LXX: Wis.

Σοφία Σαλωμω̃νος

^1:1 'Αγαπήσατε δικαιοσύνην οἱ κρίνοντες τὴν γη̃ν φρονήσατε περὶ του̃ κυρίου ἐν ἀγαθότητι καὶ ἐν ἁπλότητι καρδίας ζητήσατε αὐτόν

^1:2 ὅτι εὑρίσκεται τοι̃ς μὴ πειράζουσιν αὐτόν ἐμφανίζεται δὲ τοι̃ς μὴ ἀπιστου̃σιν αὐτω̨̃

^1:3 σκολιοὶ γὰρ λογισμοὶ χωρίζουσιν ἀπὸ θεου̃ δοκιμαζομένη τε ἡ δύναμις ἐλέγχει τοὺς ἄφρονας

^1:4 ὅτι εἰς κακότεχνον ψυχὴν οὐκ εἰσελεύσεται σοφία οὐδὲ κατοικήσει ἐν σώματι κατάχρεω̨ ἁμαρτίας

^1:5 ἅγιον γὰρ πνευ̃μα παιδείας φεύξεται δόλον καὶ ἀπαναστήσεται ἀπὸ λογισμω̃ν ἀσυνέτων καὶ ἐλεγχθήσεται ἐπελθούσης ἀδικίας

^1:6 φιλάνθρωπον γὰρ πνευ̃μα σοφία καὶ οὐκ ἀθω̨ώσει βλάσφημον ἀπὸ χειλέων αὐτου̃ ὅτι τω̃ν νεφρω̃ν αὐτου̃ μάρτυς ὁ θεὸς καὶ τη̃ς καρδίας αὐτου̃ ἐπίσκοπος ἀληθὴς καὶ τη̃ς γλώσσης ἀκουστής

^1:7 ὅτι πνευ̃μα κυρίου πεπλήρωκεν τὴν οἰκουμένην καὶ τὸ συνέχον τὰ πάντα γνω̃σιν ἔχει φωνη̃ς

^1:8 διὰ του̃το φθεγγόμενος ἄδικα οὐδεὶς μὴ λάθη̨ οὐδὲ μὴ παροδεύση̨ αὐτὸν ἐλέγχουσα ἡ δίκη

^1:9 ἐν γὰρ διαβουλίοις ἀσεβου̃ς ἐξέτασις ἔσται λόγων δὲ αὐτου̃ ἀκοὴ πρὸς κύριον ἥξει εἰς ἔλεγχον ἀνομημάτων αὐτου̃

^1:10 ὅτι οὐ̃ς ζηλώσεως ἀκροα̃ται τὰ πάντα καὶ θρου̃ς γογγυσμω̃ν οὐκ ἀποκρύπτεται

^1:11 φυλάξασθε τοίνυν γογγυσμὸν ἀνωφελη̃ καὶ ἀπὸ καταλαλια̃ς φείσασθε γλώσσης ὅτι φθέγμα λαθραι̃ον κενὸν οὐ πορεύσεται στόμα δὲ καταψευδόμενον ἀναιρει̃ ψυχήν

^1:12 μὴ ζηλου̃τε θάνατον ἐν πλάνη̨ ζωη̃ς ὑμω̃ν μηδὲ ἐπισπα̃σθε ὄλεθρον ἐν ἔργοις χειρω̃ν ὑμω̃ν

^1:13 ὅτι ὁ θεὸς θάνατον οὐκ ἐποίησεν οὐδὲ τέρπεται ἐπ' ἀπωλεία̨ ζώντων

^1:14 ἔκτισεν γὰρ εἰς τὸ εἰ̃ναι τὰ πάντα καὶ σωτήριοι αἱ γενέσεις του̃ κόσμου καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐται̃ς φάρμακον ὀλέθρου οὔτε ἅ̨δου βασίλειον ἐπὶ γη̃ς

^1:15 δικαιοσύνη γὰρ ἀθάνατός ἐστιν

^1:16 ἀσεβει̃ς δὲ ται̃ς χερσὶν καὶ τοι̃ς λόγοις προσεκαλέσαντο αὐτόν φίλον ἡγησάμενοι αὐτὸν ἐτάκησαν καὶ συνθήκην ἔθεντο πρὸς αὐτόν ὅτι ἄξιοί εἰσιν τη̃ς ἐκείνου μερίδος εἰ̃ναι

^2:1 εἰ̃πον γὰρ ἐν ἑαυτοι̃ς λογισάμενοι οὐκ ὀρθω̃ς ὀλίγος ἐστὶν καὶ λυπηρὸς ὁ βίος ἡμω̃ν καὶ οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τελευτη̨̃ ἀνθρώπου καὶ οὐκ ἐγνώσθη ὁ ἀναλύσας ἐξ ἅ̨δου

^2:2 ὅτι αὐτοσχεδίως ἐγενήθημεν καὶ μετὰ του̃το ἐσόμεθα ὡς οὐχ ὑπάρξαντες ὅτι καπνὸς ἡ πνοὴ ἐν ῥισὶν ἡμω̃ν καὶ ὁ λόγος σπινθὴρ ἐν κινήσει καρδίας ἡμω̃ν

^2:3 οὑ̃ σβεσθέντος τέφρα ἀποβήσεται τὸ σω̃μα καὶ τὸ πνευ̃μα διαχυθήσεται ὡς χαυ̃νος ἀήρ

^2:4 καὶ τὸ ὄνομα ἡμω̃ν ἐπιλησθήσεται ἐν χρόνω̨ καὶ οὐθεὶς μνημονεύσει τω̃ν ἔργων ἡμω̃ν καὶ παρελεύσεται ὁ βίος ἡμω̃ν ὡς ἴχνη νεφέλης καὶ ὡς ὁμίχλη διασκεδασθήσεται διωχθει̃σα ὑπὸ ἀκτίνων ἡλίου καὶ ὑπὸ θερμότητος αὐτου̃ βαρυνθει̃σα

^2:5 σκια̃ς γὰρ πάροδος ὁ καιρὸς ἡμω̃ν καὶ οὐκ ἔστιν ἀναποδισμὸς τη̃ς τελευτη̃ς ἡμω̃ν ὅτι κατεσφραγίσθη καὶ οὐδεὶς ἀναστρέφει

^2:6 δευ̃τε οὐ̃ν καὶ ἀπολαύσωμεν τω̃ν ὄντων ἀγαθω̃ν καὶ χρησώμεθα τη̨̃ κτίσει ὡς ἐν νεότητι σπουδαίως

^2:7 οἴνου πολυτελου̃ς καὶ μύρων πλησθω̃μεν καὶ μὴ παροδευσάτω ἡμα̃ς ἄνθος ἔαρος

^2:8 στεψώμεθα ῥόδων κάλυξιν πρὶν ἢ μαρανθη̃ναι

^2:9 μηδεὶς ἡμω̃ν ἄμοιρος ἔστω τη̃ς ἡμετέρας ἀγερωχίας πανταχη̨̃ καταλίπωμεν σύμβολα τη̃ς εὐφροσύνης ὅτι αὕτη ἡ μερὶς ἡμω̃ν καὶ ὁ κλη̃ρος οὑ̃τος

^2:10 καταδυναστεύσωμεν πένητα δίκαιον μὴ φεισώμεθα χήρας μηδὲ πρεσβύτου ἐντραπω̃μεν πολιὰς πολυχρονίους

^2:11 ἔστω δὲ ἡμω̃ν ἡ ἰσχὺς νόμος τη̃ς δικαιοσύνης τὸ γὰρ ἀσθενὲς ἄχρηστον ἐλέγχεται

^2:12 ἐνεδρεύσωμεν τὸν δίκαιον ὅτι δύσχρηστος ἡμι̃ν ἐστιν καὶ ἐναντιου̃ται τοι̃ς ἔργοις ἡμω̃ν καὶ ὀνειδίζει ἡμι̃ν ἁμαρτήματα νόμου καὶ ἐπιφημίζει ἡμι̃ν ἁμαρτήματα παιδείας ἡμω̃ν

^2:13 ἐπαγγέλλεται γνω̃σιν ἔχειν θεου̃ καὶ παι̃δα κυρίου ἑαυτὸν ὀνομάζει

^2:14 ἐγένετο ἡμι̃ν εἰς ἔλεγχον ἐννοιω̃ν ἡμω̃ν βαρύς ἐστιν ἡμι̃ν καὶ βλεπόμενος

^2:15 ὅτι ἀνόμοιος τοι̃ς ἄλλοις ὁ βίος αὐτου̃ καὶ ἐξηλλαγμέναι αἱ τρίβοι αὐτου̃

^2:16 εἰς κίβδηλον ἐλογίσθημεν αὐτω̨̃ καὶ ἀπέχεται τω̃ν ὁδω̃ν ἡμω̃ν ὡς ἀπὸ ἀκαθαρσιω̃ν μακαρίζει ἔσχατα δικαίων καὶ ἀλαζονεύεται πατέρα θεόν

^2:17 ἴδωμεν εἰ οἱ λόγοι αὐτου̃ ἀληθει̃ς καὶ πειράσωμεν τὰ ἐν ἐκβάσει αὐτου̃

^2:18 εἰ γάρ ἐστιν ὁ δίκαιος υἱὸς θεου̃ ἀντιλήμψεται αὐτου̃ καὶ ῥύσεται αὐτὸν ἐκ χειρὸς ἀνθεστηκότων

^2:19 ὕβρει καὶ βασάνω̨ ἐτάσωμεν αὐτόν ἵνα γνω̃μεν τὴν ἐπιείκειαν αὐτου̃ καὶ δοκιμάσωμεν τὴν ἀνεξικακίαν αὐτου̃

^2:20 θανάτω̨ ἀσχήμονι καταδικάσωμεν αὐτόν ἔσται γὰρ αὐτου̃ ἐπισκοπὴ ἐκ λόγων αὐτου̃

^2:21 ταυ̃τα ἐλογίσαντο καὶ ἐπλανήθησαν ἀπετύφλωσεν γὰρ αὐτοὺς ἡ κακία αὐτω̃ν

^2:22 καὶ οὐκ ἔγνωσαν μυστήρια θεου̃ οὐδὲ μισθὸν ἤλπισαν ὁσιότητος οὐδὲ ἔκριναν γέρας ψυχω̃ν ἀμώμων

^2:23 ὅτι ὁ θεὸς ἔκτισεν τὸν ἄνθρωπον ἐπ' ἀφθαρσία̨ καὶ εἰκόνα τη̃ς ἰδίας ἀϊδιότητος ἐποίησεν αὐτόν

^2:24 φθόνω̨ δὲ διαβόλου θάνατος εἰση̃λθεν εἰς τὸν κόσμον πειράζουσιν δὲ αὐτὸν οἱ τη̃ς ἐκείνου μερίδος ὄντες

^3:1 δικαίων δὲ ψυχαὶ ἐν χειρὶ θεου̃ καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτω̃ν βάσανος

^3:2 ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοι̃ς ἀφρόνων τεθνάναι καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτω̃ν

^3:3 καὶ ἡ ἀφ' ἡμω̃ν πορεία σύντριμμα οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνη̨

^3:4 καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθω̃σιν ἡ ἐλπὶς αὐτω̃ν ἀθανασίας πλήρης

^3:5 καὶ ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται ὅτι ὁ θεὸς ἐπείρασεν αὐτοὺς καὶ εὑ̃ρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτου̃

^3:6 ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίω̨ ἐδοκίμασεν αὐτοὺς καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς

^3:7 καὶ ἐν καιρω̨̃ ἐπισκοπη̃ς αὐτω̃ν ἀναλάμψουσιν καὶ ὡς σπινθη̃ρες ἐν καλάμη̨ διαδραμου̃νται

^3:8 κρινου̃σιν ἔθνη καὶ κρατήσουσιν λαω̃ν καὶ βασιλεύσει αὐτω̃ν κύριος εἰς τοὺς αἰω̃νας

^3:9 οἱ πεποιθότες ἐπ' αὐτω̨̃ συνήσουσιν ἀλήθειαν καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπη̨ προσμενου̃σιν αὐτω̨̃ ὅτι χάρις καὶ ἔλεος τοι̃ς ἐκλεκτοι̃ς αὐτου̃

^3:10 οἱ δὲ ἀσεβει̃ς καθὰ ἐλογίσαντο ἕξουσιν ἐπιτιμίαν οἱ ἀμελήσαντες του̃ δικαίου καὶ του̃ κυρίου ἀποστάντες

^3:11 σοφίαν γὰρ καὶ παιδείαν ὁ ἐξουθενω̃ν ταλαίπωρος καὶ κενὴ ἡ ἐλπὶς αὐτω̃ν καὶ οἱ κόποι ἀνόνητοι καὶ ἄχρηστα τὰ ἔργα αὐτω̃ν

^3:12 αἱ γυναι̃κες αὐτω̃ν ἄφρονες καὶ πονηρὰ τὰ τέκνα αὐτω̃ν ἐπικατάρατος ἡ γένεσις αὐτω̃ν

^3:13 ὅτι μακαρία στει̃ρα ἡ ἀμίαντος ἥτις οὐκ ἔγνω κοίτην ἐν παραπτώματι ἕξει καρπὸν ἐν ἐπισκοπη̨̃ ψυχω̃ν

^3:14 καὶ εὐνου̃χος ὁ μὴ ἐργασάμενος ἐν χειρὶ ἀνόμημα μηδὲ ἐνθυμηθεὶς κατὰ του̃ κυρίου πονηρά δοθήσεται γὰρ αὐτω̨̃ τη̃ς πίστεως χάρις ἐκλεκτὴ καὶ κλη̃ρος ἐν ναω̨̃ κυρίου θυμηρέστερος

^3:15 ἀγαθω̃ν γὰρ πόνων καρπὸς εὐκλεής καὶ ἀδιάπτωτος ἡ ῥίζα τη̃ς φρονήσεως

^3:16 τέκνα δὲ μοιχω̃ν ἀτέλεστα ἔσται καὶ ἐκ παρανόμου κοίτης σπέρμα ἀφανισθήσεται

^3:17 ἐάν τε γὰρ μακρόβιοι γένωνται εἰς οὐθὲν λογισθήσονται καὶ ἄτιμον ἐπ' ἐσχάτων τὸ γη̃ρας αὐτω̃ν

^3:18 ἐάν τε ὀξέως τελευτήσωσιν οὐχ ἕξουσιν ἐλπίδα οὐδὲ ἐν ἡμέρα̨ διαγνώσεως παραμύθιον

^3:19 γενεα̃ς γὰρ ἀδίκου χαλεπὰ τὰ τέλη

^4:1 κρείσσων ἀτεκνία μετὰ ἀρετη̃ς ἀθανασία γάρ ἐστιν ἐν μνήμη̨ αὐτη̃ς ὅτι καὶ παρὰ θεω̨̃ γινώσκεται καὶ παρὰ ἀνθρώποις

^4:2 παρου̃σάν τε μιμου̃νται αὐτὴν καὶ ποθου̃σιν ἀπελθου̃σαν καὶ ἐν τω̨̃ αἰω̃νι στεφανηφορου̃σα πομπεύει τὸν τω̃ν ἀμιάντων ἄθλων ἀγω̃να νικήσασα

^4:3 πολύγονον δὲ ἀσεβω̃ν πλη̃θος οὐ χρησιμεύσει καὶ ἐκ νόθων μοσχευμάτων οὐ δώσει ῥίζαν εἰς βάθος οὐδὲ ἀσφαλη̃ βάσιν ἑδράσει

^4:4 κἂν γὰρ ἐν κλάδοις πρὸς καιρὸν ἀναθάλη̨ ἐπισφαλω̃ς βεβηκότα ὑπὸ ἀνέμου σαλευθήσεται καὶ ὑπὸ βίας ἀνέμων ἐκριζωθήσεται

^4:5 περικλασθήσονται κλω̃νες ἀτέλεστοι καὶ ὁ καρπὸς αὐτω̃ν ἄχρηστος ἄωρος εἰς βρω̃σιν καὶ εἰς οὐθὲν ἐπιτήδειος

^4:6 ἐκ γὰρ ἀνόμων ὕπνων τέκνα γεννώμενα μάρτυρές εἰσιν πονηρίας κατὰ γονέων ἐν ἐξετασμω̨̃ αὐτω̃ν

^4:7 δίκαιος δὲ ἐὰν φθάση̨ τελευτη̃σαι ἐν ἀναπαύσει ἔσται

^4:8 γη̃ρας γὰρ τίμιον οὐ τὸ πολυχρόνιον οὐδὲ ἀριθμω̨̃ ἐτω̃ν μεμέτρηται

^4:9 πολιὰ δέ ἐστιν φρόνησις ἀνθρώποις καὶ ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος

^4:10 εὐάρεστος θεω̨̃ γενόμενος ἠγαπήθη καὶ ζω̃ν μεταξὺ ἁμαρτωλω̃ν μετετέθη

^4:11 ἡρπάγη μὴ κακία ἀλλάξη̨ σύνεσιν αὐτου̃ ἢ δόλος ἀπατήση̨ ψυχὴν αὐτου̃

^4:12 βασκανία γὰρ φαυλότητος ἀμαυροι̃ τὰ καλά καὶ ῥεμβασμὸς ἐπιθυμίας μεταλλεύει νου̃ν ἄκακον

^4:13 τελειωθεὶς ἐν ὀλίγω̨ ἐπλήρωσεν χρόνους μακρούς

^4:14 ἀρεστὴ γὰρ ἠ̃ν κυρίω̨ ἡ ψυχὴ αὐτου̃ διὰ του̃το ἔσπευσεν ἐκ μέσου πονηρίας οἱ δὲ λαοὶ ἰδόντες καὶ μὴ νοήσαντες μηδὲ θέντες ἐπὶ διανοία̨ τὸ τοιου̃το

^4:15 ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοι̃ς ἐκλεκτοι̃ς αὐτου̃ καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοι̃ς ὁσίοις αὐτου̃

^4:16 κατακρινει̃ δὲ δίκαιος καμὼν τοὺς ζω̃ντας ἀσεβει̃ς καὶ νεότης τελεσθει̃σα ταχέως πολυετὲς γη̃ρας ἀδίκου

^4:17 ὄψονται γὰρ τελευτὴν σοφου̃ καὶ οὐ νοήσουσιν τί ἐβουλεύσατο περὶ αὐτου̃ καὶ εἰς τί ἠσφαλίσατο αὐτὸν ὁ κύριος

^4:18 ὄψονται καὶ ἐξουθενήσουσιν αὐτοὺς δὲ ὁ κύριος ἐκγελάσεται

^4:19 καὶ ἔσονται μετὰ του̃το εἰς πτω̃μα ἄτιμον καὶ εἰς ὕβριν ἐν νεκροι̃ς δι' αἰω̃νος ὅτι ῥήξει αὐτοὺς ἀφώνους πρηνει̃ς καὶ σαλεύσει αὐτοὺς ἐκ θεμελίων καὶ ἕως ἐσχάτου χερσωθήσονται καὶ ἔσονται ἐν ὀδύνη̨ καὶ ἡ μνήμη αὐτω̃ν ἀπολει̃ται

^4:20 ἐλεύσονται ἐν συλλογισμω̨̃ ἁμαρτημάτων αὐτω̃ν δειλοί καὶ ἐλέγξει αὐτοὺς ἐξ ἐναντίας τὰ ἀνομήματα αὐτω̃ν

^5:1 τότε στήσεται ἐν παρρησία̨ πολλη̨̃ ὁ δίκαιος κατὰ πρόσωπον τω̃ν θλιψάντων αὐτὸν καὶ τω̃ν ἀθετούντων τοὺς πόνους αὐτου̃

^5:2 ἰδόντες ταραχθήσονται φόβω̨ δεινω̨̃ καὶ ἐκστήσονται ἐπὶ τω̨̃ παραδόξω̨ τη̃ς σωτηρίας

^5:3 ἐρου̃σιν ἐν ἑαυτοι̃ς μετανοου̃ντες καὶ διὰ στενοχωρίαν πνεύματος στενάξονται καὶ ἐρου̃σιν

^5:4 οὑ̃τος ἠ̃ν ὃν ἔσχομέν ποτε εἰς γέλωτα καὶ εἰς παραβολὴν ὀνειδισμου̃ οἱ ἄφρονες τὸν βίον αὐτου̃ ἐλογισάμεθα μανίαν καὶ τὴν τελευτὴν αὐτου̃ ἄτιμον

^5:5 πω̃ς κατελογίσθη ἐν υἱοι̃ς θεου̃ καὶ ἐν ἁγίοις ὁ κλη̃ρος αὐτου̃ ἐστιν

^5:6 ἄρα ἐπλανήθημεν ἀπὸ ὁδου̃ ἀληθείας καὶ τὸ τη̃ς δικαιοσύνης φω̃ς οὐκ ἐπέλαμψεν ἡμι̃ν καὶ ὁ ἥλιος οὐκ ἀνέτειλεν ἡμι̃ν

^5:7 ἀνομίας ἐνεπλήσθημεν τρίβοις καὶ ἀπωλείας καὶ διωδεύσαμεν ἐρήμους ἀβάτους τὴν δὲ ὁδὸν κυρίου οὐκ ἐπέγνωμεν

^5:8 τί ὠφέλησεν ἡμα̃ς ἡ ὑπερηφανία καὶ τί πλου̃τος μετὰ ἀλαζονείας συμβέβληται ἡμι̃ν

^5:9 παρη̃λθεν ἐκει̃να πάντα ὡς σκιὰ καὶ ὡς ἀγγελία παρατρέχουσα

^5:10 ὡς ναυ̃ς διερχομένη κυμαινόμενον ὕδωρ ἡ̃ς διαβάσης οὐκ ἔστιν ἴχνος εὑρει̃ν οὐδὲ ἀτραπὸν τρόπιος αὐτη̃ς ἐν κύμασιν

^5:11 ἢ ὡς ὀρνέου διιπτάντος ἀέρα οὐθὲν εὑρίσκεται τεκμήριον πορείας πληγη̨̃ δὲ μαστιζόμενον ταρσω̃ν πνευ̃μα κου̃φον καὶ σχιζόμενον βία̨ ῥοίζου κινουμένων πτερύγων διωδεύθη καὶ μετὰ του̃το οὐχ εὑρέθη σημει̃ον ἐπιβάσεως ἐν αὐτω̨̃

^5:12 ἢ ὡς βέλους βληθέντος ἐπὶ σκοπὸν τμηθεὶς ὁ ἀὴρ εὐθέως εἰς ἑαυτὸν ἀνελύθη ὡς ἀγνοη̃σαι τὴν δίοδον αὐτου̃

^5:13 οὕτως καὶ ἡμει̃ς γεννηθέντες ἐξελίπομεν καὶ ἀρετη̃ς μὲν σημει̃ον οὐδὲν ἔσχομεν δει̃ξαι ἐν δὲ τη̨̃ κακία̨ ἡμω̃ν κατεδαπανήθημεν

^5:14 ὅτι ἐλπὶς ἀσεβου̃ς ὡς φερόμενος χνου̃ς ὑπὸ ἀνέμου καὶ ὡς πάχνη ὑπὸ λαίλαπος διωχθει̃σα λεπτὴ καὶ ὡς καπνὸς ὑπὸ ἀνέμου διεχύθη καὶ ὡς μνεία καταλύτου μονοημέρου παρώδευσεν

^5:15 δίκαιοι δὲ εἰς τὸν αἰω̃να ζω̃σιν καὶ ἐν κυρίω̨ ὁ μισθὸς αὐτω̃ν καὶ ἡ φροντὶς αὐτω̃ν παρὰ ὑψίστω̨

^5:16 διὰ του̃το λήμψονται τὸ βασίλειον τη̃ς εὐπρεπείας καὶ τὸ διάδημα του̃ κάλλους ἐκ χειρὸς κυρίου ὅτι τη̨̃ δεξια̨̃ σκεπάσει αὐτοὺς καὶ τω̨̃ βραχίονι ὑπερασπιει̃ αὐτω̃ν

^5:17 λήμψεται πανοπλίαν τὸν ζη̃λον αὐτου̃ καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρω̃ν

^5:18 ἐνδύσεται θώρακα δικαιοσύνην καὶ περιθήσεται κόρυθα κρίσιν ἀνυπόκριτον

^5:19 λήμψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον ὁσιότητα

^5:20 ὀξυνει̃ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ῥομφαίαν συνεκπολεμήσει δὲ αὐτω̨̃ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας

^5:21 πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπω̃ν καὶ ὡς ἀπὸ εὐκύκλου τόξου τω̃ν νεφω̃ν ἐπὶ σκοπὸν ἁλου̃νται

^5:22 καὶ ἐκ πετροβόλου θυμου̃ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι ἀγανακτήσει κατ' αὐτω̃ν ὕδωρ θαλάσσης ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν ἀποτόμως

^5:23 ἀντιστήσεται αὐτοι̃ς πνευ̃μα δυνάμεως καὶ ὡς λαι̃λαψ ἐκλικμήσει αὐτούς καὶ ἐρημώσει πα̃σαν τὴν γη̃ν ἀνομία καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστω̃ν

^6:1 ἀκούσατε οὐ̃ν βασιλει̃ς καὶ σύνετε μάθετε δικασταὶ περάτων γη̃ς

^6:2 ἐνωτίσασθε οἱ κρατου̃ντες πλήθους καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνω̃ν

^6:3 ὅτι ἐδόθη παρὰ κυρίου ἡ κράτησις ὑμι̃ν καὶ ἡ δυναστεία παρὰ ὑψίστου ὃς ἐξετάσει ὑμω̃ν τὰ ἔργα καὶ τὰς βουλὰς διερευνήσει

^6:4 ὅτι ὑπηρέται ὄντες τη̃ς αὐτου̃ βασιλείας οὐκ ἐκρίνατε ὀρθω̃ς οὐδὲ ἐφυλάξατε νόμον οὐδὲ κατὰ τὴν βουλὴν του̃ θεου̃ ἐπορεύθητε

^6:5 φρικτω̃ς καὶ ταχέως ἐπιστήσεται ὑμι̃ν ὅτι κρίσις ἀπότομος ἐν τοι̃ς ὑπερέχουσιν γίνεται

^6:6 ὁ γὰρ ἐλάχιστος συγγνωστός ἐστιν ἐλέους δυνατοὶ δὲ δυνατω̃ς ἐτασθήσονται

^6:7 οὐ γὰρ ὑποστελει̃ται πρόσωπον ὁ πάντων δεσπότης οὐδὲ ἐντραπήσεται μέγεθος ὅτι μικρὸν καὶ μέγαν αὐτὸς ἐποίησεν ὁμοίως τε προνοει̃ περὶ πάντων

^6:8 τοι̃ς δὲ κραταιοι̃ς ἰσχυρὰ ἐφίσταται ἔρευνα

^6:9 πρὸς ὑμα̃ς οὐ̃ν ὠ̃ τύραννοι οἱ λόγοι μου ἵνα μάθητε σοφίαν καὶ μὴ παραπέσητε

^6:10 οἱ γὰρ φυλάξαντες ὁσίως τὰ ὅσια ὁσιωθήσονται καὶ οἱ διδαχθέντες αὐτὰ εὑρήσουσιν ἀπολογίαν

^6:11 ἐπιθυμήσατε οὐ̃ν τω̃ν λόγων μου ποθήσατε καὶ παιδευθήσεσθε

^6:12 λαμπρὰ καὶ ἀμάραντός ἐστιν ἡ σοφία καὶ εὐχερω̃ς θεωρει̃ται ὑπὸ τω̃ν ἀγαπώντων αὐτὴν καὶ εὑρίσκεται ὑπὸ τω̃ν ζητούντων αὐτήν

^6:13 φθάνει τοὺς ἐπιθυμου̃ντας προγνωσθη̃ναι

^6:14 ὁ ὀρθρίσας πρὸς αὐτὴν οὐ κοπιάσει πάρεδρον γὰρ εὑρήσει τω̃ν πυλω̃ν αὐτου̃

^6:15 τὸ γὰρ ἐνθυμηθη̃ναι περὶ αὐτη̃ς φρονήσεως τελειότης καὶ ὁ ἀγρυπνήσας δι' αὐτὴν ταχέως ἀμέριμνος ἔσται

^6:16 ὅτι τοὺς ἀξίους αὐτη̃ς αὐτὴ περιέρχεται ζητου̃σα καὶ ἐν ται̃ς τρίβοις φαντάζεται αὐτοι̃ς εὐμενω̃ς καὶ ἐν πάση̨ ἐπινοία̨ ὑπαντα̨̃ αὐτοι̃ς

^6:17 ἀρχὴ γὰρ αὐτη̃ς ἡ ἀληθεστάτη παιδείας ἐπιθυμία φροντὶς δὲ παιδείας ἀγάπη

^6:18 ἀγάπη δὲ τήρησις νόμων αὐτη̃ς προσοχὴ δὲ νόμων βεβαίωσις ἀφθαρσίας

^6:19 ἀφθαρσία δὲ ἐγγὺς εἰ̃ναι ποιει̃ θεου̃

^6:20 ἐπιθυμία ἄρα σοφίας ἀνάγει ἐπὶ βασιλείαν

^6:21 εἰ οὐ̃ν ἥδεσθε ἐπὶ θρόνοις καὶ σκήπτροις τύραννοι λαω̃ν τιμήσατε σοφίαν ἵνα εἰς τὸν αἰω̃να βασιλεύσητε

^6:22 τί δέ ἐστιν σοφία καὶ πω̃ς ἐγένετο ἀπαγγελω̃ καὶ οὐκ ἀποκρύψω ὑμι̃ν μυστήρια ἀλλὰ ἀπ' ἀρχη̃ς γενέσεως ἐξιχνιάσω καὶ θήσω εἰς τὸ ἐμφανὲς τὴν γνω̃σιν αὐτη̃ς καὶ οὐ μὴ παροδεύσω τὴν ἀλήθειαν

^6:23 οὔτε μὴν φθόνω̨ τετηκότι συνοδεύσω ὅτι οὑ̃τος οὐ κοινωνήσει σοφία̨

^6:24 πλη̃θος δὲ σοφω̃ν σωτηρία κόσμου καὶ βασιλεὺς φρόνιμος εὐστάθεια δήμου

^6:25 ὥστε παιδεύεσθε τοι̃ς ῥήμασίν μου καὶ ὠφεληθήσεσθε

^7:1 εἰμὶ μὲν κἀγὼ θνητὸς ἄνθρωπος ἴσος ἅπασιν καὶ γηγενου̃ς ἀπόγονος πρωτοπλάστου καὶ ἐν κοιλία̨ μητρὸς ἐγλύφην σὰρξ

^7:2 δεκαμηνιαίω̨ χρόνω̨ παγεὶς ἐν αἵματι ἐκ σπέρματος ἀνδρὸς καὶ ἡδονη̃ς ὕπνω̨ συνελθούσης

^7:3 καὶ ἐγὼ δὲ γενόμενος ἔσπασα τὸν κοινὸν ἀέρα καὶ ἐπὶ τὴν ὁμοιοπαθη̃ κατέπεσον γη̃ν πρώτην φωνὴν τὴν ὁμοίαν πα̃σιν ἴσα κλαίων

^7:4 ἐν σπαργάνοις ἀνετράφην καὶ φροντίσιν

^7:5 οὐδεὶς γὰρ βασιλέων ἑτέραν ἔσχεν γενέσεως ἀρχήν

^7:6 μία δὲ πάντων εἴσοδος εἰς τὸν βίον ἔξοδός τε ἴση

^7:7 διὰ του̃το εὐξάμην καὶ φρόνησις ἐδόθη μοι ἐπεκαλεσάμην καὶ ἠ̃λθέν μοι πνευ̃μα σοφίας

^7:8 προέκρινα αὐτὴν σκήπτρων καὶ θρόνων καὶ πλου̃τον οὐδὲν ἡγησάμην ἐν συγκρίσει αὐτη̃ς

^7:9 οὐδὲ ὡμοίωσα αὐτη̨̃ λίθον ἀτίμητον ὅτι ὁ πα̃ς χρυσὸς ἐν ὄψει αὐτη̃ς ψάμμος ὀλίγη καὶ ὡς πηλὸς λογισθήσεται ἄργυρος ἐναντίον αὐτη̃ς

^7:10 ὑπὲρ ὑγίειαν καὶ εὐμορφίαν ἠγάπησα αὐτὴν καὶ προειλόμην αὐτὴν ἀντὶ φωτὸς ἔχειν ὅτι ἀκοίμητον τὸ ἐκ ταύτης φέγγος

^7:11 ἠ̃λθεν δέ μοι τὰ ἀγαθὰ ὁμου̃ πάντα μετ' αὐτη̃ς καὶ ἀναρίθμητος πλου̃τος ἐν χερσὶν αὐτη̃ς

^7:12 εὐφράνθην δὲ ἐπὶ πα̃σιν ὅτι αὐτω̃ν ἡγει̃ται σοφία ἠγνόουν δὲ αὐτὴν γενέτιν εἰ̃ναι τούτων

^7:13 ἀδόλως τε ἔμαθον ἀφθόνως τε μεταδίδωμι τὸν πλου̃τον αὐτη̃ς οὐκ ἀποκρύπτομαι

^7:14 ἀνεκλιπὴς γὰρ θησαυρός ἐστιν ἀνθρώποις ὃν οἱ κτησάμενοι πρὸς θεὸν ἐστείλαντο φιλίαν διὰ τὰς ἐκ παιδείας δωρεὰς συσταθέντες

^7:15 ἐμοὶ δὲ δώ̨η ὁ θεὸς εἰπει̃ν κατὰ γνώμην καὶ ἐνθυμηθη̃ναι ἀξίως τω̃ν δεδομένων ὅτι αὐτὸς καὶ τη̃ς σοφίας ὁδηγός ἐστιν καὶ τω̃ν σοφω̃ν διορθωτής

^7:16 ἐν γὰρ χειρὶ αὐτου̃ καὶ ἡμει̃ς καὶ οἱ λόγοι ἡμω̃ν πα̃σά τε φρόνησις καὶ ἐργατειω̃ν ἐπιστήμη

^7:17 αὐτὸς γάρ μοι ἔδωκεν τω̃ν ὄντων γνω̃σιν ἀψευδη̃ εἰδέναι σύστασιν κόσμου καὶ ἐνέργειαν στοιχείων

^7:18 ἀρχὴν καὶ τέλος καὶ μεσότητα χρόνων τροπω̃ν ἀλλαγὰς καὶ μεταβολὰς καιρω̃ν

^7:19 ἐνιαυτου̃ κύκλους καὶ ἄστρων θέσεις

^7:20 φύσεις ζώ̨ων καὶ θυμοὺς θηρίων πνευμάτων βίας καὶ διαλογισμοὺς ἀνθρώπων διαφορὰς φυτω̃ν καὶ δυνάμεις ῥιζω̃ν

^7:21 ὅσα τέ ἐστιν κρυπτὰ καὶ ἐμφανη̃ ἔγνων ἡ γὰρ πάντων τεχνι̃τις ἐδίδαξέν με σοφία

^7:22 ἔστιν γὰρ ἐν αὐτη̨̃ πνευ̃μα νοερόν ἅγιον μονογενές πολυμερές λεπτόν εὐκίνητον τρανόν ἀμόλυντον σαφές ἀπήμαντον φιλάγαθον ὀξύ

^7:23 ἀκώλυτον εὐεργετικόν φιλάνθρωπον βέβαιον ἀσφαλές ἀμέριμνον παντοδύναμον πανεπίσκοπον καὶ διὰ πάντων χωρου̃ν πνευμάτων νοερω̃ν καθαρω̃ν λεπτοτάτων

^7:24 πάσης γὰρ κινήσεως κινητικώτερον σοφία διήκει δὲ καὶ χωρει̃ διὰ πάντων διὰ τὴν καθαρότητα

^7:25 ἀτμὶς γάρ ἐστιν τη̃ς του̃ θεου̃ δυνάμεως καὶ ἀπόρροια τη̃ς του̃ παντοκράτορος δόξης εἰλικρινής διὰ του̃το οὐδὲν μεμιαμμένον εἰς αὐτὴν παρεμπίπτει

^7:26 ἀπαύγασμα γάρ ἐστιν φωτὸς ἀϊδίου καὶ ἔσοπτρον ἀκηλίδωτον τη̃ς του̃ θεου̃ ἐνεργείας καὶ εἰκὼν τη̃ς ἀγαθότητος αὐτου̃

^7:27 μία δὲ οὐ̃σα πάντα δύναται καὶ μένουσα ἐν αὑτη̨̃ τὰ πάντα καινίζει καὶ κατὰ γενεὰς εἰς ψυχὰς ὁσίας μεταβαίνουσα φίλους θεου̃ καὶ προφήτας κατασκευάζει

^7:28 οὐθὲν γὰρ ἀγαπα̨̃ ὁ θεὸς εἰ μὴ τὸν σοφία̨ συνοικου̃ντα

^7:29 ἔστιν γὰρ αὕτη εὐπρεπεστέρα ἡλίου καὶ ὑπὲρ πα̃σαν ἄστρων θέσιν φωτὶ συγκρινομένη εὑρίσκεται προτέρα

^7:30 του̃το μὲν γὰρ διαδέχεται νύξ σοφίας δὲ οὐ κατισχύει κακία

^8:1 διατείνει δὲ ἀπὸ πέρατος ἐπὶ πέρας εὐρώστως καὶ διοικει̃ τὰ πάντα χρηστω̃ς

^8:2 ταύτην ἐφίλησα καὶ ἐξεζήτησα ἐκ νεότητός μου καὶ ἐζήτησα νύμφην ἀγαγέσθαι ἐμαυτω̨̃ καὶ ἐραστὴς ἐγενόμην του̃ κάλλους αὐτη̃ς

^8:3 εὐγένειαν δοξάζει συμβίωσιν θεου̃ ἔχουσα καὶ ὁ πάντων δεσπότης ἠγάπησεν αὐτήν

^8:4 μύστις γάρ ἐστιν τη̃ς του̃ θεου̃ ἐπιστήμης καὶ αἱρετὶς τω̃ν ἔργων αὐτου̃

^8:5 εἰ δὲ πλου̃τός ἐστιν ἐπιθυμητὸν κτη̃μα ἐν βίω̨ τί σοφίας πλουσιώτερον τη̃ς τὰ πάντα ἐργαζομένης

^8:6 εἰ δὲ φρόνησις ἐργάζεται τίς αὐτη̃ς τω̃ν ὄντων μα̃λλόν ἐστιν τεχνι̃τις

^8:7 καὶ εἰ δικαιοσύνην ἀγαπα̨̃ τις οἱ πόνοι ταύτης εἰσὶν ἀρεταί σωφροσύνην γὰρ καὶ φρόνησιν ἐκδιδάσκει δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν ὡ̃ν χρησιμώτερον οὐδέν ἐστιν ἐν βίω̨ ἀνθρώποις

^8:8 εἰ δὲ καὶ πολυπειρίαν ποθει̃ τις οἰ̃δεν τὰ ἀρχαι̃α καὶ τὰ μέλλοντα εἰκάζει ἐπίσταται στροφὰς λόγων καὶ λύσεις αἰνιγμάτων σημει̃α καὶ τέρατα προγινώσκει καὶ ἐκβάσεις καιρω̃ν καὶ χρόνων

^8:9 ἔκρινα τοίνυν ταύτην ἀγαγέσθαι πρὸς συμβίωσιν εἰδὼς ὅτι ἔσται μοι σύμβουλος ἀγαθω̃ν καὶ παραίνεσις φροντίδων καὶ λύπης

^8:10 ἕξω δι' αὐτὴν δόξαν ἐν ὄχλοις καὶ τιμὴν παρὰ πρεσβυτέροις ὁ νέος

^8:11 ὀξὺς εὑρεθήσομαι ἐν κρίσει καὶ ἐν ὄψει δυναστω̃ν θαυμασθήσομαι

^8:12 σιγω̃ντά με περιμενου̃σιν καὶ φθεγγομένω̨ προσέξουσιν καὶ λαλου̃ντος ἐπὶ πλει̃ον χει̃ρα ἐπιθήσουσιν ἐπὶ στόμα αὐτω̃ν

^8:13 ἕξω δι' αὐτὴν ἀθανασίαν καὶ μνήμην αἰώνιον τοι̃ς μετ' ἐμὲ ἀπολείψω

^8:14 διοικήσω λαούς καὶ ἔθνη ὑποταγήσεταί μοι

^8:15 φοβηθήσονταί με ἀκούσαντες τύραννοι φρικτοί ἐν πλήθει φανου̃μαι ἀγαθὸς καὶ ἐν πολέμω̨ ἀνδρει̃ος

^8:16 εἰσελθὼν εἰς τὸν οἰ̃κόν μου προσαναπαύσομαι αὐτη̨̃ οὐ γὰρ ἔχει πικρίαν ἡ συναναστροφὴ αὐτη̃ς οὐδὲ ὀδύνην ἡ συμβίωσις αὐτη̃ς ἀλλὰ εὐφροσύνην καὶ χαράν

^8:17 ταυ̃τα λογισάμενος ἐν ἐμαυτω̨̃ καὶ φροντίσας ἐν καρδία̨ μου ὅτι ἀθανασία ἐστὶν ἐν συγγενεία̨ σοφίας

^8:18 καὶ ἐν φιλία̨ αὐτη̃ς τέρψις ἀγαθὴ καὶ ἐν πόνοις χειρω̃ν αὐτη̃ς πλου̃τος ἀνεκλιπὴς καὶ ἐν συγγυμνασία̨ ὁμιλίας αὐτη̃ς φρόνησις καὶ εὔκλεια ἐν κοινωνία̨ λόγων αὐτη̃ς περιή̨ειν ζητω̃ν ὅπως λάβω αὐτὴν εἰς ἐμαυτόν

^8:19 παι̃ς δὲ ἤμην εὐφυὴς ψυχη̃ς τε ἔλαχον ἀγαθη̃ς

^8:20 μα̃λλον δὲ ἀγαθὸς ὢν ἠ̃λθον εἰς σω̃μα ἀμίαντον

^8:21 γνοὺς δὲ ὅτι οὐκ ἄλλως ἔσομαι ἐγκρατής ἐὰν μὴ ὁ θεὸς δω̨̃ καὶ του̃το δ' ἠ̃ν φρονήσεως τὸ εἰδέναι τίνος ἡ χάρις ἐνέτυχον τω̨̃ κυρίω̨ καὶ ἐδεήθην αὐτου̃ καὶ εἰ̃πον ἐξ ὅλης τη̃ς καρδίας μου

^9:1 θεὲ πατέρων καὶ κύριε του̃ ἐλέους ὁ ποιήσας τὰ πάντα ἐν λόγω̨ σου

^9:2 καὶ τη̨̃ σοφία̨ σου κατασκευάσας ἄνθρωπον ἵνα δεσπόζη̨ τω̃ν ὑπὸ σου̃ γενομένων κτισμάτων

^9:3 καὶ διέπη̨ τὸν κόσμον ἐν ὁσιότητι καὶ δικαιοσύνη̨ καὶ ἐν εὐθύτητι ψυχη̃ς κρίσιν κρίνη̨

^9:4 δός μοι τὴν τω̃ν σω̃ν θρόνων πάρεδρον σοφίαν καὶ μή με ἀποδοκιμάση̨ς ἐκ παίδων σου

^9:5 ὅτι ἐγὼ δου̃λος σὸς καὶ υἱὸς τη̃ς παιδίσκης σου ἄνθρωπος ἀσθενὴς καὶ ὀλιγοχρόνιος καὶ ἐλάσσων ἐν συνέσει κρίσεως καὶ νόμων

^9:6 κἂν γάρ τις ἠ̨̃ τέλειος ἐν υἱοι̃ς ἀνθρώπων τη̃ς ἀπὸ σου̃ σοφίας ἀπούσης εἰς οὐδὲν λογισθήσεται

^9:7 σύ με προείλω βασιλέα λαου̃ σου καὶ δικαστὴν υἱω̃ν σου καὶ θυγατέρων

^9:8 εἰ̃πας οἰκοδομη̃σαι ναὸν ἐν ὄρει ἁγίω̨ σου καὶ ἐν πόλει κατασκηνώσεώς σου θυσιαστήριον μίμημα σκηνη̃ς ἁγίας ἣν προητοίμασας ἀπ' ἀρχη̃ς

^9:9 καὶ μετὰ σου̃ ἡ σοφία ἡ εἰδυι̃α τὰ ἔργα σου καὶ παρου̃σα ὅτε ἐποίεις τὸν κόσμον καὶ ἐπισταμένη τί ἀρεστὸν ἐν ὀφθαλμοι̃ς σου καὶ τί εὐθὲς ἐν ἐντολαι̃ς σου

^9:10 ἐξαπόστειλον αὐτὴν ἐξ ἁγίων οὐρανω̃ν καὶ ἀπὸ θρόνου δόξης σου πέμψον αὐτήν ἵνα συμπαρου̃σά μοι κοπιάση̨ καὶ γνω̃ τί εὐάρεστόν ἐστιν παρὰ σοί

^9:11 οἰ̃δε γὰρ ἐκείνη πάντα καὶ συνίει καὶ ὁδηγήσει με ἐν ται̃ς πράξεσί μου σωφρόνως καὶ φυλάξει με ἐν τη̨̃ δόξη̨ αὐτη̃ς

^9:12 καὶ ἔσται προσδεκτὰ τὰ ἔργα μου καὶ διακρινω̃ τὸν λαόν σου δικαίως καὶ ἔσομαι ἄξιος θρόνων πατρός μου

^9:13 τίς γὰρ ἄνθρωπος γνώσεται βουλὴν θεου̃ ἢ τίς ἐνθυμηθήσεται τί θέλει ὁ κύριος

^9:14 λογισμοὶ γὰρ θνητω̃ν δειλοί καὶ ἐπισφαλει̃ς αἱ ἐπίνοιαι ἡμω̃ν

^9:15 φθαρτὸν γὰρ σω̃μα βαρύνει ψυχήν καὶ βρίθει τὸ γεω̃δες σκη̃νος νου̃ν πολυφρόντιδα

^9:16 καὶ μόλις εἰκάζομεν τὰ ἐπὶ γη̃ς καὶ τὰ ἐν χερσὶν εὑρίσκομεν μετὰ πόνου τὰ δὲ ἐν οὐρανοι̃ς τίς ἐξιχνίασεν

^9:17 βουλὴν δέ σου τίς ἔγνω εἰ μὴ σὺ ἔδωκας σοφίαν καὶ ἔπεμψας τὸ ἅγιόν σου πνευ̃μα ἀπὸ ὑψίστων

^9:18 καὶ οὕτως διωρθώθησαν αἱ τρίβοι τω̃ν ἐπὶ γη̃ς καὶ τὰ ἀρεστά σου ἐδιδάχθησαν ἄνθρωποι καὶ τη̨̃ σοφία̨ ἐσώθησαν

^10:1 αὕτη πρωτόπλαστον πατέρα κόσμου μόνον κτισθέντα διεφύλαξεν καὶ ἐξείλατο αὐτὸν ἐκ παραπτώματος ἰδίου

^10:2 ἔδωκέν τε αὐτω̨̃ ἰσχὺν κρατη̃σαι ἁπάντων

^10:3 ἀποστὰς δὲ ἀπ' αὐτη̃ς ἄδικος ἐν ὀργη̨̃ αὐτου̃ ἀδελφοκτόνοις συναπώλετο θυμοι̃ς

^10:4 δι' ὃν κατακλυζομένην γη̃ν πάλιν ἔσωσεν σοφία δι' εὐτελου̃ς ξύλου τὸν δίκαιον κυβερνήσασα

^10:5 αὕτη καὶ ἐν ὁμονοία̨ πονηρίας ἐθνω̃ν συγχυθέντων ἔγνω τὸν δίκαιον καὶ ἐτήρησεν αὐτὸν ἄμεμπτον θεω̨̃ καὶ ἐπὶ τέκνου σπλάγχνοις ἰσχυρὸν ἐφύλαξεν

^10:6 αὕτη δίκαιον ἐξαπολλυμένων ἀσεβω̃ν ἐρρύσατο φυγόντα καταβάσιον πυ̃ρ Πενταπόλεως

^10:7 ἡ̃ς ἔτι μαρτύριον τη̃ς πονηρίας καπνιζομένη καθέστηκε χέρσος καὶ ἀτελέσιν ὥραις καρποφορου̃ντα φυτά ἀπιστούσης ψυχη̃ς μνημει̃ον ἑστηκυι̃α στήλη ἁλός

^10:8 σοφίαν γὰρ παροδεύσαντες οὐ μόνον ἐβλάβησαν του̃ μὴ γνω̃ναι τὰ καλά ἀλλὰ καὶ τη̃ς ἀφροσύνης ἀπέλιπον τω̨̃ βίω̨ μνημόσυνον ἵνα ἐν οἱ̃ς ἐσφάλησαν μηδὲ λαθει̃ν δυνηθω̃σιν

^10:9 σοφία δὲ τοὺς θεραπεύοντας αὐτὴν ἐκ πόνων ἐρρύσατο

^10:10 αὕτη φυγάδα ὀργη̃ς ἀδελφου̃ δίκαιον ὡδήγησεν ἐν τρίβοις εὐθείαις ἔδειξεν αὐτω̨̃ βασιλείαν θεου̃ καὶ ἔδωκεν αὐτω̨̃ γνω̃σιν ἁγίων εὐπόρησεν αὐτὸν ἐν μόχθοις καὶ ἐπλήθυνεν τοὺς πόνους αὐτου̃

^10:11 ἐν πλεονεξία̨ κατισχυόντων αὐτὸν παρέστη καὶ ἐπλούτισεν αὐτόν

^10:12 διεφύλαξεν αὐτὸν ἀπὸ ἐχθρω̃ν καὶ ἀπὸ ἐνεδρευόντων ἠσφαλίσατο καὶ ἀγω̃να ἰσχυρὸν ἐβράβευσεν αὐτω̨̃ ἵνα γνω̨̃ ὅτι παντὸς δυνατωτέρα ἐστὶν εὐσέβεια

^10:13 αὕτη πραθέντα δίκαιον οὐκ ἐγκατέλιπεν ἀλλὰ ἐξ ἁμαρτίας ἐρρύσατο αὐτόν

^10:14 συγκατέβη αὐτω̨̃ εἰς λάκκον καὶ ἐν δεσμοι̃ς οὐκ ἀφη̃κεν αὐτόν ἕως ἤνεγκεν αὐτω̨̃ σκη̃πτρα βασιλείας καὶ ἐξουσίαν τυραννούντων αὐτου̃ ψευδει̃ς τε ἔδειξεν τοὺς μωμησαμένους αὐτὸν καὶ ἔδωκεν αὐτω̨̃ δόξαν αἰώνιον

^10:15 αὕτη λαὸν ὅσιον καὶ σπέρμα ἄμεμπτον ἐρρύσατο ἐξ ἔθνους θλιβόντων

^10:16 εἰση̃λθεν εἰς ψυχὴν θεράποντος κυρίου καὶ ἀντέστη βασιλευ̃σιν φοβεροι̃ς ἐν τέρασι καὶ σημείοις

^10:17 ἀπέδωκεν ὁσίοις μισθὸν κόπων αὐτω̃ν ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐν ὁδω̨̃ θαυμαστη̨̃ καὶ ἐγένετο αὐτοι̃ς εἰς σκέπην ἡμέρας καὶ εἰς φλόγα ἄστρων τὴν νύκτα

^10:18 διεβίβασεν αὐτοὺς θάλασσαν ἐρυθρὰν καὶ διήγαγεν αὐτοὺς δι' ὕδατος πολλου̃

^10:19 τοὺς δὲ ἐχθροὺς αὐτω̃ν κατέκλυσεν καὶ ἐκ βάθους ἀβύσσου ἀνέβρασεν αὐτούς

^10:20 διὰ του̃το δίκαιοι ἐσκύλευσαν ἀσεβει̃ς καὶ ὕμνησαν κύριε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιόν σου τήν τε ὑπέρμαχόν σου χει̃ρα ἤ̨νεσαν ὁμοθυμαδόν

^10:21 ὅτι ἡ σοφία ἤνοιξεν στόμα κωφω̃ν καὶ γλώσσας νηπίων ἔθηκεν τρανάς

^11:1 εὐόδωσεν τὰ ἔργα αὐτω̃ν ἐν χειρὶ προφήτου ἁγίου

^11:2 διώδευσαν ἔρημον ἀοίκητον καὶ ἐν ἀβάτοις ἔπηξαν σκηνάς

^11:3 ἀντέστησαν πολεμίοις καὶ ἐχθροὺς ἠμύναντο

^11:4 ἐδίψησαν καὶ ἐπεκαλέσαντό σε καὶ ἐδόθη αὐτοι̃ς ἐκ πέτρας ἀκροτόμου ὕδωρ καὶ ἴαμα δίψης ἐκ λίθου σκληρου̃

^11:5 δι' ὡ̃ν γὰρ ἐκολάσθησαν οἱ ἐχθροὶ αὐτω̃ν διὰ τούτων αὐτοὶ ἀπορου̃ντες εὐεργετήθησαν

^11:6 ἀντὶ μὲν πηγη̃ς ἀενάου ποταμου̃ αἵματι λυθρώδει ταραχθέντος

^11:7 εἰς ἔλεγχον νηπιοκτόνου διατάγματος ἔδωκας αὐτοι̃ς δαψιλὲς ὕδωρ ἀνελπίστως

^11:8 δείξας διὰ του̃ τότε δίψους πω̃ς τοὺς ὑπεναντίους ἐκόλασας

^11:9 ὅτε γὰρ ἐπειράσθησαν καίπερ ἐν ἐλέει παιδευόμενοι ἔγνωσαν πω̃ς μετ' ὀργη̃ς κρινόμενοι ἀσεβει̃ς ἐβασανίζοντο

^11:10 τούτους μὲν γὰρ ὡς πατὴρ νουθετω̃ν ἐδοκίμασας ἐκείνους δὲ ὡς ἀπότομος βασιλεὺς καταδικάζων ἐξήτασας

^11:11 καὶ ἀπόντες δὲ καὶ παρόντες ὁμοίως ἐτρύχοντο

^11:12 διπλη̃ γὰρ αὐτοὺς ἔλαβεν λύπη καὶ στεναγμὸς μνημω̃ν τω̃ν παρελθόντων

^11:13 ὅτε γὰρ ἤκουσαν διὰ τω̃ν ἰδίων κολάσεων εὐεργετημένους αὐτούς ἤ̨σθοντο του̃ κυρίου

^11:14 ὃν γὰρ ἐν ἐκθέσει πάλαι ῥιφέντα ἀπει̃πον χλευάζοντες ἐπὶ τέλει τω̃ν ἐκβάσεων ἐθαύμασαν οὐχ ὅμοια δικαίοις διψήσαντες

^11:15 ἀντὶ δὲ λογισμω̃ν ἀσυνέτων ἀδικίας αὐτω̃ν ἐν οἱ̃ς πλανηθέντες ἐθρήσκευον ἄλογα ἑρπετὰ καὶ κνώδαλα εὐτελη̃ ἐπαπέστειλας αὐτοι̃ς πλη̃θος ἀλόγων ζώ̨ων εἰς ἐκδίκησιν

^11:16 ἵνα γνω̃σιν ὅτι δι' ὡ̃ν τις ἁμαρτάνει διὰ τούτων κολάζεται

^11:17 οὐ γὰρ ἠπόρει ἡ παντοδύναμός σου χεὶρ καὶ κτίσασα τὸν κόσμον ἐξ ἀμόρφου ὕλης ἐπιπέμψαι αὐτοι̃ς πλη̃θος ἄρκων ἢ θρασει̃ς λέοντας

^11:18 ἢ νεοκτίστους θυμου̃ πλήρεις θη̃ρας ἀγνώστους ἤτοι πυρπνόον φυσω̃ντας ἄσθμα ἢ βρόμον λικμωμένους καπνου̃ ἢ δεινοὺς ἀπ' ὀμμάτων σπινθη̃ρας ἀστράπτοντας

^11:19 ὡ̃ν οὐ μόνον ἡ βλάβη ἠδύνατο συνεκτρι̃ψαι αὐτούς ἀλλὰ καὶ ἡ ὄψις ἐκφοβήσασα διολέσαι

^11:20 καὶ χωρὶς δὲ τούτων ἑνὶ πνεύματι πεσει̃ν ἐδύναντο ὑπὸ τη̃ς δίκης διωχθέντες καὶ λικμηθέντες ὑπὸ πνεύματος δυνάμεώς σου ἀλλὰ πάντα μέτρω̨ καὶ ἀριθμω̨̃ καὶ σταθμω̨̃ διέταξας

^11:21 τὸ γὰρ μεγάλως ἰσχύειν σοι πάρεστιν πάντοτε καὶ κράτει βραχίονός σου τίς ἀντιστήσεται

^11:22 ὅτι ὡς ῥοπὴ ἐκ πλαστίγγων ὅλος ὁ κόσμος ἐναντίον σου καὶ ὡς ῥανὶς δρόσου ὀρθρινὴ κατελθου̃σα ἐπὶ γη̃ν

^11:23 ἐλεει̃ς δὲ πάντας ὅτι πάντα δύνασαι καὶ παρορα̨̃ς ἁμαρτήματα ἀνθρώπων εἰς μετάνοιαν

^11:24 ἀγαπα̨̃ς γὰρ τὰ ὄντα πάντα καὶ οὐδὲν βδελύσση̨ ὡ̃ν ἐποίησας οὐδὲ γὰρ ἂν μισω̃ν τι κατεσκεύασας

^11:25 πω̃ς δὲ διέμεινεν ἄν τι εἰ μὴ σὺ ἠθέλησας ἢ τὸ μὴ κληθὲν ὑπὸ σου̃ διετηρήθη

^11:26 φείδη̨ δὲ πάντων ὅτι σά ἐστιν δέσποτα φιλόψυχε

^12:1 τὸ γὰρ ἄφθαρτόν σου πνευ̃μά ἐστιν ἐν πα̃σιν

^12:2 διὸ τοὺς παραπίπτοντας κατ' ὀλίγον ἐλέγχεις καὶ ἐν οἱ̃ς ἁμαρτάνουσιν ὑπομιμνή̨σκων νουθετει̃ς ἵνα ἀπαλλαγέντες τη̃ς κακίας πιστεύσωσιν ἐπὶ σέ κύριε

^12:3 καὶ γὰρ τοὺς πάλαι οἰκήτορας τη̃ς ἁγίας σου γη̃ς

^12:4 μισήσας ἐπὶ τω̨̃ ἔχθιστα πράσσειν ἔργα φαρμακειω̃ν καὶ τελετὰς ἀνοσίους

^12:5 τέκνων τε φονὰς ἀνελεήμονας καὶ σπλαγχνοφάγον ἀνθρωπίνων σαρκω̃ν θοι̃ναν καὶ αἵματος ἐκ μέσου μύστας θιάσου

^12:6 καὶ αὐθέντας γονει̃ς ψυχω̃ν ἀβοηθήτων ἐβουλήθης ἀπολέσαι διὰ χειρω̃ν πατέρων ἡμω̃ν

^12:7 ἵνα ἀξίαν ἀποικίαν δέξηται θεου̃ παίδων ἡ παρὰ σοὶ πασω̃ν τιμιωτάτη γη̃

^12:8 ἀλλὰ καὶ τούτων ὡς ἀνθρώπων ἐφείσω ἀπέστειλάς τε προδρόμους του̃ στρατοπέδου σου σφη̃κας ἵνα αὐτοὺς κατὰ βραχὺ ἐξολεθρεύσωσιν

^12:9 οὐκ ἀδυνατω̃ν ἐν παρατάξει ἀσεβει̃ς δικαίοις ὑποχειρίους δου̃ναι ἢ θηρίοις δεινοι̃ς ἢ λόγω̨ ἀποτόμω̨ ὑφ' ἓν ἐκτρι̃ψαι

^12:10 κρίνων δὲ κατὰ βραχὺ ἐδίδους τόπον μετανοίας οὐκ ἀγνοω̃ν ὅτι πονηρὰ ἡ γένεσις αὐτω̃ν καὶ ἔμφυτος ἡ κακία αὐτω̃ν καὶ ὅτι οὐ μὴ ἀλλαγη̨̃ ὁ λογισμὸς αὐτω̃ν εἰς τὸν αἰω̃να

^12:11 σπέρμα γὰρ ἠ̃ν κατηραμένον ἀπ' ἀρχη̃ς οὐδὲ εὐλαβούμενός τινα ἐφ' οἱ̃ς ἡμάρτανον ἄδειαν ἐδίδους

^12:12 τίς γὰρ ἐρει̃ τί ἐποίησας ἢ τίς ἀντιστήσεται τω̨̃ κρίματί σου τίς δὲ ἐγκαλέσει σοι κατὰ ἐθνω̃ν ἀπολωλότων ἃ σὺ ἐποίησας ἢ τίς εἰς κατάστασίν σοι ἐλεύσεται ἔκδικος κατὰ ἀδίκων ἀνθρώπων

^12:13 οὔτε γὰρ θεός ἐστιν πλὴν σου̃ ὡ̨̃ μέλει περὶ πάντων ἵνα δείξη̨ς ὅτι οὐκ ἀδίκως ἔκρινας

^12:14 οὔτε βασιλεὺς ἢ τύραννος ἀντοφθαλμη̃σαι δυνήσεταί σοι περὶ ὡ̃ν ἐκόλασας

^12:15 δίκαιος δὲ ὢν δικαίως τὰ πάντα διέπεις αὐτὸν τὸν μὴ ὀφείλοντα κολασθη̃ναι καταδικάσαι ἀλλότριον ἡγούμενος τη̃ς ση̃ς δυνάμεως

^12:16 ἡ γὰρ ἰσχύς σου δικαιοσύνης ἀρχή καὶ τὸ πάντων σε δεσπόζειν πάντων φείδεσθαί σε ποιει̃

^12:17 ἰσχὺν γὰρ ἐνδείκνυσαι ἀπιστούμενος ἐπὶ δυνάμεως τελειότητι καὶ ἐν τοι̃ς εἰδόσι τὸ θράσος ἐξελέγχεις

^12:18 σὺ δὲ δεσπόζων ἰσχύος ἐν ἐπιεικεία̨ κρίνεις καὶ μετὰ πολλη̃ς φειδου̃ς διοικει̃ς ἡμα̃ς πάρεστιν γάρ σοι ὅταν θέλη̨ς τὸ δύνασθαι

^12:19 ἐδίδαξας δέ σου τὸν λαὸν διὰ τω̃ν τοιούτων ἔργων ὅτι δει̃ τὸν δίκαιον εἰ̃ναι φιλάνθρωπον καὶ εὐέλπιδας ἐποίησας τοὺς υἱούς σου ὅτι διδοι̃ς ἐπὶ ἁμαρτήμασιν μετάνοιαν

^12:20 εἰ γὰρ ἐχθροὺς παίδων σου καὶ ὀφειλομένους θανάτω̨ μετὰ τοσαύτης ἐτιμωρήσω προσοχη̃ς καὶ διέσεως δοὺς χρόνους καὶ τόπον δι' ὡ̃ν ἀπαλλαγω̃σι τη̃ς κακίας

^12:21 μετὰ πόσης ἀκριβείας ἔκρινας τοὺς υἱούς σου ὡ̃ν τοι̃ς πατράσιν ὅρκους καὶ συνθήκας ἔδωκας ἀγαθω̃ν ὑποσχέσεων

^12:22 ἡμα̃ς οὐ̃ν παιδεύων τοὺς ἐχθροὺς ἡμω̃ν ἐν μυριότητι μαστιγοι̃ς ἵνα σου τὴν ἀγαθότητα μεριμνω̃μεν κρίνοντες κρινόμενοι δὲ προσδοκω̃μεν ἔλεος

^12:23 ὅθεν καὶ τοὺς ἐν ἀφροσύνη̨ ζωη̃ς βιώσαντας ἀδίκως διὰ τω̃ν ἰδίων ἐβασάνισας βδελυγμάτων

^12:24 καὶ γὰρ τω̃ν πλάνης ὁδω̃ν μακρότερον ἐπλανήθησαν θεοὺς ὑπολαμβάνοντες τὰ καὶ ἐν ζώ̨οις τω̃ν αἰσχρω̃ν ἄτιμα νηπίων δίκην ἀφρόνων ψευσθέντες

^12:25 διὰ του̃το ὡς παισὶν ἀλογίστοις τὴν κρίσιν εἰς ἐμπαιγμὸν ἔπεμψας

^12:26 οἱ δὲ παιγνίοις ἐπιτιμήσεως μὴ νουθετηθέντες ἀξίαν θεου̃ κρίσιν πειράσουσιν

^12:27 ἐφ' οἱ̃ς γὰρ αὐτοὶ πάσχοντες ἠγανάκτουν ἐπὶ τούτοις οὓς ἐδόκουν θεούς ἐν αὐτοι̃ς κολαζόμενοι ἰδόντες ὃν πάλαι ἠρνου̃ντο εἰδέναι θεὸν ἐπέγνωσαν ἀληθη̃ διὸ καὶ τὸ τέρμα τη̃ς καταδίκης ἐπ' αὐτοὺς ἐπη̃λθεν

^13:1 μάταιοι μὲν γὰρ πάντες ἄνθρωποι φύσει οἱ̃ς παρη̃ν θεου̃ ἀγνωσία καὶ ἐκ τω̃ν ὁρωμένων ἀγαθω̃ν οὐκ ἴσχυσαν εἰδέναι τὸν ὄντα οὔτε τοι̃ς ἔργοις προσέχοντες ἐπέγνωσαν τὸν τεχνίτην

^13:2 ἀλλ' ἢ πυ̃ρ ἢ πνευ̃μα ἢ ταχινὸν ἀέρα ἢ κύκλον ἄστρων ἢ βίαιον ὕδωρ ἢ φωστη̃ρας οὐρανου̃ πρυτάνεις κόσμου θεοὺς ἐνόμισαν

^13:3 ὡ̃ν εἰ μὲν τη̨̃ καλλονη̨̃ τερπόμενοι ταυ̃τα θεοὺς ὑπελάμβανον γνώτωσαν πόσω̨ τούτων ὁ δεσπότης ἐστὶ βελτίων ὁ γὰρ του̃ κάλλους γενεσιάρχης ἔκτισεν αὐτά

^13:4 εἰ δὲ δύναμιν καὶ ἐνέργειαν ἐκπλαγέντες νοησάτωσαν ἀπ' αὐτω̃ν πόσω̨ ὁ κατασκευάσας αὐτὰ δυνατώτερός ἐστιν

^13:5 ἐκ γὰρ μεγέθους καὶ καλλονη̃ς κτισμάτων ἀναλόγως ὁ γενεσιουργὸς αὐτω̃ν θεωρει̃ται

^13:6 ἀλλ' ὅμως ἐπὶ τούτοις μέμψις ἐστὶν ὀλίγη καὶ γὰρ αὐτοὶ τάχα πλανω̃νται θεὸν ζητου̃ντες καὶ θέλοντες εὑρει̃ν

^13:7 ἐν γὰρ τοι̃ς ἔργοις αὐτου̃ ἀναστρεφόμενοι διερευνω̃σιν καὶ πείθονται τη̨̃ ὄψει ὅτι καλὰ τὰ βλεπόμενα

^13:8 πάλιν δ' οὐδ' αὐτοὶ συγγνωστοί

^13:9 εἰ γὰρ τοσου̃τον ἴσχυσαν εἰδέναι ἵνα δύνωνται στοχάσασθαι τὸν αἰω̃να τὸν τούτων δεσπότην πω̃ς τάχιον οὐχ εὑ̃ρον

^13:10 ταλαίπωροι δὲ καὶ ἐν νεκροι̃ς αἱ ἐλπίδες αὐτω̃ν οἵτινες ἐκάλεσαν θεοὺς ἔργα χειρω̃ν ἀνθρώπων χρυσὸν καὶ ἄργυρον τέχνης ἐμμελέτημα καὶ ἀπεικάσματα ζώ̨ων ἢ λίθον ἄχρηστον χειρὸς ἔργον ἀρχαίας

^13:11 εἰ δὲ καί τις ὑλοτόμος τέκτων εὐκίνητον φυτὸν ἐκπρίσας περιέξυσεν εὐμαθω̃ς πάντα τὸν φλοιὸν αὐτου̃ καὶ τεχνησάμενος εὐπρεπω̃ς κατεσκεύασεν χρήσιμον σκευ̃ος εἰς ὑπηρεσίαν ζωη̃ς

^13:12 τὰ δὲ ἀποβλήματα τη̃ς ἐργασίας εἰς ἑτοιμασίαν τροφη̃ς ἀναλώσας ἐνεπλήσθη

^13:13 τὸ δὲ ἐξ αὐτω̃ν ἀπόβλημα εἰς οὐθὲν εὔχρηστον ξύλον σκολιὸν καὶ ὄζοις συμπεφυκός λαβὼν ἔγλυψεν ἐν ἐπιμελεία̨ ἀργίας αὐτου̃ καὶ ἐμπειρία̨ συνέσεως ἐτύπωσεν αὐτό ἀπείκασεν αὐτὸ εἰκόνι ἀνθρώπου

^13:14 ἢ ζώ̨ω̨ τινὶ εὐτελει̃ ὡμοίωσεν αὐτὸ καταχρίσας μίλτω̨ καὶ φύκει ἐρυθήνας χρόαν αὐτου̃ καὶ πα̃σαν κηλι̃δα τὴν ἐν αὐτω̨̃ καταχρίσας

^13:15 καὶ ποιήσας αὐτω̨̃ αὐτου̃ ἄξιον οἴκημα ἐν τοίχω̨ ἔθηκεν αὐτὸ ἀσφαλισάμενος σιδήρω̨

^13:16 ἵνα μὲν οὐ̃ν μὴ καταπέση̨ προενόησεν αὐτου̃ εἰδὼς ὅτι ἀδυνατει̃ ἑαυτω̨̃ βοηθη̃σαι καὶ γάρ ἐστιν εἰκὼν καὶ χρείαν ἔχει βοηθείας

^13:17 περὶ δὲ κτημάτων καὶ γάμων αὐτου̃ καὶ τέκνων προσευχόμενος οὐκ αἰσχύνεται τω̨̃ ἀψύχω̨ προσλαλω̃ν καὶ περὶ μὲν ὑγιείας τὸ ἀσθενὲς ἐπικαλει̃ται

^13:18 περὶ δὲ ζωη̃ς τὸ νεκρὸν ἀξιοι̃ περὶ δὲ ἐπικουρίας τὸ ἀπειρότατον ἱκετεύει περὶ δὲ ὁδοιπορίας τὸ μηδὲ βάσει χρη̃σθαι δυνάμενον

^13:19 περὶ δὲ πορισμου̃ καὶ ἐργασίας καὶ χειρω̃ν ἐπιτυχίας τὸ ἀδρανέστατον ται̃ς χερσὶν εὐδράνειαν αἰτει̃ται

^14:1 πλου̃ν τις πάλιν στελλόμενος καὶ ἄγρια μέλλων διοδεύειν κύματα του̃ φέροντος αὐτὸν πλοίου σαθρότερον ξύλον ἐπιβοα̃ται

^14:2 ἐκει̃νο μὲν γὰρ ὄρεξις πορισμω̃ν ἐπενόησεν τεχνι̃τις δὲ σοφία κατεσκεύασεν

^14:3 ἡ δὲ σή πάτερ διακυβερνα̨̃ πρόνοια ὅτι ἔδωκας καὶ ἐν θαλάσση̨ ὁδὸν καὶ ἐν κύμασι τρίβον ἀσφαλη̃

^14:4 δεικνὺς ὅτι δύνασαι ἐκ παντὸς σώ̨ζειν ἵνα κἂν ἄνευ τέχνης τις ἐπιβη̨̃

^14:5 θέλεις δὲ μὴ ἀργὰ εἰ̃ναι τὰ τη̃ς σοφίας σου ἔργα διὰ του̃το καὶ ἐλαχίστω̨ ξύλω̨ πιστεύουσιν ἄνθρωποι ψυχὰς καὶ διελθόντες κλύδωνα σχεδία̨ διεσώθησαν

^14:6 καὶ ἀρχη̃ς γὰρ ἀπολλυμένων ὑπερηφάνων γιγάντων ἡ ἐλπὶς του̃ κόσμου ἐπὶ σχεδίας καταφυγου̃σα ἀπέλιπεν αἰω̃νι σπέρμα γενέσεως τη̨̃ ση̨̃ κυβερνηθει̃σα χειρί

^14:7 εὐλόγηται γὰρ ξύλον δι' οὑ̃ γίνεται δικαιοσύνη

^14:8 τὸ χειροποίητον δέ ἐπικατάρατον αὐτὸ καὶ ὁ ποιήσας αὐτό ὅτι ὁ μὲν ἠργάζετο τὸ δὲ φθαρτὸν θεὸς ὠνομάσθη

^14:9 ἐν ἴσω̨ γὰρ μισητὰ θεω̨̃ καὶ ὁ ἀσεβω̃ν καὶ ἡ ἀσέβεια αὐτου̃

^14:10 καὶ γὰρ τὸ πραχθὲν σὺν τω̨̃ δράσαντι κολασθήσεται

^14:11 διὰ του̃το καὶ ἐν εἰδώλοις ἐθνω̃ν ἐπισκοπὴ ἔσται ὅτι ἐν κτίσματι θεου̃ εἰς βδέλυγμα ἐγενήθησαν καὶ εἰς σκάνδαλα ψυχαι̃ς ἀνθρώπων καὶ εἰς παγίδα ποσὶν ἀφρόνων

^14:12 ἀρχὴ γὰρ πορνείας ἐπίνοια εἰδώλων εὕρεσις δὲ αὐτω̃ν φθορὰ ζωη̃ς

^14:13 οὔτε γὰρ ἠ̃ν ἀπ' ἀρχη̃ς οὔτε εἰς τὸν αἰω̃να ἔσται

^14:14 κενοδοξία̨ γὰρ ἀνθρώπων εἰση̃λθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ διὰ του̃το σύντομον αὐτω̃ν τὸ τέλος ἐπενοήθη

^14:15 ἀώρω̨ γὰρ πένθει τρυχόμενος πατὴρ του̃ ταχέως ἀφαιρεθέντος τέκνου εἰκόνα ποιήσας τόν ποτε νεκρὸν ἄνθρωπον νυ̃ν ὡς θεὸν ἐτίμησεν καὶ παρέδωκεν τοι̃ς ὑποχειρίοις μυστήρια καὶ τελετάς

^14:16 εἰ̃τα ἐν χρόνω̨ κρατυνθὲν τὸ ἀσεβὲς ἔθος ὡς νόμος ἐφυλάχθη

^14:17 καὶ τυράννων ἐπιταγαι̃ς ἐθρησκεύετο τὰ γλυπτά οὓς ἐν ὄψει μὴ δυνάμενοι τιμα̃ν ἄνθρωποι διὰ τὸ μακρὰν οἰκει̃ν τὴν πόρρωθεν ὄψιν ἀνατυπωσάμενοι ἐμφανη̃ εἰκόνα του̃ τιμωμένου βασιλέως ἐποίησαν ἵνα ὡς παρόντα τὸν ἀπόντα κολακεύωσιν διὰ τη̃ς σπουδη̃ς

^14:18 εἰς ἐπίτασιν δὲ θρησκείας καὶ τοὺς ἀγνοου̃ντας ἡ του̃ τεχνίτου προετρέψατο φιλοτιμία

^14:19 ὁ μὲν γὰρ τάχα κρατου̃ντι βουλόμενος ἀρέσαι ἐξεβιάσατο τη̨̃ τέχνη̨ τὴν ὁμοιότητα ἐπὶ τὸ κάλλιον

^14:20 τὸ δὲ πλη̃θος ἐφελκόμενον διὰ τὸ εὔχαρι τη̃ς ἐργασίας τὸν πρὸ ὀλίγου τιμηθέντα ἄνθρωπον νυ̃ν σέβασμα ἐλογίσαντο

^14:21 καὶ του̃το ἐγένετο τω̨̃ βίω̨ εἰς ἔνεδρον ὅτι ἢ συμφορα̨̃ ἢ τυραννίδι δουλεύσαντες ἄνθρωποι τὸ ἀκοινώνητον ὄνομα λίθοις καὶ ξύλοις περιέθεσαν

^14:22 εἰ̃τ' οὐκ ἤρκεσεν τὸ πλανα̃σθαι περὶ τὴν του̃ θεου̃ γνω̃σιν ἀλλὰ καὶ ἐν μεγάλω̨ ζω̃ντες ἀγνοίας πολέμω̨ τὰ τοσαυ̃τα κακὰ εἰρήνην προσαγορεύουσιν

^14:23 ἢ γὰρ τεκνοφόνους τελετὰς ἢ κρύφια μυστήρια ἢ ἐμμανει̃ς ἐξάλλων θεσμω̃ν κώμους ἄγοντες

^14:24 οὔτε βίους οὔτε γάμους καθαροὺς ἔτι φυλάσσουσιν ἕτερος δ' ἕτερον ἢ λοχω̃ν ἀναιρει̃ ἢ νοθεύων ὀδυνα̨̃

^14:25 πάντα δ' ἐπιμὶξ ἔχει αἱ̃μα καὶ φόνος κλοπὴ καὶ δόλος φθορά ἀπιστία τάραχος ἐπιορκία

^14:26 θόρυβος ἀγαθω̃ν χάριτος ἀμνηστία ψυχω̃ν μιασμός γενέσεως ἐναλλαγή γάμων ἀταξία μοιχεία καὶ ἀσέλγεια

^14:27 ἡ γὰρ τω̃ν ἀνωνύμων εἰδώλων θρησκεία παντὸς ἀρχὴ κακου̃ καὶ αἰτία καὶ πέρας ἐστίν

^14:28 ἢ γὰρ εὐφραινόμενοι μεμήνασιν ἢ προφητεύουσιν ψευδη̃ ἢ ζω̃σιν ἀδίκως ἢ ἐπιορκου̃σιν ταχέως

^14:29 ἀψύχοις γὰρ πεποιθότες εἰδώλοις κακω̃ς ὀμόσαντες ἀδικηθη̃ναι οὐ προσδέχονται

^14:30 ἀμφότερα δὲ αὐτοὺς μετελεύσεται τὰ δίκαια ὅτι κακω̃ς ἐφρόνησαν περὶ θεου̃ προσέχοντες εἰδώλοις καὶ ἀδίκως ὤμοσαν ἐν δόλω̨ καταφρονήσαντες ὁσιότητος

^14:31 οὐ γὰρ ἡ τω̃ν ὀμνυμένων δύναμις ἀλλ' ἡ τω̃ν ἁμαρτανόντων δίκη ἐπεξέρχεται ἀεὶ τὴν τω̃ν ἀδίκων παράβασιν

^15:1 σὺ δέ ὁ θεὸς ἡμω̃ν χρηστὸς καὶ ἀληθής μακρόθυμος καὶ ἐλέει διοικω̃ν τὰ πάντα

^15:2 καὶ γὰρ ἐὰν ἁμάρτωμεν σοί ἐσμεν εἰδότες σου τὸ κράτος οὐχ ἁμαρτησόμεθα δέ εἰδότες ὅτι σοὶ λελογίσμεθα

^15:3 τὸ γὰρ ἐπίστασθαί σε ὁλόκληρος δικαιοσύνη καὶ εἰδέναι σου τὸ κράτος ῥίζα ἀθανασίας

^15:4 οὔτε γὰρ ἐπλάνησεν ἡμα̃ς ἀνθρώπων κακότεχνος ἐπίνοια οὐδὲ σκιαγράφων πόνος ἄκαρπος εἰ̃δος σπιλωθὲν χρώμασιν διηλλαγμένοις

^15:5 ὡ̃ν ὄψις ἄφροσιν εἰς ὄρεξιν ἔρχεται ποθει̃ τε νεκρα̃ς εἰκόνος εἰ̃δος ἄπνουν

^15:6 κακω̃ν ἐρασταὶ ἄξιοί τε τοιούτων ἐλπίδων καὶ οἱ δρω̃ντες καὶ οἱ ποθου̃ντες καὶ οἱ σεβόμενοι

^15:7 καὶ γὰρ κεραμεὺς ἁπαλὴν γη̃ν θλίβων ἐπίμοχθον πλάσσει πρὸς ὑπηρεσίαν ἡμω̃ν ἓν ἕκαστον ἀλλ' ἐκ του̃ αὐτου̃ πηλου̃ ἀνεπλάσατο τά τε τω̃ν καθαρω̃ν ἔργων δου̃λα σκεύη τά τε ἐναντία πάντα ὁμοίως τούτων δὲ ἑτέρου τίς ἑκάστου ἐστὶν ἡ χρη̃σις κριτὴς ὁ πηλουργός

^15:8 καὶ κακόμοχθος θεὸν μάταιον ἐκ του̃ αὐτου̃ πλάσσει πηλου̃ ὃς πρὸ μικρου̃ ἐκ γη̃ς γενηθεὶς μετ' ὀλίγον πορεύεται ἐξ ἡ̃ς ἐλήμφθη τὸ τη̃ς ψυχη̃ς ἀπαιτηθεὶς χρέος

^15:9 ἀλλ' ἔστιν αὐτω̨̃ φροντὶς οὐχ ὅτι μέλλει κάμνειν οὐδ' ὅτι βραχυτελη̃ βίον ἔχει ἀλλ' ἀντερείδεται μὲν χρυσουργοι̃ς καὶ ἀργυροχόοις χαλκοπλάστας τε μιμει̃ται καὶ δόξαν ἡγει̃ται ὅτι κίβδηλα πλάσσει

^15:10 σποδὸς ἡ καρδία αὐτου̃ καὶ γη̃ς εὐτελεστέρα ἡ ἐλπὶς αὐτου̃ πηλου̃ τε ἀτιμότερος ὁ βίος αὐτου̃

^15:11 ὅτι ἠγνόησεν τὸν πλάσαντα αὐτὸν καὶ τὸν ἐμπνεύσαντα αὐτω̨̃ ψυχὴν ἐνεργου̃σαν καὶ ἐμφυσήσαντα πνευ̃μα ζωτικόν

^15:12 ἀλλ' ἐλογίσαντο παίγνιον εἰ̃ναι τὴν ζωὴν ἡμω̃ν καὶ τὸν βίον πανηγυρισμὸν ἐπικερδη̃ δει̃ν γάρ φησιν ὅθεν δή κἂν ἐκ κακου̃ πορίζειν

^15:13 οὑ̃τος γὰρ παρὰ πάντας οἰ̃δεν ὅτι ἁμαρτάνει ὕλης γεώδους εὔθραυστα σκεύη καὶ γλυπτὰ δημιουργω̃ν

^15:14 πάντες δὲ ἀφρονέστατοι καὶ τάλανες ὑπὲρ ψυχὴν νηπίου οἱ ἐχθροὶ του̃ λαου̃ σου καταδυναστεύσαντες αὐτόν

^15:15 ὅτι καὶ πάντα τὰ εἴδωλα τω̃ν ἐθνω̃ν ἐλογίσαντο θεούς οἱ̃ς οὔτε ὀμμάτων χρη̃σις εἰς ὅρασιν οὔτε ῥι̃νες εἰς συνολκὴν ἀέρος οὔτε ὠ̃τα ἀκούειν οὔτε δάκτυλοι χειρω̃ν εἰς ψηλάφησιν καὶ οἱ πόδες αὐτω̃ν ἀργοὶ πρὸς ἐπίβασιν

^15:16 ἄνθρωπος γὰρ ἐποίησεν αὐτούς καὶ τὸ πνευ̃μα δεδανεισμένος ἔπλασεν αὐτούς οὐδεὶς γὰρ αὐτω̨̃ ὅμοιον ἄνθρωπος ἰσχύει πλάσαι θεόν

^15:17 θνητὸς δὲ ὢν νεκρὸν ἐργάζεται χερσὶν ἀνόμοις κρείττων γάρ ἐστιν τω̃ν σεβασμάτων αὐτου̃ ὡ̃ν αὐτὸς μὲν ἔζησεν ἐκει̃να δὲ οὐδέποτε

^15:18 καὶ τὰ ζω̨̃α δὲ τὰ ἔχθιστα σέβονται ἀνοία̨ γὰρ συγκρινόμενα τω̃ν ἄλλων ἐστὶ χείρονα

^15:19 οὐδ' ὅσον ἐπιποθη̃σαι ὡς ἐν ζώ̨ων ὄψει καλὰ τυγχάνει ἐκπέφευγεν δὲ καὶ τὸν του̃ θεου̃ ἔπαινον καὶ τὴν εὐλογίαν αὐτου̃

^16:1 διὰ του̃το δι' ὁμοίων ἐκολάσθησαν ἀξίως καὶ διὰ πλήθους κνωδάλων ἐβασανίσθησαν

^16:2 ἀνθ' ἡ̃ς κολάσεως εὐεργετήσας τὸν λαόν σου εἰς ἐπιθυμίαν ὀρέξεως ξένην γευ̃σιν τροφὴν ἡτοίμασας ὀρτυγομήτραν

^16:3 ἵνα ἐκει̃νοι μὲν ἐπιθυμου̃ντες τροφὴν διὰ τὴν εἰδέχθειαν τω̃ν ἐπαπεσταλμένων καὶ τὴν ἀναγκαίαν ὄρεξιν ἀποστρέφωνται αὐτοὶ δὲ ἐπ' ὀλίγον ἐνδεει̃ς γενόμενοι καὶ ξένης μετάσχωσι γεύσεως

^16:4 ἔδει γὰρ ἐκείνοις μὲν ἀπαραίτητον ἔνδειαν ἐπελθει̃ν τυραννου̃σιν τούτοις δὲ μόνον δειχθη̃ναι πω̃ς οἱ ἐχθροὶ αὐτω̃ν ἐβασανίζοντο

^16:5 καὶ γὰρ ὅτε αὐτοι̃ς δεινὸς ἐπη̃λθεν θηρίων θυμὸς δήγμασίν τε σκολιω̃ν διεφθείροντο ὄφεων οὐ μέχρι τέλους ἔμεινεν ἡ ὀργή σου

^16:6 εἰς νουθεσίαν δὲ πρὸς ὀλίγον ἐταράχθησαν σύμβολον ἔχοντες σωτηρίας εἰς ἀνάμνησιν ἐντολη̃ς νόμου σου

^16:7 ὁ γὰρ ἐπιστραφεὶς οὐ διὰ τὸ θεωρούμενον ἐσώ̨ζετο ἀλλὰ διὰ σὲ τὸν πάντων σωτη̃ρα

^16:8 καὶ ἐν τούτω̨ δὲ ἔπεισας τοὺς ἐχθροὺς ἡμω̃ν ὅτι σὺ εἰ̃ ὁ ῥυόμενος ἐκ παντὸς κακου̃

^16:9 οὓς μὲν γὰρ ἀκρίδων καὶ μυιω̃ν ἀπέκτεινεν δήγματα καὶ οὐχ εὑρέθη ἴαμα τη̨̃ ψυχη̨̃ αὐτω̃ν ὅτι ἄξιοι ἠ̃σαν ὑπὸ τοιούτων κολασθη̃ναι

^16:10 τοὺς δὲ υἱούς σου οὐδὲ ἰοβόλων δρακόντων ἐνίκησαν ὀδόντες τὸ ἔλεος γάρ σου ἀντιπαρη̃λθεν καὶ ἰάσατο αὐτούς

^16:11 εἰς γὰρ ὑπόμνησιν τω̃ν λογίων σου ἐνεκεντρίζοντο καὶ ὀξέως διεσώ̨ζοντο ἵνα μὴ εἰς βαθει̃αν ἐμπεσόντες λήθην ἀπερίσπαστοι γένωνται τη̃ς ση̃ς εὐεργεσίας

^16:12 καὶ γὰρ οὔτε βοτάνη οὔτε μάλαγμα ἐθεράπευσεν αὐτούς ἀλλὰ ὁ σός κύριε λόγος ὁ πάντας ἰώμενος

^16:13 σὺ γὰρ ζωη̃ς καὶ θανάτου ἐξουσίαν ἔχεις καὶ κατάγεις εἰς πύλας ἅ̨δου καὶ ἀνάγεις

^16:14 ἄνθρωπος δὲ ἀποκτέννει μὲν τη̨̃ κακία̨ αὐτου̃ ἐξελθὸν δὲ πνευ̃μα οὐκ ἀναστρέφει οὐδὲ ἀναλύει ψυχὴν παραλημφθει̃σαν

^16:15 τὴν δὲ σὴν χει̃ρα φυγει̃ν ἀδύνατόν ἐστιν

^16:16 ἀρνούμενοι γάρ σε εἰδέναι ἀσεβει̃ς ἐν ἰσχύι βραχίονός σου ἐμαστιγώθησαν ξένοις ὑετοι̃ς καὶ χαλάζαις καὶ ὄμβροις διωκόμενοι ἀπαραιτήτοις καὶ πυρὶ καταναλισκόμενοι

^16:17 τὸ γὰρ παραδοξότατον ἐν τω̨̃ πάντα σβεννύντι ὕδατι πλει̃ον ἐνήργει τὸ πυ̃ρ ὑπέρμαχος γὰρ ὁ κόσμος ἐστὶν δικαίων

^16:18 ποτὲ μὲν γὰρ ἡμερου̃το φλόξ ἵνα μὴ καταφλέξη̨ τὰ ἐπ' ἀσεβει̃ς ἀπεσταλμένα ζω̨̃α ἀλλ' αὐτοὶ βλέποντες εἰδω̃σιν ὅτι θεου̃ κρίσει ἐλαύνονται

^16:19 ποτὲ δὲ καὶ μεταξὺ ὕδατος ὑπὲρ τὴν πυρὸς δύναμιν φλέγει ἵνα ἀδίκου γη̃ς γενήματα διαφθείρη̨

^16:20 ἀνθ' ὡ̃ν ἀγγέλων τροφὴν ἐψώμισας τὸν λαόν σου καὶ ἕτοιμον ἄρτον ἀπ' οὐρανου̃ παρέσχες αὐτοι̃ς ἀκοπιάτως πα̃σαν ἡδονὴν ἰσχύοντα καὶ πρὸς πα̃σαν ἁρμόνιον γευ̃σιν

^16:21 ἡ μὲν γὰρ ὑπόστασίς σου τὴν σὴν πρὸς τέκνα ἐνεφάνιζεν γλυκύτητα τη̨̃ δὲ του̃ προσφερομένου ἐπιθυμία̨ ὑπηρετω̃ν πρὸς ὅ τις ἐβούλετο μετεκιρνα̃το

^16:22 χιὼν δὲ καὶ κρύσταλλος ὑπέμεινε πυ̃ρ καὶ οὐκ ἐτήκετο ἵνα γνω̃σιν ὅτι τοὺς τω̃ν ἐχθρω̃ν καρποὺς κατέφθειρε πυ̃ρ φλεγόμενον ἐν τη̨̃ χαλάζη̨ καὶ ἐν τοι̃ς ὑετοι̃ς διαστράπτον

^16:23 του̃το πάλιν δ' ἵνα τραφω̃σιν δίκαιοι καὶ τη̃ς ἰδίας ἐπιλέλησται δυνάμεως

^16:24 ἡ γὰρ κτίσις σοὶ τω̨̃ ποιήσαντι ὑπηρετου̃σα ἐπιτείνεται εἰς κόλασιν κατὰ τω̃ν ἀδίκων καὶ ἀνίεται εἰς εὐεργεσίαν ὑπὲρ τω̃ν ἐπὶ σοὶ πεποιθότων

^16:25 διὰ του̃το καὶ τότε εἰς πάντα μεταλλευομένη τη̨̃ παντοτρόφω̨ σου δωρεα̨̃ ὑπηρέτει πρὸς τὴν τω̃ν δεομένων θέλησιν

^16:26 ἵνα μάθωσιν οἱ υἱοί σου οὓς ἠγάπησας κύριε ὅτι οὐχ αἱ γενέσεις τω̃ν καρπω̃ν τρέφουσιν ἄνθρωπον ἀλλὰ τὸ ῥη̃μά σου τοὺς σοὶ πιστεύοντας διατηρει̃

^16:27 τὸ γὰρ ὑπὸ πυρὸς μὴ φθειρόμενον ἁπλω̃ς ὑπὸ βραχείας ἀκτι̃νος ἡλίου θερμαινόμενον ἐτήκετο

^16:28 ὅπως γνωστὸν ἠ̨̃ ὅτι δει̃ φθάνειν τὸν ἥλιον ἐπ' εὐχαριστίαν σου καὶ πρὸς ἀνατολὴν φωτὸς ἐντυγχάνειν σοι

^16:29 ἀχαρίστου γὰρ ἐλπὶς ὡς χειμέριος πάχνη τακήσεται καὶ ῥυήσεται ὡς ὕδωρ ἄχρηστον

^17:1 μεγάλαι γάρ σου αἱ κρίσεις καὶ δυσδιήγητοι διὰ του̃το ἀπαίδευτοι ψυχαὶ ἐπλανήθησαν

^17:2 ὑπειληφότες γὰρ καταδυναστεύειν ἔθνος ἅγιον ἄνομοι δέσμιοι σκότους καὶ μακρα̃ς πεδη̃ται νυκτὸς κατακλεισθέντες ὀρόφοις φυγάδες τη̃ς αἰωνίου προνοίας ἔκειντο

^17:3 λανθάνειν γὰρ νομίζοντες ἐπὶ κρυφαίοις ἁμαρτήμασιν ἀφεγγει̃ λήθης παρακαλύμματι ἐσκορπίσθησαν θαμβούμενοι δεινω̃ς καὶ ἰνδάλμασιν ἐκταρασσόμενοι

^17:4 οὐδὲ γὰρ ὁ κατέχων αὐτοὺς μυχὸς ἀφόβους διεφύλαττεν ἠ̃χοι δ' ἐκταράσσοντες αὐτοὺς περιεκόμπουν καὶ φάσματα ἀμειδήτοις κατηφη̃ προσώποις ἐνεφανίζετο

^17:5 καὶ πυρὸς μὲν οὐδεμία βία κατίσχυεν φωτίζειν οὔτε ἄστρων ἔκλαμπροι φλόγες καταυγάζειν ὑπέμενον τὴν στυγνὴν ἐκείνην νύκτα

^17:6 διεφαίνετο δ' αὐτοι̃ς μόνον αὐτομάτη πυρὰ φόβου πλήρης ἐκδειματούμενοι δὲ τη̃ς μὴ θεωρουμένης ἐκείνης ὄψεως ἡγου̃ντο χείρω τὰ βλεπόμενα

^17:7 μαγικη̃ς δὲ ἐμπαίγματα κατέκειτο τέχνης καὶ τη̃ς ἐπὶ φρονήσει ἀλαζονείας ἔλεγχος ἐφύβριστος

^17:8 οἱ γὰρ ὑπισχνούμενοι δείματα καὶ ταραχὰς ἀπελαύνειν ψυχη̃ς νοσούσης οὑ̃τοι καταγέλαστον εὐλάβειαν ἐνόσουν

^17:9 καὶ γὰρ εἰ μηδὲν αὐτοὺς ταραχω̃δες ἐφόβει κνωδάλων παρόδοις καὶ ἑρπετω̃ν συριγμοι̃ς ἐκσεσοβημένοι διώλλυντο ἔντρομοι καὶ τὸν μηδαμόθεν φευκτὸν ἀέρα προσιδει̃ν ἀρνούμενοι

^17:10 δειλὸν γὰρ ἰδίω̨ πονηρία μάρτυρι καταδικαζομένη ἀεὶ δὲ προσείληφεν τὰ χαλεπὰ συνεχομένη τη̨̃ συνειδήσει

^17:11 οὐθὲν γάρ ἐστιν φόβος εἰ μὴ προδοσία τω̃ν ἀπὸ λογισμου̃ βοηθημάτων

^17:12 ἔνδοθεν δὲ οὐ̃σα ἥττων ἡ προσδοκία πλείονα λογίζεται τὴν ἄγνοιαν τη̃ς παρεχούσης τὴν βάσανον αἰτίας

^17:13 οἱ δὲ τὴν ἀδύνατον ὄντως νύκτα καὶ ἐξ ἀδυνάτου ἅ̨δου μυχω̃ν ἐπελθου̃σαν τὸν αὐτὸν ὕπνον κοιμώμενοι

^17:14 τὰ μὲν τέρασιν ἠλαύνοντο φαντασμάτων τὰ δὲ τη̃ς ψυχη̃ς παρελύοντο προδοσία̨ αἰφνίδιος γὰρ αὐτοι̃ς καὶ ἀπροσδόκητος φόβος ἐπεχύθη

^17:15 εἰ̃θ' οὕτως ὃς δή ποτ' οὐ̃ν ἠ̃ν ἐκει̃ καταπίπτων ἐφρουρει̃το εἰς τὴν ἀσίδηρον εἱρκτὴν κατακλεισθείς

^17:16 εἴ τε γὰρ γεωργὸς ἠ̃ν τις ἢ ποιμὴν ἢ τω̃ν κατ' ἐρημίαν ἐργάτης μόχθων προλημφθεὶς τὴν δυσάλυκτον ἔμενεν ἀνάγκην μια̨̃ γὰρ ἁλύσει σκότους πάντες ἐδέθησαν

^17:17 εἴ τε πνευ̃μα συρίζον ἢ περὶ ἀμφιλαφει̃ς κλάδους ὀρνέων ἠ̃χος εὐμελὴς ἢ ῥυθμὸς ὕδατος πορευομένου βία̨ ἢ κτύπος ἀπηνὴς καταρριπτομένων πετρω̃ν

^17:18 ἢ σκιρτώντων ζώ̨ων δρόμος ἀθεώρητος ἢ ὠρυομένων ἀπηνεστάτων θηρίων φωνὴ ἢ ἀντανακλωμένη ἐκ κοιλότητος ὀρέων ἠχώ παρέλυεν αὐτοὺς ἐκφοβου̃ντα

^17:19 ὅλος γὰρ ὁ κόσμος λαμπρω̨̃ κατελάμπετο φωτὶ καὶ ἀνεμποδίστοις συνείχετο ἔργοις

^17:20 μόνοις δὲ ἐκείνοις ἐπετέτατο βαρει̃α νὺξ εἰκὼν του̃ μέλλοντος αὐτοὺς διαδέχεσθαι σκότους ἑαυτοι̃ς δὲ ἠ̃σαν βαρύτεροι σκότους

^18:1 τοι̃ς δὲ ὁσίοις σου μέγιστον ἠ̃ν φω̃ς ὡ̃ν φωνὴν μὲν ἀκούοντες μορφὴν δὲ οὐχ ὁρω̃ντες ὅτι μὲν οὐ κἀκει̃νοι ἐπεπόνθεισαν ἐμακάριζον

^18:2 ὅτι δ' οὐ βλάπτουσιν προηδικημένοι ηὐχαρίστουν καὶ του̃ διενεχθη̃ναι χάριν ἐδέοντο

^18:3 ἀνθ' ὡ̃ν πυριφλεγη̃ στυ̃λον ὁδηγὸν μὲν ἀγνώστου ὁδοιπορίας ἥλιον δὲ ἀβλαβη̃ φιλοτίμου ξενιτείας παρέσχες

^18:4 ἄξιοι μὲν γὰρ ἐκει̃νοι στερηθη̃ναι φωτὸς καὶ φυλακισθη̃ναι σκότει οἱ κατακλείστους φυλάξαντες τοὺς υἱούς σου δι' ὡ̃ν ἤμελλεν τὸ ἄφθαρτον νόμου φω̃ς τω̨̃ αἰω̃νι δίδοσθαι

^18:5 βουλευσαμένους δ' αὐτοὺς τὰ τω̃ν ὁσίων ἀποκτει̃ναι νήπια καὶ ἑνὸς ἐκτεθέντος τέκνου καὶ σωθέντος εἰς ἔλεγχον τὸ αὐτω̃ν ἀφείλω πλη̃θος τέκνων καὶ ὁμοθυμαδὸν ἀπώλεσας ἐν ὕδατι σφοδρω̨̃

^18:6 ἐκείνη ἡ νὺξ προεγνώσθη πατράσιν ἡμω̃ν ἵνα ἀσφαλω̃ς εἰδότες οἱ̃ς ἐπίστευσαν ὅρκοις ἐπευθυμήσωσιν

^18:7 προσεδέχθη ὑπὸ λαου̃ σου σωτηρία μὲν δικαίων ἐχθρω̃ν δὲ ἀπώλεια

^18:8 ὡ̨̃ γὰρ ἐτιμωρήσω τοὺς ὑπεναντίους τούτω̨ ἡμα̃ς προσκαλεσάμενος ἐδόξασας

^18:9 κρυφη̨̃ γὰρ ἐθυσίαζον ὅσιοι παι̃δες ἀγαθω̃ν καὶ τὸν τη̃ς θειότητος νόμον ἐν ὁμονοία̨ διέθεντο τω̃ν αὐτω̃ν ὁμοίως καὶ ἀγαθω̃ν καὶ κινδύνων μεταλήμψεσθαι τοὺς ἁγίους πατέρων ἤδη προαναμέλποντες αἴνους

^18:10 ἀντήχει δ' ἀσύμφωνος ἐχθρω̃ν ἡ βοή καὶ οἰκτρὰ διεφέρετο φωνὴ θρηνουμένων παίδων

^18:11 ὁμοία̨ δὲ δίκη̨ δου̃λος ἅμα δεσπότη̨ κολασθεὶς καὶ δημότης βασιλει̃ τὰ αὐτὰ πάσχων

^18:12 ὁμοθυμαδὸν δὲ πάντες ἐν ἑνὶ ὀνόματι θανάτου νεκροὺς εἰ̃χον ἀναριθμήτους οὐδὲ γὰρ πρὸς τὸ θάψαι οἱ ζω̃ντες ἠ̃σαν ἱκανοί ἐπεὶ πρὸς μίαν ῥοπὴν ἡ ἐντιμοτέρα γένεσις αὐτω̃ν διέφθαρτο

^18:13 πάντα γὰρ ἀπιστου̃ντες διὰ τὰς φαρμακείας ἐπὶ τω̨̃ τω̃ν πρωτοτόκων ὀλέθρω̨ ὡμολόγησαν θεου̃ υἱὸν λαὸν εἰ̃ναι

^18:14 ἡσύχου γὰρ σιγη̃ς περιεχούσης τὰ πάντα καὶ νυκτὸς ἐν ἰδίω̨ τάχει μεσαζούσης

^18:15 ὁ παντοδύναμός σου λόγος ἀπ' οὐρανω̃ν ἐκ θρόνων βασιλείων ἀπότομος πολεμιστὴς εἰς μέσον τη̃ς ὀλεθρίας ἥλατο γη̃ς ξίφος ὀξὺ τὴν ἀνυπόκριτον ἐπιταγήν σου φέρων

^18:16 καὶ στὰς ἐπλήρωσεν τὰ πάντα θανάτου καὶ οὐρανου̃ μὲν ἥπτετο βεβήκει δ' ἐπὶ γη̃ς

^18:17 τότε παραχρη̃μα φαντασίαι μὲν ὀνείρων δεινω̃ν ἐξετάραξαν αὐτούς φόβοι δὲ ἐπέστησαν ἀδόκητοι

^18:18 καὶ ἄλλος ἀλλαχη̨̃ ῥιφεὶς ἡμίθνητος δι' ἣν ἔθνη̨σκον αἰτίαν ἐνεφάνιζεν

^18:19 οἱ γὰρ ὄνειροι θορυβήσαντες αὐτοὺς του̃το προεμήνυσαν ἵνα μὴ ἀγνοου̃ντες δι' ὃ κακω̃ς πάσχουσιν ἀπόλωνται

^18:20 ἥψατο δὲ καὶ δικαίων πει̃ρα θανάτου καὶ θραυ̃σις ἐν ἐρήμω̨ ἐγένετο πλήθους ἀλλ' οὐκ ἐπὶ πολὺ ἔμεινεν ἡ ὀργή

^18:21 σπεύσας γὰρ ἀνὴρ ἄμεμπτος προεμάχησεν τὸ τη̃ς ἰδίας λειτουργίας ὅπλον προσευχὴν καὶ θυμιάματος ἐξιλασμὸν κομίσας ἀντέστη τω̨̃ θυμω̨̃ καὶ πέρας ἐπέθηκε τη̨̃ συμφορα̨̃ δεικνὺς ὅτι σός ἐστιν θεράπων

^18:22 ἐνίκησεν δὲ τὸν χόλον οὐκ ἰσχύι του̃ σώματος οὐχ ὅπλων ἐνεργεία̨ ἀλλὰ λόγω̨ τὸν κολάζοντα ὑπέταξεν ὅρκους πατέρων καὶ διαθήκας ὑπομνήσας

^18:23 σωρηδὸν γὰρ ἤδη πεπτωκότων ἐπ' ἀλλήλων νεκρω̃ν μεταξὺ στὰς ἀνέκοψε τὴν ὀργὴν καὶ διέσχισεν τὴν πρὸς τοὺς ζω̃ντας ὁδόν

^18:24 ἐπὶ γὰρ ποδήρους ἐνδύματος ἠ̃ν ὅλος ὁ κόσμος καὶ πατέρων δόξαι ἐπὶ τετραστίχου λίθων γλυφη̃ς καὶ μεγαλωσύνη σου ἐπὶ διαδήματος κεφαλη̃ς αὐτου̃

^18:25 τούτοις εἰ̃ξεν ὁ ὀλεθρεύων ταυ̃τα δὲ ἐφοβήθη ἠ̃ν γὰρ μόνη ἡ πει̃ρα τη̃ς ὀργη̃ς ἱκανή

^19:1 τοι̃ς δὲ ἀσεβέσιν μέχρι τέλους ἀνελεήμων θυμὸς ἐπέστη προή̨δει γὰρ αὐτω̃ν καὶ τὰ μέλλοντα

^19:2 ὅτι αὐτοὶ ἐπιτρέψαντες του̃ ἀπιέναι καὶ μετὰ σπουδη̃ς προπέμψαντες αὐτοὺς διώξουσιν μεταμεληθέντες

^19:3 ἔτι γὰρ ἐν χερσὶν ἔχοντες τὰ πένθη καὶ προσοδυρόμενοι τάφοις νεκρω̃ν ἕτερον ἐπεσπάσαντο λογισμὸν ἀνοίας καὶ οὓς ἱκετεύοντες ἐξέβαλον τούτους ὡς φυγάδας ἐδίωκον

^19:4 εἱ̃λκεν γὰρ αὐτοὺς ἡ ἀξία ἐπὶ του̃το τὸ πέρας ἀνάγκη καὶ τω̃ν συμβεβηκότων ἀμνηστίαν ἐνέβαλεν ἵνα τὴν λείπουσαν ται̃ς βασάνοις προσαναπληρώσωσιν κόλασιν

^19:5 καὶ ὁ μὲν λαός σου παράδοξον ὁδοιπορίαν πειράση̨ ἐκει̃νοι δὲ ξένον εὕρωσι θάνατον

^19:6 ὅλη γὰρ ἡ κτίσις ἐν ἰδίω̨ γένει πάλιν ἄνωθεν διετυπου̃το ὑπηρετου̃σα ται̃ς σαι̃ς ἐπιταγαι̃ς ἵνα οἱ σοὶ παι̃δες φυλαχθω̃σιν ἀβλαβει̃ς

^19:7 ἡ τὴν παρεμβολὴν σκιάζουσα νεφέλη ἐκ δὲ προϋφεστω̃τος ὕδατος ξηρα̃ς ἀνάδυσις γη̃ς ἐθεωρήθη ἐξ ἐρυθρα̃ς θαλάσσης ὁδὸς ἀνεμπόδιστος καὶ χλοηφόρον πεδίον ἐκ κλύδωνος βιαίου

^19:8 δι' οὑ̃ πανεθνεὶ διη̃λθον οἱ τη̨̃ ση̨̃ σκεπαζόμενοι χειρὶ θεωρήσαντες θαυμαστὰ τέρατα

^19:9 ὡς γὰρ ἵπποι ἐνεμήθησαν καὶ ὡς ἀμνοὶ διεσκίρτησαν αἰνου̃ντές σε κύριε τὸν ῥυσάμενον αὐτούς

^19:10 ἐμέμνηντο γὰρ ἔτι τω̃ν ἐν τη̨̃ παροικία̨ αὐτω̃ν πω̃ς ἀντὶ μὲν γενέσεως ζώ̨ων ἐξήγαγεν ἡ γη̃ σκνι̃πα ἀντὶ δὲ ἐνύδρων ἐξηρεύξατο ὁ ποταμὸς πλη̃θος βατράχων

^19:11 ἐφ' ὑστέρω̨ δὲ εἰ̃δον καὶ γένεσιν νέαν ὀρνέων ὅτε ἐπιθυμία̨ προαχθέντες ἠ̨τήσαντο ἐδέσματα τρυφη̃ς

^19:12 εἰς γὰρ παραμυθίαν ἐκ θαλάσσης ἀνέβη αὐτοι̃ς ὀρτυγομήτρα

^19:13 καὶ αἱ τιμωρίαι τοι̃ς ἁμαρτωλοι̃ς ἐπη̃λθον οὐκ ἄνευ τω̃ν προγεγονότων τεκμηρίων τη̨̃ βία̨ τω̃ν κεραυνω̃ν δικαίως γὰρ ἔπασχον ται̃ς ἰδίαις αὐτω̃ν πονηρίαις καὶ γὰρ χαλεπωτέραν μισοξενίαν ἐπετήδευσαν

^19:14 οἱ μὲν γὰρ τοὺς ἀγνοου̃ντας οὐκ ἐδέχοντο παρόντας οὑ̃τοι δὲ εὐεργέτας ξένους ἐδουλου̃ντο

^19:15 καὶ οὐ μόνον ἀλλ' ἤ τις ἐπισκοπὴ ἔσται αὐτω̃ν ἐπεὶ ἀπεχθω̃ς προσεδέχοντο τοὺς ἀλλοτρίους

^19:16 οἱ δὲ μετὰ ἑορτασμάτων εἰσδεξάμενοι τοὺς ἤδη τω̃ν αὐτω̃ν μετεσχηκότας δικαίων δεινοι̃ς ἐκάκωσαν πόνοις

^19:17 ἐπλήγησαν δὲ καὶ ἀορασία̨ ὥσπερ ἐκει̃νοι ἐπὶ ται̃ς του̃ δικαίου θύραις ὅτε ἀχανει̃ περιβληθέντες σκότει ἕκαστος τω̃ν ἑαυτου̃ θυρω̃ν τὴν δίοδον ἐζήτει

^19:18 δι' ἑαυτω̃ν γὰρ τὰ στοιχει̃α μεθαρμοζόμενα ὥσπερ ἐν ψαλτηρίω̨ φθόγγοι του̃ ῥυθμου̃ τὸ ὄνομα διαλλάσσουσιν πάντοτε μένοντα ἤχω̨ ὅπερ ἐστὶν εἰκάσαι ἐκ τη̃ς τω̃ν γεγονότων ὄψεως ἀκριβω̃ς

^19:19 χερσαι̃α γὰρ εἰς ἔνυδρα μετεβάλλετο καὶ νηκτὰ μετέβαινεν ἐπὶ γη̃ς

^19:20 πυ̃ρ ἴσχυεν ἐν ὕδατι τη̃ς ἰδίας δυνάμεως καὶ ὕδωρ τη̃ς σβεστικη̃ς φύσεως ἐπελανθάνετο

^19:21 φλόγες ἀνάπαλιν εὐφθάρτων ζώ̨ων οὐκ ἐμάραναν σάρκας ἐμπεριπατούντων οὐδὲ τηκτὸν κρυσταλλοειδὲς εὔτηκτον γένος ἀμβροσίας τροφη̃ς

^19:22 κατὰ πάντα γάρ κύριε ἐμεγάλυνας τὸν λαόν σου καὶ ἐδόξασας καὶ οὐχ ὑπερει̃δες ἐν παντὶ καιρω̨̃ καὶ τόπω̨ παριστάμενος

Книго

[X]