LXX: Job

'Ιὼβ

^1:1 ἄνθρωπός τις ἠ̃ν ἐν χώρα̨ τη̨̃ Αυσίτιδι ὡ̨̃ ὄνομα Ιωβ καὶ ἠ̃ν ὁ ἄνθρωπος ἐκει̃νος ἀληθινός ἄμεμπτος δίκαιος θεοσεβής ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηρου̃ πράγματος

^1:2 ἐγένοντο δὲ αὐτω̨̃ υἱοὶ ἑπτὰ καὶ θυγατέρες τρει̃ς

^1:3 καὶ ἠ̃ν τὰ κτήνη αὐτου̃ πρόβατα ἑπτακισχίλια κάμηλοι τρισχίλιαι ζεύγη βοω̃ν πεντακόσια ὄνοι θήλειαι νομάδες πεντακόσιαι καὶ ὑπηρεσία πολλὴ σφόδρα καὶ ἔργα μεγάλα ἠ̃ν αὐτω̨̃ ἐπὶ τη̃ς γη̃ς καὶ ἠ̃ν ὁ ἄνθρωπος ἐκει̃νος εὐγενὴς τω̃ν ἀφ' ἡλίου ἀνατολω̃ν

^1:4 συμπορευόμενοι δὲ οἱ υἱοὶ αὐτου̃ πρὸς ἀλλήλους ἐποιου̃σαν πότον καθ' ἑκάστην ἡμέραν συμπαραλαμβάνοντες ἅμα καὶ τὰς τρει̃ς ἀδελφὰς αὐτω̃ν ἐσθίειν καὶ πίνειν μετ' αὐτω̃ν

^1:5 καὶ ὡς ἂν συνετελέσθησαν αἱ ἡμέραι του̃ πότου ἀπέστελλεν Ιωβ καὶ ἐκαθάριζεν αὐτοὺς ἀνιστάμενος τὸ πρωὶ καὶ προσέφερεν περὶ αὐτω̃ν θυσίας κατὰ τὸν ἀριθμὸν αὐτω̃ν καὶ μόσχον ἕνα περὶ ἁμαρτίας περὶ τω̃ν ψυχω̃ν αὐτω̃ν ἔλεγεν γὰρ Ιωβ μήποτε οἱ υἱοί μου ἐν τη̨̃ διανοία̨ αὐτω̃ν κακὰ ἐνενόησαν πρὸς θεόν οὕτως οὐ̃ν ἐποίει Ιωβ πάσας τὰς ἡμέρας

^1:6 καὶ ὡς ἐγένετο ἡ ἡμέρα αὕτη καὶ ἰδοὺ ἠ̃λθον οἱ ἄγγελοι του̃ θεου̃ παραστη̃ναι ἐνώπιον του̃ κυρίου καὶ ὁ διάβολος ἠ̃λθεν μετ' αὐτω̃ν

^1:7 καὶ εἰ̃πεν ὁ κύριος τω̨̃ διαβόλω̨ πόθεν παραγέγονας καὶ ἀποκριθεὶς ὁ διάβολος τω̨̃ κυρίω̨ εἰ̃πεν περιελθὼν τὴν γη̃ν καὶ ἐμπεριπατήσας τὴν ὑπ' οὐρανὸν πάρειμι

^1:8 καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὁ κύριος προσέσχες τη̨̃ διανοία̨ σου κατὰ του̃ παιδός μου Ιωβ ὅτι οὐκ ἔστιν κατ' αὐτὸν τω̃ν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἄνθρωπος ἄμεμπτος ἀληθινός θεοσεβής ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηρου̃ πράγματος

^1:9 ἀπεκρίθη δὲ ὁ διάβολος καὶ εἰ̃πεν ἐναντίον του̃ κυρίου μὴ δωρεὰν σέβεται Ιωβ τὸν θεόν

^1:10 οὐ σὺ περιέφραξας τὰ ἔξω αὐτου̃ καὶ τὰ ἔσω τη̃ς οἰκίας αὐτου̃ καὶ τὰ ἔξω πάντων τω̃ν ὄντων αὐτω̨̃ κύκλω̨ τὰ ἔργα τω̃ν χειρω̃ν αὐτου̃ εὐλόγησας καὶ τὰ κτήνη αὐτου̃ πολλὰ ἐποίησας ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^1:11 ἀλλὰ ἀπόστειλον τὴν χει̃ρά σου καὶ ἅψαι πάντων ὡ̃ν ἔχει εἰ μὴν εἰς πρόσωπόν σε εὐλογήσει

^1:12 τότε εἰ̃πεν ὁ κύριος τω̨̃ διαβόλω̨ ἰδοὺ πάντα ὅσα ἔστιν αὐτω̨̃ δίδωμι ἐν τη̨̃ χειρί σου ἀλλὰ αὐτου̃ μὴ ἅψη̨ καὶ ἐξη̃λθεν ὁ διάβολος παρὰ του̃ κυρίου

^1:13 καὶ ἠ̃ν ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη οἱ υἱοὶ Ιωβ καὶ αἱ θυγατέρες αὐτου̃ ἔπινον οἰ̃νον ἐν τη̨̃ οἰκία̨ του̃ ἀδελφου̃ αὐτω̃ν του̃ πρεσβυτέρου

^1:14 καὶ ἰδοὺ ἄγγελος ἠ̃λθεν πρὸς Ιωβ καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ τὰ ζεύγη τω̃ν βοω̃ν ἠροτρία καὶ αἱ θήλειαι ὄνοι ἐβόσκοντο ἐχόμεναι αὐτω̃ν

^1:15 καὶ ἐλθόντες οἱ αἰχμαλωτεύοντες ἠ̨χμαλώτευσαν αὐτὰς καὶ τοὺς παι̃δας ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραις σωθεὶς δὲ ἐγὼ μόνος ἠ̃λθον του̃ ἀπαγγει̃λαί σοι

^1:16 ἔτι τούτου λαλου̃ντος ἠ̃λθεν ἕτερος ἄγγελος καὶ εἰ̃πεν πρὸς Ιωβ πυ̃ρ ἔπεσεν ἐκ του̃ οὐρανου̃ καὶ κατέκαυσεν τὰ πρόβατα καὶ τοὺς ποιμένας κατέφαγεν ὁμοίως καὶ σωθεὶς ἐγὼ μόνος ἠ̃λθον του̃ ἀπαγγει̃λαί σοι

^1:17 ἔτι τούτου λαλου̃ντος ἠ̃λθεν ἕτερος ἄγγελος καὶ εἰ̃πεν πρὸς Ιωβ οἱ ἱππει̃ς ἐποίησαν ἡμι̃ν κεφαλὰς τρει̃ς καὶ ἐκύκλωσαν τὰς καμήλους καὶ ἠ̨χμαλώτευσαν αὐτὰς καὶ τοὺς παι̃δας ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραις ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνος καὶ ἠ̃λθον του̃ ἀπαγγει̃λαί σοι

^1:18 ἔτι τούτου λαλου̃ντος ἄλλος ἄγγελος ἔρχεται λέγων τω̨̃ Ιωβ τω̃ν υἱω̃ν σου καὶ τω̃ν θυγατέρων σου ἐσθιόντων καὶ πινόντων παρὰ τω̨̃ ἀδελφω̨̃ αὐτω̃ν τω̨̃ πρεσβυτέρω̨

^1:19 ἐξαίφνης πνευ̃μα μέγα ἐπη̃λθεν ἐκ τη̃ς ἐρήμου καὶ ἥψατο τω̃ν τεσσάρων γωνιω̃ν τη̃ς οἰκίας καὶ ἔπεσεν ἡ οἰκία ἐπὶ τὰ παιδία σου καὶ ἐτελεύτησαν ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνος καὶ ἠ̃λθον του̃ ἀπαγγει̃λαί σοι

^1:20 οὕτως ἀναστὰς Ιωβ διέρρηξεν τὰ ἱμάτια αὐτου̃ καὶ ἐκείρατο τὴν κόμην τη̃ς κεφαλη̃ς αὐτου̃ καὶ πεσὼν χαμαὶ προσεκύνησεν καὶ εἰ̃πεν

^1:21 αὐτὸς γυμνὸς ἐξη̃λθον ἐκ κοιλίας μητρός μου γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκει̃ ὁ κύριος ἔδωκεν ὁ κύριος ἀφείλατο ὡς τω̨̃ κυρίω̨ ἔδοξεν οὕτως καὶ ἐγένετο εἴη τὸ ὄνομα κυρίου εὐλογημένον

^1:22 ἐν τούτοις πα̃σιν τοι̃ς συμβεβηκόσιν αὐτω̨̃ οὐδὲν ἥμαρτεν Ιωβ ἐναντίον του̃ κυρίου καὶ οὐκ ἔδωκεν ἀφροσύνην τω̨̃ θεω̨̃

^2:1 ἐγένετο δὲ ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη καὶ ἠ̃λθον οἱ ἄγγελοι του̃ θεου̃ παραστη̃ναι ἔναντι κυρίου καὶ ὁ διάβολος ἠ̃λθεν ἐν μέσω̨ αὐτω̃ν παραστη̃ναι ἐναντίον του̃ κυρίου

^2:2 καὶ εἰ̃πεν ὁ κύριος τω̨̃ διαβόλω̨ πόθεν σὺ ἔρχη̨ τότε εἰ̃πεν ὁ διάβολος ἐνώπιον του̃ κυρίου διαπορευθεὶς τὴν ὑπ' οὐρανὸν καὶ ἐμπεριπατήσας τὴν σύμπασαν πάρειμι

^2:3 εἰ̃πεν δὲ ὁ κύριος πρὸς τὸν διάβολον προσέσχες οὐ̃ν τω̨̃ θεράποντί μου Ιωβ ὅτι οὐκ ἔστιν κατ' αὐτὸν τω̃ν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἄνθρωπος ἄκακος ἀληθινός ἄμεμπτος θεοσεβής ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς κακου̃ ἔτι δὲ ἔχεται ἀκακίας σὺ δὲ εἰ̃πας τὰ ὑπάρχοντα αὐτου̃ διὰ κενη̃ς ἀπολέσαι

^2:4 ὑπολαβὼν δὲ ὁ διάβολος εἰ̃πεν τω̨̃ κυρίω̨ δέρμα ὑπὲρ δέρματος ὅσα ὑπάρχει ἀνθρώπω̨ ὑπὲρ τη̃ς ψυχη̃ς αὐτου̃ ἐκτείσει

^2:5 οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ ἀποστείλας τὴν χει̃ρά σου ἅψαι τω̃ν ὀστω̃ν αὐτου̃ καὶ τω̃ν σαρκω̃ν αὐτου̃ εἰ μὴν εἰς πρόσωπόν σε εὐλογήσει

^2:6 εἰ̃πεν δὲ ὁ κύριος τω̨̃ διαβόλω̨ ἰδοὺ παραδίδωμί σοι αὐτόν μόνον τὴν ψυχὴν αὐτου̃ διαφύλαξον

^2:7 ἐξη̃λθεν δὲ ὁ διάβολος ἀπὸ του̃ κυρίου καὶ ἔπαισεν τὸν Ιωβ ἕλκει πονηρω̨̃ ἀπὸ ποδω̃ν ἕως κεφαλη̃ς

^2:8 καὶ ἔλαβεν ὄστρακον ἵνα τὸν ἰχω̃ρα ξύη̨ καὶ ἐκάθητο ἐπὶ τη̃ς κοπρίας ἔξω τη̃ς πόλεως

^2:9 χρόνου δὲ πολλου̃ προβεβηκότος εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ἡ γυνὴ αὐτου̃ μέχρι τίνος καρτερήσεις λέγων

^2:9a ἰδοὺ ἀναμένω χρόνον ἔτι μικρὸν προσδεχόμενος τὴν ἐλπίδα τη̃ς σωτηρίας μου

^2:9b ἰδοὺ γὰρ ἠφάνισταί σου τὸ μνημόσυνον ἀπὸ τη̃ς γη̃ς υἱοὶ καὶ θυγατέρες ἐμη̃ς κοιλίας ὠδι̃νες καὶ πόνοι οὓς εἰς τὸ κενὸν ἐκοπίασα μετὰ μόχθων

^2:9c σύ τε αὐτὸς ἐν σαπρία̨ σκωλήκων κάθησαι διανυκτερεύων αἴθριος

^2:9d κἀγὼ πλανη̃τις καὶ λάτρις τόπον ἐκ τόπου περιερχομένη καὶ οἰκίαν ἐξ οἰκίας προσδεχομένη τὸν ἥλιον πότε δύσεται ἵνα ἀναπαύσωμαι τω̃ν μόχθων καὶ τω̃ν ὀδυνω̃ν αἵ με νυ̃ν συνέχουσιν

^2:9e ἀλλὰ εἰπόν τι ῥη̃μα εἰς κύριον καὶ τελεύτα

^2:10 ὁ δὲ ἐμβλέψας εἰ̃πεν αὐτη̨̃ ὥσπερ μία τω̃ν ἀφρόνων γυναικω̃ν ἐλάλησας εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς κυρίου τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν ἐν πα̃σιν τούτοις τοι̃ς συμβεβηκόσιν αὐτω̨̃ οὐδὲν ἥμαρτεν Ιωβ τοι̃ς χείλεσιν ἐναντίον του̃ θεου̃

^2:11 ἀκούσαντες δὲ οἱ τρει̃ς φίλοι αὐτου̃ τὰ κακὰ πάντα τὰ ἐπελθόντα αὐτω̨̃ παρεγένοντο ἕκαστος ἐκ τη̃ς ἰδίας χώρας πρὸς αὐτόν Ελιφας ὁ Θαιμανων βασιλεύς Βαλδαδ ὁ Σαυχαίων τύραννος Σωφαρ ὁ Μιναίων βασιλεύς καὶ παρεγένοντο πρὸς αὐτὸν ὁμοθυμαδὸν του̃ παρακαλέσαι καὶ ἐπισκέψασθαι αὐτόν

^2:12 ἰδόντες δὲ αὐτὸν πόρρωθεν οὐκ ἐπέγνωσαν καὶ βοήσαντες φωνη̨̃ μεγάλη̨ ἔκλαυσαν ῥήξαντες ἕκαστος τὴν ἑαυτου̃ στολὴν καὶ καταπασάμενοι γη̃ν

^2:13 παρεκάθισαν αὐτω̨̃ ἑπτὰ ἡμέρας καὶ ἑπτὰ νύκτας καὶ οὐδεὶς αὐτω̃ν ἐλάλησεν ἑώρων γὰρ τὴν πληγὴν δεινὴν οὐ̃σαν καὶ μεγάλην σφόδρα

^3:1 μετὰ του̃το ἤνοιξεν Ιωβ τὸ στόμα αὐτου̃

^3:2 καὶ κατηράσατο τὴν ἡμέραν αὐτου̃ λέγων

^3:3 ἀπόλοιτο ἡ ἡμέρα ἐν ἡ̨̃ ἐγεννήθην καὶ ἡ νύξ ἐν ἡ̨̃ εἰ̃παν ἰδοὺ ἄρσεν

^3:4 ἡ ἡμέρα ἐκείνη εἴη σκότος καὶ μὴ ἀναζητήσαι αὐτὴν ὁ κύριος ἄνωθεν μηδὲ ἔλθοι εἰς αὐτὴν φέγγος

^3:5 ἐκλάβοι δὲ αὐτὴν σκότος καὶ σκιὰ θανάτου ἐπέλθοι ἐπ' αὐτὴν γνόφος

^3:6 καταραθείη ἡ ἡμέρα καὶ ἡ νὺξ ἐκείνη ἀπενέγκαιτο αὐτὴν σκότος μὴ εἴη εἰς ἡμέρας ἐνιαυτου̃ μηδὲ ἀριθμηθείη εἰς ἡμέρας μηνω̃ν

^3:7 ἀλλὰ ἡ νὺξ ἐκείνη εἴη ὀδύνη καὶ μὴ ἔλθοι ἐπ' αὐτὴν εὐφροσύνη μηδὲ χαρμονή

^3:8 ἀλλὰ καταράσαιτο αὐτὴν ὁ καταρώμενος τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὁ μέλλων τὸ μέγα κη̃τος χειρώσασθαι

^3:9 σκοτωθείη τὰ ἄστρα τη̃ς νυκτὸς ἐκείνης ὑπομείναι καὶ εἰς φωτισμὸν μὴ ἔλθοι καὶ μὴ ἴδοι ἑωσφόρον ἀνατέλλοντα

^3:10 ὅτι οὐ συνέκλεισεν πύλας γαστρὸς μητρός μου ἀπήλλαξεν γὰρ ἂν πόνον ἀπὸ ὀφθαλμω̃ν μου

^3:11 διὰ τί γὰρ ἐν κοιλία̨ οὐκ ἐτελεύτησα ἐκ γαστρὸς δὲ ἐξη̃λθον καὶ οὐκ εὐθὺς ἀπωλόμην

^3:12 ἵνα τί δὲ συνήντησάν μοι γόνατα ἵνα τί δὲ μαστοὺς ἐθήλασα

^3:13 νυ̃ν ἂν κοιμηθεὶς ἡσύχασα ὑπνώσας δὲ ἀνεπαυσάμην

^3:14 μετὰ βασιλέων βουλευτω̃ν γη̃ς οἳ ἠγαυριω̃ντο ἐπὶ ξίφεσιν

^3:15 ἢ μετὰ ἀρχόντων ὡ̃ν πολὺς ὁ χρυσός οἳ ἔπλησαν τοὺς οἴκους αὐτω̃ν ἀργυρίου

^3:16 ἢ ὥσπερ ἔκτρωμα ἐκπορευόμενον ἐκ μήτρας μητρὸς ἢ ὥσπερ νήπιοι οἳ οὐκ εἰ̃δον φω̃ς

^3:17 ἐκει̃ ἀσεβει̃ς ἐξέκαυσαν θυμὸν ὀργη̃ς ἐκει̃ ἀνεπαύσαντο κατάκοποι τω̨̃ σώματι

^3:18 ὁμοθυμαδὸν δὲ οἱ αἰώνιοι οὐκ ἤκουσαν φωνὴν φορολόγου

^3:19 μικρὸς καὶ μέγας ἐκει̃ ἐστιν καὶ θεράπων οὐ δεδοικὼς τὸν κύριον αὐτου̃

^3:20 ἵνα τί γὰρ δέδοται τοι̃ς ἐν πικρία̨ φω̃ς ζωὴ δὲ ται̃ς ἐν ὀδύναις ψυχαι̃ς

^3:21 οἳ ὁμείρονται του̃ θανάτου καὶ οὐ τυγχάνουσιν ἀνορύσσοντες ὥσπερ θησαυρούς

^3:22 περιχαρει̃ς δὲ ἐγένοντο ἐὰν κατατύχωσιν

^3:23 θάνατος ἀνδρὶ ἀνάπαυμα συνέκλεισεν γὰρ ὁ θεὸς κατ' αὐτου̃

^3:24 πρὸ γὰρ τω̃ν σίτων μου στεναγμός μοι ἥκει δακρύω δὲ ἐγὼ συνεχόμενος φόβω̨

^3:25 φόβος γάρ ὃν ἐφρόντισα ἠ̃λθέν μοι καὶ ὃν ἐδεδοίκειν συνήντησέν μοι

^3:26 οὔτε εἰρήνευσα οὔτε ἡσύχασα οὔτε ἀνεπαυσάμην ἠ̃λθεν δέ μοι ὀργή

^4:1 ὑπολαβὼν δὲ Ελιφας ὁ Θαιμανίτης λέγει

^4:2 μὴ πολλάκις σοι λελάληται ἐν κόπω̨ ἰσχὺν δὲ ῥημάτων σου τίς ὑποίσει

^4:3 εἰ γὰρ σὺ ἐνουθέτησας πολλοὺς καὶ χει̃ρας ἀσθενου̃ς παρεκάλεσας

^4:4 ἀσθενου̃ντάς τε ἐξανέστησας ῥήμασιν γόνασίν τε ἀδυνατου̃σιν θάρσος περιέθηκας

^4:5 νυ̃ν δὲ ἥκει ἐπὶ σὲ πόνος καὶ ἥψατό σου σὺ δὲ ἐσπούδασας

^4:6 πότερον οὐχ ὁ φόβος σού ἐστιν ἐν ἀφροσύνη̨ καὶ ἡ ἐλπίς σου καὶ ἡ ἀκακία τη̃ς ὁδου̃ σου

^4:7 μνήσθητι οὐ̃ν τίς καθαρὸς ὢν ἀπώλετο ἢ πότε ἀληθινοὶ ὁλόρριζοι ἀπώλοντο

^4:8 καθ' ὃν τρόπον εἰ̃δον τοὺς ἀροτριω̃ντας τὰ ἄτοπα οἱ δὲ σπείροντες αὐτὰ ὀδύνας θεριου̃σιν ἑαυτοι̃ς

^4:9 ἀπὸ προστάγματος κυρίου ἀπολου̃νται ἀπὸ δὲ πνεύματος ὀργη̃ς αὐτου̃ ἀφανισθήσονται

^4:10 σθένος λέοντος φωνὴ δὲ λεαίνης γαυρίαμα δὲ δρακόντων ἐσβέσθη

^4:11 μυρμηκολέων ὤλετο παρὰ τὸ μὴ ἔχειν βοράν σκύμνοι δὲ λεόντων ἔλιπον ἀλλήλους

^4:12 εἰ δέ τι ῥη̃μα ἀληθινὸν ἐγεγόνει ἐν λόγοις σου οὐθὲν ἄν σοι τούτων κακὸν ἀπήντησεν πότερον οὐ δέξεταί μου τὸ οὐ̃ς ἐξαίσια παρ' αὐτου̃

^4:13 φόβοι δὲ καὶ ἠχὼ νυκτερινή ἐπιπίπτων φόβος ἐπ' ἀνθρώπους

^4:14 φρίκη δέ μοι συνήντησεν καὶ τρόμος καὶ μεγάλως μου τὰ ὀστα̃ συνέσεισεν

^4:15 καὶ πνευ̃μα ἐπὶ πρόσωπόν μου ἐπη̃λθεν ἔφριξαν δέ μου τρίχες καὶ σάρκες

^4:16 ἀνέστην καὶ οὐκ ἐπέγνων εἰ̃δον καὶ οὐκ ἠ̃ν μορφὴ πρὸ ὀφθαλμω̃ν μου ἀλλ' ἢ αὔραν καὶ φωνὴν ἤκουον

^4:17 τί γάρ μὴ καθαρὸς ἔσται βροτὸς ἐναντίον κυρίου ἢ ἀπὸ τω̃ν ἔργων αὐτου̃ ἄμεμπτος ἀνήρ

^4:18 εἰ κατὰ παίδων αὐτου̃ οὐ πιστεύει κατὰ δὲ ἀγγέλων αὐτου̃ σκολιόν τι ἐπενόησεν

^4:19 τοὺς δὲ κατοικου̃ντας οἰκίας πηλίνας ἐξ ὡ̃ν καὶ αὐτοὶ ἐκ του̃ αὐτου̃ πηλου̃ ἐσμεν ἔπαισεν αὐτοὺς σητὸς τρόπον

^4:20 καὶ ἀπὸ πρωίθεν ἕως ἑσπέρας οὐκέτι εἰσίν παρὰ τὸ μὴ δύνασθαι αὐτοὺς ἑαυτοι̃ς βοηθη̃σαι ἀπώλοντο

^4:21 ἐνεφύσησεν γὰρ αὐτοι̃ς καὶ ἐξηράνθησαν ἀπώλοντο παρὰ τὸ μὴ ἔχειν αὐτοὺς σοφίαν

^5:1 ἐπικάλεσαι δέ εἴ τίς σοι ὑπακούσεται ἢ εἴ τινα ἀγγέλων ἁγίων ὄψη̨

^5:2 καὶ γὰρ ἄφρονα ἀναιρει̃ ὀργή πεπλανημένον δὲ θανατοι̃ ζη̃λος

^5:3 ἐγὼ δὲ ἑώρακα ἄφρονας ῥίζαν βάλλοντας ἀλλ' εὐθέως ἐβρώθη αὐτω̃ν ἡ δίαιτα

^5:4 πόρρω γένοιντο οἱ υἱοὶ αὐτω̃ν ἀπὸ σωτηρίας κολαβρισθείησαν δὲ ἐπὶ θύραις ἡσσόνων καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἐξαιρούμενος

^5:5 ἃ γὰρ ἐκει̃νοι συνήγαγον δίκαιοι ἔδονται αὐτοὶ δὲ ἐκ κακω̃ν οὐκ ἐξαίρετοι ἔσονται ἐκσιφωνισθείη αὐτω̃ν ἡ ἰσχύς

^5:6 οὐ γὰρ μὴ ἐξέλθη̨ ἐκ τη̃ς γη̃ς κόπος οὐδὲ ἐξ ὀρέων ἀναβλαστήσει πόνος

^5:7 ἀλλὰ ἄνθρωπος γεννα̃ται κόπω̨ νεοσσοὶ δὲ γυπὸς τὰ ὑψηλὰ πέτονται

^5:8 οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ ἐγὼ δεηθήσομαι κυρίου κύριον δὲ τὸν πάντων δεσπότην ἐπικαλέσομαι

^5:9 τὸν ποιου̃ντα μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια ὡ̃ν οὐκ ἔστιν ἀριθμός

^5:10 τὸν διδόντα ὑετὸν ἐπὶ τὴν γη̃ν ἀποστέλλοντα ὕδωρ ἐπὶ τὴν ὑπ' οὐρανόν

^5:11 τὸν ποιου̃ντα ταπεινοὺς εἰς ὕψος καὶ ἀπολωλότας ἐξεγείροντα

^5:12 διαλλάσσοντα βουλὰς πανούργων καὶ οὐ μὴ ποιήσουσιν αἱ χει̃ρες αὐτω̃ν ἀληθές

^5:13 ὁ καταλαμβάνων σοφοὺς ἐν τη̨̃ φρονήσει βουλὴν δὲ πολυπλόκων ἐξέστησεν

^5:14 ἡμέρας συναντήσεται αὐτοι̃ς σκότος τὸ δὲ μεσημβρινὸν ψηλαφήσαισαν ἴσα νυκτί

^5:15 ἀπόλοιντο δὲ ἐν πολέμω̨ ἀδύνατος δὲ ἐξέλθοι ἐκ χειρὸς δυνάστου

^5:16 εἴη δὲ ἀδυνάτω̨ ἐλπίς ἀδίκου δὲ στόμα ἐμφραχθείη

^5:17 μακάριος δὲ ἄνθρωπος ὃν ἤλεγξεν ὁ κύριος νουθέτημα δὲ παντοκράτορος μὴ ἀπαναίνου

^5:18 αὐτὸς γὰρ ἀλγει̃ν ποιει̃ καὶ πάλιν ἀποκαθίστησιν ἔπαισεν καὶ αἱ χει̃ρες αὐτου̃ ἰάσαντο

^5:19 ἑξάκις ἐξ ἀναγκω̃ν σε ἐξελει̃ται ἐν δὲ τω̨̃ ἑβδόμω̨ οὐ μὴ ἅψηταί σου κακόν

^5:20 ἐν λιμω̨̃ ῥύσεταί σε ἐκ θανάτου ἐν πολέμω̨ δὲ ἐκ χειρὸς σιδήρου λύσει σε

^5:21 ἀπὸ μάστιγος γλώσσης σε κρύψει καὶ οὐ μὴ φοβηθη̨̃ς ἀπὸ κακω̃ν ἐρχομένων

^5:22 ἀδίκων καὶ ἀνόμων καταγελάση̨ ἀπὸ δὲ θηρίων ἀγρίων οὐ μὴ φοβηθη̨̃ς

^5:23 θη̃ρες γὰρ ἄγριοι εἰρηνεύσουσίν σοι

^5:24 εἰ̃τα γνώση̨ ὅτι εἰρηνεύσει σου ὁ οἰ̃κος ἡ δὲ δίαιτα τη̃ς σκηνη̃ς σου οὐ μὴ ἁμάρτη̨

^5:25 γνώση̨ δὲ ὅτι πολὺ τὸ σπέρμα σου τὰ δὲ τέκνα σου ἔσται ὥσπερ τὸ παμβότανον του̃ ἀγρου̃

^5:26 ἐλεύση̨ δὲ ἐν τάφω̨ ὥσπερ σι̃τος ὥριμος κατὰ καιρὸν θεριζόμενος ἢ ὥσπερ θιμωνιὰ ἅλωνος καθ' ὥραν συγκομισθει̃σα

^5:27 ἰδοὺ ταυ̃τα οὕτως ἐξιχνιάσαμεν ταυ̃τά ἐστιν ἃ ἀκηκόαμεν σὺ δὲ γνω̃θι σεαυτω̨̃ εἴ τι ἔπραξας

^6:1 ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει

^6:2 εἰ γάρ τις ἱστω̃ν στήσαι μου τὴν ὀργήν τὰς δὲ ὀδύνας μου ἄραι ἐν ζυγω̨̃ ὁμοθυμαδόν

^6:3 καὶ δὴ ἄμμου παραλίας βαρυτέρα ἔσται ἀλλ' ὡς ἔοικεν τὰ ῥήματά μού ἐστιν φαυ̃λα

^6:4 βέλη γὰρ κυρίου ἐν τω̨̃ σώματί μού ἐστιν ὡ̃ν ὁ θυμὸς αὐτω̃ν ἐκπίνει μου τὸ αἱ̃μα ὅταν ἄρξωμαι λαλει̃ν κεντου̃σί με

^6:5 τί γάρ μὴ διὰ κενη̃ς κεκράξεται ὄνος ἄγριος ἀλλ' ἢ τὰ σι̃τα ζητω̃ν εἰ δὲ καὶ ῥήξει φωνὴν βου̃ς ἐπὶ φάτνης ἔχων τὰ βρώματα

^6:6 εἰ βρωθήσεται ἄρτος ἄνευ ἁλός εἰ δὲ καὶ ἔστιν γευ̃μα ἐν ῥήμασιν κενοι̃ς

^6:7 οὐ δύναται γὰρ παύσασθαί μου ἡ ψυχή βρόμον γὰρ ὁρω̃ τὰ σι̃τά μου ὥσπερ ὀσμὴν λέοντος

^6:8 εἰ γὰρ δώ̨η καὶ ἔλθοι μου ἡ αἴτησις καὶ τὴν ἐλπίδα μου δώ̨η ὁ κύριος

^6:9 ἀρξάμενος ὁ κύριος τρωσάτω με εἰς τέλος δὲ μή με ἀνελέτω

^6:10 εἴη δέ μου πόλις τάφος ἐφ' ἡ̃ς ἐπὶ τειχέων ἡλλόμην ἐπ' αὐτη̃ς οὐ μὴ φείσωμαι οὐ γὰρ ἐψευσάμην ῥήματα ἅγια θεου̃ μου

^6:11 τίς γάρ μου ἡ ἰσχύς ὅτι ὑπομένω ἢ τίς μου ὁ χρόνος ὅτι ἀνέχεταί μου ἡ ψυχή

^6:12 μὴ ἰσχὺς λίθων ἡ ἰσχύς μου ἢ αἱ σάρκες μού εἰσιν χάλκειαι

^6:13 ἠ̃ οὐκ ἐπ' αὐτω̨̃ ἐπεποίθειν βοήθεια δὲ ἀπ' ἐμου̃ ἄπεστιν

^6:14 ἀπείπατό με ἔλεος ἐπισκοπὴ δὲ κυρίου ὑπερει̃δέν με

^6:15 οὐ προσει̃δόν με οἱ ἐγγύτατοί μου ὥσπερ χειμάρρους ἐκλείπων ἢ ὥσπερ κυ̃μα παρη̃λθόν με

^6:16 οἵτινές με διευλαβου̃ντο νυ̃ν ἐπιπεπτώκασίν μοι ὥσπερ χιὼν ἢ κρύσταλλος πεπηγώς

^6:17 καθὼς τακει̃σα θέρμης γενομένης οὐκ ἐπεγνώσθη ὅπερ ἠ̃ν

^6:18 οὕτως κἀγὼ κατελείφθην ὑπὸ πάντων ἀπωλόμην δὲ καὶ ἔξοικος ἐγενόμην

^6:19 ἴδετε ὁδοὺς Θαιμανων ἀτραποὺς Σαβων οἱ διορω̃ντες

^6:20 καὶ αἰσχύνην ὀφειλήσουσιν οἱ ἐπὶ πόλεσιν καὶ χρήμασιν πεποιθότες

^6:21 ἀτὰρ δὲ καὶ ὑμει̃ς ἐπέβητέ μοι ἀνελεημόνως ὥστε ἰδόντες τὸ ἐμὸν τραυ̃μα φοβήθητε

^6:22 τί γάρ μή τι ὑμα̃ς ἤ̨τησα ἢ τη̃ς παρ' ὑμω̃ν ἰσχύος ἐπιδέομαι

^6:23 ὥστε σω̃σαί με ἐξ ἐχθρω̃ν ἢ ἐκ χειρὸς δυναστω̃ν ῥύσασθαί με

^6:24 διδάξατέ με ἐγὼ δὲ κωφεύσω εἴ τι πεπλάνημαι φράσατέ μοι

^6:25 ἀλλ' ὡς ἔοικεν φαυ̃λα ἀληθινου̃ ῥήματα οὐ γὰρ παρ' ὑμω̃ν ἰσχὺν αἰτου̃μαι

^6:26 οὐδὲ ὁ ἔλεγχος ὑμω̃ν ῥήμασίν με παύσει οὐδὲ γὰρ ὑμω̃ν φθέγμα ῥήματος ἀνέξομαι

^6:27 πλὴν ὅτι ἐπ' ὀρφανω̨̃ ἐπιπίπτετε ἐνάλλεσθε δὲ ἐπὶ φίλω̨ ὑμω̃ν

^6:28 νυνὶ δὲ εἰσβλέψας εἰς πρόσωπα ὑμω̃ν οὐ ψεύσομαι

^6:29 καθίσατε δὴ καὶ μὴ εἴη ἄδικον καὶ πάλιν τω̨̃ δικαίω̨ συνέρχεσθε

^6:30 οὐ γάρ ἐστιν ἐν γλώσση̨ μου ἄδικον ἢ ὁ λάρυγξ μου οὐχὶ σύνεσιν μελετα̨̃

^7:1 πότερον οὐχὶ πειρατήριόν ἐστιν ὁ βίος ἀνθρώπου ἐπὶ τη̃ς γη̃ς καὶ ὥσπερ μισθίου αὐθημερινου̃ ἡ ζωὴ αὐτου̃

^7:2 ἢ ὥσπερ θεράπων δεδοικὼς τὸν κύριον αὐτου̃ καὶ τετευχὼς σκια̃ς ἢ ὥσπερ μισθωτὸς ἀναμένων τὸν μισθὸν αὐτου̃

^7:3 οὕτως κἀγὼ ὑπέμεινα μη̃νας κενούς νύκτες δὲ ὀδυνω̃ν δεδομέναι μοί εἰσιν

^7:4 ἐὰν κοιμηθω̃ λέγω πότε ἡμέρα ὡς δ' ἂν ἀναστω̃ πάλιν πότε ἑσπέρα πλήρης δὲ γίνομαι ὀδυνω̃ν ἀπὸ ἑσπέρας ἕως πρωί

^7:5 φύρεται δέ μου τὸ σω̃μα ἐν σαπρία̨ σκωλήκων τήκω δὲ βώλακας γη̃ς ἀπὸ ἰχω̃ρος ξύων

^7:6 ὁ δὲ βίος μού ἐστιν ἐλαφρότερος λαλια̃ς ἀπόλωλεν δὲ ἐν κενη̨̃ ἐλπίδι

^7:7 μνήσθητι οὐ̃ν ὅτι πνευ̃μά μου ἡ ζωὴ καὶ οὐκέτι ἐπανελεύσεται ὁ ὀφθαλμός μου ἰδει̃ν ἀγαθόν

^7:8 οὐ περιβλέψεταί με ὀφθαλμὸς ὁρω̃ντός με οἱ ὀφθαλμοί σου ἐν ἐμοί καὶ οὐκέτι εἰμὶ

^7:9 ὥσπερ νέφος ἀποκαθαρθὲν ἀπ' οὐρανου̃ ἐὰν γὰρ ἄνθρωπος καταβη̨̃ εἰς ἅ̨δην οὐκέτι μὴ ἀναβη̨̃

^7:10 οὐδ' οὐ μὴ ἐπιστρέψη̨ ἔτι εἰς τὸν ἴδιον οἰ̃κον οὐδὲ μὴ ἐπιγνω̨̃ αὐτὸν ἔτι ὁ τόπος αὐτου̃

^7:11 ἀτὰρ οὐ̃ν οὐδὲ ἐγὼ φείσομαι τω̨̃ στόματί μου λαλήσω ἐν ἀνάγκη̨ ὤν ἀνοίξω πικρίαν ψυχη̃ς μου συνεχόμενος

^7:12 πότερον θάλασσά εἰμι ἢ δράκων ὅτι κατέταξας ἐπ' ἐμὲ φυλακήν

^7:13 εἰ̃πα ὅτι παρακαλέσει με ἡ κλίνη μου ἀνοίσω δὲ πρὸς ἐμαυτὸν ἰδία̨ λόγον τη̨̃ κοίτη̨ μου

^7:14 ἐκφοβει̃ς με ἐνυπνίοις καὶ ἐν ὁράμασίν με καταπλήσσεις

^7:15 ἀπαλλάξεις ἀπὸ πνεύματός μου τὴν ψυχήν μου ἀπὸ δὲ θανάτου τὰ ὀστα̃ μου

^7:16 οὐ γὰρ εἰς τὸν αἰω̃να ζήσομαι ἵνα μακροθυμήσω ἀπόστα ἀπ' ἐμου̃ κενὸς γάρ μου ὁ βίος

^7:17 τί γάρ ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι ἐμεγάλυνας αὐτὸν ἢ ὅτι προσέχεις τὸν νου̃ν εἰς αὐτὸν

^7:18 ἢ ἐπισκοπὴν αὐτου̃ ποιήση̨ ἕως τὸ πρωὶ καὶ εἰς ἀνάπαυσιν αὐτὸν κρινει̃ς

^7:19 ἕως τίνος οὐκ ἐα̨̃ς με οὐδὲ προΐη̨ με ἕως ἂν καταπίω τὸν πτύελόν μου ἐν ὀδύνη̨

^7:20 εἰ ἐγὼ ἥμαρτον τί δύναμαί σοι πρα̃ξαι ὁ ἐπιστάμενος τὸν νου̃ν τω̃ν ἀνθρώπων διὰ τί ἔθου με κατεντευκτήν σου εἰμὶ δὲ ἐπὶ σοὶ φορτίον

^7:21 καὶ διὰ τί οὐκ ἐποιήσω τη̃ς ἀνομίας μου λήθην καὶ καθαρισμὸν τη̃ς ἁμαρτίας μου νυνὶ δὲ εἰς γη̃ν ἀπελεύσομαι ὀρθρίζων δὲ οὐκέτι εἰμί

^8:1 ὑπολαβὼν δὲ Βαλδαδ ὁ Σαυχίτης λέγει

^8:2 μέχρι τίνος λαλήσεις ταυ̃τα πνευ̃μα πολυρη̃μον του̃ στόματός σου

^8:3 μὴ ὁ κύριος ἀδικήσει κρίνων ἢ ὁ τὰ πάντα ποιήσας ταράξει τὸ δίκαιον

^8:4 εἰ οἱ υἱοί σου ἥμαρτον ἐναντίον αὐτου̃ ἀπέστειλεν ἐν χειρὶ ἀνομίας αὐτω̃ν

^8:5 σὺ δὲ ὄρθριζε πρὸς κύριον παντοκράτορα δεόμενος

^8:6 εἰ καθαρὸς εἰ̃ καὶ ἀληθινός δεήσεως ἐπακούσεταί σου ἀποκαταστήσει δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνης

^8:7 ἔσται οὐ̃ν τὰ μὲν πρω̃τά σου ὀλίγα τὰ δὲ ἔσχατά σου ἀμύθητα

^8:8 ἐπερώτησον γὰρ γενεὰν πρώτην ἐξιχνίασον δὲ κατὰ γένος πατέρων

^8:9 χθιζοὶ γάρ ἐσμεν καὶ οὐκ οἴδαμεν σκιὰ γάρ ἐστιν ἡμω̃ν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ὁ βίος

^8:10 ἠ̃ οὐχ οὑ̃τοί σε διδάξουσιν καὶ ἀναγγελου̃σιν καὶ ἐκ καρδίας ἐξάξουσιν ῥήματα

^8:11 μὴ θάλλει πάπυρος ἄνευ ὕδατος ἢ ὑψωθήσεται βούτομον ἄνευ πότου

^8:12 ἔτι ὂν ἐπὶ ῥίζης καὶ οὐ μὴ θερισθη̨̃ πρὸ του̃ πιει̃ν πα̃σα βοτάνη οὐχὶ ξηραίνεται

^8:13 οὕτως τοίνυν ἔσται τὰ ἔσχατα πάντων τω̃ν ἐπιλανθανομένων του̃ κυρίου ἐλπὶς γὰρ ἀσεβου̃ς ἀπολει̃ται

^8:14 ἀοίκητος γὰρ αὐτου̃ ἔσται ὁ οἰ̃κος ἀράχνη δὲ αὐτου̃ ἀποβήσεται ἡ σκηνή

^8:15 ἐὰν ὑπερείση̨ τὴν οἰκίαν αὐτου̃ οὐ μὴ στη̨̃ ἐπιλαβομένου δὲ αὐτου̃ οὐ μὴ ὑπομείνη̨

^8:16 ὑγρὸς γάρ ἐστιν ὑπὸ ἡλίου καὶ ἐκ σαπρίας αὐτου̃ ὁ ῥάδαμνος αὐτου̃ ἐξελεύσεται

^8:17 ἐπὶ συναγωγὴν λίθων κοιμα̃ται ἐν δὲ μέσω̨ χαλίκων ζήσεται

^8:18 ἐὰν καταπίη̨ ὁ τόπος ψεύσεται αὐτόν οὐχ ἑόρακας τοιαυ̃τα

^8:19 ὅτι καταστροφὴ ἀσεβου̃ς τοιαύτη ἐκ δὲ γη̃ς ἄλλον ἀναβλαστήσει

^8:20 ὁ γὰρ κύριος οὐ μὴ ἀποποιήσηται τὸν ἄκακον πα̃ν δὲ δω̃ρον ἀσεβου̃ς οὐ δέξεται

^8:21 ἀληθινω̃ν δὲ στόμα ἐμπλήσει γέλωτος τὰ δὲ χείλη αὐτω̃ν ἐξομολογήσεως

^8:22 οἱ δὲ ἐχθροὶ αὐτω̃ν ἐνδύσονται αἰσχύνην δίαιτα δὲ ἀσεβου̃ς οὐκ ἔσται

^9:1 ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει

^9:2 ἐπ' ἀληθείας οἰ̃δα ὅτι οὕτως ἐστίν πω̃ς γὰρ ἔσται δίκαιος βροτὸς παρὰ κυρίω̨

^9:3 ἐὰν γὰρ βούληται κριθη̃ναι αὐτω̨̃ οὐ μὴ ὑπακούση̨ αὐτω̨̃ ἵνα μὴ ἀντείπη̨ πρὸς ἕνα λόγον αὐτου̃ ἐκ χιλίων

^9:4 σοφὸς γάρ ἐστιν διανοία̨ κραταιός τε καὶ μέγας τίς σκληρὸς γενόμενος ἐναντίον αὐτου̃ ὑπέμεινεν

^9:5 ὁ παλαιω̃ν ὄρη καὶ οὐκ οἴδασιν ὁ καταστρέφων αὐτὰ ὀργη̨̃

^9:6 ὁ σείων τὴν ὑπ' οὐρανὸν ἐκ θεμελίων οἱ δὲ στυ̃λοι αὐτη̃ς σαλεύονται

^9:7 ὁ λέγων τω̨̃ ἡλίω̨ καὶ οὐκ ἀνατέλλει κατὰ δὲ ἄστρων κατασφραγίζει

^9:8 ὁ τανύσας τὸν οὐρανὸν μόνος καὶ περιπατω̃ν ὡς ἐπ' ἐδάφους ἐπὶ θαλάσσης

^9:9 ὁ ποιω̃ν Πλειάδα καὶ ἕσπερον καὶ ἀρκτου̃ρον καὶ ταμίεια νότου

^9:10 ὁ ποιω̃ν μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια ὡ̃ν οὐκ ἔστιν ἀριθμός

^9:11 ἐὰν ὑπερβη̨̃ με οὐ μὴ ἴδω καὶ ἐὰν παρέλθη̨ με οὐδ' ὡ̃ς ἔγνων

^9:12 ἐὰν ἀπαλλάξη̨ τίς ἀποστρέψει ἢ τίς ἐρει̃ αὐτω̨̃ τί ἐποίησας

^9:13 αὐτὸς γὰρ ἀπέστραπται ὀργήν ὑπ' αὐτου̃ ἐκάμφθησαν κήτη τὰ ὑπ' οὐρανόν

^9:14 ἐὰν δέ μου ὑπακούσηται ἠ̃ διακρινει̃ τὰ ῥήματά μου

^9:15 ἐάν τε γὰρ ὠ̃ δίκαιος οὐκ εἰσακούσεταί μου του̃ κρίματος αὐτου̃ δεηθήσομαι

^9:16 ἐάν τε καλέσω καὶ ὑπακούση̨ οὐ πιστεύω ὅτι εἰσακήκοέν μου

^9:17 μὴ γνόφω̨ με ἐκτρίψη̨ πολλὰ δέ μου τὰ συντρίμματα πεποίηκεν διὰ κενη̃ς

^9:18 οὐκ ἐα̨̃ γάρ με ἀναπνευ̃σαι ἐνέπλησεν δέ με πικρίας

^9:19 ὅτι μὲν γὰρ ἰσχύι κρατει̃ τίς οὐ̃ν κρίματι αὐτου̃ ἀντιστήσεται

^9:20 ἐὰν γὰρ ὠ̃ δίκαιος τὸ στόμα μου ἀσεβήσει ἐάν τε ὠ̃ ἄμεμπτος σκολιὸς ἀποβήσομαι

^9:21 εἴτε γὰρ ἠσέβησα οὐκ οἰ̃δα τη̨̃ ψυχη̨̃ πλὴν ὅτι ἀφαιρει̃ταί μου ἡ ζωή

^9:22 διὸ εἰ̃πον μέγαν καὶ δυνάστην ἀπολλύει ὀργή

^9:23 ὅτι φαυ̃λοι ἐν θανάτω̨ ἐξαισίω̨ ἀλλὰ δίκαιοι καταγελω̃νται

^9:24 παραδέδονται γὰρ εἰς χει̃ρας ἀσεβου̃ς πρόσωπα κριτω̃ν αὐτη̃ς συγκαλύπτει εἰ δὲ μὴ αὐτός τίς ἐστιν

^9:25 ὁ δὲ βίος μού ἐστιν ἐλαφρότερος δρομέως ἀπέδρασαν καὶ οὐκ εἴδοσαν

^9:26 ἠ̃ καὶ ἔστιν ναυσὶν ἴχνος ὁδου̃ ἢ ἀετου̃ πετομένου ζητου̃ντος βοράν

^9:27 ἐάν τε γὰρ εἴπω ἐπιλήσομαι λαλω̃ν συγκύψας τω̨̃ προσώπω̨ στενάξω

^9:28 σείομαι πα̃σιν τοι̃ς μέλεσιν οἰ̃δα γὰρ ὅτι οὐκ ἀθω̨̃όν με ἐάσεις

^9:29 ἐπειδὴ δέ εἰμι ἀσεβής διὰ τί οὐκ ἀπέθανον

^9:30 ἐὰν γὰρ ἀπολούσωμαι χιόνι καὶ ἀποκαθάρωμαι χερσὶν καθαραι̃ς

^9:31 ἱκανω̃ς ἐν ῥύπω̨ με ἔβαψας ἐβδελύξατο δέ με ἡ στολή

^9:32 οὐ γὰρ εἰ̃ ἄνθρωπος κατ' ἐμέ ὡ̨̃ ἀντικρινου̃μαι ἵνα ἔλθωμεν ὁμοθυμαδὸν εἰς κρίσιν

^9:33 εἴθε ἠ̃ν ὁ μεσίτης ἡμω̃ν καὶ ἐλέγχων καὶ διακούων ἀνὰ μέσον ἀμφοτέρων

^9:34 ἀπαλλαξάτω ἀπ' ἐμου̃ τὴν ῥάβδον ὁ δὲ φόβος αὐτου̃ μή με στροβείτω

^9:35 καὶ οὐ μὴ φοβηθω̃ ἀλλὰ λαλήσω οὐ γὰρ οὕτω συνεπίσταμαι

^10:1 κάμνων τη̨̃ ψυχη̨̃ μου στένων ἐπαφήσω ἐπ' αὐτὸν τὰ ῥήματά μου λαλήσω πικρία̨ ψυχη̃ς μου συνεχόμενος

^10:2 καὶ ἐρω̃ πρὸς κύριον μή με ἀσεβει̃ν δίδασκε καὶ διὰ τί με οὕτως ἔκρινας

^10:3 ἠ̃ καλόν σοι ἐὰν ἀδικήσω ὅτι ἀπείπω ἔργα χειρω̃ν σου βουλη̨̃ δὲ ἀσεβω̃ν προσέσχες

^10:4 ἠ̃ ὥσπερ βροτὸς ὁρα̨̃ καθορα̨̃ς ἢ καθὼς ὁρα̨̃ ἄνθρωπος βλέψη̨

^10:5 ἠ̃ ὁ βίος σου ἀνθρώπινός ἐστιν ἢ τὰ ἔτη σου ἀνδρός

^10:6 ὅτι ἀνεζήτησας τὴν ἀνομίαν μου καὶ τὰς ἁμαρτίας μου ἐξιχνίασας

^10:7 οἰ̃δας γὰρ ὅτι οὐκ ἠσέβησα ἀλλὰ τίς ἐστιν ὁ ἐκ τω̃ν χειρω̃ν σου ἐξαιρούμενος

^10:8 αἱ χει̃ρές σου ἔπλασάν με καὶ ἐποίησάν με μετὰ ταυ̃τα μεταβαλών με ἔπαισας

^10:9 μνήσθητι ὅτι πηλόν με ἔπλασας εἰς δὲ γη̃ν με πάλιν ἀποστρέφεις

^10:10 ἠ̃ οὐχ ὥσπερ γάλα με ἤμελξας ἐτύρωσας δέ με ἴσα τυρω̨̃

^10:11 δέρμα καὶ κρέας με ἐνέδυσας ὀστέοις δὲ καὶ νεύροις με ἐνει̃ρας

^10:12 ζωὴν δὲ καὶ ἔλεος ἔθου παρ' ἐμοί ἡ δὲ ἐπισκοπή σου ἐφύλαξέν μου τὸ πνευ̃μα

^10:13 ταυ̃τα ἔχων ἐν σεαυτω̨̃ οἰ̃δα ὅτι πάντα δύνασαι ἀδυνατει̃ δέ σοι οὐθέν

^10:14 ἐάν τε γὰρ ἁμάρτω φυλάσσεις με ἀπὸ δὲ ἀνομίας οὐκ ἀθω̨̃όν με πεποίηκας

^10:15 ἐάν τε γὰρ ἀσεβὴς ὠ̃ οἴμμοι ἐάν τε ὠ̃ δίκαιος οὐ δύναμαι ἀνακύψαι πλήρης γὰρ ἀτιμίας εἰμί

^10:16 ἀγρεύομαι γὰρ ὥσπερ λέων εἰς σφαγήν πάλιν δὲ μεταβαλὼν δεινω̃ς με ὀλέκεις

^10:17 ἐπανακαινίζων ἐπ' ἐμὲ τὴν ἔτασίν μου ὀργη̨̃ δὲ μεγάλη̨ μοι ἐχρήσω ἐπήγαγες δὲ ἐπ' ἐμὲ πειρατήρια

^10:18 ἵνα τί οὐ̃ν ἐκ κοιλίας με ἐξήγαγες καὶ οὐκ ἀπέθανον ὀφθαλμὸς δέ με οὐκ εἰ̃δεν

^10:19 καὶ ὥσπερ οὐκ ὢν ἐγενόμην διὰ τί γὰρ ἐκ γαστρὸς εἰς μνη̃μα οὐκ ἀπηλλάγην

^10:20 ἠ̃ οὐκ ὀλίγος ἐστὶν ὁ χρόνος του̃ βίου μου ἔασόν με ἀναπαύσασθαι μικρὸν

^10:21 πρὸ του̃ με πορευθη̃ναι ὅθεν οὐκ ἀναστρέψω εἰς γη̃ν σκοτεινὴν καὶ γνοφεράν

^10:22 εἰς γη̃ν σκότους αἰωνίου οὑ̃ οὐκ ἔστιν φέγγος οὐδὲ ὁρα̃ν ζωὴν βροτω̃ν

^11:1 ὑπολαβὼν δὲ Σωφαρ ὁ Μιναι̃ος λέγει

^11:2 ὁ τὰ πολλὰ λέγων καὶ ἀντακούσεται ἢ καὶ ὁ εὔλαλος οἴεται εἰ̃ναι δίκαιος εὐλογημένος γεννητὸς γυναικὸς ὀλιγόβιος

^11:3 μὴ πολὺς ἐν ῥήμασιν γίνου οὐ γάρ ἐστιν ὁ ἀντικρινόμενός σοι

^11:4 μὴ γὰρ λέγε ὅτι καθαρός εἰμι τοι̃ς ἔργοις καὶ ἄμεμπτος ἐναντίον αὐτου̃

^11:5 ἀλλὰ πω̃ς ἂν ὁ κύριος λαλήσαι πρὸς σέ καὶ ἀνοίξει χείλη αὐτου̃ μετὰ σου̃

^11:6 εἰ̃τα ἀναγγελει̃ σοι δύναμιν σοφίας ὅτι διπλου̃ς ἔσται τω̃ν κατὰ σέ καὶ τότε γνώση̨ ὅτι ἄξιά σοι ἀπέβη ἀπὸ κυρίου ὡ̃ν ἡμάρτηκας

^11:7 ἠ̃ ἴχνος κυρίου εὑρήσεις ἢ εἰς τὰ ἔσχατα ἀφίκου ἃ ἐποίησεν ὁ παντοκράτωρ

^11:8 ὑψηλὸς ὁ οὐρανός καὶ τί ποιήσεις βαθύτερα δὲ τω̃ν ἐν ἅ̨δου τί οἰ̃δας

^11:9 ἢ μακρότερα μέτρου γη̃ς ἢ εὔρους θαλάσσης

^11:10 ἐὰν δὲ καταστρέψη̨ τὰ πάντα τίς ἐρει̃ αὐτω̨̃ τί ἐποίησας

^11:11 αὐτὸς γὰρ οἰ̃δεν ἔργα ἀνόμων ἰδὼν δὲ ἄτοπα οὐ παρόψεται

^11:12 ἄνθρωπος δὲ ἄλλως νήχεται λόγοις βροτὸς δὲ γεννητὸς γυναικὸς ἴσα ὄνω̨ ἐρημίτη̨

^11:13 εἰ γὰρ σὺ καθαρὰν ἔθου τὴν καρδίαν σου ὑπτιάζεις δὲ χει̃ρας πρὸς αὐτόν

^11:14 εἰ ἄνομόν τί ἐστιν ἐν χερσίν σου πόρρω ποίησον αὐτὸ ἀπὸ σου̃ ἀδικία δὲ ἐν διαίτη̨ σου μὴ αὐλισθήτω

^11:15 οὕτως γὰρ ἀναλάμψει σου τὸ πρόσωπον ὥσπερ ὕδωρ καθαρόν ἐκδύση̨ δὲ ῥύπον καὶ οὐ μὴ φοβηθη̨̃ς

^11:16 καὶ τὸν κόπον ἐπιλήση̨ ὥσπερ κυ̃μα παρελθὸν καὶ οὐ πτοηθήση̨

^11:17 ἡ δὲ εὐχή σου ὥσπερ ἑωσφόρος ἐκ δὲ μεσημβρίας ἀνατελει̃ σοι ζωή

^11:18 πεποιθώς τε ἔση̨ ὅτι ἔστιν σοι ἐλπίς ἐκ δὲ μερίμνης καὶ φροντίδος ἀναφανει̃ταί σοι εἰρήνη

^11:19 ἡσυχάσεις γάρ καὶ οὐκ ἔσται ὁ πολεμω̃ν σε μεταβαλόμενοι δὲ πολλοί σου δεηθήσονται

^11:20 σωτηρία δὲ αὐτοὺς ἀπολείψει ἡ γὰρ ἐλπὶς αὐτω̃ν ἀπώλεια ὀφθαλμοὶ δὲ ἀσεβω̃ν τακήσονται

^12:1 ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει

^12:2 εἰ̃τα ὑμει̃ς ἐστε ἄνθρωποι ἠ̃ μεθ' ὑμω̃ν τελευτήσει σοφία

^12:3 κἀμοὶ μὲν καρδία καθ' ὑμα̃ς ἐστιν

^12:4 δίκαιος γὰρ ἀνὴρ καὶ ἄμεμπτος ἐγενήθη εἰς χλεύασμα

^12:5 εἰς χρόνον γὰρ τακτὸν ἡτοίμαστο πεσει̃ν ὑπὸ ἄλλους οἴκους τε αὐτου̃ ἐκπορθει̃σθαι ὑπὸ ἀνόμων

^12:6 οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ μηδεὶς πεποιθέτω πονηρὸς ὢν ἀθω̨̃ος ἔσεσθαι ὅσοι παροργίζουσιν τὸν κύριον ὡς οὐχὶ καὶ ἔτασις αὐτω̃ν ἔσται

^12:7 ἀλλὰ δὴ ἐπερώτησον τετράποδα ἐάν σοι εἴπωσιν πετεινὰ δὲ οὐρανου̃ ἐάν σοι ἀπαγγείλωσιν

^12:8 ἐκδιήγησαι δὲ γη̨̃ ἐάν σοι φράση̨ καὶ ἐξηγήσονταί σοι οἱ ἰχθύες τη̃ς θαλάσσης

^12:9 τίς οὐκ ἔγνω ἐν πα̃σι τούτοις ὅτι χεὶρ κυρίου ἐποίησεν ταυ̃τα

^12:10 εἰ μὴ ἐν χειρὶ αὐτου̃ ψυχὴ πάντων τω̃ν ζώντων καὶ πνευ̃μα παντὸς ἀνθρώπου

^12:11 οὐ̃ς μὲν γὰρ ῥήματα διακρίνει λάρυγξ δὲ σι̃τα γεύεται

^12:12 ἐν πολλω̨̃ χρόνω̨ σοφία ἐν δὲ πολλω̨̃ βίω̨ ἐπιστήμη

^12:13 παρ' αὐτω̨̃ σοφία καὶ δύναμις αὐτω̨̃ βουλὴ καὶ σύνεσις

^12:14 ἐὰν καταβάλη̨ τίς οἰκοδομήσει ἐὰν κλείση̨ κατὰ ἀνθρώπων τίς ἀνοίξει

^12:15 ἐὰν κωλύση̨ τὸ ὥδωρ ξηρανει̃ τὴν γη̃ν ἐὰν δὲ ἐπαφη̨̃ ἀπώλεσεν αὐτὴν καταστρέψας

^12:16 παρ' αὐτω̨̃ κράτος καὶ ἰσχύς αὐτω̨̃ ἐπιστήμη καὶ σύνεσις

^12:17 διάγων βουλευτὰς αἰχμαλώτους κριτὰς δὲ γη̃ς ἐξέστησεν

^12:18 καθιζάνων βασιλει̃ς ἐπὶ θρόνους καὶ περιέδησεν ζώνη̨ ὀσφύας αὐτω̃ν

^12:19 ἐξαποστέλλων ἱερει̃ς αἰχμαλώτους δυνάστας δὲ γη̃ς κατέστρεψεν

^12:20 διαλλάσσων χείλη πιστω̃ν σύνεσιν δὲ πρεσβυτέρων ἔγνω

^12:21 ἐκχέων ἀτιμίαν ἐπ' ἄρχοντας ταπεινοὺς δὲ ἰάσατο

^12:22 ἀνακαλύπτων βαθέα ἐκ σκότους ἐξήγαγεν δὲ εἰς φω̃ς σκιὰν θανάτου

^12:23 πλανω̃ν ἔθνη καὶ ἀπολλύων αὐτά καταστρωννύων ἔθνη καὶ καθοδηγω̃ν αὐτά

^12:24 διαλλάσσων καρδίας ἀρχόντων γη̃ς ἐπλάνησεν δὲ αὐτοὺς ὁδω̨̃ ἡ̨̃ οὐκ ἤ̨δεισαν

^12:25 ψηλαφήσαισαν σκότος καὶ μὴ φω̃ς πλανηθείησαν δὲ ὥσπερ ὁ μεθύων

^13:1 ἰδοὺ ταυ̃τα ἑώρακέν μου ὁ ὀφθαλμὸς καὶ ἀκήκοέν μου τὸ οὐ̃ς

^13:2 καὶ οἰ̃δα ὅσα καὶ ὑμει̃ς ἐπίστασθε καὶ οὐκ ἀσυνετώτερός εἰμι ὑμω̃ν

^13:3 οὐ μὴν δὲ ἀλλ' ἐγὼ πρὸς κύριον λαλήσω ἐλέγξω δὲ ἐναντίον αὐτου̃ ἐὰν βούληται

^13:4 ὑμει̃ς δέ ἐστε ἰατροὶ ἄδικοι καὶ ἰαταὶ κακω̃ν πάντες

^13:5 εἴη δὲ ὑμι̃ν κωφευ̃σαι καὶ ἀποβήσεται ὑμι̃ν εἰς σοφίαν

^13:6 ἀκούσατε ἔλεγχον στόματός μου κρίσιν δὲ χειλέων μου προσέχετε

^13:7 πότερον οὐκ ἔναντι κυρίου λαλει̃τε ἔναντι δὲ αὐτου̃ φθέγγεσθε δόλον

^13:8 ἠ̃ ὑποστελει̃σθε ὑμει̃ς δὲ αὐτοὶ κριταὶ γένεσθε

^13:9 καλόν γε ἐὰν ἐξιχνιάση̨ ὑμα̃ς εἰ γὰρ τὰ πάντα ποιου̃ντες προστεθήσεσθε αὐτω̨̃

^13:10 οὐθὲν ἡ̃ττον ἐλέγξει ὑμα̃ς εἰ δὲ καὶ κρυφη̨̃ πρόσωπα θαυμάσετε

^13:11 πότερον οὐχὶ δεινὰ αὐτου̃ στροβήσει ὑμα̃ς φόβος δὲ παρ' αὐτου̃ ἐπιπεσει̃ται ὑμι̃ν

^13:12 ἀποβήσεται δὲ ὑμω̃ν τὸ ἀγαυρίαμα ἴσα σποδω̨̃ τὸ δὲ σω̃μα πήλινον

^13:13 κωφεύσατε ἵνα λαλήσω καὶ ἀναπαύσωμαι θυμου̃

^13:14 ἀναλαβὼν τὰς σάρκας μου τοι̃ς ὀδου̃σιν ψυχὴν δέ μου θήσω ἐν χειρί

^13:15 ἐάν με χειρώσηται ὁ δυνάστης ἐπεὶ καὶ ἠ̃ρκται ἠ̃ μὴν λαλήσω καὶ ἐλέγξω ἐναντίον αὐτου̃

^13:16 καὶ του̃τό μοι ἀποβήσεται εἰς σωτηρίαν οὐ γὰρ ἐναντίον αὐτου̃ δόλος εἰσελεύσεται

^13:17 ἀκούσατε ἀκούσατε τὰ ῥήματά μου ἀναγγελω̃ γὰρ ὑμω̃ν ἀκουόντων

^13:18 ἰδοὺ ἐγὼ ἐγγύς εἰμι του̃ κρίματός μου οἰ̃δα ἐγὼ ὅτι δίκαιος ἀναφανου̃μαι

^13:19 τίς γάρ ἐστιν ὁ κριθησόμενός μοι ὅτι νυ̃ν κωφεύσω καὶ ἐκλείψω

^13:20 δυει̃ν δέ μοι χρήση̨ τότε ἀπὸ του̃ προσώπου σου οὐ κρυβήσομαι

^13:21 τὴν χει̃ρα ἀπ' ἐμου̃ ἀπέχου καὶ ὁ φόβος σου μή με καταπλησσέτω

^13:22 εἰ̃τα καλέσεις ἐγὼ δέ σοι ὑπακούσομαι ἢ λαλήσεις ἐγὼ δέ σοι δώσω ἀνταπόκρισιν

^13:23 πόσαι εἰσὶν αἱ ἁμαρτίαι μου καὶ αἱ ἀνομίαι μου δίδαξόν με τίνες εἰσίν

^13:24 διὰ τί ἀπ' ἐμου̃ κρύπτη̨ ἥγησαι δέ με ὑπεναντίον σοι

^13:25 ἠ̃ ὡς φύλλον κινούμενον ὑπὸ ἀνέμου εὐλαβηθήση̨ ἢ ὡς χόρτω̨ φερομένω̨ ὑπὸ πνεύματος ἀντίκεισαί μοι

^13:26 ὅτι κατέγραψας κατ' ἐμου̃ κακά περιέθηκας δέ μοι νεότητος ἁμαρτίας

^13:27 ἔθου δέ μου τὸν πόδα ἐν κωλύματι ἐφύλαξας δέ μου πάντα τὰ ἔργα εἰς δὲ ῥίζας τω̃ν ποδω̃ν μου ἀφίκου

^13:28 ὃ παλαιου̃ται ἴσα ἀσκω̨̃ ἢ ὥσπερ ἱμάτιον σητόβρωτον

^14:1 βροτὸς γὰρ γεννητὸς γυναικὸς ὀλιγόβιος καὶ πλήρης ὀργη̃ς

^14:2 ἢ ὥσπερ ἄνθος ἀνθη̃σαν ἐξέπεσεν ἀπέδρα δὲ ὥσπερ σκιὰ καὶ οὐ μὴ στη̨̃

^14:3 οὐχὶ καὶ τούτου λόγον ἐποιήσω καὶ του̃τον ἐποίησας εἰσελθει̃ν ἐν κρίματι ἐνώπιόν σου

^14:4 τίς γὰρ καθαρὸς ἔσται ἀπὸ ῥύπου ἀλλ' οὐθείς

^14:5 ἐὰν καὶ μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτου̃ ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἀριθμητοὶ δὲ μη̃νες αὐτου̃ παρὰ σοί εἰς χρόνον ἔθου καὶ οὐ μὴ ὑπερβη̨̃

^14:6 ἀπόστα ἀπ' αὐτου̃ ἵνα ἡσυχάση̨ καὶ εὐδοκήση̨ τὸν βίον ὥσπερ ὁ μισθωτός

^14:7 ἔστιν γὰρ δένδρω̨ ἐλπίς ἐὰν γὰρ ἐκκοπη̨̃ ἔτι ἐπανθήσει καὶ ὁ ῥάδαμνος αὐτου̃ οὐ μὴ ἐκλίπη̨

^14:8 ἐὰν γὰρ γηράση̨ ἐν γη̨̃ ἡ ῥίζα αὐτου̃ ἐν δὲ πέτρα̨ τελευτήση̨ τὸ στέλεχος αὐτου̃

^14:9 ἀπὸ ὀσμη̃ς ὕδατος ἀνθήσει ποιήσει δὲ θερισμὸν ὥσπερ νεόφυτον

^14:10 ἀνὴρ δὲ τελευτήσας ὤ̨χετο πεσὼν δὲ βροτὸς οὐκέτι ἔστιν

^14:11 χρόνω̨ γὰρ σπανίζεται θάλασσα ποταμὸς δὲ ἐρημωθεὶς ἐξηράνθη

^14:12 ἄνθρωπος δὲ κοιμηθεὶς οὐ μὴ ἀναστη̨̃ ἕως ἂν ὁ οὐρανὸς οὐ μὴ συρραφη̨̃ καὶ οὐκ ἐξυπνισθήσονται ἐξ ὕπνου αὐτω̃ν

^14:13 εἰ γὰρ ὄφελον ἐν ἅ̨δη̨ με ἐφύλαξας ἔκρυψας δέ με ἕως ἂν παύσηταί σου ἡ ὀργὴ καὶ τάξη̨ μοι χρόνον ἐν ὡ̨̃ μνείαν μου ποιήση̨

^14:14 ἐὰν γὰρ ἀποθάνη̨ ἄνθρωπος ζήσεται συντελέσας ἡμέρας του̃ βίου αὐτου̃ ὑπομενω̃ ἕως ἂν πάλιν γένωμαι

^14:15 εἰ̃τα καλέσεις ἐγὼ δέ σοι ὑπακούσομαι τὰ δὲ ἔργα τω̃ν χειρω̃ν σου μὴ ἀποποιου̃

^14:16 ἠρίθμησας δέ μου τὰ ἐπιτηδεύματα καὶ οὐ μὴ παρέλθη̨ σε οὐδὲν τω̃ν ἁμαρτιω̃ν μου

^14:17 ἐσφράγισας δέ μου τὰς ἀνομίας ἐν βαλλαντίω̨ ἐπεσημήνω δέ εἴ τι ἄκων παρέβην

^14:18 καὶ πλὴν ὄρος πι̃πτον διαπεσει̃ται καὶ πέτρα παλαιωθήσεται ἐκ του̃ τόπου αὐτη̃ς

^14:19 λίθους ἐλέαναν ὕδατα καὶ κατέκλυσεν ὕδατα ὕπτια του̃ χώματος τη̃ς γη̃ς καὶ ὑπομονὴν ἀνθρώπου ἀπώλεσας

^14:20 ὠ̃σας αὐτὸν εἰς τέλος καὶ ὤ̨χετο ἐπέστησας αὐτω̨̃ τὸ πρόσωπον καὶ ἐξαπέστειλας

^14:21 πολλω̃ν δὲ γενομένων τω̃ν υἱω̃ν αὐτου̃ οὐκ οἰ̃δεν ἐὰν δὲ ὀλίγοι γένωνται οὐκ ἐπίσταται

^14:22 ἀλλ' ἢ αἱ σάρκες αὐτου̃ ἤλγησαν ἡ δὲ ψυχὴ αὐτου̃ ἐπένθησεν

^15:1 ὑπολαβὼν δὲ Ελιφας ὁ Θαιμανίτης λέγει

^15:2 πότερον σοφὸς ἀπόκρισιν δώσει συνέσεως πνεύματος καὶ ἐνέπλησεν πόνον γαστρὸς

^15:3 ἐλέγχων ἐν ῥήμασιν οἱ̃ς οὐ δει̃ ἐν λόγοις οἱ̃ς οὐδὲν ὄφελος

^15:4 οὐ καὶ σὺ ἀπεποιήσω φόβον συνετελέσω δὲ ῥήματα τοιαυ̃τα ἔναντι του̃ κυρίου

^15:5 ἔνοχος εἰ̃ ῥήμασιν στόματός σου οὐδὲ διέκρινας ῥήματα δυναστω̃ν

^15:6 ἐλέγξαι σε τὸ σὸν στόμα καὶ μὴ ἐγώ τὰ δὲ χείλη σου καταμαρτυρήσουσίν σου

^15:7 τί γάρ μὴ πρω̃τος ἀνθρώπων ἐγενήθης ἢ πρὸ θινω̃ν ἐπάγης

^15:8 ἠ̃ σύνταγμα κυρίου ἀκήκοας εἰς δὲ σὲ ἀφίκετο σοφία

^15:9 τί γὰρ οἰ̃δας ὃ οὐκ οἴδαμεν ἢ τί συνίεις ὃ οὐχὶ καὶ ἡμει̃ς

^15:10 καί γε πρεσβύτης καί γε παλαιὸς ἐν ἡμι̃ν βαρύτερος του̃ πατρός σου ἡμέραις

^15:11 ὀλίγα ὡ̃ν ἡμάρτηκας μεμαστίγωσαι μεγάλως ὑπερβαλλόντως λελάληκας

^15:12 τί ἐτόλμησεν ἡ καρδία σου ἢ τί ἐπήνεγκαν οἱ ὀφθαλμοί σου

^15:13 ὅτι θυμὸν ἔρρηξας ἔναντι κυρίου ἐξήγαγες δὲ ἐκ στόματος ῥήματα τοιαυ̃τα

^15:14 τίς γὰρ ὢν βροτός ὅτι ἔσται ἄμεμπτος ἢ ὡς ἐσόμενος δίκαιος γεννητὸς γυναικός

^15:15 εἰ κατὰ ἁγίων οὐ πιστεύει οὐρανὸς δὲ οὐ καθαρὸς ἐναντίον αὐτου̃

^15:16 ἔα δὲ ἐβδελυγμένος καὶ ἀκάθαρτος ἀνὴρ πίνων ἀδικίας ἴσα ποτω̨̃

^15:17 ἀναγγελω̃ δέ σοι ἄκουέ μου ἃ δὴ ἑώρακα ἀναγγελω̃ σοι

^15:18 ἃ σοφοὶ ἐρου̃σιν καὶ οὐκ ἔκρυψαν πατέρας αὐτω̃ν

^15:19 αὐτοι̃ς μόνοις ἐδόθη ἡ γη̃ καὶ οὐκ ἐπη̃λθεν ἀλλογενὴς ἐπ' αὐτούς

^15:20 πα̃ς ὁ βίος ἀσεβου̃ς ἐν φροντίδι ἔτη δὲ ἀριθμητὰ δεδομένα δυνάστη̨

^15:21 ὁ δὲ φόβος αὐτου̃ ἐν ὠσὶν αὐτου̃ ὅταν δοκη̨̃ ἤδη εἰρηνεύειν ἥξει αὐτου̃ ἡ καταστροφή

^15:22 μὴ πιστευέτω ἀποστραφη̃ναι ἀπὸ σκότους ἐντέταλται γὰρ ἤδη εἰς χει̃ρας σιδήρου

^15:23 κατατέτακται δὲ εἰς σι̃τα γυψίν οἰ̃δεν δὲ ἐν ἑαυτω̨̃ ὅτι μένει εἰς πτω̃μα ἡμέρα δὲ αὐτὸν σκοτεινὴ στροβήσει

^15:24 ἀνάγκη δὲ καὶ θλι̃ψις αὐτὸν καθέξει ὥσπερ στρατηγὸς πρωτοστάτης πίπτων

^15:25 ὅτι ἠ̃ρκεν χει̃ρας ἐναντίον του̃ κυρίου ἔναντι δὲ κυρίου παντοκράτορος ἐτραχηλίασεν

^15:26 ἔδραμεν δὲ ἐναντίον αὐτου̃ ὕβρει ἐν πάχει νώτου ἀσπίδος αὐτου̃

^15:27 ὅτι ἐκάλυψεν τὸ πρόσωπον αὐτου̃ ἐν στέατι αὐτου̃ καὶ ἐποίησεν περιστόμιον ἐπὶ τω̃ν μηρίων

^15:28 αὐλισθείη δὲ πόλεις ἐρήμους εἰσέλθοι δὲ εἰς οἴκους ἀοικήτους ἃ δὲ ἐκει̃νοι ἡτοίμασαν ἄλλοι ἀποίσονται

^15:29 οὔτε μὴ πλουτισθη̨̃ οὔτε μὴ μείνη̨ αὐτου̃ τὰ ὑπάρχοντα οὐ μὴ βάλη̨ ἐπὶ τὴν γη̃ν σκιὰν

^15:30 οὐδὲ μὴ ἐκφύγη̨ τὸ σκότος τὸν βλαστὸν αὐτου̃ μαράναι ἄνεμος ἐκπέσοι δὲ αὐτου̃ τὸ ἄνθος

^15:31 μὴ πιστευέτω ὅτι ὑπομενει̃ κενὰ γὰρ ἀποβήσεται αὐτω̨̃

^15:32 ἡ τομὴ αὐτου̃ πρὸ ὥρας φθαρήσεται καὶ ὁ ῥάδαμνος αὐτου̃ οὐ μὴ πυκάση̨

^15:33 τρυγηθείη δὲ ὥσπερ ὄμφαξ πρὸ ὥρας ἐκπέσοι δὲ ὡς ἄνθος ἐλαίας

^15:34 μαρτύριον γὰρ ἀσεβου̃ς θάνατος πυ̃ρ δὲ καύσει οἴκους δωροδεκτω̃ν

^15:35 ἐν γαστρὶ δὲ λήμψεται ὀδύνας ἀποβήσεται δὲ αὐτω̨̃ κενά ἡ δὲ κοιλία αὐτου̃ ὑποίσει δόλον

^16:1 ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει

^16:2 ἀκήκοα τοιαυ̃τα πολλά παρακλήτορες κακω̃ν πάντες

^16:3 τί γάρ μὴ τάξις ἐστὶν ῥήμασιν πνεύματος ἢ τί παρενοχλήσει σοι ὅτι ἀποκρίνη̨

^16:4 κἀγὼ καθ' ὑμα̃ς λαλήσω εἰ ὑπέκειτό γε ἡ ψυχὴ ὑμω̃ν ἀντὶ τη̃ς ἐμη̃ς εἰ̃τ' ἐναλου̃μαι ὑμι̃ν ῥήμασιν κινήσω δὲ καθ' ὑμω̃ν κεφαλήν

^16:5 εἴη δὲ ἰσχὺς ἐν τω̨̃ στόματί μου κίνησιν δὲ χειλέων οὐ φείσομαι

^16:6 ἐὰν γὰρ λαλήσω οὐκ ἀλγήσω τὸ τραυ̃μα ἐὰν δὲ καὶ σιωπήσω τί ἔλαττον τρωθήσομαι

^16:7 νυ̃ν δὲ κατάκοπόν με πεποίηκεν μωρόν σεσηπότα

^16:8 καὶ ἐπελάβου μου εἰς μαρτύριον ἐγενήθη καὶ ἀνέστη ἐν ἐμοὶ τὸ ψευ̃δός μου κατὰ πρόσωπόν μου ἀνταπεκρίθη

^16:9 ὀργη̨̃ χρησάμενος κατέβαλέν με ἔβρυξεν ἐπ' ἐμὲ τοὺς ὀδόντας βέλη πειρατω̃ν αὐτου̃ ἐπ' ἐμοὶ ἔπεσεν

^16:10 ἀκίσιν ὀφθαλμω̃ν ἐνήλατο ὀξει̃ ἔπαισέν με εἰς σιαγόνα ὁμοθυμαδὸν δὲ κατέδραμον ἐπ' ἐμοί

^16:11 παρέδωκεν γάρ με ὁ κύριος εἰς χει̃ρας ἀδίκου ἐπὶ δὲ ἀσεβέσιν ἔρριψέν με

^16:12 εἰρηνεύοντα διεσκέδασέν με λαβών με τη̃ς κόμης διέτιλεν κατέστησέν με ὥσπερ σκοπόν

^16:13 ἐκύκλωσάν με λόγχαις βάλλοντες εἰς νεφρούς μου οὐ φειδόμενοι ἐξέχεαν εἰς τὴν γη̃ν τὴν χολήν μου

^16:14 κατέβαλόν με πτω̃μα ἐπὶ πτώματι ἔδραμον πρός με δυνάμενοι

^16:15 σάκκον ἔρραψα ἐπὶ βύρσης μου τὸ δὲ σθένος μου ἐν γη̨̃ ἐσβέσθη

^16:16 ἡ γαστήρ μου συγκέκαυται ἀπὸ κλαυθμου̃ ἐπὶ δὲ βλεφάροις μου σκιά

^16:17 ἄδικον δὲ οὐδὲν ἠ̃ν ἐν χερσίν μου εὐχὴ δέ μου καθαρά

^16:18 γη̃ μὴ ἐπικαλύψη̨ς ἐφ' αἵματι τη̃ς σαρκός μου μηδὲ εἴη τόπος τη̨̃ κραυγη̨̃ μου

^16:19 καὶ νυ̃ν ἰδοὺ ἐν οὐρανοι̃ς ὁ μάρτυς μου ὁ δὲ συνίστωρ μου ἐν ὑψίστοις

^16:20 ἀφίκοιτό μου ἡ δέησις πρὸς κύριον ἔναντι δὲ αὐτου̃ στάζοι μου ὁ ὀφθαλμός

^16:21 εἴη δὲ ἔλεγχος ἀνδρὶ ἔναντι κυρίου καὶ υἱὸς ἀνθρώπου τω̨̃ πλησίον αὐτου̃

^16:22 ἔτη δὲ ἀριθμητὰ ἥκασιν ὁδω̨̃ δέ ἡ̨̃ οὐκ ἐπαναστραφήσομαι πορεύσομαι

^17:1 ὀλέκομαι πνεύματι φερόμενος δέομαι δὲ ταφη̃ς καὶ οὐ τυγχάνω

^17:2 λίσσομαι κάμνων καὶ τί ποιήσας

^17:3 ἔκλεψαν δέ μου τὰ ὑπάρχοντα ἀλλότριοι τίς ἐστιν οὑ̃τος τη̨̃ χειρί μου συνδεθήτω

^17:4 ὅτι καρδίαν αὐτω̃ν ἔκρυψας ἀπὸ φρονήσεως διὰ του̃το οὐ μὴ ὑψώση̨ς αὐτούς

^17:5 τη̨̃ μερίδι ἀναγγελει̃ κακίας ὀφθαλμοὶ δέ μου ἐφ' υἱοι̃ς ἐτάκησαν

^17:6 ἔθου δέ με θρύλημα ἐν ἔθνεσιν γέλως δὲ αὐτοι̃ς ἀπέβην

^17:7 πεπώρωνται γὰρ ἀπὸ ὀργη̃ς οἱ ὀφθαλμοί μου πεπολιόρκημαι μεγάλως ὑπὸ πάντων

^17:8 θαυ̃μα ἔσχεν ἀληθινοὺς ἐπὶ τούτω̨ δίκαιος δὲ ἐπὶ παρανόμω̨ ἐπανασταίη

^17:9 σχοίη δὲ πιστὸς τὴν ἑαυτου̃ ὁδόν καθαρὸς δὲ χει̃ρας ἀναλάβοι θάρσος

^17:10 οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ πάντες ἐρείδετε καὶ δευ̃τε δή οὐ γὰρ εὑρίσκω ἐν ὑμι̃ν ἀληθές

^17:11 αἱ ἡμέραι μου παρη̃λθον ἐν βρόμω̨ ἐρράγη δὲ τὰ ἄρθρα τη̃ς καρδίας μου

^17:12 νύκτα εἰς ἡμέραν ἔθηκαν φω̃ς ἐγγὺς ἀπὸ προσώπου σκότους

^17:13 ἐὰν γὰρ ὑπομείνω ἅ̨δης μου ὁ οἰ̃κος ἐν δὲ γνόφω̨ ἔστρωταί μου ἡ στρωμνή

^17:14 θάνατον ἐπεκαλεσάμην πατέρα μου εἰ̃ναι μητέρα δέ μου καὶ ἀδελφὴν σαπρίαν

^17:15 που̃ οὐ̃ν μου ἔτι ἐστὶν ἡ ἐλπίς ἠ̃ τὰ ἀγαθά μου ὄψομαι

^17:16 ἠ̃ μετ' ἐμου̃ εἰς ἅ̨δην καταβήσονται ἢ ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ χώματος καταβησόμεθα

^18:1 ὑπολαβὼν δὲ Βαλδαδ ὁ Σαυχίτης λέγει

^18:2 μέχρι τίνος οὐ παύση̨ ἐπίσχες ἵνα καὶ αὐτοὶ λαλήσωμεν

^18:3 διὰ τί ὥσπερ τετράποδα σεσιωπήκαμεν ἐναντίον σου

^18:4 κέχρηταί σοι ὀργή τί γάρ ἐὰν σὺ ἀποθάνη̨ς ἀοίκητος ἡ ὑπ' οὐρανόν ἢ καταστραφήσεται ὄρη ἐκ θεμελίων

^18:5 καὶ φω̃ς ἀσεβω̃ν σβεσθήσεται καὶ οὐκ ἀποβήσεται αὐτω̃ν ἡ φλόξ

^18:6 τὸ φω̃ς αὐτου̃ σκότος ἐν διαίτη̨ ὁ δὲ λύχνος ἐπ' αὐτω̨̃ σβεσθήσεται

^18:7 θηρεύσαισαν ἐλάχιστοι τὰ ὑπάρχοντα αὐτου̃ σφάλαι δὲ αὐτου̃ ἡ βουλή

^18:8 ἐμβέβληται δὲ ὁ ποὺς αὐτου̃ ἐν παγίδι ἐν δικτύω̨ ἑλιχθείη

^18:9 ἔλθοισαν δὲ ἐπ' αὐτὸν παγίδες κατισχύσει ἐπ' αὐτὸν διψω̃ντας

^18:10 κέκρυπται ἐν τη̨̃ γη̨̃ σχοινίον αὐτου̃ καὶ ἡ σύλλημψις αὐτου̃ ἐπὶ τρίβων

^18:11 κύκλω̨ ὀλέσαισαν αὐτὸν ὀδύναι πολλοὶ δὲ περὶ πόδας αὐτου̃ ἔλθοισαν ἐν λιμω̨̃ στενω̨̃

^18:12 πτω̃μα δὲ αὐτω̨̃ ἡτοίμασται ἐξαίσιον

^18:13 βρωθείησαν αὐτου̃ κλω̃νες ποδω̃ν κατέδεται δὲ τὰ ὡραι̃α αὐτου̃ θάνατος

^18:14 ἐκραγείη δὲ ἐκ διαίτης αὐτου̃ ἴασις σχοίη δὲ αὐτὸν ἀνάγκη αἰτία̨ βασιλικη̨̃

^18:15 κατασκηνώσει ἐν τη̨̃ σκηνη̨̃ αὐτου̃ ἐν νυκτὶ αὐτου̃ κατασπαρήσονται τὰ εὐπρεπη̃ αὐτου̃ θείω̨

^18:16 ὑποκάτωθεν αἱ ῥίζαι αὐτου̃ ξηρανθήσονται καὶ ἐπάνωθεν ἐπιπεσει̃ται θερισμὸς αὐτου̃

^18:17 τὸ μνημόσυνον αὐτου̃ ἀπόλοιτο ἐκ γη̃ς καὶ ὑπάρχει ὄνομα αὐτω̨̃ ἐπὶ πρόσωπον ἐξωτέρω

^18:18 ἀπώσειεν αὐτὸν ἐκ φωτὸς εἰς σκότος

^18:19 οὐκ ἔσται ἐπίγνωστος ἐν λαω̨̃ αὐτου̃ οὐδὲ σεσω̨σμένος ἐν τη̨̃ ὑπ' οὐρανὸν ὁ οἰ̃κος αὐτου̃ ἀλλ' ἐν τοι̃ς αὐτου̃ ζήσονται ἕτεροι

^18:20 ἐπ' αὐτω̨̃ ἐστέναξαν ἔσχατοι πρώτους δὲ ἔσχεν θαυ̃μα

^18:21 οὑ̃τοί εἰσιν οἰ̃κοι ἀδίκων οὑ̃τος δὲ ὁ τόπος τω̃ν μὴ εἰδότων τὸν κύριον

^19:1 ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει

^19:2 ἕως τίνος ἔγκοπον ποιήσετε ψυχήν μου καὶ καθαιρει̃τε με λόγοις

^19:3 γνω̃τε μόνον ὅτι ὁ κύριος ἐποίησέ με οὕτως καταλαλει̃τέ μου οὐκ αἰσχυνόμενοί με ἐπίκεισθέ μοι

^19:4 ναὶ δὴ ἐπ' ἀληθείας ἐγὼ ἐπλανήθην παρ' ἐμοὶ δὲ αὐλίζεται πλάνος

^19:4a λαλη̃σαι ῥη̃μα ὃ οὐκ ἔδει τὰ δὲ ῥήματά μου πλανα̃ται καὶ οὐκ ἐπὶ καιρου̃

^19:5 ἔα δὲ ὅτι ἐπ' ἐμοὶ μεγαλύνεσθε ἐνάλλεσθε δέ μοι ὀνείδει

^19:6 γνω̃τε οὐ̃ν ὅτι ὁ κύριός ἐστιν ὁ ταράξας ὀχύρωμα δὲ αὐτου̃ ἐπ' ἐμὲ ὕψωσεν

^19:7 ἰδοὺ γελω̃ ὀνείδει καὶ οὐ λαλήσω κεκράξομαι καὶ οὐδαμου̃ κρίμα

^19:8 κύκλω̨ περιω̨κοδόμημαι καὶ οὐ μὴ διαβω̃ ἐπὶ πρόσωπόν μου σκότος ἔθετο

^19:9 τὴν δὲ δόξαν ἀπ' ἐμου̃ ἐξέδυσεν ἀφει̃λεν δὲ στέφανον ἀπὸ κεφαλη̃ς μου

^19:10 διέσπασέν με κύκλω̨ καὶ ὠ̨χόμην ἐξέκοψεν δὲ ὥσπερ δένδρον τὴν ἐλπίδα μου

^19:11 δεινω̃ς δέ μοι ὀργη̨̃ ἐχρήσατο ἡγήσατο δέ με ὥσπερ ἐχθρόν

^19:12 ὁμοθυμαδὸν δὲ ἠ̃λθον τὰ πειρατήρια αὐτου̃ ἐπ' ἐμοὶ ται̃ς ὁδοι̃ς μου ἐκύκλωσάν με ἐγκάθετοι

^19:13 ἀπ' ἐμου̃ δὲ ἀδελφοί μου ἀπέστησαν ἔγνωσαν ἀλλοτρίους ἢ ἐμέ φίλοι δέ μου ἀνελεήμονες γεγόνασιν

^19:14 οὐ προσεποιήσαντό με οἱ ἐγγύτατοί μου καὶ οἱ εἰδότες μου τὸ ὄνομα ἐπελάθοντό μου

^19:15 γείτονες οἰκίας θεράπαιναί τέ μου ἀλλογενὴς ἤμην ἐναντίον αὐτω̃ν

^19:16 θεράποντά μου ἐκάλεσα καὶ οὐχ ὑπήκουσεν στόμα δέ μου ἐδέετο

^19:17 καὶ ἱκέτευον τὴν γυναι̃κά μου προσεκαλούμην δὲ κολακεύων υἱοὺς παλλακίδων μου

^19:18 οἱ δὲ εἰς τὸν αἰω̃νά με ἀπεποιήσαντο ὅταν ἀναστω̃ κατ' ἐμου̃ λαλου̃σιν

^19:19 ἐβδελύξαντο δέ με οἱ εἰδότες με οὓς δὴ ἠγαπήκειν ἐπανέστησάν μοι

^19:20 ἐν δέρματί μου ἐσάπησαν αἱ σάρκες μου τὰ δὲ ὀστα̃ μου ἐν ὀδου̃σιν ἔχεται

^19:21 ἐλεήσατέ με ἐλεήσατέ με ὠ̃ φίλοι χεὶρ γὰρ κυρίου ἡ ἁψαμένη μού ἐστιν

^19:22 διὰ τί δέ με διώκετε ὥσπερ καὶ ὁ κύριος ἀπὸ δὲ σαρκω̃ν μου οὐκ ἐμπίπλασθε

^19:23 τίς γὰρ ἂν δώ̨η γραφη̃ναι τὰ ῥήματά μου τεθη̃ναι δὲ αὐτὰ ἐν βιβλίω̨ εἰς τὸν αἰω̃να

^19:24 ἐν γραφείω̨ σιδηρω̨̃ καὶ μολίβω̨ ἢ ἐν πέτραις ἐγγλυφη̃ναι

^19:25 οἰ̃δα γὰρ ὅτι ἀέναός ἐστιν ὁ ἐκλύειν με μέλλων ἐπὶ γη̃ς

^19:26 ἀναστήσαι τὸ δέρμα μου τὸ ἀνατλω̃ν ταυ̃τα παρὰ γὰρ κυρίου ταυ̃τά μοι συνετελέσθη

^19:27 ἃ ἐγὼ ἐμαυτω̨̃ συνεπίσταμαι ἃ ὁ ὀφθαλμός μου ἑόρακεν καὶ οὐκ ἄλλος πάντα δέ μοι συντετέλεσται ἐν κόλπω̨

^19:28 εἰ δὲ καὶ ἐρει̃τε τί ἐρου̃μεν ἔναντι αὐτου̃ καὶ ῥίζαν λόγου εὑρήσομεν ἐν αὐτω̨̃

^19:29 εὐλαβήθητε δὴ καὶ ὑμει̃ς ἀπὸ ἐπικαλύμματος θυμὸς γὰρ ἐπ' ἀνόμους ἐπελεύσεται καὶ τότε γνώσονται που̃ ἐστιν αὐτω̃ν ἡ ὕλη

^20:1 ὑπολαβὼν δὲ Σωφαρ ὁ Μιναι̃ος λέγει

^20:2 οὐχ οὕτως ὑπελάμβανον ἀντερει̃ν σε ταυ̃τα καὶ οὐχὶ συνίετε μα̃λλον ἢ καὶ ἐγώ

^20:3 παιδείαν ἐντροπη̃ς μου ἀκούσομαι καὶ πνευ̃μα ἐκ τη̃ς συνέσεως ἀποκρίνεταί μοι

^20:4 μὴ ταυ̃τα ἔγνως ἀπὸ του̃ ἔτι ἀφ' οὑ̃ ἐτέθη ἄνθρωπος ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^20:5 εὐφροσύνη γὰρ ἀσεβω̃ν πτω̃μα ἐξαίσιον χαρμονὴ δὲ παρανόμων ἀπώλεια

^20:6 ἐὰν ἀναβη̨̃ εἰς οὐρανὸν αὐτου̃ τὰ δω̃ρα ἡ δὲ θυσία αὐτου̃ νεφω̃ν ἅψηται

^20:7 ὅταν γὰρ δοκη̨̃ ἤδη κατεστηρίχθαι τότε εἰς τέλος ἀπολει̃ται οἱ δὲ ἰδόντες αὐτὸν ἐρου̃σιν που̃ ἐστιν

^20:8 ὥσπερ ἐνύπνιον ἐκπετασθὲν οὐ μὴ εὑρεθη̨̃ ἔπτη δὲ ὥσπερ φάσμα νυκτερινόν

^20:9 ὀφθαλμὸς παρέβλεψεν καὶ οὐ προσθήσει καὶ οὐκέτι προσνοήσει αὐτὸν ὁ τόπος αὐτου̃

^20:10 τοὺς υἱοὺς αὐτου̃ ὀλέσαισαν ἥττονες αἱ δὲ χει̃ρες αὐτου̃ πυρσεύσαισαν ὀδύνας

^20:11 ὀστα̃ αὐτου̃ ἐνεπλήσθησαν νεότητος αὐτου̃ καὶ μετ' αὐτου̃ ἐπὶ χώματος κοιμηθήσεται

^20:12 ἐὰν γλυκανθη̨̃ ἐν στόματι αὐτου̃ κακία κρύψει αὐτὴν ὑπὸ τὴν γλω̃σσαν αὐτου̃

^20:13 οὐ φείσεται αὐτη̃ς καὶ οὐκ ἐγκαταλείψει αὐτὴν καὶ συνέξει αὐτὴν ἐν μέσω̨ του̃ λάρυγγος αὐτου̃

^20:14 καὶ οὐ μὴ δυνηθη̨̃ βοηθη̃σαι ἑαυτω̨̃ χολὴ ἀσπίδος ἐν γαστρὶ αὐτου̃

^20:15 πλου̃τος ἀδίκως συναγόμενος ἐξεμεσθήσεται ἐξ οἰκίας αὐτου̃ ἐξελκύσει αὐτὸν ἄγγελος

^20:16 θυμὸν δὲ δρακόντων θηλάσειεν ἀνέλοι δὲ αὐτὸν γλω̃σσα ὄφεως

^20:17 μὴ ἴδοι ἄμελξιν νομάδων μηδὲ νομὰς μέλιτος καὶ βουτύρου

^20:18 εἰς κενὰ καὶ μάταια ἐκοπίασεν πλου̃τον ἐξ οὑ̃ οὐ γεύσεται ὥσπερ στρίφνος ἀμάσητος ἀκατάποτος

^20:19 πολλω̃ν γὰρ ἀδυνάτων οἴκους ἔθλασεν δίαιταν δὲ ἥρπασεν καὶ οὐκ ἔστησεν

^20:20 οὐκ ἔστιν αὐτου̃ σωτηρία τοι̃ς ὑπάρχουσιν ἐν ἐπιθυμία̨ αὐτου̃ οὐ σωθήσεται

^20:21 οὐκ ἔστιν ὑπόλειμμα τοι̃ς βρώμασιν αὐτου̃ διὰ του̃το οὐκ ἀνθήσει αὐτου̃ τὰ ἀγαθά

^20:22 ὅταν δὲ δοκη̨̃ ἤδη πεπληρω̃σθαι θλιβήσεται πα̃σα δὲ ἀνάγκη ἐπ' αὐτὸν ἐπελεύσεται

^20:23 εἴ πως πληρώσαι γαστέρα αὐτου̃ ἐπαποστείλαι ἐπ' αὐτὸν θυμὸν ὀργη̃ς νίψαι ἐπ' αὐτὸν ὀδύνας

^20:24 καὶ οὐ μὴ σωθη̨̃ ἐκ χειρὸς σιδήρου τρώσαι αὐτὸν τόξον χάλκειον

^20:25 διεξέλθοι δὲ διὰ σώματος αὐτου̃ βέλος ἀστραπαὶ δὲ ἐν διαίταις αὐτου̃ περιπατήσαισαν ἐπ' αὐτω̨̃ φόβοι

^20:26 πα̃ν δὲ σκότος αὐτω̨̃ ὑπομείναι κατέδεται αὐτὸν πυ̃ρ ἄκαυστον κακώσαι δὲ αὐτου̃ ἐπήλυτος τὸν οἰ̃κον

^20:27 ἀνακαλύψαι δὲ αὐτου̃ ὁ οὐρανὸς τὰς ἀνομίας γη̃ δὲ ἐπανασταίη αὐτω̨̃

^20:28 ἑλκύσαι τὸν οἰ̃κον αὐτου̃ ἀπώλεια εἰς τέλος ἡμέρα ὀργη̃ς ἐπέλθοι αὐτω̨̃

^20:29 αὕτη ἡ μερὶς ἀνθρώπου ἀσεβου̃ς παρὰ κυρίου καὶ κτη̃μα ὑπαρχόντων αὐτω̨̃ παρὰ του̃ ἐπισκόπου

^21:1 ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει

^21:2 ἀκούσατε ἀκούσατέ μου τω̃ν λόγων ἵνα μὴ ἠ̨̃ μοι παρ' ὑμω̃ν αὕτη ἡ παράκλησις

^21:3 ἄρατέ με ἐγὼ δὲ λαλήσω εἰ̃τ' οὐ καταγελάσετέ μου

^21:4 τί γάρ μὴ ἀνθρώπου μου ἡ ἔλεγξις ἢ διὰ τί οὐ θυμωθήσομαι

^21:5 εἰσβλέψαντες εἰς ἐμὲ θαυμάσατε χει̃ρα θέντες ἐπὶ σιαγόνι

^21:6 ἐάν τε γὰρ μνησθω̃ ἐσπούδακα ἔχουσιν δέ μου τὰς σάρκας ὀδύναι

^21:7 διὰ τί ἀσεβει̃ς ζω̃σιν πεπαλαίωνται δὲ καὶ ἐν πλούτω̨

^21:8 ὁ σπόρος αὐτω̃ν κατὰ ψυχήν τὰ δὲ τέκνα αὐτω̃ν ἐν ὀφθαλμοι̃ς

^21:9 οἱ οἰ̃κοι αὐτω̃ν εὐθηνου̃σιν φόβος δὲ οὐδαμου̃ μάστιξ δὲ παρὰ κυρίου οὐκ ἔστιν ἐπ' αὐτοι̃ς

^21:10 ἡ βου̃ς αὐτω̃ν οὐκ ὠμοτόκησεν διεσώθη δὲ αὐτω̃ν ἐν γαστρὶ ἔχουσα καὶ οὐκ ἔσφαλεν

^21:11 μένουσιν δὲ ὡς πρόβατα αἰώνια τὰ δὲ παιδία αὐτω̃ν προσπαίζουσιν

^21:12 ἀναλαβόντες ψαλτήριον καὶ κιθάραν καὶ εὐφραίνονται φωνη̨̃ ψαλμου̃

^21:13 συνετέλεσαν δὲ ἐν ἀγαθοι̃ς τὸν βίον αὐτω̃ν ἐν δὲ ἀναπαύσει ἅ̨δου ἐκοιμήθησαν

^21:14 λέγει δὲ κυρίω̨ ἀπόστα ἀπ' ἐμου̃ ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι

^21:15 τί ἱκανός ὅτι δουλεύσομεν αὐτω̨̃ καὶ τίς ὠφέλεια ὅτι ἀπαντήσομεν αὐτω̨̃

^21:16 ἐν χερσὶν γὰρ ἠ̃ν αὐτω̃ν τὰ ἀγαθά ἔργα δὲ ἀσεβω̃ν οὐκ ἐφορα̨̃

^21:17 οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ ἀσεβω̃ν λύχνος σβεσθήσεται ἐπελεύσεται δὲ αὐτοι̃ς ἡ καταστροφή ὠδι̃νες δὲ αὐτοὺς ἕξουσιν ἀπὸ ὀργη̃ς

^21:18 ἔσονται δὲ ὥσπερ ἄχυρα πρὸ ἀνέμου ἢ ὥσπερ κονιορτός ὃν ὑφείλατο λαι̃λαψ

^21:19 ἐκλίποι υἱοὺς τὰ ὑπάρχοντα αὐτου̃ ἀνταποδώσει πρὸς αὐτὸν καὶ γνώσεται

^21:20 ἴδοισαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτου̃ τὴν ἑαυτου̃ σφαγήν ἀπὸ δὲ κυρίου μὴ διασωθείη

^21:21 ὅτι τί θέλημα αὐτου̃ ἐν οἴκω̨ αὐτου̃ μετ' αὐτόν καὶ ἀριθμοὶ μηνω̃ν αὐτου̃ διη̨ρέθησαν

^21:22 πότερον οὐχὶ ὁ κύριός ἐστιν ὁ διδάσκων σύνεσιν καὶ ἐπιστήμην αὐτὸς δὲ φόνους διακρινει̃

^21:23 οὑ̃τος ἀποθανει̃ται ἐν κράτει ἁπλοσύνης αὐτου̃ ὅλος δὲ εὐπαθω̃ν καὶ εὐθηνω̃ν

^21:24 τὰ δὲ ἔγκατα αὐτου̃ πλήρη στέατος μυελὸς δὲ αὐτου̃ διαχει̃ται

^21:25 ὁ δὲ τελευτα̨̃ ὑπὸ πικρίας ψυχη̃ς οὐ φαγὼν οὐδὲν ἀγαθόν

^21:26 ὁμοθυμαδὸν δὲ ἐπὶ γη̃ς κοιμω̃νται σαπρία δὲ αὐτοὺς ἐκάλυψεν

^21:27 ὥστε οἰ̃δα ὑμα̃ς ὅτι τόλμη̨ ἐπίκεισθέ μοι

^21:28 ὅτι ἐρει̃τε που̃ ἐστιν οἰ̃κος ἄρχοντος καὶ που̃ ἐστιν ἡ σκέπη τω̃ν σκηνωμάτων τω̃ν ἀσεβω̃ν

^21:29 ἐρωτήσατε παραπορευομένους ὁδόν καὶ τὰ σημει̃α αὐτω̃ν οὐκ ἀπαλλοτριώσετε

^21:30 ὅτι εἰς ἡμέραν ἀπωλείας κουφίζεται ὁ πονηρός εἰς ἡμέραν ὀργη̃ς αὐτου̃ ἀπαχθήσονται

^21:31 τίς ἀπαγγελει̃ ἐπὶ προσώπου αὐτου̃ τὴν ὁδὸν αὐτου̃ καὶ αὐτὸς ἐποίησεν τίς ἀνταποδώσει αὐτω̨̃

^21:32 καὶ αὐτὸς εἰς τάφους ἀπηνέχθη καὶ ἐπὶ σορω̨̃ ἠγρύπνησεν

^21:33 ἐγλυκάνθησαν αὐτω̨̃ χάλικες χειμάρρου καὶ ὀπίσω αὐτου̃ πα̃ς ἄνθρωπος ἀπελεύσεται καὶ ἔμπροσθεν αὐτου̃ ἀναρίθμητοι

^21:34 πω̃ς δὲ παρακαλει̃τέ με κενά τὸ δὲ ἐμὲ καταπαύσασθαι ἀφ' ὑμω̃ν οὐδέν

^22:1 ὑπολαβὼν δὲ Ελιφας ὁ Θαιμανίτης λέγει

^22:2 πότερον οὐχὶ ὁ κύριός ἐστιν ὁ διδάσκων σύνεσιν καὶ ἐπιστήμην

^22:3 τί γὰρ μέλει τω̨̃ κυρίω̨ ἐὰν σὺ ἠ̃σθα τοι̃ς ἔργοις ἄμεμπτος ἢ ὠφέλεια ὅτι ἁπλώση̨ς τὴν ὁδόν σου

^22:4 ἠ̃ λόγον σου ποιούμενος ἐλέγξει σε καὶ συνεισελεύσεταί σοι εἰς κρίσιν

^22:5 πότερον οὐχ ἡ κακία σού ἐστιν πολλή ἀναρίθμητοι δέ σού εἰσιν αἱ ἁμαρτίαι

^22:6 ἠνεχύραζες δὲ τοὺς ἀδελφούς σου διὰ κενη̃ς ἀμφίασιν δὲ γυμνω̃ν ἀφείλου

^22:7 οὐδὲ ὕδωρ διψω̃ντας ἐπότισας ἀλλὰ πεινώντων ἐστέρησας ψωμόν

^22:8 ἐθαύμασας δέ τινων πρόσωπον ὤ̨κισας δὲ τοὺς ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^22:9 χήρας δὲ ἐξαπέστειλας κενάς ὀρφανοὺς δὲ ἐκάκωσας

^22:10 τοιγαρου̃ν ἐκύκλωσάν σε παγίδες καὶ ἐσπούδασέν σε πόλεμος ἐξαίσιος

^22:11 τὸ φω̃ς σοι σκότος ἀπέβη κοιμηθέντα δὲ ὕδωρ σε ἐκάλυψεν

^22:12 μὴ οὐχὶ ὁ τὰ ὑψηλὰ ναίων ἐφορα̨̃ τοὺς δὲ ὕβρει φερομένους ἐταπείνωσεν

^22:13 καὶ εἰ̃πας τί ἔγνω ὁ ἰσχυρός ἠ̃ κατὰ του̃ γνόφου κρινει̃

^22:14 νέφη ἀποκρυφὴ αὐτου̃ καὶ οὐχ ὁραθήσεται καὶ γυ̃ρον οὐρανου̃ διαπορεύσεται

^22:15 μὴ τρίβον αἰώνιον φυλάξεις ἣν ἐπάτησαν ἄνδρες ἄδικοι

^22:16 οἳ συνελήμφθησαν ἄωροι ποταμὸς ἐπιρρέων οἱ θεμέλιοι αὐτω̃ν

^22:17 οἱ λέγοντες κύριος τί ποιήσει ἡμι̃ν ἢ τί ἐπάξεται ἡμι̃ν ὁ παντοκράτωρ

^22:18 ὃς δὲ ἐνέπλησεν τοὺς οἴκους αὐτω̃ν ἀγαθω̃ν βουλὴ δὲ ἀσεβω̃ν πόρρω ἀπ' αὐτου̃

^22:19 ἰδόντες δίκαιοι ἐγέλασαν ἄμεμπτος δὲ ἐμυκτήρισεν

^22:20 εἰ μὴ ἠφανίσθη ἡ ὑπόστασις αὐτω̃ν καὶ τὸ κατάλειμμα αὐτω̃ν καταφάγεται πυ̃ρ

^22:21 γενου̃ δὴ σκληρός ἐὰν ὑπομείνη̨ς εἰ̃τ' ὁ καρπός σου ἔσται ἐν ἀγαθοι̃ς

^22:22 ἔκλαβε δὲ ἐκ στόματος αὐτου̃ ἐξηγορίαν καὶ ἀνάλαβε τὰ ῥήματα αὐτου̃ ἐν καρδία̨ σου

^22:23 ἐὰν δὲ ἐπιστραφη̨̃ς καὶ ταπεινώση̨ς σεαυτὸν ἔναντι κυρίου πόρρω ἐποίησας ἀπὸ διαίτης σου τὸ ἄδικον

^22:24 θήση̨ ἐπὶ χώματι ἐν πέτρα̨ καὶ ὡς πέτρα̨ χειμάρρους Ωφιρ

^22:25 ἔσται οὐ̃ν σου ὁ παντοκράτωρ βοηθὸς ἀπὸ ἐχθρω̃ν καθαρὸν δὲ ἀποδώσει σε ὥσπερ ἀργύριον πεπυρωμένον

^22:26 εἰ̃τα παρρησιασθήση̨ ἔναντι κυρίου ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἱλαρω̃ς

^22:27 εὐξαμένου δέ σου πρὸς αὐτὸν εἰσακούσεταί σου δώσει δέ σοι ἀποδου̃ναι τὰς εὐχάς

^22:28 ἀποκαταστήσει δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνης ἐπὶ δὲ ὁδοι̃ς σου ἔσται φέγγος

^22:29 ὅτι ἐταπείνωσεν αὐτόν καὶ ἐρει̃ς ὑπερηφανεύσατο καὶ κύφοντα ὀφθαλμοι̃ς σώσει

^22:30 ῥύσεται ἀθω̨̃ον καὶ διασώθητι ἐν καθαραι̃ς χερσίν σου

^23:1 ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει

^23:2 καὶ δὴ οἰ̃δα ὅτι ἐκ χειρός μου ἡ ἔλεγξίς ἐστιν καὶ ἡ χεὶρ αὐτου̃ βαρει̃α γέγονεν ἐπ' ἐμω̨̃ στεναγμω̨̃

^23:3 τίς δ' ἄρα γνοίη ὅτι εὕροιμι αὐτὸν καὶ ἔλθοιμι εἰς τέλος

^23:4 εἴποιμι δὲ ἐμαυτου̃ κρίμα τὸ δὲ στόμα μου ἐμπλήσαιμι ἐλέγχων

^23:5 γνώ̨ην δὲ ῥήματα ἅ μοι ἐρει̃ αἰσθοίμην δὲ τίνα μοι ἀπαγγελει̃

^23:6 καὶ εἰ ἐν πολλη̨̃ ἰσχύι ἐπελεύσεταί μοι εἰ̃τα ἐν ἀπειλη̨̃ μοι οὐ χρήσεται

^23:7 ἀλήθεια γὰρ καὶ ἔλεγχος παρ' αὐτου̃ ἐξαγάγοι δὲ εἰς τέλος τὸ κρίμα μου

^23:8 εἰς γὰρ πρω̃τα πορεύσομαι καὶ οὐκέτι εἰμί τὰ δὲ ἐπ' ἐσχάτοις τί οἰ̃δα

^23:9 ἀριστερὰ ποιήσαντος αὐτου̃ καὶ οὐ κατέσχον περιβαλει̃ δεξιά καὶ οὐκ ὄψομαι

^23:10 οἰ̃δεν γὰρ ἤδη ὁδόν μου διέκρινεν δέ με ὥσπερ τὸ χρυσίον

^23:11 ἐξελεύσομαι δὲ ἐν ἐντάλμασιν αὐτου̃ ὁδοὺς γὰρ αὐτου̃ ἐφύλαξα καὶ οὐ μὴ ἐκκλίνω

^23:12 ἀπὸ ἐνταλμάτων αὐτου̃ καὶ οὐ μὴ παρέλθω ἐν δὲ κόλπω̨ μου ἔκρυψα ῥήματα αὐτου̃

^23:13 εἰ δὲ καὶ αὐτὸς ἔκρινεν οὕτως τίς ἐστιν ὁ ἀντειπὼν αὐτω̨̃ ὃ γὰρ αὐτὸς ἠθέλησεν καὶ ἐποίησεν

^23:15 διὰ του̃το ἐπ' αὐτω̨̃ ἐσπούδακα νουθετούμενος δὲ ἐφρόντισα αὐτου̃

^23:15a ἐπὶ τούτω̨ ἀπὸ προσώπου αὐτου̃ κατασπουδασθω̃ κατανοήσω καὶ πτοηθήσομαι ἐξ αὐτου̃

^23:16 κύριος δὲ ἐμαλάκυνεν τὴν καρδίαν μου ὁ δὲ παντοκράτωρ ἐσπούδασέν με

^23:17 οὐ γὰρ ἤ̨δειν ὅτι ἐπελεύσεταί μοι σκότος πρὸ προσώπου δέ μου ἐκάλυψεν γνόφος

^24:1 διὰ τί δὲ κύριον ἔλαθον ὡ̃ραι

^24:2 ἀσεβει̃ς δὲ ὅριον ὑπερέβησαν ποίμνιον σὺν ποιμένι ἁρπάσαντες

^24:3 ὑποζύγιον ὀρφανω̃ν ἀπήγαγον καὶ βου̃ν χήρας ἠνεχύρασαν

^24:4 ἐξέκλιναν ἀδυνάτους ἐξ ὁδου̃ δικαίας ὁμοθυμαδὸν ἐκρύβησαν πραει̃ς γη̃ς

^24:5 ἀπέβησαν δὲ ὥσπερ ὄνοι ἐν ἀγρω̨̃ ὑπὲρ ἐμου̃ ἐξελθόντες τὴν ἑαυτω̃ν πρα̃ξιν ἡδύνθη αὐτω̨̃ ἄρτος εἰς νεωτέρους

^24:6 ἀγρὸν πρὸ ὥρας οὐκ αὐτω̃ν ὄντα ἐθέρισαν ἀδύνατοι δὲ ἀμπελω̃νας ἀσεβω̃ν ἀμισθὶ καὶ ἀσιτὶ ἠργάσαντο

^24:7 γυμνοὺς πολλοὺς ἐκοίμισαν ἄνευ ἱματίων ἀμφίασιν δὲ ψυχη̃ς αὐτω̃ν ἀφείλαντο

^24:8 ἀπὸ ψεκάδων ὀρέων ὑγραίνονται παρὰ τὸ μὴ ἔχειν αὐτοὺς σκέπην πέτραν περιεβάλοντο

^24:9 ἥρπασαν ὀρφανὸν ἀπὸ μαστου̃ ἐκπεπτωκότα δὲ ἐταπείνωσαν

^24:10 γυμνοὺς δὲ ἐκοίμισαν ἀδίκως πεινώντων δὲ τὸν ψωμὸν ἀφείλαντο

^24:11 ἐν στενοι̃ς ἀδίκως ἐνήδρευσαν ὁδὸν δὲ δικαίαν οὐκ ἤ̨δεισαν

^24:12 οἳ ἐκ πόλεως καὶ οἴκων ἰδίων ἐξεβάλλοντο ψυχὴ δὲ νηπίων ἐστέναξεν μέγα αὐτὸς δὲ διὰ τί τούτων ἐπισκοπὴν οὐ πεποίηται

^24:13 ἐπὶ γη̃ς ὄντων αὐτω̃ν καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν ὁδὸν δὲ δικαιοσύνης οὐκ ἤ̨δεισαν οὐδὲ ἀτραποὺς αὐτη̃ς ἐπορεύθησαν

^24:14 γνοὺς δὲ αὐτω̃ν τὰ ἔργα παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς σκότος καὶ νυκτὸς ἔσται ὡς κλέπτης

^24:15 καὶ ὀφθαλμὸς μοιχου̃ ἐφύλαξεν σκότος λέγων οὐ προσνοήσει με ὀφθαλμός καὶ ἀποκρυβὴν προσώπου ἔθετο

^24:16 διώρυξεν ἐν σκότει οἰκίας ἡμέρας ἐσφράγισαν ἑαυτούς οὐκ ἐπέγνωσαν φω̃ς

^24:17 ὅτι ὁμοθυμαδὸν τὸ πρωὶ αὐτοι̃ς σκιὰ θανάτου ὅτι ἐπιγνώσεται ταραχὰς σκια̃ς θανάτου

^24:18 ἐλαφρός ἐστιν ἐπὶ πρόσωπον ὕδατος καταραθείη ἡ μερὶς αὐτω̃ν ἐπὶ γη̃ς

^24:19 ἀναφανείη δὲ τὰ φυτὰ αὐτω̃ν ἐπὶ γη̃ς ξηρά ἀγκαλίδα γὰρ ὀρφανω̃ν ἥρπασαν

^24:20 εἰ̃τ' ἀνεμνήσθη αὐτου̃ ἡ ἁμαρτία ὥσπερ δὲ ὁμίχλη δρόσου ἀφανὴς ἐγένετο ἀποδοθείη δὲ αὐτω̨̃ ἃ ἔπραξεν συντριβείη δὲ πα̃ς ἄδικος ἴσα ξύλω̨ ἀνιάτω̨

^24:21 στει̃ραν γὰρ οὐκ εὐ̃ ἐποίησεν καὶ γύναιον οὐκ ἠλέησεν

^24:22 θυμω̨̃ δὲ κατέστρεψεν ἀδυνάτους ἀναστὰς τοιγαρου̃ν οὐ μὴ πιστεύση̨ κατὰ τη̃ς ἑαυτου̃ ζωη̃ς

^24:23 μαλακισθεὶς μὴ ἐλπιζέτω ὑγιασθη̃ναι ἀλλὰ πεσει̃ται νόσω̨

^24:24 πολλοὺς γὰρ ἐκάκωσεν τὸ ὕψωμα αὐτου̃ ἐμαράνθη δὲ ὥσπερ μολόχη ἐν καύματι ἢ ὥσπερ στάχυς ἀπὸ καλάμης αὐτόματος ἀποπεσών

^24:25 εἰ δὲ μή τίς ἐστιν ὁ φάμενος ψευδη̃ με λέγειν καὶ θήσει εἰς οὐδὲν τὰ ῥήματά μου

^25:1 ὑπολαβὼν δὲ Βαλδαδ ὁ Σαυχίτης λέγει

^25:2 τί γὰρ προοίμιον ἢ φόβος παρ' αὐτου̃ ὁ ποιω̃ν τὴν σύμπασαν ἐν ὑψίστω̨

^25:3 μὴ γάρ τις ὑπολάβοι ὅτι ἔστιν παρέλκυσις πειραται̃ς ἐπὶ τίνας δὲ οὐκ ἐπελεύσεται ἔνεδρα παρ' αὐτου̃

^25:4 πω̃ς γὰρ ἔσται δίκαιος βροτὸς ἔναντι κυρίου ἢ τίς ἂν ἀποκαθαρίσαι ἑαυτὸν γεννητὸς γυναικός

^25:5 εἰ σελήνη̨ συντάσσει καὶ οὐκ ἐπιφαύσκει ἄστρα δὲ οὐ καθαρὰ ἐναντίον αὐτου̃

^25:6 ἔα δέ ἄνθρωπος σαπρία καὶ υἱὸς ἀνθρώπου σκώληξ

^26:1 ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει

^26:2 τίνι πρόσκεισαι ἢ τίνι μέλλεις βοηθει̃ν πότερον οὐχ ὡ̨̃ πολλὴ ἰσχὺς καὶ ὡ̨̃ βραχίων κραταιός ἐστιν

^26:3 τίνι συμβεβούλευσαι οὐχ ὡ̨̃ πα̃σα σοφία ἢ τίνι ἐπακολουθήσεις οὐχ ὡ̨̃ μεγίστη δύναμις

^26:4 τίνι ἀνήγγειλας ῥήματα πνοὴ δὲ τίνος ἐστὶν ἡ ἐξελθου̃σα ἐκ σου̃

^26:5 μὴ γίγαντες μαιωθήσονται ὑποκάτωθεν ὕδατος καὶ τω̃ν γειτόνων αὐτου̃

^26:6 γυμνὸς ὁ ἅ̨δης ἐπώπιον αὐτου̃ καὶ οὐκ ἔστιν περιβόλαιον τη̨̃ ἀπωλεία̨

^26:7 ἐκτείνων βορέαν ἐπ' οὐδέν κρεμάζων γη̃ν ἐπὶ οὐδενός

^26:8 δεσμεύων ὕδωρ ἐν νεφέλαις αὐτου̃ καὶ οὐκ ἐρράγη νέφος ὑποκάτω αὐτου̃

^26:9 ὁ κρατω̃ν πρόσωπον θρόνου ἐκπετάζων ἐπ' αὐτὸν νέφος αὐτου̃

^26:10 πρόσταγμα ἐγύρωσεν ἐπὶ πρόσωπον ὕδατος μέχρι συντελείας φωτὸς μετὰ σκότους

^26:11 στυ̃λοι οὐρανου̃ ἐπετάσθησαν καὶ ἐξέστησαν ἀπὸ τη̃ς ἐπιτιμήσεως αὐτου̃

^26:12 ἰσχύι κατέπαυσεν τὴν θάλασσαν ἐπιστήμη̨ δὲ ἔτρωσε τὸ κη̃τος

^26:13 κλει̃θρα δὲ οὐρανου̃ δεδοίκασιν αὐτόν προστάγματι δὲ ἐθανάτωσεν δράκοντα ἀποστάτην

^26:14 ἰδοὺ ταυ̃τα μέρη ὁδου̃ αὐτου̃ καὶ ἐπὶ ἰκμάδα λόγου ἀκουσόμεθα ἐν αὐτω̨̃ σθένος δὲ βροντη̃ς αὐτου̃ τίς οἰ̃δεν ὁπότε ποιήσει

^27:1 ἔτι δὲ προσθεὶς Ιωβ εἰ̃πεν τω̨̃ προοιμίω̨

^27:2 ζη̨̃ κύριος ὃς οὕτω με κέκρικεν καὶ ὁ παντοκράτωρ ὁ πικράνας μου τὴν ψυχήν

^27:3 ἠ̃ μὴν ἔτι τη̃ς πνοη̃ς μου ἐνούσης πνευ̃μα δὲ θει̃ον τὸ περιόν μοι ἐν ῥισίν

^27:4 μὴ λαλήσειν τὰ χείλη μου ἄνομα οὐδὲ ἡ ψυχή μου μελετήσει ἄδικα

^27:5 μή μοι εἴη δικαίους ὑμα̃ς ἀποφη̃ναι ἕως ἂν ἀποθάνω οὐ γὰρ ἀπαλλάξω μου τὴν ἀκακίαν

^27:6 δικαιοσύνη̨ δὲ προσέχων οὐ μὴ προω̃μαι οὐ γὰρ σύνοιδα ἐμαυτω̨̃ ἄτοπα πράξας

^27:7 οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ εἴησαν οἱ ἐχθροί μου ὥσπερ ἡ καταστροφὴ τω̃ν ἀσεβω̃ν καὶ οἱ ἐπ' ἐμὲ ἐπανιστανόμενοι ὥσπερ ἡ ἀπώλεια τω̃ν παρανόμων

^27:8 καὶ τίς γάρ ἐστιν ἐλπὶς ἀσεβει̃ ὅτι ἐπέχει πεποιθὼς ἐπὶ κύριον ἀ̃ρα σωθήσεται

^27:9 ἠ̃ τὴν δέησιν αὐτου̃ εἰσακούσεται κύριος ἢ ἐπελθούσης αὐτω̨̃ ἀνάγκης

^27:10 μὴ ἔχει τινὰ παρρησίαν ἔναντι αὐτου̃ ἢ ὡς ἐπικαλεσαμένου αὐτου̃ εἰσακούσεται αὐτου̃

^27:11 ἀλλὰ δὴ ἀναγγελω̃ ὑμι̃ν τί ἐστιν ἐν χειρὶ κυρίου ἅ ἐστιν παρὰ παντοκράτορι οὐ ψεύσομαι

^27:12 ἰδοὺ δὴ πάντες οἴδατε ὅτι κενὰ κενοι̃ς ἐπιβάλλετε

^27:13 αὕτη ἡ μερὶς ἀνθρώπου ἀσεβου̃ς παρὰ κυρίου κτη̃μα δὲ δυναστω̃ν ἐλεύσεται παρὰ παντοκράτορος ἐπ' αὐτούς

^27:14 ἐὰν δὲ πολλοὶ γένωνται οἱ υἱοὶ αὐτου̃ εἰς σφαγὴν ἔσονται ἐὰν δὲ καὶ ἀνδρωθω̃σιν προσαιτήσουσιν

^27:15 οἱ δὲ περιόντες αὐτου̃ ἐν θανάτω̨ τελευτήσουσιν χήρας δὲ αὐτω̃ν οὐθεὶς ἐλεήσει

^27:16 ἐὰν συναγάγη̨ ὥσπερ γη̃ν ἀργύριον ἴσα δὲ πηλω̨̃ ἑτοιμάση̨ χρυσίον

^27:17 ταυ̃τα πάντα δίκαιοι περιποιήσονται τὰ δὲ χρήματα αὐτου̃ ἀληθινοὶ καθέξουσιν

^27:18 ἀπέβη δὲ ὁ οἰ̃κος αὐτου̃ ὥσπερ ση̃τες καὶ ὥσπερ ἀράχνη

^27:19 πλούσιος κοιμηθεὶς καὶ οὐ προσθήσει ὀφθαλμοὺς αὐτου̃ διήνοιξεν καὶ οὐκ ἔστιν

^27:20 συνήντησαν αὐτω̨̃ ὥσπερ ὕδωρ αἱ ὀδύναι νυκτὶ δὲ ὑφείλατο αὐτὸν γνόφος

^27:21 ἀναλήμψεται αὐτὸν καύσων καὶ ἀπελεύσεται καὶ λικμήσει αὐτὸν ἐκ του̃ τόπου αὐτου̃

^27:22 καὶ ἐπιρρίψει ἐπ' αὐτὸν καὶ οὐ φείσεται ἐκ χειρὸς αὐτου̃ φυγη̨̃ φεύξεται

^27:23 κροτήσει ἐπ' αὐτου̃ χει̃ρας αὐτου̃ καὶ συριει̃ αὐτὸν ἐκ του̃ τόπου αὐτου̃

^28:1 ἔστιν γὰρ ἀργυρίω̨ τόπος ὅθεν γίνεται τόπος δὲ χρυσίω̨ ὅθεν διηθει̃ται

^28:2 σίδηρος μὲν γὰρ ἐκ γη̃ς γίνεται χαλκὸς δὲ ἴσα λίθω̨ λατομει̃ται

^28:3 τάξιν ἔθετο σκότει καὶ πα̃ν πέρας αὐτὸς ἐξακριβάζεται λίθος σκοτία καὶ σκιὰ θανάτου

^28:4 διακοπὴ χειμάρρου ἀπὸ κονίας οἱ δὲ ἐπιλανθανόμενοι ὁδὸν δικαίαν ἠσθένησαν ἐκ βροτω̃ν

^28:5 γη̃ ἐξ αὐτη̃ς ἐξελεύσεται ἄρτος ὑποκάτω αὐτη̃ς ἐστράφη ὡσεὶ πυ̃ρ

^28:6 τόπος σαπφείρου οἱ λίθοι αὐτη̃ς καὶ χω̃μα χρυσίον αὐτω̨̃

^28:7 τρίβος οὐκ ἔγνω αὐτὴν πετεινόν καὶ οὐ παρέβλεψεν αὐτὴν ὀφθαλμὸς γυπός

^28:8 οὐκ ἐπάτησαν αὐτὴν υἱοὶ ἀλαζόνων οὐ παρη̃λθεν ἐπ' αὐτη̃ς λέων

^28:9 ἐν ἀκροτόμω̨ ἐξέτεινεν χει̃ρα αὐτου̃ κατέστρεψεν δὲ ἐκ ῥιζω̃ν ὄρη

^28:10 δίνας δὲ ποταμω̃ν ἔρρηξεν πα̃ν δὲ ἔντιμον εἰ̃δέν μου ὁ ὀφθαλμός

^28:11 βάθη δὲ ποταμω̃ν ἀνεκάλυψεν ἔδειξεν δὲ ἑαυτου̃ δύναμιν εἰς φω̃ς

^28:12 ἡ δὲ σοφία πόθεν εὑρέθη ποι̃ος δὲ τόπος ἐστὶν τη̃ς ἐπιστήμης

^28:13 οὐκ οἰ̃δεν βροτὸς ὁδὸν αὐτη̃ς οὐδὲ μὴ εὑρεθη̨̃ ἐν ἀνθρώποις

^28:14 ἄβυσσος εἰ̃πεν οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοί καὶ θάλασσα εἰ̃πεν οὐκ ἔστιν μετ' ἐμου̃

^28:15 οὐ δώσει συγκλεισμὸν ἀντ' αὐτη̃ς καὶ οὐ σταθήσεται ἀργύριον ἀντάλλαγμα αὐτη̃ς

^28:16 καὶ οὐ συμβασταχθήσεται χρυσίω̨ Ωφιρ ἐν ὄνυχι τιμίω̨ καὶ σαπφείρω̨

^28:17 οὐκ ἰσωθήσεται αὐτη̨̃ χρυσίον καὶ ὕαλος καὶ τὸ ἄλλαγμα αὐτη̃ς σκεύη χρυσα̃

^28:18 μετέωρα καὶ γαβις οὐ μνησθήσεται καὶ ἕλκυσον σοφίαν ὑπὲρ τὰ ἐσώτατα

^28:19 οὐκ ἰσωθήσεται αὐτη̨̃ τοπάζιον Αἰθιοπίας χρυσίω̨ καθαρω̨̃ οὐ συμβασταχθήσεται

^28:20 ἡ δὲ σοφία πόθεν εὑρέθη ποι̃ος δὲ τόπος ἐστὶν τη̃ς συνέσεως

^28:21 λέληθεν πάντα ἄνθρωπον καὶ ἀπὸ πετεινω̃ν του̃ οὐρανου̃ ἐκρύβη

^28:22 ἡ ἀπώλεια καὶ ὁ θάνατος εἰ̃παν ἀκηκόαμεν δὲ αὐτη̃ς τὸ κλέος

^28:23 ὁ θεὸς εὐ̃ συνέστησεν αὐτη̃ς τὴν ὁδόν αὐτὸς δὲ οἰ̃δεν τὸν τόπον αὐτη̃ς

^28:24 αὐτὸς γὰρ τὴν ὑπ' οὐρανὸν πα̃σαν ἐφορα̨̃ εἰδὼς τὰ ἐν τη̨̃ γη̨̃ πάντα ἃ ἐποίησεν

^28:25 ἀνέμων σταθμὸν ὕδατός τε μέτρα

^28:26 ὅτε ἐποίησεν οὕτως ὑετὸν ἠρίθμησεν καὶ ὁδὸν ἐν τινάγματι φωνάς

^28:27 τότε εἰ̃δεν αὐτὴν καὶ ἐξηγήσατο αὐτήν ἑτοιμάσας ἐξιχνίασεν

^28:28 εἰ̃πεν δὲ ἀνθρώπω̨ ἰδοὺ ἡ θεοσέβειά ἐστιν σοφία τὸ δὲ ἀπέχεσθαι ἀπὸ κακω̃ν ἐστιν ἐπιστήμη

^29:1 ἔτι δὲ προσθεὶς Ιωβ εἰ̃πεν τω̨̃ προοιμίω̨

^29:2 τίς ἄν με θείη κατὰ μη̃να ἔμπροσθεν ἡμερω̃ν ὡ̃ν με ὁ θεὸς ἐφύλαξεν

^29:3 ὡς ὅτε ηὔγει ὁ λύχνος αὐτου̃ ὑπὲρ κεφαλη̃ς μου ὅτε τω̨̃ φωτὶ αὐτου̃ ἐπορευόμην ἐν σκότει

^29:4 ὅτε ἤμην ἐπιβρίθων ὁδοι̃ς ὅτε ὁ θεὸς ἐπισκοπὴν ἐποιει̃το του̃ οἴκου μου

^29:5 ὅτε ἤμην ὑλώδης λίαν κύκλω̨ δέ μου οἱ παι̃δες

^29:6 ὅτε ἐχέοντό μου αἱ ὁδοὶ βουτύρω̨ τὰ δὲ ὄρη μου ἐχέοντο γάλακτι

^29:7 ὅτε ἐξεπορευόμην ὄρθριος ἐν πόλει ἐν δὲ πλατείαις ἐτίθετό μου ὁ δίφρος

^29:8 ἰδόντες με νεανίσκοι ἐκρύβησαν πρεσβυ̃ται δὲ πάντες ἔστησαν

^29:9 ἁδροὶ δὲ ἐπαύσαντο λαλου̃ντες δάκτυλον ἐπιθέντες ἐπὶ στόματι

^29:10 οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐμακάρισάν με καὶ γλω̃σσα αὐτω̃ν τω̨̃ λάρυγγι αὐτω̃ν ἐκολλήθη

^29:11 ὅτι οὐ̃ς ἤκουσεν καὶ ἐμακάρισέν με ὀφθαλμὸς δὲ ἰδών με ἐξέκλινεν

^29:12 διέσωσα γὰρ πτωχὸν ἐκ χειρὸς δυνάστου καὶ ὀρφανω̨̃ ὡ̨̃ οὐκ ἠ̃ν βοηθός ἐβοήθησα

^29:13 εὐλογία ἀπολλυμένου ἐπ' ἐμὲ ἔλθοι στόμα δὲ χήρας με εὐλόγησεν

^29:14 δικαιοσύνην δὲ ἐνεδεδύκειν ἠμφιασάμην δὲ κρίμα ἴσα διπλοΐδι

^29:15 ὀφθαλμὸς ἤμην τυφλω̃ν ποὺς δὲ χωλω̃ν

^29:16 ἐγὼ ἤμην πατὴρ ἀδυνάτων δίκην δέ ἣν οὐκ ἤ̨δειν ἐξιχνίασα

^29:17 συνέτριψα δὲ μύλας ἀδίκων ἐκ δὲ μέσου τω̃ν ὀδόντων αὐτω̃ν ἅρπαγμα ἐξέσπασα

^29:18 εἰ̃πα δέ ἡ ἡλικία μου γηράσει ὥσπερ στέλεχος φοίνικος πολὺν χρόνον βιώσω

^29:19 ἡ ῥίζα μου διήνοικται ἐπὶ ὕδατος καὶ δρόσος αὐλισθήσεται ἐν τω̨̃ θερισμω̨̃ μου

^29:20 ἡ δόξα μου καινὴ μετ' ἐμου̃ καὶ τὸ τόξον μου ἐν χειρὶ αὐτου̃ πορεύσεται

^29:21 ἐμου̃ ἀκούσαντες προσέσχον ἐσιώπησαν δὲ ἐπὶ τη̨̃ ἐμη̨̃ βουλη̨̃

^29:22 ἐπὶ δὲ τω̨̃ ἐμω̨̃ ῥήματι οὐ προσέθεντο περιχαρει̃ς δὲ ἐγίνοντο ὁπόταν αὐτοι̃ς ἐλάλουν

^29:23 ὥσπερ γη̃ διψω̃σα προσδεχομένη τὸν ὑετόν οὕτως οὑ̃τοι τὴν ἐμὴν λαλιάν

^29:24 ἐὰν γελάσω πρὸς αὐτούς οὐ μὴ πιστεύσωσιν καὶ φω̃ς του̃ προσώπου μου οὐκ ἀπέπιπτεν

^29:25 ἐξελεξάμην ὁδὸν αὐτω̃ν καὶ ἐκάθισα ἄρχων καὶ κατεσκήνουν ὡσεὶ βασιλεὺς ἐν μονοζώνοις ὃν τρόπον παθεινοὺς παρακαλω̃ν

^30:1 νυνὶ δὲ κατεγέλασάν μου ἐλάχιστοι νυ̃ν νουθετου̃σίν με ἐν μέρει ὡ̃ν ἐξουδένουν πατέρας αὐτω̃ν οὓς οὐχ ἡγησάμην εἰ̃ναι ἀξίους κυνω̃ν τω̃ν ἐμω̃ν νομάδων

^30:2 καί γε ἰσχὺς χειρω̃ν αὐτω̃ν ἵνα τί μοι ἐπ' αὐτοὺς ἀπώλετο συντέλεια

^30:3 ἐν ἐνδεία̨ καὶ λιμω̨̃ ἄγονος οἱ φεύγοντες ἄνυδρον ἐχθὲς συνοχὴν καὶ ταλαιπωρίαν

^30:4 οἱ περικλω̃ντες ἅλιμα ἐπὶ ἠχου̃ντι οἵτινες ἅλιμα ἠ̃ν αὐτω̃ν τὰ σι̃τα ἄτιμοι δὲ καὶ πεφαυλισμένοι ἐνδεει̃ς παντὸς ἀγαθου̃ οἳ καὶ ῥίζας ξύλων ἐμασω̃ντο ὑπὸ λιμου̃ μεγάλου

^30:5 ἐπανέστησάν μοι κλέπται

^30:6 ὡ̃ν οἱ οἰ̃κοι αὐτω̃ν ἠ̃σαν τρω̃γλαι πετρω̃ν

^30:7 ἀνὰ μέσον εὐήχων βοήσονται οἳ ὑπὸ φρύγανα ἄγρια διη̨τω̃ντο

^30:8 ἀφρόνων υἱοὶ καὶ ἀτίμων ὄνομα καὶ κλέος ἐσβεσμένον ἀπὸ γη̃ς

^30:9 νυνὶ δὲ κιθάρα ἐγώ εἰμι αὐτω̃ν καὶ ἐμὲ θρύλημα ἔχουσιν

^30:10 ἐβδελύξαντο δέ με ἀποστάντες μακράν ἀπὸ δὲ προσώπου μου οὐκ ἐφείσαντο πτύελον

^30:11 ἀνοίξας γὰρ φαρέτραν αὐτου̃ ἐκάκωσέν με καὶ χαλινὸν του̃ προσώπου μου ἐξαπέστειλαν

^30:12 ἐπὶ δεξιω̃ν βλαστου̃ ἐπανέστησαν πόδα αὐτω̃ν ἐξέτειναν καὶ ὡδοποίησαν ἐπ' ἐμὲ τρίβους ἀπωλείας αὐτω̃ν

^30:13 ἐξετρίβησαν τρίβοι μου ἐξέδυσεν γάρ μου τὴν στολήν

^30:14 βέλεσιν αὐτου̃ κατηκόντισέν με κέχρηταί μοι ὡς βούλεται ἐν ὀδύναις πέφυρμαι

^30:15 ἐπιστρέφονται δέ μου αἱ ὀδύναι ὤ̨χετό μου ἡ ἐλπὶς ὥσπερ πνευ̃μα καὶ ὥσπερ νέφος ἡ σωτηρία μου

^30:16 καὶ νυ̃ν ἐπ' ἐμὲ ἐκχυθήσεται ἡ ψυχή μου ἔχουσιν δέ με ἡμέραι ὀδυνω̃ν

^30:17 νυκτὶ δέ μου τὰ ὀστα̃ συγκέκαυται τὰ δὲ νευ̃ρά μου διαλέλυται

^30:18 ἐν πολλη̨̃ ἰσχύι ἐπελάβετό μου τη̃ς στολη̃ς ὥσπερ τὸ περιστόμιον του̃ χιτω̃νός μου περιέσχεν με

^30:19 ἥγησαι δέ με ἴσα πηλω̨̃ ἐν γη̨̃ καὶ σποδω̨̃ μου ἡ μερίς

^30:20 κέκραγα δὲ πρὸς σὲ καὶ οὐκ εἰσακούεις μου ἔστησαν καὶ κατενόησάν με

^30:21 ἐπέβης δέ μοι ἀνελεημόνως χειρὶ κραταια̨̃ με ἐμαστίγωσας

^30:22 ἔταξας δέ με ἐν ὀδύναις καὶ ἀπέρριψάς με ἀπὸ σωτηρίας

^30:23 οἰ̃δα γὰρ ὅτι θάνατός με ἐκτρίψει οἰκία γὰρ παντὶ θνητω̨̃ γη̃

^30:24 εἰ γὰρ ὄφελον δυναίμην ἐμαυτὸν χειρώσασθαι ἢ δεηθείς γε ἑτέρου καὶ ποιήσει μοι του̃το

^30:25 ἐγὼ δὲ ἐπὶ παντὶ ἀδυνάτω̨ ἔκλαυσα ἐστέναξα δὲ ἰδὼν ἄνδρα ἐν ἀνάγκαις

^30:26 ἐγὼ δὲ ἐπέχων ἀγαθοι̃ς ἰδοὺ συνήντησάν μοι μα̃λλον ἡμέραι κακω̃ν

^30:27 ἡ κοιλία μου ἐξέζεσεν καὶ οὐ σιωπήσεται προέφθασάν με ἡμέραι πτωχείας

^30:28 στένων πεπόρευμαι ἄνευ φιμου̃ ἕστηκα δὲ ἐν ἐκκλησία̨ κεκραγώς

^30:29 ἀδελφὸς γέγονα σειρήνων ἑται̃ρος δὲ στρουθω̃ν

^30:30 τὸ δὲ δέρμα μου ἐσκότωται μεγάλως τὰ δὲ ὀστα̃ μου ἀπὸ καύματος

^30:31 ἀπέβη δὲ εἰς πάθος μου ἡ κιθάρα ὁ δὲ ψαλμός μου εἰς κλαυθμὸν ἐμοί

^31:1 διαθήκην ἐθέμην τοι̃ς ὀφθαλμοι̃ς μου καὶ οὐ συνήσω ἐπὶ παρθένον

^31:2 καὶ τί ἐμέρισεν ὁ θεὸς ἀπάνωθεν καὶ κληρονομία ἱκανου̃ ἐξ ὑψίστων

^31:3 οὐχὶ ἀπώλεια τω̨̃ ἀδίκω̨ καὶ ἀπαλλοτρίωσις τοι̃ς ποιου̃σιν ἀνομίαν

^31:4 οὐχὶ αὐτὸς ὄψεται ὁδόν μου καὶ πάντα τὰ διαβήματά μου ἐξαριθμήσεται

^31:5 εἰ δὲ ἤμην πεπορευμένος μετὰ γελοιαστω̃ν εἰ δὲ καὶ ἐσπούδασεν ὁ πούς μου εἰς δόλον

^31:6 ἱσταίη με ἄρα ἐν ζυγω̨̃ δικαίω̨ οἰ̃δεν δὲ ὁ κύριος τὴν ἀκακίαν μου

^31:7 εἰ ἐξέκλινεν ὁ πούς μου ἐκ τη̃ς ὁδου̃ εἰ δὲ καὶ τω̨̃ ὀφθαλμω̨̃ ἐπηκολούθησεν ἡ καρδία μου εἰ δὲ καὶ ται̃ς χερσίν μου ἡψάμην δώρων

^31:8 σπείραιμι ἄρα καὶ ἄλλοι φάγοισαν ἄρριζος δὲ γενοίμην ἐπὶ γη̃ς

^31:9 εἰ ἐξηκολούθησεν ἡ καρδία μου γυναικὶ ἀνδρὸς ἑτέρου εἰ καὶ ἐγκάθετος ἐγενόμην ἐπὶ θύραις αὐτη̃ς

^31:10 ἀρέσαι ἄρα καὶ ἡ γυνή μου ἑτέρω̨ τὰ δὲ νήπιά μου ταπεινωθείη

^31:11 θυμὸς γὰρ ὀργη̃ς ἀκατάσχετος τὸ μια̃ναι ἀνδρὸς γυναι̃κα

^31:12 πυ̃ρ γάρ ἐστιν καιόμενον ἐπὶ πάντων τω̃ν μερω̃ν οὑ̃ δ' ἂν ἐπέλθη̨ ἐκ ῥιζω̃ν ἀπώλεσεν

^31:13 εἰ δὲ καὶ ἐφαύλισα κρίμα θεράποντός μου ἢ θεραπαίνης κρινομένων αὐτω̃ν πρός με

^31:14 τί γὰρ ποιήσω ἐὰν ἔτασίν μου ποιήσηται ὁ κύριος ἐὰν δὲ καὶ ἐπισκοπήν τίνα ἀπόκρισιν ποιήσομαι

^31:15 πότερον οὐχ ὡς καὶ ἐγὼ ἐγενόμην ἐν γαστρί καὶ ἐκει̃νοι γεγόνασιν γεγόναμεν δὲ ἐν τη̨̃ αὐτη̨̃ κοιλία̨

^31:16 ἀδύνατοι δὲ χρείαν ἥν ποτ' εἰ̃χον οὐκ ἀπέτυχον χήρας δὲ τὸν ὀφθαλμὸν οὐκ ἐξέτηξα

^31:17 εἰ δὲ καὶ τὸν ψωμόν μου ἔφαγον μόνος καὶ οὐχὶ ὀρφανω̨̃ μετέδωκα

^31:18 ὅτι ἐκ νεότητός μου ἐξέτρεφον ὡς πατὴρ καὶ ἐκ γαστρὸς μητρός μου ὡδήγησα

^31:19 εἰ δὲ καὶ ὑπερει̃δον γυμνὸν ἀπολλύμενον καὶ οὐκ ἠμφίασα

^31:20 ἀδύνατοι δὲ εἰ μὴ εὐλόγησάν με ἀπὸ δὲ κουρα̃ς ἀμνω̃ν μου ἐθερμάνθησαν οἱ ὠ̃μοι αὐτω̃ν

^31:21 εἰ ἐπη̃ρα ὀρφανω̨̃ χει̃ρα πεποιθὼς ὅτι πολλή μοι βοήθεια περίεστιν

^31:22 ἀποσταίη ἄρα ὁ ὠ̃μός μου ἀπὸ τη̃ς κλειδός ὁ δὲ βραχίων μου ἀπὸ του̃ ἀγκω̃νός μου συντριβείη

^31:23 φόβος γὰρ κυρίου συνέσχεν με καὶ ἀπὸ του̃ λήμματος αὐτου̃ οὐχ ὑποίσω

^31:24 εἰ ἔταξα χρυσίον ἰσχύν μου εἰ δὲ καὶ λίθω̨ πολυτελει̃ ἐπεποίθησα

^31:25 εἰ δὲ καὶ εὐφράνθην πολλου̃ πλούτου μοι γενομένου εἰ δὲ καὶ ἐπ' ἀναριθμήτοις ἐθέμην χει̃ρά μου

^31:26 ἠ̃ οὐχ ὁρω̃ μὲν ἥλιον τὸν ἐπιφαύσκοντα ἐκλείποντα σελήνην δὲ φθίνουσαν οὐ γὰρ ἐπ' αὐτοι̃ς ἐστιν

^31:27 καὶ εἰ ἠπατήθη λάθρα̨ ἡ καρδία μου εἰ δὲ καὶ χει̃ρά μου ἐπιθεὶς ἐπὶ στόματί μου ἐφίλησα

^31:28 καὶ του̃τό μοι ἄρα ἀνομία ἡ μεγίστη λογισθείη ὅτι ἐψευσάμην ἐναντίον κυρίου του̃ ὑψίστου

^31:29 εἰ δὲ καὶ ἐπιχαρὴς ἐγενόμην πτώματι ἐχθρω̃ν μου καὶ εἰ̃πεν ἡ καρδία μου εὐ̃γε

^31:30 ἀκούσαι ἄρα τὸ οὐ̃ς μου τὴν κατάραν μου θρυληθείην δὲ ἄρα ὑπὸ λαου̃ μου κακούμενος

^31:31 εἰ δὲ καὶ πολλάκις εἰ̃πον αἱ θεράπαιναί μου τίς ἂν δώ̨η ἡμι̃ν τω̃ν σαρκω̃ν αὐτου̃ πλησθη̃ναι λίαν μου χρηστου̃ ὄντος

^31:32 ἔξω δὲ οὐκ ηὐλίζετο ξένος ἡ δὲ θύρα μου παντὶ ἐλθόντι ἀνέω̨κτο

^31:33 εἰ δὲ καὶ ἁμαρτὼν ἀκουσίως ἔκρυψα τὴν ἁμαρτίαν μου

^31:34 οὐ γὰρ διετράπην πολυοχλίαν πλήθους του̃ μὴ ἐξαγορευ̃σαι ἐνώπιον αὐτω̃ν εἰ δὲ καὶ εἴασα ἀδύνατον ἐξελθει̃ν θύραν μου κόλπω̨ κενω̨̃

^31:35 τίς δώ̨η ἀκούοντά μου χει̃ρα δὲ κυρίου εἰ μὴ ἐδεδοίκειν συγγραφὴν δέ ἣν εἰ̃χον κατά τινος

^31:36 ἐπ' ὤμοις ἂν περιθέμενος στέφανον ἀνεγίνωσκον

^31:37 καὶ εἰ μὴ ῥήξας αὐτὴν ἀπέδωκα οὐθὲν λαβὼν παρὰ χρεοφειλέτου

^31:38 εἰ ἐπ' ἐμοί ποτε ἡ γη̃ ἐστέναξεν εἰ δὲ καὶ οἱ αὔλακες αὐτη̃ς ἔκλαυσαν ὁμοθυμαδόν

^31:39 εἰ δὲ καὶ τὴν ἰσχὺν αὐτη̃ς ἔφαγον μόνος ἄνευ τιμη̃ς εἰ δὲ καὶ ψυχὴν κυρίου τη̃ς γη̃ς ἐκβαλὼν ἐλύπησα

^31:40 ἀντὶ πυρου̃ ἄρα ἐξέλθοι μοι κνίδη ἀντὶ δὲ κριθη̃ς βάτος καὶ ἐπαύσατο Ιωβ ῥήμασιν

^32:1 ἡσύχασαν δὲ καὶ οἱ τρει̃ς φίλοι αὐτου̃ ἔτι ἀντειπει̃ν Ιωβ ἠ̃ν γὰρ Ιωβ δίκαιος ἐναντίον αὐτω̃ν

^32:2 ὠργίσθη δὲ Ελιους ὁ του̃ Βαραχιηλ ὁ Βουζίτης ἐκ τη̃ς συγγενείας Ραμ τη̃ς Αυσίτιδος χώρας ὠργίσθη δὲ τω̨̃ Ιωβ σφόδρα διότι ἀπέφηνεν ἑαυτὸν δίκαιον ἐναντίον κυρίου

^32:3 καὶ κατὰ τω̃ν τριω̃ν δὲ φίλων ὠργίσθη σφόδρα διότι οὐκ ἠδυνήθησαν ἀποκριθη̃ναι ἀντίθετα Ιωβ καὶ ἔθεντο αὐτὸν εἰ̃ναι ἀσεβη̃

^32:4 Ελιους δὲ ὑπέμεινεν δου̃ναι ἀπόκρισιν Ιωβ ὅτι πρεσβύτεροι αὐτου̃ εἰσιν ἡμέραις

^32:5 καὶ εἰ̃δεν Ελιους ὅτι οὐκ ἔστιν ἀπόκρισις ἐν στόματι τω̃ν τριω̃ν ἀνδρω̃ν καὶ ἐθυμώθη ὀργὴ αὐτου̃

^32:6 ὑπολαβὼν δὲ Ελιους ὁ του̃ Βαραχιηλ ὁ Βουζίτης εἰ̃πεν νεώτερος μέν εἰμι τω̨̃ χρόνω̨ ὑμει̃ς δέ ἐστε πρεσβύτεροι διὸ ἡσύχασα φοβηθεὶς του̃ ὑμι̃ν ἀναγγει̃λαι τὴν ἐμαυτου̃ ἐπιστήμην

^32:7 εἰ̃πα δὲ ὅτι ὁ χρόνος ἐστὶν ὁ λαλω̃ν ἐν πολλοι̃ς δὲ ἔτεσιν οἴδασιν σοφίαν

^32:8 ἀλλὰ πνευ̃μά ἐστιν ἐν βροτοι̃ς πνοὴ δὲ παντοκράτορός ἐστιν ἡ διδάσκουσα

^32:9 οὐχ οἱ πολυχρόνιοί εἰσιν σοφοί οὐδ' οἱ γέροντες οἴδασιν κρίμα

^32:10 διὸ εἰ̃πα ἀκούσατέ μου καὶ ἀναγγελω̃ ὑμι̃ν ἃ οἰ̃δα

^32:11 ἐνωτίζεσθέ μου τὰ ῥήματα ἐρω̃ γὰρ ὑμω̃ν ἀκουόντων ἄχρι οὑ̃ ἐτάσητε λόγους

^32:12 καὶ μέχρι ὑμω̃ν συνήσω καὶ ἰδοὺ οὐκ ἠ̃ν τω̨̃ Ιωβ ἐλέγχων ἀνταποκρινόμενος ῥήματα αὐτου̃ ἐξ ὑμω̃ν

^32:13 ἵνα μὴ εἴπητε εὕρομεν σοφίαν κυρίω̨ προσθέμενοι

^32:14 ἀνθρώπω̨ δὲ ἐπετρέψατε λαλη̃σαι τοιαυ̃τα ῥήματα

^32:15 ἐπτοήθησαν οὐκ ἀπεκρίθησαν ἔτι ἐπαλαίωσαν ἐξ αὐτω̃ν λόγους

^32:16 ὑπέμεινα οὐ γὰρ ἐλάλησαν ὅτι ἔστησαν οὐκ ἀπεκρίθησαν

^32:17 ὑπολαβὼν δὲ Ελιους λέγει

^32:18 πάλιν λαλήσω πλήρης γάρ εἰμι ῥημάτων ὀλέκει γάρ με τὸ πνευ̃μα τη̃ς γαστρός

^32:19 ἡ δὲ γαστήρ μου ὥσπερ ἀσκὸς γλεύκους ζέων δεδεμένος ἢ ὥσπερ φυσητὴρ χαλκέως ἐρρηγώς

^32:20 λαλήσω ἵνα ἀναπαύσωμαι ἀνοίξας τὰ χείλη

^32:21 ἄνθρωπον γὰρ οὐ μὴ αἰσχυνθω̃ ἀλλὰ μὴν οὐδὲ βροτὸν οὐ μὴ ἐντραπω̃

^32:22 οὐ γὰρ ἐπίσταμαι θαυμάσαι πρόσωπον εἰ δὲ μή καὶ ἐμὲ ση̃τες ἔδονται

^33:1 οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ ἄκουσον Ιωβ τὰ ῥήματά μου καὶ λαλιὰν ἐνωτίζου μου

^33:2 ἰδοὺ γὰρ ἤνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ἐλάλησεν ἡ γλω̃σσά μου

^33:3 καθαρά μου ἡ καρδία ῥήμασιν σύνεσις δὲ χειλέων μου καθαρὰ νοήσει

^33:4 πνευ̃μα θει̃ον τὸ ποιη̃σάν με πνοὴ δὲ παντοκράτορος ἡ διδάσκουσά με

^33:5 ἐὰν δύνη̨ δός μοι ἀπόκρισιν πρὸς ταυ̃τα ὑπόμεινον στη̃θι κατ' ἐμὲ καὶ ἐγὼ κατὰ σέ

^33:6 ἐκ πηλου̃ διήρτισαι σὺ ὡς καὶ ἐγώ ἐκ του̃ αὐτου̃ διηρτίσμεθα

^33:7 οὐχ ὁ φόβος μού σε στροβήσει οὐδὲ ἡ χείρ μου βαρει̃α ἔσται ἐπὶ σοί

^33:8 πλὴν εἰ̃πας ἐν ὠσίν μου φωνὴν ῥημάτων σου ἀκήκοα

^33:9 διότι λέγεις καθαρός εἰμι οὐχ ἁμαρτών ἄμεμπτος δέ εἰμι οὐ γὰρ ἠνόμησα

^33:10 μέμψιν δὲ κατ' ἐμου̃ εὑ̃ρεν ἥγηται δέ με ὥσπερ ὑπεναντίον

^33:11 ἔθετο δὲ ἐν ξύλω̨ τὸν πόδα μου ἐφύλαξεν δέ μου πάσας τὰς ὁδούς

^33:12 πω̃ς γὰρ λέγεις δίκαιός εἰμι καὶ οὐκ ἐπακήκοέν μου αἰώνιος γάρ ἐστιν ὁ ἐπάνω βροτω̃ν

^33:13 λέγεις δέ διὰ τί τη̃ς δίκης μου οὐκ ἐπακήκοεν πα̃ν ῥη̃μα

^33:14 ἐν γὰρ τω̨̃ ἅπαξ λαλήσαι ὁ κύριος ἐν δὲ τω̨̃ δευτέρω̨ ἐνύπνιον

^33:15 ἢ ἐν μελέτη̨ νυκτερινη̨̃ ὡς ὅταν ἐπιπίπτη̨ δεινὸς φόβος ἐπ' ἀνθρώπους ἐπὶ νυσταγμάτων ἐπὶ κοίτης

^33:16 τότε ἀνακαλύπτει νου̃ν ἀνθρώπων ἐν εἴδεσιν φόβου τοιούτοις αὐτοὺς ἐξεφόβησεν

^33:17 ἀποστρέψαι ἄνθρωπον ἐξ ἀδικίας τὸ δὲ σω̃μα αὐτου̃ ἀπὸ πτώματος ἐρρύσατο

^33:18 ἐφείσατο δὲ τη̃ς ψυχη̃ς αὐτου̃ ἀπὸ θανάτου καὶ μὴ πεσει̃ν αὐτὸν ἐν πολέμω̨

^33:19 πάλιν δὲ ἤλεγξεν αὐτὸν ἐν μαλακία̨ ἐπὶ κοίτης καὶ πλη̃θος ὀστω̃ν αὐτου̃ ἐνάρκησεν

^33:20 πα̃ν δὲ βρωτὸν σίτου οὐ μὴ δύνηται προσδέξασθαι καὶ ἡ ψυχὴ αὐτου̃ βρω̃σιν ἐπιθυμήσει

^33:21 ἕως ἂν σαπω̃σιν αὐτου̃ αἱ σάρκες καὶ ἀποδείξη̨ τὰ ὀστα̃ αὐτου̃ κενά

^33:22 ἤγγισεν δὲ εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτου̃ ἡ δὲ ζωὴ αὐτου̃ ἐν ἅ̨δη̨

^33:23 ἐὰν ὠ̃σιν χίλιοι ἄγγελοι θανατηφόροι εἱ̃ς αὐτω̃ν οὐ μὴ τρώση̨ αὐτόν ἐὰν νοήση̨ τη̨̃ καρδία̨ ἐπιστραφη̃ναι ἐπὶ κύριον ἀναγγείλη̨ δὲ ἀνθρώπω̨ τὴν ἑαυτου̃ μέμψιν τὴν δὲ ἄνοιαν αὐτου̃ δείξη̨

^33:24 ἀνθέξεται του̃ μὴ πεσει̃ν αὐτὸν εἰς θάνατον ἀνανεώσει δὲ αὐτου̃ τὸ σω̃μα ὥσπερ ἀλοιφὴν ἐπὶ τοίχου τὰ δὲ ὀστα̃ αὐτου̃ ἐμπλήσει μυελου̃

^33:25 ἁπαλυνει̃ δὲ αὐτου̃ τὰς σάρκας ὥσπερ νηπίου ἀποκαταστήσει δὲ αὐτὸν ἀνδρωθέντα ἐν ἀνθρώποις

^33:26 εὐξάμενος δὲ πρὸς κύριον καὶ δεκτὰ αὐτω̨̃ ἔσται εἰσελεύσεται δὲ προσώπω̨ καθαρω̨̃ σὺν ἐξηγορία̨ ἀποδώσει δὲ ἀνθρώποις δικαιοσύνην

^33:27 εἰ̃τα τότε ἀπομέμψεται ἄνθρωπος αὐτὸς ἑαυτω̨̃ λέγων οἱ̃α συνετέλουν καὶ οὐκ ἄξια ἤτασέν με ὡ̃ν ἥμαρτον

^33:28 σω̃σον ψυχήν μου του̃ μὴ ἐλθει̃ν εἰς διαφθοράν καὶ ἡ ζωή μου φω̃ς ὄψεται

^33:29 ἰδοὺ πάντα ταυ̃τα ἐργα̃ται ὁ ἰσχυρὸς ὁδοὺς τρει̃ς μετὰ ἀνδρός

^33:30 ἀλλ' ἐρρύσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου ἵνα ἡ ζωή μου ἐν φωτὶ αἰνη̨̃ αὐτόν

^33:31 ἐνωτίζου Ιωβ καὶ ἄκουέ μου κώφευσον καὶ ἐγώ εἰμι λαλήσω

^33:32 εἰ εἰσὶν λόγοι ἀποκρίθητί μοι λάλησον θέλω γὰρ δικαιωθη̃ναί σε

^33:33 εἰ μή σὺ ἄκουσόν μου κώφευσον καὶ διδάξω σε σοφίαν

^34:1 ὑπολαβὼν δὲ Ελιους λέγει

^34:2 ἀκούσατέ μου σοφοί ἐπιστάμενοι ἐνωτίζεσθε τὸ καλόν

^34:3 ὅτι οὐ̃ς λόγους δοκιμάζει καὶ λάρυγξ γεύεται βρω̃σιν

^34:4 κρίσιν ἑλώμεθα ἑαυτοι̃ς γνω̃μεν ἀνὰ μέσον ἑαυτω̃ν ὅ τι καλόν

^34:5 ὅτι εἴρηκεν Ιωβ δίκαιός εἰμι ὁ κύριος ἀπήλλαξέν μου τὸ κρίμα

^34:6 ἐψεύσατο δὲ τω̨̃ κρίματί μου βίαιον τὸ βέλος μου ἄνευ ἀδικίας

^34:7 τίς ἀνὴρ ὥσπερ Ιωβ πίνων μυκτηρισμὸν ὥσπερ ὕδωρ

^34:8 οὐχ ἁμαρτὼν οὐδὲ ἀσεβήσας ἢ ὁδου̃ κοινωνήσας μετὰ ποιούντων τὰ ἄνομα του̃ πορευθη̃ναι μετὰ ἀσεβω̃ν

^34:9 μὴ γὰρ εἴπη̨ς ὅτι οὐκ ἔσται ἐπισκοπὴ ἀνδρός καὶ ἐπισκοπὴ αὐτω̨̃ παρὰ κυρίου

^34:10 διό συνετοὶ καρδίας ἀκούσατέ μου μή μοι εἴη ἔναντι κυρίου ἀσεβη̃σαι καὶ ἔναντι παντοκράτορος ταράξαι τὸ δίκαιον

^34:11 ἀλλὰ ἀποδιδοι̃ ἀνθρώπω̨ καθὰ ποιει̃ ἕκαστος αὐτω̃ν καὶ ἐν τρίβω̨ ἀνδρὸς εὑρήσει αὐτόν

^34:12 οἴη̨ δὲ τὸν κύριον ἄτοπα ποιήσειν ἢ ὁ παντοκράτωρ ταράξει κρίσιν

^34:13 ὃς ἐποίησεν τὴν γη̃ν τίς δέ ἐστιν ὁ ποιω̃ν τὴν ὑπ' οὐρανὸν καὶ τὰ ἐνόντα πάντα

^34:14 εἰ γὰρ βούλοιτο συνέχειν καὶ τὸ πνευ̃μα παρ' αὐτω̨̃ κατασχει̃ν

^34:15 τελευτήσει πα̃σα σὰρξ ὁμοθυμαδόν πα̃ς δὲ βροτὸς εἰς γη̃ν ἀπελεύσεται ὅθεν καὶ ἐπλάσθη

^34:16 εἰ δὲ μὴ νουθετη̨̃ ἄκουε ταυ̃τα ἐνωτίζου φωνὴν ῥημάτων

^34:17 ἰδὲ σὺ τὸν μισου̃ντα ἄνομα καὶ τὸν ὀλλύντα τοὺς πονηροὺς ὄντα αἰώνιον δίκαιον

^34:18 ἀσεβὴς ὁ λέγων βασιλει̃ παρανομει̃ς ἀσεβέστατε τοι̃ς ἄρχουσιν

^34:19 ὃς οὐκ ἐπη̨σχύνθη πρόσωπον ἐντίμου οὐδὲ οἰ̃δεν τιμὴν θέσθαι ἁδροι̃ς θαυμασθη̃ναι πρόσωπα αὐτω̃ν

^34:20 κενὰ δὲ αὐτοι̃ς ἀποβήσεται τὸ κεκραγέναι καὶ δει̃σθαι ἀνδρός ἐχρήσαντο γὰρ παρανόμως ἐκκλινομένων ἀδυνάτων

^34:21 αὐτὸς γὰρ ὁρατής ἐστιν ἔργων ἀνθρώπων λέληθεν δὲ αὐτὸν οὐδὲν ὡ̃ν πράσσουσιν

^34:22 οὐδὲ ἔσται τόπος του̃ κρυβη̃ναι τοὺς ποιου̃ντας τὰ ἄνομα

^34:23 ὅτι οὐκ ἐπ' ἄνδρα θήσει ἔτι ὁ γὰρ κύριος πάντας ἐφορα̨̃

^34:24 ὁ καταλαμβάνων ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια ὡ̃ν οὐκ ἔστιν ἀριθμός

^34:25 ὁ γνωρίζων αὐτω̃ν τὰ ἔργα καὶ στρέψει νύκτα καὶ ταπεινωθήσονται

^34:26 ἔσβεσεν δὲ ἀσεβει̃ς ὁρατοὶ δὲ ἐναντίον αὐτου̃

^34:27 ὅτι ἐξέκλιναν ἐκ νόμου θεου̃ δικαιώματα δὲ αὐτου̃ οὐκ ἐπέγνωσαν

^34:28 του̃ ἐπαγαγει̃ν ἐπ' αὐτὸν κραυγὴν πένητος καὶ κραυγὴν πτωχω̃ν εἰσακούσεται

^34:29 καὶ αὐτὸς ἡσυχίαν παρέξει καὶ τίς καταδικάσεται καὶ κρύψει πρόσωπον καὶ τίς ὄψεται αὐτόν καὶ κατὰ ἔθνους καὶ κατὰ ἀνθρώπου ὁμου̃

^34:30 βασιλεύων ἄνθρωπον ὑποκριτὴν ἀπὸ δυσκολίας λαου̃

^34:31 ὅτι πρὸς τὸν ἰσχυρὸν ὁ λέγων εἴληφα οὐκ ἐνεχυράσω

^34:32 ἄνευ ἐμαυτου̃ ὄψομαι σὺ δει̃ξόν μοι εἰ ἀδικίαν ἠργασάμην οὐ μὴ προσθήσω

^34:33 μὴ παρὰ σου̃ ἀποτείσει αὐτήν ὅτι ἀπώση̨ ὅτι σὺ ἐκλέξη̨ καὶ οὐκ ἐγώ καὶ τί ἔγνως λάλησον

^34:34 διὸ συνετοὶ καρδίας ἐρου̃σιν ταυ̃τα ἀνὴρ δὲ σοφὸς ἀκήκοέν μου τὸ ῥη̃μα

^34:35 Ιωβ δὲ οὐκ ἐν συνέσει ἐλάλησεν τὰ δὲ ῥήματα αὐτου̃ οὐκ ἐν ἐπιστήμη̨

^34:36 οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ μάθε Ιωβ μὴ δω̨̃ς ἔτι ἀνταπόκρισιν ὥσπερ οἱ ἄφρονες

^34:37 ἵνα μὴ προσθω̃μεν ἐφ' ἁμαρτίαις ἡμω̃ν ἀνομία δὲ ἐφ' ἡμι̃ν λογισθήσεται πολλὰ λαλούντων ῥήματα ἐναντίον του̃ κυρίου

^35:1 ὑπολαβὼν δὲ Ελιους λέγει

^35:2 τί του̃το ἡγήσω ἐν κρίσει σὺ τίς εἰ̃ ὅτι εἰ̃πας δίκαιός εἰμι ἔναντι κυρίου

^35:3 ἢ ἐρει̃ς τί ποιήσω ἁμαρτών

^35:4 ἐγὼ σοὶ δώσω ἀπόκρισιν καὶ τοι̃ς τρισὶν φίλοις σου

^35:5 ἀνάβλεψον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἰδέ κατάμαθε δὲ νέφη ὡς ὑψηλὰ ἀπὸ σου̃

^35:6 εἰ ἥμαρτες τί πράξεις εἰ δὲ καὶ πολλὰ ἠνόμησας τί δύνασαι ποιη̃σαι

^35:7 ἐπεὶ δὲ οὐ̃ν δίκαιος εἰ̃ τί δώσεις αὐτω̨̃ ἢ τί ἐκ χειρός σου λήμψεται

^35:8 ἀνδρὶ τω̨̃ ὁμοίω̨ σου ἡ ἀσέβειά σου καὶ υἱω̨̃ ἀνθρώπου ἡ δικαιοσύνη σου

^35:9 ἀπὸ πλήθους συκοφαντούμενοι κεκράξονται βοήσονται ἀπὸ βραχίονος πολλω̃ν

^35:10 καὶ οὐκ εἰ̃πεν που̃ ἐστιν ὁ θεὸς ὁ ποιήσας με ὁ κατατάσσων φυλακὰς νυκτερινάς

^35:11 ὁ διορίζων με ἀπὸ τετραπόδων γη̃ς ἀπὸ δὲ πετεινω̃ν οὐρανου̃

^35:12 ἐκει̃ κεκράξονται καὶ οὐ μὴ εἰσακούση̨ καὶ ἀπὸ ὕβρεως πονηρω̃ν

^35:13 ἄτοπα γὰρ οὐ βούλεται ὁ κύριος ἰδει̃ν αὐτὸς γὰρ ὁ παντοκράτωρ ὁρατής ἐστιν

^35:14 τω̃ν συντελούντων τὰ ἄνομα καὶ σώσει με κρίθητι δὲ ἐναντίον αὐτου̃ εἰ δύνασαι αἰνέσαι αὐτόν ὡς ἔστιν

^35:15 καὶ νυ̃ν ὅτι οὐκ ἔστιν ἐπισκεπτόμενος ὀργὴν αὐτου̃ καὶ οὐκ ἔγνω παραπτώματι σφόδρα

^35:16 καὶ Ιωβ ματαίως ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτου̃ ἐν ἀγνωσία̨ ῥήματα βαρύνει

^36:1 προσθεὶς δὲ Ελιους ἔτι λέγει

^36:2 μει̃νόν με μικρὸν ἔτι ἵνα διδάξω σε ἔτι γὰρ ἐν ἐμοί ἐστιν λέξις

^36:3 ἀναλαβὼν τὴν ἐπιστήμην μου μακρὰν ἔργοις δέ μου δίκαια ἐρω̃

^36:4 ἐπ' ἀληθείας καὶ οὐκ ἄδικα ῥήματα ἀδίκως συνίεις

^36:5 γίγνωσκε δὲ ὅτι ὁ κύριος οὐ μὴ ἀποποιήσηται τὸν ἄκακον δυνατὸς ἰσχύι καρδίας

^36:6 ἀσεβη̃ οὐ μὴ ζωοποιήσει καὶ κρίμα πτωχω̃ν δώσει

^36:7 οὐκ ἀφελει̃ ἀπὸ δικαίου ὀφθαλμοὺς αὐτου̃ καὶ μετὰ βασιλέων εἰς θρόνον καὶ καθιει̃ αὐτοὺς εἰς νει̃κος καὶ ὑψωθήσονται

^36:8 καὶ εἰ πεπεδημένοι ἐν χειροπέδαις συσχεθήσονται ἐν σχοινίοις πενίας

^36:9 καὶ ἀναγγελει̃ αὐτοι̃ς τὰ ἔργα αὐτω̃ν καὶ τὰ παραπτώματα αὐτω̃ν ὅτι ἰσχύσουσιν

^36:10 ἀλλὰ του̃ δικαίου εἰσακούσεται καὶ εἰ̃πεν ὅτι ἐπιστραφήσονται ἐξ ἀδικίας

^36:11 ἐὰν ἀκούσωσιν καὶ δουλεύσωσιν συντελέσουσιν τὰς ἡμέρας αὐτω̃ν ἐν ἀγαθοι̃ς καὶ τὰ ἔτη αὐτω̃ν ἐν εὐπρεπείαις

^36:12 ἀσεβει̃ς δὲ οὐ διασώ̨ζει παρὰ τὸ μὴ βούλεσθαι εἰδέναι αὐτοὺς τὸν κύριον καὶ διότι νουθετούμενοι ἀνήκοοι ἠ̃σαν

^36:13 καὶ ὑποκριταὶ καρδία̨ τάξουσιν θυμόν οὐ βοήσονται ὅτι ἔδησεν αὐτούς

^36:14 ἀποθάνοι τοίνυν ἐν νεότητι ἡ ψυχὴ αὐτω̃ν ἡ δὲ ζωὴ αὐτω̃ν τιτρωσκομένη ὑπὸ ἀγγέλων

^36:15 ἀνθ' ὡ̃ν ἔθλιψαν ἀσθενη̃ καὶ ἀδύνατον κρίμα δὲ πραέων ἐκθήσει

^36:16 καὶ προσέτι ἠπάτησέν σε ἐκ στόματος ἐχθρου̃ ἄβυσσος κατάχυσις ὑποκάτω αὐτη̃ς καὶ κατέβη τράπεζά σου πλήρης πιότητος

^36:17 οὐχ ὑστερήσει δὲ ἀπὸ δικαίων κρίμα

^36:18 θυμὸς δὲ ἐπ' ἀσεβει̃ς ἔσται δι' ἀσέβειαν δώρων ὡ̃ν ἐδέχοντο ἐπ' ἀδικίαις

^36:19 μή σε ἐκκλινάτω ἑκὼν ὁ νου̃ς δεήσεως ἐν ἀνάγκη̨ ὄντων ἀδυνάτων καὶ πάντας τοὺς κραταιου̃ντας ἰσχύν

^36:20 μὴ ἐξελκύση̨ς τὴν νύκτα του̃ ἀναβη̃ναι λαοὺς ἀντ' αὐτω̃ν

^36:21 ἀλλὰ φύλαξαι μὴ πράξη̨ς ἄτοπα ἐπὶ του̃τον γὰρ ἐξείλω ἀπὸ πτωχείας

^36:22 ἰδοὺ ὁ ἰσχυρὸς κραταιώσει ἐν ἰσχύι αὐτου̃ τίς γάρ ἐστιν κατ' αὐτὸν δυνάστης

^36:23 τίς δέ ἐστιν ὁ ἐτάζων αὐτου̃ τὰ ἔργα ἢ τίς ὁ εἴπας ἔπραξεν ἄδικα

^36:24 μνήσθητι ὅτι μεγάλα ἐστὶν αὐτου̃ τὰ ἔργα ὡ̃ν ἠ̃ρξαν ἄνδρες

^36:25 πα̃ς ἄνθρωπος εἰ̃δεν ἐν ἑαυτω̨̃ ὅσοι τιτρωσκόμενοί εἰσιν βροτοί

^36:26 ἰδοὺ ὁ ἰσχυρὸς πολύς καὶ οὐ γνωσόμεθα ἀριθμὸς ἐτω̃ν αὐτου̃ καὶ ἀπέραντος

^36:27 ἀριθμηταὶ δὲ αὐτω̨̃ σταγόνες ὑετου̃ καὶ ἐπιχυθήσονται ὑετω̨̃ εἰς νεφέλην

^36:28 ῥυήσονται παλαιώματα ἐσκίασεν δὲ νέφη ἐπὶ ἀμυθήτων βροτω̃ν

^36:28a ὥραν ἔθετο κτήνεσιν οἴδασιν δὲ κοίτης τάξιν

^36:28b ἐπὶ τούτοις πα̃σιν οὐκ ἐξίσταταί σου ἡ διάνοια οὐδὲ διαλλάσσεταί σου ἡ καρδία ἀπὸ σώματος

^36:29 καὶ ἐὰν συνη̨̃ ἀπεκτάσεις νεφέλης ἰσότητα σκηνη̃ς αὐτου̃

^36:30 ἰδοὺ ἐκτείνει ἐπ' αὐτὸν ηδω καὶ ῥιζώματα τη̃ς θαλάσσης ἐκάλυψεν

^36:31 ἐν γὰρ αὐτοι̃ς κρινει̃ λαούς δώσει τροφὴν τω̨̃ ἰσχύοντι

^36:32 ἐπὶ χειρω̃ν ἐκάλυψεν φω̃ς καὶ ἐνετείλατο περὶ αὐτη̃ς ἐν ἀπαντω̃ντι

^36:33 ἀναγγελει̃ περὶ αὐτου̃ φίλον αὐτου̃ κτη̃σις καὶ περὶ ἀδικίας

^37:1 καὶ ταύτης ἐταράχθη ἡ καρδία μου καὶ ἀπερρύη ἐκ του̃ τόπου αὐτη̃ς

^37:2 ἄκουε ἀκοὴν ἐν ὀργη̨̃ θυμου̃ κυρίου καὶ μελέτη ἐκ στόματος αὐτου̃ ἐξελεύσεται

^37:3 ὑποκάτω παντὸς του̃ οὐρανου̃ ἀρχὴ αὐτου̃ καὶ τὸ φω̃ς αὐτου̃ ἐπὶ πτερύγων τη̃ς γη̃ς

^37:4 ὀπίσω αὐτου̃ βοήσεται φωνή βροντήσει ἐν φωνη̨̃ ὕβρεως αὐτου̃ καὶ οὐκ ἀνταλλάξει αὐτούς ὅτι ἀκούσει φωνὴν αὐτου̃

^37:5 βροντήσει ὁ ἰσχυρὸς ἐν φωνη̨̃ αὐτου̃ θαυμάσια ἐποίησεν γὰρ μεγάλα ἃ οὐκ ἤ̨δειμεν

^37:6 συντάσσων χιόνι γίνου ἐπὶ τη̃ς γη̃ς καὶ χειμὼν ὑετός καὶ χειμὼν ὑετω̃ν δυναστείας αὐτου̃

^37:7 ἐν χειρὶ παντὸς ἀνθρώπου κατασφραγίζει ἵνα γνω̨̃ πα̃ς ἄνθρωπος τὴν ἑαυτου̃ ἀσθένειαν

^37:8 εἰση̃λθεν δὲ θηρία ὑπὸ σκέπην ἡσύχασαν δὲ ἐπὶ κοίτης

^37:9 ἐκ ταμιείων ἐπέρχονται δι̃ναι ἀπὸ δὲ ἀκρωτηρίων ψυ̃χος

^37:10 καὶ ἀπὸ πνοη̃ς ἰσχυρου̃ δώσει πάγος οἰακίζει δὲ τὸ ὕδωρ ὡς ἐὰν βούληται

^37:11 καὶ ἐκλεκτὸν καταπλάσσει νεφέλη διασκορπιει̃ νέφος φω̃ς αὐτου̃

^37:12 καὶ αὐτὸς κυκλώματα διαστρέψει ἐν θεεβουλαθω εἰς ἔργα αὐτω̃ν πάντα ὅσα ἂν ἐντείληται αὐτοι̃ς ταυ̃τα συντέτακται παρ' αὐτου̃ ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^37:13 ἐὰν εἰς παιδείαν ἐὰν εἰς τὴν γη̃ν αὐτου̃ ἐὰν εἰς ἔλεος εὑρήσει αὐτόν

^37:14 ἐνωτίζου ταυ̃τα Ιωβ στη̃θι νουθετου̃ δύναμιν κυρίου

^37:15 οἴδαμεν ὅτι ὁ θεὸς ἔθετο ἔργα αὐτου̃ φω̃ς ποιήσας ἐκ σκότους

^37:16 ἐπίσταται δὲ διάκρισιν νεφω̃ν ἐξαίσια δὲ πτώματα πονηρω̃ν

^37:17 σου̃ δὲ ἡ στολὴ θερμή ἡσυχάζεται δὲ ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^37:18 στερεώσεις μετ' αὐτου̃ εἰς παλαιώματα ἰσχυραὶ ὡς ὅρασις ἐπιχύσεως

^37:19 διὰ τί δίδαξόν με τί ἐρου̃μεν αὐτω̨̃ καὶ παυσώμεθα πολλὰ λέγοντες

^37:20 μὴ βίβλος ἢ γραμματεύς μοι παρέστηκεν ἵνα ἄνθρωπον ἑστηκὼς κατασιωπήσω

^37:21 πα̃σιν δ' οὐχ ὁρατὸν τὸ φω̃ς τηλαυγές ἐστιν ἐν τοι̃ς παλαιώμασιν ὥσπερ τὸ παρ' αὐτου̃ ἐπὶ νεφω̃ν

^37:22 ἀπὸ βορρα̃ νέφη χρυσαυγου̃ντα ἐπὶ τούτοις μεγάλη ἡ δόξα καὶ τιμὴ παντοκράτορος

^37:23 καὶ οὐχ εὑρίσκομεν ἄλλον ὅμοιον τη̨̃ ἰσχύι αὐτου̃ ὁ τὰ δίκαια κρίνων οὐκ οἴει ἐπακούειν αὐτόν

^37:24 διὸ φοβηθήσονται αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι φοβηθήσονται δὲ αὐτὸν καὶ οἱ σοφοὶ καρδία̨

^38:1 μετὰ δὲ τὸ παύσασθαι Ελιουν τη̃ς λέξεως εἰ̃πεν ὁ κύριος τω̨̃ Ιωβ διὰ λαίλαπος καὶ νεφω̃ν

^38:2 τίς οὑ̃τος ὁ κρύπτων με βουλήν συνέχων δὲ ῥήματα ἐν καρδία̨ ἐμὲ δὲ οἴεται κρύπτειν

^38:3 ζω̃σαι ὥσπερ ἀνὴρ τὴν ὀσφύν σου ἐρωτήσω δέ σε σὺ δέ μοι ἀποκρίθητι

^38:4 που̃ ἠ̃ς ἐν τω̨̃ θεμελιου̃ν με τὴν γη̃ν ἀπάγγειλον δέ μοι εἰ ἐπίστη̨ σύνεσιν

^38:5 τίς ἔθετο τὰ μέτρα αὐτη̃ς εἰ οἰ̃δας ἢ τίς ὁ ἐπαγαγὼν σπαρτίον ἐπ' αὐτη̃ς

^38:6 ἐπὶ τίνος οἱ κρίκοι αὐτη̃ς πεπήγασιν τίς δέ ἐστιν ὁ βαλὼν λίθον γωνιαι̃ον ἐπ' αὐτη̃ς

^38:7 ὅτε ἐγενήθησαν ἄστρα ἤ̨νεσάν με φωνη̨̃ μεγάλη̨ πάντες ἄγγελοί μου

^38:8 ἔφραξα δὲ θάλασσαν πύλαις ὅτε ἐμαίμασσεν ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτη̃ς ἐκπορευομένη

^38:9 ἐθέμην δὲ αὐτη̨̃ νέφος ἀμφίασιν ὁμίχλη̨ δὲ αὐτὴν ἐσπαργάνωσα

^38:10 ἐθέμην δὲ αὐτη̨̃ ὅρια περιθεὶς κλει̃θρα καὶ πύλας

^38:11 εἰ̃πα δὲ αὐτη̨̃ μέχρι τούτου ἐλεύση̨ καὶ οὐχ ὑπερβήση̨ ἀλλ' ἐν σεαυτη̨̃ συντριβήσεταί σου τὰ κύματα

^38:12 ἠ̃ ἐπὶ σου̃ συντέταχα φέγγος πρωινόν ἑωσφόρος δὲ εἰ̃δεν τὴν ἑαυτου̃ τάξιν

^38:13 ἐπιλαβέσθαι πτερύγων γη̃ς ἐκτινάξαι ἀσεβει̃ς ἐξ αὐτη̃ς

^38:14 ἠ̃ σὺ λαβὼν γη̃ν πηλὸν ἔπλασας ζω̨̃ον καὶ λαλητὸν αὐτὸν ἔθου ἐπὶ γη̃ς

^38:15 ἀφει̃λας δὲ ἀπὸ ἀσεβω̃ν τὸ φω̃ς βραχίονα δὲ ὑπερηφάνων συνέτριψας

^38:16 ἠ̃λθες δὲ ἐπὶ πηγὴν θαλάσσης ἐν δὲ ἴχνεσιν ἀβύσσου περιεπάτησας

^38:17 ἀνοίγονται δέ σοι φόβω̨ πύλαι θανάτου πυλωροὶ δὲ ἅ̨δου ἰδόντες σε ἔπτηξαν

^38:18 νενουθέτησαι δὲ τὸ εὐ̃ρος τη̃ς ὑπ' οὐρανόν ἀνάγγειλον δή μοι πόση τίς ἐστιν

^38:19 ποία̨ δὲ γη̨̃ αὐλίζεται τὸ φω̃ς σκότους δὲ ποι̃ος ὁ τόπος

^38:20 εἰ ἀγάγοις με εἰς ὅρια αὐτω̃ν εἰ δὲ καὶ ἐπίστασαι τρίβους αὐτω̃ν

^38:21 οἰ̃δα ἄρα ὅτι τότε γεγέννησαι ἀριθμὸς δὲ ἐτω̃ν σου πολύς

^38:22 ἠ̃λθες δὲ ἐπὶ θησαυροὺς χιόνος θησαυροὺς δὲ χαλάζης ἑόρακας

^38:23 ἀπόκειται δέ σοι εἰς ὥραν ἐχθρω̃ν εἰς ἡμέραν πολέμου καὶ μάχης

^38:24 πόθεν δὲ ἐκπορεύεται πάχνη ἢ διασκεδάννυται νότος εἰς τὴν ὑπ' οὐρανόν

^38:25 τίς δὲ ἡτοίμασεν ὑετω̨̃ λάβρω̨ ῥύσιν ὁδὸν δὲ κυδοιμω̃ν

^38:26 του̃ ὑετίσαι ἐπὶ γη̃ν οὑ̃ οὐκ ἀνήρ ἔρημον οὑ̃ οὐχ ὑπάρχει ἄνθρωπος ἐν αὐτη̨̃

^38:27 του̃ χορτάσαι ἄβατον καὶ ἀοίκητον καὶ του̃ ἐκβλαστη̃σαι ἔξοδον χλόης

^38:28 τίς ἐστιν ὑετου̃ πατήρ τίς δέ ἐστιν ὁ τετοκὼς βώλους δρόσου

^38:29 ἐκ γαστρὸς δὲ τίνος ἐκπορεύεται ὁ κρύσταλλος πάχνην δὲ ἐν οὐρανω̨̃ τίς τέτοκεν

^38:30 ἣ καταβαίνει ὥσπερ ὕδωρ ῥέον πρόσωπον δὲ ἀβύσσου τίς ἔπηξεν

^38:31 συνη̃κας δὲ δεσμὸν Πλειάδος καὶ φραγμὸν 'Ωρίωνος ἤνοιξας

^38:32 ἠ̃ διανοίξεις μαζουρωθ ἐν καιρω̨̃ αὐτου̃ καὶ 'Έσπερον ἐπὶ κόμης αὐτου̃ ἄξεις αὐτά

^38:33 ἐπίστασαι δὲ τροπὰς οὐρανου̃ ἢ τὰ ὑπ' οὐρανὸν ὁμοθυμαδὸν γινόμενα

^38:34 καλέσεις δὲ νέφος φωνη̨̃ καὶ τρόμω̨ ὕδατος λάβρω̨ ὑπακούσεταί σου

^38:35 ἀποστελει̃ς δὲ κεραυνοὺς καὶ πορεύσονται ἐρου̃σιν δέ σοι τί ἐστιν

^38:36 τίς δὲ ἔδωκεν γυναιξὶν ὑφάσματος σοφίαν ἢ ποικιλτικὴν ἐπιστήμην

^38:37 τίς δὲ ὁ ἀριθμω̃ν νέφη σοφία̨ οὐρανὸν δὲ εἰς γη̃ν ἔκλινεν

^38:38 κέχυται δὲ ὥσπερ γη̃ κονία κεκόλληκα δὲ αὐτὸν ὥσπερ λίθω̨ κύβον

^38:39 θηρεύσεις δὲ λέουσιν βοράν ψυχὰς δὲ δρακόντων ἐμπλήσεις

^38:40 δεδοίκασιν γὰρ ἐν κοίταις αὐτω̃ν κάθηνται δὲ ἐν ὕλαις ἐνεδρεύοντες

^38:41 τίς δὲ ἡτοίμασεν κόρακι βοράν νεοσσοὶ γὰρ αὐτου̃ πρὸς κύριον κεκράγασιν πλανώμενοι τὰ σι̃τα ζητου̃ντες

^39:1 εἰ ἔγνως καιρὸν τοκετου̃ τραγελάφων πέτρας ἐφύλαξας δὲ ὠδι̃νας ἐλάφων

^39:2 ἠρίθμησας δὲ αὐτω̃ν μη̃νας πλήρεις τοκετου̃ ὠδι̃νας δὲ αὐτω̃ν ἔλυσας

^39:3 ἐξέθρεψας δὲ αὐτω̃ν τὰ παιδία ἔξω φόβου ὠδι̃νας αὐτω̃ν ἐξαποστελει̃ς

^39:4 ἀπορρήξουσιν τὰ τέκνα αὐτω̃ν πληθυνθήσονται ἐν γενήματι ἐξελεύσονται καὶ οὐ μὴ ἀνακάμψουσιν αὐτοι̃ς

^39:5 τίς δέ ἐστιν ὁ ἀφεὶς ὄνον ἄγριον ἐλεύθερον δεσμοὺς δὲ αὐτου̃ τίς ἔλυσεν

^39:6 ἐθέμην δὲ τὴν δίαιταν αὐτου̃ ἔρημον καὶ τὰ σκηνώματα αὐτου̃ ἁλμυρίδα

^39:7 καταγελω̃ν πολυοχλίας πόλεως μέμψιν δὲ φορολόγου οὐκ ἀκούων

^39:8 κατασκέψεται ὄρη νομὴν αὐτου̃ καὶ ὀπίσω παντὸς χλωρου̃ ζητει̃

^39:9 βουλήσεται δέ σοι μονόκερως δουλευ̃σαι ἢ κοιμηθη̃ναι ἐπὶ φάτνης σου

^39:10 δήσεις δὲ ἐν ἱμα̃σι ζυγὸν αὐτου̃ ἢ ἑλκύσει σου αὔλακας ἐν πεδίω̨

^39:11 πέποιθας δὲ ἐπ' αὐτω̨̃ ὅτι πολλὴ ἡ ἰσχὺς αὐτου̃ ἐπαφήσεις δὲ αὐτω̨̃ τὰ ἔργα σου

^39:12 πιστεύσεις δὲ ὅτι ἀποδώσει σοι τὸν σπόρον εἰσοίσει δέ σου τὸν ἅλωνα

^39:13 πτέρυξ τερπομένων νεελασα ἐὰν συλλάβη̨ ασιδα καὶ νεσσα

^39:14 ὅτι ἀφήσει εἰς γη̃ν τὰ ὠ̨ὰ αὐτη̃ς καὶ ἐπὶ χου̃ν θάλψει

^39:15 καὶ ἐπελάθετο ὅτι ποὺς σκορπιει̃ καὶ θηρία ἀγρου̃ καταπατήσει

^39:16 ἀπεσκλήρυνεν τὰ τέκνα αὐτη̃ς ὥστε μὴ ἑαυτη̨̃ εἰς κενὸν ἐκοπίασεν ἄνευ φόβου

^39:17 ὅτι κατεσιώπησεν αὐτη̨̃ ὁ θεὸς σοφίαν καὶ οὐκ ἐμέρισεν αὐτη̨̃ ἐν τη̨̃ συνέσει

^39:18 κατὰ καιρὸν ἐν ὕψει ὑψώσει καταγελάσεται ἵππου καὶ του̃ ἐπιβάτου αὐτου̃

^39:19 ἠ̃ σὺ περιέθηκας ἵππω̨ δύναμιν ἐνέδυσας δὲ τραχήλω̨ αὐτου̃ φόβον

^39:20 περιέθηκας δὲ αὐτω̨̃ πανοπλίαν δόξαν δὲ στηθέων αὐτου̃ τόλμη̨

^39:21 ἀνορύσσων ἐν πεδίω̨ γαυρια̨̃ ἐκπορεύεται δὲ εἰς πεδίον ἐν ἰσχύι

^39:22 συναντω̃ν βέλει καταγελα̨̃ καὶ οὐ μὴ ἀποστραφη̨̃ ἀπὸ σιδήρου

^39:23 ἐπ' αὐτω̨̃ γαυρια̨̃ τόξον καὶ μάχαιρα

^39:24 καὶ ὀργη̨̃ ἀφανιει̃ τὴν γη̃ν καὶ οὐ μὴ πιστεύση̨ ἕως ἂν σημάνη̨ σάλπιγξ

^39:25 σάλπιγγος δὲ σημαινούσης λέγει εὐ̃γε πόρρωθεν δὲ ὀσφραίνεται πολέμου σὺν ἅλματι καὶ κραυγη̨̃

^39:26 ἐκ δὲ τη̃ς ση̃ς ἐπιστήμης ἕστηκεν ἱέραξ ἀναπετάσας τὰς πτέρυγας ἀκίνητος καθορω̃ν τὰ πρὸς νότον

^39:27 ἐπὶ δὲ σω̨̃ προστάγματι ὑψου̃ται ἀετός γὺψ δὲ ἐπὶ νοσσια̃ς αὐτου̃ καθεσθεὶς αὐλίζεται

^39:28 ἐπ' ἐξοχη̨̃ πέτρας καὶ ἀποκρύφω̨

^39:29 ἐκει̃σε ὢν ζητει̃ τὰ σι̃τα πόρρωθεν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτου̃ σκοπεύουσιν

^39:30 νεοσσοὶ δὲ αὐτου̃ φύρονται ἐν αἵματι οὑ̃ δ' ἂν ὠ̃σι τεθνεω̃τες παραχρη̃μα εὑρίσκονται

^40:1 καὶ ἀπεκρίθη κύριος ὁ θεὸς τω̨̃ Ιωβ καὶ εἰ̃πεν

^40:2 μὴ κρίσιν μετὰ ἱκανου̃ ἐκκλινει̃ ἐλέγχων θεὸν ἀποκριθήσεται αὐτήν

^40:3 ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει τω̨̃ κυρίω̨

^40:4 τί ἔτι ἐγὼ κρίνομαι νουθετούμενος καὶ ἐλέγχων κύριον ἀκούων τοιαυ̃τα οὐθὲν ὤν ἐγὼ δὲ τίνα ἀπόκρισιν δω̃ πρὸς ταυ̃τα χει̃ρα θήσω ἐπὶ στόματί μου

^40:5 ἅπαξ λελάληκα ἐπὶ δὲ τω̨̃ δευτέρω̨ οὐ προσθήσω

^40:6 ἔτι δὲ ὑπολαβὼν ὁ κύριος εἰ̃πεν τω̨̃ Ιωβ ἐκ του̃ νέφους

^40:7 μή ἀλλὰ ζω̃σαι ὥσπερ ἀνὴρ τὴν ὀσφύν σου ἐρωτήσω δέ σε σὺ δέ μοι ἀποκρίθητι

^40:8 μὴ ἀποποιου̃ μου τὸ κρίμα οἴει δέ με ἄλλως σοι κεχρηματικέναι ἢ ἵνα ἀναφανη̨̃ς δίκαιος

^40:9 ἠ̃ βραχίων σοί ἐστιν κατὰ του̃ κυρίου ἢ φωνη̨̃ κατ' αὐτὸν βροντα̨̃ς

^40:10 ἀνάλαβε δὴ ὕψος καὶ δύναμιν δόξαν δὲ καὶ τιμὴν ἀμφίεσαι

^40:11 ἀπόστειλον δὲ ἀγγέλους ὀργη̨̃ πα̃ν δὲ ὑβριστὴν ταπείνωσον

^40:12 ὑπερήφανον δὲ σβέσον ση̃ψον δὲ ἀσεβει̃ς παραχρη̃μα

^40:13 κρύψον δὲ εἰς γη̃ν ἔξω ὁμοθυμαδόν τὰ δὲ πρόσωπα αὐτω̃ν ἀτιμίας ἔμπλησον

^40:14 ὁμολογήσω ἄρα ὅτι δύναται ἡ δεξιά σου σω̃σαι

^40:15 ἀλλὰ δὴ ἰδοὺ θηρία παρὰ σοί χόρτον ἴσα βουσὶν ἐσθίει

^40:16 ἰδοὺ δὴ ἰσχὺς αὐτου̃ ἐπ' ὀσφύι ἡ δὲ δύναμις ἐπ' ὀμφαλου̃ γαστρός

^40:17 ἔστησεν οὐρὰν ὡς κυπάρισσον τὰ δὲ νευ̃ρα αὐτου̃ συμπέπλεκται

^40:18 αἱ πλευραὶ αὐτου̃ πλευραὶ χάλκειαι ἡ δὲ ῥάχις αὐτου̃ σίδηρος χυτός

^40:19 του̃τ' ἔστιν ἀρχὴ πλάσματος κυρίου πεποιημένον ἐγκαταπαίζεσθαι ὑπὸ τω̃ν ἀγγέλων αὐτου̃

^40:20 ἐπελθὼν δὲ ἐπ' ὄρος ἀκρότομον ἐποίησεν χαρμονὴν τετράποσιν ἐν τω̨̃ ταρτάρω̨

^40:21 ὑπὸ παντοδαπὰ δένδρα κοιμα̃ται παρὰ πάπυρον καὶ κάλαμον καὶ βούτομον

^40:22 σκιάζονται δὲ ἐν αὐτω̨̃ δένδρα μεγάλα σὺν ῥαδάμνοις καὶ κλω̃νες ἄγνου

^40:23 ἐὰν γένηται πλήμμυρα οὐ μὴ αἰσθηθη̨̃ πέποιθεν ὅτι προσκρούσει ὁ Ιορδάνης εἰς τὸ στόμα αὐτου̃

^40:24 ἐν τω̨̃ ὀφθαλμω̨̃ αὐτου̃ δέξεται αὐτόν ἐνσκολιευόμενος τρήσει ῥι̃να

^40:25 ἄξεις δὲ δράκοντα ἐν ἀγκίστρω̨ περιθήσεις δὲ φορβεὰν περὶ ῥι̃να αὐτου̃

^40:26 εἰ δήσεις κρίκον ἐν τω̨̃ μυκτη̃ρι αὐτου̃ ψελίω̨ δὲ τρυπήσεις τὸ χει̃λος αὐτου̃

^40:27 λαλήσει δέ σοι δεήσει ἱκετηρία̨ μαλακω̃ς

^40:28 θήσεται δὲ διαθήκην μετὰ σου̃ λήμψη̨ δὲ αὐτὸν δου̃λον αἰώνιον

^40:29 παίξη̨ δὲ ἐν αὐτω̨̃ ὥσπερ ὀρνέω̨ ἢ δήσεις αὐτὸν ὥσπερ στρουθίον παιδίω̨

^40:30 ἐνσιτου̃νται δὲ ἐν αὐτω̨̃ ἔθνη μεριτεύονται δὲ αὐτὸν φοινίκων γένη

^40:31 πα̃ν δὲ πλωτὸν συνελθὸν οὐ μὴ ἐνέγκωσιν βύρσαν μίαν οὐρα̃ς αὐτου̃ καὶ ἐν πλοίοις ἁλιέων κεφαλὴν αὐτου̃

^40:32 ἐπιθήσεις δὲ αὐτω̨̃ χει̃ρα μνησθεὶς πόλεμον τὸν γινόμενον ἐν σώματι αὐτου̃ καὶ μηκέτι γινέσθω

^41:1 οὐχ ἑόρακας αὐτὸν οὐδὲ ἐπὶ τοι̃ς λεγομένοις τεθαύμακας

^41:2 οὐ δέδοικας ὅτι ἡτοίμασταί μοι τίς γάρ ἐστιν ὁ ἐμοὶ ἀντιστάς

^41:3 ἢ τίς ἀντιστήσεταί μοι καὶ ὑπομενει̃ εἰ πα̃σα ἡ ὑπ' οὐρανὸν ἐμή ἐστιν

^41:4 οὐ σιωπήσομαι δι' αὐτόν καὶ λόγον δυνάμεως ἐλεήσει τὸν ἴσον αὐτου̃

^41:5 τίς ἀποκαλύψει πρόσωπον ἐνδύσεως αὐτου̃ εἰς δὲ πτύξιν θώρακος αὐτου̃ τίς ἂν εἰσέλθοι

^41:6 πύλας προσώπου αὐτου̃ τίς ἀνοίξει κύκλω̨ ὀδόντων αὐτου̃ φόβος

^41:7 τὰ ἔγκατα αὐτου̃ ἀσπίδες χάλκειαι σύνδεσμος δὲ αὐτου̃ ὥσπερ σμιρίτης λίθος

^41:8 εἱ̃ς του̃ ἑνὸς κολλω̃νται πνευ̃μα δὲ οὐ μὴ διέλθη̨ αὐτόν

^41:9 ἀνὴρ τω̨̃ ἀδελφω̨̃ αὐτου̃ προσκολληθήσεται συνέχονται καὶ οὐ μὴ ἀποσπασθω̃σιν

^41:10 ἐν πταρμω̨̃ αὐτου̃ ἐπιφαύσκεται φέγγος οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτου̃ εἰ̃δος ἑωσφόρου

^41:11 ἐκ στόματος αὐτου̃ ἐκπορεύονται λαμπάδες καιόμεναι καὶ διαρριπτου̃νται ἐσχάραι πυρός

^41:12 ἐκ μυκτήρων αὐτου̃ ἐκπορεύεται καπνὸς καμίνου καιομένης πυρὶ ἀνθράκων

^41:13 ἡ ψυχὴ αὐτου̃ ἄνθρακες φλὸξ δὲ ἐκ στόματος αὐτου̃ ἐκπορεύεται

^41:14 ἐν δὲ τραχήλω̨ αὐτου̃ αὐλίζεται δύναμις ἔμπροσθεν αὐτου̃ τρέχει ἀπώλεια

^41:15 σάρκες δὲ σώματος αὐτου̃ κεκόλληνται καταχέει ἐπ' αὐτόν οὐ σαλευθήσεται

^41:16 ἡ καρδία αὐτου̃ πέπηγεν ὡς λίθος ἕστηκεν δὲ ὥσπερ ἄκμων ἀνήλατος

^41:17 στραφέντος δὲ αὐτου̃ φόβος θηρίοις τετράποσιν ἐπὶ γη̃ς ἁλλομένοις

^41:18 ἐὰν συναντήσωσιν αὐτω̨̃ λόγχαι οὐδὲν μὴ ποιήσωσιν δόρυ ἐπηρμένον καὶ θώρακα

^41:19 ἥγηται μὲν γὰρ σίδηρον ἄχυρα χαλκὸν δὲ ὥσπερ ξύλον σαθρόν

^41:20 οὐ μὴ τρώση̨ αὐτὸν τόξον χάλκειον ἥγηται μὲν πετροβόλον χόρτον

^41:21 ὡς καλάμη ἐλογίσθησαν σφυ̃ραι καταγελα̨̃ δὲ σεισμου̃ πυρφόρου

^41:22 ἡ στρωμνὴ αὐτου̃ ὀβελίσκοι ὀξει̃ς πα̃ς δὲ χρυσὸς θαλάσσης ὑπ' αὐτὸν ὥσπερ πηλὸς ἀμύθητος

^41:23 ἀναζει̃ τὴν ἄβυσσον ὥσπερ χαλκει̃ον ἥγηται δὲ τὴν θάλασσαν ὥσπερ ἐξάλειπτρον

^41:24 τὸν δὲ τάρταρον τη̃ς ἀβύσσου ὥσπερ αἰχμάλωτον ἐλογίσατο ἄβυσσον εἰς περίπατον

^41:25 οὐκ ἔστιν οὐδὲν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ὅμοιον αὐτω̨̃ πεποιημένον ἐγκαταπαίζεσθαι ὑπὸ τω̃ν ἀγγέλων μου

^41:26 πα̃ν ὑψηλὸν ὁρα̨̃ αὐτὸς δὲ βασιλεὺς πάντων τω̃ν ἐν τοι̃ς ὕδασιν

^42:1 ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει τω̨̃ κυρίω̨

^42:2 οἰ̃δα ὅτι πάντα δύνασαι ἀδυνατει̃ δέ σοι οὐθέν

^42:3 τίς γάρ ἐστιν ὁ κρύπτων σε βουλήν φειδόμενος δὲ ῥημάτων καὶ σὲ οἴεται κρύπτειν τίς δὲ ἀναγγελει̃ μοι ἃ οὐκ ἤ̨δειν μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἃ οὐκ ἠπιστάμην

^42:4 ἄκουσον δέ μου κύριε ἵνα κἀγὼ λαλήσω ἐρωτήσω δέ σε σὺ δέ με δίδαξον

^42:5 ἀκοὴν μὲν ὠτὸς ἤκουόν σου τὸ πρότερον νυνὶ δὲ ὁ ὀφθαλμός μου ἑόρακέν σε

^42:6 διὸ ἐφαύλισα ἐμαυτὸν καὶ ἐτάκην ἥγημαι δὲ ἐμαυτὸν γη̃ν καὶ σποδόν

^42:7 ἐγένετο δὲ μετὰ τὸ λαλη̃σαι τὸν κύριον πάντα τὰ ῥήματα ταυ̃τα τω̨̃ Ιωβ εἰ̃πεν ὁ κύριος Ελιφας τω̨̃ Θαιμανίτη̨ ἥμαρτες σὺ καὶ οἱ δύο φίλοι σου οὐ γὰρ ἐλαλήσατε ἐνώπιόν μου ἀληθὲς οὐδὲν ὥσπερ ὁ θεράπων μου Ιωβ

^42:8 νυ̃ν δὲ λάβετε ἑπτὰ μόσχους καὶ ἑπτὰ κριοὺς καὶ πορεύθητε πρὸς τὸν θεράποντά μου Ιωβ καὶ ποιήσει κάρπωσιν περὶ ὑμω̃ν Ιωβ δὲ ὁ θεράπων μου εὔξεται περὶ ὑμω̃ν ὅτι εἰ μὴ πρόσωπον αὐτου̃ λήμψομαι εἰ μὴ γὰρ δι' αὐτόν ἀπώλεσα ἂν ὑμα̃ς οὐ γὰρ ἐλαλήσατε ἀληθὲς κατὰ του̃ θεράποντός μου Ιωβ

^42:9 ἐπορεύθη δὲ Ελιφας ὁ Θαιμανίτης καὶ Βαλδαδ ὁ Σαυχίτης καὶ Σωφαρ ὁ Μιναι̃ος καὶ ἐποίησαν καθὼς συνέταξεν αὐτοι̃ς ὁ κύριος καὶ ἔλυσεν τὴν ἁμαρτίαν αὐτοι̃ς διὰ Ιωβ

^42:10 ὁ δὲ κύριος ηὔξησεν τὸν Ιωβ εὐξαμένου δὲ αὐτου̃ καὶ περὶ τω̃ν φίλων αὐτου̃ ἀφη̃κεν αὐτοι̃ς τὴν ἁμαρτίαν ἔδωκεν δὲ ὁ κύριος διπλα̃ ὅσα ἠ̃ν ἔμπροσθεν Ιωβ εἰς διπλασιασμόν

^42:11 ἤκουσαν δὲ πάντες οἱ ἀδελφοὶ αὐτου̃ καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτου̃ πάντα τὰ συμβεβηκότα αὐτω̨̃ καὶ ἠ̃λθον πρὸς αὐτὸν καὶ πάντες ὅσοι ἤ̨δεισαν αὐτὸν ἐκ πρώτου φαγόντες δὲ καὶ πιόντες παρ' αὐτω̨̃ παρεκάλεσαν αὐτόν καὶ ἐθαύμασαν ἐπὶ πα̃σιν οἱ̃ς ἐπήγαγεν αὐτω̨̃ ὁ κύριος ἔδωκεν δὲ αὐτω̨̃ ἕκαστος ἀμνάδα μίαν καὶ τετράδραχμον χρυσου̃ν ἄσημον

^42:12 ὁ δὲ κύριος εὐλόγησεν τὰ ἔσχατα Ιωβ ἢ τὰ ἔμπροσθεν ἠ̃ν δὲ τὰ κτήνη αὐτου̃ πρόβατα μύρια τετρακισχίλια κάμηλοι ἑξακισχίλιαι ζεύγη βοω̃ν χίλια ὄνοι θήλειαι νομάδες χίλιαι

^42:13 γεννω̃νται δὲ αὐτω̨̃ υἱοὶ ἑπτὰ καὶ θυγατέρες τρει̃ς

^42:14 καὶ ἐκάλεσεν τὴν μὲν πρώτην 'Ημέραν τὴν δὲ δευτέραν Κασίαν τὴν δὲ τρίτην 'Αμαλθείας κέρας

^42:15 καὶ οὐχ εὑρέθησαν κατὰ τὰς θυγατέρας Ιωβ βελτίους αὐτω̃ν ἐν τη̨̃ ὑπ' οὐρανόν ἔδωκεν δὲ αὐται̃ς ὁ πατὴρ κληρονομίαν ἐν τοι̃ς ἀδελφοι̃ς

^42:16 ἔζησεν δὲ Ιωβ μετὰ τὴν πληγὴν ἔτη ἑκατὸν ἑβδομήκοντα τὰ δὲ πάντα ἔζησεν ἔτη διακόσια τεσσαράκοντα ὀκτώ καὶ εἰ̃δεν Ιωβ τοὺς υἱοὺς αὐτου̃ καὶ τοὺς υἱοὺς τω̃ν υἱω̃ν αὐτου̃ τετάρτην γενεάν

^42:17 καὶ ἐτελεύτησεν Ιωβ πρεσβύτερος καὶ πλήρης ἡμερω̃ν

^42:17a γέγραπται δὲ αὐτὸν πάλιν ἀναστήσεσθαι μεθ' ὡ̃ν ὁ κύριος ἀνίστησιν

^42:17b οὑ̃τος ἑρμηνεύεται ἐκ τη̃ς Συριακη̃ς βίβλου ἐν μὲν γη̨̃ κατοικω̃ν τη̨̃ Αυσίτιδι ἐπὶ τοι̃ς ὁρίοις τη̃ς Ιδουμαίας καὶ 'Αραβίας προϋπη̃ρχεν δὲ αὐτω̨̃ ὄνομα Ιωβαβ

^42:17c λαβὼν δὲ γυναι̃κα 'Αράβισσαν γεννα̨̃ υἱόν ὡ̨̃ ὄνομα Εννων ἠ̃ν δὲ αὐτὸς πατρὸς μὲν Ζαρε τω̃ν Ησαυ υἱω̃ν υἱός μητρὸς δὲ Βοσορρας ὥστε εἰ̃ναι αὐτὸν πέμπτον ἀπὸ Αβρααμ

^42:17d καὶ οὑ̃τοι οἱ βασιλει̃ς οἱ βασιλεύσαντες ἐν Εδωμ ἡ̃ς καὶ αὐτὸς ἠ̃ρξεν χώρας πρω̃τος Βαλακ ὁ του̃ Βεωρ καὶ ὄνομα τη̨̃ πόλει αὐτου̃ Δενναβα μετὰ δὲ Βαλακ Ιωβαβ ὁ καλούμενος Ιωβ μετὰ δὲ του̃τον Ασομ ὁ ὑπάρχων ἡγεμὼν ἐκ τη̃ς Θαιμανίτιδος χώρας μετὰ δὲ του̃τον Αδαδ υἱὸς Βαραδ ὁ ἐκκόψας Μαδιαμ ἐν τω̨̃ πεδίω̨ Μωαβ καὶ ὄνομα τη̨̃ πόλει αὐτου̃ Γεθθαιμ

^42:17e οἱ δὲ ἐλθόντες πρὸς αὐτὸν φίλοι Ελιφας τω̃ν Ησαυ υἱω̃ν Θαιμανων βασιλεύς Βαλδαδ ὁ Σαυχαίων τύραννος Σωφαρ ὁ Μιναίων βασιλεύς

Книго

[X]