LXX: Sir.

Σοφία Σιρὰχ

^0:1 πολλω̃ν καὶ μεγάλων ἡμι̃ν διὰ του̃ νόμου καὶ τω̃ν προφητω̃ν

^0:2 καὶ τω̃ν ἄλλων τω̃ν κατ' αὐτοὺς ἠκολουθηκότων δεδομένων

^0:3 ὑπὲρ ὡ̃ν δέον ἐστὶν ἐπαινει̃ν τὸν Ισραηλ παιδείας καὶ σοφίας

^0:4 καὶ ὡς οὐ μόνον αὐτοὺς τοὺς ἀναγινώσκοντας δέον ἐστὶν ἐπιστήμονας γίνεσθαι

^0:5 ἀλλὰ καὶ τοι̃ς ἐκτὸς δύνασθαι τοὺς φιλομαθου̃ντας χρησίμους εἰ̃ναι

^0:6 καὶ λέγοντας καὶ γράφοντας

^0:7 ὁ πάππος μου 'Ιησου̃ς ἐπὶ πλει̃ον ἑαυτὸν δοὺς

^0:8 εἴς τε τὴν του̃ νόμου

^0:9 καὶ τω̃ν προφητω̃ν

^0:10 καὶ τω̃ν ἄλλων πατρίων βιβλίων ἀνάγνωσιν

^0:11 καὶ ἐν τούτοις ἱκανὴν ἕξιν περιποιησάμενος

^0:12 προήχθη καὶ αὐτὸς συγγράψαι τι τω̃ν εἰς παιδείαν καὶ σοφίαν ἀνηκόντων

^0:13 ὅπως οἱ φιλομαθει̃ς καὶ τούτων ἔνοχοι γενόμενοι

^0:14 πολλω̨̃ μα̃λλον ἐπιπροσθω̃σιν διὰ τη̃ς ἐννόμου βιώσεως

^0:15 παρακέκλησθε οὐ̃ν

^0:16 μετ' εὐνοίας καὶ προσοχη̃ς

^0:17 τὴν ἀνάγνωσιν ποιει̃σθαι

^0:18 καὶ συγγνώμην ἔχειν

^0:19 ἐφ' οἱ̃ς ἂν δοκω̃μεν

^0:20 τω̃ν κατὰ τὴν ἑρμηνείαν πεφιλοπονημένων τισὶν τω̃ν λέξεων ἀδυναμει̃ν

^0:21 οὐ γὰρ ἰσοδυναμει̃

^0:22 αὐτὰ ἐν ἑαυτοι̃ς Εβραϊστὶ λεγόμενα καὶ ὅταν μεταχθη̨̃ εἰς ἑτέραν γλω̃σσαν

^0:23 οὐ μόνον δὲ ταυ̃τα

^0:24 ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ νόμος καὶ αἱ προφητει̃αι

^0:25 καὶ τὰ λοιπὰ τω̃ν βιβλίων

^0:26 οὐ μικρὰν ἔχει τὴν διαφορὰν ἐν ἑαυτοι̃ς λεγόμενα

^0:27 ἐν γὰρ τω̨̃ ὀγδόω̨ καὶ τριακοστω̨̃ ἔτει ἐπὶ του̃ Εὐεργέτου βασιλέως

^0:28 παραγενηθεὶς εἰς Αἴγυπτον καὶ συγχρονίσας

^0:29 εὑρὼν οὐ μικρα̃ς παιδείας ἀφόμοιον

^0:30 ἀναγκαιότατον ἐθέμην καὶ αὐτός τινα προσενέγκασθαι σπουδὴν καὶ φιλοπονίαν του̃ μεθερμηνευ̃σαι τήνδε τὴν βίβλον

^0:31 πολλὴν ἀγρυπνίαν καὶ ἐπιστήμην προσενεγκάμενος

^0:32 ἐν τω̨̃ διαστήματι του̃ χρόνου

^0:33 πρὸς τὸ ἐπὶ πέρας ἀγαγόντα τὸ βιβλίον ἐκδόσθαι

^0:34 καὶ τοι̃ς ἐν τη̨̃ παροικία̨ βουλομένοις φιλομαθει̃ν

^0:35 προκατασκευαζομένους τὰ ἤθη

^0:36 ἐννόμως βιοτεύειν

^1:1 πα̃σα σοφία παρὰ κυρίου καὶ μετ' αὐτου̃ ἐστιν εἰς τὸν αἰω̃να

^1:2 ἄμμον θαλασσω̃ν καὶ σταγόνας ὑετου̃ καὶ ἡμέρας αἰω̃νος τίς ἐξαριθμήσει

^1:3 ὕψος οὐρανου̃ καὶ πλάτος γη̃ς καὶ ἄβυσσον καὶ σοφίαν τίς ἐξιχνιάσει

^1:4 προτέρα πάντων ἔκτισται σοφία καὶ σύνεσις φρονήσεως ἐξ αἰω̃νος

^1:6 ῥίζα σοφίας τίνι ἀπεκαλύφθη καὶ τὰ πανουργεύματα αὐτη̃ς τίς ἔγνω

^1:8 εἱ̃ς ἐστιν σοφός φοβερὸς σφόδρα καθήμενος ἐπὶ του̃ θρόνου αὐτου̃

^1:9 κύριος αὐτὸς ἔκτισεν αὐτὴν καὶ εἰ̃δεν καὶ ἐξηρίθμησεν αὐτὴν καὶ ἐξέχεεν αὐτὴν ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτου̃

^1:10 μετὰ πάσης σαρκὸς κατὰ τὴν δόσιν αὐτου̃ καὶ ἐχορήγησεν αὐτὴν τοι̃ς ἀγαπω̃σιν αὐτόν

^1:11 φόβος κυρίου δόξα καὶ καύχημα καὶ εὐφροσύνη καὶ στέφανος ἀγαλλιάματος

^1:12 φόβος κυρίου τέρψει καρδίαν καὶ δώσει εὐφροσύνην καὶ χαρὰν καὶ μακροημέρευσιν

^1:13 τω̨̃ φοβουμένω̨ τὸν κύριον εὐ̃ ἔσται ἐπ' ἐσχάτων καὶ ἐν ἡμέρα̨ τελευτη̃ς αὐτου̃ εὐλογηθήσεται

^1:14 ἀρχὴ σοφίας φοβει̃σθαι τὸν κύριον καὶ μετὰ πιστω̃ν ἐν μήτρα̨ συνεκτίσθη αὐτοι̃ς

^1:15 μετὰ ἀνθρώπων θεμέλιον αἰω̃νος ἐνόσσευσεν καὶ μετὰ του̃ σπέρματος αὐτω̃ν ἐμπιστευθήσεται

^1:16 πλησμονὴ σοφίας φοβει̃σθαι τὸν κύριον καὶ μεθύσκει αὐτοὺς ἀπὸ τω̃ν καρπω̃ν αὐτη̃ς

^1:17 πάντα τὸν οἰ̃κον αὐτω̃ν ἐμπλήσει ἐπιθυμημάτων καὶ τὰ ἀποδοχει̃α ἀπὸ τω̃ν γενημάτων αὐτη̃ς

^1:18 στέφανος σοφίας φόβος κυρίου ἀναθάλλων εἰρήνην καὶ ὑγίειαν ἰάσεως

^1:19 καὶ εἰ̃δεν καὶ ἐξηρίθμησεν αὐτήν ἐπιστήμην καὶ γνω̃σιν συνέσεως ἐξώμβρησεν καὶ δόξαν κρατούντων αὐτη̃ς ἀνύψωσεν

^1:20 ῥίζα σοφίας φοβει̃σθαι τὸν κύριον καὶ οἱ κλάδοι αὐτη̃ς μακροημέρευσις

^1:22 οὐ δυνήσεται θυμὸς ἄδικος δικαιωθη̃ναι ἡ γὰρ ῥοπὴ του̃ θυμου̃ αὐτου̃ πτω̃σις αὐτω̨̃

^1:23 ἕως καιρου̃ ἀνθέξεται μακρόθυμος καὶ ὕστερον αὐτω̨̃ ἀναδώσει εὐφροσύνη

^1:24 ἕως καιρου̃ κρύψει τοὺς λόγους αὐτου̃ καὶ χείλη πολλω̃ν ἐκδιηγήσεται σύνεσιν αὐτου̃

^1:25 ἐν θησαυροι̃ς σοφίας παραβολαὶ ἐπιστήμης βδέλυγμα δὲ ἁμαρτωλω̨̃ θεοσέβεια

^1:26 ἐπιθυμήσας σοφίαν διατήρησον ἐντολάς καὶ κύριος χορηγήσει σοι αὐτήν

^1:27 σοφία γὰρ καὶ παιδεία φόβος κυρίου καὶ ἡ εὐδοκία αὐτου̃ πίστις καὶ πραότης

^1:28 μὴ ἀπειθήση̨ς φόβω̨ κυρίου καὶ μὴ προσέλθη̨ς αὐτω̨̃ ἐν καρδία̨ δισση̨̃

^1:29 μὴ ὑποκριθη̨̃ς ἐν στόμασιν ἀνθρώπων καὶ ἐν τοι̃ς χείλεσίν σου πρόσεχε

^1:30 μὴ ἐξύψου σεαυτόν ἵνα μὴ πέση̨ς καὶ ἐπαγάγη̨ς τη̨̃ ψυχη̨̃ σου ἀτιμίαν καὶ ἀποκαλύψει κύριος τὰ κρυπτά σου καὶ ἐν μέσω̨ συναγωγη̃ς καταβαλει̃ σε ὅτι οὐ προση̃λθες φόβω̨ κυρίου καὶ ἡ καρδία σου πλήρης δόλου

^2:1 τέκνον εἰ προσέρχη̨ δουλεύειν κυρίω̨ ἑτοίμασον τὴν ψυχήν σου εἰς πειρασμόν

^2:2 εὔθυνον τὴν καρδίαν σου καὶ καρτέρησον καὶ μὴ σπεύση̨ς ἐν καιρω̨̃ ἐπαγωγη̃ς

^2:3 κολλήθητι αὐτω̨̃ καὶ μὴ ἀποστη̨̃ς ἵνα αὐξηθη̨̃ς ἐπ' ἐσχάτων σου

^2:4 πα̃ν ὃ ἐὰν ἐπαχθη̨̃ σοι δέξαι καὶ ἐν ἀλλάγμασιν ταπεινώσεώς σου μακροθύμησον

^2:5 ὅτι ἐν πυρὶ δοκιμάζεται χρυσὸς καὶ ἄνθρωποι δεκτοὶ ἐν καμίνω̨ ταπεινώσεως

^2:6 πίστευσον αὐτω̨̃ καὶ ἀντιλήμψεταί σου εὔθυνον τὰς ὁδούς σου καὶ ἔλπισον ἐπ' αὐτόν

^2:7 οἱ φοβούμενοι τὸν κύριον ἀναμείνατε τὸ ἔλεος αὐτου̃ καὶ μὴ ἐκκλίνητε ἵνα μὴ πέσητε

^2:8 οἱ φοβούμενοι κύριον πιστεύσατε αὐτω̨̃ καὶ οὐ μὴ πταίση̨ ὁ μισθὸς ὑμω̃ν

^2:9 οἱ φοβούμενοι κύριον ἐλπίσατε εἰς ἀγαθὰ καὶ εἰς εὐφροσύνην αἰω̃νος καὶ ἔλεος

^2:10 ἐμβλέψατε εἰς ἀρχαίας γενεὰς καὶ ἴδετε τίς ἐνεπίστευσεν κυρίω̨ καὶ κατη̨σχύνθη ἢ τίς ἐνέμεινεν τω̨̃ φόβω̨ αὐτου̃ καὶ ἐγκατελείφθη ἢ τίς ἐπεκαλέσατο αὐτόν καὶ ὑπερει̃δεν αὐτόν

^2:11 διότι οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ κύριος καὶ ἀφίησιν ἁμαρτίας καὶ σώ̨ζει ἐν καιρω̨̃ θλίψεως

^2:12 οὐαὶ καρδίαις δειλαι̃ς καὶ χερσὶν παρειμέναις καὶ ἁμαρτωλω̨̃ ἐπιβαίνοντι ἐπὶ δύο τρίβους

^2:13 οὐαὶ καρδία̨ παρειμένη̨ ὅτι οὐ πιστεύει διὰ του̃το οὐ σκεπασθήσεται

^2:14 οὐαὶ ὑμι̃ν τοι̃ς ἀπολωλεκόσιν τὴν ὑπομονήν καὶ τί ποιήσετε ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ κύριος

^2:15 οἱ φοβούμενοι κύριον οὐκ ἀπειθήσουσιν ῥημάτων αὐτου̃ καὶ οἱ ἀγαπω̃ντες αὐτὸν συντηρήσουσιν τὰς ὁδοὺς αὐτου̃

^2:16 οἱ φοβούμενοι κύριον ζητήσουσιν εὐδοκίαν αὐτου̃ καὶ οἱ ἀγαπω̃ντες αὐτὸν ἐμπλησθήσονται του̃ νόμου

^2:17 οἱ φοβούμενοι κύριον ἑτοιμάσουσιν καρδίας αὐτω̃ν καὶ ἐνώπιον αὐτου̃ ταπεινώσουσιν τὰς ψυχὰς αὐτω̃ν

^2:18 ἐμπεσούμεθα εἰς χει̃ρας κυρίου καὶ οὐκ εἰς χει̃ρας ἀνθρώπων ὡς γὰρ ἡ μεγαλωσύνη αὐτου̃ οὕτως καὶ τὸ ἔλεος αὐτου̃

^3:1 ἐμου̃ του̃ πατρὸς ἀκούσατε τέκνα καὶ οὕτως ποιήσατε ἵνα σωθη̃τε

^3:2 ὁ γὰρ κύριος ἐδόξασεν πατέρα ἐπὶ τέκνοις καὶ κρίσιν μητρὸς ἐστερέωσεν ἐφ' υἱοι̃ς

^3:3 ὁ τιμω̃ν πατέρα ἐξιλάσκεται ἁμαρτίας

^3:4 καὶ ὡς ὁ ἀποθησαυρίζων ὁ δοξάζων μητέρα αὐτου̃

^3:5 ὁ τιμω̃ν πατέρα εὐφρανθήσεται ὑπὸ τέκνων καὶ ἐν ἡμέρα̨ προσευχη̃ς αὐτου̃ εἰσακουσθήσεται

^3:6 ὁ δοξάζων πατέρα μακροημερεύσει καὶ ὁ εἰσακούων κυρίου ἀναπαύσει μητέρα αὐτου̃

^3:7 καὶ ὡς δεσπόταις δουλεύσει ἐν τοι̃ς γεννήσασιν αὐτόν

^3:8 ἐν ἔργω̨ καὶ λόγω̨ τίμα τὸν πατέρα σου ἵνα ἐπέλθη̨ σοι εὐλογία παρ' αὐτου̃

^3:9 εὐλογία γὰρ πατρὸς στηρίζει οἴκους τέκνων κατάρα δὲ μητρὸς ἐκριζοι̃ θεμέλια

^3:10 μὴ δοξάζου ἐν ἀτιμία̨ πατρός σου οὐ γάρ ἐστίν σοι δόξα πατρὸς ἀτιμία

^3:11 ἡ γὰρ δόξα ἀνθρώπου ἐκ τιμη̃ς πατρὸς αὐτου̃ καὶ ὄνειδος τέκνοις μήτηρ ἐν ἀδοξία̨

^3:12 τέκνον ἀντιλαβου̃ ἐν γήρα̨ πατρός σου καὶ μὴ λυπήση̨ς αὐτὸν ἐν τη̨̃ ζωη̨̃ αὐτου̃

^3:13 κἂν ἀπολείπη̨ σύνεσιν συγγνώμην ἔχε καὶ μὴ ἀτιμάση̨ς αὐτὸν ἐν πάση̨ ἰσχύι σου

^3:14 ἐλεημοσύνη γὰρ πατρὸς οὐκ ἐπιλησθήσεται καὶ ἀντὶ ἁμαρτιω̃ν προσανοικοδομηθήσεταί σοι

^3:15 ἐν ἡμέρα̨ θλίψεώς σου ἀναμνησθήσεταί σου ὡς εὐδία ἐπὶ παγετω̨̃ οὕτως ἀναλυθήσονταί σου αἱ ἁμαρτίαι

^3:16 ὡς βλάσφημος ὁ ἐγκαταλιπὼν πατέρα καὶ κεκατηραμένος ὑπὸ κυρίου ὁ παροργίζων μητέρα αὐτου̃

^3:17 τέκνον ἐν πραΰτητι τὰ ἔργα σου διέξαγε καὶ ὑπὸ ἀνθρώπου δεκτου̃ ἀγαπηθήση̨

^3:18 ὅσω̨ μέγας εἰ̃ τοσούτω̨ ταπείνου σεαυτόν καὶ ἔναντι κυρίου εὑρήσεις χάριν

^3:20 ὅτι μεγάλη ἡ δυναστεία του̃ κυρίου καὶ ὑπὸ τω̃ν ταπεινω̃ν δοξάζεται

^3:21 χαλεπώτερά σου μὴ ζήτει καὶ ἰσχυρότερά σου μὴ ἐξέταζε

^3:22 ἃ προσετάγη σοι ταυ̃τα διανοου̃ οὐ γάρ ἐστίν σοι χρεία τω̃ν κρυπτω̃ν

^3:23 ἐν τοι̃ς περισσοι̃ς τω̃ν ἔργων σου μὴ περιεργάζου πλείονα γὰρ συνέσεως ἀνθρώπων ὑπεδείχθη σοι

^3:24 πολλοὺς γὰρ ἐπλάνησεν ἡ ὑπόλημψις αὐτω̃ν καὶ ὑπόνοια πονηρὰ ὠλίσθησεν διανοίας αὐτω̃ν

^3:26 καρδία σκληρὰ κακωθήσεται ἐπ' ἐσχάτων καὶ ὁ ἀγαπω̃ν κίνδυνον ἐν αὐτω̨̃ ἀπολει̃ται

^3:27 καρδία σκληρὰ βαρυνθήσεται πόνοις καὶ ὁ ἁμαρτωλὸς προσθήσει ἁμαρτίαν ἐφ' ἁμαρτίαις

^3:28 ἐπαγωγη̨̃ ὑπερηφάνου οὐκ ἔστιν ἴασις φυτὸν γὰρ πονηρίας ἐρρίζωκεν ἐν αὐτω̨̃

^3:29 καρδία συνετου̃ διανοηθήσεται παραβολήν καὶ οὐ̃ς ἀκροατου̃ ἐπιθυμία σοφου̃

^3:30 πυ̃ρ φλογιζόμενον ἀποσβέσει ὕδωρ καὶ ἐλεημοσύνη ἐξιλάσεται ἁμαρτίας

^3:31 ὁ ἀνταποδιδοὺς χάριτας μέμνηται εἰς τὰ μετὰ ταυ̃τα καὶ ἐν καιρω̨̃ πτώσεως αὐτου̃ εὑρήσει στήριγμα

^4:1 τέκνον τὴν ζωὴν του̃ πτωχου̃ μὴ ἀποστερήση̨ς καὶ μὴ παρελκύση̨ς ὀφθαλμοὺς ἐπιδεει̃ς

^4:2 ψυχὴν πεινω̃σαν μὴ λυπήση̨ς καὶ μὴ παροργίση̨ς ἄνδρα ἐν ἀπορία̨ αὐτου̃

^4:3 καρδίαν παρωργισμένην μὴ προσταράξη̨ς καὶ μὴ παρελκύση̨ς δόσιν προσδεομένου

^4:4 ἱκέτην θλιβόμενον μὴ ἀπαναίνου καὶ μὴ ἀποστρέψη̨ς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ πτωχου̃

^4:5 ἀπὸ δεομένου μὴ ἀποστρέψη̨ς ὀφθαλμὸν καὶ μὴ δω̨̃ς τόπον ἀνθρώπω̨ καταράσασθαί σε

^4:6 καταρωμένου γάρ σε ἐν πικρία̨ ψυχη̃ς αὐτου̃ τη̃ς δεήσεως αὐτου̃ ἐπακούσεται ὁ ποιήσας αὐτόν

^4:7 προσφιλη̃ συναγωγη̨̃ σεαυτὸν ποίει καὶ μεγιστα̃νι ταπείνου τὴν κεφαλήν σου

^4:8 κλι̃νον πτωχω̨̃ τὸ οὐ̃ς σου καὶ ἀποκρίθητι αὐτω̨̃ εἰρηνικὰ ἐν πραΰτητι

^4:9 ἐξελου̃ ἀδικούμενον ἐκ χειρὸς ἀδικου̃ντος καὶ μὴ ὀλιγοψυχήση̨ς ἐν τω̨̃ κρίνειν σε

^4:10 γίνου ὀρφανοι̃ς ὡς πατὴρ καὶ ἀντὶ ἀνδρὸς τη̨̃ μητρὶ αὐτω̃ν καὶ ἔση̨ ὡς υἱὸς ὑψίστου καὶ ἀγαπήσει σε μα̃λλον ἢ μήτηρ σου

^4:11 ἡ σοφία υἱοὺς αὐτη̃ς ἀνύψωσεν καὶ ἐπιλαμβάνεται τω̃ν ζητου̃ντων αὐτήν

^4:12 ὁ ἀγαπω̃ν αὐτὴν ἀγαπα̨̃ ζωήν καὶ οἱ ὀρθρίζοντες πρὸς αὐτὴν ἐμπλησθήσονται εὐφροσύνης

^4:13 ὁ κρατω̃ν αὐτη̃ς κληρονομήσει δόξαν καὶ οὑ̃ εἰσπορεύεται εὐλογει̃ κύριος

^4:14 οἱ λατρεύοντες αὐτη̨̃ λειτουργήσουσιν ἁγίω̨ καὶ τοὺς ἀγαπω̃ντας αὐτὴν ἀγαπα̨̃ ὁ κύριος

^4:15 ὁ ὑπακούων αὐτη̃ς κρινει̃ ἔθνη καὶ ὁ προσέχων αὐτη̨̃ κατασκηνώσει πεποιθώς

^4:16 ἐὰν ἐμπιστεύση̨ κατακληρονομήσει αὐτήν καὶ ἐν κατασχέσει ἔσονται αἱ γενεαὶ αὐτου̃

^4:17 ὅτι διεστραμμένως πορεύσεται μετ' αὐτου̃ ἐν πρώτοις φόβον καὶ δειλίαν ἐπάξει ἐπ' αὐτὸν καὶ βασανίσει αὐτὸν ἐν παιδεία̨ αὐτη̃ς ἕως οὑ̃ ἐμπιστεύση̨ τη̨̃ ψυχη̨̃ αὐτου̃ καὶ πειράσει αὐτὸν ἐν τοι̃ς δικαιώμασιν αὐτη̃ς

^4:18 καὶ πάλιν ἐπανήξει κατ' εὐθει̃αν πρὸς αὐτὸν καὶ εὐφρανει̃ αὐτὸν καὶ ἀποκαλύψει αὐτω̨̃ τὰ κρυπτὰ αὐτη̃ς

^4:19 ἐὰν ἀποπλανηθη̨̃ ἐγκαταλείψει αὐτὸν καὶ παραδώσει αὐτὸν εἰς χει̃ρας πτώσεως αὐτου̃

^4:20 συντήρησον καιρὸν καὶ φύλαξαι ἀπὸ πονηρου̃ καὶ περὶ τη̃ς ψυχη̃ς σου μὴ αἰσχυνθη̨̃ς

^4:21 ἔστιν γὰρ αἰσχύνη ἐπάγουσα ἁμαρτίαν καὶ ἔστιν αἰσχύνη δόξα καὶ χάρις

^4:22 μὴ λάβη̨ς πρόσωπον κατὰ τη̃ς ψυχη̃ς σου καὶ μὴ ἐντραπη̨̃ς εἰς πτω̃σίν σου

^4:23 μὴ κωλύση̨ς λόγον ἐν καιρω̨̃ χρείας

^4:24 ἐν γὰρ λόγω̨ γνωσθήσεται σοφία καὶ παιδεία ἐν ῥήματι γλώσσης

^4:25 μὴ ἀντίλεγε τη̨̃ ἀληθεία̨ καὶ περὶ τη̃ς ἀπαιδευσίας σου ἐντράπηθι

^4:26 μὴ αἰσχυνθη̨̃ς ὁμολογη̃σαι ἐφ' ἁμαρτίαις σου καὶ μὴ βιάζου ῥου̃ν ποταμου̃

^4:27 καὶ μὴ ὑποστρώση̨ς ἀνθρώπω̨ μωρω̨̃ σεαυτὸν καὶ μὴ λάβη̨ς πρόσωπον δυνάστου

^4:28 ἕως θανάτου ἀγώνισαι περὶ τη̃ς ἀληθείας καὶ κύριος ὁ θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σου̃

^4:29 μὴ γίνου θρασὺς ἐν γλώσση̨ σου καὶ νωθρὸς καὶ παρειμένος ἐν τοι̃ς ἔργοις σου

^4:30 μὴ ἴσθι ὡς λέων ἐν τω̨̃ οἴκω̨ σου καὶ φαντασιοκοπω̃ν ἐν τοι̃ς οἰκέταις σου

^4:31 μὴ ἔστω ἡ χείρ σου ἐκτεταμένη εἰς τὸ λαβει̃ν καὶ ἐν τω̨̃ ἀποδιδόναι συνεσταλμένη

^5:1 μὴ ἔπεχε ἐπὶ τοι̃ς χρήμασίν σου καὶ μὴ εἴπη̨ς αὐτάρκη μοί ἐστιν

^5:2 μὴ ἐξακολούθει τη̨̃ ψυχη̨̃ σου καὶ τη̨̃ ἰσχύι σου πορεύεσθαι ἐν ἐπιθυμίαις καρδίας σου

^5:3 καὶ μὴ εἴπη̨ς τίς με δυναστεύσει ὁ γὰρ κύριος ἐκδικω̃ν ἐκδικήσει

^5:4 μὴ εἴπη̨ς ἥμαρτον καὶ τί μοι ἐγένετο ὁ γὰρ κύριός ἐστιν μακρόθυμος

^5:5 περὶ ἐξιλασμου̃ μὴ ἄφοβος γίνου προσθει̃ναι ἁμαρτίαν ἐφ' ἁμαρτίαις

^5:6 καὶ μὴ εἴπη̨ς ὁ οἰκτιρμὸς αὐτου̃ πολύς τὸ πλη̃θος τω̃ν ἁμαρτιω̃ν μου ἐξιλάσεται ἔλεος γὰρ καὶ ὀργὴ παρ' αὐτω̨̃ καὶ ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς καταπαύσει ὁ θυμὸς αὐτου̃

^5:7 μὴ ἀνάμενε ἐπιστρέψαι πρὸς κύριον καὶ μὴ ὑπερβάλλου ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ἐξάπινα γὰρ ἐξελεύσεται ὀργὴ κυρίου καὶ ἐν καιρω̨̃ ἐκδικήσεως ἐξολη̨̃

^5:8 μὴ ἔπεχε ἐπὶ χρήμασιν ἀδίκοις οὐδὲν γὰρ ὠφελήσει σε ἐν ἡμέρα̨ ἐπαγωγη̃ς

^5:9 μὴ λίκμα ἐν παντὶ ἀνέμω̨ καὶ μὴ πορεύου ἐν πάση̨ ἀτραπω̨̃ οὕτως ὁ ἁμαρτωλὸς ὁ δίγλωσσος

^5:10 ἴσθι ἐστηριγμένος ἐν συνέσει σου καὶ εἱ̃ς ἔστω σου ὁ λόγος

^5:11 γίνου ταχὺς ἐν ἀκροάσει σου καὶ ἐν μακροθυμία̨ φθέγγου ἀπόκρισιν

^5:12 εἰ ἔστιν σοι σύνεσις ἀποκρίθητι τω̨̃ πλησίον εἰ δὲ μή ἡ χείρ σου ἔστω ἐπὶ τω̨̃ στόματί σου

^5:13 δόξα καὶ ἀτιμία ἐν λαλια̨̃ καὶ γλω̃σσα ἀνθρώπου πτω̃σις αὐτω̨̃

^5:14 μὴ κληθη̨̃ς ψίθυρος καὶ τη̨̃ γλώσση̨ σου μὴ ἐνέδρευε ἐπὶ γὰρ τω̨̃ κλέπτη̨ ἐστὶν αἰσχύνη καὶ κατάγνωσις πονηρὰ ἐπὶ διγλώσσου

^5:15 ἐν μεγάλω̨ καὶ ἐν μικρω̨̃ μὴ ἀγνόει καὶ ἀντὶ φίλου μὴ γίνου ἐχθρός ὄνομα γὰρ πονηρὸν αἰσχύνην καὶ ὄνειδος κληρονομήσει οὕτως ὁ ἁμαρτωλὸς ὁ δίγλωσσος

^6:2 μὴ ἐπάρη̨ς σεαυτὸν ἐν βουλη̨̃ ψυχη̃ς σου ἵνα μὴ διαρπαγη̨̃ ὡς ταυ̃ρος ἡ ψυχή σου

^6:3 τὰ φύλλα σου καταφάγεσαι καὶ τοὺς καρπούς σου ἀπολέσεις καὶ ἀφήσεις σεαυτὸν ὡς ξύλον ξηρόν

^6:4 ψυχὴ πονηρὰ ἀπολει̃ τὸν κτησάμενον αὐτὴν καὶ ἐπίχαρμα ἐχθρω̃ν ποιήσει αὐτόν

^6:5 λάρυγξ γλυκὺς πληθυνει̃ φίλους αὐτου̃ καὶ γλω̃σσα εὔλαλος πληθυνει̃ εὐπροσήγορα

^6:6 οἱ εἰρηνεύοντές σοι ἔστωσαν πολλοί οἱ δὲ σύμβουλοί σου εἱ̃ς ἀπὸ χιλίων

^6:7 εἰ κτα̃σαι φίλον ἐν πειρασμω̨̃ κτη̃σαι αὐτὸν καὶ μὴ ταχὺ ἐμπιστεύση̨ς αὐτω̨̃

^6:8 ἔστιν γὰρ φίλος ἐν καιρω̨̃ αὐτου̃ καὶ οὐ μὴ παραμείνη̨ ἐν ἡμέρα̨ θλίψεώς σου

^6:9 καὶ ἔστιν φίλος μετατιθέμενος εἰς ἔχθραν καὶ μάχην ὀνειδισμου̃ σου ἀποκαλύψει

^6:10 καὶ ἔστιν φίλος κοινωνὸς τραπεζω̃ν καὶ οὐ μὴ παραμείνη̨ ἐν ἡμέρα̨ θλίψεώς σου

^6:11 καὶ ἐν τοι̃ς ἀγαθοι̃ς σου ἔσται ὡς σὺ καὶ ἐπὶ τοὺς οἰκέτας σου παρρησιάσεται

^6:12 ἐὰν ταπεινωθη̨̃ς ἔσται κατὰ σου̃ καὶ ἀπὸ του̃ προσώπου σου κρυβήσεται

^6:13 ἀπὸ τω̃ν ἐχθρω̃ν σου διαχωρίσθητι καὶ ἀπὸ τω̃ν φίλων σου πρόσεχε

^6:14 φίλος πιστὸς σκέπη κραταιά ὁ δὲ εὑρὼν αὐτὸν εὑ̃ρεν θησαυρόν

^6:15 φίλου πιστου̃ οὐκ ἔστιν ἀντάλλαγμα καὶ οὐκ ἔστιν σταθμὸς τη̃ς καλλονη̃ς αὐτου̃

^6:16 φίλος πιστὸς φάρμακον ζωη̃ς καὶ οἱ φοβούμενοι κύριον εὑρήσουσιν αὐτόν

^6:17 ὁ φοβούμενος κύριον εὐθυνει̃ φιλίαν αὐτου̃ ὅτι κατ' αὐτὸν οὕτως καὶ ὁ πλησίον αὐτου̃

^6:18 τέκνον ἐκ νεότητός σου ἐπίλεξαι παιδείαν καὶ ἕως πολιω̃ν εὑρήσεις σοφίαν

^6:19 ὡς ὁ ἀροτριω̃ν καὶ ὁ σπείρων πρόσελθε αὐτη̨̃ καὶ ἀνάμενε τοὺς ἀγαθοὺς καρποὺς αὐτη̃ς ἐν γὰρ τη̨̃ ἐργασία̨ αὐτη̃ς ὀλίγον κοπιάσεις καὶ ταχὺ φάγεσαι τω̃ν γενημάτων αὐτη̃ς

^6:20 ὡς τραχει̃ά ἐστιν σφόδρα τοι̃ς ἀπαιδεύτοις καὶ οὐκ ἐμμενει̃ ἐν αὐτη̨̃ ἀκάρδιος

^6:21 ὡς λίθος δοκιμασίας ἰσχυρὸς ἔσται ἐπ' αὐτω̨̃ καὶ οὐ χρονιει̃ ἀπορρι̃ψαι αὐτήν

^6:22 σοφία γὰρ κατὰ τὸ ὄνομα αὐτη̃ς ἐστιν καὶ οὐ πολλοι̃ς ἐστιν φανερά

^6:23 ἄκουσον τέκνον καὶ ἔκδεξαι γνώμην μου καὶ μὴ ἀπαναίνου τὴν συμβουλίαν μου

^6:24 καὶ εἰσένεγκον τοὺς πόδας σου εἰς τὰς πέδας αὐτη̃ς καὶ εἰς τὸν κλοιὸν αὐτη̃ς τὸν τράχηλόν σου

^6:25 ὑπόθες τὸν ὠ̃μόν σου καὶ βάσταξον αὐτὴν καὶ μὴ προσοχθίση̨ς τοι̃ς δεσμοι̃ς αὐτη̃ς

^6:26 ἐν πάση̨ ψυχη̨̃ σου πρόσελθε αὐτη̨̃ καὶ ἐν ὅλη̨ δυνάμει σου συντήρησον τὰς ὁδοὺς αὐτη̃ς

^6:27 ἐξίχνευσον καὶ ζήτησον καὶ γνωσθήσεταί σοι καὶ ἐγκρατὴς γενόμενος μὴ ἀφη̨̃ς αὐτήν

^6:28 ἐπ' ἐσχάτων γὰρ εὑρήσεις τὴν ἀνάπαυσιν αὐτη̃ς καὶ στραφήσεταί σοι εἰς εὐφροσύνην

^6:29 καὶ ἔσονταί σοι αἱ πέδαι εἰς σκέπην ἰσχύος καὶ οἱ κλοιοὶ αὐτη̃ς εἰς στολὴν δόξης

^6:30 κόσμος γὰρ χρύσεός ἐστιν ἐπ' αὐτη̃ς καὶ οἱ δεσμοὶ αὐτη̃ς κλω̃σμα ὑακίνθινον

^6:31 στολὴν δόξης ἐνδύση̨ αὐτὴν καὶ στέφανον ἀγαλλιάματος περιθήσεις σεαυτω̨̃

^6:32 ἐὰν θέλη̨ς τέκνον παιδευθήση̨ καὶ ἐὰν ἐπιδω̨̃ς τὴν ψυχήν σου πανου̃ργος ἔση̨

^6:33 ἐὰν ἀγαπήση̨ς ἀκούειν ἐκδέξη̨ καὶ ἐὰν κλίνη̨ς τὸ οὐ̃ς σου σοφὸς ἔση̨

^6:34 ἐν πλήθει πρεσβυτέρων στη̃θι καὶ τίς σοφός αὐτω̨̃ προσκολλήθητι

^6:35 πα̃σαν διήγησιν θείαν θέλε ἀκροα̃σθαι καὶ παροιμίαι συνέσεως μὴ ἐκφευγέτωσάν σε

^6:36 ἐὰν ἴδη̨ς συνετόν ὄρθριζε πρὸς αὐτόν καὶ βαθμοὺς θυρω̃ν αὐτου̃ ἐκτριβέτω ὁ πούς σου

^6:37 διανοου̃ ἐν τοι̃ς προστάγμασιν κυρίου καὶ ἐν ται̃ς ἐντολαι̃ς αὐτου̃ μελέτα διὰ παντός αὐτὸς στηριει̃ τὴν καρδίαν σου καὶ ἡ ἐπιθυμία τη̃ς σοφίας δοθήσεταί σοι

^7:1 μὴ ποίει κακά καὶ οὐ μή σε καταλάβη̨ κακόν

^7:2 ἀπόστηθι ἀπὸ ἀδίκου καὶ ἐκκλινει̃ ἀπὸ σου̃

^7:3 υἱέ μὴ σπει̃ρε ἐπ' αὔλακας ἀδικίας καὶ οὐ μὴ θερίση̨ς αὐτὰ ἑπταπλασίως

^7:4 μὴ ζήτει παρὰ κυρίου ἡγεμονίαν μηδὲ παρὰ βασιλέως καθέδραν δόξης

^7:5 μὴ δικαιου̃ ἔναντι κυρίου καὶ παρὰ βασιλει̃ μὴ σοφίζου

^7:6 μὴ ζήτει γενέσθαι κριτής μὴ οὐκ ἰσχύσεις ἐξα̃ραι ἀδικίας μήποτε εὐλαβηθη̨̃ς ἀπὸ προσώπου δυνάστου καὶ θήσεις σκάνδαλον ἐν εὐθύτητί σου

^7:7 μὴ ἁμάρτανε εἰς πλη̃θος πόλεως καὶ μὴ καταβάλη̨ς σεαυτὸν ἐν ὄχλω̨

^7:8 μὴ καταδεσμεύση̨ς δὶς ἁμαρτίαν ἐν γὰρ τη̨̃ μια̨̃ οὐκ ἀθω̨̃ος ἔση̨

^7:9 μὴ εἴπη̨ς τω̨̃ πλήθει τω̃ν δώρων μου ἐπόψεται καὶ ἐν τω̨̃ προσενέγκαι με θεω̨̃ ὑψίστω̨ προσδέξεται

^7:10 μὴ ὀλιγοψυχήση̨ς ἐν τη̨̃ προσευχη̨̃ σου καὶ ἐλεημοσύνην ποιη̃σαι μὴ παρίδη̨ς

^7:11 μὴ καταγέλα ἄνθρωπον ὄντα ἐν πικρία̨ ψυχη̃ς αὐτου̃ ἔστιν γὰρ ὁ ταπεινω̃ν καὶ ἀνυψω̃ν

^7:12 μὴ ἀροτρία ψευ̃δος ἐπ' ἀδελφω̨̃ σου μηδὲ φίλω̨ τὸ ὅμοιον ποίει

^7:13 μὴ θέλε ψεύδεσθαι πα̃ν ψευ̃δος ὁ γὰρ ἐνδελεχισμὸς αὐτου̃ οὐκ εἰς ἀγαθόν

^7:14 μὴ ἀδολέσχει ἐν πλήθει πρεσβυτέρων καὶ μὴ δευτερώση̨ς λόγον ἐν προσευχη̨̃ σου

^7:15 μὴ μισήση̨ς ἐπίπονον ἐργασίαν καὶ γεωργίαν ὑπὸ ὑψίστου ἐκτισμένην

^7:16 μὴ προσλογίζου σεαυτὸν ἐν πλήθει ἁμαρτωλω̃ν μνήσθητι ὅτι ὀργὴ οὐ χρονιει̃

^7:17 ταπείνωσον σφόδρα τὴν ψυχήν σου ὅτι ἐκδίκησις ἀσεβου̃ς πυ̃ρ καὶ σκώληξ

^7:18 μὴ ἀλλάξη̨ς φίλον ἕνεκεν διαφόρου μηδὲ ἀδελφὸν γνήσιον ἐν χρυσίω̨ Σουφιρ

^7:19 μὴ ἀστόχει γυναικὸς σοφη̃ς καὶ ἀγαθη̃ς ἡ γὰρ χάρις αὐτη̃ς ὑπὲρ τὸ χρυσίον

^7:20 μὴ κακώση̨ς οἰκέτην ἐργαζόμενον ἐν ἀληθεία̨ μηδὲ μίσθιον διδόντα τὴν ψυχὴν αὐτου̃

^7:21 οἰκέτην συνετὸν ἀγαπάτω σου ἡ ψυχή μὴ στερήση̨ς αὐτὸν ἐλευθερίας

^7:22 κτήνη σοί ἐστιν ἐπισκέπτου αὐτά καὶ εἰ ἔστιν σοι χρήσιμα ἐμμενέτω σοι

^7:23 τέκνα σοί ἐστιν παίδευσον αὐτὰ καὶ κάμψον ἐκ νεότητος τὸν τράχηλον αὐτω̃ν

^7:24 θυγατέρες σοί εἰσιν πρόσεχε τω̨̃ σώματι αὐτω̃ν καὶ μὴ ἱλαρώση̨ς πρὸς αὐτὰς τὸ πρόσωπόν σου

^7:25 ἔκδου θυγατέρα καὶ ἔση̨ τετελεκὼς ἔργον μέγα καὶ ἀνδρὶ συνετω̨̃ δώρησαι αὐτήν

^7:26 γυνή σοί ἐστιν κατὰ ψυχήν μὴ ἐκβάλη̨ς αὐτήν καὶ μισουμένη̨ μὴ ἐμπιστεύση̨ς σεαυτόν

^7:27 ἐν ὅλη̨ καρδία̨ σου δόξασον τὸν πατέρα σου καὶ μητρὸς ὠδι̃νας μὴ ἐπιλάθη̨

^7:28 μνήσθητι ὅτι δι' αὐτω̃ν ἐγεννήθης καὶ τί ἀνταποδώσεις αὐτοι̃ς καθὼς αὐτοὶ σοί

^7:29 ἐν ὅλη̨ ψυχη̨̃ σου εὐλαβου̃ τὸν κύριον καὶ τοὺς ἱερει̃ς αὐτου̃ θαύμαζε

^7:30 ἐν ὅλη̨ δυνάμει ἀγάπησον τὸν ποιήσαντά σε καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτου̃ μὴ ἐγκαταλίπη̨ς

^7:31 φοβου̃ τὸν κύριον καὶ δόξασον ἱερέα καὶ δὸς τὴν μερίδα αὐτω̨̃ καθὼς ἐντέταλταί σοι ἀπαρχὴν καὶ περὶ πλημμελείας καὶ δόσιν βραχιόνων καὶ θυσίαν ἁγιασμου̃ καὶ ἀπαρχὴν ἁγίων

^7:32 καὶ πτωχω̨̃ ἔκτεινον τὴν χει̃ρά σου ἵνα τελειωθη̨̃ ἡ εὐλογία σου

^7:33 χάρις δόματος ἔναντι παντὸς ζω̃ντος καὶ ἐπὶ νεκρω̨̃ μὴ ἀποκωλύση̨ς χάριν

^7:34 μὴ ὑστέρει ἀπὸ κλαιόντων καὶ μετὰ πενθούντων πένθησον

^7:35 μὴ ὄκνει ἐπισκέπτεσθαι ἄρρωστον ἄνθρωπον ἐκ γὰρ τω̃ν τοιούτων ἀγαπηθήση̨

^7:36 ἐν πα̃σι τοι̃ς λόγοις σου μιμνή̨σκου τὰ ἔσχατά σου καὶ εἰς τὸν αἰω̃να οὐχ ἁμαρτήσεις

^8:1 μὴ διαμάχου μετὰ ἀνθρώπου δυνάστου μήποτε ἐμπέση̨ς εἰς τὰς χει̃ρας αὐτου̃

^8:2 μὴ ἔριζε μετὰ ἀνθρώπου πλουσίου μήποτε ἀντιστήση̨ σου τὴν ὁλκήν πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσεν τὸ χρυσίον καὶ καρδίας βασιλέων ἐξέκλινεν

^8:3 μὴ διαμάχου μετὰ ἀνθρώπου γλωσσώδους καὶ μὴ ἐπιστοιβάση̨ς ἐπὶ τὸ πυ̃ρ αὐτου̃ ξύλα

^8:4 μὴ πρόσπαιζε ἀπαιδεύτω̨ ἵνα μὴ ἀτιμάζωνται οἱ πρόγονοί σου

^8:5 μὴ ὀνείδιζε ἄνθρωπον ἀποστρέφοντα ἀπὸ ἁμαρτίας μνήσθητι ὅτι πάντες ἐσμὲν ἐν ἐπιτίμοις

^8:6 μὴ ἀτιμάση̨ς ἄνθρωπον ἐν γήρα̨ αὐτου̃ καὶ γὰρ ἐξ ἡμω̃ν γηράσκουσιν

^8:7 μὴ ἐπίχαιρε ἐπὶ νεκρω̨̃ μνήσθητι ὅτι πάντες τελευτω̃μεν

^8:8 μὴ παρίδη̨ς διήγημα σοφω̃ν καὶ ἐν ται̃ς παροιμίαις αὐτω̃ν ἀναστρέφου ὅτι παρ' αὐτω̃ν μαθήση̨ παιδείαν καὶ λειτουργη̃σαι μεγιστα̃σιν

^8:9 μὴ ἀστόχει διηγήματος γερόντων καὶ γὰρ αὐτοὶ ἔμαθον παρὰ τω̃ν πατέρων αὐτω̃ν ὅτι παρ' αὐτω̃ν μαθήση̨ σύνεσιν καὶ ἐν καιρω̨̃ χρείας δου̃ναι ἀπόκρισιν

^8:10 μὴ ἔκκαιε ἄνθρακας ἁμαρτωλου̃ μὴ ἐμπυρισθη̨̃ς ἐν πυρὶ φλογὸς αὐτου̃

^8:11 μὴ ἐξαναστη̨̃ς ἀπὸ προσώπου ὑβριστου̃ ἵνα μὴ ἐγκαθίση̨ ὡς ἔνεδρον τω̨̃ στόματί σου

^8:12 μὴ δανείση̨ς ἀνθρώπω̨ ἰσχυροτέρω̨ σου καὶ ἐὰν δανείση̨ς ὡς ἀπολωλεκὼς γίνου

^8:13 μὴ ἐγγυήση̨ ὑπὲρ δύναμίν σου καὶ ἐὰν ἐγγυήση̨ ὡς ἀποτείσων φρόντιζε

^8:14 μὴ δικάζου μετὰ κριτου̃ κατὰ γὰρ τὴν δόξαν αὐτου̃ κρινου̃σιν αὐτω̨̃

^8:15 μετὰ τολμηρου̃ μὴ πορεύου ἐν ὁδω̨̃ ἵνα μὴ βαρύνηται κατὰ σου̃ αὐτὸς γὰρ κατὰ τὸ θέλημα αὐτου̃ ποιήσει καὶ τη̨̃ ἀφροσύνη̨ αὐτου̃ συναπολη̨̃

^8:16 μετὰ θυμώδους μὴ ποιήση̨ς μάχην καὶ μὴ διαπορεύου μετ' αὐτου̃ τὴν ἔρημον ὅτι ὡς οὐδὲν ἐν ὀφθαλμοι̃ς αὐτου̃ αἱ̃μα καὶ ὅπου οὐκ ἔστιν βοήθεια καταβαλει̃ σε

^8:17 μετὰ μωρου̃ μὴ συμβουλεύου οὐ γὰρ δυνήσεται λόγον στέξαι

^8:18 ἐνώπιον ἀλλοτρίου μὴ ποιήση̨ς κρυπτόν οὐ γὰρ γινώσκεις τί τέξεται

^8:19 παντὶ ἀνθρώπω̨ μὴ ἔκφαινε σὴν καρδίαν καὶ μὴ ἀναφερέτω σοι χάριν

^9:1 μὴ ζήλου γυναι̃κα του̃ κόλπου σου μηδὲ διδάξη̨ς ἐπὶ σεαυτὸν παιδείαν πονηράν

^9:2 μὴ δω̨̃ς γυναικὶ τὴν ψυχήν σου ἐπιβη̃ναι αὐτὴν ἐπὶ τὴν ἰσχύν σου

^9:3 μὴ ὑπάντα γυναικὶ ἑταιριζομένη̨ μήποτε ἐμπέση̨ς εἰς τὰς παγίδας αὐτη̃ς

^9:4 μετὰ ψαλλούσης μὴ ἐνδελέχιζε μήποτε ἁλω̨̃ς ἐν τοι̃ς ἐπιχειρήμασιν αὐτη̃ς

^9:5 παρθένον μὴ καταμάνθανε μήποτε σκανδαλισθη̨̃ς ἐν τοι̃ς ἐπιτιμίοις αὐτη̃ς

^9:6 μὴ δω̨̃ς πόρναις τὴν ψυχήν σου ἵνα μὴ ἀπολέση̨ς τὴν κληρονομίαν σου

^9:7 μὴ περιβλέπου ἐν ῥύμαις πόλεως καὶ ἐν ται̃ς ἐρήμοις αὐτη̃ς μὴ πλανω̃

^9:8 ἀπόστρεψον ὀφθαλμὸν ἀπὸ γυναικὸς εὐμόρφου καὶ μὴ καταμάνθανε κάλλος ἀλλότριον ἐν κάλλει γυναικὸς πολλοὶ ἐπλανήθησαν καὶ ἐκ τούτου φιλία ὡς πυ̃ρ ἀνακαίεται

^9:9 μετὰ ὑπάνδρου γυναικὸς μὴ κάθου τὸ σύνολον καὶ μὴ συμβολοκοπήση̨ς μετ' αὐτη̃ς ἐν οἴνω̨ μήποτε ἐκκλίνη̨ ἡ ψυχή σου ἐπ' αὐτὴν καὶ τω̨̃ πνεύματί σου ὀλίσθη̨ς εἰς ἀπώλειαν

^9:10 μὴ ἐγκαταλίπη̨ς φίλον ἀρχαι̃ον ὁ γὰρ πρόσφατος οὐκ ἔστιν ἔφισος αὐτω̨̃ οἰ̃νος νέος φίλος νέος ἐὰν παλαιωθη̨̃ μετ' εὐφροσύνης πίεσαι αὐτόν

^9:11 μὴ ζηλώση̨ς δόξαν ἁμαρτωλου̃ οὐ γὰρ οἰ̃δας τί ἔσται ἡ καταστροφὴ αὐτου̃

^9:12 μὴ εὐδοκήση̨ς ἐν εὐδοκία̨ ἀσεβω̃ν μνήσθητι ὅτι ἕως ἅ̨δου οὐ μὴ δικαιωθω̃σιν

^9:13 μακρὰν ἄπεχε ἀπὸ ἀνθρώπου ὃς ἔχει ἐξουσίαν του̃ φονεύειν καὶ οὐ μὴ ὑποπτεύση̨ς φόβον θανάτου κἂν προσέλθη̨ς μὴ πλημμελήση̨ς ἵνα μὴ ἀφέληται τὴν ζωήν σου ἐπίγνωθι ὅτι ἐν μέσω̨ παγίδων διαβαίνεις καὶ ἐπὶ ἐπάλξεων πόλεως περιπατει̃ς

^9:14 κατὰ τὴν ἰσχύν σου στόχασαι τοὺς πλησίον καὶ μετὰ σοφω̃ν συμβουλεύου

^9:15 μετὰ συνετω̃ν ἔστω ὁ διαλογισμός σου καὶ πα̃σα διήγησίς σου ἐν νόμω̨ ὑψίστου

^9:16 ἄνδρες δίκαιοι ἔστωσαν σύνδειπνοί σου καὶ ἐν φόβω̨ κυρίου ἔστω τὸ καύχημά σου

^9:17 ἐν χειρὶ τεχνιτω̃ν ἔργον ἐπαινεσθήσεται καὶ ὁ ἡγούμενος λαου̃ σοφὸς ἐν λόγω̨ αὐτου̃

^9:18 φοβερὸς ἐν πόλει αὐτου̃ ἀνὴρ γλωσσώδης καὶ ὁ προπετὴς ἐν λόγω̨ αὐτου̃ μισηθήσεται

^10:1 κριτὴς σοφὸς παιδεύσει τὸν λαὸν αὐτου̃ καὶ ἡγεμονία συνετου̃ τεταγμένη ἔσται

^10:2 κατὰ τὸν κριτὴν του̃ λαου̃ οὕτως καὶ οἱ λειτουργοὶ αὐτου̃ καὶ κατὰ τὸν ἡγούμενον τη̃ς πόλεως πάντες οἱ κατοικου̃ντες αὐτήν

^10:3 βασιλεὺς ἀπαίδευτος ἀπολει̃ τὸν λαὸν αὐτου̃ καὶ πόλις οἰκισθήσεται ἐν συνέσει δυναστω̃ν

^10:4 ἐν χειρὶ κυρίου ἡ ἐξουσία τη̃ς γη̃ς καὶ τὸν χρήσιμον ἐγερει̃ εἰς καιρὸν ἐπ' αὐτη̃ς

^10:5 ἐν χειρὶ κυρίου εὐοδία ἀνδρός καὶ προσώπω̨ γραμματέως ἐπιθήσει δόξαν αὐτου̃

^10:6 ἐπὶ παντὶ ἀδικήματι μὴ μηνιάση̨ς τω̨̃ πλησίον καὶ μὴ πρα̃σσε μηδὲν ἐν ἔργοις ὕβρεως

^10:7 μισητὴ ἔναντι κυρίου καὶ ἀνθρώπων ὑπερηφανία καὶ ἐξ ἀμφοτέρων πλημμελὴς ἡ ἀδικία

^10:8 βασιλεία ἀπὸ ἔθνους εἰς ἔθνος μετάγεται διὰ ἀδικίας καὶ ὕβρεις καὶ χρήματα

^10:9 τί ὑπερηφανεύεται γη̃ καὶ σποδός ὅτι ἐν ζωη̨̃ ἔρριψα τὰ ἐνδόσθια αὐτου̃

^10:10 μακρὸν ἀρρώστημα σκώπτει ἰατρός καὶ βασιλεὺς σήμερον καὶ αὔριον τελευτήσει

^10:11 ἐν γὰρ τω̨̃ ἀποθανει̃ν ἄνθρωπον κληρονομήσει ἑρπετὰ καὶ θηρία καὶ σκώληκας

^10:12 ἀρχὴ ὑπερηφανίας ἀνθρώπου ἀφίστασθαι ἀπὸ κυρίου καὶ ἀπὸ του̃ ποιήσαντος αὐτὸν ἀπέστη ἡ καρδία αὐτου̃

^10:13 ὅτι ἀρχὴ ὑπερηφανίας ἁμαρτία καὶ ὁ κρατω̃ν αὐτη̃ς ἐξομβρήσει βδέλυγμα διὰ του̃το παρεδόξασεν κύριος τὰς ἐπαγωγὰς καὶ κατέστρεψεν εἰς τέλος αὐτούς

^10:14 θρόνους ἀρχόντων καθει̃λεν ὁ κύριος καὶ ἐκάθισεν πραει̃ς ἀντ' αὐτω̃ν

^10:15 ῥίζας ἐθνω̃ν ἐξέτιλεν ὁ κύριος καὶ ἐφύτευσεν ταπεινοὺς ἀντ' αὐτω̃ν

^10:16 χώρας ἐθνω̃ν κατέστρεψεν ὁ κύριος καὶ ἀπώλεσεν αὐτὰς ἕως θεμελίων γη̃ς

^10:17 ἐξη̃ρεν ἐξ αὐτω̃ν καὶ ἀπώλεσεν αὐτοὺς καὶ κατέπαυσεν ἀπὸ γη̃ς τὸ μνημόσυνον αὐτω̃ν

^10:18 οὐκ ἔκτισται ἀνθρώποις ὑπερηφανία οὐδὲ ὀργὴ θυμου̃ γεννήμασιν γυναικω̃ν

^10:19 σπέρμα ἔντιμον ποι̃ον σπέρμα ἀνθρώπου σπέρμα ἔντιμον ποι̃ον οἱ φοβούμενοι τὸν κύριον σπέρμα ἄτιμον ποι̃ον σπέρμα ἀνθρώπου σπέρμα ἄτιμον ποι̃ον οἱ παραβαίνοντες ἐντολάς

^10:20 ἐν μέσω̨ ἀδελφω̃ν ὁ ἡγούμενος αὐτω̃ν ἔντιμος καὶ οἱ φοβούμενοι κύριον ἐν ὀφθαλμοι̃ς αὐτου̃

^10:22 πλούσιος καὶ ἔνδοξος καὶ πτωχός τὸ καύχημα αὐτω̃ν φόβος κυρίου

^10:23 οὐ δίκαιον ἀτιμάσαι πτωχὸν συνετόν καὶ οὐ καθήκει δοξάσαι ἄνδρα ἁμαρτωλόν

^10:24 μεγιστὰν καὶ κριτὴς καὶ δυνάστης δοξασθήσεται καὶ οὐκ ἔστιν αὐτω̃ν τις μείζων του̃ φοβουμένου τὸν κύριον

^10:25 οἰκέτη̨ σοφω̨̃ ἐλεύθεροι λειτουργήσουσιν καὶ ἀνὴρ ἐπιστήμων οὐ γογγύσει

^10:26 μὴ σοφίζου ποιη̃σαι τὸ ἔργον σου καὶ μὴ δοξάζου ἐν καιρω̨̃ στενοχωρίας σου

^10:27 κρείσσων ἐργαζόμενος καὶ περισσεύων ἐν πα̃σιν ἢ περιπατω̃ν δοξαζόμενος καὶ ἀπορω̃ν ἄρτων

^10:28 τέκνον ἐν πραΰτητι δόξασον τὴν ψυχήν σου καὶ δὸς αὐτη̨̃ τιμὴν κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτη̃ς

^10:29 τὸν ἁμαρτάνοντα εἰς τὴν ψυχὴν αὐτου̃ τίς δικαιώσει καὶ τίς δοξάσει τὸν ἀτιμάζοντα τὴν ζωὴν αὐτου̃

^10:30 πτωχὸς δοξάζεται δι' ἐπιστήμην αὐτου̃ καὶ πλούσιος δοξάζεται διὰ τὸν πλου̃τον αὐτου̃

^10:31 ὁ δεδοξασμένος ἐν πτωχεία̨ καὶ ἐν πλούτω̨ ποσαχω̃ς καὶ ὁ ἄδοξος ἐν πλούτω̨ καὶ ἐν πτωχεία̨ ποσαχω̃ς

^11:1 σοφία ταπεινου̃ ἀνυψώσει κεφαλὴν αὐτου̃ καὶ ἐν μέσω̨ μεγιστάνων καθίσει αὐτόν

^11:2 μὴ αἰνέση̨ς ἄνδρα ἐν κάλλει αὐτου̃ καὶ μὴ βδελύξη̨ ἄνθρωπον ἐν ὁράσει αὐτου̃

^11:3 μικρὰ ἐν πετεινοι̃ς μέλισσα καὶ ἀρχὴ γλυκασμάτων ὁ καρπὸς αὐτη̃ς

^11:4 ἐν περιβολη̨̃ ἱματίων μὴ καυχήση̨ καὶ ἐν ἡμέρα̨ δόξης μὴ ἐπαίρου ὅτι θαυμαστὰ τὰ ἔργα κυρίου καὶ κρυπτὰ τὰ ἔργα αὐτου̃ ἀνθρώποις

^11:5 πολλοὶ τύραννοι ἐκάθισαν ἐπὶ ἐδάφους ὁ δὲ ἀνυπονόητος ἐφόρεσεν διάδημα

^11:6 πολλοὶ δυνάσται ἠτιμάσθησαν σφόδρα καὶ ἔνδοξοι παρεδόθησαν εἰς χει̃ρας ἑτέρων

^11:7 πρὶν ἐξετάση̨ς μὴ μέμψη̨ νόησον πρω̃τον καὶ τότε ἐπιτίμα

^11:8 πρὶν ἢ ἀκου̃σαι μὴ ἀποκρίνου καὶ ἐν μέσω̨ λόγων μὴ παρεμβάλλου

^11:9 περὶ πράγματος οὑ̃ οὐκ ἔστιν σοι χρεία μὴ ἔριζε καὶ ἐν κρίσει ἁμαρτωλω̃ν μὴ συνέδρευε

^11:10 τέκνον μὴ περὶ πολλὰ ἔστωσαν αἱ πράξεις σου ἐὰν πληθύνη̨ς οὐκ ἀθω̨ωθήση̨ καὶ ἐὰν διώκη̨ς οὐ μὴ καταλάβη̨ς καὶ οὐ μὴ ἐκφύγη̨ς διαδράς

^11:11 ἔστιν κοπιω̃ν καὶ πονω̃ν καὶ σπεύδων καὶ τόσω̨ μα̃λλον ὑστερει̃ται

^11:12 ἔστιν νωθρὸς προσδεόμενος ἀντιλήμψεως ὑστερω̃ν ἰσχύι καὶ πτωχεία̨ περισσεύει καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ κυρίου ἐπέβλεψαν αὐτω̨̃ εἰς ἀγαθά καὶ ἀνώρθωσεν αὐτὸν ἐκ ταπεινώσεως αὐτου̃

^11:13 καὶ ἀνύψωσεν κεφαλὴν αὐτου̃ καὶ ἀπεθαύμασαν ἐπ' αὐτω̨̃ πολλοί

^11:14 ἀγαθὰ καὶ κακά ζωὴ καὶ θάνατος πτωχεία καὶ πλου̃τος παρὰ κυρίου ἐστίν

^11:17 δόσις κυρίου παραμένει εὐσεβέσιν καὶ ἡ εὐδοκία αὐτου̃ εἰς τὸν αἰω̃να εὐοδωθήσεται

^11:18 ἔστιν πλουτω̃ν ἀπὸ προσοχη̃ς καὶ σφιγγίας αὐτου̃ καὶ αὕτη ἡ μερὶς του̃ μισθου̃ αὐτου̃

^11:19 ἐν τω̨̃ εἰπει̃ν αὐτόν εὑ̃ρον ἀνάπαυσιν καὶ νυ̃ν φάγομαι ἐκ τω̃ν ἀγαθω̃ν μου καὶ οὐκ οἰ̃δεν τίς καιρὸς παρελεύσεται καὶ καταλείψει αὐτὰ ἑτέροις καὶ ἀποθανει̃ται

^11:20 στη̃θι ἐν διαθήκη̨ σου καὶ ὁμίλει ἐν αὐτη̨̃ καὶ ἐν τω̨̃ ἔργω̨ σου παλαιώθητι

^11:21 μὴ θαύμαζε ἐν ἔργοις ἁμαρτωλου̃ πίστευε δὲ κυρίω̨ καὶ ἔμμενε τω̨̃ πόνω̨ σου ὅτι κου̃φον ἐν ὀφθαλμοι̃ς κυρίου διὰ τάχους ἐξάπινα πλουτίσαι πένητα

^11:22 εὐλογία κυρίου ἐν μισθω̨̃ εὐσεβου̃ς καὶ ἐν ὥρα̨ ταχινη̨̃ ἀναθάλλει εὐλογίαν αὐτου̃

^11:23 μὴ εἴπη̨ς τίς ἐστίν μου χρεία καὶ τίνα ἀπὸ του̃ νυ̃ν ἔσται μου τὰ ἀγαθά

^11:24 μὴ εἴπη̨ς αὐτάρκη μοί ἐστιν καὶ τί ἀπὸ του̃ νυ̃ν κακωθήσομαι

^11:25 ἐν ἡμέρα̨ ἀγαθω̃ν ἀμνησία κακω̃ν καὶ ἐν ἡμέρα̨ κακω̃ν οὐ μνησθήσεται ἀγαθω̃ν

^11:26 ὅτι κου̃φον ἔναντι κυρίου ἐν ἡμέρα̨ τελευτη̃ς ἀποδου̃ναι ἀνθρώπω̨ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτου̃

^11:27 κάκωσις ὥρας ἐπιλησμονὴν ποιει̃ τρυφη̃ς καὶ ἐν συντελεία̨ ἀνθρώπου ἀποκάλυψις ἔργων αὐτου̃

^11:28 πρὸ τελευτη̃ς μὴ μακάριζε μηδένα καὶ ἐν τέκνοις αὐτου̃ γνωσθήσεται ἀνήρ

^11:29 μὴ πάντα ἄνθρωπον εἴσαγε εἰς τὸν οἰ̃κόν σου πολλὰ γὰρ τὰ ἔνεδρα του̃ δολίου

^11:30 πέρδιξ θηρευτὴς ἐν καρτάλλω̨ οὕτως καρδία ὑπερηφάνου καὶ ὡς ὁ κατάσκοπος ἐπιβλέπει πτω̃σιν

^11:31 τὰ γὰρ ἀγαθὰ εἰς κακὰ μεταστρέφων ἐνεδρεύει καὶ ἐν τοι̃ς αἱρετοι̃ς ἐπιθήσει μω̃μον

^11:32 ἀπὸ σπινθη̃ρος πυρὸς πληθύνεται ἀνθρακιά καὶ ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς εἰς αἱ̃μα ἐνεδρεύει

^11:33 πρόσεχε ἀπὸ κακούργου πονηρὰ γὰρ τεκταίνει μήποτε μω̃μον εἰς τὸν αἰω̃να δω̨̃ σοι

^11:34 ἐνοίκισον ἀλλότριον καὶ διαστρέψει σε ἐν ταραχαι̃ς καὶ ἀπαλλοτριώσει σε τω̃ν ἰδίων σου

^12:1 ἐὰν εὐ̃ ποιη̨̃ς γνω̃θι τίνι ποιει̃ς καὶ ἔσται χάρις τοι̃ς ἀγαθοι̃ς σου

^12:2 εὐ̃ ποίησον εὐσεβει̃ καὶ εὑρήσεις ἀνταπόδομα καὶ εἰ μὴ παρ' αὐτου̃ ἀλλὰ παρὰ του̃ ὑψίστου

^12:3 οὐκ ἔσται ἀγαθὰ τω̨̃ ἐνδελεχίζοντι εἰς κακὰ καὶ τω̨̃ ἐλεημοσύνην μὴ χαριζομένω̨

^12:4 δὸς τω̨̃ εὐσεβει̃ καὶ μὴ ἀντιλάβη̨ του̃ ἁμαρτωλου̃

^12:5 εὐ̃ ποίησον ταπεινω̨̃ καὶ μὴ δω̨̃ς ἀσεβει̃ ἐμπόδισον τοὺς ἄρτους αὐτου̃ καὶ μὴ δω̨̃ς αὐτω̨̃ ἵνα μὴ ἐν αὐτοι̃ς σε δυναστεύση̨ διπλάσια γὰρ κακὰ εὑρήσεις ἐν πα̃σιν ἀγαθοι̃ς οἱ̃ς ἂν ποιήση̨ς αὐτω̨̃

^12:6 ὅτι καὶ ὁ ὕψιστος ἐμίσησεν ἁμαρτωλοὺς καὶ τοι̃ς ἀσεβέσιν ἀποδώσει ἐκδίκησιν

^12:7 δὸς τω̨̃ ἀγαθω̨̃ καὶ μὴ ἀντιλάβη̨ του̃ ἁμαρτωλου̃

^12:8 οὐκ ἐκδικηθήσεται ἐν ἀγαθοι̃ς ὁ φίλος καὶ οὐ κρυβήσεται ἐν κακοι̃ς ὁ ἐχθρός

^12:9 ἐν ἀγαθοι̃ς ἀνδρὸς οἱ ἐχθροὶ αὐτου̃ ἐν λύπη̨ καὶ ἐν τοι̃ς κακοι̃ς αὐτου̃ καὶ ὁ φίλος διαχωρισθήσεται

^12:10 μὴ πιστεύση̨ς τω̨̃ ἐχθρω̨̃ σου εἰς τὸν αἰω̃να ὡς γὰρ ὁ χαλκὸς ἰου̃ται οὕτως ἡ πονηρία αὐτου̃

^12:11 καὶ ἐὰν ταπεινωθη̨̃ καὶ πορεύηται συγκεκυφώς ἐπίστησον τὴν ψυχήν σου καὶ φύλαξαι ἀπ' αὐτου̃ καὶ ἔση̨ αὐτω̨̃ ὡς ἐκμεμαχὼς ἔσοπτρον καὶ γνώση̨ ὅτι οὐκ εἰς τέλος κατίωσεν

^12:12 μὴ στήση̨ς αὐτὸν παρὰ σεαυτω̨̃ μὴ ἀνατρέψας σε στη̨̃ ἐπὶ τὸν τόπον σου μὴ καθίση̨ς αὐτὸν ἐκ δεξιω̃ν σου μήποτε ζητήση̨ τὴν καθέδραν σου καὶ ἐπ' ἐσχάτων ἐπιγνώση̨ τοὺς λόγους μου καὶ ἐπὶ τω̃ν ῥημάτων μου κατανυγήση̨

^12:13 τίς ἐλεήσει ἐπαοιδὸν ὀφιόδηκτον καὶ πάντας τοὺς προσάγοντας θηρίοις

^12:14 οὕτως τὸν προσπορευόμενον ἀνδρὶ ἁμαρτωλω̨̃ καὶ συμφυρόμενον ἐν ται̃ς ἁμαρτίαις αὐτου̃

^12:15 ὥραν μετὰ σου̃ διαμενει̃ καὶ ἐὰν ἐκκλίνη̨ς οὐ μὴ καρτερήση̨

^12:16 καὶ ἐν τοι̃ς χείλεσιν αὐτου̃ γλυκανει̃ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἐν τη̨̃ καρδία̨ αὐτου̃ βουλεύσεται ἀνατρέψαι σε εἰς βόθρον ἐν ὀφθαλμοι̃ς αὐτου̃ δακρύσει ὁ ἐχθρός καὶ ἐὰν εὕρη̨ καιρόν οὐκ ἐμπλησθήσεται ἀφ' αἵματος

^12:17 κακὰ ἐὰν ὑπαντήση̨ σοι εὑρήσεις αὐτὸν πρότερον ἐκει̃ σου καὶ ὡς βοηθω̃ν ὑποσχάσει πτέρναν σου

^12:18 τὴν κεφαλὴν αὐτου̃ κινήσει καὶ ἐπικροτήσει ται̃ς χερσὶν αὐτου̃ καὶ πολλὰ διαψιθυρίσει καὶ ἀλλοιώσει τὸ πρόσωπον αὐτου̃

^13:1 ὁ ἁπτόμενος πίσσης μολυνθήσεται καὶ ὁ κοινωνω̃ν ὑπερηφάνω̨ ὁμοιωθήσεται αὐτω̨̃

^13:2 βάρος ὑπὲρ σὲ μὴ ἄρη̨ς καὶ ἰσχυροτέρω̨ σου καὶ πλουσιωτέρω̨ μὴ κοινώνει τί κοινωνήσει χύτρα πρὸς λέβητα αὕτη προσκρούσει καὶ αὕτη συντριβήσεται

^13:3 πλούσιος ἠδίκησεν καὶ αὐτὸς προσενεβριμήσατο πτωχὸς ἠδίκηται καὶ αὐτὸς προσδεηθήσεται

^13:4 ἐὰν χρησιμεύση̨ς ἐργα̃ται ἐν σοί καὶ ἐὰν ὑστερήση̨ς καταλείψει σε

^13:5 ἐὰν ἔχη̨ς συμβιώσεταί σοι καὶ ἀποκενώσει σε καὶ αὐτὸς οὐ πονέσει

^13:6 χρείαν ἔσχηκέν σου καὶ ἀποπλανήσει σε καὶ προσγελάσεταί σοι καὶ δώσει σοι ἐλπίδα λαλήσει σοι καλὰ καὶ ἐρει̃ τίς ἡ χρεία σου

^13:7 καὶ αἰσχυνει̃ σε ἐν τοι̃ς βρώμασιν αὐτου̃ ἕως οὑ̃ ἀποκενώση̨ σε δὶς ἢ τρίς καὶ ἐπ' ἐσχάτων καταμωκήσεταί σου μετὰ ταυ̃τα ὄψεταί σε καὶ καταλείψει σε καὶ τὴν κεφαλὴν αὐτου̃ κινήσει ἐπὶ σοί

^13:8 πρόσεχε μὴ ἀποπλανηθη̨̃ς καὶ μὴ ταπεινωθη̨̃ς ἐν ἀφροσύνη̨ σου

^13:9 προσκαλεσαμένου σε δυνάστου ὑποχωρω̃ν γίνου καὶ τόσω̨ μα̃λλόν σε προσκαλέσεται

^13:10 μὴ ἔμπιπτε μὴ ἀπωσθη̨̃ς καὶ μὴ μακρὰν ἀφίστω ἵνα μὴ ἐπιλησθη̨̃ς

^13:11 μὴ ἔπεχε ἰσηγορει̃σθαι μετ' αὐτου̃ καὶ μὴ πίστευε τοι̃ς πλείοσιν λόγοις αὐτου̃ ἐκ πολλη̃ς γὰρ λαλια̃ς πειράσει σε καὶ ὡς προσγελω̃ν ἐξετάσει σε

^13:12 ἀνελεήμων ὁ μὴ συντηρω̃ν λόγους καὶ οὐ μὴ φείσηται περὶ κακώσεως καὶ δεσμω̃ν

^13:13 συντήρησον καὶ πρόσεχε σφοδρω̃ς ὅτι μετὰ τη̃ς πτώσεώς σου περιπατει̃ς

^13:15 πα̃ν ζω̨̃ον ἀγαπα̨̃ τὸ ὅμοιον αὐτω̨̃ καὶ πα̃ς ἄνθρωπος τὸν πλησίον αὐτου̃

^13:16 πα̃σα σὰρξ κατὰ γένος συνάγεται καὶ τω̨̃ ὁμοίω̨ αὐτου̃ προσκολληθήσεται ἀνήρ

^13:17 τί κοινωνήσει λύκος ἀμνω̨̃ οὕτως ἁμαρτωλὸς πρὸς εὐσεβη̃

^13:18 τίς εἰρήνη ὑαίνη̨ πρὸς κύνα καὶ τίς εἰρήνη πλουσίω̨ πρὸς πένητα

^13:19 κυνήγια λεόντων ὄναγροι ἐν ἐρήμω̨ οὕτως νομαὶ πλουσίων πτωχοί

^13:20 βδέλυγμα ὑπερηφάνω̨ ταπεινότης οὕτως βδέλυγμα πλουσίω̨ πτωχός

^13:21 πλούσιος σαλευόμενος στηρίζεται ὑπὸ φίλων ταπεινὸς δὲ πεσὼν προσαπωθει̃ται ὑπὸ φίλων

^13:22 πλουσίου σφαλέντος πολλοὶ ἀντιλήμπτορες ἐλάλησεν ἀπόρρητα καὶ ἐδικαίωσαν αὐτόν ταπεινὸς ἔσφαλεν καὶ προσεπετίμησαν αὐτω̨̃ ἐφθέγξατο σύνεσιν καὶ οὐκ ἐδόθη αὐτω̨̃ τόπος

^13:23 πλούσιος ἐλάλησεν καὶ πάντες ἐσίγησαν καὶ τὸν λόγον αὐτου̃ ἀνύψωσαν ἕως τω̃ν νεφελω̃ν πτωχὸς ἐλάλησεν καὶ εἰ̃παν τίς οὑ̃τος κἂν προσκόψη̨ προσανατρέψουσιν αὐτόν

^13:24 ἀγαθὸς ὁ πλου̃τος ὡ̨̃ μή ἐστιν ἁμαρτία καὶ πονηρὰ ἡ πτωχεία ἐν στόματι ἀσεβου̃ς

^13:25 καρδία ἀνθρώπου ἀλλοιοι̃ τὸ πρόσωπον αὐτου̃ ἐάν τε εἰς ἀγαθὰ ἐάν τε εἰς κακά

^13:26 ἴχνος καρδίας ἐν ἀγαθοι̃ς πρόσωπον ἱλαρόν καὶ εὕρεσις παραβολω̃ν διαλογισμοὶ μετὰ κόπων

^14:1 μακάριος ἀνήρ ὃς οὐκ ὠλίσθησεν ἐν τω̨̃ στόματι αὐτου̃ καὶ οὐ κατενύγη ἐν λύπη̨ ἁμαρτιω̃ν

^14:2 μακάριος οὑ̃ οὐ κατέγνω ἡ ψυχὴ αὐτου̃ καὶ ὃς οὐκ ἔπεσεν ἀπὸ τη̃ς ἐλπίδος αὐτου̃

^14:3 ἀνδρὶ μικρολόγω̨ οὐ καλὸς ὁ πλου̃τος καὶ ἀνθρώπω̨ βασκάνω̨ ἵνα τί χρήματα

^14:4 ὁ συνάγων ἀπὸ τη̃ς ψυχη̃ς αὐτου̃ συνάγει ἄλλοις καὶ ἐν τοι̃ς ἀγαθοι̃ς αὐτου̃ τρυφήσουσιν ἕτεροι

^14:5 ὁ πονηρὸς ἑαυτω̨̃ τίνι ἀγαθὸς ἔσται καὶ οὐ μὴ εὐφρανθήσεται ἐν τοι̃ς χρήμασιν αὐτου̃

^14:6 του̃ βασκαίνοντος ἑαυτὸν οὐκ ἔστιν πονηρότερος καὶ του̃το ἀνταπόδομα τη̃ς κακίας αὐτου̃

^14:7 κἂν εὐ̃ ποιη̨̃ ἐν λήθη̨ ποιει̃ καὶ ἐπ' ἐσχάτων ἐκφαίνει τὴν κακίαν αὐτου̃

^14:8 πονηρὸς ὁ βασκαίνων ὀφθαλμω̨̃ ἀποστρέφων πρόσωπον καὶ ὑπερορω̃ν ψυχάς

^14:9 πλεονέκτου ὀφθαλμὸς οὐκ ἐμπίπλαται μερίδι καὶ ἀδικία πονηρὰ ἀναξηραίνει ψυχήν

^14:10 ὀφθαλμὸς πονηρὸς φθονερὸς ἐπ' ἄρτω̨ καὶ ἐλλιπὴς ἐπὶ τη̃ς τραπέζης αὐτου̃

^14:11 τέκνον καθὼς ἐὰν ἔχη̨ς εὐ̃ ποίει σεαυτὸν καὶ προσφορὰς κυρίω̨ ἀξίως πρόσαγε

^14:12 μνήσθητι ὅτι θάνατος οὐ χρονιει̃ καὶ διαθήκη ἅ̨δου οὐχ ὑπεδείχθη σοι

^14:13 πρίν σε τελευτη̃σαι εὐ̃ ποίει φίλω̨ καὶ κατὰ τὴν ἰσχύν σου ἔκτεινον καὶ δὸς αὐτω̨̃

^14:14 μὴ ἀφυστερήση̨ς ἀπὸ ἀγαθη̃ς ἡμέρας καὶ μερὶς ἐπιθυμίας ἀγαθη̃ς μή σε παρελθάτω

^14:15 οὐχὶ ἑτέρω̨ καταλείψεις τοὺς πόνους σου καὶ τοὺς κόπους σου εἰς διαίρεσιν κλήρου

^14:16 δὸς καὶ λαβὲ καὶ ἀπάτησον τὴν ψυχήν σου ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν ἅ̨δου ζητη̃σαι τρυφήν

^14:17 πα̃σα σὰρξ ὡς ἱμάτιον παλαιου̃ται ἡ γὰρ διαθήκη ἀπ' αἰω̃νος θανάτω̨ ἀποθανη̨̃

^14:18 ὡς φύλλον θάλλον ἐπὶ δένδρου δασέος τὰ μὲν καταβάλλει ἄλλα δὲ φύει οὕτως γενεὰ σαρκὸς καὶ αἵματος ἡ μὲν τελευτα̨̃ ἑτέρα δὲ γεννα̃ται

^14:19 πα̃ν ἔργον σηπόμενον ἐκλείπει καὶ ὁ ἐργαζόμενος αὐτὸ μετ' αὐτου̃ ἀπελεύσεται

^14:20 μακάριος ἀνήρ ὃς ἐν σοφία̨ μελετήσει καὶ ὃς ἐν συνέσει αὐτου̃ διαλεχθήσεται

^14:21 ὁ διανοούμενος τὰς ὁδοὺς αὐτη̃ς ἐν καρδία̨ αὐτου̃ καὶ ἐν τοι̃ς ἀποκρύφοις αὐτη̃ς ἐννοηθήσεται

^14:22 ἔξελθε ὀπίσω αὐτη̃ς ὡς ἰχνευτὴς καὶ ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτη̃ς ἐνέδρευε

^14:23 ὁ παρακύπτων διὰ τω̃ν θυρίδων αὐτη̃ς καὶ ἐπὶ τω̃ν θυρωμάτων αὐτη̃ς ἀκροάσεται

^14:24 ὁ καταλύων σύνεγγυς του̃ οἴκου αὐτη̃ς καὶ πήξει πάσσαλον ἐν τοι̃ς τοίχοις αὐτη̃ς

^14:25 στήσει τὴν σκηνὴν αὐτου̃ κατὰ χει̃ρας αὐτη̃ς καὶ καταλύσει ἐν καταλύματι ἀγαθω̃ν

^14:26 θήσει τὰ τέκνα αὐτου̃ ἐν τη̨̃ σκέπη̨ αὐτη̃ς καὶ ὑπὸ τοὺς κλάδους αὐτη̃ς αὐλισθήσεται

^14:27 σκεπασθήσεται ὑπ' αὐτη̃ς ἀπὸ καύματος καὶ ἐν τη̨̃ δόξη̨ αὐτη̃ς καταλύσει

^15:1 ὁ φοβούμενος κύριον ποιήσει αὐτό καὶ ὁ ἐγκρατὴς του̃ νόμου καταλήμψεται αὐτήν

^15:2 καὶ ὑπαντήσεται αὐτω̨̃ ὡς μήτηρ καὶ ὡς γυνὴ παρθενίας προσδέξεται αὐτόν

^15:3 ψωμιει̃ αὐτὸν ἄρτον συνέσεως καὶ ὕδωρ σοφίας ποτίσει αὐτόν

^15:4 στηριχθήσεται ἐπ' αὐτὴν καὶ οὐ μὴ κλιθη̨̃ καὶ ἐπ' αὐτη̃ς ἐφέξει καὶ οὐ μὴ καταισχυνθη̨̃

^15:5 καὶ ὑψώσει αὐτὸν παρὰ τοὺς πλησίον αὐτου̃ καὶ ἐν μέσω̨ ἐκκλησίας ἀνοίξει τὸ στόμα αὐτου̃

^15:6 εὐφροσύνην καὶ στέφανον ἀγαλλιάματος εὑρήσει καὶ ὄνομα αἰω̃νος κατακληρονομήσει

^15:7 οὐ μὴ καταλήμψονται αὐτὴν ἄνθρωποι ἀσύνετοι καὶ ἄνδρες ἁμαρτωλοὶ οὐ μὴ ἴδωσιν αὐτήν

^15:8 μακράν ἐστιν ὑπερηφανίας καὶ ἄνδρες ψευ̃σται οὐ μὴ μνησθήσονται αὐτη̃ς

^15:9 οὐχ ὡραι̃ος αἰ̃νος ἐν στόματι ἁμαρτωλου̃ ὅτι οὐ παρὰ κυρίου ἀπεστάλη

^15:10 ἐν γὰρ σοφία̨ ῥηθήσεται αἰ̃νος καὶ ὁ κύριος εὐοδώσει αὐτόν

^15:11 μὴ εἴπη̨ς ὅτι διὰ κύριον ἀπέστην ἃ γὰρ ἐμίσησεν οὐ ποιήσει

^15:12 μὴ εἴπη̨ς ὅτι αὐτός με ἐπλάνησεν οὐ γὰρ χρείαν ἔχει ἀνδρὸς ἁμαρτωλου̃

^15:13 πα̃ν βδέλυγμα ἐμίσησεν ὁ κύριος καὶ οὐκ ἔστιν ἀγαπητὸν τοι̃ς φοβουμένοις αὐτόν

^15:14 αὐτὸς ἐξ ἀρχη̃ς ἐποίησεν ἄνθρωπον καὶ ἀφη̃κεν αὐτὸν ἐν χειρὶ διαβουλίου αὐτου̃

^15:15 ἐὰν θέλη̨ς συντηρήσεις ἐντολὰς καὶ πίστιν ποιη̃σαι εὐδοκίας

^15:16 παρέθηκέν σοι πυ̃ρ καὶ ὕδωρ οὑ̃ ἐὰν θέλη̨ς ἐκτενει̃ς τὴν χει̃ρά σου

^15:17 ἔναντι ἀνθρώπων ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος καὶ ὃ ἐὰν εὐδοκήση̨ δοθήσεται αὐτω̨̃

^15:18 ὅτι πολλὴ ἡ σοφία του̃ κυρίου ἰσχυρὸς ἐν δυναστεία̨ καὶ βλέπων τὰ πάντα

^15:19 καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτου̃ ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν καὶ αὐτὸς ἐπιγνώσεται πα̃ν ἔργον ἀνθρώπου

^15:20 οὐκ ἐνετείλατο οὐδενὶ ἀσεβει̃ν καὶ οὐκ ἔδωκεν ἄνεσιν οὐδενὶ ἁμαρτάνειν

^16:1 μὴ ἐπιθύμει τέκνων πλη̃θος ἀχρήστων μηδὲ εὐφραίνου ἐπὶ υἱοι̃ς ἀσεβέσιν

^16:2 ἐὰν πληθύνωσιν μὴ εὐφραίνου ἐπ' αὐτοι̃ς εἰ μή ἐστιν φόβος κυρίου μετ' αὐτω̃ν

^16:3 μὴ ἐμπιστεύση̨ς τη̨̃ ζωη̨̃ αὐτω̃ν καὶ μὴ ἔπεχε ἐπὶ τὸ πλη̃θος αὐτω̃ν κρείσσων γὰρ εἱ̃ς ἢ χίλιοι καὶ ἀποθανει̃ν ἄτεκνον ἢ ἔχειν τέκνα ἀσεβη̃

^16:4 ἀπὸ γὰρ ἑνὸς συνετου̃ συνοικισθήσεται πόλις φυλὴ δὲ ἀνόμων ἐρημωθήσεται

^16:5 πολλὰ τοιαυ̃τα ἑόρακεν ὁ ὀφθαλμός μου καὶ ἰσχυρότερα τούτων ἀκήκοεν τὸ οὐ̃ς μου

^16:6 ἐν συναγωγη̨̃ ἁμαρτωλω̃ν ἐκκαυθήσεται πυ̃ρ καὶ ἐν ἔθνει ἀπειθει̃ ἐξεκαύθη ὀργή

^16:7 οὐκ ἐξιλάσατο περὶ τω̃ν ἀρχαίων γιγάντων οἳ ἀπέστησαν τη̨̃ ἰσχύι αὐτω̃ν

^16:8 οὐκ ἐφείσατο περὶ τη̃ς παροικίας Λωτ οὓς ἐβδελύξατο διὰ τὴν ὑπερηφανίαν αὐτω̃ν

^16:9 οὐκ ἠλέησεν ἔθνος ἀπωλείας τοὺς ἐξηρμένους ἐν ἁμαρτίαις αὐτω̃ν

^16:10 καὶ οὕτως ἑξακοσίας χιλιάδας πεζω̃ν τοὺς ἐπισυναχθέντας ἐν σκληροκαρδία̨ αὐτω̃ν

^16:11 κἂν ἠ̨̃ εἱ̃ς σκληροτράχηλος θαυμαστὸν του̃το εἰ ἀθω̨ωθήσεται ἔλεος γὰρ καὶ ὀργὴ παρ' αὐτω̨̃ δυνάστης ἐξιλασμω̃ν καὶ ἐκχέων ὀργήν

^16:12 κατὰ τὸ πολὺ ἔλεος αὐτου̃ οὕτως καὶ πολὺς ὁ ἔλεγχος αὐτου̃ ἄνδρα κατὰ τὰ ἔργα αὐτου̃ κρινει̃

^16:13 οὐκ ἐκφεύξεται ἐν ἁρπάγματι ἁμαρτωλός καὶ οὐ μὴ καθυστερήσει ὑπομονὴ εὐσεβου̃ς

^16:14 πάση̨ ἐλεημοσύνη̨ ποιήσει τόπον ἕκαστος κατὰ τὰ ἔργα αὐτου̃ εὑρήσει

^16:17 μὴ εἴπη̨ς ὅτι ἀπὸ κυρίου κρυβήσομαι καὶ ἐξ ὕψους τίς μου μνησθήσεται ἐν λαω̨̃ πλείονι οὐ μὴ γνωσθω̃ τίς γὰρ ἡ ψυχή μου ἐν ἀμετρήτω̨ κτίσει

^16:18 ἰδοὺ ὁ οὐρανὸς καὶ ὁ οὐρανὸς του̃ οὐρανου̃ ἄβυσσος καὶ γη̃ ἐν τη̨̃ ἐπισκοπη̨̃ αὐτου̃ σαλευθήσονται

^16:19 ἅμα τὰ ὄρη καὶ τὰ θεμέλια τη̃ς γη̃ς ἐν τω̨̃ ἐπιβλέψαι εἰς αὐτὰ τρόμω̨ συσσείονται

^16:20 καὶ ἐπ' αὐτοι̃ς οὐ διανοηθήσεται καρδία καὶ τὰς ὁδοὺς αὐτου̃ τίς ἐνθυμηθήσεται

^16:21 καὶ καταιγίς ἣν οὐκ ὄψεται ἄνθρωπος τὰ δὲ πλείονα τω̃ν ἔργων αὐτου̃ ἐν ἀποκρύφοις

^16:22 ἔργα δικαιοσύνης τίς ἀναγγελει̃ ἢ τίς ὑπομενει̃ μακρὰν γὰρ ἡ διαθήκη

^16:23 ἐλαττούμενος καρδία̨ διανοει̃ται ταυ̃τα καὶ ἀνὴρ ἄφρων καὶ πλανώμενος διανοει̃ται μωρά

^16:24 ἄκουσόν μου τέκνον καὶ μάθε ἐπιστήμην καὶ ἐπὶ τω̃ν λόγων μου πρόσεχε τη̨̃ καρδία̨ σου

^16:25 ἐκφανω̃ ἐν σταθμω̨̃ παιδείαν καὶ ἐν ἀκριβεία̨ ἀπαγγελω̃ ἐπιστήμην

^16:26 ἐν κρίσει κυρίου τὰ ἔργα αὐτου̃ ἀπ' ἀρχη̃ς καὶ ἀπὸ ποιήσεως αὐτω̃ν διέστειλεν μερίδας αὐτω̃ν

^16:27 ἐκόσμησεν εἰς αἰω̃να τὰ ἔργα αὐτου̃ καὶ τὰς ἀρχὰς αὐτω̃ν εἰς γενεὰς αὐτω̃ν οὔτε ἐπείνασαν οὔτε ἐκοπίασαν καὶ οὐκ ἐξέλιπον ἀπὸ τω̃ν ἔργων αὐτω̃ν

^16:28 ἕκαστος τὸν πλησίον αὐτου̃ οὐκ ἐξέθλιψεν καὶ ἕως αἰω̃νος οὐκ ἀπειθήσουσιν του̃ ῥήματος αὐτου̃

^16:29 καὶ μετὰ ταυ̃τα κύριος εἰς τὴν γη̃ν ἐπέβλεψεν καὶ ἐνέπλησεν αὐτὴν τω̃ν ἀγαθω̃ν αὐτου̃

^16:30 ψυχη̨̃ παντὸς ζώ̨ου ἐκάλυψεν τὸ πρόσωπον αὐτη̃ς καὶ εἰς αὐτὴν ἡ ἀποστροφὴ αὐτω̃ν

^17:1 κύριος ἔκτισεν ἐκ γη̃ς ἄνθρωπον καὶ πάλιν ἀπέστρεψεν αὐτὸν εἰς αὐτήν

^17:2 ἡμέρας ἀριθμου̃ καὶ καιρὸν ἔδωκεν αὐτοι̃ς καὶ ἔδωκεν αὐτοι̃ς ἐξουσίαν τω̃ν ἐπ' αὐτη̃ς

^17:3 καθ' ἑαυτὸν ἐνέδυσεν αὐτοὺς ἰσχὺν καὶ κατ' εἰκόνα αὐτου̃ ἐποίησεν αὐτούς

^17:4 ἔθηκεν τὸν φόβον αὐτου̃ ἐπὶ πάσης σαρκὸς καὶ κατακυριεύειν θηρίων καὶ πετεινω̃ν

^17:6 διαβούλιον καὶ γλω̃σσαν καὶ ὀφθαλμούς ὠ̃τα καὶ καρδίαν ἔδωκεν διανοει̃σθαι αὐτοι̃ς

^17:7 ἐπιστήμην συνέσεως ἐνέπλησεν αὐτοὺς καὶ ἀγαθὰ καὶ κακὰ ὑπέδειξεν αὐτοι̃ς

^17:8 ἔθηκεν τὸν ὀφθαλμὸν αὐτου̃ ἐπὶ τὰς καρδίας αὐτω̃ν δει̃ξαι αὐτοι̃ς τὸ μεγαλει̃ον τω̃ν ἔργων αὐτου̃

^17:10 καὶ ὄνομα ἁγιασμου̃ αἰνέσουσιν ἵνα διηγω̃νται τὰ μεγαλει̃α τω̃ν ἔργων αὐτου̃

^17:11 προσέθηκεν αὐτοι̃ς ἐπιστήμην καὶ νόμον ζωη̃ς ἐκληροδότησεν αὐτοι̃ς

^17:12 διαθήκην αἰω̃νος ἔστησεν μετ' αὐτω̃ν καὶ τὰ κρίματα αὐτου̃ ὑπέδειξεν αὐτοι̃ς

^17:13 μεγαλει̃ον δόξης εἰ̃δον οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτω̃ν καὶ δόξαν φωνη̃ς αὐτου̃ ἤκουσεν τὸ οὐ̃ς αὐτω̃ν

^17:14 καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς προσέχετε ἀπὸ παντὸς ἀδίκου καὶ ἐνετείλατο αὐτοι̃ς ἑκάστω̨ περὶ του̃ πλησίον

^17:15 αἱ ὁδοὶ αὐτω̃ν ἐναντίον αὐτου̃ διὰ παντός οὐ κρυβήσονται ἀπὸ τω̃ν ὀφθαλμω̃ν αὐτου̃

^17:17 ἑκάστω̨ ἔθνει κατέστησεν ἡγούμενον καὶ μερὶς κυρίου Ισραηλ ἐστίν

^17:19 ἅπαντα τὰ ἔργα αὐτω̃ν ὡς ὁ ἥλιος ἐναντίον αὐτου̃ καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτου̃ ἐνδελεχει̃ς ἐπὶ τὰς ὁδοὺς αὐτω̃ν

^17:20 οὐκ ἐκρύβησαν αἱ ἀδικίαι αὐτω̃ν ἀπ' αὐτου̃ καὶ πα̃σαι αἱ ἁμαρτίαι αὐτω̃ν ἔναντι κυρίου

^17:22 ἐλεημοσύνη ἀνδρὸς ὡς σφραγὶς μετ' αὐτου̃ καὶ χάριν ἀνθρώπου ὡς κόρην συντηρήσει

^17:23 μετὰ ταυ̃τα ἐξαναστήσεται καὶ ἀνταποδώσει αὐτοι̃ς καὶ τὸ ἀνταπόδομα αὐτω̃ν εἰς κεφαλὴν αὐτω̃ν ἀποδώσει

^17:24 πλὴν μετανοου̃σιν ἔδωκεν ἐπάνοδον καὶ παρεκάλεσεν ἐκλείποντας ὑπομονήν

^17:25 ἐπίστρεφε ἐπὶ κύριον καὶ ἀπόλειπε ἁμαρτίας δεήθητι κατὰ πρόσωπον καὶ σμίκρυνον πρόσκομμα

^17:26 ἐπάναγε ἐπὶ ὕψιστον καὶ ἀπόστρεφε ἀπὸ ἀδικίας καὶ σφόδρα μίσησον βδέλυγμα

^17:27 ὑψίστω̨ τίς αἰνέσει ἐν ἅ̨δου ἀντὶ ζώντων καὶ διδόντων ἀνθομολόγησιν

^17:28 ἀπὸ νεκρου̃ ὡς μηδὲ ὄντος ἀπόλλυται ἐξομολόγησις ζω̃ν καὶ ὑγιὴς αἰνέσει τὸν κύριον

^17:29 ὡς μεγάλη ἡ ἐλεημοσύνη του̃ κυρίου καὶ ἐξιλασμὸς τοι̃ς ἐπιστρέφουσιν ἐπ' αὐτόν

^17:30 οὐ γὰρ δύναται πάντα εἰ̃ναι ἐν ἀνθρώποις ὅτι οὐκ ἀθάνατος υἱὸς ἀνθρώπου

^17:31 τί φωτεινότερον ἡλίου καὶ του̃το ἐκλείπει καὶ πονηρὸν ἐνθυμηθήσεται σὰρξ καὶ αἱ̃μα

^17:32 δύναμιν ὕψους οὐρανου̃ αὐτὸς ἐπισκέπτεται καὶ ἄνθρωποι πάντες γη̃ καὶ σποδός

^18:1 ὁ ζω̃ν εἰς τὸν αἰω̃να ἔκτισεν τὰ πάντα κοινη̨̃

^18:2 κύριος μόνος δικαιωθήσεται

^18:4 οὐθενὶ ἐξεποίησεν ἐξαγγει̃λαι τὰ ἔργα αὐτου̃ καὶ τίς ἐξιχνεύσει τὰ μεγαλει̃α αὐτου̃

^18:5 κράτος μεγαλωσύνης αὐτου̃ τίς ἐξαριθμήσεται καὶ τίς προσθήσει ἐκδιηγήσασθαι τὰ ἐλέη αὐτου̃

^18:6 οὐκ ἔστιν ἐλαττω̃σαι οὐδὲ προσθει̃ναι καὶ οὐκ ἔστιν ἐξιχνιάσαι τὰ θαυμάσια του̃ κυρίου

^18:7 ὅταν συντελέση̨ ἄνθρωπος τότε ἄρχεται καὶ ὅταν παύσηται τότε ἀπορηθήσεται

^18:8 τί ἄνθρωπος καὶ τί ἡ χρη̃σις αὐτου̃ τί τὸ ἀγαθὸν αὐτου̃ καὶ τί τὸ κακὸν αὐτου̃

^18:9 ἀριθμὸς ἡμερω̃ν ἀνθρώπου πολλὰ ἔτη ἑκατόν

^18:10 ὡς σταγὼν ὕδατος ἀπὸ θαλάσσης καὶ ψη̃φος ἄμμου οὕτως ὀλίγα ἔτη ἐν ἡμέρα̨ αἰω̃νος

^18:11 διὰ του̃το ἐμακροθύμησεν κύριος ἐπ' αὐτοι̃ς καὶ ἐξέχεεν ἐπ' αὐτοὺς τὸ ἔλεος αὐτου̃

^18:12 εἰ̃δεν καὶ ἐπέγνω τὴν καταστροφὴν αὐτω̃ν ὅτι πονηρά διὰ του̃το ἐπλήθυνεν τὸν ἐξιλασμὸν αὐτου̃

^18:13 ἔλεος ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν πλησίον αὐτου̃ ἔλεος δὲ κυρίου ἐπὶ πα̃σαν σάρκα ἐλέγχων καὶ παιδεύων καὶ διδάσκων καὶ ἐπιστρέφων ὡς ποιμὴν τὸ ποίμνιον αὐτου̃

^18:14 τοὺς ἐκδεχομένους παιδείαν ἐλεα̨̃ καὶ τοὺς κατασπεύδοντας ἐπὶ τὰ κρίματα αὐτου̃

^18:15 τέκνον ἐν ἀγαθοι̃ς μὴ δω̨̃ς μω̃μον καὶ ἐν πάση̨ δόσει λύπην λόγων

^18:16 οὐχὶ καύσωνα ἀναπαύσει δρόσος οὕτως κρείσσων λόγος ἢ δόσις

^18:17 οὐκ ἰδοὺ λόγος ὑπὲρ δόμα ἀγαθόν καὶ ἀμφότερα παρὰ ἀνδρὶ κεχαριτωμένω̨

^18:18 μωρὸς ἀχαρίστως ὀνειδιει̃ καὶ δόσις βασκάνου ἐκτήκει ὀφθαλμούς

^18:19 πρὶν ἢ λαλη̃σαι μάνθανε καὶ πρὸ ἀρρωστίας θεραπεύου

^18:20 πρὸ κρίσεως ἐξέταζε σεαυτόν καὶ ἐν ὥρα̨ ἐπισκοπη̃ς εὑρήσεις ἐξιλασμόν

^18:21 πρὶν ἀρρωστη̃σαί σε ταπεινώθητι καὶ ἐν καιρω̨̃ ἁμαρτημάτων δει̃ξον ἐπιστροφήν

^18:22 μὴ ἐμποδισθη̨̃ς του̃ ἀποδου̃ναι εὐχὴν εὐκαίρως καὶ μὴ μείνη̨ς ἕως θανάτου δικαιωθη̃ναι

^18:23 πρὶν εὔξασθαι ἑτοίμασον σεαυτὸν καὶ μὴ γίνου ὡς ἄνθρωπος πειράζων τὸν κύριον

^18:24 μνήσθητι θυμου̃ ἐν ἡμέραις τελευτη̃ς καὶ καιρὸν ἐκδικήσεως ἐν ἀποστροφη̨̃ προσώπου

^18:25 μνήσθητι καιρὸν λιμου̃ ἐν καιρω̨̃ πλησμονη̃ς πτωχείαν καὶ ἔνδειαν ἐν ἡμέραις πλούτου

^18:26 ἀπὸ πρωίθεν ἕως ἑσπέρας μεταβάλλει καιρός καὶ πάντα ἐστὶν ταχινὰ ἔναντι κυρίου

^18:27 ἄνθρωπος σοφὸς ἐν παντὶ εὐλαβηθήσεται καὶ ἐν ἡμέραις ἁμαρτιω̃ν προσέξει ἀπὸ πλημμελείας

^18:28 πα̃ς συνετὸς ἔγνω σοφίαν καὶ τω̨̃ εὑρόντι αὐτὴν δώσει ἐξομολόγησιν

^18:29 συνετοὶ ἐν λόγοις καὶ αὐτοὶ ἐσοφίσαντο καὶ ἀνώμβρησαν παροιμίας ἀκριβει̃ς

^18:30 ὀπίσω τω̃ν ἐπιθυμιω̃ν σου μὴ πορεύου καὶ ἀπὸ τω̃ν ὀρέξεών σου κωλύου

^18:31 ἐὰν χορηγήση̨ς τη̨̃ ψυχη̨̃ σου εὐδοκίαν ἐπιθυμίας ποιήσει σε ἐπίχαρμα τω̃ν ἐχθρω̃ν σου

^18:32 μὴ εὐφραίνου ἐπὶ πολλη̨̃ τρυφη̨̃ μὴ προσδεθη̨̃ς συμβολη̨̃ αὐτη̃ς

^18:33 μὴ γίνου πτωχὸς συμβολοκοπω̃ν ἐκ δανεισμου̃ καὶ οὐδέν σοί ἐστιν ἐν μαρσιππίω̨

^19:1 ἐργάτης μέθυσος οὐ πλουτισθήσεται ὁ ἐξουθενω̃ν τὰ ὀλίγα κατὰ μικρὸν πεσει̃ται

^19:2 οἰ̃νος καὶ γυναι̃κες ἀποστήσουσιν συνετούς καὶ ὁ κολλώμενος πόρναις τολμηρότερος ἔσται

^19:3 σήπη καὶ σκώληκες κληρονομήσουσιν αὐτόν καὶ ψυχὴ τολμηρὰ ἐξαρθήσεται

^19:4 ὁ ταχὺ ἐμπιστεύων κου̃φος καρδία̨ καὶ ὁ ἁμαρτάνων εἰς ψυχὴν αὐτου̃ πλημμελήσει

^19:5 ὁ εὐφραινόμενος καρδία̨ καταγνωσθήσεται

^19:6 καὶ ὁ μισω̃ν λαλιὰν ἐλαττονου̃ται κακία̨

^19:7 μηδέποτε δευτερώση̨ς λόγον καὶ οὐθέν σοι οὐ μὴ ἐλαττονωθη̨̃

^19:8 ἐν φίλω̨ καὶ ἐχθρω̨̃ μὴ διηγου̃ καὶ εἰ μή ἐστίν σοι ἁμαρτία μὴ ἀποκάλυπτε

^19:9 ἀκήκοεν γάρ σου καὶ ἐφυλάξατό σε καὶ ἐν καιρω̨̃ μισήσει σε

^19:10 ἀκήκοας λόγον συναποθανέτω σοι θάρσει οὐ μή σε ῥήξει

^19:11 ἀπὸ προσώπου λόγου ὠδινήσει μωρὸς ὡς ἀπὸ προσώπου βρέφους ἡ τίκτουσα

^19:12 βέλος πεπηγὸς ἐν μηρω̨̃ σαρκός οὕτως λόγος ἐν κοιλία̨ μωρου̃

^19:13 ἔλεγξον φίλον μήποτε οὐκ ἐποίησεν καὶ εἴ τι ἐποίησεν μήποτε προσθη̨̃

^19:14 ἔλεγξον τὸν πλησίον μήποτε οὐκ εἰ̃πεν καὶ εἰ εἴρηκεν ἵνα μὴ δευτερώση̨

^19:15 ἔλεγξον φίλον πολλάκις γὰρ γίνεται διαβολή καὶ μὴ παντὶ λόγω̨ πίστευε

^19:16 ἔστιν ὀλισθάνων καὶ οὐκ ἀπὸ ψυχη̃ς καὶ τίς οὐχ ἥμαρτεν ἐν τη̨̃ γλώσση̨ αὐτου̃

^19:17 ἔλεγξον τὸν πλησίον σου πρὶν ἢ ἀπειλη̃σαι καὶ δὸς τόπον νόμω̨ ὑψίστου

^19:20 πα̃σα σοφία φόβος κυρίου καὶ ἐν πάση̨ σοφία̨ ποίησις νόμου

^19:22 καὶ οὐκ ἔστιν σοφία πονηρίας ἐπιστήμη καὶ οὐκ ἔστιν ὅπου βουλὴ ἁμαρτωλω̃ν φρόνησις

^19:23 ἔστιν πανουργία καὶ αὕτη βδέλυγμα καὶ ἔστιν ἄφρων ἐλαττούμενος σοφία̨

^19:24 κρείττων ἡττώμενος ἐν συνέσει ἔμφοβος ἢ περισσεύων ἐν φρονήσει καὶ παραβαίνων νόμον

^19:25 ἔστιν πανουργία ἀκριβὴς καὶ αὕτη ἄδικος καὶ ἔστιν διαστρέφων χάριν του̃ ἐκφα̃ναι κρίμα

^19:26 ἔστιν πονηρευόμενος συγκεκυφὼς μελανία̨ καὶ τὰ ἐντὸς αὐτου̃ πλήρη δόλου

^19:27 συγκρύφων πρόσωπον καὶ ἐθελοκωφω̃ν ὅπου οὐκ ἐπεγνώσθη προφθάσει σε

^19:28 καὶ ἐὰν ὑπὸ ἐλαττώματος ἰσχύος κωλυθη̨̃ ἁμαρτει̃ν ἐὰν εὕρη̨ καιρόν κακοποιήσει

^19:29 ἀπὸ ὁράσεως ἐπιγνωσθήσεται ἀνήρ καὶ ἀπὸ ἀπαντήσεως προσώπου ἐπιγνωσθήσεται νοήμων

^19:30 στολισμὸς ἀνδρὸς καὶ γέλως ὀδόντων καὶ βήματα ἀνθρώπου ἀναγγελει̃ τὰ περὶ αὐτου̃

^20:1 ἔστιν ἔλεγχος ὃς οὐκ ἔστιν ὡραι̃ος καὶ ἔστιν σιωπω̃ν καὶ αὐτὸς φρόνιμος

^20:2 ὡς καλὸν ἐλέγξαι ἢ θυμου̃σθαι

^20:3 καὶ ὁ ἀνθομολογούμενος ἀπὸ ἐλαττώσεως κωλυθήσεται

^20:4 ἐπιθυμία εὐνούχου ἀποπαρθενω̃σαι νεάνιδα οὕτως ὁ ποιω̃ν ἐν βία̨ κρίματα

^20:5 ἔστιν σιωπω̃ν εὑρισκόμενος σοφός καὶ ἔστιν μισητὸς ἀπὸ πολλη̃ς λαλια̃ς

^20:6 ἔστιν σιωπω̃ν οὐ γὰρ ἔχει ἀπόκρισιν καὶ ἔστιν σιωπω̃ν εἰδὼς καιρόν

^20:7 ἄνθρωπος σοφὸς σιγήσει ἕως καιρου̃ ὁ δὲ λαπιστὴς καὶ ἄφρων ὑπερβήσεται καιρόν

^20:8 ὁ πλεονάζων λόγω̨ βδελυχθήσεται καὶ ὁ ἐνεξουσιαζόμενος μισηθήσεται

^20:9 ἔστιν εὐοδία ἐν κακοι̃ς ἀνδρί καὶ ἔστιν εὕρεμα εἰς ἐλάττωσιν

^20:10 ἔστιν δόσις ἣ οὐ λυσιτελήσει σοι καὶ ἔστιν δόσις ἡ̃ς τὸ ἀνταπόδομα διπλου̃ν

^20:11 ἔστιν ἐλάττωσις ἕνεκεν δόξης καὶ ἔστιν ὃς ἀπὸ ταπεινώσεως ἠ̃ρεν κεφαλήν

^20:12 ἔστιν ἀγοράζων πολλὰ ὀλίγου καὶ ἀποτιννύων αὐτὰ ἑπταπλάσιον

^20:13 ὁ σοφὸς ἐν λόγοις ἑαυτὸν προσφιλη̃ ποιήσει χάριτες δὲ μωρω̃ν ἐκχυθήσονται

^20:14 δόσις ἄφρονος οὐ λυσιτελήσει σοι οἱ γὰρ ὀφθαλμοὶ αὐτου̃ ἀνθ' ἑνὸς πολλοί

^20:15 ὀλίγα δώσει καὶ πολλὰ ὀνειδίσει καὶ ἀνοίξει τὸ στόμα αὐτου̃ ὡς κη̃ρυξ σήμερον δανιει̃ καὶ αὔριον ἀπαιτήσει μισητὸς ἄνθρωπος ὁ τοιου̃τος

^20:16 μωρὸς ἐρει̃ οὐχ ὑπάρχει μοι φίλος καὶ οὐκ ἔστιν χάρις τοι̃ς ἀγαθοι̃ς μου

^20:17 οἱ ἔσθοντες τὸν ἄρτον αὐτου̃ φαυ̃λοι γλώσση̨ ποσάκις καὶ ὅσοι καταγελάσονται αὐτου̃

^20:18 ὀλίσθημα ἀπὸ ἐδάφους μα̃λλον ἢ ἀπὸ γλώσσης οὕτως πτω̃σις κακω̃ν κατὰ σπουδὴν ἥξει

^20:19 ἄνθρωπος ἄχαρις μυ̃θος ἄκαιρος ἐν στόματι ἀπαιδεύτων ἐνδελεχισθήσεται

^20:20 ἀπὸ στόματος μωρου̃ ἀποδοκιμασθήσεται παραβολή οὐ γὰρ μὴ εἴπη̨ αὐτὴν ἐν καιρω̨̃ αὐτη̃ς

^20:21 ἔστιν κωλυόμενος ἁμαρτάνειν ἀπὸ ἐνδείας καὶ ἐν τη̨̃ ἀναπαύσει αὐτου̃ οὐ κατανυγήσεται

^20:22 ἔστιν ἀπολλύων τὴν ψυχὴν αὐτου̃ δι' αἰσχύνην καὶ ἀπὸ ἄφρονος προσώπου ἀπολει̃ αὐτήν

^20:23 ἔστιν χάριν αἰσχύνης ἐπαγγελλόμενος φίλω̨ καὶ ἐκτήσατο αὐτὸν ἐχθρὸν δωρεάν

^20:24 μω̃μος πονηρὸς ἐν ἀνθρώπω̨ ψευ̃δος ἐν στόματι ἀπαιδεύτων ἐνδελεχισθήσεται

^20:25 αἱρετὸν κλέπτης ἢ ὁ ἐνδελεχίζων ψεύδει ἀμφότεροι δὲ ἀπώλειαν κληρονομήσουσιν

^20:26 ἠ̃θος ἀνθρώπου ψευδου̃ς ἀτιμία καὶ ἡ αἰσχύνη αὐτου̃ μετ' αὐτου̃ ἐνδελεχω̃ς

^20:27 ὁ σοφὸς ἐν λόγοις προάξει ἑαυτόν καὶ ἄνθρωπος φρόνιμος ἀρέσει μεγιστα̃σιν

^20:28 ὁ ἐργαζόμενος γη̃ν ἀνυψώσει θιμωνιὰν αὐτου̃ καὶ ὁ ἀρέσκων μεγιστα̃σιν ἐξιλάσεται ἀδικίαν

^20:29 ξένια καὶ δω̃ρα ἀποτυφλοι̃ ὀφθαλμοὺς σοφω̃ν καὶ ὡς φιμὸς ἐν στόματι ἀποτρέπει ἐλεγμούς

^20:30 σοφία κεκρυμμένη καὶ θησαυρὸς ἀφανής τίς ὠφέλεια ἐν ἀμφοτέροις

^20:31 κρείσσων ἄνθρωπος ἀποκρύπτων τὴν μωρίαν αὐτου̃ ἢ ἄνθρωπος ἀποκρύπτων τὴν σοφίαν αὐτου̃

^21:1 τέκνον ἥμαρτες μὴ προσθη̨̃ς μηκέτι καὶ περὶ τω̃ν προτέρων σου δεήθητι

^21:2 ὡς ἀπὸ προσώπου ὄφεως φευ̃γε ἀπὸ ἁμαρτίας ἐὰν γὰρ προσέλθη̨ς δήξεταί σε ὀδόντες λέοντος οἱ ὀδόντες αὐτη̃ς ἀναιρου̃ντες ψυχὰς ἀνθρώπων

^21:3 ὡς ῥομφαία δίστομος πα̃σα ἀνομία τη̨̃ πληγη̨̃ αὐτη̃ς οὐκ ἔστιν ἴασις

^21:4 καταπληγμὸς καὶ ὕβρις ἐρημώσουσιν πλου̃τον οὕτως οἰ̃κος ὑπερηφάνου ἐρημωθήσεται

^21:5 δέησις πτωχου̃ ἐκ στόματος ἕως ὠτίων αὐτου̃ καὶ τὸ κρίμα αὐτου̃ κατὰ σπουδὴν ἔρχεται

^21:6 μισω̃ν ἐλεγμὸν ἐν ἴχνει ἁμαρτωλου̃ καὶ ὁ φοβούμενος κύριον ἐπιστρέψει ἐν καρδία̨

^21:7 γνωστὸς μακρόθεν ὁ δυνατὸς ἐν γλώσση̨ ὁ δὲ νοήμων οἰ̃δεν ἐν τω̨̃ ὀλισθάνειν αὐτόν

^21:8 ὁ οἰκοδομω̃ν τὴν οἰκίαν αὐτου̃ ἐν χρήμασιν ἀλλοτρίοις ὡς συνάγων αὐτου̃ τοὺς λίθους εἰς χειμω̃να

^21:9 στιππύον συνηγμένον συναγωγὴ ἀνόμων καὶ ἡ συντέλεια αὐτω̃ν φλὸξ πυρός

^21:10 ὁδὸς ἁμαρτωλω̃ν ὡμαλισμένη ἐκ λίθων καὶ ἐπ' ἐσχάτων αὐτη̃ς βόθρος ἅ̨δου

^21:11 ὁ φυλάσσων νόμον κατακρατει̃ του̃ ἐννοήματος αὐτου̃ καὶ συντέλεια του̃ φόβου κυρίου σοφία

^21:12 οὐ παιδευθήσεται ὃς οὐκ ἔστιν πανου̃ργος ἔστιν δὲ πανουργία πληθύνουσα πικρίαν

^21:13 γνω̃σις σοφου̃ ὡς κατακλυσμὸς πληθυνθήσεται καὶ ἡ βουλὴ αὐτου̃ ὡς πηγὴ ζωη̃ς

^21:14 ἔγκατα μωρου̃ ὡς ἀγγει̃ον συντετριμμένον καὶ πα̃σαν γνω̃σιν οὐ κρατήσει

^21:15 λόγον σοφὸν ἐὰν ἀκούση̨ ἐπιστήμων αἰνέσει αὐτὸν καὶ ἐπ' αὐτὸν προσθήσει ἤκουσεν ὁ σπαταλω̃ν καὶ ἀπήρεσεν αὐτω̨̃ καὶ ἀπέστρεψεν αὐτὸν ὀπίσω του̃ νώτου αὐτου̃

^21:16 ἐξήγησις μωρου̃ ὡς ἐν ὁδω̨̃ φορτίον ἐπὶ δὲ χείλους συνετου̃ εὑρεθήσεται χάρις

^21:17 στόμα φρονίμου ζητηθήσεται ἐν ἐκκλησία̨ καὶ τοὺς λόγους αὐτου̃ διανοηθήσονται ἐν καρδία̨

^21:18 ὡς οἰ̃κος ἠφανισμένος οὕτως μωρω̨̃ σοφία καὶ γνω̃σις ἀσυνέτου ἀδιεξέταστοι λόγοι

^21:19 πέδαι ἐν ποσὶν ἀνοήτου παιδεία καὶ ὡς χειροπέδαι ἐπὶ χειρὸς δεξια̃ς

^21:20 μωρὸς ἐν γέλωτι ἀνυψοι̃ φωνὴν αὐτου̃ ἀνὴρ δὲ πανου̃ργος μόλις ἡσυχη̨̃ μειδιάσει

^21:21 ὡς κόσμος χρυσου̃ς φρονίμω̨ παιδεία καὶ ὡς χλιδὼν ἐπὶ βραχίονι δεξιω̨̃

^21:22 ποὺς μωρου̃ ταχὺς εἰς οἰκίαν ἄνθρωπος δὲ πολύπειρος αἰσχυνθήσεται ἀπὸ προσώπου

^21:23 ἄφρων ἀπὸ θύρας παρακύπτει εἰς οἰκίαν ἀνὴρ δὲ πεπαιδευμένος ἔξω στήσεται

^21:24 ἀπαιδευσία ἀνθρώπου ἀκροα̃σθαι παρὰ θύραν ὁ δὲ φρόνιμος βαρυνθήσεται ἀτιμία̨

^21:25 χείλη ἀλλοτρίων ἐν τούτοις διηγήσονται λόγοι δὲ φρονίμων ἐν ζυγω̨̃ σταθήσονται

^21:26 ἐν στόματι μωρω̃ν ἡ καρδία αὐτω̃ν καρδία δὲ σοφω̃ν στόμα αὐτω̃ν

^21:27 ἐν τω̨̃ καταρα̃σθαι ἀσεβη̃ τὸν σατανα̃ν αὐτὸς καταρα̃ται τὴν ἑαυτου̃ ψυχήν

^21:28 μολύνει τὴν ἑαυτου̃ ψυχὴν ὁ ψιθυρίζων καὶ ἐν παροικήσει μισηθήσεται

^22:1 λίθω̨ ἠρδαλωμένω̨ συνεβλήθη ὀκνηρός καὶ πα̃ς ἐκσυριει̃ ἐπὶ τη̨̃ ἀτιμία̨ αὐτου̃

^22:2 βολβίτω̨ κοπρίων συνεβλήθη ὀκνηρός πα̃ς ὁ ἀναιρούμενος αὐτὸν ἐκτινάξει χει̃ρα

^22:3 αἰσχύνη πατρὸς ἐν γεννήσει ἀπαιδεύτου θυγάτηρ δὲ ἐπ' ἐλαττώσει γίνεται

^22:4 θυγάτηρ φρονίμη κληρονομήσει ἄνδρα αὐτη̃ς καὶ ἡ καταισχύνουσα εἰς λύπην γεννήσαντος

^22:5 πατέρα καὶ ἄνδρα καταισχύνει ἡ θρασει̃α καὶ ὑπὸ ἀμφοτέρων ἀτιμασθήσεται

^22:6 μουσικὰ ἐν πένθει ἄκαιρος διήγησις μάστιγες δὲ καὶ παιδεία ἐν παντὶ καιρω̨̃ σοφίας

^22:9 συγκολλω̃ν ὄστρακον ὁ διδάσκων μωρόν ἐξεγείρων καθεύδοντα ἐκ βαθέος ὕπνου

^22:10 διηγούμενος νυστάζοντι ὁ διηγούμενος μωρω̨̃ καὶ ἐπὶ συντελεία̨ ἐρει̃ τί ἐστιν

^22:11 ἐπὶ νεκρω̨̃ κλαυ̃σον ἐξέλιπεν γὰρ φω̃ς καὶ ἐπὶ μωρω̨̃ κλαυ̃σον ἐξέλιπεν γὰρ σύνεσιν ἥδιον κλαυ̃σον ἐπὶ νεκρω̨̃ ὅτι ἀνεπαύσατο του̃ δὲ μωρου̃ ὑπὲρ θάνατον ἡ ζωὴ πονηρά

^22:12 πένθος νεκρου̃ ἑπτὰ ἡμέραι μωρου̃ δὲ καὶ ἀσεβου̃ς πα̃σαι αἱ ἡμέραι τη̃ς ζωη̃ς αὐτου̃

^22:13 μετὰ ἄφρονος μὴ πληθύνη̨ς λόγον καὶ πρὸς ἀσύνετον μὴ πορεύου φύλαξαι ἀπ' αὐτου̃ ἵνα μὴ κόπον ἔχη̨ς καὶ οὐ μὴ μολυνθη̨̃ς ἐν τω̨̃ ἐντιναγμω̨̃ αὐτου̃ ἔκκλινον ἀπ' αὐτου̃ καὶ εὑρήσεις ἀνάπαυσιν καὶ οὐ μὴ ἀκηδιάση̨ς ἐν τη̨̃ ἀπονοία̨ αὐτου̃

^22:14 ὑπὲρ μόλιβον τί βαρυνθήσεται καὶ τί αὐτω̨̃ ὄνομα ἀλλ' ἢ μωρός

^22:15 ἄμμον καὶ ἅλα καὶ βω̃λον σιδήρου εὔκοπον ὑπενεγκει̃ν ἢ ἄνθρωπον ἀσύνετον

^22:16 ἱμάντωσις ξυλίνη ἐνδεδεμένη εἰς οἰκοδομὴν ἐν συσσεισμω̨̃ οὐ διαλυθήσεται οὕτως καρδία ἐστηριγμένη ἐπὶ διανοήματος βουλη̃ς ἐν καιρω̨̃ οὐ δειλιάσει

^22:17 καρδία ἡδρασμένη ἐπὶ διανοίας συνέσεως ὡς κόσμος ψαμμωτὸς τοίχου ξυστου̃

^22:18 χάρακες ἐπὶ μετεώρου κείμενοι κατέναντι ἀνέμου οὐ μὴ ὑπομείνωσιν οὕτως καρδία δειλὴ ἐπὶ διανοήματος μωρου̃ κατέναντι παντὸς φόβου οὐ μὴ ὑπομείνη̨

^22:19 ὁ νύσσων ὀφθαλμὸν κατάξει δάκρυα καὶ νύσσων καρδίαν ἐκφαίνει αἴσθησιν

^22:20 βάλλων λίθον ἐπὶ πετεινὰ ἀποσοβει̃ αὐτά καὶ ὁ ὀνειδίζων φίλον διαλύσει φιλίαν

^22:21 ἐπὶ φίλον ἐὰν σπάση̨ς ῥομφαίαν μὴ ἀφελπίση̨ς ἔστιν γὰρ ἐπάνοδος

^22:22 ἐπὶ φίλον ἐὰν ἀνοίξη̨ς στόμα μὴ εὐλαβηθη̨̃ς ἔστιν γὰρ διαλλαγή πλὴν ὀνειδισμου̃ καὶ ὑπερηφανίας καὶ μυστηρίου ἀποκαλύψεως καὶ πληγη̃ς δολίας ἐν τούτοις ἀποφεύξεται πα̃ς φίλος

^22:23 πίστιν κτη̃σαι ἐν πτωχεία̨ μετὰ του̃ πλησίον ἵνα ἐν τοι̃ς ἀγαθοι̃ς αὐτου̃ ὁμου̃ πλησθη̨̃ς ἐν καιρω̨̃ θλίψεως διάμενε αὐτω̨̃ ἵνα ἐν τη̨̃ κληρονομία̨ αὐτου̃ συγκληρονομήση̨ς

^22:24 πρὸ πυρὸς ἀτμὶς καμίνου καὶ καπνός οὕτως πρὸ αἱμάτων λοιδορίαι

^22:25 φίλον σκεπάσαι οὐκ αἰσχυνθήσομαι καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτου̃ οὐ μὴ κρυβω̃

^22:26 καὶ εἰ κακά μοι συμβήσεται δι' αὐτόν πα̃ς ὁ ἀκούων φυλάξεται ἀπ' αὐτου̃

^22:27 τίς δώσει ἐπὶ στόμα μου φυλακὴν καὶ ἐπὶ τω̃ν χειλέων μου σφραγι̃δα πανου̃ργον ἵνα μὴ πέσω ἀπ' αὐτη̃ς καὶ ἡ γλω̃σσά μου ἀπολέση̨ με

^23:1 κύριε πάτερ καὶ δέσποτα ζωη̃ς μου μὴ ἐγκαταλίπη̨ς με ἐν βουλη̨̃ αὐτω̃ν μὴ ἀφη̨̃ς με πεσει̃ν ἐν αὐτοι̃ς

^23:2 τίς ἐπιστήσει ἐπὶ του̃ διανοήματός μου μάστιγας καὶ ἐπὶ τη̃ς καρδίας μου παιδείαν σοφίας ἵνα ἐπὶ τοι̃ς ἀγνοήμασίν μου μὴ φείσωνται καὶ οὐ μὴ παρη̨̃ τὰ ἁμαρτήματα αὐτω̃ν

^23:3 ὅπως μὴ πληθυνθω̃σιν αἱ ἄγνοιαί μου καὶ αἱ ἁμαρτίαι μου πλεονάσωσιν καὶ πεσου̃μαι ἔναντι τω̃ν ὑπεναντίων καὶ ἐπιχαρει̃ταί μοι ὁ ἐχθρός μου

^23:4 κύριε πάτερ καὶ θεὲ ζωη̃ς μου μετεωρισμὸν ὀφθαλμω̃ν μὴ δω̨̃ς μοι

^23:5 καὶ ἐπιθυμίαν ἀπόστρεψον ἀπ' ἐμου̃

^23:6 κοιλίας ὄρεξις καὶ συνουσιασμὸς μὴ καταλαβέτωσάν με καὶ ψυχη̨̃ ἀναιδει̃ μὴ παραδω̨̃ς με

^23:7 παιδείαν στόματος ἀκούσατε τέκνα καὶ ὁ φυλάσσων οὐ μὴ ἁλω̨̃

^23:8 ἐν τοι̃ς χείλεσιν αὐτου̃ καταληφθήσεται ἁμαρτωλός καὶ λοίδορος καὶ ὑπερήφανος σκανδαλισθήσονται ἐν αὐτοι̃ς

^23:9 ὅρκω̨ μὴ ἐθίση̨ς τὸ στόμα σου καὶ ὀνομασία̨ του̃ ἁγίου μὴ συνεθισθη̨̃ς

^23:10 ὥσπερ γὰρ οἰκέτης ἐξεταζόμενος ἐνδελεχω̃ς ἀπὸ μώλωπος οὐκ ἐλαττωθήσεται οὕτως καὶ ὁ ὀμνύων καὶ ὀνομάζων διὰ παντὸς ἀπὸ ἁμαρτίας οὐ μὴ καθαρισθη̨̃

^23:11 ἀνὴρ πολύορκος πλησθήσεται ἀνομίας καὶ οὐκ ἀποστήσεται ἀπὸ του̃ οἴκου αὐτου̃ μάστιξ ἐὰν πλημμελήση̨ ἁμαρτία αὐτου̃ ἐπ' αὐτω̨̃ κἂν ὑπερίδη̨ ἥμαρτεν δισσω̃ς καὶ εἰ διὰ κενη̃ς ὤμοσεν οὐ δικαιωθήσεται πλησθήσεται γὰρ ἐπαγωγω̃ν ὁ οἰ̃κος αὐτου̃

^23:12 ἔστιν λέξις ἀντιπαραβεβλημένη θανάτω̨ μὴ εὑρεθήτω ἐν κληρονομία̨ Ιακωβ ἀπὸ γὰρ εὐσεβω̃ν ταυ̃τα πάντα ἀποστήσεται καὶ ἐν ἁμαρτίαις οὐκ ἐγκυλισθήσονται

^23:13 ἀπαιδευσίαν ἀσυρη̃ μὴ συνεθίση̨ς τὸ στόμα σου ἔστιν γὰρ ἐν αὐτη̨̃ λόγος ἁμαρτίας

^23:14 μνήσθητι πατρὸς καὶ μητρός σου ἀνὰ μέσον γὰρ μεγιστάνων συνεδρεύεις μήποτε ἐπιλάθη̨ ἐνώπιον αὐτω̃ν καὶ τω̨̃ ἐθισμω̨̃ σου μωρανθη̨̃ς καὶ θελήσεις εἰ μὴ ἐγεννήθης καὶ τὴν ἡμέραν του̃ τοκετου̃ σου καταράση̨

^23:15 ἄνθρωπος συνεθιζόμενος λόγοις ὀνειδισμου̃ ἐν πάσαις ται̃ς ἡμέραις αὐτου̃ οὐ μὴ παιδευθη̨̃

^23:16 δύο εἴδη πληθύνουσιν ἁμαρτίας καὶ τὸ τρίτον ἐπάξει ὀργήν

^23:17 ψυχὴ θερμὴ ὡς πυ̃ρ καιόμενον οὐ μὴ σβεσθη̨̃ ἕως ἂν καταποθη̨̃ ἄνθρωπος πόρνος ἐν σώματι σαρκὸς αὐτου̃ οὐ μὴ παύσηται ἕως ἂν ἐκκαύση̨ πυ̃ρ ἀνθρώπω̨ πόρνω̨ πα̃ς ἄρτος ἡδύς οὐ μὴ κοπάση̨ ἕως ἂν τελευτήση̨

^23:18 ἄνθρωπος παραβαίνων ἀπὸ τη̃ς κλίνης αὐτου̃ λέγων ἐν τη̨̃ ψυχη̨̃ αὐτου̃ τίς με ὁρα̨̃ σκότος κύκλω̨ μου καὶ οἱ τοι̃χοί με καλύπτουσιν καὶ οὐθείς με ὁρα̨̃ τί εὐλαβου̃μαι τω̃ν ἁμαρτιω̃ν μου οὐ μὴ μνησθήσεται ὁ ὕψιστος

^23:19 καὶ ὀφθαλμοὶ ἀνθρώπων ὁ φόβος αὐτου̃ καὶ οὐκ ἔγνω ὅτι ὀφθαλμοὶ κυρίου μυριοπλασίως ἡλίου φωτεινότεροι ἐπιβλέποντες πάσας ὁδοὺς ἀνθρώπων καὶ κατανοου̃ντες εἰς ἀπόκρυφα μέρη

^23:20 πρὶν ἢ κτισθη̃ναι τὰ πάντα ἔγνωσται αὐτω̨̃ οὕτως καὶ μετὰ τὸ συντελεσθη̃ναι

^23:21 οὑ̃τος ἐν πλατείαις πόλεως ἐκδικηθήσεται καὶ οὑ̃ οὐχ ὑπενόησεν πιασθήσεται

^23:22 οὕτως καὶ γυνὴ καταλιπου̃σα τὸν ἄνδρα καὶ παριστω̃σα κληρονόμον ἐξ ἀλλοτρίου

^23:23 πρω̃τον μὲν γὰρ ἐν νόμω̨ ὑψίστου ἠπείθησεν καὶ δεύτερον εἰς ἄνδρα αὐτη̃ς ἐπλημμέλησεν καὶ τὸ τρίτον ἐν πορνεία̨ ἐμοιχεύθη καὶ ἐξ ἀλλοτρίου ἀνδρὸς τέκνα παρέστησεν

^23:24 αὕτη εἰς ἐκκλησίαν ἐξαχθήσεται καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα αὐτη̃ς ἐπισκοπὴ ἔσται

^23:25 οὐ διαδώσουσιν τὰ τέκνα αὐτη̃ς εἰς ῥίζαν καὶ οἱ κλάδοι αὐτη̃ς οὐκ οἴσουσιν καρπόν

^23:26 καταλείψει εἰς κατάραν τὸ μνημόσυνον αὐτη̃ς καὶ τὸ ὄνειδος αὐτη̃ς οὐκ ἐξαλειφθήσεται

^23:27 καὶ ἐπιγνώσονται οἱ καταλειφθέντες ὅτι οὐθὲν κρει̃ττον φόβου κυρίου καὶ οὐθὲν γλυκύτερον του̃ προσέχειν ἐντολαι̃ς κυρίου

^24:1 ἡ σοφία αἰνέσει ψυχὴν αὐτη̃ς καὶ ἐν μέσω̨ λαου̃ αὐτη̃ς καυχήσεται

^24:2 ἐν ἐκκλησία̨ ὑψίστου στόμα αὐτη̃ς ἀνοίξει καὶ ἔναντι δυνάμεως αὐτου̃ καυχήσεται

^24:3 ἐγὼ ἀπὸ στόματος ὑψίστου ἐξη̃λθον καὶ ὡς ὁμίχλη κατεκάλυψα γη̃ν

^24:4 ἐγὼ ἐν ὑψηλοι̃ς κατεσκήνωσα καὶ ὁ θρόνος μου ἐν στύλω̨ νεφέλης

^24:5 γυ̃ρον οὐρανου̃ ἐκύκλωσα μόνη καὶ ἐν βάθει ἀβύσσων περιεπάτησα

^24:6 ἐν κύμασιν θαλάσσης καὶ ἐν πάση̨ τη̨̃ γη̨̃ καὶ ἐν παντὶ λαω̨̃ καὶ ἔθνει ἐκτησάμην

^24:7 μετὰ τούτων πάντων ἀνάπαυσιν ἐζήτησα καὶ ἐν κληρονομία̨ τίνος αὐλισθήσομαι

^24:8 τότε ἐνετείλατό μοι ὁ κτίστης ἁπάντων καὶ ὁ κτίσας με κατέπαυσεν τὴν σκηνήν μου καὶ εἰ̃πεν ἐν Ιακωβ κατασκήνωσον καὶ ἐν Ισραηλ κατακληρονομήθητι

^24:9 πρὸ του̃ αἰω̃νος ἀπ' ἀρχη̃ς ἔκτισέν με καὶ ἕως αἰω̃νος οὐ μὴ ἐκλίπω

^24:10 ἐν σκηνη̨̃ ἁγία̨ ἐνώπιον αὐτου̃ ἐλειτούργησα καὶ οὕτως ἐν Σιων ἐστηρίχθην

^24:11 ἐν πόλει ἠγαπημένη̨ ὁμοίως με κατέπαυσεν καὶ ἐν Ιερουσαλημ ἡ ἐξουσία μου

^24:12 καὶ ἐρρίζωσα ἐν λαω̨̃ δεδοξασμένω̨ ἐν μερίδι κυρίου κληρονομίας αὐτου̃

^24:13 ὡς κέδρος ἀνυψώθην ἐν τω̨̃ Λιβάνω̨ καὶ ὡς κυπάρισσος ἐν ὄρεσιν Αερμων

^24:14 ὡς φοι̃νιξ ἀνυψώθην ἐν Αιγγαδοις καὶ ὡς φυτὰ ῥόδου ἐν Ιεριχω ὡς ἐλαία εὐπρεπὴς ἐν πεδίω̨ καὶ ἀνυψώθην ὡς πλάτανος

^24:15 ὡς κιννάμωμον καὶ ἀσπάλαθος ἀρωμάτων δέδωκα ὀσμὴν καὶ ὡς σμύρνα ἐκλεκτὴ διέδωκα εὐωδίαν ὡς χαλβάνη καὶ ὄνυξ καὶ στακτὴ καὶ ὡς λιβάνου ἀτμὶς ἐν σκηνη̨̃

^24:16 ἐγὼ ὡς τερέμινθος ἐξέτεινα κλάδους μου καὶ οἱ κλάδοι μου κλάδοι δόξης καὶ χάριτος

^24:17 ἐγὼ ὡς ἄμπελος ἐβλάστησα χάριν καὶ τὰ ἄνθη μου καρπὸς δόξης καὶ πλούτου

^24:19 προσέλθετε πρός με οἱ ἐπιθυμου̃ντές μου καὶ ἀπὸ τω̃ν γενημάτων μου ἐμπλήσθητε

^24:20 τὸ γὰρ μνημόσυνόν μου ὑπὲρ τὸ μέλι γλυκύ καὶ ἡ κληρονομία μου ὑπὲρ μέλιτος κηρίον

^24:21 οἱ ἐσθίοντές με ἔτι πεινάσουσιν καὶ οἱ πίνοντές με ἔτι διψήσουσιν

^24:22 ὁ ὑπακούων μου οὐκ αἰσχυνθήσεται καὶ οἱ ἐργαζόμενοι ἐν ἐμοὶ οὐχ ἁμαρτήσουσιν

^24:23 ταυ̃τα πάντα βίβλος διαθήκης θεου̃ ὑψίστου νόμον ὃν ἐνετείλατο ἡμι̃ν Μωυση̃ς κληρονομίαν συναγωγαι̃ς Ιακωβ

^24:25 ὁ πιμπλω̃ν ὡς Φισων σοφίαν καὶ ὡς Τίγρις ἐν ἡμέραις νέων

^24:26 ὁ ἀναπληρω̃ν ὡς Εὐφράτης σύνεσιν καὶ ὡς Ιορδάνης ἐν ἡμέραις θερισμου̃

^24:27 ὁ ἐκφαίνων ὡς φω̃ς παιδείαν ὡς Γηων ἐν ἡμέραις τρυγήτου

^24:28 οὐ συνετέλεσεν ὁ πρω̃τος γνω̃ναι αὐτήν καὶ οὕτως ὁ ἔσχατος οὐκ ἐξιχνίασεν αὐτήν

^24:29 ἀπὸ γὰρ θαλάσσης ἐπληθύνθη διανόημα αὐτη̃ς καὶ ἡ βουλὴ αὐτη̃ς ἀπὸ ἀβύσσου μεγάλης

^24:30 κἀγὼ ὡς διω̃ρυξ ἀπὸ ποταμου̃ καὶ ὡς ὑδραγωγὸς ἐξη̃λθον εἰς παράδεισον

^24:31 εἰ̃πα ποτιω̃ μου τὸν κη̃πον καὶ μεθύσω μου τὴν πρασιάν καὶ ἰδοὺ ἐγένετό μοι ἡ διω̃ρυξ εἰς ποταμόν καὶ ὁ ποταμός μου ἐγένετο εἰς θάλασσαν

^24:32 ἔτι παιδείαν ὡς ὄρθρον φωτιω̃ καὶ ἐκφανω̃ αὐτὰ ἕως εἰς μακράν

^24:33 ἔτι διδασκαλίαν ὡς προφητείαν ἐκχεω̃ καὶ καταλείψω αὐτὴν εἰς γενεὰς αἰώνων

^24:34 ἴδετε ὅτι οὐκ ἐμοὶ μόνω̨ ἐκοπίασα ἀλλ' ἅπασιν τοι̃ς ἐκζητου̃σιν αὐτήν

^25:1 ἐν τρισὶν ὡραΐσθην καὶ ἀνέστην ὡραία ἔναντι κυρίου καὶ ἀνθρώπων ὁμόνοια ἀδελφω̃ν καὶ φιλία τω̃ν πλησίον καὶ γυνὴ καὶ ἀνὴρ ἑαυτοι̃ς συμπεριφερόμενοι

^25:2 τρία δὲ εἴδη ἐμίσησεν ἡ ψυχή μου καὶ προσώχθισα σφόδρα τη̨̃ ζωη̨̃ αὐτω̃ν πτωχὸν ὑπερήφανον καὶ πλούσιον ψεύστην γέροντα μοιχὸν ἐλαττούμενον συνέσει

^25:3 ἐν νεότητι οὐ συναγείοχας καὶ πω̃ς ἂν εὕροις ἐν τω̨̃ γήρα̨ σου

^25:4 ὡς ὡραι̃ον πολιαι̃ς κρίσις καὶ πρεσβυτέροις ἐπιγνω̃ναι βουλήν

^25:5 ὡς ὡραία γερόντων σοφία καὶ δεδοξασμένοις διανόημα καὶ βουλή

^25:6 στέφανος γερόντων πολυπειρία καὶ τὸ καύχημα αὐτω̃ν φόβος κυρίου

^25:7 ἐννέα ὑπονοήματα ἐμακάρισα ἐν καρδία̨ καὶ τὸ δέκατον ἐρω̃ ἐπὶ γλώσσης ἄνθρωπος εὐφραινόμενος ἐπὶ τέκνοις ζω̃ν καὶ βλέπων ἐπὶ πτώσει ἐχθρω̃ν

^25:8 μακάριος ὁ συνοικω̃ν γυναικὶ συνετη̨̃ καὶ ὃς ἐν γλώσση̨ οὐκ ὠλίσθησεν καὶ ὃς οὐκ ἐδούλευσεν ἀναξίω̨ ἑαυτου̃

^25:9 μακάριος ὃς εὑ̃ρεν φρόνησιν καὶ ὁ διηγούμενος εἰς ὠ̃τα ἀκουόντων

^25:10 ὡς μέγας ὁ εὑρὼν σοφίαν ἀλλ' οὐκ ἔστιν ὑπὲρ τὸν φοβούμενον τὸν κύριον

^25:11 φόβος κυρίου ὑπὲρ πα̃ν ὑπερέβαλεν ὁ κρατω̃ν αὐτου̃ τίνι ὁμοιωθήσεται

^25:13 πα̃σαν πληγὴν καὶ μὴ πληγὴν καρδίας καὶ πα̃σαν πονηρίαν καὶ μὴ πονηρίαν γυναικός

^25:14 πα̃σαν ἐπαγωγὴν καὶ μὴ ἐπαγωγὴν μισούντων καὶ πα̃σαν ἐκδίκησιν καὶ μὴ ἐκδίκησιν ἐχθρω̃ν

^25:15 οὐκ ἔστιν κεφαλὴ ὑπὲρ κεφαλὴν ὄφεως καὶ οὐκ ἔστιν θυμὸς ὑπὲρ θυμὸν ἐχθρου̃

^25:16 συνοικη̃σαι λέοντι καὶ δράκοντι εὐδοκήσω ἢ συνοικη̃σαι μετὰ γυναικὸς πονηρα̃ς

^25:17 πονηρία γυναικὸς ἀλλοιοι̃ τὴν ὅρασιν αὐτη̃ς καὶ σκοτοι̃ τὸ πρόσωπον αὐτη̃ς ὡς ἄρκος

^25:18 ἀνὰ μέσον τω̃ν πλησίον αὐτου̃ ἀναπεσει̃ται ὁ ἀνὴρ αὐτη̃ς καὶ ἀκουσίως ἀνεστέναξεν πικρά

^25:19 μικρὰ πα̃σα κακία πρὸς κακίαν γυναικός κλη̃ρος ἁμαρτωλου̃ ἐπιπέσοι αὐτη̨̃

^25:20 ἀνάβασις ἀμμώδης ἐν ποσὶν πρεσβυτέρου οὕτως γυνὴ γλωσσώδης ἀνδρὶ ἡσύχω̨

^25:21 μὴ προσπέση̨ς ἐπὶ κάλλος γυναικὸς καὶ γυναι̃κα μὴ ἐπιποθήση̨ς

^25:22 ὀργὴ καὶ ἀναίδεια καὶ αἰσχύνη μεγάλη γυνὴ ἐὰν ἐπιχορηγη̨̃ τω̨̃ ἀνδρὶ αὐτη̃ς

^25:23 καρδία ταπεινὴ καὶ πρόσωπον σκυθρωπὸν καὶ πληγὴ καρδίας γυνὴ πονηρά χει̃ρες παρειμέναι καὶ γόνατα παραλελυμένα ἥτις οὐ μακαριει̃ τὸν ἄνδρα αὐτη̃ς

^25:24 ἀπὸ γυναικὸς ἀρχὴ ἁμαρτίας καὶ δι' αὐτὴν ἀποθνή̨σκομεν πάντες

^25:25 μὴ δω̨̃ς ὕδατι διέξοδον μηδὲ γυναικὶ πονηρα̨̃ παρρησίαν

^25:26 εἰ μὴ πορεύεται κατὰ χει̃ράς σου ἀπὸ τω̃ν σαρκω̃ν σου ἀπότεμε αὐτήν

^26:1 γυναικὸς ἀγαθη̃ς μακάριος ὁ ἀνήρ καὶ ἀριθμὸς τω̃ν ἡμερω̃ν αὐτου̃ διπλάσιος

^26:2 γυνὴ ἀνδρεία εὐφραίνει τὸν ἄνδρα αὐτη̃ς καὶ τὰ ἔτη αὐτου̃ πληρώσει ἐν εἰρήνη̨

^26:3 γυνὴ ἀγαθὴ μερὶς ἀγαθή ἐν μερίδι φοβουμένων κύριον δοθήσεται

^26:4 πλουσίου δὲ καὶ πτωχου̃ καρδία ἀγαθή ἐν παντὶ καιρω̨̃ πρόσωπον ἱλαρόν

^26:5 ἀπὸ τριω̃ν εὐλαβήθη ἡ καρδία μου καὶ ἐπὶ τω̨̃ τετάρτω̨ προσώπω̨ ἐδεήθην διαβολὴν πόλεως καὶ ἐκκλησίαν ὄχλου καὶ καταψευσμόν ὑπὲρ θάνατον πάντα μοχθηρά

^26:6 ἄλγος καρδίας καὶ πένθος γυνὴ ἀντίζηλος ἐπὶ γυναικὶ καὶ μάστιξ γλώσσης πα̃σιν ἐπικοινωνου̃σα

^26:7 βοοζύγιον σαλευόμενον γυνὴ πονηρά ὁ κρατω̃ν αὐτη̃ς ὡς ὁ δρασσόμενος σκορπίου

^26:8 ὀργὴ μεγάλη γυνὴ μέθυσος καὶ ἀσχημοσύνην αὐτη̃ς οὐ συγκαλύψει

^26:9 πορνεία γυναικὸς ἐν μετεωρισμοι̃ς ὀφθαλμω̃ν καὶ ἐν τοι̃ς βλεφάροις αὐτη̃ς γνωσθήσεται

^26:10 ἐπὶ θυγατρὶ ἀδιατρέπτω̨ στερέωσον φυλακήν ἵνα μὴ εὑρου̃σα ἄνεσιν ἑαυτη̨̃ χρήσηται

^26:11 ὀπίσω ἀναιδου̃ς ὀφθαλμου̃ φύλαξαι καὶ μὴ θαυμάση̨ς ἐὰν εἰς σὲ πλημμελήση̨

^26:12 ὡς διψω̃ν ὁδοιπόρος τὸ στόμα ἀνοίξει καὶ ἀπὸ παντὸς ὕδατος του̃ σύνεγγυς πίεται κατέναντι παντὸς πασσάλου καθήσεται καὶ ἔναντι βέλους ἀνοίξει φαρέτραν

^26:13 χάρις γυναικὸς τέρψει τὸν ἄνδρα αὐτη̃ς καὶ τὰ ὀστα̃ αὐτου̃ πιανει̃ ἡ ἐπιστήμη αὐτη̃ς

^26:14 δόσις κυρίου γυνὴ σιγηρά καὶ οὐκ ἔστιν ἀντάλλαγμα πεπαιδευμένης ψυχη̃ς

^26:15 χάρις ἐπὶ χάριτι γυνὴ αἰσχυντηρά καὶ οὐκ ἔστιν σταθμὸς πα̃ς ἄξιος ἐγκρατου̃ς ψυχη̃ς

^26:16 ἥλιος ἀνατέλλων ἐν ὑψίστοις κυρίου καὶ κάλλος ἀγαθη̃ς γυναικὸς ἐν κόσμω̨ οἰκίας αὐτη̃ς

^26:17 λύχνος ἐκλάμπων ἐπὶ λυχνίας ἁγίας καὶ κάλλος προσώπου ἐπὶ ἡλικία̨ στασίμη̨

^26:18 στυ̃λοι χρύσεοι ἐπὶ βάσεως ἀργυρα̃ς καὶ πόδες ὡραι̃οι ἐπὶ στέρνοις εὐσταθου̃ς

^26:28 ἐπὶ δυσὶ λελύπηται ἡ καρδία μου καὶ ἐπὶ τω̨̃ τρίτω̨ θυμός μοι ἐπη̃λθεν ἀνὴρ πολεμιστὴς ὑστερω̃ν δι' ἔνδειαν καὶ ἄνδρες συνετοὶ ἐὰν σκυβαλισθω̃σιν ἐπανάγων ἀπὸ δικαιοσύνης ἐπὶ ἁμαρτίαν ὁ κύριος ἑτοιμάσει εἰς ῥομφαίαν αὐτόν

^26:29 μόλις ἐξελει̃ται ἔμπορος ἀπὸ πλημμελείας καὶ οὐ δικαιωθήσεται κάπηλος ἀπὸ ἁμαρτίας

^27:1 χάριν διαφόρου πολλοὶ ἥμαρτον καὶ ὁ ζητω̃ν πληθυ̃ναι ἀποστρέψει ὀφθαλμόν

^27:2 ἀνὰ μέσον ἁρμω̃ν λίθων παγήσεται πάσσαλος καὶ ἀνὰ μέσον πράσεως καὶ ἀγορασμου̃ συντριβήσεται ἁμαρτία

^27:3 ἐὰν μὴ ἐν φόβω̨ κυρίου κρατήση̨ κατὰ σπουδήν ἐν τάχει καταστραφήσεται αὐτου̃ ὁ οἰ̃κος

^27:4 ἐν σείσματι κοσκίνου διαμένει κοπρία οὕτως σκύβαλα ἀνθρώπου ἐν λογισμω̨̃ αὐτου̃

^27:5 σκεύη κεραμέως δοκιμάζει κάμινος καὶ πειρασμὸς ἀνθρώπου ἐν διαλογισμω̨̃ αὐτου̃

^27:6 γεώργιον ξύλου ἐκφαίνει ὁ καρπὸς αὐτου̃ οὕτως λόγος ἐνθυμήματος καρδίας ἀνθρώπου

^27:7 πρὸ λογισμου̃ μὴ ἐπαινέση̨ς ἄνδρα οὑ̃τος γὰρ πειρασμὸς ἀνθρώπων

^27:8 ἐὰν διώκη̨ς τὸ δίκαιον καταλήμψη̨ καὶ ἐνδύση̨ αὐτὸ ὡς ποδήρη δόξης

^27:9 πετεινὰ πρὸς τὰ ὅμοια αὐτοι̃ς καταλύσει καὶ ἀλήθεια πρὸς τοὺς ἐργαζομένους αὐτὴν ἐπανήξει

^27:10 λέων θήραν ἐνεδρεύει οὕτως ἁμαρτία ἐργαζομένους ἄδικα

^27:11 διήγησις εὐσεβου̃ς διὰ παντὸς σοφία ὁ δὲ ἄφρων ὡς σελήνη ἀλλοιου̃ται

^27:12 εἰς μέσον ἀσυνέτων συντήρησον καιρόν εἰς μέσον δὲ διανοουμένων ἐνδελέχιζε

^27:13 διήγησις μωρω̃ν προσόχθισμα καὶ ὁ γέλως αὐτω̃ν ἐν σπατάλη̨ ἁμαρτίας

^27:14 λαλιὰ πολυόρκου ἀνορθώσει τρίχας καὶ ἡ μάχη αὐτω̃ν ἐμφραγμὸς ὠτίων

^27:15 ἔκχυσις αἵματος μάχη ὑπερηφάνων καὶ ἡ διαλοιδόρησις αὐτω̃ν ἀκοὴ μοχθηρά

^27:16 ὁ ἀποκαλύπτων μυστήρια ἀπώλεσεν πίστιν καὶ οὐ μὴ εὕρη̨ φίλον πρὸς τὴν ψυχὴν αὐτου̃

^27:17 στέρξον φίλον καὶ πιστώθητι μετ' αὐτου̃ ἐὰν δὲ ἀποκαλύψη̨ς τὰ μυστήρια αὐτου̃ μὴ καταδιώξη̨ς ὀπίσω αὐτου̃

^27:18 καθὼς γὰρ ἀπώλεσεν ἄνθρωπος τὸν νεκρὸν αὐτου̃ οὕτως ἀπώλεσας τὴν φιλίαν του̃ πλησίον

^27:19 καὶ ὡς πετεινὸν ἐκ χειρός σου ἀπέλυσας οὕτως ἀφη̃κας τὸν πλησίον καὶ οὐ θηρεύσεις αὐτόν

^27:20 μὴ αὐτὸν διώξη̨ς ὅτι μακρὰν ἀπέστη καὶ ἐξέφυγεν ὡς δορκὰς ἐκ παγίδος

^27:21 ὅτι τραυ̃μα ἔστιν καταδη̃σαι καὶ λοιδορίας ἔστιν διαλλαγή ὁ δὲ ἀποκαλύψας μυστήρια ἀφήλπισεν

^27:22 διανεύων ὀφθαλμω̨̃ τεκταίνει κακά καὶ οὐδεὶς αὐτὰ ἀποστήσει ἀπ' αὐτου̃

^27:23 ἀπέναντι τω̃ν ὀφθαλμω̃ν σου γλυκανει̃ τὸ στόμα αὐτου̃ καὶ ἐπὶ τω̃ν λόγων σου ἐκθαυμάσει ὕστερον δὲ διαστρέψει τὸ στόμα αὐτου̃ καὶ ἐν τοι̃ς λόγοις σου δώσει σκάνδαλον

^27:24 πολλὰ ἐμίσησα καὶ οὐχ ὡμοίωσα αὐτω̨̃ καὶ ὁ κύριος μισήσει αὐτόν

^27:25 ὁ βάλλων λίθον εἰς ὕψος ἐπὶ κεφαλὴν αὐτου̃ βάλλει καὶ πληγὴ δολία διελει̃ τραύματα

^27:26 ὁ ὀρύσσων βόθρον εἰς αὐτὸν ἐμπεσει̃ται καὶ ὁ ἱστω̃ν παγίδα ἐν αὐτη̨̃ ἁλώσεται

^27:27 ὁ ποιω̃ν πονηρά εἰς αὐτὸν κυλισθήσεται καὶ οὐ μὴ ἐπιγνω̨̃ πόθεν ἥκει αὐτω̨̃

^27:28 ἐμπαιγμὸς καὶ ὀνειδισμὸς ὑπερηφάνω̨ καὶ ἡ ἐκδίκησις ὡς λέων ἐνεδρεύσει αὐτόν

^27:29 παγίδι ἁλώσονται οἱ εὐφραινόμενοι πτώσει εὐσεβω̃ν καὶ ὀδύνη καταναλώσει αὐτοὺς πρὸ του̃ θανάτου αὐτω̃ν

^27:30 μη̃νις καὶ ὀργή καὶ ταυ̃τά ἐστιν βδελύγματα καὶ ἀνὴρ ἁμαρτωλὸς ἐγκρατὴς ἔσται αὐτω̃ν

^28:1 ὁ ἐκδικω̃ν παρὰ κυρίου εὑρήσει ἐκδίκησιν καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτου̃ διατηρω̃ν διατηρήσει

^28:2 ἄφες ἀδίκημα τω̨̃ πλησίον σου καὶ τότε δεηθέντος σου αἱ ἁμαρτίαι σου λυθήσονται

^28:3 ἄνθρωπος ἀνθρώπω̨ συντηρει̃ ὀργήν καὶ παρὰ κυρίου ζητει̃ ἴασιν

^28:4 ἐπ' ἄνθρωπον ὅμοιον αὐτω̨̃ οὐκ ἔχει ἔλεος καὶ περὶ τω̃ν ἁμαρτιω̃ν αὐτου̃ δει̃ται

^28:5 αὐτὸς σὰρξ ὢν διατηρει̃ μη̃νιν τίς ἐξιλάσεται τὰς ἁμαρτίας αὐτου̃

^28:6 μνήσθητι τὰ ἔσχατα καὶ παυ̃σαι ἐχθραίνων καταφθορὰν καὶ θάνατον καὶ ἔμμενε ἐντολαι̃ς

^28:7 μνήσθητι ἐντολω̃ν καὶ μὴ μηνίση̨ς τω̨̃ πλησίον καὶ διαθήκην ὑψίστου καὶ πάριδε ἄγνοιαν

^28:8 ἀπόσχου ἀπὸ μάχης καὶ ἐλαττώσεις ἁμαρτίας ἄνθρωπος γὰρ θυμώδης ἐκκαύσει μάχην

^28:9 καὶ ἀνὴρ ἁμαρτωλὸς ταράξει φίλους καὶ ἀνὰ μέσον εἰρηνευόντων ἐμβαλει̃ διαβολήν

^28:10 κατὰ τὴν ὕλην του̃ πυρὸς οὕτως ἐκκαυθήσεται καὶ κατὰ τὴν στερέωσιν τη̃ς μάχης ἐκκαυθήσεται κατὰ τὴν ἰσχὺν του̃ ἀνθρώπου ὁ θυμὸς αὐτου̃ ἔσται καὶ κατὰ τὸν πλου̃τον ἀνυψώσει ὀργὴν αὐτου̃

^28:11 ἔρις κατασπευδομένη ἐκκαίει πυ̃ρ καὶ μάχη κατασπεύδουσα ἐκχέει αἱ̃μα

^28:12 ἐὰν φυσήση̨ς εἰς σπινθη̃ρα ἐκκαήσεται καὶ ἐὰν πτύση̨ς ἐπ' αὐτόν σβεσθήσεται καὶ ἀμφότερα ἐκ του̃ στόματός σου ἐκπορεύεται

^28:13 ψίθυρον καὶ δίγλωσσον καταράσασθε πολλοὺς γὰρ εἰρηνεύοντας ἀπώλεσεν

^28:14 γλω̃σσα τρίτη πολλοὺς ἐσάλευσεν καὶ διέστησεν αὐτοὺς ἀπὸ ἔθνους εἰς ἔθνος καὶ πόλεις ὀχυρὰς καθει̃λεν καὶ οἰκίας μεγιστάνων κατέστρεψεν

^28:15 γλω̃σσα τρίτη γυναι̃κας ἀνδρείας ἐξέβαλεν καὶ ἐστέρεσεν αὐτὰς τω̃ν πόνων αὐτω̃ν

^28:16 ὁ προσέχων αὐτη̨̃ οὐ μὴ εὕρη̨ ἀνάπαυσιν οὐδὲ κατασκηνώσει μεθ' ἡσυχίας

^28:17 πληγὴ μάστιγος ποιει̃ μώλωπα πληγὴ δὲ γλώσσης συγκλάσει ὀστα̃

^28:18 πολλοὶ ἔπεσαν ἐν στόματι μαχαίρας καὶ οὐχ ὡς οἱ πεπτωκότες διὰ γλω̃σσαν

^28:19 μακάριος ὁ σκεπασθεὶς ἀπ' αὐτη̃ς ὃς οὐ διη̃λθεν ἐν τω̨̃ θυμω̨̃ αὐτη̃ς ὃς οὐχ εἵλκυσεν τὸν ζυγὸν αὐτη̃ς καὶ ἐν τοι̃ς δεσμοι̃ς αὐτη̃ς οὐκ ἐδέθη

^28:20 ὁ γὰρ ζυγὸς αὐτη̃ς ζυγὸς σιδηρου̃ς καὶ οἱ δεσμοὶ αὐτη̃ς δεσμοὶ χάλκειοι

^28:21 θάνατος πονηρὸς ὁ θάνατος αὐτη̃ς καὶ λυσιτελὴς μα̃λλον ὁ ἅ̨δης αὐτη̃ς

^28:22 οὐ μὴ κρατήση̨ εὐσεβω̃ν καὶ ἐν τη̨̃ φλογὶ αὐτη̃ς οὐ καήσονται

^28:23 οἱ καταλείποντες κύριον ἐμπεσου̃νται εἰς αὐτήν καὶ ἐν αὐτοι̃ς ἐκκαήσεται καὶ οὐ μὴ σβεσθη̨̃ ἐπαποσταλήσεται αὐτοι̃ς ὡς λέων καὶ ὡς πάρδαλις λυμανει̃ται αὐτούς

^28:24 ἰδὲ περίφραξον τὸ κτη̃μά σου ἀκάνθαις τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον κατάδησον

^28:25 καὶ τοι̃ς λόγοις σου ποίησον ζυγὸν καὶ σταθμὸν καὶ τω̨̃ στόματί σου ποίησον θύραν καὶ μοχλόν

^28:26 πρόσεχε μήπως ὀλίσθη̨ς ἐν αὐτη̨̃ μὴ πέση̨ς κατέναντι ἐνεδρεύοντος

^29:1 ὁ ποιω̃ν ἔλεος δανιει̃ τω̨̃ πλησίον καὶ ὁ ἐπισχύων τη̨̃ χειρὶ αὐτου̃ τηρει̃ ἐντολάς

^29:2 δάνεισον τω̨̃ πλησίον ἐν καιρω̨̃ χρείας αὐτου̃ καὶ πάλιν ἀπόδος τω̨̃ πλησίον εἰς τὸν καιρόν

^29:3 στερέωσον λόγον καὶ πιστώθητι μετ' αὐτου̃ καὶ ἐν παντὶ καιρω̨̃ εὑρήσεις τὴν χρείαν σου

^29:4 πολλοὶ ὡς εὕρεμα ἐνόμισαν δάνος καὶ παρέσχον κόπον τοι̃ς βοηθήσασιν αὐτοι̃ς

^29:5 ἕως οὑ̃ λάβη̨ καταφιλήσει χει̃ρας αὐτου̃ καὶ ἐπὶ τω̃ν χρημάτων του̃ πλησίον ταπεινώσει φωνήν καὶ ἐν καιρω̨̃ ἀποδόσεως παρελκύσει χρόνον καὶ ἀποδώσει λόγους ἀκηδίας καὶ τὸν καιρὸν αἰτιάσεται

^29:6 ἐὰν ἰσχύση̨ μόλις κομίσεται τὸ ἥμισυ καὶ λογιει̃ται αὐτὸ ὡς εὕρεμα εἰ δὲ μή ἀπεστέρησεν αὐτὸν τω̃ν χρημάτων αὐτου̃ καὶ ἐκτήσατο αὐτὸν ἐχθρὸν δωρεάν κατάρας καὶ λοιδορίας ἀποδώσει αὐτω̨̃ καὶ ἀντὶ δόξης ἀποδώσει αὐτω̨̃ ἀτιμίαν

^29:7 πολλοὶ οὐ χάριν πονηρίας ἀπέστρεψαν ἀποστερηθη̃ναι δωρεὰν εὐλαβήθησαν

^29:8 πλὴν ἐπὶ ταπεινω̨̃ μακροθύμησον καὶ ἐπ' ἐλεημοσύνη̨ μὴ παρελκύση̨ς αὐτόν

^29:9 χάριν ἐντολη̃ς ἀντιλαβου̃ πένητος καὶ κατὰ τὴν ἔνδειαν αὐτου̃ μὴ ἀποστρέψη̨ς αὐτὸν κενόν

^29:10 ἀπόλεσον ἀργύριον δι' ἀδελφὸν καὶ φίλον καὶ μὴ ἰωθήτω ὑπὸ τὸν λίθον εἰς ἀπώλειαν

^29:11 θὲς τὸν θησαυρόν σου κατ' ἐντολὰς ὑψίστου καὶ λυσιτελήσει σοι μα̃λλον ἢ τὸ χρυσίον

^29:12 σύγκλεισον ἐλεημοσύνην ἐν τοι̃ς ταμιείοις σου καὶ αὕτη ἐξελει̃ταί σε ἐκ πάσης κακώσεως

^29:13 ὑπὲρ ἀσπίδα κράτους καὶ ὑπὲρ δόρυ ὁλκη̃ς κατέναντι ἐχθρου̃ πολεμήσει ὑπὲρ σου̃

^29:14 ἀνὴρ ἀγαθὸς ἐγγυήσεται τὸν πλησίον καὶ ὁ ἀπολωλεκὼς αἰσχύνην ἐγκαταλείψει αὐτόν

^29:15 χάριτας ἐγγύου μὴ ἐπιλάθη̨ ἔδωκεν γὰρ τὴν ψυχὴν αὐτου̃ ὑπὲρ σου̃

^29:16 ἀγαθὰ ἐγγύου ἀνατρέψει ἁμαρτωλός καὶ ἀχάριστος ἐν διανοία̨ ἐγκαταλείψει ῥυσάμενον

^29:17 ἐγγύη πολλοὺς ἀπώλεσεν κατευθύνοντας καὶ ἐσάλευσεν αὐτοὺς ὡς κυ̃μα θαλάσσης

^29:18 ἄνδρας δυνατοὺς ἀπώ̨κισεν καὶ ἐπλανήθησαν ἐν ἔθνεσιν ἀλλοτρίοις

^29:19 ἁμαρτωλὸς ἐμπεσὼν εἰς ἐγγύην καὶ διώκων ἐργολαβίας ἐμπεσει̃ται εἰς κρίσεις

^29:20 ἀντιλαβου̃ του̃ πλησίον κατὰ δύναμίν σου καὶ πρόσεχε σεαυτω̨̃ μὴ ἐμπέση̨ς

^29:21 ἀρχὴ ζωη̃ς ὕδωρ καὶ ἄρτος καὶ ἱμάτιον καὶ οἰ̃κος καλύπτων ἀσχημοσύνην

^29:22 κρείσσων βίος πτωχου̃ ὑπὸ σκέπην δοκω̃ν ἢ ἐδέσματα λαμπρὰ ἐν ἀλλοτρίοις

^29:23 ἐπὶ μικρω̨̃ καὶ μεγάλω̨ εὐδοκίαν ἔχε καὶ ὀνειδισμὸν παροικίας οὐ μὴ ἀκούση̨ς

^29:24 ζωὴ πονηρὰ ἐξ οἰκίας εἰς οἰκίαν καὶ οὑ̃ παροικήσεις οὐκ ἀνοίξεις στόμα

^29:25 ξενιει̃ς καὶ ποτιει̃ς εἰς ἀχάριστα καὶ πρὸς ἐπὶ τούτοις πικρὰ ἀκούση̨

^29:26 πάρελθε πάροικε κόσμησον τράπεζαν καὶ εἴ τι ἐν τη̨̃ χειρί σου ψώμισόν με

^29:27 ἔξελθε πάροικε ἀπὸ προσώπου δόξης ἐπεξένωταί μοι ὁ ἀδελφός χρεία τη̃ς οἰκίας

^29:28 βαρέα ταυ̃τα ἀνθρώπω̨ ἔχοντι φρόνησιν ἐπιτίμησις οἰκίας καὶ ὀνειδισμὸς δανειστου̃

^30:1 ὁ ἀγαπω̃ν τὸν υἱὸν αὐτου̃ ἐνδελεχήσει μάστιγας αὐτω̨̃ ἵνα εὐφρανθη̨̃ ἐπ' ἐσχάτων αὐτου̃

^30:2 ὁ παιδεύων τὸν υἱὸν αὐτου̃ ὀνήσεται ἐπ' αὐτω̨̃ καὶ ἀνὰ μέσον γνωρίμων ἐπ' αὐτω̨̃ καυχήσεται

^30:3 ὁ διδάσκων τὸν υἱὸν αὐτου̃ παραζηλώσει τὸν ἐχθρὸν καὶ ἔναντι φίλων ἐπ' αὐτω̨̃ ἀγαλλιάσεται

^30:4 ἐτελεύτησεν αὐτου̃ ὁ πατήρ καὶ ὡ̃ς οὐκ ἀπέθανεν ὅμοιον γὰρ αὐτω̨̃ κατέλιπεν μετ' αὐτόν

^30:5 ἐν τη̨̃ ζωη̨̃ αὐτου̃ εἰ̃δεν καὶ εὐφράνθη καὶ ἐν τη̨̃ τελευτη̨̃ αὐτου̃ οὐκ ἐλυπήθη

^30:6 ἐναντίον ἐχθρω̃ν κατέλιπεν ἔκδικον καὶ τοι̃ς φίλοις ἀνταποδιδόντα χάριν

^30:7 περιψύχων υἱὸν καταδεσμεύσει τραύματα αὐτου̃ καὶ ἐπὶ πάση̨ βοη̨̃ ταραχθήσεται σπλάγχνα αὐτου̃

^30:8 ἵππος ἀδάμαστος ἐκβαίνει σκληρός καὶ υἱὸς ἀνειμένος ἐκβαίνει προαλής

^30:9 τιθήνησον τέκνον καὶ ἐκθαμβήσει σε σύμπαιξον αὐτω̨̃ καὶ λυπήσει σε

^30:10 μὴ συγγελάση̨ς αὐτω̨̃ ἵνα μὴ συνοδυνηθη̨̃ς καὶ ἐπ' ἐσχάτων γομφιάσεις τοὺς ὀδόντας σου

^30:11 μὴ δω̨̃ς αὐτω̨̃ ἐξουσίαν ἐν νεότητι

^30:12 θλάσον τὰς πλευρὰς αὐτου̃ ὡς ἔστιν νήπιος μήποτε σκληρυνθεὶς ἀπειθήση̨ σοι

^30:13 παίδευσον τὸν υἱόν σου καὶ ἔργασαι ἐν αὐτω̨̃ ἵνα μὴ ἐν τη̨̃ ἀσχημοσύνη̨ αὐτου̃ προσκόψη̨ς

^30:14 κρείσσων πτωχὸς ὑγιὴς καὶ ἰσχύων τη̨̃ ἕξει ἢ πλούσιος μεμαστιγωμένος εἰς σω̃μα αὐτου̃

^30:15 ὑγίεια καὶ εὐεξία βελτίων παντὸς χρυσίου καὶ σω̃μα εὔρωστον ἢ ὄλβος ἀμέτρητος

^30:16 οὐκ ἔστιν πλου̃τος βελτίων ὑγιείας σώματος καὶ οὐκ ἔστιν εὐφροσύνη ὑπὲρ χαρὰν καρδίας

^30:17 κρείσσων θάνατος ὑπὲρ ζωὴν πικρὰν καὶ ἀνάπαυσις αἰω̃νος ἢ ἀρρώστημα ἔμμονον

^30:18 ἀγαθὰ ἐκκεχυμένα ἐπὶ στόματι κεκλεισμένω̨ θέματα βρωμάτων παρακείμενα ἐπὶ τάφω̨

^30:19 τί συμφέρει κάρπωσις εἰδώλω̨ οὔτε γὰρ ἔδεται οὔτε μὴ ὀσφρανθη̨̃ οὕτως ὁ ἐκδιωκόμενος ὑπὸ κυρίου

^30:20 βλέπων ἐν ὀφθαλμοι̃ς καὶ στενάζων ὥσπερ εὐνου̃χος περιλαμβάνων παρθένον καὶ στενάζων

^30:21 μὴ δω̨̃ς εἰς λύπην τὴν ψυχήν σου καὶ μὴ θλίψη̨ς σεαυτὸν ἐν βουλη̨̃ σου

^30:22 εὐφροσύνη καρδίας ζωὴ ἀνθρώπου καὶ ἀγαλλίαμα ἀνδρὸς μακροημέρευσις

^30:23 ἀπάτα τὴν ψυχήν σου καὶ παρακάλει τὴν καρδίαν σου καὶ λύπην μακρὰν ἀπόστησον ἀπὸ σου̃ πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσεν ἡ λύπη καὶ οὐκ ἔστιν ὠφέλεια ἐν αὐτη̨̃

^30:24 ζη̃λος καὶ θυμὸς ἐλαττου̃σιν ἡμέρας καὶ πρὸ καιρου̃ γη̃ρας ἄγει μέριμνα

^30:25 λαμπρὰ καρδία καὶ ἀγαθὴ ἐπὶ ἐδέσμασιν τω̃ν βρωμάτων αὐτη̃ς ἐπιμελήσεται

^31:1 ἀγρυπνία πλούτου ἐκτήκει σάρκας καὶ ἡ μέριμνα αὐτου̃ ἀφιστα̨̃ ὕπνον

^31:2 μέριμνα ἀγρυπνίας ἀποστήσει νυσταγμόν καὶ ἀρρώστημα βαρὺ ἐκνήψει ὕπνον

^31:3 ἐκοπίασεν πλούσιος ἐν συναγωγη̨̃ χρημάτων καὶ ἐν τη̨̃ ἀναπαύσει ἐμπίμπλαται τω̃ν τρυφημάτων αὐτου̃

^31:4 ἐκοπίασεν πτωχὸς ἐν ἐλαττώσει βίου καὶ ἐν τη̨̃ ἀναπαύσει ἐπιδεὴς γίνεται

^31:5 ὁ ἀγαπω̃ν χρυσίον οὐ δικαιωθήσεται καὶ ὁ διώκων διάφορα ἐν αὐτοι̃ς πλανηθήσεται

^31:6 πολλοὶ ἐδόθησαν εἰς πτω̃μα χάριν χρυσίου καὶ ἐγενήθη ἡ ἀπώλεια αὐτω̃ν κατὰ πρόσωπον αὐτω̃ν

^31:7 ξύλον προσκόμματός ἐστιν τοι̃ς ἐνθουσιάζουσιν αὐτω̨̃ καὶ πα̃ς ἄφρων ἁλώσεται ἐν αὐτω̨̃

^31:8 μακάριος πλούσιος ὃς εὑρέθη ἄμωμος καὶ ὃς ὀπίσω χρυσίου οὐκ ἐπορεύθη

^31:9 τίς ἐστιν καὶ μακαριου̃μεν αὐτόν ἐποίησεν γὰρ θαυμάσια ἐν λαω̨̃ αὐτου̃

^31:10 τίς ἐδοκιμάσθη ἐν αὐτω̨̃ καὶ ἐτελειώθη καὶ ἔσται αὐτω̨̃ εἰς καύχησιν τίς ἐδύνατο παραβη̃ναι καὶ οὐ παρέβη καὶ ποιη̃σαι κακὰ καὶ οὐκ ἐποίησεν

^31:11 στερεωθήσεται τὰ ἀγαθὰ αὐτου̃ καὶ τὰς ἐλεημοσύνας αὐτου̃ ἐκδιηγήσεται ἐκκλησία

^31:12 ἐπὶ τραπέζης μεγάλης ἐκάθισας μὴ ἀνοίξη̨ς ἐπ' αὐτη̃ς φάρυγγά σου καὶ μὴ εἴπη̨ς πολλά γε τὰ ἐπ' αὐτη̃ς

^31:13 μνήσθητι ὅτι κακὸν ὀφθαλμὸς πονηρός πονηρότερον ὀφθαλμου̃ τί ἔκτισται διὰ του̃το ἀπὸ παντὸς προσώπου δακρύει

^31:14 οὑ̃ ἐὰν ἐπιβλέψη̨ μὴ ἐκτείνη̨ς χει̃ρα καὶ μὴ συνθλίβου αὐτω̨̃ ἐν τρυβλίω̨

^31:15 νόει τὰ του̃ πλησίον ἐκ σεαυτου̃ καὶ ἐπὶ παντὶ πράγματι διανοου̃

^31:16 φάγε ὡς ἄνθρωπος τὰ παρακείμενά σοι καὶ μὴ διαμασω̃ μὴ μισηθη̨̃ς

^31:17 παυ̃σαι πρω̃τος χάριν παιδείας καὶ μὴ ἀπληστεύου μήποτε προσκόψη̨ς

^31:18 καὶ εἰ ἀνὰ μέσον πλειόνων ἐκάθισας πρότερος αὐτω̃ν μὴ ἐκτείνη̨ς τὴν χει̃ρά σου

^31:19 ὡς ἱκανὸν ἀνθρώπω̨ πεπαιδευμένω̨ τὸ ὀλίγον καὶ ἐπὶ τη̃ς κοίτης αὐτου̃ οὐκ ἀσθμαίνει

^31:20 ὕπνος ὑγιείας ἐπὶ ἐντέρω̨ μετρίω̨ ἀνέστη πρωί καὶ ἡ ψυχὴ αὐτου̃ μετ' αὐτου̃ πόνος ἀγρυπνίας καὶ χολέρας καὶ στρόφος μετὰ ἀνδρὸς ἀπλήστου

^31:21 καὶ εἰ ἐβιάσθης ἐν ἐδέσμασιν ἀνάστα ἔμεσον πόρρω καὶ ἀναπαύση̨

^31:22 ἄκουσόν μου τέκνον καὶ μὴ ἐξουδενήση̨ς με καὶ ἐπ' ἐσχάτων εὑρήσεις τοὺς λόγους μου ἐν πα̃σι τοι̃ς ἔργοις σου γίνου ἐντρεχής καὶ πα̃ν ἀρρώστημα οὐ μή σοι ἀπαντήση̨

^31:23 λαμπρὸν ἐπ' ἄρτοις εὐλογήσει χείλη καὶ ἡ μαρτυρία τη̃ς καλλονη̃ς αὐτου̃ πιστή

^31:24 πονηρω̨̃ ἐπ' ἄρτω̨ διαγογγύσει πόλις καὶ ἡ μαρτυρία τη̃ς πονηρίας αὐτου̃ ἀκριβής

^31:25 ἐν οἴνω̨ μὴ ἀνδρίζου πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσεν ὁ οἰ̃νος

^31:26 κάμινος δοκιμάζει στόμωμα ἐν βαφη̨̃ οὕτως οἰ̃νος καρδίας ἐν μάχη̨ ὑπερηφάνων

^31:27 ἔφισον ζωη̃ς οἰ̃νος ἀνθρώποις ἐὰν πίνη̨ς αὐτὸν ἐν μέτρω̨ αὐτου̃ τίς ζωὴ ἐλασσουμένω̨ οἴνω̨ καὶ αὐτὸς ἔκτισται εἰς εὐφροσύνην ἀνθρώποις

^31:28 ἀγαλλίαμα καρδίας καὶ εὐφροσύνη ψυχη̃ς οἰ̃νος πινόμενος ἐν καιρω̨̃ αὐτάρκης

^31:29 πικρία ψυχη̃ς οἰ̃νος πινόμενος πολὺς ἐν ἐρεθισμω̨̃ καὶ ἀντιπτώματι

^31:30 πληθύνει μέθη θυμὸν ἄφρονος εἰς πρόσκομμα ἐλαττω̃ν ἰσχὺν καὶ προσποιω̃ν τραύματα

^31:31 ἐν συμποσίω̨ οἴνου μὴ ἐλέγξη̨ς τὸν πλησίον καὶ μὴ ἐξουθενήση̨ς αὐτὸν ἐν εὐφροσύνη̨ αὐτου̃ λόγον ὀνειδισμου̃ μὴ εἴπη̨ς αὐτω̨̃ καὶ μὴ αὐτὸν θλίψη̨ς ἐν ἀπαιτήσει

^32:1 ἡγούμενόν σε κατέστησαν μὴ ἐπαίρου γίνου ἐν αὐτοι̃ς ὡς εἱ̃ς ἐξ αὐτω̃ν φρόντισον αὐτω̃ν καὶ οὕτω κάθισον

^32:2 καὶ πα̃σαν τὴν χρείαν σου ποιήσας ἀνάπεσε ἵνα εὐφρανθη̨̃ς δι' αὐτοὺς καὶ εὐκοσμίας χάριν λάβη̨ς στέφανον

^32:3 λάλησον πρεσβύτερε πρέπει γάρ σοι ἐν ἀκριβει̃ ἐπιστήμη̨ καὶ μὴ ἐμποδίση̨ς μουσικά

^32:4 ὅπου ἀκρόαμα μὴ ἐκχέη̨ς λαλιὰν καὶ ἀκαίρως μὴ σοφίζου

^32:5 σφραγὶς ἄνθρακος ἐπὶ κόσμω̨ χρυσω̨̃ σύγκριμα μουσικω̃ν ἐν συμποσίω̨ οἴνου

^32:6 ἐν κατασκευάσματι χρυσω̨̃ σφραγὶς σμαράγδου μέλος μουσικω̃ν ἐφ' ἡδει̃ οἴνω̨

^32:7 λάλησον νεανίσκε εἰ χρεία σου μόλις δὶς ἐὰν ἐπερωτηθη̨̃ς

^32:8 κεφαλαίωσον λόγον ἐν ὀλίγοις πολλά γίνου ὡς γινώσκων καὶ ἅμα σιωπω̃ν

^32:9 ἐν μέσω̨ μεγιστάνων μὴ ἐξισάζου καὶ ἑτέρου λέγοντος μὴ πολλὰ ἀδολέσχει

^32:10 πρὸ βροντη̃ς κατασπεύδει ἀστραπή καὶ πρὸ αἰσχυντηρου̃ προελεύσεται χάρις

^32:11 ἐν ὥρα̨ ἐξεγείρου καὶ μὴ οὐράγει ἀπότρεχε εἰς οἰ̃κον καὶ μὴ ῥα̨θύμει

^32:12 ἐκει̃ παι̃ζε καὶ ποίει τὰ ἐνθυμήματά σου καὶ μὴ ἁμάρτη̨ς λόγω̨ ὑπερηφάνω̨

^32:13 καὶ ἐπὶ τούτοις εὐλόγησον τὸν ποιήσαντά σε καὶ μεθύσκοντά σε ἀπὸ τω̃ν ἀγαθω̃ν αὐτου̃

^32:14 ὁ φοβούμενος κύριον ἐκδέξεται παιδείαν καὶ οἱ ὀρθρίζοντες εὑρήσουσιν εὐδοκίαν

^32:15 ὁ ζητω̃ν νόμον ἐμπλησθήσεται αὐτου̃ καὶ ὁ ὑποκρινόμενος σκανδαλισθήσεται ἐν αὐτω̨̃

^32:16 οἱ φοβούμενοι κύριον εὑρήσουσιν κρίμα καὶ δικαιώματα ὡς φω̃ς ἐξάψουσιν

^32:17 ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς ἐκκλινει̃ ἐλεγμὸν καὶ κατὰ τὸ θέλημα αὐτου̃ εὑρήσει σύγκριμα

^32:18 ἀνὴρ βουλη̃ς οὐ μὴ παρίδη̨ διανόημα ἀλλότριος καὶ ὑπερήφανος οὐ καταπτήξει φόβον

^32:19 ἄνευ βουλη̃ς μηθὲν ποιήση̨ς καὶ ἐν τω̨̃ ποιη̃σαί σε μὴ μεταμελου̃

^32:20 ἐν ὁδω̨̃ ἀντιπτώματος μὴ πορεύου καὶ μὴ προσκόψη̨ς ἐν λιθώδεσιν

^32:21 μὴ πιστεύση̨ς ἐν ὁδω̨̃ ἀπροσκόπω̨

^32:22 καὶ ἀπὸ τω̃ν τέκνων σου φύλαξαι

^32:23 ἐν παντὶ ἔργω̨ πίστευε τη̨̃ ψυχη̨̃ σου καὶ γὰρ του̃τό ἐστιν τήρησις ἐντολω̃ν

^32:24 ὁ πιστεύων νόμω̨ προσέχει ἐντολαι̃ς καὶ ὁ πεποιθὼς κυρίω̨ οὐκ ἐλαττωθήσεται

^33:1 τω̨̃ φοβουμένω̨ κύριον οὐκ ἀπαντήσει κακόν ἀλλ' ἐν πειρασμω̨̃ καὶ πάλιν ἐξελει̃ται

^33:2 ἀνὴρ σοφὸς οὐ μισήσει νόμον ὁ δὲ ὑποκρινόμενος ἐν αὐτω̨̃ ὡς ἐν καταιγίδι πλοι̃ον

^33:3 ἄνθρωπος συνετὸς ἐμπιστεύσει νόμω̨ καὶ ὁ νόμος αὐτω̨̃ πιστὸς ὡς ἐρώτημα δήλων

^33:4 ἑτοίμασον λόγον καὶ οὕτως ἀκουσθήση̨ σύνδησον παιδείαν καὶ ἀποκρίθητι

^33:5 τροχὸς ἁμάξης σπλάγχνα μωρου̃ καὶ ὡς ἄξων στρεφόμενος ὁ διαλογισμὸς αὐτου̃

^33:6 ἵππος εἰς ὀχείαν ὡς φίλος μωκός ὑποκάτω παντὸς ἐπικαθημένου χρεμετίζει

^33:7 διὰ τί ἡμέρα ἡμέρας ὑπερέχει καὶ πα̃ν φω̃ς ἡμέρας ἐνιαυτου̃ ἀφ' ἡλίου

^33:8 ἐν γνώσει κυρίου διεχωρίσθησαν καὶ ἠλλοίωσεν καιροὺς καὶ ἑορτάς

^33:9 ἀπ' αὐτω̃ν ἀνύψωσεν καὶ ἡγίασεν καὶ ἐξ αὐτω̃ν ἔθηκεν εἰς ἀριθμὸν ἡμερω̃ν

^33:10 καὶ ἄνθρωποι πάντες ἀπὸ ἐδάφους καὶ ἐκ γη̃ς ἐκτίσθη Αδαμ

^33:11 ἐν πλήθει ἐπιστήμης κύριος διεχώρισεν αὐτοὺς καὶ ἠλλοίωσεν τὰς ὁδοὺς αὐτω̃ν

^33:12 ἐξ αὐτω̃ν εὐλόγησεν καὶ ἀνύψωσεν καὶ ἐξ αὐτω̃ν ἡγίασεν καὶ πρὸς αὐτὸν ἤγγισεν ἀπ' αὐτω̃ν κατηράσατο καὶ ἐταπείνωσεν καὶ ἀνέστρεψεν αὐτοὺς ἀπὸ στάσεως αὐτω̃ν

^33:13 ὡς πηλὸς κεραμέως ἐν χειρὶ αὐτου̃ πα̃σαι αἱ ὁδοὶ αὐτου̃ κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτου̃ οὕτως ἄνθρωποι ἐν χειρὶ του̃ ποιήσαντος αὐτοὺς ἀποδου̃ναι αὐτοι̃ς κατὰ τὴν κρίσιν αὐτου̃

^33:14 ἀπέναντι του̃ κακου̃ τὸ ἀγαθόν καὶ ἀπέναντι του̃ θανάτου ἡ ζωή οὕτως ἀπέναντι εὐσεβου̃ς ἁμαρτωλός

^33:15 καὶ οὕτως ἔμβλεψον εἰς πάντα τὰ ἔργα του̃ ὑψίστου δύο δύο ἓν κατέναντι του̃ ἑνός

^33:16 κἀγὼ ἔσχατος ἠγρύπνησα ὡς καλαμώμενος ὀπίσω τρυγητω̃ν

^33:17 ἐν εὐλογία̨ κυρίου ἔφθασα καὶ ὡς τρυγω̃ν ἐπλήρωσα ληνόν

^33:18 κατανοήσατε ὅτι οὐκ ἐμοὶ μόνω̨ ἐκοπίασα ἀλλὰ πα̃σιν τοι̃ς ζητου̃σιν παιδείαν

^33:19 ἀκούσατέ μου μεγιστα̃νες λαου̃ καὶ οἱ ἡγούμενοι ἐκκλησίας ἐνωτίσασθε

^33:20 υἱω̨̃ καὶ γυναικί ἀδελφω̨̃ καὶ φίλω̨ μὴ δω̨̃ς ἐξουσίαν ἐπὶ σὲ ἐν ζωη̨̃ σου καὶ μὴ δω̨̃ς ἑτέρω̨ τὰ χρήματά σου ἵνα μὴ μεταμεληθεὶς δέη̨ περὶ αὐτω̃ν

^33:21 ἕως ἔτι ζη̨̃ς καὶ πνοὴ ἐν σοί μὴ ἀλλάξη̨ς σεαυτὸν ἐν πάση̨ σαρκί

^33:22 κρει̃σσον γάρ ἐστιν τὰ τέκνα δεηθη̃ναί σου ἢ σὲ ἐμβλέπειν εἰς χει̃ρας υἱω̃ν σου

^33:23 ἐν πα̃σι τοι̃ς ἔργοις σου γίνου ὑπεράγων μὴ δω̨̃ς μω̃μον ἐν τη̨̃ δόξη̨ σου

^33:24 ἐν ἡμέρα̨ συντελείας ἡμερω̃ν ζωη̃ς σου καὶ ἐν καιρω̨̃ τελευτη̃ς διάδος κληρονομίαν

^33:25 χορτάσματα καὶ ῥάβδος καὶ φορτία ὄνω̨ ἄρτος καὶ παιδεία καὶ ἔργον οἰκέτη̨

^33:26 ἔργασαι ἐν παιδί καὶ εὑρήσεις ἀνάπαυσιν ἄνες χει̃ρας αὐτω̨̃ καὶ ζητήσει ἐλευθερίαν

^33:27 ζυγὸς καὶ ἱμὰς τράχηλον κάμψουσιν καὶ οἰκέτη̨ κακούργω̨ στρέβλαι καὶ βάσανοι

^33:28 ἔμβαλε αὐτὸν εἰς ἐργασίαν ἵνα μὴ ἀργη̨̃ πολλὴν γὰρ κακίαν ἐδίδαξεν ἡ ἀργία

^33:29 εἰς ἔργα κατάστησον καθὼς πρέπει αὐτω̨̃ κἂν μὴ πειθαρχη̨̃ βάρυνον τὰς πέδας αὐτου̃

^33:30 καὶ μὴ περισσεύση̨ς ἐπὶ πάση̨ σαρκὶ καὶ ἄνευ κρίσεως μὴ ποιήση̨ς μηδέν

^33:31 εἰ ἔστιν σοι οἰκέτης ἔστω ὡς σύ ὅτι ἐν αἵματι ἐκτήσω αὐτόν

^33:32 εἰ ἔστιν σοι οἰκέτης ἄγε αὐτὸν ὡς ἀδελφόν ὅτι ὡς ἡ ψυχή σου ἐπιδεήσεις αὐτω̨̃

^33:33 ἐὰν κακώση̨ς αὐτὸν καὶ ἀπάρας ἀποδρα̨̃ ἐν ποία̨ ὁδω̨̃ ζητήσεις αὐτόν

^34:1 κεναὶ ἐλπίδες καὶ ψευδει̃ς ἀσυνέτω̨ ἀνδρί καὶ ἐνύπνια ἀναπτερου̃σιν ἄφρονας

^34:2 ὡς δρασσόμενος σκια̃ς καὶ διώκων ἄνεμον οὕτως ὁ ἐπέχων ἐνυπνίοις

^34:3 του̃το κατὰ τούτου ὅρασις ἐνυπνίων κατέναντι προσώπου ὁμοίωμα προσώπου

^34:4 ἀπὸ ἀκαθάρτου τί καθαρισθήσεται καὶ ἀπὸ ψευδου̃ς τί ἀληθεύσει

^34:5 μαντει̃αι καὶ οἰωνισμοὶ καὶ ἐνύπνια μάταιά ἐστιν καὶ ὡς ὠδινούσης φαντάζεται καρδία

^34:6 ἐὰν μὴ παρὰ ὑψίστου ἀποσταλη̨̃ ἐν ἐπισκοπη̨̃ μὴ δω̨̃ς εἰς αὐτὰ τὴν καρδίαν σου

^34:7 πολλοὺς γὰρ ἐπλάνησεν τὰ ἐνύπνια καὶ ἐξέπεσον ἐλπίζοντες ἐπ' αὐτοι̃ς

^34:8 ἄνευ ψεύδους συντελεσθήσεται νόμος καὶ σοφία στόματι πιστω̨̃ τελείωσις

^34:9 ἀνὴρ πεπλανημένος ἔγνω πολλά καὶ ὁ πολύπειρος ἐκδιηγήσεται σύνεσιν

^34:10 ὃς οὐκ ἐπειράθη ὀλίγα οἰ̃δεν ὁ δὲ πεπλανημένος πληθυνει̃ πανουργίαν

^34:11 πολλὰ ἑώρακα ἐν τη̨̃ ἀποπλανήσει μου καὶ πλείονα τω̃ν λόγων μου σύνεσίς μου

^34:12 πλεονάκις ἕως θανάτου ἐκινδύνευσα καὶ διεσώθην τούτων χάριν

^34:13 πνευ̃μα φοβουμένων κύριον ζήσεται ἡ γὰρ ἐλπὶς αὐτω̃ν ἐπὶ τὸν σώ̨ζοντα αὐτούς

^34:14 ὁ φοβούμενος κύριον οὐδὲν εὐλαβηθήσεται καὶ οὐ μὴ δειλιάση̨ ὅτι αὐτὸς ἐλπὶς αὐτου̃

^34:15 φοβουμένου τὸν κύριον μακαρία ἡ ψυχή τίνι ἐπέχει καὶ τίς αὐτου̃ στήριγμα

^34:16 οἱ ὀφθαλμοὶ κυρίου ἐπὶ τοὺς ἀγαπω̃ντας αὐτόν ὑπερασπισμὸς δυναστείας καὶ στήριγμα ἰσχύος σκέπη ἀπὸ καύσωνος καὶ σκέπη ἀπὸ μεσημβρίας φυλακὴ ἀπὸ προσκόμματος καὶ βοήθεια ἀπὸ πτώσεως

^34:17 ἀνυψω̃ν ψυχὴν καὶ φωτίζων ὀφθαλμούς ἴασιν διδούς ζωὴν καὶ εὐλογίαν

^34:18 θυσιάζων ἐξ ἀδίκου προσφορὰ μεμωμημένη καὶ οὐκ εἰς εὐδοκίαν δωρήματα ἀνόμων

^34:19 οὐκ εὐδοκει̃ ὁ ὕψιστος ἐν προσφοραι̃ς ἀσεβω̃ν οὐδὲ ἐν πλήθει θυσιω̃ν ἐξιλάσκεται ἁμαρτίας

^34:20 θύων υἱὸν ἔναντι του̃ πατρὸς αὐτου̃ ὁ προσάγων θυσίαν ἐκ χρημάτων πενήτων

^34:21 ἄρτος ἐπιδεομένων ζωὴ πτωχω̃ν ὁ ἀποστερω̃ν αὐτὴν ἄνθρωπος αἱμάτων

^34:22 φονεύων τὸν πλησίον ὁ ἀφαιρούμενος ἐμβίωσιν καὶ ἐκχέων αἱ̃μα ὁ ἀποστερω̃ν μισθὸν μισθίου

^34:23 εἱ̃ς οἰκοδομω̃ν καὶ εἱ̃ς καθαιρω̃ν τί ὠφέλησαν πλει̃ον ἢ κόπους

^34:24 εἱ̃ς εὐχόμενος καὶ εἱ̃ς καταρώμενος τίνος φωνη̃ς εἰσακούσεται ὁ δεσπότης

^34:25 βαπτιζόμενος ἀπὸ νεκρου̃ καὶ πάλιν ἁπτόμενος αὐτου̃ τί ὠφέλησεν ἐν τω̨̃ λουτρω̨̃ αὐτου̃

^34:26 οὕτως ἄνθρωπος νηστεύων ἐπὶ τω̃ν ἁμαρτιω̃ν αὐτου̃ καὶ πάλιν πορευόμενος καὶ τὰ αὐτὰ ποιω̃ν τη̃ς προσευχη̃ς αὐτου̃ τίς εἰσακούσεται καὶ τί ὠφέλησεν ἐν τω̨̃ ταπεινωθη̃ναι αὐτόν

^35:1 ὁ συντηρω̃ν νόμον πλεονάζει προσφοράς θυσιάζων σωτηρίου ὁ προσέχων ἐντολαι̃ς

^35:2 ἀνταποδιδοὺς χάριν προσφέρων σεμίδαλιν καὶ ὁ ποιω̃ν ἐλεημοσύνην θυσιάζων αἰνέσεως

^35:3 εὐδοκία κυρίου ἀποστη̃ναι ἀπὸ πονηρίας καὶ ἐξιλασμὸς ἀποστη̃ναι ἀπὸ ἀδικίας

^35:4 μὴ ὀφθη̨̃ς ἐν προσώπω̨ κυρίου κενός πάντα γὰρ ταυ̃τα χάριν ἐντολη̃ς

^35:5 προσφορὰ δικαίου λιπαίνει θυσιαστήριον καὶ ἡ εὐωδία αὐτη̃ς ἔναντι ὑψίστου

^35:6 θυσία ἀνδρὸς δικαίου δεκτή καὶ τὸ μνημόσυνον αὐτη̃ς οὐκ ἐπιλησθήσεται

^35:7 ἐν ἀγαθω̨̃ ὀφθαλμω̨̃ δόξασον τὸν κύριον καὶ μὴ σμικρύνη̨ς ἀπαρχὴν χειρω̃ν σου

^35:8 ἐν πάση̨ δόσει ἱλάρωσον τὸ πρόσωπόν σου καὶ ἐν εὐφροσύνη̨ ἁγίασον δεκάτην

^35:9 δὸς ὑψίστω̨ κατὰ τὴν δόσιν αὐτου̃ καὶ ἐν ἀγαθω̨̃ ὀφθαλμω̨̃ καθ' εὕρεμα χειρός

^35:10 ὅτι κύριος ἀνταποδιδούς ἐστιν καὶ ἑπταπλάσια ἀνταποδώσει σοι

^35:11 μὴ δωροκόπει οὐ γὰρ προσδέξεται καὶ μὴ ἔπεχε θυσία̨ ἀδίκω̨

^35:12 ὅτι κύριος κριτής ἐστιν καὶ οὐκ ἔστιν παρ' αὐτω̨̃ δόξα προσώπου

^35:13 οὐ λήμψεται πρόσωπον ἐπὶ πτωχου̃ καὶ δέησιν ἠδικημένου εἰσακούσεται

^35:14 οὐ μὴ ὑπερίδη̨ ἱκετείαν ὀρφανου̃ καὶ χήραν ἐὰν ἐκχέη̨ λαλιάν

^35:15 οὐχὶ δάκρυα χήρας ἐπὶ σιαγόνα καταβαίνει καὶ ἡ καταβόησις ἐπὶ τω̨̃ καταγαγόντι αὐτά

^35:16 θεραπεύων ἐν εὐδοκία̨ δεχθήσεται καὶ ἡ δέησις αὐτου̃ ἕως νεφελω̃ν συνάψει

^35:17 προσευχὴ ταπεινου̃ νεφέλας διη̃λθεν καὶ ἕως συνεγγίση̨ οὐ μὴ παρακληθη̨̃

^35:18 καὶ οὐ μὴ ἀποστη̨̃ ἕως ἐπισκέψηται ὁ ὕψιστος καὶ κρινει̃ δικαίοις καὶ ποιήσει κρίσιν

^35:19 καὶ ὁ κύριος οὐ μὴ βραδύνη̨ οὐδὲ μὴ μακροθυμήση̨ ἐπ' αὐτοι̃ς

^35:20 ἕως ἂν συντρίψη̨ ὀσφὺν ἀνελεημόνων καὶ τοι̃ς ἔθνεσιν ἀνταποδώσει ἐκδίκησιν

^35:21 ἕως ἐξάρη̨ πλη̃θος ὑβριστω̃ν καὶ σκη̃πτρα ἀδίκων συντρίψει

^35:22 ἕως ἀνταποδω̨̃ ἀνθρώπω̨ κατὰ τὰς πράξεις αὐτου̃ καὶ τὰ ἔργα τω̃ν ἀνθρώπων κατὰ τὰ ἐνθυμήματα αὐτω̃ν

^35:23 ἕως κρίνη̨ τὴν κρίσιν του̃ λαου̃ αὐτου̃ καὶ εὐφρανει̃ αὐτοὺς ἐν τω̨̃ ἐλέει αὐτου̃

^35:24 ὡραι̃ον ἔλεος ἐν καιρω̨̃ θλίψεως αὐτου̃ ὡς νεφέλαι ὑετου̃ ἐν καιρω̨̃ ἀβροχίας

^36:1 ἐλέησον ἡμα̃ς δέσποτα ὁ θεὸς πάντων καὶ ἐπίβλεψον καὶ ἐπίβαλε τὸν φόβον σου ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη

^36:2 ἔπαρον τὴν χει̃ρά σου ἐπὶ ἔθνη ἀλλότρια καὶ ἰδέτωσαν τὴν δυναστείαν σου

^36:3 ὥσπερ ἐνώπιον αὐτω̃ν ἡγιάσθης ἐν ἡμι̃ν οὕτως ἐνώπιον ἡμω̃ν μεγαλυνθείης ἐν αὐτοι̃ς

^36:4 καὶ ἐπιγνώτωσάν σε καθάπερ καὶ ἡμει̃ς ἐπέγνωμεν ὅτι οὐκ ἔστιν θεὸς πλὴν σου̃ κύριε

^36:5 ἐγκαίνισον σημει̃α καὶ ἀλλοίωσον θαυμάσια δόξασον χει̃ρα καὶ βραχίονα δεξιόν

^36:6 ἔγειρον θυμὸν καὶ ἔκχεον ὀργήν ἔξαρον ἀντίδικον καὶ ἔκτριψον ἐχθρόν

^36:7 σπευ̃σον καιρὸν καὶ μνήσθητι ὁρκισμου̃ καὶ ἐκδιηγησάσθωσαν τὰ μεγαλει̃ά σου

^36:8 ἐν ὀργη̨̃ πυρὸς καταβρωθήτω ὁ σω̨ζόμενος καὶ οἱ κακου̃ντες τὸν λαόν σου εὕροισαν ἀπώλειαν

^36:9 σύντριψον κεφαλὰς ἀρχόντων ἐχθρω̃ν λεγόντων οὐκ ἔστιν πλὴν ἡμω̃ν

^36:10 συνάγαγε πάσας φυλὰς Ιακωβ καὶ κατακληρονόμησον αὐτοὺς καθὼς ἀπ' ἀρχη̃ς

^36:11 ἐλέησον λαόν κύριε κεκλημένον ἐπ' ὀνόματί σου καὶ Ισραηλ ὃν πρωτογόνω̨ ὡμοίωσας

^36:12 οἰκτίρησον πόλιν ἁγιάσματός σου Ιερουσαλημ τόπον καταπαύματός σου

^36:13 πλη̃σον Σιων ἀρεταλογίας σου καὶ ἀπὸ τη̃ς δόξης σου τὸν λαόν σου

^36:14 δὸς μαρτύριον τοι̃ς ἐν ἀρχη̨̃ κτίσμασίν σου καὶ ἔγειρον προφητείας τὰς ἐπ' ὀνόματί σου

^36:15 δὸς μισθὸν τοι̃ς ὑπομένουσίν σε καὶ οἱ προφη̃ταί σου ἐμπιστευθήτωσαν

^36:16 εἰσάκουσον κύριε δεήσεως τω̃ν ἱκετω̃ν σου κατὰ τὴν εὐλογίαν Ααρων περὶ του̃ λαου̃ σου

^36:17 καὶ γνώσονται πάντες οἱ ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ὅτι κύριος εἰ̃ ὁ θεὸς τω̃ν αἰώνων

^36:18 πα̃ν βρω̃μα φάγεται κοιλία ἔστιν δὲ βρω̃μα βρώματος κάλλιον

^36:19 φάρυγξ γεύεται βρώματα θήρας οὕτως καρδία συνετὴ λόγους ψευδει̃ς

^36:20 καρδία στρεβλὴ δώσει λύπην καὶ ἄνθρωπος πολύπειρος ἀνταποδώσει αὐτω̨̃

^36:21 πάντα ἄρρενα ἐπιδέξεται γυνή ἔστιν δὲ θυγάτηρ θυγατρὸς κρείσσων

^36:22 κάλλος γυναικὸς ἱλαρύνει πρόσωπον καὶ ὑπὲρ πα̃σαν ἐπιθυμίαν ἀνθρώπου ὑπεράγει

^36:23 εἰ ἔστιν ἐπὶ γλώσσης αὐτη̃ς ἔλεος καὶ πραΰτης οὐκ ἔστιν ὁ ἀνὴρ αὐτη̃ς καθ' υἱοὺς ἀνθρώπων

^36:24 ὁ κτώμενος γυναι̃κα ἐνάρχεται κτήσεως βοηθὸν κατ' αὐτὸν καὶ στυ̃λον ἀναπαύσεως

^36:25 οὑ̃ οὐκ ἔστιν φραγμός διαρπαγήσεται κτη̃μα καὶ οὑ̃ οὐκ ἔστιν γυνή στενάξει πλανώμενος

^36:26 τίς γὰρ πιστεύσει εὐζώνω̨ λη̨στη̨̃ ἀφαλλομένω̨ ἐκ πόλεως εἰς πόλιν

^36:27 οὕτως ἀνθρώπω̨ μὴ ἔχοντι νοσσιὰν καὶ καταλύοντι οὑ̃ ἐὰν ὀψίση̨

^37:1 πα̃ς φίλος ἐρει̃ ἐφιλίασα κἀγώ ἀλλ' ἔστιν φίλος ὀνόματι μόνον φίλος

^37:2 οὐχὶ λύπη ἔνι ἕως θανάτου ἑται̃ρος καὶ φίλος τρεπόμενος εἰς ἔχθραν

^37:3 ὠ̃ πονηρὸν ἐνθύμημα πόθεν ἐνεκυλίσθης καλύψαι τὴν ξηρὰν ἐν δολιότητι

^37:4 ἑται̃ρος φίλου ἐν εὐφροσύνη̨ ἥδεται καὶ ἐν καιρω̨̃ θλίψεως ἔσται ἀπέναντι

^37:5 ἑται̃ρος φίλω̨ συμπονει̃ χάριν γαστρός ἔναντι πολέμου λήμψεται ἀσπίδα

^37:6 μὴ ἐπιλάθη̨ φίλου ἐν τη̨̃ ψυχη̨̃ σου καὶ μὴ ἀμνημονήση̨ς αὐτου̃ ἐν χρήμασίν σου

^37:7 πα̃ς σύμβουλος ἐξαίρει βουλήν ἀλλ' ἔστιν συμβουλεύων εἰς ἑαυτόν

^37:8 ἀπὸ συμβούλου φύλαξον τὴν ψυχήν σου καὶ γνω̃θι πρότερον τίς αὐτου̃ χρεία καὶ γὰρ αὐτὸς ἑαυτω̨̃ βουλεύσεται μήποτε βάλη̨ ἐπὶ σοὶ κλη̃ρον

^37:9 καὶ εἴπη̨ σοι καλὴ ἡ ὁδός σου καὶ στήσεται ἐξ ἀναντίας ἰδει̃ν τὸ συμβησόμενόν σοι

^37:10 μὴ βουλεύου μετὰ του̃ ὑποβλεπομένου σε καὶ ἀπὸ τω̃ν ζηλούντων σε κρύψον βουλήν

^37:11 μετὰ γυναικὸς περὶ τη̃ς ἀντιζήλου αὐτη̃ς καὶ μετὰ δειλου̃ περὶ πολέμου μετὰ ἐμπόρου περὶ μεταβολίας καὶ μετὰ ἀγοράζοντος περὶ πράσεως μετὰ βασκάνου περὶ εὐχαριστίας καὶ μετὰ ἀνελεήμονος περὶ χρηστοηθείας μετὰ ὀκνηρου̃ περὶ παντὸς ἔργου καὶ μετὰ μισθίου ἐφετίου περὶ συντελείας οἰκέτη̨ ἀργω̨̃ περὶ πολλη̃ς ἐργασίας μὴ ἔπεχε ἐπὶ τούτοις περὶ πάσης συμβουλίας

^37:12 ἀλλ' ἢ μετὰ ἀνδρὸς εὐσεβου̃ς ἐνδελέχιζε ὃν ἂν ἐπιγνω̨̃ς συντηρου̃ντα ἐντολάς ὃς ἐν τη̨̃ ψυχη̨̃ αὐτου̃ κατὰ τὴν ψυχήν σου καὶ ἐὰν πταίση̨ς συναλγήσει σοι

^37:13 καὶ βουλὴν καρδίας στη̃σον οὐ γὰρ ἔστιν σοι πιστότερος αὐτη̃ς

^37:14 ψυχὴ γὰρ ἀνδρὸς ἀπαγγέλλειν ἐνίοτε εἴωθεν ἢ ἑπτὰ σκοποὶ ἐπὶ μετεώρου καθήμενοι ἐπὶ σκοπη̃ς

^37:15 καὶ ἐπὶ πα̃σι τούτοις δεήθητι ὑψίστου ἵνα εὐθύνη̨ ἐν ἀληθεία̨ τὴν ὁδόν σου

^37:16 ἀρχὴ παντὸς ἔργου λόγος καὶ πρὸ πάσης πράξεως βουλή

^37:17 ἴχνος ἀλλοιώσεως καρδίας τέσσαρα μέρη ἀνατέλλει

^37:18 ἀγαθὸν καὶ κακόν ζωὴ καὶ θάνατος καὶ ἡ κυριεύουσα ἐνδελεχω̃ς αὐτω̃ν γλω̃σσά ἐστιν

^37:19 ἔστιν ἀνὴρ πανου̃ργος πολλω̃ν παιδευτής καὶ τη̨̃ ἰδία̨ ψυχη̨̃ ἐστιν ἄχρηστος

^37:20 ἔστιν σοφιζόμενος ἐν λόγοις μισητός οὑ̃τος πάσης τροφη̃ς καθυστερήσει

^37:21 οὐ γὰρ ἐδόθη αὐτω̨̃ παρὰ κυρίου χάρις ὅτι πάσης σοφίας ἐστερήθη

^37:22 ἔστιν σοφὸς τη̨̃ ἰδία̨ ψυχη̨̃ καὶ οἱ καρποὶ τη̃ς συνέσεως αὐτου̃ ἐπὶ στόματος πιστοί

^37:23 ἀνὴρ σοφὸς τὸν ἑαυτου̃ λαὸν παιδεύσει καὶ οἱ καρποὶ τη̃ς συνέσεως αὐτου̃ πιστοί

^37:24 ἀνὴρ σοφὸς πλησθήσεται εὐλογίας καὶ μακαριου̃σιν αὐτὸν πάντες οἱ ὁρω̃ντες

^37:25 ζωὴ ἀνδρὸς ἐν ἀριθμω̨̃ ἡμερω̃ν καὶ αἱ ἡμέραι του̃ Ισραηλ ἀναρίθμητοι

^37:26 ὁ σοφὸς ἐν τω̨̃ λαω̨̃ αὐτου̃ κληρονομήσει πίστιν καὶ τὸ ὄνομα αὐτου̃ ζήσεται εἰς τὸν αἰω̃να

^37:27 τέκνον ἐν ζωη̨̃ σου πείρασον τὴν ψυχήν σου καὶ ἰδὲ τί πονηρὸν αὐτη̨̃ καὶ μὴ δω̨̃ς αὐτη̨̃

^37:28 οὐ γὰρ πάντα πα̃σιν συμφέρει καὶ οὐ πα̃σα ψυχὴ ἐν παντὶ εὐδοκει̃

^37:29 μὴ ἀπληστεύου ἐν πάση̨ τρυφη̨̃ καὶ μὴ ἐκχυθη̨̃ς ἐπὶ ἐδεσμάτων

^37:30 ἐν πολλοι̃ς γὰρ βρώμασιν ἔσται νόσος καὶ ἡ ἀπληστία ἐγγιει̃ ἕως χολέρας

^37:31 δι' ἀπληστίαν πολλοὶ ἐτελεύτησαν ὁ δὲ προσέχων προσθήσει ζωήν

^38:1 τίμα ἰατρὸν πρὸς τὰς χρείας αὐτου̃ τιμαι̃ς αὐτου̃ καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισεν κύριος

^38:2 παρὰ γὰρ ὑψίστου ἐστὶν ἴασις καὶ παρὰ βασιλέως λήμψεται δόμα

^38:3 ἐπιστήμη ἰατρου̃ ἀνυψώσει κεφαλὴν αὐτου̃ καὶ ἔναντι μεγιστάνων θαυμασθήσεται

^38:4 κύριος ἔκτισεν ἐκ γη̃ς φάρμακα καὶ ἀνὴρ φρόνιμος οὐ προσοχθιει̃ αὐτοι̃ς

^38:5 οὐκ ἀπὸ ξύλου ἐγλυκάνθη ὕδωρ εἰς τὸ γνωσθη̃ναι τὴν ἰσχὺν αὐτου̃

^38:6 καὶ αὐτὸς ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοι̃ς θαυμασίοις αὐτου̃

^38:7 ἐν αὐτοι̃ς ἐθεράπευσεν καὶ ἠ̃ρεν τὸν πόνον αὐτου̃ μυρεψὸς ἐν τούτοις ποιήσει μει̃γμα

^38:8 καὶ οὐ μὴ συντελεσθη̨̃ ἔργα αὐτου̃ καὶ εἰρήνη παρ' αὐτου̃ ἐστιν ἐπὶ προσώπου τη̃ς γη̃ς

^38:9 τέκνον ἐν ἀρρωστήματί σου μὴ παράβλεπε ἀλλ' εὐ̃ξαι κυρίω̨ καὶ αὐτὸς ἰάσεταί σε

^38:10 ἀπόστησον πλημμέλειαν καὶ εὔθυνον χει̃ρας καὶ ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας καθάρισον καρδίαν

^38:11 δὸς εὐωδίαν καὶ μνημόσυνον σεμιδάλεως καὶ λίπανον προσφορὰν ὡς μὴ ὑπάρχων

^38:12 καὶ ἰατρω̨̃ δὸς τόπον καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισεν κύριος καὶ μὴ ἀποστήτω σου καὶ γὰρ αὐτου̃ χρεία

^38:13 ἔστιν καιρὸς ὅτε καὶ ἐν χερσὶν αὐτω̃ν εὐοδία

^38:14 καὶ γὰρ αὐτοὶ κυρίου δεηθήσονται ἵνα εὐοδώση̨ αὐτοι̃ς ἀνάπαυσιν καὶ ἴασιν χάριν ἐμβιώσεως

^38:15 ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι του̃ ποιήσαντος αὐτὸν ἐμπέσοι εἰς χει̃ρας ἰατρου̃

^38:16 τέκνον ἐπὶ νεκρω̨̃ κατάγαγε δάκρυα καὶ ὡς δεινὰ πάσχων ἔναρξαι θρήνου κατὰ δὲ τὴν κρίσιν αὐτου̃ περίστειλον τὸ σω̃μα αὐτου̃ καὶ μὴ ὑπερίδη̨ς τὴν ταφὴν αὐτου̃

^38:17 πίκρανον κλαυθμὸν καὶ θέρμανον κοπετὸν καὶ ποίησον τὸ πένθος κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτου̃ ἡμέραν μίαν καὶ δύο χάριν διαβολη̃ς καὶ παρακλήθητι λύπης ἕνεκα

^38:18 ἀπὸ λύπης γὰρ ἐκβαίνει θάνατος καὶ λύπη καρδίας κάμψει ἰσχύν

^38:19 ἐν ἐπαγωγη̨̃ παραμένει καὶ λύπη καὶ βίος πτωχου̃ κατὰ καρδίας

^38:20 μὴ δω̨̃ς εἰς λύπην τὴν καρδίαν σου ἀπόστησον αὐτὴν μνησθεὶς τὰ ἔσχατα

^38:21 μὴ ἐπιλάθη̨ οὐ γάρ ἐστιν ἐπάνοδος καὶ του̃τον οὐκ ὠφελήσεις καὶ σεαυτὸν κακώσεις

^38:22 μνήσθητι τὸ κρίμα μου ὅτι οὕτως καὶ τὸ σόν ἐμοὶ ἐχθὲς καὶ σοὶ σήμερον

^38:23 ἐν ἀναπαύσει νεκρου̃ κατάπαυσον τὸ μνημόσυνον αὐτου̃ καὶ παρακλήθητι ἐν αὐτω̨̃ ἐν ἐξόδω̨ πνεύματος αὐτου̃

^38:24 σοφία γραμματέως ἐν εὐκαιρία̨ σχολη̃ς καὶ ὁ ἐλασσούμενος πράξει αὐτου̃ σοφισθήσεται

^38:25 τί σοφισθήσεται ὁ κρατω̃ν ἀρότρου καὶ καυχώμενος ἐν δόρατι κέντρου βόας ἐλαύνων καὶ ἀναστρεφόμενος ἐν ἔργοις αὐτω̃ν καὶ ἡ διήγησις αὐτου̃ ἐν υἱοι̃ς ταύρων

^38:26 καρδίαν αὐτου̃ δώσει ἐκδου̃ναι αὔλακας καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτου̃ εἰς χορτάσματα δαμάλεων

^38:27 οὕτως πα̃ς τέκτων καὶ ἀρχιτέκτων ὅστις νύκτωρ ὡς ἡμέρας διάγει οἱ γλύφοντες γλύμματα σφραγίδων καὶ ἡ ἐπιμονὴ αὐτου̃ ἀλλοιω̃σαι ποικιλίαν καρδίαν αὐτου̃ δώσει εἰς ὁμοιω̃σαι ζωγραφίαν καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτου̃ τελέσαι ἔργον

^38:28 οὕτως χαλκεὺς καθήμενος ἐγγὺς ἄκμονος καὶ καταμανθάνων ἔργα σιδήρου ἀτμὶς πυρὸς τήξει σάρκας αὐτου̃ καὶ ἐν θέρμη̨ καμίνου διαμαχήσεται φωνη̨̃ σφύρης κλινει̃ τὸ οὐ̃ς αὐτου̃ καὶ κατέναντι ὁμοιώματος σκεύους οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτου̃ καρδίαν αὐτου̃ δώσει εἰς συντέλειαν ἔργων καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτου̃ κοσμη̃σαι ἐπὶ συντελείας

^38:29 οὕτως κεραμεὺς καθήμενος ἐν ἔργω̨ αὐτου̃ καὶ συστρέφων ἐν ποσὶν αὐτου̃ τροχόν ὃς ἐν μερίμνη̨ κει̃ται διὰ παντὸς ἐπὶ τὸ ἔργον αὐτου̃ καὶ ἐναρίθμιος πα̃σα ἡ ἐργασία αὐτου̃

^38:30 ἐν βραχίονι αὐτου̃ τυπώσει πηλὸν καὶ πρὸ ποδω̃ν κάμψει ἰσχὺν αὐτου̃ καρδίαν ἐπιδώσει συντελέσαι τὸ χρι̃σμα καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτου̃ καθαρίσαι κάμινον

^38:31 πάντες οὑ̃τοι εἰς χει̃ρας αὐτω̃ν ἐνεπίστευσαν καὶ ἕκαστος ἐν τω̨̃ ἔργω̨ αὐτου̃ σοφίζεται

^38:32 ἄνευ αὐτω̃ν οὐκ οἰκισθήσεται πόλις καὶ οὐ παροικήσουσιν οὐδὲ περιπατήσουσιν

^38:33 ἀλλ' εἰς βουλὴν λαου̃ οὐ ζητηθήσονται καὶ ἐν ἐκκλησία̨ οὐχ ὑπεραλου̃νται ἐπὶ δίφρον δικαστου̃ οὐ καθιου̃νται καὶ διαθήκην κρίματος οὐ διανοηθήσονται

^38:34 οὐδὲ μὴ ἐκφάνωσιν παιδείαν καὶ κρίμα καὶ ἐν παραβολαι̃ς οὐχ εὑρεθήσονται ἀλλὰ κτίσμα αἰω̃νος στηρίσουσιν καὶ ἡ δέησις αὐτω̃ν ἐν ἐργασία̨ τέχνης

^39:1 πλὴν του̃ ἐπιδιδόντος τὴν ψυχὴν αὐτου̃ καὶ διανοουμένου ἐν νόμω̨ ὑψίστου σοφίαν πάντων ἀρχαίων ἐκζητήσει καὶ ἐν προφητείαις ἀσχοληθήσεται

^39:2 διήγησιν ἀνδρω̃ν ὀνομαστω̃ν συντηρήσει καὶ ἐν στροφαι̃ς παραβολω̃ν συνεισελεύσεται

^39:3 ἀπόκρυφα παροιμιω̃ν ἐκζητήσει καὶ ἐν αἰνίγμασι παραβολω̃ν ἀναστραφήσεται

^39:4 ἀνὰ μέσον μεγιστάνων ὑπηρετήσει καὶ ἔναντι ἡγουμένων ὀφθήσεται ἐν γη̨̃ ἀλλοτρίων ἐθνω̃ν διελεύσεται ἀγαθὰ γὰρ καὶ κακὰ ἐν ἀνθρώποις ἐπείρασεν

^39:5 τὴν καρδίαν αὐτου̃ ἐπιδώσει ὀρθρίσαι πρὸς κύριον τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἔναντι ὑψίστου δεηθήσεται καὶ ἀνοίξει στόμα αὐτου̃ ἐν προσευχη̨̃ καὶ περὶ τω̃ν ἁμαρτιω̃ν αὐτου̃ δεηθήσεται

^39:6 ἐὰν κύριος ὁ μέγας θελήση̨ πνεύματι συνέσεως ἐμπλησθήσεται αὐτὸς ἀνομβρήσει ῥήματα σοφίας αὐτου̃ καὶ ἐν προσευχη̨̃ ἐξομολογήσεται κυρίω̨

^39:7 αὐτὸς κατευθυνει̃ βουλὴν αὐτου̃ καὶ ἐπιστήμην καὶ ἐν τοι̃ς ἀποκρύφοις αὐτου̃ διανοηθήσεται

^39:8 αὐτὸς ἐκφανει̃ παιδείαν διδασκαλίας αὐτου̃ καὶ ἐν νόμω̨ διαθήκης κυρίου καυχήσεται

^39:9 αἰνέσουσιν τὴν σύνεσιν αὐτου̃ πολλοί καὶ ἕως του̃ αἰω̃νος οὐκ ἐξαλειφθήσεται οὐκ ἀποστήσεται τὸ μνημόσυνον αὐτου̃ καὶ τὸ ὄνομα αὐτου̃ ζήσεται εἰς γενεὰς γενεω̃ν

^39:10 τὴν σοφίαν αὐτου̃ διηγήσονται ἔθνη καὶ τὸν ἔπαινον αὐτου̃ ἐξαγγελει̃ ἐκκλησία

^39:11 ἐὰν ἐμμείνη̨ ὄνομα καταλείψει ἢ χίλιοι καὶ ἐὰν ἀναπαύσηται ἐκποιει̃ αὐτω̨̃

^39:12 ἔτι διανοηθεὶς ἐκδιηγήσομαι καὶ ὡς διχομηνία ἐπληρώθην

^39:13 εἰσακούσατέ μου υἱοὶ ὅσιοι καὶ βλαστήσατε ὡς ῥόδον φυόμενον ἐπὶ ῥεύματος ὑγρου̃

^39:14 καὶ ὡς λίβανος εὐωδιάσατε ὀσμὴν καὶ ἀνθήσατε ἄνθος ὡς κρίνον διάδοτε ὀσμὴν καὶ αἰνέσατε ἀ̨̃σμα εὐλογήσατε κύριον ἐπὶ πα̃σιν τοι̃ς ἔργοις

^39:15 δότε τω̨̃ ὀνόματι αὐτου̃ μεγαλωσύνην καὶ ἐξομολογήσασθε ἐν αἰνέσει αὐτου̃ ἐν ὠ̨δαι̃ς χειλέων καὶ ἐν κινύραις καὶ οὕτως ἐρει̃τε ἐν ἐξομολογήσει

^39:16 τὰ ἔργα κυρίου πάντα ὅτι καλὰ σφόδρα καὶ πα̃ν πρόσταγμα ἐν καιρω̨̃ αὐτου̃ ἔσται οὐκ ἔστιν εἰπει̃ν τί του̃το εἰς τί του̃το πάντα γὰρ ἐν καιρω̨̃ αὐτου̃ ζητηθήσεται

^39:17 ἐν λόγω̨ αὐτου̃ ἔστη ὡς θιμωνιὰ ὕδωρ καὶ ἐν ῥήματι στόματος αὐτου̃ ἀποδοχει̃α ὑδάτων

^39:18 ἐν προστάγματι αὐτου̃ πα̃σα ἡ εὐδοκία καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐλαττώσει τὸ σωτήριον αὐτου̃

^39:19 ἔργα πάσης σαρκὸς ἐνώπιον αὐτου̃ καὶ οὐκ ἔστιν κρυβη̃ναι ἀπὸ τω̃ν ὀφθαλμω̃ν αὐτου̃

^39:20 ἀπὸ του̃ αἰω̃νος εἰς τὸν αἰω̃να ἐπέβλεψεν καὶ οὐθέν ἐστιν θαυμάσιον ἐναντίον αὐτου̃

^39:21 οὐκ ἔστιν εἰπει̃ν τί του̃το εἰς τί του̃το πάντα γὰρ εἰς χρείας αὐτω̃ν ἔκτισται

^39:22 ἡ εὐλογία αὐτου̃ ὡς ποταμὸς ἐπεκάλυψεν καὶ ὡς κατακλυσμὸς ξηρὰν ἐμέθυσεν

^39:23 οὕτως ὀργὴν αὐτου̃ ἔθνη κληρονομήσει ὡς μετέστρεψεν ὕδατα εἰς ἅλμην

^39:24 αἱ ὁδοὶ αὐτου̃ τοι̃ς ὁσίοις εὐθει̃αι οὕτως τοι̃ς ἀνόμοις προσκόμματα

^39:25 ἀγαθὰ τοι̃ς ἀγαθοι̃ς ἔκτισται ἀπ' ἀρχη̃ς οὕτως τοι̃ς ἁμαρτωλοι̃ς κακά

^39:26 ἀρχὴ πάσης χρείας εἰς ζωὴν ἀνθρώπου ὕδωρ καὶ πυ̃ρ καὶ σίδηρος καὶ ἅλας καὶ σεμίδαλις πυρου̃ καὶ γάλα καὶ μέλι αἱ̃μα σταφυλη̃ς καὶ ἔλαιον καὶ ἱμάτιον

^39:27 ταυ̃τα πάντα τοι̃ς εὐσεβέσιν εἰς ἀγαθά οὕτως τοι̃ς ἁμαρτωλοι̃ς τραπήσεται εἰς κακά

^39:28 ἔστιν πνεύματα ἃ εἰς ἐκδίκησιν ἔκτισται καὶ ἐν θυμω̨̃ αὐτου̃ ἐστερέωσεν μάστιγας αὐτω̃ν ἐν καιρω̨̃ συντελείας ἰσχὺν ἐκχεου̃σιν καὶ τὸν θυμὸν του̃ ποιήσαντος αὐτοὺς κοπάσουσιν

^39:29 πυ̃ρ καὶ χάλαζα καὶ λιμὸς καὶ θάνατος πάντα ταυ̃τα εἰς ἐκδίκησιν ἔκτισται

^39:30 θηρίων ὀδόντες καὶ σκορπίοι καὶ ἔχεις καὶ ῥομφαία ἐκδικου̃σα εἰς ὄλεθρον ἀσεβει̃ς

^39:31 ἐν τη̨̃ ἐντολη̨̃ αὐτου̃ εὐφρανθήσονται καὶ ἐπὶ τη̃ς γη̃ς εἰς χρείας ἑτοιμασθήσονται καὶ ἐν καιροι̃ς αὐτω̃ν οὐ παραβήσονται λόγον

^39:32 διὰ του̃το ἐξ ἀρχη̃ς ἐστηρίχθην καὶ διενοήθην καὶ ἐν γραφη̨̃ ἀφη̃κα

^39:33 τὰ ἔργα κυρίου πάντα ἀγαθὰ καὶ πα̃σαν χρείαν ἐν ὥρα̨ αὐτη̃ς χορηγήσει

^39:34 καὶ οὐκ ἔστιν εἰπει̃ν του̃το τούτου πονηρότερον πάντα γὰρ ἐν καιρω̨̃ εὐδοκιμηθήσεται

^39:35 καὶ νυ̃ν ἐν πάση̨ καρδία̨ καὶ στόματι ὑμνήσατε καὶ εὐλογήσατε τὸ ὄνομα κυρίου

^40:1 ἀσχολία μεγάλη ἔκτισται παντὶ ἀνθρώπω̨ καὶ ζυγὸς βαρὺς ἐπὶ υἱοὺς Αδαμ ἀφ' ἡμέρας ἐξόδου ἐκ γαστρὸς μητρὸς αὐτω̃ν ἕως ἡμέρας ἐπιστροφη̃ς εἰς μητέρα πάντων

^40:2 τοὺς διαλογισμοὺς αὐτω̃ν καὶ φόβον καρδίας ἐπίνοια προσδοκίας ἡμέρα τελευτη̃ς

^40:3 ἀπὸ καθημένου ἐπὶ θρόνου ἐνδόξου καὶ ἕως τεταπεινωμένου ἐν γη̨̃ καὶ σποδω̨̃

^40:4 ἀπὸ φορου̃ντος ὑακίνθινον καὶ στέφανον καὶ ἕως περιβαλλομένου ὠμόλινον θυμὸς καὶ ζη̃λος καὶ ταραχὴ καὶ σάλος καὶ φόβος θανάτου καὶ μηνίαμα καὶ ἔρις

^40:5 καὶ ἐν καιρω̨̃ ἀναπαύσεως ἐπὶ κοίτης ὕπνος νυκτὸς ἀλλοιοι̃ γνω̃σιν αὐτου̃

^40:6 ὀλίγον ὡς οὐδὲν ἐν ἀναπαύσει καὶ ἀπ' ἐκείνου ἐν ὕπνοις ὡς ἐν ἡμέρα̨ σκοπια̃ς τεθορυβημένος ἐν ὁράσει καρδίας αὐτου̃ ὡς ἐκπεφευγὼς ἀπὸ προσώπου πολέμου

^40:7 ἐν καιρω̨̃ χρείας αὐτου̃ ἐξηγέρθη καὶ ἀποθαυμάζων εἰς οὐδένα φόβον

^40:8 μετὰ πάσης σαρκὸς ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἐπὶ ἁμαρτωλω̃ν ἑπταπλάσια πρὸς ταυ̃τα

^40:9 θάνατος καὶ αἱ̃μα καὶ ἔρις καὶ ῥομφαία ἐπαγωγαί λιμὸς καὶ σύντριμμα καὶ μάστιξ

^40:10 ἐπὶ τοὺς ἀνόμους ἐκτίσθη ταυ̃τα πάντα καὶ δι' αὐτοὺς ἐγένετο ὁ κατακλυσμός

^40:11 πάντα ὅσα ἀπὸ γη̃ς εἰς γη̃ν ἀναστρέφει καὶ ἀπὸ ὑδάτων εἰς θάλασσαν ἀνακάμπτει

^40:12 πα̃ν δω̃ρον καὶ ἀδικία ἐξαλειφθήσεται καὶ πίστις εἰς τὸν αἰω̃να στήσεται

^40:13 χρήματα ἀδίκων ὡς ποταμὸς ξηρανθήσεται καὶ ὡς βροντὴ μεγάλη ἐν ὑετω̨̃ ἐξηχήσει

^40:14 ἐν τω̨̃ ἀνοι̃ξαι αὐτὸν χει̃ρας εὐφρανθήσεται οὕτως οἱ παραβαίνοντες εἰς συντέλειαν ἐκλείψουσιν

^40:15 ἔκγονα ἀσεβω̃ν οὐ πληθυνει̃ κλάδους καὶ ῥίζαι ἀκάθαρτοι ἐπ' ἀκροτόμου πέτρας

^40:16 ἄχι ἐπὶ παντὸς ὕδατος καὶ χείλους ποταμου̃ πρὸ παντὸς χόρτου ἐκτιλήσεται

^40:17 χάρις ὡς παράδεισος ἐν εὐλογίαις καὶ ἐλεημοσύνη εἰς τὸν αἰω̃να διαμενει̃

^40:18 ζωὴ αὐτάρκους καὶ ἐργάτου γλυκανθήσεται καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα ὁ εὑρίσκων θησαυρόν

^40:19 τέκνα καὶ οἰκοδομὴ πόλεως στηρίζουσιν ὄνομα καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα γυνὴ ἄμωμος λογίζεται

^40:20 οἰ̃νος καὶ μουσικὰ εὐφραίνουσιν καρδίαν καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα ἀγάπησις σοφίας

^40:21 αὐλὸς καὶ ψαλτήριον ἡδύνουσιν μέλη καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα γλω̃σσα ἡδει̃α

^40:22 χάριν καὶ κάλλος ἐπιθυμήσει ὀφθαλμὸς καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα χλόην σπόρου

^40:23 φίλος καὶ ἑται̃ρος εἰς καιρὸν ἀπαντω̃ντες καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα γυνὴ μετὰ ἀνδρός

^40:24 ἀδελφοὶ καὶ βοήθεια εἰς καιρὸν θλίψεως καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα ἐλεημοσύνη ῥύσεται

^40:25 χρυσίον καὶ ἀργύριον ἐπιστήσουσιν πόδα καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα βουλὴ εὐδοκιμει̃ται

^40:26 χρήματα καὶ ἰσχὺς ἀνυψώσουσιν καρδίαν καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα φόβος κυρίου οὐκ ἔστιν ἐν φόβω̨ κυρίου ἐλάττωσις καὶ οὐκ ἔστιν ἐπιζητη̃σαι ἐν αὐτω̨̃ βοήθειαν

^40:27 φόβος κυρίου ὡς παράδεισος εὐλογίας καὶ ὑπὲρ πα̃σαν δόξαν ἐκάλυψεν αὐτόν

^40:28 τέκνον ζωὴν ἐπαιτήσεως μὴ βιώση̨ς κρει̃σσον ἀποθανει̃ν ἢ ἐπαιτει̃ν

^40:29 ἀνὴρ βλέπων εἰς τράπεζαν ἀλλοτρίαν οὐκ ἔστιν αὐτου̃ ὁ βίος ἐν λογισμω̨̃ ζωη̃ς ἀλισγήσει ψυχὴν αὐτου̃ ἐν ἐδέσμασιν ἀλλοτρίοις ἀνὴρ δὲ ἐπιστήμων καὶ πεπαιδευμένος φυλάξεται

^40:30 ἐν στόματι ἀναιδου̃ς γλυκανθήσεται ἐπαίτησις καὶ ἐν κοιλία̨ αὐτου̃ πυ̃ρ καήσεται

^41:1 ὠ̃ θάνατε ὡς πικρόν σου τὸ μνημόσυνόν ἐστιν ἀνθρώπω̨ εἰρηνεύοντι ἐν τοι̃ς ὑπάρχουσιν αὐτου̃ ἀνδρὶ ἀπερισπάστω̨ καὶ εὐοδουμένω̨ ἐν πα̃σιν καὶ ἔτι ἰσχύοντι ἐπιδέξασθαι τροφήν

^41:2 ὠ̃ θάνατε καλόν σου τὸ κρίμα ἐστὶν ἀνθρώπω̨ ἐπιδεομένω̨ καὶ ἐλασσουμένω̨ ἰσχύι ἐσχατογήρω̨ καὶ περισπωμένω̨ περὶ πάντων καὶ ἀπειθου̃ντι καὶ ἀπολωλεκότι ὑπομονήν

^41:3 μὴ εὐλαβου̃ κρίμα θανάτου μνήσθητι προτέρων σου καὶ ἐσχάτων

^41:4 του̃το τὸ κρίμα παρὰ κυρίου πάση̨ σαρκί καὶ τί ἀπαναίνη̨ ἐν εὐδοκία̨ ὑψίστου εἴτε δέκα εἴτε ἑκατὸν εἴτε χίλια ἔτη οὐκ ἔστιν ἐν ἅ̨δου ἐλεγμὸς ζωη̃ς

^41:5 τέκνα βδελυρὰ γίνεται τέκνα ἁμαρτωλω̃ν καὶ συναναστρεφόμενα παροικίαις ἀσεβω̃ν

^41:6 τέκνων ἁμαρτωλω̃ν ἀπολει̃ται κληρονομία καὶ μετὰ του̃ σπέρματος αὐτω̃ν ἐνδελεχιει̃ ὄνειδος

^41:7 πατρὶ ἀσεβει̃ μέμψεται τέκνα ὅτι δι' αὐτὸν ὀνειδισθήσονται

^41:8 οὐαὶ ὑμι̃ν ἄνδρες ἀσεβει̃ς οἵτινες ἐγκατελίπετε νόμον θεου̃ ὑψίστου

^41:9 καὶ ἐὰν γεννηθη̃τε εἰς κατάραν γεννηθήσεσθε καὶ ἐὰν ἀποθάνητε εἰς κατάραν μερισθήσεσθε

^41:10 πάντα ὅσα ἐκ γη̃ς εἰς γη̃ν ἀπελεύσεται οὕτως ἀσεβει̃ς ἀπὸ κατάρας εἰς ἀπώλειαν

^41:11 πένθος ἀνθρώπων ἐν σώμασιν αὐτω̃ν ὄνομα δὲ ἁμαρτωλω̃ν οὐκ ἀγαθὸν ἐξαλειφθήσεται

^41:12 φρόντισον περὶ ὀνόματος αὐτὸ γάρ σοι διαμενει̃ ἢ χίλιοι μεγάλοι θησαυροὶ χρυσίου

^41:13 ἀγαθη̃ς ζωη̃ς ἀριθμὸς ἡμερω̃ν καὶ ἀγαθὸν ὄνομα εἰς αἰω̃να διαμενει̃

^41:14 παιδείαν ἐν εἰρήνη̨ συντηρήσατε τέκνα σοφία δὲ κεκρυμμένη καὶ θησαυρὸς ἀφανής τίς ὠφέλεια ἐν ἀμφοτέροις

^41:15 κρείσσων ἄνθρωπος ἀποκρύπτων τὴν μωρίαν αὐτου̃ ἢ ἄνθρωπος ἀποκρύπτων τὴν σοφίαν αὐτου̃

^41:16 τοιγαρου̃ν ἐντράπητε ἐπὶ τω̨̃ ῥήματί μου οὐ γάρ ἐστιν πα̃σαν αἰσχύνην διαφυλάξαι καλόν καὶ οὐ πάντα πα̃σιν ἐν πίστει εὐδοκιμει̃ται

^41:17 αἰσχύνεσθε ἀπὸ πατρὸς καὶ μητρὸς περὶ πορνείας καὶ ἀπὸ ἡγουμένου καὶ δυνάστου περὶ ψεύδους

^41:18 ἀπὸ κριτου̃ καὶ ἄρχοντος περὶ πλημμελείας καὶ ἀπὸ συναγωγη̃ς καὶ λαου̃ περὶ ἀνομίας

^41:19 ἀπὸ κοινωνου̃ καὶ φίλου περὶ ἀδικίας καὶ ἀπὸ τόπου οὑ̃ παροικει̃ς περὶ κλοπη̃ς

^41:20 ἀπὸ ἀληθείας θεου̃ καὶ διαθήκης καὶ ἀπὸ πήξεως ἀγκω̃νος ἐπ' ἄρτοις

^41:21 ἀπὸ σκορακισμου̃ λήμψεως καὶ δόσεως καὶ ἀπὸ ἀσπαζομένων περὶ σιωπη̃ς

^41:22 ἀπὸ ὁράσεως γυναικὸς ἑταίρας καὶ ἀπὸ ἀποστροφη̃ς προσώπου συγγενου̃ς

^41:23 ἀπὸ ἀφαιρέσεως μερίδος καὶ δόσεως καὶ ἀπὸ κατανοήσεως γυναικὸς ὑπάνδρου

^41:24 ἀπὸ περιεργίας παιδίσκης αὐτου̃ καὶ μὴ ἐπιστη̨̃ς ἐπὶ τὴν κοίτην αὐτη̃ς

^41:25 ἀπὸ φίλων περὶ λόγων ὀνειδισμου̃ καὶ μετὰ τὸ δου̃ναι μὴ ὀνείδιζε

^41:26 ἀπὸ δευτερώσεως καὶ λόγου ἀκοη̃ς καὶ ἀπὸ καλύψεως λόγων κρυφίων

^41:27 καὶ ἔση̨ αἰσχυντηρὸς ἀληθινω̃ς καὶ εὑρίσκων χάριν ἔναντι παντὸς ἀνθρώπου

^42:1 μὴ περὶ τούτων αἰσχυνθη̨̃ς καὶ μὴ λάβη̨ς πρόσωπον του̃ ἁμαρτάνειν

^42:2 περὶ νόμου ὑψίστου καὶ διαθήκης καὶ περὶ κρίματος δικαιω̃σαι τὸν ἀσεβη̃

^42:3 περὶ λόγου κοινωνου̃ καὶ ὁδοιπόρων καὶ περὶ δόσεως κληρονομίας ἑταίρων

^42:4 περὶ ἀκριβείας ζυγου̃ καὶ σταθμίων καὶ περὶ κτήσεως πολλω̃ν καὶ ὀλίγων

^42:5 περὶ διαφόρου πράσεως ἐμπόρων καὶ περὶ παιδείας τέκνων πολλη̃ς καὶ οἰκέτη̨ πονηρω̨̃ πλευρὰν αἱμάξαι

^42:6 ἐπὶ γυναικὶ πονηρα̨̃ καλὸν σφραγίς καὶ ὅπου χει̃ρες πολλαί κλει̃σον

^42:7 ὃ ἐὰν παραδιδω̨̃ς ἐν ἀριθμω̨̃ καὶ σταθμω̨̃ καὶ δόσις καὶ λη̃μψις πάντα ἐν γραφη̨̃

^42:8 περὶ παιδείας ἀνοήτου καὶ μωρου̃ καὶ ἐσχατογήρως κρινομένου πρὸς νέους καὶ ἔση̨ πεπαιδευμένος ἀληθινω̃ς καὶ δεδοκιμασμένος ἔναντι παντὸς ζω̃ντος

^42:9 θυγάτηρ πατρὶ ἀπόκρυφος ἀγρυπνία καὶ ἡ μέριμνα αὐτη̃ς ἀφιστα̨̃ ὕπνον ἐν νεότητι αὐτη̃ς μήποτε παρακμάση̨ καὶ συνω̨κηκυι̃α μήποτε μισηθη̨̃

^42:10 ἐν παρθενία̨ μήποτε βεβηλωθη̨̃ καὶ ἐν τοι̃ς πατρικοι̃ς αὐτη̃ς ἔγκυος γένηται μετὰ ἀνδρὸς οὐ̃σα μήποτε παραβη̨̃ καὶ συνω̨κηκυι̃α μήποτε στειρωθη̨̃

^42:11 ἐπὶ θυγατρὶ ἀδιατρέπτω̨ στερέωσον φυλακήν μήποτε ποιήση̨ σε ἐπίχαρμα ἐχθροι̃ς λαλιὰν ἐν πόλει καὶ ἔκκλητον λαου̃ καὶ καταισχύνη̨ σε ἐν πλήθει πολλω̃ν

^42:12 παντὶ ἀνθρώπω̨ μὴ ἔμβλεπε ἐν κάλλει καὶ ἐν μέσω̨ γυναικω̃ν μὴ συνέδρευε

^42:13 ἀπὸ γὰρ ἱματίων ἐκπορεύεται σὴς καὶ ἀπὸ γυναικὸς πονηρία γυναικός

^42:14 κρείσσων πονηρία ἀνδρὸς ἢ ἀγαθοποιὸς γυνή καὶ γυνὴ καταισχύνουσα εἰς ὀνειδισμόν

^42:15 μνησθήσομαι δὴ τὰ ἔργα κυρίου καὶ ἃ ἑόρακα ἐκδιηγήσομαι ἐν λόγοις κυρίου τὰ ἔργα αὐτου̃

^42:16 ἥλιος φωτίζων κατὰ πα̃ν ἐπέβλεψεν καὶ τη̃ς δόξης κυρίου πλη̃ρες τὸ ἔργον αὐτου̃

^42:17 οὐκ ἐξεποίησεν τοι̃ς ἁγίοις κυρίου ἐκδιηγήσασθαι πάντα τὰ θαυμάσια αὐτου̃ ἃ ἐστερέωσεν κύριος ὁ παντοκράτωρ στηριχθη̃ναι ἐν δόξη̨ αὐτου̃ τὸ πα̃ν

^42:18 ἄβυσσον καὶ καρδίαν ἐξίχνευσεν καὶ ἐν πανουργεύμασιν αὐτω̃ν διενοήθη ἔγνω γὰρ ὁ ὕψιστος πα̃σαν εἴδησιν καὶ ἐνέβλεψεν εἰς σημει̃ον αἰω̃νος

^42:19 ἀπαγγέλλων τὰ παρεληλυθότα καὶ τὰ ἐσόμενα καὶ ἀποκαλύπτων ἴχνη ἀποκρύφων

^42:20 οὐ παρη̃λθεν αὐτὸν πα̃ν διανόημα οὐκ ἐκρύβη ἀπ' αὐτου̃ οὐδὲ εἱ̃ς λόγος

^42:21 τὰ μεγαλει̃α τη̃ς σοφίας αὐτου̃ ἐκόσμησεν ὡς ἔστιν πρὸ του̃ αἰω̃νος καὶ εἰς τὸν αἰω̃να οὔτε προσετέθη οὔτε ἠλαττώθη καὶ οὐ προσεδεήθη οὐδενὸς συμβούλου

^42:22 ὡς πάντα τὰ ἔργα αὐτου̃ ἐπιθυμητὰ καὶ ὡς σπινθη̃ρός ἐστιν θεωρη̃σαι

^42:23 πάντα ταυ̃τα ζη̨̃ καὶ μένει εἰς τὸν αἰω̃να ἐν πάσαις χρείαις καὶ πάντα ὑπακούει

^42:24 πάντα δισσά ἓν κατέναντι του̃ ἑνός καὶ οὐκ ἐποίησεν οὐδὲν ἐλλει̃πον

^42:25 ἓν του̃ ἑνὸς ἐστερέωσεν τὰ ἀγαθά καὶ τίς πλησθήσεται ὁρω̃ν δόξαν αὐτου̃

^43:1 γαυρίαμα ὕψους στερέωμα καθαριότητος εἰ̃δος οὐρανου̃ ἐν ὁράματι δόξης

^43:2 ἥλιος ἐν ὀπτασία̨ διαγγέλλων ἐν ἐξόδω̨ σκευ̃ος θαυμαστόν ἔργον ὑψίστου

^43:3 ἐν μεσημβρία̨ αὐτου̃ ἀναξηραίνει χώραν καὶ ἐναντίον καύματος αὐτου̃ τίς ὑποστήσεται

^43:4 κάμινον φυσω̃ν ἐν ἔργοις καύματος τριπλασίως ἥλιος ἐκκαίων ὄρη ἀτμίδας πυρώδεις ἐκφυσω̃ν καὶ ἐκλάμπων ἀκτι̃νας ἀμαυροι̃ ὀφθαλμούς

^43:5 μέγας κύριος ὁ ποιήσας αὐτόν καὶ ἐν λόγοις αὐτου̃ κατέσπευσεν πορείαν

^43:6 καὶ ἡ σελήνη ἐν πα̃σιν εἰς καιρὸν αὐτη̃ς ἀνάδειξιν χρόνων καὶ σημει̃ον αἰω̃νος

^43:7 ἀπὸ σελήνης σημει̃ον ἑορτη̃ς φωστὴρ μειούμενος ἐπὶ συντελείας

^43:8 μὴν κατὰ τὸ ὄνομα αὐτη̃ς ἐστιν αὐξανόμενος θαυμαστω̃ς ἐν ἀλλοιώσει σκευ̃ος παρεμβολω̃ν ἐν ὕψει ἐν στερεώματι οὐρανου̃ ἐκλάμπων

^43:9 κάλλος οὐρανου̃ δόξα ἄστρων κόσμος φωτίζων ἐν ὑψίστοις κυρίου

^43:10 ἐν λόγοις ἁγίου στήσονται κατὰ κρίμα καὶ οὐ μὴ ἐκλυθω̃σιν ἐν φυλακαι̃ς αὐτω̃ν

^43:11 ἰδὲ τόξον καὶ εὐλόγησον τὸν ποιήσαντα αὐτὸ σφόδρα ὡραι̃ον ἐν τω̨̃ αὐγάσματι αὐτου̃

^43:12 ἐγύρωσεν οὐρανὸν ἐν κυκλώσει δόξης χει̃ρες ὑψίστου ἐτάνυσαν αὐτό

^43:13 προστάγματι αὐτου̃ κατέσπευσεν χιόνα καὶ ταχύνει ἀστραπὰς κρίματος αὐτου̃

^43:14 διὰ του̃το ἠνεώ̨χθησαν θησαυροί καὶ ἐξέπτησαν νεφέλαι ὡς πετεινά

^43:15 ἐν μεγαλείω̨ αὐτου̃ ἴσχυσεν νεφέλας καὶ διεθρύβησαν λίθοι χαλάζης

^43:16 καὶ ἐν ὀπτασία̨ αὐτου̃ σαλευθήσεται ὄρη ἐν θελήματι αὐτου̃ πνεύσεται νότος

^43:17 φωνὴ βροντη̃ς αὐτου̃ ὠνείδισεν γη̃ν καὶ καταιγὶς βορέου καὶ συστροφὴ πνεύματος

^43:18 ὡς πετεινὰ καθιπτάμενα πάσσει χιόνα καὶ ὡς ἀκρὶς καταλύουσα ἡ κατάβασις αὐτη̃ς κάλλος λευκότητος αὐτη̃ς ἐκθαυμάσει ὀφθαλμός καὶ ἐπὶ του̃ ὑετου̃ αὐτη̃ς ἐκστήσεται καρδία

^43:19 καὶ πάχνην ὡς ἅλα ἐπὶ γη̃ς χέει καὶ παγει̃σα γίνεται σκολόπων ἄκρα

^43:20 ψυχρὸς ἄνεμος βορέης πνεύσει καὶ παγήσεται κρύσταλλος ἐφ' ὕδατος ἐπὶ πα̃σαν συναγωγὴν ὕδατος καταλύσει καὶ ὡς θώρακα ἐνδύσεται τὸ ὕδωρ

^43:21 καταφάγεται ὄρη καὶ ἔρημον ἐκκαύσει καὶ ἀποσβέσει χλόην ὡς πυ̃ρ

^43:22 ἴασις πάντων κατὰ σπουδὴν ὁμίχλη δρόσος ἀπαντω̃σα ἀπὸ καύσωνος ἱλαρώσει

^43:23 λογισμω̨̃ αὐτου̃ ἐκόπασεν ἄβυσσον καὶ ἐφύτευσεν ἐν αὐτη̨̃ νήσους

^43:24 οἱ πλέοντες τὴν θάλασσαν διηγου̃νται τὸν κίνδυνον αὐτη̃ς καὶ ἀκοαι̃ς ὠτίων ἡμω̃ν θαυμάζομεν

^43:25 καὶ ἐκει̃ τὰ παράδοξα καὶ θαυμάσια ἔργα ποικιλία παντὸς ζώ̨ου κτίσις κητω̃ν

^43:26 δι' αὐτὸν εὐοδοι̃ ἄγγελος αὐτου̃ καὶ ἐν λόγω̨ αὐτου̃ σύγκειται τὰ πάντα

^43:27 πολλὰ ἐρου̃μεν καὶ οὐ μὴ ἀφικώμεθα καὶ συντέλεια λόγων τὸ πα̃ν ἐστιν αὐτός

^43:28 δοξάζοντες που̃ ἰσχύσομεν αὐτὸς γὰρ ὁ μέγας παρὰ πάντα τὰ ἔργα αὐτου̃

^43:29 φοβερὸς κύριος καὶ σφόδρα μέγας καὶ θαυμαστὴ ἡ δυναστεία αὐτου̃

^43:30 δοξάζοντες κύριον ὑψώσατε καθ' ὅσον ἂν δύνησθε ὑπερέξει γὰρ καὶ ἔτι καὶ ὑψου̃ντες αὐτὸν πληθύνατε ἐν ἰσχύι μὴ κοπια̃τε οὐ γὰρ μὴ ἀφίκησθε

^43:31 τίς ἑόρακεν αὐτὸν καὶ ἐκδιηγήσεται καὶ τίς μεγαλυνει̃ αὐτὸν καθώς ἐστιν

^43:32 πολλὰ ἀπόκρυφά ἐστιν μείζονα τούτων ὀλίγα γὰρ ἑωράκαμεν τω̃ν ἔργων αὐτου̃

^43:33 πάντα γὰρ ἐποίησεν ὁ κύριος καὶ τοι̃ς εὐσεβέσιν ἔδωκεν σοφίαν

^44:1 αἰνέσωμεν δὴ ἄνδρας ἐνδόξους καὶ τοὺς πατέρας ἡμω̃ν τη̨̃ γενέσει

^44:2 πολλὴν δόξαν ἔκτισεν ὁ κύριος τὴν μεγαλωσύνην αὐτου̃ ἀπ' αἰω̃νος

^44:3 κυριεύοντες ἐν ται̃ς βασιλείαις αὐτω̃ν καὶ ἄνδρες ὀνομαστοὶ ἐν δυνάμει βουλεύοντες ἐν συνέσει αὐτω̃ν ἀπηγγελκότες ἐν προφητείαις

^44:4 ἡγούμενοι λαου̃ ἐν διαβουλίοις καὶ συνέσει γραμματείας λαου̃ σοφοὶ λόγοι ἐν παιδεία̨ αὐτω̃ν

^44:5 ἐκζητου̃ντες μέλη μουσικω̃ν καὶ διηγούμενοι ἔπη ἐν γραφη̨̃

^44:6 ἄνδρες πλούσιοι κεχορηγημένοι ἰσχύι εἰρηνεύοντες ἐν κατοικίαις αὐτω̃ν

^44:7 πάντες οὑ̃τοι ἐν γενεαι̃ς ἐδοξάσθησαν καὶ ἐν ται̃ς ἡμέραις αὐτω̃ν καύχημα

^44:8 εἰσὶν αὐτω̃ν οἳ κατέλιπον ὄνομα του̃ ἐκδιηγήσασθαι ἐπαίνους

^44:9 καὶ εἰσὶν ὡ̃ν οὐκ ἔστιν μνημόσυνον καὶ ἀπώλοντο ὡς οὐχ ὑπάρξαντες καὶ ἐγένοντο ὡς οὐ γεγονότες καὶ τὰ τέκνα αὐτω̃ν μετ' αὐτούς

^44:10 ἀλλ' ἢ οὑ̃τοι ἄνδρες ἐλέους ὡ̃ν αἱ δικαιοσύναι οὐκ ἐπελήσθησαν

^44:11 μετὰ του̃ σπέρματος αὐτω̃ν διαμενει̃ ἀγαθὴ κληρονομία ἔκγονα αὐτω̃ν

^44:12 ἐν ται̃ς διαθήκαις ἔστη τὸ σπέρμα αὐτω̃ν καὶ τὰ τέκνα αὐτω̃ν δι' αὐτούς

^44:13 ἕως αἰω̃νος μενει̃ σπέρμα αὐτω̃ν καὶ ἡ δόξα αὐτω̃ν οὐκ ἐξαλειφθήσεται

^44:14 τὰ σώματα αὐτω̃ν ἐν εἰρήνη̨ ἐτάφη καὶ τὸ ὄνομα αὐτω̃ν ζη̨̃ εἰς γενεάς

^44:15 σοφίαν αὐτω̃ν διηγήσονται λαοί καὶ τὸν ἔπαινον ἐξαγγέλλει ἐκκλησία

^44:16 Ενωχ εὐηρέστησεν κυρίω̨ καὶ μετετέθη ὑπόδειγμα μετανοίας ται̃ς γενεαι̃ς

^44:17 Νωε εὑρέθη τέλειος δίκαιος ἐν καιρω̨̃ ὀργη̃ς ἐγένετο ἀντάλλαγμα διὰ του̃τον ἐγενήθη κατάλειμμα τη̨̃ γη̨̃ ὅτε ἐγένετο κατακλυσμός

^44:18 διαθη̃και αἰω̃νος ἐτέθησαν πρὸς αὐτόν ἵνα μὴ ἐξαλειφθη̨̃ κατακλυσμω̨̃ πα̃σα σάρξ

^44:19 Αβρααμ μέγας πατὴρ πλήθους ἐθνω̃ν καὶ οὐχ εὑρέθη ὅμοιος ἐν τη̨̃ δόξη̨

^44:20 ὃς συνετήρησεν νόμον ὑψίστου καὶ ἐγένετο ἐν διαθήκη̨ μετ' αὐτου̃ ἐν σαρκὶ αὐτου̃ ἔστησεν διαθήκην καὶ ἐν πειρασμω̨̃ εὑρέθη πιστός

^44:21 διὰ του̃το ἐν ὅρκω̨ ἔστησεν αὐτω̨̃ ἐνευλογηθη̃ναι ἔθνη ἐν σπέρματι αὐτου̃ πληθυ̃ναι αὐτὸν ὡς χου̃ν τη̃ς γη̃ς καὶ ὡς ἄστρα ἀνυψω̃σαι τὸ σπέρμα αὐτου̃ καὶ κατακληρονομη̃σαι αὐτοὺς ἀπὸ θαλάσσης ἕως θαλάσσης καὶ ἀπὸ ποταμου̃ ἕως ἄκρου τη̃ς γη̃ς

^44:22 καὶ ἐν τω̨̃ Ισαακ ἔστησεν οὕτως δι' Αβρααμ τὸν πατέρα αὐτου̃

^44:23 εὐλογίαν πάντων ἀνθρώπων καὶ διαθήκην κατέπαυσεν ἐπὶ κεφαλὴν Ιακωβ ἐπέγνω αὐτὸν ἐν εὐλογίαις αὐτου̃ καὶ ἔδωκεν αὐτω̨̃ ἐν κληρονομία̨ καὶ διέστειλεν μερίδας αὐτου̃ ἐν φυλαι̃ς ἐμέρισεν δέκα δύο

^45:1 καὶ ἐξήγαγεν ἐξ αὐτου̃ ἄνδρα ἐλέους εὑρίσκοντα χάριν ἐν ὀφθαλμοι̃ς πάσης σαρκὸς ἠγαπημένον ὑπὸ θεου̃ καὶ ἀνθρώπων Μωυση̃ν οὑ̃ τὸ μνημόσυνον ἐν εὐλογίαις

^45:2 ὡμοίωσεν αὐτὸν δόξη̨ ἁγίων καὶ ἐμεγάλυνεν αὐτὸν ἐν φόβοις ἐχθρω̃ν

^45:3 ἐν λόγοις αὐτου̃ σημει̃α κατέπαυσεν ἐδόξασεν αὐτὸν κατὰ πρόσωπον βασιλέων ἐνετείλατο αὐτω̨̃ πρὸς λαὸν αὐτου̃ καὶ ἔδειξεν αὐτω̨̃ τη̃ς δόξης αὐτου̃

^45:4 ἐν πίστει καὶ πραΰτητι αὐτὸν ἡγίασεν ἐξελέξατο αὐτὸν ἐκ πάσης σαρκός

^45:5 ἠκούτισεν αὐτὸν τη̃ς φωνη̃ς αὐτου̃ καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν εἰς τὸν γνόφον καὶ ἔδωκεν αὐτω̨̃ κατὰ πρόσωπον ἐντολάς νόμον ζωη̃ς καὶ ἐπιστήμης διδάξαι τὸν Ιακωβ διαθήκην καὶ κρίματα αὐτου̃ τὸν Ισραηλ

^45:6 Ααρων ὕψωσεν ἅγιον ὅμοιον αὐτω̨̃ ἀδελφὸν αὐτου̃ ἐκ φυλη̃ς Λευι

^45:7 ἔστησεν αὐτὸν διαθήκην αἰω̃νος καὶ ἔδωκεν αὐτω̨̃ ἱερατείαν λαου̃ ἐμακάρισεν αὐτὸν ἐν εὐκοσμία̨ καὶ περιέζωσεν αὐτὸν περιστολὴν δόξης

^45:8 ἐνέδυσεν αὐτὸν συντέλειαν καυχήματος καὶ ἐστερέωσεν αὐτὸν σκεύεσιν ἰσχύος περισκελη̃ καὶ ποδήρη καὶ ἐπωμίδα

^45:9 καὶ ἐκύκλωσεν αὐτὸν ῥοΐσκοις χρυσοι̃ς κώδωσιν πλείστοις κυκλόθεν ἠχη̃σαι φωνὴν ἐν βήμασιν αὐτου̃ ἀκουστὸν ποιη̃σαι ἠ̃χον ἐν ναω̨̃ εἰς μνημόσυνον υἱοι̃ς λαου̃ αὐτου̃

^45:10 στολη̨̃ ἁγία̨ χρυσω̨̃ καὶ ὑακίνθω̨ καὶ πορφύρα̨ ἔργω̨ ποικιλτου̃ λογείω̨ κρίσεως δήλοις ἀληθείας κεκλωσμένη̨ κόκκω̨ ἔργω̨ τεχνίτου

^45:11 λίθοις πολυτελέσιν γλύμματος σφραγι̃δος ἐν δέσει χρυσίου ἔργω̨ λιθουργου̃ εἰς μνημόσυνον ἐν γραφη̨̃ κεκολαμμένη̨ κατ' ἀριθμὸν φυλω̃ν Ισραηλ

^45:12 στέφανον χρυσου̃ν ἐπάνω κιδάρεως ἐκτύπωμα σφραγι̃δος ἁγιάσματος καύχημα τιμη̃ς ἔργον ἰσχύος ἐπιθυμήματα ὀφθαλμω̃ν κοσμούμενα

^45:13 ὡραι̃α πρὸ αὐτου̃ οὐ γέγονεν τοιαυ̃τα ἕως αἰω̃νος οὐκ ἐνεδύσατο ἀλλογενὴς πλὴν τω̃ν υἱω̃ν αὐτου̃ μόνον καὶ τὰ ἔκγονα αὐτου̃ διὰ παντός

^45:14 θυσίαι αὐτου̃ ὁλοκαρπωθήσονται καθ' ἡμέραν ἐνδελεχω̃ς δίς

^45:15 ἐπλήρωσεν Μωυση̃ς τὰς χει̃ρας καὶ ἔχρισεν αὐτὸν ἐν ἐλαίω̨ ἁγίω̨ ἐγενήθη αὐτω̨̃ εἰς διαθήκην αἰω̃νος καὶ τω̨̃ σπέρματι αὐτου̃ ἐν ἡμέραις οὐρανου̃ λειτουργει̃ν αὐτω̨̃ ἅμα καὶ ἱερατεύειν καὶ εὐλογει̃ν τὸν λαὸν αὐτου̃ ἐν τω̨̃ ὀνόματι

^45:16 ἐξελέξατο αὐτὸν ἀπὸ παντὸς ζω̃ντος προσαγαγει̃ν κάρπωσιν κυρίω̨ θυμίαμα καὶ εὐωδίαν εἰς μνημόσυνον ἐξιλάσκεσθαι περὶ του̃ λαου̃ σου

^45:17 ἔδωκεν αὐτω̨̃ ἐν ἐντολαι̃ς αὐτου̃ ἐξουσίαν ἐν διαθήκαις κριμάτων διδάξαι τὸν Ιακωβ τὰ μαρτύρια καὶ ἐν νόμω̨ αὐτου̃ φωτίσαι Ισραηλ

^45:18 ἐπισυνέστησαν αὐτω̨̃ ἀλλότριοι καὶ ἐζήλωσαν αὐτὸν ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ἄνδρες οἱ περὶ Δαθαν καὶ Αβιρων καὶ ἡ συναγωγὴ Κορε ἐν θυμω̨̃ καὶ ὀργη̨̃

^45:19 εἰ̃δεν κύριος καὶ οὐκ εὐδόκησεν καὶ συνετελέσθησαν ἐν θυμω̨̃ ὀργη̃ς ἐποίησεν αὐτοι̃ς τέρατα καταναλω̃σαι ἐν πυρὶ φλογὸς αὐτου̃

^45:20 καὶ προσέθηκεν Ααρων δόξαν καὶ ἔδωκεν αὐτω̨̃ κληρονομίαν ἀπαρχὰς πρωτογενημάτων ἐμέρισεν αὐτω̨̃ ἄρτον πρώτοις ἡτοίμασεν πλησμονήν

^45:21 καὶ γὰρ θυσίας κυρίου φάγονται ἃς ἔδωκεν αὐτω̨̃ τε καὶ τω̨̃ σπέρματι αὐτου̃

^45:22 πλὴν ἐν γη̨̃ λαου̃ οὐ κληρονομήσει καὶ μερὶς οὐκ ἔστιν αὐτω̨̃ ἐν λαω̨̃ αὐτὸς γὰρ μερίς σου καὶ κληρονομία

^45:23 καὶ Φινεες υἱὸς Ελεαζαρ τρίτος εἰς δόξαν ἐν τω̨̃ ζηλω̃σαι αὐτὸν ἐν φόβω̨ κυρίου καὶ στη̃ναι αὐτὸν ἐν τροπη̨̃ λαου̃ ἐν ἀγαθότητι προθυμίας ψυχη̃ς αὐτου̃ καὶ ἐξιλάσατο περὶ του̃ Ισραηλ

^45:24 διὰ του̃το ἐστάθη αὐτω̨̃ διαθήκη εἰρήνης προστατει̃ν ἁγίων καὶ λαου̃ αὐτου̃ ἵνα αὐτω̨̃ ἠ̨̃ καὶ τω̨̃ σπέρματι αὐτου̃ ἱερωσύνης μεγαλει̃ον εἰς τοὺς αἰω̃νας

^45:25 καὶ διαθήκη τω̨̃ Δαυιδ υἱω̨̃ Ιεσσαι ἐκ φυλη̃ς Ιουδα κληρονομία βασιλέως υἱου̃ ἐξ υἱου̃ μόνου κληρονομία Ααρων καὶ τω̨̃ σπέρματι αὐτου̃

^45:26 δώ̨η ὑμι̃ν σοφίαν ἐν καρδία̨ ὑμω̃ν κρίνειν τὸν λαὸν αὐτου̃ ἐν δικαιοσύνη̨ ἵνα μὴ ἀφανισθη̨̃ τὰ ἀγαθὰ αὐτω̃ν καὶ τὴν δόξαν αὐτω̃ν εἰς γενεὰς αὐτω̃ν

^46:1 κραταιὸς ἐν πολέμω̨ 'Ιησου̃ς Ναυη καὶ διάδοχος Μωυση̃ ἐν προφητείαις ὃς ἐγένετο κατὰ τὸ ὄνομα αὐτου̃ μέγας ἐπὶ σωτηρία̨ ἐκλεκτω̃ν αὐτου̃ ἐκδικη̃σαι ἐπεγειρομένους ἐχθρούς ὅπως κατακληρονομήση̨ τὸν Ισραηλ

^46:2 ὡς ἐδοξάσθη ἐν τω̨̃ ἐπα̃ραι χει̃ρας αὐτου̃ καὶ ἐν τω̨̃ ἐκτει̃ναι ῥομφαίαν ἐπὶ πόλεις

^46:3 τίς πρότερος αὐτου̃ οὕτως ἔστη τοὺς γὰρ πολέμους κυρίου αὐτὸς ἐπήγαγεν

^46:4 οὐχὶ ἐν χειρὶ αὐτου̃ ἐνεποδίσθη ὁ ἥλιος καὶ μία ἡμέρα ἐγενήθη πρὸς δύο

^46:5 ἐπεκαλέσατο τὸν ὕψιστον δυνάστην ἐν τω̨̃ θλι̃ψαι αὐτὸν ἐχθροὺς κυκλόθεν καὶ ἐπήκουσεν αὐτου̃ μέγας κύριος ἐν λίθοις χαλάζης δυνάμεως κραταια̃ς

^46:6 κατέρραξεν ἐπ' ἔθνος πόλεμον καὶ ἐν καταβάσει ἀπώλεσεν ἀνθεστηκότας ἵνα γνω̃σιν ἔθνη πανοπλίαν αὐτου̃ ὅτι ἐναντίον κυρίου ὁ πόλεμος αὐτου̃

^46:7 καὶ γὰρ ἐπηκολούθησεν ὀπίσω δυνάστου καὶ ἐν ἡμέραις Μωυσέως ἐποίησεν ἔλεος αὐτὸς καὶ Χαλεβ υἱὸς Ιεφοννη ἀντιστη̃ναι ἔναντι ἐκκλησίας κωλυ̃σαι λαὸν ἀπὸ ἁμαρτίας καὶ κοπάσαι γογγυσμὸν πονηρίας

^46:8 καὶ αὐτοὶ δύο ὄντες διεσώθησαν ἀπὸ ἑξακοσίων χιλιάδων πεζω̃ν εἰσαγαγει̃ν αὐτοὺς εἰς κληρονομίαν εἰς γη̃ν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι

^46:9 καὶ ἔδωκεν ὁ κύριος τω̨̃ Χαλεβ ἰσχύν καὶ ἕως γήρους διέμεινεν αὐτω̨̃ ἐπιβη̃ναι αὐτὸν ἐπὶ τὸ ὕψος τη̃ς γη̃ς καὶ τὸ σπέρμα αὐτου̃ κατέσχεν κληρονομίαν

^46:10 ὅπως ἴδωσιν πάντες οἱ υἱοὶ Ισραηλ ὅτι καλὸν τὸ πορεύεσθαι ὀπίσω κυρίου

^46:11 καὶ οἱ κριταί ἕκαστος τω̨̃ αὐτου̃ ὀνόματι ὅσων οὐκ ἐξεπόρνευσεν ἡ καρδία καὶ ὅσοι οὐκ ἀπεστράφησαν ἀπὸ κυρίου εἴη τὸ μνημόσυνον αὐτω̃ν ἐν εὐλογίαις

^46:12 τὰ ὀστα̃ αὐτω̃ν ἀναθάλοι ἐκ του̃ τόπου αὐτω̃ν καὶ τὸ ὄνομα αὐτω̃ν ἀντικαταλλασσόμενον ἐφ' υἱοι̃ς δεδοξασμένων αὐτω̃ν

^46:13 ἠγαπημένος ὑπὸ κυρίου αὐτου̃ Σαμουηλ προφήτης κυρίου κατέστησεν βασιλείαν καὶ ἔχρισεν ἄρχοντας ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτου̃

^46:14 ἐν νόμω̨ κυρίου ἔκρινεν συναγωγήν καὶ ἐπεσκέψατο κύριος τὸν Ιακωβ

^46:15 ἐν πίστει αὐτου̃ ἠκριβάσθη προφήτης καὶ ἐγνώσθη ἐν ῥήμασιν αὐτου̃ πιστὸς ὁράσεως

^46:16 καὶ ἐπεκαλέσατο τὸν κύριον δυνάστην ἐν τω̨̃ θλι̃ψαι ἐχθροὺς αὐτου̃ κυκλόθεν ἐν προσφορα̨̃ ἀρνὸς γαλαθηνου̃

^46:17 καὶ ἐβρόντησεν ἀπ' οὐρανου̃ ὁ κύριος καὶ ἐν ἤχω̨ μεγάλω̨ ἀκουστὴν ἐποίησεν τὴν φωνὴν αὐτου̃

^46:18 καὶ ἐξέτριψεν ἡγουμένους Τυρίων καὶ πάντας ἄρχοντας Φυλιστιιμ

^46:19 καὶ πρὸ καιρου̃ κοιμήσεως αἰω̃νος ἐπεμαρτύρατο ἔναντι κυρίου καὶ χριστου̃ αὐτου̃ χρήματα καὶ ἕως ὑποδημάτων ἀπὸ πάσης σαρκὸς οὐκ εἴληφα καὶ οὐκ ἐνεκάλεσεν αὐτω̨̃ ἄνθρωπος

^46:20 καὶ μετὰ τὸ ὑπνω̃σαι αὐτὸν προεφήτευσεν καὶ ὑπέδειξεν βασιλει̃ τὴν τελευτὴν αὐτου̃ καὶ ἀνύψωσεν ἐκ γη̃ς τὴν φωνὴν αὐτου̃ ἐν προφητεία̨ ἐξαλει̃ψαι ἀνομίαν λαου̃

^47:1 καὶ μετὰ του̃τον ἀνέστη Ναθαν προφητεύειν ἐν ἡμέραις Δαυιδ

^47:2 ὥσπερ στέαρ ἀφωρισμένον ἀπὸ σωτηρίου οὕτως Δαυιδ ἀπὸ τω̃ν υἱω̃ν Ισραηλ

^47:3 ἐν λέουσιν ἔπαιξεν ὡς ἐν ἐρίφοις καὶ ἐν ἄρκοις ὡς ἐν ἄρνασι προβάτων

^47:4 ἐν νεότητι αὐτου̃ οὐχὶ ἀπέκτεινεν γίγαντα καὶ ἐξη̃ρεν ὀνειδισμὸν ἐκ λαου̃ ἐν τω̨̃ ἐπα̃ραι χει̃ρα ἐν λίθω̨ σφενδόνης καὶ καταβαλει̃ν γαυρίαμα του̃ Γολιαθ

^47:5 ἐπεκαλέσατο γὰρ κύριον τὸν ὕψιστον καὶ ἔδωκεν ἐν τη̨̃ δεξια̨̃ αὐτου̃ κράτος ἐξα̃ραι ἄνθρωπον δυνατὸν ἐν πολέμω̨ ἀνυψω̃σαι κέρας λαου̃ αὐτου̃

^47:6 οὕτως ἐν μυριάσιν ἐδόξασαν αὐτὸν καὶ ἤ̨νεσαν αὐτὸν ἐν εὐλογίαις κυρίου ἐν τω̨̃ φέρεσθαι αὐτω̨̃ διάδημα δόξης

^47:7 ἐξέτριψεν γὰρ ἐχθροὺς κυκλόθεν καὶ ἐξουδένωσεν Φυλιστιιμ τοὺς ὑπεναντίους ἕως σήμερον συνέτριψεν αὐτω̃ν κέρας

^47:8 ἐν παντὶ ἔργω̨ αὐτου̃ ἔδωκεν ἐξομολόγησιν ἁγίω̨ ὑψίστω̨ ῥήματι δόξης ἐν πάση̨ καρδία̨ αὐτου̃ ὕμνησεν καὶ ἠγάπησεν τὸν ποιήσαντα αὐτόν

^47:9 καὶ ἔστησεν ψαλτω̨δοὺς κατέναντι του̃ θυσιαστηρίου καὶ ἐξ ἠχου̃ς αὐτω̃ν γλυκαίνειν μέλη

^47:10 ἔδωκεν ἐν ἑορται̃ς εὐπρέπειαν καὶ ἐκόσμησεν καιροὺς μέχρι συντελείας ἐν τω̨̃ αἰνει̃ν αὐτοὺς τὸ ἅγιον ὄνομα αὐτου̃ καὶ ἀπὸ πρωίας ἠχει̃ν τὸ ἁγίασμα

^47:11 κύριος ἀφει̃λεν τὰς ἁμαρτίας αὐτου̃ καὶ ἀνύψωσεν εἰς αἰω̃να τὸ κέρας αὐτου̃ καὶ ἔδωκεν αὐτω̨̃ διαθήκην βασιλέων καὶ θρόνον δόξης ἐν τω̨̃ Ισραηλ

^47:12 μετὰ του̃τον ἀνέστη υἱὸς ἐπιστήμων καὶ δι' αὐτὸν κατέλυσεν ἐν πλατυσμω̨̃

^47:13 Σαλωμων ἐβασίλευσεν ἐν ἡμέραις εἰρήνης ὡ̨̃ ὁ θεὸς κατέπαυσεν κυκλόθεν ἵνα στήση̨ οἰ̃κον ἐπ' ὀνόματι αὐτου̃ καὶ ἑτοιμάση̨ ἁγίασμα εἰς τὸν αἰω̃να

^47:14 ὡς ἐσοφίσθης ἐν νεότητί σου καὶ ἐνεπλήσθης ὡς ποταμὸς συνέσεως

^47:15 γη̃ν ἐπεκάλυψεν ἡ ψυχή σου καὶ ἐνέπλησας ἐν παραβολαι̃ς αἰνιγμάτων

^47:16 εἰς νήσους πόρρω ἀφίκετο τὸ ὄνομά σου καὶ ἠγαπήθης ἐν τη̨̃ εἰρήνη̨ σου

^47:17 ἐν ὠ̨δαι̃ς καὶ παροιμίαις καὶ παραβολαι̃ς καὶ ἐν ἑρμηνείαις ἀπεθαύμασάν σε χω̃ραι

^47:18 ἐν ὀνόματι κυρίου του̃ θεου̃ του̃ ἐπικεκλημένου θεου̃ Ισραηλ συνήγαγες ὡς κασσίτερον τὸ χρυσίον καὶ ὡς μόλιβον ἐπλήθυνας ἀργύριον

^47:19 παρανέκλινας τὰς λαγόνας σου γυναιξὶν καὶ ἐνεξουσιάσθης ἐν τω̨̃ σώματί σου

^47:20 ἔδωκας μω̃μον ἐν τη̨̃ δόξη̨ σου καὶ ἐβεβήλωσας τὸ σπέρμα σου ἐπαγαγει̃ν ὀργὴν ἐπὶ τὰ τέκνα σου καὶ κατανυγη̃ναι ἐπὶ τη̨̃ ἀφροσύνη̨ σου

^47:21 γενέσθαι δίχα τυραννίδα καὶ ἐξ Εφραιμ ἄρξαι βασιλείαν ἀπειθη̃

^47:22 ὁ δὲ κύριος οὐ μὴ καταλίπη̨ τὸ ἔλεος αὐτου̃ καὶ οὐ μὴ διαφθείρη̨ ἀπὸ τω̃ν λόγων αὐτου̃ οὐδὲ μὴ ἐξαλείψη̨ ἐκλεκτου̃ αὐτου̃ ἔκγονα καὶ σπέρμα του̃ ἀγαπήσαντος αὐτὸν οὐ μὴ ἐξάρη̨ καὶ τω̨̃ Ιακωβ ἔδωκεν κατάλειμμα καὶ τω̨̃ Δαυιδ ἐξ αὐτου̃ ῥίζαν

^47:23 καὶ ἀνεπαύσατο Σαλωμων μετὰ τω̃ν πατέρων αὐτου̃ καὶ κατέλιπεν μετ' αὐτὸν ἐκ του̃ σπέρματος αὐτου̃ λαου̃ ἀφροσύνην καὶ ἐλασσούμενον συνέσει Ροβοαμ ὃς ἀπέστησεν λαὸν ἐκ βουλη̃ς αὐτου̃

^47:24 καὶ Ιεροβοαμ υἱὸς Ναβατ ὃς ἐξήμαρτεν τὸν Ισραηλ καὶ ἔδωκεν τω̨̃ Εφραιμ ὁδὸν ἁμαρτίας καὶ ἐπληθύνθησαν αἱ ἁμαρτίαι αὐτω̃ν σφόδρα ἀποστη̃σαι αὐτοὺς ἀπὸ τη̃ς γη̃ς αὐτω̃ν

^47:25 καὶ πα̃σαν πονηρίαν ἐξεζήτησαν ἕως ἐκδίκησις ἔλθη̨ ἐπ' αὐτούς

^48:1 καὶ ἀνέστη Ηλιας προφήτης ὡς πυ̃ρ καὶ ὁ λόγος αὐτου̃ ὡς λαμπὰς ἐκαίετο

^48:2 ὃς ἐπήγαγεν ἐπ' αὐτοὺς λιμὸν καὶ τω̨̃ ζήλω̨ αὐτου̃ ὠλιγοποίησεν αὐτούς

^48:3 ἐν λόγω̨ κυρίου ἀνέσχεν οὐρανόν κατήγαγεν οὕτως τρὶς πυ̃ρ

^48:4 ὡς ἐδοξάσθης Ηλια ἐν θαυμασίοις σου καὶ τίς ὅμοιός σοι καυχα̃σθαι

^48:5 ὁ ἐγείρας νεκρὸν ἐκ θανάτου καὶ ἐξ ἅ̨δου ἐν λόγω̨ ὑψίστου

^48:6 ὁ καταγαγὼν βασιλει̃ς εἰς ἀπώλειαν καὶ δεδοξασμένους ἀπὸ κλίνης αὐτω̃ν

^48:7 ἀκούων ἐν Σινα ἐλεγμὸν καὶ ἐν Χωρηβ κρίματα ἐκδικήσεως

^48:8 ὁ χρίων βασιλει̃ς εἰς ἀνταπόδομα καὶ προφήτας διαδόχους μετ' αὐτόν

^48:9 ὁ ἀναλημφθεὶς ἐν λαίλαπι πυρὸς ἐν ἅρματι ἵππων πυρίνων

^48:10 ὁ καταγραφεὶς ἐν ἐλεγμοι̃ς εἰς καιροὺς κοπάσαι ὀργὴν πρὸ θυμου̃ ἐπιστρέψαι καρδίαν πατρὸς πρὸς υἱὸν καὶ καταστη̃σαι φυλὰς Ιακωβ

^48:11 μακάριοι οἱ ἰδόντες σε καὶ οἱ ἐν ἀγαπήσει κεκοιμημένοι καὶ γὰρ ἡμει̃ς ζωη̨̃ ζησόμεθα

^48:12 Ηλιας ὃς ἐν λαίλαπι ἐσκεπάσθη καὶ Ελισαιε ἐνεπλήσθη πνεύματος αὐτου̃ καὶ ἐν ἡμέραις αὐτου̃ οὐκ ἐσαλεύθη ὑπὸ ἄρχοντος καὶ οὐ κατεδυνάστευσεν αὐτὸν οὐδείς

^48:13 πα̃ς λόγος οὐχ ὑπερη̃ρεν αὐτόν καὶ ἐν κοιμήσει ἐπροφήτευσεν τὸ σω̃μα αὐτου̃

^48:14 καὶ ἐν ζωη̨̃ αὐτου̃ ἐποίησεν τέρατα καὶ ἐν τελευτη̨̃ θαυμάσια τὰ ἔργα αὐτου̃

^48:15 ἐν πα̃σιν τούτοις οὐ μετενόησεν ὁ λαὸς καὶ οὐκ ἀπέστησαν ἀπὸ τω̃ν ἁμαρτιω̃ν αὐτω̃ν ἕως ἐπρονομεύθησαν ἀπὸ γη̃ς αὐτω̃ν καὶ διεσκορπίσθησαν ἐν πάση̨ τη̨̃ γη̨̃

^48:16 καὶ κατελείφθη ὁ λαὸς ὀλιγοστός καὶ ἄρχων ἐν τω̨̃ οἴκω̨ Δαυιδ τινὲς μὲν αὐτω̃ν ἐποίησαν τὸ ἀρεστόν τινὲς δὲ ἐπλήθυναν ἁμαρτίας

^48:17 Εζεκιας ὠχύρωσεν τὴν πόλιν αὐτου̃ καὶ εἰσήγαγεν εἰς μέσον αὐτη̃ς ὕδωρ ὤρυξεν σιδήρω̨ ἀκρότομον καὶ ὠ̨κοδόμησεν κρήνας εἰς ὕδατα

^48:18 ἐν ἡμέραις αὐτου̃ ἀνέβη Σενναχηριμ καὶ ἀπέστειλεν Ραψακην καὶ ἀπη̃ρεν καὶ ἐπη̃ρεν χει̃ρα αὐτου̃ ἐπὶ Σιων καὶ ἐμεγαλαύχησεν ἐν ὑπερηφανία̨ αὐτου̃

^48:19 τότε ἐσαλεύθησαν καρδίαι καὶ χει̃ρες αὐτω̃ν καὶ ὠδίνησαν ὡς αἱ τίκτουσαι

^48:20 καὶ ἐπεκαλέσαντο τὸν κύριον τὸν ἐλεήμονα ἐκπετάσαντες τὰς χει̃ρας αὐτω̃ν πρὸς αὐτόν καὶ ὁ ἅγιος ἐξ οὐρανου̃ ταχὺ ἐπήκουσεν αὐτω̃ν καὶ ἐλυτρώσατο αὐτοὺς ἐν χειρὶ Ησαιου

^48:21 ἐπάταξεν τὴν παρεμβολὴν τω̃ν 'Ασσυρίων καὶ ἐξέτριψεν αὐτοὺς ὁ ἄγγελος αὐτου̃

^48:22 ἐποίησεν γὰρ Εζεκιας τὸ ἀρεστὸν κυρίω̨ καὶ ἐνίσχυσεν ἐν ὁδοι̃ς Δαυιδ του̃ πατρὸς αὐτου̃ ἃς ἐνετείλατο Ησαιας ὁ προφήτης ὁ μέγας καὶ πιστὸς ἐν ὁράσει αὐτου̃

^48:23 ἐν ται̃ς ἡμέραις αὐτου̃ ἀνεπόδισεν ὁ ἥλιος καὶ προσέθηκεν ζωὴν βασιλει̃

^48:24 πνεύματι μεγάλω̨ εἰ̃δεν τὰ ἔσχατα καὶ παρεκάλεσεν τοὺς πενθου̃ντας ἐν Σιων

^48:25 ἕως του̃ αἰω̃νος ὑπέδειξεν τὰ ἐσόμενα καὶ τὰ ἀπόκρυφα πρὶν ἢ παραγενέσθαι αὐτά

^49:1 μνημόσυνον Ιωσιου εἰς σύνθεσιν θυμιάματος ἐσκευασμένον ἔργω̨ μυρεψου̃ ἐν παντὶ στόματι ὡς μέλι γλυκανθήσεται καὶ ὡς μουσικὰ ἐν συμποσίω̨ οἴνου

^49:2 αὐτὸς κατευθύνθη ἐν ἐπιστροφη̨̃ λαου̃ καὶ ἐξη̃ρεν βδελύγματα ἀνομίας

^49:3 κατεύθυνεν πρὸς κύριον τὴν καρδίαν αὐτου̃ ἐν ἡμέραις ἀνόμων κατίσχυσεν τὴν εὐσέβειαν

^49:4 πάρεξ Δαυιδ καὶ Εζεκιου καὶ Ιωσιου πάντες πλημμέλειαν ἐπλημμέλησαν κατέλιπον γὰρ τὸν νόμον του̃ ὑψίστου οἱ βασιλει̃ς Ιουδα ἐξέλιπον

^49:5 ἔδωκαν γὰρ τὸ κέρας αὐτω̃ν ἑτέροις καὶ τὴν δόξαν αὐτω̃ν ἔθνει ἀλλοτρίω̨

^49:6 ἐνεπύρισαν ἐκλεκτὴν πόλιν ἁγιάσματος καὶ ἠρήμωσαν τὰς ὁδοὺς αὐτη̃ς

^49:7 ἐν χειρὶ Ιερεμιου ἐκάκωσαν γὰρ αὐτόν καὶ αὐτὸς ἐν μήτρα̨ ἡγιάσθη προφήτης ἐκριζου̃ν καὶ κακου̃ν καὶ ἀπολλύειν ὡσαύτως οἰκοδομει̃ν καὶ καταφυτεύειν

^49:8 Ιεζεκιηλ ὃς εἰ̃δεν ὅρασιν δόξης ἣν ὑπέδειξεν αὐτω̨̃ ἐπὶ ἅρματος χερουβιν

^49:9 καὶ γὰρ ἐμνήσθη τω̃ν ἐχθρω̃ν ἐν ὄμβρω̨ καὶ ἀγαθω̃σαι τοὺς εὐθύνοντας ὁδούς

^49:10 καὶ τω̃ν δώδεκα προφητω̃ν τὰ ὀστα̃ ἀναθάλοι ἐκ του̃ τόπου αὐτω̃ν παρεκάλεσαν γὰρ τὸν Ιακωβ καὶ ἐλυτρώσαντο αὐτοὺς ἐν πίστει ἐλπίδος

^49:11 πω̃ς μεγαλύνωμεν τὸν Ζοροβαβελ καὶ αὐτὸς ὡς σφραγὶς ἐπὶ δεξια̃ς χειρός

^49:12 οὕτως 'Ιησου̃ς υἱὸς Ιωσεδεκ οἳ ἐν ἡμέραις αὐτω̃ν ὠ̨κοδόμησαν οἰ̃κον καὶ ἀνύψωσαν ναὸν ἅγιον κυρίω̨ ἡτοιμασμένον εἰς δόξαν αἰω̃νος

^49:13 καὶ Νεεμιου ἐπὶ πολὺ τὸ μνημόσυνον του̃ ἐγείραντος ἡμι̃ν τείχη πεπτωκότα καὶ στήσαντος πύλας καὶ μοχλοὺς καὶ ἀνεγείραντος τὰ οἰκόπεδα ἡμω̃ν

^49:14 οὐδεὶς ἐκτίσθη ἐπὶ τη̃ς γη̃ς τοιου̃τος οἱ̃ος Ενωχ καὶ γὰρ αὐτὸς ἀνελήμφθη ἀπὸ τη̃ς γη̃ς

^49:15 οὐδὲ ὡς Ιωσηφ ἐγεννήθη ἀνὴρ ἡγούμενος ἀδελφω̃ν στήριγμα λαου̃ καὶ τὰ ὀστα̃ αὐτου̃ ἐπεσκέπησαν

^49:16 Σημ καὶ Σηθ ἐν ἀνθρώποις ἐδοξάσθησαν καὶ ὑπὲρ πα̃ν ζω̨̃ον ἐν τη̨̃ κτίσει Αδαμ

^50:1 Σιμων Ονιου υἱὸς ἱερεὺς ὁ μέγας ὃς ἐν ζωη̨̃ αὐτου̃ ὑπέρραψεν οἰ̃κον καὶ ἐν ἡμέραις αὐτου̃ ἐστερέωσεν ναόν

^50:2 καὶ ὑπ' αὐτου̃ ἐθεμελιώθη ὕψος διπλη̃ς ἀνάλημμα ὑψηλὸν περιβόλου ἱερου̃

^50:3 ἐν ἡμέραις αὐτου̃ ἐλατομήθη ἀποδοχει̃ον ὑδάτων λάκκος ὡσεὶ θαλάσσης τὸ περίμετρον

^50:4 ὁ φροντίζων του̃ λαου̃ αὐτου̃ ἀπὸ πτώσεως καὶ ἐνισχύσας πόλιν ἐν πολιορκήσει

^50:5 ὡς ἐδοξάσθη ἐν περιστροφη̨̃ λαου̃ ἐν ἐξόδω̨ οἴκου καταπετάσματος

^50:6 ὡς ἀστὴρ ἑωθινὸς ἐν μέσω̨ νεφελω̃ν ὡς σελήνη πλήρης ἐν ἡμέραις

^50:7 ὡς ἥλιος ἐκλάμπων ἐπὶ ναὸν ὑψίστου καὶ ὡς τόξον φωτίζον ἐν νεφέλαις δόξης

^50:8 ὡς ἄνθος ῥόδων ἐν ἡμέραις νέων ὡς κρίνα ἐπ' ἐξόδω̨ ὕδατος ὡς βλαστὸς Λιβάνου ἐν ἡμέραις θέρους

^50:9 ὡς πυ̃ρ καὶ λίβανος ἐπὶ πυρείου ὡς σκευ̃ος χρυσίου ὁλοσφύρητον κεκοσμημένον παντὶ λίθω̨ πολυτελει̃

^50:10 ὡς ἐλαία ἀναθάλλουσα καρποὺς καὶ ὡς κυπάρισσος ὑψουμένη ἐν νεφέλαις

^50:11 ἐν τω̨̃ ἀναλαμβάνειν αὐτὸν στολὴν δόξης καὶ ἐνδιδύσκεσθαι αὐτὸν συντέλειαν καυχήματος ἐν ἀναβάσει θυσιαστηρίου ἁγίου ἐδόξασεν περιβολὴν ἁγιάσματος

^50:12 ἐν δὲ τω̨̃ δέχεσθαι μέλη ἐκ χειρω̃ν ἱερέων καὶ αὐτὸς ἑστὼς παρ' ἐσχάρα̨ βωμου̃ κυκλόθεν αὐτου̃ στέφανος ἀδελφω̃ν ὡς βλάστημα κέδρων ἐν τω̨̃ Λιβάνω̨ καὶ ἐκύκλωσαν αὐτὸν ὡς στελέχη φοινίκων

^50:13 καὶ πάντες οἱ υἱοὶ Ααρων ἐν δόξη̨ αὐτω̃ν καὶ προσφορὰ κυρίου ἐν χερσὶν αὐτω̃ν ἔναντι πάσης ἐκκλησίας Ισραηλ

^50:14 καὶ συντέλειαν λειτουργω̃ν ἐπὶ βωμω̃ν κοσμη̃σαι προσφορὰν ὑψίστου παντοκράτορος

^50:15 ἐξέτεινεν ἐπὶ σπονδείου χει̃ρα αὐτου̃ καὶ ἔσπεισεν ἐξ αἵματος σταφυλη̃ς ἐξέχεεν εἰς θεμέλια θυσιαστηρίου ὀσμὴν εὐωδίας ὑψίστω̨ παμβασιλει̃

^50:16 τότε ἀνέκραγον οἱ υἱοὶ Ααρων ἐν σάλπιγξιν ἐλαται̃ς ἤχησαν ἀκουστὴν ἐποίησαν φωνὴν μεγάλην εἰς μνημόσυνον ἔναντι ὑψίστου

^50:17 τότε πα̃ς ὁ λαὸς κοινη̨̃ κατέσπευσαν καὶ ἔπεσαν ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γη̃ν προσκυνη̃σαι τω̨̃ κυρίω̨ αὐτω̃ν παντοκράτορι θεω̨̃ ὑψίστω̨

^50:18 καὶ ἤ̨νεσαν οἱ ψαλτω̨δοὶ ἐν φωναι̃ς αὐτω̃ν ἐν πλείστω̨ ἤχω̨ ἐγλυκάνθη μέλος

^50:19 καὶ ἐδεήθη ὁ λαὸς κυρίου ὑψίστου ἐν προσευχη̨̃ κατέναντι ἐλεήμονος ἕως συντελεσθη̨̃ κόσμος κυρίου καὶ τὴν λειτουργίαν αὐτου̃ ἐτελείωσαν

^50:20 τότε καταβὰς ἐπη̃ρεν χει̃ρας αὐτου̃ ἐπὶ πα̃σαν ἐκκλησίαν υἱω̃ν Ισραηλ δου̃ναι εὐλογίαν κυρίου ἐκ χειλέων αὐτου̃ καὶ ἐν ὀνόματι αὐτου̃ καυχήσασθαι

^50:21 καὶ ἐδευτέρωσαν ἐν προσκυνήσει ἐπιδέξασθαι τὴν εὐλογίαν παρὰ ὑψίστου

^50:22 καὶ νυ̃ν εὐλογήσατε τὸν θεὸν πάντων τὸν μεγάλα ποιου̃ντα πάντη̨ τὸν ὑψου̃ντα ἡμέρας ἡμω̃ν ἐκ μήτρας καὶ ποιου̃ντα μεθ' ἡμω̃ν κατὰ τὸ ἔλεος αὐτου̃

^50:23 δώ̨η ἡμι̃ν εὐφροσύνην καρδίας καὶ γενέσθαι εἰρήνην ἐν ἡμέραις ἡμω̃ν ἐν Ισραηλ κατὰ τὰς ἡμέρας του̃ αἰω̃νος

^50:24 ἐμπιστεύσαι μεθ' ἡμω̃ν τὸ ἔλεος αὐτου̃ καὶ ἐν ται̃ς ἡμέραις ἡμω̃ν λυτρωσάσθω ἡμα̃ς

^50:25 ἐν δυσὶν ἔθνεσιν προσώχθισεν ἡ ψυχή μου καὶ τὸ τρίτον οὐκ ἔστιν ἔθνος

^50:26 οἱ καθήμενοι ἐν ὄρει Σαμαρείας καὶ Φυλιστιιμ καὶ ὁ λαὸς ὁ μωρὸς ὁ κατοικω̃ν ἐν Σικιμοις

^50:27 παιδείαν συνέσεως καὶ ἐπιστήμης ἐχάραξεν ἐν τω̨̃ βιβλίω̨ τούτω̨ 'Ιησου̃ς υἱὸς Σιραχ Ελεαζαρ ὁ Ιεροσολυμίτης ὃς ἀνώμβρησεν σοφίαν ἀπὸ καρδίας αὐτου̃

^50:28 μακάριος ὃς ἐν τούτοις ἀναστραφήσεται καὶ θεὶς αὐτὰ ἐπὶ καρδίαν αὐτου̃ σοφισθήσεται

^50:29 ἐὰν γὰρ αὐτὰ ποιήση̨ πρὸς πάντα ἰσχύσει ὅτι φω̃ς κυρίου τὸ ἴχνος αὐτου̃

^51:1 ἐξομολογήσομαί σοι κύριε βασιλευ̃ καὶ αἰνέσω σε θεὸν τὸν σωτη̃ρά μου ἐξομολογου̃μαι τω̨̃ ὀνόματί σου

^51:2 ὅτι σκεπαστὴς καὶ βοηθὸς ἐγένου μοι καὶ ἐλυτρώσω τὸ σω̃μά μου ἐξ ἀπωλείας καὶ ἐκ παγίδος διαβολη̃ς γλώσσης ἀπὸ χειλέων ἐργαζομένων ψευ̃δος καὶ ἔναντι τω̃ν παρεστηκότων ἐγένου βοηθὸς καὶ ἐλυτρώσω με

^51:3 κατὰ τὸ πλη̃θος ἐλέους καὶ ὀνόματός σου ἐκ βρυγμω̃ν ἕτοιμον εἰς βρω̃μα ἐκ χειρὸς ζητούντων τὴν ψυχήν μου ἐκ πλειόνων θλίψεων ὡ̃ν ἔσχον

^51:4 ἀπὸ πνιγμου̃ πυρα̃ς κυκλόθεν καὶ ἐκ μέσου πυρός οὑ̃ οὐκ ἐξέκαυσα

^51:5 ἐκ βάθους κοιλίας ἅ̨δου καὶ ἀπὸ γλώσσης ἀκαθάρτου καὶ λόγου ψευδου̃ς

^51:6 βασιλει̃ διαβολὴ γλώσσης ἀδίκου ἤγγισεν ἕως θανάτου ἡ ψυχή μου καὶ ἡ ζωή μου ἠ̃ν σύνεγγυς ἅ̨δου κάτω

^51:7 περιέσχον με πάντοθεν καὶ οὐκ ἠ̃ν ὁ βοηθω̃ν ἐνέβλεπον εἰς ἀντίλημψιν ἀνθρώπων καὶ οὐκ ἠ̃ν

^51:8 καὶ ἐμνήσθην του̃ ἐλέους σου κύριε καὶ τη̃ς ἐργασίας σου τη̃ς ἀπ' αἰω̃νος ὅτι ἐξαιρη̨̃ τοὺς ὑπομένοντάς σε καὶ σώ̨ζεις αὐτοὺς ἐκ χειρὸς ἐχθρω̃ν

^51:9 καὶ ἀνύψωσα ἀπὸ γη̃ς ἱκετείαν μου καὶ ὑπὲρ θανάτου ῥύσεως ἐδεήθην

^51:10 ἐπεκαλεσάμην κύριον πατέρα κυρίου μου μή με ἐγκαταλιπει̃ν ἐν ἡμέραις θλίψεως ἐν καιρω̨̃ ὑπερηφανιω̃ν ἀβοηθησίας αἰνέσω τὸ ὄνομά σου ἐνδελεχω̃ς καὶ ὑμνήσω ἐν ἐξομολογήσει

^51:11 καὶ εἰσηκούσθη ἡ δέησίς μου ἔσωσας γάρ με ἐξ ἀπωλείας καὶ ἐξείλου με ἐκ καιρου̃ πονηρου̃

^51:12 διὰ του̃το ἐξομολογήσομαί σοι καὶ αἰνέσω σε καὶ εὐλογήσω τω̨̃ ὀνόματι κυρίου

^51:13 ἔτι ὢν νεώτερος πρὶν ἢ πλανηθη̃ναί με ἐζήτησα σοφίαν προφανω̃ς ἐν προσευχη̨̃ μου

^51:14 ἔναντι ναου̃ ἠξίουν περὶ αὐτη̃ς καὶ ἕως ἐσχάτων ἐκζητήσω αὐτήν

^51:15 ἐξ ἄνθους ὡς περκαζούσης σταφυλη̃ς εὐφράνθη ἡ καρδία μου ἐν αὐτη̨̃ ἐπέβη ὁ πούς μου ἐν εὐθύτητι ἐκ νεότητός μου ἴχνευον αὐτήν

^51:16 ἔκλινα ὀλίγον τὸ οὐ̃ς μου καὶ ἐδεξάμην καὶ πολλὴν εὑ̃ρον ἐμαυτω̨̃ παιδείαν

^51:17 προκοπὴ ἐγένετό μοι ἐν αὐτη̨̃ τω̨̃ διδόντι μοι σοφίαν δώσω δόξαν

^51:18 διενοήθην γὰρ του̃ ποιη̃σαι αὐτὴν καὶ ἐζήλωσα τὸ ἀγαθὸν καὶ οὐ μὴ αἰσχυνθω̃

^51:19 διαμεμάχισται ἡ ψυχή μου ἐν αὐτη̨̃ καὶ ἐν ποιήσει νόμου διηκριβασάμην τὰς χει̃ράς μου ἐξεπέτασα πρὸς ὕψος καὶ τὰ ἀγνοήματα αὐτη̃ς ἐπένθησα

^51:20 τὴν ψυχήν μου κατεύθυνα εἰς αὐτὴν καὶ ἐν καθαρισμω̨̃ εὑ̃ρον αὐτήν καρδίαν ἐκτησάμην μετ' αὐτη̃ς ἀπ' ἀρχη̃ς διὰ του̃το οὐ μὴ ἐγκαταλειφθω̃

^51:21 καὶ ἡ κοιλία μου ἐταράχθη του̃ ἐκζητη̃σαι αὐτήν διὰ του̃το ἐκτησάμην ἀγαθὸν κτη̃μα

^51:22 ἔδωκεν κύριος γλω̃σσάν μοι μισθόν μου καὶ ἐν αὐτη̨̃ αἰνέσω αὐτόν

^51:23 ἐγγίσατε πρός με ἀπαίδευτοι καὶ αὐλίσθητε ἐν οἴκω̨ παιδείας

^51:24 τί ὅτι ὑστερει̃σθαι λέγετε ἐν τούτοις καὶ αἱ ψυχαὶ ὑμω̃ν διψω̃σι σφόδρα

^51:25 ἤνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ἐλάλησα κτήσασθε ἑαυτοι̃ς ἄνευ ἀργυρίου

^51:26 τὸν τράχηλον ὑμω̃ν ὑπόθετε ὑπὸ ζυγόν καὶ ἐπιδεξάσθω ἡ ψυχὴ ὑμω̃ν παιδείαν ἐγγύς ἐστιν εὑρει̃ν αὐτήν

^51:27 ἴδετε ἐν ὀφθαλμοι̃ς ὑμω̃ν ὅτι ὀλίγον ἐκοπίασα καὶ εὑ̃ρον ἐμαυτω̨̃ πολλὴν ἀνάπαυσιν

^51:28 μετάσχετε παιδείας ἐν πολλω̨̃ ἀριθμω̨̃ ἀργυρίου καὶ πολὺν χρυσὸν κτήσασθε ἐν αὐτη̨̃

^51:29 εὐφρανθείη ἡ ψυχὴ ὑμω̃ν ἐν τω̨̃ ἐλέει αὐτου̃ καὶ μὴ αἰσχυνθείητε ἐν αἰνέσει αὐτου̃

^51:30 ἐργάζεσθε τὸ ἔργον ὑμω̃ν πρὸ καιρου̃ καὶ δώσει τὸν μισθὸν ὑμω̃ν ἐν καιρω̨̃ αὐτου̃

Книго

[X]