LXX: Mal.

Μαλαχίας

^1:1 λη̃μμα λόγου κυρίου ἐπὶ τὸν Ισραηλ ἐν χειρὶ ἀγγέλου αὐτου̃ θέσθε δὴ ἐπὶ τὰς καρδίας ὑμω̃ν

^1:2 ἠγάπησα ὑμα̃ς λέγει κύριος καὶ εἴπατε ἐν τίνι ἠγάπησας ἡμα̃ς οὐκ ἀδελφὸς ἠ̃ν Ησαυ του̃ Ιακωβ λέγει κύριος καὶ ἠγάπησα τὸν Ιακωβ

^1:3 τὸν δὲ Ησαυ ἐμίσησα καὶ ἔταξα τὰ ὅρια αὐτου̃ εἰς ἀφανισμὸν καὶ τὴν κληρονομίαν αὐτου̃ εἰς δόματα ἐρήμου

^1:4 διότι ἐρει̃ ἡ Ιδουμαία κατέστραπται καὶ ἐπιστρέψωμεν καὶ ἀνοικοδομήσωμεν τὰς ἐρήμους τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ αὐτοὶ οἰκοδομήσουσιν καὶ ἐγὼ καταστρέψω καὶ ἐπικληθήσεται αὐτοι̃ς ὅρια ἀνομίας καὶ λαὸς ἐφ' ὃν παρατέτακται κύριος ἕως αἰω̃νος

^1:5 καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμω̃ν ὄψονται καὶ ὑμει̃ς ἐρει̃τε ἐμεγαλύνθη κύριος ὑπεράνω τω̃ν ὁρίων του̃ Ισραηλ

^1:6 υἱὸς δοξάζει πατέρα καὶ δου̃λος τὸν κύριον αὐτου̃ καὶ εἰ πατήρ εἰμι ἐγώ που̃ ἐστιν ἡ δόξα μου καὶ εἰ κύριός εἰμι ἐγώ που̃ ἐστιν ὁ φόβος μου λέγει κύριος παντοκράτωρ ὑμει̃ς οἱ ἱερει̃ς οἱ φαυλίζοντες τὸ ὄνομά μου καὶ εἴπατε ἐν τίνι ἐφαυλίσαμεν τὸ ὄνομά σου

^1:7 προσάγοντες πρὸς τὸ θυσιαστήριόν μου ἄρτους ἠλισγημένους καὶ εἴπατε ἐν τίνι ἠλισγήσαμεν αὐτούς ἐν τω̨̃ λέγειν ὑμα̃ς τράπεζα κυρίου ἐξουδενωμένη ἐστὶν καὶ τὰ ἐπιτιθέμενα βρώματα ἐξουδενωμένα

^1:8 διότι ἐὰν προσαγάγητε τυφλὸν εἰς θυσίαν οὐ κακόν καὶ ἐὰν προσαγάγητε χωλὸν ἢ ἄρρωστον οὐ κακόν προσάγαγε δὴ αὐτὸ τω̨̃ ἡγουμένω̨ σου εἰ προσδέξεται αὐτό εἰ λήμψεται πρόσωπόν σου λέγει κύριος παντοκράτωρ

^1:9 καὶ νυ̃ν ἐξιλάσκεσθε τὸ πρόσωπον του̃ θεου̃ ὑμω̃ν καὶ δεήθητε αὐτου̃ ἐν χερσὶν ὑμω̃ν γέγονεν ταυ̃τα εἰ λήμψομαι ἐξ ὑμω̃ν πρόσωπα ὑμω̃ν λέγει κύριος παντοκράτωρ

^1:10 διότι καὶ ἐν ὑμι̃ν συγκλεισθήσονται θύραι καὶ οὐκ ἀνάψετε τὸ θυσιαστήριόν μου δωρεάν οὐκ ἔστιν μου θέλημα ἐν ὑμι̃ν λέγει κύριος παντοκράτωρ καὶ θυσίαν οὐ προσδέξομαι ἐκ τω̃ν χειρω̃ν ὑμω̃ν

^1:11 διότι ἀπ' ἀνατολω̃ν ἡλίου ἕως δυσμω̃ν τὸ ὄνομά μου δεδόξασται ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν καὶ ἐν παντὶ τόπω̨ θυμίαμα προσάγεται τω̨̃ ὀνόματί μου καὶ θυσία καθαρά διότι μέγα τὸ ὄνομά μου ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν λέγει κύριος παντοκράτωρ

^1:12 ὑμει̃ς δὲ βεβηλου̃τε αὐτὸ ἐν τω̨̃ λέγειν ὑμα̃ς τράπεζα κυρίου ἠλισγημένη ἐστίν καὶ τὰ ἐπιτιθέμενα ἐξουδένωνται βρώματα αὐτου̃

^1:13 καὶ εἴπατε ταυ̃τα ἐκ κακοπαθείας ἐστίν καὶ ἐξεφύσησα αὐτὰ λέγει κύριος παντοκράτωρ καὶ εἰσεφέρετε ἁρπάγματα καὶ τὰ χωλὰ καὶ τὰ ἐνοχλούμενα καὶ ἐὰν φέρητε τὴν θυσίαν εἰ προσδέξομαι αὐτὰ ἐκ τω̃ν χειρω̃ν ὑμω̃ν λέγει κύριος παντοκράτωρ

^1:14 καὶ ἐπικατάρατος ὃς ἠ̃ν δυνατὸς καὶ ὑπη̃ρχεν ἐν τω̨̃ ποιμνίω̨ αὐτου̃ ἄρσεν καὶ εὐχὴ αὐτου̃ ἐπ' αὐτω̨̃ καὶ θύει διεφθαρμένον τω̨̃ κυρίω̨ διότι βασιλεὺς μέγας ἐγώ εἰμι λέγει κύριος παντοκράτωρ καὶ τὸ ὄνομά μου ἐπιφανὲς ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν

^2:1 καὶ νυ̃ν ἡ ἐντολὴ αὕτη πρὸς ὑμα̃ς οἱ ἱερει̃ς

^2:2 ἐὰν μὴ ἀκούσητε καὶ ἐὰν μὴ θη̃σθε εἰς τὴν καρδίαν ὑμω̃ν του̃ δου̃ναι δόξαν τω̨̃ ὀνόματί μου λέγει κύριος παντοκράτωρ καὶ ἐξαποστελω̃ ἐφ' ὑμα̃ς τὴν κατάραν καὶ ἐπικαταράσομαι τὴν εὐλογίαν ὑμω̃ν καὶ καταράσομαι αὐτήν καὶ διασκεδάσω τὴν εὐλογίαν ὑμω̃ν καὶ οὐκ ἔσται ἐν ὑμι̃ν ὅτι ὑμει̃ς οὐ τίθεσθε εἰς τὴν καρδίαν ὑμω̃ν

^2:3 ἰδοὺ ἐγὼ ἀφορίζω ὑμι̃ν τὸν ὠ̃μον καὶ σκορπιω̃ ἤνυστρον ἐπὶ τὰ πρόσωπα ὑμω̃ν ἤνυστρον ἑορτω̃ν ὑμω̃ν καὶ λήμψομαι ὑμα̃ς εἰς τὸ αὐτό

^2:4 καὶ ἐπιγνώσεσθε διότι ἐγὼ ἐξαπέσταλκα πρὸς ὑμα̃ς τὴν ἐντολὴν ταύτην του̃ εἰ̃ναι τὴν διαθήκην μου πρὸς τοὺς Λευίτας λέγει κύριος παντοκράτωρ

^2:5 ἡ διαθήκη μου ἠ̃ν μετ' αὐτου̃ τη̃ς ζωη̃ς καὶ τη̃ς εἰρήνης καὶ ἔδωκα αὐτω̨̃ ἐν φόβω̨ φοβει̃σθαί με καὶ ἀπὸ προσώπου ὀνόματός μου στέλλεσθαι αὐτόν

^2:6 νόμος ἀληθείας ἠ̃ν ἐν τω̨̃ στόματι αὐτου̃ καὶ ἀδικία οὐχ εὑρέθη ἐν χείλεσιν αὐτου̃ ἐν εἰρήνη̨ κατευθύνων ἐπορεύθη μετ' ἐμου̃ καὶ πολλοὺς ἐπέστρεψεν ἀπὸ ἀδικίας

^2:7 ὅτι χείλη ἱερέως φυλάξεται γνω̃σιν καὶ νόμον ἐκζητήσουσιν ἐκ στόματος αὐτου̃ διότι ἄγγελος κυρίου παντοκράτορός ἐστιν

^2:8 ὑμει̃ς δὲ ἐξεκλίνατε ἐκ τη̃ς ὁδου̃ καὶ πολλοὺς ἠσθενήσατε ἐν νόμω̨ διεφθείρατε τὴν διαθήκην του̃ Λευι λέγει κύριος παντοκράτωρ

^2:9 κἀγὼ δέδωκα ὑμα̃ς ἐξουδενωμένους καὶ παρειμένους εἰς πάντα τὰ ἔθνη ἀνθ' ὡ̃ν ὑμει̃ς οὐκ ἐφυλάξασθε τὰς ὁδούς μου ἀλλὰ ἐλαμβάνετε πρόσωπα ἐν νόμω̨

^2:10 οὐχὶ θεὸς εἱ̃ς ἔκτισεν ὑμα̃ς οὐχὶ πατὴρ εἱ̃ς πάντων ὑμω̃ν τί ὅτι ἐγκατελίπετε ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτου̃ του̃ βεβηλω̃σαι τὴν διαθήκην τω̃ν πατέρων ὑμω̃ν

^2:11 ἐγκατελείφθη Ιουδας καὶ βδέλυγμα ἐγένετο ἐν τω̨̃ Ισραηλ καὶ ἐν Ιερουσαλημ διότι ἐβεβήλωσεν Ιουδας τὰ ἅγια κυρίου ἐν οἱ̃ς ἠγάπησεν καὶ ἐπετήδευσεν εἰς θεοὺς ἀλλοτρίους

^2:12 ἐξολεθρεύσει κύριος τὸν ἄνθρωπον τὸν ποιου̃ντα ταυ̃τα ἕως καὶ ταπεινωθη̨̃ ἐκ σκηνωμάτων Ιακωβ καὶ ἐκ προσαγόντων θυσίαν τω̨̃ κυρίω̨ παντοκράτορι

^2:13 καὶ ταυ̃τα ἃ ἐμίσουν ἐποιει̃τε ἐκαλύπτετε δάκρυσιν τὸ θυσιαστήριον κυρίου καὶ κλαυθμω̨̃ καὶ στεναγμω̨̃ ἐκ κόπων ἔτι ἄξιον ἐπιβλέψαι εἰς θυσίαν ἢ λαβει̃ν δεκτὸν ἐκ τω̃ν χειρω̃ν ὑμω̃ν

^2:14 καὶ εἴπατε ἕνεκεν τίνος ὅτι κύριος διεμαρτύρατο ἀνὰ μέσον σου̃ καὶ ἀνὰ μέσον γυναικὸς νεότητός σου ἣν ἐγκατέλιπες καὶ αὐτὴ κοινωνός σου καὶ γυνὴ διαθήκης σου

^2:15 καὶ οὐκ ἄλλος ἐποίησεν καὶ ὑπόλειμμα πνεύματος αὐτου̃ καὶ εἴπατε τί ἄλλο ἀλλ' ἢ σπέρμα ζητει̃ ὁ θεός καὶ φυλάξασθε ἐν τω̨̃ πνεύματι ὑμω̃ν καὶ γυναι̃κα νεότητός σου μὴ ἐγκαταλίπη̨ς

^2:16 ἀλλὰ ἐὰν μισήσας ἐξαποστείλη̨ς λέγει κύριος ὁ θεὸς του̃ Ισραηλ καὶ καλύψει ἀσέβεια ἐπὶ τὰ ἐνθυμήματά σου λέγει κύριος παντοκράτωρ καὶ φυλάξασθε ἐν τω̨̃ πνεύματι ὑμω̃ν καὶ οὐ μὴ ἐγκαταλίπητε

^2:17 οἱ παροξύνοντες τὸν θεὸν ἐν τοι̃ς λόγοις ὑμω̃ν καὶ εἴπατε ἐν τίνι παρωξύναμεν αὐτόν ἐν τω̨̃ λέγειν ὑμα̃ς πα̃ς ποιω̃ν πονηρόν καλὸν ἐνώπιον κυρίου καὶ ἐν αὐτοι̃ς αὐτὸς εὐδόκησεν καί που̃ ἐστιν ὁ θεὸς τη̃ς δικαιοσύνης

^3:1 ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου καὶ ἐπιβλέψεται ὁδὸν πρὸ προσώπου μου καὶ ἐξαίφνης ἥξει εἰς τὸν ναὸν ἑαυτου̃ κύριος ὃν ὑμει̃ς ζητει̃τε καὶ ὁ ἄγγελος τη̃ς διαθήκης ὃν ὑμει̃ς θέλετε ἰδοὺ ἔρχεται λέγει κύριος παντοκράτωρ

^3:2 καὶ τίς ὑπομενει̃ ἡμέραν εἰσόδου αὐτου̃ ἢ τίς ὑποστήσεται ἐν τη̨̃ ὀπτασία̨ αὐτου̃ διότι αὐτὸς εἰσπορεύεται ὡς πυ̃ρ χωνευτηρίου καὶ ὡς πόα πλυνόντων

^3:3 καὶ καθιει̃ται χωνεύων καὶ καθαρίζων ὡς τὸ ἀργύριον καὶ ὡς τὸ χρυσίον καὶ καθαρίσει τοὺς υἱοὺς Λευι καὶ χεει̃ αὐτοὺς ὡς τὸ χρυσίον καὶ ὡς τὸ ἀργύριον καὶ ἔσονται τω̨̃ κυρίω̨ προσάγοντες θυσίαν ἐν δικαιοσύνη̨

^3:4 καὶ ἀρέσει τω̨̃ κυρίω̨ θυσία Ιουδα καὶ Ιερουσαλημ καθὼς αἱ ἡμέραι του̃ αἰω̃νος καὶ καθὼς τὰ ἔτη τὰ ἔμπροσθεν

^3:5 καὶ προσάξω πρὸς ὑμα̃ς ἐν κρίσει καὶ ἔσομαι μάρτυς ταχὺς ἐπὶ τὰς φαρμακοὺς καὶ ἐπὶ τὰς μοιχαλίδας καὶ ἐπὶ τοὺς ὀμνύοντας τω̨̃ ὀνόματί μου ἐπὶ ψεύδει καὶ ἐπὶ τοὺς ἀποστερου̃ντας μισθὸν μισθωτου̃ καὶ τοὺς καταδυναστεύοντας χήραν καὶ τοὺς κονδυλίζοντας ὀρφανοὺς καὶ τοὺς ἐκκλίνοντας κρίσιν προσηλύτου καὶ τοὺς μὴ φοβουμένους με λέγει κύριος παντοκράτωρ

^3:6 διότι ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμω̃ν καὶ οὐκ ἠλλοίωμαι καὶ ὑμει̃ς υἱοὶ Ιακωβ οὐκ ἀπέχεσθε

^3:7 ἀπὸ τω̃ν ἀδικιω̃ν τω̃ν πατέρων ὑμω̃ν ἐξεκλίνατε νόμιμά μου καὶ οὐκ ἐφυλάξασθε ἐπιστρέψατε πρός με καὶ ἐπιστραφήσομαι πρὸς ὑμα̃ς λέγει κύριος παντοκράτωρ καὶ εἴπατε ἐν τίνι ἐπιστρέψωμεν

^3:8 εἰ πτερνιει̃ ἄνθρωπος θεόν διότι ὑμει̃ς πτερνίζετέ με καὶ ἐρει̃τε ἐν τίνι ἐπτερνίκαμέν σε ὅτι τὰ ἐπιδέκατα καὶ αἱ ἀπαρχαὶ μεθ' ὑμω̃ν εἰσιν

^3:9 καὶ ἀποβλέποντες ὑμει̃ς ἀποβλέπετε καὶ ἐμὲ ὑμει̃ς πτερνίζετε τὸ ἔθνος συνετελέσθη

^3:10 καὶ εἰσηνέγκατε πάντα τὰ ἐκφόρια εἰς τοὺς θησαυρούς καὶ ἐν τω̨̃ οἴκω̨ αὐτου̃ ἔσται ἡ διαρπαγὴ αὐτου̃ ἐπισκέψασθε δὴ ἐν τούτω̨ λέγει κύριος παντοκράτωρ ἐὰν μὴ ἀνοίξω ὑμι̃ν τοὺς καταρράκτας του̃ οὐρανου̃ καὶ ἐκχεω̃ ὑμι̃ν τὴν εὐλογίαν μου ἕως του̃ ἱκανωθη̃ναι

^3:11 καὶ διαστελω̃ ὑμι̃ν εἰς βρω̃σιν καὶ οὐ μὴ διαφθείρω ὑμω̃ν τὸν καρπὸν τη̃ς γη̃ς καὶ οὐ μὴ ἀσθενήση̨ ὑμω̃ν ἡ ἄμπελος ἡ ἐν τω̨̃ ἀγρω̨̃ λέγει κύριος παντοκράτωρ

^3:12 καὶ μακαριου̃σιν ὑμα̃ς πάντα τὰ ἔθνη διότι ἔσεσθε ὑμει̃ς γη̃ θελητή λέγει κύριος παντοκράτωρ

^3:13 ἐβαρύνατε ἐπ' ἐμὲ τοὺς λόγους ὑμω̃ν λέγει κύριος καὶ εἴπατε ἐν τίνι κατελαλήσαμεν κατὰ σου̃

^3:14 εἴπατε μάταιος ὁ δουλεύων θεω̨̃ καὶ τί πλέον ὅτι ἐφυλάξαμεν τὰ φυλάγματα αὐτου̃ καὶ διότι ἐπορεύθημεν ἱκέται πρὸ προσώπου κυρίου παντοκράτορος

^3:15 καὶ νυ̃ν ἡμει̃ς μακαρίζομεν ἀλλοτρίους καὶ ἀνοικοδομου̃νται πάντες ποιου̃ντες ἄνομα καὶ ἀντέστησαν θεω̨̃ καὶ ἐσώθησαν

^3:16 ταυ̃τα κατελάλησαν οἱ φοβούμενοι τὸν κύριον ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτου̃ καὶ προσέσχεν κύριος καὶ εἰσήκουσεν καὶ ἔγραψεν βιβλίον μνημοσύνου ἐνώπιον αὐτου̃ τοι̃ς φοβουμένοις τὸν κύριον καὶ εὐλαβουμένοις τὸ ὄνομα αὐτου̃

^3:17 καὶ ἔσονταί μοι λέγει κύριος παντοκράτωρ εἰς ἡμέραν ἣν ἐγὼ ποιω̃ εἰς περιποίησιν καὶ αἱρετιω̃ αὐτοὺς ὃν τρόπον αἱρετίζει ἄνθρωπος τὸν υἱὸν αὐτου̃ τὸν δουλεύοντα αὐτω̨̃

^3:18 καὶ ἐπιστραφήσεσθε καὶ ὄψεσθε ἀνὰ μέσον δικαίου καὶ ἀνὰ μέσον ἀνόμου καὶ ἀνὰ μέσον του̃ δουλεύοντος θεω̨̃ καὶ του̃ μὴ δουλεύοντος

^3:19 διότι ἰδοὺ ἡμέρα κυρίου ἔρχεται καιομένη ὡς κλίβανος καὶ φλέξει αὐτούς καὶ ἔσονται πάντες οἱ ἀλλογενει̃ς καὶ πάντες οἱ ποιου̃ντες ἄνομα καλάμη καὶ ἀνάψει αὐτοὺς ἡ ἡμέρα ἡ ἐρχομένη λέγει κύριος παντοκράτωρ καὶ οὐ μὴ ὑπολειφθη̨̃ ἐξ αὐτω̃ν ῥίζα οὐδὲ κλη̃μα

^3:20 καὶ ἀνατελει̃ ὑμι̃ν τοι̃ς φοβουμένοις τὸ ὄνομά μου ἥλιος δικαιοσύνης καὶ ἴασις ἐν ται̃ς πτέρυξιν αὐτου̃ καὶ ἐξελεύσεσθε καὶ σκιρτήσετε ὡς μοσχάρια ἐκ δεσμω̃ν ἀνειμένα

^3:21 καὶ καταπατήσετε ἀνόμους διότι ἔσονται σποδὸς ὑποκάτω τω̃ν ποδω̃ν ὑμω̃ν ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἡ̨̃ ἐγὼ ποιω̃ λέγει κύριος παντοκράτωρ

^3:22 καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμι̃ν Ηλιαν τὸν Θεσβίτην πρὶν ἐλθει̃ν ἡμέραν κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανη̃

^3:23 ὃς ἀποκαταστήσει καρδίαν πατρὸς πρὸς υἱὸν καὶ καρδίαν ἀνθρώπου πρὸς τὸν πλησίον αὐτου̃ μὴ ἔλθω καὶ πατάξω τὴν γη̃ν ἄρδην

^3:24 μνήσθητε νόμου Μωυση̃ του̃ δούλου μου καθότι ἐνετειλάμην αὐτω̨̃ ἐν Χωρηβ πρὸς πάντα τὸν Ισραηλ προστάγματα καὶ δικαιώματα

Книго

[X]