθαλμοὺς τω̃ν Ιουδαίων τω̃ν ἐν τη̨̃ αὐλη̨̃ τη̃ς φυλακη̃ς

^39:13 καὶ συνέταξα τω̨̃ Βαρουχ κατ' ὀφθαλμοὺς αὐτω̃ν λέγων

^39:14 οὕτως εἰ̃πεν κύριος παντοκράτωρ λαβὲ τὸ βιβλίον τη̃ς κτήσεως του̃το καὶ τὸ βιβλίον τὸ ἀνεγνωσμένον καὶ θήσεις αὐτὸ εἰς ἀγγει̃ον ὀστράκινον ἵνα διαμείνη̨ ἡμέρας πλείους

^39:15 ὅτι οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἔτι κτηθήσονται ἀγροὶ καὶ οἰκίαι καὶ ἀμπελω̃νες ἐν τη̨̃ γη̨̃ ταύτη̨

^39:16 καὶ προσευξάμην πρὸς κύριον μετὰ τὸ δου̃ναί με τὸ βιβλίον τη̃ς κτήσεως πρὸς Βαρουχ υἱὸν Νηριου λέγων

^39:17 ὠ̃ κύριε σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γη̃ν τη̨̃ ἰσχύι σου τη̨̃ μεγάλη̨ καὶ τω̨̃ βραχίονί σου τω̨̃ ὑψηλω̨̃ καὶ τω̨̃ μετεώρω̨ οὐ μὴ ἀποκρυβη̨̃ ἀπὸ σου̃ οὐθέν

^39:18 ποιω̃ν ἔλεος εἰς χιλιάδας καὶ ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων εἰς κόλπους τέκνων αὐτω̃ν μετ' αὐτούς ὁ θεὸς ὁ μέγας καὶ ἰσχυρός

^39:19 κύριος μεγάλης βουλη̃ς καὶ δυνατὸς τοι̃ς ἔργοις ὁ θεὸς ὁ μέγας ὁ παντοκράτωρ καὶ μεγαλώνυμος κύριος οἱ ὀφθαλμοί σου εἰς τὰς ὁδοὺς τω̃ν υἱω̃ν τω̃ν ἀνθρώπων δου̃ναι ἑκάστω̨ κατὰ τὴν ὁδὸν αὐτου̃

^39:20 ὃς ἐποίησας σημει̃α καὶ τέρατα ἐν γη̨̃ Αἰγύπτω̨ ἕως τη̃ς ἡμέρας ταύτης καὶ ἐν Ισραηλ καὶ ἐν τοι̃ς γηγενέσιν καὶ ἐποίησας σεαυτω̨̃ ὄνομα ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη

^39:21 καὶ ἐξήγαγες τὸν λαόν σου Ισραηλ ἐκ γη̃ς Αἰγύπτου ἐν σημείοις καὶ ἐν τέρασιν καὶ ἐν χειρὶ κραταια̨̃ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλω̨̃ καὶ ἐν ὁράμασιν μεγάλοις

^39:22 καὶ ἔδωκας αὐτοι̃ς τὴν γη̃ν ταύτην ἣν ὤμοσας τοι̃ς πατράσιν αὐτω̃ν γη̃ν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι

^39:23 καὶ εἰσήλθοσαν καὶ ἐλάβοσαν αὐτὴν καὶ οὐκ ἤκουσαν τη̃ς φωνη̃ς σου καὶ ἐν τοι̃ς προστάγμασίν σου οὐκ ἐπορεύθησαν ἅπαντα ἃ ἐνετείλω αὐτοι̃ς οὐκ ἐποίησαν καὶ ἐποίησας συμβη̃ναι αὐτοι̃ς πάντα τὰ κακὰ ταυ̃τα

^39:24 ἰδοὺ ὄχλος ἥκει εἰς τὴν πόλιν ταύτην συλλαβει̃ν αὐτήν καὶ ἡ πόλις ἐδόθη εἰς χει̃ρας Χαλδαίων τω̃ν πολεμούντων αὐτὴν ἀπὸ προσώπου μαχαίρας καὶ του̃ λιμου̃ ὡς ἐλάλησας οὕτως ἐγένετο

^39:25 καὶ σὺ λέγεις πρός με κτη̃σαι σεαυτω̨̃ ἀγρὸν ἀργυρίου καὶ ἔγραψα βιβλίον καὶ ἐσφραγισάμην καὶ ἐπεμαρτυράμην μάρτυρας καὶ ἡ πόλις ἐδόθη εἰς χει̃ρας Χαλδαίων

^39:26 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων

^39:27 ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς πάσης σαρκός μὴ ἀπ' ἐμου̃ κρυβήσεταί τι

^39:28 διὰ του̃το οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ δοθει̃σα παραδοθήσεται ἡ πόλις αὕτη εἰς χει̃ρας βασιλέως Βαβυλω̃νος καὶ λήμψεται αὐτήν

^39:29 καὶ ἥξουσιν οἱ Χαλδαι̃οι πολεμου̃ντες ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ καύσουσιν τὴν πόλιν ταύτην ἐν πυρὶ καὶ κατακαύσουσιν τὰς οἰκίας ἐν αἱ̃ς ἐθυμιω̃σαν ἐπὶ τω̃ν δωμάτων αὐτω̃ν τη̨̃ Βααλ καὶ ἔσπενδον σπονδὰς θεοι̃ς ἑτέροις πρὸς τὸ παραπικρα̃ναί με

^39:30 ὅτι ἠ̃σαν οἱ υἱοὶ Ισραηλ καὶ οἱ υἱοὶ Ιουδα μόνοι ποιου̃ντες τὸ πονηρὸν κατ' ὀφθαλμούς μου ἐκ νεότητος αὐτω̃ν

^39:31 ὅτι ἐπὶ τὴν ὀργήν μου καὶ ἐπὶ τὸν θυμόν μου ἠ̃ν ἡ πόλις αὕτη ἀφ' ἡ̃ς ἡμέρας ὠ̨κοδόμησαν αὐτὴν καὶ ἕως τη̃ς ἡμέρας ταύτης ἀπαλλάξαι αὐτὴν ἀπὸ προσώπου μου

^39:32 διὰ πάσας τὰς πονηρίας τω̃ν υἱω̃ν Ισραηλ καὶ Ιουδα ὡ̃ν ἐποίησαν πικρα̃ναί με αὐτοὶ καὶ οἱ βασιλει̃ς αὐτω̃ν καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτω̃ν καὶ οἱ ἱερει̃ς αὐτω̃ν καὶ οἱ προφη̃ται αὐτω̃ν ἄνδρες Ιουδα καὶ οἱ κατοικου̃ντες Ιερουσαλημ

^39:33 καὶ ἐπέστρεψαν πρός με νω̃τον καὶ οὐ πρόσωπον καὶ ἐδίδαξα αὐτοὺς ὄρθρου καὶ ἐδίδαξα καὶ οὐκ ἤκουσαν ἐπιλαβει̃ν παιδείαν

^39:34 καὶ ἔθηκαν τὰ μιάσματα αὐτω̃ν ἐν τω̨̃ οἴκω̨ οὑ̃ ἐπεκλήθη τὸ ὄνομά μου ἐπ' αὐτω̨̃ ἐν ἀκαθαρσίαις αὐτω̃ν

^39:35 καὶ ὠ̨κοδόμησαν τοὺς βωμοὺς τη̨̃ Βααλ τοὺς ἐν φάραγγι υἱου̃ Εννομ του̃ ἀναφέρειν τοὺς υἱοὺς αὐτω̃ν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτω̃ν τω̨̃ Μολοχ βασιλει̃ ἃ οὐ συνέταξα αὐτοι̃ς καὶ οὐκ ἀνέβη ἐπὶ καρδίαν μου του̃ ποιη̃σαι τὸ βδέλυγμα του̃το πρὸς τὸ ἐφαμαρτει̃ν τὸν Ιουδαν

^39:36 καὶ νυ̃ν οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἐπὶ τὴν πόλιν ἣν σὺ λέγεις παραδοθήσεται εἰς χει̃ρας βασιλέως Βαβυλω̃νος ἐν μαχαίρα̨ καὶ ἐν λιμω̨̃ καὶ ἐν ἀποστολη̨̃

^39:37 ἰδοὺ ἐγὼ συνάγω αὐτοὺς ἐκ πάσης τη̃ς γη̃ς οὑ̃ διέσπειρα αὐτοὺς ἐκει̃ ἐν ὀργη̨̃ μου καὶ τω̨̃ θυμω̨̃ μου καὶ παροξυσμω̨̃ μεγάλω̨ καὶ ἐπιστρέψω αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον του̃τον καὶ καθιω̃ αὐτοὺς πεποιθότας

^39:38 καὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν καὶ ἐγὼ ἔσομαι αὐτοι̃ς εἰς θεόν

^39:39 καὶ δώσω αὐτοι̃ς ὁδὸν ἑτέραν καὶ καρδίαν ἑτέραν φοβηθη̃ναί με πάσας τὰς ἡμέρας εἰς ἀγαθὸν αὐτοι̃ς καὶ τοι̃ς τέκνοις αὐτω̃ν μετ' αὐτούς

^39:40 καὶ διαθήσομαι αὐτοι̃ς διαθήκην αἰωνίαν ἣν οὐ μὴ ἀποστρέψω ὄπισθεν αὐτω̃ν καὶ τὸν φόβον μου δώσω εἰς τὴν καρδίαν αὐτω̃ν πρὸς τὸ μὴ ἀποστη̃ναι αὐτοὺς ἀπ' ἐμου̃

^39:41 καὶ ἐπισκέψομαι του̃ ἀγαθω̃σαι αὐτοὺς καὶ φυτεύσω αὐτοὺς ἐν τη̨̃ γη̨̃ ταύτη̨ ἐν πίστει καὶ ἐν πάση̨ καρδία̨ καὶ ἐν πάση̨ ψυχη̨̃

^39:42 ὅτι οὕτως εἰ̃πεν κύριος καθὰ ἐπήγαγον ἐπὶ τὸν λαὸν του̃τον πάντα τὰ κακὰ τὰ μεγάλα ταυ̃τα οὕτως ἐγὼ ἐπάξω ἐπ' αὐτοὺς πάντα τὰ ἀγαθά ἃ ἐλάλησα ἐπ' αὐτούς

^39:43 καὶ κτηθήσονται ἔτι ἀγροὶ ἐν τη̨̃ γη̨̃ ἡ̨̃ σὺ λέγεις ἄβατός ἐστιν ἀπὸ ἀνθρώπων καὶ κτήνους καὶ παρεδόθησαν εἰς χει̃ρας Χαλδαίων

^39:44 καὶ κτήσονται ἀγροὺς ἐν ἀργυρίω̨ καὶ γράψεις βιβλίον καὶ σφραγιη̨̃ καὶ διαμαρτυρη̨̃ μάρτυρας ἐν γη̨̃ Βενιαμιν καὶ κύκλω̨ Ιερουσαλημ καὶ ἐν πόλεσιν Ιουδα καὶ ἐν πόλεσιν του̃ ὄρους καὶ ἐν πόλεσιν τη̃ς Σεφηλα καὶ ἐν πόλεσιν τη̃ς Ναγεβ ὅτι ἀποστρέψω τὰς ἀποικίας αὐτω̃ν

^40:1 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρὸς Ιερεμιαν δεύτερον καὶ αὐτὸς ἠ̃ν ἔτι δεδεμένος ἐν τη̨̃ αὐλη̨̃ τη̃ς φυλακη̃ς λέγων

^40:2 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ποιω̃ν γη̃ν καὶ πλάσσων αὐτὴν του̃ ἀνορθω̃σαι αὐτήν κύριος ὄνομα αὐτω̨̃

^40:3 κέκραξον πρός με καὶ ἀποκριθήσομαί σοι καὶ ἀπαγγελω̃ σοι μεγάλα καὶ ἰσχυρά ἃ οὐκ ἔγνως αὐτά

^40:4 ὅτι οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ περὶ οἴκων τη̃ς πόλεως ταύτης καὶ περὶ οἴκων βασιλέως Ιουδα τω̃ν καθη̨ρημένων εἰς χάρακας καὶ προμαχω̃νας

^40:5 του̃ μάχεσθαι πρὸς τοὺς Χαλδαίους καὶ πληρω̃σαι αὐτὴν τω̃ν νεκρω̃ν τω̃ν ἀνθρώπων οὓς ἐπάταξα ἐν ὀργη̨̃ μου καὶ ἐν θυμω̨̃ μου καὶ ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπ' αὐτω̃ν περὶ πασω̃ν τω̃ν πονηριω̃ν αὐτω̃ν

^40:6 ἰδοὺ ἐγὼ ἀνάγω αὐτη̨̃ συνούλωσιν καὶ ἴαμα καὶ φανερώσω αὐτοι̃ς εἰσακούειν καὶ ἰατρεύσω αὐτὴν καὶ ποιήσω αὐτοι̃ς εἰρήνην καὶ πίστιν

^40:7 καὶ ἐπιστρέψω τὴν ἀποικίαν Ιουδα καὶ τὴν ἀποικίαν Ισραηλ καὶ οἰκοδομήσω αὐτοὺς καθὼς τὸ πρότερον

^40:8 καὶ καθαριω̃ αὐτοὺς ἀπὸ πασω̃ν τω̃ν ἀδικιω̃ν αὐτω̃ν ὡ̃ν ἡμάρτοσάν μοι καὶ οὐ μὴ μνησθήσομαι ἁμαρτιω̃ν αὐτω̃ν ὡ̃ν ἥμαρτόν μοι καὶ ἀπέστησαν ἀπ' ἐμου̃

^40:9 καὶ ἔσται εἰς εὐφροσύνην καὶ εἰς αἴνεσιν καὶ εἰς μεγαλειότητα παντὶ τω̨̃ λαω̨̃ τη̃ς γη̃ς οἵτινες ἀκούσονται πάντα τὰ ἀγαθά ἃ ἐγὼ ποιήσω καὶ φοβηθήσονται καὶ πικρανθήσονται περὶ πάντων τω̃ν ἀγαθω̃ν καὶ περὶ πάσης τη̃ς εἰρήνης ἡ̃ς ἐγὼ ποιήσω αὐτοι̃ς

^40:10 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἔτι ἀκουσθήσεται ἐν τω̨̃ τόπω̨ τούτω̨ ὡ̨̃ ὑμει̃ς λέγετε ἔρημός ἐστιν ἀπὸ ἀνθρώπων καὶ κτηνω̃ν ἐν πόλεσιν Ιουδα καὶ ἔξωθεν Ιερουσαλημ ται̃ς ἠρημωμέναις παρὰ τὸ μὴ εἰ̃ναι ἄνθρωπον καὶ κτήνη

^40:11 φωνὴ εὐφροσύνης καὶ φωνὴ χαρμοσύνης φωνὴ νυμφίου καὶ φωνὴ νύμφης φωνὴ λεγόντων ἐξομολογει̃σθε κυρίω̨ παντοκράτορι ὅτι χρηστὸς κύριος ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃ καὶ εἰσοίσουσιν δω̃ρα εἰς οἰ̃κον κυρίου ὅτι ἀποστρέψω πα̃σαν τὴν ἀποικίαν τη̃ς γη̃ς ἐκείνης κατὰ τὸ πρότερον εἰ̃πεν κύριος

^40:12 οὕτως εἰ̃πεν κύριος τω̃ν δυνάμεων ἔτι ἔσται ἐν τω̨̃ τόπω̨ τούτω̨ τω̨̃ ἐρήμω̨ παρὰ τὸ μὴ εἰ̃ναι ἄνθρωπον καὶ κτη̃νος καὶ ἐν πάσαις ται̃ς πόλεσιν αὐτου̃ καταλύματα ποιμένων κοιταζόντων πρόβατα

^40:13 ἐν πόλεσιν τη̃ς ὀρεινη̃ς καὶ ἐν πόλεσιν τη̃ς Σεφηλα καὶ ἐν πόλεσιν τη̃ς Ναγεβ καὶ ἐν γη̨̃ Βενιαμιν καὶ ἐν ται̃ς κύκλω̨ Ιερουσαλημ καὶ ἐν πόλεσιν Ιουδα ἔτι παρελεύσεται πρόβατα ἐπὶ χει̃ρα ἀριθμου̃ντος εἰ̃πεν κύριος

^41:1 ὁ λόγος ὁ γενόμενος πρὸς Ιερεμιαν παρὰ κυρίου καὶ Ναβουχοδονοσορ βασιλεὺς Βαβυλω̃νος καὶ πα̃ν τὸ στρατόπεδον αὐτου̃ καὶ πα̃σα ἡ γη̃ ἀρχη̃ς αὐτου̃ ἐπολέμουν ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ ἐπὶ πάσας τὰς πόλεις Ιουδα λέγων

^41:2 οὕτως εἰ̃πεν κύριος βάδισον πρὸς Σεδεκιαν βασιλέα Ιουδα καὶ ἐρει̃ς αὐτω̨̃ οὕτως εἰ̃πεν κύριος παραδόσει παραδοθήσεται ἡ πόλις αὕτη εἰς χει̃ρας βασιλέως Βαβυλω̃νος καὶ συλλήμψεται αὐτὴν καὶ καύσει αὐτὴν ἐν πυρί

^41:3 καὶ σὺ οὐ μὴ σωθη̨̃ς ἐκ χειρὸς αὐτου̃ καὶ συλλήμψει συλλημφθήση̨ καὶ εἰς χει̃ρας αὐτου̃ δοθήση̨ καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτου̃ ὄψονται καὶ τὸ στόμα αὐτου̃ μετὰ του̃ στόματός σου λαλήσει καὶ εἰς Βαβυλω̃να εἰσελεύση̨

^41:4 ἀλλὰ ἄκουσον τὸν λόγον κυρίου Σεδεκια βασιλευ̃ Ιουδα οὕτως λέγει κύριος

^41:5 ἐν εἰρήνη̨ ἀποθανη̨̃ καὶ ὡς ἔκλαυσαν τοὺς πατέρας σου τοὺς βασιλεύσαντας πρότερόν σου κλαύσονται καὶ σὲ καὶ ὠ̃ αδων κόψονταί σε ὅτι λόγον ἐγὼ ἐλάλησα εἰ̃πεν κύριος

^41:6 καὶ ἐλάλησεν Ιερεμιας πρὸς τὸν βασιλέα Σεδεκιαν πάντας τοὺς λόγους τούτους ἐν Ιερουσαλημ

^41:7 καὶ ἡ δύναμις βασιλέως Βαβυλω̃νος ἐπολέμει ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ ἐπὶ τὰς πόλεις Ιουδα ἐπὶ Λαχις καὶ ἐπὶ Αζηκα ὅτι αὑ̃ται κατελείφθησαν ἐν πόλεσιν Ιουδα πόλεις ὀχυραί

^41:8 ὁ λόγος ὁ γενόμενος πρὸς Ιερεμιαν παρὰ κυρίου μετὰ τὸ συντελέσαι τὸν βασιλέα Σεδεκιαν διαθήκην πρὸς τὸν λαὸν του̃ καλέσαι ἄφεσιν

^41:9 του̃ ἐξαποστει̃λαι ἕκαστον τὸν παι̃δα αὐτου̃ καὶ ἕκαστον τὴν παιδίσκην αὐτου̃ τὸν Εβραι̃ον καὶ τὴν Εβραίαν ἐλευθέρους πρὸς τὸ μὴ δουλεύειν ἄνδρα ἐξ Ιουδα

^41:10 καὶ ἐπεστράφησαν πάντες οἱ μεγιστα̃νες καὶ πα̃ς ὁ λαὸς οἱ εἰσελθόντες ἐν τη̨̃ διαθήκη̨ του̃ ἀποστει̃λαι ἕκαστον τὸν παι̃δα αὐτου̃ καὶ ἕκαστον τὴν παιδίσκην αὐτου̃

^41:11 καὶ ἔωσαν αὐτοὺς εἰς παι̃δας καὶ παιδίσκας

^41:12 καὶ ἐγενήθη λόγος κυρίου πρὸς Ιερεμιαν λέγων

^41:13 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἐγὼ ἐθέμην διαθήκην πρὸς τοὺς πατέρας ὑμω̃ν ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἡ̨̃ ἐξειλάμην αὐτοὺς ἐκ γη̃ς Αἰγύπτου ἐξ οἴκου δουλείας λέγων

^41:14 ὅταν πληρωθη̨̃ ἓξ ἔτη ἀποστελει̃ς τὸν ἀδελφόν σου τὸν Εβραι̃ον ὃς πραθήσεταί σοι καὶ ἐργα̃ταί σοι ἓξ ἔτη καὶ ἐξαποστελει̃ς αὐτὸν ἐλεύθερον καὶ οὐκ ἤκουσάν μου καὶ οὐκ ἔκλιναν τὸ οὐ̃ς αὐτω̃ν

^41:15 καὶ ἐπέστρεψαν σήμερον ποιη̃σαι τὸ εὐθὲς πρὸ ὀφθαλμω̃ν μου του̃ καλέσαι ἄφεσιν ἕκαστον του̃ πλησίον αὐτου̃ καὶ συνετέλεσαν διαθήκην κατὰ πρόσωπόν μου ἐν τω̨̃ οἴκω̨ οὑ̃ ἐπεκλήθη τὸ ὄνομά μου ἐπ' αὐτω̨̃

^41:16 καὶ ἐπεστρέψατε καὶ ἐβεβηλώσατε τὸ ὄνομά μου του̃ ἐπιστρέψαι ἕκαστον τὸν παι̃δα αὐτου̃ καὶ ἕκαστον τὴν παιδίσκην αὐτου̃ οὓς ἐξαπεστείλατε ἐλευθέρους τη̨̃ ψυχη̨̃ αὐτω̃ν ὑμι̃ν εἰς παι̃δας καὶ παιδίσκας

^41:17 διὰ του̃το οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὑμει̃ς οὐκ ἠκούσατέ μου του̃ καλέσαι ἄφεσιν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτου̃ ἰδοὺ ἐγὼ καλω̃ ἄφεσιν ὑμι̃ν εἰς μάχαιραν καὶ εἰς τὸν θάνατον καὶ εἰς τὸν λιμὸν καὶ δώσω ὑμα̃ς εἰς διασπορὰν πάσαις ται̃ς βασιλείαις τη̃ς γη̃ς

^41:18 καὶ δώσω τοὺς ἄνδρας τοὺς παρεληλυθότας τὴν διαθήκην μου τοὺς μὴ στήσαντας τὴν διαθήκην μου ἣν ἐποίησαν κατὰ πρόσωπόν μου τὸν μόσχον ὃν ἐποίησαν ἐργάζεσθαι αὐτω̨̃

^41:19 τοὺς ἄρχοντας Ιουδα καὶ τοὺς δυνάστας καὶ τοὺς ἱερει̃ς καὶ τὸν λαόν

^41:20 καὶ δώσω αὐτοὺς τοι̃ς ἐχθροι̃ς αὐτω̃ν καὶ ἔσται τὰ θνησιμαι̃α αὐτω̃ν βρω̃σις τοι̃ς πετεινοι̃ς του̃ οὐρανου̃ καὶ τοι̃ς θηρίοις τη̃ς γη̃ς

^41:21 καὶ τὸν Σεδεκιαν βασιλέα τη̃ς Ιουδαίας καὶ τοὺς ἄρχοντας αὐτω̃ν δώσω εἰς χει̃ρας ἐχθρω̃ν αὐτω̃ν καὶ δύναμις βασιλέως Βαβυλω̃νος τοι̃ς ἀποτρέχουσιν ἀπ' αὐτω̃ν

^41:22 ἰδοὺ ἐγὼ συντάσσω φησὶν κύριος καὶ ἐπιστρέψω αὐτοὺς εἰς τὴν γη̃ν ταύτην καὶ πολεμήσουσιν ἐπ' αὐτὴν καὶ λήμψονται αὐτὴν καὶ κατακαύσουσιν αὐτὴν ἐν πυρὶ καὶ τὰς πόλεις Ιουδα καὶ δώσω αὐτὰς ἐρήμους ἀπὸ κατοικούντων

^42:1 ὁ λόγος ὁ γενόμενος πρὸς Ιερεμιαν παρὰ κυρίου ἐν ἡμέραις Ιωακιμ βασιλέως Ιουδα λέγων

^42:2 βάδισον εἰς οἰ̃κον Αρχαβιν καὶ ἄξεις αὐτοὺς εἰς οἰ̃κον κυρίου εἰς μίαν τω̃ν αὐλω̃ν καὶ ποτιει̃ς αὐτοὺς οἰ̃νον

^42:3 καὶ ἐξήγαγον τὸν Ιεζονιαν υἱὸν Ιερεμιν υἱου̃ Χαβασιν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτου̃ καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτου̃ καὶ πα̃σαν τὴν οἰκίαν Αρχαβιν

^42:4 καὶ εἰσήγαγον αὐτοὺς εἰς οἰ̃κον κυρίου εἰς τὸ παστοφόριον υἱω̃ν Ανανιου υἱου̃ Γοδολιου ἀνθρώπου του̃ θεου̃ ὅ ἐστιν ἐγγὺς του̃ οἴκου τω̃ν ἀρχόντων τω̃ν ἐπάνω του̃ οἴκου Μαασαιου υἱου̃ Σελωμ του̃ φυλάσσοντος τὴν αὐλήν

^42:5 καὶ ἔδωκα κατὰ πρόσωπον αὐτω̃ν κεράμιον οἴνου καὶ ποτήρια καὶ εἰ̃πα πίετε οἰ̃νον

^42:6 καὶ εἰ̃παν οὐ μὴ πίωμεν οἰ̃νον ὅτι Ιωναδαβ υἱὸς Ρηχαβ ὁ πατὴρ ἡμω̃ν ἐνετείλατο ἡμι̃ν λέγων οὐ μὴ πίητε οἰ̃νον ὑμει̃ς καὶ οἱ υἱοὶ ὑμω̃ν ἕως αἰω̃νος

^42:7 καὶ οἰκίαν οὐ μὴ οἰκοδομήσητε καὶ σπέρμα οὐ μὴ σπείρητε καὶ ἀμπελὼν οὐκ ἔσται ὑμι̃ν ὅτι ἐν σκηναι̃ς οἰκήσετε πάσας τὰς ἡμέρας ὑμω̃ν ὅπως ἂν ζήσητε ἡμέρας πολλὰς ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἐφ' ἡ̃ς διατρίβετε ὑμει̃ς ἐπ' αὐτη̃ς

^42:8 καὶ ἠκούσαμεν τη̃ς φωνη̃ς Ιωναδαβ του̃ πατρὸς ἡμω̃ν πρὸς τὸ μὴ πιει̃ν οἰ̃νον πάσας τὰς ἡμέρας ἡμω̃ν ἡμει̃ς καὶ αἱ γυναι̃κες ἡμω̃ν καὶ οἱ υἱοὶ ἡμω̃ν καὶ αἱ θυγατέρες ἡμω̃ν

^42:9 καὶ πρὸς τὸ μὴ οἰκοδομει̃ν οἰκίας του̃ κατοικει̃ν ἐκει̃ καὶ ἀμπελὼν καὶ ἀγρὸς καὶ σπέρμα οὐκ ἐγένετο ἡμι̃ν

^42:10 καὶ ὠ̨κήσαμεν ἐν σκηναι̃ς καὶ ἠκούσαμεν καὶ ἐποιήσαμεν κατὰ πάντα ἃ ἐνετείλατο ἡμι̃ν Ιωναδαβ ὁ πατὴρ ἡμω̃ν

^42:11 καὶ ἐγενήθη ὅτε ἀνέβη Ναβουχοδονοσορ ἐπὶ τὴν γη̃ν καὶ εἴπαμεν εἰσέλθατε καὶ εἰσέλθωμεν εἰς Ιερουσαλημ ἀπὸ προσώπου τη̃ς δυνάμεως τω̃ν Χαλδαίων καὶ ἀπὸ προσώπου τη̃ς δυνάμεως τω̃ν 'Ασσυρίων καὶ ὠ̨κου̃μεν ἐκει̃

^42:12 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων

^42:13 οὕτως λέγει κύριος πορεύου καὶ εἰπὸν ἀνθρώπω̨ Ιουδα καὶ τοι̃ς κατοικου̃σιν Ιερουσαλημ οὐ μὴ λάβητε παιδείαν του̃ ἀκούειν τοὺς λόγους μου

^42:14 ἔστησαν ῥη̃μα υἱοὶ Ιωναδαβ υἱου̃ Ρηχαβ ὃ ἐνετείλατο τοι̃ς τέκνοις αὐτου̃ πρὸς τὸ μὴ πιει̃ν οἰ̃νον καὶ οὐκ ἐπίοσαν καὶ ἐγὼ ἐλάλησα πρὸς ὑμα̃ς ὄρθρου καὶ ἐλάλησα καὶ οὐκ ἠκούσατε

^42:15 καὶ ἀπέστειλα πρὸς ὑμα̃ς τοὺς παι̃δάς μου τοὺς προφήτας λέγων ἀποστράφητε ἕκαστος ἀπὸ τη̃ς ὁδου̃ αὐτου̃ τη̃ς πονηρα̃ς καὶ βελτίω ποιήσατε τὰ ἐπιτηδεύματα ὑμω̃ν καὶ οὐ πορεύσεσθε ὀπίσω θεω̃ν ἑτέρων του̃ δουλεύειν αὐτοι̃ς καὶ οἰκήσετε ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἡ̃ς ἔδωκα ὑμι̃ν καὶ τοι̃ς πατράσιν ὑμω̃ν καὶ οὐκ ἐκλίνατε τὰ ὠ̃τα ὑμω̃ν καὶ οὐκ ἠκούσατε

^42:16 καὶ ἔστησαν υἱοὶ Ιωναδαβ υἱου̃ Ρηχαβ τὴν ἐντολὴν του̃ πατρὸς αὐτω̃ν ὁ δὲ λαὸς οὑ̃τος οὐκ ἤκουσάν μου

^42:17 διὰ του̃το οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἰδοὺ ἐγὼ φέρω ἐπὶ Ιουδαν καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας Ιερουσαλημ πάντα τὰ κακά ἃ ἐλάλησα ἐπ' αὐτούς

^42:18 διὰ του̃το οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἐπειδὴ ἤκουσαν υἱοὶ Ιωναδαβ υἱου̃ Ρηχαβ τὴν ἐντολὴν του̃ πατρὸς αὐτω̃ν ποιει̃ν καθότι ἐνετείλατο αὐτοι̃ς ὁ πατὴρ αὐτω̃ν

^42:19 οὐ μὴ ἐκλίπη̨ ἀνὴρ τω̃ν υἱω̃ν Ιωναδαβ υἱου̃ Ρηχαβ παρεστηκὼς κατὰ πρόσωπόν μου πάσας τὰς ἡμέρας τη̃ς γη̃ς

^43:1 καὶ ἐν τω̨̃ ἐνιαυτω̨̃ τω̨̃ τετάρτω̨ Ιωακιμ υἱου̃ Ιωσια βασιλέως Ιουδα ἐγενήθη λόγος κυρίου πρός με λέγων

^43:2 λαβὲ σεαυτω̨̃ χαρτίον βιβλίου καὶ γράψον ἐπ' αὐτου̃ πάντας τοὺς λόγους οὓς ἐχρημάτισα πρὸς σὲ ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ ἐπὶ Ιουδαν καὶ ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη ἀφ' ἡ̃ς ἡμέρας λαλήσαντός μου πρός σε ἀφ' ἡμερω̃ν Ιωσια βασιλέως Ιουδα καὶ ἕως τη̃ς ἡμέρας ταύτης

^43:3 ἴσως ἀκούσεται ὁ οἰ̃κος Ιουδα πάντα τὰ κακά ἃ ἐγὼ λογίζομαι ποιη̃σαι αὐτοι̃ς ἵνα ἀποστρέψωσιν ἀπὸ ὁδου̃ αὐτω̃ν τη̃ς πονηρα̃ς καὶ ἵλεως ἔσομαι ται̃ς ἀδικίαις αὐτω̃ν καὶ ται̃ς ἁμαρτίαις αὐτω̃ν

^43:4 καὶ ἐκάλεσεν Ιερεμιας τὸν Βαρουχ υἱὸν Νηριου καὶ ἔγραψεν ἀπὸ στόματος Ιερεμιου πάντας τοὺς λόγους κυρίου οὓς ἐχρημάτισεν πρὸς αὐτόν εἰς χαρτίον βιβλίου

^43:5 καὶ ἐνετείλατο Ιερεμιας τω̨̃ Βαρουχ λέγων ἐγὼ φυλάσσομαι οὐ μὴ δύνωμαι εἰσελθει̃ν εἰς οἰ̃κον κυρίου

^43:6 καὶ ἀναγνώση̨ ἐν τω̨̃ χαρτίω̨ τούτω̨ εἰς τὰ ὠ̃τα του̃ λαου̃ ἐν οἴκω̨ κυρίου ἐν ἡμέρα̨ νηστείας καὶ ἐν ὠσὶ παντὸς Ιουδα τω̃ν ἐρχομένων ἐκ πόλεως αὐτω̃ν ἀναγνώση̨ αὐτοι̃ς

^43:7 ἴσως πεσει̃ται ἔλεος αὐτω̃ν κατὰ πρόσωπον κυρίου καὶ ἀποστρέψουσιν ἐκ τη̃ς ὁδου̃ αὐτω̃ν τη̃ς πονηρα̃ς ὅτι μέγας ὁ θυμὸς καὶ ἡ ὀργὴ κυρίου ἣν ἐλάλησεν ἐπὶ τὸν λαὸν του̃τον

^43:8 καὶ ἐποίησεν Βαρουχ κατὰ πάντα ἃ ἐνετείλατο αὐτω̨̃ Ιερεμιας του̃ ἀναγνω̃ναι ἐν τω̨̃ βιβλίω̨ λόγους κυρίου ἐν οἴκω̨ κυρίου

^43:9 καὶ ἐγενήθη ἐν τω̨̃ ἔτει τω̨̃ ὀγδόω̨ βασιλει̃ Ιωακιμ τω̨̃ μηνὶ τω̨̃ ἐνάτω̨ ἐξεκκλησίασαν νηστείαν κατὰ πρόσωπον κυρίου πα̃ς ὁ λαὸς ἐν Ιερουσαλημ καὶ οἰ̃κος Ιουδα

^43:10 καὶ ἀνεγίνωσκε Βαρουχ ἐν τω̨̃ βιβλίω̨ τοὺς λόγους Ιερεμιου ἐν οἴκω̨ κυρίου ἐν οἴκω̨ Γαμαριου υἱου̃ Σαφαν του̃ γραμματέως ἐν τη̨̃ αὐλη̨̃ τη̨̃ ἐπάνω ἐν προθύροις πύλης του̃ οἴκου κυρίου τη̃ς καινη̃ς ἐν ὠσὶ παντὸς του̃ λαου̃

^43:11 καὶ ἤκουσεν Μιχαιας υἱὸς Γαμαριου υἱου̃ Σαφαν ἅπαντας τοὺς λόγους κυρίου ἐκ του̃ βιβλίου

^43:12 καὶ κατέβη εἰς οἰ̃κον του̃ βασιλέως εἰς τὸν οἰ̃κον του̃ γραμματέως καὶ ἰδοὺ ἐκει̃ πάντες οἱ ἄρχοντες ἐκάθηντο Ελισαμα ὁ γραμματεὺς καὶ Δαλαιας υἱὸς Σελεμιου καὶ Ελναθαν υἱὸς Ακχοβωρ καὶ Γαμαριας υἱὸς Σαφαν καὶ Σεδεκιας υἱὸς Ανανιου καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες

^43:13 καὶ ἀνήγγειλεν αὐτοι̃ς Μιχαιας πάντας τοὺς λόγους οὓς ἤκουσεν ἀναγινώσκοντος του̃ Βαρουχ εἰς τὰ ὠ̃τα του̃ λαου̃

^43:14 καὶ ἀπέστειλαν πάντες οἱ ἄρχοντες πρὸς Βαρουχ υἱὸν Νηριου τὸν Ιουδιν υἱὸν Ναθανιου υἱου̃ Σελεμιου υἱου̃ Χουσι λέγοντες τὸ χαρτίον ἐν ὡ̨̃ σὺ ἀναγινώσκεις ἐν αὐτω̨̃ ἐν ὠσὶ του̃ λαου̃ λαβὲ αὐτὸ εἰς τὴν χει̃ρά σου καὶ ἡ̃κε καὶ ἔλαβεν Βαρουχ τὸ χαρτίον καὶ κατέβη πρὸς αὐτούς

^43:15 καὶ εἰ̃παν αὐτω̨̃ πάλιν ἀνάγνωθι εἰς τὰ ὠ̃τα ἡμω̃ν καὶ ἀνέγνω Βαρουχ

^43:16 καὶ ἐγενήθη ὡς ἤκουσαν πάντας τοὺς λόγους συνεβουλεύσαντο ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτου̃ καὶ εἰ̃παν ἀναγγέλλοντες ἀναγγείλωμεν τω̨̃ βασιλει̃ ἅπαντας τοὺς λόγους τούτους

^43:17 καὶ τὸν Βαρουχ ἠρώτησαν λέγοντες πόθεν ἔγραψας πάντας τοὺς λόγους τούτους

^43:18 καὶ εἰ̃πεν Βαρουχ ἀπὸ στόματος αὐτου̃ ἀνήγγειλέν μοι Ιερεμιας πάντας τοὺς λόγους τούτους καὶ ἔγραφον ἐν βιβλίω̨

^43:19 καὶ εἰ̃παν τω̨̃ Βαρουχ βάδισον κατακρύβηθι σὺ καὶ Ιερεμιας ἄνθρωπος μὴ γνώτω που̃ ὑμει̃ς

^43:20 καὶ εἰση̃λθον πρὸς τὸν βασιλέα εἰς τὴν αὐλήν καὶ τὸ χαρτίον ἔδωκαν φυλάσσειν ἐν οἴκω̨ Ελισαμα καὶ ἀνήγγειλαν τω̨̃ βασιλει̃ πάντας τοὺς λόγους

^43:21 καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς τὸν Ιουδιν λαβει̃ν τὸ χαρτίον καὶ ἔλαβεν αὐτὸ ἐξ οἴκου Ελισαμα καὶ ἀνέγνω Ιουδιν εἰς τὰ ὠ̃τα του̃ βασιλέως καὶ εἰς τὰ ὠ̃τα πάντων τω̃ν ἀρχόντων τω̃ν ἑστηκότων περὶ τὸν βασιλέα

^43:22 καὶ ὁ βασιλεὺς ἐκάθητο ἐν οἴκω̨ χειμερινω̨̃ καὶ ἐσχάρα πυρὸς κατὰ πρόσωπον αὐτου̃

^43:23 καὶ ἐγενήθη ἀναγινώσκοντος Ιουδιν τρει̃ς σελίδας καὶ τέσσαρας ἀπέτεμνεν αὐτὰς τω̨̃ ξυρω̨̃ του̃ γραμματέως καὶ ἔρριπτεν εἰς τὸ πυ̃ρ τὸ ἐπὶ τη̃ς ἐσχάρας ἕως ἐξέλιπεν πα̃ς ὁ χάρτης εἰς τὸ πυ̃ρ τὸ ἐπὶ τη̃ς ἐσχάρας

^43:24 καὶ οὐκ ἐζήτησαν καὶ οὐ διέρρηξαν τὰ ἱμάτια αὐτω̃ν ὁ βασιλεὺς καὶ οἱ παι̃δες αὐτου̃ οἱ ἀκούοντες πάντας τοὺς λόγους τούτους

^43:25 καὶ Ελναθαν καὶ Γοδολιας καὶ Γαμαριας ὑπέθεντο τω̨̃ βασιλει̃ πρὸς τὸ μὴ κατακαυ̃σαι τὸ χαρτίον

^43:26 καὶ ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς τω̨̃ Ιερεμεηλ υἱω̨̃ του̃ βασιλέως καὶ τω̨̃ Σαραια υἱω̨̃ Εσριηλ συλλαβει̃ν τὸν Βαρουχ καὶ τὸν Ιερεμιαν καὶ κατεκρύβησαν

^43:27 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρὸς Ιερεμιαν μετὰ τὸ κατακαυ̃σαι τὸν βασιλέα τὸ χαρτίον πάντας τοὺς λόγους οὓς ἔγραψεν Βαρουχ ἀπὸ στόματος Ιερεμιου λέγων

^43:28 πάλιν λαβὲ σὺ χαρτίον ἕτερον καὶ γράψον πάντας τοὺς λόγους τοὺς ὄντας ἐπὶ του̃ χαρτίου οὓς κατέκαυσεν ὁ βασιλεὺς Ιωακιμ

^43:29 καὶ ἐρει̃ς οὕτως εἰ̃πεν κύριος σὺ κατέκαυσας τὸ χαρτίον του̃το λέγων διὰ τί ἔγραψας ἐπ' αὐτω̨̃ λέγων εἰσπορευόμενος εἰσπορεύσεται ὁ βασιλεὺς Βαβυλω̃νος καὶ ἐξολεθρεύσει τὴν γη̃ν ταύτην καὶ ἐκλείψει ἀπ' αὐτη̃ς ἄνθρωπος καὶ κτήνη

^43:30 διὰ του̃το οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἐπὶ Ιωακιμ βασιλέα Ιουδα οὐκ ἔσται αὐτω̨̃ καθήμενος ἐπὶ θρόνου Δαυιδ καὶ τὸ θνησιμαι̃ον αὐτου̃ ἔσται ἐρριμμένον ἐν τω̨̃ καύματι τη̃ς ἡμέρας καὶ ἐν τω̨̃ παγετω̨̃ τη̃ς νυκτός

^43:31 καὶ ἐπισκέψομαι ἐπ' αὐτὸν καὶ ἐπὶ τὸ γένος αὐτου̃ καὶ ἐπὶ τοὺς παι̃δας αὐτου̃ καὶ ἐπάξω ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας Ιερουσαλημ καὶ ἐπὶ γη̃ν Ιουδα πάντα τὰ κακά ἃ ἐλάλησα πρὸς αὐτοὺς καὶ οὐκ ἤκουσαν

^43:32 καὶ ἔλαβεν Βαρουχ χαρτίον ἕτερον καὶ ἔγραψεν ἐπ' αὐτω̨̃ ἀπὸ στόματος Ιερεμιου ἅπαντας τοὺς λόγους του̃ βιβλίου οὑ̃ κατέκαυσεν Ιωακιμ καὶ ἔτι προσετέθησαν αὐτω̨̃ λόγοι πλείονες ὡς οὑ̃τοι

^44:1 καὶ ἐβασίλευσεν Σεδεκιας υἱὸς Ιωσια ἀντὶ Ιωακιμ ὃν ἐβασίλευσεν Ναβουχοδονοσορ βασιλεύειν του̃ Ιουδα

^44:2 καὶ οὐκ ἤκουσεν αὐτὸς καὶ οἱ παι̃δες αὐτου̃ καὶ ὁ λαὸς τη̃ς γη̃ς τοὺς λόγους κυρίου οὓς ἐλάλησεν ἐν χειρὶ Ιερεμιου

^44:3 καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Σεδεκιας τὸν Ιωαχαλ υἱὸν Σελεμιου καὶ τὸν Σοφονιαν υἱὸν Μαασαιου τὸν ἱερέα πρὸς Ιερεμιαν λέγων πρόσευξαι δὴ περὶ ἡμω̃ν πρὸς κύριον

^44:4 καὶ Ιερεμιας ἠ̃λθεν καὶ διη̃λθεν διὰ μέσου τη̃ς πόλεως καὶ οὐκ ἔδωκαν αὐτὸν εἰς οἰ̃κον τη̃ς φυλακη̃ς

^44:5 καὶ δύναμις Φαραω ἐξη̃λθεν ἐξ Αἰγύπτου καὶ ἤκουσαν οἱ Χαλδαι̃οι τὴν ἀκοὴν αὐτω̃ν καὶ ἀνέβησαν ἀπὸ Ιερουσαλημ

^44:6 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρὸς Ιερεμιαν λέγων

^44:7 οὕτως εἰ̃πεν κύριος οὕτως ἐρει̃ς πρὸς βασιλέα Ιουδα τὸν ἀποστείλαντα πρὸς σὲ του̃ ἐκζητη̃σαί με ἰδοὺ δύναμις Φαραω ἡ ἐξελθου̃σα ὑμι̃ν εἰς βοήθειαν ἀποστρέψουσιν εἰς γη̃ν Αἰγύπτου

^44:8 καὶ ἀναστρέψουσιν αὐτοὶ οἱ Χαλδαι̃οι καὶ πολεμήσουσιν ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ συλλήμψονται αὐτὴν καὶ καύσουσιν αὐτὴν ἐν πυρί

^44:9 ὅτι οὕτως εἰ̃πεν κύριος μὴ ὑπολάβητε ται̃ς ψυχαι̃ς ὑμω̃ν λέγοντες ἀποτρέχοντες ἀπελεύσονται ἀφ' ἡμω̃ν οἱ Χαλδαι̃οι ὅτι οὐ μὴ ἀπέλθωσιν

^44:10 καὶ ἐὰν πατάξητε πα̃σαν δύναμιν τω̃ν Χαλδαίων τοὺς πολεμου̃ντας ὑμα̃ς καὶ καταλειφθω̃σίν τινες ἐκκεκεντημένοι ἕκαστος ἐν τω̨̃ τόπω̨ αὐτου̃ οὑ̃τοι ἀναστήσονται καὶ καύσουσιν τὴν πόλιν ταύτην ἐν πυρί

^44:11 καὶ ἐγένετο ὅτε ἀνέβη ἡ δύναμις τω̃ν Χαλδαίων ἀπὸ Ιερουσαλημ ἀπὸ προσώπου τη̃ς δυνάμεως Φαραω

^44:12 ἐξη̃λθεν Ιερεμιας ἀπὸ Ιερουσαλημ του̃ πορευθη̃ναι εἰς γη̃ν Βενιαμιν του̃ ἀγοράσαι ἐκει̃θεν ἐν μέσω̨ του̃ λαου̃

^44:13 καὶ ἐγένετο αὐτὸς ἐν πύλη̨ Βενιαμιν καὶ ἐκει̃ ἄνθρωπος παρ' ὡ̨̃ κατέλυεν Σαρουιας υἱὸς Σελεμιου υἱου̃ Ανανιου καὶ συνέλαβεν τὸν Ιερεμιαν λέγων πρὸς τοὺς Χαλδαίους σὺ φεύγεις

^44:14 καὶ εἰ̃πεν ψευ̃δος οὐκ εἰς τοὺς Χαλδαίους ἐγὼ φεύγω καὶ οὐκ ἤκουσεν αὐτου̃ καὶ συνέλαβεν Σαρουιας τὸν Ιερεμιαν καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν πρὸς τοὺς ἄρχοντας

^44:15 καὶ ἐπικράνθησαν οἱ ἄρχοντες ἐπὶ Ιερεμιαν καὶ ἐπάταξαν αὐτὸν καὶ ἀπέστειλαν αὐτὸν εἰς τὴν οἰκίαν Ιωναθαν του̃ γραμματέως ὅτι ταύτην ἐποίησαν εἰς οἰκίαν φυλακη̃ς

^44:16 καὶ ἠ̃λθεν Ιερεμιας εἰς οἰκίαν του̃ λάκκου καὶ εἰς τὴν χερεθ καὶ ἐκάθισεν ἐκει̃ ἡμέρας πολλάς

^44:17 καὶ ἀπέστειλεν Σεδεκιας καὶ ἐκάλεσεν αὐτόν καὶ ἠρώτα αὐτὸν ὁ βασιλεὺς κρυφαίως εἰπει̃ν εἰ ἔστιν λόγος παρὰ κυρίου καὶ εἰ̃πεν ἔστιν εἰς χει̃ρας βασιλέως Βαβυλω̃νος παραδοθήση̨

^44:18 καὶ εἰ̃πεν Ιερεμιας τω̨̃ βασιλει̃ τί ἠδίκησά σε καὶ τοὺς παι̃δάς σου καὶ τὸν λαὸν του̃τον ὅτι σὺ δίδως με εἰς οἰκίαν φυλακη̃ς

^44:19 καὶ που̃ εἰσιν οἱ προφη̃ται ὑμω̃ν οἱ προφητεύσαντες ὑμι̃ν λέγοντες ὅτι οὐ μὴ ἔλθη̨ βασιλεὺς Βαβυλω̃νος ἐπὶ τὴν γη̃ν ταύτην

^44:20 καὶ νυ̃ν κύριε βασιλευ̃ πεσέτω τὸ ἔλεός μου κατὰ πρόσωπόν σου καὶ τί ἀποστρέφεις με εἰς οἰκίαν Ιωναθαν του̃ γραμματέως καὶ οὐ μὴ ἀποθάνω ἐκει̃

^44:21 καὶ συνέταξεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἐνεβάλοσαν αὐτὸν εἰς οἰκίαν τη̃ς φυλακη̃ς καὶ ἐδίδοσαν αὐτω̨̃ ἄρτον ἕνα τη̃ς ἡμέρας ἔξωθεν οὑ̃ πέσσουσιν ἕως ἐξέλιπον οἱ ἄρτοι ἐκ τη̃ς πόλεως καὶ ἐκάθισεν Ιερεμιας ἐν τη̨̃ αὐλη̨̃ τη̃ς φυλακη̃ς

^45:1 καὶ ἤκουσεν Σαφατιας υἱὸς Μαθαν καὶ Γοδολιας υἱὸς Πασχωρ καὶ Ιωαχαλ υἱὸς Σελεμιου τοὺς λόγους οὓς ἐλάλει Ιερεμιας ἐπὶ τὸν λαὸν λέγων

^45:2 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὁ κατοικω̃ν ἐν τη̨̃ πόλει ταύτη̨ ἀποθανει̃ται ἐν ῥομφαία̨ καὶ ἐν λιμω̨̃ καὶ ὁ ἐκπορευόμενος πρὸς τοὺς Χαλδαίους ζήσεται καὶ ἔσται ἡ ψυχὴ αὐτου̃ εἰς εὕρεμα καὶ ζήσεται

^45:3 ὅτι οὕτως εἰ̃πεν κύριος παραδιδομένη παραδοθήσεται ἡ πόλις αὕτη εἰς χει̃ρας δυνάμεως βασιλέως Βαβυλω̃νος καὶ συλλήμψεται αὐτήν

^45:4 καὶ εἰ̃παν τω̨̃ βασιλει̃ ἀναιρεθήτω δὴ ὁ ἄνθρωπος ἐκει̃νος ὅτι αὐτὸς ἐκλύει τὰς χει̃ρας τω̃ν ἀνθρώπων τω̃ν πολεμούντων τω̃ν καταλειπομένων ἐν τη̨̃ πόλει καὶ τὰς χει̃ρας παντὸς του̃ λαου̃ λαλω̃ν πρὸς αὐτοὺς κατὰ τοὺς λόγους τούτους ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὑ̃τος οὐ χρησμολογει̃ εἰρήνην τω̨̃ λαω̨̃ τούτω̨ ἀλλ' ἢ πονηρά

^45:5 καὶ εἰ̃πεν ὁ βασιλεύς ἰδοὺ αὐτὸς ἐν χερσὶν ὑμω̃ν ὅτι οὐκ ἠδύνατο ὁ βασιλεὺς πρὸς αὐτούς

^45:6 καὶ ἔρριψαν αὐτὸν εἰς τὸν λάκκον Μελχιου υἱου̃ του̃ βασιλέως ὃς ἠ̃ν ἐν τη̨̃ αὐλη̨̃ τη̃ς φυλακη̃ς καὶ ἐχάλασαν αὐτὸν εἰς τὸν λάκκον καὶ ἐν τω̨̃ λάκκω̨ οὐκ ἠ̃ν ὕδωρ ἀλλ' ἢ βόρβορος καὶ ἠ̃ν ἐν τω̨̃ βορβόρω̨

^45:7 καὶ ἤκουσεν Αβδεμελεχ ὁ Αἰθίοψ καὶ αὐτὸς ἐν οἰκία̨ του̃ βασιλέως ὅτι ἔδωκαν Ιερεμιαν εἰς τὸν λάκκον καὶ ὁ βασιλεὺς ἠ̃ν ἐν τη̨̃ πύλη̨ Βενιαμιν

^45:8 καὶ ἐξη̃λθεν πρὸς αὐτὸν καὶ ἐλάλησεν πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἰ̃πεν

^45:9 ἐπονηρεύσω ἃ ἐποίησας του̃ ἀποκτει̃ναι τὸν ἄνθρωπον του̃τον ἀπὸ προσώπου του̃ λιμου̃ ὅτι οὐκ εἰσὶν ἔτι ἄρτοι ἐν τη̨̃ πόλει

^45:10 καὶ ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς τω̨̃ Αβδεμελεχ λέγων λαβὲ εἰς τὰς χει̃ράς σου ἐντευ̃θεν τριάκοντα ἀνθρώπους καὶ ἀνάγαγε αὐτὸν ἐκ του̃ λάκκου ἵνα μὴ ἀποθάνη̨

^45:11 καὶ ἔλαβεν Αβδεμελεχ τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰση̃λθεν εἰς τὴν οἰκίαν του̃ βασιλέως τὴν ὑπόγειον καὶ ἔλαβεν ἐκει̃θεν παλαιὰ ῥάκη καὶ παλαιὰ σχοινία καὶ ἔρριψεν αὐτὰ πρὸς Ιερεμιαν εἰς τὸν λάκκον

^45:12 καὶ εἰ̃πεν ταυ̃τα θὲς ὑποκάτω τω̃ν σχοινίων καὶ ἐποίησεν Ιερεμιας οὕτως

^45:13 καὶ εἵλκυσαν αὐτὸν τοι̃ς σχοινίοις καὶ ἀνήγαγον αὐτὸν ἐκ του̃ λάκκου καὶ ἐκάθισεν Ιερεμιας ἐν τη̨̃ αὐλη̨̃ τη̃ς φυλακη̃ς

^45:14 καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸν πρὸς ἑαυτὸν εἰς οἰκίαν ασελισι τὴν ἐν οἴκω̨ κυρίου καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὁ βασιλεύς ἐρωτήσω σε λόγον καὶ μὴ δὴ κρύψη̨ς ἀπ' ἐμου̃ ῥη̃μα

^45:15 καὶ εἰ̃πεν Ιερεμιας τω̨̃ βασιλει̃ ἐὰν ἀναγγείλω σοι οὐχὶ θανάτω̨ με θανατώσεις καὶ ἐὰν συμβουλεύσω σοι οὐ μὴ ἀκούση̨ς μου

^45:16 καὶ ὤμοσεν αὐτω̨̃ ὁ βασιλεὺς λέγων ζη̨̃ κύριος ὃς ἐποίησεν ἡμι̃ν τὴν ψυχὴν ταύτην εἰ ἀποκτενω̃ σε καὶ εἰ δώσω σε εἰς χει̃ρας τω̃ν ἀνθρώπων τούτων

^45:17 καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ Ιερεμιας οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἐὰν ἐξελθὼν ἐξέλθη̨ς πρὸς ἡγεμόνας βασιλέως Βαβυλω̃νος καὶ ζήσεται ἡ ψυχή σου καὶ ἡ πόλις αὕτη οὐ μὴ κατακαυθη̨̃ ἐν πυρί καὶ ζήση̨ σὺ καὶ ἡ οἰκία σου

^45:18 καὶ ἐὰν μὴ ἐξέλθη̨ς δοθήσεται ἡ πόλις αὕτη εἰς χει̃ρας τω̃ν Χαλδαίων καὶ καύσουσιν αὐτὴν ἐν πυρί καὶ σὺ οὐ μὴ σωθη̨̃ς

^45:19 καὶ εἰ̃πεν ὁ βασιλεὺς τω̨̃ Ιερεμια ἐγὼ λόγον ἔχω τω̃ν Ιουδαίων τω̃ν πεφευγότων πρὸς τοὺς Χαλδαίους μὴ δώσειν με εἰς χει̃ρας αὐτω̃ν καὶ καταμωκήσονταί μου

^45:20 καὶ εἰ̃πεν Ιερεμιας οὐ μὴ παραδω̃σίν σε ἄκουσον τὸν λόγον κυρίου ὃν ἐγὼ λέγω πρὸς σέ καὶ βέλτιον ἔσται σοι καὶ ζήσεται ἡ ψυχή σου

^45:21 καὶ εἰ μὴ θέλεις σὺ ἐξελθει̃ν οὑ̃τος ὁ λόγος ὃν ἔδειξέν μοι κύριος

^45:22 καὶ ἰδοὺ πα̃σαι αἱ γυναι̃κες αἱ καταλειφθει̃σαι ἐν οἰκία̨ βασιλέως Ιουδα ἐξήγοντο πρὸς ἄρχοντας βασιλέως Βαβυλω̃νος καὶ αὑ̃ται ἔλεγον ἠπάτησάν σε καὶ δυνήσονταί σοι ἄνδρες εἰρηνικοί σου καὶ καταλύσουσιν ἐν ὀλισθήμασιν πόδας σου ἀπέστρεψαν ἀπὸ σου̃

^45:23 καὶ τὰς γυναι̃κάς σου καὶ τὰ τέκνα σου ἐξάξουσιν πρὸς τοὺς Χαλδαίους καὶ σὺ οὐ μὴ σωθη̨̃ς ὅτι ἐν χειρὶ βασιλέως Βαβυλω̃νος συλλημφθήση̨ καὶ ἡ πόλις αὕτη κατακαυθήσεται

^45:24 καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὁ βασιλεύς ἄνθρωπος μὴ γνώτω ἐκ τω̃ν λόγων τούτων καὶ σὺ οὐ μὴ ἀποθάνη̨ς

^45:25 καὶ ἐὰν ἀκούσωσιν οἱ ἄρχοντες ὅτι ἐλάλησά σοι καὶ ἔλθωσιν πρὸς σὲ καὶ εἴπωσίν σοι ἀνάγγειλον ἡμι̃ν τί ἐλάλησέν σοι ὁ βασιλεύς μὴ κρύψη̨ς ἀφ' ἡμω̃ν καὶ οὐ μὴ ἀνέλωμέν σε καὶ τί ἐλάλησεν πρὸς σὲ ὁ βασιλεύς

^45:26 καὶ ἐρει̃ς αὐτοι̃ς ῥίπτω ἐγὼ τὸ ἔλεός μου κατ' ὀφθαλμοὺς του̃ βασιλέως πρὸς τὸ μὴ ἀποστρέψαι με εἰς οἰκίαν Ιωναθαν ἀποθανει̃ν ἐκει̃

^45:27 καὶ ἤλθοσαν πάντες οἱ ἄρχοντες πρὸς Ιερεμιαν καὶ ἠρώτησαν αὐτόν καὶ ἀνήγγειλεν αὐτοι̃ς κατὰ πάντας τοὺς λόγους τούτους οὓς ἐνετείλατο αὐτω̨̃ ὁ βασιλεύς καὶ ἀπεσιώπησαν ὅτι οὐκ ἠκούσθη λόγος κυρίου

^45:28 καὶ ἐκάθισεν Ιερεμιας ἐν τη̨̃ αὐλη̨̃ τη̃ς φυλακη̃ς ἕως χρόνου οὑ̃ συνελήμφθη Ιερουσαλημ

^46:1 καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ ἔτει τω̨̃ ἐνάτω̨ του̃ Σεδεκια βασιλέως Ιουδα ἐν τω̨̃ μηνὶ τω̨̃ δεκάτω̨ παρεγένετο Ναβουχοδονοσορ βασιλεὺς Βαβυλω̃νος καὶ πα̃σα ἡ δύναμις αὐτου̃ ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ ἐπολιόρκουν αὐτήν

^46:2 καὶ ἐν τω̨̃ ἑνδεκάτω̨ ἔτει του̃ Σεδεκια ἐν τω̨̃ μηνὶ τω̨̃ τετάρτω̨ ἐνάτη̨ του̃ μηνὸς ἐρράγη ἡ πόλις

^46:3 καὶ εἰση̃λθον πάντες οἱ ἡγεμόνες βασιλέως Βαβυλω̃νος καὶ ἐκάθισαν ἐν πύλη̨ τη̨̃ μέση̨ Ναργαλασαρ καὶ Σαμαγωθ καὶ Ναβουσαχαρ καὶ Ναβουσαρις καὶ Ναγαργασνασερ Ραβαμαγ καὶ οἱ κατάλοιποι ἡγεμόνες βασιλέως Βαβυλω̃νος

^46:14 καὶ ἀπέστειλαν καὶ ἔλαβον τὸν Ιερεμιαν ἐξ αὐλη̃ς τη̃ς φυλακη̃ς καὶ ἔδωκαν αὐτὸν πρὸς τὸν Γοδολιαν υἱὸν Αχικαμ υἱου̃ Σαφαν καὶ ἐξήγαγον αὐτόν καὶ ἐκάθισεν ἐν μέσω̨ του̃ λαου̃

^46:15 καὶ πρὸς Ιερεμιαν ἐγένετο λόγος κυρίου ἐν τη̨̃ αὐλη̨̃ τη̃ς φυλακη̃ς λέγων

^46:16 πορεύου καὶ εἰπὸν πρὸς Αβδεμελεχ τὸν Αἰθίοπα οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἰδοὺ ἐγὼ φέρω τοὺς λόγους μου ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην εἰς κακὰ καὶ οὐκ εἰς ἀγαθά

^46:17 καὶ σώσω σε ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ καὶ οὐ μὴ δώσω σε εἰς χει̃ρας τω̃ν ἀνθρώπων ὡ̃ν σὺ φοβη̨̃ ἀπὸ προσώπου αὐτω̃ν

^46:18 ὅτι σώ̨ζων σώσω σε καὶ ἐν ῥομφαία̨ οὐ μὴ πέση̨ς καὶ ἔσται ἡ ψυχή σου εἰς εὕρεμα ὅτι ἐπεποίθεις ἐπ' ἐμοί φησὶν κύριος

^47:1 ὁ λόγος ὁ γενόμενος παρὰ κυρίου πρὸς Ιερεμιαν ὕστερον μετὰ τὸ ἀποστει̃λαι αὐτὸν Ναβουζαρδαν τὸν ἀρχιμάγειρον τὸν ἐκ Δαμαν ἐν τω̨̃ λαβει̃ν αὐτὸν ἐν χειροπέδαις ἐν μέσω̨ ἀποικίας Ιουδα τω̃ν ἠγμένων εἰς Βαβυλω̃να

^47:2 καὶ ἔλαβεν αὐτὸν ὁ ἀρχιμάγειρος καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ κύριος ὁ θεός σου ἐλάλησεν τὰ κακὰ ταυ̃τα ἐπὶ τὸν τόπον του̃τον

^47:3 καὶ ἐποίησεν κύριος ὅτι ἡμάρτετε αὐτω̨̃ καὶ οὐκ ἠκούσατε αὐτου̃ τη̃ς φωνη̃ς

^47:4 ἰδοὺ ἔλυσά σε ἀπὸ τω̃ν χειροπέδων τω̃ν ἐπὶ τὰς χει̃ράς σου εἰ καλὸν ἐναντίον σου ἐλθει̃ν μετ' ἐμου̃ εἰς Βαβυλω̃να ἡ̃κε καὶ θήσω τοὺς ὀφθαλμούς μου ἐπὶ σέ

^47:5 εἰ δὲ μή ἀπότρεχε καὶ ἀνάστρεψον πρὸς Γοδολιαν υἱὸν Αχικαμ υἱου̃ Σαφαν ὃν κατέστησεν βασιλεὺς Βαβυλω̃νος ἐν γη̨̃ Ιουδα καὶ οἴκησον μετ' αὐτου̃ ἐν μέσω̨ του̃ λαου̃ ἐν γη̨̃ Ιουδα εἰς ἅπαντα τὰ ἀγαθὰ ἐν ὀφθαλμοι̃ς σου του̃ πορευθη̃ναι πορεύου καὶ ἔδωκεν αὐτω̨̃ ὁ ἀρχιμάγειρος δω̃ρα καὶ ἀπέστειλεν αὐτόν

^47:6 καὶ ἠ̃λθεν πρὸς Γοδολιαν εἰς Μασσηφα καὶ ἐκάθισεν ἐν μέσω̨ του̃ λαου̃ του̃ καταλειφθέντος ἐν τη̨̃ γη̨̃

^47:7 καὶ ἤκουσαν πάντες οἱ ἡγεμόνες τη̃ς δυνάμεως τη̃ς ἐν ἀγρω̨̃ αὐτοὶ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτω̃ν ὅτι κατέστησεν βασιλεὺς Βαβυλω̃νος τὸν Γοδολιαν ἐν τη̨̃ γη̨̃ καὶ παρεκατέθετο αὐτω̨̃ ἄνδρας καὶ γυναι̃κας αὐτω̃ν οὓς οὐκ ἀπώ̨κισεν εἰς Βαβυλω̃να

^47:8 καὶ ἠ̃λθεν πρὸς Γοδολιαν εἰς Μασσηφα Ισμαηλ υἱὸς Ναθανιου καὶ Ιωαναν υἱὸς Καρηε καὶ Σαραιας υἱὸς Θαναεμεθ καὶ υἱοὶ Ωφε του̃ Νετωφατι καὶ Ιεζονιας υἱὸς του̃ Μοχατι αὐτοὶ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτω̃ν

^47:9 καὶ ὤμοσεν αὐτοι̃ς Γοδολιας καὶ τοι̃ς ἀνδράσιν αὐτω̃ν λέγων μὴ φοβηθη̃τε ἀπὸ προσώπου τω̃ν παίδων τω̃ν Χαλδαίων κατοικήσατε ἐν τη̨̃ γη̨̃ καὶ ἐργάσασθε τω̨̃ βασιλει̃ Βαβυλω̃νος καὶ βέλτιον ἔσται ὑμι̃ν

^47:10 καὶ ἰδοὺ ἐγὼ κάθημαι ἐναντίον ὑμω̃ν εἰς Μασσηφα στη̃ναι κατὰ πρόσωπον τω̃ν Χαλδαίων οἳ ἂν ἔλθωσιν ἐφ' ὑμα̃ς καὶ ὑμει̃ς συναγάγετε οἰ̃νον καὶ ὀπώραν καὶ συναγάγετε ἔλαιον καὶ βάλετε εἰς τὰ ἀγγει̃α ὑμω̃ν καὶ οἰκήσατε ἐν ται̃ς πόλεσιν αἱ̃ς κατεκρατήσατε

^47:11 καὶ πάντες οἱ Ιουδαι̃οι οἱ ἐν γη̨̃ Μωαβ καὶ ἐν υἱοι̃ς Αμμων καὶ οἱ ἐν τη̨̃ Ιδουμαία̨ καὶ οἱ ἐν πάση̨ τη̨̃ γη̨̃ ἤκουσαν ὅτι ἔδωκεν βασιλεὺς Βαβυλω̃νος κατάλειμμα τω̨̃ Ιουδα καὶ ὅτι κατέστησεν ἐπ' αὐτοὺς τὸν Γοδολιαν υἱὸν Αχικαμ

^47:12 καὶ ἠ̃λθον πρὸς Γοδολιαν εἰς γη̃ν Ιουδα εἰς Μασσηφα καὶ συνήγαγον οἰ̃νον καὶ ὀπώραν πολλὴν σφόδρα καὶ ἔλαιον

^47:13 καὶ Ιωαναν υἱὸς Καρηε καὶ πάντες οἱ ἡγεμόνες τη̃ς δυνάμεως οἱ ἐν τοι̃ς ἀγροι̃ς ἠ̃λθον πρὸς Γοδολιαν εἰς Μασσηφα

^47:14 καὶ εἰ̃παν αὐτω̨̃ εἰ γνώσει γινώσκεις ὅτι Βελισα βασιλεὺς υἱω̃ν Αμμων ἀπέστειλεν πρὸς σὲ τὸν Ισμαηλ πατάξαι σου ψυχήν καὶ οὐκ ἐπίστευσεν αὐτοι̃ς Γοδολιας

^47:15 καὶ Ιωαναν εἰ̃πεν τω̨̃ Γοδολια κρυφαίως ἐν Μασσηφα πορεύσομαι δὴ καὶ πατάξω τὸν Ισμαηλ καὶ μηθεὶς γνώτω μὴ πατάξη̨ σου ψυχὴν καὶ διασπαρη̨̃ πα̃ς Ιουδα οἱ συνηγμένοι πρὸς σὲ καὶ ἀπολου̃νται οἱ κατάλοιποι Ιουδα

^47:16 καὶ εἰ̃πεν Γοδολιας πρὸς Ιωαναν μὴ ποιήση̨ς τὸ πρα̃γμα του̃το ὅτι ψευδη̃ σὺ λέγεις περὶ Ισμαηλ

^48:1 καὶ ἐγένετο τω̨̃ μηνὶ τω̨̃ ἑβδόμω̨ ἠ̃λθεν Ισμαηλ υἱὸς Ναθανιου υἱου̃ Ελασα ἀπὸ γένους του̃ βασιλέως καὶ δέκα ἄνδρες μετ' αὐτου̃ πρὸς Γοδολιαν εἰς Μασσηφα καὶ ἔφαγον ἐκει̃ ἄρτον ἅμα

^48:2 καὶ ἀνέστη Ισμαηλ καὶ οἱ δέκα ἄνδρες οἳ ἠ̃σαν μετ' αὐτου̃ καὶ ἐπάταξαν τὸν Γοδολιαν ὃν κατέστησεν βασιλεὺς Βαβυλω̃νος ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^48:3 καὶ πάντας τοὺς Ιουδαίους τοὺς ὄντας μετ' αὐτου̃ ἐν Μασσηφα καὶ πάντας τοὺς Χαλδαίους τοὺς εὑρεθέντας ἐκει̃

^48:4 καὶ ἐγένετο τη̨̃ ἡμέρα̨ τη̨̃ δευτέρα̨ πατάξαντος αὐτου̃ τὸν Γοδολιαν καὶ ἄνθρωπος οὐκ ἔγνω

^48:5 καὶ ἤλθοσαν ἄνδρες ἀπὸ Συχεμ καὶ ἀπὸ Σαλημ καὶ ἀπὸ Σαμαρείας ὀγδοήκοντα ἄνδρες ἐξυρημένοι πώγωνας καὶ διερρηγμένοι τὰ ἱμάτια καὶ κοπτόμενοι καὶ μαναα καὶ λίβανος ἐν χερσὶν αὐτω̃ν του̃ εἰσενεγκει̃ν εἰς οἰ̃κον κυρίου

^48:6 καὶ ἐξη̃λθεν εἰς ἀπάντησιν αὐτοι̃ς Ισμαηλ αὐτοὶ ἐπορεύοντο καὶ ἔκλαιον καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς εἰσέλθετε πρὸς Γοδολιαν

^48:7 καὶ ἐγένετο εἰσελθόντων αὐτω̃ν εἰς τὸ μέσον τη̃ς πόλεως ἔσφαξεν αὐτοὺς εἰς τὸ φρέαρ

^48:8 καὶ δέκα ἄνδρες εὑρέθησαν ἐκει̃ καὶ εἰ̃παν τω̨̃ Ισμαηλ μὴ ἀνέλη̨ς ἡμα̃ς ὅτι εἰσὶν ἡμι̃ν θησαυροὶ ἐν ἀγρω̨̃ πυροὶ καὶ κριθαί μέλι καὶ ἔλαιον καὶ παρη̃λθεν καὶ οὐκ ἀνει̃λεν αὐτοὺς ἐν μέσω̨ τω̃ν ἀδελφω̃ν αὐτω̃ν

^48:9 καὶ τὸ φρέαρ εἰς ὃ ἔρριψεν ἐκει̃ Ισμαηλ πάντας οὓς ἐπάταξεν φρέαρ μέγα του̃τό ἐστιν ὃ ἐποίησεν ὁ βασιλεὺς Ασα ἀπὸ προσώπου Βαασα βασιλέως Ισραηλ του̃το ἐνέπλησεν Ισμαηλ τραυματιω̃ν

^48:10 καὶ ἀπέστρεψεν Ισμαηλ πάντα τὸν λαὸν τὸν καταλειφθέντα εἰς Μασσηφα καὶ τὰς θυγατέρας του̃ βασιλέως ἃς παρεκατέθετο ὁ ἀρχιμάγειρος τω̨̃ Γοδολια υἱω̨̃ Αχικαμ καὶ ὤ̨χετο εἰς τὸ πέραν υἱω̃ν Αμμων

^48:11 καὶ ἤκουσεν Ιωαναν υἱὸς Καρηε καὶ πάντες οἱ ἡγεμόνες τη̃ς δυνάμεως οἱ μετ' αὐτου̃ πάντα τὰ κακά ἃ ἐποίησεν Ισμαηλ

^48:12 καὶ ἤγαγον ἅπαν τὸ στρατόπεδον αὐτω̃ν καὶ ὤ̨χοντο πολεμει̃ν αὐτὸν καὶ εὑ̃ρον αὐτὸν ἐπὶ ὕδατος πολλου̃ ἐν Γαβαων

^48:13 καὶ ἐγένετο ὅτε εἰ̃δον πα̃ς ὁ λαὸς ὁ μετὰ Ισμαηλ τὸν Ιωαναν καὶ τοὺς ἡγεμόνας τη̃ς δυνάμεως τη̃ς μετ' αὐτου̃

^48:14 καὶ ἀνέστρεψαν πρὸς Ιωαναν

^48:15 καὶ Ισμαηλ ἐσώθη σὺν ὀκτὼ ἀνθρώποις καὶ ὤ̨χετο πρὸς τοὺς υἱοὺς Αμμων

^48:16 καὶ ἔλαβεν Ιωαναν καὶ πάντες οἱ ἡγεμόνες τη̃ς δυνάμεως οἱ μετ' αὐτου̃ πάντας τοὺς καταλοίπους του̃ λαου̃ οὕς ἀπέστρεψεν ἀπὸ Ισμαηλ δυνατοὺς ἄνδρας ἐν πολέμω̨ καὶ τὰς γυναι̃κας καὶ τὰ λοιπὰ καὶ τοὺς εὐνούχους οὓς ἀπέστρεψεν ἀπὸ Γαβαων

^48:17 καὶ ὤ̨χοντο καὶ ἐκάθισαν ἐν Γαβηρωθ-χαμααμ τὴν πρὸς Βηθλεεμ του̃ πορευθη̃ναι εἰσελθει̃ν εἰς Αἴγυπτον

^48:18 ἀπὸ προσώπου τω̃ν Χαλδαίων ὅτι ἐφοβήθησαν ἀπὸ προσώπου αὐτω̃ν ὅτι ἐπάταξεν Ισμαηλ τὸν Γοδολιαν ὃν κατέστησεν βασιλεὺς Βαβυλω̃νος ἐν τη̨̃ γη̨̃

^49:1 καὶ προση̃λθον πάντες οἱ ἡγεμόνες τη̃ς δυνάμεως καὶ Ιωαναν καὶ Αζαριας υἱὸς Μαασαιου καὶ πα̃ς ὁ λαὸς ἀπὸ μικρου̃ ἕως μεγάλου

^49:2 πρὸς Ιερεμιαν τὸν προφήτην καὶ εἰ̃παν αὐτω̨̃ πεσέτω δὴ τὸ ἔλεος ἡμω̃ν κατὰ πρόσωπόν σου καὶ πρόσευξαι πρὸς κύριον τὸν θεόν σου περὶ τω̃ν καταλοίπων τούτων ὅτι κατελείφθημεν ὀλίγοι ἀπὸ πολλω̃ν καθὼς οἱ ὀφθαλμοί σου βλέπουσιν

^49:3 καὶ ἀναγγειλάτω ἡμι̃ν κύριος ὁ θεός σου τὴν ὁδόν ἡ̨̃ πορευσόμεθα ἐν αὐτη̨̃ καὶ λόγον ὃν ποιήσομεν

^49:4 καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς Ιερεμιας ἤκουσα ἰδοὺ ἐγὼ προσεύξομαι πρὸς κύριον τὸν θεὸν ἡμω̃ν κατὰ τοὺς λόγους ὑμω̃ν καὶ ἔσται ὁ λόγος ὃν ἂν ἀποκριθήσεται κύριος ἀναγγελω̃ ὑμι̃ν οὐ μὴ κρύψω ἀφ' ὑμω̃ν ῥη̃μα

^49:5 καὶ αὐτοὶ εἰ̃παν τω̨̃ Ιερεμια ἔστω κύριος ἐν ἡμι̃ν εἰς μάρτυρα δίκαιον καὶ πιστόν εἰ μὴ κατὰ πάντα τὸν λόγον ὃν ἂν ἀποστείλη̨ σε κύριος πρὸς ἡμα̃ς οὕτως ποιήσομεν

^49:6 καὶ ἐὰν ἀγαθὸν καὶ ἐὰν κακόν τὴν φωνὴν κυρίου του̃ θεου̃ ἡμω̃ν οὑ̃ ἡμει̃ς ἀποστέλλομέν σε πρὸς αὐτόν ἀκουσόμεθα ἵνα βέλτιον ἡμι̃ν γένηται ὅτι ἀκουσόμεθα τη̃ς φωνη̃ς κυρίου του̃ θεου̃ ἡμω̃ν

^49:7 καὶ ἐγενήθη μετὰ δέκα ἡμέρας ἐγενήθη λόγος κυρίου πρὸς Ιερεμιαν

^49:8 καὶ ἐκάλεσεν τὸν Ιωαναν καὶ τοὺς ἡγεμόνας τη̃ς δυνάμεως καὶ πάντα τὸν λαὸν ἀπὸ μικρου̃ ἕως μεγάλου

^49:9 καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς οὕτως εἰ̃πεν κύριος

^49:10 ἐὰν καθίσαντες καθίσητε ἐν τη̨̃ γη̨̃ ταύτη̨ οἰκοδομήσω ὑμα̃ς καὶ οὐ μὴ καθέλω καὶ φυτεύσω ὑμα̃ς καὶ οὐ μὴ ἐκτίλω ὅτι ἀναπέπαυμαι ἐπὶ τοι̃ς κακοι̃ς οἱ̃ς ἐποίησα ὑμι̃ν

^49:11 μὴ φοβηθη̃τε ἀπὸ προσώπου βασιλέως Βαβυλω̃νος οὑ̃ ὑμει̃ς φοβει̃σθε ἀπὸ προσώπου αὐτου̃ μὴ φοβηθη̃τε φησὶν κύριος ὅτι μεθ' ὑμω̃ν ἐγώ εἰμι του̃ ἐξαιρει̃σθαι ὑμα̃ς καὶ σώ̨ζειν ὑμα̃ς ἐκ χειρὸς αὐτου̃

^49:12 καὶ δώσω ὑμι̃ν ἔλεος καὶ ἐλεήσω ὑμα̃ς καὶ ἐπιστρέψω ὑμα̃ς εἰς τὴν γη̃ν ὑμω̃ν

^49:13 καὶ εἰ λέγετε ὑμει̃ς οὐ μὴ καθίσωμεν ἐν τη̨̃ γη̨̃ ταύτη̨ πρὸς τὸ μὴ ἀκου̃σαι φωνη̃ς κυρίου

^49:14 ὅτι εἰς γη̃ν Αἰγύπτου εἰσελευσόμεθα καὶ οὐ μὴ ἴδωμεν πόλεμον καὶ φωνὴν σάλπιγγος οὐ μὴ ἀκούσωμεν καὶ ἐν ἄρτοις οὐ μὴ πεινάσωμεν καὶ ἐκει̃ οἰκήσομεν

^49:15 διὰ του̃το ἀκούσατε λόγον κυρίου οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἐὰν ὑμει̃ς δω̃τε τὸ πρόσωπον ὑμω̃ν εἰς Αἴγυπτον καὶ εἰσέλθητε ἐκει̃ κατοικει̃ν

^49:16 καὶ ἔσται ἡ ῥομφαία ἣν ὑμει̃ς φοβει̃σθε ἀπὸ προσώπου αὐτη̃ς εὑρήσει ὑμα̃ς ἐν γη̨̃ Αἰγύπτου καὶ ὁ λιμός οὑ̃ ὑμει̃ς λόγον ἔχετε ἀπὸ προσώπου αὐτου̃ καταλήμψεται ὑμα̃ς ὀπίσω ὑμω̃ν ἐν Αἰγύπτω̨ καὶ ἐκει̃ ἀποθανει̃σθε

^49:17 καὶ ἔσονται πάντες οἱ ἄνθρωποι καὶ πάντες οἱ ἀλλογενει̃ς οἱ θέντες τὸ πρόσωπον αὐτω̃ν εἰς γη̃ν Αἰγύπτου ἐνοικει̃ν ἐκει̃ ἐκλείψουσιν ἐν τη̨̃ ῥομφαία̨ καὶ ἐν τω̨̃ λιμω̨̃ καὶ οὐκ ἔσται αὐτω̃ν οὐθεὶς σω̨ζόμενος ἀπὸ τω̃ν κακω̃ν ὡ̃ν ἐγὼ ἐπάγω ἐπ' αὐτούς

^49:18 ὅτι οὕτως εἰ̃πεν κύριος καθὼς ἔσταξεν ὁ θυμός μου ἐπὶ τοὺς κατοικου̃ντας Ιερουσαλημ οὕτως στάξει ὁ θυμός μου ἐφ' ὑμα̃ς εἰσελθόντων ὑμω̃ν εἰς Αἴγυπτον καὶ ἔσεσθε εἰς ἄβατον καὶ ὑποχείριοι καὶ εἰς ἀρὰν καὶ εἰς ὀνειδισμὸν καὶ οὐ μὴ ἴδητε οὐκέτι τὸν τόπον του̃τον

^49:19 ἃ ἐλάλησεν κύριος ἐφ' ὑμα̃ς τοὺς καταλοίπους Ιουδα μὴ εἰσέλθητε εἰς Αἴγυπτον καὶ νυ̃ν γνόντες γνώσεσθε

^49:20 ὅτι ἐπονηρεύσασθε ἐν ψυχαι̃ς ὑμω̃ν ἀποστείλαντές με λέγοντες πρόσευξαι περὶ ἡμω̃ν πρὸς κύριον καὶ κατὰ πάντα ἃ ἐὰν λαλήση̨ σοι κύριος ποιήσομεν

^49:21 καὶ οὐκ ἠκούσατε τη̃ς φωνη̃ς κυρίου ἡ̃ς ἀπέστειλέν με πρὸς ὑμα̃ς

^49:22 καὶ νυ̃ν ἐν ῥομφαία̨ καὶ ἐν λιμω̨̃ ἐκλείψετε ἐν τω̨̃ τόπω̨ οὑ̃ ὑμει̃ς βούλεσθε εἰσελθει̃ν κατοικει̃ν ἐκει̃

^50:1 καὶ ἐγενήθη ὡς ἐπαύσατο Ιερεμιας λέγων πρὸς τὸν λαὸν πάντας τοὺς λόγους κυρίου οὓς ἀπέστειλεν αὐτὸν κύριος πρὸς αὐτούς πάντας τοὺς λόγους τούτους

^50:2 καὶ εἰ̃πεν Αζαριας υἱὸς Μαασαιου καὶ Ιωαναν υἱὸς Καρηε καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ εἴπαντες τω̨̃ Ιερεμια λέγοντες ψεύδη οὐκ ἀπέστειλέν σε κύριος πρὸς ἡμα̃ς λέγων μὴ εἰσέλθητε εἰς Αἴγυπτον οἰκει̃ν ἐκει̃

^50:3 ἀλλ' ἢ Βαρουχ υἱὸς Νηριου συμβάλλει σε πρὸς ἡμα̃ς ἵνα δω̨̃ς ἡμα̃ς εἰς χει̃ρας τω̃ν Χαλδαίων του̃ θανατω̃σαι ἡμα̃ς καὶ ἀποικισθη̃ναι ἡμα̃ς εἰς Βαβυλω̃να

^50:4 καὶ οὐκ ἤκουσεν Ιωαναν καὶ πάντες οἱ ἡγεμόνες τη̃ς δυνάμεως καὶ πα̃ς ὁ λαὸς τη̃ς φωνη̃ς κυρίου κατοικη̃σαι ἐν γη̨̃ Ιουδα

^50:5 καὶ ἔλαβεν Ιωαναν καὶ πάντες οἱ ἡγεμόνες τη̃ς δυνάμεως πάντας τοὺς καταλοίπους Ιουδα τοὺς ἀποστρέψαντας κατοικει̃ν ἐν τη̨̃ γη̨̃

^50:6 τοὺς δυνατοὺς ἄνδρας καὶ τὰς γυναι̃κας καὶ τὰ νήπια καὶ τὰς θυγατέρας του̃ βασιλέως καὶ τὰς ψυχάς ἃς κατέλιπεν Ναβουζαρδαν μετὰ Γοδολιου υἱου̃ Αχικαμ καὶ Ιερεμιαν τὸν προφήτην καὶ Βαρουχ υἱὸν Νηριου

^50:7 καὶ εἰση̃λθον εἰς Αἴγυπτον ὅτι οὐκ ἤκουσαν τη̃ς φωνη̃ς κυρίου καὶ εἰση̃λθον εἰς Ταφνας

^50:8 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρὸς Ιερεμιαν ἐν Ταφνας λέγων

^50:9 λαβὲ σεαυτω̨̃ λίθους μεγάλους καὶ κατάκρυψον αὐτοὺς ἐν προθύροις ἐν πύλη̨ τη̃ς οἰκίας Φαραω ἐν Ταφνας κατ' ὀφθαλμοὺς ἀνδρω̃ν Ιουδα

^50:10 καὶ ἐρει̃ς οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω καὶ ἄξω Ναβουχοδονοσορ βασιλέα Βαβυλω̃νος καὶ θήσει αὐτου̃ τὸν θρόνον ἐπάνω τω̃ν λίθων τούτων ὡ̃ν κατέκρυψας καὶ ἀρει̃ τὰ ὅπλα αὐτου̃ ἐπ' αὐτοὺς

^50:11 καὶ εἰσελεύσεται καὶ πατάξει γη̃ν Αἰγύπτου οὓς εἰς θάνατον εἰς θάνατον καὶ οὓς εἰς ἀποικισμόν εἰς ἀποικισμόν καὶ οὕς εἰς ῥομφαίαν εἰς ῥομφαίαν

^50:12 καὶ καύσει πυ̃ρ ἐν οἰκίαις θεω̃ν αὐτω̃ν καὶ ἐμπυριει̃ αὐτὰς καὶ ἀποικιει̃ αὐτοὺς καὶ φθειριει̃ γη̃ν Αἰγύπτου ὥσπερ φθειρίζει ποιμὴν τὸ ἱμάτιον αὐτου̃ καὶ ἐξελεύσεται ἐν εἰρήνη̨

^50:13 καὶ συντρίψει τοὺς στύλους ἡλίου πόλεως τοὺς ἐν Ων καὶ τὰς οἰκίας αὐτω̃ν κατακαύσει ἐν πυρί

^51:1 ὁ λόγος ὁ γενόμενος πρὸς Ιερεμιαν ἅπασιν τοι̃ς Ιουδαίοις τοι̃ς κατοικου̃σιν ἐν γη̨̃ Αἰγύπτω̨ καὶ τοι̃ς καθημένοις ἐν Μαγδώλω̨ καὶ ἐν Ταφνας καὶ ἐν γη̨̃ Παθουρης λέγων

^51:2 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ὑμει̃ς ἑωράκατε πάντα τὰ κακά ἃ ἐπήγαγον ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ ἐπὶ τὰς πόλεις Ιουδα καὶ ἰδού εἰσιν ἔρημοι ἀπὸ ἐνοίκων

^51:3 ἀπὸ προσώπου πονηρίας αὐτω̃ν ἡ̃ς ἐποίησαν παραπικρα̃ναί με πορευθέντες θυμια̃ν θεοι̃ς ἑτέροις οἱ̃ς οὐκ ἔγνωτε

^51:4 καὶ ἀπέστειλα πρὸς ὑμα̃ς τοὺς παι̃δάς μου τοὺς προφήτας ὄρθρου καὶ ἀπέστειλα λέγων μὴ ποιήσητε τὸ πρα̃γμα τη̃ς μολύνσεως ταύτης ἡ̃ς ἐμίσησα

^51:5 καὶ οὐκ ἤκουσάν μου καὶ οὐκ ἔκλιναν τὸ οὐ̃ς αὐτω̃ν ἀποστρέψαι ἀπὸ τω̃ν κακω̃ν αὐτω̃ν πρὸς τὸ μὴ θυμια̃ν θεοι̃ς ἑτέροις

^51:6 καὶ ἔσταξεν ἡ ὀργή μου καὶ ὁ θυμός μου καὶ ἐξεκαύθη ἐν πόλεσιν Ιουδα καὶ ἔξωθεν Ιερουσαλημ καὶ ἐγενήθησαν εἰς ἐρήμωσιν καὶ εἰς ἄβατον ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη

^51:7 καὶ νυ̃ν οὕτως εἰ̃πεν κύριος παντοκράτωρ ἵνα τί ὑμει̃ς ποιει̃τε κακὰ μεγάλα ἐπὶ ψυχαι̃ς ὑμω̃ν ἐκκόψαι ὑμω̃ν ἄνθρωπον καὶ γυναι̃κα νήπιον καὶ θηλάζοντα ἐκ μέσου Ιουδα πρὸς τὸ μὴ καταλειφθη̃ναι ὑμω̃ν μηδένα

^51:8 παραπικρα̃ναί με ἐν τοι̃ς ἔργοις τω̃ν χειρω̃ν ὑμω̃ν θυμια̃ν θεοι̃ς ἑτέροις ἐν γη̨̃ Αἰγύπτω̨ εἰς ἣν εἰσήλθατε ἐνοικει̃ν ἐκει̃ ἵνα ἐκκοπη̃τε καὶ ἵνα γένησθε εἰς κατάραν καὶ εἰς ὀνειδισμὸν ἐν πα̃σιν τοι̃ς ἔθνεσιν τη̃ς γη̃ς

^51:9 μὴ ἐπιλέλησθε ὑμει̃ς τω̃ν κακω̃ν τω̃ν πατέρων ὑμω̃ν καὶ τω̃ν κακω̃ν τω̃ν βασιλέων Ιουδα καὶ τω̃ν κακω̃ν τω̃ν ἀρχόντων ὑμω̃ν καὶ τω̃ν κακω̃ν τω̃ν γυναικω̃ν ὑμω̃ν ὡ̃ν ἐποίησαν ἐν γη̨̃ Ιουδα καὶ ἔξωθεν Ιερουσαλημ

^51:10 καὶ οὐκ ἐπαύσαντο ἕως τη̃ς ἡμέρας ταύτης καὶ οὐκ ἀντείχοντο τω̃ν προσταγμάτων μου ὡ̃ν ἔδωκα κατὰ πρόσωπον τω̃ν πατέρων αὐτω̃ν

^51:11 διὰ του̃το οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἐφίστημι τὸ πρόσωπόν μου

^51:12 του̃ ἀπολέσαι πάντας τοὺς καταλοίπους τοὺς ἐν Αἰγύπτω̨ καὶ πεσου̃νται ἐν ῥομφαία̨ καὶ ἐν λιμω̨̃ ἐκλείψουσιν ἀπὸ μικρου̃ ἕως μεγάλου καὶ ἔσονται εἰς ὀνειδισμὸν καὶ εἰς ἀπώλειαν καὶ εἰς κατάραν

^51:13 καὶ ἐπισκέψομαι ἐπὶ τοὺς καθημένους ἐν γη̨̃ Αἰγύπτω̨ ὡς ἐπεσκεψάμην ἐπὶ Ιερουσαλημ ἐν ῥομφαία̨ καὶ ἐν λιμω̨̃ καὶ ἐν θανάτω̨

^51:14 καὶ οὐκ ἔσται σεσω̨σμένος οὐθεὶς τω̃ν ἐπιλοίπων Ιουδα τω̃ν παροικούντων ἐν γη̨̃ Αἰγύπτω̨ του̃ ἐπιστρέψαι εἰς γη̃ν Ιουδα ἐφ' ἣν αὐτοὶ ἐλπίζουσιν ται̃ς ψυχαι̃ς αὐτω̃ν του̃ ἐπιστρέψαι ἐκει̃ οὐ μὴ ἐπιστρέψωσιν ἀλλ' ἢ ἀνασεσω̨σμένοι

^51:15 καὶ ἀπεκρίθησαν τω̨̃ Ιερεμια πάντες οἱ ἄνδρες οἱ γνόντες ὅτι θυμιω̃σιν αἱ γυναι̃κες αὐτω̃ν θεοι̃ς ἑτέροις καὶ πα̃σαι αἱ γυναι̃κες συναγωγὴ μεγάλη καὶ πα̃ς ὁ λαὸς οἱ καθήμενοι ἐν γη̨̃ Αἰγύπτω̨ ἐν Παθουρη λέγοντες

^51:16 ὁ λόγος ὃν ἐλάλησας πρὸς ἡμα̃ς τω̨̃ ὀνόματι κυρίου οὐκ ἀκούσομέν σου

^51:17 ὅτι ποιου̃ντες ποιήσομεν πάντα τὸν λόγον ὃς ἐξελεύσεται ἐκ του̃ στόματος ἡμω̃ν θυμια̃ν τη̨̃ βασιλίσση̨ του̃ οὐρανου̃ καὶ σπένδειν αὐτη̨̃ σπονδάς καθὰ ἐποιήσαμεν ἡμει̃ς καὶ οἱ πατέρες ἡμω̃ν καὶ οἱ βασιλει̃ς ἡμω̃ν καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμω̃ν ἐν πόλεσιν Ιουδα καὶ ἔξωθεν Ιερουσαλημ καὶ ἐπλήσθημεν ἄρτων καὶ ἐγενόμεθα χρηστοὶ καὶ κακὰ οὐκ εἴδομεν

^51:18 καὶ ὡς διελίπομεν θυμιω̃ντες τη̨̃ βασιλίσση̨ του̃ οὐρανου̃ ἠλαττώθημεν πάντες καὶ ἐν ῥομφαία̨ καὶ ἐν λιμω̨̃ ἐξελίπομεν

^51:19 καὶ ὅτι ἡμει̃ς θυμιω̃μεν τη̨̃ βασιλίσση̨ του̃ οὐρανου̃ καὶ ἐσπείσαμεν αὐτη̨̃ σπονδάς μὴ ἄνευ τω̃ν ἀνδρω̃ν ἡμω̃ν ἐποιήσαμεν αὐτη̨̃ χαυω̃νας καὶ ἐσπείσαμεν σπονδὰς αὐτη̨̃

^51:20 καὶ εἰ̃πεν Ιερεμιας παντὶ τω̨̃ λαω̨̃ τοι̃ς δυνατοι̃ς καὶ ται̃ς γυναιξὶν καὶ παντὶ τω̨̃ λαω̨̃ τοι̃ς ἀποκριθει̃σιν αὐτω̨̃ λόγους λέγων

^51:21 οὐχὶ του̃ θυμιάματος οὑ̃ ἐθυμιάσατε ἐν ται̃ς πόλεσιν Ιουδα καὶ ἔξωθεν Ιερουσαλημ ὑμει̃ς καὶ οἱ πατέρες ὑμω̃ν καὶ οἱ βασιλει̃ς ὑμω̃ν καὶ οἱ ἄρχοντες ὑμω̃ν καὶ ὁ λαὸς τη̃ς γη̃ς ἐμνήσθη κύριος καὶ ἀνέβη ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτου̃

^51:22 καὶ οὐκ ἠδύνατο κύριος ἔτι φέρειν ἀπὸ προσώπου πονηρίας πραγμάτων ὑμω̃ν ἀπὸ τω̃ν βδελυγμάτων ὡ̃ν ἐποιήσατε καὶ ἐγενήθη ἡ γη̃ ὑμω̃ν εἰς ἐρήμωσιν καὶ εἰς ἄβατον καὶ εἰς ἀρὰν ὡς ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ταύτη̨

^51:23 ἀπὸ προσώπου ὡ̃ν ἐθυμια̃τε καὶ ὡ̃ν ἡμάρτετε τω̨̃ κυρίω̨ καὶ οὐκ ἠκούσατε τη̃ς φωνη̃ς κυρίου καὶ ἐν τοι̃ς προστάγμασιν αὐτου̃ καὶ ἐν τω̨̃ νόμω̨ αὐτου̃ καὶ ἐν τοι̃ς μαρτυρίοις αὐτου̃ οὐκ ἐπορεύθητε καὶ ἐπελάβετο ὑμω̃ν τὰ κακὰ ταυ̃τα

^51:24 καὶ εἰ̃πεν Ιερεμιας τω̨̃ λαω̨̃ καὶ ται̃ς γυναιξίν ἀκούσατε τὸν λόγον κυρίου

^51:25 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ὑμει̃ς γυναι̃κες τω̨̃ στόματι ὑμω̃ν ἐλαλήσατε καὶ ται̃ς χερσὶν ὑμω̃ν ἐπληρώσατε λέγουσαι ποιου̃σαι ποιήσομεν τὰς ὁμολογίας ἡμω̃ν ἃς ὡμολογήσαμεν θυμια̃ν τη̨̃ βασιλίσση̨ του̃ οὐρανου̃ καὶ σπένδειν αὐτη̨̃ σπονδάς ἐμμείνασαι ἐνεμείνατε ται̃ς ὁμολογίαις ὑμω̃ν καὶ ποιου̃σαι ἐποιήσατε

^51:26 διὰ του̃το ἀκούσατε λόγον κυρίου πα̃ς Ιουδα οἱ καθήμενοι ἐν γη̨̃ Αἰγύπτω̨ ἰδοὺ ὤμοσα τω̨̃ ὀνόματί μου τω̨̃ μεγάλω̨ εἰ̃πεν κύριος ἐὰν γένηται ἔτι ὄνομά μου ἐν τω̨̃ στόματι παντὸς Ιουδα εἰπει̃ν ζη̨̃ κύριος κύριος ἐπὶ πάση̨ γη̨̃ Αἰγύπτω̨

^51:27 ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἐγρήγορα ἐπ' αὐτοὺς του̃ κακω̃σαι αὐτοὺς καὶ οὐκ ἀγαθω̃σαι καὶ ἐκλείψουσιν πα̃ς Ιουδα οἱ κατοικου̃ντες ἐν γη̨̃ Αἰγύπτω̨ ἐν ῥομφαία̨ καὶ ἐν λιμω̨̃ ἕως ἂν ἐκλίπωσιν

^51:28 καὶ οἱ σεσω̨σμένοι ἀπὸ ῥομφαίας ἐπιστρέψουσιν εἰς γη̃ν Ιουδα ὀλίγοι ἀριθμω̨̃ καὶ γνώσονται οἱ κατάλοιποι Ιουδα οἱ καταστάντες ἐν γη̨̃ Αἰγύπτω̨ κατοικη̃σαι ἐκει̃ λόγος τίνος ἐμμενει̃

^51:29 καὶ του̃το ὑμι̃ν τὸ σημει̃ον ὅτι ἐπισκέψομαι ἐγὼ ἐφ' ὑμα̃ς εἰς πονηρά

^51:30 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι τὸν Ουαφρη βασιλέα Αἰγύπτου εἰς χει̃ρας ἐχθρου̃ αὐτου̃ καὶ εἰς χει̃ρας ζητούντων τὴν ψυχὴν αὐτου̃ καθὰ ἔδωκα τὸν Σεδεκιαν βασιλέα Ιουδα εἰς χει̃ρας Ναβουχοδονοσορ βασιλέως Βαβυλω̃νος ἐχθρου̃ αὐτου̃ καὶ ζητου̃ντος τὴν ψυχὴν αὐτου̃

^51:31 ὁ λόγος ὃν ἐλάλησεν Ιερεμιας ὁ προφήτης πρὸς Βαρουχ υἱὸν Νηριου ὅτε ἔγραφεν τοὺς λόγους τούτους ἐν τω̨̃ βιβλίω̨ ἀπὸ στόματος Ιερεμιου ἐν τω̨̃ ἐνιαυτω̨̃ τω̨̃ τετάρτω̨ τω̨̃ Ιωακιμ υἱω̨̃ Ιωσια βασιλέως Ιουδα

^51:32 οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἐπὶ σοί Βαρουχ

^51:33 ὅτι εἰ̃πας οἴμμοι οἴμμοι ὅτι προσέθηκεν κύριος κόπον ἐπὶ πόνον μοι ἐκοιμήθην ἐν στεναγμοι̃ς ἀνάπαυσιν οὐχ εὑ̃ρον

^51:34 εἰπὸν αὐτω̨̃ οὕτως εἰ̃πεν κύριος ἰδοὺ οὓς ἐγὼ ὠ̨κοδόμησα ἐγὼ καθαιρω̃ καὶ οὓς ἐγὼ ἐφύτευσα ἐγὼ ἐκτίλλω

^51:35 καὶ σὺ ζητει̃ς σεαυτω̨̃ μεγάλα μὴ ζητήση̨ς ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω κακὰ ἐπὶ πα̃σαν σάρκα λέγει κύριος καὶ δώσω τὴν ψυχήν σου εἰς εὕρεμα ἐν παντὶ τόπω̨ οὑ̃ ἐὰν βαδίση̨ς ἐκει̃

^52:1 ὄντος εἰκοστου̃ καὶ ἑνὸς ἔτους Σεδεκιου ἐν τω̨̃ βασιλεύειν αὐτόν καὶ ἕνδεκα ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ιερουσαλημ καὶ ὄνομα τη̨̃ μητρὶ αὐτου̃ Αμιτααλ θυγάτηρ Ιερεμιου ἐκ Λοβενα

^52:4 καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ ἔτει τω̨̃ ἐνάτω̨ τη̃ς βασιλείας αὐτου̃ ἐν μηνὶ τω̨̃ δεκάτω̨ δεκάτη̨ του̃ μηνὸς ἠ̃λθεν Ναβουχοδονοσορ βασιλεὺς Βαβυλω̃νος καὶ πα̃σα ἡ δύναμις αὐτου̃ ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ περιεχαράκωσαν αὐτὴν καὶ περιω̨κοδόμησαν αὐτὴν τετραπέδοις λίθοις κύκλω̨

^52:5 καὶ ἠ̃λθεν ἡ πόλις εἰς συνοχὴν ἕως ἑνδεκάτου ἔτους τω̨̃ βασιλει̃ Σεδεκια

^52:6 ἐν τη̨̃ ἐνάτη̨ του̃ μηνὸς καὶ ἐστερεώθη ὁ λιμὸς ἐν τη̨̃ πόλει καὶ οὐκ ἠ̃σαν ἄρτοι τω̨̃ λαω̨̃ τη̃ς γη̃ς

^52:7 καὶ διεκόπη ἡ πόλις καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ πολεμισταὶ ἐξη̃λθον νυκτὸς κατὰ τὴν ὁδὸν τη̃ς πύλης ἀνὰ μέσον του̃ τείχους καὶ του̃ προτειχίσματος ὃ ἠ̃ν κατὰ τὸν κη̃πον του̃ βασιλέως καὶ οἱ Χαλδαι̃οι ἐπὶ τη̃ς πόλεως κύκλω̨ καὶ ἐπορεύθησαν ὁδὸν τὴν εἰς Αραβα

^52:8 καὶ κατεδίωξεν ἡ δύναμις τω̃ν Χαλδαίων ὀπίσω του̃ βασιλέως καὶ κατέλαβον αὐτὸν ἐν τω̨̃ πέραν Ιεριχω καὶ πάντες οἱ παι̃δες αὐτου̃ διεσπάρησαν ἀπ' αὐτου̃

^52:9 καὶ συνέλαβον τὸν βασιλέα καὶ ἤγαγον αὐτὸν πρὸς τὸν βασιλέα Βαβυλω̃νος εἰς Δεβλαθα καὶ ἐλάλησεν αὐτω̨̃ μετὰ κρίσεως

^52:10 καὶ ἔσφαξεν βασιλεὺς Βαβυλω̃νος τοὺς υἱοὺς Σεδεκιου κατ' ὀφθαλμοὺς αὐτου̃ καὶ πάντας τοὺς ἄρχοντας Ιουδα ἔσφαξεν ἐν Δεβλαθα

^52:11 καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς Σεδεκιου ἐξετύφλωσεν καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν πέδαις καὶ ἤγαγεν αὐτὸν βασιλεὺς Βαβυλω̃νος εἰς Βαβυλω̃να καὶ ἔδωκεν αὐτὸν εἰς οἰκίαν μύλωνος ἕως ἡμέρας ἡ̃ς ἀπέθανεν

^52:12 καὶ ἐν μηνὶ πέμπτω̨ δεκάτη̨ του̃ μηνὸς ἠ̃λθεν Ναβουζαρδαν ὁ ἀρχιμάγειρος ὁ ἑστηκὼς κατὰ πρόσωπον του̃ βασιλέως Βαβυλω̃νος εἰς Ιερουσαλημ

^52:13 καὶ ἐνέπρησεν τὸν οἰ̃κον κυρίου καὶ τὸν οἰ̃κον του̃ βασιλέως καὶ πάσας τὰς οἰκίας τη̃ς πόλεως καὶ πα̃σαν οἰκίαν μεγάλην ἐνέπρησεν ἐν πυρί

^52:14 καὶ πα̃ν τει̃χος Ιερουσαλημ κύκλω̨ καθει̃λεν ἡ δύναμις τω̃ν Χαλδαίων ἡ μετὰ του̃ ἀρχιμαγείρου

^52:16 καὶ τοὺς καταλοίπους του̃ λαου̃ κατέλιπεν ὁ ἀρχιμάγειρος εἰς ἀμπελουργοὺς καὶ εἰς γεωργούς

^52:17 καὶ τοὺς στύλους τοὺς χαλκου̃ς τοὺς ἐν οἴκω̨ κυρίου καὶ τὰς βάσεις καὶ τὴν θάλασσαν τὴν χαλκη̃ν τὴν ἐν οἴκω̨ κυρίου συνέτριψαν οἱ Χαλδαι̃οι καὶ ἔλαβον τὸν χαλκὸν αὐτω̃ν καὶ ἀπήνεγκαν εἰς Βαβυλω̃να

^52:18 καὶ τὴν στεφάνην καὶ τὰς φιάλας καὶ τὰς κρεάγρας καὶ πάντα τὰ σκεύη τὰ χαλκα̃ ἐν οἱ̃ς ἐλειτούργουν ἐν αὐτοι̃ς

^52:19 καὶ τὰ σαφφωθ καὶ τὰ μασμαρωθ καὶ τοὺς ὑποχυτη̃ρας καὶ τὰς λυχνίας καὶ τὰς θυίσκας καὶ τοὺς κυάθους ἃ ἠ̃ν χρυσα̃ χρυσα̃ καὶ ἃ ἠ̃ν ἀργυρα̃ ἀργυρα̃ ἔλαβεν ὁ ἀρχιμάγειρος

^52:20 καὶ οἱ στυ̃λοι δύο καὶ ἡ θάλασσα μία καὶ οἱ μόσχοι δώδεκα χαλκοι̃ ὑποκάτω τη̃ς θαλάσσης ἃ ἐποίησεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμων εἰς οἰ̃κον κυρίου οὐκ ἠ̃ν σταθμὸς του̃ χαλκου̃ αὐτω̃ν

^52:21 καὶ οἱ στυ̃λοι τριάκοντα πέντε πηχω̃ν ὕψος του̃ στύλου του̃ ἑνός καὶ σπαρτίον δώδεκα πήχεων περιεκύκλου αὐτόν καὶ τὸ πάχος αὐτου̃ δακτύλων τεσσάρων κύκλω̨

^52:22 καὶ γει̃σος ἐπ' αὐτοι̃ς χαλκου̃ν καὶ πέντε πήχεων τὸ μη̃κος ὑπεροχὴ του̃ γείσους του̃ ἑνός καὶ δίκτυον καὶ ῥόαι ἐπὶ του̃ γείσους κύκλω̨ τὰ πάντα χαλκα̃ καὶ κατὰ ταυ̃τα τω̨̃ στύλω̨ τω̨̃ δευτέρω̨ ὀκτὼ ῥόαι τω̨̃ πήχει τοι̃ς δώδεκα πήχεσιν

^52:23 καὶ ἠ̃σαν αἱ ῥόαι ἐνενήκοντα ἓξ τὸ ἓν μέρος καὶ ἠ̃σαν αἱ πα̃σαι ῥόαι ἐπὶ του̃ δικτύου κύκλω̨ ἑκατόν

^52:24 καὶ ἔλαβεν ὁ ἀρχιμάγειρος τὸν ἱερέα τὸν πρω̃τον καὶ τὸν ἱερέα τὸν δευτερεύοντα καὶ τοὺς τρει̃ς τοὺς φυλάττοντας τὴν ὁδὸν

^52:25 καὶ εὐνου̃χον ἕνα ὃς ἠ̃ν ἐπιστάτης τω̃ν ἀνδρω̃ν τω̃ν πολεμιστω̃ν καὶ ἑπτὰ ἄνδρας ὀνομαστοὺς τοὺς ἐν προσώπω̨ του̃ βασιλέως τοὺς εὑρεθέντας ἐν τη̨̃ πόλει καὶ τὸν γραμματέα τω̃ν δυνάμεων τὸν γραμματεύοντα τω̨̃ λαω̨̃ τη̃ς γη̃ς καὶ ἑξήκοντα ἀνθρώπους ἐκ του̃ λαου̃ τη̃ς γη̃ς τοὺς εὑρεθέντας ἐν μέσω̨ τη̃ς πόλεως

^52:26 καὶ ἔλαβεν αὐτοὺς Ναβουζαρδαν ὁ ἀρχιμάγειρος καὶ ἤγαγεν αὐτοὺς πρὸς βασιλέα Βαβυλω̃νος εἰς Δεβλαθα

^52:27 καὶ ἐπάταξεν αὐτοὺς βασιλεὺς Βαβυλω̃νος ἐν Δεβλαθα ἐν γη̨̃ Αιμαθ

^52:31 καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ τριακοστω̨̃ καὶ ἑβδόμω̨ ἔτει ἀποικισθέντος του̃ Ιωακιμ βασιλέως Ιουδα ἐν τω̨̃ δωδεκάτω̨ μηνὶ ἐν τη̨̃ τετράδι καὶ εἰκάδι του̃ μηνὸς ἔλαβεν Ουλαιμαραδαχ βασιλεὺς Βαβυλω̃νος ἐν τω̨̃ ἐνιαυτω̨̃ ὡ̨̃ ἐβασίλευσεν τὴν κεφαλὴν Ιωακιμ βασιλέως Ιουδα καὶ ἐξήγαγεν αὐτὸν ἐξ οἰκίας ἡ̃ς ἐφυλάττετο

^52:32 καὶ ἐλάλησεν αὐτω̨̃ χρηστὰ καὶ ἔδωκεν τὸν θρόνον αὐτου̃ ἐπάνω τω̃ν θρόνων τω̃ν βασιλέων τω̃ν μετ' αὐτου̃ ἐν Βαβυλω̃νι

^52:33 καὶ ἤλλαξεν τὴν στολὴν τη̃ς φυλακη̃ς αὐτου̃ καὶ ἤσθιεν ἄρτον διὰ παντὸς κατὰ πρόσωπον αὐτου̃ πάσας τὰς ἡμέρας ἃς ἔζησεν

^52:34 καὶ ἡ σύνταξις αὐτω̨̃ ἐδίδοτο διὰ παντὸς παρὰ του̃ βασιλέως Βαβυλω̃νος ἐξ ἡμέρας εἰς ἡμέραν ἕως ἡμέρας ἡ̃ς ἀπέθανεν

Книго

[X]