LXX: Zeph.

Σοφονίας

^1:1 λόγος κυρίου ὃς ἐγενήθη πρὸς Σοφονιαν τὸν του̃ Χουσι υἱὸν Γοδολιου του̃ Αμαριου του̃ Εζεκιου ἐν ἡμέραις Ιωσιου υἱου̃ Αμων βασιλέως Ιουδα

^1:2 ἐκλείψει ἐκλιπέτω πάντα ἀπὸ προσώπου τη̃ς γη̃ς λέγει κύριος

^1:3 ἐκλιπέτω ἄνθρωπος καὶ κτήνη ἐκλιπέτω τὰ πετεινὰ του̃ οὐρανου̃ καὶ οἱ ἰχθύες τη̃ς θαλάσσης καὶ ἐξαρω̃ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ προσώπου τη̃ς γη̃ς λέγει κύριος

^1:4 καὶ ἐκτενω̃ τὴν χει̃ρά μου ἐπὶ Ιουδαν καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικου̃ντας Ιερουσαλημ καὶ ἐξαρω̃ ἐκ του̃ τόπου τούτου τὰ ὀνόματα τη̃ς Βααλ καὶ τὰ ὀνόματα τω̃ν ἱερέων

^1:5 καὶ τοὺς προσκυνου̃ντας ἐπὶ τὰ δώματα τη̨̃ στρατια̨̃ του̃ οὐρανου̃ καὶ τοὺς ὀμνύοντας κατὰ του̃ κυρίου καὶ τοὺς ὀμνύοντας κατὰ του̃ βασιλέως αὐτω̃ν

^1:6 καὶ τοὺς ἐκκλίνοντας ἀπὸ του̃ κυρίου καὶ τοὺς μὴ ζητήσαντας τὸν κύριον καὶ τοὺς μὴ ἀντεχομένους του̃ κυρίου

^1:7 εὐλαβει̃σθε ἀπὸ προσώπου κυρίου του̃ θεου̃ διότι ἐγγὺς ἡ ἡμέρα του̃ κυρίου ὅτι ἡτοίμακεν κύριος τὴν θυσίαν αὐτου̃ ἡγίακεν τοὺς κλητοὺς αὐτου̃

^1:8 καὶ ἔσται ἐν ἡμέρα̨ θυσίας κυρίου καὶ ἐκδικήσω ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ ἐπὶ τὸν οἰ̃κον του̃ βασιλέως καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς ἐνδεδυμένους ἐνδύματα ἀλλότρια

^1:9 καὶ ἐκδικήσω ἐπὶ πάντας ἐμφανω̃ς ἐπὶ τὰ πρόπυλα ἐν ἐκείνη̨ τη̨̃ ἡμέρα̨ τοὺς πληρου̃ντας τὸν οἰ̃κον κυρίου του̃ θεου̃ αὐτω̃ν ἀσεβείας καὶ δόλου

^1:10 καὶ ἔσται ἐν ἐκείνη̨ τη̨̃ ἡμέρα̨ λέγει κύριος φωνὴ κραυγη̃ς ἀπὸ πύλης ἀποκεντούντων καὶ ὀλολυγμὸς ἀπὸ τη̃ς δευτέρας καὶ συντριμμὸς μέγας ἀπὸ τω̃ν βουνω̃ν

^1:11 θρηνήσατε οἱ κατοικου̃ντες τὴν κατακεκομμένην ὅτι ὡμοιώθη πα̃ς ὁ λαὸς Χανααν ἐξωλεθρεύθησαν πάντες οἱ ἐπηρμένοι ἀργυρίω̨

^1:12 καὶ ἔσται ἐν ἐκείνη̨ τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐξερευνήσω τὴν Ιερουσαλημ μετὰ λύχνου καὶ ἐκδικήσω ἐπὶ τοὺς ἄνδρας τοὺς καταφρονου̃ντας ἐπὶ τὰ φυλάγματα αὐτω̃ν οἱ λέγοντες ἐν ται̃ς καρδίαις αὐτω̃ν οὐ μὴ ἀγαθοποιήση̨ κύριος οὐδ' οὐ μὴ κακώση̨

^1:13 καὶ ἔσται ἡ δύναμις αὐτω̃ν εἰς διαρπαγὴν καὶ οἱ οἰ̃κοι αὐτω̃ν εἰς ἀφανισμόν καὶ οἰκοδομήσουσιν οἰκίας καὶ οὐ μὴ κατοικήσουσιν ἐν αὐται̃ς καὶ καταφυτεύσουσιν ἀμπελω̃νας καὶ οὐ μὴ πίωσιν τὸν οἰ̃νον αὐτω̃ν

^1:14 ὅτι ἐγγὺς ἡ ἡμέρα κυρίου ἡ μεγάλη ἐγγὺς καὶ ταχει̃α σφόδρα φωνὴ ἡμέρας κυρίου πικρὰ καὶ σκληρά τέτακται δυνατή

^1:15 ἡμέρα ὀργη̃ς ἡ ἡμέρα ἐκείνη ἡμέρα θλίψεως καὶ ἀνάγκης ἡμέρα ἀωρίας καὶ ἀφανισμου̃ ἡμέρα σκότους καὶ γνόφου ἡμέρα νεφέλης καὶ ὁμίχλης

^1:16 ἡμέρα σάλπιγγος καὶ κραυγη̃ς ἐπὶ τὰς πόλεις τὰς ὀχυρὰς καὶ ἐπὶ τὰς γωνίας τὰς ὑψηλάς

^1:17 καὶ ἐκθλίψω τοὺς ἀνθρώπους καὶ πορεύσονται ὡς τυφλοί ὅτι τω̨̃ κυρίω̨ ἐξήμαρτον καὶ ἐκχεει̃ τὸ αἱ̃μα αὐτω̃ν ὡς χου̃ν καὶ τὰς σάρκας αὐτω̃ν ὡς βόλβιτα

^1:18 καὶ τὸ ἀργύριον αὐτω̃ν καὶ τὸ χρυσίον αὐτω̃ν οὐ μὴ δύνηται ἐξελέσθαι αὐτοὺς ἐν ἡμέρα̨ ὀργη̃ς κυρίου καὶ ἐν πυρὶ ζήλους αὐτου̃ καταναλωθήσεται πα̃σα ἡ γη̃ διότι συντέλειαν καὶ σπουδὴν ποιήσει ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικου̃ντας τὴν γη̃ν

^2:1 συνάχθητε καὶ συνδέθητε τὸ ἔθνος τὸ ἀπαίδευτον

^2:2 πρὸ του̃ γενέσθαι ὑμα̃ς ὡς ἄνθος παραπορευόμενον πρὸ του̃ ἐπελθει̃ν ἐφ' ὑμα̃ς ὀργὴν κυρίου πρὸ του̃ ἐπελθει̃ν ἐφ' ὑμα̃ς ἡμέραν θυμου̃ κυρίου

^2:3 ζητήσατε τὸν κύριον πάντες ταπεινοὶ γη̃ς κρίμα ἐργάζεσθε καὶ δικαιοσύνην ζητήσατε καὶ ἀποκρίνεσθε αὐτά ὅπως σκεπασθη̃τε ἐν ἡμέρα̨ ὀργη̃ς κυρίου

^2:4 διότι Γάζα διηρπασμένη ἔσται καὶ 'Ασκαλὼν ἔσται εἰς ἀφανισμόν καὶ 'Άζωτος μεσημβρίας ἐκριφήσεται καὶ Ακκαρων ἐκριζωθήσεται

^2:5 οὐαὶ οἱ κατοικου̃ντες τὸ σχοίνισμα τη̃ς θαλάσσης πάροικοι Κρητω̃ν λόγος κυρίου ἐφ' ὑμα̃ς Χανααν γη̃ ἀλλοφύλων καὶ ἀπολω̃ ὑμα̃ς ἐκ κατοικίας

^2:6 καὶ ἔσται Κρήτη νομὴ ποιμνίων καὶ μάνδρα προβάτων

^2:7 καὶ ἔσται τὸ σχοίνισμα τη̃ς θαλάσσης τοι̃ς καταλοίποις οἴκου Ιουδα ἐπ' αὐτοὺς νεμήσονται ἐν τοι̃ς οἴκοις 'Ασκαλω̃νος δείλης καταλύσουσιν ἀπὸ προσώπου υἱω̃ν Ιουδα ὅτι ἐπέσκεπται αὐτοὺς κύριος ὁ θεὸς αὐτω̃ν καὶ ἀπέστρεψε τὴν αἰχμαλωσίαν αὐτω̃ν

^2:8 ἤκουσα ὀνειδισμοὺς Μωαβ καὶ κονδυλισμοὺς υἱω̃ν Αμμων ἐν οἱ̃ς ὠνείδιζον τὸν λαόν μου καὶ ἐμεγαλύνοντο ἐπὶ τὰ ὅριά μου

^2:9 διὰ του̃το ζω̃ ἐγώ λέγει κύριος τω̃ν δυνάμεων ὁ θεὸς Ισραηλ διότι Μωαβ ὡς Σοδομα ἔσται καὶ οἱ υἱοὶ Αμμων ὡς Γομορρα καὶ Δαμασκὸς ἐκλελειμμένη ὡς θιμωνιὰ ἅλωνος καὶ ἠφανισμένη εἰς τὸν αἰω̃να καὶ οἱ κατάλοιποι λαου̃ μου διαρπω̃νται αὐτούς καὶ οἱ κατάλοιποι ἔθνους μου κληρονομήσουσιν αὐτούς

^2:10 αὕτη αὐτοι̃ς ἀντὶ τη̃ς ὕβρεως αὐτω̃ν διότι ὠνείδισαν καὶ ἐμεγαλύνθησαν ἐπὶ τὸν κύριον τὸν παντοκράτορα

^2:11 ἐπιφανήσεται κύριος ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἐξολεθρεύσει πάντας τοὺς θεοὺς τω̃ν ἐθνω̃ν τη̃ς γη̃ς καὶ προσκυνήσουσιν αὐτω̨̃ ἕκαστος ἐκ του̃ τόπου αὐτου̃ πα̃σαι αἱ νη̃σοι τω̃ν ἐθνω̃ν

^2:12 καὶ ὑμει̃ς Αἰθίοπες τραυματίαι ῥομφαίας μού ἐστε

^2:13 καὶ ἐκτενει̃ τὴν χει̃ρα αὐτου̃ ἐπὶ βορρα̃ν καὶ ἀπολει̃ τὸν 'Ασσύριον καὶ θήσει τὴν Νινευη εἰς ἀφανισμὸν ἄνυδρον ὡς ἔρημον

^2:14 καὶ νεμήσονται ἐν μέσω̨ αὐτη̃ς ποίμνια καὶ πάντα τὰ θηρία τη̃ς γη̃ς καὶ χαμαιλέοντες καὶ ἐχι̃νοι ἐν τοι̃ς φατνώμασιν αὐτη̃ς κοιτασθήσονται καὶ θηρία φωνήσει ἐν τοι̃ς διορύγμασιν αὐτη̃ς κόρακες ἐν τοι̃ς πυλω̃σιν αὐτη̃ς διότι κέδρος τὸ ἀνάστημα αὐτη̃ς

^2:15 αὕτη ἡ πόλις ἡ φαυλίστρια ἡ κατοικου̃σα ἐπ' ἐλπίδι ἡ λέγουσα ἐν καρδία̨ αὐτη̃ς ἐγώ εἰμι καὶ οὐκ ἔστιν μετ' ἐμὲ ἔτι πω̃ς ἐγενήθη εἰς ἀφανισμόν νομὴ θηρίων πα̃ς ὁ διαπορευόμενος δι' αὐτη̃ς συριει̃ καὶ κινήσει τὰς χει̃ρας αὐτου̃

^3:1 ὠ̃ ἡ ἐπιφανὴς καὶ ἀπολελυτρωμένη ἡ πόλις ἡ περιστερά

^3:2 οὐκ εἰσήκουσεν φωνη̃ς οὐκ ἐδέξατο παιδείαν ἐπὶ τω̨̃ κυρίω̨ οὐκ ἐπεποίθει καὶ πρὸς τὸν θεὸν αὐτη̃ς οὐκ ἤγγισεν

^3:3 οἱ ἄρχοντες αὐτη̃ς ἐν αὐτη̨̃ ὡς λέοντες ὠρυόμενοι οἱ κριταὶ αὐτη̃ς ὡς λύκοι τη̃ς 'Αραβίας οὐχ ὑπελίποντο εἰς τὸ πρωί

^3:4 οἱ προφη̃ται αὐτη̃ς πνευματοφόροι ἄνδρες καταφρονηταί οἱ ἱερει̃ς αὐτη̃ς βεβηλου̃σιν τὰ ἅγια καὶ ἀσεβου̃σιν νόμον

^3:5 ὁ δὲ κύριος δίκαιος ἐν μέσω̨ αὐτη̃ς καὶ οὐ μὴ ποιήση̨ ἄδικον πρωὶ πρωὶ δώσει κρίμα αὐτου̃ εἰς φω̃ς καὶ οὐκ ἀπεκρύβη καὶ οὐκ ἔγνω ἀδικίαν ἐν ἀπαιτήσει καὶ οὐκ εἰς νει̃κος ἀδικίαν

^3:6 ἐν διαφθορα̨̃ κατέσπασα ὑπερηφάνους ἠφανίσθησαν γωνίαι αὐτω̃ν ἐξερημώσω τὰς ὁδοὺς αὐτω̃ν τὸ παράπαν του̃ μὴ διοδεύειν ἐξέλιπον αἱ πόλεις αὐτω̃ν παρὰ τὸ μηδένα ὑπάρχειν μηδὲ κατοικει̃ν

^3:7 εἰ̃πα πλὴν φοβει̃σθέ με καὶ δέξασθε παιδείαν καὶ οὐ μὴ ἐξολεθρευθη̃τε ἐξ ὀφθαλμω̃ν αὐτη̃ς πάντα ὅσα ἐξεδίκησα ἐπ' αὐτήν ἑτοιμάζου ὄρθρισον διέφθαρται πα̃σα ἡ ἐπιφυλλὶς αὐτω̃ν

^3:8 διὰ του̃το ὑπόμεινόν με λέγει κύριος εἰς ἡμέραν ἀναστάσεώς μου εἰς μαρτύριον διότι τὸ κρίμα μου εἰς συναγωγὰς ἐθνω̃ν του̃ εἰσδέξασθαι βασιλει̃ς του̃ ἐκχέαι ἐπ' αὐτοὺς πα̃σαν ὀργὴν θυμου̃ μου διότι ἐν πυρὶ ζήλους μου καταναλωθήσεται πα̃σα ἡ γη̃

^3:9 ὅτι τότε μεταστρέψω ἐπὶ λαοὺς γλω̃σσαν εἰς γενεὰν αὐτη̃ς του̃ ἐπικαλει̃σθαι πάντας τὸ ὄνομα κυρίου του̃ δουλεύειν αὐτω̨̃ ὑπὸ ζυγὸν ἕνα

^3:10 ἐκ περάτων ποταμω̃ν Αἰθιοπίας οἴσουσιν θυσίας μοι

^3:11 ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ οὐ μὴ καταισχυνθη̨̃ς ἐκ πάντων τω̃ν ἐπιτηδευμάτων σου ὡ̃ν ἠσέβησας εἰς ἐμέ ὅτι τότε περιελω̃ ἀπὸ σου̃ τὰ φαυλίσματα τη̃ς ὕβρεώς σου καὶ οὐκέτι μὴ προσθη̨̃ς του̃ μεγαλαυχη̃σαι ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου

^3:12 καὶ ὑπολείψομαι ἐν σοὶ λαὸν πραὺ̈ν καὶ ταπεινόν καὶ εὐλαβηθήσονται ἀπὸ του̃ ὀνόματος κυρίου

^3:13 οἱ κατάλοιποι του̃ Ισραηλ καὶ οὐ ποιήσουσιν ἀδικίαν καὶ οὐ λαλήσουσιν μάταια καὶ οὐ μὴ εὑρεθη̨̃ ἐν τω̨̃ στόματι αὐτω̃ν γλω̃σσα δολία διότι αὐτοὶ νεμήσονται καὶ κοιτασθήσονται καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἐκφοβω̃ν αὐτούς

^3:14 χαι̃ρε σφόδρα θύγατερ Σιων κήρυσσε θύγατερ Ιερουσαλημ εὐφραίνου καὶ κατατέρπου ἐξ ὅλης τη̃ς καρδίας σου θύγατερ Ιερουσαλημ

^3:15 περιει̃λεν κύριος τὰ ἀδικήματά σου λελύτρωταί σε ἐκ χειρὸς ἐχθρω̃ν σου βασιλεὺς Ισραηλ κύριος ἐν μέσω̨ σου οὐκ ὄψη̨ κακὰ οὐκέτι

^3:16 ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ ἐκείνω̨ ἐρει̃ κύριος τη̨̃ Ιερουσαλημ θάρσει Σιων μὴ παρείσθωσαν αἱ χει̃ρές σου

^3:17 κύριος ὁ θεός σου ἐν σοί δυνατὸς σώσει σε ἐπάξει ἐπὶ σὲ εὐφροσύνην καὶ καινιει̃ σε ἐν τη̨̃ ἀγαπήσει αὐτου̃ καὶ εὐφρανθήσεται ἐπὶ σὲ ἐν τέρψει ὡς ἐν ἡμέρα̨ ἑορτη̃ς

^3:18 καὶ συνάξω τοὺς συντετριμμένους οὐαί τίς ἔλαβεν ἐπ' αὐτὴν ὀνειδισμόν

^3:19 ἰδοὺ ἐγὼ ποιω̃ ἐν σοὶ ἕνεκεν σου̃ ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ ἐκείνω̨ λέγει κύριος καὶ σώσω τὴν ἐκπεπιεσμένην καὶ τὴν ἀπωσμένην εἰσδέξομαι καὶ θήσομαι αὐτοὺς εἰς καύχημα καὶ ὀνομαστοὺς ἐν πάση̨ τη̨̃ γη̨̃

^3:20 καὶ καταισχυνθήσονται ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ ἐκείνω̨ ὅταν καλω̃ς ὑμι̃ν ποιήσω καὶ ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ ὅταν εἰσδέξωμαι ὑμα̃ς διότι δώσω ὑμα̃ς ὀνομαστοὺς καὶ εἰς καύχημα ἐν πα̃σιν τοι̃ς λαοι̃ς τη̃ς γη̃ς ἐν τω̨̃ ἐπιστρέφειν με τὴν αἰχμαλωσίαν ὑμω̃ν ἐνώπιον ὑμω̃ν λέγει κύριος

Книго

[X]