LXX: Is.

'Ησαΐας

^1:1 ὅρασις ἣν εἰ̃δεν Ησαιας υἱὸς Αμως ἣν εἰ̃δεν κατὰ τη̃ς Ιουδαίας καὶ κατὰ Ιερουσαλημ ἐν βασιλεία̨ Οζιου καὶ Ιωαθαμ καὶ Αχαζ καὶ Εζεκιου οἳ ἐβασίλευσαν τη̃ς Ιουδαίας

^1:2 ἄκουε οὐρανέ καὶ ἐνωτίζου γη̃ ὅτι κύριος ἐλάλησεν υἱοὺς ἐγέννησα καὶ ὕψωσα αὐτοὶ δέ με ἠθέτησαν

^1:3 ἔγνω βου̃ς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην του̃ κυρίου αὐτου̃ Ισραηλ δέ με οὐκ ἔγνω καὶ ὁ λαός με οὐ συνη̃κεν

^1:4 οὐαὶ ἔθνος ἁμαρτωλόν λαὸς πλήρης ἁμαρτιω̃ν σπέρμα πονηρόν υἱοὶ ἄνομοι ἐγκατελίπατε τὸν κύριον καὶ παρωργίσατε τὸν ἅγιον του̃ Ισραηλ

^1:5 τί ἔτι πληγη̃τε προστιθέντες ἀνομίαν πα̃σα κεφαλὴ εἰς πόνον καὶ πα̃σα καρδία εἰς λύπην

^1:6 ἀπὸ ποδω̃ν ἕως κεφαλη̃ς οὔτε τραυ̃μα οὔτε μώλωψ οὔτε πληγὴ φλεγμαίνουσα οὐκ ἔστιν μάλαγμα ἐπιθει̃ναι οὔτε ἔλαιον οὔτε καταδέσμους

^1:7 ἡ γη̃ ὑμω̃ν ἔρημος αἱ πόλεις ὑμω̃ν πυρίκαυστοι τὴν χώραν ὑμω̃ν ἐνώπιον ὑμω̃ν ἀλλότριοι κατεσθίουσιν αὐτήν καὶ ἠρήμωται κατεστραμμένη ὑπὸ λαω̃ν ἀλλοτρίων

^1:8 ἐγκαταλειφθήσεται ἡ θυγάτηρ Σιων ὡς σκηνὴ ἐν ἀμπελω̃νι καὶ ὡς ὀπωροφυλάκιον ἐν σικυηράτω̨ ὡς πόλις πολιορκουμένη

^1:9 καὶ εἰ μὴ κύριος σαβαωθ ἐγκατέλιπεν ἡμι̃ν σπέρμα ὡς Σοδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γομορρα ἂν ὡμοιώθημεν

^1:10 ἀκούσατε λόγον κυρίου ἄρχοντες Σοδομων προσέχετε νόμον θεου̃ λαὸς Γομορρας

^1:11 τί μοι πλη̃θος τω̃ν θυσιω̃ν ὑμω̃ν λέγει κύριος πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων κριω̃ν καὶ στέαρ ἀρνω̃ν καὶ αἱ̃μα ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι

^1:12 οὐδ' ἐὰν ἔρχησθε ὀφθη̃ναί μοι τίς γὰρ ἐξεζήτησεν ταυ̃τα ἐκ τω̃ν χειρω̃ν ὑμω̃ν πατει̃ν τὴν αὐλήν μου

^1:13 οὐ προσθήσεσθε ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν μάταιον θυμίαμα βδέλυγμά μοί ἐστιν τὰς νουμηνίας ὑμω̃ν καὶ τὰ σάββατα καὶ ἡμέραν μεγάλην οὐκ ἀνέχομαι νηστείαν καὶ ἀργίαν

^1:14 καὶ τὰς νουμηνίας ὑμω̃ν καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμω̃ν μισει̃ ἡ ψυχή μου ἐγενήθητέ μοι εἰς πλησμονήν οὐκέτι ἀνήσω τὰς ἁμαρτίας ὑμω̃ν

^1:15 ὅταν τὰς χει̃ρας ἐκτείνητε πρός με ἀποστρέψω τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀφ' ὑμω̃ν καὶ ἐὰν πληθύνητε τὴν δέησιν οὐκ εἰσακούσομαι ὑμω̃ν αἱ γὰρ χει̃ρες ὑμω̃ν αἵματος πλήρεις

^1:16 λούσασθε καθαροὶ γένεσθε ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ τω̃ν ψυχω̃ν ὑμω̃ν ἀπέναντι τω̃ν ὀφθαλμω̃ν μου παύσασθε ἀπὸ τω̃ν πονηριω̃ν ὑμω̃ν

^1:17 μάθετε καλὸν ποιει̃ν ἐκζητήσατε κρίσιν ῥύσασθε ἀδικούμενον κρίνατε ὀρφανω̨̃ καὶ δικαιώσατε χήραν

^1:18 καὶ δευ̃τε καὶ διελεγχθω̃μεν λέγει κύριος καὶ ἐὰν ὠ̃σιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμω̃ν ὡς φοινικου̃ν ὡς χιόνα λευκανω̃ ἐὰν δὲ ὠ̃σιν ὡς κόκκινον ὡς ἔριον λευκανω̃

^1:19 καὶ ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου τὰ ἀγαθὰ τη̃ς γη̃ς φάγεσθε

^1:20 ἐὰν δὲ μὴ θέλητε μηδὲ εἰσακούσητέ μου μάχαιρα ὑμα̃ς κατέδεται τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν ταυ̃τα

^1:21 πω̃ς ἐγένετο πόρνη πόλις πιστὴ Σιων πλήρης κρίσεως ἐν ἡ̨̃ δικαιοσύνη ἐκοιμήθη ἐν αὐτη̨̃ νυ̃ν δὲ φονευταί

^1:22 τὸ ἀργύριον ὑμω̃ν ἀδόκιμον οἱ κάπηλοί σου μίσγουσι τὸν οἰ̃νον ὕδατι

^1:23 οἱ ἄρχοντές σου ἀπειθου̃σιν κοινωνοὶ κλεπτω̃ν ἀγαπω̃ντες δω̃ρα διώκοντες ἀνταπόδομα ὀρφανοι̃ς οὐ κρίνοντες καὶ κρίσιν χηρω̃ν οὐ προσέχοντες

^1:24 διὰ του̃το τάδε λέγει ὁ δεσπότης κύριος σαβαωθ οὐαὶ οἱ ἰσχύοντες Ισραηλ οὐ παύσεται γάρ μου ὁ θυμὸς ἐν τοι̃ς ὑπεναντίοις καὶ κρίσιν ἐκ τω̃ν ἐχθρω̃ν μου ποιήσω

^1:25 καὶ ἐπάξω τὴν χει̃ρά μου ἐπὶ σὲ καὶ πυρώσω σε εἰς καθαρόν τοὺς δὲ ἀπειθου̃ντας ἀπολέσω καὶ ἀφελω̃ πάντας ἀνόμους ἀπὸ σου̃ καὶ πάντας ὑπερηφάνους ταπεινώσω

^1:26 καὶ ἐπιστήσω τοὺς κριτάς σου ὡς τὸ πρότερον καὶ τοὺς συμβούλους σου ὡς τὸ ἀπ' ἀρχη̃ς καὶ μετὰ ταυ̃τα κληθήση̨ πόλις δικαιοσύνης μητρόπολις πιστὴ Σιων

^1:27 μετὰ γὰρ κρίματος σωθήσεται ἡ αἰχμαλωσία αὐτη̃ς καὶ μετὰ ἐλεημοσύνης

^1:28 καὶ συντριβήσονται οἱ ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἅμα καὶ οἱ ἐγκαταλείποντες τὸν κύριον συντελεσθήσονται

^1:29 διότι αἰσχυνθήσονται ἐπὶ τοι̃ς εἰδώλοις αὐτω̃ν ἃ αὐτοὶ ἠβούλοντο καὶ ἐπη̨σχύνθησαν ἐπὶ τοι̃ς κήποις αὐτω̃ν ἃ ἐπεθύμησαν

^1:30 ἔσονται γὰρ ὡς τερέβινθος ἀποβεβληκυι̃α τὰ φύλλα καὶ ὡς παράδεισος ὕδωρ μὴ ἔχων

^1:31 καὶ ἔσται ἡ ἰσχὺς αὐτω̃ν ὡς καλάμη στιππύου καὶ αἱ ἐργασίαι αὐτω̃ν ὡς σπινθη̃ρες πυρός καὶ κατακαυθήσονται οἱ ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἅμα καὶ οὐκ ἔσται ὁ σβέσων

^2:1 ὁ λόγος ὁ γενόμενος παρὰ κυρίου πρὸς Ησαιαν υἱὸν Αμως περὶ τη̃ς Ιουδαίας καὶ περὶ Ιερουσαλημ

^2:2 ὅτι ἔσται ἐν ται̃ς ἐσχάταις ἡμέραις ἐμφανὲς τὸ ὄρος κυρίου καὶ ὁ οἰ̃κος του̃ θεου̃ ἐπ' ἄκρων τω̃ν ὀρέων καὶ ὑψωθήσεται ὑπεράνω τω̃ν βουνω̃ν καὶ ἥξουσιν ἐπ' αὐτὸ πάντα τὰ ἔθνη

^2:3 καὶ πορεύσονται ἔθνη πολλὰ καὶ ἐρου̃σιν δευ̃τε καὶ ἀναβω̃μεν εἰς τὸ ὄρος κυρίου καὶ εἰς τὸν οἰ̃κον του̃ θεου̃ Ιακωβ καὶ ἀναγγελει̃ ἡμι̃ν τὴν ὁδὸν αὐτου̃ καὶ πορευσόμεθα ἐν αὐτη̨̃ ἐκ γὰρ Σιων ἐξελεύσεται νόμος καὶ λόγος κυρίου ἐξ Ιερουσαλημ

^2:4 καὶ κρινει̃ ἀνὰ μέσον τω̃ν ἐθνω̃ν καὶ ἐλέγξει λαὸν πολύν καὶ συγκόψουσιν τὰς μαχαίρας αὐτω̃ν εἰς ἄροτρα καὶ τὰς ζιβύνας αὐτω̃ν εἰς δρέπανα καὶ οὐ λήμψεται ἔτι ἔθνος ἐπ' ἔθνος μάχαιραν καὶ οὐ μὴ μάθωσιν ἔτι πολεμει̃ν

^2:5 καὶ νυ̃ν ὁ οἰ̃κος του̃ Ιακωβ δευ̃τε πορευθω̃μεν τω̨̃ φωτὶ κυρίου

^2:6 ἀνη̃κεν γὰρ τὸν λαὸν αὐτου̃ τὸν οἰ̃κον του̃ Ισραηλ ὅτι ἐνεπλήσθη ὡς τὸ ἀπ' ἀρχη̃ς ἡ χώρα αὐτω̃ν κληδονισμω̃ν ὡς ἡ τω̃ν ἀλλοφύλων καὶ τέκνα πολλὰ ἀλλόφυλα ἐγενήθη αὐτοι̃ς

^2:7 ἐνεπλήσθη γὰρ ἡ χώρα αὐτω̃ν ἀργυρίου καὶ χρυσίου καὶ οὐκ ἠ̃ν ἀριθμὸς τω̃ν θησαυρω̃ν αὐτω̃ν καὶ ἐνεπλήσθη ἡ γη̃ ἵππων καὶ οὐκ ἠ̃ν ἀριθμὸς τω̃ν ἁρμάτων αὐτω̃ν

^2:8 καὶ ἐνεπλήσθη ἡ γη̃ βδελυγμάτων τω̃ν ἔργων τω̃ν χειρω̃ν αὐτω̃ν καὶ προσεκύνησαν οἱ̃ς ἐποίησαν οἱ δάκτυλοι αὐτω̃ν

^2:9 καὶ ἔκυψεν ἄνθρωπος καὶ ἐταπεινώθη ἀνήρ καὶ οὐ μὴ ἀνήσω αὐτούς

^2:10 καὶ νυ̃ν εἰσέλθετε εἰς τὰς πέτρας καὶ κρύπτεσθε εἰς τὴν γη̃ν ἀπὸ προσώπου του̃ φόβου κυρίου καὶ ἀπὸ τη̃ς δόξης τη̃ς ἰσχύος αὐτου̃ ὅταν ἀναστη̨̃ θραυ̃σαι τὴν γη̃ν

^2:11 οἱ γὰρ ὀφθαλμοὶ κυρίου ὑψηλοί ὁ δὲ ἄνθρωπος ταπεινός καὶ ταπεινωθήσεται τὸ ὕψος τω̃ν ἀνθρώπων καὶ ὑψωθήσεται κύριος μόνος ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨

^2:12 ἡμέρα γὰρ κυρίου σαβαωθ ἐπὶ πάντα ὑβριστὴν καὶ ὑπερήφανον καὶ ἐπὶ πάντα ὑψηλὸν καὶ μετέωρον καὶ ταπεινωθήσονται

^2:13 καὶ ἐπὶ πα̃σαν κέδρον του̃ Λιβάνου τω̃ν ὑψηλω̃ν καὶ μετεώρων καὶ ἐπὶ πα̃ν δένδρον βαλάνου Βασαν

^2:14 καὶ ἐπὶ πα̃ν ὄρος καὶ ἐπὶ πάντα βουνὸν ὑψηλὸν

^2:15 καὶ ἐπὶ πάντα πύργον ὑψηλὸν καὶ ἐπὶ πα̃ν τει̃χος ὑψηλὸν

^2:16 καὶ ἐπὶ πα̃ν πλοι̃ον θαλάσσης καὶ ἐπὶ πα̃σαν θέαν πλοίων κάλλους

^2:17 καὶ ταπεινωθήσεται πα̃ς ἄνθρωπος καὶ πεσει̃ται ὕψος ἀνθρώπων καὶ ὑψωθήσεται κύριος μόνος ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨

^2:18 καὶ τὰ χειροποίητα πάντα κατακρύψουσιν

^2:19 εἰσενέγκαντες εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τὰς σχισμὰς τω̃ν πετρω̃ν καὶ εἰς τὰς τρώγλας τη̃ς γη̃ς ἀπὸ προσώπου του̃ φόβου κυρίου καὶ ἀπὸ τη̃ς δόξης τη̃ς ἰσχύος αὐτου̃ ὅταν ἀναστη̨̃ θραυ̃σαι τὴν γη̃ν

^2:20 τη̨̃ γὰρ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἐκβαλει̃ ἄνθρωπος τὰ βδελύγματα αὐτου̃ τὰ ἀργυρα̃ καὶ τὰ χρυσα̃ ἃ ἐποίησαν προσκυνει̃ν τοι̃ς ματαίοις καὶ ται̃ς νυκτερίσιν

^2:21 του̃ εἰσελθει̃ν εἰς τὰς τρώγλας τη̃ς στερεα̃ς πέτρας καὶ εἰς τὰς σχισμὰς τω̃ν πετρω̃ν ἀπὸ προσώπου του̃ φόβου κυρίου καὶ ἀπὸ τη̃ς δόξης τη̃ς ἰσχύος αὐτου̃ ὅταν ἀναστη̨̃ θραυ̃σαι τὴν γη̃ν

^3:1 ἰδοὺ δὴ ὁ δεσπότης κύριος σαβαωθ ἀφελει̃ ἀπὸ τη̃ς Ιουδαίας καὶ ἀπὸ Ιερουσαλημ ἰσχύοντα καὶ ἰσχύουσαν ἰσχὺν ἄρτου καὶ ἰσχὺν ὕδατος

^3:2 γίγαντα καὶ ἰσχύοντα καὶ ἄνθρωπον πολεμιστὴν καὶ δικαστὴν καὶ προφήτην καὶ στοχαστὴν καὶ πρεσβύτερον

^3:3 καὶ πεντηκόνταρχον καὶ θαυμαστὸν σύμβουλον καὶ σοφὸν ἀρχιτέκτονα καὶ συνετὸν ἀκροατήν

^3:4 καὶ ἐπιστήσω νεανίσκους ἄρχοντας αὐτω̃ν καὶ ἐμπαι̃κται κυριεύσουσιν αὐτω̃ν

^3:5 καὶ συμπεσει̃ται ὁ λαός ἄνθρωπος πρὸς ἄνθρωπον καὶ ἄνθρωπος πρὸς τὸν πλησίον αὐτου̃ προσκόψει τὸ παιδίον πρὸς τὸν πρεσβύτην ὁ ἄτιμος πρὸς τὸν ἔντιμον

^3:6 ὅτι ἐπιλήμψεται ἄνθρωπος του̃ ἀδελφου̃ αὐτου̃ ἢ του̃ οἰκείου του̃ πατρὸς αὐτου̃ λέγων ἱμάτιον ἔχεις ἀρχηγὸς ἡμω̃ν γενου̃ καὶ τὸ βρω̃μα τὸ ἐμὸν ὑπὸ σὲ ἔστω

^3:7 καὶ ἀποκριθεὶς ἐρει̃ ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ οὐκ ἔσομαί σου ἀρχηγός οὐ γὰρ ἔστιν ἐν τω̨̃ οἴκω̨ μου ἄρτος οὐδὲ ἱμάτιον οὐκ ἔσομαι ἀρχηγὸς του̃ λαου̃ τούτου

^3:8 ὅτι ἀνει̃ται Ιερουσαλημ καὶ ἡ Ιουδαία συμπέπτωκεν καὶ αἱ γλω̃σσαι αὐτω̃ν μετὰ ἀνομίας τὰ πρὸς κύριον ἀπειθου̃ντες διότι νυ̃ν ἐταπεινώθη ἡ δόξα αὐτω̃ν

^3:9 καὶ ἡ αἰσχύνη του̃ προσώπου αὐτω̃ν ἀντέστη αὐτοι̃ς τὴν δὲ ἁμαρτίαν αὐτω̃ν ὡς Σοδομων ἀνήγγειλαν καὶ ἐνεφάνισαν οὐαὶ τη̨̃ ψυχη̨̃ αὐτω̃ν διότι βεβούλευνται βουλὴν πονηρὰν καθ' ἑαυτω̃ν

^3:10 εἰπόντες δήσωμεν τὸν δίκαιον ὅτι δύσχρηστος ἡμι̃ν ἐστιν τοίνυν τὰ γενήματα τω̃ν ἔργων αὐτω̃ν φάγονται

^3:11 οὐαὶ τω̨̃ ἀνόμω̨ πονηρὰ κατὰ τὰ ἔργα τω̃ν χειρω̃ν αὐτου̃ συμβήσεται αὐτω̨̃

^3:12 λαός μου οἱ πράκτορες ὑμω̃ν καλαμω̃νται ὑμα̃ς καὶ οἱ ἀπαιτου̃ντες κυριεύουσιν ὑμω̃ν λαός μου οἱ μακαρίζοντες ὑμα̃ς πλανω̃σιν ὑμα̃ς καὶ τὸν τρίβον τω̃ν ποδω̃ν ὑμω̃ν ταράσσουσιν

^3:13 ἀλλὰ νυ̃ν καταστήσεται εἰς κρίσιν κύριος καὶ στήσει εἰς κρίσιν τὸν λαὸν αὐτου̃

^3:14 αὐτὸς κύριος εἰς κρίσιν ἥξει μετὰ τω̃ν πρεσβυτέρων του̃ λαου̃ καὶ μετὰ τω̃ν ἀρχόντων αὐτου̃ ὑμει̃ς δὲ τί ἐνεπυρίσατε τὸν ἀμπελω̃νά μου καὶ ἡ ἁρπαγὴ του̃ πτωχου̃ ἐν τοι̃ς οἴκοις ὑμω̃ν

^3:15 τί ὑμει̃ς ἀδικει̃τε τὸν λαόν μου καὶ τὸ πρόσωπον τω̃ν πτωχω̃ν καταισχύνετε

^3:16 τάδε λέγει κύριος ἀνθ' ὡ̃ν ὑψώθησαν αἱ θυγατέρες Σιων καὶ ἐπορεύθησαν ὑψηλω̨̃ τραχήλω̨ καὶ ἐν νεύμασιν ὀφθαλμω̃ν καὶ τη̨̃ πορεία̨ τω̃ν ποδω̃ν ἅμα σύρουσαι τοὺς χιτω̃νας καὶ τοι̃ς ποσὶν ἅμα παίζουσαι

^3:17 καὶ ταπεινώσει ὁ θεὸς ἀρχούσας θυγατέρας Σιων καὶ κύριος ἀποκαλύψει τὸ σχη̃μα αὐτω̃ν

^3:18 ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ καὶ ἀφελει̃ κύριος τὴν δόξαν του̃ ἱματισμου̃ αὐτω̃ν καὶ τοὺς κόσμους αὐτω̃ν καὶ τὰ ἐμπλόκια καὶ τοὺς κοσύμβους καὶ τοὺς μηνίσκους

^3:19 καὶ τὸ κάθεμα καὶ τὸν κόσμον του̃ προσώπου αὐτω̃ν

^3:20 καὶ τὴν σύνθεσιν του̃ κόσμου τη̃ς δόξης καὶ τοὺς χλιδω̃νας καὶ τὰ ψέλια καὶ τὸ ἐμπλόκιον καὶ τὰ περιδέξια καὶ τοὺς δακτυλίους καὶ τὰ ἐνώτια

^3:21 καὶ τὰ περιπόρφυρα καὶ τὰ μεσοπόρφυρα

^3:22 καὶ τὰ ἐπιβλήματα τὰ κατὰ τὴν οἰκίαν καὶ τὰ διαφανη̃ λακωνικὰ

^3:23 καὶ τὰ βύσσινα καὶ τὰ ὑακίνθινα καὶ τὰ κόκκινα καὶ τὴν βύσσον σὺν χρυσίω̨ καὶ ὑακίνθω̨ συγκαθυφασμένα καὶ θέριστρα κατάκλιτα

^3:24 καὶ ἔσται ἀντὶ ὀσμη̃ς ἡδείας κονιορτός καὶ ἀντὶ ζώνης σχοινίω̨ ζώση̨ καὶ ἀντὶ του̃ κόσμου τη̃ς κεφαλη̃ς του̃ χρυσίου φαλάκρωμα ἕξεις διὰ τὰ ἔργα σου καὶ ἀντὶ του̃ χιτω̃νος του̃ μεσοπορφύρου περιζώση̨ σάκκον

^3:25 καὶ ὁ υἱός σου ὁ κάλλιστος ὃν ἀγαπα̨̃ς μαχαίρα̨ πεσει̃ται καὶ οἱ ἰσχύοντες ὑμω̃ν μαχαίρα̨ πεσου̃νται

^3:26 καὶ ταπεινωθήσονται καὶ πενθήσουσιν αἱ θη̃και του̃ κόσμου ὑμω̃ν καὶ καταλειφθήση̨ μόνη καὶ εἰς τὴν γη̃ν ἐδαφισθήση̨

^4:1 καὶ ἐπιλήμψονται ἑπτὰ γυναι̃κες ἀνθρώπου ἑνὸς λέγουσαι τὸν ἄρτον ἡμω̃ν φαγόμεθα καὶ τὰ ἱμάτια ἡμω̃ν περιβαλούμεθα πλὴν τὸ ὄνομα τὸ σὸν κεκλήσθω ἐφ' ἡμα̃ς ἄφελε τὸν ὀνειδισμὸν ἡμω̃ν

^4:2 τη̨̃ δὲ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἐπιλάμψει ὁ θεὸς ἐν βουλη̨̃ μετὰ δόξης ἐπὶ τη̃ς γη̃ς του̃ ὑψω̃σαι καὶ δοξάσαι τὸ καταλειφθὲν του̃ Ισραηλ

^4:3 καὶ ἔσται τὸ ὑπολειφθὲν ἐν Σιων καὶ τὸ καταλειφθὲν ἐν Ιερουσαλημ ἅγιοι κληθήσονται πάντες οἱ γραφέντες εἰς ζωὴν ἐν Ιερουσαλημ

^4:4 ὅτι ἐκπλυνει̃ κύριος τὸν ῥύπον τω̃ν υἱω̃ν καὶ τω̃ν θυγατέρων Σιων καὶ τὸ αἱ̃μα ἐκκαθαριει̃ ἐκ μέσου αὐτω̃ν ἐν πνεύματι κρίσεως καὶ πνεύματι καύσεως

^4:5 καὶ ἥξει καὶ ἔσται πα̃ς τόπος του̃ ὄρους Σιων καὶ πάντα τὰ περικύκλω̨ αὐτη̃ς σκιάσει νεφέλη ἡμέρας καὶ ὡς καπνου̃ καὶ ὡς φωτὸς πυρὸς καιομένου νυκτός πάση̨ τη̨̃ δόξη̨ σκεπασθήσεται

^4:6 καὶ ἔσται εἰς σκιὰν ἀπὸ καύματος καὶ ἐν σκέπη̨ καὶ ἐν ἀποκρύφω̨ ἀπὸ σκληρότητος καὶ ὑετου̃

^5:1 ἄ̨σω δὴ τω̨̃ ἠγαπημένω̨ ἀ̨̃σμα του̃ ἀγαπητου̃ τω̨̃ ἀμπελω̃νί μου ἀμπελὼν ἐγενήθη τω̨̃ ἠγαπημένω̨ ἐν κέρατι ἐν τόπω̨ πίονι

^5:2 καὶ φραγμὸν περιέθηκα καὶ ἐχαράκωσα καὶ ἐφύτευσα ἄμπελον σωρηχ καὶ ὠ̨κοδόμησα πύργον ἐν μέσω̨ αὐτου̃ καὶ προλήνιον ὤρυξα ἐν αὐτω̨̃ καὶ ἔμεινα του̃ ποιη̃σαι σταφυλήν ἐποίησεν δὲ ἀκάνθας

^5:3 καὶ νυ̃ν ἄνθρωπος του̃ Ιουδα καὶ οἱ ἐνοικου̃ντες ἐν Ιερουσαλημ κρίνατε ἐν ἐμοὶ καὶ ἀνὰ μέσον του̃ ἀμπελω̃νός μου

^5:4 τί ποιήσω ἔτι τω̨̃ ἀμπελω̃νί μου καὶ οὐκ ἐποίησα αὐτω̨̃ διότι ἔμεινα του̃ ποιη̃σαι σταφυλήν ἐποίησεν δὲ ἀκάνθας

^5:5 νυ̃ν δὲ ἀναγγελω̃ ὑμι̃ν τί ποιήσω τω̨̃ ἀμπελω̃νί μου ἀφελω̃ τὸν φραγμὸν αὐτου̃ καὶ ἔσται εἰς διαρπαγήν καὶ καθελω̃ τὸν τοι̃χον αὐτου̃ καὶ ἔσται εἰς καταπάτημα

^5:6 καὶ ἀνήσω τὸν ἀμπελω̃νά μου καὶ οὐ μὴ τμηθη̨̃ οὐδὲ μὴ σκαφη̨̃ καὶ ἀναβήσεται εἰς αὐτὸν ὡς εἰς χέρσον ἄκανθα καὶ ται̃ς νεφέλαις ἐντελου̃μαι του̃ μὴ βρέξαι εἰς αὐτὸν ὑετόν

^5:7 ὁ γὰρ ἀμπελὼν κυρίου σαβαωθ οἰ̃κος του̃ Ισραηλ ἐστίν καὶ ἄνθρωπος του̃ Ιουδα νεόφυτον ἠγαπημένον ἔμεινα του̃ ποιη̃σαι κρίσιν ἐποίησεν δὲ ἀνομίαν καὶ οὐ δικαιοσύνην ἀλλὰ κραυγήν

^5:8 οὐαὶ οἱ συνάπτοντες οἰκίαν πρὸς οἰκίαν καὶ ἀγρὸν πρὸς ἀγρὸν ἐγγίζοντες ἵνα του̃ πλησίον ἀφέλωνταί τι μὴ οἰκήσετε μόνοι ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^5:9 ἠκούσθη γὰρ εἰς τὰ ὠ̃τα κυρίου σαβαωθ ταυ̃τα ἐὰν γὰρ γένωνται οἰκίαι πολλαί εἰς ἔρημον ἔσονται μεγάλαι καὶ καλαί καὶ οὐκ ἔσονται οἱ ἐνοικου̃ντες ἐν αὐται̃ς

^5:10 οὑ̃ γὰρ ἐργω̃νται δέκα ζεύγη βοω̃ν ποιήσει κεράμιον ἕν καὶ ὁ σπείρων ἀρτάβας ἓξ ποιήσει μέτρα τρία

^5:11 οὐαὶ οἱ ἐγειρόμενοι τὸ πρωὶ καὶ τὸ σικερα διώκοντες οἱ μένοντες τὸ ὀψέ ὁ γὰρ οἰ̃νος αὐτοὺς συγκαύσει

^5:12 μετὰ γὰρ κιθάρας καὶ ψαλτηρίου καὶ τυμπάνων καὶ αὐλω̃ν τὸν οἰ̃νον πίνουσιν τὰ δὲ ἔργα κυρίου οὐκ ἐμβλέπουσιν καὶ τὰ ἔργα τω̃ν χειρω̃ν αὐτου̃ οὐ κατανοου̃σιν

^5:13 τοίνυν αἰχμάλωτος ὁ λαός μου ἐγενήθη διὰ τὸ μὴ εἰδέναι αὐτοὺς τὸν κύριον καὶ πλη̃θος ἐγενήθη νεκρω̃ν διὰ λιμὸν καὶ δίψαν ὕδατος

^5:14 καὶ ἐπλάτυνεν ὁ ἅ̨δης τὴν ψυχὴν αὐτου̃ καὶ διήνοιξεν τὸ στόμα αὐτου̃ του̃ μὴ διαλιπει̃ν καὶ καταβήσονται οἱ ἔνδοξοι καὶ οἱ μεγάλοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ λοιμοὶ αὐτη̃ς

^5:15 καὶ ταπεινωθήσεται ἄνθρωπος καὶ ἀτιμασθήσεται ἀνήρ καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ οἱ μετέωροι ταπεινωθήσονται

^5:16 καὶ ὑψωθήσεται κύριος σαβαωθ ἐν κρίματι καὶ ὁ θεὸς ὁ ἅγιος δοξασθήσεται ἐν δικαιοσύνη̨

^5:17 καὶ βοσκηθήσονται οἱ διηρπασμένοι ὡς ταυ̃ροι καὶ τὰς ἐρήμους τω̃ν ἀπειλημμένων ἄρνες φάγονται

^5:18 οὐαὶ οἱ ἐπισπώμενοι τὰς ἁμαρτίας ὡς σχοινίω̨ μακρω̨̃ καὶ ὡς ζυγου̃ ἱμάντι δαμάλεως τὰς ἀνομίας

^5:19 οἱ λέγοντες τὸ τάχος ἐγγισάτω ἃ ποιήσει ἵνα ἴδωμεν καὶ ἐλθάτω ἡ βουλὴ του̃ ἁγίου Ισραηλ ἵνα γνω̃μεν

^5:20 οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν οἱ τιθέντες τὸ σκότος φω̃ς καὶ τὸ φω̃ς σκότος οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν

^5:21 οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἐν ἑαυτοι̃ς καὶ ἐνώπιον ἑαυτω̃ν ἐπιστήμονες

^5:22 οὐαὶ οἱ ἰσχύοντες ὑμω̃ν οἱ τὸν οἰ̃νον πίνοντες καὶ οἱ δυνάσται οἱ κεραννύντες τὸ σικερα

^5:23 οἱ δικαιου̃ντες τὸν ἀσεβη̃ ἕνεκεν δώρων καὶ τὸ δίκαιον του̃ δικαίου αἴροντες

^5:24 διὰ του̃το ὃν τρόπον καυθήσεται καλάμη ὑπὸ ἄνθρακος πυρὸς καὶ συγκαυθήσεται ὑπὸ φλογὸς ἀνειμένης ἡ ῥίζα αὐτω̃ν ὡς χνου̃ς ἔσται καὶ τὸ ἄνθος αὐτω̃ν ὡς κονιορτὸς ἀναβήσεται οὐ γὰρ ἠθέλησαν τὸν νόμον κυρίου σαβαωθ ἀλλὰ τὸ λόγιον του̃ ἁγίου Ισραηλ παρώξυναν

^5:25 καὶ ἐθυμώθη ὀργη̨̃ κύριος σαβαωθ ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτου̃ καὶ ἐπέβαλεν τὴν χει̃ρα αὐτου̃ ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἐπάταξεν αὐτούς καὶ παρωξύνθη τὰ ὄρη καὶ ἐγενήθη τὰ θνησιμαι̃α αὐτω̃ν ὡς κοπρία ἐν μέσω̨ ὁδου̃ καὶ ἐν πα̃σι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμός ἀλλ' ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή

^5:26 τοιγαρου̃ν ἀρει̃ σύσσημον ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν τοι̃ς μακρὰν καὶ συριει̃ αὐτοι̃ς ἀπ' ἄκρου τη̃ς γη̃ς καὶ ἰδοὺ ταχὺ κούφως ἔρχονται

^5:27 οὐ πεινάσουσιν οὐδὲ κοπιάσουσιν οὐδὲ νυστάξουσιν οὐδὲ κοιμηθήσονται οὐδὲ λύσουσιν τὰς ζώνας αὐτω̃ν ἀπὸ τη̃ς ὀσφύος αὐτω̃ν οὐδὲ μὴ ῥαγω̃σιν οἱ ἱμάντες τω̃ν ὑποδημάτων αὐτω̃ν

^5:28 ὡ̃ν τὰ βέλη ὀξει̃ά ἐστιν καὶ τὰ τόξα αὐτω̃ν ἐντεταμένα οἱ πόδες τω̃ν ἵππων αὐτω̃ν ὡς στερεὰ πέτρα ἐλογίσθησαν οἱ τροχοὶ τω̃ν ἁρμάτων αὐτω̃ν ὡς καταιγίς

^5:29 ὁρμω̃σιν ὡς λέοντες καὶ παρέστηκαν ὡς σκύμνος λέοντος καὶ ἐπιλήμψεται καὶ βοήσει ὡς θηρίου καὶ ἐκβαλει̃ καὶ οὐκ ἔσται ὁ ῥυόμενος αὐτούς

^5:30 καὶ βοήσει δι' αὐτοὺς ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ὡς φωνὴ θαλάσσης κυμαινούσης καὶ ἐμβλέψονται εἰς τὴν γη̃ν καὶ ἰδοὺ σκότος σκληρὸν ἐν τη̨̃ ἀπορία̨ αὐτω̃ν

^6:1 καὶ ἐγένετο του̃ ἐνιαυτου̃ οὑ̃ ἀπέθανεν Οζιας ὁ βασιλεύς εἰ̃δον τὸν κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλου̃ καὶ ἐπηρμένου καὶ πλήρης ὁ οἰ̃κος τη̃ς δόξης αὐτου̃

^6:2 καὶ σεραφιν εἱστήκεισαν κύκλω̨ αὐτου̃ ἓξ πτέρυγες τω̨̃ ἑνὶ καὶ ἓξ πτέρυγες τω̨̃ ἑνί καὶ ται̃ς μὲν δυσὶν κατεκάλυπτον τὸ πρόσωπον καὶ ται̃ς δυσὶν κατεκάλυπτον τοὺς πόδας καὶ ται̃ς δυσὶν ἐπέταντο

^6:3 καὶ ἐκέκραγον ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον καὶ ἔλεγον ἅγιος ἅγιος ἅγιος κύριος σαβαωθ πλήρης πα̃σα ἡ γη̃ τη̃ς δόξης αὐτου̃

^6:4 καὶ ἐπήρθη τὸ ὑπέρθυρον ἀπὸ τη̃ς φωνη̃ς ἡ̃ς ἐκέκραγον καὶ ὁ οἰ̃κος ἐπλήσθη καπνου̃

^6:5 καὶ εἰ̃πα ὠ̃ τάλας ἐγώ ὅτι κατανένυγμαι ὅτι ἄνθρωπος ὢν καὶ ἀκάθαρτα χείλη ἔχων ἐν μέσω̨ λαου̃ ἀκάθαρτα χείλη ἔχοντος ἐγὼ οἰκω̃ καὶ τὸν βασιλέα κύριον σαβαωθ εἰ̃δον τοι̃ς ὀφθαλμοι̃ς μου

^6:6 καὶ ἀπεστάλη πρός με ἓν τω̃ν σεραφιν καὶ ἐν τη̨̃ χειρὶ εἰ̃χεν ἄνθρακα ὃν τη̨̃ λαβίδι ἔλαβεν ἀπὸ του̃ θυσιαστηρίου

^6:7 καὶ ἥψατο του̃ στόματός μου καὶ εἰ̃πεν ἰδοὺ ἥψατο του̃το τω̃ν χειλέων σου καὶ ἀφελει̃ τὰς ἀνομίας σου καὶ τὰς ἁμαρτίας σου περικαθαριει̃

^6:8 καὶ ἤκουσα τη̃ς φωνη̃ς κυρίου λέγοντος τίνα ἀποστείλω καὶ τίς πορεύσεται πρὸς τὸν λαὸν του̃τον καὶ εἰ̃πα ἰδού εἰμι ἐγώ ἀπόστειλόν με

^6:9 καὶ εἰ̃πεν πορεύθητι καὶ εἰπὸν τω̨̃ λαω̨̃ τούτω̨ ἀκοη̨̃ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνη̃τε καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε

^6:10 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία του̃ λαου̃ τούτου καὶ τοι̃ς ὠσὶν αὐτω̃ν βαρέως ἤκουσαν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτω̃ν ἐκάμμυσαν μήποτε ἴδωσιν τοι̃ς ὀφθαλμοι̃ς καὶ τοι̃ς ὠσὶν ἀκούσωσιν καὶ τη̨̃ καρδία̨ συνω̃σιν καὶ ἐπιστρέψωσιν καὶ ἰάσομαι αὐτούς

^6:11 καὶ εἰ̃πα ἕως πότε κύριε καὶ εἰ̃πεν ἕως ἂν ἐρημωθω̃σιν πόλεις παρὰ τὸ μὴ κατοικει̃σθαι καὶ οἰ̃κοι παρὰ τὸ μὴ εἰ̃ναι ἀνθρώπους καὶ ἡ γη̃ καταλειφθήσεται ἔρημος

^6:12 καὶ μετὰ ταυ̃τα μακρυνει̃ ὁ θεὸς τοὺς ἀνθρώπους καὶ οἱ καταλειφθέντες πληθυνθήσονται ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^6:13 καὶ ἔτι ἐπ' αὐτη̃ς ἔστιν τὸ ἐπιδέκατον καὶ πάλιν ἔσται εἰς προνομὴν ὡς τερέβινθος καὶ ὡς βάλανος ὅταν ἐκπέση̨ ἀπὸ τη̃ς θήκης αὐτη̃ς

^7:1 καὶ ἐγένετο ἐν ται̃ς ἡμέραις Αχαζ του̃ Ιωαθαμ του̃ υἱου̃ Οζιου βασιλέως Ιουδα ἀνέβη Ραασσων βασιλεὺς Αραμ καὶ Φακεε υἱὸς Ρομελιου βασιλεὺς Ισραηλ ἐπὶ Ιερουσαλημ πολεμη̃σαι αὐτὴν καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν πολιορκη̃σαι αὐτήν

^7:2 καὶ ἀνηγγέλη εἰς τὸν οἰ̃κον Δαυιδ λέγοντες συνεφώνησεν Αραμ πρὸς τὸν Εφραιμ καὶ ἐξέστη ἡ ψυχὴ αὐτου̃ καὶ ἡ ψυχὴ του̃ λαου̃ αὐτου̃ ὃν τρόπον ὅταν ἐν δρυμω̨̃ ξύλον ὑπὸ πνεύματος σαλευθη̨̃

^7:3 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρὸς Ησαιαν ἔξελθε εἰς συνάντησιν Αχαζ σὺ καὶ ὁ καταλειφθεὶς Ιασουβ ὁ υἱός σου πρὸς τὴν κολυμβήθραν τη̃ς ἄνω ὁδου̃ του̃ ἀγρου̃ του̃ γναφέως

^7:4 καὶ ἐρει̃ς αὐτω̨̃ φύλαξαι του̃ ἡσυχάσαι καὶ μὴ φοβου̃ μηδὲ ἡ ψυχή σου ἀσθενείτω ἀπὸ τω̃ν δύο ξύλων τω̃ν δαλω̃ν τω̃ν καπνιζομένων τούτων ὅταν γὰρ ὀργὴ του̃ θυμου̃ μου γένηται πάλιν ἰάσομαι

^7:5 καὶ ὁ υἱὸς του̃ Αραμ καὶ ὁ υἱὸς του̃ Ρομελιου ὅτι ἐβουλεύσαντο βουλὴν πονηρὰν περὶ σου̃ λέγοντες

^7:6 ἀναβησόμεθα εἰς τὴν Ιουδαίαν καὶ συλλαλήσαντες αὐτοι̃ς ἀποστρέψομεν αὐτοὺς πρὸς ἡμα̃ς καὶ βασιλεύσομεν αὐτη̃ς τὸν υἱὸν Ταβεηλ

^7:7 τάδε λέγει κύριος σαβαωθ οὐ μὴ ἐμμείνη̨ ἡ βουλὴ αὕτη οὐδὲ ἔσται

^7:8 ἀλλ' ἡ κεφαλὴ Αραμ Δαμασκός ἀλλ' ἔτι ἑξήκοντα καὶ πέντε ἐτω̃ν ἐκλείψει ἡ βασιλεία Εφραιμ ἀπὸ λαου̃

^7:9 καὶ ἡ κεφαλὴ Εφραιμ Σομορων καὶ ἡ κεφαλὴ Σομορων υἱὸς του̃ Ρομελιου καὶ ἐὰν μὴ πιστεύσητε οὐδὲ μὴ συνη̃τε

^7:10 καὶ προσέθετο κύριος λαλη̃σαι τω̨̃ Αχαζ λέγων

^7:11 αἴτησαι σεαυτω̨̃ σημει̃ον παρὰ κυρίου θεου̃ σου εἰς βάθος ἢ εἰς ὕψος

^7:12 καὶ εἰ̃πεν Αχαζ οὐ μὴ αἰτήσω οὐδ' οὐ μὴ πειράσω κύριον

^7:13 καὶ εἰ̃πεν ἀκούσατε δή οἰ̃κος Δαυιδ μὴ μικρὸν ὑμι̃ν ἀγω̃να παρέχειν ἀνθρώποις καὶ πω̃ς κυρίω̨ παρέχετε ἀγω̃να

^7:14 διὰ του̃το δώσει κύριος αὐτὸς ὑμι̃ν σημει̃ον ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτου̃ Εμμανουηλ

^7:15 βούτυρον καὶ μέλι φάγεται πρὶν ἢ γνω̃ναι αὐτὸν ἢ προελέσθαι πονηρὰ ἐκλέξεται τὸ ἀγαθόν

^7:16 διότι πρὶν ἢ γνω̃ναι τὸ παιδίον ἀγαθὸν ἢ κακὸν ἀπειθει̃ πονηρία̨ του̃ ἐκλέξασθαι τὸ ἀγαθόν καὶ καταλειφθήσεται ἡ γη̃ ἣν σὺ φοβη̨̃ ἀπὸ προσώπου τω̃ν δύο βασιλέων

^7:17 ἀλλὰ ἐπάξει ὁ θεὸς ἐπὶ σὲ καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου καὶ ἐπὶ τὸν οἰ̃κον του̃ πατρός σου ἡμέρας αἳ οὔπω ἥκασιν ἀφ' ἡ̃ς ἡμέρας ἀφει̃λεν Εφραιμ ἀπὸ Ιουδα τὸν βασιλέα τω̃ν 'Ασσυρίων

^7:18 καὶ ἔσται ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ συριει̃ κύριος μυίαις ὃ κυριεύει μέρους ποταμου̃ Αἰγύπτου καὶ τη̨̃ μελίσση̨ ἥ ἐστιν ἐν χώρα̨ 'Ασσυρίων

^7:19 καὶ ἐλεύσονται πάντες καὶ ἀναπαύσονται ἐν ται̃ς φάραγξι τη̃ς χώρας καὶ ἐν ται̃ς τρώγλαις τω̃ν πετρω̃ν καὶ εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς πα̃σαν ῥαγάδα καὶ ἐν παντὶ ξύλω̨

^7:20 ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ξυρήσει κύριος τω̨̃ ξυρω̨̃ τω̨̃ μεγάλω̨ καὶ μεμεθυσμένω̨ ὅ ἐστιν πέραν του̃ ποταμου̃ βασιλέως 'Ασσυρίων τὴν κεφαλὴν καὶ τὰς τρίχας τω̃ν ποδω̃ν καὶ τὸν πώγωνα ἀφελει̃

^7:21 καὶ ἔσται ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ θρέψει ἄνθρωπος δάμαλιν βοω̃ν καὶ δύο πρόβατα

^7:22 καὶ ἔσται ἀπὸ του̃ πλει̃στον ποιει̃ν γάλα βούτυρον καὶ μέλι φάγεται πα̃ς ὁ καταλειφθεὶς ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^7:23 καὶ ἔσται ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ πα̃ς τόπος οὑ̃ ἐὰν ὠ̃σιν χίλιαι ἄμπελοι χιλίων σίκλων εἰς χέρσον ἔσονται καὶ εἰς ἄκανθαν

^7:24 μετὰ βέλους καὶ τοξεύματος εἰσελεύσονται ἐκει̃ ὅτι χέρσος καὶ ἄκανθα ἔσται πα̃σα ἡ γη̃

^7:25 καὶ πα̃ν ὄρος ἀροτριώμενον ἀροτριαθήσεται καὶ οὐ μὴ ἐπέλθη̨ ἐκει̃ φόβος ἔσται γὰρ ἀπὸ τη̃ς χέρσου καὶ ἀκάνθης εἰς βόσκημα προβάτου καὶ εἰς καταπάτημα βοός

^8:1 καὶ εἰ̃πεν κύριος πρός με λαβὲ σεαυτω̨̃ τόμον καινου̃ μεγάλου καὶ γράψον εἰς αὐτὸν γραφίδι ἀνθρώπου του̃ ὀξέως προνομὴν ποιη̃σαι σκύλων πάρεστιν γάρ

^8:2 καὶ μάρτυράς μοι ποίησον πιστοὺς ἀνθρώπους τὸν Ουριαν καὶ τὸν Ζαχαριαν υἱὸν Βαραχιου

^8:3 καὶ προση̃λθον πρὸς τὴν προφη̃τιν καὶ ἐν γαστρὶ ἔλαβεν καὶ ἔτεκεν υἱόν καὶ εἰ̃πεν κύριός μοι κάλεσον τὸ ὄνομα αὐτου̃ ταχέως σκύλευσον ὀξέως προνόμευσον

^8:4 διότι πρὶν ἢ γνω̃ναι τὸ παιδίον καλει̃ν πατέρα ἢ μητέρα λήμψεται δύναμιν Δαμασκου̃ καὶ τὰ σκυ̃λα Σαμαρείας ἔναντι βασιλέως 'Ασσυρίων

^8:5 καὶ προσέθετο κύριος λαλη̃σαί μοι ἔτι

^8:6 διὰ τὸ μὴ βούλεσθαι τὸν λαὸν του̃τον τὸ ὕδωρ του̃ Σιλωαμ τὸ πορευόμενον ἡσυχη̨̃ ἀλλὰ βούλεσθαι ἔχειν τὸν Ραασσων καὶ τὸν υἱὸν Ρομελιου βασιλέα ἐφ' ὑμω̃ν

^8:7 διὰ του̃το ἰδοὺ ἀνάγει κύριος ἐφ' ὑμα̃ς τὸ ὕδωρ του̃ ποταμου̃ τὸ ἰσχυρὸν καὶ τὸ πολύ τὸν βασιλέα τω̃ν 'Ασσυρίων καὶ τὴν δόξαν αὐτου̃ καὶ ἀναβήσεται ἐπὶ πα̃σαν φάραγγα ὑμω̃ν καὶ περιπατήσει ἐπὶ πα̃ν τει̃χος ὑμω̃ν

^8:8 καὶ ἀφελει̃ ἀπὸ τη̃ς Ιουδαίας ἄνθρωπον ὃς δυνήσεται κεφαλὴν ἀ̃ραι ἢ δυνατὸν συντελέσασθαί τι καὶ ἔσται ἡ παρεμβολὴ αὐτου̃ ὥστε πληρω̃σαι τὸ πλάτος τη̃ς χώρας σου μεθ' ἡμω̃ν ὁ θεός

^8:9 γνω̃τε ἔθνη καὶ ἡττα̃σθε ἐπακούσατε ἕως ἐσχάτου τη̃ς γη̃ς ἰσχυκότες ἡττα̃σθε ἐὰν γὰρ πάλιν ἰσχύσητε πάλιν ἡττηθήσεσθε

^8:10 καὶ ἣν ἂν βουλεύσησθε βουλήν διασκεδάσει κύριος καὶ λόγον ὃν ἐὰν λαλήσητε οὐ μὴ ἐμμείνη̨ ὑμι̃ν ὅτι μεθ' ἡμω̃ν κύριος ὁ θεός

^8:11 οὕτως λέγει κύριος τη̨̃ ἰσχυρα̨̃ χειρὶ ἀπειθου̃σιν τη̨̃ πορεία̨ τη̃ς ὁδου̃ του̃ λαου̃ τούτου λέγοντες

^8:12 μήποτε εἴπητε σκληρόν πα̃ν γάρ ὃ ἐὰν εἴπη̨ ὁ λαὸς οὑ̃τος σκληρόν ἐστιν τὸν δὲ φόβον αὐτου̃ οὐ μὴ φοβηθη̃τε οὐδὲ μὴ ταραχθη̃τε

^8:13 κύριον αὐτὸν ἁγιάσατε καὶ αὐτὸς ἔσται σου φόβος

^8:14 καὶ ἐὰν ἐπ' αὐτω̨̃ πεποιθὼς ἠ̨̃ς ἔσται σοι εἰς ἁγίασμα καὶ οὐχ ὡς λίθου προσκόμματι συναντήσεσθε αὐτω̨̃ οὐδὲ ὡς πέτρας πτώματι ὁ δὲ οἰ̃κος Ιακωβ ἐν παγίδι καὶ ἐν κοιλάσματι ἐγκαθήμενοι ἐν Ιερουσαλημ

^8:15 διὰ του̃το ἀδυνατήσουσιν ἐν αὐτοι̃ς πολλοὶ καὶ πεσου̃νται καὶ συντριβήσονται καὶ ἐγγιου̃σιν καὶ ἁλώσονται ἄνθρωποι ἐν ἀσφαλεία̨ ὄντες

^8:16 τότε φανεροὶ ἔσονται οἱ σφραγιζόμενοι τὸν νόμον του̃ μὴ μαθει̃ν

^8:17 καὶ ἐρει̃ μενω̃ τὸν θεὸν τὸν ἀποστρέψαντα τὸ πρόσωπον αὐτου̃ ἀπὸ του̃ οἴκου Ιακωβ καὶ πεποιθὼς ἔσομαι ἐπ' αὐτω̨̃

^8:18 ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ θεός καὶ ἔσται εἰς σημει̃α καὶ τέρατα ἐν τω̨̃ οἴκω̨ Ισραηλ παρὰ κυρίου σαβαωθ ὃς κατοικει̃ ἐν τω̨̃ ὄρει Σιων

^8:19 καὶ ἐὰν εἴπωσιν πρὸς ὑμα̃ς ζητήσατε τοὺς ἀπὸ τη̃ς γη̃ς φωνου̃ντας καὶ τοὺς ἐγγαστριμύθους τοὺς κενολογου̃ντας οἳ ἐκ τη̃ς κοιλίας φωνου̃σιν οὐκ ἔθνος πρὸς θεὸν αὐτου̃ τί ἐκζητου̃σιν περὶ τω̃ν ζώντων τοὺς νεκρούς

^8:20 νόμον γὰρ εἰς βοήθειαν ἔδωκεν ἵνα εἴπωσιν οὐχ ὡς τὸ ῥη̃μα του̃το περὶ οὑ̃ οὐκ ἔστιν δω̃ρα δου̃ναι περὶ αὐτου̃

^8:21 καὶ ἥξει ἐφ' ὑμα̃ς σκληρὰ λιμός καὶ ἔσται ὡς ἂν πεινάσητε λυπηθήσεσθε καὶ κακω̃ς ἐρει̃τε τὸν ἄρχοντα καὶ τὰ παταχρα καὶ ἀναβλέψονται εἰς τὸν οὐρανὸν ἄνω

^8:22 καὶ εἰς τὴν γη̃ν κάτω ἐμβλέψονται καὶ ἰδοὺ θλι̃ψις καὶ στενοχωρία καὶ σκότος ἀπορία στενὴ καὶ σκότος ὥστε μὴ βλέπειν

^8:23 καὶ οὐκ ἀπορηθήσεται ὁ ἐν στενοχωρία̨ ὢν ἕως καιρου̃ του̃το πρω̃τον ποίει ταχὺ ποίει χώρα Ζαβουλων ἡ γη̃ Νεφθαλιμ ὁδὸν θαλάσσης καὶ οἱ λοιποὶ οἱ τὴν παραλίαν κατοικου̃ντες καὶ πέραν του̃ Ιορδάνου Γαλιλαία τω̃ν ἐθνω̃ν τὰ μέρη τη̃ς Ιουδαίας

^9:1 ὁ λαὸς ὁ πορευόμενος ἐν σκότει ἴδετε φω̃ς μέγα οἱ κατοικου̃ντες ἐν χώρα̨ καὶ σκια̨̃ θανάτου φω̃ς λάμψει ἐφ' ὑμα̃ς

^9:2 τὸ πλει̃στον του̃ λαου̃ ὃ κατήγαγες ἐν εὐφροσύνη̨ σου καὶ εὐφρανθήσονται ἐνώπιόν σου ὡς οἱ εὐφραινόμενοι ἐν ἀμήτω̨ καὶ ὃν τρόπον οἱ διαιρούμενοι σκυ̃λα

^9:3 διότι ἀφή̨ρηται ὁ ζυγὸς ὁ ἐπ' αὐτω̃ν κείμενος καὶ ἡ ῥάβδος ἡ ἐπὶ του̃ τραχήλου αὐτω̃ν τὴν γὰρ ῥάβδον τω̃ν ἀπαιτούντων διεσκέδασεν κύριος ὡς τη̨̃ ἡμέρα̨ τη̨̃ ἐπὶ Μαδιαμ

^9:4 ὅτι πα̃σαν στολὴν ἐπισυνηγμένην δόλω̨ καὶ ἱμάτιον μετὰ καταλλαγη̃ς ἀποτείσουσιν καὶ θελήσουσιν εἰ ἐγενήθησαν πυρίκαυστοι

^9:5 ὅτι παιδίον ἐγεννήθη ἡμι̃ν υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμι̃ν οὑ̃ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ του̃ ὤμου αὐτου̃ καὶ καλει̃ται τὸ ὄνομα αὐτου̃ μεγάλης βουλη̃ς ἄγγελος ἐγὼ γὰρ ἄξω εἰρήνην ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας εἰρήνην καὶ ὑγίειαν αὐτω̨̃

^9:6 μεγάλη ἡ ἀρχὴ αὐτου̃ καὶ τη̃ς εἰρήνης αὐτου̃ οὐκ ἔστιν ὅριον ἐπὶ τὸν θρόνον Δαυιδ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτου̃ κατορθω̃σαι αὐτὴν καὶ ἀντιλαβέσθαι αὐτη̃ς ἐν δικαιοσύνη̨ καὶ ἐν κρίματι ἀπὸ του̃ νυ̃ν καὶ εἰς τὸν αἰω̃να χρόνον ὁ ζη̃λος κυρίου σαβαωθ ποιήσει ταυ̃τα

^9:7 θάνατον ἀπέστειλεν κύριος ἐπὶ Ιακωβ καὶ ἠ̃λθεν ἐπὶ Ισραηλ

^9:8 καὶ γνώσονται πα̃ς ὁ λαὸς του̃ Εφραιμ καὶ οἱ ἐγκαθήμενοι ἐν Σαμαρεία̨ ἐφ' ὕβρει καὶ ὑψηλη̨̃ καρδία̨ λέγοντες

^9:9 πλίνθοι πεπτώκασιν ἀλλὰ δευ̃τε λαξεύσωμεν λίθους καὶ ἐκκόψωμεν συκαμίνους καὶ κέδρους καὶ οἰκοδομήσωμεν ἑαυτοι̃ς πύργον

^9:10 καὶ ῥάξει ὁ θεὸς τοὺς ἐπανιστανομένους ἐπ' ὄρος Σιων ἐπ' αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτω̃ν διασκεδάσει

^9:11 Συρίαν ἀφ' ἡλίου ἀνατολω̃ν καὶ τοὺς 'Έλληνας ἀφ' ἡλίου δυσμω̃ν τοὺς κατεσθίοντας τὸν Ισραηλ ὅλω̨ τω̨̃ στόματι ἐπὶ τούτοις πα̃σιν οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμός ἀλλ' ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή

^9:12 καὶ ὁ λαὸς οὐκ ἀπεστράφη ἕως ἐπλήγη καὶ τὸν κύριον οὐκ ἐξεζήτησαν

^9:13 καὶ ἀφει̃λεν κύριος ἀπὸ Ισραηλ κεφαλὴν καὶ οὐράν μέγαν καὶ μικρὸν ἐν μια̨̃ ἡμέρα̨

^9:14 πρεσβύτην καὶ τοὺς τὰ πρόσωπα θαυμάζοντας αὕτη ἡ ἀρχή καὶ προφήτην διδάσκοντα ἄνομα οὑ̃τος ἡ οὐρά

^9:15 καὶ ἔσονται οἱ μακαρίζοντες τὸν λαὸν του̃τον πλανω̃ντες καὶ πλανω̃σιν ὅπως καταπίωσιν αὐτούς

^9:16 διὰ του̃το ἐπὶ τοὺς νεανίσκους αὐτω̃ν οὐκ εὐφρανθήσεται ὁ θεὸς καὶ τοὺς ὀρφανοὺς αὐτω̃ν καὶ τὰς χήρας αὐτω̃ν οὐκ ἐλεήσει ὅτι πάντες ἄνομοι καὶ πονηροί καὶ πα̃ν στόμα λαλει̃ ἄδικα ἐπὶ πα̃σιν τούτοις οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμός ἀλλ' ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή

^9:17 καὶ καυθήσεται ὡς πυ̃ρ ἡ ἀνομία καὶ ὡς ἄγρωστις ξηρὰ βρωθήσεται ὑπὸ πυρός καὶ καυθήσεται ἐν τοι̃ς δάσεσι του̃ δρυμου̃ καὶ συγκαταφάγεται τὰ κύκλω̨ τω̃ν βουνω̃ν πάντα

^9:18 διὰ θυμὸν ὀργη̃ς κυρίου συγκέκαυται ἡ γη̃ ὅλη καὶ ἔσται ὁ λαὸς ὡς ὑπὸ πυρὸς κατακεκαυμένος ἄνθρωπος τὸν ἀδελφὸν αὐτου̃ οὐκ ἐλεήσει

^9:19 ἀλλὰ ἐκκλινει̃ εἰς τὰ δεξιά ὅτι πεινάσει καὶ φάγεται ἐκ τω̃ν ἀριστερω̃ν καὶ οὐ μὴ ἐμπλησθη̨̃ ἄνθρωπος ἔσθων τὰς σάρκας του̃ βραχίονος αὐτου̃

^9:20 φάγεται γὰρ Μανασση του̃ Εφραιμ καὶ Εφραιμ του̃ Μανασση ὅτι ἅμα πολιορκήσουσιν τὸν Ιουδαν ἐπὶ τούτοις πα̃σιν οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμός ἀλλ' ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή

^10:1 οὐαὶ τοι̃ς γράφουσιν πονηρίαν γράφοντες γὰρ πονηρίαν γράφουσιν

^10:2 ἐκκλίνοντες κρίσιν πτωχω̃ν ἁρπάζοντες κρίμα πενήτων του̃ λαου̃ μου ὥστε εἰ̃ναι αὐτοι̃ς χήραν εἰς ἁρπαγὴν καὶ ὀρφανὸν εἰς προνομήν

^10:3 καὶ τί ποιήσουσιν ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ τη̃ς ἐπισκοπη̃ς ἡ γὰρ θλι̃ψις ὑμι̃ν πόρρωθεν ἥξει καὶ πρὸς τίνα καταφεύξεσθε του̃ βοηθηθη̃ναι καὶ που̃ καταλείψετε τὴν δόξαν ὑμω̃ν

^10:4 του̃ μὴ ἐμπεσει̃ν εἰς ἐπαγωγήν ἐπὶ πα̃σι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμός ἀλλ' ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή

^10:5 οὐαὶ 'Ασσυρίοις ἡ ῥάβδος του̃ θυμου̃ μου καὶ ὀργη̃ς ἐστιν ἐν ται̃ς χερσὶν αὐτω̃ν

^10:6 τὴν ὀργήν μου εἰς ἔθνος ἄνομον ἀποστελω̃ καὶ τω̨̃ ἐμω̨̃ λαω̨̃ συντάξω ποιη̃σαι σκυ̃λα καὶ προνομὴν καὶ καταπατει̃ν τὰς πόλεις καὶ θει̃ναι αὐτὰς εἰς κονιορτόν

^10:7 αὐτὸς δὲ οὐχ οὕτως ἐνεθυμήθη καὶ τη̨̃ ψυχη̨̃ οὐχ οὕτως λελόγισται ἀλλὰ ἀπαλλάξει ὁ νου̃ς αὐτου̃ καὶ του̃ ἔθνη ἐξολεθρευ̃σαι οὐκ ὀλίγα

^10:8 καὶ ἐὰν εἴπωσιν αὐτω̨̃ σὺ μόνος εἰ̃ ἄρχων

^10:9 καὶ ἐρει̃ οὐκ ἔλαβον τὴν χώραν τὴν ἐπάνω Βαβυλω̃νος καὶ Χαλαννη οὑ̃ ὁ πύργος ὠ̨κοδομήθη καὶ ἔλαβον 'Αραβίαν καὶ Δαμασκὸν καὶ Σαμάρειαν

^10:10 ὃν τρόπον ταύτας ἔλαβον ἐν τη̨̃ χειρί μου καὶ πάσας τὰς ἀρχὰς λήμψομαι ὀλολύξατε τὰ γλυπτὰ ἐν Ιερουσαλημ καὶ ἐν Σαμαρεία̨

^10:11 ὃν τρόπον γὰρ ἐποίησα Σαμαρεία̨ καὶ τοι̃ς χειροποιήτοις αὐτη̃ς οὕτως ποιήσω καὶ Ιερουσαλημ καὶ τοι̃ς εἰδώλοις αὐτη̃ς

^10:12 καὶ ἔσται ὅταν συντελέση̨ κύριος πάντα ποιω̃ν ἐν τω̨̃ ὄρει Σιων καὶ ἐν Ιερουσαλημ ἐπάξει ἐπὶ τὸν νου̃ν τὸν μέγαν τὸν ἄρχοντα τω̃ν 'Ασσυρίων καὶ ἐπὶ τὸ ὕψος τη̃ς δόξης τω̃ν ὀφθαλμω̃ν αὐτου̃

^10:13 εἰ̃πεν γάρ τη̨̃ ἰσχύι ποιήσω καὶ τη̨̃ σοφία̨ τη̃ς συνέσεως ἀφελω̃ ὅρια ἐθνω̃ν καὶ τὴν ἰσχὺν αὐτω̃ν προνομεύσω καὶ σείσω πόλεις κατοικουμένας

^10:14 καὶ τὴν οἰκουμένην ὅλην καταλήμψομαι τη̨̃ χειρὶ ὡς νοσσιὰν καὶ ὡς καταλελειμμένα ὠ̨ὰ ἀρω̃ καὶ οὐκ ἔστιν ὃς διαφεύξεταί με ἢ ἀντείπη̨ μοι

^10:15 μὴ δοξασθήσεται ἀξίνη ἄνευ του̃ κόπτοντος ἐν αὐτη̨̃ ἢ ὑψωθήσεται πρίων ἄνευ του̃ ἕλκοντος αὐτόν ὡσαύτως ἐάν τις ἄρη̨ ῥάβδον ἢ ξύλον

^10:16 καὶ οὐχ οὕτως ἀλλὰ ἀποστελει̃ κύριος σαβαωθ εἰς τὴν σὴν τιμὴν ἀτιμίαν καὶ εἰς τὴν σὴν δόξαν πυ̃ρ καιόμενον καυθήσεται

^10:17 καὶ ἔσται τὸ φω̃ς του̃ Ισραηλ εἰς πυ̃ρ καὶ ἁγιάσει αὐτὸν ἐν πυρὶ καιομένω̨ καὶ φάγεται ὡσεὶ χόρτον τὴν ὕλην τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨

^10:18 ἀποσβεσθήσεται τὰ ὄρη καὶ οἱ βουνοὶ καὶ οἱ δρυμοί καὶ καταφάγεται ἀπὸ ψυχη̃ς ἕως σαρκω̃ν καὶ ἔσται ὁ φεύγων ὡς ὁ φεύγων ἀπὸ φλογὸς καιομένης

^10:19 καὶ οἱ καταλειφθέντες ἀπ' αὐτω̃ν ἔσονται ἀριθμός καὶ παιδίον γράψει αὐτούς

^10:20 καὶ ἔσται ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ οὐκέτι προστεθήσεται τὸ καταλειφθὲν Ισραηλ καὶ οἱ σωθέντες του̃ Ιακωβ οὐκέτι μὴ πεποιθότες ὠ̃σιν ἐπὶ τοὺς ἀδικήσαντας αὐτούς ἀλλὰ ἔσονται πεποιθότες ἐπὶ τὸν θεὸν τὸν ἅγιον του̃ Ισραηλ τη̨̃ ἀληθεία̨

^10:21 καὶ ἔσται τὸ καταλειφθὲν του̃ Ιακωβ ἐπὶ θεὸν ἰσχύοντα

^10:22 καὶ ἐὰν γένηται ὁ λαὸς Ισραηλ ὡς ἡ ἄμμος τη̃ς θαλάσσης τὸ κατάλειμμα αὐτω̃ν σωθήσεται λόγον γὰρ συντελω̃ν καὶ συντέμνων ἐν δικαιοσύνη̨

^10:23 ὅτι λόγον συντετμημένον ποιήσει ὁ θεὸς ἐν τη̨̃ οἰκουμένη̨ ὅλη̨

^10:24 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος σαβαωθ μὴ φοβου̃ ὁ λαός μου οἱ κατοικου̃ντες ἐν Σιων ἀπὸ 'Ασσυρίων ὅτι ἐν ῥάβδω̨ πατάξει σε πληγὴν γὰρ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ σὲ του̃ ἰδει̃ν ὁδὸν Αἰγύπτου

^10:25 ἔτι γὰρ μικρὸν καὶ παύσεται ἡ ὀργή ὁ δὲ θυμός μου ἐπὶ τὴν βουλὴν αὐτω̃ν

^10:26 καὶ ἐπεγερει̃ ὁ θεὸς ἐπ' αὐτοὺς κατὰ τὴν πληγὴν τὴν Μαδιαμ ἐν τόπω̨ θλίψεως καὶ ὁ θυμὸς αὐτου̃ τη̨̃ ὁδω̨̃ τη̨̃ κατὰ θάλασσαν εἰς τὴν ὁδὸν τὴν κατ' Αἴγυπτον

^10:27 καὶ ἔσται ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἀφαιρεθήσεται ὁ φόβος αὐτου̃ ἀπὸ σου̃ καὶ ὁ ζυγὸς αὐτου̃ ἀπὸ του̃ ὤμου σου καὶ καταφθαρήσεται ὁ ζυγὸς ἀπὸ τω̃ν ὤμων ὑμω̃ν

^10:28 ἥξει γὰρ εἰς τὴν πόλιν Αγγαι καὶ παρελεύσεται εἰς Μαγεδω καὶ ἐν Μαχμας θήσει τὰ σκεύη αὐτου̃

^10:29 καὶ παρελεύσεται φάραγγα καὶ ἥξει εἰς Αγγαι φόβος λήμψεται Ραμα πόλιν Σαουλ φεύξεται

^10:30 ἡ θυγάτηρ Γαλλιμ ἐπακούσεται Λαισα ἐπακούσεται Αναθωθ

^10:31 ἐξέστη Μαδεβηνα καὶ οἱ κατοικου̃ντες Γιββιρ παρακαλει̃τε

^10:32 σήμερον ἐν ὁδω̨̃ του̃ μει̃ναι τη̨̃ χειρὶ παρακαλει̃τε τὸ ὄρος τὴν θυγατέρα Σιων καὶ οἱ βουνοὶ οἱ ἐν Ιερουσαλημ

^10:33 ἰδοὺ γὰρ ὁ δεσπότης κύριος σαβαωθ συνταράσσει τοὺς ἐνδόξους μετὰ ἰσχύος καὶ οἱ ὑψηλοὶ τη̨̃ ὕβρει συντριβήσονται καὶ οἱ ὑψηλοὶ ταπεινωθήσονται

^10:34 καὶ πεσου̃νται οἱ ὑψηλοὶ μαχαίρα̨ ὁ δὲ Λίβανος σὺν τοι̃ς ὑψηλοι̃ς πεσει̃ται

^11:1 καὶ ἐξελεύσεται ῥάβδος ἐκ τη̃ς ῥίζης Ιεσσαι καὶ ἄνθος ἐκ τη̃ς ῥίζης ἀναβήσεται

^11:2 καὶ ἀναπαύσεται ἐπ' αὐτὸν πνευ̃μα του̃ θεου̃ πνευ̃μα σοφίας καὶ συνέσεως πνευ̃μα βουλη̃ς καὶ ἰσχύος πνευ̃μα γνώσεως καὶ εὐσεβείας

^11:3 ἐμπλήσει αὐτὸν πνευ̃μα φόβου θεου̃ οὐ κατὰ τὴν δόξαν κρινει̃ οὐδὲ κατὰ τὴν λαλιὰν ἐλέγξει

^11:4 ἀλλὰ κρινει̃ ταπεινω̨̃ κρίσιν καὶ ἐλέγξει τοὺς ταπεινοὺς τη̃ς γη̃ς καὶ πατάξει γη̃ν τω̨̃ λόγω̨ του̃ στόματος αὐτου̃ καὶ ἐν πνεύματι διὰ χειλέων ἀνελει̃ ἀσεβη̃

^11:5 καὶ ἔσται δικαιοσύνη̨ ἐζωσμένος τὴν ὀσφὺν αὐτου̃ καὶ ἀληθεία̨ εἰλημένος τὰς πλευράς

^11:6 καὶ συμβοσκηθήσεται λύκος μετὰ ἀρνός καὶ πάρδαλις συναναπαύσεται ἐρίφω̨ καὶ μοσχάριον καὶ ταυ̃ρος καὶ λέων ἅμα βοσκηθήσονται καὶ παιδίον μικρὸν ἄξει αὐτούς

^11:7 καὶ βου̃ς καὶ ἄρκος ἅμα βοσκηθήσονται καὶ ἅμα τὰ παιδία αὐτω̃ν ἔσονται καὶ λέων καὶ βου̃ς ἅμα φάγονται ἄχυρα

^11:8 καὶ παιδίον νήπιον ἐπὶ τρώγλην ἀσπίδων καὶ ἐπὶ κοίτην ἐκγόνων ἀσπίδων τὴν χει̃ρα ἐπιβαλει̃

^11:9 καὶ οὐ μὴ κακοποιήσωσιν οὐδὲ μὴ δύνωνται ἀπολέσαι οὐδένα ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου ὅτι ἐνεπλήσθη ἡ σύμπασα του̃ γνω̃ναι τὸν κύριον ὡς ὕδωρ πολὺ κατακαλύψαι θαλάσσας

^11:10 καὶ ἔσται ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἡ ῥίζα του̃ Ιεσσαι καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνω̃ν ἐπ' αὐτω̨̃ ἔθνη ἐλπιου̃σιν καὶ ἔσται ἡ ἀνάπαυσις αὐτου̃ τιμή

^11:11 καὶ ἔσται τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ προσθήσει κύριος του̃ δει̃ξαι τὴν χει̃ρα αὐτου̃ του̃ ζηλω̃σαι τὸ καταλειφθὲν ὑπόλοιπον του̃ λαου̃ ὃ ἂν καταλειφθη̨̃ ἀπὸ τω̃ν 'Ασσυρίων καὶ ἀπὸ Αἰγύπτου καὶ Βαβυλωνίας καὶ Αἰθιοπίας καὶ ἀπὸ Αιλαμιτω̃ν καὶ ἀπὸ ἡλίου ἀνατολω̃ν καὶ ἐξ 'Αραβίας

^11:12 καὶ ἀρει̃ σημει̃ον εἰς τὰ ἔθνη καὶ συνάξει τοὺς ἀπολομένους Ισραηλ καὶ τοὺς διεσπαρμένους του̃ Ιουδα συνάξει ἐκ τω̃ν τεσσάρων πτερύγων τη̃ς γη̃ς

^11:13 καὶ ἀφαιρεθήσεται ὁ ζη̃λος Εφραιμ καὶ οἱ ἐχθροὶ Ιουδα ἀπολου̃νται Εφραιμ οὐ ζηλώσει Ιουδαν καὶ Ιουδας οὐ θλίψει Εφραιμ

^11:14 καὶ πετασθήσονται ἐν πλοίοις ἀλλοφύλων θάλασσαν ἅμα προνομεύσουσιν καὶ τοὺς ἀφ' ἡλίου ἀνατολω̃ν καὶ Ιδουμαίαν καὶ ἐπὶ Μωαβ πρω̃τον τὰς χει̃ρας ἐπιβαλου̃σιν οἱ δὲ υἱοὶ Αμμων πρω̃τοι ὑπακούσονται

^11:15 καὶ ἐρημώσει κύριος τὴν θάλασσαν Αἰγύπτου καὶ ἐπιβαλει̃ τὴν χει̃ρα αὐτου̃ ἐπὶ τὸν ποταμὸν πνεύματι βιαίω̨ καὶ πατάξει ἑπτὰ φάραγγας ὥστε διαπορεύεσθαι αὐτὸν ἐν ὑποδήμασιν

^11:16 καὶ ἔσται δίοδος τω̨̃ καταλειφθέντι μου λαω̨̃ ἐν Αἰγύπτω̨ καὶ ἔσται τω̨̃ Ισραηλ ὡς ἡ ἡμέρα ὅτε ἐξη̃λθεν ἐκ γη̃ς Αἰγύπτου

^12:1 καὶ ἐρει̃ς ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ εὐλογήσω σε κύριε διότι ὠργίσθης μοι καὶ ἀπέστρεψας τὸν θυμόν σου καὶ ἠλέησάς με

^12:2 ἰδοὺ ὁ θεός μου σωτήρ μου κύριος πεποιθὼς ἔσομαι ἐπ' αὐτω̨̃ καὶ σωθήσομαι ἐν αὐτω̨̃ καὶ οὐ φοβηθήσομαι διότι ἡ δόξα μου καὶ ἡ αἴνεσίς μου κύριος καὶ ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν

^12:3 καὶ ἀντλήσετε ὕδωρ μετ' εὐφροσύνης ἐκ τω̃ν πηγω̃ν του̃ σωτηρίου

^12:4 καὶ ἐρει̃ς ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ὑμνει̃τε κύριον βοα̃τε τὸ ὄνομα αὐτου̃ ἀναγγείλατε ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν τὰ ἔνδοξα αὐτου̃ μιμνή̨σκεσθε ὅτι ὑψώθη τὸ ὄνομα αὐτου̃

^12:5 ὑμνήσατε τὸ ὄνομα κυρίου ὅτι ὑψηλὰ ἐποίησεν ἀναγγείλατε ταυ̃τα ἐν πάση̨ τη̨̃ γη̨̃

^12:6 ἀγαλλια̃σθε καὶ εὐφραίνεσθε οἱ κατοικου̃ντες Σιων ὅτι ὑψώθη ὁ ἅγιος του̃ Ισραηλ ἐν μέσω̨ αὐτη̃ς

^13:1 ὅρασις ἣν εἰ̃δεν Ησαιας υἱὸς Αμως κατὰ Βαβυλω̃νος

^13:2 ἐπ' ὄρους πεδινου̃ ἄρατε σημει̃ον ὑψώσατε τὴν φωνὴν αὐτοι̃ς μὴ φοβει̃σθε παρακαλει̃τε τη̨̃ χειρί ἀνοίξατε οἱ ἄρχοντες

^13:3 ἐγὼ συντάσσω καὶ ἐγὼ ἄγω αὐτούς ἡγιασμένοι εἰσίν καὶ ἐγὼ ἄγω αὐτούς γίγαντες ἔρχονται πληρω̃σαι τὸν θυμόν μου χαίροντες ἅμα καὶ ὑβρίζοντες

^13:4 φωνὴ ἐθνω̃ν πολλω̃ν ἐπὶ τω̃ν ὀρέων ὁμοία ἐθνω̃ν πολλω̃ν φωνὴ βασιλέων καὶ ἐθνω̃ν συνηγμένων κύριος σαβαωθ ἐντέταλται ἔθνει ὁπλομάχω̨

^13:5 ἔρχεσθαι ἐκ γη̃ς πόρρωθεν ἀπ' ἄκρου θεμελίου του̃ οὐρανου̃ κύριος καὶ οἱ ὁπλομάχοι αὐτου̃ του̃ καταφθει̃ραι τὴν οἰκουμένην ὅλην

^13:6 ὀλολύζετε ἐγγὺς γὰρ ἡ ἡμέρα κυρίου καὶ συντριβὴ παρὰ του̃ θεου̃ ἥξει

^13:7 διὰ του̃το πα̃σα χεὶρ ἐκλυθήσεται καὶ πα̃σα ψυχὴ ἀνθρώπου δειλιάσει

^13:8 καὶ ταραχθήσονται οἱ πρέσβεις καὶ ὠδι̃νες αὐτοὺς ἕξουσιν ὡς γυναικὸς τικτούσης καὶ συμφοράσουσιν ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον καὶ ἐκστήσονται καὶ τὸ πρόσωπον αὐτω̃ν ὡς φλὸξ μεταβαλου̃σιν

^13:9 ἰδοὺ γὰρ ἡμέρα κυρίου ἀνίατος ἔρχεται θυμου̃ καὶ ὀργη̃ς θει̃ναι τὴν οἰκουμένην ὅλην ἔρημον καὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀπολέσαι ἐξ αὐτη̃ς

^13:10 οἱ γὰρ ἀστέρες του̃ οὐρανου̃ καὶ ὁ 'Ωρίων καὶ πα̃ς ὁ κόσμος του̃ οὐρανου̃ τὸ φω̃ς οὐ δώσουσιν καὶ σκοτισθήσεται του̃ ἡλίου ἀνατέλλοντος καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φω̃ς αὐτη̃ς

^13:11 καὶ ἐντελου̃μαι τη̨̃ οἰκουμένη̨ ὅλη̨ κακὰ καὶ τοι̃ς ἀσεβέσιν τὰς ἁμαρτίας αὐτω̃ν καὶ ἀπολω̃ ὕβριν ἀνόμων καὶ ὕβριν ὑπερηφάνων ταπεινώσω

^13:12 καὶ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι ἔντιμοι μα̃λλον ἢ τὸ χρυσίον τὸ ἄπυρον καὶ ὁ ἄνθρωπος μα̃λλον ἔντιμος ἔσται ἢ ὁ λίθος ὁ ἐκ Σουφιρ

^13:13 ὁ γὰρ οὐρανὸς θυμωθήσεται καὶ ἡ γη̃ σεισθήσεται ἐκ τω̃ν θεμελίων αὐτη̃ς διὰ θυμὸν ὀργη̃ς κυρίου σαβαωθ τη̨̃ ἡμέρα̨ ἡ̨̃ ἂν ἐπέλθη̨ ὁ θυμὸς αὐτου̃

^13:14 καὶ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι ὡς δορκάδιον φευ̃γον καὶ ὡς πρόβατον πλανώμενον καὶ οὐκ ἔσται ὁ συνάγων ὥστε ἄνθρωπον εἰς τὸν λαὸν αὐτου̃ ἀποστραφη̃ναι καὶ ἄνθρωπον εἰς τὴν χώραν αὐτου̃ διω̃ξαι

^13:15 ὃς γὰρ ἂν ἁλω̨̃ ἡττηθήσεται καὶ οἵτινες συνηγμένοι εἰσίν μαχαίρα̨ πεσου̃νται

^13:16 καὶ τὰ τέκνα αὐτω̃ν ἐνώπιον αὐτω̃ν ῥάξουσιν καὶ τὰς οἰκίας αὐτω̃ν προνομεύσουσιν καὶ τὰς γυναι̃κας αὐτω̃ν ἕξουσιν

^13:17 ἰδοὺ ἐπεγείρω ὑμι̃ν τοὺς Μήδους οἳ οὐ λογίζονται ἀργύριον οὐδὲ χρυσίου χρείαν ἔχουσιν

^13:18 τοξεύματα νεανίσκων συντρίψουσιν καὶ τὰ τέκνα ὑμω̃ν οὐ μὴ ἐλεήσωσιν οὐδὲ ἐπὶ τοι̃ς τέκνοις οὐ φείσονται οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτω̃ν

^13:19 καὶ ἔσται Βαβυλών ἣ καλει̃ται ἔνδοξος ὑπὸ βασιλέως Χαλδαίων ὃν τρόπον κατέστρεψεν ὁ θεὸς Σοδομα καὶ Γομορρα

^13:20 οὐ κατοικηθήσεται εἰς τὸν αἰω̃να χρόνον οὐδὲ μὴ εἰσέλθωσιν εἰς αὐτὴν διὰ πολλω̃ν γενεω̃ν οὐδὲ μὴ διέλθωσιν αὐτὴν 'Άραβες οὐδὲ ποιμένες οὐ μὴ ἀναπαύσωνται ἐν αὐτη̨̃

^13:21 καὶ ἀναπαύσονται ἐκει̃ θηρία καὶ ἐμπλησθήσονται αἱ οἰκίαι ἤχου καὶ ἀναπαύσονται ἐκει̃ σειρη̃νες καὶ δαιμόνια ἐκει̃ ὀρχήσονται

^13:22 καὶ ὀνοκένταυροι ἐκει̃ κατοικήσουσιν καὶ νοσσοποιήσουσιν ἐχι̃νοι ἐν τοι̃ς οἴκοις αὐτω̃ν ταχὺ ἔρχεται καὶ οὐ χρονιει̃

^14:1 καὶ ἐλεήσει κύριος τὸν Ιακωβ καὶ ἐκλέξεται ἔτι τὸν Ισραηλ καὶ ἀναπαύσονται ἐπὶ τη̃ς γη̃ς αὐτω̃ν καὶ ὁ γιώρας προστεθήσεται πρὸς αὐτοὺς καὶ προστεθήσεται πρὸς τὸν οἰ̃κον Ιακωβ

^14:2 καὶ λήμψονται αὐτοὺς ἔθνη καὶ εἰσάξουσιν εἰς τὸν τόπον αὐτω̃ν καὶ κατακληρονομήσουσιν καὶ πληθυνθήσονται ἐπὶ τη̃ς γη̃ς του̃ θεου̃ εἰς δούλους καὶ δούλας καὶ ἔσονται αἰχμάλωτοι οἱ αἰχμαλωτεύσαντες αὐτούς καὶ κυριευθήσονται οἱ κυριεύσαντες αὐτω̃ν

^14:3 καὶ ἔσται ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἀναπαύσει σε ὁ θεὸς ἐκ τη̃ς ὀδύνης καὶ του̃ θυμου̃ σου καὶ τη̃ς δουλείας σου τη̃ς σκληρα̃ς ἡ̃ς ἐδούλευσας αὐτοι̃ς

^14:4 καὶ λήμψη̨ τὸν θρη̃νον του̃τον ἐπὶ τὸν βασιλέα Βαβυλω̃νος καὶ ἐρει̃ς ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ πω̃ς ἀναπέπαυται ὁ ἀπαιτω̃ν καὶ ἀναπέπαυται ὁ ἐπισπουδαστής

^14:5 συνέτριψεν ὁ θεὸς τὸν ζυγὸν τω̃ν ἁμαρτωλω̃ν τὸν ζυγὸν τω̃ν ἀρχόντων

^14:6 πατάξας ἔθνος θυμω̨̃ πληγη̨̃ ἀνιάτω̨ παίων ἔθνος πληγὴν θυμου̃ ἣ οὐκ ἐφείσατο

^14:7 ἀνεπαύσατο πεποιθώς πα̃σα ἡ γη̃ βοα̨̃ μετ' εὐφροσύνης

^14:8 καὶ τὰ ξύλα του̃ Λιβάνου εὐφράνθησαν ἐπὶ σοὶ καὶ ἡ κέδρος του̃ Λιβάνου ἀφ' οὑ̃ σὺ κεκοίμησαι οὐκ ἀνέβη ὁ κόπτων ἡμα̃ς

^14:9 ὁ ἅ̨δης κάτωθεν ἐπικράνθη συναντήσας σοι συνηγέρθησάν σοι πάντες οἱ γίγαντες οἱ ἄρξαντες τη̃ς γη̃ς οἱ ἐγείραντες ἐκ τω̃ν θρόνων αὐτω̃ν πάντας βασιλει̃ς ἐθνω̃ν

^14:10 πάντες ἀποκριθήσονται καὶ ἐρου̃σίν σοι καὶ σὺ ἑάλως ὥσπερ καὶ ἡμει̃ς ἐν ἡμι̃ν δὲ κατελογίσθης

^14:11 κατέβη δὲ εἰς ἅ̨δου ἡ δόξα σου ἡ πολλή σου εὐφροσύνη ὑποκάτω σου στρώσουσιν ση̃ψιν καὶ τὸ κατακάλυμμά σου σκώληξ

^14:12 πω̃ς ἐξέπεσεν ἐκ του̃ οὐρανου̃ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωὶ ἀνατέλλων συνετρίβη εἰς τὴν γη̃ν ὁ ἀποστέλλων πρὸς πάντα τὰ ἔθνη

^14:13 σὺ δὲ εἰ̃πας ἐν τη̨̃ διανοία̨ σου εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι ἐπάνω τω̃ν ἄστρων του̃ οὐρανου̃ θήσω τὸν θρόνον μου καθιω̃ ἐν ὄρει ὑψηλω̨̃ ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸς βορρα̃ν

^14:14 ἀναβήσομαι ἐπάνω τω̃ν νεφελω̃ν ἔσομαι ὅμοιος τω̨̃ ὑψίστω̨

^14:15 νυ̃ν δὲ εἰς ἅ̨δου καταβήση̨ καὶ εἰς τὰ θεμέλια τη̃ς γη̃ς

^14:16 οἱ ἰδόντες σε θαυμάσουσιν ἐπὶ σοὶ καὶ ἐρου̃σιν οὑ̃τος ὁ ἄνθρωπος ὁ παροξύνων τὴν γη̃ν σείων βασιλει̃ς

^14:17 ὁ θεὶς τὴν οἰκουμένην ὅλην ἔρημον καὶ τὰς πόλεις καθει̃λεν τοὺς ἐν ἐπαγωγη̨̃ οὐκ ἔλυσεν

^14:18 πάντες οἱ βασιλει̃ς τω̃ν ἐθνω̃ν ἐκοιμήθησαν ἐν τιμη̨̃ ἄνθρωπος ἐν τω̨̃ οἴκω̨ αὐτου̃

^14:19 σὺ δὲ ῥιφήση̨ ἐν τοι̃ς ὄρεσιν ὡς νεκρὸς ἐβδελυγμένος μετὰ πολλω̃ν τεθνηκότων ἐκκεκεντημένων μαχαίραις καταβαινόντων εἰς ἅ̨δου ὃν τρόπον ἱμάτιον ἐν αἵματι πεφυρμένον οὐκ ἔσται καθαρόν

^14:20 οὕτως οὐδὲ σὺ ἔση̨ καθαρός διότι τὴν γη̃ν μου ἀπώλεσας καὶ τὸν λαόν μου ἀπέκτεινας οὐ μὴ μείνη̨ς εἰς τὸν αἰω̃να χρόνον σπέρμα πονηρόν

^14:21 ἑτοίμασον τὰ τέκνα σου σφαγη̃ναι ται̃ς ἁμαρτίαις του̃ πατρός σου ἵνα μὴ ἀναστω̃σιν καὶ τὴν γη̃ν κληρονομήσωσιν καὶ ἐμπλήσωσι τὴν γη̃ν πόλεων

^14:22 καὶ ἐπαναστήσομαι αὐτοι̃ς λέγει κύριος σαβαωθ καὶ ἀπολω̃ αὐτω̃ν ὄνομα καὶ κατάλειμμα καὶ σπέρμα τάδε λέγει κύριος

^14:23 καὶ θήσω τὴν Βαβυλωνίαν ἔρημον ὥστε κατοικει̃ν ἐχίνους καὶ ἔσται εἰς οὐδέν καὶ θήσω αὐτὴν πηλου̃ βάραθρον εἰς ἀπώλειαν

^14:24 τάδε λέγει κύριος σαβαωθ ὃν τρόπον εἴρηκα οὕτως ἔσται καὶ ὃν τρόπον βεβούλευμαι οὕτως μενει̃

^14:25 του̃ ἀπολέσαι τοὺς 'Ασσυρίους ἀπὸ τη̃ς γη̃ς τη̃ς ἐμη̃ς καὶ ἀπὸ τω̃ν ὀρέων μου καὶ ἔσονται εἰς καταπάτημα καὶ ἀφαιρεθήσεται ἀπ' αὐτω̃ν ὁ ζυγὸς αὐτω̃ν καὶ τὸ κυ̃δος αὐτω̃ν ἀπὸ τω̃ν ὤμων ἀφαιρεθήσεται

^14:26 αὕτη ἡ βουλή ἣν βεβούλευται κύριος ἐπὶ τὴν οἰκουμένην ὅλην καὶ αὕτη ἡ χεὶρ ἡ ὑψηλὴ ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη τη̃ς οἰκουμένης

^14:27 ἃ γὰρ ὁ θεὸς ὁ ἅγιος βεβούλευται τίς διασκεδάσει καὶ τὴν χει̃ρα τὴν ὑψηλὴν τίς ἀποστρέψει

^14:28 του̃ ἔτους οὑ̃ ἀπέθανεν Αχαζ ὁ βασιλεύς ἐγενήθη τὸ ῥη̃μα του̃το

^14:29 μὴ εὐφρανθείητε πάντες οἱ ἀλλόφυλοι συνετρίβη γὰρ ὁ ζυγὸς του̃ παίοντος ὑμα̃ς ἐκ γὰρ σπέρματος ὄφεων ἐξελεύσεται ἔκγονα ἀσπίδων καὶ τὰ ἔκγονα αὐτω̃ν ἐξελεύσονται ὄφεις πετόμενοι

^14:30 καὶ βοσκηθήσονται πτωχοὶ δι' αὐτου̃ πτωχοὶ δὲ ἄνδρες ἐπ' εἰρήνης ἀναπαύσονται ἀνελει̃ δὲ λιμω̨̃ τὸ σπέρμα σου καὶ τὸ κατάλειμμά σου ἀνελει̃

^14:31 ὀλολύζετε πύλαι πόλεων κεκραγέτωσαν πόλεις τεταραγμέναι οἱ ἀλλόφυλοι πάντες ὅτι καπνὸς ἀπὸ βορρα̃ ἔρχεται καὶ οὐκ ἔστιν του̃ εἰ̃ναι

^14:32 καὶ τί ἀποκριθήσονται βασιλει̃ς ἐθνω̃ν ὅτι κύριος ἐθεμελίωσεν Σιων καὶ δι' αὐτου̃ σωθήσονται οἱ ταπεινοὶ του̃ λαου̃

^15:1 τὸ ῥη̃μα τὸ κατὰ τη̃ς Μωαβίτιδος νυκτὸς ἀπολει̃ται ἡ Μωαβι̃τις νυκτὸς γὰρ ἀπολει̃ται τὸ τει̃χος τη̃ς Μωαβίτιδος

^15:2 λυπει̃σθε ἐφ' ἑαυτοι̃ς ἀπολει̃ται γὰρ καὶ Δηβων οὑ̃ ὁ βωμὸς ὑμω̃ν ἐκει̃ ἀναβήσεσθε κλαίειν ἐπὶ Ναβαυ τη̃ς Μωαβίτιδος ὀλολύζετε ἐπὶ πάσης κεφαλη̃ς φαλάκρωμα πάντες βραχίονες κατατετμημένοι

^15:3 ἐν ται̃ς πλατείαις αὐτη̃ς περιζώσασθε σάκκους καὶ κόπτεσθε ἐπὶ τω̃ν δωμάτων αὐτη̃ς καὶ ἐν ται̃ς ῥύμαις αὐτη̃ς πάντες ὀλολύζετε μετὰ κλαυθμου̃

^15:4 ὅτι κέκραγεν Εσεβων καὶ Ελεαλη ἕως Ιασσα ἠκούσθη ἡ φωνὴ αὐτω̃ν διὰ του̃το ἡ ὀσφὺς τη̃ς Μωαβίτιδος βοα̨̃ ἡ ψυχὴ αὐτη̃ς γνώσεται

^15:5 ἡ καρδία τη̃ς Μωαβίτιδος βοα̨̃ ἐν αὐτη̨̃ ἕως Σηγωρ δάμαλις γάρ ἐστιν τριετής ἐπὶ δὲ τη̃ς ἀναβάσεως τη̃ς Λουιθ πρὸς σὲ κλαίοντες ἀναβήσονται τη̨̃ ὁδω̨̃ Αρωνιιμ βοα̨̃ σύντριμμα καὶ σεισμός

^15:6 τὸ ὕδωρ τη̃ς Νεμριμ ἔρημον ἔσται καὶ ὁ χόρτος αὐτη̃ς ἐκλείψει χόρτος γὰρ χλωρὸς οὐκ ἔσται

^15:7 μὴ καὶ οὕτως μέλλει σωθη̃ναι ἐπάξω γὰρ ἐπὶ τὴν φάραγγα 'Άραβας καὶ λήμψονται αὐτήν

^15:8 συνη̃ψεν γὰρ ἡ βοὴ τὸ ὅριον τη̃ς Μωαβίτιδος τη̃ς Αγαλλιμ καὶ ὀλολυγμὸς αὐτη̃ς ἕως του̃ φρέατος του̃ Αιλιμ

^15:9 τὸ δὲ ὕδωρ τὸ Ρεμμων πλησθήσεται αἵματος ἐπάξω γὰρ ἐπὶ Ρεμμων 'Άραβας καὶ ἀρω̃ τὸ σπέρμα Μωαβ καὶ Αριηλ καὶ τὸ κατάλοιπον Αδαμα

^16:1 ἀποστελω̃ ὡς ἑρπετὰ ἐπὶ τὴν γη̃ν μὴ πέτρα ἔρημός ἐστιν τὸ ὄρος Σιων

^16:2 ἔση̨ γὰρ ὡς πετεινου̃ ἀνιπταμένου νεοσσὸς ἀφη̨ρημένος θύγατερ Μωαβ ἔπειτα δέ Αρνων

^16:3 πλείονα βουλεύου ποιει̃τε σκέπην πένθους αὐτη̨̃ διὰ παντός ἐν μεσημβρινη̨̃ σκοτία̨ φεύγουσιν ἐξέστησαν μὴ ἀπαχθη̨̃ς

^16:4 παροικήσουσίν σοι οἱ φυγάδες Μωαβ ἔσονται σκέπη ὑμι̃ν ἀπὸ προσώπου διώκοντος ὅτι ἤρθη ἡ συμμαχία σου καὶ ὁ ἄρχων ἀπώλετο ὁ καταπατω̃ν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^16:5 καὶ διορθωθήσεται μετ' ἐλέους θρόνος καὶ καθίεται ἐπ' αὐτου̃ μετὰ ἀληθείας ἐν σκηνη̨̃ Δαυιδ κρίνων καὶ ἐκζητω̃ν κρίμα καὶ σπεύδων δικαιοσύνην

^16:6 ἠκούσαμεν τὴν ὕβριν Μωαβ ὑβριστὴς σφόδρα τὴν ὑπερηφανίαν ἐξη̃ρας οὐχ οὕτως ἡ μαντεία σου

^16:7 οὐχ οὕτως ὀλολύξει Μωαβ ἐν γὰρ τη̨̃ Μωαβίτιδι πάντες ὀλολύξουσιν τοι̃ς κατοικου̃σιν Δεσεθ μελετήσεις καὶ οὐκ ἐντραπήση̨

^16:8 τὰ πεδία Εσεβων πενθήσει ἄμπελος Σεβαμα καταπίνοντες τὰ ἔθνη καταπατήσατε τὰς ἀμπέλους αὐτη̃ς ἕως Ιαζηρ οὐ μὴ συνάψητε πλανήθητε τὴν ἔρημον οἱ ἀπεσταλμένοι ἐγκατελείφθησαν διέβησαν γὰρ τὴν ἔρημον

^16:9 διὰ του̃το κλαύσομαι ὡς τὸν κλαυθμὸν Ιαζηρ ἄμπελον Σεβαμα τὰ δένδρα σου κατέβαλεν Εσεβων καὶ Ελεαλη ὅτι ἐπὶ τω̨̃ θερισμω̨̃ καὶ ἐπὶ τω̨̃ τρυγήτω̨ σου καταπατήσω καὶ πάντα πεσου̃νται

^16:10 καὶ ἀρθήσεται εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίαμα ἐκ τω̃ν ἀμπελώνων σου καὶ ἐν τοι̃ς ἀμπελω̃σίν σου οὐ μὴ εὐφρανθήσονται καὶ οὐ μὴ πατήσουσιν οἰ̃νον εἰς τὰ ὑπολήνια πέπαυται γάρ

^16:11 διὰ του̃το ἡ κοιλία μου ἐπὶ Μωαβ ὡς κιθάρα ἠχήσει καὶ τὰ ἐντός μου ὡσεὶ τει̃χος ὃ ἐνεκαίνισας

^16:12 καὶ ἔσται εἰς τὸ ἐντραπη̃ναί σε ὅτι ἐκοπίασεν Μωαβ ἐπὶ τοι̃ς βωμοι̃ς καὶ εἰσελεύσεται εἰς τὰ χειροποίητα αὐτη̃ς ὥστε προσεύξασθαι καὶ οὐ μὴ δύνηται ἐξελέσθαι αὐτόν

^16:13 του̃το τὸ ῥη̃μα ὃ ἐλάλησεν κύριος ἐπὶ Μωαβ ὁπότε καὶ ἐλάλησεν

^16:14 καὶ νυ̃ν λέγω ἐν τρισὶν ἔτεσιν ἐτω̃ν μισθωτου̃ ἀτιμασθήσεται ἡ δόξα Μωαβ ἐν παντὶ τω̨̃ πλούτω̨ τω̨̃ πολλω̨̃ καὶ καταλειφθήσεται ὀλιγοστὸς καὶ οὐκ ἔντιμος

^17:1 τὸ ῥη̃μα τὸ κατὰ Δαμασκου̃ ἰδοὺ Δαμασκὸς ἀρθήσεται ἀπὸ πόλεων καὶ ἔσται εἰς πτω̃σιν

^17:2 καταλελειμμένη εἰς τὸν αἰω̃να εἰς κοίτην ποιμνίων καὶ ἀνάπαυσιν καὶ οὐκ ἔσται ὁ διώκων

^17:3 καὶ οὐκέτι ἔσται ὀχυρὰ του̃ καταφυγει̃ν Εφραιμ καὶ οὐκέτι ἔσται βασιλεία ἐν Δαμασκω̨̃ καὶ τὸ λοιπὸν τω̃ν Σύρων ἀπολει̃ται οὐ γὰρ σὺ βελτίων εἰ̃ τω̃ν υἱω̃ν Ισραηλ καὶ τη̃ς δόξης αὐτω̃ν τάδε λέγει κύριος σαβαωθ

^17:4 ἔσται ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἔκλειψις τη̃ς δόξης Ιακωβ καὶ τὰ πίονα τη̃ς δόξης αὐτου̃ σεισθήσεται

^17:5 καὶ ἔσται ὃν τρόπον ἐάν τις συναγάγη̨ ἀμητὸν ἑστηκότα καὶ σπέρμα σταχύων ἐν τω̨̃ βραχίονι αὐτου̃ ἀμήση̨ καὶ ἔσται ὃν τρόπον ἐάν τις συναγάγη̨ στάχυν ἐν φάραγγι στερεα̨̃

^17:6 καὶ καταλειφθη̨̃ ἐν αὐτη̨̃ καλάμη ἢ ὡς ῥω̃γες ἐλαίας δύο ἢ τρει̃ς ἐπ' ἄκρου μετεώρου ἢ τέσσαρες ἢ πέντε ἐπὶ τω̃ν κλάδων αὐτω̃ν καταλειφθη̨̃ τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ

^17:7 τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ πεποιθὼς ἔσται ἄνθρωπος ἐπὶ τω̨̃ ποιήσαντι αὐτόν οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτου̃ εἰς τὸν ἅγιον του̃ Ισραηλ ἐμβλέψονται

^17:8 καὶ οὐ μὴ πεποιθότες ὠ̃σιν ἐπὶ τοι̃ς βωμοι̃ς οὐδὲ ἐπὶ τοι̃ς ἔργοις τω̃ν χειρω̃ν αὐτω̃ν ἃ ἐποίησαν οἱ δάκτυλοι αὐτω̃ν καὶ οὐκ ὄψονται τὰ δένδρα αὐτω̃ν οὐδὲ τὰ βδελύγματα αὐτω̃ν

^17:9 τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἔσονται αἱ πόλεις σου ἐγκαταλελειμμέναι ὃν τρόπον ἐγκατέλιπον οἱ Αμορραι̃οι καὶ οἱ Ευαι̃οι ἀπὸ προσώπου τω̃ν υἱω̃ν Ισραηλ καὶ ἔσονται ἔρημοι

^17:10 διότι κατέλιπες τὸν θεὸν τὸν σωτη̃ρά σου καὶ κυρίου του̃ βοηθου̃ σου οὐκ ἐμνήσθης διὰ του̃το φυτεύσεις φύτευμα ἄπιστον καὶ σπέρμα ἄπιστον

^17:11 τη̨̃ δὲ ἡμέρα̨ ἡ̨̃ ἂν φυτεύση̨ς πλανηθήση̨ τὸ δὲ πρωί ἐὰν σπείρη̨ς ἀνθήσει εἰς ἀμητὸν ἡ̨̃ ἂν ἡμέρα̨ κληρώση̨ καὶ ὡς πατὴρ ἀνθρώπου κληρώση̨ τοι̃ς υἱοι̃ς σου

^17:12 οὐαὶ πλη̃θος ἐθνω̃ν πολλω̃ν ὡς θάλασσα κυμαίνουσα οὕτως ταραχθήσεσθε καὶ νω̃τος ἐθνω̃ν πολλω̃ν ὡς ὕδωρ ἠχήσει

^17:13 ὡς ὕδωρ πολὺ ἔθνη πολλά ὡς ὕδατος πολλου̃ βία̨ καταφερομένου καὶ ἀποσκορακιει̃ αὐτὸν καὶ πόρρω αὐτὸν διώξεται ὡς χνου̃ν ἀχύρου λικμώντων ἀπέναντι ἀνέμου καὶ ὡς κονιορτὸν τροχου̃ καταιγὶς φέρουσα

^17:14 πρὸς ἑσπέραν ἔσται πένθος πρὶν ἢ πρωὶ καὶ οὐκ ἔσται αὕτη ἡ μερὶς τω̃ν ὑμα̃ς προνομευσάντων καὶ κληρονομία τοι̃ς ὑμα̃ς κληρονομήσασιν

^18:1 οὐαὶ γη̃ς πλοίων πτέρυγες ἐπέκεινα ποταμω̃ν Αἰθιοπίας

^18:2 ὁ ἀποστέλλων ἐν θαλάσση̨ ὅμηρα καὶ ἐπιστολὰς βυβλίνας ἐπάνω του̃ ὕδατος πορεύσονται γὰρ ἄγγελοι κου̃φοι πρὸς ἔθνος μετέωρον καὶ ξένον λαὸν καὶ χαλεπόν τίς αὐτου̃ ἐπέκεινα ἔθνος ἀνέλπιστον καὶ καταπεπατημένον νυ̃ν οἱ ποταμοὶ τη̃ς γη̃ς

^18:3 πάντες ὡς χώρα κατοικουμένη κατοικηθήσεται ἡ χώρα αὐτω̃ν ὡσεὶ σημει̃ον ἀπὸ ὄρους ἀρθη̨̃ ὡς σάλπιγγος φωνὴ ἀκουστὸν ἔσται

^18:4 ὅτι οὕτως εἰ̃πέν μοι κύριος ἀσφάλεια ἔσται ἐν τη̨̃ ἐμη̨̃ πόλει ὡς φω̃ς καύματος μεσημβρίας καὶ ὡς νεφέλη δρόσου ἡμέρας ἀμήτου ἔσται

^18:5 πρὸ του̃ θερισμου̃ ὅταν συντελεσθη̨̃ ἄνθος καὶ ὄμφαξ ἀνθήση̨ ἄνθος ὀμφακίζουσα καὶ ἀφελει̃ τὰ βοτρύδια τὰ μικρὰ τοι̃ς δρεπάνοις καὶ τὰς κληματίδας ἀφελει̃ καὶ κατακόψει

^18:6 καὶ καταλείψει ἅμα τοι̃ς πετεινοι̃ς του̃ οὐρανου̃ καὶ τοι̃ς θηρίοις τη̃ς γη̃ς καὶ συναχθήσεται ἐπ' αὐτοὺς τὰ πετεινὰ του̃ οὐρανου̃ καὶ πάντα τὰ θηρία τη̃ς γη̃ς ἐπ' αὐτὸν ἥξει

^18:7 ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ ἐκείνω̨ ἀνενεχθήσεται δω̃ρα κυρίω̨ σαβαωθ ἐκ λαου̃ τεθλιμμένου καὶ τετιλμένου καὶ ἀπὸ λαου̃ μεγάλου ἀπὸ του̃ νυ̃ν καὶ εἰς τὸν αἰω̃να χρόνον ἔθνος ἐλπίζον καὶ καταπεπατημένον ὅ ἐστιν ἐν μέρει ποταμου̃ τη̃ς χώρας αὐτου̃ εἰς τὸν τόπον οὑ̃ τὸ ὄνομα κυρίου σαβαωθ ἐπεκλήθη ὄρος Σιων

^19:1 ὅρασις Αἰγύπτου ἰδοὺ κύριος κάθηται ἐπὶ νεφέλης κούφης καὶ ἥξει εἰς Αἴγυπτον καὶ σεισθήσεται τὰ χειροποίητα Αἰγύπτου ἀπὸ προσώπου αὐτου̃ καὶ ἡ καρδία αὐτω̃ν ἡττηθήσεται ἐν αὐτοι̃ς

^19:2 καὶ ἐπεγερθήσονται Αἰγύπτιοι ἐπ' Αἰγυπτίους καὶ πολεμήσει ἄνθρωπος τὸν ἀδελφὸν αὐτου̃ καὶ ἄνθρωπος τὸν πλησίον αὐτου̃ πόλις ἐπὶ πόλιν καὶ νομὸς ἐπὶ νομόν

^19:3 καὶ ταραχθήσεται τὸ πνευ̃μα τω̃ν Αἰγυπτίων ἐν αὐτοι̃ς καὶ τὴν βουλὴν αὐτω̃ν διασκεδάσω καὶ ἐπερωτήσουσιν τοὺς θεοὺς αὐτω̃ν καὶ τὰ ἀγάλματα αὐτω̃ν καὶ τοὺς ἐκ τη̃ς γη̃ς φωνου̃ντας καὶ τοὺς ἐγγαστριμύθους

^19:4 καὶ παραδώσω Αἴγυπτον εἰς χει̃ρας ἀνθρώπων κυρίων σκληρω̃ν καὶ βασιλει̃ς σκληροὶ κυριεύσουσιν αὐτω̃ν τάδε λέγει κύριος σαβαωθ

^19:5 καὶ πίονται οἱ Αἰγύπτιοι ὕδωρ τὸ παρὰ θάλασσαν ὁ δὲ ποταμὸς ἐκλείψει καὶ ξηρανθήσεται

^19:6 καὶ ἐκλείψουσιν οἱ ποταμοὶ καὶ αἱ διώρυγες του̃ ποταμου̃ καὶ ξηρανθήσεται πα̃σα συναγωγὴ ὕδατος καὶ ἐν παντὶ ἕλει καλάμου καὶ παπύρου

^19:7 καὶ τὸ ἄχι τὸ χλωρὸν πα̃ν τὸ κύκλω̨ του̃ ποταμου̃ καὶ πα̃ν τὸ σπειρόμενον διὰ του̃ ποταμου̃ ξηρανθήσεται ἀνεμόφθορον

^19:8 καὶ στενάξουσιν οἱ ἁλεει̃ς καὶ στενάξουσιν πάντες οἱ βάλλοντες ἄγκιστρον εἰς τὸν ποταμόν καὶ οἱ βάλλοντες σαγήνας καὶ οἱ ἀμφιβολει̃ς πενθήσουσιν

^19:9 καὶ αἰσχύνη λήμψεται τοὺς ἐργαζομένους τὸ λίνον τὸ σχιστὸν καὶ τοὺς ἐργαζομένους τὴν βύσσον

^19:10 καὶ ἔσονται οἱ διαζόμενοι αὐτὰ ἐν ὀδύνη̨ καὶ πάντες οἱ τὸν ζυ̃θον ποιου̃ντες λυπηθήσονται καὶ τὰς ψυχὰς πονέσουσιν

^19:11 καὶ μωροὶ ἔσονται οἱ ἄρχοντες Τάνεως οἱ σοφοὶ σύμβουλοι του̃ βασιλέως ἡ βουλὴ αὐτω̃ν μωρανθήσεται πω̃ς ἐρει̃τε τω̨̃ βασιλει̃ υἱοὶ συνετω̃ν ἡμει̃ς υἱοὶ βασιλέων τω̃ν ἐξ ἀρχη̃ς

^19:12 που̃ εἰσιν νυ̃ν οἱ σοφοί σου καὶ ἀναγγειλάτωσάν σοι καὶ εἰπάτωσαν τί βεβούλευται κύριος σαβαωθ ἐπ' Αἴγυπτον

^19:13 ἐξέλιπον οἱ ἄρχοντες Τάνεως καὶ ὑψώθησαν οἱ ἄρχοντες Μέμφεως καὶ πλανήσουσιν Αἴγυπτον κατὰ φυλάς

^19:14 κύριος γὰρ ἐκέρασεν αὐτοι̃ς πνευ̃μα πλανήσεως καὶ ἐπλάνησαν Αἴγυπτον ἐν πα̃σι τοι̃ς ἔργοις αὐτω̃ν ὡς πλανα̃ται ὁ μεθύων καὶ ὁ ἐμω̃ν ἅμα

^19:15 καὶ οὐκ ἔσται τοι̃ς Αἰγυπτίοις ἔργον ὃ ποιήσει κεφαλὴν καὶ οὐράν ἀρχὴν καὶ τέλος

^19:16 τη̨̃ δὲ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἔσονται οἱ Αἰγύπτιοι ὡς γυναι̃κες ἐν φόβω̨ καὶ ἐν τρόμω̨ ἀπὸ προσώπου τη̃ς χειρὸς κυρίου σαβαωθ ἣν αὐτὸς ἐπιβαλει̃ αὐτοι̃ς

^19:17 καὶ ἔσται ἡ χώρα τω̃ν Ιουδαίων τοι̃ς Αἰγυπτίοις εἰς φόβητρον πα̃ς ὃς ἐὰν ὀνομάση̨ αὐτὴν αὐτοι̃ς φοβηθήσονται διὰ τὴν βουλήν ἣν βεβούλευται κύριος ἐπ' αὐτήν

^19:18 τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἔσονται πέντε πόλεις ἐν Αἰγύπτω̨ λαλου̃σαι τη̨̃ γλώσση̨ τη̨̃ Χανανίτιδι καὶ ὀμνύουσαι τω̨̃ ὀνόματι κυρίου πόλισ-ασεδεκ κληθήσεται ἡ μία πόλις

^19:19 τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἔσται θυσιαστήριον τω̨̃ κυρίω̨ ἐν χώρα̨ Αἰγυπτίων καὶ στήλη πρὸς τὸ ὅριον αὐτη̃ς τω̨̃ κυρίω̨

^19:20 καὶ ἔσται εἰς σημει̃ον εἰς τὸν αἰω̃να κυρίω̨ ἐν χώρα̨ Αἰγύπτου ὅτι κεκράξονται πρὸς κύριον διὰ τοὺς θλίβοντας αὐτούς καὶ ἀποστελει̃ αὐτοι̃ς κύριος ἄνθρωπον ὃς σώσει αὐτούς κρίνων σώσει αὐτούς

^19:21 καὶ γνωστὸς ἔσται κύριος τοι̃ς Αἰγυπτίοις καὶ γνώσονται οἱ Αἰγύπτιοι τὸν κύριον ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ καὶ ποιήσουσιν θυσίας καὶ εὔξονται εὐχὰς τω̨̃ κυρίω̨ καὶ ἀποδώσουσιν

^19:22 καὶ πατάξει κύριος τοὺς Αἰγυπτίους πληγη̨̃ μεγάλη̨ καὶ ἰάσεται αὐτοὺς ἰάσει καὶ ἐπιστραφήσονται πρὸς κύριον καὶ εἰσακούσεται αὐτω̃ν καὶ ἰάσεται αὐτούς

^19:23 τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἔσται ὁδὸς Αἰγύπτου πρὸς 'Ασσυρίους καὶ εἰσελεύσονται 'Ασσύριοι εἰς Αἴγυπτον καὶ Αἰγύπτιοι πορεύσονται πρὸς 'Ασσυρίους καὶ δουλεύσουσιν οἱ Αἰγύπτιοι τοι̃ς 'Ασσυρίοις

^19:24 τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἔσται Ισραηλ τρίτος ἐν τοι̃ς 'Ασσυρίοις καὶ ἐν τοι̃ς Αἰγυπτίοις εὐλογημένος ἐν τη̨̃ γη̨̃

^19:25 ἣν εὐλόγησεν κύριος σαβαωθ λέγων εὐλογημένος ὁ λαός μου ὁ ἐν Αἰγύπτω̨ καὶ ὁ ἐν 'Ασσυρίοις καὶ ἡ κληρονομία μου Ισραηλ

^20:1 του̃ ἔτους οὑ̃ εἰση̃λθεν Ταναθαν εἰς 'Άζωτον ἡνίκα ἀπεστάλη ὑπὸ Αρνα βασιλέως 'Ασσυρίων καὶ ἐπολέμησεν τὴν 'Άζωτον καὶ κατελάβετο αὐτήν

^20:2 τότε ἐλάλησεν κύριος πρὸς Ησαιαν λέγων πορεύου καὶ ἄφελε τὸν σάκκον ἀπὸ τη̃ς ὀσφύος σου καὶ τὰ σανδάλιά σου ὑπόλυσαι ἀπὸ τω̃ν ποδω̃ν σου καὶ ἐποίησεν οὕτως πορευόμενος γυμνὸς καὶ ἀνυπόδετος

^20:3 καὶ εἰ̃πεν κύριος ὃν τρόπον πεπόρευται Ησαιας ὁ παι̃ς μου γυμνὸς καὶ ἀνυπόδετος τρία ἔτη ἔσται σημει̃α καὶ τέρατα τοι̃ς Αἰγυπτίοις καὶ Αἰθίοψιν

^20:4 ὅτι οὕτως ἄξει βασιλεὺς 'Ασσυρίων τὴν αἰχμαλωσίαν Αἰγύπτου καὶ Αἰθιόπων νεανίσκους καὶ πρεσβύτας γυμνοὺς καὶ ἀνυποδέτους ἀνακεκαλυμμένους τὴν αἰσχύνην Αἰγύπτου

^20:5 καὶ αἰσχυνθήσονται ἡττηθέντες οἱ Αἰγύπτιοι ἐπὶ τοι̃ς Αἰθίοψιν ἐφ' οἱ̃ς ἠ̃σαν πεποιθότες οἱ Αἰγύπτιοι ἠ̃σαν γὰρ αὐτοι̃ς δόξα

^20:6 καὶ ἐρου̃σιν οἱ κατοικου̃ντες ἐν τη̨̃ νήσω̨ ταύτη̨ ἰδοὺ ἡμει̃ς ἠ̃μεν πεποιθότες του̃ φυγει̃ν εἰς αὐτοὺς εἰς βοήθειαν οἳ οὐκ ἐδύναντο σωθη̃ναι ἀπὸ βασιλέως 'Ασσυρίων καὶ πω̃ς ἡμει̃ς σωθησόμεθα

^21:1 τὸ ὅραμα τη̃ς ἐρήμου ὡς καταιγὶς δι' ἐρήμου διέλθοι ἐξ ἐρήμου ἐρχομένη ἐκ γη̃ς φοβερὸν

^21:2 τὸ ὅραμα καὶ σκληρὸν ἀνηγγέλη μοι ὁ ἀθετω̃ν ἀθετει̃ ὁ ἀνομω̃ν ἀνομει̃ ἐπ' ἐμοὶ οἱ Αιλαμι̃ται καὶ οἱ πρέσβεις τω̃ν Περσω̃ν ἐπ' ἐμὲ ἔρχονται νυ̃ν στενάξω καὶ παρακαλέσω ἐμαυτόν

^21:3 διὰ του̃το ἐνεπλήσθη ἡ ὀσφύς μου ἐκλύσεως καὶ ὠδι̃νες ἔλαβόν με ὡς τὴν τίκτουσαν ἠδίκησα τὸ μὴ ἀκου̃σαι ἐσπούδασα τὸ μὴ βλέπειν

^21:4 ἡ καρδία μου πλανα̃ται καὶ ἡ ἀνομία με βαπτίζει ἡ ψυχή μου ἐφέστηκεν εἰς φόβον

^21:5 ἑτοίμασον τὴν τράπεζαν πίετε φάγετε ἀναστάντες οἱ ἄρχοντες ἑτοιμάσατε θυρεούς

^21:6 ὅτι οὕτως εἰ̃πεν κύριος πρός με βαδίσας σεαυτω̨̃ στη̃σον σκοπὸν καὶ ὃ ἂν ἴδη̨ς ἀνάγγειλον

^21:7 καὶ εἰ̃δον ἀναβάτας ἱππει̃ς δύο ἀναβάτην ὄνου καὶ ἀναβάτην καμήλου ἀκρόασαι ἀκρόασιν πολλὴν

^21:8 καὶ κάλεσον Ουριαν εἰς τὴν σκοπιὰν κυρίου καὶ εἰ̃πεν ἔστην διὰ παντὸς ἡμέρας καὶ ἐπὶ τη̃ς παρεμβολη̃ς ἔστην ὅλην τὴν νύκτα

^21:9 καὶ ἰδοὺ αὐτὸς ἔρχεται ἀναβάτης συνωρίδος καὶ ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν πέπτωκεν Βαβυλών καὶ πάντα τὰ ἀγάλματα αὐτη̃ς καὶ τὰ χειροποίητα αὐτη̃ς συνετρίβησαν εἰς τὴν γη̃ν

^21:10 ἀκούσατε οἱ καταλελειμμένοι καὶ οἱ ὀδυνώμενοι ἀκούσατε ἃ ἤκουσα παρὰ κυρίου σαβαωθ ὁ θεὸς του̃ Ισραηλ ἀνήγγειλεν ἡμι̃ν

^21:11 τὸ ὅραμα τη̃ς Ιδουμαίας πρὸς ἐμὲ καλει̃ παρὰ του̃ Σηιρ φυλάσσετε ἐπάλξεις

^21:12 φυλάσσω τὸ πρωὶ καὶ τὴν νύκτα ἐὰν ζητη̨̃ς ζήτει καὶ παρ' ἐμοὶ οἴκει

^21:13 ἐν τω̨̃ δρυμω̨̃ ἑσπέρας κοιμηθήση̨ ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ Δαιδαν

^21:14 εἰς συνάντησιν διψω̃ντι ὕδωρ φέρετε οἱ ἐνοικου̃ντες ἐν χώρα̨ Θαιμαν ἄρτοις συναντα̃τε τοι̃ς φεύγουσιν

^21:15 διὰ τὸ πλη̃θος τω̃ν φευγόντων καὶ διὰ τὸ πλη̃θος τω̃ν πλανωμένων καὶ διὰ τὸ πλη̃θος τη̃ς μαχαίρας καὶ διὰ τὸ πλη̃θος τω̃ν τοξευμάτων τω̃ν διατεταμένων καὶ διὰ τὸ πλη̃θος τω̃ν πεπτωκότων ἐν τω̨̃ πολέμω̨

^21:16 ὅτι οὕτως εἰ̃πέν μοι κύριος ἔτι ἐνιαυτὸς ὡς ἐνιαυτὸς μισθωτου̃ ἐκλείψει ἡ δόξα τω̃ν υἱω̃ν Κηδαρ

^21:17 καὶ τὸ κατάλοιπον τω̃ν τοξευμάτων τω̃ν ἰσχυρω̃ν υἱω̃ν Κηδαρ ἔσται ὀλίγον διότι κύριος ἐλάλησεν ὁ θεὸς Ισραηλ

^22:1 τὸ ῥη̃μα τη̃ς φάραγγος Σιων τί ἐγένετό σοι νυ̃ν ὅτι ἀνέβητε πάντες εἰς δώματα

^22:2 μάταια ἐνεπλήσθη ἡ πόλις βοώντων οἱ τραυματίαι σου οὐ τραυματίαι μαχαίρας οὐδὲ οἱ νεκροί σου νεκροὶ πολέμου

^22:3 πάντες οἱ ἄρχοντές σου πεφεύγασιν καὶ οἱ ἁλόντες σκληρω̃ς δεδεμένοι εἰσίν καὶ οἱ ἰσχύοντες ἐν σοὶ πόρρω πεφεύγασιν

^22:4 διὰ του̃το εἰ̃πα ἄφετέ με πικρω̃ς κλαύσομαι μὴ κατισχύσητε παρακαλει̃ν με ἐπὶ τὸ σύντριμμα τη̃ς θυγατρὸς του̃ γένους μου

^22:5 ὅτι ἡμέρα ταραχη̃ς καὶ ἀπωλείας καὶ καταπατήματος καὶ πλάνησις παρὰ κυρίου σαβαωθ ἐν φάραγγι Σιων πλανω̃νται ἀπὸ μικρου̃ ἕως μεγάλου πλανω̃νται ἐπὶ τὰ ὄρη

^22:6 οἱ δὲ Αιλαμι̃ται ἔλαβον φαρέτρας ἀναβάται ἄνθρωποι ἐφ' ἵπποις καὶ συναγωγὴ παρατάξεως

^22:7 καὶ ἔσονται αἱ ἐκλεκταὶ φάραγγές σου πλησθήσονται ἁρμάτων οἱ δὲ ἱππει̃ς ἐμφράξουσι τὰς πύλας σου

^22:8 καὶ ἀνακαλύψουσιν τὰς πύλας Ιουδα καὶ ἐμβλέψονται τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ εἰς τοὺς ἐκλεκτοὺς οἴκους τη̃ς πόλεως

^22:9 καὶ ἀνακαλύψουσιν τὰ κρυπτὰ τω̃ν οἴκων τη̃ς ἄκρας Δαυιδ καὶ εἴδοσαν ὅτι πλείους εἰσὶν καὶ ὅτι ἀπέστρεψαν τὸ ὕδωρ τη̃ς ἀρχαίας κολυμβήθρας εἰς τὴν πόλιν

^22:10 καὶ ὅτι καθείλοσαν τοὺς οἴκους Ιερουσαλημ εἰς ὀχύρωμα του̃ τείχους τη̨̃ πόλει

^22:11 καὶ ἐποιήσατε ἑαυτοι̃ς ὕδωρ ἀνὰ μέσον τω̃ν δύο τειχέων ἐσώτερον τη̃ς κολυμβήθρας τη̃ς ἀρχαίας καὶ οὐκ ἐνεβλέψατε εἰς τὸν ἀπ' ἀρχη̃ς ποιήσαντα αὐτὴν καὶ τὸν κτίσαντα αὐτὴν οὐκ εἴδετε

^22:12 καὶ ἐκάλεσεν κύριος σαβαωθ ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ κλαυθμὸν καὶ κοπετὸν καὶ ξύρησιν καὶ ζω̃σιν σάκκων

^22:13 αὐτοὶ δὲ ἐποιήσαντο εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα σφάζοντες μόσχους καὶ θύοντες πρόβατα ὥστε φαγει̃ν κρέα καὶ πιει̃ν οἰ̃νον λέγοντες φάγωμεν καὶ πίωμεν αὔριον γὰρ ἀποθνή̨σκομεν

^22:14 καὶ ἀνακεκαλυμμένα ταυ̃τά ἐστιν ἐν τοι̃ς ὠσὶν κυρίου σαβαωθ ὅτι οὐκ ἀφεθήσεται ὑμι̃ν αὕτη ἡ ἁμαρτία ἕως ἂν ἀποθάνητε

^22:15 τάδε λέγει κύριος σαβαωθ πορεύου εἰς τὸ παστοφόριον πρὸς Σομναν τὸν ταμίαν καὶ εἰπὸν αὐτω̨̃

^22:16 τί σὺ ὡ̃δε καὶ τί σοί ἐστιν ὡ̃δε ὅτι ἐλατόμησας σεαυτω̨̃ ὡ̃δε μνημει̃ον καὶ ἐποίησας σεαυτω̨̃ ἐν ὑψηλω̨̃ μνημει̃ον καὶ ἔγραψας σεαυτω̨̃ ἐν πέτρα̨ σκηνήν

^22:17 ἰδοὺ δὴ κύριος σαβαωθ ἐκβαλει̃ καὶ ἐκτρίψει ἄνδρα καὶ ἀφελει̃ τὴν στολήν σου

^22:18 καὶ τὸν στέφανόν σου τὸν ἔνδοξον καὶ ῥίψει σε εἰς χώραν μεγάλην καὶ ἀμέτρητον καὶ ἐκει̃ ἀποθανη̨̃ καὶ θήσει τὸ ἅρμα σου τὸ καλὸν εἰς ἀτιμίαν καὶ τὸν οἰ̃κον του̃ ἄρχοντός σου εἰς καταπάτημα

^22:19 καὶ ἀφαιρεθήση̨ ἐκ τη̃ς οἰκονομίας σου καὶ ἐκ τη̃ς στάσεώς σου

^22:20 καὶ ἔσται ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ καλέσω τὸν παι̃δά μου Ελιακιμ τὸν του̃ Χελκιου

^22:21 καὶ ἐνδύσω αὐτὸν τὴν στολήν σου καὶ τὸν στέφανόν σου δώσω αὐτω̨̃ καὶ τὸ κράτος καὶ τὴν οἰκονομίαν σου δώσω εἰς τὰς χει̃ρας αὐτου̃ καὶ ἔσται ὡς πατὴρ τοι̃ς ἐνοικου̃σιν ἐν Ιερουσαλημ καὶ τοι̃ς ἐνοικου̃σιν ἐν Ιουδα

^22:22 καὶ δώσω τὴν δόξαν Δαυιδ αὐτω̨̃ καὶ ἄρξει καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀντιλέγων

^22:23 καὶ στήσω αὐτὸν ἄρχοντα ἐν τόπω̨ πιστω̨̃ καὶ ἔσται εἰς θρόνον δόξης του̃ οἴκου του̃ πατρὸς αὐτου̃

^22:24 καὶ ἔσται πεποιθὼς ἐπ' αὐτὸν πα̃ς ἔνδοξος ἐν τω̨̃ οἴκω̨ του̃ πατρὸς αὐτου̃ ἀπὸ μικρου̃ ἕως μεγάλου καὶ ἔσονται ἐπικρεμάμενοι αὐτω̨̃

^22:25 ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ τάδε λέγει κύριος σαβαωθ κινηθήσεται ὁ ἄνθρωπος ὁ ἐστηριγμένος ἐν τόπω̨ πιστω̨̃ καὶ πεσει̃ται καὶ ἀφαιρεθήσεται ἡ δόξα ἡ ἐπ' αὐτόν ὅτι κύριος ἐλάλησεν

^23:1 τὸ ὅραμα Τύρου ὀλολύζετε πλοι̃α Καρχηδόνος ὅτι ἀπώλετο καὶ οὐκέτι ἔρχονται ἐκ γη̃ς Κιτιαίων ἠ̃κται αἰχμάλωτος

^23:2 τίνι ὅμοιοι γεγόνασιν οἱ ἐνοικου̃ντες ἐν τη̨̃ νήσω̨ μεταβόλοι Φοινίκης διαπερω̃ντες τὴν θάλασσαν

^23:3 ἐν ὕδατι πολλω̨̃ σπέρμα μεταβόλων ὡς ἀμητου̃ εἰσφερομένου οἱ μεταβόλοι τω̃ν ἐθνω̃ν

^23:4 αἰσχύνθητι Σιδών εἰ̃πεν ἡ θάλασσα ἡ δὲ ἰσχὺς τη̃ς θαλάσσης εἰ̃πεν οὐκ ὤδινον οὐδὲ ἔτεκον οὐδὲ ἐξέθρεψα νεανίσκους οὐδὲ ὕψωσα παρθένους

^23:5 ὅταν δὲ ἀκουστὸν γένηται Αἰγύπτω̨ λήμψεται αὐτοὺς ὀδύνη περὶ Τύρου

^23:6 ἀπέλθατε εἰς Καρχηδόνα ὀλολύξατε οἱ ἐνοικου̃ντες ἐν τη̨̃ νήσω̨ ταύτη̨

^23:7 οὐχ αὕτη ἠ̃ν ὑμω̃ν ἡ ὕβρις ἡ ἀπ' ἀρχη̃ς πρὶν ἢ παραδοθη̃ναι αὐτήν

^23:8 τίς ταυ̃τα ἐβούλευσεν ἐπὶ Τύρον μὴ ἥσσων ἐστὶν ἢ οὐκ ἰσχύει οἱ ἔμποροι αὐτη̃ς ἔνδοξοι ἄρχοντες τη̃ς γη̃ς

^23:9 κύριος σαβαωθ ἐβουλεύσατο παραλυ̃σαι πα̃σαν τὴν ὕβριν τω̃ν ἐνδόξων καὶ ἀτιμάσαι πα̃ν ἔνδοξον ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^23:10 ἐργάζου τὴν γη̃ν σου καὶ γὰρ πλοι̃α οὐκέτι ἔρχεται ἐκ Καρχηδόνος

^23:11 ἡ δὲ χείρ σου οὐκέτι ἰσχύει κατὰ θάλασσαν ἡ παροξύνουσα βασιλει̃ς κύριος σαβαωθ ἐνετείλατο περὶ Χανααν ἀπολέσαι αὐτη̃ς τὴν ἰσχύν

^23:12 καὶ ἐρου̃σιν οὐκέτι μὴ προσθη̃τε του̃ ὑβρίζειν καὶ ἀδικει̃ν τὴν θυγατέρα Σιδω̃νος καὶ ἐὰν ἀπέλθη̨ς εἰς Κιτιει̃ς οὐδὲ ἐκει̃ σοι ἀνάπαυσις ἔσται

^23:13 καὶ εἰς γη̃ν Χαλδαίων καὶ αὕτη ἠρήμωται ἀπὸ τω̃ν 'Ασσυρίων οὐδὲ ἐκει̃ σοι ἀνάπαυσις ἔσται ὅτι ὁ τοι̃χος αὐτη̃ς πέπτωκεν

^23:14 ὀλολύζετε πλοι̃α Καρχηδόνος ὅτι ἀπώλετο τὸ ὀχύρωμα ὑμω̃ν

^23:15 καὶ ἔσται ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ καταλειφθήσεται Τύρος ἔτη ἑβδομήκοντα ὡς χρόνος βασιλέως ὡς χρόνος ἀνθρώπου καὶ ἔσται μετὰ ἑβδομήκοντα ἔτη ἔσται Τύρος ὡς ἀ̨̃σμα πόρνης

^23:16 λαβὲ κιθάραν ῥέμβευσον πόλεις πόρνη ἐπιλελησμένη καλω̃ς κιθάρισον πολλὰ ἀ̨̃σον ἵνα σου μνεία γένηται

^23:17 καὶ ἔσται μετὰ ἑβδομήκοντα ἔτη ἐπισκοπὴν ποιήσει ὁ θεὸς Τύρου καὶ πάλιν ἀποκατασταθήσεται εἰς τὸ ἀρχαι̃ον καὶ ἔσται ἐμπόριον πάσαις ται̃ς βασιλείαις τη̃ς οἰκουμένης

^23:18 καὶ ἔσται αὐτη̃ς ἡ ἐμπορία καὶ ὁ μισθὸς ἅγιον τω̨̃ κυρίω̨ οὐκ αὐτοι̃ς συναχθήσεται ἀλλὰ τοι̃ς κατοικου̃σιν ἔναντι κυρίου πα̃σα ἡ ἐμπορία αὐτη̃ς φαγει̃ν καὶ πιει̃ν καὶ ἐμπλησθη̃ναι εἰς συμβολὴν μνημόσυνον ἔναντι κυρίου

^24:1 ἰδοὺ κύριος καταφθείρει τὴν οἰκουμένην καὶ ἐρημώσει αὐτὴν καὶ ἀνακαλύψει τὸ πρόσωπον αὐτη̃ς καὶ διασπερει̃ τοὺς ἐνοικου̃ντας ἐν αὐτη̨̃

^24:2 καὶ ἔσται ὁ λαὸς ὡς ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ παι̃ς ὡς ὁ κύριος καὶ ἡ θεράπαινα ὡς ἡ κυρία ἔσται ὁ ἀγοράζων ὡς ὁ πωλω̃ν καὶ ὁ δανείζων ὡς ὁ δανειζόμενος καὶ ὁ ὀφείλων ὡς ὡ̨̃ ὀφείλει

^24:3 φθορα̨̃ φθαρήσεται ἡ γη̃ καὶ προνομη̨̃ προνομευθήσεται ἡ γη̃ τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν ταυ̃τα

^24:4 ἐπένθησεν ἡ γη̃ καὶ ἐφθάρη ἡ οἰκουμένη ἐπένθησαν οἱ ὑψηλοὶ τη̃ς γη̃ς

^24:5 ἡ δὲ γη̃ ἠνόμησεν διὰ τοὺς κατοικου̃ντας αὐτήν διότι παρέβησαν τὸν νόμον καὶ ἤλλαξαν τὰ προστάγματα διαθήκην αἰώνιον

^24:6 διὰ του̃το ἀρὰ ἔδεται τὴν γη̃ν ὅτι ἡμάρτοσαν οἱ κατοικου̃ντες αὐτήν διὰ του̃το πτωχοὶ ἔσονται οἱ ἐνοικου̃ντες ἐν τη̨̃ γη̨̃ καὶ καταλειφθήσονται ἄνθρωποι ὀλίγοι

^24:7 πενθήσει οἰ̃νος πενθήσει ἄμπελος στενάξουσιν πάντες οἱ εὐφραινόμενοι τὴν ψυχήν

^24:8 πέπαυται εὐφροσύνη τυμπάνων πέπαυται αὐθάδεια καὶ πλου̃τος ἀσεβω̃ν πέπαυται φωνὴ κιθάρας

^24:9 ἠ̨σχύνθησαν οὐκ ἔπιον οἰ̃νον πικρὸν ἐγένετο τὸ σικερα τοι̃ς πίνουσιν

^24:10 ἠρημώθη πα̃σα πόλις κλείσει οἰκίαν του̃ μὴ εἰσελθει̃ν

^24:11 ὀλολύζετε περὶ του̃ οἴνου πανταχη̨̃ πέπαυται πα̃σα εὐφροσύνη τη̃ς γη̃ς

^24:12 καὶ καταλειφθήσονται πόλεις ἔρημοι καὶ οἰ̃κοι ἐγκαταλελειμμένοι ἀπολου̃νται

^24:13 ταυ̃τα πάντα ἔσται ἐν τη̨̃ γη̨̃ ἐν μέσω̨ τω̃ν ἐθνω̃ν ὃν τρόπον ἐάν τις καλαμήσηται ἐλαίαν οὕτως καλαμήσονται αὐτούς καὶ ἐὰν παύσηται ὁ τρύγητος

^24:14 οὑ̃τοι φωνη̨̃ βοήσονται οἱ δὲ καταλειφθέντες ἐπὶ τη̃ς γη̃ς εὐφρανθήσονται ἅμα τη̨̃ δόξη̨ κυρίου ταραχθήσεται τὸ ὕδωρ τη̃ς θαλάσσης

^24:15 διὰ του̃το ἡ δόξα κυρίου ἐν ται̃ς νήσοις ἔσται τη̃ς θαλάσσης τὸ ὄνομα κυρίου ἔνδοξον ἔσται κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ

^24:16 ἀπὸ τω̃ν πτερύγων τη̃ς γη̃ς τέρατα ἠκούσαμεν ἐλπὶς τω̨̃ εὐσεβει̃ καὶ ἐρου̃σιν οὐαὶ τοι̃ς ἀθετου̃σιν οἱ ἀθετου̃ντες τὸν νόμον

^24:17 φόβος καὶ βόθυνος καὶ παγὶς ἐφ' ὑμα̃ς τοὺς ἐνοικου̃ντας ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^24:18 καὶ ἔσται ὁ φεύγων τὸν φόβον ἐμπεσει̃ται εἰς τὸν βόθυνον ὁ δὲ ἐκβαίνων ἐκ του̃ βοθύνου ἁλώσεται ὑπὸ τη̃ς παγίδος ὅτι θυρίδες ἐκ του̃ οὐρανου̃ ἠνεώ̨χθησαν καὶ σεισθήσεται τὰ θεμέλια τη̃ς γη̃ς

^24:19 ταραχη̨̃ ταραχθήσεται ἡ γη̃ καὶ ἀπορία̨ ἀπορηθήσεται ἡ γη̃

^24:20 ἔκλινεν καὶ σεισθήσεται ὡς ὀπωροφυλάκιον ἡ γη̃ ὡς ὁ μεθύων καὶ κραιπαλω̃ν καὶ πεσει̃ται καὶ οὐ μὴ δύνηται ἀναστη̃ναι κατίσχυσεν γὰρ ἐπ' αὐτη̃ς ἡ ἀνομία

^24:21 καὶ ἐπάξει ὁ θεὸς ἐπὶ τὸν κόσμον του̃ οὐρανου̃ τὴν χει̃ρα καὶ ἐπὶ τοὺς βασιλει̃ς τη̃ς γη̃ς

^24:22 καὶ συνάξουσιν καὶ ἀποκλείσουσιν εἰς ὀχύρωμα καὶ εἰς δεσμωτήριον διὰ πολλω̃ν γενεω̃ν ἐπισκοπὴ ἔσται αὐτω̃ν

^24:23 καὶ τακήσεται ἡ πλίνθος καὶ πεσει̃ται τὸ τει̃χος ὅτι βασιλεύσει κύριος ἐν Σιων καὶ ἐν Ιερουσαλημ καὶ ἐνώπιον τω̃ν πρεσβυτέρων δοξασθήσεται

^25:1 κύριε ὁ θεός μου δοξάσω σε ὑμνήσω τὸ ὄνομά σου ὅτι ἐποίησας θαυμαστὰ πράγματα βουλὴν ἀρχαίαν ἀληθινήν γένοιτο κύριε

^25:2 ὅτι ἔθηκας πόλεις εἰς χω̃μα πόλεις ὀχυρὰς του̃ πεσει̃ν αὐτω̃ν τὰ θεμέλια τω̃ν ἀσεβω̃ν πόλις εἰς τὸν αἰω̃να οὐ μὴ οἰκοδομηθη̨̃

^25:3 διὰ του̃το εὐλογήσει σε ὁ λαὸς ὁ πτωχός καὶ πόλεις ἀνθρώπων ἀδικουμένων εὐλογήσουσίν σε

^25:4 ἐγένου γὰρ πάση̨ πόλει ταπεινη̨̃ βοηθὸς καὶ τοι̃ς ἀθυμήσασιν διὰ ἔνδειαν σκέπη ἀπὸ ἀνθρώπων πονηρω̃ν ῥύση̨ αὐτούς σκέπη διψώντων καὶ πνευ̃μα ἀνθρώπων ἀδικουμένων

^25:5 εὐλογήσουσίν σε ὡς ἄνθρωποι ὀλιγόψυχοι διψω̃ντες ἐν Σιων ἀπὸ ἀνθρώπων ἀσεβω̃ν οἱ̃ς ἡμα̃ς παρέδωκας

^25:6 καὶ ποιήσει κύριος σαβαωθ πα̃σι τοι̃ς ἔθνεσιν ἐπὶ τὸ ὄρος του̃το πίονται εὐφροσύνην πίονται οἰ̃νον χρίσονται μύρον

^25:7 ἐν τω̨̃ ὄρει τούτω̨ παράδος ταυ̃τα πάντα τοι̃ς ἔθνεσιν ἡ γὰρ βουλὴ αὕτη ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη

^25:8 κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας καὶ πάλιν ἀφει̃λεν ὁ θεὸς πα̃ν δάκρυον ἀπὸ παντὸς προσώπου τὸ ὄνειδος του̃ λαου̃ ἀφει̃λεν ἀπὸ πάσης τη̃ς γη̃ς τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν

^25:9 καὶ ἐρου̃σιν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἰδοὺ ὁ θεὸς ἡμω̃ν ἐφ' ὡ̨̃ ἠλπίζομεν καὶ ἠγαλλιώμεθα καὶ εὐφρανθησόμεθα ἐπὶ τη̨̃ σωτηρία̨ ἡμω̃ν

^25:10 ὅτι ἀνάπαυσιν δώσει ὁ θεὸς ἐπὶ τὸ ὄρος του̃το καὶ καταπατηθήσεται ἡ Μωαβι̃τις ὃν τρόπον πατου̃σιν ἅλωνα ἐν ἁμάξαις

^25:11 καὶ ἀνήσει τὰς χει̃ρας αὐτου̃ ὃν τρόπον καὶ αὐτὸς ἐταπείνωσεν του̃ ἀπολέσαι καὶ ταπεινώσει τὴν ὕβριν αὐτου̃ ἐφ' ἃ τὰς χει̃ρας ἐπέβαλεν

^25:12 καὶ τὸ ὕψος τη̃ς καταφυγη̃ς του̃ τοίχου σου ταπεινώσει καὶ καταβήσεται ἕως του̃ ἐδάφους

^26:1 τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἄ̨σονται τὸ ἀ̨̃σμα του̃το ἐπὶ γη̃ς Ιουδα λέγοντες ἰδοὺ πόλις ὀχυρά καὶ σωτήριον ἡμω̃ν θήσει τει̃χος καὶ περίτειχος

^26:2 ἀνοίξατε πύλας εἰσελθάτω λαὸς φυλάσσων δικαιοσύνην καὶ φυλάσσων ἀλήθειαν

^26:3 ἀντιλαμβανόμενος ἀληθείας καὶ φυλάσσων εἰρήνην ὅτι ἐπὶ σοὶ

^26:4 ἤλπισαν κύριε ἕως του̃ αἰω̃νος ὁ θεὸς ὁ μέγας ὁ αἰώνιος

^26:5 ὃς ταπεινώσας κατήγαγες τοὺς ἐνοικου̃ντας ἐν ὑψηλοι̃ς πόλεις ὀχυρὰς καταβαλει̃ς καὶ κατάξεις ἕως ἐδάφους

^26:6 καὶ πατήσουσιν αὐτοὺς πόδες πραέων καὶ ταπεινω̃ν

^26:7 ὁδὸς εὐσεβω̃ν εὐθει̃α ἐγένετο καὶ παρεσκευασμένη ἡ ὁδὸς τω̃ν εὐσεβω̃ν

^26:8 ἡ γὰρ ὁδὸς κυρίου κρίσις ἠλπίσαμεν ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματί σου καὶ ἐπὶ τη̨̃ μνεία̨

^26:9 ἡ̨̃ ἐπιθυμει̃ ἡ ψυχὴ ἡμω̃ν ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνευ̃μά μου πρὸς σέ ὁ θεός διότι φω̃ς τὰ προστάγματά σου ἐπὶ τη̃ς γη̃ς δικαιοσύνην μάθετε οἱ ἐνοικου̃ντες ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^26:10 πέπαυται γὰρ ὁ ἀσεβής οὐ μὴ μάθη̨ δικαιοσύνην ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἀλήθειαν οὐ μὴ ποιήση̨ ἀρθήτω ὁ ἀσεβής ἵνα μὴ ἴδη̨ τὴν δόξαν κυρίου

^26:11 κύριε ὑψηλός σου ὁ βραχίων καὶ οὐκ ἤ̨δεισαν γνόντες δὲ αἰσχυνθήσονται ζη̃λος λήμψεται λαὸν ἀπαίδευτον καὶ νυ̃ν πυ̃ρ τοὺς ὑπεναντίους ἔδεται

^26:12 κύριε ὁ θεὸς ἡμω̃ν εἰρήνην δὸς ἡμι̃ν πάντα γὰρ ἀπέδωκας ἡμι̃ν

^26:13 κύριε ὁ θεὸς ἡμω̃ν κτη̃σαι ἡμα̃ς κύριε ἐκτὸς σου̃ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν

^26:14 οἱ δὲ νεκροὶ ζωὴν οὐ μὴ ἴδωσιν οὐδὲ ἰατροὶ οὐ μὴ ἀναστήσωσιν διὰ του̃το ἐπήγαγες καὶ ἀπώλεσας καὶ ἠ̃ρας πα̃ν ἄρσεν αὐτω̃ν

^26:15 πρόσθες αὐτοι̃ς κακά κύριε πρόσθες κακὰ πα̃σιν τοι̃ς ἐνδόξοις τη̃ς γη̃ς

^26:16 κύριε ἐν θλίψει ἐμνήσθην σου ἐν θλίψει μικρα̨̃ ἡ παιδεία σου ἡμι̃ν

^26:17 καὶ ὡς ἡ ὠδίνουσα ἐγγίζει του̃ τεκει̃ν καὶ ἐπὶ τη̨̃ ὠδι̃νι αὐτη̃ς ἐκέκραξεν οὕτως ἐγενήθημεν τω̨̃ ἀγαπητω̨̃ σου διὰ τὸν φόβον σου κύριε

^26:18 ἐν γαστρὶ ἐλάβομεν καὶ ὠδινήσαμεν καὶ ἐτέκομεν πνευ̃μα σωτηρίας σου ἐποιήσαμεν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἀλλὰ πεσου̃νται οἱ ἐνοικου̃ντες ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^26:19 ἀναστήσονται οἱ νεκροί καὶ ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοι̃ς μνημείοις καὶ εὐφρανθήσονται οἱ ἐν τη̨̃ γη̨̃ ἡ γὰρ δρόσος ἡ παρὰ σου̃ ἴαμα αὐτοι̃ς ἐστιν ἡ δὲ γη̃ τω̃ν ἀσεβω̃ν πεσει̃ται

^26:20 βάδιζε λαός μου εἴσελθε εἰς τὰ ταμίειά σου ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον ἕως ἂν παρέλθη̨ ἡ ὀργὴ κυρίου

^26:21 ἰδοὺ γὰρ κύριος ἀπὸ του̃ ἁγίου ἐπάγει τὴν ὀργὴν ἐπὶ τοὺς ἐνοικου̃ντας ἐπὶ τη̃ς γη̃ς καὶ ἀνακαλύψει ἡ γη̃ τὸ αἱ̃μα αὐτη̃ς καὶ οὐ κατακαλύψει τοὺς ἀνη̨ρημένους

^27:1 τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἐπάξει ὁ θεὸς τὴν μάχαιραν τὴν ἁγίαν καὶ τὴν μεγάλην καὶ τὴν ἰσχυρὰν ἐπὶ τὸν δράκοντα ὄφιν φεύγοντα ἐπὶ τὸν δράκοντα ὄφιν σκολιὸν καὶ ἀνελει̃ τὸν δράκοντα

^27:2 τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἀμπελὼν καλός ἐπιθύμημα ἐξάρχειν κατ' αὐτη̃ς

^27:3 ἐγὼ πόλις ἰσχυρά πόλις πολιορκουμένη μάτην ποτιω̃ αὐτήν ἁλώσεται γὰρ νυκτός ἡμέρας δὲ πεσει̃ται τὸ τει̃χος

^27:4 οὐκ ἔστιν ἣ οὐκ ἐπελάβετο αὐτη̃ς τίς με θήσει φυλάσσειν καλάμην ἐν ἀγρω̨̃ διὰ τὴν πολεμίαν ταύτην ἠθέτηκα αὐτήν τοίνυν διὰ του̃το ἐποίησεν κύριος ὁ θεὸς πάντα ὅσα συνέταξεν κατακέκαυμαι

^27:5 βοήσονται οἱ ἐνοικου̃ντες ἐν αὐτη̨̃ ποιήσωμεν εἰρήνην αὐτω̨̃ ποιήσωμεν εἰρήνην

^27:6 οἱ ἐρχόμενοι τέκνα Ιακωβ βλαστήσει καὶ ἐξανθήσει Ισραηλ καὶ ἐμπλησθήσεται ἡ οἰκουμένη του̃ καρπου̃ αὐτου̃

^27:7 μὴ ὡς αὐτὸς ἐπάταξεν καὶ αὐτὸς οὕτως πληγήσεται καὶ ὡς αὐτὸς ἀνει̃λεν οὕτως ἀναιρεθήσεται

^27:8 μαχόμενος καὶ ὀνειδίζων ἐξαποστελει̃ αὐτούς οὐ σὺ ἠ̃σθα ὁ μελετω̃ν τω̨̃ πνεύματι τω̨̃ σκληρω̨̃ ἀνελει̃ν αὐτοὺς πνεύματι θυμου̃

^27:9 διὰ του̃το ἀφαιρεθήσεται ἡ ἀνομία Ιακωβ καὶ του̃τό ἐστιν ἡ εὐλογία αὐτου̃ ὅταν ἀφέλωμαι αὐτου̃ τὴν ἁμαρτίαν ὅταν θω̃σιν πάντας τοὺς λίθους τω̃ν βωμω̃ν κατακεκομμένους ὡς κονίαν λεπτήν καὶ οὐ μὴ μείνη̨ τὰ δένδρα αὐτω̃ν καὶ τὰ εἴδωλα αὐτω̃ν ἐκκεκομμένα ὥσπερ δρυμὸς μακράν

^27:10 τὸ κατοικούμενον ποίμνιον ἀνειμένον ἔσται ὡς ποίμνιον καταλελειμμένον καὶ ἔσται πολὺν χρόνον εἰς βόσκημα καὶ ἐκει̃ ἀναπαύσονται

^27:11 καὶ μετὰ χρόνον οὐκ ἔσται ἐν αὐτη̨̃ πα̃ν χλωρὸν διὰ τὸ ξηρανθη̃ναι γυναι̃κες ἐρχόμεναι ἀπὸ θέας δευ̃τε οὐ γὰρ λαός ἐστιν ἔχων σύνεσιν διὰ του̃το οὐ μὴ οἰκτιρήση̨ ὁ ποιήσας αὐτούς οὐδὲ ὁ πλάσας αὐτοὺς οὐ μὴ ἐλεήση̨

^27:12 καὶ ἔσται ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ συμφράξει κύριος ἀπὸ τη̃ς διώρυγος του̃ ποταμου̃ ἕως 'Ρινοκορούρων ὑμει̃ς δὲ συναγάγετε τοὺς υἱοὺς Ισραηλ κατὰ ἕνα ἕνα

^27:13 καὶ ἔσται ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ σαλπιου̃σιν τη̨̃ σάλπιγγι τη̨̃ μεγάλη̨ καὶ ἥξουσιν οἱ ἀπολόμενοι ἐν τη̨̃ χώρα̨ τω̃ν 'Ασσυρίων καὶ οἱ ἀπολόμενοι ἐν Αἰγύπτω̨ καὶ προσκυνήσουσιν τω̨̃ κυρίω̨ ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ ἅγιον ἐν Ιερουσαλημ

^28:1 οὐαὶ τω̨̃ στεφάνω̨ τη̃ς ὕβρεως οἱ μισθωτοὶ Εφραιμ τὸ ἄνθος τὸ ἐκπεσὸν ἐκ τη̃ς δόξης ἐπὶ τη̃ς κορυφη̃ς του̃ ὄρους του̃ παχέος οἱ μεθύοντες ἄνευ οἴνου

^28:2 ἰδοὺ ἰσχυρὸν καὶ σκληρὸν ὁ θυμὸς κυρίου ὡς χάλαζα καταφερομένη οὐκ ἔχουσα σκέπην βία̨ καταφερομένη ὡς ὕδατος πολὺ πλη̃θος συ̃ρον χώραν τη̨̃ γη̨̃ ποιήσει ἀνάπαυσιν ται̃ς χερσίν

^28:3 καὶ τοι̃ς ποσὶν καταπατηθήσεται ὁ στέφανος τη̃ς ὕβρεως οἱ μισθωτοὶ του̃ Εφραιμ

^28:4 καὶ ἔσται τὸ ἄνθος τὸ ἐκπεσὸν τη̃ς ἐλπίδος τη̃ς δόξης ἐπ' ἄκρου του̃ ὄρους του̃ ὑψηλου̃ ὡς πρόδρομος σύκου ὁ ἰδὼν αὐτὸ πρὶν ἢ εἰς τὴν χει̃ρα αὐτου̃ λαβει̃ν θελήσει αὐτὸ καταπιει̃ν

^28:5 τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἔσται κύριος σαβαωθ ὁ στέφανος τη̃ς ἐλπίδος ὁ πλακεὶς τη̃ς δόξης τω̨̃ καταλειφθέντι μου λαω̨̃

^28:6 καταλειφθήσονται ἐπὶ πνεύματι κρίσεως ἐπὶ κρίσιν καὶ ἰσχὺν κωλύων ἀνελει̃ν

^28:7 οὑ̃τοι γὰρ οἴνω̨ πεπλανημένοι εἰσίν ἐπλανήθησαν διὰ τὸ σικερα ἱερεὺς καὶ προφήτης ἐξέστησαν διὰ τὸν οἰ̃νον ἐσείσθησαν ἀπὸ τη̃ς μέθης του̃ σικερα ἐπλανήθησαν του̃τ' ἔστι φάσμα

^28:8 ἀρὰ ἔδεται ταύτην τὴν βουλήν αὕτη γὰρ ἡ βουλὴ ἕνεκεν πλεονεξίας

^28:9 τίνι ἀνηγγείλαμεν κακὰ καὶ τίνι ἀνηγγείλαμεν ἀγγελίαν οἱ ἀπογεγαλακτισμένοι ἀπὸ γάλακτος οἱ ἀπεσπασμένοι ἀπὸ μαστου̃

^28:10 θλι̃ψιν ἐπὶ θλι̃ψιν προσδέχου ἐλπίδα ἐπ' ἐλπίδι ἔτι μικρὸν ἔτι μικρὸν

^28:11 διὰ φαυλισμὸν χειλέων διὰ γλώσσης ἑτέρας ὅτι λαλήσουσιν τω̨̃ λαω̨̃ τούτω̨

^28:12 λέγοντες αὐτω̨̃ του̃το τὸ ἀνάπαυμα τω̨̃ πεινω̃ντι καὶ του̃το τὸ σύντριμμα καὶ οὐκ ἠθέλησαν ἀκούειν

^28:13 καὶ ἔσται αὐτοι̃ς τὸ λόγιον κυρίου του̃ θεου̃ θλι̃ψις ἐπὶ θλι̃ψιν ἐλπὶς ἐπ' ἐλπίδι ἔτι μικρὸν ἔτι μικρόν ἵνα πορευθω̃σιν καὶ πέσωσιν εἰς τὰ ὀπίσω καὶ κινδυνεύσουσιν καὶ συντριβήσονται καὶ ἁλώσονται

^28:14 διὰ του̃το ἀκούσατε λόγον κυρίου ἄνδρες τεθλιμμένοι καὶ ἄρχοντες του̃ λαου̃ τούτου του̃ ἐν Ιερουσαλημ

^28:15 ὅτι εἴπατε ἐποιήσαμεν διαθήκην μετὰ του̃ ἅ̨δου καὶ μετὰ του̃ θανάτου συνθήκας καταιγὶς φερομένη ἐὰν παρέλθη̨ οὐ μὴ ἔλθη̨ ἐφ' ἡμα̃ς ἐθήκαμεν ψευ̃δος τὴν ἐλπίδα ἡμω̃ν καὶ τω̨̃ ψεύδει σκεπασθησόμεθα

^28:16 διὰ του̃το οὕτως λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβαλω̃ εἰς τὰ θεμέλια Σιων λίθον πολυτελη̃ ἐκλεκτὸν ἀκρογωνιαι̃ον ἔντιμον εἰς τὰ θεμέλια αὐτη̃ς καὶ ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτω̨̃ οὐ μὴ καταισχυνθη̨̃

^28:17 καὶ θήσω κρίσιν εἰς ἐλπίδα ἡ δὲ ἐλεημοσύνη μου εἰς σταθμούς καὶ οἱ πεποιθότες μάτην ψεύδει ὅτι οὐ μὴ παρέλθη̨ ὑμα̃ς καταιγίς

^28:18 μὴ καὶ ἀφέλη̨ ὑμω̃ν τὴν διαθήκην του̃ θανάτου καὶ ἡ ἐλπὶς ὑμω̃ν ἡ πρὸς τὸν ἅ̨δην οὐ μὴ ἐμμείνη̨ καταιγὶς φερομένη ἐὰν ἐπέλθη̨ ἔσεσθε αὐτη̨̃ εἰς καταπάτημα

^28:19 ὅταν παρέλθη̨ λήμψεται ὑμα̃ς πρωὶ πρωὶ παρελεύσεται ἡμέρας καὶ ἐν νυκτὶ ἔσται ἐλπὶς πονηρά μάθετε ἀκούειν

^28:20 στενοχωρούμενοι οὐ δυνάμεθα μάχεσθαι αὐτοὶ δὲ ἀσθενου̃μεν του̃ ἡμα̃ς συναχθη̃ναι

^28:21 ὥσπερ ὄρος ἀσεβω̃ν ἀναστήσεται καὶ ἔσται ἐν τη̨̃ φάραγγι Γαβαων μετὰ θυμου̃ ποιήσει τὰ ἔργα αὐτου̃ πικρίας ἔργον ὁ δὲ θυμὸς αὐτου̃ ἀλλοτρίως χρήσεται καὶ ἡ πικρία αὐτου̃ ἀλλοτρία

^28:22 καὶ ὑμει̃ς μὴ εὐφρανθείητε μηδὲ ἰσχυσάτωσαν ὑμω̃ν οἱ δεσμοί διότι συντετελεσμένα καὶ συντετμημένα πράγματα ἤκουσα παρὰ κυρίου σαβαωθ ἃ ποιήσει ἐπὶ πα̃σαν τὴν γη̃ν

^28:23 ἐνωτίζεσθε καὶ ἀκούετε τη̃ς φωνη̃ς μου προσέχετε καὶ ἀκούετε τοὺς λόγους μου

^28:24 μὴ ὅλην τὴν ἡμέραν μέλλει ὁ ἀροτριω̃ν ἀροτρια̃ν ἢ σπόρον προετοιμάσει πρὶν ἐργάσασθαι τὴν γη̃ν

^28:25 οὐχ ὅταν ὁμαλίση̨ αὐτη̃ς τὸ πρόσωπον τότε σπείρει μικρὸν μελάνθιον καὶ κύμινον καὶ πάλιν σπείρει πυρὸν καὶ κριθὴν καὶ ζέαν ἐν τοι̃ς ὁρίοις σου

^28:26 καὶ παιδευθήση̨ κρίματι θεου̃ σου καὶ εὐφρανθήση̨

^28:27 οὐ γὰρ μετὰ σκληρότητος καθαίρεται τὸ μελάνθιον οὐδὲ τροχὸς ἁμάξης περιάξει ἐπὶ τὸ κύμινον ἀλλὰ ῥάβδω̨ ἐκτινάσσεται τὸ μελάνθιον τὸ δὲ κύμινον

^28:28 μετὰ ἄρτου βρωθήσεται οὐ γὰρ εἰς τὸν αἰω̃να ἐγὼ ὑμι̃ν ὀργισθήσομαι οὐδὲ φωνὴ τη̃ς πικρίας μου καταπατήσει ὑμα̃ς

^28:29 καὶ ταυ̃τα παρὰ κυρίου σαβαωθ ἐξη̃λθεν τὰ τέρατα βουλεύσασθε ὑψώσατε ματαίαν παράκλησιν

^29:1 οὐαὶ πόλις Αριηλ ἣν Δαυιδ ἐπολέμησεν συναγάγετε γενήματα ἐνιαυτὸν ἐπ' ἐνιαυτόν φάγεσθε γὰρ σὺν Μωαβ

^29:2 ἐκθλίψω γὰρ Αριηλ καὶ ἔσται αὐτη̃ς ἡ ἰσχὺς καὶ τὸ πλου̃τος ἐμοί

^29:3 καὶ κυκλώσω ὡς Δαυιδ ἐπὶ σὲ καὶ βαλω̃ περὶ σὲ χάρακα καὶ θήσω περὶ σὲ πύργους

^29:4 καὶ ταπεινωθήσονται οἱ λόγοι σου εἰς τὴν γη̃ν καὶ εἰς τὴν γη̃ν οἱ λόγοι σου δύσονται καὶ ἔσται ὡς οἱ φωνου̃ντες ἐκ τη̃ς γη̃ς ἡ φωνή σου καὶ πρὸς τὸ ἔδαφος ἡ φωνή σου ἀσθενήσει

^29:5 καὶ ἔσται ὡς κονιορτὸς ἀπὸ τροχου̃ ὁ πλου̃τος τω̃ν ἀσεβω̃ν καὶ ὡς χνου̃ς φερόμενος καὶ ἔσται ὡς στιγμὴ παραχρη̃μα

^29:6 παρὰ κυρίου σαβαωθ ἐπισκοπὴ γὰρ ἔσται μετὰ βροντη̃ς καὶ σεισμου̃ καὶ φωνη̃ς μεγάλης καταιγὶς φερομένη καὶ φλὸξ πυρὸς κατεσθίουσα

^29:7 καὶ ἔσται ὡς ὁ ἐνυπνιαζόμενος ἐν ὕπνω̨ ὁ πλου̃τος τω̃ν ἐθνω̃ν πάντων ὅσοι ἐπεστράτευσαν ἐπὶ Αριηλ καὶ πάντες οἱ στρατευσάμενοι ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ πάντες οἱ συνηγμένοι ἐπ' αὐτὴν καὶ θλίβοντες αὐτήν

^29:8 καὶ ἔσονται ὡς οἱ ἐν ὕπνω̨ πίνοντες καὶ ἔσθοντες καὶ ἐξαναστάντων μάταιον αὐτω̃ν τὸ ἐνύπνιον καὶ ὃν τρόπον ἐνυπνιάζεται ὁ διψω̃ν ὡς πίνων καὶ ἐξαναστὰς ἔτι διψα̨̃ ἡ δὲ ψυχὴ αὐτου̃ εἰς κενὸν ἤλπισεν οὕτως ἔσται ὁ πλου̃τος πάντων τω̃ν ἐθνω̃ν ὅσοι ἐπεστράτευσαν ἐπὶ τὸ ὄρος Σιων

^29:9 ἐκλύθητε καὶ ἔκστητε καὶ κραιπαλήσατε οὐκ ἀπὸ σικερα οὐδὲ ἀπὸ οἴνου

^29:10 ὅτι πεπότικεν ὑμα̃ς κύριος πνεύματι κατανύξεως καὶ καμμύσει τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτω̃ν καὶ τω̃ν προφητω̃ν αὐτω̃ν καὶ τω̃ν ἀρχόντων αὐτω̃ν οἱ ὁρω̃ντες τὰ κρυπτά

^29:11 καὶ ἔσονται ὑμι̃ν πάντα τὰ ῥήματα ταυ̃τα ὡς οἱ λόγοι του̃ βιβλίου του̃ ἐσφραγισμένου τούτου ὃ ἐὰν δω̃σιν αὐτὸ ἀνθρώπω̨ ἐπισταμένω̨ γράμματα λέγοντες ἀνάγνωθι ταυ̃τα καὶ ἐρει̃ οὐ δύναμαι ἀναγνω̃ναι ἐσφράγισται γάρ

^29:12 καὶ δοθήσεται τὸ βιβλίον του̃το εἰς χει̃ρας ἀνθρώπου μὴ ἐπισταμένου γράμματα καὶ ἐρει̃ αὐτω̨̃ ἀνάγνωθι του̃το καὶ ἐρει̃ οὐκ ἐπίσταμαι γράμματα

^29:13 καὶ εἰ̃πεν κύριος ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὑ̃τος τοι̃ς χείλεσιν αὐτω̃ν τιμω̃σίν με ἡ δὲ καρδία αὐτω̃ν πόρρω ἀπέχει ἀπ' ἐμου̃ μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ διδασκαλίας

^29:14 διὰ του̃το ἰδοὺ ἐγὼ προσθήσω του̃ μεταθει̃ναι τὸν λαὸν του̃τον καὶ μεταθήσω αὐτοὺς καὶ ἀπολω̃ τὴν σοφίαν τω̃ν σοφω̃ν καὶ τὴν σύνεσιν τω̃ν συνετω̃ν κρύψω

^29:15 οὐαὶ οἱ βαθέως βουλὴν ποιου̃ντες καὶ οὐ διὰ κυρίου οὐαὶ οἱ ἐν κρυφη̨̃ βουλὴν ποιου̃ντες καὶ ἔσται ἐν σκότει τὰ ἔργα αὐτω̃ν καὶ ἐρου̃σιν τίς ἡμα̃ς ἑώρακεν καὶ τίς ἡμα̃ς γνώσεται ἢ ἃ ἡμει̃ς ποιου̃μεν

^29:16 οὐχ ὡς ὁ πηλὸς του̃ κεραμέως λογισθήσεσθε μὴ ἐρει̃ τὸ πλάσμα τω̨̃ πλάσαντι οὐ σύ με ἔπλασας ἢ τὸ ποίημα τω̨̃ ποιήσαντι οὐ συνετω̃ς με ἐποίησας

^29:17 οὐκέτι μικρὸν καὶ μετατεθήσεται ὁ Λίβανος ὡς τὸ ὄρος τὸ Χερμελ καὶ τὸ ὄρος τὸ Χερμελ εἰς δρυμὸν λογισθήσεται

^29:18 καὶ ἀκούσονται ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ κωφοὶ λόγους βιβλίου καὶ οἱ ἐν τω̨̃ σκότει καὶ οἱ ἐν τη̨̃ ὁμίχλη̨ ὀφθαλμοὶ τυφλω̃ν βλέψονται

^29:19 καὶ ἀγαλλιάσονται πτωχοὶ διὰ κύριον ἐν εὐφροσύνη̨ καὶ οἱ ἀπηλπισμένοι τω̃ν ἀνθρώπων ἐμπλησθήσονται εὐφροσύνης

^29:20 ἐξέλιπεν ἄνομος καὶ ἀπώλετο ὑπερήφανος καὶ ἐξωλεθρεύθησαν οἱ ἀνομου̃ντες ἐπὶ κακία̨

^29:21 καὶ οἱ ποιου̃ντες ἁμαρτει̃ν ἀνθρώπους ἐν λόγω̨ πάντας δὲ τοὺς ἐλέγχοντας ἐν πύλαις πρόσκομμα θήσουσιν καὶ ἐπλαγίασαν ἐν ἀδίκοις δίκαιον

^29:22 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἐπὶ τὸν οἰ̃κον Ιακωβ ὃν ἀφώρισεν ἐξ Αβρααμ οὐ νυ̃ν αἰσχυνθήσεται Ιακωβ οὐδὲ νυ̃ν τὸ πρόσωπον μεταβαλει̃ Ισραηλ

^29:23 ἀλλ' ὅταν ἴδωσιν τὰ τέκνα αὐτω̃ν τὰ ἔργα μου δι' ἐμὲ ἁγιάσουσιν τὸ ὄνομά μου καὶ ἁγιάσουσιν τὸν ἅγιον Ιακωβ καὶ τὸν θεὸν του̃ Ισραηλ φοβηθήσονται

^29:24 καὶ γνώσονται οἱ τω̨̃ πνεύματι πλανώμενοι σύνεσιν οἱ δὲ γογγύζοντες μαθήσονται ὑπακούειν καὶ αἱ γλώσσαι αἱ ψελλίζουσαι μαθήσονται λαλει̃ν εἰρήνην

^30:1 οὐαὶ τέκνα ἀποστάται τάδε λέγει κύριος ἐποιήσατε βουλὴν οὐ δι' ἐμου̃ καὶ συνθήκας οὐ διὰ του̃ πνεύματός μου προσθει̃ναι ἁμαρτίας ἐφ' ἁμαρτίαις

^30:2 οἱ πορευόμενοι καταβη̃ναι εἰς Αἴγυπτον ἐμὲ δὲ οὐκ ἐπηρώτησαν του̃ βοηθηθη̃ναι ὑπὸ Φαραω καὶ σκεπασθη̃ναι ὑπὸ Αἰγυπτίων

^30:3 ἔσται γὰρ ὑμι̃ν ἡ σκέπη Φαραω εἰς αἰσχύνην καὶ τοι̃ς πεποιθόσιν ἐπ' Αἴγυπτον ὄνειδος

^30:4 ὅτι εἰσὶν ἐν Τάνει ἀρχηγοὶ ἄγγελοι πονηροί μάτην κοπιάσουσιν

^30:5 πρὸς λαόν ὃς οὐκ ὠφελήσει αὐτοὺς οὔτε εἰς βοήθειαν οὔτε εἰς ὠφέλειαν ἀλλὰ εἰς αἰσχύνην καὶ ὄνειδος

^30:6 ἡ ὅρασις τω̃ν τετραπόδων τω̃ν ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ἐν τη̨̃ θλίψει καὶ τη̨̃ στενοχωρία̨ λέων καὶ σκύμνος λέοντος ἐκει̃θεν καὶ ἀσπίδες καὶ ἔκγονα ἀσπίδων πετομένων οἳ ἔφερον ἐπ' ὄνων καὶ καμήλων τὸν πλου̃τον αὐτω̃ν πρὸς ἔθνος ὃ οὐκ ὠφελήσει αὐτοὺς εἰς βοήθειαν ἀλλὰ εἰς αἰσχύνην καὶ ὄνειδος

^30:7 Αἰγύπτιοι μάταια καὶ κενὰ ὠφελήσουσιν ὑμα̃ς ἀπάγγειλον αὐτοι̃ς ὅτι ματαία ἡ παράκλησις ὑμω̃ν αὕτη

^30:8 νυ̃ν οὐ̃ν καθίσας γράψον ἐπὶ πυξίου ταυ̃τα καὶ εἰς βιβλίον ὅτι ἔσται εἰς ἡμέρας καιρω̃ν ταυ̃τα καὶ ἕως εἰς τὸν αἰω̃να

^30:9 ὅτι λαὸς ἀπειθής ἐστιν υἱοὶ ψευδει̃ς οἳ οὐκ ἠβούλοντο ἀκούειν τὸν νόμον του̃ θεου̃

^30:10 οἱ λέγοντες τοι̃ς προφήταις μὴ ἀναγγέλλετε ἡμι̃ν καὶ τοι̃ς τὰ ὁράματα ὁρω̃σιν μὴ λαλει̃τε ἡμι̃ν ἀλλὰ ἡμι̃ν λαλει̃τε καὶ ἀναγγέλλετε ἡμι̃ν ἑτέραν πλάνησιν

^30:11 καὶ ἀποστρέψατε ἡμα̃ς ἀπὸ τη̃ς ὁδου̃ ταύτης ἀφέλετε ἀφ' ἡμω̃ν τὸν τρίβον του̃τον καὶ ἀφέλετε ἀφ' ἡμω̃ν τὸν ἅγιον του̃ Ισραηλ

^30:12 διὰ του̃το οὕτως λέγει κύριος ὁ ἅγιος του̃ Ισραηλ ὅτι ἠπειθήσατε τοι̃ς λόγοις τούτοις καὶ ἠλπίσατε ἐπὶ ψεύδει καὶ ὅτι ἐγόγγυσας καὶ πεποιθὼς ἐγένου ἐπὶ τω̨̃ λόγω̨ τούτω̨

^30:13 διὰ του̃το ἔσται ὑμι̃ν ἡ ἁμαρτία αὕτη ὡς τει̃χος πι̃πτον παραχρη̃μα πόλεως ὀχυρα̃ς ἑαλωκυίας ἡ̃ς παραχρη̃μα πάρεστιν τὸ πτω̃μα

^30:14 καὶ τὸ πτω̃μα αὐτη̃ς ἔσται ὡς σύντριμμα ἀγγείου ὀστρακίνου ἐκ κεραμίου λεπτὰ ὥστε μὴ εὑρει̃ν ἐν αὐτοι̃ς ὄστρακον ἐν ὡ̨̃ πυ̃ρ ἀρει̃ς καὶ ἐν ὡ̨̃ ἀποσυριει̃ς ὕδωρ μικρόν

^30:15 οὕτω λέγει κύριος ὁ ἅγιος του̃ Ισραηλ ὅταν ἀποστραφεὶς στενάξη̨ς τότε σωθήση̨ καὶ γνώση̨ που̃ ἠ̃σθα ὅτε ἐπεποίθεις ἐπὶ τοι̃ς ματαίοις ματαία ἡ ἰσχὺς ὑμω̃ν ἐγενήθη καὶ οὐκ ἠβούλεσθε ἀκούειν

^30:16 ἀλλ' εἴπατε ἐφ' ἵππων φευξόμεθα διὰ του̃το φεύξεσθε καὶ εἴπατε ἐπὶ κούφοις ἀναβάται ἐσόμεθα διὰ του̃το κου̃φοι ἔσονται οἱ διώκοντες ὑμα̃ς

^30:17 διὰ φωνὴν ἑνὸς φεύξονται χίλιοι καὶ διὰ φωνὴν πέντε φεύξονται πολλοί ἕως ἂν καταλειφθη̃τε ὡς ἱστὸς ἐπ' ὄρους καὶ ὡς σημαίαν φέρων ἐπὶ βουνου̃

^30:18 καὶ πάλιν μενει̃ ὁ θεὸς του̃ οἰκτιρη̃σαι ὑμα̃ς καὶ διὰ του̃το ὑψωθήσεται του̃ ἐλεη̃σαι ὑμα̃ς διότι κριτὴς κύριος ὁ θεὸς ἡμω̃ν ἐστιν καὶ που̃ καταλείψετε τὴν δόξαν ὑμω̃ν μακάριοι οἱ ἐμμένοντες ἐν αὐτω̨̃

^30:19 διότι λαὸς ἅγιος ἐν Σιων οἰκήσει καὶ Ιερουσαλημ κλαυθμω̨̃ ἔκλαυσεν ἐλέησόν με ἐλεήσει σε τὴν φωνὴν τη̃ς κραυγη̃ς σου ἡνίκα εἰ̃δεν ἐπήκουσέν σου

^30:20 καὶ δώσει κύριος ὑμι̃ν ἄρτον θλίψεως καὶ ὕδωρ στενόν καὶ οὐκέτι μὴ ἐγγίσωσίν σοι οἱ πλανω̃ντές σε ὅτι οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψονται τοὺς πλανω̃ντάς σε

^30:21 καὶ τὰ ὠ̃τά σου ἀκούσονται τοὺς λόγους τω̃ν ὀπίσω σε πλανησάντων οἱ λέγοντες αὕτη ἡ ὁδός πορευθω̃μεν ἐν αὐτη̨̃ εἴτε δεξιὰ εἴτε ἀριστερά

^30:22 καὶ ἐξαρει̃ς τὰ εἴδωλα τὰ περιηργυρωμένα καὶ τὰ περικεχρυσωμένα λεπτὰ ποιήσεις καὶ λικμήσεις ὡς ὕδωρ ἀποκαθημένης καὶ ὡς κόπρον ὤσεις αὐτά

^30:23 τότε ἔσται ὁ ὑετὸς τω̨̃ σπέρματι τη̃ς γη̃ς σου καὶ ὁ ἄρτος του̃ γενήματος τη̃ς γη̃ς σου ἔσται πλησμονὴ καὶ λιπαρός καὶ βοσκηθήσεταί σου τὰ κτήνη τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ τόπον πίονα καὶ εὐρύχωρον

^30:24 οἱ ταυ̃ροι ὑμω̃ν καὶ οἱ βόες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν γη̃ν φάγονται ἄχυρα ἀναπεποιημένα ἐν κριθη̨̃ λελικμημένα

^30:25 καὶ ἔσται ἐπὶ παντὸς ὄρους ὑψηλου̃ καὶ ἐπὶ παντὸς βουνου̃ μετεώρου ὕδωρ διαπορευόμενον ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ὅταν ἀπόλωνται πολλοὶ καὶ ὅταν πέσωσιν πύργοι

^30:26 καὶ ἔσται τὸ φω̃ς τη̃ς σελήνης ὡς τὸ φω̃ς του̃ ἡλίου καὶ τὸ φω̃ς του̃ ἡλίου ἔσται ἑπταπλάσιον ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ὅταν ἰάσηται κύριος τὸ σύντριμμα του̃ λαου̃ αὐτου̃ καὶ τὴν ὀδύνην τη̃ς πληγη̃ς σου ἰάσεται

^30:27 ἰδοὺ τὸ ὄνομα κυρίου διὰ χρόνου ἔρχεται πολλου̃ καιόμενος ὁ θυμός μετὰ δόξης τὸ λόγιον τω̃ν χειλέων αὐτου̃ τὸ λόγιον ὀργη̃ς πλη̃ρες καὶ ἡ ὀργὴ του̃ θυμου̃ ὡς πυ̃ρ ἔδεται

^30:28 καὶ τὸ πνευ̃μα αὐτου̃ ὡς ὕδωρ ἐν φάραγγι συ̃ρον ἥξει ἕως του̃ τραχήλου καὶ διαιρεθήσεται του̃ ἔθνη ταράξαι ἐπὶ πλανήσει ματαία̨ καὶ διώξεται αὐτοὺς πλάνησις καὶ λήμψεται αὐτοὺς κατὰ πρόσωπον αὐτω̃ν

^30:29 μὴ διὰ παντὸς δει̃ ὑμα̃ς εὐφραίνεσθαι καὶ εἰσπορεύεσθαι εἰς τὰ ἅγιά μου διὰ παντὸς ὡσεὶ ἑορτάζοντας καὶ ὡσεὶ εὐφραινομένους εἰσελθει̃ν μετὰ αὐλου̃ εἰς τὸ ὄρος του̃ κυρίου πρὸς τὸν θεὸν του̃ Ισραηλ

^30:30 καὶ ἀκουστὴν ποιήσει ὁ θεὸς τὴν δόξαν τη̃ς φωνη̃ς αὐτου̃ καὶ τὸν θυμὸν του̃ βραχίονος αὐτου̃ δείξει μετὰ θυμου̃ καὶ ὀργη̃ς καὶ φλογὸς κατεσθιούσης κεραυνώσει βιαίως καὶ ὡς ὕδωρ καὶ χάλαζα συγκαταφερομένη βία̨

^30:31 διὰ γὰρ φωνὴν κυρίου ἡττηθήσονται 'Ασσύριοι τη̨̃ πληγη̨̃ ἡ̨̃ ἂν πατάξη̨ αὐτούς

^30:32 καὶ ἔσται αὐτω̨̃ κυκλόθεν ὅθεν ἠ̃ν αὐτω̨̃ ἡ ἐλπὶς τη̃ς βοηθείας ἐφ' ἡ̨̃ αὐτὸς ἐπεποίθει αὐτοὶ μετὰ αὐλω̃ν καὶ κιθάρας πολεμήσουσιν αὐτὸν ἐκ μεταβολη̃ς

^30:33 σὺ γὰρ πρὸ ἡμερω̃ν ἀπαιτηθήση̨ μὴ καὶ σοὶ ἡτοιμάσθη βασιλεύειν φάραγγα βαθει̃αν ξύλα κείμενα πυ̃ρ καὶ ξύλα πολλά ὁ θυμὸς κυρίου ὡς φάραγξ ὑπὸ θείου καιομένη

^31:1 οὐαὶ οἱ καταβαίνοντες εἰς Αἴγυπτον ἐπὶ βοήθειαν οἱ ἐφ' ἵπποις πεποιθότες καὶ ἐφ' ἅρμασιν ἔστιν γὰρ πολλά καὶ ἐφ' ἵπποις πλη̃θος σφόδρα καὶ οὐκ ἠ̃σαν πεποιθότες ἐπὶ τὸν ἅγιον του̃ Ισραηλ καὶ τὸν θεὸν οὐκ ἐξεζήτησαν

^31:2 καὶ αὐτὸς σοφὸς ἠ̃γεν ἐπ' αὐτοὺς κακά καὶ ὁ λόγος αὐτου̃ οὐ μὴ ἀθετηθη̨̃ καὶ ἐπαναστήσεται ἐπ' οἴκους ἀνθρώπων πονηρω̃ν καὶ ἐπὶ τὴν ἐλπίδα αὐτω̃ν τὴν ματαίαν

^31:3 Αἰγύπτιον ἄνθρωπον καὶ οὐ θεόν ἵππων σάρκας καὶ οὐκ ἔστιν βοήθεια ὁ δὲ κύριος ἐπάξει τὴν χει̃ρα αὐτου̃ ἐπ' αὐτούς καὶ κοπιάσουσιν οἱ βοηθου̃ντες καὶ ἅμα πάντες ἀπολου̃νται

^31:4 ὅτι οὕτως εἰ̃πέν μοι κύριος ὃν τρόπον ἐὰν βοήση̨ ὁ λέων ἢ ὁ σκύμνος ἐπὶ τη̨̃ θήρα̨ ἡ̨̃ ἔλαβεν καὶ κεκράξη̨ ἐπ' αὐτη̨̃ ἕως ἂν ἐμπλησθη̨̃ τὰ ὄρη τη̃ς φωνη̃ς αὐτου̃ καὶ ἡττήθησαν καὶ τὸ πλη̃θος του̃ θυμου̃ ἐπτοήθησαν οὕτως καταβήσεται κύριος σαβαωθ ἐπιστρατευ̃σαι ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ Σιων ἐπὶ τὰ ὄρη αὐτη̃ς

^31:5 ὡς ὄρνεα πετόμενα οὕτως ὑπερασπιει̃ κύριος ὑπὲρ Ιερουσαλημ καὶ ἐξελει̃ται καὶ περιποιήσεται καὶ σώσει

^31:6 ἐπιστράφητε οἱ τὴν βαθει̃αν βουλὴν βουλευόμενοι καὶ ἄνομον

^31:7 ὅτι τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἀπαρνήσονται οἱ ἄνθρωποι τὰ χειροποίητα αὐτω̃ν τὰ ἀργυρα̃ καὶ τὰ χρυσα̃ ἃ ἐποίησαν αἱ χει̃ρες αὐτω̃ν

^31:8 καὶ πεσει̃ται Ασσουρ οὐ μάχαιρα ἀνδρὸς οὐδὲ μάχαιρα ἀνθρώπου καταφάγεται αὐτόν καὶ φεύξεται οὐκ ἀπὸ προσώπου μαχαίρας οἱ δὲ νεανίσκοι ἔσονται εἰς ἥττημα

^31:9 πέτρα̨ γὰρ περιλημφθήσονται ὡς χάρακι καὶ ἡττηθήσονται ὁ δὲ φεύγων ἁλώσεται τάδε λέγει κύριος μακάριος ὃς ἔχει ἐν Σιων σπέρμα καὶ οἰκείους ἐν Ιερουσαλημ

^32:1 ἰδοὺ γὰρ βασιλεὺς δίκαιος βασιλεύσει καὶ ἄρχοντες μετὰ κρίσεως ἄρξουσιν

^32:2 καὶ ἔσται ὁ ἄνθρωπος κρύπτων τοὺς λόγους αὐτου̃ καὶ κρυβήσεται ὡς ἀφ' ὕδατος φερομένου καὶ φανήσεται ἐν Σιων ὡς ποταμὸς φερόμενος ἔνδοξος ἐν γη̨̃ διψώση̨

^32:3 καὶ οὐκέτι ἔσονται πεποιθότες ἐπ' ἀνθρώποις ἀλλὰ τὰ ὠ̃τα δώσουσιν ἀκούειν

^32:4 καὶ ἡ καρδία τω̃ν ἀσθενούντων προσέξει του̃ ἀκούειν καὶ αἱ γλω̃σσαι αἱ ψελλίζουσαι ταχὺ μαθήσονται λαλει̃ν εἰρήνην

^32:5 καὶ οὐκέτι μὴ εἴπωσιν τω̨̃ μωρω̨̃ ἄρχειν καὶ οὐκέτι μὴ εἴπωσιν οἱ ὑπηρέται σου σίγα

^32:6 ὁ γὰρ μωρὸς μωρὰ λαλήσει καὶ ἡ καρδία αὐτου̃ μάταια νοήσει του̃ συντελει̃ν ἄνομα καὶ λαλει̃ν πρὸς κύριον πλάνησιν του̃ διασπει̃ραι ψυχὰς πεινώσας καὶ τὰς ψυχὰς τὰς διψώσας κενὰς ποιη̃σαι

^32:7 ἡ γὰρ βουλὴ τω̃ν πονηρω̃ν ἄνομα βουλεύσεται καταφθει̃ραι ταπεινοὺς ἐν λόγοις ἀδίκοις καὶ διασκεδάσαι λόγους ταπεινω̃ν ἐν κρίσει

^32:8 οἱ δὲ εὐσεβει̃ς συνετὰ ἐβουλεύσαντο καὶ αὕτη ἡ βουλὴ μενει̃

^32:9 γυναι̃κες πλούσιαι ἀνάστητε καὶ ἀκούσατε τη̃ς φωνη̃ς μου θυγατέρες ἐν ἐλπίδι ἀκούσατε τοὺς λόγους μου

^32:10 ἡμέρας ἐνιαυτου̃ μνείαν ποιήσασθε ἐν ὀδύνη̨ μετ' ἐλπίδος ἀνήλωται ὁ τρύγητος πέπαυται ὁ σπόρος καὶ οὐκέτι μὴ ἔλθη̨

^32:11 ἔκστητε λυπήθητε αἱ πεποιθυι̃αι ἐκδύσασθε γυμναὶ γένεσθε περιζώσασθε σάκκους τὰς ὀσφύας

^32:12 καὶ ἐπὶ τω̃ν μαστω̃ν κόπτεσθε ἀπὸ ἀγρου̃ ἐπιθυμήματος καὶ ἀμπέλου γενήματος

^32:13 ἡ γη̃ του̃ λαου̃ μου ἄκανθα καὶ χόρτος ἀναβήσεται καὶ ἐκ πάσης οἰκίας εὐφροσύνη ἀρθήσεται πόλις πλουσία

^32:14 οἰ̃κοι ἐγκαταλελειμμένοι πλου̃τον πόλεως καὶ οἴκους ἐπιθυμητοὺς ἀφήσουσιν καὶ ἔσονται αἱ κω̃μαι σπήλαια ἕως του̃ αἰω̃νος εὐφροσύνη ὄνων ἀγρίων βοσκήματα ποιμένων

^32:15 ἕως ἂν ἐπέλθη̨ ἐφ' ὑμα̃ς πνευ̃μα ἀφ' ὑψηλου̃ καὶ ἔσται ἔρημος ὁ Χερμελ καὶ ὁ Χερμελ εἰς δρυμὸν λογισθήσεται

^32:16 καὶ ἀναπαύσεται ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ κρίμα καὶ δικαιοσύνη ἐν τω̨̃ Καρμήλω̨ κατοικήσει

^32:17 καὶ ἔσται τὰ ἔργα τη̃ς δικαιοσύνης εἰρήνη καὶ κρατήσει ἡ δικαιοσύνη ἀνάπαυσιν καὶ πεποιθότες ἕως του̃ αἰω̃νος

^32:18 καὶ κατοικήσει ὁ λαὸς αὐτου̃ ἐν πόλει εἰρήνης καὶ ἐνοικήσει πεποιθώς καὶ ἀναπαύσονται μετὰ πλούτου

^32:19 ἡ δὲ χάλαζα ἐὰν καταβη̨̃ οὐκ ἐφ' ὑμα̃ς ἥξει καὶ ἔσονται οἱ ἐνοικου̃ντες ἐν τοι̃ς δρυμοι̃ς πεποιθότες ὡς οἱ ἐν τη̨̃ πεδινη̨̃

^32:20 μακάριοι οἱ σπείροντες ἐπὶ πα̃ν ὕδωρ οὑ̃ βου̃ς καὶ ὄνος πατει̃

^33:1 οὐαὶ τοι̃ς ταλαιπωρου̃σιν ὑμα̃ς ὑμα̃ς δὲ οὐδεὶς ποιει̃ ταλαιπώρους καὶ ὁ ἀθετω̃ν ὑμα̃ς οὐκ ἀθετει̃ ἁλώσονται οἱ ἀθετου̃ντες καὶ παραδοθήσονται καὶ ὡς σὴς ἐπὶ ἱματίου οὕτως ἡττηθήσονται

^33:2 κύριε ἐλέησον ἡμα̃ς ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν ἐγενήθη τὸ σπέρμα τω̃ν ἀπειθούντων εἰς ἀπώλειαν ἡ δὲ σωτηρία ἡμω̃ν ἐν καιρω̨̃ θλίψεως

^33:3 διὰ φωνὴν του̃ φόβου σου ἐξέστησαν λαοὶ ἀπὸ του̃ φόβου σου καὶ διεσπάρησαν τὰ ἔθνη

^33:4 νυ̃ν δὲ συναχθήσεται τὰ σκυ̃λα ὑμω̃ν μικρου̃ καὶ μεγάλου ὃν τρόπον ἐάν τις συναγάγη̨ ἀκρίδας οὕτως ἐμπαίξουσιν ὑμι̃ν

^33:5 ἅγιος ὁ θεὸς ὁ κατοικω̃ν ἐν ὑψηλοι̃ς ἐνεπλήσθη Σιων κρίσεως καὶ δικαιοσύνης

^33:6 ἐν νόμω̨ παραδοθήσονται ἐν θησαυροι̃ς ἡ σωτηρία ἡμω̃ν ἐκει̃ σοφία καὶ ἐπιστήμη καὶ εὐσέβεια πρὸς τὸν κύριον οὑ̃τοί εἰσιν θησαυροὶ δικαιοσύνης

^33:7 ἰδοὺ δὴ ἐν τω̨̃ φόβω̨ ὑμω̃ν αὐτοὶ φοβηθήσονται οὓς ἐφοβει̃σθε φοβηθήσονται ἀφ' ὑμω̃ν ἄγγελοι γὰρ ἀποσταλήσονται ἀξιου̃ντες εἰρήνην πικρω̃ς κλαίοντες παρακαλου̃ντες εἰρήνην

^33:8 ἐρημωθήσονται γὰρ αἱ τούτων ὁδοί πέπαυται ὁ φόβος τω̃ν ἐθνω̃ν καὶ ἡ πρὸς τούτους διαθήκη αἴρεται καὶ οὐ μὴ λογίσησθε αὐτοὺς ἀνθρώπους

^33:9 ἐπένθησεν ἡ γη̃ ἠ̨σχύνθη ὁ Λίβανος ἕλη ἐγένετο ὁ Σαρων φανερὰ ἔσται ἡ Γαλιλαία καὶ ὁ Κάρμηλος

^33:10 νυ̃ν ἀναστήσομαι λέγει κύριος νυ̃ν δοξασθήσομαι νυ̃ν ὑψωθήσομαι

^33:11 νυ̃ν ὄψεσθε νυ̃ν αἰσθηθήσεσθε ματαία ἔσται ἡ ἰσχὺς του̃ πνεύματος ὑμω̃ν πυ̃ρ ὑμα̃ς κατέδεται

^33:12 καὶ ἔσονται ἔθνη κατακεκαυμένα ὡς ἄκανθα ἐν ἀγρω̨̃ ἐρριμμένη καὶ κατακεκαυμένη

^33:13 ἀκούσονται οἱ πόρρωθεν ἃ ἐποίησα γνώσονται οἱ ἐγγίζοντες τὴν ἰσχύν μου

^33:14 ἀπέστησαν οἱ ἐν Σιων ἄνομοι λήμψεται τρόμος τοὺς ἀσεβει̃ς τίς ἀναγγελει̃ ὑμι̃ν ὅτι πυ̃ρ καίεται τίς ἀναγγελει̃ ὑμι̃ν τὸν τόπον τὸν αἰώνιον

^33:15 πορευόμενος ἐν δικαιοσύνη̨ λαλω̃ν εὐθει̃αν ὁδόν μισω̃ν ἀνομίαν καὶ ἀδικίαν καὶ τὰς χει̃ρας ἀποσειόμενος ἀπὸ δώρων βαρύνων τὰ ὠ̃τα ἵνα μὴ ἀκούση̨ κρίσιν αἵματος καμμύων τοὺς ὀφθαλμοὺς ἵνα μὴ ἴδη̨ ἀδικίαν

^33:16 οὑ̃τος οἰκήσει ἐν ὑψηλω̨̃ σπηλαίω̨ πέτρας ἰσχυρα̃ς ἄρτος αὐτω̨̃ δοθήσεται καὶ τὸ ὕδωρ αὐτου̃ πιστόν

^33:17 βασιλέα μετὰ δόξης ὄψεσθε καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμω̃ν ὄψονται γη̃ν πόρρωθεν

^33:18 ἡ ψυχὴ ὑμω̃ν μελετήσει φόβον που̃ εἰσιν οἱ γραμματικοί που̃ εἰσιν οἱ συμβουλεύοντες που̃ ἐστιν ὁ ἀριθμω̃ν τοὺς τρεφομένους

^33:19 μικρὸν καὶ μέγαν λαόν ὡ̨̃ οὐ συνεβουλεύσαντο οὐδὲ ἤ̨δει βαθύφωνον ὥστε μὴ ἀκου̃σαι λαὸς πεφαυλισμένος καὶ οὐκ ἔστιν τω̨̃ ἀκούοντι σύνεσις

^33:20 ἰδοὺ Σιων ἡ πόλις τὸ σωτήριον ἡμω̃ν οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψονται Ιερουσαλημ πόλις πλουσία σκηναὶ αἳ οὐ μὴ σεισθω̃σιν οὐδὲ μὴ κινηθω̃σιν οἱ πάσσαλοι τη̃ς σκηνη̃ς αὐτη̃ς εἰς τὸν αἰω̃να χρόνον οὐδὲ τὰ σχοινία αὐτη̃ς οὐ μὴ διαρραγω̃σιν

^33:21 ὅτι τὸ ὄνομα κυρίου μέγα ὑμι̃ν τόπος ὑμι̃ν ἔσται ποταμοὶ καὶ διώρυγες πλατει̃ς καὶ εὐρύχωροι οὐ πορεύση̨ ταύτην τὴν ὁδόν οὐδὲ πορεύσεται πλοι̃ον ἐλαυ̃νον

^33:22 ὁ γὰρ θεός μου μέγας ἐστίν οὐ παρελεύσεταί με κύριος κριτὴς ἡμω̃ν κύριος ἄρχων ἡμω̃ν κύριος βασιλεὺς ἡμω̃ν κύριος οὑ̃τος ἡμα̃ς σώσει

^33:23 ἐρράγησαν τὰ σχοινία σου ὅτι οὐκ ἐνίσχυσεν ὁ ἱστός σου ἔκλινεν οὐ χαλάσει τὰ ἱστία οὐκ ἀρει̃ σημει̃ον ἕως οὑ̃ παραδοθη̨̃ εἰς προνομήν τοίνυν πολλοὶ χωλοὶ προνομὴν ποιήσουσιν

^33:24 καὶ οὐ μὴ εἴπη̨ κοπιω̃ ὁ λαὸς ὁ ἐνοικω̃ν ἐν αὐτοι̃ς ἀφέθη γὰρ αὐτοι̃ς ἡ ἁμαρτία

^34:1 προσαγάγετε ἔθνη καὶ ἀκούσατε ἄρχοντες ἀκουσάτω ἡ γη̃ καὶ οἱ ἐν αὐτη̨̃ ἡ οἰκουμένη καὶ ὁ λαὸς ὁ ἐν αὐτη̨̃

^34:2 διότι θυμὸς κυρίου ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη καὶ ὀργὴ ἐπὶ τὸν ἀριθμὸν αὐτω̃ν του̃ ἀπολέσαι αὐτοὺς καὶ παραδου̃ναι αὐτοὺς εἰς σφαγήν

^34:3 οἱ δὲ τραυματίαι αὐτω̃ν ῥιφήσονται καὶ οἱ νεκροί καὶ ἀναβήσεται αὐτω̃ν ἡ ὀσμή καὶ βραχήσεται τὰ ὄρη ἀπὸ του̃ αἵματος αὐτω̃ν

^34:4 καὶ ἑλιγήσεται ὁ οὐρανὸς ὡς βιβλίον καὶ πάντα τὰ ἄστρα πεσει̃ται ὡς φύλλα ἐξ ἀμπέλου καὶ ὡς πίπτει φύλλα ἀπὸ συκη̃ς

^34:5 ἐμεθύσθη ἡ μάχαιρά μου ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃ ἰδοὺ ἐπὶ τὴν Ιδουμαίαν καταβήσεται καὶ ἐπὶ τὸν λαὸν τη̃ς ἀπωλείας μετὰ κρίσεως

^34:6 ἡ μάχαιρα κυρίου ἐνεπλήσθη αἵματος ἐπαχύνθη ἀπὸ στέατος ἀρνω̃ν καὶ ἀπὸ στέατος τράγων καὶ κριω̃ν ὅτι θυσία κυρίω̨ ἐν Βοσορ καὶ σφαγὴ μεγάλη ἐν τη̨̃ Ιδουμαία̨

^34:7 καὶ συμπεσου̃νται οἱ ἁδροὶ μετ' αὐτω̃ν καὶ οἱ κριοὶ καὶ οἱ ταυ̃ροι καὶ μεθυσθήσεται ἡ γη̃ ἀπὸ του̃ αἵματος καὶ ἀπὸ του̃ στέατος αὐτω̃ν ἐμπλησθήσεται

^34:8 ἡμέρα γὰρ κρίσεως κυρίου καὶ ἐνιαυτὸς ἀνταποδόσεως κρίσεως Σιων

^34:9 καὶ στραφήσονται αὐτη̃ς αἱ φάραγγες εἰς πίσσαν καὶ ἡ γη̃ αὐτη̃ς εἰς θει̃ον καὶ ἔσται αὐτη̃ς ἡ γη̃ καιομένη ὡς πίσσα

^34:10 νυκτὸς καὶ ἡμέρας καὶ οὐ σβεσθήσεται εἰς τὸν αἰω̃να χρόνον καὶ ἀναβήσεται ὁ καπνὸς αὐτη̃ς ἄνω εἰς γενεὰς ἐρημωθήσεται καὶ εἰς χρόνον πολύν

^34:11 καὶ κατοικήσουσιν ἐν αὐτη̨̃ ὄρνεα καὶ ἐχι̃νοι καὶ ἴβεις καὶ κόρακες καὶ ἐπιβληθήσεται ἐπ' αὐτὴν σπαρτίον γεωμετρίας ἐρήμου καὶ ὀνοκένταυροι οἰκήσουσιν ἐν αὐτη̨̃

^34:12 οἱ ἄρχοντες αὐτη̃ς οὐκ ἔσονται οἱ γὰρ βασιλει̃ς αὐτη̃ς καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτη̃ς καὶ οἱ μεγιστα̃νες αὐτη̃ς ἔσονται εἰς ἀπώλειαν

^34:13 καὶ ἀναφύσει εἰς τὰς πόλεις αὐτω̃ν ἀκάνθινα ξύλα καὶ εἰς τὰ ὀχυρώματα αὐτη̃ς καὶ ἔσται ἔπαυλις σειρήνων καὶ αὐλὴ στρουθω̃ν

^34:14 καὶ συναντήσουσιν δαιμόνια ὀνοκενταύροις καὶ βοήσουσιν ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον ἐκει̃ ἀναπαύσονται ὀνοκένταυροι εὑ̃ρον γὰρ αὑτοι̃ς ἀνάπαυσιν

^34:15 ἐκει̃ ἐνόσσευσεν ἐχι̃νος καὶ ἔσωσεν ἡ γη̃ τὰ παιδία αὐτη̃ς μετὰ ἀσφαλείας ἐκει̃ ἔλαφοι συνήντησαν καὶ εἰ̃δον τὰ πρόσωπα ἀλλήλων

^34:16 ἀριθμω̨̃ παρη̃λθον καὶ μία αὐτω̃ν οὐκ ἀπώλετο ἑτέρα τὴν ἑτέραν οὐκ ἐζήτησαν ὅτι κύριος ἐνετείλατο αὐτοι̃ς καὶ τὸ πνευ̃μα αὐτου̃ συνήγαγεν αὐτάς

^34:17 καὶ αὐτὸς ἐπιβαλει̃ αὐτοι̃ς κλήρους καὶ ἡ χεὶρ αὐτου̃ διεμέρισεν βόσκεσθαι εἰς τὸν αἰω̃να χρόνον κληρονομήσετε εἰς γενεὰς γενεω̃ν ἀναπαύσονται ἐπ' αὐτη̃ς

^35:1 εὐφράνθητι ἔρημος διψω̃σα ἀγαλλιάσθω ἔρημος καὶ ἀνθείτω ὡς κρίνον

^35:2 καὶ ἐξανθήσει καὶ ἀγαλλιάσεται τὰ ἔρημα του̃ Ιορδάνου καὶ ἡ δόξα του̃ Λιβάνου ἐδόθη αὐτη̨̃ καὶ ἡ τιμὴ του̃ Καρμήλου καὶ ὁ λαός μου ὄψεται τὴν δόξαν κυρίου καὶ τὸ ὕψος του̃ θεου̃

^35:3 ἰσχύσατε χει̃ρες ἀνειμέναι καὶ γόνατα παραλελυμένα

^35:4 παρακαλέσατε οἱ ὀλιγόψυχοι τη̨̃ διανοία̨ ἰσχύσατε μὴ φοβει̃σθε ἰδοὺ ὁ θεὸς ἡμω̃ν κρίσιν ἀνταποδίδωσιν καὶ ἀνταποδώσει αὐτὸς ἥξει καὶ σώσει ἡμα̃ς

^35:5 τότε ἀνοιχθήσονται ὀφθαλμοὶ τυφλω̃ν καὶ ὠ̃τα κωφω̃ν ἀκούσονται

^35:6 τότε ἁλει̃ται ὡς ἔλαφος ὁ χωλός καὶ τρανὴ ἔσται γλω̃σσα μογιλάλων ὅτι ἐρράγη ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ὕδωρ καὶ φάραγξ ἐν γη̨̃ διψώση̨

^35:7 καὶ ἡ ἄνυδρος ἔσται εἰς ἕλη καὶ εἰς τὴν διψω̃σαν γη̃ν πηγὴ ὕδατος ἔσται ἐκει̃ εὐφροσύνη ὀρνέων ἔπαυλις καλάμου καὶ ἕλη

^35:8 ἐκει̃ ἔσται ὁδὸς καθαρὰ καὶ ὁδὸς ἁγία κληθήσεται καὶ οὐ μὴ παρέλθη̨ ἐκει̃ ἀκάθαρτος οὐδὲ ἔσται ἐκει̃ ὁδὸς ἀκάθαρτος οἱ δὲ διεσπαρμένοι πορεύσονται ἐπ' αὐτη̃ς καὶ οὐ μὴ πλανηθω̃σιν

^35:9 καὶ οὐκ ἔσται ἐκει̃ λέων οὐδὲ τω̃ν θηρίων τω̃ν πονηρω̃ν οὐ μὴ ἀναβη̨̃ ἐπ' αὐτὴν οὐδὲ μὴ εὑρεθη̨̃ ἐκει̃ ἀλλὰ πορεύσονται ἐν αὐτη̨̃ λελυτρωμένοι

^35:10 καὶ συνηγμένοι διὰ κύριον ἀποστραφήσονται καὶ ἥξουσιν εἰς Σιων μετ' εὐφροσύνης καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος ὑπὲρ κεφαλη̃ς αὐτω̃ν ἐπὶ γὰρ κεφαλη̃ς αὐτω̃ν αἴνεσις καὶ ἀγαλλίαμα καὶ εὐφροσύνη καταλήμψεται αὐτούς ἀπέδρα ὀδύνη καὶ λύπη καὶ στεναγμός

^36:1 καὶ ἐγένετο του̃ τεσσαρεσκαιδεκάτου ἔτους βασιλεύοντος Εζεκιου ἀνέβη Σενναχηριμ βασιλεὺς 'Ασσυρίων ἐπὶ τὰς πόλεις τη̃ς Ιουδαίας τὰς ὀχυρὰς καὶ ἔλαβεν αὐτάς

^36:2 καὶ ἀπέστειλεν βασιλεὺς 'Ασσυρίων Ραψακην ἐκ Λαχις εἰς Ιερουσαλημ πρὸς τὸν βασιλέα Εζεκιαν μετὰ δυνάμεως πολλη̃ς καὶ ἔστη ἐν τω̨̃ ὑδραγωγω̨̃ τη̃ς κολυμβήθρας τη̃ς ἄνω ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ του̃ ἀγρου̃ του̃ γναφέως

^36:3 καὶ ἐξη̃λθεν πρὸς αὐτὸν Ελιακιμ ὁ του̃ Χελκιου ὁ οἰκονόμος καὶ Σομνας ὁ γραμματεὺς καὶ Ιωαχ ὁ του̃ Ασαφ ὁ ὑπομνηματογράφος

^36:4 καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς Ραψακης εἴπατε Εζεκια τάδε λέγει ὁ βασιλεὺς ὁ μέγας βασιλεὺς 'Ασσυρίων τί πεποιθὼς εἰ̃

^36:5 μὴ ἐν βουλη̨̃ ἢ λόγοις χειλέων παράταξις γίνεται καὶ νυ̃ν ἐπὶ τίνι πέποιθας ὅτι ἀπειθει̃ς μοι

^36:6 ἰδοὺ πεποιθὼς εἰ̃ ἐπὶ τὴν ῥάβδον τὴν καλαμίνην τὴν τεθλασμένην ταύτην ἐπ' Αἴγυπτον ὃς ἂν ἐπ' αὐτὴν ἐπιστηρισθη̨̃ εἰσελεύσεται εἰς τὴν χει̃ρα αὐτου̃ οὕτως ἐστὶν Φαραω βασιλεὺς Αἰγύπτου καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ' αὐτω̨̃

^36:7 εἰ δὲ λέγετε ἐπὶ κύριον τὸν θεὸν ἡμω̃ν πεποίθαμεν

^36:8 νυ̃ν μείχθητε τω̨̃ κυρίω̨ μου τω̨̃ βασιλει̃ 'Ασσυρίων καὶ δώσω ὑμι̃ν δισχιλίαν ἵππον εἰ δυνήσεσθε δου̃ναι ἀναβάτας ἐπ' αὐτούς

^36:9 καὶ πω̃ς δύνασθε ἀποστρέψαι εἰς πρόσωπον τοπάρχου ἑνός οἰκέται εἰσὶν οἱ πεποιθότες ἐπ' Αἰγυπτίοις εἰς ἵππον καὶ ἀναβάτην

^36:10 καὶ νυ̃ν μὴ ἄνευ κυρίου ἀνέβημεν ἐπὶ τὴν χώραν ταύτην πολεμη̃σαι αὐτήν

^36:11 καὶ εἰ̃πεν πρὸς αὐτὸν Ελιακιμ καὶ Σομνας καὶ Ιωαχ λάλησον πρὸς τοὺς παι̃δάς σου Συριστί ἀκούομεν γὰρ ἡμει̃ς καὶ μὴ λάλει πρὸς ἡμα̃ς Ιουδαϊστί καὶ ἵνα τί λαλει̃ς εἰς τὰ ὠ̃τα τω̃ν ἀνθρώπων τω̃ν ἐπὶ τω̨̃ τείχει

^36:12 καὶ εἰ̃πεν Ραψακης πρὸς αὐτούς μὴ πρὸς τὸν κύριον ὑμω̃ν ἢ πρὸς ὑμα̃ς ἀπέσταλκέν με ὁ κύριός μου λαλη̃σαι τοὺς λόγους τούτους οὐχὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθημένους ἐπὶ τω̨̃ τείχει ἵνα φάγωσιν κόπρον καὶ πίωσιν οὐ̃ρον μεθ' ὑμω̃ν ἅμα

^36:13 καὶ ἔστη Ραψακης καὶ ἐβόησεν φωνη̨̃ μεγάλη̨ Ιουδαϊστὶ καὶ εἰ̃πεν ἀκούσατε τοὺς λόγους του̃ βασιλέως του̃ μεγάλου βασιλέως 'Ασσυρίων

^36:14 τάδε λέγει ὁ βασιλεύς μὴ ἀπατάτω ὑμα̃ς Εζεκιας λόγοις οἳ οὐ δυνήσονται ῥύσασθαι ὑμα̃ς

^36:15 καὶ μὴ λεγέτω ὑμι̃ν Εζεκιας ὅτι ῥύσεται ὑμα̃ς ὁ θεός καὶ οὐ μὴ παραδοθη̨̃ ἡ πόλις αὕτη ἐν χειρὶ βασιλέως 'Ασσυρίων

^36:16 μὴ ἀκούετε Εζεκιου τάδε λέγει ὁ βασιλεὺς 'Ασσυρίων εἰ βούλεσθε εὐλογηθη̃ναι ἐκπορεύεσθε πρός με καὶ φάγεσθε ἕκαστος τὴν ἄμπελον αὐτου̃ καὶ τὰς συκα̃ς καὶ πίεσθε ὕδωρ του̃ λάκκου ὑμω̃ν

^36:17 ἕως ἂν ἔλθω καὶ λάβω ὑμα̃ς εἰς γη̃ν ὡς ἡ γη̃ ὑμω̃ν γη̃ σίτου καὶ οἴνου καὶ ἄρτων καὶ ἀμπελώνων

^36:18 μὴ ὑμα̃ς ἀπατάτω Εζεκιας λέγων ὁ θεὸς ὑμω̃ν ῥύσεται ὑμα̃ς μὴ ἐρρύσαντο οἱ θεοὶ τω̃ν ἐθνω̃ν ἕκαστος τὴν ἑαυτου̃ χώραν ἐκ χειρὸς βασιλέως 'Ασσυρίων

^36:19 που̃ ἐστιν ὁ θεὸς Αιμαθ καὶ Αρφαθ καὶ που̃ ὁ θεὸς τη̃ς πόλεως Σεπφαριμ μὴ ἐδύναντο ῥύσασθαι Σαμάρειαν ἐκ χειρός μου

^36:20 τίς τω̃ν θεω̃ν πάντων τω̃ν ἐθνω̃ν τούτων ἐρρύσατο τὴν γη̃ν αὐτου̃ ἐκ τη̃ς χειρός μου ὅτι ῥύσεται ὁ θεὸς Ιερουσαλημ ἐκ χειρός μου

^36:21 καὶ ἐσιώπησαν καὶ οὐδεὶς ἀπεκρίθη αὐτω̨̃ λόγον διὰ τὸ προστάξαι τὸν βασιλέα μηδένα ἀποκριθη̃ναι

^36:22 καὶ εἰση̃λθεν Ελιακιμ ὁ του̃ Χελκιου ὁ οἰκονόμος καὶ Σομνας ὁ γραμματεὺς τη̃ς δυνάμεως καὶ Ιωαχ ὁ του̃ Ασαφ ὁ ὑπομνηματογράφος πρὸς Εζεκιαν ἐσχισμένοι τοὺς χιτω̃νας καὶ ἀπήγγειλαν αὐτω̨̃ τοὺς λόγους Ραψακου

^37:1 καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ ἀκου̃σαι τὸν βασιλέα Εζεκιαν ἔσχισεν τὰ ἱμάτια καὶ σάκκον περιεβάλετο καὶ ἀνέβη εἰς τὸν οἰ̃κον κυρίου

^37:2 καὶ ἀπέστειλεν Ελιακιμ τὸν οἰκονόμον καὶ Σομναν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τω̃ν ἱερέων περιβεβλημένους σάκκους πρὸς Ησαιαν υἱὸν Αμως τὸν προφήτην

^37:3 καὶ εἰ̃παν αὐτω̨̃ τάδε λέγει Εζεκιας ἡμέρα θλίψεως καὶ ὀνειδισμου̃ καὶ ἐλεγμου̃ καὶ ὀργη̃ς ἡ σήμερον ἡμέρα ὅτι ἥκει ἡ ὠδὶν τη̨̃ τικτούση̨ ἰσχὺν δὲ οὐκ ἔχει του̃ τεκει̃ν

^37:4 εἰσακούσαι κύριος ὁ θεός σου τοὺς λόγους Ραψακου οὓς ἀπέστειλεν βασιλεὺς 'Ασσυρίων ὀνειδίζειν θεὸν ζω̃ντα καὶ ὀνειδίζειν λόγους οὓς ἤκουσεν κύριος ὁ θεός σου καὶ δεηθήση̨ πρὸς κύριον τὸν θεόν σου περὶ τω̃ν καταλελειμμένων τούτων

^37:5 καὶ ἠ̃λθον οἱ παι̃δες του̃ βασιλέως πρὸς Ησαιαν

^37:6 καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς Ησαιας οὕτως ἐρει̃τε πρὸς τὸν κύριον ὑμω̃ν τάδε λέγει κύριος μὴ φοβηθη̨̃ς ἀπὸ τω̃ν λόγων ὡ̃ν ἤκουσας οὓς ὠνείδισάν με οἱ πρέσβεις βασιλέως 'Ασσυρίων

^37:7 ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβαλω̃ εἰς αὐτὸν πνευ̃μα καὶ ἀκούσας ἀγγελίαν ἀποστραφήσεται εἰς τὴν χώραν αὐτου̃ καὶ πεσει̃ται μαχαίρα̨ ἐν τη̨̃ γη̨̃ αὐτου̃

^37:8 καὶ ἀπέστρεψεν Ραψακης καὶ κατέλαβεν πολιορκου̃ντα τὸν βασιλέα Λομναν καὶ ἤκουσεν βασιλεὺς 'Ασσυρίων ὅτι

^37:9 ἐξη̃λθεν Θαρακα βασιλεὺς Αἰθιόπων πολιορκη̃σαι αὐτόν καὶ ἀκούσας ἀπέστρεψεν καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς Εζεκιαν λέγων

^37:10 οὕτως ἐρει̃τε Εζεκια βασιλει̃ τη̃ς Ιουδαίας μή σε ἀπατάτω ὁ θεός σου ἐφ' ὡ̨̃ πεποιθὼς εἰ̃ ἐπ' αὐτω̨̃ λέγων οὐ μὴ παραδοθη̨̃ Ιερουσαλημ εἰς χει̃ρας βασιλέως 'Ασσυρίων

^37:11 ἢ οὐκ ἤκουσας ἃ ἐποίησαν βασιλει̃ς 'Ασσυρίων πα̃σαν τὴν γη̃ν ὡς ἀπώλεσαν

^37:12 μὴ ἐρρύσαντο αὐτοὺς οἱ θεοὶ τω̃ν ἐθνω̃ν οὓς οἱ πατέρες μου ἀπώλεσαν τήν τε Γωζαν καὶ Χαρραν καὶ Ραφες αἵ εἰσιν ἐν χώρα̨ Θεμαδ

^37:13 που̃ εἰσιν οἱ βασιλει̃ς Αιμαθ καὶ Αρφαθ καὶ πόλεως Σεπφαριμ Αναγ Ουγαυα

^37:14 καὶ ἔλαβεν Εζεκιας τὸ βιβλίον παρὰ τω̃ν ἀγγέλων καὶ ἤνοιξεν αὐτὸ ἐναντίον κυρίου

^37:15 καὶ προσεύξατο Εζεκιας πρὸς κύριον λέγων

^37:16 κύριε σαβαωθ ὁ θεὸς Ισραηλ ὁ καθήμενος ἐπὶ τω̃ν χερουβιν σὺ θεὸς μόνος εἰ̃ πάσης βασιλείας τη̃ς οἰκουμένης σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γη̃ν

^37:17 εἰσάκουσον κύριε εἴσβλεψον κύριε καὶ ἰδὲ τοὺς λόγους οὓς ἀπέστειλεν Σενναχηριμ ὀνειδίζειν θεὸν ζω̃ντα

^37:18 ἐπ' ἀληθείας γὰρ ἠρήμωσαν βασιλει̃ς 'Ασσυρίων τὴν οἰκουμένην ὅλην καὶ τὴν χώραν αὐτω̃ν

^37:19 καὶ ἐνέβαλον τὰ εἴδωλα αὐτω̃ν εἰς τὸ πυ̃ρ οὐ γὰρ θεοὶ ἠ̃σαν ἀλλὰ ἔργα χειρω̃ν ἀνθρώπων ξύλα καὶ λίθοι καὶ ἀπώλεσαν αὐτούς

^37:20 σὺ δέ κύριε ὁ θεὸς ἡμω̃ν σω̃σον ἡμα̃ς ἐκ χειρὸς αὐτω̃ν ἵνα γνω̨̃ πα̃σα βασιλεία τη̃ς γη̃ς ὅτι σὺ εἰ̃ ὁ θεὸς μόνος

^37:21 καὶ ἀπεστάλη Ησαιας υἱὸς Αμως πρὸς Εζεκιαν καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἤκουσα ἃ προσηύξω πρός με περὶ Σενναχηριμ βασιλέως 'Ασσυρίων

^37:22 οὑ̃τος ὁ λόγος ὃν ἐλάλησεν περὶ αὐτου̃ ὁ θεός ἐφαύλισέν σε καὶ ἐμυκτήρισέν σε παρθένος θυγάτηρ Σιων ἐπὶ σοὶ κεφαλὴν ἐκίνησεν θυγάτηρ Ιερουσαλημ

^37:23 τίνα ὠνείδισας καὶ παρώξυνας ἢ πρὸς τίνα ὕψωσας τὴν φωνήν σου καὶ οὐκ ἠ̃ρας εἰς ὕψος τοὺς ὀφθαλμούς σου εἰς τὸν ἅγιον του̃ Ισραηλ

^37:24 ὅτι δι' ἀγγέλων ὠνείδισας κύριον σὺ γὰρ εἰ̃πας τω̨̃ πλήθει τω̃ν ἁρμάτων ἐγὼ ἀνέβην εἰς ὕψος ὀρέων καὶ εἰς τὰ ἔσχατα του̃ Λιβάνου καὶ ἔκοψα τὸ ὕψος τη̃ς κέδρου αὐτου̃ καὶ τὸ κάλλος τη̃ς κυπαρίσσου καὶ εἰση̃λθον εἰς ὕψος μέρους του̃ δρυμου̃

^37:25 καὶ ἔθηκα γέφυραν καὶ ἠρήμωσα ὕδατα καὶ πα̃σαν συναγωγὴν ὕδατος

^37:26 οὐ ταυ̃τα ἤκουσας πάλαι ἃ ἐγὼ ἐποίησα ἐξ ἀρχαίων ἡμερω̃ν συνέταξα νυ̃ν δὲ ἐπέδειξα ἐξερημω̃σαι ἔθνη ἐν ὀχυροι̃ς καὶ ἐνοικου̃ντας ἐν πόλεσιν ὀχυραι̃ς

^37:27 ἀνη̃κα τὰς χει̃ρας καὶ ἐξηράνθησαν καὶ ἐγένοντο ὡς χόρτος ξηρὸς ἐπὶ δωμάτων καὶ ὡς ἄγρωστις

^37:28 νυ̃ν δὲ τὴν ἀνάπαυσίν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου καὶ τὴν εἴσοδόν σου ἐγὼ ἐπίσταμαι

^37:29 ὁ δὲ θυμός σου ὃν ἐθυμώθης καὶ ἡ πικρία σου ἀνέβη πρός με καὶ ἐμβαλω̃ φιμὸν εἰς τὴν ῥι̃νά σου καὶ χαλινὸν εἰς τὰ χείλη σου καὶ ἀποστρέψω σε τη̨̃ ὁδω̨̃ ἡ̨̃ ἠ̃λθες ἐν αὐτη̨̃

^37:30 του̃το δέ σοι τὸ σημει̃ον φάγε του̃τον τὸν ἐνιαυτὸν ἃ ἔσπαρκας τω̨̃ δὲ ἐνιαυτω̨̃ τω̨̃ δευτέρω̨ τὸ κατάλειμμα τω̨̃ δὲ τρίτω̨ σπείραντες ἀμήσατε καὶ φυτεύσατε ἀμπελω̃νας καὶ φάγεσθε τὸν καρπὸν αὐτω̃ν

^37:31 καὶ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι ἐν τη̨̃ Ιουδαία̨ φυήσουσιν ῥίζαν κάτω καὶ ποιήσουσιν σπέρμα ἄνω

^37:32 ὅτι ἐξ Ιερουσαλημ ἐξελεύσονται οἱ καταλελειμμένοι καὶ οἱ σω̨ζόμενοι ἐξ ὄρους Σιων ὁ ζη̃λος κυρίου σαβαωθ ποιήσει ταυ̃τα

^37:33 διὰ του̃το οὕτως λέγει κύριος ἐπὶ βασιλέα 'Ασσυρίων οὐ μὴ εἰσέλθη̨ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐδὲ μὴ βάλη̨ ἐπ' αὐτὴν βέλος οὐδὲ μὴ ἐπιβάλη̨ ἐπ' αὐτὴν θυρεὸν οὐδὲ μὴ κυκλώση̨ ἐπ' αὐτὴν χάρακα

^37:34 ἀλλὰ τη̨̃ ὁδω̨̃ ἡ̨̃ ἠ̃λθεν ἐν αὐτη̨̃ ἀποστραφήσεται τάδε λέγει κύριος

^37:35 ὑπερασπιω̃ ὑπὲρ τη̃ς πόλεως ταύτης του̃ σω̃σαι αὐτὴν δι' ἐμὲ καὶ διὰ Δαυιδ τὸν παι̃δά μου

^37:36 καὶ ἐξη̃λθεν ἄγγελος κυρίου καὶ ἀνει̃λεν ἐκ τη̃ς παρεμβολη̃ς τω̃ν 'Ασσυρίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας καὶ ἐξαναστάντες τὸ πρωὶ εὑ̃ρον πάντα τὰ σώματα νεκρά

^37:37 καὶ ἀποστραφεὶς ἀπη̃λθεν βασιλεὺς 'Ασσυρίων καὶ ὤ̨κησεν ἐν Νινευη

^37:38 καὶ ἐν τω̨̃ αὐτὸν προσκυνει̃ν ἐν τω̨̃ οἴκω̨ Νασαραχ τὸν παταχρον αὐτου̃ Αδραμελεχ καὶ Σαρασαρ οἱ υἱοὶ αὐτου̃ ἐπάταξαν αὐτὸν μαχαίραις αὐτοὶ δὲ διεσώθησαν εἰς 'Αρμενίαν καὶ ἐβασίλευσεν Ασορδαν ὁ υἱὸς αὐτου̃ ἀντ' αὐτου̃

^38:1 ἐγένετο δὲ ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ ἐκείνω̨ ἐμαλακίσθη Εζεκιας ἕως θανάτου καὶ ἠ̃λθεν πρὸς αὐτὸν Ησαιας υἱὸς Αμως ὁ προφήτης καὶ εἰ̃πεν πρὸς αὐτόν τάδε λέγει κύριος τάξαι περὶ του̃ οἴκου σου ἀποθνή̨σκεις γὰρ σὺ καὶ οὐ ζήση̨

^38:2 καὶ ἀπέστρεψεν Εζεκιας τὸ πρόσωπον αὐτου̃ πρὸς τὸν τοι̃χον καὶ προσηύξατο πρὸς κύριον

^38:3 λέγων μνήσθητι κύριε ὡς ἐπορεύθην ἐνώπιόν σου μετὰ ἀληθείας ἐν καρδία̨ ἀληθινη̨̃ καὶ τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιόν σου ἐποίησα καὶ ἔκλαυσεν Εζεκιας κλαυθμω̨̃ μεγάλω̨

^38:4 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρὸς Ησαιαν λέγων

^38:5 πορεύθητι καὶ εἰπὸν Εζεκια τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Δαυιδ του̃ πατρός σου ἤκουσα τη̃ς φωνη̃ς τη̃ς προσευχη̃ς σου καὶ εἰ̃δον τὰ δάκρυά σου ἰδοὺ προστίθημι πρὸς τὸν χρόνον σου ἔτη δέκα πέντε

^38:6 καὶ ἐκ χειρὸς βασιλέως 'Ασσυρίων σώσω σε καὶ ὑπὲρ τη̃ς πόλεως ταύτης ὑπερασπιω̃

^38:7 του̃το δέ σοι τὸ σημει̃ον παρὰ κυρίου ὅτι ὁ θεὸς ποιήσει τὸ ῥη̃μα του̃το

^38:8 τὴν σκιὰν τω̃ν ἀναβαθμω̃ν οὓς κατέβη ὁ ἥλιος τοὺς δέκα ἀναβαθμοὺς του̃ οἴκου του̃ πατρός σου ἀποστρέψω τὸν ἥλιον τοὺς δέκα ἀναβαθμούς καὶ ἀνέβη ὁ ἥλιος τοὺς δέκα ἀναβαθμούς οὓς κατέβη ἡ σκιά

^38:9 προσευχὴ Εζεκιου βασιλέως τη̃ς Ιουδαίας ἡνίκα ἐμαλακίσθη καὶ ἀνέστη ἐκ τη̃ς μαλακίας αὐτου̃

^38:10 ἐγὼ εἰ̃πα ἐν τω̨̃ ὕψει τω̃ν ἡμερω̃ν μου ἐν πύλαις ἅ̨δου καταλείψω τὰ ἔτη τὰ ἐπίλοιπα

^38:11 εἰ̃πα οὐκέτι μὴ ἴδω τὸ σωτήριον του̃ θεου̃ ἐπὶ τη̃ς γη̃ς οὐκέτι μὴ ἴδω ἄνθρωπον

^38:12 ἐκ τη̃ς συγγενείας μου κατέλιπον τὸ λοιπὸν τη̃ς ζωη̃ς μου ἐξη̃λθεν καὶ ἀπη̃λθεν ἀπ' ἐμου̃ ὥσπερ ὁ καταλύων σκηνὴν πήξας τὸ πνευ̃μά μου παρ' ἐμοὶ ἐγένετο ὡς ἱστὸς ἐρίθου ἐγγιζούσης ἐκτεμει̃ν ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ παρεδόθην

^38:13 ἕως πρωὶ ὡς λέοντι οὕτως τὰ ὀστα̃ μου συνέτριψεν ἀπὸ γὰρ τη̃ς ἡμέρας ἕως τη̃ς νυκτὸς παρεδόθην

^38:14 ὡς χελιδών οὕτως φωνήσω καὶ ὡς περιστερά οὕτως μελετήσω ἐξέλιπον γάρ μου οἱ ὀφθαλμοὶ του̃ βλέπειν εἰς τὸ ὕψος του̃ οὐρανου̃ πρὸς τὸν κύριον ὃς ἐξείλατό με

^38:15 καὶ ἀφείλατό μου τὴν ὀδύνην τη̃ς ψυχη̃ς

^38:16 κύριε περὶ αὐτη̃ς γὰρ ἀνηγγέλη σοι καὶ ἐξήγειράς μου τὴν πνοήν καὶ παρακληθεὶς ἔζησα

^38:17 εἵλου γάρ μου τὴν ψυχήν ἵνα μὴ ἀπόληται καὶ ἀπέρριψας ὀπίσω μου πάσας τὰς ἁμαρτίας μου

^38:18 οὐ γὰρ οἱ ἐν ἅ̨δου αἰνέσουσίν σε οὐδὲ οἱ ἀποθανόντες εὐλογήσουσίν σε οὐδὲ ἐλπιου̃σιν οἱ ἐν ἅ̨δου τὴν ἐλεημοσύνην σου

^38:19 οἱ ζω̃ντως εὐλογήσουσίν σε ὃν τρόπον κἀγώ ἀπὸ γὰρ τη̃ς σήμερον παιδία ποιήσω ἃ ἀναγγελου̃σιν τὴν δικαιοσύνην σου

^38:20 κύριε τη̃ς σωτηρίας μου καὶ οὐ παύσομαι εὐλογω̃ν σε μετὰ ψαλτηρίου πάσας τὰς ἡμέρας τη̃ς ζωη̃ς μου κατέναντι του̃ οἴκου του̃ θεου̃

^38:21 καὶ εἰ̃πεν Ησαιας πρὸς Εζεκιαν λαβὲ παλάθην ἐκ σύκων καὶ τρι̃ψον καὶ κατάπλασαι καὶ ὑγιὴς ἔση̨

^38:22 καὶ εἰ̃πεν Εζεκιας του̃το τὸ σημει̃ον ὅτι ἀναβήσομαι εἰς τὸν οἰ̃κον κυρίου του̃ θεου̃

^39:1 ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ ἐκείνω̨ ἀπέστειλεν Μαρωδαχ υἱὸς του̃ Λααδαν ὁ βασιλεὺς τη̃ς Βαβυλωνίας ἐπιστολὰς καὶ πρέσβεις καὶ δω̃ρα Εζεκια ἤκουσεν γὰρ ὅτι ἐμαλακίσθη ἕως θανάτου καὶ ἀνέστη

^39:2 καὶ ἐχάρη ἐπ' αὐτοι̃ς Εζεκιας χαρὰν μεγάλην καὶ ἔδειξεν αὐτοι̃ς τὸν οἰ̃κον του̃ νεχωθα καὶ τη̃ς στακτη̃ς καὶ τω̃ν θυμιαμάτων καὶ του̃ μύρου καὶ του̃ ἀργυρίου καὶ του̃ χρυσίου καὶ πάντας τοὺς οἴκους τω̃ν σκευω̃ν τη̃ς γάζης καὶ πάντα ὅσα ἠ̃ν ἐν τοι̃ς θησαυροι̃ς αὐτου̃ καὶ οὐκ ἠ̃ν οὐθέν ὃ οὐκ ἔδειξεν Εζεκιας ἐν τω̨̃ οἴκω̨ αὐτου̃

^39:3 καὶ ἠ̃λθεν Ησαιας ὁ προφήτης πρὸς τὸν βασιλέα Εζεκιαν καὶ εἰ̃πεν πρὸς αὐτόν τί λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι οὑ̃τοι καὶ πόθεν ἥκασιν πρὸς σέ καὶ εἰ̃πεν Εζεκιας ἐκ γη̃ς πόρρωθεν ἥκασιν πρός με ἐκ Βαβυλω̃νος

^39:4 καὶ εἰ̃πεν Ησαιας τί εἴδοσαν ἐν τω̨̃ οἴκω̨ σου καὶ εἰ̃πεν Εζεκιας πάντα τὰ ἐν τω̨̃ οἴκω̨ μου εἴδοσαν καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τω̨̃ οἴκω̨ μου ὃ οὐκ εἴδοσαν ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν τοι̃ς θησαυροι̃ς μου

^39:5 καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ Ησαιας ἄκουσον τὸν λόγον κυρίου σαβαωθ

^39:6 ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέγει κύριος καὶ λήμψονται πάντα τὰ ἐν τω̨̃ οἴκω̨ σου καὶ ὅσα συνήγαγον οἱ πατέρες σου ἕως τη̃ς ἡμέρας ταύτης εἰς Βαβυλω̃να ἥξει καὶ οὐδὲν οὐ μὴ καταλίπωσιν εἰ̃πεν δὲ ὁ θεὸς

^39:7 ὅτι καὶ ἀπὸ τω̃ν τέκνων σου ὡ̃ν ἐγέννησας λήμψονται καὶ ποιήσουσιν σπάδοντας ἐν τω̨̃ οἴκω̨ του̃ βασιλέως τω̃ν Βαβυλωνίων

^39:8 καὶ εἰ̃πεν Εζεκιας πρὸς Ησαιαν ἀγαθὸς ὁ λόγος κυρίου ὃν ἐλάλησεν γενέσθω δὴ εἰρήνη καὶ δικαιοσύνη ἐν ται̃ς ἡμέραις μου

^40:1 παρακαλει̃τε παρακαλει̃τε τὸν λαόν μου λέγει ὁ θεός

^40:2 ἱερει̃ς λαλήσατε εἰς τὴν καρδίαν Ιερουσαλημ παρακαλέσατε αὐτήν ὅτι ἐπλήσθη ἡ ταπείνωσις αὐτη̃ς λέλυται αὐτη̃ς ἡ ἁμαρτία ὅτι ἐδέξατο ἐκ χειρὸς κυρίου διπλα̃ τὰ ἁμαρτήματα αὐτη̃ς

^40:3 φωνὴ βοω̃ντος ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν κυρίου εὐθείας ποιει̃τε τὰς τρίβους του̃ θεου̃ ἡμω̃ν

^40:4 πα̃σα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πα̃ν ὄρος καὶ βουνὸς ταπεινωθήσεται καὶ ἔσται πάντα τὰ σκολιὰ εἰς εὐθει̃αν καὶ ἡ τραχει̃α εἰς πεδία

^40:5 καὶ ὀφθήσεται ἡ δόξα κυρίου καὶ ὄψεται πα̃σα σὰρξ τὸ σωτήριον του̃ θεου̃ ὅτι κύριος ἐλάλησεν

^40:6 φωνὴ λέγοντος βόησον καὶ εἰ̃πα τί βοήσω πα̃σα σὰρξ χόρτος καὶ πα̃σα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου

^40:7 ἐξηράνθη ὁ χόρτος καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσεν

^40:8 τὸ δὲ ῥη̃μα του̃ θεου̃ ἡμω̃ν μένει εἰς τὸν αἰω̃να

^40:9 ἐπ' ὄρος ὑψηλὸν ἀνάβηθι ὁ εὐαγγελιζόμενος Σιων ὕψωσον τη̨̃ ἰσχύι τὴν φωνήν σου ὁ εὐαγγελιζόμενος Ιερουσαλημ ὑψώσατε μὴ φοβει̃σθε εἰπὸν ται̃ς πόλεσιν Ιουδα ἰδοὺ ὁ θεὸς ὑμω̃ν

^40:10 ἰδοὺ κύριος μετὰ ἰσχύος ἔρχεται καὶ ὁ βραχίων μετὰ κυριείας ἰδοὺ ὁ μισθὸς αὐτου̃ μετ' αὐτου̃ καὶ τὸ ἔργον ἐναντίον αὐτου̃

^40:11 ὡς ποιμὴν ποιμανει̃ τὸ ποίμνιον αὐτου̃ καὶ τω̨̃ βραχίονι αὐτου̃ συνάξει ἄρνας καὶ ἐν γαστρὶ ἐχούσας παρακαλέσει

^40:12 τίς ἐμέτρησεν τη̨̃ χειρὶ τὸ ὕδωρ καὶ τὸν οὐρανὸν σπιθαμη̨̃ καὶ πα̃σαν τὴν γη̃ν δρακί τίς ἔστησεν τὰ ὄρη σταθμω̨̃ καὶ τὰς νάπας ζυγω̨̃

^40:13 τίς ἔγνω νου̃ν κυρίου καὶ τίς αὐτου̃ σύμβουλος ἐγένετο ὃς συμβιβα̨̃ αὐτόν

^40:14 ἢ πρὸς τίνα συνεβουλεύσατο καὶ συνεβίβασεν αὐτόν ἢ τίς ἔδειξεν αὐτω̨̃ κρίσιν ἢ ὁδὸν συνέσεως τίς ἔδειξεν αὐτω̨̃

^40:15 εἰ πάντα τὰ ἔθνη ὡς σταγὼν ἀπὸ κάδου καὶ ὡς ῥοπὴ ζυγου̃ ἐλογίσθησαν καὶ ὡς σίελος λογισθήσονται

^40:16 ὁ δὲ Λίβανος οὐχ ἱκανὸς εἰς καυ̃σιν καὶ πάντα τὰ τετράποδα οὐχ ἱκανὰ εἰς ὁλοκάρπωσιν

^40:17 καὶ πάντα τὰ ἔθνη ὡς οὐδέν εἰσι καὶ εἰς οὐθὲν ἐλογίσθησαν

^40:18 τίνι ὡμοιώσατε κύριον καὶ τίνι ὁμοιώματι ὡμοιώσατε αὐτόν

^40:19 μὴ εἰκόνα ἐποίησεν τέκτων ἢ χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον περιεχρύσωσεν αὐτόν ὁμοίωμα κατεσκεύασεν αὐτόν

^40:20 ξύλον γὰρ ἄσηπτον ἐκλέγεται τέκτων καὶ σοφω̃ς ζητει̃ πω̃ς στήσει αὐτου̃ εἰκόνα καὶ ἵνα μὴ σαλεύηται

^40:21 οὐ γνώσεσθε οὐκ ἀκούσεσθε οὐκ ἀνηγγέλη ἐξ ἀρχη̃ς ὑμι̃ν οὐκ ἔγνωτε τὰ θεμέλια τη̃ς γη̃ς

^40:22 ὁ κατέχων τὸν γυ̃ρον τη̃ς γη̃ς καὶ οἱ ἐνοικου̃ντες ἐν αὐτη̨̃ ὡς ἀκρίδες ὁ στήσας ὡς καμάραν τὸν οὐρανὸν καὶ διατείνας ὡς σκηνὴν κατοικει̃ν

^40:23 ὁ διδοὺς ἄρχοντας εἰς οὐδὲν ἄρχειν τὴν δὲ γη̃ν ὡς οὐδὲν ἐποίησεν

^40:24 οὐ γὰρ μὴ σπείρωσιν οὐδὲ μὴ φυτεύσωσιν οὐδὲ μὴ ῥιζωθη̨̃ εἰς τὴν γη̃ν ἡ ῥίζα αὐτω̃ν ἔπνευσεν ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἐξηράνθησαν καὶ καταιγὶς ὡς φρύγανα ἀναλήμψεται αὐτούς

^40:25 νυ̃ν οὐ̃ν τίνι με ὡμοιώσατε καὶ ὑψωθήσομαι εἰ̃πεν ὁ ἅγιος

^40:26 ἀναβλέψατε εἰς ὕψος τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμω̃ν καὶ ἴδετε τίς κατέδειξεν πάντα ταυ̃τα ὁ ἐκφέρων κατὰ ἀριθμὸν τὸν κόσμον αὐτου̃ πάντας ἐπ' ὀνόματι καλέσει ἀπὸ πολλη̃ς δόξης καὶ ἐν κράτει ἰσχύος οὐδέν σε ἔλαθεν

^40:27 μὴ γὰρ εἴπη̨ς Ιακωβ καὶ τί ἐλάλησας Ισραηλ ἀπεκρύβη ἡ ὁδός μου ἀπὸ του̃ θεου̃ καὶ ὁ θεός μου τὴν κρίσιν ἀφει̃λεν καὶ ἀπέστη

^40:28 καὶ νυ̃ν οὐκ ἔγνως εἰ μὴ ἤκουσας θεὸς αἰώνιος ὁ θεὸς ὁ κατασκευάσας τὰ ἄκρα τη̃ς γη̃ς οὐ πεινάσει οὐδὲ κοπιάσει οὐδὲ ἔστιν ἐξεύρεσις τη̃ς φρονήσεως αὐτου̃

^40:29 διδοὺς τοι̃ς πεινω̃σιν ἰσχὺν καὶ τοι̃ς μὴ ὀδυνωμένοις λύπην

^40:30 πεινάσουσιν γὰρ νεώτεροι καὶ κοπιάσουσιν νεανίσκοι καὶ ἐκλεκτοὶ ἀνίσχυες ἔσονται

^40:31 οἱ δὲ ὑπομένοντες τὸν θεὸν ἀλλάξουσιν ἰσχύν πτεροφυήσουσιν ὡς ἀετοί δραμου̃νται καὶ οὐ κοπιάσουσιν βαδιου̃νται καὶ οὐ πεινάσουσιν

^41:1 ἐγκαινίζεσθε πρός με νη̃σοι οἱ γὰρ ἄρχοντες ἀλλάξουσιν ἰσχύν ἐγγισάτωσαν καὶ λαλησάτωσαν ἅμα τότε κρίσιν ἀναγγειλάτωσαν

^41:2 τίς ἐξήγειρεν ἀπὸ ἀνατολω̃ν δικαιοσύνην ἐκάλεσεν αὐτὴν κατὰ πόδας αὐτου̃ καὶ πορεύσεται δώσει ἐναντίον ἐθνω̃ν καὶ βασιλει̃ς ἐκστήσει καὶ δώσει εἰς γη̃ν τὰς μαχαίρας αὐτω̃ν καὶ ὡς φρύγανα ἐξωσμένα τὰ τόξα αὐτω̃ν

^41:3 καὶ διώξεται αὐτοὺς καὶ διελεύσεται ἐν εἰρήνη̨ ἡ ὁδὸς τω̃ν ποδω̃ν αὐτου̃

^41:4 τίς ἐνήργησεν καὶ ἐποίησεν ταυ̃τα ἐκάλεσεν αὐτὴν ὁ καλω̃ν αὐτὴν ἀπὸ γενεω̃ν ἀρχη̃ς ἐγὼ θεὸς πρω̃τος καὶ εἰς τὰ ἐπερχόμενα ἐγώ εἰμι

^41:5 εἴδοσαν ἔθνη καὶ ἐφοβήθησαν τὰ ἄκρα τη̃ς γη̃ς ἤγγισαν καὶ ἤλθοσαν ἅμα

^41:6 κρίνων ἕκαστος τω̨̃ πλησίον καὶ τω̨̃ ἀδελφω̨̃ βοηθη̃σαι καὶ ἐρει̃

^41:7 ἴσχυσεν ἀνὴρ τέκτων καὶ χαλκεὺς τύπτων σφύρη̨ ἅμα ἐλαύνων ποτὲ μὲν ἐρει̃ σύμβλημα καλόν ἐστιν ἰσχύρωσαν αὐτὰ ἐν ἥλοις θήσουσιν αὐτὰ καὶ οὐ κινηθήσονται

^41:8 σὺ δέ Ισραηλ παι̃ς μου Ιακωβ ὃν ἐξελεξάμην σπέρμα Αβρααμ ὃν ἠγάπησα

^41:9 οὑ̃ ἀντελαβόμην ἀπ' ἄκρων τη̃ς γη̃ς καὶ ἐκ τω̃ν σκοπιω̃ν αὐτη̃ς ἐκάλεσά σε καὶ εἰ̃πά σοι παι̃ς μου εἰ̃ ἐξελεξάμην σε καὶ οὐκ ἐγκατέλιπόν σε

^41:10 μὴ φοβου̃ μετὰ σου̃ γάρ εἰμι μὴ πλανω̃ ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ θεός σου ὁ ἐνισχύσας σε καὶ ἐβοήθησά σοι καὶ ἠσφαλισάμην σε τη̨̃ δεξια̨̃ τη̨̃ δικαία̨ μου

^41:11 ἰδοὺ αἰσχυνθήσονται καὶ ἐντραπήσονται πάντες οἱ ἀντικείμενοί σοι ἔσονται γὰρ ὡς οὐκ ὄντες καὶ ἀπολου̃νται πάντες οἱ ἀντίδικοί σου

^41:12 ζητήσεις αὐτοὺς καὶ οὐ μὴ εὕρη̨ς τοὺς ἀνθρώπους οἳ παροινήσουσιν εἰς σέ ἔσονται γὰρ ὡς οὐκ ὄντες καὶ οὐκ ἔσονται οἱ ἀντιπολεμου̃ντές σε

^41:13 ὅτι ἐγὼ ὁ θεός σου ὁ κρατω̃ν τη̃ς δεξια̃ς σου ὁ λέγων σοι μὴ φοβου̃

^41:14 Ιακωβ ὀλιγοστὸς Ισραηλ ἐγὼ ἐβοήθησά σοι λέγει ὁ θεὸς ὁ λυτρούμενός σε Ισραηλ

^41:15 ἰδοὺ ἐποίησά σε ὡς τροχοὺς ἁμάξης ἀλοω̃ντας καινοὺς πριστηροειδει̃ς καὶ ἀλοήσεις ὄρη καὶ λεπτυνει̃ς βουνοὺς καὶ ὡς χνου̃ν θήσεις

^41:16 καὶ λικμήσεις καὶ ἄνεμος λήμψεται αὐτούς καὶ καταιγὶς διασπερει̃ αὐτούς σὺ δὲ εὐφρανθήση̨ ἐν τοι̃ς ἁγίοις Ισραηλ καὶ ἀγαλλιάσονται

^41:17 οἱ πτωχοὶ καὶ οἱ ἐνδεει̃ς ζητήσουσιν γὰρ ὕδωρ καὶ οὐκ ἔσται ἡ γλω̃σσα αὐτω̃ν ἀπὸ τη̃ς δίψης ἐξηράνθη ἐγὼ κύριος ὁ θεός ἐγὼ ἐπακούσομαι ὁ θεὸς Ισραηλ καὶ οὐκ ἐγκαταλείψω αὐτούς

^41:18 ἀλλὰ ἀνοίξω ἐπὶ τω̃ν ὀρέων ποταμοὺς καὶ ἐν μέσω̨ πεδίων πηγάς ποιήσω τὴν ἔρημον εἰς ἕλη καὶ τὴν διψω̃σαν γη̃ν ἐν ὑδραγωγοι̃ς

^41:19 θήσω εἰς τὴν ἄνυδρον γη̃ν κέδρον καὶ πύξον καὶ μυρσίνην καὶ κυπάρισσον καὶ λεύκην

^41:20 ἵνα ἴδωσιν καὶ γνω̃σιν καὶ ἐννοηθω̃σιν καὶ ἐπιστω̃νται ἅμα ὅτι χεὶρ κυρίου ἐποίησεν ταυ̃τα πάντα καὶ ὁ ἅγιος του̃ Ισραηλ κατέδειξεν

^41:21 ἐγγίζει ἡ κρίσις ὑμω̃ν λέγει κύριος ὁ θεός ἤγγισαν αἱ βουλαὶ ὑμω̃ν λέγει ὁ βασιλεὺς Ιακωβ

^41:22 ἐγγισάτωσαν καὶ ἀναγγειλάτωσαν ὑμι̃ν ἃ συμβήσεται ἢ τὰ πρότερα τίνα ἠ̃ν εἴπατε καὶ ἐπιστήσομεν τὸν νου̃ν καὶ γνωσόμεθα τί τὰ ἔσχατα καὶ τὰ ἐπερχόμενα εἴπατε ἡμι̃ν

^41:23 ἀναγγείλατε ἡμι̃ν τὰ ἐπερχόμενα ἐπ' ἐσχάτου καὶ γνωσόμεθα ὅτι θεοί ἐστε εὐ̃ ποιήσατε καὶ κακώσατε καὶ θαυμασόμεθα καὶ ὀψόμεθα ἅμα

^41:24 ὅτι πόθεν ἐστὲ ὑμει̃ς καὶ πόθεν ἡ ἐργασία ὑμω̃ν ἐκ γη̃ς βδέλυγμα ἐξελέξαντο ὑμα̃ς

^41:25 ἐγὼ δὲ ἤγειρα τὸν ἀπὸ βορρα̃ καὶ τὸν ἀφ' ἡλίου ἀνατολω̃ν κληθήσονται τω̨̃ ὀνόματί μου ἐρχέσθωσαν ἄρχοντες καὶ ὡς πηλὸς κεραμέως καὶ ὡς κεραμεὺς καταπατω̃ν τὸν πηλόν οὕτως καταπατηθήσεσθε

^41:26 τίς γὰρ ἀναγγελει̃ τὰ ἐξ ἀρχη̃ς ἵνα γνω̃μεν καὶ τὰ ἔμπροσθεν καὶ ἐρου̃μεν ὅτι ἀληθη̃ ἐστιν οὐκ ἔστιν ὁ προλέγων οὐδὲ ὁ ἀκούων ὑμω̃ν τοὺς λόγους

^41:27 ἀρχὴν Σιων δώσω καὶ Ιερουσαλημ παρακαλέσω εἰς ὁδόν

^41:28 ἀπὸ γὰρ τω̃ν ἐθνω̃ν ἰδοὺ οὐδείς καὶ ἀπὸ τω̃ν εἰδώλων αὐτω̃ν οὐκ ἠ̃ν ὁ ἀναγγέλλων καὶ ἐὰν ἐρωτήσω αὐτούς πόθεν ἐστέ οὐ μὴ ἀποκριθω̃σίν μοι

^41:29 εἰσὶν γὰρ οἱ ποιου̃ντες ὑμα̃ς καὶ μάτην οἱ πλανω̃ντες ὑμα̃ς

^42:1 Ιακωβ ὁ παι̃ς μου ἀντιλήμψομαι αὐτου̃ Ισραηλ ὁ ἐκλεκτός μου προσεδέξατο αὐτὸν ἡ ψυχή μου ἔδωκα τὸ πνευ̃μά μου ἐπ' αὐτόν κρίσιν τοι̃ς ἔθνεσιν ἐξοίσει

^42:2 οὐ κεκράξεται οὐδὲ ἀνήσει οὐδὲ ἀκουσθήσεται ἔξω ἡ φωνὴ αὐτου̃

^42:3 κάλαμον τεθλασμένον οὐ συντρίψει καὶ λίνον καπνιζόμενον οὐ σβέσει ἀλλὰ εἰς ἀλήθειαν ἐξοίσει κρίσιν

^42:4 ἀναλάμψει καὶ οὐ θραυσθήσεται ἕως ἂν θη̨̃ ἐπὶ τη̃ς γη̃ς κρίσιν καὶ ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματι αὐτου̃ ἔθνη ἐλπιου̃σιν

^42:5 οὕτως λέγει κύριος ὁ θεὸς ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ πήξας αὐτόν ὁ στερεώσας τὴν γη̃ν καὶ τὰ ἐν αὐτη̨̃ καὶ διδοὺς πνοὴν τω̨̃ λαω̨̃ τω̨̃ ἐπ' αὐτη̃ς καὶ πνευ̃μα τοι̃ς πατου̃σιν αὐτήν

^42:6 ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ἐκάλεσά σε ἐν δικαιοσύνη̨ καὶ κρατήσω τη̃ς χειρός σου καὶ ἐνισχύσω σε καὶ ἔδωκά σε εἰς διαθήκην γένους εἰς φω̃ς ἐθνω̃ν

^42:7 ἀνοι̃ξαι ὀφθαλμοὺς τυφλω̃ν ἐξαγαγει̃ν ἐκ δεσμω̃ν δεδεμένους καὶ ἐξ οἴκου φυλακη̃ς καθημένους ἐν σκότει

^42:8 ἐγὼ κύριος ὁ θεός του̃τό μού ἐστιν τὸ ὄνομα τὴν δόξαν μου ἑτέρω̨ οὐ δώσω οὐδὲ τὰς ἀρετάς μου τοι̃ς γλυπτοι̃ς

^42:9 τὰ ἀπ' ἀρχη̃ς ἰδοὺ ἥκασιν καὶ καινὰ ἃ ἐγὼ ἀναγγελω̃ καὶ πρὸ του̃ ἀνατει̃λαι ἐδηλώθη ὑμι̃ν

^42:10 ὑμνήσατε τω̨̃ κυρίω̨ ὕμνον καινόν ἡ ἀρχὴ αὐτου̃ δοξάζετε τὸ ὄνομα αὐτου̃ ἀπ' ἄκρου τη̃ς γη̃ς οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν θάλασσαν καὶ πλέοντες αὐτήν αἱ νη̃σοι καὶ οἱ κατοικου̃ντες αὐτάς

^42:11 εὐφράνθητι ἔρημος καὶ αἱ κω̃μαι αὐτη̃ς ἐπαύλεις καὶ οἱ κατοικου̃ντες Κηδαρ εὐφρανθήσονται οἱ κατοικου̃ντες Πέτραν ἀπ' ἄκρων τω̃ν ὀρέων βοήσουσιν

^42:12 δώσουσιν τω̨̃ θεω̨̃ δόξαν τὰς ἀρετὰς αὐτου̃ ἐν ται̃ς νήσοις ἀναγγελου̃σιν

^42:13 κύριος ὁ θεὸς τω̃ν δυνάμεων ἐξελεύσεται καὶ συντρίψει πόλεμον ἐπεγερει̃ ζη̃λον καὶ βοήσεται ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτου̃ μετὰ ἰσχύος

^42:14 ἐσιώπησα μὴ καὶ ἀεὶ σιωπήσομαι καὶ ἀνέξομαι ἐκαρτέρησα ὡς ἡ τίκτουσα ἐκστήσω καὶ ξηρανω̃ ἅμα

^42:15 καὶ θήσω ποταμοὺς εἰς νήσους καὶ ἕλη ξηρανω̃

^42:16 καὶ ἄξω τυφλοὺς ἐν ὁδω̨̃ ἡ̨̃ οὐκ ἔγνωσαν καὶ τρίβους οὓς οὐκ ἤ̨δεισαν πατη̃σαι ποιήσω αὐτούς ποιήσω αὐτοι̃ς τὸ σκότος εἰς φω̃ς καὶ τὰ σκολιὰ εἰς εὐθει̃αν ταυ̃τα τὰ ῥήματα ποιήσω καὶ οὐκ ἐγκαταλείψω αὐτούς

^42:17 αὐτοὶ δὲ ἀπεστράφησαν εἰς τὰ ὀπίσω αἰσχύνθητε αἰσχύνην οἱ πεποιθότες ἐπὶ τοι̃ς γλυπτοι̃ς οἱ λέγοντες τοι̃ς χωνευτοι̃ς ὑμει̃ς ἐστε θεοὶ ἡμω̃ν

^42:18 οἱ κωφοί ἀκούσατε καὶ οἱ τυφλοί ἀναβλέψατε ἰδει̃ν

^42:19 καὶ τίς τυφλὸς ἀλλ' ἢ οἱ παι̃δές μου καὶ κωφοὶ ἀλλ' ἢ οἱ κυριεύοντες αὐτω̃ν καὶ ἐτυφλώθησαν οἱ δου̃λοι του̃ θεου̃

^42:20 εἴδετε πλεονάκις καὶ οὐκ ἐφυλάξασθε ἠνοιγμένα τὰ ὠ̃τα καὶ οὐκ ἠκούσατε

^42:21 κύριος ὁ θεὸς ἐβούλετο ἵνα δικαιωθη̨̃ καὶ μεγαλύνη̨ αἴνεσιν καὶ εἰ̃δον

^42:22 καὶ ἐγένετο ὁ λαὸς πεπρονομευμένος καὶ διηρπασμένος ἡ γὰρ παγὶς ἐν τοι̃ς ταμιείοις πανταχου̃ καὶ ἐν οἴκοις ἅμα ὅπου ἔκρυψαν αὐτούς ἐγένοντο εἰς προνομήν καὶ οὐκ ἠ̃ν ὁ ἐξαιρούμενος ἅρπαγμα καὶ οὐκ ἠ̃ν ὁ λέγων ἀπόδος

^42:23 τίς ἐν ὑμι̃ν ὃς ἐνωτιει̃ται ταυ̃τα εἰσακούσεται εἰς τὰ ἐπερχόμενα

^42:24 τίς ἔδωκεν εἰς διαρπαγὴν Ιακωβ καὶ Ισραηλ τοι̃ς προνομεύουσιν αὐτόν οὐχὶ ὁ θεός ὡ̨̃ ἡμάρτοσαν αὐτω̨̃ καὶ οὐκ ἐβούλοντο ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτου̃ πορεύεσθαι οὐδὲ ἀκούειν του̃ νόμου αὐτου̃

^42:25 καὶ ἐπήγαγεν ἐπ' αὐτοὺς ὀργὴν θυμου̃ αὐτου̃ καὶ κατίσχυσεν αὐτοὺς πόλεμος καὶ οἱ συμφλέγοντες αὐτοὺς κύκλω̨ καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕκαστος αὐτω̃ν οὐδὲ ἔθεντο ἐπὶ ψυχήν

^43:1 καὶ νυ̃ν οὕτως λέγει κύριος ὁ θεὸς ὁ ποιήσας σε Ιακωβ ὁ πλάσας σε Ισραηλ μὴ φοβου̃ ὅτι ἐλυτρωσάμην σε ἐκάλεσά σε τὸ ὄνομά σου ἐμὸς εἰ̃ σύ

^43:2 καὶ ἐὰν διαβαίνη̨ς δι' ὕδατος μετὰ σου̃ εἰμι καὶ ποταμοὶ οὐ συγκλύσουσίν σε καὶ ἐὰν διέλθη̨ς διὰ πυρός οὐ μὴ κατακαυθη̨̃ς φλὸξ οὐ κατακαύσει σε

^43:3 ὅτι ἐγὼ κύριος ὁ θεός σου ὁ ἅγιος Ισραηλ ὁ σώ̨ζων σε ἐποίησά σου ἄλλαγμα Αἴγυπτον καὶ Αἰθιοπίαν καὶ Σοήνην ὑπὲρ σου̃

^43:4 ἀφ' οὑ̃ ἔντιμος ἐγένου ἐναντίον μου ἐδοξάσθης κἀγώ σε ἠγάπησα καὶ δώσω ἀνθρώπους πολλοὺς ὑπὲρ σου̃ καὶ ἄρχοντας ὑπὲρ τη̃ς κεφαλη̃ς σου

^43:5 μὴ φοβου̃ ὅτι μετὰ σου̃ εἰμι ἀπὸ ἀνατολω̃ν ἄξω τὸ σπέρμα σου καὶ ἀπὸ δυσμω̃ν συνάξω σε

^43:6 ἐρω̃ τω̨̃ βορρα̨̃ ἄγε καὶ τω̨̃ λιβί μὴ κώλυε ἄγε τοὺς υἱούς μου ἀπὸ γη̃ς πόρρωθεν καὶ τὰς θυγατέρας μου ἀπ' ἄκρων τη̃ς γη̃ς

^43:7 πάντας ὅσοι ἐπικέκληνται τω̨̃ ὀνόματί μου ἐν γὰρ τη̨̃ δόξη̨ μου κατεσκεύασα αὐτὸν καὶ ἔπλασα καὶ ἐποίησα αὐτόν

^43:8 καὶ ἐξήγαγον λαὸν τυφλόν καὶ ὀφθαλμοί εἰσιν ὡσαύτως τυφλοί καὶ κωφοὶ τὰ ὠ̃τα ἔχοντες

^43:9 πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν ἅμα καὶ συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτω̃ν τίς ἀναγγελει̃ ταυ̃τα ἢ τὰ ἐξ ἀρχη̃ς τίς ἀναγγελει̃ ὑμι̃ν ἀγαγέτωσαν τοὺς μάρτυρας αὐτω̃ν καὶ δικαιωθήτωσαν καὶ εἰπάτωσαν ἀληθη̃

^43:10 γένεσθέ μοι μάρτυρες κἀγὼ μάρτυς λέγει κύριος ὁ θεός καὶ ὁ παι̃ς ὃν ἐξελεξάμην ἵνα γνω̃τε καὶ πιστεύσητε καὶ συνη̃τε ὅτι ἐγώ εἰμι ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος θεὸς καὶ μετ' ἐμὲ οὐκ ἔσται

^43:11 ἐγὼ ὁ θεός καὶ οὐκ ἔστιν πάρεξ ἐμου̃ σώ̨ζων

^43:12 ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα ὠνείδισα καὶ οὐκ ἠ̃ν ἐν ὑμι̃ν ἀλλότριος ὑμει̃ς ἐμοὶ μάρτυρες κἀγὼ μάρτυς λέγει κύριος ὁ θεός

^43:13 ἔτι ἀπ' ἀρχη̃ς καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τω̃ν χειρω̃ν μου ἐξαιρούμενος ποιήσω καὶ τίς ἀποστρέψει αὐτό

^43:14 οὕτως λέγει κύριος ὁ θεὸς ὁ λυτρούμενος ὑμα̃ς ὁ ἅγιος Ισραηλ ἕνεκεν ὑμω̃ν ἀποστελω̃ εἰς Βαβυλω̃να καὶ ἐπεγερω̃ πάντας φεύγοντας καὶ Χαλδαι̃οι ἐν πλοίοις δεθήσονται

^43:15 ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὁ ἅγιος ὑμω̃ν ὁ καταδείξας Ισραηλ βασιλέα ὑμω̃ν

^43:16 οὕτως λέγει κύριος ὁ διδοὺς ὁδὸν ἐν θαλάσση̨ καὶ ἐν ὕδατι ἰσχυρω̨̃ τρίβον

^43:17 ὁ ἐξαγαγὼν ἅρματα καὶ ἵππον καὶ ὄχλον ἰσχυρόν ἀλλὰ ἐκοιμήθησαν καὶ οὐκ ἀναστήσονται ἐσβέσθησαν ὡς λίνον ἐσβεσμένον

^43:18 μὴ μνημονεύετε τὰ πρω̃τα καὶ τὰ ἀρχαι̃α μὴ συλλογίζεσθε

^43:19 ἰδοὺ ποιω̃ καινὰ ἃ νυ̃ν ἀνατελει̃ καὶ γνώσεσθε αὐτά καὶ ποιήσω ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ὁδὸν καὶ ἐν τη̨̃ ἀνύδρω̨ ποταμούς

^43:20 εὐλογήσει με τὰ θηρία του̃ ἀγρου̃ σειρη̃νες καὶ θυγατέρες στρουθω̃ν ὅτι ἔδωκα ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ὕδωρ καὶ ποταμοὺς ἐν τη̨̃ ἀνύδρω̨ ποτίσαι τὸ γένος μου τὸ ἐκλεκτόν

^43:21 λαόν μου ὃν περιεποιησάμην τὰς ἀρετάς μου διηγει̃σθαι

^43:22 οὐ νυ̃ν ἐκάλεσά σε Ιακωβ οὐδὲ κοπια̃σαί σε ἐποίησα Ισραηλ

^43:23 οὐκ ἐμοὶ πρόβατα τη̃ς ὁλοκαρπώσεώς σου οὐδὲ ἐν ται̃ς θυσίαις σου ἐδόξασάς με οὐδὲ ἔγκοπον ἐποίησά σε ἐν λιβάνω̨

^43:24 οὐδὲ ἐκτήσω μοι ἀργυρίου θυμίαμα οὐδὲ τὸ στέαρ τω̃ν θυσιω̃ν σου ἐπεθύμησα ἀλλὰ ἐν ται̃ς ἁμαρτίαις σου καὶ ἐν ται̃ς ἀδικίαις σου προέστην σου

^43:25 ἐγώ εἰμι ἐγώ εἰμι ὁ ἐξαλείφων τὰς ἀνομίας σου καὶ οὐ μὴ μνησθήσομαι

^43:26 σὺ δὲ μνήσθητι καὶ κριθω̃μεν λέγε σὺ τὰς ἀνομίας σου πρω̃τος ἵνα δικαιωθη̨̃ς

^43:27 οἱ πατέρες ὑμω̃ν πρω̃τοι καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτω̃ν ἠνόμησαν εἰς ἐμέ

^43:28 καὶ ἐμίαναν οἱ ἄρχοντες τὰ ἅγιά μου καὶ ἔδωκα ἀπολέσαι Ιακωβ καὶ Ισραηλ εἰς ὀνειδισμόν

^44:1 νυ̃ν δὲ ἄκουσον παι̃ς μου Ιακωβ καὶ Ισραηλ ὃν ἐξελεξάμην

^44:2 οὕτως λέγει κύριος ὁ θεὸς ὁ ποιήσας σε καὶ ὁ πλάσας σε ἐκ κοιλίας ἔτι βοηθηθήση̨ μὴ φοβου̃ παι̃ς μου Ιακωβ καὶ ὁ ἠγαπημένος Ισραηλ ὃν ἐξελεξάμην

^44:3 ὅτι ἐγὼ δώσω ὕδωρ ἐν δίψει τοι̃ς πορευομένοις ἐν ἀνύδρω̨ ἐπιθήσω τὸ πνευ̃μά μου ἐπὶ τὸ σπέρμα σου καὶ τὰς εὐλογίας μου ἐπὶ τὰ τέκνα σου

^44:4 καὶ ἀνατελου̃σιν ὡσεὶ χόρτος ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὡς ἰτέα ἐπὶ παραρρέον ὕδωρ

^44:5 οὑ̃τος ἐρει̃ του̃ θεου̃ εἰμι καὶ οὑ̃τος βοήσεται ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματι Ιακωβ καὶ ἕτερος ἐπιγράψει του̃ θεου̃ εἰμι ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματι Ισραηλ

^44:6 οὕτως λέγει ὁ θεὸς ὁ βασιλεὺς του̃ Ισραηλ ὁ ῥυσάμενος αὐτὸν θεὸς σαβαωθ ἐγὼ πρω̃τος καὶ ἐγὼ μετὰ ταυ̃τα πλὴν ἐμου̃ οὐκ ἔστιν θεός

^44:7 τίς ὥσπερ ἐγώ στήτω καλεσάτω καὶ ἑτοιμασάτω μοι ἀφ' οὑ̃ ἐποίησα ἄνθρωπον εἰς τὸν αἰω̃να καὶ τὰ ἐπερχόμενα πρὸ του̃ ἐλθει̃ν ἀναγγειλάτωσαν ὑμι̃ν

^44:8 μὴ παρακαλύπτεσθε οὐκ ἀπ' ἀρχη̃ς ἠνωτίσασθε καὶ ἀπήγγειλα ὑμι̃ν μάρτυρες ὑμει̃ς ἐστε εἰ ἔστιν θεὸς πλὴν ἐμου̃ καὶ οὐκ ἠ̃σαν τότε

^44:9 οἱ πλάσσοντες καὶ γλύφοντες πάντες μάταιοι οἱ ποιου̃ντες τὰ καταθύμια αὐτω̃ν ἃ οὐκ ὠφελήσει αὐτούς ἀλλὰ αἰσχυνθήσονται

^44:10 πάντες οἱ πλάσσοντες θεὸν καὶ γλύφοντες ἀνωφελη̃

^44:11 καὶ πάντες ὅθεν ἐγένοντο ἐξηράνθησαν καὶ κωφοὶ ἀπὸ ἀνθρώπων συναχθήτωσαν πάντες καὶ στήτωσαν ἅμα ἐντραπήτωσαν καὶ αἰσχυνθήτωσαν ἅμα

^44:12 ὅτι ὤξυνεν τέκτων σίδηρον σκεπάρνω̨ εἰργάσατο αὐτὸ καὶ ἐν τερέτρω̨ ἔτρησεν αὐτό εἰργάσατο αὐτὸ ἐν τω̨̃ βραχίονι τη̃ς ἰσχύος αὐτου̃ καὶ πεινάσει καὶ ἀσθενήσει καὶ οὐ μὴ πίη̨ ὕδωρ ἐκλεξάμενος

^44:13 τέκτων ξύλον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέτρω̨ καὶ ἐν κόλλη̨ ἐρρύθμισεν αὐτό ἐποίησεν αὐτὸ ὡς μορφὴν ἀνδρὸς καὶ ὡς ὡραιότητα ἀνθρώπου στη̃σαι αὐτὸ ἐν οἴκω̨

^44:14 ὃ ἔκοψεν ξύλον ἐκ του̃ δρυμου̃ ὃ ἐφύτευσεν κύριος καὶ ὑετὸς ἐμήκυνεν

^44:15 ἵνα ἠ̨̃ ἀνθρώποις εἰς καυ̃σιν καὶ λαβὼν ἀπ' αὐτου̃ ἐθερμάνθη καὶ καύσαντες ἔπεψαν ἄρτους ἐπ' αὐτω̃ν τὸ δὲ λοιπὸν εἰργάσαντο εἰς θεούς καὶ προσκυνου̃σιν αὐτούς

^44:16 οὑ̃ τὸ ἥμισυ αὐτου̃ κατέκαυσαν ἐν πυρὶ καὶ καύσαντες ἔπεψαν ἄρτους ἐπ' αὐτω̃ν καὶ ἐπ' αὐτου̃ κρέας ὀπτήσας ἔφαγεν καὶ ἐνεπλήσθη καὶ θερμανθεὶς εἰ̃πεν ἡδύ μοι ὅτι ἐθερμάνθην καὶ εἰ̃δον πυ̃ρ

^44:17 τὸ δὲ λοιπὸν ἐποίησεν εἰς θεὸν γλυπτὸν καὶ προσκυνει̃ αὐτω̨̃ καὶ προσεύχεται λέγων ἐξελου̃ με ὅτι θεός μου εἰ̃ σύ

^44:18 οὐκ ἔγνωσαν φρονη̃σαι ὅτι ἀπημαυρώθησαν του̃ βλέπειν τοι̃ς ὀφθαλμοι̃ς αὐτω̃ν καὶ του̃ νοη̃σαι τη̨̃ καρδία̨ αὐτω̃ν

^44:19 καὶ οὐκ ἐλογίσατο τη̨̃ καρδία̨ αὐτου̃ οὐδὲ ἀνελογίσατο ἐν τη̨̃ ψυχη̨̃ αὐτου̃ οὐδὲ ἔγνω τη̨̃ φρονήσει ὅτι τὸ ἥμισυ αὐτου̃ κατέκαυσεν ἐν πυρὶ καὶ ἔπεψεν ἐπὶ τω̃ν ἀνθράκων αὐτου̃ ἄρτους καὶ ὀπτήσας κρέας ἔφαγεν καὶ τὸ λοιπὸν αὐτου̃ εἰς βδέλυγμα ἐποίησεν καὶ προσκυνου̃σιν αὐτω̨̃

^44:20 γνω̃τε ὅτι σποδὸς ἡ καρδία αὐτω̃ν καὶ πλανω̃νται καὶ οὐδεὶς δύναται ἐξελέσθαι τὴν ψυχὴν αὐτου̃ ἴδετε οὐκ ἐρει̃τε ὅτι ψευ̃δος ἐν τη̨̃ δεξια̨̃ μου

^44:21 μνήσθητι ταυ̃τα Ιακωβ καὶ Ισραηλ ὅτι παι̃ς μου εἰ̃ σύ ἔπλασά σε παι̃δά μου καὶ σύ Ισραηλ μὴ ἐπιλανθάνου μου

^44:22 ἰδοὺ γὰρ ἀπήλειψα ὡς νεφέλην τὰς ἀνομίας σου καὶ ὡς γνόφον τὰς ἁμαρτίας σου ἐπιστράφητι πρός με καὶ λυτρώσομαί σε

^44:23 εὐφράνθητε οὐρανοί ὅτι ἠλέησεν ὁ θεὸς τὸν Ισραηλ σαλπίσατε θεμέλια τη̃ς γη̃ς βοήσατε ὄρη εὐφροσύνην οἱ βουνοὶ καὶ πάντα τὰ ξύλα τὰ ἐν αὐτοι̃ς ὅτι ἐλυτρώσατο ὁ θεὸς τὸν Ιακωβ καὶ Ισραηλ δοξασθήσεται

^44:24 οὕτως λέγει κύριος ὁ λυτρούμενός σε καὶ ὁ πλάσσων σε ἐκ κοιλίας ἐγὼ κύριος ὁ συντελω̃ν πάντα ἐξέτεινα τὸν οὐρανὸν μόνος καὶ ἐστερέωσα τὴν γη̃ν τίς ἕτερος

^44:25 διασκεδάσει σημει̃α ἐγγαστριμύθων καὶ μαντείας ἀπὸ καρδίας ἀποστρέφων φρονίμους εἰς τὰ ὀπίσω καὶ τὴν βουλὴν αὐτω̃ν μωρεύων

^44:26 καὶ ἱστω̃ν ῥήματα παιδὸς αὐτου̃ καὶ τὴν βουλὴν τω̃ν ἀγγέλων αὐτου̃ ἀληθεύων ὁ λέγων Ιερουσαλημ κατοικηθήση̨ καὶ ται̃ς πόλεσιν τη̃ς Ιουδαίας οἰκοδομηθήσεσθε καὶ τὰ ἔρημα αὐτη̃ς ἀνατελει̃

^44:27 ὁ λέγων τη̨̃ ἀβύσσω̨ ἐρημωθήση̨ καὶ τοὺς ποταμούς σου ξηρανω̃

^44:28 ὁ λέγων Κύρω̨ φρονει̃ν καὶ πάντα τὰ θελήματά μου ποιήσει ὁ λέγων Ιερουσαλημ οἰκοδομηθήση̨ καὶ τὸν οἰ̃κον τὸν ἅγιόν μου θεμελιώσω

^45:1 οὕτως λέγει κύριος ὁ θεὸς τω̨̃ χριστω̨̃ μου Κύρω̨ οὑ̃ ἐκράτησα τη̃ς δεξια̃ς ἐπακου̃σαι ἔμπροσθεν αὐτου̃ ἔθνη καὶ ἰσχὺν βασιλέων διαρρήξω ἀνοίξω ἔμπροσθεν αὐτου̃ θύρας καὶ πόλεις οὐ συγκλεισθήσονται

^45:2 ἐγὼ ἔμπροσθέν σου πορεύσομαι καὶ ὄρη ὁμαλιω̃ θύρας χαλκα̃ς συντρίψω καὶ μοχλοὺς σιδηρου̃ς συγκλάσω

^45:3 καὶ δώσω σοι θησαυροὺς σκοτεινούς ἀποκρύφους ἀοράτους ἀνοίξω σοι ἵνα γνω̨̃ς ὅτι ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὁ καλω̃ν τὸ ὄνομά σου θεὸς Ισραηλ

^45:4 ἕνεκεν Ιακωβ του̃ παιδός μου καὶ Ισραηλ του̃ ἐκλεκτου̃ μου ἐγὼ καλέσω σε τω̨̃ ὀνόματί σου καὶ προσδέξομαί σε σὺ δὲ οὐκ ἔγνως με

^45:5 ὅτι ἐγὼ κύριος ὁ θεός καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν ἐμου̃ θεός καὶ οὐκ ἤ̨δεις με

^45:6 ἵνα γνω̃σιν οἱ ἀπὸ ἀνατολω̃ν ἡλίου καὶ οἱ ἀπὸ δυσμω̃ν ὅτι οὐκ ἔστιν πλὴν ἐμου̃ ἐγὼ κύριος ὁ θεός καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι

^45:7 ἐγὼ ὁ κατασκευάσας φω̃ς καὶ ποιήσας σκότος ὁ ποιω̃ν εἰρήνην καὶ κτίζων κακά ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὁ ποιω̃ν ταυ̃τα πάντα

^45:8 εὐφρανθήτω ὁ οὐρανὸς ἄνωθεν καὶ αἱ νεφέλαι ῥανάτωσαν δικαιοσύνην ἀνατειλάτω ἡ γη̃ ἔλεος καὶ δικαιοσύνην ἀνατειλάτω ἅμα ἐγώ εἰμι κύριος ὁ κτίσας σε

^45:9 ποι̃ον βέλτιον κατεσκεύασα ὡς πηλὸν κεραμέως μὴ ὁ ἀροτριω̃ν ἀροτριάσει τὴν γη̃ν ὅλην τὴν ἡμέραν μὴ ἐρει̃ ὁ πηλὸς τω̨̃ κεραμει̃ τί ποιει̃ς ὅτι οὐκ ἐργάζη̨ οὐδὲ ἔχεις χει̃ρας

^45:10 ὁ λέγων τω̨̃ πατρί τί γεννήσεις καὶ τη̨̃ μητρί τί ὠδινήσεις

^45:11 ὅτι οὕτως λέγει κύριος ὁ θεὸς ὁ ἅγιος Ισραηλ ὁ ποιήσας τὰ ἐπερχόμενα ἐρωτήσατέ με περὶ τω̃ν υἱω̃ν μου καὶ περὶ τω̃ν θυγατέρων μου καὶ περὶ τω̃ν ἔργων τω̃ν χειρω̃ν μου ἐντείλασθέ μοι

^45:12 ἐγὼ ἐποίησα γη̃ν καὶ ἄνθρωπον ἐπ' αὐτη̃ς ἐγὼ τη̨̃ χειρί μου ἐστερέωσα τὸν οὐρανόν ἐγὼ πα̃σι τοι̃ς ἄστροις ἐνετειλάμην

^45:13 ἐγὼ ἤγειρα αὐτὸν μετὰ δικαιοσύνης βασιλέα καὶ πα̃σαι αἱ ὁδοὶ αὐτου̃ εὐθει̃αι οὑ̃τος οἰκοδομήσει τὴν πόλιν μου καὶ τὴν αἰχμαλωσίαν του̃ λαου̃ μου ἐπιστρέψει οὐ μετὰ λύτρων οὐδὲ μετὰ δώρων εἰ̃πεν κύριος σαβαωθ

^45:14 οὕτως λέγει κύριος σαβαωθ ἐκοπίασεν Αἴγυπτος καὶ ἐμπορία Αἰθιόπων καὶ οἱ Σεβωιν ἄνδρες ὑψηλοὶ ἐπὶ σὲ διαβήσονται καὶ σοὶ ἔσονται δου̃λοι καὶ ὀπίσω σου ἀκολουθήσουσιν δεδεμένοι χειροπέδαις καὶ προσκυνήσουσίν σοι καὶ ἐν σοὶ προσεύξονται ὅτι ἐν σοὶ ὁ θεός ἐστιν καὶ ἐρου̃σιν οὐκ ἔστιν θεὸς πλὴν σου̃

^45:15 σὺ γὰρ εἰ̃ θεός καὶ οὐκ ἤ̨δειμεν ὁ θεὸς του̃ Ισραηλ σωτήρ

^45:16 αἰσχυνθήσονται καὶ ἐντραπήσονται πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτω̨̃ καὶ πορεύσονται ἐν αἰσχύνη̨ ἐγκαινίζεσθε πρός με νη̃σοι

^45:17 Ισραηλ σώ̨ζεται ὑπὸ κυρίου σωτηρίαν αἰώνιον οὐκ αἰσχυνθήσονται οὐδὲ μὴ ἐντραπω̃σιν ἕως του̃ αἰω̃νος

^45:18 οὕτως λέγει κύριος ὁ ποιήσας τὸν οὐρανόν οὑ̃τος ὁ θεὸς ὁ καταδείξας τὴν γη̃ν καὶ ποιήσας αὐτήν αὐτὸς διώρισεν αὐτήν οὐκ εἰς κενὸν ἐποίησεν αὐτὴν ἀλλὰ κατοικει̃σθαι ἐγώ εἰμι καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι

^45:19 οὐκ ἐν κρυφη̨̃ λελάληκα οὐδὲ ἐν τόπω̨ γη̃ς σκοτεινω̨̃ οὐκ εἰ̃πα τω̨̃ σπέρματι Ιακωβ μάταιον ζητήσατε ἐγώ εἰμι ἐγώ εἰμι κύριος λαλω̃ν δικαιοσύνην καὶ ἀναγγέλλων ἀλήθειαν

^45:20 συνάχθητε καὶ ἥκετε βουλεύσασθε ἅμα οἱ σω̨ζόμενοι ἀπὸ τω̃ν ἐθνω̃ν οὐκ ἔγνωσαν οἱ αἴροντες τὸ ξύλον γλύμμα αὐτω̃ν καὶ προσευχόμενοι ὡς πρὸς θεούς οἳ οὐ σώ̨ζουσιν

^45:21 εἰ ἀναγγελου̃σιν ἐγγισάτωσαν ἵνα γνω̃σιν ἅμα τίς ἀκουστὰ ἐποίησεν ταυ̃τα ἀπ' ἀρχη̃ς τότε ἀνηγγέλη ὑμι̃ν ἐγὼ ὁ θεός καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος πλὴν ἐμου̃ δίκαιος καὶ σωτὴρ οὐκ ἔστιν πάρεξ ἐμου̃

^45:22 ἐπιστράφητε πρός με καὶ σωθήσεσθε οἱ ἀπ' ἐσχάτου τη̃ς γη̃ς ἐγώ εἰμι ὁ θεός καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος

^45:23 κατ' ἐμαυτου̃ ὀμνύω ἠ̃ μὴν ἐξελεύσεται ἐκ του̃ στόματός μου δικαιοσύνη οἱ λόγοι μου οὐκ ἀποστραφήσονται ὅτι ἐμοὶ κάμψει πα̃ν γόνυ καὶ ἐξομολογήσεται πα̃σα γλω̃σσα τω̨̃ θεω̨̃

^45:24 λέγων δικαιοσύνη καὶ δόξα πρὸς αὐτὸν ἥξουσιν καὶ αἰσχυνθήσονται πάντες οἱ ἀφορίζοντες ἑαυτούς

^45:25 ἀπὸ κυρίου δικαιωθήσονται καὶ ἐν τω̨̃ θεω̨̃ ἐνδοξασθήσονται πα̃ν τὸ σπέρμα τω̃ν υἱω̃ν Ισραηλ

^46:1 ἔπεσε Βηλ συνετρίβη Δαγων ἐγένετο τὰ γλυπτὰ αὐτω̃ν εἰς θηρία καὶ κτήνη αἴρετε αὐτὰ καταδεδεμένα ὡς φορτίον κοπιω̃ντι

^46:2 καὶ πεινω̃ντι καὶ ἐκλελυμένω̨ οὐκ ἰσχύοντι ἅμα οἳ οὐ δυνήσονται σωθη̃ναι ἀπὸ πολέμου αὐτοὶ δὲ αἰχμάλωτοι ἤχθησαν

^46:3 ἀκούσατέ μου οἰ̃κος του̃ Ιακωβ καὶ πα̃ν τὸ κατάλοιπον του̃ Ισραηλ οἱ αἰρόμενοι ἐκ κοιλίας καὶ παιδευόμενοι ἐκ παιδίου

^46:4 ἕως γήρους ἐγώ εἰμι καὶ ἕως ἂν καταγηράσητε ἐγώ εἰμι ἐγὼ ἀνέχομαι ὑμω̃ν ἐγὼ ἐποίησα καὶ ἐγὼ ἀνήσω ἐγὼ ἀναλήμψομαι καὶ σώσω ὑμα̃ς

^46:5 τίνι με ὡμοιώσατε ἴδετε τεχνάσασθε οἱ πλανώμενοι

^46:6 οἱ συμβαλλόμενοι χρυσίον ἐκ μαρσιππίου καὶ ἀργύριον ἐν ζυγω̨̃ στήσουσιν ἐν σταθμω̨̃ καὶ μισθωσάμενοι χρυσοχόον ἐποίησαν χειροποίητα καὶ κύψαντες προσκυνου̃σιν αὐτοι̃ς

^46:7 αἴρουσιν αὐτὸ ἐπὶ τω̃ν ὤμων καὶ πορεύονται ἐὰν δὲ θω̃σιν αὐτό ἐπὶ του̃ τόπου αὐτου̃ μένει οὐ μὴ κινηθη̨̃ καὶ ὃς ἂν βοήση̨ πρὸς αὐτόν οὐ μὴ εἰσακούση̨ ἀπὸ κακω̃ν οὐ μὴ σώση̨ αὐτόν

^46:8 μνήσθητε ταυ̃τα καὶ στενάξατε μετανοήσατε οἱ πεπλανημένοι ἐπιστρέψατε τη̨̃ καρδία̨

^46:9 καὶ μνήσθητε τὰ πρότερα ἀπὸ του̃ αἰω̃νος ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ θεός καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν ἐμου̃

^46:10 ἀναγγέλλων πρότερον τὰ ἔσχατα πρὶν αὐτὰ γενέσθαι καὶ ἅμα συνετελέσθη καὶ εἰ̃πα πα̃σά μου ἡ βουλὴ στήσεται καὶ πάντα ὅσα βεβούλευμαι ποιήσω

^46:11 καλω̃ν ἀπ' ἀνατολω̃ν πετεινὸν καὶ ἀπὸ γη̃ς πόρρωθεν περὶ ὡ̃ν βεβούλευμαι ἐλάλησα καὶ ἤγαγον ἔκτισα καὶ ἐποίησα ἤγαγον αὐτὸν καὶ εὐόδωσα τὴν ὁδὸν αὐτου̃

^46:12 ἀκούσατέ μου οἱ ἀπολωλεκότες τὴν καρδίαν οἱ μακρὰν ἀπὸ τη̃ς δικαιοσύνης

^46:13 ἤγγισα τὴν δικαιοσύνην μου καὶ τὴν σωτηρίαν τὴν παρ' ἐμου̃ οὐ βραδυνω̃ δέδωκα ἐν Σιων σωτηρίαν τω̨̃ Ισραηλ εἰς δόξασμα

^47:1 κατάβηθι κάθισον ἐπὶ τὴν γη̃ν παρθένος θυγάτηρ Βαβυλω̃νος εἴσελθε εἰς τὸ σκότος θυγάτηρ Χαλδαίων ὅτι οὐκέτι προστεθήση̨ κληθη̃ναι ἁπαλὴ καὶ τρυφερά

^47:2 λαβὲ μύλον ἄλεσον ἄλευρον ἀποκάλυψαι τὸ κατακάλυμμά σου ἀνακάλυψαι τὰς πολιάς ἀνάσυραι τὰς κνήμας διάβηθι ποταμούς

^47:3 ἀνακαλυφθήσεται ἡ αἰσχύνη σου φανήσονται οἱ ὀνειδισμοί σου τὸ δίκαιον ἐκ σου̃ λήμψομαι οὐκέτι μὴ παραδω̃ ἀνθρώποις

^47:4 εἰ̃πεν ὁ ῥυσάμενός σε κύριος σαβαωθ ὄνομα αὐτω̨̃ ἅγιος Ισραηλ

^47:5 κάθισον κατανενυγμένη εἴσελθε εἰς τὸ σκότος θυγάτηρ Χαλδαίων οὐκέτι μὴ κληθη̨̃ς ἰσχὺς βασιλείας

^47:6 παρωξύνθην ἐπὶ τω̨̃ λαω̨̃ μου ἐμίανας τὴν κληρονομίαν μου ἐγὼ ἔδωκα εἰς τὴν χει̃ρά σου σὺ δὲ οὐκ ἔδωκας αὐτοι̃ς ἔλεος του̃ πρεσβυτέρου ἐβάρυνας τὸν ζυγὸν σφόδρα

^47:7 καὶ εἰ̃πας εἰς τὸν αἰω̃να ἔσομαι ἄρχουσα οὐκ ἐνόησας ταυ̃τα ἐν τη̨̃ καρδία̨ σου οὐδὲ ἐμνήσθης τὰ ἔσχατα

^47:8 νυ̃ν δὲ ἄκουσον ταυ̃τα ἡ τρυφερὰ ἡ καθημένη πεποιθυι̃α ἡ λέγουσα ἐν τη̨̃ καρδία̨ αὐτη̃ς ἐγώ εἰμι καὶ οὐκ ἔστιν ἑτέρα οὐ καθιω̃ χήρα οὐδὲ γνώσομαι ὀρφανείαν

^47:9 νυ̃ν δὲ ἥξει ἐξαίφνης ἐπὶ σὲ τὰ δύο ταυ̃τα ἐν μια̨̃ ἡμέρα̨ χηρεία καὶ ἀτεκνία ἥξει ἐξαίφνης ἐπὶ σὲ ἐν τη̨̃ φαρμακεία̨ σου ἐν τη̨̃ ἰσχύι τω̃ν ἐπαοιδω̃ν σου σφόδρα

^47:10 τη̨̃ ἐλπίδι τη̃ς πονηρίας σου σὺ γὰρ εἰ̃πας ἐγώ εἰμι καὶ οὐκ ἔστιν ἑτέρα γνω̃θι ὅτι ἡ σύνεσις τούτων καὶ ἡ πορνεία σου ἔσται σοι αἰσχύνη καὶ εἰ̃πας τη̨̃ καρδία̨ σου ἐγώ εἰμι καὶ οὐκ ἔστιν ἑτέρα

^47:11 καὶ ἥξει ἐπὶ σὲ ἀπώλεια καὶ οὐ μὴ γνω̨̃ς βόθυνος καὶ ἐμπεση̨̃ εἰς αὐτόν καὶ ἥξει ἐπὶ σὲ ταλαιπωρία καὶ οὐ μὴ δυνήση̨ καθαρὰ γενέσθαι καὶ ἥξει ἐπὶ σὲ ἐξαπίνης ἀπώλεια καὶ οὐ μὴ γνω̨̃ς

^47:12 στη̃θι νυ̃ν ἐν ται̃ς ἐπαοιδαι̃ς σου καὶ τη̨̃ πολλη̨̃ φαρμακεία̨ σου ἃ ἐμάνθανες ἐκ νεότητός σου εἰ δυνήση̨ ὠφεληθη̃ναι

^47:13 κεκοπίακας ἐν ται̃ς βουλαι̃ς σου στήτωσαν καὶ σωσάτωσάν σε οἱ ἀστρολόγοι του̃ οὐρανου̃ οἱ ὁρω̃ντες τοὺς ἀστέρας ἀναγγειλάτωσάν σοι τί μέλλει ἐπὶ σὲ ἔρχεσθαι

^47:14 ἰδοὺ πάντες ὡς φρύγανα ἐπὶ πυρὶ κατακαήσονται καὶ οὐ μὴ ἐξέλωνται τὴν ψυχὴν αὐτω̃ν ἐκ φλογός ὅτι ἔχεις ἄνθρακας πυρός κάθισαι ἐπ' αὐτούς

^47:15 οὑ̃τοι ἔσονταί σοι βοήθεια ἐκοπίασας ἐν τη̨̃ μεταβολη̨̃ σου ἐκ νεότητος ἄνθρωπος καθ' ἑαυτὸν ἐπλανήθη σοὶ δὲ οὐκ ἔσται σωτηρία

^48:1 ἀκούσατε ταυ̃τα οἰ̃κος Ιακωβ οἱ κεκλημένοι τω̨̃ ὀνόματι Ισραηλ καὶ οἱ ἐξ Ιουδα ἐξελθόντες οἱ ὀμνύοντες τω̨̃ ὀνόματι κυρίου θεου̃ Ισραηλ μιμνη̨σκόμενοι οὐ μετὰ ἀληθείας οὐδὲ μετὰ δικαιοσύνης

^48:2 καὶ ἀντεχόμενοι τω̨̃ ὀνόματι τη̃ς πόλεως τη̃ς ἁγίας καὶ ἐπὶ τω̨̃ θεω̨̃ του̃ Ισραηλ ἀντιστηριζόμενοι κύριος σαβαωθ ὄνομα αὐτω̨̃

^48:3 τὰ πρότερα ἔτι ἀνήγγειλα καὶ ἐκ του̃ στόματός μου ἐξη̃λθεν καὶ ἀκουστὸν ἐγένετο ἐξάπινα ἐποίησα καὶ ἐπη̃λθεν

^48:4 γινώσκω ἐγὼ ὅτι σκληρὸς εἰ̃ καὶ νευ̃ρον σιδηρου̃ν ὁ τράχηλός σου καὶ τὸ μέτωπόν σου χαλκου̃ν

^48:5 καὶ ἀνήγγειλά σοι πάλαι πρὶν ἐλθει̃ν ἐπὶ σὲ ἀκουστόν σοι ἐποίησα μὴ εἴπη̨ς ὅτι τὰ εἴδωλά μου ἐποίησαν καὶ μὴ εἴπη̨ς ὅτι τὰ γλυπτὰ καὶ τὰ χωνευτὰ ἐνετείλατό μοι

^48:6 ἠκούσατε πάντα καὶ ὑμει̃ς οὐκ ἔγνωτε ἀλλὰ καὶ ἀκουστά σοι ἐποίησα τὰ καινὰ ἀπὸ του̃ νυ̃ν ἃ μέλλει γίνεσθαι καὶ οὐκ εἰ̃πας

^48:7 νυ̃ν γίνεται καὶ οὐ πάλαι καὶ οὐ προτέραις ἡμέραις ἤκουσας αὐτά μὴ εἴπη̨ς ὅτι ναί γινώσκω αὐτά

^48:8 οὔτε ἔγνως οὔτε ἠπίστω οὔτε ἀπ' ἀρχη̃ς ἤνοιξά σου τὰ ὠ̃τα ἔγνων γὰρ ὅτι ἀθετω̃ν ἀθετήσεις καὶ ἄνομος ἔτι ἐκ κοιλίας κληθήση̨

^48:9 ἕνεκεν του̃ ἐμου̃ ὀνόματος δείξω σοι τὸν θυμόν μου καὶ τὰ ἔνδοξά μου ἐπάξω ἐπὶ σοί ἵνα μὴ ἐξολεθρεύσω σε

^48:10 ἰδοὺ πέπρακά σε οὐχ ἕνεκεν ἀργυρίου ἐξειλάμην δέ σε ἐκ καμίνου πτωχείας

^48:11 ἕνεκεν ἐμου̃ ποιήσω σοι ὅτι τὸ ἐμὸν ὄνομα βεβηλου̃ται καὶ τὴν δόξαν μου ἑτέρω̨ οὐ δώσω

^48:12 ἄκουέ μου Ιακωβ καὶ Ισραηλ ὃν ἐγὼ καλω̃ ἐγώ εἰμι πρω̃τος καὶ ἐγώ εἰμι εἰς τὸν αἰω̃να

^48:13 καὶ ἡ χείρ μου ἐθεμελίωσεν τὴν γη̃ν καὶ ἡ δεξιά μου ἐστερέωσεν τὸν οὐρανόν καλέσω αὐτούς καὶ στήσονται ἅμα

^48:14 καὶ συναχθήσονται πάντες καὶ ἀκούσονται τίς αὐτοι̃ς ἀνήγγειλεν ταυ̃τα ἀγαπω̃ν σε ἐποίησα τὸ θέλημά σου ἐπὶ Βαβυλω̃να του̃ ἀ̃ραι σπέρμα Χαλδαίων

^48:15 ἐγὼ ἐλάλησα ἐγὼ ἐκάλεσα ἤγαγον αὐτὸν καὶ εὐόδωσα τὴν ὁδὸν αὐτου̃

^48:16 προσαγάγετε πρός με καὶ ἀκούσατε ταυ̃τα οὐκ ἀπ' ἀρχη̃ς ἐν κρυφη̨̃ ἐλάλησα οὐδὲ ἐν τόπω̨ γη̃ς σκοτεινω̨̃ ἡνίκα ἐγένετο ἐκει̃ ἤμην καὶ νυ̃ν κύριος ἀπέσταλκέν με καὶ τὸ πνευ̃μα αὐτου̃

^48:17 οὕτως λέγει κύριος ὁ ῥυσάμενός σε ὁ ἅγιος Ισραηλ ἐγώ εἰμι ὁ θεός σου δέδειχά σοι του̃ εὑρει̃ν σε τὴν ὁδόν ἐν ἡ̨̃ πορεύση̨ ἐν αὐτη̨̃

^48:18 καὶ εἰ ἤκουσας τω̃ν ἐντολω̃ν μου ἐγένετο ἂν ὡσεὶ ποταμὸς ἡ εἰρήνη σου καὶ ἡ δικαιοσύνη σου ὡς κυ̃μα θαλάσσης

^48:19 καὶ ἐγένετο ἂν ὡς ἡ ἄμμος τὸ σπέρμα σου καὶ τὰ ἔκγονα τη̃ς κοιλίας σου ὡς ὁ χου̃ς τη̃ς γη̃ς οὐδὲ νυ̃ν οὐ μὴ ἐξολεθρευθη̨̃ς οὐδὲ ἀπολει̃ται τὸ ὄνομά σου ἐνώπιόν μου

^48:20 ἔξελθε ἐκ Βαβυλω̃νος φεύγων ἀπὸ τω̃ν Χαλδαίων φωνὴν εὐφροσύνης ἀναγγείλατε καὶ ἀκουστὸν γενέσθω του̃το ἀπαγγείλατε ἕως ἐσχάτου τη̃ς γη̃ς λέγετε ἐρρύσατο κύριος τὸν δου̃λον αὐτου̃ Ιακωβ

^48:21 καὶ ἐὰν διψήσωσιν δι' ἐρήμου ἄξει αὐτούς ὕδωρ ἐκ πέτρας ἐξάξει αὐτοι̃ς σχισθήσεται πέτρα καὶ ῥυήσεται ὕδωρ καὶ πίεται ὁ λαός μου

^48:22 οὐκ ἔστιν χαίρειν τοι̃ς ἀσεβέσιν λέγει κύριος

^49:1 ἀκούσατέ μου νη̃σοι καὶ προσέχετε ἔθνη διὰ χρόνου πολλου̃ στήσεται λέγει κύριος ἐκ κοιλίας μητρός μου ἐκάλεσεν τὸ ὄνομά μου

^49:2 καὶ ἔθηκεν τὸ στόμα μου ὡσεὶ μάχαιραν ὀξει̃αν καὶ ὑπὸ τὴν σκέπην τη̃ς χειρὸς αὐτου̃ ἔκρυψέν με ἔθηκέν με ὡς βέλος ἐκλεκτὸν καὶ ἐν τη̨̃ φαρέτρα̨ αὐτου̃ ἐσκέπασέν με

^49:3 καὶ εἰ̃πέν μοι δου̃λός μου εἰ̃ σύ Ισραηλ καὶ ἐν σοὶ δοξασθήσομαι

^49:4 καὶ ἐγὼ εἰ̃πα κενω̃ς ἐκοπίασα καὶ εἰς μάταιον καὶ εἰς οὐδὲν ἔδωκα τὴν ἰσχύν μου διὰ του̃το ἡ κρίσις μου παρὰ κυρίω̨ καὶ ὁ πόνος μου ἐναντίον του̃ θεου̃ μου

^49:5 καὶ νυ̃ν οὕτως λέγει κύριος ὁ πλάσας με ἐκ κοιλίας δου̃λον ἑαυτω̨̃ του̃ συναγαγει̃ν τὸν Ιακωβ καὶ Ισραηλ πρὸς αὐτόν συναχθήσομαι καὶ δοξασθήσομαι ἐναντίον κυρίου καὶ ὁ θεός μου ἔσται μου ἰσχύς

^49:6 καὶ εἰ̃πέν μοι μέγα σοί ἐστιν του̃ κληθη̃ναί σε παι̃δά μου του̃ στη̃σαι τὰς φυλὰς Ιακωβ καὶ τὴν διασπορὰν του̃ Ισραηλ ἐπιστρέψαι ἰδοὺ τέθεικά σε εἰς διαθήκην γένους εἰς φω̃ς ἐθνω̃ν του̃ εἰ̃ναί σε εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τη̃ς γη̃ς

^49:7 οὕτως λέγει κύριος ὁ ῥυσάμενός σε ὁ θεὸς Ισραηλ ἁγιάσατε τὸν φαυλίζοντα τὴν ψυχὴν αὐτου̃ τὸν βδελυσσόμενον ὑπὸ τω̃ν ἐθνω̃ν τω̃ν δούλων τω̃ν ἀρχόντων βασιλει̃ς ὄψονται αὐτὸν καὶ ἀναστήσονται ἄρχοντες καὶ προσκυνήσουσιν αὐτω̨̃ ἕνεκεν κυρίου ὅτι πιστός ἐστιν ὁ ἅγιος Ισραηλ καὶ ἐξελεξάμην σε

^49:8 οὕτως λέγει κύριος καιρω̨̃ δεκτω̨̃ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρα̨ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι καὶ ἔδωκά σε εἰς διαθήκην ἐθνω̃ν του̃ καταστη̃σαι τὴν γη̃ν καὶ κληρονομη̃σαι κληρονομίαν ἐρήμου

^49:9 λέγοντα τοι̃ς ἐν δεσμοι̃ς ἐξέλθατε καὶ τοι̃ς ἐν τω̨̃ σκότει ἀνακαλυφθη̃ναι καὶ ἐν πάσαις ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτω̃ν βοσκηθήσονται καὶ ἐν πάσαις ται̃ς τρίβοις ἡ νομὴ αὐτω̃ν

^49:10 οὐ πεινάσουσιν οὐδὲ διψήσουσιν οὐδὲ πατάξει αὐτοὺς καύσων οὐδὲ ὁ ἥλιος ἀλλὰ ὁ ἐλεω̃ν αὐτοὺς παρακαλέσει καὶ διὰ πηγω̃ν ὑδάτων ἄξει αὐτούς

^49:11 καὶ θήσω πα̃ν ὄρος εἰς ὁδὸν καὶ πα̃σαν τρίβον εἰς βόσκημα αὐτοι̃ς

^49:12 ἰδοὺ οὑ̃τοι πόρρωθεν ἔρχονται οὑ̃τοι ἀπὸ βορρα̃ καὶ οὑ̃τοι ἀπὸ θαλάσσης ἄλλοι δὲ ἐκ γη̃ς Περσω̃ν

^49:13 εὐφραίνεσθε οὐρανοί καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γη̃ ῥηξάτωσαν τὰ ὄρη εὐφροσύνην καὶ οἱ βουνοὶ δικαιοσύνην ὅτι ἠλέησεν ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτου̃ καὶ τοὺς ταπεινοὺς του̃ λαου̃ αὐτου̃ παρεκάλεσεν

^49:14 εἰ̃πεν δὲ Σιων ἐγκατέλιπέν με κύριος καὶ ὁ κύριος ἐπελάθετό μου

^49:15 μὴ ἐπιλήσεται γυνὴ του̃ παιδίου αὐτη̃ς του̃ μὴ ἐλεη̃σαι τὰ ἔκγονα τη̃ς κοιλίας αὐτη̃ς εἰ δὲ καὶ ἐπιλάθοιτο ταυ̃τα γυνή ἀλλ' ἐγὼ οὐκ ἐπιλήσομαί σου εἰ̃πεν κύριος

^49:16 ἰδοὺ ἐπὶ τω̃ν χειρω̃ν μου ἐζωγράφησά σου τὰ τείχη καὶ ἐνώπιόν μου εἰ̃ διὰ παντός

^49:17 καὶ ταχὺ οἰκοδομηθήση̨ ὑφ' ὡ̃ν καθη̨ρέθης καὶ οἱ ἐρημώσαντές σε ἐκ σου̃ ἐξελεύσονται

^49:18 ἀ̃ρον κύκλω̨ τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἰδὲ πάντας ἰδοὺ συνήχθησαν καὶ ἤλθοσαν πρὸς σέ ζω̃ ἐγώ λέγει κύριος ὅτι πάντας αὐτοὺς ἐνδύση̨ καὶ περιθήση̨ αὐτοὺς ὡς κόσμον νύμφης

^49:19 ὅτι τὰ ἔρημά σου καὶ τὰ διεφθαρμένα καὶ τὰ πεπτωκότα νυ̃ν στενοχωρήσει ἀπὸ τω̃ν κατοικούντων καὶ μακρυνθήσονται ἀπὸ σου̃ οἱ καταπίνοντές σε

^49:20 ἐρου̃σιν γὰρ εἰς τὰ ὠ̃τά σου οἱ υἱοί σου οὓς ἀπολώλεκας στενός μοι ὁ τόπος ποίησόν μοι τόπον ἵνα κατοικήσω

^49:21 καὶ ἐρει̃ς ἐν τη̨̃ καρδία̨ σου τίς ἐγέννησέν μοι τούτους ἐγὼ δὲ ἄτεκνος καὶ χήρα τούτους δὲ τίς ἐξέθρεψέν μοι ἐγὼ δὲ κατελείφθην μόνη οὑ̃τοι δέ μοι που̃ ἠ̃σαν

^49:22 οὕτως λέγει κύριος ἰδοὺ αἴρω εἰς τὰ ἔθνη τὴν χει̃ρά μου καὶ εἰς τὰς νήσους ἀρω̃ σύσσημόν μου καὶ ἄξουσιν τοὺς υἱούς σου ἐν κόλπω̨ τὰς δὲ θυγατέρας σου ἐπ' ὤμων ἀρου̃σιν

^49:23 καὶ ἔσονται βασιλει̃ς τιθηνοί σου αἱ δὲ ἄρχουσαι τροφοί σου ἐπὶ πρόσωπον τη̃ς γη̃ς προσκυνήσουσίν σοι καὶ τὸν χου̃ν τω̃ν ποδω̃ν σου λείξουσιν καὶ γνώση̨ ὅτι ἐγὼ κύριος καὶ οὐκ αἰσχυνθήση̨

^49:24 μὴ λήμψεταί τις παρὰ γίγαντος σκυ̃λα καὶ ἐὰν αἰχμαλωτεύση̨ τις ἀδίκως σωθήσεται

^49:25 οὕτως λέγει κύριος ἐάν τις αἰχμαλωτεύση̨ γίγαντα λήμψεται σκυ̃λα λαμβάνων δὲ παρὰ ἰσχύοντος σωθήσεται ἐγὼ δὲ τὴν κρίσιν σου κρινω̃ καὶ ἐγὼ τοὺς υἱούς σου ῥύσομαι

^49:26 καὶ φάγονται οἱ θλίψαντές σε τὰς σάρκας αὐτω̃ν καὶ πίονται ὡς οἰ̃νον νέον τὸ αἱ̃μα αὐτω̃ν καὶ μεθυσθήσονται καὶ αἰσθανθήσεται πα̃σα σὰρξ ὅτι ἐγὼ κύριος ὁ ῥυσάμενός σε καὶ ἀντιλαμβανόμενος ἰσχύος Ιακωβ

^50:1 οὕτως λέγει κύριος ποι̃ον τὸ βιβλίον του̃ ἀποστασίου τη̃ς μητρὸς ὑμω̃ν ὡ̨̃ ἐξαπέστειλα αὐτήν ἢ τίνι ὑπόχρεω̨ πέπρακα ὑμα̃ς ἰδοὺ ται̃ς ἁμαρτίαις ὑμω̃ν ἐπράθητε καὶ ται̃ς ἀνομίαις ὑμω̃ν ἐξαπέστειλα τὴν μητέρα ὑμω̃ν

^50:2 τί ὅτι ἠ̃λθον καὶ οὐκ ἠ̃ν ἄνθρωπος ἐκάλεσα καὶ οὐκ ἠ̃ν ὁ ὑπακούων μὴ οὐκ ἰσχύει ἡ χείρ μου του̃ ῥύσασθαι ἢ οὐκ ἰσχύω του̃ ἐξελέσθαι ἰδοὺ τη̨̃ ἀπειλη̨̃ μου ἐξερημώσω τὴν θάλασσαν καὶ θήσω ποταμοὺς ἐρήμους καὶ ξηρανθήσονται οἱ ἰχθύες αὐτω̃ν ἀπὸ του̃ μὴ εἰ̃ναι ὕδωρ καὶ ἀποθανου̃νται ἐν δίψει

^50:3 καὶ ἐνδύσω τὸν οὐρανὸν σκότος καὶ θήσω ὡς σάκκον τὸ περιβόλαιον αὐτου̃

^50:4 κύριος δίδωσίν μοι γλω̃σσαν παιδείας του̃ γνω̃ναι ἐν καιρω̨̃ ἡνίκα δει̃ εἰπει̃ν λόγον ἔθηκέν μοι πρωί προσέθηκέν μοι ὠτίον ἀκούειν

^50:5 καὶ ἡ παιδεία κυρίου ἀνοίγει μου τὰ ὠ̃τα ἐγὼ δὲ οὐκ ἀπειθω̃ οὐδὲ ἀντιλέγω

^50:6 τὸν νω̃τόν μου δέδωκα εἰς μάστιγας τὰς δὲ σιαγόνας μου εἰς ῥαπίσματα τὸ δὲ πρόσωπόν μου οὐκ ἀπέστρεψα ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων

^50:7 καὶ κύριος βοηθός μου ἐγενήθη διὰ του̃το οὐκ ἐνετράπην ἀλλὰ ἔθηκα τὸ πρόσωπόν μου ὡς στερεὰν πέτραν καὶ ἔγνων ὅτι οὐ μὴ αἰσχυνθω̃

^50:8 ὅτι ἐγγίζει ὁ δικαιώσας με τίς ὁ κρινόμενός μοι ἀντιστήτω μοι ἅμα καὶ τίς ὁ κρινόμενός μοι ἐγγισάτω μοι

^50:9 ἰδοὺ κύριος βοηθει̃ μοι τίς κακώσει με ἰδοὺ πάντες ὑμει̃ς ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσεσθε καὶ ὡς σὴς καταφάγεται ὑμα̃ς

^50:10 τίς ἐν ὑμι̃ν ὁ φοβούμενος τὸν κύριον ἀκουσάτω τη̃ς φωνη̃ς του̃ παιδὸς αὐτου̃ οἱ πορευόμενοι ἐν σκότει οὐκ ἔστιν αὐτοι̃ς φω̃ς πεποίθατε ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματι κυρίου καὶ ἀντιστηρίσασθε ἐπὶ τω̨̃ θεω̨̃

^50:11 ἰδοὺ πάντες ὑμει̃ς πυ̃ρ καίετε καὶ κατισχύετε φλόγα πορεύεσθε τω̨̃ φωτὶ του̃ πυρὸς ὑμω̃ν καὶ τη̨̃ φλογί ἡ̨̃ ἐξεκαύσατε δι' ἐμὲ ἐγένετο ταυ̃τα ὑμι̃ν ἐν λύπη̨ κοιμηθήσεσθε

^51:1 ἀκούσατέ μου οἱ διώκοντες τὸ δίκαιον καὶ ζητου̃ντες τὸν κύριον ἐμβλέψατε εἰς τὴν στερεὰν πέτραν ἣν ἐλατομήσατε καὶ εἰς τὸν βόθυνον του̃ λάκκου ὃν ὠρύξατε

^51:2 ἐμβλέψατε εἰς Αβρααμ τὸν πατέρα ὑμω̃ν καὶ εἰς Σαρραν τὴν ὠδίνουσαν ὑμα̃ς ὅτι εἱ̃ς ἠ̃ν καὶ ἐκάλεσα αὐτὸν καὶ εὐλόγησα αὐτὸν καὶ ἠγάπησα αὐτὸν καὶ ἐπλήθυνα αὐτόν

^51:3 καὶ σὲ νυ̃ν παρακαλέσω Σιων καὶ παρεκάλεσα πάντα τὰ ἔρημα αὐτη̃ς καὶ θήσω τὰ ἔρημα αὐτη̃ς ὡς παράδεισον κυρίου εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα εὑρήσουσιν ἐν αὐτη̨̃ ἐξομολόγησιν καὶ φωνὴν αἰνέσεως

^51:4 ἀκούσατέ μου ἀκούσατε λαός μου καὶ οἱ βασιλει̃ς πρός με ἐνωτίσασθε ὅτι νόμος παρ' ἐμου̃ ἐξελεύσεται καὶ ἡ κρίσις μου εἰς φω̃ς ἐθνω̃ν

^51:5 ἐγγίζει ταχὺ ἡ δικαιοσύνη μου καὶ ἐξελεύσεται ὡς φω̃ς τὸ σωτήριόν μου καὶ εἰς τὸν βραχίονά μου ἔθνη ἐλπιου̃σιν ἐμὲ νη̃σοι ὑπομενου̃σιν καὶ εἰς τὸν βραχίονά μου ἐλπιου̃σιν

^51:6 ἄρατε εἰς τὸν οὐρανὸν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμω̃ν καὶ ἐμβλέψατε εἰς τὴν γη̃ν κάτω ὅτι ὁ οὐρανὸς ὡς καπνὸς ἐστερεώθη ἡ δὲ γη̃ ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσεται οἱ δὲ κατοικου̃ντες τὴν γη̃ν ὥσπερ ταυ̃τα ἀποθανου̃νται τὸ δὲ σωτήριόν μου εἰς τὸν αἰω̃να ἔσται ἡ δὲ δικαιοσύνη μου οὐ μὴ ἐκλίπη̨

^51:7 ἀκούσατέ μου οἱ εἰδότες κρίσιν λαός μου οὑ̃ ὁ νόμος μου ἐν τη̨̃ καρδία̨ ὑμω̃ν μὴ φοβει̃σθε ὀνειδισμὸν ἀνθρώπων καὶ τω̨̃ φαυλισμω̨̃ αὐτω̃ν μὴ ἡττα̃σθε

^51:8 ὥσπερ γὰρ ἱμάτιον βρωθήσεται ὑπὸ χρόνου καὶ ὡς ἔρια βρωθήσεται ὑπὸ σητός ἡ δὲ δικαιοσύνη μου εἰς τὸν αἰω̃να ἔσται τὸ δὲ σωτήριόν μου εἰς γενεὰς γενεω̃ν

^51:9 ἐξεγείρου ἐξεγείρου Ιερουσαλημ καὶ ἔνδυσαι τὴν ἰσχὺν του̃ βραχίονός σου ἐξεγείρου ὡς ἐν ἀρχη̨̃ ἡμέρας ὡς γενεὰ αἰω̃νος οὐ σὺ εἰ̃

^51:10 ἡ ἐρημου̃σα θάλασσαν ὕδωρ ἀβύσσου πλη̃θος ἡ θει̃σα τὰ βάθη τη̃ς θαλάσσης ὁδὸν διαβάσεως ῥυομένοις

^51:11 καὶ λελυτρωμένοις ὑπὸ γὰρ κυρίου ἀποστραφήσονται καὶ ἥξουσιν εἰς Σιων μετ' εὐφροσύνης καὶ ἀγαλλιάματος αἰωνίου ἐπὶ γὰρ τη̃ς κεφαλη̃ς αὐτω̃ν ἀγαλλίασις καὶ αἴνεσις καὶ εὐφροσύνη καταλήμψεται αὐτούς ἀπέδρα ὀδύνη καὶ λύπη καὶ στεναγμός

^51:12 ἐγώ εἰμι ἐγώ εἰμι ὁ παρακαλω̃ν σε γνω̃θι τίνα εὐλαβηθει̃σα ἐφοβήθης ἀπὸ ἀνθρώπου θνητου̃ καὶ ἀπὸ υἱου̃ ἀνθρώπου οἳ ὡσεὶ χόρτος ἐξηράνθησαν

^51:13 καὶ ἐπελάθου θεὸν τὸν ποιήσαντά σε τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ θεμελιώσαντα τὴν γη̃ν καὶ ἐφόβου ἀεὶ πάσας τὰς ἡμέρας τὸ πρόσωπον του̃ θυμου̃ του̃ θλίβοντός σε ὃν τρόπον γὰρ ἐβουλεύσατο του̃ ἀ̃ραί σε καὶ νυ̃ν που̃ ὁ θυμὸς του̃ θλίβοντός σε

^51:14 ἐν γὰρ τω̨̃ σώ̨ζεσθαί σε οὐ στήσεται οὐδὲ χρονιει̃

^51:15 ὅτι ἐγὼ ὁ θεός σου ὁ ταράσσων τὴν θάλασσαν καὶ ἠχω̃ν τὰ κύματα αὐτη̃ς κύριος σαβαωθ ὄνομά μοι

^51:16 θήσω τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου καὶ ὑπὸ τὴν σκιὰν τη̃ς χειρός μου σκεπάσω σε ἐν ἡ̨̃ ἔστησα τὸν οὐρανὸν καὶ ἐθεμελίωσα τὴν γη̃ν καὶ ἐρει̃ Σιων λαός μου εἰ̃ σύ

^51:17 ἐξεγείρου ἐξεγείρου ἀνάστηθι Ιερουσαλημ ἡ πιου̃σα τὸ ποτήριον του̃ θυμου̃ ἐκ χειρὸς κυρίου τὸ ποτήριον γὰρ τη̃ς πτώσεως τὸ κόνδυ του̃ θυμου̃ ἐξέπιες καὶ ἐξεκένωσας

^51:18 καὶ οὐκ ἠ̃ν ὁ παρακαλω̃ν σε ἀπὸ πάντων τω̃ν τέκνων σου ὡ̃ν ἔτεκες καὶ οὐκ ἠ̃ν ὁ ἀντιλαμβανόμενος τη̃ς χειρός σου οὐδὲ ἀπὸ πάντων τω̃ν υἱω̃ν σου ὡ̃ν ὕψωσας

^51:19 δύο ταυ̃τα ἀντικείμενά σοι τίς σοι συλλυπηθήσεται πτω̃μα καὶ σύντριμμα λιμὸς καὶ μάχαιρα τίς σε παρακαλέσει

^51:20 οἱ υἱοί σου οἱ ἀπορούμενοι οἱ καθεύδοντες ἐπ' ἄκρου πάσης ἐξόδου ὡς σευτλίον ἡμίεφθον οἱ πλήρεις θυμου̃ κυρίου ἐκλελυμένοι διὰ κυρίου του̃ θεου̃

^51:21 διὰ του̃το ἄκουε τεταπεινωμένη καὶ μεθύουσα οὐκ ἀπὸ οἴνου

^51:22 οὕτως λέγει κύριος ὁ θεὸς ὁ κρίνων τὸν λαὸν αὐτου̃ ἰδοὺ εἴληφα ἐκ τη̃ς χειρός σου τὸ ποτήριον τη̃ς πτώσεως τὸ κόνδυ του̃ θυμου̃ καὶ οὐ προσθήση̨ ἔτι πιει̃ν αὐτό

^51:23 καὶ ἐμβαλω̃ αὐτὸ εἰς τὰς χει̃ρας τω̃ν ἀδικησάντων σε καὶ τω̃ν ταπεινωσάντων σε οἳ εἰ̃παν τη̨̃ ψυχη̨̃ σου κύψον ἵνα παρέλθωμεν καὶ ἔθηκας ἴσα τη̨̃ γη̨̃ τὰ μετάφρενά σου ἔξω τοι̃ς παραπορευομένοις

^52:1 ἐξεγείρου ἐξεγείρου Σιων ἔνδυσαι τὴν ἰσχύν σου Σιων καὶ ἔνδυσαι τὴν δόξαν σου Ιερουσαλημ πόλις ἡ ἁγία οὐκέτι προστεθήσεται διελθει̃ν διὰ σου̃ ἀπερίτμητος καὶ ἀκάθαρτος

^52:2 ἐκτίναξαι τὸν χου̃ν καὶ ἀνάστηθι κάθισον Ιερουσαλημ ἔκδυσαι τὸν δεσμὸν του̃ τραχήλου σου ἡ αἰχμάλωτος θυγάτηρ Σιων

^52:3 ὅτι τάδε λέγει κύριος δωρεὰν ἐπράθητε καὶ οὐ μετὰ ἀργυρίου λυτρωθήσεσθε

^52:4 οὕτως λέγει κύριος εἰς Αἴγυπτον κατέβη ὁ λαός μου τὸ πρότερον παροικη̃σαι ἐκει̃ καὶ εἰς 'Ασσυρίους βία̨ ἤχθησαν

^52:5 καὶ νυ̃ν τί ὡ̃δέ ἐστε τάδε λέγει κύριος ὅτι ἐλήμφθη ὁ λαός μου δωρεάν θαυμάζετε καὶ ὀλολύζετε τάδε λέγει κύριος δι' ὑμα̃ς διὰ παντὸς τὸ ὄνομά μου βλασφημει̃ται ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν

^52:6 διὰ του̃το γνώσεται ὁ λαός μου τὸ ὄνομά μου ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ὅτι ἐγώ εἰμι αὐτὸς ὁ λαλω̃ν πάρειμι

^52:7 ὡς ὥρα ἐπὶ τω̃ν ὀρέων ὡς πόδες εὐαγγελιζομένου ἀκοὴν εἰρήνης ὡς εὐαγγελιζόμενος ἀγαθά ὅτι ἀκουστὴν ποιήσω τὴν σωτηρίαν σου λέγων Σιων βασιλεύσει σου ὁ θεός

^52:8 ὅτι φωνὴ τω̃ν φυλασσόντων σε ὑψώθη καὶ τη̨̃ φωνη̨̃ ἅμα εὐφρανθήσονται ὅτι ὀφθαλμοὶ πρὸς ὀφθαλμοὺς ὄψονται ἡνίκα ἂν ἐλεήση̨ κύριος τὴν Σιων

^52:9 ῥηξάτω εὐφροσύνην ἅμα τὰ ἔρημα Ιερουσαλημ ὅτι ἠλέησεν κύριος αὐτὴν καὶ ἐρρύσατο Ιερουσαλημ

^52:10 καὶ ἀποκαλύψει κύριος τὸν βραχίονα αὐτου̃ τὸν ἅγιον ἐνώπιον πάντων τω̃ν ἐθνω̃ν καὶ ὄψονται πάντα τὰ ἄκρα τη̃ς γη̃ς τὴν σωτηρίαν τὴν παρὰ του̃ θεου̃

^52:11 ἀπόστητε ἀπόστητε ἐξέλθατε ἐκει̃θεν καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτη̃ς ἀφορίσθητε οἱ φέροντες τὰ σκεύη κυρίου

^52:12 ὅτι οὐ μετὰ ταραχη̃ς ἐξελεύσεσθε οὐδὲ φυγη̨̃ πορεύσεσθε πορεύσεται γὰρ πρότερος ὑμω̃ν κύριος καὶ ὁ ἐπισυνάγων ὑμα̃ς κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ

^52:13 ἰδοὺ συνήσει ὁ παι̃ς μου καὶ ὑψωθήσεται καὶ δοξασθήσεται σφόδρα

^52:14 ὃν τρόπον ἐκστήσονται ἐπὶ σὲ πολλοί οὕτως ἀδοξήσει ἀπὸ ἀνθρώπων τὸ εἰ̃δός σου καὶ ἡ δόξα σου ἀπὸ τω̃ν ἀνθρώπων

^52:15 οὕτως θαυμάσονται ἔθνη πολλὰ ἐπ' αὐτω̨̃ καὶ συνέξουσιν βασιλει̃ς τὸ στόμα αὐτω̃ν ὅτι οἱ̃ς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτου̃ ὄψονται καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασιν συνήσουσιν

^53:1 κύριε τίς ἐπίστευσεν τη̨̃ ἀκοη̨̃ ἡμω̃ν καὶ ὁ βραχίων κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη

^53:2 ἀνηγγείλαμεν ἐναντίον αὐτου̃ ὡς παιδίον ὡς ῥίζα ἐν γη̨̃ διψώση̨ οὐκ ἔστιν εἰ̃δος αὐτω̨̃ οὐδὲ δόξα καὶ εἴδομεν αὐτόν καὶ οὐκ εἰ̃χεν εἰ̃δος οὐδὲ κάλλος

^53:3 ἀλλὰ τὸ εἰ̃δος αὐτου̃ ἄτιμον ἐκλει̃πον παρὰ πάντας ἀνθρώπους ἄνθρωπος ἐν πληγη̨̃ ὢν καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτου̃ ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη

^53:4 οὑ̃τος τὰς ἁμαρτίας ἡμω̃ν φέρει καὶ περὶ ἡμω̃ν ὀδυνα̃ται καὶ ἡμει̃ς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἰ̃ναι ἐν πόνω̨ καὶ ἐν πληγη̨̃ καὶ ἐν κακώσει

^53:5 αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἀνομίας ἡμω̃ν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμω̃ν παιδεία εἰρήνης ἡμω̃ν ἐπ' αὐτόν τω̨̃ μώλωπι αὐτου̃ ἡμει̃ς ἰάθημεν

^53:6 πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν ἄνθρωπος τη̨̃ ὁδω̨̃ αὐτου̃ ἐπλανήθη καὶ κύριος παρέδωκεν αὐτὸν ται̃ς ἁμαρτίαις ἡμω̃ν

^53:7 καὶ αὐτὸς διὰ τὸ κεκακω̃σθαι οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον του̃ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτου̃

^53:8 ἐν τη̨̃ ταπεινώσει ἡ κρίσις αὐτου̃ ἤρθη τὴν γενεὰν αὐτου̃ τίς διηγήσεται ὅτι αἴρεται ἀπὸ τη̃ς γη̃ς ἡ ζωὴ αὐτου̃ ἀπὸ τω̃ν ἀνομιω̃ν του̃ λαου̃ μου ἤχθη εἰς θάνατον

^53:9 καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ τη̃ς ταφη̃ς αὐτου̃ καὶ τοὺς πλουσίους ἀντὶ του̃ θανάτου αὐτου̃ ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τω̨̃ στόματι αὐτου̃

^53:10 καὶ κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν τη̃ς πληγη̃ς ἐὰν δω̃τε περὶ ἁμαρτίας ἡ ψυχὴ ὑμω̃ν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον καὶ βούλεται κύριος ἀφελει̃ν

^53:11 ἀπὸ του̃ πόνου τη̃ς ψυχη̃ς αὐτου̃ δει̃ξαι αὐτω̨̃ φω̃ς καὶ πλάσαι τη̨̃ συνέσει δικαιω̃σαι δίκαιον εὐ̃ δουλεύοντα πολλοι̃ς καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτω̃ν αὐτὸς ἀνοίσει

^53:12 διὰ του̃το αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς καὶ τω̃ν ἰσχυρω̃ν μεριει̃ σκυ̃λα ἀνθ' ὡ̃ν παρεδόθη εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτου̃ καὶ ἐν τοι̃ς ἀνόμοις ἐλογίσθη καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλω̃ν ἀνήνεγκεν καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτω̃ν παρεδόθη

^54:1 εὐφράνθητι στει̃ρα ἡ οὐ τίκτουσα ῥη̃ξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τη̃ς ἐρήμου μα̃λλον ἢ τη̃ς ἐχούσης τὸν ἄνδρα εἰ̃πεν γὰρ κύριος

^54:2 πλάτυνον τὸν τόπον τη̃ς σκηνη̃ς σου καὶ τω̃ν αὐλαιω̃ν σου πη̃ξον μὴ φείση̨ μάκρυνον τὰ σχοινίσματά σου καὶ τοὺς πασσάλους σου κατίσχυσον

^54:3 ἔτι εἰς τὰ δεξιὰ καὶ εἰς τὰ ἀριστερὰ ἐκπέτασον καὶ τὸ σπέρμα σου ἔθνη κληρονομήσει καὶ πόλεις ἠρημωμένας κατοικιει̃ς

^54:4 μὴ φοβου̃ ὅτι κατη̨σχύνθης μηδὲ ἐντραπη̨̃ς ὅτι ὠνειδίσθης ὅτι αἰσχύνην αἰώνιον ἐπιλήση̨ καὶ ὄνειδος τη̃ς χηρείας σου οὐ μὴ μνησθήση̨

^54:5 ὅτι κύριος ὁ ποιω̃ν σε κύριος σαβαωθ ὄνομα αὐτω̨̃ καὶ ὁ ῥυσάμενός σε αὐτὸς θεὸς Ισραηλ πάση̨ τη̨̃ γη̨̃ κληθήσεται

^54:6 οὐχ ὡς γυναι̃κα καταλελειμμένην καὶ ὀλιγόψυχον κέκληκέν σε κύριος οὐδ' ὡς γυναι̃κα ἐκ νεότητος μεμισημένην εἰ̃πεν ὁ θεός σου

^54:7 χρόνον μικρὸν κατέλιπόν σε καὶ μετὰ ἐλέους μεγάλου ἐλεήσω σε

^54:8 ἐν θυμω̨̃ μικρω̨̃ ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπὸ σου̃ καὶ ἐν ἐλέει αἰωνίω̨ ἐλεήσω σε εἰ̃πεν ὁ ῥυσάμενός σε κύριος

^54:9 ἀπὸ του̃ ὕδατος του̃ ἐπὶ Νωε του̃τό μοί ἐστιν καθότι ὤμοσα αὐτω̨̃ ἐν τω̨̃ χρόνω̨ ἐκείνω̨ τη̨̃ γη̨̃ μὴ θυμωθήσεσθαι ἐπὶ σοὶ ἔτι μηδὲ ἐν ἀπειλη̨̃ σου

^54:10 τὰ ὄρη μεταστήσεσθαι οὐδὲ οἱ βουνοί σου μετακινηθήσονται οὕτως οὐδὲ τὸ παρ' ἐμου̃ σοι ἔλεος ἐκλείψει οὐδὲ ἡ διαθήκη τη̃ς εἰρήνης σου οὐ μὴ μεταστη̨̃ εἰ̃πεν γὰρ κύριος ἵλεώς σοι

^54:11 ταπεινὴ καὶ ἀκατάστατος οὐ παρεκλήθης ἰδοὺ ἐγὼ ἑτοιμάζω σοὶ ἄνθρακα τὸν λίθον σου καὶ τὰ θεμέλιά σου σάπφειρον

^54:12 καὶ θήσω τὰς ἐπάλξεις σου ἴασπιν καὶ τὰς πύλας σου λίθους κρυστάλλου καὶ τὸν περίβολόν σου λίθους ἐκλεκτοὺς

^54:13 καὶ πάντας τοὺς υἱούς σου διδακτοὺς θεου̃ καὶ ἐν πολλη̨̃ εἰρήνη̨ τὰ τέκνα σου

^54:14 καὶ ἐν δικαιοσύνη̨ οἰκοδομηθήση̨ ἀπέχου ἀπὸ ἀδίκου καὶ οὐ φοβηθήση̨ καὶ τρόμος οὐκ ἐγγιει̃ σοι

^54:15 ἰδοὺ προσήλυτοι προσελεύσονταί σοι δι' ἐμου̃ καὶ ἐπὶ σὲ καταφεύξονται

^54:16 ἰδοὺ ἐγὼ κτίζω σε οὐχ ὡς χαλκεὺς φυσω̃ν ἄνθρακας καὶ ἐκφέρων σκευ̃ος εἰς ἔργον ἐγὼ δὲ ἔκτισά σε οὐκ εἰς ἀπώλειαν φθει̃ραι

^54:17 πα̃ν σκευ̃ος φθαρτόν ἐπὶ σὲ οὐκ εὐοδώσω καὶ πα̃σα φωνὴ ἀναστήσεται ἐπὶ σὲ εἰς κρίσιν πάντας αὐτοὺς ἡττήσεις οἱ δὲ ἔνοχοί σου ἔσονται ἐν αὐτη̨̃ ἔστιν κληρονομία τοι̃ς θεραπεύουσιν κύριον καὶ ὑμει̃ς ἔσεσθέ μοι δίκαιοι λέγει κύριος

^55:1 οἱ διψω̃ντες πορεύεσθε ἐφ' ὕδωρ καὶ ὅσοι μὴ ἔχετε ἀργύριον βαδίσαντες ἀγοράσατε καὶ πίετε ἄνευ ἀργυρίου καὶ τιμη̃ς οἴνου καὶ στέαρ

^55:2 ἵνα τί τιμα̃σθε ἀργυρίου καὶ τὸν μόχθον ὑμω̃ν οὐκ εἰς πλησμονήν ἀκούσατέ μου καὶ φάγεσθε ἀγαθά καὶ ἐντρυφήσει ἐν ἀγαθοι̃ς ἡ ψυχὴ ὑμω̃ν

^55:3 προσέχετε τοι̃ς ὠτίοις ὑμω̃ν καὶ ἐπακολουθήσατε ται̃ς ὁδοι̃ς μου ἐπακούσατέ μου καὶ ζήσεται ἐν ἀγαθοι̃ς ἡ ψυχὴ ὑμω̃ν καὶ διαθήσομαι ὑμι̃ν διαθήκην αἰώνιον τὰ ὅσια Δαυιδ τὰ πιστά

^55:4 ἰδοὺ μαρτύριον ἐν ἔθνεσιν δέδωκα αὐτόν ἄρχοντα καὶ προστάσσοντα ἔθνεσιν

^55:5 ἔθνη ἃ οὐκ ἤ̨δεισάν σε ἐπικαλέσονταί σε καὶ λαοί οἳ οὐκ ἐπίστανταί σε ἐπὶ σὲ καταφεύξονται ἕνεκεν του̃ θεου̃ σου του̃ ἁγίου Ισραηλ ὅτι ἐδόξασέν σε

^55:6 ζητήσατε τὸν θεὸν καὶ ἐν τω̨̃ εὑρίσκειν αὐτὸν ἐπικαλέσασθε ἡνίκα δ' ἂν ἐγγίζη̨ ὑμι̃ν

^55:7 ἀπολιπέτω ὁ ἀσεβὴς τὰς ὁδοὺς αὐτου̃ καὶ ἀνὴρ ἄνομος τὰς βουλὰς αὐτου̃ καὶ ἐπιστραφήτω ἐπὶ κύριον καὶ ἐλεηθήσεται ὅτι ἐπὶ πολὺ ἀφήσει τὰς ἁμαρτίας ὑμω̃ν

^55:8 οὐ γάρ εἰσιν αἱ βουλαί μου ὥσπερ αἱ βουλαὶ ὑμω̃ν οὐδὲ ὥσπερ αἱ ὁδοὶ ὑμω̃ν αἱ ὁδοί μου λέγει κύριος

^55:9 ἀλλ' ὡς ἀπέχει ὁ οὐρανὸς ἀπὸ τη̃ς γη̃ς οὕτως ἀπέχει ἡ ὁδός μου ἀπὸ τω̃ν ὁδω̃ν ὑμω̃ν καὶ τὰ διανοήματα ὑμω̃ν ἀπὸ τη̃ς διανοίας μου

^55:10 ὡς γὰρ ἐὰν καταβη̨̃ ὑετὸς ἢ χιὼν ἐκ του̃ οὐρανου̃ καὶ οὐ μὴ ἀποστραφη̨̃ ἕως ἂν μεθύση̨ τὴν γη̃ν καὶ ἐκτέκη̨ καὶ ἐκβλαστήση̨ καὶ δω̨̃ σπέρμα τω̨̃ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρω̃σιν

^55:11 οὕτως ἔσται τὸ ῥη̃μά μου ὃ ἐὰν ἐξέλθη̨ ἐκ του̃ στόματός μου οὐ μὴ ἀποστραφη̨̃ ἕως ἂν συντελεσθη̨̃ ὅσα ἠθέλησα καὶ εὐοδώσω τὰς ὁδούς σου καὶ τὰ ἐντάλματά μου

^55:12 ἐν γὰρ εὐφροσύνη̨ ἐξελεύσεσθε καὶ ἐν χαρα̨̃ διδαχθήσεσθε τὰ γὰρ ὄρη καὶ οἱ βουνοὶ ἐξαλου̃νται προσδεχόμενοι ὑμα̃ς ἐν χαρα̨̃ καὶ πάντα τὰ ξύλα του̃ ἀγρου̃ ἐπικροτήσει τοι̃ς κλάδοις

^55:13 καὶ ἀντὶ τη̃ς στοιβη̃ς ἀναβήσεται κυπάρισσος ἀντὶ δὲ τη̃ς κονύζης ἀναβήσεται μυρσίνη καὶ ἔσται κύριος εἰς ὄνομα καὶ εἰς σημει̃ον αἰώνιον καὶ οὐκ ἐκλείψει

^56:1 τάδε λέγει κύριος φυλάσσεσθε κρίσιν ποιήσατε δικαιοσύνην ἤγγισεν γὰρ τὸ σωτήριόν μου παραγίνεσθαι καὶ τὸ ἔλεός μου ἀποκαλυφθη̃ναι

^56:2 μακάριος ἀνὴρ ὁ ποιω̃ν ταυ̃τα καὶ ἄνθρωπος ὁ ἀντεχόμενος αὐτω̃ν καὶ φυλάσσων τὰ σάββατα μὴ βεβηλου̃ν καὶ διατηρω̃ν τὰς χει̃ρας αὐτου̃ μὴ ποιει̃ν ἀδίκημα

^56:3 μὴ λεγέτω ὁ ἀλλογενὴς ὁ προσκείμενος πρὸς κύριον ἀφοριει̃ με ἄρα κύριος ἀπὸ του̃ λαου̃ αὐτου̃ καὶ μὴ λεγέτω ὁ εὐνου̃χος ὅτι ἐγώ εἰμι ξύλον ξηρόν

^56:4 τάδε λέγει κύριος τοι̃ς εὐνούχοις ὅσοι ἂν φυλάξωνται τὰ σάββατά μου καὶ ἐκλέξωνται ἃ ἐγὼ θέλω καὶ ἀντέχωνται τη̃ς διαθήκης μου

^56:5 δώσω αὐτοι̃ς ἐν τω̨̃ οἴκω̨ μου καὶ ἐν τω̨̃ τείχει μου τόπον ὀνομαστὸν κρείττω υἱω̃ν καὶ θυγατέρων ὄνομα αἰώνιον δώσω αὐτοι̃ς καὶ οὐκ ἐκλείψει

^56:6 καὶ τοι̃ς ἀλλογενέσι τοι̃ς προσκειμένοις κυρίω̨ δουλεύειν αὐτω̨̃ καὶ ἀγαπα̃ν τὸ ὄνομα κυρίου του̃ εἰ̃ναι αὐτω̨̃ εἰς δούλους καὶ δούλας καὶ πάντας τοὺς φυλασσομένους τὰ σάββατά μου μὴ βεβηλου̃ν καὶ ἀντεχομένους τη̃ς διαθήκης μου

^56:7 εἰσάξω αὐτοὺς εἰς τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου καὶ εὐφρανω̃ αὐτοὺς ἐν τω̨̃ οἴκω̨ τη̃ς προσευχη̃ς μου τὰ ὁλοκαυτώματα αὐτω̃ν καὶ αἱ θυσίαι αὐτω̃ν ἔσονται δεκταὶ ἐπὶ του̃ θυσιαστηρίου μου ὁ γὰρ οἰ̃κός μου οἰ̃κος προσευχη̃ς κληθήσεται πα̃σιν τοι̃ς ἔθνεσιν

^56:8 εἰ̃πεν κύριος ὁ συνάγων τοὺς διεσπαρμένους Ισραηλ ὅτι συνάξω ἐπ' αὐτὸν συναγωγήν

^56:9 πάντα τὰ θηρία τὰ ἄγρια δευ̃τε φάγετε πάντα τὰ θηρία του̃ δρυμου̃

^56:10 ἴδετε ὅτι πάντες ἐκτετύφλωνται οὐκ ἔγνωσαν φρονη̃σαι πάντες κύνες ἐνεοί οὐ δυνήσονται ὑλακτει̃ν ἐνυπνιαζόμενοι κοίτην φιλου̃ντες νυστάξαι

^56:11 καὶ οἱ κύνες ἀναιδει̃ς τη̨̃ ψυχη̨̃ οὐκ εἰδότες πλησμονήν καί εἰσιν πονηροὶ οὐκ εἰδότες σύνεσιν πάντες ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτω̃ν ἐξηκολούθησαν ἕκαστος κατὰ τὸ ἑαυτου̃

^57:1 ἴδετε ὡς ὁ δίκαιος ἀπώλετο καὶ οὐδεὶς ἐκδέχεται τη̨̃ καρδία̨ καὶ ἄνδρες δίκαιοι αἴρονται καὶ οὐδεὶς κατανοει̃ ἀπὸ γὰρ προσώπου ἀδικίας ἠ̃ρται ὁ δίκαιος

^57:2 ἔσται ἐν εἰρήνη̨ ἡ ταφὴ αὐτου̃ ἠ̃ρται ἐκ του̃ μέσου

^57:3 ὑμει̃ς δὲ προσαγάγετε ὡ̃δε υἱοὶ ἄνομοι σπέρμα μοιχω̃ν καὶ πόρνης

^57:4 ἐν τίνι ἐνετρυφήσατε καὶ ἐπὶ τίνα ἠνοίξατε τὸ στόμα ὑμω̃ν καὶ ἐπὶ τίνα ἐχαλάσατε τὴν γλω̃σσαν ὑμω̃ν οὐχ ὑμει̃ς ἐστε τέκνα ἀπωλείας σπέρμα ἄνομον

^57:5 οἱ παρακαλου̃ντες ἐπὶ τὰ εἴδωλα ὑπὸ δένδρα δασέα σφάζοντες τὰ τέκνα αὐτω̃ν ἐν ται̃ς φάραγξιν ἀνὰ μέσον τω̃ν πετρω̃ν

^57:6 ἐκείνη σου ἡ μερίς οὑ̃τός σου ὁ κλη̃ρος κἀκείνοις ἐξέχεας σπονδὰς κἀκείνοις ἀνήνεγκας θυσίας ἐπὶ τούτοις οὐ̃ν οὐκ ὀργισθήσομαι

^57:7 ἐπ' ὄρος ὑψηλὸν καὶ μετέωρον ἐκει̃ σου ἡ κοίτη κἀκει̃ ἀνεβίβασας θυσίας

^57:8 καὶ ὀπίσω τω̃ν σταθμω̃ν τη̃ς θύρας σου ἔθηκας μνημόσυνά σου ὤ̨ου ὅτι ἐὰν ἀπ' ἐμου̃ ἀποστη̨̃ς πλει̃όν τι ἕξεις ἠγάπησας τοὺς κοιμωμένους μετὰ σου̃

^57:9 καὶ ἐπλήθυνας τὴν πορνείαν σου μετ' αὐτω̃ν καὶ πολλοὺς ἐποίησας τοὺς μακρὰν ἀπὸ σου̃ καὶ ἀπέστειλας πρέσβεις ὑπὲρ τὰ ὅριά σου καὶ ἀπέστρεψας καὶ ἐταπεινώθης ἕως ἅ̨δου

^57:10 ται̃ς πολυοδίαις σου ἐκοπίασας καὶ οὐκ εἰ̃πας παύσομαι ἐνισχύουσα ὅτι ἔπραξας ταυ̃τα διὰ του̃το οὐ κατεδεήθης μου

^57:11 σύ τίνα εὐλαβηθει̃σα ἐφοβήθης καὶ ἐψεύσω με καὶ οὐκ ἐμνήσθης μου οὐδὲ ἔλαβές με εἰς τὴν διάνοιαν οὐδὲ εἰς τὴν καρδίαν σου κἀγώ σε ἰδὼν παρορω̃ καὶ ἐμὲ οὐκ ἐφοβήθης

^57:12 κἀγὼ ἀπαγγελω̃ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ τὰ κακά σου ἃ οὐκ ὠφελήσουσίν σε

^57:13 ὅταν ἀναβοήση̨ς ἐξελέσθωσάν σε ἐν τη̨̃ θλίψει σου τούτους γὰρ πάντας ἄνεμος λήμψεται καὶ ἀποίσει καταιγίς οἱ δὲ ἀντεχόμενοί μου κτήσονται γη̃ν καὶ κληρονομήσουσιν τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου

^57:14 καὶ ἐρου̃σιν καθαρίσατε ἀπὸ προσώπου αὐτου̃ ὁδοὺς καὶ ἄρατε σκω̃λα ἀπὸ τη̃ς ὁδου̃ του̃ λαου̃ μου

^57:15 τάδε λέγει κύριος ὁ ὕψιστος ὁ ἐν ὑψηλοι̃ς κατοικω̃ν τὸν αἰω̃να ἅγιος ἐν ἁγίοις ὄνομα αὐτω̨̃ κύριος ὕψιστος ἐν ἁγίοις ἀναπαυόμενος καὶ ὀλιγοψύχοις διδοὺς μακροθυμίαν καὶ διδοὺς ζωὴν τοι̃ς συντετριμμένοις τὴν καρδίαν

^57:16 οὐκ εἰς τὸν αἰω̃να ἐκδικήσω ὑμα̃ς οὐδὲ διὰ παντὸς ὀργισθήσομαι ὑμι̃ν πνευ̃μα γὰρ παρ' ἐμου̃ ἐξελεύσεται καὶ πνοὴν πα̃σαν ἐγὼ ἐποίησα

^57:17 δι' ἁμαρτίαν βραχύ τι ἐλύπησα αὐτὸν καὶ ἐπάταξα αὐτὸν καὶ ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπ' αὐτου̃ καὶ ἐλυπήθη καὶ ἐπορεύθη στυγνὸς ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτου̃

^57:18 τὰς ὁδοὺς αὐτου̃ ἑώρακα καὶ ἰασάμην αὐτὸν καὶ παρεκάλεσα αὐτὸν καὶ ἔδωκα αὐτω̨̃ παράκλησιν ἀληθινήν

^57:19 εἰρήνην ἐπ' εἰρήνην τοι̃ς μακρὰν καὶ τοι̃ς ἐγγὺς οὐ̃σιν καὶ εἰ̃πεν κύριος ἰάσομαι αὐτούς

^57:20 οἱ δὲ ἄδικοι οὕτως κλυδωνισθήσονται καὶ ἀναπαύσασθαι οὐ δυνήσονται

^57:21 οὐκ ἔστιν χαίρειν τοι̃ς ἀσεβέσιν εἰ̃πεν κύριος ὁ θεός

^58:1 ἀναβόησον ἐν ἰσχύι καὶ μὴ φείση̨ ὡς σάλπιγγα ὕψωσον τὴν φωνήν σου καὶ ἀνάγγειλον τω̨̃ λαω̨̃ μου τὰ ἁμαρτήματα αὐτω̃ν καὶ τω̨̃ οἴκω̨ Ιακωβ τὰς ἀνομίας αὐτω̃ν

^58:2 ἐμὲ ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ζητου̃σιν καὶ γνω̃ναί μου τὰς ὁδοὺς ἐπιθυμου̃σιν ὡς λαὸς δικαιοσύνην πεποιηκὼς καὶ κρίσιν θεου̃ αὐτου̃ μὴ ἐγκαταλελοιπὼς αἰτου̃σίν με νυ̃ν κρίσιν δικαίαν καὶ ἐγγίζειν θεω̨̃ ἐπιθυμου̃σιν

^58:3 λέγοντες τί ὅτι ἐνηστεύσαμεν καὶ οὐκ εἰ̃δες ἐταπεινώσαμεν τὰς ψυχὰς ἡμω̃ν καὶ οὐκ ἔγνως ἐν γὰρ ται̃ς ἡμέραις τω̃ν νηστειω̃ν ὑμω̃ν εὑρίσκετε τὰ θελήματα ὑμω̃ν καὶ πάντας τοὺς ὑποχειρίους ὑμω̃ν ὑπονύσσετε

^58:4 εἰ εἰς κρίσεις καὶ μάχας νηστεύετε καὶ τύπτετε πυγμαι̃ς ταπεινόν ἵνα τί μοι νηστεύετε ὡς σήμερον ἀκουσθη̃ναι ἐν κραυγη̨̃ τὴν φωνὴν ὑμω̃ν

^58:5 οὐ ταύτην τὴν νηστείαν ἐξελεξάμην καὶ ἡμέραν ταπεινου̃ν ἄνθρωπον τὴν ψυχὴν αὐτου̃ οὐδ' ἂν κάμψη̨ς ὡς κρίκον τὸν τράχηλόν σου καὶ σάκκον καὶ σποδὸν ὑποστρώση̨ οὐδ' οὕτως καλέσετε νηστείαν δεκτήν

^58:6 οὐχὶ τοιαύτην νηστείαν ἐγὼ ἐξελεξάμην λέγει κύριος ἀλλὰ λυ̃ε πάντα σύνδεσμον ἀδικίας διάλυε στραγγαλιὰς βιαίων συναλλαγμάτων ἀπόστελλε τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει καὶ πα̃σαν συγγραφὴν ἄδικον διάσπα

^58:7 διάθρυπτε πεινω̃ντι τὸν ἄρτον σου καὶ πτωχοὺς ἀστέγους εἴσαγε εἰς τὸν οἰ̃κόν σου ἐὰν ἴδη̨ς γυμνόν περίβαλε καὶ ἀπὸ τω̃ν οἰκείων του̃ σπέρματός σου οὐχ ὑπερόψη̨

^58:8 τότε ῥαγήσεται πρόιμον τὸ φω̃ς σου καὶ τὰ ἰάματά σου ταχὺ ἀνατελει̃ καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν σου ἡ δικαιοσύνη σου καὶ ἡ δόξα του̃ θεου̃ περιστελει̃ σε

^58:9 τότε βοήση̨ καὶ ὁ θεὸς εἰσακούσεταί σου ἔτι λαλου̃ντός σου ἐρει̃ ἰδοὺ πάρειμι ἐὰν ἀφέλη̨ς ἀπὸ σου̃ σύνδεσμον καὶ χειροτονίαν καὶ ῥη̃μα γογγυσμου̃

^58:10 καὶ δω̨̃ς πεινω̃ντι τὸν ἄρτον ἐκ ψυχη̃ς σου καὶ ψυχὴν τεταπεινωμένην ἐμπλήση̨ς τότε ἀνατελει̃ ἐν τω̨̃ σκότει τὸ φω̃ς σου καὶ τὸ σκότος σου ὡς μεσημβρία

^58:11 καὶ ἔσται ὁ θεός σου μετὰ σου̃ διὰ παντός καὶ ἐμπλησθήση̨ καθάπερ ἐπιθυμει̃ ἡ ψυχή σου καὶ τὰ ὀστα̃ σου πιανθήσεται καὶ ἔση̨ ὡς κη̃πος μεθύων καὶ ὡς πηγὴ ἣν μὴ ἐξέλιπεν ὕδωρ καὶ τὰ ὀστα̃ σου ὡς βοτάνη ἀνατελει̃ καὶ πιανθήσεται καὶ κληρονομήσουσι γενεὰς γενεω̃ν

^58:12 καὶ οἰκοδομηθήσονταί σου αἱ ἔρημοι αἰώνιοι καὶ ἔσται σου τὰ θεμέλια αἰώνια γενεω̃ν γενεαι̃ς καὶ κληθήση̨ οἰκοδόμος φραγμω̃ν καὶ τοὺς τρίβους τοὺς ἀνὰ μέσον παύσεις

^58:13 ἐὰν ἀποστρέψη̨ς τὸν πόδα σου ἀπὸ τω̃ν σαββάτων του̃ μὴ ποιει̃ν τὰ θελήματά σου ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ τη̨̃ ἁγία̨ καὶ καλέσεις τὰ σάββατα τρυφερά ἅγια τω̨̃ θεω̨̃ σου οὐκ ἀρει̃ς τὸν πόδα σου ἐπ' ἔργω̨ οὐδὲ λαλήσεις λόγον ἐν ὀργη̨̃ ἐκ του̃ στόματός σου

^58:14 καὶ ἔση̨ πεποιθὼς ἐπὶ κύριον καὶ ἀναβιβάσει σε ἐπὶ τὰ ἀγαθὰ τη̃ς γη̃ς καὶ ψωμιει̃ σε τὴν κληρονομίαν Ιακωβ του̃ πατρός σου τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν ταυ̃τα

^59:1 μὴ οὐκ ἰσχύει ἡ χεὶρ κυρίου του̃ σω̃σαι ἢ ἐβάρυνεν τὸ οὐ̃ς αὐτου̃ του̃ μὴ εἰσακου̃σαι

^59:2 ἀλλὰ τὰ ἁμαρτήματα ὑμω̃ν διιστω̃σιν ἀνὰ μέσον ὑμω̃ν καὶ του̃ θεου̃ καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας ὑμω̃ν ἀπέστρεψεν τὸ πρόσωπον αὐτου̃ ἀφ' ὑμω̃ν του̃ μὴ ἐλεη̃σαι

^59:3 αἱ γὰρ χει̃ρες ὑμω̃ν μεμολυμμέναι αἵματι καὶ οἱ δάκτυλοι ὑμω̃ν ἐν ἁμαρτίαις τὰ δὲ χείλη ὑμω̃ν ἐλάλησεν ἀνομίαν καὶ ἡ γλω̃σσα ὑμω̃ν ἀδικίαν μελετα̨̃

^59:4 οὐδεὶς λαλει̃ δίκαια οὐδὲ ἔστιν κρίσις ἀληθινή πεποίθασιν ἐπὶ ματαίοις καὶ λαλου̃σιν κενά ὅτι κύουσιν πόνον καὶ τίκτουσιν ἀνομίαν

^59:5 ὠ̨ὰ ἀσπίδων ἔρρηξαν καὶ ἱστὸν ἀράχνης ὑφαίνουσιν καὶ ὁ μέλλων τω̃ν ὠ̨ω̃ν αὐτω̃ν φαγει̃ν συντρίψας οὔριον εὑ̃ρεν καὶ ἐν αὐτω̨̃ βασιλίσκος

^59:6 ὁ ἱστὸς αὐτω̃ν οὐκ ἔσται εἰς ἱμάτιον οὐδὲ μὴ περιβάλωνται ἀπὸ τω̃ν ἔργων αὐτω̃ν τὰ γὰρ ἔργα αὐτω̃ν ἔργα ἀνομίας

^59:7 οἱ δὲ πόδες αὐτω̃ν ἐπὶ πονηρίαν τρέχουσιν ταχινοὶ ἐκχέαι αἱ̃μα καὶ οἱ διαλογισμοὶ αὐτω̃ν διαλογισμοὶ ἀφρόνων σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτω̃ν

^59:8 καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ οἴδασιν καὶ οὐκ ἔστιν κρίσις ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτω̃ν αἱ γὰρ τρίβοι αὐτω̃ν διεστραμμέναι ἃς διοδεύουσιν καὶ οὐκ οἴδασιν εἰρήνην

^59:9 διὰ του̃το ἀπέστη ἡ κρίσις ἀπ' αὐτω̃ν καὶ οὐ μὴ καταλάβη̨ αὐτοὺς δικαιοσύνη ὑπομεινάντων αὐτω̃ν φω̃ς ἐγένετο αὐτοι̃ς σκότος μείναντες αὐγὴν ἐν ἀωρία̨ περιεπάτησαν

^59:10 ψηλαφήσουσιν ὡς τυφλοὶ τοι̃χον καὶ ὡς οὐχ ὑπαρχόντων ὀφθαλμω̃ν ψηλαφήσουσιν καὶ πεσου̃νται ἐν μεσημβρία̨ ὡς ἐν μεσονυκτίω̨ ὡς ἀποθνή̨σκοντες στενάξουσιν

^59:11 ὡς ἄρκος καὶ ὡς περιστερὰ ἅμα πορεύσονται ἀνεμείναμεν κρίσιν καὶ οὐκ ἔστιν σωτηρία μακρὰν ἀφέστηκεν ἀφ' ἡμω̃ν

^59:12 πολλὴ γὰρ ἡμω̃ν ἡ ἀνομία ἐναντίον σου καὶ αἱ ἁμαρτίαι ἡμω̃ν ἀντέστησαν ἡμι̃ν αἱ γὰρ ἀνομίαι ἡμω̃ν ἐν ἡμι̃ν καὶ τὰ ἀδικήματα ἡμω̃ν ἔγνωμεν

^59:13 ἠσεβήσαμεν καὶ ἐψευσάμεθα καὶ ἀπέστημεν ἀπὸ ὄπισθεν του̃ θεου̃ ἡμω̃ν ἐλαλήσαμεν ἄδικα καὶ ἠπειθήσαμεν ἐκύομεν καὶ ἐμελετήσαμεν ἀπὸ καρδίας ἡμω̃ν λόγους ἀδίκους

^59:14 καὶ ἀπεστήσαμεν ὀπίσω τὴν κρίσιν καὶ ἡ δικαιοσύνη μακρὰν ἀφέστηκεν ὅτι καταναλώθη ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτω̃ν ἡ ἀλήθεια καὶ δι' εὐθείας οὐκ ἠδύναντο διελθει̃ν

^59:15 καὶ ἡ ἀλήθεια ἠ̃ρται καὶ μετέστησαν τὴν διάνοιαν του̃ συνιέναι καὶ εἰ̃δεν κύριος καὶ οὐκ ἤρεσεν αὐτω̨̃ ὅτι οὐκ ἠ̃ν κρίσις

^59:16 καὶ εἰ̃δεν καὶ οὐκ ἠ̃ν ἀνήρ καὶ κατενόησεν καὶ οὐκ ἠ̃ν ὁ ἀντιλημψόμενος καὶ ἠμύνατο αὐτοὺς τω̨̃ βραχίονι αὐτου̃ καὶ τη̨̃ ἐλεημοσύνη̨ ἐστηρίσατο

^59:17 καὶ ἐνεδύσατο δικαιοσύνην ὡς θώρακα καὶ περιέθετο περικεφαλαίαν σωτηρίου ἐπὶ τη̃ς κεφαλη̃ς καὶ περιεβάλετο ἱμάτιον ἐκδικήσεως καὶ τὸ περιβόλαιον

^59:18 ὡς ἀνταποδώσων ἀνταπόδοσιν ὄνειδος τοι̃ς ὑπεναντίοις

^59:19 καὶ φοβηθήσονται οἱ ἀπὸ δυσμω̃ν τὸ ὄνομα κυρίου καὶ οἱ ἀπ' ἀνατολω̃ν ἡλίου τὸ ὄνομα τὸ ἔνδοξον ἥξει γὰρ ὡς ποταμὸς βίαιος ἡ ὀργὴ παρὰ κυρίου ἥξει μετὰ θυμου̃

^59:20 καὶ ἥξει ἕνεκεν Σιων ὁ ῥυόμενος καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ιακωβ

^59:21 καὶ αὕτη αὐτοι̃ς ἡ παρ' ἐμου̃ διαθήκη εἰ̃πεν κύριος τὸ πνευ̃μα τὸ ἐμόν ὅ ἐστιν ἐπὶ σοί καὶ τὰ ῥήματα ἃ ἔδωκα εἰς τὸ στόμα σου οὐ μὴ ἐκλίπη̨ ἐκ του̃ στόματός σου καὶ ἐκ του̃ στόματος του̃ σπέρματός σου εἰ̃πεν γὰρ κύριος ἀπὸ του̃ νυ̃ν καὶ εἰς τὸν αἰω̃να

^60:1 φωτίζου φωτίζου Ιερουσαλημ ἥκει γάρ σου τὸ φω̃ς καὶ ἡ δόξα κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνατέταλκεν

^60:2 ἰδοὺ σκότος καὶ γνόφος καλύψει γη̃ν ἐπ' ἔθνη ἐπὶ δὲ σὲ φανήσεται κύριος καὶ ἡ δόξα αὐτου̃ ἐπὶ σὲ ὀφθήσεται

^60:3 καὶ πορεύσονται βασιλει̃ς τω̨̃ φωτί σου καὶ ἔθνη τη̨̃ λαμπρότητί σου

^60:4 ἀ̃ρον κύκλω̨ τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἰδὲ συνηγμένα τὰ τέκνα σου ἰδοὺ ἥκασιν πάντες οἱ υἱοί σου μακρόθεν καὶ αἱ θυγατέρες σου ἐπ' ὤμων ἀρθήσονται

^60:5 τότε ὄψη̨ καὶ φοβηθήση̨ καὶ ἐκστήση̨ τη̨̃ καρδία̨ ὅτι μεταβαλει̃ εἰς σὲ πλου̃τος θαλάσσης καὶ ἐθνω̃ν καὶ λαω̃ν καὶ ἥξουσίν σοι

^60:6 ἀγέλαι καμήλων καὶ καλύψουσίν σε κάμηλοι Μαδιαμ καὶ Γαιφα πάντες ἐκ Σαβα ἥξουσιν φέροντες χρυσίον καὶ λίβανον οἴσουσιν καὶ τὸ σωτήριον κυρίου εὐαγγελιου̃νται

^60:7 καὶ πάντα τὰ πρόβατα Κηδαρ συναχθήσονταί σοι καὶ κριοὶ Ναβαιωθ ἥξουσίν σοι καὶ ἀνενεχθήσεται δεκτὰ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν μου καὶ ὁ οἰ̃κος τη̃ς προσευχη̃ς μου δοξασθήσεται

^60:8 τίνες οἵδε ὡς νεφέλαι πέτανται καὶ ὡς περιστεραὶ σὺν νεοσσοι̃ς

^60:9 ἐμὲ νη̃σοι ὑπέμειναν καὶ πλοι̃α Θαρσις ἐν πρώτοις ἀγαγει̃ν τὰ τέκνα σου μακρόθεν καὶ τὸν ἄργυρον καὶ τὸν χρυσὸν μετ' αὐτω̃ν διὰ τὸ ὄνομα κυρίου τὸ ἅγιον καὶ διὰ τὸ τὸν ἅγιον του̃ Ισραηλ ἔνδοξον εἰ̃ναι

^60:10 καὶ οἰκοδομήσουσιν ἀλλογενει̃ς τὰ τείχη σου καὶ οἱ βασιλει̃ς αὐτω̃ν παραστήσονταί σοι διὰ γὰρ ὀργήν μου ἐπάταξά σε καὶ διὰ ἔλεον ἠγάπησά σε

^60:11 καὶ ἀνοιχθήσονται αἱ πύλαι σου διὰ παντός ἡμέρας καὶ νυκτὸς οὐ κλεισθήσονται εἰσαγαγει̃ν πρὸς σὲ δύναμιν ἐθνω̃ν καὶ βασιλει̃ς ἀγομένους

^60:12 τὰ γὰρ ἔθνη καὶ οἱ βασιλει̃ς οἵτινες οὐ δουλεύσουσίν σοι ἀπολου̃νται καὶ τὰ ἔθνη ἐρημία̨ ἐρημωθήσονται

^60:13 καὶ ἡ δόξα του̃ Λιβάνου πρὸς σὲ ἥξει ἐν κυπαρίσσω̨ καὶ πεύκη̨ καὶ κέδρω̨ ἅμα δοξάσαι τὸν τόπον τὸν ἅγιόν μου

^60:14 καὶ πορεύσονται πρὸς σὲ δεδοικότες υἱοὶ ταπεινωσάντων σε καὶ παροξυνάντων σε καὶ κληθήση̨ πόλις κυρίου Σιων ἁγίου Ισραηλ

^60:15 διὰ τὸ γεγενη̃σθαί σε ἐγκαταλελειμμένην καὶ μεμισημένην καὶ οὐκ ἠ̃ν ὁ βοηθω̃ν καὶ θήσω σε ἀγαλλίαμα αἰώνιον εὐφροσύνην γενεω̃ν γενεαι̃ς

^60:16 καὶ θηλάσεις γάλα ἐθνω̃ν καὶ πλου̃τον βασιλέων φάγεσαι καὶ γνώση̨ ὅτι ἐγὼ κύριος ὁ σώ̨ζων σε καὶ ἐξαιρούμενός σε θεὸς Ισραηλ

^60:17 καὶ ἀντὶ χαλκου̃ οἴσω σοι χρυσίον ἀντὶ δὲ σιδήρου οἴσω σοι ἀργύριον ἀντὶ δὲ ξύλων οἴσω σοι χαλκόν ἀντὶ δὲ λίθων σίδηρον καὶ δώσω τοὺς ἄρχοντάς σου ἐν εἰρήνη̨ καὶ τοὺς ἐπισκόπους σου ἐν δικαιοσύνη̨

^60:18 καὶ οὐκ ἀκουσθήσεται ἔτι ἀδικία ἐν τη̨̃ γη̨̃ σου οὐδὲ σύντριμμα οὐδὲ ταλαιπωρία ἐν τοι̃ς ὁρίοις σου ἀλλὰ κληθήσεται σωτήριον τὰ τείχη σου καὶ αἱ πύλαι σου γλύμμα

^60:19 καὶ οὐκ ἔσται σοι ὁ ἥλιος εἰς φω̃ς ἡμέρας οὐδὲ ἀνατολὴ σελήνης φωτιει̃ σοι τὴν νύκτα ἀλλ' ἔσται σοι κύριος φω̃ς αἰώνιον καὶ ὁ θεὸς δόξα σου

^60:20 οὐ γὰρ δύσεται ὁ ἥλιός σοι καὶ ἡ σελήνη σοι οὐκ ἐκλείψει ἔσται γὰρ κύριός σοι φω̃ς αἰώνιον καὶ ἀναπληρωθήσονται αἱ ἡμέραι του̃ πένθους σου

^60:21 καὶ ὁ λαός σου πα̃ς δίκαιος καὶ δι' αἰω̃νος κληρονομήσουσιν τὴν γη̃ν φυλάσσων τὸ φύτευμα ἔργα χειρω̃ν αὐτου̃ εἰς δόξαν

^60:22 ὁ ὀλιγοστὸς ἔσται εἰς χιλιάδας καὶ ὁ ἐλάχιστος εἰς ἔθνος μέγα ἐγὼ κύριος κατὰ καιρὸν συνάξω αὐτούς

^61:1 πνευ̃μα κυρίου ἐπ' ἐμέ οὑ̃ εἵνεκεν ἔχρισέν με εὐαγγελίσασθαι πτωχοι̃ς ἀπέσταλκέν με ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τη̨̃ καρδία̨ κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοι̃ς ἀνάβλεψιν

^61:2 καλέσαι ἐνιαυτὸν κυρίου δεκτὸν καὶ ἡμέραν ἀνταποδόσεως παρακαλέσαι πάντας τοὺς πενθου̃ντας

^61:3 δοθη̃ναι τοι̃ς πενθου̃σιν Σιων δόξαν ἀντὶ σποδου̃ ἄλειμμα εὐφροσύνης τοι̃ς πενθου̃σιν καταστολὴν δόξης ἀντὶ πνεύματος ἀκηδίας καὶ κληθήσονται γενεαὶ δικαιοσύνης φύτευμα κυρίου εἰς δόξαν

^61:4 καὶ οἰκοδομήσουσιν ἐρήμους αἰωνίας ἐξηρημωμένας πρότερον ἐξαναστήσουσιν καὶ καινιου̃σιν πόλεις ἐρήμους ἐξηρημωμένας εἰς γενεάς

^61:5 καὶ ἥξουσιν ἀλλογενει̃ς ποιμαίνοντες τὰ πρόβατά σου καὶ ἀλλόφυλοι ἀροτη̃ρες καὶ ἀμπελουργοί

^61:6 ὑμει̃ς δὲ ἱερει̃ς κυρίου κληθήσεσθε λειτουργοὶ θεου̃ ἰσχὺν ἐθνω̃ν κατέδεσθε καὶ ἐν τω̨̃ πλούτω̨ αὐτω̃ν θαυμασθήσεσθε

^61:7 οὕτως ἐκ δευτέρας κληρονομήσουσιν τὴν γη̃ν καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος ὑπὲρ κεφαλη̃ς αὐτω̃ν

^61:8 ἐγὼ γάρ εἰμι κύριος ὁ ἀγαπω̃ν δικαιοσύνην καὶ μισω̃ν ἁρπάγματα ἐξ ἀδικίας καὶ δώσω τὸν μόχθον αὐτω̃ν δικαίοις καὶ διαθήκην αἰώνιον διαθήσομαι αὐτοι̃ς

^61:9 καὶ γνωσθήσεται ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν τὸ σπέρμα αὐτω̃ν καὶ τὰ ἔκγονα αὐτω̃ν πα̃ς ὁ ὁρω̃ν αὐτοὺς ἐπιγνώσεται αὐτούς ὅτι οὑ̃τοί εἰσιν σπέρμα ηὐλογημένον ὑπὸ θεου̃

^61:10 καὶ εὐφροσύνη̨ εὐφρανθήσονται ἐπὶ κύριον ἀγαλλιάσθω ἡ ψυχή μου ἐπὶ τω̨̃ κυρίω̨ ἐνέδυσεν γάρ με ἱμάτιον σωτηρίου καὶ χιτω̃να εὐφροσύνης ὡς νυμφίω̨ περιέθηκέν μοι μίτραν καὶ ὡς νύμφην κατεκόσμησέν με κόσμω̨

^61:11 καὶ ὡς γη̃ν αὔξουσαν τὸ ἄνθος αὐτη̃ς καὶ ὡς κη̃πος τὰ σπέρματα αὐτου̃ οὕτως ἀνατελει̃ κύριος δικαιοσύνην καὶ ἀγαλλίαμα ἐναντίον πάντων τω̃ν ἐθνω̃ν

^62:1 διὰ Σιων οὐ σιωπήσομαι καὶ διὰ Ιερουσαλημ οὐκ ἀνήσω ἕως ἂν ἐξέλθη̨ ὡς φω̃ς ἡ δικαιοσύνη μου τὸ δὲ σωτήριόν μου ὡς λαμπὰς καυθήσεται

^62:2 καὶ ὄψονται ἔθνη τὴν δικαιοσύνην σου καὶ βασιλει̃ς τὴν δόξαν σου καὶ καλέσει σε τὸ ὄνομά σου τὸ καινόν ὃ ὁ κύριος ὀνομάσει αὐτό

^62:3 καὶ ἔση̨ στέφανος κάλλους ἐν χειρὶ κυρίου καὶ διάδημα βασιλείας ἐν χειρὶ θεου̃ σου

^62:4 καὶ οὐκέτι κληθήση̨ καταλελειμμένη καὶ ἡ γη̃ σου οὐ κληθήσεται ἔρημος σοὶ γὰρ κληθήσεται θέλημα ἐμόν καὶ τη̨̃ γη̨̃ σου οἰκουμένη

^62:5 καὶ ὡς συνοικω̃ν νεανίσκος παρθένω̨ οὕτως κατοικήσουσιν οἱ υἱοί σου μετὰ σου̃ καὶ ἔσται ὃν τρόπον εὐφρανθήσεται νυμφίος ἐπὶ νύμφη̨ οὕτως εὐφρανθήσεται κύριος ἐπὶ σοί

^62:6 καὶ ἐπὶ τω̃ν τειχέων σου Ιερουσαλημ κατέστησα φύλακας ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλην τὴν νύκτα οἳ διὰ τέλους οὐ σιωπήσονται μιμνη̨σκόμενοι κυρίου

^62:7 οὐκ ἔστιν γὰρ ὑμι̃ν ὅμοιος ἐὰν διορθώση̨ καὶ ποιήση̨ Ιερουσαλημ ἀγαυρίαμα ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^62:8 ὤμοσεν κύριος κατὰ τη̃ς δεξια̃ς αὐτου̃ καὶ κατὰ τη̃ς ἰσχύος του̃ βραχίονος αὐτου̃ εἰ ἔτι δώσω τὸν σι̃τόν σου καὶ τὰ βρώματά σου τοι̃ς ἐχθροι̃ς σου καὶ εἰ ἔτι πίονται υἱοὶ ἀλλότριοι τὸν οἰ̃νόν σου ἐφ' ὡ̨̃ ἐμόχθησας

^62:9 ἀλλ' ἢ οἱ συνάγοντες φάγονται αὐτὰ καὶ αἰνέσουσιν κύριον καὶ οἱ συνάγοντες πίονται αὐτὰ ἐν ται̃ς ἐπαύλεσιν ται̃ς ἁγίαις μου

^62:10 πορεύεσθε διὰ τω̃ν πυλω̃ν μου καὶ ὁδοποιήσατε τω̨̃ λαω̨̃ μου καὶ τοὺς λίθους τοὺς ἐκ τη̃ς ὁδου̃ διαρρίψατε ἐξάρατε σύσσημον εἰς τὰ ἔθνη

^62:11 ἰδοὺ γὰρ κύριος ἐποίησεν ἀκουστὸν ἕως ἐσχάτου τη̃ς γη̃ς εἴπατε τη̨̃ θυγατρὶ Σιων ἰδού σοι ὁ σωτὴρ παραγίνεται ἔχων τὸν ἑαυτου̃ μισθὸν καὶ τὸ ἔργον πρὸ προσώπου αὐτου̃

^62:12 καὶ καλέσει αὐτὸν λαὸν ἅγιον λελυτρωμένον ὑπὸ κυρίου σὺ δὲ κληθήση̨ ἐπιζητουμένη πόλις καὶ οὐκ ἐγκαταλελειμμένη

^63:1 τίς οὑ̃τος ὁ παραγινόμενος ἐξ Εδωμ ἐρύθημα ἱματίων ἐκ Βοσορ οὕτως ὡραι̃ος ἐν στολη̨̃ βία̨ μετὰ ἰσχύος ἐγὼ διαλέγομαι δικαιοσύνην καὶ κρίσιν σωτηρίου

^63:2 διὰ τί σου ἐρυθρὰ τὰ ἱμάτια καὶ τὰ ἐνδύματά σου ὡς ἀπὸ πατητου̃ ληνου̃

^63:3 πλήρης καταπεπατημένης καὶ τω̃ν ἐθνω̃ν οὐκ ἔστιν ἀνὴρ μετ' ἐμου̃ καὶ κατεπάτησα αὐτοὺς ἐν θυμω̨̃ καὶ κατέθλασα αὐτοὺς ὡς γη̃ν καὶ κατήγαγον τὸ αἱ̃μα αὐτω̃ν εἰς γη̃ν

^63:4 ἡμέρα γὰρ ἀνταποδόσεως ἐπη̃λθεν αὐτοι̃ς καὶ ἐνιαυτὸς λυτρώσεως πάρεστιν

^63:5 καὶ ἐπέβλεψα καὶ οὐδεὶς βοηθός καὶ προσενόησα καὶ οὐθεὶς ἀντελαμβάνετο καὶ ἐρρύσατο αὐτοὺς ὁ βραχίων μου καὶ ὁ θυμός μου ἐπέστη

^63:6 καὶ κατεπάτησα αὐτοὺς τη̨̃ ὀργη̨̃ μου καὶ κατήγαγον τὸ αἱ̃μα αὐτω̃ν εἰς γη̃ν

^63:7 τὸν ἔλεον κυρίου ἐμνήσθην τὰς ἀρετὰς κυρίου ἐν πα̃σιν οἱ̃ς ὁ κύριος ἡμι̃ν ἀνταποδίδωσιν κύριος κριτὴς ἀγαθὸς τω̨̃ οἴκω̨ Ισραηλ ἐπάγει ἡμι̃ν κατὰ τὸ ἔλεος αὐτου̃ καὶ κατὰ τὸ πλη̃θος τη̃ς δικαιοσύνης αὐτου̃

^63:8 καὶ εἰ̃πεν οὐχ ὁ λαός μου τέκνα οὐ μὴ ἀθετήσωσιν καὶ ἐγένετο αὐτοι̃ς εἰς σωτηρίαν

^63:9 ἐκ πάσης θλίψεως οὐ πρέσβυς οὐδὲ ἄγγελος ἀλλ' αὐτὸς κύριος ἔσωσεν αὐτοὺς διὰ τὸ ἀγαπα̃ν αὐτοὺς καὶ φείδεσθαι αὐτω̃ν αὐτὸς ἐλυτρώσατο αὐτοὺς καὶ ἀνέλαβεν αὐτοὺς καὶ ὕψωσεν αὐτοὺς πάσας τὰς ἡμέρας του̃ αἰω̃νος

^63:10 αὐτοὶ δὲ ἠπείθησαν καὶ παρώξυναν τὸ πνευ̃μα τὸ ἅγιον αὐτου̃ καὶ ἐστράφη αὐτοι̃ς εἰς ἔχθραν καὶ αὐτὸς ἐπολέμησεν αὐτούς

^63:11 καὶ ἐμνήσθη ἡμερω̃ν αἰωνίων ὁ ἀναβιβάσας ἐκ τη̃ς γη̃ς τὸν ποιμένα τω̃ν προβάτων που̃ ἐστιν ὁ θεὶς ἐν αὐτοι̃ς τὸ πνευ̃μα τὸ ἅγιον

^63:12 ὁ ἀγαγὼν τη̨̃ δεξια̨̃ Μωυση̃ν ὁ βραχίων τη̃ς δόξης αὐτου̃ κατίσχυσεν ὕδωρ ἀπὸ προσώπου αὐτου̃ ποιη̃σαι αὐτω̨̃ ὄνομα αἰώνιον

^63:13 ἤγαγεν αὐτοὺς διὰ τη̃ς ἀβύσσου ὡς ἵππον δι' ἐρήμου καὶ οὐκ ἐκοπίασαν

^63:14 καὶ ὡς κτήνη διὰ πεδίου κατέβη πνευ̃μα παρὰ κυρίου καὶ ὡδήγησεν αὐτούς οὕτως ἤγαγες τὸν λαόν σου ποιη̃σαι σεαυτω̨̃ ὄνομα δόξης

^63:15 ἐπίστρεψον ἐκ του̃ οὐρανου̃ καὶ ἰδὲ ἐκ του̃ οἴκου του̃ ἁγίου σου καὶ δόξης που̃ ἐστιν ὁ ζη̃λός σου καὶ ἡ ἰσχύς σου που̃ ἐστιν τὸ πλη̃θος του̃ ἐλέους σου καὶ τω̃ν οἰκτιρμω̃ν σου ὅτι ἀνέσχου ἡμω̃ν

^63:16 σὺ γὰρ ἡμω̃ν εἰ̃ πατήρ ὅτι Αβρααμ οὐκ ἔγνω ἡμα̃ς καὶ Ισραηλ οὐκ ἐπέγνω ἡμα̃ς ἀλλὰ σύ κύριε πατὴρ ἡμω̃ν ῥυ̃σαι ἡμα̃ς ἀπ' ἀρχη̃ς τὸ ὄνομά σου ἐφ' ἡμα̃ς ἐστιν

^63:17 τί ἐπλάνησας ἡμα̃ς κύριε ἀπὸ τη̃ς ὁδου̃ σου ἐσκλήρυνας ἡμω̃ν τὰς καρδίας του̃ μὴ φοβει̃σθαί σε ἐπίστρεψον διὰ τοὺς δούλους σου διὰ τὰς φυλὰς τη̃ς κληρονομίας σου

^63:18 ἵνα μικρὸν κληρονομήσωμεν του̃ ὄρους του̃ ἁγίου σου οἱ ὑπεναντίοι ἡμω̃ν κατεπάτησαν τὸ ἁγίασμά σου

^63:19 ἐγενόμεθα ὡς τὸ ἀπ' ἀρχη̃ς ὅτε οὐκ ἠ̃ρξας ἡμω̃ν οὐδὲ ἐπεκλήθη τὸ ὄνομά σου ἐφ' ἡμα̃ς ἐὰν ἀνοίξη̨ς τὸν οὐρανόν τρόμος λήμψεται ἀπὸ σου̃ ὄρη καὶ τακήσονται

^64:1 ὡς κηρὸς ἀπὸ πυρὸς τήκεται καὶ κατακαύσει πυ̃ρ τοὺς ὑπεναντίους καὶ φανερὸν ἔσται τὸ ὄνομα κυρίου ἐν τοι̃ς ὑπεναντίοις ἀπὸ προσώπου σου ἔθνη ταραχθήσονται

^64:2 ὅταν ποιη̨̃ς τὰ ἔνδοξα τρόμος λήμψεται ἀπὸ σου̃ ὄρη

^64:3 ἀπὸ του̃ αἰω̃νος οὐκ ἠκούσαμεν οὐδὲ οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμω̃ν εἰ̃δον θεὸν πλὴν σου̃ καὶ τὰ ἔργα σου ἃ ποιήσεις τοι̃ς ὑπομένουσιν ἔλεον

^64:4 συναντήσεται γὰρ τοι̃ς ποιου̃σιν τὸ δίκαιον καὶ τω̃ν ὁδω̃ν σου μνησθήσονται ἰδοὺ σὺ ὠργίσθης καὶ ἡμει̃ς ἡμάρτομεν διὰ του̃το ἐπλανήθημεν

^64:5 καὶ ἐγενήθημεν ὡς ἀκάθαρτοι πάντες ἡμει̃ς ὡς ῥάκος ἀποκαθημένης πα̃σα ἡ δικαιοσύνη ἡμω̃ν καὶ ἐξερρύημεν ὡς φύλλα διὰ τὰς ἀνομίας ἡμω̃ν οὕτως ἄνεμος οἴσει ἡμα̃ς

^64:6 καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐπικαλούμενος τὸ ὄνομά σου καὶ ὁ μνησθεὶς ἀντιλαβέσθαι σου ὅτι ἀπέστρεψας τὸ πρόσωπόν σου ἀφ' ἡμω̃ν καὶ παρέδωκας ἡμα̃ς διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμω̃ν

^64:7 καὶ νυ̃ν κύριε πατὴρ ἡμω̃ν σύ ἡμει̃ς δὲ πηλὸς ἔργον τω̃ν χειρω̃ν σου πάντες

^64:8 μὴ ὀργίζου ἡμι̃ν σφόδρα καὶ μὴ ἐν καιρω̨̃ μνησθη̨̃ς ἁμαρτιω̃ν ἡμω̃ν καὶ νυ̃ν ἐπίβλεψον ὅτι λαός σου πάντες ἡμει̃ς

^64:9 πόλις του̃ ἁγίου σου ἐγενήθη ἔρημος Σιων ὡς ἔρημος ἐγενήθη Ιερουσαλημ εἰς κατάραν

^64:10 ὁ οἰ̃κος τὸ ἅγιον ἡμω̃ν καὶ ἡ δόξα ἣν ηὐλόγησαν οἱ πατέρες ἡμω̃ν ἐγενήθη πυρίκαυστος καὶ πάντα τὰ ἔνδοξα συνέπεσεν

^64:11 καὶ ἐπὶ πα̃σι τούτοις ἀνέσχου κύριε καὶ ἐσιώπησας καὶ ἐταπείνωσας ἡμα̃ς σφόδρα

^65:1 ἐμφανὴς ἐγενόμην τοι̃ς ἐμὲ μὴ ζητου̃σιν εὑρέθην τοι̃ς ἐμὲ μὴ ἐπερωτω̃σιν εἰ̃πα ἰδού εἰμι τω̨̃ ἔθνει οἳ οὐκ ἐκάλεσάν μου τὸ ὄνομα

^65:2 ἐξεπέτασα τὰς χει̃ράς μου ὅλην τὴν ἡμέραν πρὸς λαὸν ἀπειθου̃ντα καὶ ἀντιλέγοντα οἳ οὐκ ἐπορεύθησαν ὁδω̨̃ ἀληθινη̨̃ ἀλλ' ὀπίσω τω̃ν ἁμαρτιω̃ν αὐτω̃ν

^65:3 ὁ λαὸς οὑ̃τος ὁ παροξύνων με ἐναντίον ἐμου̃ διὰ παντός αὐτοὶ θυσιάζουσιν ἐν τοι̃ς κήποις καὶ θυμιω̃σιν ἐπὶ ται̃ς πλίνθοις τοι̃ς δαιμονίοις ἃ οὐκ ἔστιν

^65:4 καὶ ἐν τοι̃ς μνήμασιν καὶ ἐν τοι̃ς σπηλαίοις κοιμω̃νται δι' ἐνύπνια οἱ ἔσθοντες κρέα ὕεια καὶ ζωμὸν θυσιω̃ν μεμολυμμένα πάντα τὰ σκεύη αὐτω̃ν

^65:5 οἱ λέγοντες πόρρω ἀπ' ἐμου̃ μὴ ἐγγίση̨ς μου ὅτι καθαρός εἰμι οὑ̃τος καπνὸς του̃ θυμου̃ μου πυ̃ρ καίεται ἐν αὐτω̨̃ πάσας τὰς ἡμέρας

^65:6 ἰδοὺ γέγραπται ἐνώπιόν μου οὐ σιωπήσω ἕως ἂν ἀποδω̃ εἰς τὸν κόλπον αὐτω̃ν

^65:7 τὰς ἁμαρτίας αὐτω̃ν καὶ τω̃ν πατέρων αὐτω̃ν λέγει κύριος οἳ ἐθυμίασαν ἐπὶ τω̃ν ὀρέων καὶ ἐπὶ τω̃ν βουνω̃ν ὠνείδισάν με ἀποδώσω τὰ ἔργα αὐτω̃ν εἰς τὸν κόλπον αὐτω̃ν

^65:8 οὕτως λέγει κύριος ὃν τρόπον εὑρεθήσεται ὁ ῥὼξ ἐν τω̨̃ βότρυι καὶ ἐρου̃σιν μὴ λυμήνη̨ αὐτὸν ὅτι εὐλογία κυρίου ἐστὶν ἐν αὐτω̨̃ οὕτως ποιήσω ἕνεκεν του̃ δουλεύοντός μοι τούτου ἕνεκεν οὐ μὴ ἀπολέσω πάντας

^65:9 καὶ ἐξάξω τὸ ἐξ Ιακωβ σπέρμα καὶ τὸ ἐξ Ιουδα καὶ κληρονομήσει τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου καὶ κληρονομήσουσιν οἱ ἐκλεκτοί μου καὶ οἱ δου̃λοί μου καὶ κατοικήσουσιν ἐκει̃

^65:10 καὶ ἔσονται ἐν τω̨̃ δρυμω̨̃ ἐπαύλεις ποιμνίων καὶ φάραγξ Αχωρ εἰς ἀνάπαυσιν βουκολίων τω̨̃ λαω̨̃ μου οἳ ἐζήτησάν με

^65:11 ὑμει̃ς δὲ οἱ ἐγκαταλιπόντες με καὶ ἐπιλανθανόμενοι τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου καὶ ἑτοιμάζοντες τω̨̃ δαίμονι τράπεζαν καὶ πληρου̃ντες τη̨̃ τύχη̨ κέρασμα

^65:12 ἐγὼ παραδώσω ὑμα̃ς εἰς μάχαιραν πάντες ἐν σφαγη̨̃ πεσει̃σθε ὅτι ἐκάλεσα ὑμα̃ς καὶ οὐχ ὑπηκούσατε ἐλάλησα καὶ παρηκούσατε καὶ ἐποιήσατε τὸ πονηρὸν ἐναντίον ἐμου̃ καὶ ἃ οὐκ ἐβουλόμην ἐξελέξασθε

^65:13 διὰ του̃το τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ οἱ δουλεύοντές μοι φάγονται ὑμει̃ς δὲ πεινάσετε ἰδοὺ οἱ δουλεύοντές μοι πίονται ὑμει̃ς δὲ διψήσετε ἰδοὺ οἱ δουλεύοντές μοι εὐφρανθήσονται ὑμει̃ς δὲ αἰσχυνθήσεσθε

^65:14 ἰδοὺ οἱ δουλεύοντές μοι ἀγαλλιάσονται ἐν εὐφροσύνη̨ ὑμει̃ς δὲ κεκράξεσθε διὰ τὸν πόνον τη̃ς καρδίας ὑμω̃ν καὶ ἀπὸ συντριβη̃ς πνεύματος ὀλολύξετε

^65:15 καταλείψετε γὰρ τὸ ὄνομα ὑμω̃ν εἰς πλησμονὴν τοι̃ς ἐκλεκτοι̃ς μου ὑμα̃ς δὲ ἀνελει̃ κύριος τοι̃ς δὲ δουλεύουσιν αὐτω̨̃ κληθήσεται ὄνομα καινόν

^65:16 ὃ εὐλογηθήσεται ἐπὶ τη̃ς γη̃ς εὐλογήσουσιν γὰρ τὸν θεὸν τὸν ἀληθινόν καὶ οἱ ὀμνύοντες ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ὀμου̃νται τὸν θεὸν τὸν ἀληθινόν ἐπιλήσονται γὰρ τὴν θλι̃ψιν αὐτω̃ν τὴν πρώτην καὶ οὐκ ἀναβήσεται αὐτω̃ν ἐπὶ τὴν καρδίαν

^65:17 ἔσται γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γη̃ καινή καὶ οὐ μὴ μνησθω̃σιν τω̃ν προτέρων οὐδ' οὐ μὴ ἐπέλθη̨ αὐτω̃ν ἐπὶ τὴν καρδίαν

^65:18 ἀλλ' εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα εὑρήσουσιν ἐν αὐτη̨̃ ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ποιω̃ Ιερουσαλημ ἀγαλλίαμα καὶ τὸν λαόν μου εὐφροσύνην

^65:19 καὶ ἀγαλλιάσομαι ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τω̨̃ λαω̨̃ μου καὶ οὐκέτι μὴ ἀκουσθη̨̃ ἐν αὐτη̨̃ φωνὴ κλαυθμου̃ οὐδὲ φωνὴ κραυγη̃ς

^65:20 καὶ οὐ μὴ γένηται ἐκει̃ ἄωρος καὶ πρεσβύτης ὃς οὐκ ἐμπλήσει τὸν χρόνον αὐτου̃ ἔσται γὰρ ὁ νέος ἑκατὸν ἐτω̃ν ὁ δὲ ἀποθνή̨σκων ἁμαρτωλὸς ἑκατὸν ἐτω̃ν καὶ ἐπικατάρατος ἔσται

^65:21 καὶ οἰκοδομήσουσιν οἰκίας καὶ αὐτοὶ ἐνοικήσουσιν καὶ καταφυτεύσουσιν ἀμπελω̃νας καὶ αὐτοὶ φάγονται τὰ γενήματα αὐτω̃ν

^65:22 καὶ οὐ μὴ οἰκοδομήσουσιν καὶ ἄλλοι ἐνοικήσουσιν καὶ οὐ μὴ φυτεύσουσιν καὶ ἄλλοι φάγονται κατὰ γὰρ τὰς ἡμέρας του̃ ξύλου τη̃ς ζωη̃ς ἔσονται αἱ ἡμέραι του̃ λαου̃ μου τὰ ἔργα τω̃ν πόνων αὐτω̃ν παλαιώσουσιν

^65:23 οἱ δὲ ἐκλεκτοί μου οὐ κοπιάσουσιν εἰς κενὸν οὐδὲ τεκνοποιήσουσιν εἰς κατάραν ὅτι σπέρμα ηὐλογημένον ὑπὸ θεου̃ ἐστιν καὶ τὰ ἔκγονα αὐτω̃ν μετ' αὐτω̃ν ἔσονται

^65:24 καὶ ἔσται πρὶν κεκράξαι αὐτοὺς ἐγὼ ἐπακούσομαι αὐτω̃ν ἔτι λαλούντων αὐτω̃ν ἐρω̃ τί ἐστιν

^65:25 τότε λύκοι καὶ ἄρνες βοσκηθήσονται ἅμα καὶ λέων ὡς βου̃ς φάγεται ἄχυρα ὄφις δὲ γη̃ν ὡς ἄρτον οὐκ ἀδικήσουσιν οὐδὲ μὴ λυμανου̃νται ἐπὶ τω̨̃ ὄρει τω̨̃ ἁγίω̨ μου λέγει κύριος

^66:1 οὕτως λέγει κύριος ὁ οὐρανός μοι θρόνος ἡ δὲ γη̃ ὑποπόδιον τω̃ν ποδω̃ν μου ποι̃ον οἰ̃κον οἰκοδομήσετέ μοι ἢ ποι̃ος τόπος τη̃ς καταπαύσεώς μου

^66:2 πάντα γὰρ ταυ̃τα ἐποίησεν ἡ χείρ μου καὶ ἔστιν ἐμὰ πάντα ταυ̃τα λέγει κύριος καὶ ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω ἀλλ' ἢ ἐπὶ τὸν ταπεινὸν καὶ ἡσύχιον καὶ τρέμοντα τοὺς λόγους μου

^66:3 ὁ δὲ ἄνομος ὁ θύων μοι μόσχον ὡς ὁ ἀποκτέννων κύνα ὁ δὲ ἀναφέρων σεμίδαλιν ὡς αἱ̃μα ὕειον ὁ διδοὺς λίβανον εἰς μνημόσυνον ὡς βλάσφημος καὶ οὑ̃τοι ἐξελέξαντο τὰς ὁδοὺς αὐτω̃ν καὶ τὰ βδελύγματα αὐτω̃ν ἃ ἡ ψυχὴ αὐτω̃ν ἠθέλησεν

^66:4 κἀγὼ ἐκλέξομαι τὰ ἐμπαίγματα αὐτω̃ν καὶ τὰς ἁμαρτίας ἀνταποδώσω αὐτοι̃ς ὅτι ἐκάλεσα αὐτοὺς καὶ οὐχ ὑπήκουσάν μου ἐλάλησα καὶ οὐκ ἤκουσαν καὶ ἐποίησαν τὸ πονηρὸν ἐναντίον μου καὶ ἃ οὐκ ἐβουλόμην ἐξελέξαντο

^66:5 ἀκούσατε τὸ ῥη̃μα κυρίου οἱ τρέμοντες τὸν λόγον αὐτου̃ εἴπατε ἀδελφοὶ ἡμω̃ν τοι̃ς μισου̃σιν ἡμα̃ς καὶ βδελυσσομένοις ἵνα τὸ ὄνομα κυρίου δοξασθη̨̃ καὶ ὀφθη̨̃ ἐν τη̨̃ εὐφροσύνη̨ αὐτω̃ν κἀκει̃νοι αἰσχυνθήσονται

^66:6 φωνὴ κραυγη̃ς ἐκ πόλεως φωνὴ ἐκ ναου̃ φωνὴ κυρίου ἀνταποδιδόντος ἀνταπόδοσιν τοι̃ς ἀντικειμένοις

^66:7 πρὶν ἢ τὴν ὠδίνουσαν τεκει̃ν πρὶν ἐλθει̃ν τὸν πόνον τω̃ν ὠδίνων ἐξέφυγεν καὶ ἔτεκεν ἄρσεν

^66:8 τίς ἤκουσεν τοιου̃το καὶ τίς ἑώρακεν οὕτως ἠ̃ ὤδινεν γη̃ ἐν μια̨̃ ἡμέρα̨ ἢ καὶ ἐτέχθη ἔθνος εἰς ἅπαξ ὅτι ὤδινεν καὶ ἔτεκεν Σιων τὰ παιδία αὐτη̃ς

^66:9 ἐγὼ δὲ ἔδωκα τὴν προσδοκίαν ταύτην καὶ οὐκ ἐμνήσθης μου εἰ̃πεν κύριος οὐκ ἰδοὺ ἐγὼ γεννω̃σαν καὶ στει̃ραν ἐποίησα εἰ̃πεν ὁ θεός

^66:10 εὐφράνθητι Ιερουσαλημ καὶ πανηγυρίσατε ἐν αὐτη̨̃ πάντες οἱ ἀγαπω̃ντες αὐτήν χάρητε χαρα̨̃ πάντες ὅσοι πενθει̃τε ἐπ' αὐτη̃ς

^66:11 ἵνα θηλάσητε καὶ ἐμπλησθη̃τε ἀπὸ μαστου̃ παρακλήσεως αὐτη̃ς ἵνα ἐκθηλάσαντες τρυφήσητε ἀπὸ εἰσόδου δόξης αὐτη̃ς

^66:12 ὅτι τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἐκκλίνω εἰς αὐτοὺς ὡς ποταμὸς εἰρήνης καὶ ὡς χειμάρρους ἐπικλύζων δόξαν ἐθνω̃ν τὰ παιδία αὐτω̃ν ἐπ' ὤμων ἀρθήσονται καὶ ἐπὶ γονάτων παρακληθήσονται

^66:13 ὡς εἴ τινα μήτηρ παρακαλέσει οὕτως καὶ ἐγὼ παρακαλέσω ὑμα̃ς καὶ ἐν Ιερουσαλημ παρακληθήσεσθε

^66:14 καὶ ὄψεσθε καὶ χαρήσεται ὑμω̃ν ἡ καρδία καὶ τὰ ὀστα̃ ὑμω̃ν ὡς βοτάνη ἀνατελει̃ καὶ γνωσθήσεται ἡ χεὶρ κυρίου τοι̃ς σεβομένοις αὐτόν καὶ ἀπειλήσει τοι̃ς ἀπειθου̃σιν

^66:15 ἰδοὺ γὰρ κύριος ὡς πυ̃ρ ἥξει καὶ ὡς καταιγὶς τὰ ἅρματα αὐτου̃ ἀποδου̃ναι ἐν θυμω̨̃ ἐκδίκησιν καὶ ἀποσκορακισμὸν ἐν φλογὶ πυρός

^66:16 ἐν γὰρ τω̨̃ πυρὶ κυρίου κριθήσεται πα̃σα ἡ γη̃ καὶ ἐν τη̨̃ ῥομφαία̨ αὐτου̃ πα̃σα σάρξ πολλοὶ τραυματίαι ἔσονται ὑπὸ κυρίου

^66:17 οἱ ἁγνιζόμενοι καὶ καθαριζόμενοι εἰς τοὺς κήπους καὶ ἐν τοι̃ς προθύροις ἔσθοντες κρέας ὕειον καὶ τὰ βδελύγματα καὶ τὸν νυ̃ν ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἀναλωθήσονται εἰ̃πεν κύριος

^66:18 κἀγὼ τὰ ἔργα αὐτω̃ν καὶ τὸν λογισμὸν αὐτω̃ν ἐπίσταμαι ἔρχομαι συναγαγει̃ν πάντα τὰ ἔθνη καὶ τὰς γλώσσας καὶ ἥξουσιν καὶ ὄψονται τὴν δόξαν μου

^66:19 καὶ καταλείψω ἐπ' αὐτω̃ν σημει̃α καὶ ἐξαποστελω̃ ἐξ αὐτω̃ν σεσω̨σμένους εἰς τὰ ἔθνη εἰς Θαρσις καὶ Φουδ καὶ Λουδ καὶ Μοσοχ καὶ Θοβελ καὶ εἰς τὴν 'Ελλάδα καὶ εἰς τὰς νήσους τὰς πόρρω οἳ οὐκ ἀκηκόασίν μου τὸ ὄνομα οὐδὲ ἑωράκασιν τὴν δόξαν μου καὶ ἀναγγελου̃σίν μου τὴν δόξαν ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν

^66:20 καὶ ἄξουσιν τοὺς ἀδελφοὺς ὑμω̃ν ἐκ πάντων τω̃ν ἐθνω̃ν δω̃ρον κυρίω̨ μεθ' ἵππων καὶ ἁρμάτων ἐν λαμπήναις ἡμιόνων μετὰ σκιαδίων εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν Ιερουσαλημ εἰ̃πεν κύριος ὡς ἂν ἐνέγκαισαν οἱ υἱοὶ Ισραηλ ἐμοὶ τὰς θυσίας αὐτω̃ν μετὰ ψαλμω̃ν εἰς τὸν οἰ̃κον κυρίου

^66:21 καὶ ἀπ' αὐτω̃ν λήμψομαι ἐμοὶ ἱερει̃ς καὶ Λευίτας εἰ̃πεν κύριος

^66:22 ὃν τρόπον γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γη̃ καινή ἃ ἐγὼ ποιω̃ μένει ἐνώπιόν μου λέγει κύριος οὕτως στήσεται τὸ σπέρμα ὑμω̃ν καὶ τὸ ὄνομα ὑμω̃ν

^66:23 καὶ ἔσται μη̃να ἐκ μηνὸς καὶ σάββατον ἐκ σαββάτου ἥξει πα̃σα σὰρξ ἐνώπιόν μου προσκυνη̃σαι ἐν Ιερουσαλημ εἰ̃πεν κύριος

^66:24 καὶ ἐξελεύσονται καὶ ὄψονται τὰ κω̃λα τω̃ν ἀνθρώπων τω̃ν παραβεβηκότων ἐν ἐμοί ὁ γὰρ σκώληξ αὐτω̃ν οὐ τελευτήσει καὶ τὸ πυ̃ρ αὐτω̃ν οὐ σβεσθήσεται καὶ ἔσονται εἰς ὅρασιν πάση̨ σαρκί

Книго

[X]