LXX: Psalms

Ψαλμοὶ

^1:1 μακάριος ἀνήρ ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλη̨̃ ἀσεβω̃ν καὶ ἐν ὁδω̨̃ ἁμαρτωλω̃ν οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδραν λοιμω̃ν οὐκ ἐκάθισεν

^1:2 ἀλλ' ἢ ἐν τω̨̃ νόμω̨ κυρίου τὸ θέλημα αὐτου̃ καὶ ἐν τω̨̃ νόμω̨ αὐτου̃ μελετήσει ἡμέρας καὶ νυκτός

^1:3 καὶ ἔσται ὡς τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τω̃ν ὑδάτων ὃ τὸν καρπὸν αὐτου̃ δώσει ἐν καιρω̨̃ αὐτου̃ καὶ τὸ φύλλον αὐτου̃ οὐκ ἀπορρυήσεται καὶ πάντα ὅσα ἂν ποιη̨̃ κατευοδωθήσεται

^1:4 οὐχ οὕτως οἱ ἀσεβει̃ς οὐχ οὕτως ἀλλ' ἢ ὡς ὁ χνου̃ς ὃν ἐκριπτει̃ ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τη̃ς γη̃ς

^1:5 διὰ του̃το οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβει̃ς ἐν κρίσει οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν βουλη̨̃ δικαίων

^1:6 ὅτι γινώσκει κύριος ὁδὸν δικαίων καὶ ὁδὸς ἀσεβω̃ν ἀπολει̃ται

^2:1 ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά

^2:2 παρέστησαν οἱ βασιλει̃ς τη̃ς γη̃ς καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ του̃ κυρίου καὶ κατὰ του̃ χριστου̃ αὐτου̃ διάψαλμα

^2:3 διαρρήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτω̃ν καὶ ἀπορρίψωμεν ἀφ' ἡμω̃ν τὸν ζυγὸν αὐτω̃ν

^2:4 ὁ κατοικω̃ν ἐν οὐρανοι̃ς ἐκγελάσεται αὐτούς καὶ ὁ κύριος ἐκμυκτηριει̃ αὐτούς

^2:5 τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργη̨̃ αὐτου̃ καὶ ἐν τω̨̃ θυμω̨̃ αὐτου̃ ταράξει αὐτούς

^2:6 ἐγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ' αὐτου̃ ἐπὶ Σιων ὄρος τὸ ἅγιον αὐτου̃

^2:7 διαγγέλλων τὸ πρόσταγμα κυρίου κύριος εἰ̃πεν πρός με υἱός μου εἰ̃ σύ ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε

^2:8 αἴτησαι παρ' ἐμου̃ καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τη̃ς γη̃ς

^2:9 ποιμανει̃ς αὐτοὺς ἐν ῥάβδω̨ σιδηρα̨̃ ὡς σκευ̃ος κεραμέως συντρίψεις αὐτούς

^2:10 καὶ νυ̃ν βασιλει̃ς σύνετε παιδεύθητε πάντες οἱ κρίνοντες τὴν γη̃ν

^2:11 δουλεύσατε τω̨̃ κυρίω̨ ἐν φόβω̨ καὶ ἀγαλλια̃σθε αὐτω̨̃ ἐν τρόμω̨

^2:12 δράξασθε παιδείας μήποτε ὀργισθη̨̃ κύριος καὶ ἀπολει̃σθε ἐξ ὁδου̃ δικαίας ὅταν ἐκκαυθη̨̃ ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτου̃ μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ' αὐτω̨̃

^3:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ ὁπότε ἀπεδίδρασκεν ἀπὸ προσώπου Αβεσσαλωμ του̃ υἱου̃ αὐτου̃

^3:2 κύριε τί ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντές με πολλοὶ ἐπανίστανται ἐπ' ἐμέ

^3:3 πολλοὶ λέγουσιν τη̨̃ ψυχη̨̃ μου οὐκ ἔστιν σωτηρία αὐτω̨̃ ἐν τω̨̃ θεω̨̃ αὐτου̃ διάψαλμα

^3:4 σὺ δέ κύριε ἀντιλήμπτωρ μου εἰ̃ δόξα μου καὶ ὑψω̃ν τὴν κεφαλήν μου

^3:5 φωνη̨̃ μου πρὸς κύριον ἐκέκραξα καὶ ἐπήκουσέν μου ἐξ ὄρους ἁγίου αὐτου̃ διάψαλμα

^3:6 ἐγὼ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα ἐξηγέρθην ὅτι κύριος ἀντιλήμψεταί μου

^3:7 οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαου̃ τω̃ν κύκλω̨ συνεπιτιθεμένων μοι

^3:8 ἀνάστα κύριε σω̃σόν με ὁ θεός μου ὅτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι ματαίως ὀδόντας ἁμαρτωλω̃ν συνέτριψας

^3:9 του̃ κυρίου ἡ σωτηρία καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου ἡ εὐλογία σου

^4:1 εἰς τὸ τέλος ἐν ψαλμοι̃ς ὠ̨δὴ τω̨̃ Δαυιδ

^4:2 ἐν τω̨̃ ἐπικαλει̃σθαί με εἰσήκουσέν μου ὁ θεὸς τη̃ς δικαιοσύνης μου ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς μοι οἰκτίρησόν με καὶ εἰσάκουσον τη̃ς προσευχη̃ς μου

^4:3 υἱοὶ ἀνθρώπων ἕως πότε βαρυκάρδιοι ἵνα τί ἀγαπα̃τε ματαιότητα καὶ ζητει̃τε ψευ̃δος διάψαλμα

^4:4 καὶ γνω̃τε ὅτι ἐθαυμάστωσεν κύριος τὸν ὅσιον αὐτου̃ κύριος εἰσακούσεταί μου ἐν τω̨̃ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν

^4:5 ὀργίζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε λέγετε ἐν ται̃ς καρδίαις ὑμω̃ν καὶ ἐπὶ ται̃ς κοίταις ὑμω̃ν κατανύγητε διάψαλμα

^4:6 θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ κύριον

^4:7 πολλοὶ λέγουσιν τίς δείξει ἡμι̃ν τὰ ἀγαθά ἐσημειώθη ἐφ' ἡμα̃ς τὸ φω̃ς του̃ προσώπου σου κύριε

^4:8 ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου ἀπὸ καιρου̃ σίτου καὶ οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτω̃ν ἐπληθύνθησαν

^4:9 ἐν εἰρήνη̨ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω ὅτι σύ κύριε κατὰ μόνας ἐπ' ἐλπίδι κατώ̨κισάς με

^5:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τη̃ς κληρονομούσης ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^5:2 τὰ ῥήματά μου ἐνώτισαι κύριε σύνες τη̃ς κραυγη̃ς μου

^5:3 πρόσχες τη̨̃ φωνη̨̃ τη̃ς δεήσεώς μου ὁ βασιλεύς μου καὶ ὁ θεός μου ὅτι πρὸς σὲ προσεύξομαι κύριε

^5:4 τὸ πρωὶ εἰσακούση̨ τη̃ς φωνη̃ς μου τὸ πρωὶ παραστήσομαί σοι καὶ ἐπόψομαι

^5:5 ὅτι οὐχὶ θεὸς θέλων ἀνομίαν σὺ εἰ̃ οὐδὲ παροικήσει σοι πονηρευόμενος

^5:6 οὐ διαμενου̃σιν παράνομοι κατέναντι τω̃ν ὀφθαλμω̃ν σου ἐμίσησας πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν

^5:7 ἀπολει̃ς πάντας τοὺς λαλου̃ντας τὸ ψευ̃δος ἄνδρα αἱμάτων καὶ δόλιον βδελύσσεται κύριος

^5:8 ἐγὼ δὲ ἐν τω̨̃ πλήθει του̃ ἐλέους σου εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἰ̃κόν σου προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβω̨ σου

^5:9 κύριε ὁδήγησόν με ἐν τη̨̃ δικαιοσύνη̨ σου ἕνεκα τω̃ν ἐχθρω̃ν μου κατεύθυνον ἐνώπιόν μου τὴν ὁδόν σου

^5:10 ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τω̨̃ στόματι αὐτω̃ν ἀλήθεια ἡ καρδία αὐτω̃ν ματαία τάφος ἀνεω̨γμένος ὁ λάρυγξ αὐτω̃ν ται̃ς γλώσσαις αὐτω̃ν ἐδολιου̃σαν

^5:11 κρι̃νον αὐτούς ὁ θεός ἀποπεσάτωσαν ἀπὸ τω̃ν διαβουλίων αὐτω̃ν κατὰ τὸ πλη̃θος τω̃ν ἀσεβειω̃ν αὐτω̃ν ἔξωσον αὐτούς ὅτι παρεπίκρανάν σε κύριε

^5:12 καὶ εὐφρανθήτωσαν πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ σέ εἰς αἰω̃να ἀγαλλιάσονται καὶ κατασκηνώσεις ἐν αὐτοι̃ς καὶ καυχήσονται ἐν σοὶ πάντες οἱ ἀγαπω̃ντες τὸ ὄνομά σου

^5:13 ὅτι σὺ εὐλογήσεις δίκαιον κύριε ὡς ὅπλω̨ εὐδοκίας ἐστεφάνωσας ἡμα̃ς

^6:1 εἰς τὸ τέλος ἐν ὕμνοις ὑπὲρ τη̃ς ὀγδόης ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^6:2 κύριε μὴ τω̨̃ θυμω̨̃ σου ἐλέγξη̨ς με μηδὲ τη̨̃ ὀργη̨̃ σου παιδεύση̨ς με

^6:3 ἐλέησόν με κύριε ὅτι ἀσθενής εἰμι ἴασαί με κύριε ὅτι ἐταράχθη τὰ ὀστα̃ μου

^6:4 καὶ ἡ ψυχή μου ἐταράχθη σφόδρα καὶ σύ κύριε ἕως πότε

^6:5 ἐπίστρεψον κύριε ῥυ̃σαι τὴν ψυχήν μου σω̃σόν με ἕνεκεν του̃ ἐλέους σου

^6:6 ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τω̨̃ θανάτω̨ ὁ μνημονεύων σου ἐν δὲ τω̨̃ ἅ̨δη̨ τίς ἐξομολογήσεταί σοι

^6:7 ἐκοπίασα ἐν τω̨̃ στεναγμω̨̃ μου λούσω καθ' ἑκάστην νύκτα τὴν κλίνην μου ἐν δάκρυσίν μου τὴν στρωμνήν μου βρέξω

^6:8 ἐταράχθη ἀπὸ θυμου̃ ὁ ὀφθαλμός μου ἐπαλαιώθην ἐν πα̃σιν τοι̃ς ἐχθροι̃ς μου

^6:9 ἀπόστητε ἀπ' ἐμου̃ πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν ὅτι εἰσήκουσεν κύριος τη̃ς φωνη̃ς του̃ κλαυθμου̃ μου

^6:10 εἰσήκουσεν κύριος τη̃ς δεήσεώς μου κύριος τὴν προσευχήν μου προσεδέξατο

^6:11 αἰσχυνθείησαν καὶ ταραχθείησαν σφόδρα πάντες οἱ ἐχθροί μου ἀποστραφείησαν καὶ καταισχυνθείησαν σφόδρα διὰ τάχους

^7:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ ὃν ἠ̨̃σεν τω̨̃ κυρίω̨ ὑπὲρ τω̃ν λόγων Χουσι υἱου̃ Ιεμενι

^7:2 κύριε ὁ θεός μου ἐπὶ σοὶ ἤλπισα σω̃σόν με ἐκ πάντων τω̃ν διωκόντων με καὶ ῥυ̃σαί με

^7:3 μήποτε ἁρπάση̨ ὡς λέων τὴν ψυχήν μου μὴ ὄντος λυτρουμένου μηδὲ σώ̨ζοντος

^7:4 κύριε ὁ θεός μου εἰ ἐποίησα του̃το εἰ ἔστιν ἀδικία ἐν χερσίν μου

^7:5 εἰ ἀνταπέδωκα τοι̃ς ἀνταποδιδου̃σίν μοι κακά ἀποπέσοιν ἄρα ἀπὸ τω̃ν ἐχθρω̃ν μου κενός

^7:6 καταδιώξαι ἄρα ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου καὶ καταλάβοι καὶ καταπατήσαι εἰς γη̃ν τὴν ζωήν μου καὶ τὴν δόξαν μου εἰς χου̃ν κατασκηνώσαι διάψαλμα

^7:7 ἀνάστηθι κύριε ἐν ὀργη̨̃ σου ὑψώθητι ἐν τοι̃ς πέρασι τω̃ν ἐχθρω̃ν μου ἐξεγέρθητι κύριε ὁ θεός μου ἐν προστάγματι ὡ̨̃ ἐνετείλω

^7:8 καὶ συναγωγὴ λαω̃ν κυκλώσει σε καὶ ὑπὲρ ταύτης εἰς ὕψος ἐπίστρεψον

^7:9 κύριος κρινει̃ λαούς κρι̃νόν με κύριε κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν ἀκακίαν μου ἐπ' ἐμοί

^7:10 συντελεσθήτω δὴ πονηρία ἁμαρτωλω̃ν καὶ κατευθυνει̃ς δίκαιον ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς ὁ θεός

^7:11 δικαία ἡ βοήθειά μου παρὰ του̃ θεου̃ του̃ σώ̨ζοντος τοὺς εὐθει̃ς τη̨̃ καρδία̨

^7:12 ὁ θεὸς κριτὴς δίκαιος καὶ ἰσχυρὸς καὶ μακρόθυμος μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ' ἑκάστην ἡμέραν

^7:13 ἐὰν μὴ ἐπιστραφη̃τε τὴν ῥομφαίαν αὐτου̃ στιλβώσει τὸ τόξον αὐτου̃ ἐνέτεινεν καὶ ἡτοίμασεν αὐτὸ

^7:14 καὶ ἐν αὐτω̨̃ ἡτοίμασεν σκεύη θανάτου τὰ βέλη αὐτου̃ τοι̃ς καιομένοις ἐξειργάσατο

^7:15 ἰδοὺ ὠδίνησεν ἀδικίαν συνέλαβεν πόνον καὶ ἔτεκεν ἀνομίαν

^7:16 λάκκον ὤρυξεν καὶ ἀνέσκαψεν αὐτὸν καὶ ἐμπεσει̃ται εἰς βόθρον ὃν εἰργάσατο

^7:17 ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτου̃ εἰς κεφαλὴν αὐτου̃ καὶ ἐπὶ κορυφὴν αὐτου̃ ἡ ἀδικία αὐτου̃ καταβήσεται

^7:18 ἐξομολογήσομαι κυρίω̨ κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτου̃ καὶ ψαλω̃ τω̨̃ ὀνόματι κυρίου του̃ ὑψίστου

^8:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τω̃ν ληνω̃ν ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^8:2 κύριε ὁ κύριος ἡμω̃ν ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάση̨ τη̨̃ γη̨̃ ὅτι ἐπήρθη ἡ μεγαλοπρέπειά σου ὑπεράνω τω̃ν οὐρανω̃ν

^8:3 ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἰ̃νον ἕνεκα τω̃ν ἐχθρω̃ν σου του̃ καταλυ̃σαι ἐχθρὸν καὶ ἐκδικητήν

^8:4 ὅτι ὄψομαι τοὺς οὐρανούς ἔργα τω̃ν δακτύλων σου σελήνην καὶ ἀστέρας ἃ σὺ ἐθεμελίωσας

^8:5 τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμνή̨σκη̨ αὐτου̃ ἢ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι ἐπισκέπτη̨ αὐτόν

^8:6 ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ' ἀγγέλους δόξη̨ καὶ τιμη̨̃ ἐστεφάνωσας αὐτόν

^8:7 καὶ κατέστησας αὐτὸν ἐπὶ τὰ ἔργα τω̃ν χειρω̃ν σου πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τω̃ν ποδω̃ν αὐτου̃

^8:8 πρόβατα καὶ βόας πάσας ἔτι δὲ καὶ τὰ κτήνη του̃ πεδίου

^8:9 τὰ πετεινὰ του̃ οὐρανου̃ καὶ τοὺς ἰχθύας τη̃ς θαλάσσης τὰ διαπορευόμενα τρίβους θαλασσω̃ν

^8:10 κύριε ὁ κύριος ἡμω̃ν ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάση̨ τη̨̃ γη̨̃

^9:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τω̃ν κρυφίων του̃ υἱου̃ ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^9:2 ἐξομολογήσομαί σοι κύριε ἐν ὅλη̨ καρδία̨ μου διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου

^9:3 εὐφρανθήσομαι καὶ ἀγαλλιάσομαι ἐν σοί ψαλω̃ τω̨̃ ὀνόματί σου ὕψιστε

^9:4 ἐν τω̨̃ ἀποστραφη̃ναι τὸν ἐχθρόν μου εἰς τὰ ὀπίσω ἀσθενήσουσιν καὶ ἀπολου̃νται ἀπὸ προσώπου σου

^9:5 ὅτι ἐποίησας τὴν κρίσιν μου καὶ τὴν δίκην μου ἐκάθισας ἐπὶ θρόνου ὁ κρίνων δικαιοσύνην

^9:6 ἐπετίμησας ἔθνεσιν καὶ ἀπώλετο ὁ ἀσεβής τὸ ὄνομα αὐτω̃ν ἐξήλειψας εἰς τὸν αἰω̃να καὶ εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος

^9:7 του̃ ἐχθρου̃ ἐξέλιπον αἱ ῥομφαι̃αι εἰς τέλος καὶ πόλεις καθει̃λες ἀπώλετο τὸ μνημόσυνον αὐτω̃ν μετ' ἤχους

^9:8 καὶ ὁ κύριος εἰς τὸν αἰω̃να μένει ἡτοίμασεν ἐν κρίσει τὸν θρόνον αὐτου̃

^9:9 καὶ αὐτὸς κρινει̃ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνη̨ κρινει̃ λαοὺς ἐν εὐθύτητι

^9:10 καὶ ἐγένετο κύριος καταφυγὴ τω̨̃ πένητι βοηθὸς ἐν εὐκαιρίαις ἐν θλίψει

^9:11 καὶ ἐλπισάτωσαν ἐπὶ σὲ οἱ γινώσκοντες τὸ ὄνομά σου ὅτι οὐκ ἐγκατέλιπες τοὺς ἐκζητου̃ντάς σε κύριε

^9:12 ψάλατε τω̨̃ κυρίω̨ τω̨̃ κατοικου̃ντι ἐν Σιων ἀναγγείλατε ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτου̃

^9:13 ὅτι ἐκζητω̃ν τὰ αἵματα αὐτω̃ν ἐμνήσθη οὐκ ἐπελάθετο τη̃ς κραυγη̃ς τω̃ν πενήτων

^9:14 ἐλέησόν με κύριε ἰδὲ τὴν ταπείνωσίν μου ἐκ τω̃ν ἐχθρω̃ν μου ὁ ὑψω̃ν με ἐκ τω̃ν πυλω̃ν του̃ θανάτου

^9:15 ὅπως ἂν ἐξαγγείλω πάσας τὰς αἰνέσεις σου ἐν ται̃ς πύλαις τη̃ς θυγατρὸς Σιων ἀγαλλιάσομαι ἐπὶ τω̨̃ σωτηρίω̨ σου

^9:16 ἐνεπάγησαν ἔθνη ἐν διαφθορα̨̃ ἡ̨̃ ἐποίησαν ἐν παγίδι ταύτη̨ ἡ̨̃ ἔκρυψαν συνελήμφθη ὁ ποὺς αὐτω̃ν

^9:17 γινώσκεται κύριος κρίματα ποιω̃ν ἐν τοι̃ς ἔργοις τω̃ν χειρω̃ν αὐτου̃ συνελήμφθη ὁ ἁμαρτωλός ὠ̨δὴ διαψάλματος

^9:18 ἀποστραφήτωσαν οἱ ἁμαρτωλοὶ εἰς τὸν ἅ̨δην πάντα τὰ ἔθνη τὰ ἐπιλανθανόμενα του̃ θεου̃

^9:19 ὅτι οὐκ εἰς τέλος ἐπιλησθήσεται ὁ πτωχός ἡ ὑπομονὴ τω̃ν πενήτων οὐκ ἀπολει̃ται εἰς τὸν αἰω̃να

^9:20 ἀνάστηθι κύριε μὴ κραταιούσθω ἄνθρωπος κριθήτωσαν ἔθνη ἐνώπιόν σου

^9:21 κατάστησον κύριε νομοθέτην ἐπ' αὐτούς γνώτωσαν ἔθνη ὅτι ἄνθρωποί εἰσιν διάψαλμα

^9:22 ἵνα τί κύριε ἀφέστηκας μακρόθεν ὑπερορα̨̃ς ἐν εὐκαιρίαις ἐν θλίψει

^9:23 ἐν τω̨̃ ὑπερηφανεύεσθαι τὸν ἀσεβη̃ ἐμπυρίζεται ὁ πτωχός συλλαμβάνονται ἐν διαβουλίοις οἱ̃ς διαλογίζονται

^9:24 ὅτι ἐπαινει̃ται ὁ ἁμαρτωλὸς ἐν ται̃ς ἐπιθυμίαις τη̃ς ψυχη̃ς αὐτου̃ καὶ ὁ ἀδικω̃ν ἐνευλογει̃ται

^9:25 παρώξυνεν τὸν κύριον ὁ ἁμαρτωλός κατὰ τὸ πλη̃θος τη̃ς ὀργη̃ς αὐτου̃ οὐκ ἐκζητήσει οὐκ ἔστιν ὁ θεὸς ἐνώπιον αὐτου̃

^9:26 βεβηλου̃νται αἱ ὁδοὶ αὐτου̃ ἐν παντὶ καιρω̨̃ ἀνταναιρει̃ται τὰ κρίματά σου ἀπὸ προσώπου αὐτου̃ πάντων τω̃ν ἐχθρω̃ν αὐτου̃ κατακυριεύσει

^9:27 εἰ̃πεν γὰρ ἐν καρδία̨ αὐτου̃ οὐ μὴ σαλευθω̃ ἀπὸ γενεα̃ς εἰς γενεὰν ἄνευ κακου̃

^9:28 οὑ̃ ἀρα̃ς τὸ στόμα αὐτου̃ γέμει καὶ πικρίας καὶ δόλου ὑπὸ τὴν γλω̃σσαν αὐτου̃ κόπος καὶ πόνος

^9:29 ἐγκάθηται ἐνέδρα̨ μετὰ πλουσίων ἐν ἀποκρύφοις ἀποκτει̃ναι ἀθω̨̃ον οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτου̃ εἰς τὸν πένητα ἀποβλέπουσιν

^9:30 ἐνεδρεύει ἐν ἀποκρύφω̨ ὡς λέων ἐν τη̨̃ μάνδρα̨ αὐτου̃ ἐνεδρεύει του̃ ἁρπάσαι πτωχόν ἁρπάσαι πτωχὸν ἐν τω̨̃ ἑλκύσαι αὐτόν

^9:31 ἐν τη̨̃ παγίδι αὐτου̃ ταπεινώσει αὐτόν κύψει καὶ πεσει̃ται ἐν τω̨̃ αὐτὸν κατακυριευ̃σαι τω̃ν πενήτων

^9:32 εἰ̃πεν γὰρ ἐν καρδία̨ αὐτου̃ ἐπιλέλησται ὁ θεός ἀπέστρεψεν τὸ πρόσωπον αὐτου̃ του̃ μὴ βλέπειν εἰς τέλος

^9:33 ἀνάστηθι κύριε ὁ θεός ὑψωθήτω ἡ χείρ σου μὴ ἐπιλάθη̨ τω̃ν πενήτων

^9:34 ἕνεκεν τίνος παρώξυνεν ὁ ἀσεβὴς τὸν θεόν εἰ̃πεν γὰρ ἐν καρδία̨ αὐτου̃ οὐκ ἐκζητήσει

^9:35 βλέπεις ὅτι σὺ πόνον καὶ θυμὸν κατανοει̃ς του̃ παραδου̃ναι αὐτοὺς εἰς χει̃ράς σου σοὶ οὐ̃ν ἐγκαταλέλειπται ὁ πτωχός ὀρφανω̨̃ σὺ ἠ̃σθα βοηθω̃ν

^9:36 σύντριψον τὸν βραχίονα του̃ ἁμαρτωλου̃ καὶ πονηρου̃ ζητηθήσεται ἡ ἁμαρτία αὐτου̃ καὶ οὐ μὴ εὑρεθη̨̃ δι' αὐτήν

^9:37 βασιλεύσει κύριος εἰς τὸν αἰω̃να καὶ εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος ἀπολει̃σθε ἔθνη ἐκ τη̃ς γη̃ς αὐτου̃

^9:38 τὴν ἐπιθυμίαν τω̃ν πενήτων εἰσήκουσεν κύριος τὴν ἑτοιμασίαν τη̃ς καρδίας αὐτω̃ν προσέσχεν τὸ οὐ̃ς σου

^9:39 κρι̃ναι ὀρφανω̨̃ καὶ ταπεινω̨̃ ἵνα μὴ προσθη̨̃ ἔτι του̃ μεγαλαυχει̃ν ἄνθρωπος ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^10:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ ἐπὶ τω̨̃ κυρίω̨ πέποιθα πα̃ς ἐρει̃τε τη̨̃ ψυχη̨̃ μου μεταναστεύου ἐπὶ τὰ ὄρη ὡς στρουθίον

^10:2 ὅτι ἰδοὺ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐνέτειναν τόξον ἡτοίμασαν βέλη εἰς φαρέτραν του̃ κατατοξευ̃σαι ἐν σκοτομήνη̨ τοὺς εὐθει̃ς τη̨̃ καρδία̨

^10:3 ὅτι ἃ κατηρτίσω καθει̃λον ὁ δὲ δίκαιος τί ἐποίησεν

^10:4 κύριος ἐν ναω̨̃ ἁγίω̨ αὐτου̃ κύριος ἐν οὐρανω̨̃ ὁ θρόνος αὐτου̃ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτου̃ εἰς τὸν πένητα ἀποβλέπουσιν τὰ βλέφαρα αὐτου̃ ἐξετάζει τοὺς υἱοὺς τω̃ν ἀνθρώπων

^10:5 κύριος ἐξετάζει τὸν δίκαιον καὶ τὸν ἀσεβη̃ ὁ δὲ ἀγαπω̃ν ἀδικίαν μισει̃ τὴν ἑαυτου̃ ψυχήν

^10:6 ἐπιβρέξει ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς παγίδας πυ̃ρ καὶ θει̃ον καὶ πνευ̃μα καταιγίδος ἡ μερὶς του̃ ποτηρίου αὐτω̃ν

^10:7 ὅτι δίκαιος κύριος καὶ δικαιοσύνας ἠγάπησεν εὐθύτητα εἰ̃δεν τὸ πρόσωπον αὐτου̃

^11:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τη̃ς ὀγδόης ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^11:2 σω̃σόν με κύριε ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιος ὅτι ὠλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι ἀπὸ τω̃ν υἱω̃ν τω̃ν ἀνθρώπων

^11:3 μάταια ἐλάλησεν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτου̃ χείλη δόλια ἐν καρδία̨ καὶ ἐν καρδία̨ ἐλάλησαν

^11:4 ἐξολεθρεύσαι κύριος πάντα τὰ χείλη τὰ δόλια καὶ γλω̃σσαν μεγαλορήμονα

^11:5 τοὺς εἰπόντας τὴν γλω̃σσαν ἡμω̃ν μεγαλυνου̃μεν τὰ χείλη ἡμω̃ν παρ' ἡμω̃ν ἐστιν τίς ἡμω̃ν κύριός ἐστιν

^11:6 ἀπὸ τη̃ς ταλαιπωρίας τω̃ν πτωχω̃ν καὶ ἀπὸ του̃ στεναγμου̃ τω̃ν πενήτων νυ̃ν ἀναστήσομαι λέγει κύριος θήσομαι ἐν σωτηρία̨ παρρησιάσομαι ἐν αὐτω̨̃

^11:7 τὰ λόγια κυρίου λόγια ἁγνά ἀργύριον πεπυρωμένον δοκίμιον τη̨̃ γη̨̃ κεκαθαρισμένον ἑπταπλασίως

^11:8 σύ κύριε φυλάξεις ἡμα̃ς καὶ διατηρήσεις ἡμα̃ς ἀπὸ τη̃ς γενεα̃ς ταύτης καὶ εἰς τὸν αἰω̃να

^11:9 κύκλω̨ οἱ ἀσεβει̃ς περιπατου̃σιν κατὰ τὸ ὕψος σου ἐπολυώρησας τοὺς υἱοὺς τω̃ν ἀνθρώπων

^12:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^12:2 ἕως πότε κύριε ἐπιλήση̨ μου εἰς τέλος ἕως πότε ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμου̃

^12:3 ἕως τίνος θήσομαι βουλὰς ἐν ψυχη̨̃ μου ὀδύνας ἐν καρδία̨ μου ἡμέρας ἕως πότε ὑψωθήσεται ὁ ἐχθρός μου ἐπ' ἐμέ

^12:4 ἐπίβλεψον εἰσάκουσόν μου κύριε ὁ θεός μου φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον

^12:5 μήποτε εἴπη̨ ὁ ἐχθρός μου ἴσχυσα πρὸς αὐτόν οἱ θλίβοντές με ἀγαλλιάσονται ἐὰν σαλευθω̃

^12:6 ἐγὼ δὲ ἐπὶ τω̨̃ ἐλέει σου ἤλπισα ἀγαλλιάσεται ἡ καρδία μου ἐπὶ τω̨̃ σωτηρίω̨ σου ἄ̨σω τω̨̃ κυρίω̨ τω̨̃ εὐεργετήσαντί με καὶ ψαλω̃ τω̨̃ ὀνόματι κυρίου του̃ ὑψίστου

^13:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ εἰ̃πεν ἄφρων ἐν καρδία̨ αὐτου̃ οὐκ ἔστιν θεός διέφθειραν καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἐπιτηδεύμασιν οὐκ ἔστιν ποιω̃ν χρηστότητα οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός

^13:2 κύριος ἐκ του̃ οὐρανου̃ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τω̃ν ἀνθρώπων του̃ ἰδει̃ν εἰ ἔστιν συνίων ἢ ἐκζητω̃ν τὸν θεόν

^13:3 πάντες ἐξέκλιναν ἅμα ἠχρεώθησαν οὐκ ἔστιν ποιω̃ν χρηστότητα οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός τάφος ἀνεω̨γμένος ὁ λάρυγξ αὐτω̃ν ται̃ς γλώσσαις αὐτω̃ν ἐδολιου̃σαν ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτω̃ν ὡ̃ν τὸ στόμα ἀρα̃ς καὶ πικρίας γέμει ὀξει̃ς οἱ πόδες αὐτω̃ν ἐκχέαι αἱ̃μα σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτω̃ν καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν οὐκ ἔστιν φόβος θεου̃ ἀπέναντι τω̃ν ὀφθαλμω̃ν αὐτω̃ν

^13:4 οὐχὶ γνώσονται πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν οἱ κατεσθίοντες τὸν λαόν μου βρώσει ἄρτου τὸν κύριον οὐκ ἐπεκαλέσαντο

^13:5 ἐκει̃ ἐδειλίασαν φόβω̨ οὑ̃ οὐκ ἠ̃ν φόβος ὅτι ὁ θεὸς ἐν γενεα̨̃ δικαία̨

^13:6 βουλὴν πτωχου̃ κατη̨σχύνατε ὅτι κύριος ἐλπὶς αὐτου̃ ἐστιν

^13:7 τίς δώσει ἐκ Σιων τὸ σωτήριον του̃ Ισραηλ ἐν τω̨̃ ἐπιστρέψαι κύριον τὴν αἰχμαλωσίαν του̃ λαου̃ αὐτου̃ ἀγαλλιάσθω Ιακωβ καὶ εὐφρανθήτω Ισραηλ

^14:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ κύριε τίς παροικήσει ἐν τω̨̃ σκηνώματί σου καὶ τίς κατασκηνώσει ἐν τω̨̃ ὄρει τω̨̃ ἁγίω̨ σου

^14:2 πορευόμενος ἄμωμος καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην λαλω̃ν ἀλήθειαν ἐν καρδία̨ αὐτου̃

^14:3 ὃς οὐκ ἐδόλωσεν ἐν γλώσση̨ αὐτου̃ οὐδὲ ἐποίησεν τω̨̃ πλησίον αὐτου̃ κακὸν καὶ ὀνειδισμὸν οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ τοὺς ἔγγιστα αὐτου̃

^14:4 ἐξουδένωται ἐνώπιον αὐτου̃ πονηρευόμενος τοὺς δὲ φοβουμένους κύριον δοξάζει ὁ ὀμνύων τω̨̃ πλησίον αὐτου̃ καὶ οὐκ ἀθετω̃ν

^14:5 τὸ ἀργύριον αὐτου̃ οὐκ ἔδωκεν ἐπὶ τόκω̨ καὶ δω̃ρα ἐπ' ἀθώ̨οις οὐκ ἔλαβεν ὁ ποιω̃ν ταυ̃τα οὐ σαλευθήσεται εἰς τὸν αἰω̃να

^15:1 στηλογραφία τω̨̃ Δαυιδ φύλαξόν με κύριε ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα

^15:2 εἰ̃πα τω̨̃ κυρίω̨ κύριός μου εἰ̃ σύ ὅτι τω̃ν ἀγαθω̃ν μου οὐ χρείαν ἔχεις

^15:3 τοι̃ς ἁγίοις τοι̃ς ἐν τη̨̃ γη̨̃ αὐτου̃ ἐθαυμάστωσεν πάντα τὰ θελήματα αὐτου̃ ἐν αὐτοι̃ς

^15:4 ἐπληθύνθησαν αἱ ἀσθένειαι αὐτω̃ν μετὰ ταυ̃τα ἐτάχυναν οὐ μὴ συναγάγω τὰς συναγωγὰς αὐτω̃ν ἐξ αἱμάτων οὐδὲ μὴ μνησθω̃ τω̃ν ὀνομάτων αὐτω̃ν διὰ χειλέων μου

^15:5 κύριος ἡ μερὶς τη̃ς κληρονομίας μου καὶ του̃ ποτηρίου μου σὺ εἰ̃ ὁ ἀποκαθιστω̃ν τὴν κληρονομίαν μου ἐμοί

^15:6 σχοινία ἐπέπεσάν μοι ἐν τοι̃ς κρατίστοις καὶ γὰρ ἡ κληρονομία μου κρατίστη μοί ἐστιν

^15:7 εὐλογήσω τὸν κύριον τὸν συνετίσαντά με ἔτι δὲ καὶ ἕως νυκτὸς ἐπαίδευσάν με οἱ νεφροί μου

^15:8 προωρώμην τὸν κύριον ἐνώπιόν μου διὰ παντός ὅτι ἐκ δεξιω̃ν μού ἐστιν ἵνα μὴ σαλευθω̃

^15:9 διὰ του̃το ηὐφράνθη ἡ καρδία μου καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλω̃σσά μου ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ' ἐλπίδι

^15:10 ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ἅ̨δην οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδει̃ν διαφθοράν

^15:11 ἐγνώρισάς μοι ὁδοὺς ζωη̃ς πληρώσεις με εὐφροσύνης μετὰ του̃ προσώπου σου τερπνότητες ἐν τη̨̃ δεξια̨̃ σου εἰς τέλος

^16:1 προσευχὴ του̃ Δαυιδ εἰσάκουσον κύριε τη̃ς δικαιοσύνης μου πρόσχες τη̨̃ δεήσει μου ἐνώτισαι τη̃ς προσευχη̃ς μου οὐκ ἐν χείλεσιν δολίοις

^16:2 ἐκ προσώπου σου τὸ κρίμα μου ἐξέλθοι οἱ ὀφθαλμοί μου ἰδέτωσαν εὐθύτητας

^16:3 ἐδοκίμασας τὴν καρδίαν μου ἐπεσκέψω νυκτός ἐπύρωσάς με καὶ οὐχ εὑρέθη ἐν ἐμοὶ ἀδικία

^16:4 ὅπως ἂν μὴ λαλήση̨ τὸ στόμα μου τὰ ἔργα τω̃ν ἀνθρώπων διὰ τοὺς λόγους τω̃ν χειλέων σου ἐγὼ ἐφύλαξα ὁδοὺς σκληράς

^16:5 κατάρτισαι τὰ διαβήματά μου ἐν ται̃ς τρίβοις σου ἵνα μὴ σαλευθω̃σιν τὰ διαβήματά μου

^16:6 ἐγὼ ἐκέκραξα ὅτι ἐπήκουσάς μου ὁ θεός κλι̃νον τὸ οὐ̃ς σου ἐμοὶ καὶ εἰσάκουσον τω̃ν ῥημάτων μου

^16:7 θαυμάστωσον τὰ ἐλέη σου ὁ σώ̨ζων τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σὲ ἐκ τω̃ν ἀνθεστηκότων τη̨̃ δεξια̨̃ σου

^16:8 φύλαξόν με ὡς κόραν ὀφθαλμου̃ ἐν σκέπη̨ τω̃ν πτερύγων σου σκεπάσεις με

^16:9 ἀπὸ προσώπου ἀσεβω̃ν τω̃ν ταλαιπωρησάντων με οἱ ἐχθροί μου τὴν ψυχήν μου περιέσχον

^16:10 τὸ στέαρ αὐτω̃ν συνέκλεισαν τὸ στόμα αὐτω̃ν ἐλάλησεν ὑπερηφανίαν

^16:11 ἐκβάλλοντές με νυνὶ περιεκύκλωσάν με τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτω̃ν ἔθεντο ἐκκλι̃ναι ἐν τη̨̃ γη̨̃

^16:12 ὑπέλαβόν με ὡσεὶ λέων ἕτοιμος εἰς θήραν καὶ ὡσεὶ σκύμνος οἰκω̃ν ἐν ἀποκρύφοις

^16:13 ἀνάστηθι κύριε πρόφθασον αὐτοὺς καὶ ὑποσκέλισον αὐτούς ῥυ̃σαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ ἀσεβου̃ς ῥομφαίαν σου ἀπὸ ἐχθρω̃ν τη̃ς χειρός σου

^16:14 κύριε ἀπὸ ὀλίγων ἀπὸ γη̃ς διαμέρισον αὐτοὺς ἐν τη̨̃ ζωη̨̃ αὐτω̃ν καὶ τω̃ν κεκρυμμένων σου ἐπλήσθη ἡ γαστὴρ αὐτω̃ν ἐχορτάσθησαν υἱω̃ν καὶ ἀφη̃καν τὰ κατάλοιπα τοι̃ς νηπίοις αὐτω̃ν

^16:15 ἐγὼ δὲ ἐν δικαιοσύνη̨ ὀφθήσομαι τω̨̃ προσώπω̨ σου χορτασθήσομαι ἐν τω̨̃ ὀφθη̃ναι τὴν δόξαν σου

^17:1 εἰς τὸ τέλος τω̨̃ παιδὶ κυρίου τω̨̃ Δαυιδ ἃ ἐλάλησεν τω̨̃ κυρίω̨ τοὺς λόγους τη̃ς ὠ̨δη̃ς ταύτης ἐν ἡμέρα̨ ἡ̨̃ ἐρρύσατο αὐτὸν κύριος ἐκ χειρὸς πάντων τω̃ν ἐχθρω̃ν αὐτου̃ καὶ ἐκ χειρὸς Σαουλ

^17:2 καὶ εἰ̃πεν ἀγαπήσω σε κύριε ἡ ἰσχύς μου

^17:3 κύριος στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου καὶ ῥύστης μου ὁ θεός μου βοηθός μου καὶ ἐλπιω̃ ἐπ' αὐτόν ὑπερασπιστής μου καὶ κέρας σωτηρίας μου ἀντιλήμπτωρ μου

^17:4 αἰνω̃ν ἐπικαλέσομαι κύριον καὶ ἐκ τω̃ν ἐχθρω̃ν μου σωθήσομαι

^17:5 περιέσχον με ὠδι̃νες θανάτου καὶ χείμαρροι ἀνομίας ἐξετάραξάν με

^17:6 ὠδι̃νες ἅ̨δου περιεκύκλωσάν με προέφθασάν με παγίδες θανάτου

^17:7 καὶ ἐν τω̨̃ θλίβεσθαί με ἐπεκαλεσάμην τὸν κύριον καὶ πρὸς τὸν θεόν μου ἐκέκραξα ἤκουσεν ἐκ ναου̃ ἁγίου αὐτου̃ φωνη̃ς μου καὶ ἡ κραυγή μου ἐνώπιον αὐτου̃ εἰσελεύσεται εἰς τὰ ὠ̃τα αὐτου̃

^17:8 καὶ ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γη̃ καὶ τὰ θεμέλια τω̃ν ὀρέων ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύθησαν ὅτι ὠργίσθη αὐτοι̃ς ὁ θεός

^17:9 ἀνέβη καπνὸς ἐν ὀργη̨̃ αὐτου̃ καὶ πυ̃ρ ἀπὸ προσώπου αὐτου̃ κατεφλόγισεν ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ' αὐτου̃

^17:10 καὶ ἔκλινεν οὐρανὸν καὶ κατέβη καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτου̃

^17:11 καὶ ἐπέβη ἐπὶ χερουβιν καὶ ἐπετάσθη ἐπετάσθη ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων

^17:12 καὶ ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν αὐτου̃ κύκλω̨ αὐτου̃ ἡ σκηνὴ αὐτου̃ σκοτεινὸν ὕδωρ ἐν νεφέλαις ἀέρων

^17:13 ἀπὸ τη̃ς τηλαυγήσεως ἐνώπιον αὐτου̃ αἱ νεφέλαι διη̃λθον χάλαζα καὶ ἄνθρακες πυρός

^17:14 καὶ ἐβρόντησεν ἐξ οὐρανου̃ κύριος καὶ ὁ ὕψιστος ἔδωκεν φωνὴν αὐτου̃

^17:15 καὶ ἐξαπέστειλεν βέλη καὶ ἐσκόρπισεν αὐτοὺς καὶ ἀστραπὰς ἐπλήθυνεν καὶ συνετάραξεν αὐτούς

^17:16 καὶ ὤφθησαν αἱ πηγαὶ τω̃ν ὑδάτων καὶ ἀνεκαλύφθη τὰ θεμέλια τη̃ς οἰκουμένης ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου κύριε ἀπὸ ἐμπνεύσεως πνεύματος ὀργη̃ς σου

^17:17 ἐξαπέστειλεν ἐξ ὕψους καὶ ἔλαβέν με προσελάβετό με ἐξ ὑδάτων πολλω̃ν

^17:18 ῥύσεταί με ἐξ ἐχθρω̃ν μου δυνατω̃ν καὶ ἐκ τω̃ν μισούντων με ὅτι ἐστερεώθησαν ὑπὲρ ἐμέ

^17:19 προέφθασάν με ἐν ἡμέρα̨ κακώσεώς μου καὶ ἐγένετο κύριος ἀντιστήριγμά μου

^17:20 καὶ ἐξήγαγέν με εἰς πλατυσμόν ῥύσεταί με ὅτι ἠθέλησέν με ῥύσεταί με ἐξ ἐχθρω̃ν μου δυνατω̃ν καὶ ἐκ τω̃ν μισούντων με

^17:21 καὶ ἀνταποδώσει μοι κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τω̃ν χειρω̃ν μου ἀνταποδώσει μοι

^17:22 ὅτι ἐφύλαξα τὰς ὁδοὺς κυρίου καὶ οὐκ ἠσέβησα ἀπὸ του̃ θεου̃ μου

^17:23 ὅτι πάντα τὰ κρίματα αὐτου̃ ἐνώπιόν μου καὶ τὰ δικαιώματα αὐτου̃ οὐκ ἀπέστησα ἀπ' ἐμου̃

^17:24 καὶ ἔσομαι ἄμωμος μετ' αὐτου̃ καὶ φυλάξομαι ἀπὸ τη̃ς ἀνομίας μου

^17:25 καὶ ἀνταποδώσει μοι κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τω̃ν χειρω̃ν μου ἐνώπιον τω̃ν ὀφθαλμω̃ν αὐτου̃

^17:26 μετὰ ὁσίου ὁσιωθήση̨ καὶ μετὰ ἀνδρὸς ἀθώ̨ου ἀθω̨̃ος ἔση̨

^17:27 καὶ μετὰ ἐκλεκτου̃ ἐκλεκτὸς ἔση̨ καὶ μετὰ στρεβλου̃ διαστρέψεις

^17:28 ὅτι σὺ λαὸν ταπεινὸν σώσεις καὶ ὀφθαλμοὺς ὑπερηφάνων ταπεινώσεις

^17:29 ὅτι σὺ φωτιει̃ς λύχνον μου κύριε ὁ θεός μου φωτιει̃ς τὸ σκότος μου

^17:30 ὅτι ἐν σοὶ ῥυσθήσομαι ἀπὸ πειρατηρίου καὶ ἐν τω̨̃ θεω̨̃ μου ὑπερβήσομαι τει̃χος

^17:31 ὁ θεός μου ἄμωμος ἡ ὁδὸς αὐτου̃ τὰ λόγια κυρίου πεπυρωμένα ὑπερασπιστής ἐστιν πάντων τω̃ν ἐλπιζόντων ἐπ' αὐτόν

^17:32 ὅτι τίς θεὸς πλὴν του̃ κυρίου καὶ τίς θεὸς πλὴν του̃ θεου̃ ἡμω̃ν

^17:33 ὁ θεὸς ὁ περιζωννύων με δύναμιν καὶ ἔθετο ἄμωμον τὴν ὁδόν μου

^17:34 ὁ καταρτιζόμενος τοὺς πόδας μου ὡς ἐλάφου καὶ ἐπὶ τὰ ὑψηλὰ ἱστω̃ν με

^17:35 διδάσκων χει̃ράς μου εἰς πόλεμον καὶ ἔθου τόξον χαλκου̃ν τοὺς βραχίονάς μου

^17:36 καὶ ἔδωκάς μοι ὑπερασπισμὸν σωτηρίας μου καὶ ἡ δεξιά σου ἀντελάβετό μου καὶ ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσέν με εἰς τέλος καὶ ἡ παιδεία σου αὐτή με διδάξει

^17:37 ἐπλάτυνας τὰ διαβήματά μου ὑποκάτω μου καὶ οὐκ ἠσθένησαν τὰ ἴχνη μου

^17:38 καταδιώξω τοὺς ἐχθρούς μου καὶ καταλήμψομαι αὐτοὺς καὶ οὐκ ἀποστραφήσομαι ἕως ἂν ἐκλίπωσιν

^17:39 ἐκθλίψω αὐτούς καὶ οὐ μὴ δύνωνται στη̃ναι πεσου̃νται ὑπὸ τοὺς πόδας μου

^17:40 καὶ περιέζωσάς με δύναμιν εἰς πόλεμον συνεπόδισας πάντας τοὺς ἐπανιστανομένους ἐπ' ἐμὲ ὑποκάτω μου

^17:41 καὶ τοὺς ἐχθρούς μου ἔδωκάς μοι νω̃τον καὶ τοὺς μισου̃ντάς με ἐξωλέθρευσας

^17:42 ἐκέκραξαν καὶ οὐκ ἠ̃ν ὁ σώ̨ζων πρὸς κύριον καὶ οὐκ εἰσήκουσεν αὐτω̃ν

^17:43 καὶ λεπτυνω̃ αὐτοὺς ὡς χου̃ν κατὰ πρόσωπον ἀνέμου ὡς πηλὸν πλατειω̃ν λεανω̃ αὐτούς

^17:44 ῥύση̨ με ἐξ ἀντιλογιω̃ν λαου̃ καταστήσεις με εἰς κεφαλὴν ἐθνω̃ν λαός ὃν οὐκ ἔγνων ἐδούλευσέν μοι

^17:45 εἰς ἀκοὴν ὠτίου ὑπήκουσέν μοι υἱοὶ ἀλλότριοι ἐψεύσαντό μοι

^17:46 υἱοὶ ἀλλότριοι ἐπαλαιώθησαν καὶ ἐχώλαναν ἀπὸ τω̃ν τρίβων αὐτω̃ν

^17:47 ζη̨̃ κύριος καὶ εὐλογητὸς ὁ θεός μου καὶ ὑψωθήτω ὁ θεὸς τη̃ς σωτηρίας μου

^17:48 ὁ θεὸς ὁ διδοὺς ἐκδικήσεις ἐμοὶ καὶ ὑποτάξας λαοὺς ὑπ' ἐμέ

^17:49 ὁ ῥύστης μου ἐξ ἐχθρω̃ν μου ὀργίλων ἀπὸ τω̃ν ἐπανιστανομένων ἐπ' ἐμὲ ὑψώσεις με ἀπὸ ἀνδρὸς ἀδίκου ῥύση̨ με

^17:50 διὰ του̃το ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσιν κύριε καὶ τω̨̃ ὀνόματί σου ψαλω̃

^17:51 μεγαλύνων τὰς σωτηρίας του̃ βασιλέως αὐτου̃ καὶ ποιω̃ν ἔλεος τω̨̃ χριστω̨̃ αὐτου̃ τω̨̃ Δαυιδ καὶ τω̨̃ σπέρματι αὐτου̃ ἕως αἰω̃νος

^18:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^18:2 οἱ οὐρανοὶ διηγου̃νται δόξαν θεου̃ ποίησιν δὲ χειρω̃ν αὐτου̃ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα

^18:3 ἡμέρα τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐρεύγεται ῥη̃μα καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνω̃σιν

^18:4 οὐκ εἰσὶν λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι ὡ̃ν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτω̃ν

^18:5 εἰς πα̃σαν τὴν γη̃ν ἐξη̃λθεν ὁ φθόγγος αὐτω̃ν καὶ εἰς τὰ πέρατα τη̃ς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτω̃ν ἐν τω̨̃ ἡλίω̨ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτου̃

^18:6 καὶ αὐτὸς ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστου̃ αὐτου̃ ἀγαλλιάσεται ὡς γίγας δραμει̃ν ὁδὸν αὐτου̃

^18:7 ἀπ' ἄκρου του̃ οὐρανου̃ ἡ ἔξοδος αὐτου̃ καὶ τὸ κατάντημα αὐτου̃ ἕως ἄκρου του̃ οὐρανου̃ καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἀποκρυβήσεται τὴν θέρμην αὐτου̃

^18:8 ὁ νόμος του̃ κυρίου ἄμωμος ἐπιστρέφων ψυχάς ἡ μαρτυρία κυρίου πιστή σοφίζουσα νήπια

^18:9 τὰ δικαιώματα κυρίου εὐθει̃α εὐφραίνοντα καρδίαν ἡ ἐντολὴ κυρίου τηλαυγής φωτίζουσα ὀφθαλμούς

^18:10 ὁ φόβος κυρίου ἁγνός διαμένων εἰς αἰω̃να αἰω̃νος τὰ κρίματα κυρίου ἀληθινά δεδικαιωμένα ἐπὶ τὸ αὐτό

^18:11 ἐπιθυμητὰ ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον πολὺν καὶ γλυκύτερα ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον

^18:12 καὶ γὰρ ὁ δου̃λός σου φυλάσσει αὐτά ἐν τω̨̃ φυλάσσειν αὐτὰ ἀνταπόδοσις πολλή

^18:13 παραπτώματα τίς συνήσει ἐκ τω̃ν κρυφίων μου καθάρισόν με

^18:14 καὶ ἀπὸ ἀλλοτρίων φει̃σαι του̃ δούλου σου ἐὰν μή μου κατακυριεύσωσιν τότε ἄμωμος ἔσομαι καὶ καθαρισθήσομαι ἀπὸ ἁμαρτίας μεγάλης

^18:15 καὶ ἔσονται εἰς εὐδοκίαν τὰ λόγια του̃ στόματός μου καὶ ἡ μελέτη τη̃ς καρδίας μου ἐνώπιόν σου διὰ παντός κύριε βοηθέ μου καὶ λυτρωτά μου

^19:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^19:2 ἐπακούσαι σου κύριος ἐν ἡμέρα̨ θλίψεως ὑπερασπίσαι σου τὸ ὄνομα του̃ θεου̃ Ιακωβ

^19:3 ἐξαποστείλαι σοι βοήθειαν ἐξ ἁγίου καὶ ἐκ Σιων ἀντιλάβοιτό σου

^19:4 μνησθείη πάσης θυσίας σου καὶ τὸ ὁλοκαύτωμά σου πιανάτω διάψαλμα

^19:5 δώ̨η σοι κατὰ τὴν καρδίαν σου καὶ πα̃σαν τὴν βουλήν σου πληρώσαι

^19:6 ἀγαλλιασόμεθα ἐν τω̨̃ σωτηρίω̨ σου καὶ ἐν ὀνόματι θεου̃ ἡμω̃ν μεγαλυνθησόμεθα πληρώσαι κύριος πάντα τὰ αἰτήματά σου

^19:7 νυ̃ν ἔγνων ὅτι ἔσωσεν κύριος τὸν χριστὸν αὐτου̃ ἐπακούσεται αὐτου̃ ἐξ οὐρανου̃ ἁγίου αὐτου̃ ἐν δυναστείαις ἡ σωτηρία τη̃ς δεξια̃ς αὐτου̃

^19:8 οὑ̃τοι ἐν ἅρμασιν καὶ οὑ̃τοι ἐν ἵπποις ἡμει̃ς δὲ ἐν ὀνόματι κυρίου θεου̃ ἡμω̃ν μεγαλυνθησόμεθα

^19:9 αὐτοὶ συνεποδίσθησαν καὶ ἔπεσαν ἡμει̃ς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν

^19:10 κύριε σω̃σον τὸν βασιλέα σου καὶ ἐπάκουσον ἡμω̃ν ἐν ἡ̨̃ ἂν ἡμέρα̨ ἐπικαλεσώμεθά σε

^20:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^20:2 κύριε ἐν τη̨̃ δυνάμει σου εὐφρανθήσεται ὁ βασιλεὺς καὶ ἐπὶ τω̨̃ σωτηρίω̨ σου ἀγαλλιάσεται σφόδρα

^20:3 τὴν ἐπιθυμίαν τη̃ς ψυχη̃ς αὐτου̃ ἔδωκας αὐτω̨̃ καὶ τὴν θέλησιν τω̃ν χειλέων αὐτου̃ οὐκ ἐστέρησας αὐτόν διάψαλμα

^20:4 ὅτι προέφθασας αὐτὸν ἐν εὐλογίαις χρηστότητος ἔθηκας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτου̃ στέφανον ἐκ λίθου τιμίου

^20:5 ζωὴν ἠ̨τήσατό σε καὶ ἔδωκας αὐτω̨̃ μακρότητα ἡμερω̃ν εἰς αἰω̃να αἰω̃νος

^20:6 μεγάλη ἡ δόξα αὐτου̃ ἐν τω̨̃ σωτηρίω̨ σου δόξαν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐπιθήσεις ἐπ' αὐτόν

^20:7 ὅτι δώσεις αὐτω̨̃ εὐλογίαν εἰς αἰω̃να αἰω̃νος εὐφρανει̃ς αὐτὸν ἐν χαρα̨̃ μετὰ του̃ προσώπου σου

^20:8 ὅτι ὁ βασιλεὺς ἐλπίζει ἐπὶ κύριον καὶ ἐν τω̨̃ ἐλέει του̃ ὑψίστου οὐ μὴ σαλευθη̨̃

^20:9 εὑρεθείη ἡ χείρ σου πα̃σιν τοι̃ς ἐχθροι̃ς σου ἡ δεξιά σου εὕροι πάντας τοὺς μισου̃ντάς σε

^20:10 θήσεις αὐτοὺς ὡς κλίβανον πυρὸς εἰς καιρὸν του̃ προσώπου σου κύριος ἐν ὀργη̨̃ αὐτου̃ συνταράξει αὐτούς καὶ καταφάγεται αὐτοὺς πυ̃ρ

^20:11 τὸν καρπὸν αὐτω̃ν ἀπὸ γη̃ς ἀπολει̃ς καὶ τὸ σπέρμα αὐτω̃ν ἀπὸ υἱω̃ν ἀνθρώπων

^20:12 ὅτι ἔκλιναν εἰς σὲ κακά διελογίσαντο βουλήν ἣν οὐ μὴ δύνωνται στη̃σαι

^20:13 ὅτι θήσεις αὐτοὺς νω̃τον ἐν τοι̃ς περιλοίποις σου ἑτοιμάσεις τὸ πρόσωπον αὐτω̃ν

^20:14 ὑψώθητι κύριε ἐν τη̨̃ δυνάμει σου ἄ̨σομεν καὶ ψαλου̃μεν τὰς δυναστείας σου

^21:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τη̃ς ἀντιλήμψεως τη̃ς ἑωθινη̃ς ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^21:2 ὁ θεὸς ὁ θεός μου πρόσχες μοι ἵνα τί ἐγκατέλιπές με μακρὰν ἀπὸ τη̃ς σωτηρίας μου οἱ λόγοι τω̃ν παραπτωμάτων μου

^21:3 ὁ θεός μου κεκράξομαι ἡμέρας καὶ οὐκ εἰσακούση̨ καὶ νυκτός καὶ οὐκ εἰς ἄνοιαν ἐμοί

^21:4 σὺ δὲ ἐν ἁγίοις κατοικει̃ς ὁ ἔπαινος Ισραηλ

^21:5 ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμω̃ν ἤλπισαν καὶ ἐρρύσω αὐτούς

^21:6 πρὸς σὲ ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν καὶ οὐ κατη̨σχύνθησαν

^21:7 ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος ὄνειδος ἀνθρώπου καὶ ἐξουδένημα λαου̃

^21:8 πάντες οἱ θεωρου̃ντές με ἐξεμυκτήρισάν με ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν ἐκίνησαν κεφαλήν

^21:9 ἤλπισεν ἐπὶ κύριον ῥυσάσθω αὐτόν σωσάτω αὐτόν ὅτι θέλει αὐτόν

^21:10 ὅτι σὺ εἰ̃ ὁ ἐκσπάσας με ἐκ γαστρός ἡ ἐλπίς μου ἀπὸ μαστω̃ν τη̃ς μητρός μου

^21:11 ἐπὶ σὲ ἐπερρίφην ἐκ μήτρας ἐκ κοιλίας μητρός μου θεός μου εἰ̃ σύ

^21:12 μὴ ἀποστη̨̃ς ἀπ' ἐμου̃ ὅτι θλι̃ψις ἐγγύς ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθω̃ν

^21:13 περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί ταυ̃ροι πίονες περιέσχον με

^21:14 ἤνοιξαν ἐπ' ἐμὲ τὸ στόμα αὐτω̃ν ὡς λέων ὁ ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος

^21:15 ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθην καὶ διεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀστα̃ μου ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσω̨ τη̃ς κοιλίας μου

^21:16 ἐξηράνθη ὡς ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου καὶ ἡ γλω̃σσά μου κεκόλληται τω̨̃ λάρυγγί μου καὶ εἰς χου̃ν θανάτου κατήγαγές με

^21:17 ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με ὤρυξαν χει̃ράς μου καὶ πόδας

^21:18 ἐξηρίθμησα πάντα τὰ ὀστα̃ μου αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπει̃δόν με

^21:19 διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοι̃ς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλη̃ρον

^21:20 σὺ δέ κύριε μὴ μακρύνη̨ς τὴν βοήθειάν μου εἰς τὴν ἀντίλημψίν μου πρόσχες

^21:21 ῥυ̃σαι ἀπὸ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου καὶ ἐκ χειρὸς κυνὸς τὴν μονογενη̃ μου

^21:22 σω̃σόν με ἐκ στόματος λέοντος καὶ ἀπὸ κεράτων μονοκερώτων τὴν ταπείνωσίν μου

^21:23 διηγήσομαι τὸ ὄνομά σου τοι̃ς ἀδελφοι̃ς μου ἐν μέσω̨ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε

^21:24 οἱ φοβούμενοι κύριον αἰνέσατε αὐτόν ἅπαν τὸ σπέρμα Ιακωβ δοξάσατε αὐτόν φοβηθήτωσαν αὐτὸν ἅπαν τὸ σπέρμα Ισραηλ

^21:25 ὅτι οὐκ ἐξουδένωσεν οὐδὲ προσώχθισεν τη̨̃ δεήσει του̃ πτωχου̃ οὐδὲ ἀπέστρεψεν τὸ πρόσωπον αὐτου̃ ἀπ' ἐμου̃ καὶ ἐν τω̨̃ κεκραγέναι με πρὸς αὐτὸν εἰσήκουσέν μου

^21:26 παρὰ σου̃ ὁ ἔπαινός μου ἐν ἐκκλησία̨ μεγάλη̨ τὰς εὐχάς μου ἀποδώσω ἐνώπιον τω̃ν φοβουμένων αὐτόν

^21:27 φάγονται πένητες καὶ ἐμπλησθήσονται καὶ αἰνέσουσιν κύριον οἱ ἐκζητου̃ντες αὐτόν ζήσονται αἱ καρδίαι αὐτω̃ν εἰς αἰω̃να αἰω̃νος

^21:28 μνησθήσονται καὶ ἐπιστραφήσονται πρὸς κύριον πάντα τὰ πέρατα τη̃ς γη̃ς καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου πα̃σαι αἱ πατριαὶ τω̃ν ἐθνω̃ν

^21:29 ὅτι του̃ κυρίου ἡ βασιλεία καὶ αὐτὸς δεσπόζει τω̃ν ἐθνω̃ν

^21:30 ἔφαγον καὶ προσεκύνησαν πάντες οἱ πίονες τη̃ς γη̃ς ἐνώπιον αὐτου̃ προπεσου̃νται πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν γη̃ν καὶ ἡ ψυχή μου αὐτω̨̃ ζη̨̃

^21:31 καὶ τὸ σπέρμα μου δουλεύσει αὐτω̨̃ ἀναγγελήσεται τω̨̃ κυρίω̨ γενεὰ ἡ ἐρχομένη

^21:32 καὶ ἀναγγελου̃σιν τὴν δικαιοσύνην αὐτου̃ λαω̨̃ τω̨̃ τεχθησομένω̨ ὅτι ἐποίησεν ὁ κύριος

^22:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει

^22:2 εἰς τόπον χλόης ἐκει̃ με κατεσκήνωσεν ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέν με

^22:3 τὴν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν ὡδήγησέν με ἐπὶ τρίβους δικαιοσύνης ἕνεκεν του̃ ὀνόματος αὐτου̃

^22:4 ἐὰν γὰρ καὶ πορευθω̃ ἐν μέσω̨ σκια̃ς θανάτου οὐ φοβηθήσομαι κακά ὅτι σὺ μετ' ἐμου̃ εἰ̃ ἡ ῥάβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου αὐταί με παρεκάλεσαν

^22:5 ἡτοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν ἐξ ἐναντίας τω̃ν θλιβόντων με ἐλίπανας ἐν ἐλαίω̨ τὴν κεφαλήν μου καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον ὡς κράτιστον

^22:6 καὶ τὸ ἔλεός σου καταδιώξεταί με πάσας τὰς ἡμέρας τη̃ς ζωη̃ς μου καὶ τὸ κατοικει̃ν με ἐν οἴκω̨ κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερω̃ν

^23:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ τη̃ς μια̃ς σαββάτων του̃ κυρίου ἡ γη̃ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτη̃ς ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικου̃ντες ἐν αὐτη̨̃

^23:2 αὐτὸς ἐπὶ θαλασσω̃ν ἐθεμελίωσεν αὐτὴν καὶ ἐπὶ ποταμω̃ν ἡτοίμασεν αὐτήν

^23:3 τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος του̃ κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπω̨ ἁγίω̨ αὐτου̃

^23:4 ἀθω̨̃ος χερσὶν καὶ καθαρὸς τη̨̃ καρδία̨ ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίω̨ τὴν ψυχὴν αὐτου̃ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλω̨ τω̨̃ πλησίον αὐτου̃

^23:5 οὑ̃τος λήμψεται εὐλογίαν παρὰ κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ θεου̃ σωτη̃ρος αὐτου̃

^23:6 αὕτη ἡ γενεὰ ζητούντων αὐτόν ζητούντων τὸ πρόσωπον του̃ θεου̃ Ιακωβ διάψαλμα

^23:7 ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ὑμω̃ν καὶ ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τη̃ς δόξης

^23:8 τίς ἐστιν οὑ̃τος ὁ βασιλεὺς τη̃ς δόξης κύριος κραταιὸς καὶ δυνατός κύριος δυνατὸς ἐν πολέμω̨

^23:9 ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ὑμω̃ν καὶ ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τη̃ς δόξης

^23:10 τίς ἐστιν οὑ̃τος ὁ βασιλεὺς τη̃ς δόξης κύριος τω̃ν δυνάμεων αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τη̃ς δόξης

^24:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ πρὸς σέ κύριε ἠ̃ρα τὴν ψυχήν μου ὁ θεός μου

^24:2 ἐπὶ σοὶ πέποιθα μὴ καταισχυνθείην μηδὲ καταγελασάτωσάν μου οἱ ἐχθροί μου

^24:3 καὶ γὰρ πάντες οἱ ὑπομένοντές σε οὐ μὴ καταισχυνθω̃σιν αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ ἀνομου̃ντες διὰ κενη̃ς

^24:4 τὰς ὁδούς σου κύριε γνώρισόν μοι καὶ τὰς τρίβους σου δίδαξόν με

^24:5 ὁδήγησόν με ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου καὶ δίδαξόν με ὅτι σὺ εἰ̃ ὁ θεὸς ὁ σωτήρ μου καὶ σὲ ὑπέμεινα ὅλην τὴν ἡμέραν

^24:6 μνήσθητι τω̃ν οἰκτιρμω̃ν σου κύριε καὶ τὰ ἐλέη σου ὅτι ἀπὸ του̃ αἰω̃νός εἰσιν

^24:7 ἁμαρτίας νεότητός μου καὶ ἀγνοίας μου μὴ μνησθη̨̃ς κατὰ τὸ ἔλεός σου μνήσθητί μου σὺ ἕνεκα τη̃ς χρηστότητός σου κύριε

^24:8 χρηστὸς καὶ εὐθὴς ὁ κύριος διὰ του̃το νομοθετήσει ἁμαρτάνοντας ἐν ὁδω̨̃

^24:9 ὁδηγήσει πραει̃ς ἐν κρίσει διδάξει πραει̃ς ὁδοὺς αὐτου̃

^24:10 πα̃σαι αἱ ὁδοὶ κυρίου ἔλεος καὶ ἀλήθεια τοι̃ς ἐκζητου̃σιν τὴν διαθήκην αὐτου̃ καὶ τὰ μαρτύρια αὐτου̃

^24:11 ἕνεκα του̃ ὀνόματός σου κύριε καὶ ἱλάση̨ τη̨̃ ἁμαρτία̨ μου πολλὴ γάρ ἐστιν

^24:12 τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν κύριον νομοθετήσει αὐτω̨̃ ἐν ὁδω̨̃ ἡ̨̃ ἡ̨ρετίσατο

^24:13 ἡ ψυχὴ αὐτου̃ ἐν ἀγαθοι̃ς αὐλισθήσεται καὶ τὸ σπέρμα αὐτου̃ κληρονομήσει γη̃ν

^24:14 κραταίωμα κύριος τω̃ν φοβουμένων αὐτόν καὶ τὸ ὄνομα κυρίου τω̃ν φοβουμένων αὐτόν καὶ ἡ διαθήκη αὐτου̃ του̃ δηλω̃σαι αὐτοι̃ς

^24:15 οἱ ὀφθαλμοί μου διὰ παντὸς πρὸς τὸν κύριον ὅτι αὐτὸς ἐκσπάσει ἐκ παγίδος τοὺς πόδας μου

^24:16 ἐπίβλεψον ἐπ' ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με ὅτι μονογενὴς καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ

^24:17 αἱ θλίψεις τη̃ς καρδίας μου ἐπλατύνθησαν ἐκ τω̃ν ἀναγκω̃ν μου ἐξάγαγέ με

^24:18 ἰδὲ τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου

^24:19 ἰδὲ τοὺς ἐχθρούς μου ὅτι ἐπληθύνθησαν καὶ μι̃σος ἄδικον ἐμίσησάν με

^24:20 φύλαξον τὴν ψυχήν μου καὶ ῥυ̃σαί με μὴ καταισχυνθείην ὅτι ἤλπισα ἐπὶ σέ

^24:21 ἄκακοι καὶ εὐθει̃ς ἐκολλω̃ντό μοι ὅτι ὑπέμεινά σε κύριε

^24:22 λύτρωσαι ὁ θεός τὸν Ισραηλ ἐκ πασω̃ν τω̃ν θλίψεων αὐτου̃

^25:1 του̃ Δαυιδ κρι̃νόν με κύριε ὅτι ἐγὼ ἐν ἀκακία̨ μου ἐπορεύθην καὶ ἐπὶ τω̨̃ κυρίω̨ ἐλπίζων οὐ μὴ ἀσθενήσω

^25:2 δοκίμασόν με κύριε καὶ πείρασόν με πύρωσον τοὺς νεφρούς μου καὶ τὴν καρδίαν μου

^25:3 ὅτι τὸ ἔλεός σου κατέναντι τω̃ν ὀφθαλμω̃ν μού ἐστιν καὶ εὐηρέστησα ἐν τη̨̃ ἀληθεία̨ σου

^25:4 οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου ματαιότητος καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω

^25:5 ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων καὶ μετὰ ἀσεβω̃ν οὐ μὴ καθίσω

^25:6 νίψομαι ἐν ἀθώ̨οις τὰς χει̃ράς μου καὶ κυκλώσω τὸ θυσιαστήριόν σου κύριε

^25:7 του̃ ἀκου̃σαι φωνὴν αἰνέσεως καὶ διηγήσασθαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου

^25:8 κύριε ἠγάπησα εὐπρέπειαν οἴκου σου καὶ τόπον σκηνώματος δόξης σου

^25:9 μὴ συναπολέση̨ς μετὰ ἀσεβω̃ν τὴν ψυχήν μου καὶ μετὰ ἀνδρω̃ν αἱμάτων τὴν ζωήν μου

^25:10 ὡ̃ν ἐν χερσὶν ἀνομίαι ἡ δεξιὰ αὐτω̃ν ἐπλήσθη δώρων

^25:11 ἐγὼ δὲ ἐν ἀκακία̨ μου ἐπορεύθην λύτρωσαί με καὶ ἐλέησόν με

^25:12 ὁ γὰρ πούς μου ἔστη ἐν εὐθύτητι ἐν ἐκκλησίαις εὐλογήσω σε κύριε

^26:1 του̃ Δαυιδ πρὸ του̃ χρισθη̃ναι κύριος φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου τίνα φοβηθήσομαι κύριος ὑπερασπιστὴς τη̃ς ζωη̃ς μου ἀπὸ τίνος δειλιάσω

^26:2 ἐν τω̨̃ ἐγγίζειν ἐπ' ἐμὲ κακου̃ντας του̃ φαγει̃ν τὰς σάρκας μου οἱ θλίβοντές με καὶ οἱ ἐχθροί μου αὐτοὶ ἠσθένησαν καὶ ἔπεσαν

^26:3 ἐὰν παρατάξηται ἐπ' ἐμὲ παρεμβολή οὐ φοβηθήσεται ἡ καρδία μου ἐὰν ἐπαναστη̨̃ ἐπ' ἐμὲ πόλεμος ἐν ταύτη̨ ἐγὼ ἐλπίζω

^26:4 μίαν ἠ̨τησάμην παρὰ κυρίου ταύτην ἐκζητήσω του̃ κατοικει̃ν με ἐν οἴκω̨ κυρίου πάσας τὰς ἡμέρας τη̃ς ζωη̃ς μου του̃ θεωρει̃ν με τὴν τερπνότητα του̃ κυρίου καὶ ἐπισκέπτεσθαι τὸν ναὸν αὐτου̃

^26:5 ὅτι ἔκρυψέν με ἐν σκηνη̨̃ ἐν ἡμέρα̨ κακω̃ν μου ἐσκέπασέν με ἐν ἀποκρύφω̨ τη̃ς σκηνη̃ς αὐτου̃ ἐν πέτρα̨ ὕψωσέν με

^26:6 καὶ νυ̃ν ἰδοὺ ὕψωσεν τὴν κεφαλήν μου ἐπ' ἐχθρούς μου ἐκύκλωσα καὶ ἔθυσα ἐν τη̨̃ σκηνη̨̃ αὐτου̃ θυσίαν ἀλαλαγμου̃ ἄ̨σομαι καὶ ψαλω̃ τω̨̃ κυρίω̨

^26:7 εἰσάκουσον κύριε τη̃ς φωνη̃ς μου ἡ̃ς ἐκέκραξα ἐλέησόν με καὶ εἰσάκουσόν μου

^26:8 σοὶ εἰ̃πεν ἡ καρδία μου ἐζήτησεν τὸ πρόσωπόν μου τὸ πρόσωπόν σου κύριε ζητήσω

^26:9 μὴ ἀποστρέψη̨ς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμου̃ μὴ ἐκκλίνη̨ς ἐν ὀργη̨̃ ἀπὸ του̃ δούλου σου βοηθός μου γενου̃ μὴ ἀποσκορακίση̨ς με καὶ μὴ ἐγκαταλίπη̨ς με ὁ θεὸς ὁ σωτήρ μου

^26:10 ὅτι ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου ἐγκατέλιπόν με ὁ δὲ κύριος προσελάβετό με

^26:11 νομοθέτησόν με κύριε τη̨̃ ὁδω̨̃ σου καὶ ὁδήγησόν με ἐν τρίβω̨ εὐθεία̨ ἕνεκα τω̃ν ἐχθρω̃ν μου

^26:12 μὴ παραδω̨̃ς με εἰς ψυχὰς θλιβόντων με ὅτι ἐπανέστησάν μοι μάρτυρες ἄδικοι καὶ ἐψεύσατο ἡ ἀδικία ἑαυτη̨̃

^26:13 πιστεύω του̃ ἰδει̃ν τὰ ἀγαθὰ κυρίου ἐν γη̨̃ ζώντων

^26:14 ὑπόμεινον τὸν κύριον ἀνδρίζου καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία σου καὶ ὑπόμεινον τὸν κύριον

^27:1 του̃ Δαυιδ πρὸς σέ κύριε ἐκέκραξα ὁ θεός μου μὴ παρασιωπήση̨ς ἀπ' ἐμου̃ μήποτε παρασιωπήση̨ς ἀπ' ἐμου̃ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοι̃ς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον

^27:2 εἰσάκουσον τη̃ς φωνη̃ς τη̃ς δεήσεώς μου ἐν τω̨̃ δέεσθαί με πρὸς σέ ἐν τω̨̃ με αἴρειν χει̃ράς μου πρὸς ναὸν ἅγιόν σου

^27:3 μὴ συνελκύση̨ς μετὰ ἁμαρτωλω̃ν τὴν ψυχήν μου καὶ μετὰ ἐργαζομένων ἀδικίαν μὴ συναπολέση̨ς με τω̃ν λαλούντων εἰρήνην μετὰ τω̃ν πλησίον αὐτω̃ν κακὰ δὲ ἐν ται̃ς καρδίαις αὐτω̃ν

^27:4 δὸς αὐτοι̃ς κατὰ τὰ ἔργα αὐτω̃ν καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν τω̃ν ἐπιτηδευμάτων αὐτω̃ν κατὰ τὰ ἔργα τω̃ν χειρω̃ν αὐτω̃ν δὸς αὐτοι̃ς ἀπόδος τὸ ἀνταπόδομα αὐτω̃ν αὐτοι̃ς

^27:5 ὅτι οὐ συνη̃καν εἰς τὰ ἔργα κυρίου καὶ εἰς τὰ ἔργα τω̃ν χειρω̃ν αὐτου̃ καθελει̃ς αὐτοὺς καὶ οὐ μὴ οἰκοδομήσεις αὐτούς

^27:6 εὐλογητὸς κύριος ὅτι εἰσήκουσεν τη̃ς φωνη̃ς τη̃ς δεήσεώς μου

^27:7 κύριος βοηθός μου καὶ ὑπερασπιστής μου ἐπ' αὐτω̨̃ ἤλπισεν ἡ καρδία μου καὶ ἐβοηθήθην καὶ ἀνέθαλεν ἡ σάρξ μου καὶ ἐκ θελήματός μου ἐξομολογήσομαι αὐτω̨̃

^27:8 κύριος κραταίωμα του̃ λαου̃ αὐτου̃ καὶ ὑπερασπιστὴς τω̃ν σωτηρίων του̃ χριστου̃ αὐτου̃ ἐστιν

^27:9 σω̃σον τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου καὶ ποίμανον αὐτοὺς καὶ ἔπαρον αὐτοὺς ἕως του̃ αἰω̃νος

^28:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ ἐξοδίου σκηνη̃ς ἐνέγκατε τω̨̃ κυρίω̨ υἱοὶ θεου̃ ἐνέγκατε τω̨̃ κυρίω̨ υἱοὺς κριω̃ν ἐνέγκατε τω̨̃ κυρίω̨ δόξαν καὶ τιμήν

^28:2 ἐνέγκατε τω̨̃ κυρίω̨ δόξαν ὀνόματι αὐτου̃ προσκυνήσατε τω̨̃ κυρίω̨ ἐν αὐλη̨̃ ἁγία̨ αὐτου̃

^28:3 φωνὴ κυρίου ἐπὶ τω̃ν ὑδάτων ὁ θεὸς τη̃ς δόξης ἐβρόντησεν κύριος ἐπὶ ὑδάτων πολλω̃ν

^28:4 φωνὴ κυρίου ἐν ἰσχύι φωνὴ κυρίου ἐν μεγαλοπρεπεία̨

^28:5 φωνὴ κυρίου συντρίβοντος κέδρους καὶ συντρίψει κύριος τὰς κέδρους του̃ Λιβάνου

^28:6 καὶ λεπτυνει̃ αὐτὰς ὡς τὸν μόσχον τὸν Λίβανον καὶ ὁ ἠγαπημένος ὡς υἱὸς μονοκερώτων

^28:7 φωνὴ κυρίου διακόπτοντος φλόγα πυρός

^28:8 φωνὴ κυρίου συσσείοντος ἔρημον καὶ συσσείσει κύριος τὴν ἔρημον Καδης

^28:9 φωνὴ κυρίου καταρτιζομένου ἐλάφους καὶ ἀποκαλύψει δρυμούς καὶ ἐν τω̨̃ ναω̨̃ αὐτου̃ πα̃ς τις λέγει δόξαν

^28:10 κύριος τὸν κατακλυσμὸν κατοικιει̃ καὶ καθίεται κύριος βασιλεὺς εἰς τὸν αἰω̃να

^28:11 κύριος ἰσχὺν τω̨̃ λαω̨̃ αὐτου̃ δώσει κύριος εὐλογήσει τὸν λαὸν αὐτου̃ ἐν εἰρήνη̨

^29:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς ὠ̨δη̃ς του̃ ἐγκαινισμου̃ του̃ οἴκου τω̨̃ Δαυιδ

^29:2 ὑψώσω σε κύριε ὅτι ὑπέλαβές με καὶ οὐκ ηὔφρανας τοὺς ἐχθρούς μου ἐπ' ἐμέ

^29:3 κύριε ὁ θεός μου ἐκέκραξα πρὸς σέ καὶ ἰάσω με

^29:4 κύριε ἀνήγαγες ἐξ ἅ̨δου τὴν ψυχήν μου ἔσωσάς με ἀπὸ τω̃ν καταβαινόντων εἰς λάκκον

^29:5 ψάλατε τω̨̃ κυρίω̨ οἱ ὅσιοι αὐτου̃ καὶ ἐξομολογει̃σθε τη̨̃ μνήμη̨ τη̃ς ἁγιωσύνης αὐτου̃

^29:6 ὅτι ὀργὴ ἐν τω̨̃ θυμω̨̃ αὐτου̃ καὶ ζωὴ ἐν τω̨̃ θελήματι αὐτου̃ τὸ ἑσπέρας αὐλισθήσεται κλαυθμὸς καὶ εἰς τὸ πρωὶ ἀγαλλίασις

^29:7 ἐγὼ δὲ εἰ̃πα ἐν τη̨̃ εὐθηνία̨ μου οὐ μὴ σαλευθω̃ εἰς τὸν αἰω̃να

^29:8 κύριε ἐν τω̨̃ θελήματί σου παρέσχου τω̨̃ κάλλει μου δύναμιν ἀπέστρεψας δὲ τὸ πρόσωπόν σου καὶ ἐγενήθην τεταραγμένος

^29:9 πρὸς σέ κύριε κεκράξομαι καὶ πρὸς τὸν θεόν μου δεηθήσομαι

^29:10 τίς ὠφέλεια ἐν τω̨̃ αἵματί μου ἐν τω̨̃ καταβη̃ναί με εἰς διαφθοράν μὴ ἐξομολογήσεταί σοι χου̃ς ἢ ἀναγγελει̃ τὴν ἀλήθειάν σου

^29:11 ἤκουσεν κύριος καὶ ἠλέησέν με κύριος ἐγενήθη βοηθός μου

^29:12 ἔστρεψας τὸν κοπετόν μου εἰς χορὸν ἐμοί διέρρηξας τὸν σάκκον μου καὶ περιέζωσάς με εὐφροσύνην

^29:13 ὅπως ἂν ψάλη̨ σοι ἡ δόξα μου καὶ οὐ μὴ κατανυγω̃ κύριε ὁ θεός μου εἰς τὸν αἰω̃να ἐξομολογήσομαί σοι

^30:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ ἐκστάσεως

^30:2 ἐπὶ σοί κύριε ἤλπισα μὴ καταισχυνθείην εἰς τὸν αἰω̃να ἐν τη̨̃ δικαιοσύνη̨ σου ῥυ̃σαί με καὶ ἐξελου̃ με

^30:3 κλι̃νον πρός με τὸ οὐ̃ς σου τάχυνον του̃ ἐξελέσθαι με γενου̃ μοι εἰς θεὸν ὑπερασπιστὴν καὶ εἰς οἰ̃κον καταφυγη̃ς του̃ σω̃σαί με

^30:4 ὅτι κραταίωμά μου καὶ καταφυγή μου εἰ̃ σὺ καὶ ἕνεκεν του̃ ὀνόματός σου ὁδηγήσεις με καὶ διαθρέψεις με

^30:5 ἐξάξεις με ἐκ παγίδος ταύτης ἡ̃ς ἔκρυψάν μοι ὅτι σὺ εἰ̃ ὁ ὑπερασπιστής μου

^30:6 εἰς χει̃ράς σου παραθήσομαι τὸ πνευ̃μά μου ἐλυτρώσω με κύριε ὁ θεὸς τη̃ς ἀληθείας

^30:7 ἐμίσησας τοὺς διαφυλάσσοντας ματαιότητας διὰ κενη̃ς ἐγὼ δὲ ἐπὶ τω̨̃ κυρίω̨ ἤλπισα

^30:8 ἀγαλλιάσομαι καὶ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τω̨̃ ἐλέει σου ὅτι ἐπει̃δες τὴν ταπείνωσίν μου ἔσωσας ἐκ τω̃ν ἀναγκω̃ν τὴν ψυχήν μου

^30:9 καὶ οὐ συνέκλεισάς με εἰς χει̃ρας ἐχθρου̃ ἔστησας ἐν εὐρυχώρω̨ τοὺς πόδας μου

^30:10 ἐλέησόν με κύριε ὅτι θλίβομαι ἐταράχθη ἐν θυμω̨̃ ὁ ὀφθαλμός μου ἡ ψυχή μου καὶ ἡ γαστήρ μου

^30:11 ὅτι ἐξέλιπεν ἐν ὀδύνη̨ ἡ ζωή μου καὶ τὰ ἔτη μου ἐν στεναγμοι̃ς ἠσθένησεν ἐν πτωχεία̨ ἡ ἰσχύς μου καὶ τὰ ὀστα̃ μου ἐταράχθησαν

^30:12 παρὰ πάντας τοὺς ἐχθρούς μου ἐγενήθην ὄνειδος καὶ τοι̃ς γείτοσίν μου σφόδρα καὶ φόβος τοι̃ς γνωστοι̃ς μου οἱ θεωρου̃ντές με ἔξω ἔφυγον ἀπ' ἐμου̃

^30:13 ἐπελήσθην ὡσεὶ νεκρὸς ἀπὸ καρδίας ἐγενήθην ὡσεὶ σκευ̃ος ἀπολωλός

^30:14 ὅτι ἤκουσα ψόγον πολλω̃ν παροικούντων κυκλόθεν ἐν τω̨̃ ἐπισυναχθη̃ναι αὐτοὺς ἅμα ἐπ' ἐμὲ του̃ λαβει̃ν τὴν ψυχήν μου ἐβουλεύσαντο

^30:15 ἐγὼ δὲ ἐπὶ σὲ ἤλπισα κύριε εἰ̃πα σὺ εἰ̃ ὁ θεός μου

^30:16 ἐν ται̃ς χερσίν σου οἱ καιροί μου ῥυ̃σαί με ἐκ χειρὸς ἐχθρω̃ν μου καὶ ἐκ τω̃ν καταδιωκόντων με

^30:17 ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ τὸν δου̃λόν σου σω̃σόν με ἐν τω̨̃ ἐλέει σου

^30:18 κύριε μὴ καταισχυνθείην ὅτι ἐπεκαλεσάμην σε αἰσχυνθείησαν οἱ ἀσεβει̃ς καὶ καταχθείησαν εἰς ἅ̨δου

^30:19 ἄλαλα γενηθήτω τὰ χείλη τὰ δόλια τὰ λαλου̃ντα κατὰ του̃ δικαίου ἀνομίαν ἐν ὑπερηφανία̨ καὶ ἐξουδενώσει

^30:20 ὡς πολὺ τὸ πλη̃θος τη̃ς χρηστότητός σου κύριε ἡ̃ς ἔκρυψας τοι̃ς φοβουμένοις σε ἐξειργάσω τοι̃ς ἐλπίζουσιν ἐπὶ σὲ ἐναντίον τω̃ν υἱω̃ν τω̃ν ἀνθρώπων

^30:21 κατακρύψεις αὐτοὺς ἐν ἀποκρύφω̨ του̃ προσώπου σου ἀπὸ ταραχη̃ς ἀνθρώπων σκεπάσεις αὐτοὺς ἐν σκηνη̨̃ ἀπὸ ἀντιλογίας γλωσσω̃ν

^30:22 εὐλογητὸς κύριος ὅτι ἐθαυμάστωσεν τὸ ἔλεος αὐτου̃ ἐν πόλει περιοχη̃ς

^30:23 ἐγὼ δὲ εἰ̃πα ἐν τη̨̃ ἐκστάσει μου ἀπέρριμμαι ἄρα ἀπὸ προσώπου τω̃ν ὀφθαλμω̃ν σου διὰ του̃το εἰσήκουσας τη̃ς φωνη̃ς τη̃ς δεήσεώς μου ἐν τω̨̃ κεκραγέναι με πρὸς σέ

^30:24 ἀγαπήσατε τὸν κύριον πάντες οἱ ὅσιοι αὐτου̃ ὅτι ἀληθείας ἐκζητει̃ κύριος καὶ ἀνταποδίδωσιν τοι̃ς περισσω̃ς ποιου̃σιν ὑπερηφανίαν

^30:25 ἀνδρίζεσθε καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία ὑμω̃ν πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ κύριον

^31:1 τω̨̃ Δαυιδ συνέσεως μακάριοι ὡ̃ν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὡ̃ν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι

^31:2 μακάριος ἀνήρ οὑ̃ οὐ μὴ λογίσηται κύριος ἁμαρτίαν οὐδὲ ἔστιν ἐν τω̨̃ στόματι αὐτου̃ δόλος

^31:3 ὅτι ἐσίγησα ἐπαλαιώθη τὰ ὀστα̃ μου ἀπὸ του̃ κράζειν με ὅλην τὴν ἡμέραν

^31:4 ὅτι ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐβαρύνθη ἐπ' ἐμὲ ἡ χείρ σου ἐστράφην εἰς ταλαιπωρίαν ἐν τω̨̃ ἐμπαγη̃ναι ἄκανθαν διάψαλμα

^31:5 τὴν ἁμαρτίαν μου ἐγνώρισα καὶ τὴν ἀνομίαν μου οὐκ ἐκάλυψα εἰ̃πα ἐξαγορεύσω κατ' ἐμου̃ τὴν ἀνομίαν μου τω̨̃ κυρίω̨ καὶ σὺ ἀφη̃κας τὴν ἀσέβειαν τη̃ς ἁμαρτίας μου διάψαλμα

^31:6 ὑπὲρ ταύτης προσεύξεται πα̃ς ὅσιος πρὸς σὲ ἐν καιρω̨̃ εὐθέτω̨ πλὴν ἐν κατακλυσμω̨̃ ὑδάτων πολλω̃ν πρὸς αὐτὸν οὐκ ἐγγιου̃σιν

^31:7 σύ μου εἰ̃ καταφυγὴ ἀπὸ θλίψεως τη̃ς περιεχούσης με τὸ ἀγαλλίαμά μου λύτρωσαί με ἀπὸ τω̃ν κυκλωσάντων με διάψαλμα

^31:8 συνετιω̃ σε καὶ συμβιβω̃ σε ἐν ὁδω̨̃ ταύτη̨ ἡ̨̃ πορεύση̨ ἐπιστηριω̃ ἐπὶ σὲ τοὺς ὀφθαλμούς μου

^31:9 μὴ γίνεσθε ὡς ἵππος καὶ ἡμίονος οἱ̃ς οὐκ ἔστιν σύνεσις ἐν χαλινω̨̃ καὶ κημω̨̃ τὰς σιαγόνας αὐτω̃ν ἄγξαι τω̃ν μὴ ἐγγιζόντων πρὸς σέ

^31:10 πολλαὶ αἱ μάστιγες του̃ ἁμαρτωλου̃ τὸν δὲ ἐλπίζοντα ἐπὶ κύριον ἔλεος κυκλώσει

^31:11 εὐφράνθητε ἐπὶ κύριον καὶ ἀγαλλια̃σθε δίκαιοι καὶ καυχα̃σθε πάντες οἱ εὐθει̃ς τη̨̃ καρδία̨

^32:1 τω̨̃ Δαυιδ ἀγαλλια̃σθε δίκαιοι ἐν τω̨̃ κυρίω̨ τοι̃ς εὐθέσι πρέπει αἴνεσις

^32:2 ἐξομολογει̃σθε τω̨̃ κυρίω̨ ἐν κιθάρα̨ ἐν ψαλτηρίω̨ δεκαχόρδω̨ ψάλατε αὐτω̨̃

^32:3 ἄ̨σατε αὐτω̨̃ ἀ̨̃σμα καινόν καλω̃ς ψάλατε ἐν ἀλαλαγμω̨̃

^32:4 ὅτι εὐθὴς ὁ λόγος του̃ κυρίου καὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτου̃ ἐν πίστει

^32:5 ἀγαπα̨̃ ἐλεημοσύνην καὶ κρίσιν του̃ ἐλέους κυρίου πλήρης ἡ γη̃

^32:6 τω̨̃ λόγω̨ του̃ κυρίου οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν καὶ τω̨̃ πνεύματι του̃ στόματος αὐτου̃ πα̃σα ἡ δύναμις αὐτω̃ν

^32:7 συνάγων ὡς ἀσκὸν ὕδατα θαλάσσης τιθεὶς ἐν θησαυροι̃ς ἀβύσσους

^32:8 φοβηθήτω τὸν κύριον πα̃σα ἡ γη̃ ἀπ' αὐτου̃ δὲ σαλευθήτωσαν πάντες οἱ κατοικου̃ντες τὴν οἰκουμένην

^32:9 ὅτι αὐτὸς εἰ̃πεν καὶ ἐγενήθησαν αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν

^32:10 κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνω̃ν ἀθετει̃ δὲ λογισμοὺς λαω̃ν καὶ ἀθετει̃ βουλὰς ἀρχόντων

^32:11 ἡ δὲ βουλὴ του̃ κυρίου εἰς τὸν αἰω̃να μένει λογισμοὶ τη̃ς καρδίας αὐτου̃ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν

^32:12 μακάριον τὸ ἔθνος οὑ̃ ἐστιν κύριος ὁ θεὸς αὐτου̃ λαός ὃν ἐξελέξατο εἰς κληρονομίαν ἑαυτω̨̃

^32:13 ἐξ οὐρανου̃ ἐπέβλεψεν ὁ κύριος εἰ̃δεν πάντας τοὺς υἱοὺς τω̃ν ἀνθρώπων

^32:14 ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου αὐτου̃ ἐπέβλεψεν ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικου̃ντας τὴν γη̃ν

^32:15 ὁ πλάσας κατὰ μόνας τὰς καρδίας αὐτω̃ν ὁ συνιεὶς εἰς πάντα τὰ ἔργα αὐτω̃ν

^32:16 οὐ σώ̨ζεται βασιλεὺς διὰ πολλὴν δύναμιν καὶ γίγας οὐ σωθήσεται ἐν πλήθει ἰσχύος αὐτου̃

^32:17 ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν ἐν δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτου̃ οὐ σωθήσεται

^32:18 ἰδοὺ οἱ ὀφθαλμοὶ κυρίου ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτὸν τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ τὸ ἔλεος αὐτου̃

^32:19 ῥύσασθαι ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς αὐτω̃ν καὶ διαθρέψαι αὐτοὺς ἐν λιμω̨̃

^32:20 ἡ ψυχὴ ἡμω̃ν ὑπομένει τω̨̃ κυρίω̨ ὅτι βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστὴς ἡμω̃ν ἐστιν

^32:21 ὅτι ἐν αὐτω̨̃ εὐφρανθήσεται ἡ καρδία ἡμω̃ν καὶ ἐν τω̨̃ ὀνόματι τω̨̃ ἁγίω̨ αὐτου̃ ἠλπίσαμεν

^32:22 γένοιτο τὸ ἔλεός σου κύριε ἐφ' ἡμα̃ς καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ

^33:1 τω̨̃ Δαυιδ ὁπότε ἠλλοίωσεν τὸ πρόσωπον αὐτου̃ ἐναντίον Αβιμελεχ καὶ ἀπέλυσεν αὐτόν καὶ ἀπη̃λθεν

^33:2 εὐλογήσω τὸν κύριον ἐν παντὶ καιρω̨̃ διὰ παντὸς ἡ αἴνεσις αὐτου̃ ἐν τω̨̃ στόματί μου

^33:3 ἐν τω̨̃ κυρίω̨ ἐπαινεσθήσεται ἡ ψυχή μου ἀκουσάτωσαν πραει̃ς καὶ εὐφρανθήτωσαν

^33:4 μεγαλύνατε τὸν κύριον σὺν ἐμοί καὶ ὑψώσωμεν τὸ ὄνομα αὐτου̃ ἐπὶ τὸ αὐτό

^33:5 ἐξεζήτησα τὸν κύριον καὶ ἐπήκουσέν μου καὶ ἐκ πασω̃ν τω̃ν παροικιω̃ν μου ἐρρύσατό με

^33:6 προσέλθατε πρὸς αὐτὸν καὶ φωτίσθητε καὶ τὰ πρόσωπα ὑμω̃ν οὐ μὴ καταισχυνθη̨̃

^33:7 οὑ̃τος ὁ πτωχὸς ἐκέκραξεν καὶ ὁ κύριος εἰσήκουσεν αὐτου̃ καὶ ἐκ πασω̃ν τω̃ν θλίψεων αὐτου̃ ἔσωσεν αὐτόν

^33:8 παρεμβαλει̃ ἄγγελος κυρίου κύκλω̨ τω̃ν φοβουμένων αὐτὸν καὶ ῥύσεται αὐτούς

^33:9 γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ κύριος μακάριος ἀνήρ ὃς ἐλπίζει ἐπ' αὐτόν

^33:10 φοβήθητε τὸν κύριον οἱ ἅγιοι αὐτου̃ ὅτι οὐκ ἔστιν ὑστέρημα τοι̃ς φοβουμένοις αὐτόν

^33:11 πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν οἱ δὲ ἐκζητου̃ντες τὸν κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθου̃ διάψαλμα

^33:12 δευ̃τε τέκνα ἀκούσατέ μου φόβον κυρίου διδάξω ὑμα̃ς

^33:13 τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ θέλων ζωὴν ἀγαπω̃ν ἡμέρας ἰδει̃ν ἀγαθάς

^33:14 παυ̃σον τὴν γλω̃σσάν σου ἀπὸ κακου̃ καὶ χείλη σου του̃ μὴ λαλη̃σαι δόλον

^33:15 ἔκκλινον ἀπὸ κακου̃ καὶ ποίησον ἀγαθόν ζήτησον εἰρήνην καὶ δίωξον αὐτήν

^33:16 ὀφθαλμοὶ κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὠ̃τα αὐτου̃ εἰς δέησιν αὐτω̃ν

^33:17 πρόσωπον δὲ κυρίου ἐπὶ ποιου̃ντας κακὰ του̃ ἐξολεθρευ̃σαι ἐκ γη̃ς τὸ μνημόσυνον αὐτω̃ν

^33:18 ἐκέκραξαν οἱ δίκαιοι καὶ ὁ κύριος εἰσήκουσεν αὐτω̃ν καὶ ἐκ πασω̃ν τω̃ν θλίψεων αὐτω̃ν ἐρρύσατο αὐτούς

^33:19 ἐγγὺς κύριος τοι̃ς συντετριμμένοις τὴν καρδίαν καὶ τοὺς ταπεινοὺς τω̨̃ πνεύματι σώσει

^33:20 πολλαὶ αἱ θλίψεις τω̃ν δικαίων καὶ ἐκ πασω̃ν αὐτω̃ν ῥύσεται αὐτούς

^33:21 κύριος φυλάσσει πάντα τὰ ὀστα̃ αὐτω̃ν ἓν ἐξ αὐτω̃ν οὐ συντριβήσεται

^33:22 θάνατος ἁμαρτωλω̃ν πονηρός καὶ οἱ μισου̃ντες τὸν δίκαιον πλημμελήσουσιν

^33:23 λυτρώσεται κύριος ψυχὰς δούλων αὐτου̃ καὶ οὐ μὴ πλημμελήσωσιν πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπ' αὐτόν

^34:1 τω̨̃ Δαυιδ δίκασον κύριε τοὺς ἀδικου̃ντάς με πολέμησον τοὺς πολεμου̃ντάς με

^34:2 ἐπιλαβου̃ ὅπλου καὶ θυρεου̃ καὶ ἀνάστηθι εἰς βοήθειάν μου

^34:3 ἔκχεον ῥομφαίαν καὶ σύγκλεισον ἐξ ἐναντίας τω̃ν καταδιωκόντων με εἰπὸν τη̨̃ ψυχη̨̃ μου σωτηρία σου ἐγώ εἰμι

^34:4 αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἐντραπήτωσαν οἱ ζητου̃ντες τὴν ψυχήν μου ἀποστραφήτωσαν εἰς τὰ ὀπίσω καὶ καταισχυνθήτωσαν οἱ λογιζόμενοί μοι κακά

^34:5 γενηθήτωσαν ὡσεὶ χνου̃ς κατὰ πρόσωπον ἀνέμου καὶ ἄγγελος κυρίου ἐκθλίβων αὐτούς

^34:6 γενηθήτω ἡ ὁδὸς αὐτω̃ν σκότος καὶ ὀλίσθημα καὶ ἄγγελος κυρίου καταδιώκων αὐτούς

^34:7 ὅτι δωρεὰν ἔκρυψάν μοι διαφθορὰν παγίδος αὐτω̃ν μάτην ὠνείδισαν τὴν ψυχήν μου

^34:8 ἐλθέτω αὐτοι̃ς παγίς ἣν οὐ γινώσκουσιν καὶ ἡ θήρα ἣν ἔκρυψαν συλλαβέτω αὐτούς καὶ ἐν τη̨̃ παγίδι πεσου̃νται ἐν αὐτη̨̃

^34:9 ἡ δὲ ψυχή μου ἀγαλλιάσεται ἐπὶ τω̨̃ κυρίω̨ τερφθήσεται ἐπὶ τω̨̃ σωτηρίω̨ αὐτου̃

^34:10 πάντα τὰ ὀστα̃ μου ἐρου̃σιν κύριε τίς ὅμοιός σοι ῥυόμενος πτωχὸν ἐκ χειρὸς στερεωτέρων αὐτου̃ καὶ πτωχὸν καὶ πένητα ἀπὸ τω̃ν διαρπαζόντων αὐτόν

^34:11 ἀναστάντες μάρτυρες ἄδικοι ἃ οὐκ ἐγίνωσκον ἠρώτων με

^34:12 ἀνταπεδίδοσάν μοι πονηρὰ ἀντὶ καλω̃ν καὶ ἀτεκνίαν τη̨̃ ψυχη̨̃ μου

^34:13 ἐγὼ δὲ ἐν τω̨̃ αὐτοὺς παρενοχλει̃ν μοι ἐνεδυόμην σάκκον καὶ ἐταπείνουν ἐν νηστεία̨ τὴν ψυχήν μου καὶ ἡ προσευχή μου εἰς κόλπον μου ἀποστραφήσεται

^34:14 ὡς πλησίον ὡς ἀδελφὸν ἡμέτερον οὕτως εὐηρέστουν ὡς πενθω̃ν καὶ σκυθρωπάζων οὕτως ἐταπεινούμην

^34:15 καὶ κατ' ἐμου̃ ηὐφράνθησαν καὶ συνήχθησαν συνήχθησαν ἐπ' ἐμὲ μάστιγες καὶ οὐκ ἔγνων διεσχίσθησαν καὶ οὐ κατενύγησαν

^34:16 ἐπείρασάν με ἐξεμυκτήρισάν με μυκτηρισμόν ἔβρυξαν ἐπ' ἐμὲ τοὺς ὀδόντας αὐτω̃ν

^34:17 κύριε πότε ἐπόψη̨ ἀποκατάστησον τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τη̃ς κακουργίας αὐτω̃ν ἀπὸ λεόντων τὴν μονογενη̃ μου

^34:18 ἐξομολογήσομαί σοι κύριε ἐν ἐκκλησία̨ πολλη̨̃ ἐν λαω̨̃ βαρει̃ αἰνέσω σε

^34:19 μὴ ἐπιχαρείησάν μοι οἱ ἐχθραίνοντές μοι ἀδίκως οἱ μισου̃ντές με δωρεὰν καὶ διανεύοντες ὀφθαλμοι̃ς

^34:20 ὅτι ἐμοὶ μὲν εἰρηνικὰ ἐλάλουν καὶ ἐπ' ὀργὴν δόλους διελογίζοντο

^34:21 καὶ ἐπλάτυναν ἐπ' ἐμὲ τὸ στόμα αὐτω̃ν εἰ̃παν εὐ̃γε εὐ̃γε εἰ̃δαν οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμω̃ν

^34:22 εἰ̃δες κύριε μὴ παρασιωπήση̨ς κύριε μὴ ἀποστη̨̃ς ἀπ' ἐμου̃

^34:23 ἐξεγέρθητι κύριε καὶ πρόσχες τη̨̃ κρίσει μου ὁ θεός μου καὶ ὁ κύριός μου εἰς τὴν δίκην μου

^34:24 κρι̃νόν με κατὰ τὴν δικαιοσύνην σου κύριε ὁ θεός μου καὶ μὴ ἐπιχαρείησάν μοι

^34:25 μὴ εἴπαισαν ἐν καρδίαις αὐτω̃ν εὐ̃γε εὐ̃γε τη̨̃ ψυχη̨̃ ἡμω̃ν μηδὲ εἴπαισαν κατεπίομεν αὐτόν

^34:26 αἰσχυνθείησαν καὶ ἐντραπείησαν ἅμα οἱ ἐπιχαίροντες τοι̃ς κακοι̃ς μου ἐνδυσάσθωσαν αἰσχύνην καὶ ἐντροπὴν οἱ μεγαλορρημονου̃ντες ἐπ' ἐμέ

^34:27 ἀγαλλιάσαιντο καὶ εὐφρανθείησαν οἱ θέλοντες τὴν δικαιοσύνην μου καὶ εἰπάτωσαν διὰ παντός μεγαλυνθήτω ὁ κύριος οἱ θέλοντες τὴν εἰρήνην του̃ δούλου αὐτου̃

^34:28 καὶ ἡ γλω̃σσά μου μελετήσει τὴν δικαιοσύνην σου ὅλην τὴν ἡμέραν τὸν ἔπαινόν σου

^35:1 εἰς τὸ τέλος τω̨̃ δούλω̨ κυρίου τω̨̃ Δαυιδ

^35:2 φησὶν ὁ παράνομος του̃ ἁμαρτάνειν ἐν ἑαυτω̨̃ οὐκ ἔστιν φόβος θεου̃ ἀπέναντι τω̃ν ὀφθαλμω̃ν αὐτου̃

^35:3 ὅτι ἐδόλωσεν ἐνώπιον αὐτου̃ του̃ εὑρει̃ν τὴν ἀνομίαν αὐτου̃ καὶ μιση̃σαι

^35:4 τὰ ῥήματα του̃ στόματος αὐτου̃ ἀνομία καὶ δόλος οὐκ ἐβουλήθη συνιέναι του̃ ἀγαθυ̃ναι

^35:5 ἀνομίαν διελογίσατο ἐπὶ τη̃ς κοίτης αὐτου̃ παρέστη πάση̨ ὁδω̨̃ οὐκ ἀγαθη̨̃ τη̨̃ δὲ κακία̨ οὐ προσώχθισεν

^35:6 κύριε ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃ τὸ ἔλεός σου καὶ ἡ ἀλήθειά σου ἕως τω̃ν νεφελω̃ν

^35:7 ἡ δικαιοσύνη σου ὡσεὶ ὄρη θεου̃ τὰ κρίματά σου ἄβυσσος πολλή ἀνθρώπους καὶ κτήνη σώσεις κύριε

^35:8 ὡς ἐπλήθυνας τὸ ἔλεός σου ὁ θεός οἱ δὲ υἱοὶ τω̃ν ἀνθρώπων ἐν σκέπη̨ τω̃ν πτερύγων σου ἐλπιου̃σιν

^35:9 μεθυσθήσονται ἀπὸ πιότητος του̃ οἴκου σου καὶ τὸν χειμάρρουν τη̃ς τρυφη̃ς σου ποτιει̃ς αὐτούς

^35:10 ὅτι παρὰ σοὶ πηγὴ ζωη̃ς ἐν τω̨̃ φωτί σου ὀψόμεθα φω̃ς

^35:11 παράτεινον τὸ ἔλεός σου τοι̃ς γινώσκουσίν σε καὶ τὴν δικαιοσύνην σου τοι̃ς εὐθέσι τη̨̃ καρδία̨

^35:12 μὴ ἐλθέτω μοι ποὺς ὑπερηφανίας καὶ χεὶρ ἁμαρτωλω̃ν μὴ σαλεύσαι με

^35:13 ἐκει̃ ἔπεσον οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν ἐξώσθησαν καὶ οὐ μὴ δύνωνται στη̃ναι

^36:1 του̃ Δαυιδ μὴ παραζήλου ἐν πονηρευομένοις μηδὲ ζήλου τοὺς ποιου̃ντας τὴν ἀνομίαν

^36:2 ὅτι ὡσεὶ χόρτος ταχὺ ἀποξηρανθήσονται καὶ ὡσεὶ λάχανα χλόης ταχὺ ἀποπεσου̃νται

^36:3 ἔλπισον ἐπὶ κύριον καὶ ποίει χρηστότητα καὶ κατασκήνου τὴν γη̃ν καὶ ποιμανθήση̨ ἐπὶ τω̨̃ πλούτω̨ αὐτη̃ς

^36:4 κατατρύφησον του̃ κυρίου καὶ δώσει σοι τὰ αἰτήματα τη̃ς καρδίας σου

^36:5 ἀποκάλυψον πρὸς κύριον τὴν ὁδόν σου καὶ ἔλπισον ἐπ' αὐτόν καὶ αὐτὸς ποιήσει

^36:6 καὶ ἐξοίσει ὡς φω̃ς τὴν δικαιοσύνην σου καὶ τὸ κρίμα σου ὡς μεσημβρίαν

^36:7 ὑποτάγηθι τω̨̃ κυρίω̨ καὶ ἱκέτευσον αὐτόν μὴ παραζήλου ἐν τω̨̃ κατευοδουμένω̨ ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ αὐτου̃ ἐν ἀνθρώπω̨ ποιου̃ντι παρανομίας

^36:8 παυ̃σαι ἀπὸ ὀργη̃ς καὶ ἐγκατάλιπε θυμόν μὴ παραζήλου ὥστε πονηρεύεσθαι

^36:9 ὅτι οἱ πονηρευόμενοι ἐξολεθρευθήσονται οἱ δὲ ὑπομένοντες τὸν κύριον αὐτοὶ κληρονομήσουσιν γη̃ν

^36:10 καὶ ἔτι ὀλίγον καὶ οὐ μὴ ὑπάρξη̨ ὁ ἁμαρτωλός καὶ ζητήσεις τὸν τόπον αὐτου̃ καὶ οὐ μὴ εὕρη̨ς

^36:11 οἱ δὲ πραει̃ς κληρονομήσουσιν γη̃ν καὶ κατατρυφήσουσιν ἐπὶ πλήθει εἰρήνης

^36:12 παρατηρήσεται ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν δίκαιον καὶ βρύξει ἐπ' αὐτὸν τοὺς ὀδόντας αὐτου̃

^36:13 ὁ δὲ κύριος ἐκγελάσεται αὐτόν ὅτι προβλέπει ὅτι ἥξει ἡ ἡμέρα αὐτου̃

^36:14 ῥομφαίαν ἐσπάσαντο οἱ ἁμαρτωλοί ἐνέτειναν τόξον αὐτω̃ν του̃ καταβαλει̃ν πτωχὸν καὶ πένητα του̃ σφάξαι τοὺς εὐθει̃ς τη̨̃ καρδία̨

^36:15 ἡ ῥομφαία αὐτω̃ν εἰσέλθοι εἰς τὴν καρδίαν αὐτω̃ν καὶ τὰ τόξα αὐτω̃ν συντριβείησαν

^36:16 κρει̃σσον ὀλίγον τω̨̃ δικαίω̨ ὑπὲρ πλου̃τον ἁμαρτωλω̃ν πολύν

^36:17 ὅτι βραχίονες ἁμαρτωλω̃ν συντριβήσονται ὑποστηρίζει δὲ τοὺς δικαίους κύριος

^36:18 γινώσκει κύριος τὰς ὁδοὺς τω̃ν ἀμώμων καὶ ἡ κληρονομία αὐτω̃ν εἰς τὸν αἰω̃να ἔσται

^36:19 οὐ καταισχυνθήσονται ἐν καιρω̨̃ πονηρω̨̃ καὶ ἐν ἡμέραις λιμου̃ χορτασθήσονται

^36:20 ὅτι οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπολου̃νται οἱ δὲ ἐχθροὶ του̃ κυρίου ἅμα τω̨̃ δοξασθη̃ναι αὐτοὺς καὶ ὑψωθη̃ναι ἐκλιπόντες ὡσεὶ καπνὸς ἐξέλιπον

^36:21 δανείζεται ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ οὐκ ἀποτείσει ὁ δὲ δίκαιος οἰκτίρει καὶ διδοι̃

^36:22 ὅτι οἱ εὐλογου̃ντες αὐτὸν κληρονομήσουσι γη̃ν οἱ δὲ καταρώμενοι αὐτὸν ἐξολεθρευθήσονται

^36:23 παρὰ κυρίου τὰ διαβήματα ἀνθρώπου κατευθύνεται καὶ τὴν ὁδὸν αὐτου̃ θελήσει

^36:24 ὅταν πέση̨ οὐ καταραχθήσεται ὅτι κύριος ἀντιστηρίζει χει̃ρα αὐτου̃

^36:25 νεώτερος ἐγενόμην καὶ γὰρ ἐγήρασα καὶ οὐκ εἰ̃δον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον οὐδὲ τὸ σπέρμα αὐτου̃ ζητου̃ν ἄρτους

^36:26 ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλεα̨̃ καὶ δανείζει καὶ τὸ σπέρμα αὐτου̃ εἰς εὐλογίαν ἔσται

^36:27 ἔκκλινον ἀπὸ κακου̃ καὶ ποίησον ἀγαθὸν καὶ κατασκήνου εἰς αἰω̃να αἰω̃νος

^36:28 ὅτι κύριος ἀγαπα̨̃ κρίσιν καὶ οὐκ ἐγκαταλείψει τοὺς ὁσίους αὐτου̃ εἰς τὸν αἰω̃να φυλαχθήσονται ἄνομοι δὲ ἐκδιωχθήσονται καὶ σπέρμα ἀσεβω̃ν ἐξολεθρευθήσεται

^36:29 δίκαιοι δὲ κληρονομήσουσι γη̃ν καὶ κατασκηνώσουσιν εἰς αἰω̃να αἰω̃νος ἐπ' αὐτη̃ς

^36:30 στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν καὶ ἡ γλω̃σσα αὐτου̃ λαλήσει κρίσιν

^36:31 ὁ νόμος του̃ θεου̃ αὐτου̃ ἐν καρδία̨ αὐτου̃ καὶ οὐχ ὑποσκελισθήσεται τὰ διαβήματα αὐτου̃

^36:32 κατανοει̃ ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν δίκαιον καὶ ζητει̃ του̃ θανατω̃σαι αὐτόν

^36:33 ὁ δὲ κύριος οὐ μὴ ἐγκαταλίπη̨ αὐτὸν εἰς τὰς χει̃ρας αὐτου̃ οὐδὲ μὴ καταδικάσηται αὐτόν ὅταν κρίνηται αὐτω̨̃

^36:34 ὑπόμεινον τὸν κύριον καὶ φύλαξον τὴν ὁδὸν αὐτου̃ καὶ ὑψώσει σε του̃ κατακληρονομη̃σαι γη̃ν ἐν τω̨̃ ἐξολεθρεύεσθαι ἁμαρτωλοὺς ὄψη̨

^36:35 εἰ̃δον ἀσεβη̃ ὑπερυψούμενον καὶ ἐπαιρόμενον ὡς τὰς κέδρους του̃ Λιβάνου

^36:36 καὶ παρη̃λθον καὶ ἰδοὺ οὐκ ἠ̃ν καὶ ἐζήτησα αὐτόν καὶ οὐχ εὑρέθη ὁ τόπος αὐτου̃

^36:37 φύλασσε ἀκακίαν καὶ ἰδὲ εὐθύτητα ὅτι ἔστιν ἐγκατάλειμμα ἀνθρώπω̨ εἰρηνικω̨̃

^36:38 οἱ δὲ παράνομοι ἐξολεθρευθήσονται ἐπὶ τὸ αὐτό τὰ ἐγκαταλείμματα τω̃ν ἀσεβω̃ν ἐξολεθρευθήσονται

^36:39 σωτηρία δὲ τω̃ν δικαίων παρὰ κυρίου καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτω̃ν ἐστιν ἐν καιρω̨̃ θλίψεως

^36:40 καὶ βοηθήσει αὐτοι̃ς κύριος καὶ ῥύσεται αὐτοὺς καὶ ἐξελει̃ται αὐτοὺς ἐξ ἁμαρτωλω̃ν καὶ σώσει αὐτούς ὅτι ἤλπισαν ἐπ' αὐτόν

^37:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ εἰς ἀνάμνησιν περὶ σαββάτου

^37:2 κύριε μὴ τω̨̃ θυμω̨̃ σου ἐλέγξη̨ς με μηδὲ τη̨̃ ὀργη̨̃ σου παιδεύση̨ς με

^37:3 ὅτι τὰ βέλη σου ἐνεπάγησάν μοι καὶ ἐπεστήρισας ἐπ' ἐμὲ τὴν χει̃ρά σου

^37:4 οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τη̨̃ σαρκί μου ἀπὸ προσώπου τη̃ς ὀργη̃ς σου οὐκ ἔστιν εἰρήνη τοι̃ς ὀστέοις μου ἀπὸ προσώπου τω̃ν ἁμαρτιω̃ν μου

^37:5 ὅτι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερη̃ραν τὴν κεφαλήν μου ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐπ' ἐμέ

^37:6 προσώζεσαν καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλωπές μου ἀπὸ προσώπου τη̃ς ἀφροσύνης μου

^37:7 ἐταλαιπώρησα καὶ κατεκάμφθην ἕως τέλους ὅλην τὴν ἡμέραν σκυθρωπάζων ἐπορευόμην

^37:8 ὅτι αἱ ψύαι μου ἐπλήσθησαν ἐμπαιγμω̃ν καὶ οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τη̨̃ σαρκί μου

^37:9 ἐκακώθην καὶ ἐταπεινώθην ἕως σφόδρα ὠρυόμην ἀπὸ στεναγμου̃ τη̃ς καρδίας μου

^37:10 κύριε ἐναντίον σου πα̃σα ἡ ἐπιθυμία μου καὶ ὁ στεναγμός μου ἀπὸ σου̃ οὐκ ἐκρύβη

^37:11 ἡ καρδία μου ἐταράχθη ἐγκατέλιπέν με ἡ ἰσχύς μου καὶ τὸ φω̃ς τω̃ν ὀφθαλμω̃ν μου καὶ αὐτὸ οὐκ ἔστιν μετ' ἐμου̃

^37:12 οἱ φίλοι μου καὶ οἱ πλησίον μου ἐξ ἐναντίας μου ἤγγισαν καὶ ἔστησαν καὶ οἱ ἔγγιστά μου ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν

^37:13 καὶ ἐξεβιάσαντο οἱ ζητου̃ντες τὴν ψυχήν μου καὶ οἱ ζητου̃ντες τὰ κακά μοι ἐλάλησαν ματαιότητας καὶ δολιότητας ὅλην τὴν ἡμέραν ἐμελέτησαν

^37:14 ἐγὼ δὲ ὡσεὶ κωφὸς οὐκ ἤκουον καὶ ὡσεὶ ἄλαλος οὐκ ἀνοίγων τὸ στόμα αὐτου̃

^37:15 καὶ ἐγενόμην ὡσεὶ ἄνθρωπος οὐκ ἀκούων καὶ οὐκ ἔχων ἐν τω̨̃ στόματι αὐτου̃ ἐλεγμούς

^37:16 ὅτι ἐπὶ σοί κύριε ἤλπισα σὺ εἰσακούση̨ κύριε ὁ θεός μου

^37:17 ὅτι εἰ̃πα μήποτε ἐπιχαρω̃σίν μοι οἱ ἐχθροί μου καὶ ἐν τω̨̃ σαλευθη̃ναι πόδας μου ἐπ' ἐμὲ ἐμεγαλορρημόνησαν

^37:18 ὅτι ἐγὼ εἰς μάστιγας ἕτοιμος καὶ ἡ ἀλγηδών μου ἐνώπιόν μου διὰ παντός

^37:19 ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ ἀναγγελω̃ καὶ μεριμνήσω ὑπὲρ τη̃ς ἁμαρτίας μου

^37:20 οἱ δὲ ἐχθροί μου ζω̃σιν καὶ κεκραταίωνται ὑπὲρ ἐμέ καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισου̃ντές με ἀδίκως

^37:21 οἱ ἀνταποδιδόντες κακὰ ἀντὶ ἀγαθω̃ν ἐνδιέβαλλόν με ἐπεὶ κατεδίωκον δικαιοσύνην καὶ ἀπέρριψάν με τὸν ἀγαπητὸν ὡσεὶ νεκρὸν ἐβδελυγμένον

^37:22 μὴ ἐγκαταλίπη̨ς με κύριε ὁ θεός μου μὴ ἀποστη̨̃ς ἀπ' ἐμου̃

^37:23 πρόσχες εἰς τὴν βοήθειάν μου κύριε τη̃ς σωτηρίας μου

^38:1 εἰς τὸ τέλος τω̨̃ Ιδιθουν ὠ̨δὴ τω̨̃ Δαυιδ

^38:2 εἰ̃πα φυλάξω τὰς ὁδούς μου του̃ μὴ ἁμαρτάνειν ἐν γλώσση̨ μου ἐθέμην τω̨̃ στόματί μου φυλακὴν ἐν τω̨̃ συστη̃ναι τὸν ἁμαρτωλὸν ἐναντίον μου

^38:3 ἐκωφώθην καὶ ἐταπεινώθην καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθω̃ν καὶ τὸ ἄλγημά μου ἀνεκαινίσθη

^38:4 ἐθερμάνθη ἡ καρδία μου ἐντός μου καὶ ἐν τη̨̃ μελέτη̨ μου ἐκκαυθήσεται πυ̃ρ ἐλάλησα ἐν γλώσση̨ μου

^38:5 γνώρισόν μοι κύριε τὸ πέρας μου καὶ τὸν ἀριθμὸν τω̃ν ἡμερω̃ν μου τίς ἐστιν ἵνα γνω̃ τί ὑστερω̃ ἐγώ

^38:6 ἰδοὺ παλαιστὰς ἔθου τὰς ἡμέρας μου καὶ ἡ ὑπόστασίς μου ὡσεὶ οὐθὲν ἐνώπιόν σου πλὴν τὰ σύμπαντα ματαιότης πα̃ς ἄνθρωπος ζω̃ν διάψαλμα

^38:7 μέντοιγε ἐν εἰκόνι διαπορεύεται ἄνθρωπος πλὴν μάτην ταράσσονται θησαυρίζει καὶ οὐ γινώσκει τίνι συνάξει αὐτά

^38:8 καὶ νυ̃ν τίς ἡ ὑπομονή μου οὐχὶ ὁ κύριος καὶ ἡ ὑπόστασίς μου παρὰ σου̃ ἐστιν

^38:9 ἀπὸ πασω̃ν τω̃ν ἀνομιω̃ν μου ῥυ̃σαί με ὄνειδος ἄφρονι ἔδωκάς με

^38:10 ἐκωφώθην καὶ οὐκ ἤνοιξα τὸ στόμα μου ὅτι σὺ εἰ̃ ὁ ποιήσας με

^38:11 ἀπόστησον ἀπ' ἐμου̃ τὰς μάστιγάς σου ἀπὸ τη̃ς ἰσχύος τη̃ς χειρός σου ἐγὼ ἐξέλιπον

^38:12 ἐν ἐλεγμοι̃ς ὑπὲρ ἀνομίας ἐπαίδευσας ἄνθρωπον καὶ ἐξέτηξας ὡς ἀράχνην τὴν ψυχὴν αὐτου̃ πλὴν μάτην ταράσσεται πα̃ς ἄνθρωπος διάψαλμα

^38:13 εἰσάκουσον τη̃ς προσευχη̃ς μου κύριε καὶ τη̃ς δεήσεώς μου ἐνώτισαι τω̃ν δακρύων μου μὴ παρασιωπήση̨ς ὅτι πάροικος ἐγώ εἰμι παρὰ σοὶ καὶ παρεπίδημος καθὼς πάντες οἱ πατέρες μου

^38:14 ἄνες μοι ἵνα ἀναψύξω πρὸ του̃ με ἀπελθει̃ν καὶ οὐκέτι μὴ ὑπάρξω

^39:1 εἰς τὸ τέλος τω̨̃ Δαυιδ ψαλμός

^39:2 ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν κύριον καὶ προσέσχεν μοι καὶ εἰσήκουσεν τη̃ς δεήσεώς μου

^39:3 καὶ ἀνήγαγέν με ἐκ λάκκου ταλαιπωρίας καὶ ἀπὸ πηλου̃ ἰλύος καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνεν τὰ διαβήματά μου

^39:4 καὶ ἐνέβαλεν εἰς τὸ στόμα μου ἀ̨̃σμα καινόν ὕμνον τω̨̃ θεω̨̃ ἡμω̃ν ὄψονται πολλοὶ καὶ φοβηθήσονται καὶ ἐλπιου̃σιν ἐπὶ κύριον

^39:5 μακάριος ἀνήρ οὑ̃ ἐστιν τὸ ὄνομα κυρίου ἐλπὶς αὐτου̃ καὶ οὐκ ἐνέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδει̃ς

^39:6 πολλὰ ἐποίησας σύ κύριε ὁ θεός μου τὰ θαυμάσιά σου καὶ τοι̃ς διαλογισμοι̃ς σου οὐκ ἔστιν τίς ὁμοιωθήσεταί σοι ἀπήγγειλα καὶ ἐλάλησα ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ ἀριθμόν

^39:7 θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας ὠτία δὲ κατηρτίσω μοι ὁλοκαύτωμα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ἤ̨τησας

^39:8 τότε εἰ̃πον ἰδοὺ ἥκω ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμου̃

^39:9 του̃ ποιη̃σαι τὸ θέλημά σου ὁ θεός μου ἐβουλήθην καὶ τὸν νόμον σου ἐν μέσω̨ τη̃ς κοιλίας μου

^39:10 εὐηγγελισάμην δικαιοσύνην ἐν ἐκκλησία̨ μεγάλη̨ ἰδοὺ τὰ χείλη μου οὐ μὴ κωλύσω κύριε σὺ ἔγνως

^39:11 τὴν δικαιοσύνην σου οὐκ ἔκρυψα ἐν τη̨̃ καρδία̨ μου τὴν ἀλήθειάν σου καὶ τὸ σωτήριόν σου εἰ̃πα οὐκ ἔκρυψα τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἀπὸ συναγωγη̃ς πολλη̃ς

^39:12 σὺ δέ κύριε μὴ μακρύνης τοὺς οἰκτιρμούς σου ἀπ' ἐμου̃ τὸ ἔλεός σου καὶ ἡ ἀλήθειά σου διὰ παντὸς ἀντελάβοντό μου

^39:13 ὅτι περιέσχον με κακά ὡ̃ν οὐκ ἔστιν ἀριθμός κατέλαβόν με αἱ ἀνομίαι μου καὶ οὐκ ἠδυνήθην του̃ βλέπειν ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ τὰς τρίχας τη̃ς κεφαλη̃ς μου καὶ ἡ καρδία μου ἐγκατέλιπέν με

^39:14 εὐδόκησον κύριε του̃ ῥύσασθαί με κύριε εἰς τὸ βοηθη̃σαί μοι πρόσχες

^39:15 καταισχυνθείησαν καὶ ἐντραπείησαν ἅμα οἱ ζητου̃ντες τὴν ψυχήν μου του̃ ἐξα̃ραι αὐτήν ἀποστραφείησαν εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ἐντραπείησαν οἱ θέλοντές μοι κακά

^39:16 κομισάσθωσαν παραχρη̃μα αἰσχύνην αὐτω̃ν οἱ λέγοντές μοι εὐ̃γε εὐ̃γε

^39:17 ἀγαλλιάσαιντο καὶ εὐφρανθείησαν ἐπὶ σοὶ πάντες οἱ ζητου̃ντές σε κύριε καὶ εἰπάτωσαν διὰ παντός μεγαλυνθήτω ὁ κύριος οἱ ἀγαπω̃ντες τὸ σωτήριόν σου

^39:18 ἐγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης κύριος φροντιει̃ μου βοηθός μου καὶ ὑπερασπιστής μου σὺ εἰ̃ ὁ θεός μου μὴ χρονίση̨ς

^40:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^40:2 μακάριος ὁ συνίων ἐπὶ πτωχὸν καὶ πένητα ἐν ἡμέρα̨ πονηρα̨̃ ῥύσεται αὐτὸν ὁ κύριος

^40:3 κύριος διαφυλάξαι αὐτὸν καὶ ζήσαι αὐτὸν καὶ μακαρίσαι αὐτὸν ἐν τη̨̃ γη̨̃ καὶ μὴ παραδώ̨η αὐτὸν εἰς χει̃ρας ἐχθρου̃ αὐτου̃

^40:4 κύριος βοηθήσαι αὐτω̨̃ ἐπὶ κλίνης ὀδύνης αὐτου̃ ὅλην τὴν κοίτην αὐτου̃ ἔστρεψας ἐν τη̨̃ ἀρρωστία̨ αὐτου̃

^40:5 ἐγὼ εἰ̃πα κύριε ἐλέησόν με ἴασαι τὴν ψυχήν μου ὅτι ἥμαρτόν σοι

^40:6 οἱ ἐχθροί μου εἰ̃παν κακά μοι πότε ἀποθανει̃ται καὶ ἀπολει̃ται τὸ ὄνομα αὐτου̃

^40:7 καὶ εἰ εἰσεπορεύετο του̃ ἰδει̃ν μάτην ἐλάλει ἡ καρδία αὐτου̃ συνήγαγεν ἀνομίαν ἑαυτω̨̃ ἐξεπορεύετο ἔξω καὶ ἐλάλει

^40:8 ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατ' ἐμου̃ ἐψιθύριζον πάντες οἱ ἐχθροί μου κατ' ἐμου̃ ἐλογίζοντο κακά μοι

^40:9 λόγον παράνομον κατέθεντο κατ' ἐμου̃ μὴ ὁ κοιμώμενος οὐχὶ προσθήσει του̃ ἀναστη̃ναι

^40:10 καὶ γὰρ ὁ ἄνθρωπος τη̃ς εἰρήνης μου ἐφ' ὃν ἤλπισα ὁ ἐσθίων ἄρτους μου ἐμεγάλυνεν ἐπ' ἐμὲ πτερνισμόν

^40:11 σὺ δέ κύριε ἐλέησόν με καὶ ἀνάστησόν με καὶ ἀνταποδώσω αὐτοι̃ς

^40:12 ἐν τούτω̨ ἔγνων ὅτι τεθέληκάς με ὅτι οὐ μὴ ἐπιχαρη̨̃ ὁ ἐχθρός μου ἐπ' ἐμέ

^40:13 ἐμου̃ δὲ διὰ τὴν ἀκακίαν ἀντελάβου καὶ ἐβεβαίωσάς με ἐνώπιόν σου εἰς τὸν αἰω̃να

^40:14 εὐλογητὸς κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἀπὸ του̃ αἰω̃νος καὶ εἰς τὸν αἰω̃να γένοιτο γένοιτο

^41:1 εἰς τὸ τέλος εἰς σύνεσιν τοι̃ς υἱοι̃ς Κορε

^41:2 ὃν τρόπον ἐπιποθει̃ ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τω̃ν ὑδάτων οὕτως ἐπιποθει̃ ἡ ψυχή μου πρὸς σέ ὁ θεός

^41:3 ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν θεὸν τὸν ζω̃ντα πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τω̨̃ προσώπω̨ του̃ θεου̃

^41:4 ἐγενήθη μοι τὰ δάκρυά μου ἄρτος ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐν τω̨̃ λέγεσθαί μοι καθ' ἑκάστην ἡμέραν που̃ ἐστιν ὁ θεός σου

^41:5 ταυ̃τα ἐμνήσθην καὶ ἐξέχεα ἐπ' ἐμὲ τὴν ψυχήν μου ὅτι διελεύσομαι ἐν τόπω̨ σκηνη̃ς θαυμαστη̃ς ἕως του̃ οἴκου του̃ θεου̃ ἐν φωνη̨̃ ἀγαλλιάσεως καὶ ἐξομολογήσεως ἤχου ἑορτάζοντος

^41:6 ἵνα τί περίλυπος εἰ̃ ψυχή καὶ ἵνα τί συνταράσσεις με ἔλπισον ἐπὶ τὸν θεόν ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτω̨̃ σωτήριον του̃ προσώπου μου ὁ θεός μου

^41:7 πρὸς ἐμαυτὸν ἡ ψυχή μου ἐταράχθη διὰ του̃το μνησθήσομαί σου ἐκ γη̃ς Ιορδάνου καὶ Ερμωνιιμ ἀπὸ ὄρους μικρου̃

^41:8 ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλει̃ται εἰς φωνὴν τω̃ν καταρρακτω̃ν σου πάντες οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ' ἐμὲ διη̃λθον

^41:9 ἡμέρας ἐντελει̃ται κύριος τὸ ἔλεος αὐτου̃ καὶ νυκτὸς ὠ̨δὴ παρ' ἐμοί προσευχὴ τω̨̃ θεω̨̃ τη̃ς ζωη̃ς μου

^41:10 ἐρω̃ τω̨̃ θεω̨̃ ἀντιλήμπτωρ μου εἰ̃ διὰ τί μου ἐπελάθου ἵνα τί σκυθρωπάζων πορεύομαι ἐν τω̨̃ ἐκθλίβειν τὸν ἐχθρόν μου

^41:11 ἐν τω̨̃ καταθλάσαι τὰ ὀστα̃ μου ὠνείδισάν με οἱ θλίβοντές με ἐν τω̨̃ λέγειν αὐτούς μοι καθ' ἑκάστην ἡμέραν που̃ ἐστιν ὁ θεός σου

^41:12 ἵνα τί περίλυπος εἰ̃ ψυχή καὶ ἵνα τί συνταράσσεις με ἔλπισον ἐπὶ τὸν θεόν ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτω̨̃ ἡ σωτηρία του̃ προσώπου μου ὁ θεός μου

^42:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ κρι̃νόν με ὁ θεός καὶ δίκασον τὴν δίκην μου ἐξ ἔθνους οὐχ ὁσίου ἀπὸ ἀνθρώπου ἀδίκου καὶ δολίου ῥυ̃σαί με

^42:2 ὅτι σὺ εἰ̃ ὁ θεός κραταίωμά μου ἵνα τί ἀπώσω με καὶ ἵνα τί σκυθρωπάζων πορεύομαι ἐν τω̨̃ ἐκθλίβειν τὸν ἐχθρόν μου

^42:3 ἐξαπόστειλον τὸ φω̃ς σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου αὐτά με ὡδήγησαν καὶ ἤγαγόν με εἰς ὄρος ἅγιόν σου καὶ εἰς τὰ σκηνώματά σου

^42:4 καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς τὸ θυσιαστήριον του̃ θεου̃ πρὸς τὸν θεὸν τὸν εὐφραίνοντα τὴν νεότητά μου ἐξομολογήσομαί σοι ἐν κιθάρα̨ ὁ θεὸς ὁ θεός μου

^42:5 ἵνα τί περίλυπος εἰ̃ ψυχή καὶ ἵνα τί συνταράσσεις με ἔλπισον ἐπὶ τὸν θεόν ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτω̨̃ σωτήριον του̃ προσώπου μου ὁ θεός μου

^43:1 εἰς τὸ τέλος τοι̃ς υἱοι̃ς Κορε εἰς σύνεσιν ψαλμός

^43:2 ὁ θεός ἐν τοι̃ς ὠσὶν ἡμω̃ν ἠκούσαμεν οἱ πατέρες ἡμω̃ν ἀνήγγειλαν ἡμι̃ν ἔργον ὃ εἰργάσω ἐν ται̃ς ἡμέραις αὐτω̃ν ἐν ἡμέραις ἀρχαίαις

^43:3 ἡ χείρ σου ἔθνη ἐξωλέθρευσεν καὶ κατεφύτευσας αὐτούς ἐκάκωσας λαοὺς καὶ ἐξέβαλες αὐτούς

^43:4 οὐ γὰρ ἐν τη̨̃ ῥομφαία̨ αὐτω̃ν ἐκληρονόμησαν γη̃ν καὶ ὁ βραχίων αὐτω̃ν οὐκ ἔσωσεν αὐτούς ἀλλ' ἡ δεξιά σου καὶ ὁ βραχίων σου καὶ ὁ φωτισμὸς του̃ προσώπου σου ὅτι εὐδόκησας ἐν αὐτοι̃ς

^43:5 σὺ εἰ̃ αὐτὸς ὁ βασιλεύς μου καὶ ὁ θεός μου ὁ ἐντελλόμενος τὰς σωτηρίας Ιακωβ

^43:6 ἐν σοὶ τοὺς ἐχθροὺς ἡμω̃ν κερατιου̃μεν καὶ ἐν τω̨̃ ὀνόματί σου ἐξουθενώσομεν τοὺς ἐπανιστανομένους ἡμι̃ν

^43:7 οὐ γὰρ ἐπὶ τω̨̃ τόξω̨ μου ἐλπιω̃ καὶ ἡ ῥομφαία μου οὐ σώσει με

^43:8 ἔσωσας γὰρ ἡμα̃ς ἐκ τω̃ν θλιβόντων ἡμα̃ς καὶ τοὺς μισου̃ντας ἡμα̃ς κατή̨σχυνας

^43:9 ἐν τω̨̃ θεω̨̃ ἐπαινεσθησόμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἐν τω̨̃ ὀνόματί σου ἐξομολογησόμεθα εἰς τὸν αἰω̃να διάψαλμα

^43:10 νυνὶ δὲ ἀπώσω καὶ κατή̨σχυνας ἡμα̃ς καὶ οὐκ ἐξελεύση̨ ἐν ται̃ς δυνάμεσιν ἡμω̃ν

^43:11 ἀπέστρεψας ἡμα̃ς εἰς τὰ ὀπίσω παρὰ τοὺς ἐχθροὺς ἡμω̃ν καὶ οἱ μισου̃ντες ἡμα̃ς διήρπαζον ἑαυτοι̃ς

^43:12 ἔδωκας ἡμα̃ς ὡς πρόβατα βρώσεως καὶ ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν διέσπειρας ἡμα̃ς

^43:13 ἀπέδου τὸν λαόν σου ἄνευ τιμη̃ς καὶ οὐκ ἠ̃ν πλη̃θος ἐν τοι̃ς ἀλλάγμασιν αὐτω̃ν

^43:14 ἔθου ἡμα̃ς ὄνειδος τοι̃ς γείτοσιν ἡμω̃ν μυκτηρισμὸν καὶ καταγέλωτα τοι̃ς κύκλω̨ ἡμω̃ν

^43:15 ἔθου ἡμα̃ς εἰς παραβολὴν ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν κίνησιν κεφαλη̃ς ἐν τοι̃ς λαοι̃ς

^43:16 ὅλην τὴν ἡμέραν ἡ ἐντροπή μου κατεναντίον μού ἐστιν καὶ ἡ αἰσχύνη του̃ προσώπου μου ἐκάλυψέν με

^43:17 ἀπὸ φωνη̃ς ὀνειδίζοντος καὶ παραλαλου̃ντος ἀπὸ προσώπου ἐχθρου̃ καὶ ἐκδιώκοντος

^43:18 ταυ̃τα πάντα ἠ̃λθεν ἐφ' ἡμα̃ς καὶ οὐκ ἐπελαθόμεθά σου καὶ οὐκ ἠδικήσαμεν ἐν διαθήκη̨ σου

^43:19 καὶ οὐκ ἀπέστη εἰς τὰ ὀπίσω ἡ καρδία ἡμω̃ν καὶ ἐξέκλινας τὰς τρίβους ἡμω̃ν ἀπὸ τη̃ς ὁδου̃ σου

^43:20 ὅτι ἐταπείνωσας ἡμα̃ς ἐν τόπω̨ κακώσεως καὶ ἐπεκάλυψεν ἡμα̃ς σκιὰ θανάτου

^43:21 εἰ ἐπελαθόμεθα του̃ ὀνόματος του̃ θεου̃ ἡμω̃ν καὶ εἰ διεπετάσαμεν χει̃ρας ἡμω̃ν πρὸς θεὸν ἀλλότριον

^43:22 οὐχὶ ὁ θεὸς ἐκζητήσει ταυ̃τα αὐτὸς γὰρ γινώσκει τὰ κρύφια τη̃ς καρδίας

^43:23 ὅτι ἕνεκα σου̃ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγη̃ς

^43:24 ἐξεγέρθητι ἵνα τί ὑπνοι̃ς κύριε ἀνάστηθι καὶ μὴ ἀπώση̨ εἰς τέλος

^43:25 ἵνα τί τὸ πρόσωπόν σου ἀποστρέφεις ἐπιλανθάνη̨ τη̃ς πτωχείας ἡμω̃ν καὶ τη̃ς θλίψεως ἡμω̃ν

^43:26 ὅτι ἐταπεινώθη εἰς χου̃ν ἡ ψυχὴ ἡμω̃ν ἐκολλήθη εἰς γη̃ν ἡ γαστὴρ ἡμω̃ν

^43:27 ἀνάστα κύριε βοήθησον ἡμι̃ν καὶ λύτρωσαι ἡμα̃ς ἕνεκεν του̃ ὀνόματός σου

^44:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τω̃ν ἀλλοιωθησομένων τοι̃ς υἱοι̃ς Κορε εἰς σύνεσιν ὠ̨δὴ ὑπὲρ του̃ ἀγαπητου̃

^44:2 ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν λέγω ἐγὼ τὰ ἔργα μου τω̨̃ βασιλει̃ ἡ γλω̃σσά μου κάλαμος γραμματέως ὀξυγράφου

^44:3 ὡραι̃ος κάλλει παρὰ τοὺς υἱοὺς τω̃ν ἀνθρώπων ἐξεχύθη χάρις ἐν χείλεσίν σου διὰ του̃το εὐλόγησέν σε ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰω̃να

^44:4 περίζωσαι τὴν ῥομφαίαν σου ἐπὶ τὸν μηρόν σου δυνατέ τη̨̃ ὡραιότητί σου καὶ τω̨̃ κάλλει σου

^44:5 καὶ ἔντεινον καὶ κατευοδου̃ καὶ βασίλευε ἕνεκεν ἀληθείας καὶ πραΰτητος καὶ δικαιοσύνης καὶ ὁδηγήσει σε θαυμαστω̃ς ἡ δεξιά σου

^44:6 τὰ βέλη σου ἠκονημένα δυνατέ λαοὶ ὑποκάτω σου πεσου̃νται ἐν καρδία̨ τω̃ν ἐχθρω̃ν του̃ βασιλέως

^44:7 ὁ θρόνος σου ὁ θεός εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος ῥάβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τη̃ς βασιλείας σου

^44:8 ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν διὰ του̃το ἔχρισέν σε ὁ θεὸς ὁ θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου

^44:9 σμύρνα καὶ στακτὴ καὶ κασία ἀπὸ τω̃ν ἱματίων σου ἀπὸ βάρεων ἐλεφαντίνων ἐξ ὡ̃ν ηὔφρανάν σε

^44:10 θυγατέρες βασιλέων ἐν τη̨̃ τιμη̨̃ σου παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιω̃ν σου ἐν ἱματισμω̨̃ διαχρύσω̨ περιβεβλημένη πεποικιλμένη

^44:11 ἄκουσον θύγατερ καὶ ἰδὲ καὶ κλι̃νον τὸ οὐ̃ς σου καὶ ἐπιλάθου του̃ λαου̃ σου καὶ του̃ οἴκου του̃ πατρός σου

^44:12 ὅτι ἐπεθύμησεν ὁ βασιλεὺς του̃ κάλλους σου ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ κύριός σου

^44:13 καὶ προσκυνήσουσιν αὐτω̨̃ θυγατέρες Τύρου ἐν δώροις τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι του̃ λαου̃

^44:14 πα̃σα ἡ δόξα αὐτη̃ς θυγατρὸς βασιλέως ἔσωθεν ἐν κροσσωτοι̃ς χρυσοι̃ς περιβεβλημένη πεποικιλμένη

^44:15 ἀπενεχθήσονται τω̨̃ βασιλει̃ παρθένοι ὀπίσω αὐτη̃ς αἱ πλησίον αὐτη̃ς ἀπενεχθήσονταί σοι

^44:16 ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνη̨ καὶ ἀγαλλιάσει ἀχθήσονται εἰς ναὸν βασιλέως

^44:17 ἀντὶ τω̃ν πατέρων σου ἐγενήθησάν σοι υἱοί καταστήσεις αὐτοὺς ἄρχοντας ἐπὶ πα̃σαν τὴν γη̃ν

^44:18 μνησθήσονται του̃ ὀνόματός σου ἐν πάση̨ γενεα̨̃ καὶ γενεα̨̃ διὰ του̃το λαοὶ ἐξομολογήσονταί σοι εἰς τὸν αἰω̃να καὶ εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος

^45:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τω̃ν υἱω̃ν Κορε ὑπὲρ τω̃ν κρυφίων ψαλμός

^45:2 ὁ θεὸς ἡμω̃ν καταφυγὴ καὶ δύναμις βοηθὸς ἐν θλίψεσιν ται̃ς εὑρούσαις ἡμα̃ς σφόδρα

^45:3 διὰ του̃το οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τω̨̃ ταράσσεσθαι τὴν γη̃ν καὶ μετατίθεσθαι ὄρη ἐν καρδίαις θαλασσω̃ν

^45:4 ἤχησαν καὶ ἐταράχθησαν τὰ ὕδατα αὐτω̃ν ἐταράχθησαν τὰ ὄρη ἐν τη̨̃ κραταιότητι αὐτου̃ διάψαλμα

^45:5 του̃ ποταμου̃ τὰ ὁρμήματα εὐφραίνουσιν τὴν πόλιν του̃ θεου̃ ἡγίασεν τὸ σκήνωμα αὐτου̃ ὁ ὕψιστος

^45:6 ὁ θεὸς ἐν μέσω̨ αὐτη̃ς οὐ σαλευθήσεται βοηθήσει αὐτη̨̃ ὁ θεὸς τὸ πρὸς πρωί

^45:7 ἐταράχθησαν ἔθνη ἔκλιναν βασιλει̃αι ἔδωκεν φωνὴν αὐτου̃ ἐσαλεύθη ἡ γη̃

^45:8 κύριος τω̃ν δυνάμεων μεθ' ἡμω̃ν ἀντιλήμπτωρ ἡμω̃ν ὁ θεὸς Ιακωβ διάψαλμα

^45:9 δευ̃τε ἴδετε τὰ ἔργα κυρίου ἃ ἔθετο τέρατα ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^45:10 ἀνταναιρω̃ν πολέμους μέχρι τω̃ν περάτων τη̃ς γη̃ς τόξον συντρίψει καὶ συγκλάσει ὅπλον καὶ θυρεοὺς κατακαύσει ἐν πυρί

^45:11 σχολάσατε καὶ γνω̃τε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ θεός ὑψωθήσομαι ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν ὑψωθήσομαι ἐν τη̨̃ γη̨̃

^45:12 κύριος τω̃ν δυνάμεων μεθ' ἡμω̃ν ἀντιλήμπτωρ ἡμω̃ν ὁ θεὸς Ιακωβ

^46:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τω̃ν υἱω̃ν Κορε ψαλμός

^46:2 πάντα τὰ ἔθνη κροτήσατε χει̃ρας ἀλαλάξατε τω̨̃ θεω̨̃ ἐν φωνη̨̃ ἀγαλλιάσεως

^46:3 ὅτι κύριος ὕψιστος φοβερός βασιλεὺς μέγας ἐπὶ πα̃σαν τὴν γη̃ν

^46:4 ὑπέταξεν λαοὺς ἡμι̃ν καὶ ἔθνη ὑπὸ τοὺς πόδας ἡμω̃ν

^46:5 ἐξελέξατο ἡμι̃ν τὴν κληρονομίαν αὐτου̃ τὴν καλλονὴν Ιακωβ ἣν ἠγάπησεν διάψαλμα

^46:6 ἀνέβη ὁ θεὸς ἐν ἀλαλαγμω̨̃ κύριος ἐν φωνη̨̃ σάλπιγγος

^46:7 ψάλατε τω̨̃ θεω̨̃ ἡμω̃ν ψάλατε ψάλατε τω̨̃ βασιλει̃ ἡμω̃ν ψάλατε

^46:8 ὅτι βασιλεὺς πάσης τη̃ς γη̃ς ὁ θεός ψάλατε συνετω̃ς

^46:9 ἐβασίλευσεν ὁ θεὸς ἐπὶ τὰ ἔθνη ὁ θεὸς κάθηται ἐπὶ θρόνου ἁγίου αὐτου̃

^46:10 ἄρχοντες λαω̃ν συνήχθησαν μετὰ του̃ θεου̃ Αβρααμ ὅτι του̃ θεου̃ οἱ κραταιοὶ τη̃ς γη̃ς σφόδρα ἐπήρθησαν

^47:1 ψαλμὸς ὠ̨δη̃ς τοι̃ς υἱοι̃ς Κορε δευτέρα̨ σαββάτου

^47:2 μέγας κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα ἐν πόλει του̃ θεου̃ ἡμω̃ν ὄρει ἁγίω̨ αὐτου̃

^47:3 εὐ̃ ῥιζω̃ν ἀγαλλιάματι πάσης τη̃ς γη̃ς ὄρη Σιων τὰ πλευρὰ του̃ βορρα̃ ἡ πόλις του̃ βασιλέως του̃ μεγάλου

^47:4 ὁ θεὸς ἐν ται̃ς βάρεσιν αὐτη̃ς γινώσκεται ὅταν ἀντιλαμβάνηται αὐτη̃ς

^47:5 ὅτι ἰδοὺ οἱ βασιλει̃ς συνήχθησαν ἤλθοσαν ἐπὶ τὸ αὐτό

^47:6 αὐτοὶ ἰδόντες οὕτως ἐθαύμασαν ἐταράχθησαν ἐσαλεύθησαν

^47:7 τρόμος ἐπελάβετο αὐτω̃ν ἐκει̃ ὠδι̃νες ὡς τικτούσης

^47:8 ἐν πνεύματι βιαίω̨ συντρίψεις πλοι̃α Θαρσις

^47:9 καθάπερ ἠκούσαμεν οὕτως εἴδομεν ἐν πόλει κυρίου τω̃ν δυνάμεων ἐν πόλει του̃ θεου̃ ἡμω̃ν ὁ θεὸς ἐθεμελίωσεν αὐτὴν εἰς τὸν αἰω̃να διάψαλμα

^47:10 ὑπελάβομεν ὁ θεός τὸ ἔλεός σου ἐν μέσω̨ του̃ ναου̃ σου

^47:11 κατὰ τὸ ὄνομά σου ὁ θεός οὕτως καὶ ἡ αἴνεσίς σου ἐπὶ τὰ πέρατα τη̃ς γη̃ς δικαιοσύνης πλήρης ἡ δεξιά σου

^47:12 εὐφρανθήτω τὸ ὄρος Σιων ἀγαλλιάσθωσαν αἱ θυγατέρες τη̃ς Ιουδαίας ἕνεκεν τω̃ν κριμάτων σου κύριε

^47:13 κυκλώσατε Σιων καὶ περιλάβετε αὐτήν διηγήσασθε ἐν τοι̃ς πύργοις αὐτη̃ς

^47:14 θέσθε τὰς καρδίας ὑμω̃ν εἰς τὴν δύναμιν αὐτη̃ς καὶ καταδιέλεσθε τὰς βάρεις αὐτη̃ς ὅπως ἂν διηγήσησθε εἰς γενεὰν ἑτέραν

^47:15 ὅτι οὑ̃τός ἐστιν ὁ θεὸς ὁ θεὸς ἡμω̃ν εἰς τὸν αἰω̃να καὶ εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος αὐτὸς ποιμανει̃ ἡμα̃ς εἰς τοὺς αἰω̃νας

^48:1 εἰς τὸ τέλος τοι̃ς υἱοι̃ς Κορε ψαλμός

^48:2 ἀκούσατε ταυ̃τα πάντα τὰ ἔθνη ἐνωτίσασθε πάντες οἱ κατοικου̃ντες τὴν οἰκουμένην

^48:3 οἵ τε γηγενει̃ς καὶ οἱ υἱοὶ τω̃ν ἀνθρώπων ἐπὶ τὸ αὐτὸ πλούσιος καὶ πένης

^48:4 τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τη̃ς καρδίας μου σύνεσιν

^48:5 κλινω̃ εἰς παραβολὴν τὸ οὐ̃ς μου ἀνοίξω ἐν ψαλτηρίω̨ τὸ πρόβλημά μου

^48:6 ἵνα τί φοβου̃μαι ἐν ἡμέρα̨ πονηρα̨̃ ἡ ἀνομία τη̃ς πτέρνης μου κυκλώσει με

^48:7 οἱ πεποιθότες ἐπὶ τη̨̃ δυνάμει αὐτω̃ν καὶ ἐπὶ τω̨̃ πλήθει του̃ πλούτου αὐτω̃ν καυχώμενοι

^48:8 ἀδελφὸς οὐ λυτρου̃ται λυτρώσεται ἄνθρωπος οὐ δώσει τω̨̃ θεω̨̃ ἐξίλασμα αὐτου̃

^48:9 καὶ τὴν τιμὴν τη̃ς λυτρώσεως τη̃ς ψυχη̃ς αὐτου̃

^48:10 καὶ ἐκόπασεν εἰς τὸν αἰω̃να καὶ ζήσεται εἰς τέλος ὅτι οὐκ ὄψεται καταφθοράν ὅταν ἴδη̨ σοφοὺς ἀποθνή̨σκοντας

^48:11 ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἄφρων καὶ ἄνους ἀπολου̃νται καὶ καταλείψουσιν ἀλλοτρίοις τὸν πλου̃τον αὐτω̃ν

^48:12 καὶ οἱ τάφοι αὐτω̃ν οἰκίαι αὐτω̃ν εἰς τὸν αἰω̃να σκηνώματα αὐτω̃ν εἰς γενεὰν καὶ γενεάν ἐπεκαλέσαντο τὰ ὀνόματα αὐτω̃ν ἐπὶ τω̃ν γαιω̃ν αὐτω̃ν

^48:13 καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμη̨̃ ὢν οὐ συνη̃κεν παρασυνεβλήθη τοι̃ς κτήνεσιν τοι̃ς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοι̃ς

^48:14 αὕτη ἡ ὁδὸς αὐτω̃ν σκάνδαλον αὐτοι̃ς καὶ μετὰ ταυ̃τα ἐν τω̨̃ στόματι αὐτω̃ν εὐδοκήσουσιν διάψαλμα

^48:15 ὡς πρόβατα ἐν ἅ̨δη̨ ἔθεντο θάνατος ποιμαίνει αὐτούς καὶ κατακυριεύσουσιν αὐτω̃ν οἱ εὐθει̃ς τὸ πρωί καὶ ἡ βοήθεια αὐτω̃ν παλαιωθήσεται ἐν τω̨̃ ἅ̨δη̨ ἐκ τη̃ς δόξης αὐτω̃ν

^48:16 πλὴν ὁ θεὸς λυτρώσεται τὴν ψυχήν μου ἐκ χειρὸς ἅ̨δου ὅταν λαμβάνη̨ με διάψαλμα

^48:17 μὴ φοβου̃ ὅταν πλουτήση̨ ἄνθρωπος καὶ ὅταν πληθυνθη̨̃ ἡ δόξα του̃ οἴκου αὐτου̃

^48:18 ὅτι οὐκ ἐν τω̨̃ ἀποθνή̨σκειν αὐτὸν λήμψεται τὰ πάντα οὐδὲ συγκαταβήσεται αὐτω̨̃ ἡ δόξα αὐτου̃

^48:19 ὅτι ἡ ψυχὴ αὐτου̃ ἐν τη̨̃ ζωη̨̃ αὐτου̃ εὐλογηθήσεται ἐξομολογήσεταί σοι ὅταν ἀγαθύνη̨ς αὐτω̨̃

^48:20 εἰσελεύσεται ἕως γενεα̃ς πατέρων αὐτου̃ ἕως αἰω̃νος οὐκ ὄψεται φω̃ς

^48:21 ἄνθρωπος ἐν τιμη̨̃ ὢν οὐ συνη̃κεν παρασυνεβλήθη τοι̃ς κτήνεσιν τοι̃ς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοι̃ς

^49:1 ψαλμὸς τω̨̃ Ασαφ θεὸς θεω̃ν κύριος ἐλάλησεν καὶ ἐκάλεσεν τὴν γη̃ν ἀπὸ ἀνατολω̃ν ἡλίου καὶ μέχρι δυσμω̃ν

^49:2 ἐκ Σιων ἡ εὐπρέπεια τη̃ς ὡραιότητος αὐτου̃ ὁ θεὸς ἐμφανω̃ς ἥξει

^49:3 ὁ θεὸς ἡμω̃ν καὶ οὐ παρασιωπήσεται πυ̃ρ ἐναντίον αὐτου̃ καυθήσεται καὶ κύκλω̨ αὐτου̃ καταιγὶς σφόδρα

^49:4 προσκαλέσεται τὸν οὐρανὸν ἄνω καὶ τὴν γη̃ν διακρι̃ναι τὸν λαὸν αὐτου̃

^49:5 συναγάγετε αὐτω̨̃ τοὺς ὁσίους αὐτου̃ τοὺς διατιθεμένους τὴν διαθήκην αὐτου̃ ἐπὶ θυσίαις

^49:6 καὶ ἀναγγελου̃σιν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτου̃ ὅτι ὁ θεὸς κριτής ἐστιν διάψαλμα

^49:7 ἄκουσον λαός μου καὶ λαλήσω σοι Ισραηλ καὶ διαμαρτύρομαί σοι ὁ θεὸς ὁ θεός σού εἰμι ἐγώ

^49:8 οὐκ ἐπὶ ται̃ς θυσίαις σου ἐλέγξω σε τὰ δὲ ὁλοκαυτώματά σου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντός

^49:9 οὐ δέξομαι ἐκ του̃ οἴκου σου μόσχους οὐδὲ ἐκ τω̃ν ποιμνίων σου χιμάρους

^49:10 ὅτι ἐμά ἐστιν πάντα τὰ θηρία του̃ δρυμου̃ κτήνη ἐν τοι̃ς ὄρεσιν καὶ βόες

^49:11 ἔγνωκα πάντα τὰ πετεινὰ του̃ οὐρανου̃ καὶ ὡραιότης ἀγρου̃ μετ' ἐμου̃ ἐστιν

^49:12 ἐὰν πεινάσω οὐ μή σοι εἴπω ἐμὴ γάρ ἐστιν ἡ οἰκουμένη καὶ τὸ πλήρωμα αὐτη̃ς

^49:13 μὴ φάγομαι κρέα ταύρων ἢ αἱ̃μα τράγων πίομαι

^49:14 θυ̃σον τω̨̃ θεω̨̃ θυσίαν αἰνέσεως καὶ ἀπόδος τω̨̃ ὑψίστω̨ τὰς εὐχάς σου

^49:15 καὶ ἐπικάλεσαί με ἐν ἡμέρα̨ θλίψεως καὶ ἐξελου̃μαί σε καὶ δοξάσεις με διάψαλμα

^49:16 τω̨̃ δὲ ἁμαρτωλω̨̃ εἰ̃πεν ὁ θεός ἵνα τί σὺ διηγη̨̃ τὰ δικαιώματά μου καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην μου διὰ στόματός σου

^49:17 σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους μου εἰς τὰ ὀπίσω

^49:18 εἰ ἐθεώρεις κλέπτην συνέτρεχες αὐτω̨̃ καὶ μετὰ μοιχω̃ν τὴν μερίδα σου ἐτίθεις

^49:19 τὸ στόμα σου ἐπλεόνασεν κακίαν καὶ ἡ γλω̃σσά σου περιέπλεκεν δολιότητα

^49:20 καθήμενος κατὰ του̃ ἀδελφου̃ σου κατελάλεις καὶ κατὰ του̃ υἱου̃ τη̃ς μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον

^49:21 ταυ̃τα ἐποίησας καὶ ἐσίγησα ὑπέλαβες ἀνομίαν ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου

^49:22 σύνετε δὴ ταυ̃τα οἱ ἐπιλανθανόμενοι του̃ θεου̃ μήποτε ἁρπάση̨ καὶ μὴ ἠ̨̃ ὁ ῥυόμενος

^49:23 θυσία αἰνέσεως δοξάσει με καὶ ἐκει̃ ὁδός ἡ̨̃ δείξω αὐτω̨̃ τὸ σωτήριον του̃ θεου̃

^50:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^50:2 ἐν τω̨̃ ἐλθει̃ν πρὸς αὐτὸν Ναθαν τὸν προφήτην ἡνίκα εἰση̃λθεν πρὸς Βηρσαβεε

^50:3 ἐλέησόν με ὁ θεός κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλη̃θος τω̃ν οἰκτιρμω̃ν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου

^50:4 ἐπὶ πλει̃ον πλυ̃νόν με ἀπὸ τη̃ς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τη̃ς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με

^50:5 ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντός

^50:6 σοὶ μόνω̨ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα ὅπως ἂν δικαιωθη̨̃ς ἐν τοι̃ς λόγοις σου καὶ νικήση̨ς ἐν τω̨̃ κρίνεσθαί σε

^50:7 ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήμφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέν με ἡ μήτηρ μου

^50:8 ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τη̃ς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι

^50:9 ῥαντιει̃ς με ὑσσώπω̨ καὶ καθαρισθήσομαι πλυνει̃ς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι

^50:10 ἀκουτιει̃ς με ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστα̃ τεταπεινωμένα

^50:11 ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τω̃ν ἁμαρτιω̃ν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον

^50:12 καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ θεός καὶ πνευ̃μα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοι̃ς ἐγκάτοις μου

^50:13 μὴ ἀπορρίψη̨ς με ἀπὸ του̃ προσώπου σου καὶ τὸ πνευ̃μα τὸ ἅγιόν σου μὴ ἀντανέλη̨ς ἀπ' ἐμου̃

^50:14 ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν του̃ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικω̨̃ στήρισόν με

^50:15 διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου καὶ ἀσεβει̃ς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν

^50:16 ῥυ̃σαί με ἐξ αἱμάτων ὁ θεὸς ὁ θεὸς τη̃ς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλω̃σσά μου τὴν δικαιοσύνην σου

^50:17 κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελει̃ τὴν αἴνεσίν σου

^50:18 ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἄν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις

^50:19 θυσία τω̨̃ θεω̨̃ πνευ̃μα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ θεὸς οὐκ ἐξουθενώσει

^50:20 ἀγάθυνον κύριε ἐν τη̨̃ εὐδοκία̨ σου τὴν Σιων καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ιερουσαλημ

^50:21 τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους

^51:1 εἰς τὸ τέλος συνέσεως τω̨̃ Δαυιδ

^51:2 ἐν τω̨̃ ἐλθει̃ν Δωηκ τὸν Ιδουμαι̃ον καὶ ἀναγγει̃λαι τω̨̃ Σαουλ καὶ εἰπει̃ν αὐτω̨̃ ἠ̃λθεν Δαυιδ εἰς τὸν οἰ̃κον Αβιμελεχ

^51:3 τί ἐγκαυχα̨̃ ἐν κακία̨ ὁ δυνατός ἀνομίαν ὅλην τὴν ἡμέραν

^51:4 ἀδικίαν ἐλογίσατο ἡ γλω̃σσά σου ὡσεὶ ξυρὸν ἠκονημένον ἐποίησας δόλον

^51:5 ἠγάπησας κακίαν ὑπὲρ ἀγαθωσύνην ἀδικίαν ὑπὲρ τὸ λαλη̃σαι δικαιοσύνην διάψαλμα

^51:6 ἠγάπησας πάντα τὰ ῥήματα καταποντισμου̃ γλω̃σσαν δολίαν

^51:7 διὰ του̃το ὁ θεὸς καθελει̃ σε εἰς τέλος ἐκτίλαι σε καὶ μεταναστεύσαι σε ἀπὸ σκηνώματος καὶ τὸ ῥίζωμά σου ἐκ γη̃ς ζώντων διάψαλμα

^51:8 καὶ ὄψονται δίκαιοι καὶ φοβηθήσονται καὶ ἐπ' αὐτὸν γελάσονται καὶ ἐρου̃σιν

^51:9 ἰδοὺ ἄνθρωπος ὃς οὐκ ἔθετο τὸν θεὸν βοηθὸν αὐτου̃ ἀλλ' ἐπήλπισεν ἐπὶ τὸ πλη̃θος του̃ πλούτου αὐτου̃ καὶ ἐδυναμώθη ἐπὶ τη̨̃ ματαιότητι αὐτου̃

^51:10 ἐγὼ δὲ ὡσεὶ ἐλαία κατάκαρπος ἐν τω̨̃ οἴκω̨ του̃ θεου̃ ἤλπισα ἐπὶ τὸ ἔλεος του̃ θεου̃ εἰς τὸν αἰω̃να καὶ εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος

^51:11 ἐξομολογήσομαί σοι εἰς τὸν αἰω̃να ὅτι ἐποίησας καὶ ὑπομενω̃ τὸ ὄνομά σου ὅτι χρηστὸν ἐναντίον τω̃ν ὁσίων σου

^52:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ μαελεθ συνέσεως τω̨̃ Δαυιδ

^52:2 εἰ̃πεν ἄφρων ἐν καρδία̨ αὐτου̃ οὐκ ἔστιν θεός διεφθάρησαν καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἀνομίαις οὐκ ἔστιν ποιω̃ν ἀγαθόν

^52:3 ὁ θεὸς ἐκ του̃ οὐρανου̃ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τω̃ν ἀνθρώπων του̃ ἰδει̃ν εἰ ἔστιν συνίων ἢ ἐκζητω̃ν τὸν θεόν

^52:4 πάντες ἐξέκλιναν ἅμα ἠχρεώθησαν οὐκ ἔστιν ποιω̃ν ἀγαθόν οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός

^52:5 οὐχὶ γνώσονται πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν οἱ ἔσθοντες τὸν λαόν μου βρώσει ἄρτου τὸν θεὸν οὐκ ἐπεκαλέσαντο

^52:6 ἐκει̃ φοβηθήσονται φόβον οὑ̃ οὐκ ἠ̃ν φόβος ὅτι ὁ θεὸς διεσκόρπισεν ὀστα̃ ἀνθρωπαρέσκων κατη̨σχύνθησαν ὅτι ὁ θεὸς ἐξουδένωσεν αὐτούς

^52:7 τίς δώσει ἐκ Σιων τὸ σωτήριον του̃ Ισραηλ ἐν τω̨̃ ἐπιστρέψαι κύριον τὴν αἰχμαλωσίαν του̃ λαου̃ αὐτου̃ ἀγαλλιάσεται Ιακωβ καὶ εὐφρανθήσεται Ισραηλ

^53:1 εἰς τὸ τέλος ἐν ὕμνοις συνέσεως τω̨̃ Δαυιδ

^53:2 ἐν τω̨̃ ἐλθει̃ν τοὺς Ζιφαίους καὶ εἰπει̃ν τω̨̃ σαουλ οὐκ ἰδοὺ Δαυιδ κέκρυπται παρ' ἡμι̃ν

^53:3 ὁ θεός ἐν τω̨̃ ὀνόματί σου σω̃σόν με καὶ ἐν τη̨̃ δυνάμει σου κρι̃νόν με

^53:4 ὁ θεός εἰσάκουσον τη̃ς προσευχη̃ς μου ἐνώτισαι τὰ ῥήματα του̃ στόματός μου

^53:5 ὅτι ἀλλότριοι ἐπανέστησαν ἐπ' ἐμέ καὶ κραταιοὶ ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου οὐ προέθεντο τὸν θεὸν ἐνώπιον αὐτω̃ν διάψαλμα

^53:6 ἰδοὺ γὰρ ὁ θεὸς βοηθει̃ μοι καὶ ὁ κύριος ἀντιλήμπτωρ τη̃ς ψυχη̃ς μου

^53:7 ἀποστρέψει τὰ κακὰ τοι̃ς ἐχθροι̃ς μου ἐν τη̨̃ ἀληθεία̨ σου ἐξολέθρευσον αὐτούς

^53:8 ἑκουσίως θύσω σοι ἐξομολογήσομαι τω̨̃ ὀνόματί σου κύριε ὅτι ἀγαθόν

^53:9 ὅτι ἐκ πάσης θλίψεως ἐρρύσω με καὶ ἐν τοι̃ς ἐχθροι̃ς μου ἐπει̃δεν ὁ ὀφθαλμός μου

^54:1 εἰς τὸ τέλος ἐν ὕμνοις συνέσεως τω̨̃ Δαυιδ

^54:2 ἐνώτισαι ὁ θεός τὴν προσευχὴν μου καὶ μὴ ὑπερίδη̨ς τὴν δέησίν μου

^54:3 πρόσχες μοι καὶ εἰσάκουσόν μου ἐλυπήθην ἐν τη̨̃ ἀδολεσχία̨ μου καὶ ἐταράχθην

^54:4 ἀπὸ φωνη̃ς ἐχθρου̃ καὶ ἀπὸ θλίψεως ἁμαρτωλου̃ ὅτι ἐξέκλιναν ἐπ' ἐμὲ ἀνομίαν καὶ ἐν ὀργη̨̃ ἐνεκότουν μοι

^54:5 ἡ καρδία μου ἐταράχθη ἐν ἐμοί καὶ δειλία θανάτου ἐπέπεσεν ἐπ' ἐμέ

^54:6 φόβος καὶ τρόμος ἠ̃λθεν ἐπ' ἐμέ καὶ ἐκάλυψέν με σκότος

^54:7 καὶ εἰ̃πα τίς δώσει μοι πτέρυγας ὡσεὶ περιστερα̃ς καὶ πετασθήσομαι καὶ καταπαύσω

^54:8 ἰδοὺ ἐμάκρυνα φυγαδεύων καὶ ηὐλίσθην ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ διάψαλμα

^54:9 προσεδεχόμην τὸν σώ̨ζοντά με ἀπὸ ὀλιγοψυχίας καὶ καταιγίδος

^54:10 καταπόντισον κύριε καὶ καταδίελε τὰς γλώσσας αὐτω̃ν ὅτι εἰ̃δον ἀνομίαν καὶ ἀντιλογίαν ἐν τη̨̃ πόλει

^54:11 ἡμέρας καὶ νυκτὸς κυκλώσει αὐτὴν ἐπὶ τὰ τείχη αὐτη̃ς ἀνομία καὶ κόπος ἐν μέσω̨ αὐτη̃ς καὶ ἀδικία

^54:12 καὶ οὐκ ἐξέλιπεν ἐκ τω̃ν πλατειω̃ν αὐτη̃ς τόκος καὶ δόλος

^54:13 ὅτι εἰ ἐχθρὸς ὠνείδισέν με ὑπήνεγκα ἄν καὶ εἰ ὁ μισω̃ν με ἐπ' ἐμὲ ἐμεγαλορρημόνησεν ἐκρύβην ἂν ἀπ' αὐτου̃

^54:14 σὺ δέ ἄνθρωπε ἰσόψυχε ἡγεμών μου καὶ γνωστέ μου

^54:15 ὃς ἐπὶ τὸ αὐτό μοι ἐγλύκανας ἐδέσματα ἐν τω̨̃ οἴκω̨ του̃ θεου̃ ἐπορεύθημεν ἐν ὁμονοία̨

^54:16 ἐλθέτω θάνατος ἐπ' αὐτούς καὶ καταβήτωσαν εἰς ἅ̨δου ζω̃ντες ὅτι πονηρίαι ἐν ται̃ς παροικίαις αὐτω̃ν ἐν μέσω̨ αὐτω̃ν

^54:17 ἐγὼ δὲ πρὸς τὸν θεὸν ἐκέκραξα καὶ ὁ κύριος εἰσήκουσέν μου

^54:18 ἑσπέρας καὶ πρωὶ καὶ μεσημβρίας διηγήσομαι ἀπαγγελω̃ καὶ εἰσακούσεται τη̃ς φωνη̃ς μου

^54:19 λυτρώσεται ἐν εἰρήνη̨ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τω̃ν ἐγγιζόντων μοι ὅτι ἐν πολλοι̃ς ἠ̃σαν σὺν ἐμοί

^54:20 εἰσακούσεται ὁ θεὸς καὶ ταπεινώσει αὐτούς ὁ ὑπάρχων πρὸ τω̃ν αἰώνων διάψαλμα οὐ γάρ ἐστιν αὐτοι̃ς ἀντάλλαγμα καὶ οὐκ ἐφοβήθησαν τὸν θεόν

^54:21 ἐξέτεινεν τὴν χει̃ρα αὐτου̃ ἐν τω̨̃ ἀποδιδόναι ἐβεβήλωσαν τὴν διαθήκην αὐτου̃

^54:22 διεμερίσθησαν ἀπὸ ὀργη̃ς του̃ προσώπου αὐτου̃ καὶ ἤγγισεν ἡ καρδία αὐτου̃ ἡπαλύνθησαν οἱ λόγοι αὐτου̃ ὑπὲρ ἔλαιον καὶ αὐτοί εἰσιν βολίδες

^54:23 ἐπίρριψον ἐπὶ κύριον τὴν μέριμνάν σου καὶ αὐτός σε διαθρέψει οὐ δώσει εἰς τὸν αἰω̃να σάλον τω̨̃ δικαίω̨

^54:24 σὺ δέ ὁ θεός κατάξεις αὐτοὺς εἰς φρέαρ διαφθορα̃ς ἄνδρες αἱμάτων καὶ δολιότητος οὐ μὴ ἡμισεύσωσιν τὰς ἡμέρας αὐτω̃ν ἐγὼ δὲ ἐλπιω̃ ἐπὶ σέ κύριε

^55:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ του̃ λαου̃ του̃ ἀπὸ τω̃ν ἁγίων μεμακρυμμένου τω̨̃ Δαυιδ εἰς στηλογραφίαν ὁπότε ἐκράτησαν αὐτὸν οἱ ἀλλόφυλοι ἐν Γεθ

^55:2 ἐλέησόν με κύριε ὅτι κατεπάτησέν με ἄνθρωπος ὅλην τὴν ἡμέραν πολεμω̃ν ἔθλιψέν με

^55:3 κατεπάτησάν με οἱ ἐχθροί μου ὅλην τὴν ἡμέραν ὅτι πολλοὶ οἱ πολεμου̃ντές με ἀπὸ ὕψους

^55:4 ἡμέρας φοβηθήσομαι ἐγὼ δὲ ἐπὶ σοὶ ἐλπιω̃

^55:5 ἐν τω̨̃ θεω̨̃ ἐπαινέσω τοὺς λόγους μου ὅλην τὴν ἡμέραν ἐπὶ τω̨̃ θεω̨̃ ἤλπισα οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι σάρξ

^55:6 ὅλην τὴν ἡμέραν τοὺς λόγους μου ἐβδελύσσοντο κατ' ἐμου̃ πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτω̃ν εἰς κακόν

^55:7 παροικήσουσιν καὶ κατακρύψουσιν αὐτοὶ τὴν πτέρναν μου φυλάξουσιν καθάπερ ὑπέμειναν τὴν ψυχήν μου

^55:8 ὑπὲρ του̃ μηθενὸς σώσεις αὐτούς ἐν ὀργη̨̃ λαοὺς κατάξεις ὁ θεός

^55:9 τὴν ζωήν μου ἐξήγγειλά σοι ἔθου τὰ δάκρυά μου ἐνώπιόν σου ὡς καὶ ἐν τη̨̃ ἐπαγγελία̨ σου

^55:10 ἐπιστρέψουσιν οἱ ἐχθροί μου εἰς τὰ ὀπίσω ἐν ἡ̨̃ ἂν ἡμέρα̨ ἐπικαλέσωμαί σε ἰδοὺ ἔγνων ὅτι θεός μου εἰ̃ σύ

^55:11 ἐπὶ τω̨̃ θεω̨̃ αἰνέσω ῥη̃μα ἐπὶ τω̨̃ κυρίω̨ αἰνέσω λόγον

^55:12 ἐπὶ τω̨̃ θεω̨̃ ἤλπισα οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος

^55:13 ἐν ἐμοί ὁ θεός αἱ εὐχαὶ ἃς ἀποδώσω αἰνέσεώς σοι

^55:14 ὅτι ἐρρύσω τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου καὶ τοὺς πόδας μου ἐξ ὀλισθήματος του̃ εὐαρεστη̃σαι ἐνώπιον του̃ θεου̃ ἐν φωτὶ ζώντων

^56:1 εἰς τὸ τέλος μὴ διαφθείρη̨ς τω̨̃ Δαυιδ εἰς στηλογραφίαν ἐν τω̨̃ αὐτὸν ἀποδιδράσκειν ἀπὸ προσώπου Σαουλ εἰς τὸ σπήλαιον

^56:2 ἐλέησόν με ὁ θεός ἐλέησόν με ὅτι ἐπὶ σοὶ πέποιθεν ἡ ψυχή μου καὶ ἐν τη̨̃ σκια̨̃ τω̃ν πτερύγων σου ἐλπιω̃ ἕως οὑ̃ παρέλθη̨ ἡ ἀνομία

^56:3 κεκράξομαι πρὸς τὸν θεὸν τὸν ὕψιστον τὸν θεὸν τὸν εὐεργετήσαντά με

^56:4 ἐξαπέστειλεν ἐξ οὐρανου̃ καὶ ἔσωσέν με ἔδωκεν εἰς ὄνειδος τοὺς καταπατου̃ντάς με διάψαλμα ἐξαπέστειλεν ὁ θεὸς τὸ ἔλεος αὐτου̃ καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτου̃

^56:5 καὶ ἐρρύσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ μέσου σκύμνων ἐκοιμήθην τεταραγμένος υἱοὶ ἀνθρώπων οἱ ὀδόντες αὐτω̃ν ὅπλον καὶ βέλη καὶ ἡ γλω̃σσα αὐτω̃ν μάχαιρα ὀξει̃α

^56:6 ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς ὁ θεός καὶ ἐπὶ πα̃σαν τὴν γη̃ν ἡ δόξα σου

^56:7 παγίδα ἡτοίμασαν τοι̃ς ποσίν μου καὶ κατέκαμψαν τὴν ψυχήν μου ὤρυξαν πρὸ προσώπου μου βόθρον καὶ ἐνέπεσαν εἰς αὐτόν διάψαλμα

^56:8 ἑτοίμη ἡ καρδία μου ὁ θεός ἑτοίμη ἡ καρδία μου ἄ̨σομαι καὶ ψαλω̃

^56:9 ἐξεγέρθητι ἡ δόξα μου ἐξεγέρθητι ψαλτήριον καὶ κιθάρα ἐξεγερθήσομαι ὄρθρου

^56:10 ἐξομολογήσομαί σοι ἐν λαοι̃ς κύριε ψαλω̃ σοι ἐν ἔθνεσιν

^56:11 ὅτι ἐμεγαλύνθη ἕως τω̃ν οὐρανω̃ν τὸ ἔλεός σου καὶ ἕως τω̃ν νεφελω̃ν ἡ ἀλήθειά σου

^56:12 ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς ὁ θεός καὶ ἐπὶ πα̃σαν τὴν γη̃ν ἡ δόξα σου

^57:1 εἰς τὸ τέλος μὴ διαφθείρη̨ς τω̨̃ Δαυιδ εἰς στηλογραφίαν

^57:2 εἰ ἀληθω̃ς ἄρα δικαιοσύνην λαλει̃τε εὐθει̃α κρίνετε οἱ υἱοὶ τω̃ν ἀνθρώπων

^57:3 καὶ γὰρ ἐν καρδία̨ ἀνομίας ἐργάζεσθε ἐν τη̨̃ γη̨̃ ἀδικίαν αἱ χει̃ρες ὑμω̃ν συμπλέκουσιν

^57:4 ἀπηλλοτριώθησαν οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ μήτρας ἐπλανήθησαν ἀπὸ γαστρός ἐλάλησαν ψεύδη

^57:5 θυμὸς αὐτοι̃ς κατὰ τὴν ὁμοίωσιν του̃ ὄφεως ὡσεὶ ἀσπίδος κωφη̃ς καὶ βυούσης τὰ ὠ̃τα αὐτη̃ς

^57:6 ἥτις οὐκ εἰσακούσεται φωνὴν ἐπα̨δόντων φαρμάκου τε φαρμακευομένου παρὰ σοφου̃

^57:7 ὁ θεὸς συνέτριψεν τοὺς ὀδόντας αὐτω̃ν ἐν τω̨̃ στόματι αὐτω̃ν τὰς μύλας τω̃ν λεόντων συνέθλασεν κύριος

^57:8 ἐξουδενωθήσονται ὡς ὕδωρ διαπορευόμενον ἐντενει̃ τὸ τόξον αὐτου̃ ἕως οὑ̃ ἀσθενήσουσιν

^57:9 ὡσεὶ κηρὸς ὁ τακεὶς ἀνταναιρεθήσονται ἐπέπεσε πυ̃ρ καὶ οὐκ εἰ̃δον τὸν ἥλιον

^57:10 πρὸ του̃ συνιέναι τὰς ἀκάνθας ὑμω̃ν τὴν ῥάμνον ὡσεὶ ζω̃ντας ὡσεὶ ἐν ὀργη̨̃ καταπίεται ὑμα̃ς

^57:11 εὐφρανθήσεται δίκαιος ὅταν ἴδη̨ ἐκδίκησιν ἀσεβω̃ν τὰς χει̃ρας αὐτου̃ νίψεται ἐν τω̨̃ αἵματι του̃ ἁμαρτωλου̃

^57:12 καὶ ἐρει̃ ἄνθρωπος εἰ ἄρα ἔστιν καρπὸς τω̨̃ δικαίω̨ ἄρα ἐστὶν ὁ θεὸς κρίνων αὐτοὺς ἐν τη̨̃ γη̨̃

^58:1 εἰς τὸ τέλος μὴ διαφθείρη̨ς τω̨̃ Δαυιδ εἰς στηλογραφίαν ὁπότε ἀπέστειλεν Σαουλ καὶ ἐφύλαξεν τὸν οἰ̃κον αὐτου̃ του̃ θανατω̃σαι αὐτόν

^58:2 ἐξελου̃ με ἐκ τω̃ν ἐχθρω̃ν μου ὁ θεός καὶ ἐκ τω̃ν ἐπανιστανομένων ἐπ' ἐμὲ λύτρωσαί με

^58:3 ῥυ̃σαί με ἐκ τω̃ν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν καὶ ἐξ ἀνδρω̃ν αἱμάτων σω̃σόν με

^58:4 ὅτι ἰδοὺ ἐθήρευσαν τὴν ψυχήν μου ἐπέθεντο ἐπ' ἐμὲ κραταιοί οὔτε ἡ ἀνομία μου οὔτε ἡ ἁμαρτία μου κύριε

^58:5 ἄνευ ἀνομίας ἔδραμον καὶ κατεύθυναν ἐξεγέρθητι εἰς συνάντησίν μου καὶ ἰδέ

^58:6 καὶ σύ κύριε ὁ θεὸς τω̃ν δυνάμεων ὁ θεὸς Ισραηλ πρόσχες του̃ ἐπισκέψασθαι πάντα τὰ ἔθνη μὴ οἰκτιρήση̨ς πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν διάψαλμα

^58:7 ἐπιστρέψουσιν εἰς ἑσπέραν καὶ λιμώξουσιν ὡς κύων καὶ κυκλώσουσιν πόλιν

^58:8 ἰδοὺ ἀποφθέγξονται ἐν τω̨̃ στόματι αὐτω̃ν καὶ ῥομφαία ἐν τοι̃ς χείλεσιν αὐτω̃ν ὅτι τίς ἤκουσεν

^58:9 καὶ σύ κύριε ἐκγελάση̨ αὐτούς ἐξουδενώσεις πάντα τὰ ἔθνη

^58:10 τὸ κράτος μου πρὸς σὲ φυλάξω ὅτι ὁ θεὸς ἀντιλήμπτωρ μου εἰ̃

^58:11 ὁ θεός μου τὸ ἔλεος αὐτου̃ προφθάσει με ὁ θεὸς δείξει μοι ἐν τοι̃ς ἐχθροι̃ς μου

^58:12 μὴ ἀποκτείνη̨ς αὐτούς μήποτε ἐπιλάθωνται του̃ λαου̃ μου διασκόρπισον αὐτοὺς ἐν τη̨̃ δυνάμει σου καὶ κατάγαγε αὐτούς ὁ ὑπερασπιστής μου κύριε

^58:13 ἁμαρτίαν στόματος αὐτω̃ν λόγον χειλέων αὐτω̃ν καὶ συλλημφθήτωσαν ἐν τη̨̃ ὑπερηφανία̨ αὐτω̃ν καὶ ἐξ ἀρα̃ς καὶ ψεύδους διαγγελήσονται συντέλειαι

^58:14 ἐν ὀργη̨̃ συντελείας καὶ οὐ μὴ ὑπάρξωσιν καὶ γνώσονται ὅτι ὁ θεὸς δεσπόζει του̃ Ιακωβ τω̃ν περάτων τη̃ς γη̃ς διάψαλμα

^58:15 ἐπιστρέψουσιν εἰς ἑσπέραν καὶ λιμώξουσιν ὡς κύων καὶ κυκλώσουσιν πόλιν

^58:16 αὐτοὶ διασκορπισθήσονται του̃ φαγει̃ν ἐὰν δὲ μὴ χορτασθω̃σιν καὶ γογγύσουσιν

^58:17 ἐγὼ δὲ ἄ̨σομαι τη̨̃ δυνάμει σου καὶ ἀγαλλιάσομαι τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου ὅτι ἐγενήθης ἀντιλήμπτωρ μου καὶ καταφυγὴ ἐν ἡμέρα̨ θλίψεώς μου

^58:18 βοηθός μου σοὶ ψαλω̃ ὅτι ὁ θεός ἀντιλήμπτωρ μου εἰ̃ ὁ θεός μου τὸ ἔλεός μου

^59:1 εἰς τὸ τέλος τοι̃ς ἀλλοιωθησομένοις ἔτι εἰς στηλογραφίαν τω̨̃ Δαυιδ εἰς διδαχήν

^59:2 ὁπότε ἐνεπύρισεν τὴν Μεσοποταμίαν Συρίας καὶ τὴν Συρίαν Σωβα καὶ ἐπέστρεψεν Ιωαβ καὶ ἐπάταξεν τὴν φάραγγα τω̃ν ἁλω̃ν δώδεκα χιλιάδας

^59:3 ὁ θεός ἀπώσω ἡμα̃ς καὶ καθει̃λες ἡμα̃ς ὠργίσθης καὶ οἰκτίρησας ἡμα̃ς

^59:4 συνέσεισας τὴν γη̃ν καὶ συνετάραξας αὐτήν ἴασαι τὰ συντρίμματα αὐτη̃ς ὅτι ἐσαλεύθη

^59:5 ἔδειξας τω̨̃ λαω̨̃ σου σκληρά ἐπότισας ἡμα̃ς οἰ̃νον κατανύξεως

^59:6 ἔδωκας τοι̃ς φοβουμένοις σε σημείωσιν του̃ φυγει̃ν ἀπὸ προσώπου τόξου διάψαλμα

^59:7 ὅπως ἂν ῥυσθω̃σιν οἱ ἀγαπητοί σου σω̃σον τη̨̃ δεξια̨̃ σου καὶ ἐπάκουσόν μου

^59:8 ὁ θεὸς ἐλάλησεν ἐν τω̨̃ ἁγίω̨ αὐτου̃ ἀγαλλιάσομαι καὶ διαμεριω̃ Σικιμα καὶ τὴν κοιλάδα τω̃ν σκηνω̃ν διαμετρήσω

^59:9 ἐμός ἐστιν Γαλααδ καὶ ἐμός ἐστιν Μανασση καὶ Εφραιμ κραταίωσις τη̃ς κεφαλη̃ς μου Ιουδας βασιλεύς μου

^59:10 Μωαβ λέβης τη̃ς ἐλπίδος μου ἐπὶ τὴν Ιδουμαίαν ἐκτενω̃ τὸ ὑπόδημά μου ἐμοὶ ἀλλόφυλοι ὑπετάγησαν

^59:11 τίς ἀπάξει με εἰς πόλιν περιοχη̃ς τίς ὁδηγήσει με ἕως τη̃ς Ιδουμαίας

^59:12 οὐχὶ σύ ὁ θεός ὁ ἀπωσάμενος ἡμα̃ς καὶ οὐκ ἐξελεύση̨ ὁ θεός ἐν ται̃ς δυνάμεσιν ἡμω̃ν

^59:13 δὸς ἡμι̃ν βοήθειαν ἐκ θλίψεως καὶ ματαία σωτηρία ἀνθρώπου

^59:14 ἐν δὲ τω̨̃ θεω̨̃ ποιήσομεν δύναμιν καὶ αὐτὸς ἐξουδενώσει τοὺς θλίβοντας ἡμα̃ς

^60:1 εἰς τὸ τέλος ἐν ὕμνοις τω̨̃ Δαυιδ

^60:2 εἰσάκουσον ὁ θεός τη̃ς δεήσεώς μου πρόσχες τη̨̃ προσευχη̨̃ μου

^60:3 ἀπὸ τω̃ν περάτων τη̃ς γη̃ς πρὸς σὲ ἐκέκραξα ἐν τω̨̃ ἀκηδιάσαι τὴν καρδίαν μου ἐν πέτρα̨ ὕψωσάς με

^60:4 ὡδήγησάς με ὅτι ἐγενήθης ἐλπίς μου πύργος ἰσχύος ἀπὸ προσώπου ἐχθρου̃

^60:5 παροικήσω ἐν τω̨̃ σκηνώματί σου εἰς τοὺς αἰω̃νας σκεπασθήσομαι ἐν σκέπη̨ τω̃ν πτερύγων σου διάψαλμα

^60:6 ὅτι σύ ὁ θεός εἰσήκουσας τω̃ν εὐχω̃ν μου ἔδωκας κληρονομίαν τοι̃ς φοβουμένοις τὸ ὄνομά σου

^60:7 ἡμέρας ἐφ' ἡμέρας βασιλέως προσθήσεις ἔτη αὐτου̃ ἕως ἡμέρας γενεα̃ς καὶ γενεα̃ς

^60:8 διαμενει̃ εἰς τὸν αἰω̃να ἐνώπιον του̃ θεου̃ ἔλεος καὶ ἀλήθειαν αὐτου̃ τίς ἐκζητήσει

^60:9 οὕτως ψαλω̃ τω̨̃ ὀνόματί σου εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος του̃ ἀποδου̃ναί με τὰς εὐχάς μου ἡμέραν ἐξ ἡμέρας

^61:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ Ιδιθουν ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^61:2 οὐχὶ τω̨̃ θεω̨̃ ὑποταγήσεται ἡ ψυχή μου παρ' αὐτου̃ γὰρ τὸ σωτήριόν μου

^61:3 καὶ γὰρ αὐτὸς θεός μου καὶ σωτήρ μου ἀντιλήμπτωρ μου οὐ μὴ σαλευθω̃ ἐπὶ πλει̃ον

^61:4 ἕως πότε ἐπιτίθεσθε ἐπ' ἄνθρωπον φονεύετε πάντες ὡς τοίχω̨ κεκλιμένω̨ καὶ φραγμω̨̃ ὠσμένω̨

^61:5 πλὴν τὴν τιμήν μου ἐβουλεύσαντο ἀπώσασθαι ἔδραμον ἐν ψεύδει τω̨̃ στόματι αὐτω̃ν εὐλογου̃σαν καὶ τη̨̃ καρδία̨ αὐτω̃ν κατηρω̃ντο διάψαλμα

^61:6 πλὴν τω̨̃ θεω̨̃ ὑποτάγηθι ἡ ψυχή μου ὅτι παρ' αὐτου̃ ἡ ὑπομονή μου

^61:7 ὅτι αὐτὸς θεός μου καὶ σωτήρ μου ἀντιλήμπτωρ μου οὐ μὴ μεταναστεύσω

^61:8 ἐπὶ τω̨̃ θεω̨̃ τὸ σωτήριόν μου καὶ ἡ δόξα μου ὁ θεὸς τη̃ς βοηθείας μου καὶ ἡ ἐλπίς μου ἐπὶ τω̨̃ θεω̨̃

^61:9 ἐλπίσατε ἐπ' αὐτόν πα̃σα συναγωγὴ λαου̃ ἐκχέετε ἐνώπιον αὐτου̃ τὰς καρδίας ὑμω̃ν ὁ θεὸς βοηθὸς ἡμω̃ν διάψαλμα

^61:10 πλὴν μάταιοι οἱ υἱοὶ τω̃ν ἀνθρώπων ψευδει̃ς οἱ υἱοὶ τω̃ν ἀνθρώπων ἐν ζυγοι̃ς του̃ ἀδικη̃σαι αὐτοὶ ἐκ ματαιότητος ἐπὶ τὸ αὐτό

^61:11 μὴ ἐλπίζετε ἐπὶ ἀδικίαν καὶ ἐπὶ ἅρπαγμα μὴ ἐπιποθει̃τε πλου̃τος ἐὰν ῥέη̨ μὴ προστίθεσθε καρδίαν

^61:12 ἅπαξ ἐλάλησεν ὁ θεός δύο ταυ̃τα ἤκουσα

^61:13 ὅτι τὸ κράτος του̃ θεου̃ καὶ σοί κύριε τὸ ἔλεος ὅτι σὺ ἀποδώσεις ἑκάστω̨ κατὰ τὰ ἔργα αὐτου̃

^62:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ ἐν τω̨̃ εἰ̃ναι αὐτὸν ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ τη̃ς Ιουδαίας

^62:2 ὁ θεὸς ὁ θεός μου πρὸς σὲ ὀρθρίζω ἐδίψησέν σοι ἡ ψυχή μου ποσαπλω̃ς σοι ἡ σάρξ μου ἐν γη̨̃ ἐρήμω̨ καὶ ἀβάτω̨ καὶ ἀνύδρω̨

^62:3 οὕτως ἐν τω̨̃ ἁγίω̨ ὤφθην σοι του̃ ἰδει̃ν τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν δόξαν σου

^62:4 ὅτι κρει̃σσον τὸ ἔλεός σου ὑπὲρ ζωάς τὰ χείλη μου ἐπαινέσουσίν σε

^62:5 οὕτως εὐλογήσω σε ἐν τη̨̃ ζωη̨̃ μου ἐν τω̨̃ ὀνόματί σου ἀρω̃ τὰς χει̃ράς μου

^62:6 ὡσεὶ στέατος καὶ πιότητος ἐμπλησθείη ἡ ψυχή μου καὶ χείλη ἀγαλλιάσεως αἰνέσει τὸ στόμα μου

^62:7 εἰ ἐμνημόνευόν σου ἐπὶ τη̃ς στρωμνη̃ς μου ἐν τοι̃ς ὄρθροις ἐμελέτων εἰς σέ

^62:8 ὅτι ἐγενήθης βοηθός μου καὶ ἐν τη̨̃ σκέπη̨ τω̃ν πτερύγων σου ἀγαλλιάσομαι

^62:9 ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω σου ἐμου̃ ἀντελάβετο ἡ δεξιά σου

^62:10 αὐτοὶ δὲ εἰς μάτην ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου εἰσελεύσονται εἰς τὰ κατώτατα τη̃ς γη̃ς

^62:11 παραδοθήσονται εἰς χει̃ρας ῥομφαίας μερίδες ἀλωπέκων ἔσονται

^62:12 ὁ δὲ βασιλεὺς εὐφρανθήσεται ἐπὶ τω̨̃ θεω̨̃ ἐπαινεσθήσεται πα̃ς ὁ ὀμνύων ἐν αὐτω̨̃ ὅτι ἐνεφράγη στόμα λαλούντων ἄδικα

^63:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^63:2 εἰσάκουσον ὁ θεός τη̃ς φωνη̃ς μου ἐν τω̨̃ δέεσθαί με ἀπὸ φόβου ἐχθρου̃ ἐξελου̃ τὴν ψυχήν μου

^63:3 ἐσκέπασάς με ἀπὸ συστροφη̃ς πονηρευομένων ἀπὸ πλήθους ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν

^63:4 οἵτινες ἠκόνησαν ὡς ῥομφαίαν τὰς γλώσσας αὐτω̃ν ἐνέτειναν τόξον αὐτω̃ν πρα̃γμα πικρὸν

^63:5 του̃ κατατοξευ̃σαι ἐν ἀποκρύφοις ἄμωμον ἐξάπινα κατατοξεύσουσιν αὐτὸν καὶ οὐ φοβηθήσονται

^63:6 ἐκραταίωσαν ἑαυτοι̃ς λόγον πονηρόν διηγήσαντο του̃ κρύψαι παγίδας εἰ̃παν τίς ὄψεται αὐτούς

^63:7 ἐξηρεύνησαν ἀνομίας ἐξέλιπον ἐξερευνω̃ντες ἐξερευνήσει προσελεύσεται ἄνθρωπος καὶ καρδία βαθει̃α

^63:8 καὶ ὑψωθήσεται ὁ θεός βέλος νηπίων ἐγενήθησαν αἱ πληγαὶ αὐτω̃ν

^63:9 καὶ ἐξησθένησαν ἐπ' αὐτοὺς αἱ γλω̃σσαι αὐτω̃ν ἐταράχθησαν πάντες οἱ θεωρου̃ντες αὐτούς

^63:10 καὶ ἐφοβήθη πα̃ς ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλαν τὰ ἔργα του̃ θεου̃ καὶ τὰ ποιήματα αὐτου̃ συνη̃καν

^63:11 εὐφρανθήσεται δίκαιος ἐπὶ τω̨̃ κυρίω̨ καὶ ἐλπιει̃ ἐπ' αὐτόν καὶ ἐπαινεσθήσονται πάντες οἱ εὐθει̃ς τη̨̃ καρδία̨

^64:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ ὠ̨δή Ιερεμιου καὶ Ιεζεκιηλ ἐκ του̃ λόγου τη̃ς παροικίας ὅτε ἔμελλον ἐκπορεύεσθαι

^64:2 σοὶ πρέπει ὕμνος ὁ θεός ἐν Σιων καὶ σοὶ ἀποδοθήσεται εὐχὴ ἐν Ιερουσαλημ

^64:3 εἰσάκουσον προσευχη̃ς μου πρὸς σὲ πα̃σα σὰρξ ἥξει

^64:4 λόγοι ἀνομιω̃ν ὑπερεδυνάμωσαν ἡμα̃ς καὶ τὰς ἀσεβείας ἡμω̃ν σὺ ἱλάση̨

^64:5 μακάριος ὃν ἐξελέξω καὶ προσελάβου κατασκηνώσει ἐν ται̃ς αὐλαι̃ς σου πλησθησόμεθα ἐν τοι̃ς ἀγαθοι̃ς του̃ οἴκου σου ἅγιος ὁ ναός σου θαυμαστὸς ἐν δικαιοσύνη̨

^64:6 ἐπάκουσον ἡμω̃ν ὁ θεὸς ὁ σωτὴρ ἡμω̃ν ἡ ἐλπὶς πάντων τω̃ν περάτων τη̃ς γη̃ς καὶ ἐν θαλάσση̨ μακράν

^64:7 ἑτοιμάζων ὄρη ἐν τη̨̃ ἰσχύι αὐτου̃ περιεζωσμένος ἐν δυναστεία̨

^64:8 ὁ συνταράσσων τὸ κύτος τη̃ς θαλάσσης ἤχους κυμάτων αὐτη̃ς ταραχθήσονται τὰ ἔθνη

^64:9 καὶ φοβηθήσονται οἱ κατοικου̃ντες τὰ πέρατα ἀπὸ τω̃ν σημείων σου ἐξόδους πρωίας καὶ ἑσπέρας τέρψεις

^64:10 ἐπεσκέψω τὴν γη̃ν καὶ ἐμέθυσας αὐτήν ἐπλήθυνας του̃ πλουτίσαι αὐτήν ὁ ποταμὸς του̃ θεου̃ ἐπληρώθη ὑδάτων ἡτοίμασας τὴν τροφὴν αὐτω̃ν ὅτι οὕτως ἡ ἑτοιμασία σου

^64:11 τοὺς αὔλακας αὐτη̃ς μέθυσον πλήθυνον τὰ γενήματα αὐτη̃ς ἐν ται̃ς σταγόσιν αὐτη̃ς εὐφρανθήσεται ἀνατέλλουσα

^64:12 εὐλογήσεις τὸν στέφανον του̃ ἐνιαυτου̃ τη̃ς χρηστότητός σου καὶ τὰ πεδία σου πλησθήσονται πιότητος

^64:13 πιανθήσονται τὰ ὡραι̃α τη̃ς ἐρήμου καὶ ἀγαλλίασιν οἱ βουνοὶ περιζώσονται

^64:14 ἐνεδύσαντο οἱ κριοὶ τω̃ν προβάτων καὶ αἱ κοιλάδες πληθυνου̃σι σι̃τον κεκράξονται καὶ γὰρ ὑμνήσουσιν

^65:1 εἰς τὸ τέλος ὠ̨δὴ ψαλμου̃ ἀναστάσεως ἀλαλάξατε τω̨̃ θεω̨̃ πα̃σα ἡ γη̃

^65:2 ψάλατε δὴ τω̨̃ ὀνόματι αὐτου̃ δότε δόξαν αἰνέσει αὐτου̃

^65:3 εἴπατε τω̨̃ θεω̨̃ ὡς φοβερὰ τὰ ἔργα σου ἐν τω̨̃ πλήθει τη̃ς δυνάμεώς σου ψεύσονταί σε οἱ ἐχθροί σου

^65:4 πα̃σα ἡ γη̃ προσκυνησάτωσάν σοι καὶ ψαλάτωσάν σοι ψαλάτωσαν τω̨̃ ὀνόματί σου διάψαλμα

^65:5 δευ̃τε καὶ ἴδετε τὰ ἔργα του̃ θεου̃ φοβερὸς ἐν βουλαι̃ς ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τω̃ν ἀνθρώπων

^65:6 ὁ μεταστρέφων τὴν θάλασσαν εἰς ξηράν ἐν ποταμω̨̃ διελεύσονται ποδί ἐκει̃ εὐφρανθησόμεθα ἐπ' αὐτω̨̃

^65:7 τω̨̃ δεσπόζοντι ἐν τη̨̃ δυναστεία̨ αὐτου̃ του̃ αἰω̃νος οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτου̃ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἐπιβλέπουσιν οἱ παραπικραίνοντες μὴ ὑψούσθωσαν ἐν ἑαυτοι̃ς διάψαλμα

^65:8 εὐλογει̃τε ἔθνη τὸν θεὸν ἡμω̃ν καὶ ἀκουτίσασθε τὴν φωνὴν τη̃ς αἰνέσεως αὐτου̃

^65:9 του̃ θεμένου τὴν ψυχήν μου εἰς ζωὴν καὶ μὴ δόντος εἰς σάλον τοὺς πόδας μου

^65:10 ὅτι ἐδοκίμασας ἡμα̃ς ὁ θεός ἐπύρωσας ἡμα̃ς ὡς πυρου̃ται τὸ ἀργύριον

^65:11 εἰσήγαγες ἡμα̃ς εἰς τὴν παγίδα ἔθου θλίψεις ἐπὶ τὸν νω̃τον ἡμω̃ν

^65:12 ἐπεβίβασας ἀνθρώπους ἐπὶ τὰς κεφαλὰς ἡμω̃ν διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος καὶ ἐξήγαγες ἡμα̃ς εἰς ἀναψυχήν

^65:13 εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἰ̃κόν σου ἐν ὁλοκαυτώμασιν ἀποδώσω σοι τὰς εὐχάς μου

^65:14 ἃς διέστειλεν τὰ χείλη μου καὶ ἐλάλησεν τὸ στόμα μου ἐν τη̨̃ θλίψει μου

^65:15 ὁλοκαυτώματα μεμυαλωμένα ἀνοίσω σοι μετὰ θυμιάματος καὶ κριω̃ν ποιήσω σοι βόας μετὰ χιμάρων διάψαλμα

^65:16 δευ̃τε ἀκούσατε καὶ διηγήσομαι πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν θεόν ὅσα ἐποίησεν τη̨̃ ψυχη̨̃ μου

^65:17 πρὸς αὐτὸν τω̨̃ στόματί μου ἐκέκραξα καὶ ὕψωσα ὑπὸ τὴν γλω̃σσάν μου

^65:18 ἀδικίαν εἰ ἐθεώρουν ἐν καρδία̨ μου μὴ εἰσακουσάτω κύριος

^65:19 διὰ του̃το εἰσήκουσέν μου ὁ θεός προσέσχεν τη̨̃ φωνη̨̃ τη̃ς δεήσεώς μου

^65:20 εὐλογητὸς ὁ θεός ὃς οὐκ ἀπέστησεν τὴν προσευχήν μου καὶ τὸ ἔλεος αὐτου̃ ἀπ' ἐμου̃

^66:1 εἰς τὸ τέλος ἐν ὕμνοις ψαλμὸς ὠ̨δη̃ς

^66:2 ὁ θεὸς οἰκτιρήσαι ἡμα̃ς καὶ εὐλογήσαι ἡμα̃ς ἐπιφάναι τὸ πρόσωπον αὐτου̃ ἐφ' ἡμα̃ς διάψαλμα

^66:3 του̃ γνω̃ναι ἐν τη̨̃ γη̨̃ τὴν ὁδόν σου ἐν πα̃σιν ἔθνεσιν τὸ σωτήριόν σου

^66:4 ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοί ὁ θεός ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοὶ πάντες

^66:5 εὐφρανθήτωσαν καὶ ἀγαλλιάσθωσαν ἔθνη ὅτι κρινει̃ς λαοὺς ἐν εὐθύτητι καὶ ἔθνη ἐν τη̨̃ γη̨̃ ὁδηγήσεις διάψαλμα

^66:6 ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοί ὁ θεός ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοὶ πάντες

^66:7 γη̃ ἔδωκεν τὸν καρπὸν αὐτη̃ς εὐλογήσαι ἡμα̃ς ὁ θεὸς ὁ θεὸς ἡμω̃ν

^66:8 εὐλογήσαι ἡμα̃ς ὁ θεός καὶ φοβηθήτωσαν αὐτὸν πάντα τὰ πέρατα τη̃ς γη̃ς

^67:1 εἰς τὸ τέλος τω̨̃ Δαυιδ ψαλμὸς ὠ̨δη̃ς

^67:2 ἀναστήτω ὁ θεός καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτου̃ καὶ φυγέτωσαν οἱ μισου̃ντες αὐτὸν ἀπὸ προσώπου αὐτου̃

^67:3 ὡς ἐκλείπει καπνός ἐκλιπέτωσαν ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός οὕτως ἀπόλοιντο οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου του̃ θεου̃

^67:4 καὶ οἱ δίκαιοι εὐφρανθήτωσαν ἀγαλλιάσθωσαν ἐνώπιον του̃ θεου̃ τερφθήτωσαν ἐν εὐφροσύνη̨

^67:5 ἄ̨σατε τω̨̃ θεω̨̃ ψάλατε τω̨̃ ὀνόματι αὐτου̃ ὁδοποιήσατε τω̨̃ ἐπιβεβηκότι ἐπὶ δυσμω̃ν κύριος ὄνομα αὐτω̨̃ καὶ ἀγαλλια̃σθε ἐνώπιον αὐτου̃ ταραχθήσονται ἀπὸ προσώπου αὐτου̃

^67:6 του̃ πατρὸς τω̃ν ὀρφανω̃ν καὶ κριτου̃ τω̃ν χηρω̃ν ὁ θεὸς ἐν τόπω̨ ἁγίω̨ αὐτου̃

^67:7 ὁ θεὸς κατοικίζει μονοτρόπους ἐν οἴκω̨ ἐξάγων πεπεδημένους ἐν ἀνδρεία̨ ὁμοίως τοὺς παραπικραίνοντας τοὺς κατοικου̃ντας ἐν τάφοις

^67:8 ὁ θεός ἐν τω̨̃ ἐκπορεύεσθαί σε ἐνώπιον του̃ λαου̃ σου ἐν τω̨̃ διαβαίνειν σε ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ διάψαλμα

^67:9 γη̃ ἐσείσθη καὶ γὰρ οἱ οὐρανοὶ ἔσταξαν ἀπὸ προσώπου του̃ θεου̃ του̃το Σινα ἀπὸ προσώπου του̃ θεου̃ Ισραηλ

^67:10 βροχὴν ἑκούσιον ἀφοριει̃ς ὁ θεός τη̨̃ κληρονομία̨ σου καὶ ἠσθένησεν σὺ δὲ κατηρτίσω αὐτήν

^67:11 τὰ ζω̨̃ά σου κατοικου̃σιν ἐν αὐτη̨̃ ἡτοίμασας ἐν τη̨̃ χρηστότητί σου τω̨̃ πτωχω̨̃ ὁ θεός

^67:12 κύριος δώσει ῥη̃μα τοι̃ς εὐαγγελιζομένοις δυνάμει πολλη̨̃

^67:13 ὁ βασιλεὺς τω̃ν δυνάμεων του̃ ἀγαπητου̃ καὶ ὡραιότητι του̃ οἴκου διελέσθαι σκυ̃λα

^67:14 ἐὰν κοιμηθη̃τε ἀνὰ μέσον τω̃ν κλήρων πτέρυγες περιστερα̃ς περιηργυρωμέναι καὶ τὰ μετάφρενα αὐτη̃ς ἐν χλωρότητι χρυσίου διάψαλμα

^67:15 ἐν τω̨̃ διαστέλλειν τὸν ἐπουράνιον βασιλει̃ς ἐπ' αὐτη̃ς χιονωθήσονται ἐν Σελμων

^67:16 ὄρος του̃ θεου̃ ὄρος πι̃ον ὄρος τετυρωμένον ὄρος πι̃ον

^67:17 ἵνα τί ὑπολαμβάνετε ὄρη τετυρωμένα τὸ ὄρος ὃ εὐδόκησεν ὁ θεὸς κατοικει̃ν ἐν αὐτω̨̃ καὶ γὰρ ὁ κύριος κατασκηνώσει εἰς τέλος

^67:18 τὸ ἅρμα του̃ θεου̃ μυριοπλάσιον χιλιάδες εὐθηνούντων ὁ κύριος ἐν αὐτοι̃ς ἐν Σινα ἐν τω̨̃ ἁγίω̨

^67:19 ἀνέβης εἰς ὕψος ἠ̨χμαλώτευσας αἰχμαλωσίαν ἔλαβες δόματα ἐν ἀνθρώπω̨ καὶ γὰρ ἀπειθου̃ντες του̃ κατασκηνω̃σαι κύριος ὁ θεὸς εὐλογητός

^67:20 εὐλογητὸς κύριος ἡμέραν καθ' ἡμέραν κατευοδώσει ἡμι̃ν ὁ θεὸς τω̃ν σωτηρίων ἡμω̃ν διάψαλμα

^67:21 ὁ θεὸς ἡμω̃ν θεὸς του̃ σώ̨ζειν καὶ του̃ κυρίου κυρίου αἱ διέξοδοι του̃ θανάτου

^67:22 πλὴν ὁ θεὸς συνθλάσει κεφαλὰς ἐχθρω̃ν αὐτου̃ κορυφὴν τριχὸς διαπορευομένων ἐν πλημμελείαις αὐτω̃ν

^67:23 εἰ̃πεν κύριος ἐκ Βασαν ἐπιστρέψω ἐπιστρέψω ἐν βυθοι̃ς θαλάσσης

^67:24 ὅπως ἂν βαφη̨̃ ὁ πούς σου ἐν αἵματι ἡ γλω̃σσα τω̃ν κυνω̃ν σου ἐξ ἐχθρω̃ν παρ' αὐτου̃

^67:25 ἐθεωρήθησαν αἱ πορει̃αί σου ὁ θεός αἱ πορει̃αι του̃ θεου̃ μου του̃ βασιλέως του̃ ἐν τω̨̃ ἁγίω̨

^67:26 προέφθασαν ἄρχοντες ἐχόμενοι ψαλλόντων ἐν μέσω̨ νεανίδων τυμπανιστριω̃ν

^67:27 ἐν ἐκκλησίαις εὐλογει̃τε τὸν θεόν τὸν κύριον ἐκ πηγω̃ν Ισραηλ

^67:28 ἐκει̃ Βενιαμιν νεώτερος ἐν ἐκστάσει ἄρχοντες Ιουδα ἡγεμόνες αὐτω̃ν ἄρχοντες Ζαβουλων ἄρχοντες Νεφθαλι

^67:29 ἔντειλαι ὁ θεός τη̨̃ δυνάμει σου δυνάμωσον ὁ θεός του̃το ὃ κατειργάσω ἡμι̃ν

^67:30 ἀπὸ του̃ ναου̃ σου ἐπὶ Ιερουσαλημ σοὶ οἴσουσιν βασιλει̃ς δω̃ρα

^67:31 ἐπιτίμησον τοι̃ς θηρίοις του̃ καλάμου ἡ συναγωγὴ τω̃ν ταύρων ἐν ται̃ς δαμάλεσιν τω̃ν λαω̃ν του̃ μὴ ἀποκλεισθη̃ναι τοὺς δεδοκιμασμένους τω̨̃ ἀργυρίω̨ διασκόρπισον ἔθνη τὰ τοὺς πολέμους θέλοντα

^67:32 ἥξουσιν πρέσβεις ἐξ Αἰγύπτου Αἰθιοπία προφθάσει χει̃ρα αὐτη̃ς τω̨̃ θεω̨̃

^67:33 αἱ βασιλει̃αι τη̃ς γη̃ς ἄ̨σατε τω̨̃ θεω̨̃ ψάλατε τω̨̃ κυρίω̨ διάψαλμα

^67:34 ψάλατε τω̨̃ θεω̨̃ τω̨̃ ἐπιβεβηκότι ἐπὶ τὸν οὐρανὸν του̃ οὐρανου̃ κατὰ ἀνατολάς ἰδοὺ δώσει ἐν τη̨̃ φωνη̨̃ αὐτου̃ φωνὴν δυνάμεως

^67:35 δότε δόξαν τω̨̃ θεω̨̃ ἐπὶ τὸν Ισραηλ ἡ μεγαλοπρέπεια αὐτου̃ καὶ ἡ δύναμις αὐτου̃ ἐν ται̃ς νεφέλαις

^67:36 θαυμαστὸς ὁ θεὸς ἐν τοι̃ς ἁγίοις αὐτου̃ ὁ θεὸς Ισραηλ αὐτὸς δώσει δύναμιν καὶ κραταίωσιν τω̨̃ λαω̨̃ αὐτου̃ εὐλογητὸς ὁ θεός

^68:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τω̃ν ἀλλοιωθησομένων τω̨̃ Δαυιδ

^68:2 σω̃σόν με ὁ θεός ὅτι εἰσήλθοσαν ὕδατα ἕως ψυχη̃ς μου

^68:3 ἐνεπάγην εἰς ἰλὺν βυθου̃ καὶ οὐκ ἔστιν ὑπόστασις ἠ̃λθον εἰς τὰ βάθη τη̃ς θαλάσσης καὶ καταιγὶς κατεπόντισέν με

^68:4 ἐκοπίασα κράζων ἐβραγχίασεν ὁ λάρυγξ μου ἐξέλιπον οἱ ὀφθαλμοί μου ἀπὸ του̃ ἐλπίζειν ἐπὶ τὸν θεόν μου

^68:5 ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ τὰς τρίχας τη̃ς κεφαλη̃ς μου οἱ μισου̃ντές με δωρεάν ἐκραταιώθησαν οἱ ἐχθροί μου οἱ ἐκδιώκοντές με ἀδίκως ἃ οὐχ ἥρπασα τότε ἀπετίννυον

^68:6 ὁ θεός σὺ ἔγνως τὴν ἀφροσύνην μου καὶ αἱ πλημμέλειαί μου ἀπὸ σου̃ οὐκ ἐκρύβησαν

^68:7 μὴ αἰσχυνθείησαν ἐπ' ἐμοὶ οἱ ὑπομένοντές σε κύριε κύριε τω̃ν δυνάμεων μὴ ἐντραπείησαν ἐπ' ἐμοὶ οἱ ζητου̃ντές σε ὁ θεὸς του̃ Ισραηλ

^68:8 ὅτι ἕνεκα σου̃ ὑπήνεγκα ὀνειδισμόν ἐκάλυψεν ἐντροπὴ τὸ πρόσωπόν μου

^68:9 ἀπηλλοτριωμένος ἐγενήθην τοι̃ς ἀδελφοι̃ς μου καὶ ξένος τοι̃ς υἱοι̃ς τη̃ς μητρός μου

^68:10 ὅτι ὁ ζη̃λος του̃ οἴκου σου κατέφαγέν με καὶ οἱ ὀνειδισμοὶ τω̃ν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσαν ἐπ' ἐμέ

^68:11 καὶ συνέκαμψα ἐν νηστεία̨ τὴν ψυχήν μου καὶ ἐγενήθη εἰς ὀνειδισμὸν ἐμοί

^68:12 καὶ ἐθέμην τὸ ἔνδυμά μου σάκκον καὶ ἐγενόμην αὐτοι̃ς εἰς παραβολήν

^68:13 κατ' ἐμου̃ ἠδολέσχουν οἱ καθήμενοι ἐν πύλη̨ καὶ εἰς ἐμὲ ἔψαλλον οἱ πίνοντες τὸν οἰ̃νον

^68:14 ἐγὼ δὲ τη̨̃ προσευχη̨̃ μου πρὸς σέ κύριε καιρὸς εὐδοκίας ὁ θεός ἐν τω̨̃ πλήθει του̃ ἐλέους σου ἐπάκουσόν μου ἐν ἀληθεία̨ τη̃ς σωτηρίας σου

^68:15 σω̃σόν με ἀπὸ πηλου̃ ἵνα μὴ ἐμπαγω̃ ῥυσθείην ἐκ τω̃ν μισούντων με καὶ ἐκ του̃ βάθους τω̃ν ὑδάτων

^68:16 μή με καταποντισάτω καταιγὶς ὕδατος μηδὲ καταπιέτω με βυθός μηδὲ συσχέτω ἐπ' ἐμὲ φρέαρ τὸ στόμα αὐτου̃

^68:17 εἰσάκουσόν μου κύριε ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεός σου κατὰ τὸ πλη̃θος τω̃ν οἰκτιρμω̃ν σου ἐπίβλεψον ἐπ' ἐμέ

^68:18 μὴ ἀποστρέψη̨ς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ του̃ παιδός σου ὅτι θλίβομαι ταχὺ ἐπάκουσόν μου

^68:19 πρόσχες τη̨̃ ψυχη̨̃ μου καὶ λύτρωσαι αὐτήν ἕνεκα τω̃ν ἐχθρω̃ν μου ῥυ̃σαί με

^68:20 σὺ γὰρ γινώσκεις τὸν ὀνειδισμόν μου καὶ τὴν αἰσχύνην μου καὶ τὴν ἐντροπήν μου ἐναντίον σου πάντες οἱ θλίβοντές με

^68:21 ὀνειδισμὸν προσεδόκησεν ἡ ψυχή μου καὶ ταλαιπωρίαν καὶ ὑπέμεινα συλλυπούμενον καὶ οὐχ ὑπη̃ρξεν καὶ παρακαλου̃ντας καὶ οὐχ εὑ̃ρον

^68:22 καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρω̃μά μου χολὴν καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος

^68:23 γενηθήτω ἡ τράπεζα αὐτω̃ν ἐνώπιον αὐτω̃ν εἰς παγίδα καὶ εἰς ἀνταπόδοσιν καὶ εἰς σκάνδαλον

^68:24 σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτω̃ν του̃ μὴ βλέπειν καὶ τὸν νω̃τον αὐτω̃ν διὰ παντὸς σύγκαμψον

^68:25 ἔκχεον ἐπ' αὐτοὺς τὴν ὀργήν σου καὶ ὁ θυμὸς τη̃ς ὀργη̃ς σου καταλάβοι αὐτούς

^68:26 γενηθήτω ἡ ἔπαυλις αὐτω̃ν ἠρημωμένη καὶ ἐν τοι̃ς σκηνώμασιν αὐτω̃ν μὴ ἔστω ὁ κατοικω̃ν

^68:27 ὅτι ὃν σὺ ἐπάταξας αὐτοὶ κατεδίωξαν καὶ ἐπὶ τὸ ἄλγος τω̃ν τραυματιω̃ν σου προσέθηκαν

^68:28 πρόσθες ἀνομίαν ἐπὶ τὴν ἀνομίαν αὐτω̃ν καὶ μὴ εἰσελθέτωσαν ἐν δικαιοσύνη̨ σου

^68:29 ἐξαλειφθήτωσαν ἐκ βίβλου ζώντων καὶ μετὰ δικαίων μὴ γραφήτωσαν

^68:30 πτωχὸς καὶ ἀλγω̃ν εἰμι ἐγώ καὶ ἡ σωτηρία του̃ προσώπου σου ὁ θεός ἀντελάβετό μου

^68:31 αἰνέσω τὸ ὄνομα του̃ θεου̃ μετ' ὠ̨δη̃ς μεγαλυνω̃ αὐτὸν ἐν αἰνέσει

^68:32 καὶ ἀρέσει τω̨̃ θεω̨̃ ὑπὲρ μόσχον νέον κέρατα ἐκφέροντα καὶ ὁπλάς

^68:33 ἰδέτωσαν πτωχοὶ καὶ εὐφρανθήτωσαν ἐκζητήσατε τὸν θεόν καὶ ζήσεται ἡ ψυχὴ ὑμω̃ν

^68:34 ὅτι εἰσήκουσεν τω̃ν πενήτων ὁ κύριος καὶ τοὺς πεπεδημένους αὐτου̃ οὐκ ἐξουδένωσεν

^68:35 αἰνεσάτωσαν αὐτὸν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἡ γη̃ θάλασσα καὶ πάντα τὰ ἕρποντα ἐν αὐτοι̃ς

^68:36 ὅτι ὁ θεὸς σώσει τὴν Σιων καὶ οἰκοδομηθήσονται αἱ πόλεις τη̃ς Ιουδαίας καὶ κατοικήσουσιν ἐκει̃ καὶ κληρονομήσουσιν αὐτήν

^68:37 καὶ τὸ σπέρμα τω̃ν δούλων αὐτου̃ καθέξουσιν αὐτήν καὶ οἱ ἀγαπω̃ντες τὸ ὄνομα αὐτου̃ κατασκηνώσουσιν ἐν αὐτη̨̃

^69:1 εἰς τὸ τέλος τω̨̃ Δαυιδ εἰς ἀνάμνησιν

^69:2 εἰς τὸ σω̃σαί με κύριον ὁ θεός εἰς τὴν βοήθειάν μου πρόσχες

^69:3 αἰσχυνθείησαν καὶ ἐντραπείησαν οἱ ζητου̃ντές μου τὴν ψυχήν ἀποστραφείησαν εἰς τὰ ὀπίσω καὶ καταισχυνθείησαν οἱ βουλόμενοί μοι κακά

^69:4 ἀποστραφείησαν παραυτίκα αἰσχυνόμενοι οἱ λέγοντές μοι εὐ̃γε εὐ̃γε

^69:5 ἀγαλλιάσθωσαν καὶ εὐφρανθήτωσαν ἐπὶ σοὶ πάντες οἱ ζητου̃ντές σε καὶ λεγέτωσαν διὰ παντός μεγαλυνθήτω ὁ θεός οἱ ἀγαπω̃ντες τὸ σωτήριόν σου

^69:6 ἐγὼ δὲ πτωχὸς καὶ πένης ὁ θεός βοήθησόν μοι βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἰ̃ σύ κύριε μὴ χρονίση̨ς

^70:1 τω̨̃ Δαυιδ υἱω̃ν Ιωναδαβ καὶ τω̃ν πρώτων αἰχμαλωτισθέντων ὁ θεός ἐπὶ σοὶ ἤλπισα μὴ καταισχυνθείην εἰς τὸν αἰω̃να

^70:2 ἐν τη̨̃ δικαιοσύνη̨ σου ῥυ̃σαί με καὶ ἐξελου̃ με κλι̃νον πρός με τὸ οὐ̃ς σου καὶ σω̃σόν με

^70:3 γενου̃ μοι εἰς θεὸν ὑπερασπιστὴν καὶ εἰς τόπον ὀχυρὸν του̃ σω̃σαί με ὅτι στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου εἰ̃ σύ

^70:4 ὁ θεός μου ῥυ̃σαί με ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλου̃ ἐκ χειρὸς παρανομου̃ντος καὶ ἀδικου̃ντος

^70:5 ὅτι σὺ εἰ̃ ἡ ὑπομονή μου κύριε κύριος ἡ ἐλπίς μου ἐκ νεότητός μου

^70:6 ἐπὶ σὲ ἐπεστηρίχθην ἀπὸ γαστρός ἐκ κοιλίας μητρός μου σύ μου εἰ̃ σκεπαστής ἐν σοὶ ἡ ὕμνησίς μου διὰ παντός

^70:7 ὡσεὶ τέρας ἐγενήθην τοι̃ς πολλοι̃ς καὶ σὺ βοηθὸς κραταιός

^70:8 πληρωθήτω τὸ στόμα μου αἰνέσεως ὅπως ὑμνήσω τὴν δόξαν σου ὅλην τὴν ἡμέραν τὴν μεγαλοπρέπειάν σου

^70:9 μὴ ἀπορρίψη̨ς με εἰς καιρὸν γήρους ἐν τω̨̃ ἐκλείπειν τὴν ἰσχύν μου μὴ ἐγκαταλίπη̨ς με

^70:10 ὅτι εἰ̃παν οἱ ἐχθροί μου ἐμοὶ καὶ οἱ φυλάσσοντες τὴν ψυχήν μου ἐβουλεύσαντο ἐπὶ τὸ αὐτὸ

^70:11 λέγοντες ὁ θεὸς ἐγκατέλιπεν αὐτόν καταδιώξατε καὶ καταλάβετε αὐτόν ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ ῥυόμενος

^70:12 ὁ θεός μὴ μακρύνη̨ς ἀπ' ἐμου̃ ὁ θεός μου εἰς τὴν βοήθειάν μου πρόσχες

^70:13 αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἐκλιπέτωσαν οἱ ἐνδιαβάλλοντες τὴν ψυχήν μου περιβαλέσθωσαν αἰσχύνην καὶ ἐντροπὴν οἱ ζητου̃ντες τὰ κακά μοι

^70:14 ἐγὼ δὲ διὰ παντὸς ἐλπιω̃ καὶ προσθήσω ἐπὶ πα̃σαν τὴν αἴνεσίν σου

^70:15 τὸ στόμα μου ἐξαγγελει̃ τὴν δικαιοσύνην σου ὅλην τὴν ἡμέραν τὴν σωτηρίαν σου ὅτι οὐκ ἔγνων γραμματείας

^70:16 εἰσελεύσομαι ἐν δυναστεία̨ κυρίου κύριε μνησθήσομαι τη̃ς δικαιοσύνης σου μόνου

^70:17 ἐδίδαξάς με ὁ θεός ἐκ νεότητός μου καὶ μέχρι νυ̃ν ἀπαγγελω̃ τὰ θαυμάσιά σου

^70:18 καὶ ἕως γήρους καὶ πρεσβείου ὁ θεός μὴ ἐγκαταλίπη̨ς με ἕως ἂν ἀπαγγείλω τὸν βραχίονά σου πάση̨ τη̨̃ γενεα̨̃ τη̨̃ ἐρχομένη̨ τὴν δυναστείαν σου καὶ τὴν δικαιοσύνην σου

^70:19 ὁ θεός ἕως ὑψίστων ἃ ἐποίησας μεγαλει̃α ὁ θεός τίς ὅμοιός σοι

^70:20 ὅσας ἔδειξάς μοι θλίψεις πολλὰς καὶ κακάς καὶ ἐπιστρέψας ἐζωοποίησάς με καὶ ἐκ τω̃ν ἀβύσσων τη̃ς γη̃ς πάλιν ἀνήγαγές με

^70:21 ἐπλεόνασας τὴν μεγαλοσύνην σου καὶ ἐπιστρέψας παρεκάλεσάς με καὶ ἐκ τω̃ν ἀβύσσων τη̃ς γη̃ς πάλιν ἀνήγαγές με

^70:22 καὶ γὰρ ἐγὼ ἐξομολογήσομαί σοι ἐν σκεύει ψαλμου̃ τὴν ἀλήθειάν σου ὁ θεός ψαλω̃ σοι ἐν κιθάρα̨ ὁ ἅγιος του̃ Ισραηλ

^70:23 ἀγαλλιάσονται τὰ χείλη μου ὅταν ψάλω σοι καὶ ἡ ψυχή μου ἣν ἐλυτρώσω

^70:24 ἔτι δὲ καὶ ἡ γλω̃σσά μου ὅλην τὴν ἡμέραν μελετήσει τὴν δικαιοσύνην σου ὅταν αἰσχυνθω̃σιν καὶ ἐντραπω̃σιν οἱ ζητου̃ντες τὰ κακά μοι

^71:1 εἰς Σαλωμων ὁ θεός τὸ κρίμα σου τω̨̃ βασιλει̃ δὸς καὶ τὴν δικαιοσύνην σου τω̨̃ υἱω̨̃ του̃ βασιλέως

^71:2 κρίνειν τὸν λαόν σου ἐν δικαιοσύνη̨ καὶ τοὺς πτωχούς σου ἐν κρίσει

^71:3 ἀναλαβέτω τὰ ὄρη εἰρήνην τω̨̃ λαω̨̃ σου καὶ οἱ βουνοὶ ἐν δικαιοσύνη̨

^71:4 κρινει̃ τοὺς πτωχοὺς του̃ λαου̃ καὶ σώσει τοὺς υἱοὺς τω̃ν πενήτων καὶ ταπεινώσει συκοφάντην

^71:5 καὶ συμπαραμενει̃ τω̨̃ ἡλίω̨ καὶ πρὸ τη̃ς σελήνης γενεὰς γενεω̃ν

^71:6 καὶ καταβήσεται ὡς ὑετὸς ἐπὶ πόκον καὶ ὡσεὶ σταγόνες στάζουσαι ἐπὶ τὴν γη̃ν

^71:7 ἀνατελει̃ ἐν ται̃ς ἡμέραις αὐτου̃ δικαιοσύνη καὶ πλη̃θος εἰρήνης ἕως οὑ̃ ἀνταναιρεθη̨̃ ἡ σελήνη

^71:8 καὶ κατακυριεύσει ἀπὸ θαλάσσης ἕως θαλάσσης καὶ ἀπὸ ποταμου̃ ἕως περάτων τη̃ς οἰκουμένης

^71:9 ἐνώπιον αὐτου̃ προπεσου̃νται Αἰθίοπες καὶ οἱ ἐχθροὶ αὐτου̃ χου̃ν λείξουσιν

^71:10 βασιλει̃ς Θαρσις καὶ αἱ νη̃σοι δω̃ρα προσοίσουσιν βασιλει̃ς 'Αράβων καὶ Σαβα δω̃ρα προσάξουσιν

^71:11 καὶ προσκυνήσουσιν αὐτω̨̃ πάντες οἱ βασιλει̃ς πάντα τὰ ἔθνη δουλεύσουσιν αὐτω̨̃

^71:12 ὅτι ἐρρύσατο πτωχὸν ἐκ χειρὸς δυνάστου καὶ πένητα ὡ̨̃ οὐχ ὑπη̃ρχεν βοηθός

^71:13 φείσεται πτωχου̃ καὶ πένητος καὶ ψυχὰς πενήτων σώσει

^71:14 ἐκ τόκου καὶ ἐξ ἀδικίας λυτρώσεται τὰς ψυχὰς αὐτω̃ν καὶ ἔντιμον τὸ ὄνομα αὐτω̃ν ἐνώπιον αὐτου̃

^71:15 καὶ ζήσεται καὶ δοθήσεται αὐτω̨̃ ἐκ του̃ χρυσίου τη̃ς 'Αραβίας καὶ προσεύξονται περὶ αὐτου̃ διὰ παντός ὅλην τὴν ἡμέραν εὐλογήσουσιν αὐτόν

^71:16 ἔσται στήριγμα ἐν τη̨̃ γη̨̃ ἐπ' ἄκρων τω̃ν ὀρέων ὑπεραρθήσεται ὑπὲρ τὸν Λίβανον ὁ καρπὸς αὐτου̃ καὶ ἐξανθήσουσιν ἐκ πόλεως ὡσεὶ χόρτος τη̃ς γη̃ς

^71:17 ἔστω τὸ ὄνομα αὐτου̃ εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰω̃νας πρὸ του̃ ἡλίου διαμενει̃ τὸ ὄνομα αὐτου̃ καὶ εὐλογηθήσονται ἐν αὐτω̨̃ πα̃σαι αἱ φυλαὶ τη̃ς γη̃ς πάντα τὰ ἔθνη μακαριου̃σιν αὐτόν

^71:18 εὐλογητὸς κύριος ὁ θεὸς ὁ θεὸς Ισραηλ ὁ ποιω̃ν θαυμάσια μόνος

^71:19 καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομα τη̃ς δόξης αὐτου̃ εἰς τὸν αἰω̃να καὶ εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος καὶ πληρωθήσεται τη̃ς δόξης αὐτου̃ πα̃σα ἡ γη̃ γένοιτο γένοιτο

^71:20 ἐξέλιπον οἱ ὕμνοι Δαυιδ του̃ υἱου̃ Ιεσσαι

^72:1 ψαλμὸς τω̨̃ Ασαφ ὡς ἀγαθὸς τω̨̃ Ισραηλ ὁ θεός τοι̃ς εὐθέσι τη̨̃ καρδία̨

^72:2 ἐμου̃ δὲ παρὰ μικρὸν ἐσαλεύθησαν οἱ πόδες παρ' ὀλίγον ἐξεχύθη τὰ διαβήματά μου

^72:3 ὅτι ἐζήλωσα ἐπὶ τοι̃ς ἀνόμοις εἰρήνην ἁμαρτωλω̃ν θεωρω̃ν

^72:4 ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνάνευσις τω̨̃ θανάτω̨ αὐτω̃ν καὶ στερέωμα ἐν τη̨̃ μάστιγι αὐτω̃ν

^72:5 ἐν κόποις ἀνθρώπων οὐκ εἰσὶν καὶ μετὰ ἀνθρώπων οὐ μαστιγωθήσονται

^72:6 διὰ του̃το ἐκράτησεν αὐτοὺς ἡ ὑπερηφανία περιεβάλοντο ἀδικίαν καὶ ἀσέβειαν αὐτω̃ν

^72:7 ἐξελεύσεται ὡς ἐκ στέατος ἡ ἀδικία αὐτω̃ν διήλθοσαν εἰς διάθεσιν καρδίας

^72:8 διενοήθησαν καὶ ἐλάλησαν ἐν πονηρία̨ ἀδικίαν εἰς τὸ ὕψος ἐλάλησαν

^72:9 ἔθεντο εἰς οὐρανὸν τὸ στόμα αὐτω̃ν καὶ ἡ γλω̃σσα αὐτω̃ν διη̃λθεν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^72:10 διὰ του̃το ἐπιστρέψει ὁ λαός μου ἐνταυ̃θα καὶ ἡμέραι πλήρεις εὑρεθήσονται αὐτοι̃ς

^72:11 καὶ εἰ̃παν πω̃ς ἔγνω ὁ θεός καὶ εἰ ἔστιν γνω̃σις ἐν τω̨̃ ὑψίστω̨

^72:12 ἰδοὺ οὑ̃τοι ἁμαρτωλοὶ καὶ εὐθηνου̃νται εἰς τὸν αἰω̃να κατέσχον πλούτου

^72:13 καὶ εἰ̃πα ἄρα ματαίως ἐδικαίωσα τὴν καρδίαν μου καὶ ἐνιψάμην ἐν ἀθώ̨οις τὰς χει̃ράς μου

^72:14 καὶ ἐγενόμην μεμαστιγωμένος ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ὁ ἔλεγχός μου εἰς τὰς πρωίας

^72:15 εἰ ἔλεγον διηγήσομαι οὕτως ἰδοὺ τη̨̃ γενεα̨̃ τω̃ν υἱω̃ν σου ἠσυνθέτηκα

^72:16 καὶ ὑπέλαβον του̃ γνω̃ναι του̃το κόπος ἐστὶν ἐναντίον μου

^72:17 ἕως εἰσέλθω εἰς τὸ ἁγιαστήριον του̃ θεου̃ καὶ συνω̃ εἰς τὰ ἔσχατα αὐτω̃ν

^72:18 πλὴν διὰ τὰς δολιότητας ἔθου αὐτοι̃ς κατέβαλες αὐτοὺς ἐν τω̨̃ ἐπαρθη̃ναι

^72:19 πω̃ς ἐγένοντο εἰς ἐρήμωσιν ἐξάπινα ἐξέλιπον ἀπώλοντο διὰ τὴν ἀνομίαν αὐτω̃ν

^72:20 ὡσεὶ ἐνύπνιον ἐξεγειρομένου κύριε ἐν τη̨̃ πόλει σου τὴν εἰκόνα αὐτω̃ν ἐξουδενώσεις

^72:21 ὅτι ἐξεκαύθη ἡ καρδία μου καὶ οἱ νεφροί μου ἠλλοιώθησαν

^72:22 καὶ ἐγὼ ἐξουδενωμένος καὶ οὐκ ἔγνων κτηνώδης ἐγενόμην παρὰ σοί

^72:23 καὶ ἐγὼ διὰ παντὸς μετὰ σου̃ ἐκράτησας τη̃ς χειρὸς τη̃ς δεξια̃ς μου

^72:24 ἐν τη̨̃ βουλη̨̃ σου ὡδήγησάς με καὶ μετὰ δόξης προσελάβου με

^72:25 τί γάρ μοι ὑπάρχει ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃ καὶ παρὰ σου̃ τί ἠθέλησα ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

^72:26 ἐξέλιπεν ἡ καρδία μου καὶ ἡ σάρξ μου ὁ θεὸς τη̃ς καρδίας μου καὶ ἡ μερίς μου ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰω̃να

^72:27 ὅτι ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σου̃ ἀπολου̃νται ἐξωλέθρευσας πάντα τὸν πορνεύοντα ἀπὸ σου̃

^72:28 ἐμοὶ δὲ τὸ προσκολλα̃σθαι τω̨̃ θεω̨̃ ἀγαθόν ἐστιν τίθεσθαι ἐν τω̨̃ κυρίω̨ τὴν ἐλπίδα μου του̃ ἐξαγγει̃λαι πάσας τὰς αἰνέσεις σου ἐν ται̃ς πύλαις τη̃ς θυγατρὸς Σιων

^73:1 συνέσεως τω̨̃ Ασαφ ἵνα τί ἀπώσω ὁ θεός εἰς τέλος ὠργίσθη ὁ θυμός σου ἐπὶ πρόβατα νομη̃ς σου

^73:2 μνήσθητι τη̃ς συναγωγη̃ς σου ἡ̃ς ἐκτήσω ἀπ' ἀρχη̃ς ἐλυτρώσω ῥάβδον κληρονομίας σου ὄρος Σιων του̃το ὃ κατεσκήνωσας ἐν αὐτω̨̃

^73:3 ἔπαρον τὰς χει̃ράς σου ἐπὶ τὰς ὑπερηφανίας αὐτω̃ν εἰς τέλος ὅσα ἐπονηρεύσατο ὁ ἐχθρὸς ἐν τοι̃ς ἁγίοις σου

^73:4 καὶ ἐνεκαυχήσαντο οἱ μισου̃ντές σε ἐν μέσω̨ τη̃ς ἑορτη̃ς σου ἔθεντο τὰ σημει̃α αὐτω̃ν σημει̃α καὶ οὐκ ἔγνωσαν

^73:5 ὡς εἰς τὴν εἴσοδον ὑπεράνω

^73:6 ὡς ἐν δρυμω̨̃ ξύλων ἀξίναις ἐξέκοψαν τὰς θύρας αὐτη̃ς ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐν πελέκει καὶ λαξευτηρίω̨ κατέρραξαν αὐτήν

^73:7 ἐνεπύρισαν ἐν πυρὶ τὸ ἁγιαστήριόν σου εἰς τὴν γη̃ν ἐβεβήλωσαν τὸ σκήνωμα του̃ ὀνόματός σου

^73:8 εἰ̃παν ἐν τη̨̃ καρδία̨ αὐτω̃ν ἡ συγγένεια αὐτω̃ν ἐπὶ τὸ αὐτό δευ̃τε καὶ κατακαύσωμεν πάσας τὰς ἑορτὰς του̃ θεου̃ ἀπὸ τη̃ς γη̃ς

^73:9 τὰ σημει̃α ἡμω̃ν οὐκ εἴδομεν οὐκ ἔστιν ἔτι προφήτης καὶ ἡμα̃ς οὐ γνώσεται ἔτι

^73:10 ἕως πότε ὁ θεός ὀνειδιει̃ ὁ ἐχθρός παροξυνει̃ ὁ ὑπεναντίος τὸ ὄνομά σου εἰς τέλος

^73:11 ἵνα τί ἀποστρέφεις τὴν χει̃ρά σου καὶ τὴν δεξιάν σου ἐκ μέσου του̃ κόλπου σου εἰς τέλος

^73:12 ὁ δὲ θεὸς βασιλεὺς ἡμω̃ν πρὸ αἰω̃νος εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσω̨ τη̃ς γη̃ς

^73:13 σὺ ἐκραταίωσας ἐν τη̨̃ δυνάμει σου τὴν θάλασσαν σὺ συνέτριψας τὰς κεφαλὰς τω̃ν δρακόντων ἐπὶ του̃ ὕδατος

^73:14 σὺ συνέθλασας τὰς κεφαλὰς του̃ δράκοντος ἔδωκας αὐτὸν βρω̃μα λαοι̃ς τοι̃ς Αἰθίοψιν

^73:15 σὺ διέρρηξας πηγὰς καὶ χειμάρρους σὺ ἐξήρανας ποταμοὺς Ηθαμ

^73:16 σή ἐστιν ἡ ἡμέρα καὶ σή ἐστιν ἡ νύξ σὺ κατηρτίσω φαυ̃σιν καὶ ἥλιον

^73:17 σὺ ἐποίησας πάντα τὰ ὅρια τη̃ς γη̃ς θέρος καὶ ἔαρ σὺ ἔπλασας αὐτά

^73:18 μνήσθητι ταύτης ἐχθρὸς ὠνείδισεν τὸν κύριον καὶ λαὸς ἄφρων παρώξυνεν τὸ ὄνομά σου

^73:19 μὴ παραδω̨̃ς τοι̃ς θηρίοις ψυχὴν ἐξομολογουμένην σοι τω̃ν ψυχω̃ν τω̃ν πενήτων σου μὴ ἐπιλάθη̨ εἰς τέλος

^73:20 ἐπίβλεψον εἰς τὴν διαθήκην σου ὅτι ἐπληρώθησαν οἱ ἐσκοτισμένοι τη̃ς γη̃ς οἴκων ἀνομιω̃ν

^73:21 μὴ ἀποστραφήτω τεταπεινωμένος κατη̨σχυμμένος πτωχὸς καὶ πένης αἰνέσουσιν τὸ ὄνομά σου

^73:22 ἀνάστα ὁ θεός δίκασον τὴν δίκην σου μνήσθητι τω̃ν ὀνειδισμω̃ν σου τω̃ν ὑπὸ ἄφρονος ὅλην τὴν ἡμέραν

^73:23 μὴ ἐπιλάθη̨ τη̃ς φωνη̃ς τω̃ν ἱκετω̃ν σου ἡ ὑπερηφανία τω̃ν μισούντων σε ἀνέβη διὰ παντὸς πρὸς σέ

^74:1 εἰς τὸ τέλος μὴ διαφθείρη̨ς ψαλμὸς τω̨̃ Ασαφ ὠ̨δη̃ς

^74:2 ἐξομολογησόμεθά σοι ὁ θεός ἐξομολογησόμεθα καὶ ἐπικαλεσόμεθα τὸ ὄνομά σου

^74:3 διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου ὅταν λάβω καιρόν ἐγὼ εὐθύτητας κρινω̃

^74:4 ἐτάκη ἡ γη̃ καὶ πάντες οἱ κατοικου̃ντες ἐν αὐτη̨̃ ἐγὼ ἐστερέωσα τοὺς στύλους αὐτη̃ς διάψαλμα

^74:5 εἰ̃πα τοι̃ς παρανομου̃σιν μὴ παρανομει̃τε καὶ τοι̃ς ἁμαρτάνουσιν μὴ ὑψου̃τε κέρας

^74:6 μὴ ἐπαίρετε εἰς ὕψος τὸ κέρας ὑμω̃ν μὴ λαλει̃τε κατὰ του̃ θεου̃ ἀδικίαν

^74:7 ὅτι οὔτε ἀπὸ ἐξόδων οὔτε ἀπὸ δυσμω̃ν οὔτε ἀπὸ ἐρήμων ὀρέων

^74:8 ὅτι ὁ θεὸς κριτής ἐστιν του̃τον ταπεινοι̃ καὶ του̃τον ὑψοι̃

^74:9 ὅτι ποτήριον ἐν χειρὶ κυρίου οἴνου ἀκράτου πλη̃ρες κεράσματος καὶ ἔκλινεν ἐκ τούτου εἰς του̃το πλὴν ὁ τρυγίας αὐτου̃ οὐκ ἐξεκενώθη πίονται πάντες οἱ ἁμαρτωλοὶ τη̃ς γη̃ς

^74:10 ἐγὼ δὲ ἀγαλλιάσομαι εἰς τὸν αἰω̃να ψαλω̃ τω̨̃ θεω̨̃ Ιακωβ

^74:11 καὶ πάντα τὰ κέρατα τω̃ν ἁμαρτωλω̃ν συγκλάσω καὶ ὑψωθήσεται τὰ κέρατα του̃ δικαίου

^75:1 εἰς τὸ τέλος ἐν ὕμνοις ψαλμὸς τω̨̃ Ασαφ ὠ̨δὴ πρὸς τὸν 'Ασσύριον

^75:2 γνωστὸς ἐν τη̨̃ Ιουδαία̨ ὁ θεός ἐν τω̨̃ Ισραηλ μέγα τὸ ὄνομα αὐτου̃

^75:3 καὶ ἐγενήθη ἐν εἰρήνη̨ ὁ τόπος αὐτου̃ καὶ τὸ κατοικητήριον αὐτου̃ ἐν Σιων

^75:4 ἐκει̃ συνέτριψεν τὰ κράτη τω̃ν τόξων ὅπλον καὶ ῥομφαίαν καὶ πόλεμον διάψαλμα

^75:5 φωτίζεις σὺ θαυμαστω̃ς ἀπὸ ὀρέων αἰωνίων

^75:6 ἐταράχθησαν πάντες οἱ ἀσύνετοι τη̨̃ καρδία̨ ὕπνωσαν ὕπνον αὐτω̃ν καὶ οὐχ εὑ̃ρον οὐδὲν πάντες οἱ ἄνδρες του̃ πλούτου ται̃ς χερσὶν αὐτω̃ν

^75:7 ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου ὁ θεὸς Ιακωβ ἐνύσταξαν οἱ ἐπιβεβηκότες τοὺς ἵππους

^75:8 σὺ φοβερὸς εἰ̃ καὶ τίς ἀντιστήσεταί σοι ἀπὸ τότε ἡ ὀργή σου

^75:9 ἐκ του̃ οὐρανου̃ ἠκούτισας κρίσιν γη̃ ἐφοβήθη καὶ ἡσύχασεν

^75:10 ἐν τω̨̃ ἀναστη̃ναι εἰς κρίσιν τὸν θεὸν του̃ σω̃σαι πάντας τοὺς πραει̃ς τη̃ς γη̃ς διάψαλμα

^75:11 ὅτι ἐνθύμιον ἀνθρώπου ἐξομολογήσεταί σοι καὶ ἐγκατάλειμμα ἐνθυμίου ἑορτάσει σοι

^75:12 εὔξασθε καὶ ἀπόδοτε κυρίω̨ τω̨̃ θεω̨̃ ὑμω̃ν πάντες οἱ κύκλω̨ αὐτου̃ οἴσουσιν δω̃ρα

^75:13 τω̨̃ φοβερω̨̃ καὶ ἀφαιρουμένω̨ πνεύματα ἀρχόντων φοβερω̨̃ παρὰ τοι̃ς βασιλευ̃σι τη̃ς γη̃ς

^76:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ Ιδιθουν τω̨̃ Ασαφ ψαλμός

^76:2 φωνη̨̃ μου πρὸς κύριον ἐκέκραξα φωνη̨̃ μου πρὸς τὸν θεόν καὶ προσέσχεν μοι

^76:3 ἐν ἡμέρα̨ θλίψεώς μου τὸν θεὸν ἐξεζήτησα ται̃ς χερσίν μου νυκτὸς ἐναντίον αὐτου̃ καὶ οὐκ ἠπατήθην ἀπηνήνατο παρακληθη̃ναι ἡ ψυχή μου

^76:4 ἐμνήσθην του̃ θεου̃ καὶ εὐφράνθην ἠδολέσχησα καὶ ὠλιγοψύχησεν τὸ πνευ̃μά μου διάψαλμα

^76:5 προκατελάβοντο φυλακὰς οἱ ὀφθαλμοί μου ἐταράχθην καὶ οὐκ ἐλάλησα

^76:6 διελογισάμην ἡμέρας ἀρχαίας καὶ ἔτη αἰώνια ἐμνήσθην καὶ ἐμελέτησα

^76:7 νυκτὸς μετὰ τη̃ς καρδίας μου ἠδολέσχουν καὶ ἔσκαλλεν τὸ πνευ̃μά μου

^76:8 μὴ εἰς τοὺς αἰω̃νας ἀπώσεται κύριος καὶ οὐ προσθήσει του̃ εὐδοκη̃σαι ἔτι

^76:9 ἢ εἰς τέλος τὸ ἔλεος αὐτου̃ ἀποκόψει ἀπὸ γενεα̃ς εἰς γενεάν

^76:10 ἢ ἐπιλήσεται του̃ οἰκτιρη̃σαι ὁ θεὸς ἢ συνέξει ἐν τη̨̃ ὀργη̨̃ αὐτου̃ τοὺς οἰκτιρμοὺς αὐτου̃ διάψαλμα

^76:11 καὶ εἰ̃πα νυ̃ν ἠρξάμην αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τη̃ς δεξια̃ς του̃ ὑψίστου

^76:12 ἐμνήσθην τω̃ν ἔργων κυρίου ὅτι μνησθήσομαι ἀπὸ τη̃ς ἀρχη̃ς τω̃ν θαυμασίων σου

^76:13 καὶ μελετήσω ἐν πα̃σιν τοι̃ς ἔργοις σου καὶ ἐν τοι̃ς ἐπιτηδεύμασίν σου ἀδολεσχήσω

^76:14 ὁ θεός ἐν τω̨̃ ἁγίω̨ ἡ ὁδός σου τίς θεὸς μέγας ὡς ὁ θεὸς ἡμω̃ν

^76:15 σὺ εἰ̃ ὁ θεὸς ὁ ποιω̃ν θαυμάσια ἐγνώρισας ἐν τοι̃ς λαοι̃ς τὴν δύναμίν σου

^76:16 ἐλυτρώσω ἐν τω̨̃ βραχίονί σου τὸν λαόν σου τοὺς υἱοὺς Ιακωβ καὶ Ιωσηφ διάψαλμα

^76:17 εἴδοσάν σε ὕδατα ὁ θεός εἴδοσάν σε ὕδατα καὶ ἐφοβήθησαν καὶ ἐταράχθησαν ἄβυσσοι πλη̃θος ἤχους ὑδάτων

^76:18 φωνὴν ἔδωκαν αἱ νεφέλαι καὶ γὰρ τὰ βέλη σου διαπορεύονται

^76:19 φωνὴ τη̃ς βροντη̃ς σου ἐν τω̨̃ τροχω̨̃ ἔφαναν αἱ ἀστραπαί σου τη̨̃ οἰκουμένη̨ ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γη̃

^76:20 ἐν τη̨̃ θαλάσση̨ ἡ ὁδός σου καὶ αἱ τρίβοι σου ἐν ὕδασι πολλοι̃ς καὶ τὰ ἴχνη σου οὐ γνωσθήσονται

^76:21 ὡδήγησας ὡς πρόβατα τὸν λαόν σου ἐν χειρὶ Μωυση̃ καὶ Ααρων

^77:1 συνέσεως τω̨̃ Ασαφ προσέχετε λαός μου τὸν νόμον μου κλίνατε τὸ οὐ̃ς ὑμω̃ν εἰς τὰ ῥήματα του̃ στόματός μου

^77:2 ἀνοίξω ἐν παραβολαι̃ς τὸ στόμα μου φθέγξομαι προβλήματα ἀπ' ἀρχη̃ς

^77:3 ὅσα ἠκούσαμεν καὶ ἔγνωμεν αὐτὰ καὶ οἱ πατέρες ἡμω̃ν διηγήσαντο ἡμι̃ν

^77:4 οὐκ ἐκρύβη ἀπὸ τω̃ν τέκνων αὐτω̃ν εἰς γενεὰν ἑτέραν ἀπαγγέλλοντες τὰς αἰνέσεις του̃ κυρίου καὶ τὰς δυναστείας αὐτου̃ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτου̃ ἃ ἐποίησεν

^77:5 καὶ ἀνέστησεν μαρτύριον ἐν Ιακωβ καὶ νόμον ἔθετο ἐν Ισραηλ ὅσα ἐνετείλατο τοι̃ς πατράσιν ἡμω̃ν του̃ γνωρίσαι αὐτὰ τοι̃ς υἱοι̃ς αὐτω̃ν

^77:6 ὅπως ἂν γνω̨̃ γενεὰ ἑτέρα υἱοὶ οἱ τεχθησόμενοι καὶ ἀναστήσονται καὶ ἀπαγγελου̃σιν αὐτὰ τοι̃ς υἱοι̃ς αὐτω̃ν

^77:7 ἵνα θω̃νται ἐπὶ τὸν θεὸν τὴν ἐλπίδα αὐτω̃ν καὶ μὴ ἐπιλάθωνται τω̃ν ἔργων του̃ θεου̃ καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτου̃ ἐκζητήσουσιν

^77:8 ἵνα μὴ γένωνται ὡς οἱ πατέρες αὐτω̃ν γενεὰ σκολιὰ καὶ παραπικραίνουσα γενεά ἥτις οὐ κατηύθυνεν τὴν καρδίαν αὐτη̃ς καὶ οὐκ ἐπιστώθη μετὰ του̃ θεου̃ τὸ πνευ̃μα αὐτη̃ς

^77:9 υἱοὶ Εφραιμ ἐντείνοντες καὶ βάλλοντες τόξοις ἐστράφησαν ἐν ἡμέρα̨ πολέμου

^77:10 οὐκ ἐφύλαξαν τὴν διαθήκην του̃ θεου̃ καὶ ἐν τω̨̃ νόμω̨ αὐτου̃ οὐκ ἤθελον πορεύεσθαι

^77:11 καὶ ἐπελάθοντο τω̃ν εὐεργεσιω̃ν αὐτου̃ καὶ τω̃ν θαυμασίων αὐτου̃ ὡ̃ν ἔδειξεν αὐτοι̃ς

^77:12 ἐναντίον τω̃ν πατέρων αὐτω̃ν ἃ ἐποίησεν θαυμάσια ἐν γη̨̃ Αἰγύπτω̨ ἐν πεδίω̨ Τάνεως

^77:13 διέρρηξεν θάλασσαν καὶ διήγαγεν αὐτούς ἔστησεν ὕδατα ὡσεὶ ἀσκὸν

^77:14 καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐν νεφέλη̨ ἡμέρας καὶ ὅλην τὴν νύκτα ἐν φωτισμω̨̃ πυρός

^77:15 διέρρηξεν πέτραν ἐν ἐρήμω̨ καὶ ἐπότισεν αὐτοὺς ὡς ἐν ἀβύσσω̨ πολλη̨̃

^77:16 καὶ ἐξήγαγεν ὕδωρ ἐκ πέτρας καὶ κατήγαγεν ὡς ποταμοὺς ὕδατα

^77:17 καὶ προσέθεντο ἔτι του̃ ἁμαρτάνειν αὐτω̨̃ παρεπίκραναν τὸν ὕψιστον ἐν ἀνύδρω̨

^77:18 καὶ ἐξεπείρασαν τὸν θεὸν ἐν ται̃ς καρδίαις αὐτω̃ν του̃ αἰτη̃σαι βρώματα ται̃ς ψυχαι̃ς αὐτω̃ν

^77:19 καὶ κατελάλησαν του̃ θεου̃ καὶ εἰ̃παν μὴ δυνήσεται ὁ θεὸς ἑτοιμάσαι τράπεζαν ἐν ἐρήμω̨

^77:20 ἐπεὶ ἐπάταξεν πέτραν καὶ ἐρρύησαν ὕδατα καὶ χείμαρροι κατεκλύσθησαν μὴ καὶ ἄρτον δύναται δου̃ναι ἢ ἑτοιμάσαι τράπεζαν τω̨̃ λαω̨̃ αὐτου̃

^77:21 διὰ του̃το ἤκουσεν κύριος καὶ ἀνεβάλετο καὶ πυ̃ρ ἀνήφθη ἐν Ιακωβ καὶ ὀργὴ ἀνέβη ἐπὶ τὸν Ισραηλ

^77:22 ὅτι οὐκ ἐπίστευσαν ἐν τω̨̃ θεω̨̃ οὐδὲ ἤλπισαν ἐπὶ τὸ σωτήριον αὐτου̃

^77:23 καὶ ἐνετείλατο νεφέλαις ὑπεράνωθεν καὶ θύρας οὐρανου̃ ἀνέω̨ξεν

^77:24 καὶ ἔβρεξεν αὐτοι̃ς μαννα φαγει̃ν καὶ ἄρτον οὐρανου̃ ἔδωκεν αὐτοι̃ς

^77:25 ἄρτον ἀγγέλων ἔφαγεν ἄνθρωπος ἐπισιτισμὸν ἀπέστειλεν αὐτοι̃ς εἰς πλησμονήν

^77:26 ἀπη̃ρεν νότον ἐξ οὐρανου̃ καὶ ἐπήγαγεν ἐν τη̨̃ δυναστεία̨ αὐτου̃ λίβα

^77:27 καὶ ἔβρεξεν ἐπ' αὐτοὺς ὡσεὶ χου̃ν σάρκας καὶ ὡσεὶ ἄμμον θαλασσω̃ν πετεινὰ πτερωτά

^77:28 καὶ ἐπέπεσον εἰς μέσον τη̃ς παρεμβολη̃ς αὐτω̃ν κύκλω̨ τω̃ν σκηνωμάτων αὐτω̃ν

^77:29 καὶ ἐφάγοσαν καὶ ἐνεπλήσθησαν σφόδρα καὶ τὴν ἐπιθυμίαν αὐτω̃ν ἤνεγκεν αὐτοι̃ς

^77:30 οὐκ ἐστερήθησαν ἀπὸ τη̃ς ἐπιθυμίας αὐτω̃ν ἔτι τη̃ς βρώσεως αὐτω̃ν οὔσης ἐν τω̨̃ στόματι αὐτω̃ν

^77:31 καὶ ὀργὴ του̃ θεου̃ ἀνέβη ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἀπέκτεινεν ἐν τοι̃ς πίοσιν αὐτω̃ν καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς του̃ Ισραηλ συνεπόδισεν

^77:32 ἐν πα̃σιν τούτοις ἥμαρτον ἔτι καὶ οὐκ ἐπίστευσαν ἐν τοι̃ς θαυμασίοις αὐτου̃

^77:33 καὶ ἐξέλιπον ἐν ματαιότητι αἱ ἡμέραι αὐτω̃ν καὶ τὰ ἔτη αὐτω̃ν μετὰ σπουδη̃ς

^77:34 ὅταν ἀπέκτεννεν αὐτούς ἐξεζήτουν αὐτὸν καὶ ἐπέστρεφον καὶ ὤρθριζον πρὸς τὸν θεὸν

^77:35 καὶ ἐμνήσθησαν ὅτι ὁ θεὸς βοηθὸς αὐτω̃ν ἐστιν καὶ ὁ θεὸς ὁ ὕψιστος λυτρωτὴς αὐτω̃ν ἐστιν

^77:36 καὶ ἠπάτησαν αὐτὸν ἐν τω̨̃ στόματι αὐτω̃ν καὶ τη̨̃ γλώσση̨ αὐτω̃ν ἐψεύσαντο αὐτω̨̃

^77:37 ἡ δὲ καρδία αὐτω̃ν οὐκ εὐθει̃α μετ' αὐτου̃ οὐδὲ ἐπιστώθησαν ἐν τη̨̃ διαθήκη̨ αὐτου̃

^77:38 αὐτὸς δέ ἐστιν οἰκτίρμων καὶ ἱλάσεται ται̃ς ἁμαρτίαις αὐτω̃ν καὶ οὐ διαφθερει̃ καὶ πληθυνει̃ του̃ ἀποστρέψαι τὸν θυμὸν αὐτου̃ καὶ οὐχὶ ἐκκαύσει πα̃σαν τὴν ὀργὴν αὐτου̃

^77:39 καὶ ἐμνήσθη ὅτι σάρξ εἰσιν πνευ̃μα πορευόμενον καὶ οὐκ ἐπιστρέφον

^77:40 ποσάκις παρεπίκραναν αὐτὸν ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ παρώργισαν αὐτὸν ἐν γη̨̃ ἀνύδρω̨

^77:41 καὶ ἐπέστρεψαν καὶ ἐπείρασαν τὸν θεὸν καὶ τὸν ἅγιον του̃ Ισραηλ παρώξυναν

^77:42 οὐκ ἐμνήσθησαν τη̃ς χειρὸς αὐτου̃ ἡμέρας ἡ̃ς ἐλυτρώσατο αὐτοὺς ἐκ χειρὸς θλίβοντος

^77:43 ὡς ἔθετο ἐν Αἰγύπτω̨ τὰ σημει̃α αὐτου̃ καὶ τὰ τέρατα αὐτου̃ ἐν πεδίω̨ Τάνεως

^77:44 καὶ μετέστρεψεν εἰς αἱ̃μα τοὺς ποταμοὺς αὐτω̃ν καὶ τὰ ὀμβρήματα αὐτω̃ν ὅπως μὴ πίωσιν

^77:45 ἐξαπέστειλεν εἰς αὐτοὺς κυνόμυιαν καὶ κατέφαγεν αὐτούς καὶ βάτραχον καὶ διέφθειρεν αὐτούς

^77:46 καὶ ἔδωκεν τη̨̃ ἐρυσίβη̨ τὸν καρπὸν αὐτω̃ν καὶ τοὺς πόνους αὐτω̃ν τη̨̃ ἀκρίδι

^77:47 ἀπέκτεινεν ἐν χαλάζη̨ τὴν ἄμπελον αὐτω̃ν καὶ τὰς συκαμίνους αὐτω̃ν ἐν τη̨̃ πάχνη̨

^77:48 καὶ παρέδωκεν εἰς χάλαζαν τὰ κτήνη αὐτω̃ν καὶ τὴν ὕπαρξιν αὐτω̃ν τω̨̃ πυρί

^77:49 ἐξαπέστειλεν εἰς αὐτοὺς ὀργὴν θυμου̃ αὐτου̃ θυμὸν καὶ ὀργὴν καὶ θλι̃ψιν ἀποστολὴν δι' ἀγγέλων πονηρω̃ν

^77:50 ὡδοποίησεν τρίβον τη̨̃ ὀργη̨̃ αὐτου̃ οὐκ ἐφείσατο ἀπὸ θανάτου τω̃ν ψυχω̃ν αὐτω̃ν καὶ τὰ κτήνη αὐτω̃ν εἰς θάνατον συνέκλεισεν

^77:51 καὶ ἐπάταξεν πα̃ν πρωτότοκον ἐν Αἰγύπτω̨ ἀπαρχὴν τω̃ν πόνων αὐτω̃ν ἐν τοι̃ς σκηνώμασι Χαμ

^77:52 καὶ ἀπη̃ρεν ὡς πρόβατα τὸν λαὸν αὐτου̃ καὶ ἀνήγαγεν αὐτοὺς ὡς ποίμνιον ἐν ἐρήμω̨

^77:53 καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐν ἐλπίδι καὶ οὐκ ἐδειλίασαν καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτω̃ν ἐκάλυψεν θάλασσα

^77:54 καὶ εἰσήγαγεν αὐτοὺς εἰς ὅριον ἁγιάσματος αὐτου̃ ὄρος του̃το ὃ ἐκτήσατο ἡ δεξιὰ αὐτου̃

^77:55 καὶ ἐξέβαλεν ἀπὸ προσώπου αὐτω̃ν ἔθνη καὶ ἐκληροδότησεν αὐτοὺς ἐν σχοινίω̨ κληροδοσίας καὶ κατεσκήνωσεν ἐν τοι̃ς σκηνώμασιν αὐτω̃ν τὰς φυλὰς του̃ Ισραηλ

^77:56 καὶ ἐπείρασαν καὶ παρεπίκραναν τὸν θεὸν τὸν ὕψιστον καὶ τὰ μαρτύρια αὐτου̃ οὐκ ἐφυλάξαντο

^77:57 καὶ ἀπέστρεψαν καὶ ἠσυνθέτησαν καθὼς καὶ οἱ πατέρες αὐτω̃ν καὶ μετεστράφησαν εἰς τόξον στρεβλὸν

^77:58 καὶ παρώργισαν αὐτὸν ἐν τοι̃ς βουνοι̃ς αὐτω̃ν καὶ ἐν τοι̃ς γλυπτοι̃ς αὐτω̃ν παρεζήλωσαν αὐτόν

^77:59 ἤκουσεν ὁ θεὸς καὶ ὑπερει̃δεν καὶ ἐξουδένωσεν σφόδρα τὸν Ισραηλ

^77:60 καὶ ἀπώσατο τὴν σκηνὴν Σηλωμ σκήνωμα αὐτου̃ οὑ̃ κατεσκήνωσεν ἐν ἀνθρώποις

^77:61 καὶ παρέδωκεν εἰς αἰχμαλωσίαν τὴν ἰσχὺν αὐτω̃ν καὶ τὴν καλλονὴν αὐτω̃ν εἰς χει̃ρας ἐχθρου̃

^77:62 καὶ συνέκλεισεν εἰς ῥομφαίαν τὸν λαὸν αὐτου̃ καὶ τὴν κληρονομίαν αὐτου̃ ὑπερει̃δεν

^77:63 τοὺς νεανίσκους αὐτω̃ν κατέφαγεν πυ̃ρ καὶ αἱ παρθένοι αὐτω̃ν οὐκ ἐπενθήθησαν

^77:64 οἱ ἱερει̃ς αὐτω̃ν ἐν ῥομφαία̨ ἔπεσαν καὶ αἱ χη̃ραι αὐτω̃ν οὐ κλαυσθήσονται

^77:65 καὶ ἐξηγέρθη ὡς ὁ ὑπνω̃ν κύριος ὡς δυνατὸς κεκραιπαληκὼς ἐξ οἴνου

^77:66 καὶ ἐπάταξεν τοὺς ἐχθροὺς αὐτου̃ εἰς τὰ ὀπίσω ὄνειδος αἰώνιον ἔδωκεν αὐτοι̃ς

^77:67 καὶ ἀπώσατο τὸ σκήνωμα Ιωσηφ καὶ τὴν φυλὴν Εφραιμ οὐκ ἐξελέξατο

^77:68 καὶ ἐξελέξατο τὴν φυλὴν Ιουδα τὸ ὄρος τὸ Σιων ὃ ἠγάπησεν

^77:69 καὶ ὠ̨κοδόμησεν ὡς μονοκερώτων τὸ ἁγίασμα αὐτου̃ ἐν τη̨̃ γη̨̃ ἐθεμελίωσεν αὐτὴν εἰς τὸν αἰω̃να

^77:70 καὶ ἐξελέξατο Δαυιδ τὸν δου̃λον αὐτου̃ καὶ ἀνέλαβεν αὐτὸν ἐκ τω̃ν ποιμνίων τω̃ν προβάτων

^77:71 ἐξόπισθεν τω̃ν λοχευομένων ἔλαβεν αὐτὸν ποιμαίνειν Ιακωβ τὸν λαὸν αὐτου̃ καὶ Ισραηλ τὴν κληρονομίαν αὐτου̃

^77:72 καὶ ἐποίμανεν αὐτοὺς ἐν τη̨̃ ἀκακία̨ τη̃ς καρδίας αὐτου̃ καὶ ἐν ται̃ς συνέσεσι τω̃ν χειρω̃ν αὐτου̃ ὡδήγησεν αὐτούς

^78:1 ψαλμὸς τω̨̃ Ασαφ ὁ θεός ἤλθοσαν ἔθνη εἰς τὴν κληρονομίαν σου ἐμίαναν τὸν ναὸν τὸν ἅγιόν σου ἔθεντο Ιερουσαλημ εἰς ὀπωροφυλάκιον

^78:2 ἔθεντο τὰ θνησιμαι̃α τω̃ν δούλων σου βρώματα τοι̃ς πετεινοι̃ς του̃ οὐρανου̃ τὰς σάρκας τω̃ν ὁσίων σου τοι̃ς θηρίοις τη̃ς γη̃ς

^78:3 ἐξέχεαν τὸ αἱ̃μα αὐτω̃ν ὡς ὕδωρ κύκλω̨ Ιερουσαλημ καὶ οὐκ ἠ̃ν ὁ θάπτων

^78:4 ἐγενήθημεν ὄνειδος τοι̃ς γείτοσιν ἡμω̃ν μυκτηρισμὸς καὶ χλευασμὸς τοι̃ς κύκλω̨ ἡμω̃ν

^78:5 ἕως πότε κύριε ὀργισθήση̨ εἰς τέλος ἐκκαυθήσεται ὡς πυ̃ρ ὁ ζη̃λός σου

^78:6 ἔκχεον τὴν ὀργήν σου ἐπὶ ἔθνη τὰ μὴ γινώσκοντά σε καὶ ἐπὶ βασιλείας αἳ τὸ ὄνομά σου οὐκ ἐπεκαλέσαντο

^78:7 ὅτι κατέφαγον τὸν Ιακωβ καὶ τὸν τόπον αὐτου̃ ἠρήμωσαν

^78:8 μὴ μνησθη̨̃ς ἡμω̃ν ἀνομιω̃ν ἀρχαίων ταχὺ προκαταλαβέτωσαν ἡμα̃ς οἱ οἰκτιρμοί σου ὅτι ἐπτωχεύσαμεν σφόδρα

^78:9 βοήθησον ἡμι̃ν ὁ θεὸς ὁ σωτὴρ ἡμω̃ν ἕνεκα τη̃ς δόξης του̃ ὀνόματός σου κύριε ῥυ̃σαι ἡμα̃ς καὶ ἱλάσθητι ται̃ς ἁμαρτίαις ἡμω̃ν ἕνεκα του̃ ὀνόματός σου

^78:10 μήποτε εἴπωσιν τὰ ἔθνη που̃ ἐστιν ὁ θεὸς αὐτω̃ν καὶ γνωσθήτω ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν ἐνώπιον τω̃ν ὀφθαλμω̃ν ἡμω̃ν ἡ ἐκδίκησις του̃ αἵματος τω̃ν δούλων σου του̃ ἐκκεχυμένου

^78:11 εἰσελθάτω ἐνώπιόν σου ὁ στεναγμὸς τω̃ν πεπεδημένων κατὰ τὴν μεγαλωσύνην του̃ βραχίονός σου περιποίησαι τοὺς υἱοὺς τω̃ν τεθανατωμένων

^78:12 ἀπόδος τοι̃ς γείτοσιν ἡμω̃ν ἑπταπλασίονα εἰς τὸν κόλπον αὐτω̃ν τὸν ὀνειδισμὸν αὐτω̃ν ὃν ὠνείδισάν σε κύριε

^78:13 ἡμει̃ς δὲ λαός σου καὶ πρόβατα τη̃ς νομη̃ς σου ἀνθομολογησόμεθά σοι εἰς τὸν αἰω̃να εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἐξαγγελου̃μεν τὴν αἴνεσίν σου

^79:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τω̃ν ἀλλοιωθησομένων μαρτύριον τω̨̃ Ασαφ ψαλμὸς ὑπὲρ του̃ 'Ασσυρίου

^79:2 ὁ ποιμαίνων τὸν Ισραηλ πρόσχες ὁ ὁδηγω̃ν ὡσεὶ πρόβατα τὸν Ιωσηφ ὁ καθήμενος ἐπὶ τω̃ν χερουβιν ἐμφάνηθι

^79:3 ἐναντίον Εφραιμ καὶ Βενιαμιν καὶ Μανασση ἐξέγειρον τὴν δυναστείαν σου καὶ ἐλθὲ εἰς τὸ σω̃σαι ἡμα̃ς

^79:4 ὁ θεός ἐπίστρεψον ἡμα̃ς καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου καὶ σωθησόμεθα

^79:5 κύριε ὁ θεὸς τω̃ν δυνάμεων ἕως πότε ὀργίζη̨ ἐπὶ τὴν προσευχὴν του̃ δούλου σου

^79:6 ψωμιει̃ς ἡμα̃ς ἄρτον δακρύων καὶ ποτιει̃ς ἡμα̃ς ἐν δάκρυσιν ἐν μέτρω̨

^79:7 ἔθου ἡμα̃ς εἰς ἀντιλογίαν τοι̃ς γείτοσιν ἡμω̃ν καὶ οἱ ἐχθροὶ ἡμω̃ν ἐμυκτήρισαν ἡμα̃ς

^79:8 κύριε ὁ θεὸς τω̃ν δυνάμεων ἐπίστρεψον ἡμα̃ς καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου καὶ σωθησόμεθα διάψαλμα

^79:9 ἄμπελον ἐξ Αἰγύπτου μετη̃ρας ἐξέβαλες ἔθνη καὶ κατεφύτευσας αὐτήν

^79:10 ὡδοποίησας ἔμπροσθεν αὐτη̃ς καὶ κατεφύτευσας τὰς ῥίζας αὐτη̃ς καὶ ἐπλήσθη ἡ γη̃

^79:11 ἐκάλυψεν ὄρη ἡ σκιὰ αὐτη̃ς καὶ αἱ ἀναδενδράδες αὐτη̃ς τὰς κέδρους του̃ θεου̃

^79:12 ἐξέτεινεν τὰ κλήματα αὐτη̃ς ἕως θαλάσσης καὶ ἕως ποταμου̃ τὰς παραφυάδας αὐτη̃ς

^79:13 ἵνα τί καθει̃λες τὸν φραγμὸν αὐτη̃ς καὶ τρυγω̃σιν αὐτὴν πάντες οἱ παραπορευόμενοι τὴν ὁδόν

^79:14 ἐλυμήνατο αὐτὴν συ̃ς ἐκ δρυμου̃ καὶ μονιὸς ἄγριος κατενεμήσατο αὐτήν

^79:15 ὁ θεὸς τω̃ν δυνάμεων ἐπίστρεψον δή ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανου̃ καὶ ἰδὲ καὶ ἐπίσκεψαι τὴν ἄμπελον ταύτην

^79:16 καὶ κατάρτισαι αὐτήν ἣν ἐφύτευσεν ἡ δεξιά σου καὶ ἐπὶ υἱὸν ἀνθρώπου ὃν ἐκραταίωσας σεαυτω̨̃

^79:17 ἐμπεπυρισμένη πυρὶ καὶ ἀνεσκαμμένη ἀπὸ ἐπιτιμήσεως του̃ προσώπου σου ἀπολου̃νται

^79:18 γενηθήτω ἡ χείρ σου ἐπ' ἄνδρα δεξια̃ς σου καὶ ἐπὶ υἱὸν ἀνθρώπου ὃν ἐκραταίωσας σεαυτω̨̃

^79:19 καὶ οὐ μὴ ἀποστω̃μεν ἀπὸ σου̃ ζωώσεις ἡμα̃ς καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικαλεσόμεθα

^79:20 κύριε ὁ θεὸς τω̃ν δυνάμεων ἐπίστρεψον ἡμα̃ς καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου καὶ σωθησόμεθα

^80:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τω̃ν ληνω̃ν τω̨̃ Ασαφ ψαλμός

^80:2 ἀγαλλια̃σθε τω̨̃ θεω̨̃ τω̨̃ βοηθω̨̃ ἡμω̃ν ἀλαλάξατε τω̨̃ θεω̨̃ Ιακωβ

^80:3 λάβετε ψαλμὸν καὶ δότε τύμπανον ψαλτήριον τερπνὸν μετὰ κιθάρας

^80:4 σαλπίσατε ἐν νεομηνία̨ σάλπιγγι ἐν εὐσήμω̨ ἡμέρα̨ ἑορτη̃ς ἡμω̃ν

^80:5 ὅτι πρόσταγμα τω̨̃ Ισραηλ ἐστὶν καὶ κρίμα τω̨̃ θεω̨̃ Ιακωβ

^80:6 μαρτύριον ἐν τω̨̃ Ιωσηφ ἔθετο αὐτὸν ἐν τω̨̃ ἐξελθει̃ν αὐτὸν ἐκ γη̃ς Αἰγύπτου γλω̃σσαν ἣν οὐκ ἔγνω ἤκουσεν

^80:7 ἀπέστησεν ἀπὸ ἄρσεων τὸν νω̃τον αὐτου̃ αἱ χει̃ρες αὐτου̃ ἐν τω̨̃ κοφίνω̨ ἐδούλευσαν

^80:8 ἐν θλίψει ἐπεκαλέσω με καὶ ἐρρυσάμην σε ἐπήκουσά σου ἐν ἀποκρύφω̨ καταιγίδος ἐδοκίμασά σε ἐπὶ ὕδατος ἀντιλογίας διάψαλμα

^80:9 ἄκουσον λαός μου καὶ διαμαρτύρομαί σοι Ισραηλ ἐὰν ἀκούση̨ς μου

^80:10 οὐκ ἔσται ἐν σοὶ θεὸς πρόσφατος οὐδὲ προσκυνήσεις θεω̨̃ ἀλλοτρίω̨

^80:11 ἐγὼ γάρ εἰμι κύριος ὁ θεός σου ὁ ἀναγαγών σε ἐκ γη̃ς Αἰγύπτου πλάτυνον τὸ στόμα σου καὶ πληρώσω αὐτό

^80:12 καὶ οὐκ ἤκουσεν ὁ λαός μου τη̃ς φωνη̃ς μου καὶ Ισραηλ οὐ προσέσχεν μοι

^80:13 καὶ ἐξαπέστειλα αὐτοὺς κατὰ τὰ ἐπιτηδεύματα τω̃ν καρδιω̃ν αὐτω̃ν πορεύσονται ἐν τοι̃ς ἐπιτηδεύμασιν αὐτω̃ν

^80:14 εἰ ὁ λαός μου ἤκουσέν μου Ισραηλ ται̃ς ὁδοι̃ς μου εἰ ἐπορεύθη

^80:15 ἐν τω̨̃ μηδενὶ ἂν τοὺς ἐχθροὺς αὐτω̃ν ἐταπείνωσα καὶ ἐπὶ τοὺς θλίβοντας αὐτοὺς ἐπέβαλον τὴν χει̃ρά μου

^80:16 οἱ ἐχθροὶ κυρίου ἐψεύσαντο αὐτω̨̃ καὶ ἔσται ὁ καιρὸς αὐτω̃ν εἰς τὸν αἰω̃να

^80:17 καὶ ἐψώμισεν αὐτοὺς ἐκ στέατος πυρου̃ καὶ ἐκ πέτρας μέλι ἐχόρτασεν αὐτούς

^81:1 ψαλμὸς τω̨̃ Ασαφ ὁ θεὸς ἔστη ἐν συναγωγη̨̃ θεω̃ν ἐν μέσω̨ δὲ θεοὺς διακρίνει

^81:2 ἕως πότε κρίνετε ἀδικίαν καὶ πρόσωπα ἁμαρτωλω̃ν λαμβάνετε διάψαλμα

^81:3 κρίνατε ὀρφανὸν καὶ πτωχόν ταπεινὸν καὶ πένητα δικαιώσατε

^81:4 ἐξέλεσθε πένητα καὶ πτωχόν ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλου̃ ῥύσασθε

^81:5 οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνη̃καν ἐν σκότει διαπορεύονται σαλευθήσονται πάντα τὰ θεμέλια τη̃ς γη̃ς

^81:6 ἐγὼ εἰ̃πα θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ὑψίστου πάντες

^81:7 ὑμει̃ς δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνή̨σκετε καὶ ὡς εἱ̃ς τω̃ν ἀρχόντων πίπτετε

^81:8 ἀνάστα ὁ θεός κρι̃νον τὴν γη̃ν ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πα̃σιν τοι̃ς ἔθνεσιν

^82:1 ὠ̨δὴ ψαλμου̃ τω̨̃ Ασαφ

^82:2 ὁ θεός τίς ὁμοιωθήσεταί σοι μὴ σιγήση̨ς μηδὲ καταπραΰνη̨ς ὁ θεός

^82:3 ὅτι ἰδοὺ οἱ ἐχθροί σου ἤχησαν καὶ οἱ μισου̃ντές σε ἠ̃ραν κεφαλήν

^82:4 ἐπὶ τὸν λαόν σου κατεπανουργεύσαντο γνώμην καὶ ἐβουλεύσαντο κατὰ τω̃ν ἁγίων σου

^82:5 εἰ̃παν δευ̃τε καὶ ἐξολεθρεύσωμεν αὐτοὺς ἐξ ἔθνους καὶ οὐ μὴ μνησθη̨̃ τὸ ὄνομα Ισραηλ ἔτι

^82:6 ὅτι ἐβουλεύσαντο ἐν ὁμονοία̨ ἐπὶ τὸ αὐτό κατὰ σου̃ διαθήκην διέθεντο

^82:7 τὰ σκηνώματα τω̃ν Ιδουμαίων καὶ οἱ Ισμαηλι̃ται Μωαβ καὶ οἱ Αγαρηνοί

^82:8 Γεβαλ καὶ Αμμων καὶ Αμαληκ καὶ ἀλλόφυλοι μετὰ τω̃ν κατοικούντων Τύρον

^82:9 καὶ γὰρ καὶ Ασσουρ συμπαρεγένετο μετ' αὐτω̃ν ἐγενήθησαν εἰς ἀντίλημψιν τοι̃ς υἱοι̃ς Λωτ διάψαλμα

^82:10 ποίησον αὐτοι̃ς ὡς τη̨̃ Μαδιαμ καὶ τω̨̃ Σισαρα ὡς ὁ Ιαβιν ἐν τω̨̃ χειμάρρω̨ Κισων

^82:11 ἐξωλεθρεύθησαν ἐν Αενδωρ ἐγενήθησαν ὡσεὶ κόπρος τη̨̃ γη̨̃

^82:12 θου̃ τοὺς ἄρχοντας αὐτω̃ν ὡς τὸν Ωρηβ καὶ Ζηβ καὶ Ζεβεε καὶ Σαλμανα πάντας τοὺς ἄρχοντας αὐτω̃ν

^82:13 οἵτινες εἰ̃παν κληρονομήσωμεν ἑαυτοι̃ς τὸ ἁγιαστήριον του̃ θεου̃

^82:14 ὁ θεός μου θου̃ αὐτοὺς ὡς τροχόν ὡς καλάμην κατὰ πρόσωπον ἀνέμου

^82:15 ὡσεὶ πυ̃ρ ὃ διαφλέξει δρυμόν ὡς εἰ φλὸξ κατακαύσαι ὄρη

^82:16 οὕτως καταδιώξεις αὐτοὺς ἐν τη̨̃ καταιγίδι σου καὶ ἐν τη̨̃ ὀργη̨̃ σου ταράξεις αὐτούς

^82:17 πλήρωσον τὰ πρόσωπα αὐτω̃ν ἀτιμίας καὶ ζητήσουσιν τὸ ὄνομά σου κύριε

^82:18 αἰσχυνθήτωσαν καὶ ταραχθήτωσαν εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος καὶ ἐντραπήτωσαν καὶ ἀπολέσθωσαν

^82:19 καὶ γνώτωσαν ὅτι ὄνομά σοι κύριος σὺ μόνος ὕψιστος ἐπὶ πα̃σαν τὴν γη̃ν

^83:1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τω̃ν ληνω̃ν τοι̃ς υἱοι̃ς Κορε ψαλμός

^83:2 ὡς ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματά σου κύριε τω̃ν δυνάμεων

^83:3 ἐπιποθει̃ καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰς τὰς αὐλὰς του̃ κυρίου ἡ καρδία μου καὶ ἡ σάρξ μου ἠγαλλιάσαντο ἐπὶ θεὸν ζω̃ντα

^83:4 καὶ γὰρ στρουθίον εὑ̃ρεν ἑαυτω̨̃ οἰκίαν καὶ τρυγὼν νοσσιὰν ἑαυτη̨̃ οὑ̃ θήσει τὰ νοσσία αὐτη̃ς τὰ θυσιαστήριά σου κύριε τω̃ν δυνάμεων ὁ βασιλεύς μου καὶ ὁ θεός μου

^83:5 μακάριοι οἱ κατοικου̃ντες ἐν τω̨̃ οἴκω̨ σου εἰς τοὺς αἰω̃νας τω̃ν αἰώνων αἰνέσουσίν σε διάψαλμα

^83:6 μακάριος ἀνήρ οὑ̃ ἐστιν ἡ ἀντίλημψις αὐτου̃ παρὰ σου̃ κύριε ἀναβάσεις ἐν τη̨̃ καρδία̨ αὐτου̃ διέθετο

^83:7 ἐν τη̨̃ κοιλάδι του̃ κλαυθμω̃νος εἰς τόπον ὃν ἔθετο καὶ γὰρ εὐλογίας δώσει ὁ νομοθετω̃ν

^83:8 πορεύσονται ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν ὀφθήσεται ὁ θεὸς τω̃ν θεω̃ν ἐν Σιων

^83:9 κύριε ὁ θεὸς τω̃ν δυνάμεων εἰσάκουσον τη̃ς προσευχη̃ς μου ἐνώτισαι ὁ θεὸς Ιακωβ διάψαλμα

^83:10 ὑπερασπιστὰ ἡμω̃ν ἰδέ ὁ θεός καὶ ἐπίβλεψον ἐπὶ τὸ πρόσωπον του̃ χριστου̃ σου

^83:11 ὅτι κρείσσων ἡμέρα μία ἐν ται̃ς αὐλαι̃ς σου ὑπὲρ χιλιάδας ἐξελεξάμην παραρριπτει̃σθαι ἐν τω̨̃ οἴκω̨ του̃ θεου̃ μα̃λλον ἢ οἰκει̃ν ἐν σκηνώμασιν ἁμαρτωλω̃ν

^83:12 ὅτι ἔλεον καὶ ἀλήθειαν ἀγαπα̨̃ κύριος ὁ θεός χάριν καὶ δόξαν δώσει κύριος οὐ στερήσει τὰ ἀγαθὰ τοὺς πορευομένους ἐν ἀκακία̨

^83:13 κύριε τω̃ν δυνάμεων μακάριος ἄνθρωπος ὁ ἐλπίζων ἐπὶ σέ

^84:1 εἰς τὸ τέλος τοι̃ς υἱοι̃ς Κορε ψαλμός

^84:2 εὐδόκησας κύριε τὴν γη̃ν σου ἀπέστρεψας τὴν αἰχμαλωσίαν Ιακωβ

^84:3 ἀφη̃κας τὰς ἀνομίας τω̨̃ λαω̨̃ σου ἐκάλυψας πάσας τὰς ἁμαρτίας αὐτω̃ν διάψαλμα

^84:4 κατέπαυσας πα̃σαν τὴν ὀργήν σου ἀπέστρεψας ἀπὸ ὀργη̃ς θυμου̃ σου

^84:5 ἐπίστρεψον ἡμα̃ς ὁ θεὸς τω̃ν σωτηρίων ἡμω̃ν καὶ ἀπόστρεψον τὸν θυμόν σου ἀφ' ἡμω̃ν

^84:6 μὴ εἰς τὸν αἰω̃να ὀργισθήση̨ ἡμι̃ν ἢ διατενει̃ς τὴν ὀργήν σου ἀπὸ γενεα̃ς εἰς γενεάν

^84:7 ὁ θεός σὺ ἐπιστρέψας ζωώσεις ἡμα̃ς καὶ ὁ λαός σου εὐφρανθήσεται ἐπὶ σοί

^84:8 δει̃ξον ἡμι̃ν κύριε τὸ ἔλεός σου καὶ τὸ σωτήριόν σου δώ̨ης ἡμι̃ν

^84:9 ἀκούσομαι τί λαλήσει ἐν ἐμοὶ κύριος ὁ θεός ὅτι λαλήσει εἰρήνην ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτου̃ καὶ ἐπὶ τοὺς ὁσίους αὐτου̃ καὶ ἐπὶ τοὺς ἐπιστρέφοντας πρὸς αὐτὸν καρδίαν

^84:10 πλὴν ἐγγὺς τω̃ν φοβουμένων αὐτὸν τὸ σωτήριον αὐτου̃ του̃ κατασκηνω̃σαι δόξαν ἐν τη̨̃ γη̨̃ ἡμω̃ν

^84:11 ἔλεος καὶ ἀλήθεια συνήντησαν δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη κατεφίλησαν

^84:12 ἀλήθεια ἐκ τη̃ς γη̃ς ἀνέτειλεν καὶ δικαιοσύνη ἐκ του̃ οὐρανου̃ διέκυψεν

^84:13 καὶ γὰρ ὁ κύριος δώσει χρηστότητα καὶ ἡ γη̃ ἡμω̃ν δώσει τὸν καρπὸν αὐτη̃ς

^84:14 δικαιοσύνη ἐναντίον αὐτου̃ προπορεύσεται καὶ θήσει εἰς ὁδὸν τὰ διαβήματα αὐτου̃

^85:1 προσευχὴ τω̨̃ Δαυιδ κλι̃νον κύριε τὸ οὐ̃ς σου καὶ ἐπάκουσόν μου ὅτι πτωχὸς καὶ πένης εἰμὶ ἐγώ

^85:2 φύλαξον τὴν ψυχήν μου ὅτι ὅσιός εἰμι σω̃σον τὸν δου̃λόν σου ὁ θεός μου τὸν ἐλπίζοντα ἐπὶ σέ

^85:3 ἐλέησόν με κύριε ὅτι πρὸς σὲ κεκράξομαι ὅλην τὴν ἡμέραν

^85:4 εὔφρανον τὴν ψυχὴν του̃ δούλου σου ὅτι πρὸς σέ κύριε ἠ̃ρα τὴν ψυχήν μου

^85:5 ὅτι σύ κύριε χρηστὸς καὶ ἐπιεικὴς καὶ πολυέλεος πα̃σι τοι̃ς ἐπικαλουμένοις σε

^85:6 ἐνώτισαι κύριε τὴν προσευχήν μου καὶ πρόσχες τη̨̃ φωνη̨̃ τη̃ς δεήσεώς μου

^85:7 ἐν ἡμέρα̨ θλίψεώς μου ἐκέκραξα πρὸς σέ ὅτι εἰσήκουσάς μου

^85:8 οὐκ ἔστιν ὅμοιός σοι ἐν θεοι̃ς κύριε καὶ οὐκ ἔστιν κατὰ τὰ ἔργα σου

^85:9 πάντα τὰ ἔθνη ὅσα ἐποίησας ἥξουσιν καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου κύριε καὶ δοξάσουσιν τὸ ὄνομά σου

^85:10 ὅτι μέγας εἰ̃ σὺ καὶ ποιω̃ν θαυμάσια σὺ εἰ̃ ὁ θεὸς μόνος ὁ μέγας

^85:11 ὁδήγησόν με κύριε τη̨̃ ὁδω̨̃ σου καὶ πορεύσομαι ἐν τη̨̃ ἀληθεία̨ σου εὐφρανθήτω ἡ καρδία μου του̃ φοβει̃σθαι τὸ ὄνομά σου

^85:12 ἐξομολογήσομαί σοι κύριε ὁ θεός μου ἐν ὅλη̨ καρδία̨ μου καὶ δοξάσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰω̃να

^85:13 ὅτι τὸ ἔλεός σου μέγα ἐπ' ἐμὲ καὶ ἐρρύσω τὴν ψυχήν μου ἐξ ἅ̨δου κατωτάτου

^85:14 ὁ θεός παράνομοι ἐπανέστησαν ἐπ' ἐμέ καὶ συναγωγὴ κραταιω̃ν ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου καὶ οὐ προέθεντό σε ἐνώπιον αὐτω̃ν

^85:15 καὶ σύ κύριε ὁ θεός οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ ἀληθινός

^85:16 ἐπίβλεψον ἐπ' ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με δὸς τὸ κράτος σου τω̨̃ παιδί σου καὶ σω̃σον τὸν υἱὸν τη̃ς παιδίσκης σου

^85:17 ποίησον μετ' ἐμου̃ σημει̃ον εἰς ἀγαθόν καὶ ἰδέτωσαν οἱ μισου̃ντές με καὶ αἰσχυνθήτωσαν ὅτι σύ κύριε ἐβοήθησάς μοι καὶ παρεκάλεσάς με

^86:1 τοι̃ς υἱοι̃ς Κορε ψαλμὸς ὠ̨δη̃ς οἱ θεμέλιοι αὐτου̃ ἐν τοι̃ς ὄρεσιν τοι̃ς ἁγίοις

^86:2 ἀγαπα̨̃ κύριος τὰς πύλας Σιων ὑπὲρ πάντα τὰ σκηνώματα Ιακωβ

^86:3 δεδοξασμένα ἐλαλήθη περὶ σου̃ ἡ πόλις του̃ θεου̃ διάψαλμα

^86:4 μνησθήσομαι Ρααβ καὶ Βαβυλω̃νος τοι̃ς γινώσκουσίν με καὶ ἰδοὺ ἀλλόφυλοι καὶ Τύρος καὶ λαὸς Αἰθιόπων οὑ̃τοι ἐγενήθησαν ἐκει̃

^86:5 μήτηρ Σιων ἐρει̃ ἄνθρωπος καὶ ἄνθρωπος ἐγενήθη ἐν αὐτη̨̃ καὶ αὐτὸς ἐθεμελίωσεν αὐτὴν ὁ ὕψιστος

^86:6 κύριος διηγήσεται ἐν γραφη̨̃ λαω̃ν καὶ ἀρχόντων τούτων τω̃ν γεγενημένων ἐν αὐτη̨̃ διάψαλμα

^86:7 ὡς εὐφραινομένων πάντων ἡ κατοικία ἐν σοί

^87:1 ὠ̨δὴ ψαλμου̃ τοι̃ς υἱοι̃ς Κορε εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ μαελεθ του̃ ἀποκριθη̃ναι συνέσεως Αιμαν τω̨̃ Ισραηλίτη̨

^87:2 κύριε ὁ θεὸς τη̃ς σωτηρίας μου ἡμέρας ἐκέκραξα καὶ ἐν νυκτὶ ἐναντίον σου

^87:3 εἰσελθάτω ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου κλι̃νον τὸ οὐ̃ς σου εἰς τὴν δέησίν μου κύριε

^87:4 ὅτι ἐπλήσθη κακω̃ν ἡ ψυχή μου καὶ ἡ ζωή μου τω̨̃ ἅ̨δη̨ ἤγγισεν

^87:5 προσελογίσθην μετὰ τω̃ν καταβαινόντων εἰς λάκκον ἐγενήθην ὡς ἄνθρωπος ἀβοήθητος ἐν νεκροι̃ς ἐλεύθερος

^87:6 ὡσεὶ τραυματίαι ἐρριμμένοι καθεύδοντες ἐν τάφω̨ ὡ̃ν οὐκ ἐμνήσθης ἔτι καὶ αὐτοὶ ἐκ τη̃ς χειρός σου ἀπώσθησαν

^87:7 ἔθεντό με ἐν λάκκω̨ κατωτάτω̨ ἐν σκοτεινοι̃ς καὶ ἐν σκια̨̃ θανάτου

^87:8 ἐπ' ἐμὲ ἐπεστηρίχθη ὁ θυμός σου καὶ πάντας τοὺς μετεωρισμούς σου ἐπ' ἐμὲ ἐπήγαγες διάψαλμα

^87:9 ἐμάκρυνας τοὺς γνωστούς μου ἀπ' ἐμου̃ ἔθεντό με βδέλυγμα ἑαυτοι̃ς παρεδόθην καὶ οὐκ ἐξεπορευόμην

^87:10 οἱ ὀφθαλμοί μου ἠσθένησαν ἀπὸ πτωχείας ἐκέκραξα πρὸς σέ κύριε ὅλην τὴν ἡμέραν διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χει̃ράς μου

^87:11 μὴ τοι̃ς νεκροι̃ς ποιήσεις θαυμάσια ἢ ἰατροὶ ἀναστήσουσιν καὶ ἐξομολογήσονταί σοι

^87:12 μὴ διηγήσεταί τις ἐν τάφω̨ τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τη̨̃ ἀπωλεία̨

^87:13 μὴ γνωσθήσεται ἐν τω̨̃ σκότει τὰ θαυμάσιά σου καὶ ἡ δικαιοσύνη σου ἐν γη̨̃ ἐπιλελησμένη̨

^87:14 κἀγὼ πρὸς σέ κύριε ἐκέκραξα καὶ τὸ πρωὶ ἡ προσευχή μου προφθάσει σε

^87:15 ἵνα τί κύριε ἀπωθει̃ς τὴν ψυχήν μου ἀποστρέφεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμου̃

^87:16 πτωχός εἰμι ἐγὼ καὶ ἐν κόποις ἐκ νεότητός μου ὑψωθεὶς δὲ ἐταπεινώθην καὶ ἐξηπορήθην

^87:17 ἐπ' ἐμὲ διη̃λθον αἱ ὀργαί σου καὶ οἱ φοβερισμοί σου ἐξετάραξάν με

^87:18 ἐκύκλωσάν με ὡς ὕδωρ ὅλην τὴν ἡμέραν περιέσχον με ἅμα

^87:19 ἐμάκρυνας ἀπ' ἐμου̃ φίλον καὶ πλησίον καὶ τοὺς γνωστούς μου ἀπὸ ταλαιπωρίας

^88:1 συνέσεως Αιθαν τω̨̃ Ισραηλίτη̨

^88:2 τὰ ἐλέη σου κύριε εἰς τὸν αἰω̃να ἄ̨σομαι εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἀπαγγελω̃ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τω̨̃ στόματί μου

^88:3 ὅτι εἰ̃πας εἰς τὸν αἰω̃να ἔλεος οἰκοδομηθήσεται ἐν τοι̃ς οὐρανοι̃ς ἑτοιμασθήσεται ἡ ἀλήθειά σου

^88:4 διεθέμην διαθήκην τοι̃ς ἐκλεκτοι̃ς μου ὤμοσα Δαυιδ τω̨̃ δούλω̨ μου

^88:5 ἕως του̃ αἰω̃νος ἑτοιμάσω τὸ σπέρμα σου καὶ οἰκοδομήσω εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν τὸν θρόνον σου διάψαλμα

^88:6 ἐξομολογήσονται οἱ οὐρανοὶ τὰ θαυμάσιά σου κύριε καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν ἐκκλησία̨ ἁγίων

^88:7 ὅτι τίς ἐν νεφέλαις ἰσωθήσεται τω̨̃ κυρίω̨ καὶ τίς ὁμοιωθήσεται τω̨̃ κυρίω̨ ἐν υἱοι̃ς θεου̃

^88:8 ὁ θεὸς ἐνδοξαζόμενος ἐν βουλη̨̃ ἁγίων μέγας καὶ φοβερὸς ἐπὶ πάντας τοὺς περικύκλω̨ αὐτου̃

^88:9 κύριε ὁ θεὸς τω̃ν δυνάμεων τίς ὅμοιός σοι δυνατὸς εἰ̃ κύριε καὶ ἡ ἀλήθειά σου κύκλω̨ σου

^88:10 σὺ δεσπόζεις του̃ κράτους τη̃ς θαλάσσης τὸν δὲ σάλον τω̃ν κυμάτων αὐτη̃ς σὺ καταπραΰνεις

^88:11 σὺ ἐταπείνωσας ὡς τραυματίαν ὑπερήφανον καὶ ἐν τω̨̃ βραχίονι τη̃ς δυνάμεώς σου διεσκόρπισας τοὺς ἐχθρούς σου

^88:12 σοί εἰσιν οἱ οὐρανοί καὶ σή ἐστιν ἡ γη̃ τὴν οἰκουμένην καὶ τὸ πλήρωμα αὐτη̃ς σὺ ἐθεμελίωσας

^88:13 τὸν βορρα̃ν καὶ θαλάσσας σὺ ἔκτισας Θαβωρ καὶ Ερμων ἐν τω̨̃ ὀνόματί σου ἀγαλλιάσονται

^88:14 σὸς ὁ βραχίων μετὰ δυναστείας κραταιωθήτω ἡ χείρ σου ὑψωθήτω ἡ δεξιά σου

^88:15 δικαιοσύνη καὶ κρίμα ἑτοιμασία του̃ θρόνου σου ἔλεος καὶ ἀλήθεια προπορεύσεται πρὸ προσώπου σου

^88:16 μακάριος ὁ λαὸς ὁ γινώσκων ἀλαλαγμόν κύριε ἐν τω̨̃ φωτὶ του̃ προσώπου σου πορεύσονται

^88:17 καὶ ἐν τω̨̃ ὀνόματί σου ἀγαλλιάσονται ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἐν τη̨̃ δικαιοσύνη̨ σου ὑψωθήσονται

^88:18 ὅτι τὸ καύχημα τη̃ς δυνάμεως αὐτω̃ν εἰ̃ σύ καὶ ἐν τη̨̃ εὐδοκία̨ σου ὑψωθήσεται τὸ κέρας ἡμω̃ν

^88:19 ὅτι του̃ κυρίου ἡ ἀντίλημψις καὶ του̃ ἁγίου Ισραηλ βασιλέως ἡμω̃ν

^88:20 τότε ἐλάλησας ἐν ὁράσει τοι̃ς ὁσίοις σου καὶ εἰ̃πας ἐθέμην βοήθειαν ἐπὶ δυνατόν ὕψωσα ἐκλεκτὸν ἐκ του̃ λαου̃ μου

^88:21 εὑ̃ρον Δαυιδ τὸν δου̃λόν μου ἐν ἐλαίω̨ ἁγίω̨ μου ἔχρισα αὐτόν

^88:22 ἡ γὰρ χείρ μου συναντιλήμψεται αὐτω̨̃ καὶ ὁ βραχίων μου κατισχύσει αὐτόν

^88:23 οὐκ ὠφελήσει ἐχθρὸς ἐν αὐτω̨̃ καὶ υἱὸς ἀνομίας οὐ προσθήσει του̃ κακω̃σαι αὐτόν

^88:24 καὶ συγκόψω τοὺς ἐχθροὺς αὐτου̃ ἀπὸ προσώπου αὐτου̃ καὶ τοὺς μισου̃ντας αὐτὸν τροπώσομαι

^88:25 καὶ ἡ ἀλήθειά μου καὶ τὸ ἔλεός μου μετ' αὐτου̃ καὶ ἐν τω̨̃ ὀνόματί μου ὑψωθήσεται τὸ κέρας αὐτου̃

^88:26 καὶ θήσομαι ἐν θαλάσση̨ χει̃ρα αὐτου̃ καὶ ἐν ποταμοι̃ς δεξιὰν αὐτου̃

^88:27 αὐτὸς ἐπικαλέσεταί με πατήρ μου εἰ̃ σύ θεός μου καὶ ἀντιλήμπτωρ τη̃ς σωτηρίας μου

^88:28 κἀγὼ πρωτότοκον θήσομαι αὐτόν ὑψηλὸν παρὰ τοι̃ς βασιλευ̃σιν τη̃ς γη̃ς

^88:29 εἰς τὸν αἰω̃να φυλάξω αὐτω̨̃ τὸ ἔλεός μου καὶ ἡ διαθήκη μου πιστὴ αὐτω̨̃

^88:30 καὶ θήσομαι εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος τὸ σπέρμα αὐτου̃ καὶ τὸν θρόνον αὐτου̃ ὡς τὰς ἡμέρας του̃ οὐρανου̃

^88:31 ἐὰν ἐγκαταλίπωσιν οἱ υἱοὶ αὐτου̃ τὸν νόμον μου καὶ τοι̃ς κρίμασίν μου μὴ πορευθω̃σιν

^88:32 ἐὰν τὰ δικαιώματά μου βεβηλώσουσιν καὶ τὰς ἐντολάς μου μὴ φυλάξωσιν

^88:33 ἐπισκέψομαι ἐν ῥάβδω̨ τὰς ἀνομίας αὐτω̃ν καὶ ἐν μάστιξιν τὰς ἁμαρτίας αὐτω̃ν

^88:34 τὸ δὲ ἔλεός μου οὐ μὴ διασκεδάσω ἀπ' αὐτου̃ οὐδὲ μὴ ἀδικήσω ἐν τη̨̃ ἀληθεία̨ μου

^88:35 οὐδὲ μὴ βεβηλώσω τὴν διαθήκην μου καὶ τὰ ἐκπορευόμενα διὰ τω̃ν χειλέων μου οὐ μὴ ἀθετήσω

^88:36 ἅπαξ ὤμοσα ἐν τω̨̃ ἁγίω̨ μου εἰ τω̨̃ Δαυιδ ψεύσομαι

^88:37 τὸ σπέρμα αὐτου̃ εἰς τὸν αἰω̃να μενει̃ καὶ ὁ θρόνος αὐτου̃ ὡς ὁ ἥλιος ἐναντίον μου

^88:38 καὶ ὡς ἡ σελήνη κατηρτισμένη εἰς τὸν αἰω̃να καὶ ὁ μάρτυς ἐν οὐρανω̨̃ πιστός διάψαλμα

^88:39 σὺ δὲ ἀπώσω καὶ ἐξουδένωσας ἀνεβάλου τὸν χριστόν σου

^88:40 κατέστρεψας τὴν διαθήκην του̃ δούλου σου ἐβεβήλωσας εἰς τὴν γη̃ν τὸ ἁγίασμα αὐτου̃

^88:41 καθει̃λες πάντας τοὺς φραγμοὺς αὐτου̃ ἔθου τὰ ὀχυρώματα αὐτου̃ δειλίαν

^88:42 διήρπασαν αὐτὸν πάντες οἱ διοδεύοντες ὁδόν ἐγενήθη ὄνειδος τοι̃ς γείτοσιν αὐτου̃

^88:43 ὕψωσας τὴν δεξιὰν τω̃ν ἐχθρω̃ν αὐτου̃ εὔφρανας πάντας τοὺς ἐχθροὺς αὐτου̃

^88:44 ἀπέστρεψας τὴν βοήθειαν τη̃ς ῥομφαίας αὐτου̃ καὶ οὐκ ἀντελάβου αὐτου̃ ἐν τω̨̃ πολέμω̨

^88:45 κατέλυσας ἀπὸ καθαρισμου̃ αὐτόν τὸν θρόνον αὐτου̃ εἰς τὴν γη̃ν κατέρραξας

^88:46 ἐσμίκρυνας τὰς ἡμέρας του̃ χρόνου αὐτου̃ κατέχεας αὐτου̃ αἰσχύνην διάψαλμα

^88:47 ἕως πότε κύριε ἀποστρέψεις εἰς τέλος ἐκκαυθήσεται ὡς πυ̃ρ ἡ ὀργή σου

^88:48 μνήσθητι τίς μου ἡ ὑπόστασις μὴ γὰρ ματαίως ἔκτισας πάντας τοὺς υἱοὺς τω̃ν ἀνθρώπων

^88:49 τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὃς ζήσεται καὶ οὐκ ὄψεται θάνατον ῥύσεται τὴν ψυχὴν αὐτου̃ ἐκ χειρὸς ἅ̨δου διάψαλμα

^88:50 που̃ εἰσιν τὰ ἐλέη σου τὰ ἀρχαι̃α κύριε ἃ ὤμοσας τω̨̃ Δαυιδ ἐν τη̨̃ ἀληθεία̨ σου

^88:51 μνήσθητι κύριε του̃ ὀνειδισμου̃ τω̃ν δούλων σου οὑ̃ ὑπέσχον ἐν τω̨̃ κόλπω̨ μου πολλω̃ν ἐθνω̃ν

^88:52 οὑ̃ ὠνείδισαν οἱ ἐχθροί σου κύριε οὑ̃ ὠνείδισαν τὸ ἀντάλλαγμα του̃ χριστου̃ σου

^88:53 εὐλογητὸς κύριος εἰς τὸν αἰω̃να γένοιτο γένοιτο

^89:1 προσευχὴ του̃ Μωυση̃ ἀνθρώπου του̃ θεου̃ κύριε καταφυγὴ ἐγενήθης ἡμι̃ν ἐν γενεα̨̃ καὶ γενεα̨̃

^89:2 πρὸ του̃ ὄρη γενηθη̃ναι καὶ πλασθη̃ναι τὴν γη̃ν καὶ τὴν οἰκουμένην καὶ ἀπὸ του̃ αἰω̃νος ἕως του̃ αἰω̃νος σὺ εἰ̃

^89:3 μὴ ἀποστρέψη̨ς ἄνθρωπον εἰς ταπείνωσιν καὶ εἰ̃πας ἐπιστρέψατε υἱοὶ ἀνθρώπων

^89:4 ὅτι χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοι̃ς σου ὡς ἡ ἡμέρα ἡ ἐχθές ἥτις διη̃λθεν καὶ φυλακὴ ἐν νυκτί

^89:5 τὰ ἐξουδενώματα αὐτω̃ν ἔτη ἔσονται τὸ πρωὶ ὡσεὶ χλόη παρέλθοι

^89:6 τὸ πρωὶ ἀνθήσαι καὶ παρέλθοι τὸ ἑσπέρας ἀποπέσοι σκληρυνθείη καὶ ξηρανθείη

^89:7 ὅτι ἐξελίπομεν ἐν τη̨̃ ὀργη̨̃ σου καὶ ἐν τω̨̃ θυμω̨̃ σου ἐταράχθημεν

^89:8 ἔθου τὰς ἀνομίας ἡμω̃ν ἐνώπιόν σου ὁ αἰὼν ἡμω̃ν εἰς φωτισμὸν του̃ προσώπου σου

^89:9 ὅτι πα̃σαι αἱ ἡμέραι ἡμω̃ν ἐξέλιπον καὶ ἐν τη̨̃ ὀργη̨̃ σου ἐξελίπομεν τὰ ἔτη ἡμω̃ν ὡς ἀράχνην ἐμελέτων

^89:10 αἱ ἡμέραι τω̃ν ἐτω̃ν ἡμω̃ν ἐν αὐτοι̃ς ἑβδομήκοντα ἔτη ἐὰν δὲ ἐν δυναστείαις ὀγδοήκοντα ἔτη καὶ τὸ πλει̃ον αὐτω̃ν κόπος καὶ πόνος ὅτι ἐπη̃λθεν πραΰτης ἐφ' ἡμα̃ς καὶ παιδευθησόμεθα

^89:11 τίς γινώσκει τὸ κράτος τη̃ς ὀργη̃ς σου καὶ ἀπὸ του̃ φόβου σου τὸν θυμόν σου

^89:12 ἐξαριθμήσασθαι τὴν δεξιάν σου οὕτως γνώρισον καὶ τοὺς πεπεδημένους τη̨̃ καρδία̨ ἐν σοφία̨

^89:13 ἐπίστρεψον κύριε ἕως πότε καὶ παρακλήθητι ἐπὶ τοι̃ς δούλοις σου

^89:14 ἐνεπλήσθημεν τὸ πρωὶ του̃ ἐλέους σου καὶ ἠγαλλιασάμεθα καὶ εὐφράνθημεν ἐν πάσαις ται̃ς ἡμέραις ἡμω̃ν

^89:15 εὐφράνθημεν ἀνθ' ὡ̃ν ἡμερω̃ν ἐταπείνωσας ἡμα̃ς ἐτω̃ν ὡ̃ν εἴδομεν κακά

^89:16 καὶ ἰδὲ ἐπὶ τοὺς δούλους σου καὶ τὰ ἔργα σου καὶ ὁδήγησον τοὺς υἱοὺς αὐτω̃ν

^89:17 καὶ ἔστω ἡ λαμπρότης κυρίου του̃ θεου̃ ἡμω̃ν ἐφ' ἡμα̃ς καὶ τὰ ἔργα τω̃ν χειρω̃ν ἡμω̃ν κατεύθυνον ἐφ' ἡμα̃ς

^90:1 αἰ̃νος ὠ̨δη̃ς τω̨̃ Δαυιδ ὁ κατοικω̃ν ἐν βοηθεία̨ του̃ ὑψίστου ἐν σκέπη̨ του̃ θεου̃ του̃ οὐρανου̃ αὐλισθήσεται

^90:2 ἐρει̃ τω̨̃ κυρίω̨ ἀντιλήμπτωρ μου εἰ̃ καὶ καταφυγή μου ὁ θεός μου ἐλπιω̃ ἐπ' αὐτόν

^90:3 ὅτι αὐτὸς ῥύσεταί με ἐκ παγίδος θηρευτω̃ν καὶ ἀπὸ λόγου ταραχώδους

^90:4 ἐν τοι̃ς μεταφρένοις αὐτου̃ ἐπισκιάσει σοι καὶ ὑπὸ τὰς πτέρυγας αὐτου̃ ἐλπιει̃ς ὅπλω̨ κυκλώσει σε ἡ ἀλήθεια αὐτου̃

^90:5 οὐ φοβηθήση̨ ἀπὸ φόβου νυκτερινου̃ ἀπὸ βέλους πετομένου ἡμέρας

^90:6 ἀπὸ πράγματος διαπορευομένου ἐν σκότει ἀπὸ συμπτώματος καὶ δαιμονίου μεσημβρινου̃

^90:7 πεσει̃ται ἐκ του̃ κλίτους σου χιλιὰς καὶ μυριὰς ἐκ δεξιω̃ν σου πρὸς σὲ δὲ οὐκ ἐγγιει̃

^90:8 πλὴν τοι̃ς ὀφθαλμοι̃ς σου κατανοήσεις καὶ ἀνταπόδοσιν ἁμαρτωλω̃ν ὄψη̨

^90:9 ὅτι σύ κύριε ἡ ἐλπίς μου τὸν ὕψιστον ἔθου καταφυγήν σου

^90:10 οὐ προσελεύσεται πρὸς σὲ κακά καὶ μάστιξ οὐκ ἐγγιει̃ τω̨̃ σκηνώματί σου

^90:11 ὅτι τοι̃ς ἀγγέλοις αὐτου̃ ἐντελει̃ται περὶ σου̃ του̃ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαις ται̃ς ὁδοι̃ς σου

^90:12 ἐπὶ χειρω̃ν ἀρου̃σίν σε μήποτε προσκόψη̨ς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου

^90:13 ἐπ' ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον ἐπιβήση̨ καὶ καταπατήσεις λέοντα καὶ δράκοντα

^90:14 ὅτι ἐπ' ἐμὲ ἤλπισεν καὶ ῥύσομαι αὐτόν σκεπάσω αὐτόν ὅτι ἔγνω τὸ ὄνομά μου

^90:15 ἐπικαλέσεταί με καὶ εἰσακούσομαι αὐτου̃ μετ' αὐτου̃ εἰμι ἐν θλίψει καὶ ἐξελου̃μαι καὶ δοξάσω αὐτόν

^90:16 μακρότητα ἡμερω̃ν ἐμπλήσω αὐτὸν καὶ δείξω αὐτω̨̃ τὸ σωτήριόν μου

^91:1 ψαλμὸς ὠ̨δη̃ς εἰς τὴν ἡμέραν του̃ σαββάτου

^91:2 ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογει̃σθαι τω̨̃ κυρίω̨ καὶ ψάλλειν τω̨̃ ὀνόματί σου ὕψιστε

^91:3 του̃ ἀναγγέλλειν τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου κατὰ νύκτα

^91:4 ἐν δεκαχόρδω̨ ψαλτηρίω̨ μετ' ὠ̨δη̃ς ἐν κιθάρα̨

^91:5 ὅτι εὔφρανάς με κύριε ἐν τω̨̃ ποιήματί σου καὶ ἐν τοι̃ς ἔργοις τω̃ν χειρω̃ν σου ἀγαλλιάσομαι

^91:6 ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου κύριε σφόδρα ἐβαθύνθησαν οἱ διαλογισμοί σου

^91:7 ἀνὴρ ἄφρων οὐ γνώσεται καὶ ἀσύνετος οὐ συνήσει ταυ̃τα

^91:8 ἐν τω̨̃ ἀνατει̃λαι τοὺς ἁμαρτωλοὺς ὡς χόρτον καὶ διέκυψαν πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν ὅπως ἂν ἐξολεθρευθω̃σιν εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος

^91:9 σὺ δὲ ὕψιστος εἰς τὸν αἰω̃να κύριε

^91:10 ὅτι ἰδοὺ οἱ ἐχθροί σου ἀπολου̃νται καὶ διασκορπισθήσονται πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν

^91:11 καὶ ὑψωθήσεται ὡς μονοκέρωτος τὸ κέρας μου καὶ τὸ γη̃ράς μου ἐν ἐλαίω̨ πίονι

^91:12 καὶ ἐπει̃δεν ὁ ὀφθαλμός μου ἐν τοι̃ς ἐχθροι̃ς μου καὶ ἐν τοι̃ς ἐπανιστανομένοις ἐπ' ἐμὲ πονηρευομένοις ἀκούσεται τὸ οὐ̃ς μου

^91:13 δίκαιος ὡς φοι̃νιξ ἀνθήσει ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τω̨̃ Λιβάνω̨ πληθυνθήσεται

^91:14 πεφυτευμένοι ἐν τω̨̃ οἴκω̨ κυρίου ἐν ται̃ς αὐλαι̃ς του̃ θεου̃ ἡμω̃ν ἐξανθήσουσιν

^91:15 ἔτι πληθυνθήσονται ἐν γήρει πίονι καὶ εὐπαθου̃ντες ἔσονται

^91:16 του̃ ἀναγγει̃λαι ὅτι εὐθὴς κύριος ὁ θεός μου καὶ οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν αὐτω̨̃

^92:1 εἰς τὴν ἡμέραν του̃ προσαββάτου ὅτε κατώ̨κισται ἡ γη̃ αἰ̃νος ὠ̨δη̃ς τω̨̃ Δαυιδ ὁ κύριος ἐβασίλευσεν εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο ἐνεδύσατο κύριος δύναμιν καὶ περιεζώσατο καὶ γὰρ ἐστερέωσεν τὴν οἰκουμένην ἥτις οὐ σαλευθήσεται

^92:2 ἕτοιμος ὁ θρόνος σου ἀπὸ τότε ἀπὸ του̃ αἰω̃νος σὺ εἰ̃

^92:3 ἐπη̃ραν οἱ ποταμοί κύριε ἐπη̃ραν οἱ ποταμοὶ φωνὰς αὐτω̃ν

^92:4 ἀπὸ φωνω̃ν ὑδάτων πολλω̃ν θαυμαστοὶ οἱ μετεωρισμοὶ τη̃ς θαλάσσης θαυμαστὸς ἐν ὑψηλοι̃ς ὁ κύριος

^92:5 τὰ μαρτύριά σου ἐπιστώθησαν σφόδρα τω̨̃ οἴκω̨ σου πρέπει ἁγίασμα κύριε εἰς μακρότητα ἡμερω̃ν

^93:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ τετράδι σαββάτων ὁ θεὸς ἐκδικήσεων κύριος ὁ θεὸς ἐκδικήσεων ἐπαρρησιάσατο

^93:2 ὑψώθητι ὁ κρίνων τὴν γη̃ν ἀπόδος ἀνταπόδοσιν τοι̃ς ὑπερηφάνοις

^93:3 ἕως πότε ἁμαρτωλοί κύριε ἕως πότε ἁμαρτωλοὶ καυχήσονται

^93:4 φθέγξονται καὶ λαλήσουσιν ἀδικίαν λαλήσουσιν πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν

^93:5 τὸν λαόν σου κύριε ἐταπείνωσαν καὶ τὴν κληρονομίαν σου ἐκάκωσαν

^93:6 χήραν καὶ προσήλυτον ἀπέκτειναν καὶ ὀρφανοὺς ἐφόνευσαν

^93:7 καὶ εἰ̃παν οὐκ ὄψεται κύριος οὐδὲ συνήσει ὁ θεὸς του̃ Ιακωβ

^93:8 σύνετε δή ἄφρονες ἐν τω̨̃ λαω̨̃ καί μωροί ποτὲ φρονήσατε

^93:9 ὁ φυτεύσας τὸ οὐ̃ς οὐχὶ ἀκούει ἢ ὁ πλάσας τὸν ὀφθαλμὸν οὐ κατανοει̃

^93:10 ὁ παιδεύων ἔθνη οὐχὶ ἐλέγξει ὁ διδάσκων ἄνθρωπον γνω̃σιν

^93:11 κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τω̃ν ἀνθρώπων ὅτι εἰσὶν μάταιοι

^93:12 μακάριος ἄνθρωπος ὃν ἂν σὺ παιδεύση̨ς κύριε καὶ ἐκ του̃ νόμου σου διδάξη̨ς αὐτὸν

^93:13 του̃ πραυ̃ναι αὐτω̨̃ ἀφ' ἡμερω̃ν πονηρω̃ν ἕως οὑ̃ ὀρυγη̨̃ τω̨̃ ἁμαρτωλω̨̃ βόθρος

^93:14 ὅτι οὐκ ἀπώσεται κύριος τὸν λαὸν αὐτου̃ καὶ τὴν κληρονομίαν αὐτου̃ οὐκ ἐγκαταλείψει

^93:15 ἕως οὑ̃ δικαιοσύνη ἐπιστρέψη̨ εἰς κρίσιν καὶ ἐχόμενοι αὐτη̃ς πάντες οἱ εὐθει̃ς τη̨̃ καρδία̨ διάψαλμα

^93:16 τίς ἀναστήσεταί μοι ἐπὶ πονηρευομένους ἢ τίς συμπαραστήσεταί μοι ἐπὶ ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν

^93:17 εἰ μὴ ὅτι κύριος ἐβοήθησέν μοι παρὰ βραχὺ παρώ̨κησεν τω̨̃ ἅ̨δη̨ ἡ ψυχή μου

^93:18 εἰ ἔλεγον σεσάλευται ὁ πούς μου τὸ ἔλεός σου κύριε βοηθει̃ μοι

^93:19 κύριε κατὰ τὸ πλη̃θος τω̃ν ὀδυνω̃ν μου ἐν τη̨̃ καρδία̨ μου αἱ παρακλήσεις σου ἠγάπησαν τὴν ψυχήν μου

^93:20 μὴ συμπροσέσται σοι θρόνος ἀνομίας ὁ πλάσσων κόπον ἐπὶ προστάγματι

^93:21 θηρεύσουσιν ἐπὶ ψυχὴν δικαίου καὶ αἱ̃μα ἀθω̨̃ον καταδικάσονται

^93:22 καὶ ἐγένετό μοι κύριος εἰς καταφυγὴν καὶ ὁ θεός μου εἰς βοηθὸν ἐλπίδος μου

^93:23 καὶ ἀποδώσει αὐτοι̃ς τὴν ἀνομίαν αὐτω̃ν καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν αὐτω̃ν ἀφανιει̃ αὐτοὺς κύριος ὁ θεὸς ἡμω̃ν

^94:1 αἰ̃νος ὠ̨δη̃ς τω̨̃ Δαυιδ δευ̃τε ἀγαλλιασώμεθα τω̨̃ κυρίω̨ ἀλαλάξωμεν τω̨̃ θεω̨̃ τω̨̃ σωτη̃ρι ἡμω̃ν

^94:2 προφθάσωμεν τὸ πρόσωπον αὐτου̃ ἐν ἐξομολογήσει καὶ ἐν ψαλμοι̃ς ἀλαλάξωμεν αὐτω̨̃

^94:3 ὅτι θεὸς μέγας κύριος καὶ βασιλεὺς μέγας ἐπὶ πάντας τοὺς θεούς

^94:4 ὅτι ἐν τη̨̃ χειρὶ αὐτου̃ τὰ πέρατα τη̃ς γη̃ς καὶ τὰ ὕψη τω̃ν ὀρέων αὐτου̃ εἰσιν

^94:5 ὅτι αὐτου̃ ἐστιν ἡ θάλασσα καὶ αὐτὸς ἐποίησεν αὐτήν καὶ τὴν ξηρὰν αἱ χει̃ρες αὐτου̃ ἔπλασαν

^94:6 δευ̃τε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτω̨̃ καὶ κλαύσωμεν ἐναντίον κυρίου του̃ ποιήσαντος ἡμα̃ς

^94:7 ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ θεὸς ἡμω̃ν καὶ ἡμει̃ς λαὸς νομη̃ς αὐτου̃ καὶ πρόβατα χειρὸς αὐτου̃ σήμερον ἐὰν τη̃ς φωνη̃ς αὐτου̃ ἀκούσητε

^94:8 μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμω̃ν ὡς ἐν τω̨̃ παραπικρασμω̨̃ κατὰ τὴν ἡμέραν του̃ πειρασμου̃ ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨

^94:9 οὑ̃ ἐπείρασαν οἱ πατέρες ὑμω̃ν ἐδοκίμασαν καὶ εἴδοσαν τὰ ἔργα μου

^94:10 τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τη̨̃ γενεα̨̃ ἐκείνη̨ καὶ εἰ̃πα ἀεὶ πλανω̃νται τη̨̃ καρδία̨ καὶ αὐτοὶ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου

^94:11 ὡς ὤμοσα ἐν τη̨̃ ὀργη̨̃ μου εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου

^95:1 ὅτε ὁ οἰ̃κος ὠ̨κοδομει̃το μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν ὠ̨δὴ τω̨̃ Δαυιδ ἄ̨σατε τω̨̃ κυρίω̨ ἀ̨̃σμα καινόν ἄ̨σατε τω̨̃ κυρίω̨ πα̃σα ἡ γη̃

^95:2 ἄ̨σατε τω̨̃ κυρίω̨ εὐλογήσατε τὸ ὄνομα αὐτου̃ εὐαγγελίζεσθε ἡμέραν ἐξ ἡμέρας τὸ σωτήριον αὐτου̃

^95:3 ἀναγγείλατε ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν τὴν δόξαν αὐτου̃ ἐν πα̃σι τοι̃ς λαοι̃ς τὰ θαυμάσια αὐτου̃

^95:4 ὅτι μέγας κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα φοβερός ἐστιν ἐπὶ πάντας τοὺς θεούς

^95:5 ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τω̃ν ἐθνω̃ν δαιμόνια ὁ δὲ κύριος τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησεν

^95:6 ἐξομολόγησις καὶ ὡραιότης ἐνώπιον αὐτου̃ ἁγιωσύνη καὶ μεγαλοπρέπεια ἐν τω̨̃ ἁγιάσματι αὐτου̃

^95:7 ἐνέγκατε τω̨̃ κυρίω̨ αἱ πατριαὶ τω̃ν ἐθνω̃ν ἐνέγκατε τω̨̃ κυρίω̨ δόξαν καὶ τιμήν

^95:8 ἐνέγκατε τω̨̃ κυρίω̨ δόξαν ὀνόματι αὐτου̃ ἄρατε θυσίας καὶ εἰσπορεύεσθε εἰς τὰς αὐλὰς αὐτου̃

^95:9 προσκυνήσατε τω̨̃ κυρίω̨ ἐν αὐλη̨̃ ἁγία̨ αὐτου̃ σαλευθήτω ἀπὸ προσώπου αὐτου̃ πα̃σα ἡ γη̃

^95:10 εἴπατε ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν ὁ κύριος ἐβασίλευσεν καὶ γὰρ κατώρθωσεν τὴν οἰκουμένην ἥτις οὐ σαλευθήσεται κρινει̃ λαοὺς ἐν εὐθύτητι

^95:11 εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοί καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γη̃ σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρωμα αὐτη̃ς

^95:12 χαρήσεται τὰ πεδία καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοι̃ς τότε ἀγαλλιάσονται πάντα τὰ ξύλα του̃ δρυμου̃

^95:13 πρὸ προσώπου κυρίου ὅτι ἔρχεται ὅτι ἔρχεται κρι̃ναι τὴν γη̃ν κρινει̃ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνη̨ καὶ λαοὺς ἐν τη̨̃ ἀληθεία̨ αὐτου̃

^96:1 τω̨̃ Δαυιδ ὅτε ἡ γη̃ αὐτου̃ καθίσταται ὁ κύριος ἐβασίλευσεν ἀγαλλιάσθω ἡ γη̃ εὐφρανθήτωσαν νη̃σοι πολλαί

^96:2 νεφέλη καὶ γνόφος κύκλω̨ αὐτου̃ δικαιοσύνη καὶ κρίμα κατόρθωσις του̃ θρόνου αὐτου̃

^96:3 πυ̃ρ ἐναντίον αὐτου̃ προπορεύσεται καὶ φλογιει̃ κύκλω̨ τοὺς ἐχθροὺς αὐτου̃

^96:4 ἔφαναν αἱ ἀστραπαὶ αὐτου̃ τη̨̃ οἰκουμένη̨ εἰ̃δεν καὶ ἐσαλεύθη ἡ γη̃

^96:5 τὰ ὄρη ἐτάκησαν ὡσεὶ κηρὸς ἀπὸ προσώπου κυρίου ἀπὸ προσώπου κυρίου πάσης τη̃ς γη̃ς

^96:6 ἀνήγγειλαν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτου̃ καὶ εἴδοσαν πάντες οἱ λαοὶ τὴν δόξαν αὐτου̃

^96:7 αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ προσκυνου̃ντες τοι̃ς γλυπτοι̃ς οἱ ἐγκαυχώμενοι ἐν τοι̃ς εἰδώλοις αὐτω̃ν προσκυνήσατε αὐτω̨̃ πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτου̃

^96:8 ἤκουσεν καὶ εὐφράνθη Σιων καὶ ἠγαλλιάσαντο αἱ θυγατέρες τη̃ς Ιουδαίας ἕνεκεν τω̃ν κριμάτων σου κύριε

^96:9 ὅτι σὺ εἰ̃ κύριος ὁ ὕψιστος ἐπὶ πα̃σαν τὴν γη̃ν σφόδρα ὑπερυψώθης ὑπὲρ πάντας τοὺς θεούς

^96:10 οἱ ἀγαπω̃ντες τὸν κύριον μισει̃τε πονηρόν φυλάσσει κύριος τὰς ψυχὰς τω̃ν ὁσίων αὐτου̃ ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλω̃ν ῥύσεται αὐτούς

^96:11 φω̃ς ἀνέτειλεν τω̨̃ δικαίω̨ καὶ τοι̃ς εὐθέσι τη̨̃ καρδία̨ εὐφροσύνη

^96:12 εὐφράνθητε δίκαιοι ἐπὶ τω̨̃ κυρίω̨ καὶ ἐξομολογει̃σθε τη̨̃ μνήμη̨ τη̃ς ἁγιωσύνης αὐτου̃

^97:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ ἄ̨σατε τω̨̃ κυρίω̨ ἀ̨̃σμα καινόν ὅτι θαυμαστὰ ἐποίησεν κύριος ἔσωσεν αὐτω̨̃ ἡ δεξιὰ αὐτου̃ καὶ ὁ βραχίων ὁ ἅγιος αὐτου̃

^97:2 ἐγνώρισεν κύριος τὸ σωτήριον αὐτου̃ ἐναντίον τω̃ν ἐθνω̃ν ἀπεκάλυψεν τὴν δικαιοσύνην αὐτου̃

^97:3 ἐμνήσθη του̃ ἐλέους αὐτου̃ τω̨̃ Ιακωβ καὶ τη̃ς ἀληθείας αὐτου̃ τω̨̃ οἴκω̨ Ισραηλ εἴδοσαν πάντα τὰ πέρατα τη̃ς γη̃ς τὸ σωτήριον του̃ θεου̃ ἡμω̃ν

^97:4 ἀλαλάξατε τω̨̃ θεω̨̃ πα̃σα ἡ γη̃ ἄ̨σατε καὶ ἀγαλλια̃σθε καὶ ψάλατε

^97:5 ψάλατε τω̨̃ κυρίω̨ ἐν κιθάρα̨ ἐν κιθάρα̨ καὶ φωνη̨̃ ψαλμου̃

^97:6 ἐν σάλπιγξιν ἐλαται̃ς καὶ φωνη̨̃ σάλπιγγος κερατίνης ἀλαλάξατε ἐνώπιον του̃ βασιλέως κυρίου

^97:7 σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρωμα αὐτη̃ς ἡ οἰκουμένη καὶ οἱ κατοικου̃ντες ἐν αὐτη̨̃

^97:8 ποταμοὶ κροτήσουσιν χειρὶ ἐπὶ τὸ αὐτό τὰ ὄρη ἀγαλλιάσονται

^97:9 ὅτι ἥκει κρι̃ναι τὴν γη̃ν κρινει̃ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνη̨ καὶ λαοὺς ἐν εὐθύτητι

^98:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ ὁ κύριος ἐβασίλευσεν ὀργιζέσθωσαν λαοί ὁ καθήμενος ἐπὶ τω̃ν χερουβιν σαλευθήτω ἡ γη̃

^98:2 κύριος ἐν Σιων μέγας καὶ ὑψηλός ἐστιν ἐπὶ πάντας τοὺς λαούς

^98:3 ἐξομολογησάσθωσαν τω̨̃ ὀνόματί σου τω̨̃ μεγάλω̨ ὅτι φοβερὸν καὶ ἅγιόν ἐστιν

^98:4 καὶ τιμὴ βασιλέως κρίσιν ἀγαπα̨̃ σὺ ἡτοίμασας εὐθύτητας κρίσιν καὶ δικαιοσύνην ἐν Ιακωβ σὺ ἐποίησας

^98:5 ὑψου̃τε κύριον τὸν θεὸν ἡμω̃ν καὶ προσκυνει̃τε τω̨̃ ὑποποδίω̨ τω̃ν ποδω̃ν αὐτου̃ ὅτι ἅγιός ἐστιν

^98:6 Μωυση̃ς καὶ Ααρων ἐν τοι̃ς ἱερευ̃σιν αὐτου̃ καὶ Σαμουηλ ἐν τοι̃ς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα αὐτου̃ ἐπεκαλου̃ντο τὸν κύριον καὶ αὐτὸς ἐπήκουσεν αὐτω̃ν

^98:7 ἐν στύλω̨ νεφέλης ἐλάλει πρὸς αὐτούς ἐφύλασσον τὰ μαρτύρια αὐτου̃ καὶ τὰ προστάγματα ἃ ἔδωκεν αὐτοι̃ς

^98:8 κύριε ὁ θεὸς ἡμω̃ν σὺ ἐπήκουες αὐτω̃ν ὁ θεός σὺ εὐίλατος ἐγίνου αὐτοι̃ς καὶ ἐκδικω̃ν ἐπὶ πάντα τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτω̃ν

^98:9 ὑψου̃τε κύριον τὸν θεὸν ἡμω̃ν καὶ προσκυνει̃τε εἰς ὄρος ἅγιον αὐτου̃ ὅτι ἅγιος κύριος ὁ θεὸς ἡμω̃ν

^99:1 ψαλμὸς εἰς ἐξομολόγησιν ἀλαλάξατε τω̨̃ κυρίω̨ πα̃σα ἡ γη̃

^99:2 δουλεύσατε τω̨̃ κυρίω̨ ἐν εὐφροσύνη̨ εἰσέλθατε ἐνώπιον αὐτου̃ ἐν ἀγαλλιάσει

^99:3 γνω̃τε ὅτι κύριος αὐτός ἐστιν ὁ θεός αὐτὸς ἐποίησεν ἡμα̃ς καὶ οὐχ ἡμει̃ς λαὸς αὐτου̃ καὶ πρόβατα τη̃ς νομη̃ς αὐτου̃

^99:4 εἰσέλθατε εἰς τὰς πύλας αὐτου̃ ἐν ἐξομολογήσει εἰς τὰς αὐλὰς αὐτου̃ ἐν ὕμνοις ἐξομολογει̃σθε αὐτω̨̃ αἰνει̃τε τὸ ὄνομα αὐτου̃

^99:5 ὅτι χρηστὸς κύριος εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃ καὶ ἕως γενεα̃ς καὶ γενεα̃ς ἡ ἀλήθεια αὐτου̃

^100:1 τω̨̃ Δαυιδ ψαλμός ἔλεος καὶ κρίσιν ἄ̨σομαί σοι κύριε

^100:2 ψαλω̃ καὶ συνήσω ἐν ὁδω̨̃ ἀμώμω̨ πότε ἥξεις πρός με διεπορευόμην ἐν ἀκακία̨ καρδίας μου ἐν μέσω̨ του̃ οἴκου μου

^100:3 οὐ προεθέμην πρὸ ὀφθαλμω̃ν μου πρα̃γμα παράνομον ποιου̃ντας παραβάσεις ἐμίσησα

^100:4 οὐκ ἐκολλήθη μοι καρδία σκαμβή ἐκκλίνοντος ἀπ' ἐμου̃ του̃ πονηρου̃ οὐκ ἐγίνωσκον

^100:5 τὸν καταλαλου̃ντα λάθρα̨ του̃ πλησίον αὐτου̃ του̃τον ἐξεδίωκον ὑπερηφάνω̨ ὀφθαλμω̨̃ καὶ ἀπλήστω̨ καρδία̨ τούτω̨ οὐ συνήσθιον

^100:6 οἱ ὀφθαλμοί μου ἐπὶ τοὺς πιστοὺς τη̃ς γη̃ς του̃ συγκαθη̃σθαι αὐτοὺς μετ' ἐμου̃ πορευόμενος ἐν ὁδω̨̃ ἀμώμω̨ οὑ̃τός μοι ἐλειτούργει

^100:7 οὐ κατώ̨κει ἐν μέσω̨ τη̃ς οἰκίας μου ποιω̃ν ὑπερηφανίαν λαλω̃ν ἄδικα οὐ κατεύθυνεν ἐναντίον τω̃ν ὀφθαλμω̃ν μου

^100:8 εἰς τὰς πρωίας ἀπέκτεννον πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς τη̃ς γη̃ς του̃ ἐξολεθρευ̃σαι ἐκ πόλεως κυρίου πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν

^101:1 προσευχὴ τω̨̃ πτωχω̨̃ ὅταν ἀκηδιάση̨ καὶ ἐναντίον κυρίου ἐκχέη̨ τὴν δέησιν αὐτου̃

^101:2 εἰσάκουσον κύριε τη̃ς προσευχη̃ς μου καὶ ἡ κραυγή μου πρὸς σὲ ἐλθάτω

^101:3 μὴ ἀποστρέψη̨ς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμου̃ ἐν ἡ̨̃ ἂν ἡμέρα̨ θλίβωμαι κλι̃νον τὸ οὐ̃ς σου πρός με ἐν ἡ̨̃ ἂν ἡμέρα̨ ἐπικαλέσωμαί σε ταχὺ εἰσάκουσόν μου

^101:4 ὅτι ἐξέλιπον ὡσεὶ καπνὸς αἱ ἡμέραι μου καὶ τὰ ὀστα̃ μου ὡσεὶ φρύγιον συνεφρύγησαν

^101:5 ἐπλήγη ὡσεὶ χόρτος καὶ ἐξηράνθη ἡ καρδία μου ὅτι ἐπελαθόμην του̃ φαγει̃ν τὸν ἄρτον μου

^101:6 ἀπὸ φωνη̃ς του̃ στεναγμου̃ μου ἐκολλήθη τὸ ὀστου̃ν μου τη̨̃ σαρκί μου

^101:7 ὡμοιώθην πελεκα̃νι ἐρημικω̨̃ ἐγενήθην ὡσεὶ νυκτικόραξ ἐν οἰκοπέδω̨

^101:8 ἠγρύπνησα καὶ ἐγενήθην ὡσεὶ στρουθίον μονάζον ἐπὶ δώματι

^101:9 ὅλην τὴν ἡμέραν ὠνείδιζόν με οἱ ἐχθροί μου καὶ οἱ ἐπαινου̃ντές με κατ' ἐμου̃ ὤμνυον

^101:10 ὅτι σποδὸν ὡσεὶ ἄρτον ἔφαγον καὶ τὸ πόμα μου μετὰ κλαυθμου̃ ἐκίρνων

^101:11 ἀπὸ προσώπου τη̃ς ὀργη̃ς σου καὶ του̃ θυμου̃ σου ὅτι ἐπάρας κατέρραξάς με

^101:12 αἱ ἡμέραι μου ὡσεὶ σκιὰ ἐκλίθησαν καὶ ἐγὼ ὡσεὶ χόρτος ἐξηράνθην

^101:13 σὺ δέ κύριε εἰς τὸν αἰω̃να μένεις καὶ τὸ μνημόσυνόν σου εἰς γενεὰν καὶ γενεάν

^101:14 σὺ ἀναστὰς οἰκτιρήσεις τὴν Σιων ὅτι καιρὸς του̃ οἰκτιρη̃σαι αὐτήν ὅτι ἥκει καιρός

^101:15 ὅτι εὐδόκησαν οἱ δου̃λοί σου τοὺς λίθους αὐτη̃ς καὶ τὸν χου̃ν αὐτη̃ς οἰκτιρήσουσιν

^101:16 καὶ φοβηθήσονται τὰ ἔθνη τὸ ὄνομα κυρίου καὶ πάντες οἱ βασιλει̃ς τη̃ς γη̃ς τὴν δόξαν σου

^101:17 ὅτι οἰκοδομήσει κύριος τὴν Σιων καὶ ὀφθήσεται ἐν τη̨̃ δόξη̨ αὐτου̃

^101:18 ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν προσευχὴν τω̃ν ταπεινω̃ν καὶ οὐκ ἐξουδένωσεν τὴν δέησιν αὐτω̃ν

^101:19 γραφήτω αὕτη εἰς γενεὰν ἑτέραν καὶ λαὸς ὁ κτιζόμενος αἰνέσει τὸν κύριον

^101:20 ὅτι ἐξέκυψεν ἐξ ὕψους ἁγίου αὐτου̃ κύριος ἐξ οὐρανου̃ ἐπὶ τὴν γη̃ν ἐπέβλεψεν

^101:21 του̃ ἀκου̃σαι τὸν στεναγμὸν τω̃ν πεπεδημένων του̃ λυ̃σαι τοὺς υἱοὺς τω̃ν τεθανατωμένων

^101:22 του̃ ἀναγγει̃λαι ἐν Σιων τὸ ὄνομα κυρίου καὶ τὴν αἴνεσιν αὐτου̃ ἐν Ιερουσαλημ

^101:23 ἐν τω̨̃ συναχθη̃ναι λαοὺς ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ βασιλείας του̃ δουλεύειν τω̨̃ κυρίω̨

^101:24 ἀπεκρίθη αὐτω̨̃ ἐν ὁδω̨̃ ἰσχύος αὐτου̃ τὴν ὀλιγότητα τω̃ν ἡμερω̃ν μου ἀνάγγειλόν μοι

^101:25 μὴ ἀναγάγη̨ς με ἐν ἡμίσει ἡμερω̃ν μου ἐν γενεα̨̃ γενεω̃ν τὰ ἔτη σου

^101:26 κατ' ἀρχὰς σύ κύριε τὴν γη̃ν ἐθεμελίωσας καὶ ἔργα τω̃ν χειρω̃ν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί

^101:27 αὐτοὶ ἀπολου̃νται σὺ δὲ διαμενει̃ς καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἀλλάξεις αὐτούς καὶ ἀλλαγήσονται

^101:28 σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἰ̃ καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν

^101:29 οἱ υἱοὶ τω̃ν δούλων σου κατασκηνώσουσιν καὶ τὸ σπέρμα αὐτω̃ν εἰς τὸν αἰω̃να κατευθυνθήσεται

^102:1 τω̨̃ Δαυιδ εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν κύριον καί πάντα τὰ ἐντός μου τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτου̃

^102:2 εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν κύριον καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς ἀνταποδόσεις αὐτου̃

^102:3 τὸν εὐιλατεύοντα πάσαις ται̃ς ἀνομίαις σου τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους σου

^102:4 τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορα̃ς τὴν ζωήν σου τὸν στεφανου̃ντά σε ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοι̃ς

^102:5 τὸν ἐμπιπλω̃ντα ἐν ἀγαθοι̃ς τὴν ἐπιθυμίαν σου ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετου̃ ἡ νεότης σου

^102:6 ποιω̃ν ἐλεημοσύνας ὁ κύριος καὶ κρίμα πα̃σι τοι̃ς ἀδικουμένοις

^102:7 ἐγνώρισεν τὰς ὁδοὺς αὐτου̃ τω̨̃ Μωυση̨̃ τοι̃ς υἱοι̃ς Ισραηλ τὰ θελήματα αὐτου̃

^102:8 οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ κύριος μακρόθυμος καὶ πολυέλεος

^102:9 οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται οὐδὲ εἰς τὸν αἰω̃να μηνιει̃

^102:10 οὐ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμω̃ν ἐποίησεν ἡμι̃ν οὐδὲ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμω̃ν ἀνταπέδωκεν ἡμι̃ν

^102:11 ὅτι κατὰ τὸ ὕψος του̃ οὐρανου̃ ἀπὸ τη̃ς γη̃ς ἐκραταίωσεν κύριος τὸ ἔλεος αὐτου̃ ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν

^102:12 καθ' ὅσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμω̃ν ἐμάκρυνεν ἀφ' ἡμω̃ν τὰς ἀνομίας ἡμω̃ν

^102:13 καθὼς οἰκτίρει πατὴρ υἱούς οἰκτίρησεν κύριος τοὺς φοβουμένους αὐτόν

^102:14 ὅτι αὐτὸς ἔγνω τὸ πλάσμα ἡμω̃ν μνήσθητι ὅτι χου̃ς ἐσμεν

^102:15 ἄνθρωπος ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτου̃ ὡσεὶ ἄνθος του̃ ἀγρου̃ οὕτως ἐξανθήσει

^102:16 ὅτι πνευ̃μα διη̃λθεν ἐν αὐτω̨̃ καὶ οὐχ ὑπάρξει καὶ οὐκ ἐπιγνώσεται ἔτι τὸν τόπον αὐτου̃

^102:17 τὸ δὲ ἔλεος του̃ κυρίου ἀπὸ του̃ αἰω̃νος καὶ ἕως του̃ αἰω̃νος ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτου̃ ἐπὶ υἱοὺς υἱω̃ν

^102:18 τοι̃ς φυλάσσουσιν τὴν διαθήκην αὐτου̃ καὶ μεμνημένοις τω̃ν ἐντολω̃ν αὐτου̃ του̃ ποιη̃σαι αὐτάς

^102:19 κύριος ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃ ἡτοίμασεν τὸν θρόνον αὐτου̃ καὶ ἡ βασιλεία αὐτου̃ πάντων δεσπόζει

^102:20 εὐλογει̃τε τὸν κύριον πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτου̃ δυνατοὶ ἰσχύι ποιου̃ντες τὸν λόγον αὐτου̃ του̃ ἀκου̃σαι τη̃ς φωνη̃ς τω̃ν λόγων αὐτου̃

^102:21 εὐλογει̃τε τὸν κύριον πα̃σαι αἱ δυνάμεις αὐτου̃ λειτουργοὶ αὐτου̃ ποιου̃ντες τὸ θέλημα αὐτου̃

^102:22 εὐλογει̃τε τὸν κύριον πάντα τὰ ἔργα αὐτου̃ ἐν παντὶ τόπω̨ τη̃ς δεσποτείας αὐτου̃ εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν κύριον

^103:1 τω̨̃ Δαυιδ εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν κύριον κύριε ὁ θεός μου ἐμεγαλύνθης σφόδρα ἐξομολόγησιν καὶ εὐπρέπειαν ἐνεδύσω

^103:2 ἀναβαλλόμενος φω̃ς ὡς ἱμάτιον ἐκτείνων τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ δέρριν

^103:3 ὁ στεγάζων ἐν ὕδασιν τὰ ὑπερω̨̃α αὐτου̃ ὁ τιθεὶς νέφη τὴν ἐπίβασιν αὐτου̃ ὁ περιπατω̃ν ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων

^103:4 ὁ ποιω̃ν τοὺς ἀγγέλους αὐτου̃ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτου̃ πυ̃ρ φλέγον

^103:5 ἐθεμελίωσεν τὴν γη̃ν ἐπὶ τὴν ἀσφάλειαν αὐτη̃ς οὐ κλιθήσεται εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος

^103:6 ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτου̃ ἐπὶ τω̃ν ὀρέων στήσονται ὕδατα

^103:7 ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται ἀπὸ φωνη̃ς βροντη̃ς σου δειλιάσουσιν

^103:8 ἀναβαίνουσιν ὄρη καὶ καταβαίνουσιν πεδία εἰς τόπον ὃν ἐθεμελίωσας αὐτοι̃ς

^103:9 ὅριον ἔθου ὃ οὐ παρελεύσονται οὐδὲ ἐπιστρέψουσιν καλύψαι τὴν γη̃ν

^103:10 ὁ ἐξαποστέλλων πηγὰς ἐν φάραγξιν ἀνὰ μέσον τω̃ν ὀρέων διελεύσονται ὕδατα

^103:11 ποτιου̃σιν πάντα τὰ θηρία του̃ ἀγρου̃ προσδέξονται ὄναγροι εἰς δίψαν αὐτω̃ν

^103:12 ἐπ' αὐτὰ τὰ πετεινὰ του̃ οὐρανου̃ κατασκηνώσει ἐκ μέσου τω̃ν πετρω̃ν δώσουσιν φωνήν

^103:13 ποτίζων ὄρη ἐκ τω̃ν ὑπερώ̨ων αὐτου̃ ἀπὸ καρπου̃ τω̃ν ἔργων σου χορτασθήσεται ἡ γη̃

^103:14 ἐξανατέλλων χόρτον τοι̃ς κτήνεσιν καὶ χλόην τη̨̃ δουλεία̨ τω̃ν ἀνθρώπων του̃ ἐξαγαγει̃ν ἄρτον ἐκ τη̃ς γη̃ς

^103:15 καὶ οἰ̃νος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου του̃ ἱλαρυ̃ναι πρόσωπον ἐν ἐλαίω̨ καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει

^103:16 χορτασθήσεται τὰ ξύλα του̃ πεδίου αἱ κέδροι του̃ Λιβάνου ἃς ἐφύτευσεν

^103:17 ἐκει̃ στρουθία ἐννοσσεύσουσιν του̃ ἐρωδιου̃ ἡ οἰκία ἡγει̃ται αὐτω̃ν

^103:18 ὄρη τὰ ὑψηλὰ ται̃ς ἐλάφοις πέτρα καταφυγὴ τοι̃ς χοιρογρυλλίοις

^103:19 ἐποίησεν σελήνην εἰς καιρούς ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτου̃

^103:20 ἔθου σκότος καὶ ἐγένετο νύξ ἐν αὐτη̨̃ διελεύσονται πάντα τὰ θηρία του̃ δρυμου̃

^103:21 σκύμνοι ὠρυόμενοι ἁρπάσαι καὶ ζητη̃σαι παρὰ του̃ θεου̃ βρω̃σιν αὐτοι̃ς

^103:22 ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος καὶ συνήχθησαν καὶ ἐν ται̃ς μάνδραις αὐτω̃ν κοιτασθήσονται

^103:23 ἐξελεύσεται ἄνθρωπος ἐπὶ τὸ ἔργον αὐτου̃ καὶ ἐπὶ τὴν ἐργασίαν αὐτου̃ ἕως ἑσπέρας

^103:24 ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου κύριε πάντα ἐν σοφία̨ ἐποίησας ἐπληρώθη ἡ γη̃ τη̃ς κτήσεώς σου

^103:25 αὕτη ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος ἐκει̃ ἑρπετά ὡ̃ν οὐκ ἔστιν ἀριθμός ζω̨̃α μικρὰ μετὰ μεγάλων

^103:26 ἐκει̃ πλοι̃α διαπορεύονται δράκων οὑ̃τος ὃν ἔπλασας ἐμπαίζειν αὐτω̨̃

^103:27 πάντα πρὸς σὲ προσδοκω̃σιν δου̃ναι τὴν τροφὴν αὐτοι̃ς εὔκαιρον

^103:28 δόντος σου αὐτοι̃ς συλλέξουσιν ἀνοίξαντος δέ σου τὴν χει̃ρα τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος

^103:29 ἀποστρέψαντος δέ σου τὸ πρόσωπον ταραχθήσονται ἀντανελει̃ς τὸ πνευ̃μα αὐτω̃ν καὶ ἐκλείψουσιν καὶ εἰς τὸν χου̃ν αὐτω̃ν ἐπιστρέψουσιν

^103:30 ἐξαποστελει̃ς τὸ πνευ̃μά σου καὶ κτισθήσονται καὶ ἀνακαινιει̃ς τὸ πρόσωπον τη̃ς γη̃ς

^103:31 ἤτω ἡ δόξα κυρίου εἰς τὸν αἰω̃να εὐφρανθήσεται κύριος ἐπὶ τοι̃ς ἔργοις αὐτου̃

^103:32 ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γη̃ν καὶ ποιω̃ν αὐτὴν τρέμειν ὁ ἁπτόμενος τω̃ν ὀρέων καὶ καπνίζονται

^103:33 ἄ̨σω τω̨̃ κυρίω̨ ἐν τη̨̃ ζωη̨̃ μου ψαλω̃ τω̨̃ θεω̨̃ μου ἕως ὑπάρχω

^103:34 ἡδυνθείη αὐτω̨̃ ἡ διαλογή μου ἐγὼ δὲ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τω̨̃ κυρίω̨

^103:35 ἐκλίποισαν ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ τη̃ς γη̃ς καὶ ἄνομοι ὥστε μὴ ὑπάρχειν αὐτούς εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν κύριον

^104:1 αλληλουια ἐξομολογει̃σθε τω̨̃ κυρίω̨ καὶ ἐπικαλει̃σθε τὸ ὄνομα αὐτου̃ ἀπαγγείλατε ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν τὰ ἔργα αὐτου̃

^104:2 ἄ̨σατε αὐτω̨̃ καὶ ψάλατε αὐτω̨̃ διηγήσασθε πάντα τὰ θαυμάσια αὐτου̃

^104:3 ἐπαινει̃σθε ἐν τω̨̃ ὀνόματι τω̨̃ ἁγίω̨ αὐτου̃ εὐφρανθήτω καρδία ζητούντων τὸν κύριον

^104:4 ζητήσατε τὸν κύριον καὶ κραταιώθητε ζητήσατε τὸ πρόσωπον αὐτου̃ διὰ παντός

^104:5 μνήσθητε τω̃ν θαυμασίων αὐτου̃ ὡ̃ν ἐποίησεν τὰ τέρατα αὐτου̃ καὶ τὰ κρίματα του̃ στόματος αὐτου̃

^104:6 σπέρμα Αβρααμ δου̃λοι αὐτου̃ υἱοὶ Ιακωβ ἐκλεκτοὶ αὐτου̃

^104:7 αὐτὸς κύριος ὁ θεὸς ἡμω̃ν ἐν πάση̨ τη̨̃ γη̨̃ τὰ κρίματα αὐτου̃

^104:8 ἐμνήσθη εἰς τὸν αἰω̃να διαθήκης αὐτου̃ λόγου οὑ̃ ἐνετείλατο εἰς χιλίας γενεάς

^104:9 ὃν διέθετο τω̨̃ Αβρααμ καὶ του̃ ὅρκου αὐτου̃ τω̨̃ Ισαακ

^104:10 καὶ ἔστησεν αὐτὴν τω̨̃ Ιακωβ εἰς πρόσταγμα καὶ τω̨̃ Ισραηλ διαθήκην αἰώνιον

^104:11 λέγων σοὶ δώσω τὴν γη̃ν Χανααν σχοίνισμα κληρονομίας ὑμω̃ν

^104:12 ἐν τω̨̃ εἰ̃ναι αὐτοὺς ἀριθμω̨̃ βραχει̃ς ὀλιγοστοὺς καὶ παροίκους ἐν αὐτη̨̃

^104:13 καὶ διη̃λθον ἐξ ἔθνους εἰς ἔθνος ἐκ βασιλείας εἰς λαὸν ἕτερον

^104:14 οὐκ ἀφη̃κεν ἄνθρωπον ἀδικη̃σαι αὐτοὺς καὶ ἤλεγξεν ὑπὲρ αὐτω̃ν βασιλει̃ς

^104:15 μὴ ἅπτεσθε τω̃ν χριστω̃ν μου καὶ ἐν τοι̃ς προφήταις μου μὴ πονηρεύεσθε

^104:16 καὶ ἐκάλεσεν λιμὸν ἐπὶ τὴν γη̃ν πα̃ν στήριγμα ἄρτου συνέτριψεν

^104:17 ἀπέστειλεν ἔμπροσθεν αὐτω̃ν ἄνθρωπον εἰς δου̃λον ἐπράθη Ιωσηφ

^104:18 ἐταπείνωσαν ἐν πέδαις τοὺς πόδας αὐτου̃ σίδηρον διη̃λθεν ἡ ψυχὴ αὐτου̃

^104:19 μέχρι του̃ ἐλθει̃ν τὸν λόγον αὐτου̃ τὸ λόγιον κυρίου ἐπύρωσεν αὐτόν

^104:20 ἀπέστειλεν βασιλεὺς καὶ ἔλυσεν αὐτόν ἄρχων λαω̃ν καὶ ἀφη̃κεν αὐτόν

^104:21 κατέστησεν αὐτὸν κύριον του̃ οἴκου αὐτου̃ καὶ ἄρχοντα πάσης τη̃ς κτήσεως αὐτου̃

^104:22 του̃ παιδευ̃σαι τοὺς ἄρχοντας αὐτου̃ ὡς ἑαυτὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους αὐτου̃ σοφίσαι

^104:23 καὶ εἰση̃λθεν Ισραηλ εἰς Αἴγυπτον καὶ Ιακωβ παρώ̨κησεν ἐν γη̨̃ Χαμ

^104:24 καὶ ηὔξησεν τὸν λαὸν αὐτου̃ σφόδρα καὶ ἐκραταίωσεν αὐτὸν ὑπὲρ τοὺς ἐχθροὺς αὐτου̃

^104:25 μετέστρεψεν τὴν καρδίαν αὐτω̃ν του̃ μιση̃σαι τὸν λαὸν αὐτου̃ του̃ δολιου̃σθαι ἐν τοι̃ς δούλοις αὐτου̃

^104:26 ἐξαπέστειλεν Μωυση̃ν τὸν δου̃λον αὐτου̃ Ααρων ὃν ἐξελέξατο αὐτόν

^104:27 ἔθετο ἐν αὐτοι̃ς τοὺς λόγους τω̃ν σημείων αὐτου̃ καὶ τω̃ν τεράτων ἐν γη̨̃ Χαμ

^104:28 ἐξαπέστειλεν σκότος καὶ ἐσκότασεν καὶ παρεπίκραναν τοὺς λόγους αὐτου̃

^104:29 μετέστρεψεν τὰ ὕδατα αὐτω̃ν εἰς αἱ̃μα καὶ ἀπέκτεινεν τοὺς ἰχθύας αὐτω̃ν

^104:30 ἐξη̃ρψεν ἡ γη̃ αὐτω̃ν βατράχους ἐν τοι̃ς ταμιείοις τω̃ν βασιλέων αὐτω̃ν

^104:31 εἰ̃πεν καὶ ἠ̃λθεν κυνόμυια καὶ σκνι̃πες ἐν πα̃σι τοι̃ς ὁρίοις αὐτω̃ν

^104:32 ἔθετο τὰς βροχὰς αὐτω̃ν χάλαζαν πυ̃ρ καταφλέγον ἐν τη̨̃ γη̨̃ αὐτω̃ν

^104:33 καὶ ἐπάταξεν τὰς ἀμπέλους αὐτω̃ν καὶ τὰς συκα̃ς αὐτω̃ν καὶ συνέτριψεν πα̃ν ξύλον ὁρίου αὐτω̃ν

^104:34 εἰ̃πεν καὶ ἠ̃λθεν ἀκρὶς καὶ βρου̃χος οὑ̃ οὐκ ἠ̃ν ἀριθμός

^104:35 καὶ κατέφαγεν πάντα τὸν χόρτον ἐν τη̨̃ γη̨̃ αὐτω̃ν καὶ κατέφαγεν τὸν καρπὸν τη̃ς γη̃ς αὐτω̃ν

^104:36 καὶ ἐπάταξεν πα̃ν πρωτότοκον ἐν τη̨̃ γη̨̃ αὐτω̃ν ἀπαρχὴν παντὸς πόνου αὐτω̃ν

^104:37 καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐν ἀργυρίω̨ καὶ χρυσίω̨ καὶ οὐκ ἠ̃ν ἐν ται̃ς φυλαι̃ς αὐτω̃ν ἀσθενω̃ν

^104:38 εὐφράνθη Αἴγυπτος ἐν τη̨̃ ἐξόδω̨ αὐτω̃ν ὅτι ἐπέπεσεν ὁ φόβος αὐτω̃ν ἐπ' αὐτούς

^104:39 διεπέτασεν νεφέλην εἰς σκέπην αὐτοι̃ς καὶ πυ̃ρ του̃ φωτίσαι αὐτοι̃ς τὴν νύκτα

^104:40 ἤ̨τησαν καὶ ἠ̃λθεν ὀρτυγομήτρα καὶ ἄρτον οὐρανου̃ ἐνέπλησεν αὐτούς

^104:41 διέρρηξεν πέτραν καὶ ἐρρύησαν ὕδατα ἐπορεύθησαν ἐν ἀνύδροις ποταμοί

^104:42 ὅτι ἐμνήσθη του̃ λόγου του̃ ἁγίου αὐτου̃ του̃ πρὸς Αβρααμ τὸν δου̃λον αὐτου̃

^104:43 καὶ ἐξήγαγεν τὸν λαὸν αὐτου̃ ἐν ἀγαλλιάσει καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτου̃ ἐν εὐφροσύνη̨

^104:44 καὶ ἔδωκεν αὐτοι̃ς χώρας ἐθνω̃ν καὶ πόνους λαω̃ν ἐκληρονόμησαν

^104:45 ὅπως ἂν φυλάξωσιν τὰ δικαιώματα αὐτου̃ καὶ τὸν νόμον αὐτου̃ ἐκζητήσωσιν

^105:1 αλληλουια ἐξομολογει̃σθε τω̨̃ κυρίω̨ ὅτι χρηστός ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^105:2 τίς λαλήσει τὰς δυναστείας του̃ κυρίου ἀκουστὰς ποιήσει πάσας τὰς αἰνέσεις αὐτου̃

^105:3 μακάριοι οἱ φυλάσσοντες κρίσιν καὶ ποιου̃ντες δικαιοσύνην ἐν παντὶ καιρω̨̃

^105:4 μνήσθητι ἡμω̃ν κύριε ἐν τη̨̃ εὐδοκία̨ του̃ λαου̃ σου ἐπίσκεψαι ἡμα̃ς ἐν τω̨̃ σωτηρίω̨ σου

^105:5 του̃ ἰδει̃ν ἐν τη̨̃ χρηστότητι τω̃ν ἐκλεκτω̃ν σου του̃ εὐφρανθη̃ναι ἐν τη̨̃ εὐφροσύνη̨ του̃ ἔθνους σου του̃ ἐπαινει̃σθαι μετὰ τη̃ς κληρονομίας σου

^105:6 ἡμάρτομεν μετὰ τω̃ν πατέρων ἡμω̃ν ἠνομήσαμεν ἠδικήσαμεν

^105:7 οἱ πατέρες ἡμω̃ν ἐν Αἰγύπτω̨ οὐ συνη̃καν τὰ θαυμάσιά σου οὐκ ἐμνήσθησαν του̃ πλήθους του̃ ἐλέους σου καὶ παρεπίκραναν ἀναβαίνοντες ἐν τη̨̃ ἐρυθρα̨̃ θαλάσση̨

^105:8 καὶ ἔσωσεν αὐτοὺς ἕνεκεν του̃ ὀνόματος αὐτου̃ του̃ γνωρίσαι τὴν δυναστείαν αὐτου̃

^105:9 καὶ ἐπετίμησεν τη̨̃ ἐρυθρα̨̃ θαλάσση̨ καὶ ἐξηράνθη καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐν ἀβύσσω̨ ὡς ἐν ἐρήμω̨

^105:10 καὶ ἔσωσεν αὐτοὺς ἐκ χειρὸς μισούντων καὶ ἐλυτρώσατο αὐτοὺς ἐκ χειρὸς ἐχθρου̃

^105:11 καὶ ἐκάλυψεν ὕδωρ τοὺς θλίβοντας αὐτούς εἱ̃ς ἐξ αὐτω̃ν οὐχ ὑπελείφθη

^105:12 καὶ ἐπίστευσαν ἐν τοι̃ς λόγοις αὐτου̃ καὶ ἠ̨̃σαν τὴν αἴνεσιν αὐτου̃

^105:13 ἐτάχυναν ἐπελάθοντο τω̃ν ἔργων αὐτου̃ οὐχ ὑπέμειναν τὴν βουλὴν αὐτου̃

^105:14 καὶ ἐπεθύμησαν ἐπιθυμίαν ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ καὶ ἐπείρασαν τὸν θεὸν ἐν ἀνύδρω̨

^105:15 καὶ ἔδωκεν αὐτοι̃ς τὸ αἴτημα αὐτω̃ν καὶ ἐξαπέστειλεν πλησμονὴν εἰς τὰς ψυχὰς αὐτω̃ν

^105:16 καὶ παρώργισαν Μωυση̃ν ἐν τη̨̃ παρεμβολη̨̃ καὶ Ααρων τὸν ἅγιον κυρίου

^105:17 ἠνοίχθη ἡ γη̃ καὶ κατέπιεν Δαθαν καὶ ἐκάλυψεν ἐπὶ τὴν συναγωγὴν Αβιρων

^105:18 καὶ ἐξεκαύθη πυ̃ρ ἐν τη̨̃ συναγωγη̨̃ αὐτω̃ν φλὸξ κατέφλεξεν ἁμαρτωλούς

^105:19 καὶ ἐποίησαν μόσχον ἐν Χωρηβ καὶ προσεκύνησαν τω̨̃ γλυπτω̨̃

^105:20 καὶ ἠλλάξαντο τὴν δόξαν αὐτω̃ν ἐν ὁμοιώματι μόσχου ἔσθοντος χόρτον

^105:21 ἐπελάθοντο του̃ θεου̃ του̃ σώ̨ζοντος αὐτούς του̃ ποιήσαντος μεγάλα ἐν Αἰγύπτω̨

^105:22 θαυμαστὰ ἐν γη̨̃ Χαμ φοβερὰ ἐπὶ θαλάσσης ἐρυθρα̃ς

^105:23 καὶ εἰ̃πεν του̃ ἐξολεθρευ̃σαι αὐτούς εἰ μὴ Μωυση̃ς ὁ ἐκλεκτὸς αὐτου̃ ἔστη ἐν τη̨̃ θραύσει ἐνώπιον αὐτου̃ του̃ ἀποστρέψαι τὴν ὀργὴν αὐτου̃ του̃ μὴ ἐξολεθρευ̃σαι

^105:24 καὶ ἐξουδένωσαν γη̃ν ἐπιθυμητήν οὐκ ἐπίστευσαν τω̨̃ λόγω̨ αὐτου̃

^105:25 καὶ ἐγόγγυσαν ἐν τοι̃ς σκηνώμασιν αὐτω̃ν οὐκ εἰσήκουσαν τη̃ς φωνη̃ς κυρίου

^105:26 καὶ ἐπη̃ρεν τὴν χει̃ρα αὐτου̃ αὐτοι̃ς του̃ καταβαλει̃ν αὐτοὺς ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨

^105:27 καὶ του̃ καταβαλει̃ν τὸ σπέρμα αὐτω̃ν ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν καὶ διασκορπίσαι αὐτοὺς ἐν ται̃ς χώραις

^105:28 καὶ ἐτελέσθησαν τω̨̃ Βεελφεγωρ καὶ ἔφαγον θυσίας νεκρω̃ν

^105:29 καὶ παρώξυναν αὐτὸν ἐν τοι̃ς ἐπιτηδεύμασιν αὐτω̃ν καὶ ἐπληθύνθη ἐν αὐτοι̃ς ἡ πτω̃σις

^105:30 καὶ ἔστη Φινεες καὶ ἐξιλάσατο καὶ ἐκόπασεν ἡ θραυ̃σις

^105:31 καὶ ἐλογίσθη αὐτω̨̃ εἰς δικαιοσύνην εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἕως του̃ αἰω̃νος

^105:32 καὶ παρώργισαν αὐτὸν ἐφ' ὕδατος ἀντιλογίας καὶ ἐκακώθη Μωυση̃ς δι' αὐτούς

^105:33 ὅτι παρεπίκραναν τὸ πνευ̃μα αὐτου̃ καὶ διέστειλεν ἐν τοι̃ς χείλεσιν αὐτου̃

^105:34 οὐκ ἐξωλέθρευσαν τὰ ἔθνη ἃ εἰ̃πεν κύριος αὐτοι̃ς

^105:35 καὶ ἐμίγησαν ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν καὶ ἔμαθον τὰ ἔργα αὐτω̃ν

^105:36 καὶ ἐδούλευσαν τοι̃ς γλυπτοι̃ς αὐτω̃ν καὶ ἐγενήθη αὐτοι̃ς εἰς σκάνδαλον

^105:37 καὶ ἔθυσαν τοὺς υἱοὺς αὐτω̃ν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτω̃ν τοι̃ς δαιμονίοις

^105:38 καὶ ἐξέχεαν αἱ̃μα ἀθω̨̃ον αἱ̃μα υἱω̃ν αὐτω̃ν καὶ θυγατέρων ὡ̃ν ἔθυσαν τοι̃ς γλυπτοι̃ς Χανααν καὶ ἐφονοκτονήθη ἡ γη̃ ἐν τοι̃ς αἵμασιν

^105:39 καὶ ἐμιάνθη ἐν τοι̃ς ἔργοις αὐτω̃ν καὶ ἐπόρνευσαν ἐν τοι̃ς ἐπιτηδεύμασιν αὐτω̃ν

^105:40 καὶ ὠργίσθη θυμω̨̃ κύριος ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτου̃ καὶ ἐβδελύξατο τὴν κληρονομίαν αὐτου̃

^105:41 καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς χει̃ρας ἐθνω̃ν καὶ ἐκυρίευσαν αὐτω̃ν οἱ μισου̃ντες αὐτούς

^105:42 καὶ ἔθλιψαν αὐτοὺς οἱ ἐχθροὶ αὐτω̃ν καὶ ἐταπεινώθησαν ὑπὸ τὰς χει̃ρας αὐτω̃ν

^105:43 πλεονάκις ἐρρύσατο αὐτούς αὐτοὶ δὲ παρεπίκραναν αὐτὸν ἐν τη̨̃ βουλη̨̃ αὐτω̃ν καὶ ἐταπεινώθησαν ἐν ται̃ς ἀνομίαις αὐτω̃ν

^105:44 καὶ εἰ̃δεν ἐν τω̨̃ θλίβεσθαι αὐτοὺς ἐν τω̨̃ αὐτὸν εἰσακου̃σαι τη̃ς δεήσεως αὐτω̃ν

^105:45 καὶ ἐμνήσθη τη̃ς διαθήκης αὐτου̃ καὶ μετεμελήθη κατὰ τὸ πλη̃θος του̃ ἐλέους αὐτου̃

^105:46 καὶ ἔδωκεν αὐτοὺς εἰς οἰκτιρμοὺς ἐναντίον πάντων τω̃ν αἰχμαλωτισάντων αὐτούς

^105:47 σω̃σον ἡμα̃ς κύριε ὁ θεὸς ἡμω̃ν καὶ ἐπισυνάγαγε ἡμα̃ς ἐκ τω̃ν ἐθνω̃ν του̃ ἐξομολογήσασθαι τω̨̃ ὀνόματι τω̨̃ ἁγίω̨ σου του̃ ἐγκαυχα̃σθαι ἐν τη̨̃ αἰνέσει σου

^105:48 εὐλογητὸς κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἀπὸ του̃ αἰω̃νος καὶ ἕως του̃ αἰω̃νος καὶ ἐρει̃ πα̃ς ὁ λαός γένοιτο γένοιτο

^106:1 αλληλουια ἐξομολογει̃σθε τω̨̃ κυρίω̨ ὅτι χρηστός ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^106:2 εἰπάτωσαν οἱ λελυτρωμένοι ὑπὸ κυρίου οὓς ἐλυτρώσατο ἐκ χειρὸς ἐχθρου̃

^106:3 ἐκ τω̃ν χωρω̃ν συνήγαγεν αὐτοὺς ἀπὸ ἀνατολω̃ν καὶ δυσμω̃ν καὶ βορρα̃ καὶ θαλάσσης

^106:4 ἐπλανήθησαν ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ἐν ἀνύδρω̨ ὁδὸν πόλεως κατοικητηρίου οὐχ εὑ̃ρον

^106:5 πεινω̃ντες καὶ διψω̃ντες ἡ ψυχὴ αὐτω̃ν ἐν αὐτοι̃ς ἐξέλιπεν

^106:6 καὶ ἐκέκραξαν πρὸς κύριον ἐν τω̨̃ θλίβεσθαι αὐτούς καὶ ἐκ τω̃ν ἀναγκω̃ν αὐτω̃ν ἐρρύσατο αὐτοὺς

^106:7 καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς εἰς ὁδὸν εὐθει̃αν του̃ πορευθη̃ναι εἰς πόλιν κατοικητηρίου

^106:8 ἐξομολογησάσθωσαν τω̨̃ κυρίω̨ τὰ ἐλέη αὐτου̃ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτου̃ τοι̃ς υἱοι̃ς τω̃ν ἀνθρώπων

^106:9 ὅτι ἐχόρτασεν ψυχὴν κενὴν καὶ ψυχὴν πεινω̃σαν ἐνέπλησεν ἀγαθω̃ν

^106:10 καθημένους ἐν σκότει καὶ σκια̨̃ θανάτου πεπεδημένους ἐν πτωχεία̨ καὶ σιδήρω̨

^106:11 ὅτι παρεπίκραναν τὰ λόγια του̃ θεου̃ καὶ τὴν βουλὴν του̃ ὑψίστου παρώξυναν

^106:12 καὶ ἐταπεινώθη ἐν κόποις ἡ καρδία αὐτω̃ν ἠσθένησαν καὶ οὐκ ἠ̃ν ὁ βοηθω̃ν

^106:13 καὶ ἐκέκραξαν πρὸς κύριον ἐν τω̨̃ θλίβεσθαι αὐτούς καὶ ἐκ τω̃ν ἀναγκω̃ν αὐτω̃ν ἔσωσεν αὐτοὺς

^106:14 καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐκ σκότους καὶ σκια̃ς θανάτου καὶ τοὺς δεσμοὺς αὐτω̃ν διέρρηξεν

^106:15 ἐξομολογησάσθωσαν τω̨̃ κυρίω̨ τὰ ἐλέη αὐτου̃ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτου̃ τοι̃ς υἱοι̃ς τω̃ν ἀνθρώπων

^106:16 ὅτι συνέτριψεν πύλας χαλκα̃ς καὶ μοχλοὺς σιδηρου̃ς συνέκλασεν

^106:17 ἀντελάβετο αὐτω̃ν ἐξ ὁδου̃ ἀνομίας αὐτω̃ν διὰ γὰρ τὰς ἀνομίας αὐτω̃ν ἐταπεινώθησαν

^106:18 πα̃ν βρω̃μα ἐβδελύξατο ἡ ψυχὴ αὐτω̃ν καὶ ἤγγισαν ἕως τω̃ν πυλω̃ν του̃ θανάτου

^106:19 καὶ ἐκέκραξαν πρὸς κύριον ἐν τω̨̃ θλίβεσθαι αὐτούς καὶ ἐκ τω̃ν ἀναγκω̃ν αὐτω̃ν ἔσωσεν αὐτούς

^106:20 ἀπέστειλεν τὸν λόγον αὐτου̃ καὶ ἰάσατο αὐτοὺς καὶ ἐρρύσατο αὐτοὺς ἐκ τω̃ν διαφθορω̃ν αὐτω̃ν

^106:21 ἐξομολογησάσθωσαν τω̨̃ κυρίω̨ τὰ ἐλέη αὐτου̃ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτου̃ τοι̃ς υἱοι̃ς τω̃ν ἀνθρώπων

^106:22 καὶ θυσάτωσαν θυσίαν αἰνέσεως καὶ ἐξαγγειλάτωσαν τὰ ἔργα αὐτου̃ ἐν ἀγαλλιάσει

^106:23 οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν θάλασσαν ἐν πλοίοις ποιου̃ντες ἐργασίαν ἐν ὕδασι πολλοι̃ς

^106:24 αὐτοὶ εἴδοσαν τὰ ἔργα κυρίου καὶ τὰ θαυμάσια αὐτου̃ ἐν τω̨̃ βυθω̨̃

^106:25 εἰ̃πεν καὶ ἔστη πνευ̃μα καταιγίδος καὶ ὑψώθη τὰ κύματα αὐτη̃ς

^106:26 ἀναβαίνουσιν ἕως τω̃ν οὐρανω̃ν καὶ καταβαίνουσιν ἕως τω̃ν ἀβύσσων ἡ ψυχὴ αὐτω̃ν ἐν κακοι̃ς ἐτήκετο

^106:27 ἐταράχθησαν ἐσαλεύθησαν ὡς ὁ μεθύων καὶ πα̃σα ἡ σοφία αὐτω̃ν κατεπόθη

^106:28 καὶ ἐκέκραξαν πρὸς κύριον ἐν τω̨̃ θλίβεσθαι αὐτούς καὶ ἐκ τω̃ν ἀναγκω̃ν αὐτω̃ν ἐξήγαγεν αὐτοὺς

^106:29 καὶ ἐπέταξεν τη̨̃ καταιγίδι καὶ ἔστη εἰς αὔραν καὶ ἐσίγησαν τὰ κύματα αὐτη̃ς

^106:30 καὶ εὐφράνθησαν ὅτι ἡσύχασαν καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐπὶ λιμένα θελήματος αὐτω̃ν

^106:31 ἐξομολογησάσθωσαν τω̨̃ κυρίω̨ τὰ ἐλέη αὐτου̃ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτου̃ τοι̃ς υἱοι̃ς τω̃ν ἀνθρώπων

^106:32 ὑψωσάτωσαν αὐτὸν ἐν ἐκκλησία̨ λαου̃ καὶ ἐν καθέδρα̨ πρεσβυτέρων αἰνεσάτωσαν αὐτόν

^106:33 ἔθετο ποταμοὺς εἰς ἔρημον καὶ διεξόδους ὑδάτων εἰς δίψαν

^106:34 γη̃ν καρποφόρον εἰς ἅλμην ἀπὸ κακίας τω̃ν κατοικούντων ἐν αὐτη̨̃

^106:35 ἔθετο ἔρημον εἰς λίμνας ὑδάτων καὶ γη̃ν ἄνυδρον εἰς διεξόδους ὑδάτων

^106:36 καὶ κατώ̨κισεν ἐκει̃ πεινω̃ντας καὶ συνεστήσαντο πόλιν κατοικεσίας

^106:37 καὶ ἔσπειραν ἀγροὺς καὶ ἐφύτευσαν ἀμπελω̃νας καὶ ἐποίησαν καρπὸν γενήματος

^106:38 καὶ εὐλόγησεν αὐτούς καὶ ἐπληθύνθησαν σφόδρα καὶ τὰ κτήνη αὐτω̃ν οὐκ ἐσμίκρυνεν

^106:39 καὶ ὠλιγώθησαν καὶ ἐκακώθησαν ἀπὸ θλίψεως κακω̃ν καὶ ὀδύνης

^106:40 ἐξεχύθη ἐξουδένωσις ἐπ' ἄρχοντας καὶ ἐπλάνησεν αὐτοὺς ἐν ἀβάτω̨ καὶ οὐχ ὁδω̨̃

^106:41 καὶ ἐβοήθησεν πένητι ἐκ πτωχείας καὶ ἔθετο ὡς πρόβατα πατριάς

^106:42 ὄψονται εὐθει̃ς καὶ εὐφρανθήσονται καὶ πα̃σα ἀνομία ἐμφράξει τὸ στόμα αὐτη̃ς

^106:43 τίς σοφὸς καὶ φυλάξει ταυ̃τα καὶ συνήσουσιν τὰ ἐλέη του̃ κυρίου

^107:1 ὠ̨δὴ ψαλμου̃ τω̨̃ Δαυιδ

^107:2 ἑτοίμη ἡ καρδία μου ὁ θεός ἑτοίμη ἡ καρδία μου ἄ̨σομαι καὶ ψαλω̃ ἐν τη̨̃ δόξη̨ μου

^107:3 ἐξεγέρθητι ψαλτήριον καὶ κιθάρα ἐξεγερθήσομαι ὄρθρου

^107:4 ἐξομολογήσομαί σοι ἐν λαοι̃ς κύριε καὶ ψαλω̃ σοι ἐν ἔθνεσιν

^107:5 ὅτι μέγα ἐπάνω τω̃ν οὐρανω̃ν τὸ ἔλεός σου καὶ ἕως τω̃ν νεφελω̃ν ἡ ἀλήθειά σου

^107:6 ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς ὁ θεός καὶ ἐπὶ πα̃σαν τὴν γη̃ν ἡ δόξα σου

^107:7 ὅπως ἂν ῥυσθω̃σιν οἱ ἀγαπητοί σου σω̃σον τη̨̃ δεξια̨̃ σου καὶ ἐπάκουσόν μου

^107:8 ὁ θεὸς ἐλάλησεν ἐν τω̨̃ ἁγίω̨ αὐτου̃ ὑψωθήσομαι καὶ διαμεριω̃ Σικιμα καὶ τὴν κοιλάδα τω̃ν σκηνω̃ν διαμετρήσω

^107:9 ἐμός ἐστιν Γαλααδ καὶ ἐμός ἐστιν Μανασση καὶ Εφραιμ ἀντίλημψις τη̃ς κεφαλη̃ς μου Ιουδας βασιλεύς μου

^107:10 Μωαβ λέβης τη̃ς ἐλπίδος μου ἐπὶ τὴν Ιδουμαίαν ἐκτενω̃ τὸ ὑπόδημά μου ἐμοὶ ἀλλόφυλοι ὑπετάγησαν

^107:11 τίς ἀπάξει με εἰς πόλιν περιοχη̃ς τίς ὁδηγήσει με ἕως τη̃ς Ιδουμαίας

^107:12 οὐχὶ σύ ὁ θεός ὁ ἀπωσάμενος ἡμα̃ς καὶ οὐκ ἐξελεύση̨ ὁ θεός ἐν ται̃ς δυνάμεσιν ἡμω̃ν

^107:13 δὸς ἡμι̃ν βοήθειαν ἐκ θλίψεως καὶ ματαία σωτηρία ἀνθρώπου

^107:14 ἐν τω̨̃ θεω̨̃ ποιήσομεν δύναμιν καὶ αὐτὸς ἐξουδενώσει τοὺς ἐχθροὺς ἡμω̃ν

^108:1 εἰς τὸ τέλος τω̨̃ Δαυιδ ψαλμός ὁ θεός τὴν αἴνεσίν μου μὴ παρασιωπήση̨ς

^108:2 ὅτι στόμα ἁμαρτωλου̃ καὶ στόμα δολίου ἐπ' ἐμὲ ἠνοίχθη ἐλάλησαν κατ' ἐμου̃ γλώσση̨ δολία̨

^108:3 καὶ λόγοις μίσους ἐκύκλωσάν με καὶ ἐπολέμησάν με δωρεάν

^108:4 ἀντὶ του̃ ἀγαπα̃ν με ἐνδιέβαλλόν με ἐγὼ δὲ προσευχόμην

^108:5 καὶ ἔθεντο κατ' ἐμου̃ κακὰ ἀντὶ ἀγαθω̃ν καὶ μι̃σος ἀντὶ τη̃ς ἀγαπήσεώς μου

^108:6 κατάστησον ἐπ' αὐτὸν ἁμαρτωλόν καὶ διάβολος στήτω ἐκ δεξιω̃ν αὐτου̃

^108:7 ἐν τω̨̃ κρίνεσθαι αὐτὸν ἐξέλθοι καταδεδικασμένος καὶ ἡ προσευχὴ αὐτου̃ γενέσθω εἰς ἁμαρτίαν

^108:8 γενηθήτωσαν αἱ ἡμέραι αὐτου̃ ὀλίγαι καὶ τὴν ἐπισκοπὴν αὐτου̃ λάβοι ἕτερος

^108:9 γενηθήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτου̃ ὀρφανοὶ καὶ ἡ γυνὴ αὐτου̃ χήρα

^108:10 σαλευόμενοι μεταναστήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτου̃ καὶ ἐπαιτησάτωσαν ἐκβληθήτωσαν ἐκ τω̃ν οἰκοπέδων αὐτω̃ν

^108:11 ἐξερευνησάτω δανειστὴς πάντα ὅσα ὑπάρχει αὐτω̨̃ διαρπασάτωσαν ἀλλότριοι τοὺς πόνους αὐτου̃

^108:12 μὴ ὑπαρξάτω αὐτω̨̃ ἀντιλήμπτωρ μηδὲ γενηθήτω οἰκτίρμων τοι̃ς ὀρφανοι̃ς αὐτου̃

^108:13 γενηθήτω τὰ τέκνα αὐτου̃ εἰς ἐξολέθρευσιν ἐν γενεα̨̃ μια̨̃ ἐξαλειφθήτω τὸ ὄνομα αὐτου̃

^108:14 ἀναμνησθείη ἡ ἀνομία τω̃ν πατέρων αὐτου̃ ἔναντι κυρίου καὶ ἡ ἁμαρτία τη̃ς μητρὸς αὐτου̃ μὴ ἐξαλειφθείη

^108:15 γενηθήτωσαν ἔναντι κυρίου διὰ παντός καὶ ἐξολεθρευθείη ἐκ γη̃ς τὸ μνημόσυνον αὐτω̃ν

^108:16 ἀνθ' ὡ̃ν οὐκ ἐμνήσθη του̃ ποιη̃σαι ἔλεος καὶ κατεδίωξεν ἄνθρωπον πένητα καὶ πτωχὸν καὶ κατανενυγμένον τη̨̃ καρδία̨ του̃ θανατω̃σαι

^108:17 καὶ ἠγάπησεν κατάραν καὶ ἥξει αὐτω̨̃ καὶ οὐκ ἠθέλησεν εὐλογίαν καὶ μακρυνθήσεται ἀπ' αὐτου̃

^108:18 καὶ ἐνεδύσατο κατάραν ὡς ἱμάτιον καὶ εἰση̃λθεν ὡς ὕδωρ εἰς τὰ ἔγκατα αὐτου̃ καὶ ὡσεὶ ἔλαιον ἐν τοι̃ς ὀστέοις αὐτου̃

^108:19 γενηθήτω αὐτω̨̃ ὡς ἱμάτιον ὃ περιβάλλεται καὶ ὡσεὶ ζώνη ἣν διὰ παντὸς περιζώννυται

^108:20 του̃το τὸ ἔργον τω̃ν ἐνδιαβαλλόντων με παρὰ κυρίου καὶ τω̃ν λαλούντων πονηρὰ κατὰ τη̃ς ψυχη̃ς μου

^108:21 καὶ σύ κύριε κύριε ποίησον μετ' ἐμου̃ ἔλεος ἕνεκεν του̃ ὀνόματός σου ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεός σου

^108:22 ῥυ̃σαί με ὅτι πτωχὸς καὶ πένης ἐγώ εἰμι καὶ ἡ καρδία μου τετάρακται ἐντός μου

^108:23 ὡσεὶ σκιὰ ἐν τω̨̃ ἐκκλι̃ναι αὐτὴν ἀντανη̨ρέθην ἐξετινάχθην ὡσεὶ ἀκρίδες

^108:24 τὰ γόνατά μου ἠσθένησαν ἀπὸ νηστείας καὶ ἡ σάρξ μου ἠλλοιώθη δι' ἔλαιον

^108:25 καὶ ἐγὼ ἐγενήθην ὄνειδος αὐτοι̃ς εἴδοσάν με ἐσάλευσαν κεφαλὰς αὐτω̃ν

^108:26 βοήθησόν μοι κύριε ὁ θεός μου σω̃σόν με κατὰ τὸ ἔλεός σου

^108:27 καὶ γνώτωσαν ὅτι ἡ χείρ σου αὕτη καὶ σύ κύριε ἐποίησας αὐτήν

^108:28 καταράσονται αὐτοί καὶ σὺ εὐλογήσεις οἱ ἐπανιστανόμενοί μοι αἰσχυνθήτωσαν ὁ δὲ δου̃λός σου εὐφρανθήσεται

^108:29 ἐνδυσάσθωσαν οἱ ἐνδιαβάλλοντές με ἐντροπὴν καὶ περιβαλέσθωσαν ὡσεὶ διπλοΐδα αἰσχύνην αὐτω̃ν

^108:30 ἐξομολογήσομαι τω̨̃ κυρίω̨ σφόδρα ἐν τω̨̃ στόματί μου καὶ ἐν μέσω̨ πολλω̃ν αἰνέσω αὐτόν

^108:31 ὅτι παρέστη ἐκ δεξιω̃ν πένητος του̃ σω̃σαι ἐκ τω̃ν καταδιωκόντων τὴν ψυχήν μου

^109:1 τω̨̃ Δαυιδ ψαλμός εἰ̃πεν ὁ κύριος τω̨̃ κυρίω̨ μου κάθου ἐκ δεξιω̃ν μου ἕως ἂν θω̃ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τω̃ν ποδω̃ν σου

^109:2 ῥάβδον δυνάμεώς σου ἐξαποστελει̃ κύριος ἐκ Σιων καὶ κατακυρίευε ἐν μέσω̨ τω̃ν ἐχθρω̃ν σου

^109:3 μετὰ σου̃ ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρα̨ τη̃ς δυνάμεώς σου ἐν ται̃ς λαμπρότησιν τω̃ν ἁγίων ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐξεγέννησά σε

^109:4 ὤμοσεν κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται σὺ εἰ̃ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰω̃να κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδεκ

^109:5 κύριος ἐκ δεξιω̃ν σου συνέθλασεν ἐν ἡμέρα̨ ὀργη̃ς αὐτου̃ βασιλει̃ς

^109:6 κρινει̃ ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν πληρώσει πτώματα συνθλάσει κεφαλὰς ἐπὶ γη̃ς πολλω̃ν

^109:7 ἐκ χειμάρρου ἐν ὁδω̨̃ πίεται διὰ του̃το ὑψώσει κεφαλήν

^110:1 αλληλουια ἐξομολογήσομαί σοι κύριε ἐν ὅλη̨ καρδία̨ μου ἐν βουλη̨̃ εὐθείων καὶ συναγωγη̨̃

^110:2 μεγάλα τὰ ἔργα κυρίου ἐξεζητημένα εἰς πάντα τὰ θελήματα αὐτου̃

^110:3 ἐξομολόγησις καὶ μεγαλοπρέπεια τὸ ἔργον αὐτου̃ καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτου̃ μένει εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος

^110:4 μνείαν ἐποιήσατο τω̃ν θαυμασίων αὐτου̃ ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ὁ κύριος

^110:5 τροφὴν ἔδωκεν τοι̃ς φοβουμένοις αὐτόν μνησθήσεται εἰς τὸν αἰω̃να διαθήκης αὐτου̃

^110:6 ἰσχὺν ἔργων αὐτου̃ ἀνήγγειλεν τω̨̃ λαω̨̃ αὐτου̃ του̃ δου̃ναι αὐτοι̃ς κληρονομίαν ἐθνω̃ν

^110:7 ἔργα χειρω̃ν αὐτου̃ ἀλήθεια καὶ κρίσις πισταὶ πα̃σαι αἱ ἐντολαὶ αὐτου̃

^110:8 ἐστηριγμέναι εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος πεποιημέναι ἐν ἀληθεία̨ καὶ εὐθύτητι

^110:9 λύτρωσιν ἀπέστειλεν τω̨̃ λαω̨̃ αὐτου̃ ἐνετείλατο εἰς τὸν αἰω̃να διαθήκην αὐτου̃ ἅγιον καὶ φοβερὸν τὸ ὄνομα αὐτου̃

^110:10 ἀρχὴ σοφίας φόβος κυρίου σύνεσις ἀγαθὴ πα̃σι τοι̃ς ποιου̃σιν αὐτήν ἡ αἴνεσις αὐτου̃ μένει εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος

^111:1 αλληλουια μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν κύριον ἐν ται̃ς ἐντολαι̃ς αὐτου̃ θελήσει σφόδρα

^111:2 δυνατὸν ἐν τη̨̃ γη̨̃ ἔσται τὸ σπέρμα αὐτου̃ γενεὰ εὐθείων εὐλογηθήσεται

^111:3 δόξα καὶ πλου̃τος ἐν τω̨̃ οἴκω̨ αὐτου̃ καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτου̃ μένει εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος

^111:4 ἐξανέτειλεν ἐν σκότει φω̃ς τοι̃ς εὐθέσιν ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων καὶ δίκαιος

^111:5 χρηστὸς ἀνὴρ ὁ οἰκτίρων καὶ κιχρω̃ν οἰκονομήσει τοὺς λόγους αὐτου̃ ἐν κρίσει

^111:6 ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να οὐ σαλευθήσεται εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος

^111:7 ἀπὸ ἀκοη̃ς πονηρα̃ς οὐ φοβηθήσεται ἑτοίμη ἡ καρδία αὐτου̃ ἐλπίζειν ἐπὶ κύριον

^111:8 ἐστήρικται ἡ καρδία αὐτου̃ οὐ μὴ φοβηθη̨̃ ἕως οὑ̃ ἐπίδη̨ ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτου̃

^111:9 ἐσκόρπισεν ἔδωκεν τοι̃ς πένησιν ἡ δικαιοσύνη αὐτου̃ μένει εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος τὸ κέρας αὐτου̃ ὑψωθήσεται ἐν δόξη̨

^111:10 ἁμαρτωλὸς ὄψεται καὶ ὀργισθήσεται τοὺς ὀδόντας αὐτου̃ βρύξει καὶ τακήσεται ἐπιθυμία ἁμαρτωλω̃ν ἀπολει̃ται

^112:1 αλληλουια αἰνει̃τε παι̃δες κύριον αἰνει̃τε τὸ ὄνομα κυρίου

^112:2 εἴη τὸ ὄνομα κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ του̃ νυ̃ν καὶ ἕως του̃ αἰω̃νος

^112:3 ἀπὸ ἀνατολω̃ν ἡλίου μέχρι δυσμω̃ν αἰνει̃τε τὸ ὄνομα κυρίου

^112:4 ὑψηλὸς ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη ὁ κύριος ἐπὶ τοὺς οὐρανοὺς ἡ δόξα αὐτου̃

^112:5 τίς ὡς κύριος ὁ θεὸς ἡμω̃ν ὁ ἐν ὑψηλοι̃ς κατοικω̃ν

^112:6 καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορω̃ν ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃ καὶ ἐν τη̨̃ γη̨̃

^112:7 ὁ ἐγείρων ἀπὸ γη̃ς πτωχὸν καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνυψω̃ν πένητα

^112:8 του̃ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων μετὰ ἀρχόντων λαου̃ αὐτου̃

^112:9 ὁ κατοικίζων στει̃ραν ἐν οἴκω̨ μητέρα τέκνων εὐφραινομένην

^113:1 αλληλουια ἐν ἐξόδω̨ Ισραηλ ἐξ Αἰγύπτου οἴκου Ιακωβ ἐκ λαου̃ βαρβάρου

^113:2 ἐγενήθη Ιουδαία ἁγίασμα αὐτου̃ Ισραηλ ἐξουσία αὐτου̃

^113:3 ἡ θάλασσα εἰ̃δεν καὶ ἔφυγεν ὁ Ιορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω

^113:4 τὰ ὄρη ἐσκίρτησαν ὡσεὶ κριοὶ καὶ οἱ βουνοὶ ὡς ἀρνία προβάτων

^113:5 τί σοί ἐστιν θάλασσα ὅτι ἔφυγες καὶ σοί Ιορδάνη ὅτι ἀνεχώρησας εἰς τὰ ὀπίσω

^113:6 τὰ ὄρη ὅτι ἐσκιρτήσατε ὡσεὶ κριοί καὶ οἱ βουνοὶ ὡς ἀρνία προβάτων

^113:7 ἀπὸ προσώπου κυρίου ἐσαλεύθη ἡ γη̃ ἀπὸ προσώπου του̃ θεου̃ Ιακωβ

^113:8 του̃ στρέψαντος τὴν πέτραν εἰς λίμνας ὑδάτων καὶ τὴν ἀκρότομον εἰς πηγὰς ὑδάτων

^113:9 μὴ ἡμι̃ν κύριε μὴ ἡμι̃ν ἀλλ' ἢ τω̨̃ ὀνόματί σου δὸς δόξαν ἐπὶ τω̨̃ ἐλέει σου καὶ τη̨̃ ἀληθεία̨ σου

^113:10 μήποτε εἴπωσιν τὰ ἔθνη που̃ ἐστιν ὁ θεὸς αὐτω̃ν

^113:11 ὁ δὲ θεὸς ἡμω̃ν ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃ ἄνω ἐν τοι̃ς οὐρανοι̃ς καὶ ἐν τη̨̃ γη̨̃ πάντα ὅσα ἠθέλησεν ἐποίησεν

^113:12 τὰ εἴδωλα τω̃ν ἐθνω̃ν ἀργύριον καὶ χρυσίον ἔργα χειρω̃ν ἀνθρώπων

^113:13 στόμα ἔχουσιν καὶ οὐ λαλήσουσιν ὀφθαλμοὺς ἔχουσιν καὶ οὐκ ὄψονται

^113:14 ὠ̃τα ἔχουσιν καὶ οὐκ ἀκούσονται ῥι̃νας ἔχουσιν καὶ οὐκ ὀσφρανθήσονται

^113:15 χει̃ρας ἔχουσιν καὶ οὐ ψηλαφήσουσιν πόδας ἔχουσιν καὶ οὐ περιπατήσουσιν οὐ φωνήσουσιν ἐν τω̨̃ λάρυγγι αὐτω̃ν

^113:16 ὅμοιοι αὐτοι̃ς γένοιντο οἱ ποιου̃ντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ' αὐτοι̃ς

^113:17 οἰ̃κος Ισραηλ ἤλπισεν ἐπὶ κύριον βοηθὸς αὐτω̃ν καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτω̃ν ἐστιν

^113:18 οἰ̃κος Ααρων ἤλπισεν ἐπὶ κύριον βοηθὸς αὐτω̃ν καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτω̃ν ἐστιν

^113:19 οἱ φοβούμενοι τὸν κύριον ἤλπισαν ἐπὶ κύριον βοηθὸς αὐτω̃ν καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτω̃ν ἐστιν

^113:20 κύριος ἐμνήσθη ἡμω̃ν καὶ εὐλόγησεν ἡμα̃ς εὐλόγησεν τὸν οἰ̃κον Ισραηλ εὐλόγησεν τὸν οἰ̃κον Ααρων

^113:21 εὐλόγησεν τοὺς φοβουμένους τὸν κύριον τοὺς μικροὺς μετὰ τω̃ν μεγάλων

^113:22 προσθείη κύριος ἐφ' ὑμα̃ς ἐφ' ὑμα̃ς καὶ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς ὑμω̃ν

^113:23 εὐλογημένοι ὑμει̃ς τω̨̃ κυρίω̨ τω̨̃ ποιήσαντι τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γη̃ν

^113:24 ὁ οὐρανὸς του̃ οὐρανου̃ τω̨̃ κυρίω̨ τὴν δὲ γη̃ν ἔδωκεν τοι̃ς υἱοι̃ς τω̃ν ἀνθρώπων

^113:25 οὐχ οἱ νεκροὶ αἰνέσουσίν σε κύριε οὐδὲ πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς ἅ̨δου

^113:26 ἀλλ' ἡμει̃ς οἱ ζω̃ντες εὐλογήσομεν τὸν κύριον ἀπὸ του̃ νυ̃ν καὶ ἕως του̃ αἰω̃νος

^114:1 αλληλουια ἠγάπησα ὅτι εἰσακούσεται κύριος τη̃ς φωνη̃ς τη̃ς δεήσεώς μου

^114:2 ὅτι ἔκλινεν τὸ οὐ̃ς αὐτου̃ ἐμοί καὶ ἐν ται̃ς ἡμέραις μου ἐπικαλέσομαι

^114:3 περιέσχον με ὠδι̃νες θανάτου κίνδυνοι ἅ̨δου εὕροσάν με θλι̃ψιν καὶ ὀδύνην εὑ̃ρον

^114:4 καὶ τὸ ὄνομα κυρίου ἐπεκαλεσάμην ὠ̃ κύριε ῥυ̃σαι τὴν ψυχήν μου

^114:5 ἐλεήμων ὁ κύριος καὶ δίκαιος καὶ ὁ θεὸς ἡμω̃ν ἐλεα̨̃

^114:6 φυλάσσων τὰ νήπια ὁ κύριος ἐταπεινώθην καὶ ἔσωσέν με

^114:7 ἐπίστρεψον ἡ ψυχή μου εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου ὅτι κύριος εὐηργέτησέν σε

^114:8 ὅτι ἐξείλατο τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀπὸ δακρύων καὶ τοὺς πόδας μου ἀπὸ ὀλισθήματος

^114:9 εὐαρεστήσω ἐναντίον κυρίου ἐν χώρα̨ ζώντων

^115:1 αλληλουια ἐπίστευσα διὸ ἐλάλησα ἐγὼ δὲ ἐταπεινώθην σφόδρα

^115:2 ἐγὼ εἰ̃πα ἐν τη̨̃ ἐκστάσει μου πα̃ς ἄνθρωπος ψεύστης

^115:3 τί ἀνταποδώσω τω̨̃ κυρίω̨ περὶ πάντων ὡ̃ν ἀνταπέδωκέν μοι

^115:4 ποτήριον σωτηρίου λήμψομαι καὶ τὸ ὄνομα κυρίου ἐπικαλέσομαι

^115:6 τίμιος ἐναντίον κυρίου ὁ θάνατος τω̃ν ὁσίων αὐτου̃

^115:7 ὠ̃ κύριε ἐγὼ δου̃λος σός ἐγὼ δου̃λος σὸς καὶ υἱὸς τη̃ς παιδίσκης σου διέρρηξας τοὺς δεσμούς μου

^115:8 σοὶ θύσω θυσίαν αἰνέσεως

^115:9 τὰς εὐχάς μου τω̨̃ κυρίω̨ ἀποδώσω ἐναντίον παντὸς του̃ λαου̃ αὐτου̃

^115:10 ἐν αὐλαι̃ς οἴκου κυρίου ἐν μέσω̨ σου Ιερουσαλημ

^116:1 αλληλουια αἰνει̃τε τὸν κύριον πάντα τὰ ἔθνη ἐπαινέσατε αὐτόν πάντες οἱ λαοί

^116:2 ὅτι ἐκραταιώθη τὸ ἔλεος αὐτου̃ ἐφ' ἡμα̃ς καὶ ἡ ἀλήθεια του̃ κυρίου μένει εἰς τὸν αἰω̃να

^117:1 αλληλουια ἐξομολογει̃σθε τω̨̃ κυρίω̨ ὅτι ἀγαθός ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^117:2 εἰπάτω δὴ οἰ̃κος Ισραηλ ὅτι ἀγαθός ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^117:3 εἰπάτω δὴ οἰ̃κος Ααρων ὅτι ἀγαθός ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^117:4 εἰπάτωσαν δὴ πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν κύριον ὅτι ἀγαθός ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^117:5 ἐν θλίψει ἐπεκαλεσάμην τὸν κύριον καὶ ἐπήκουσέν μου εἰς πλατυσμόν

^117:6 κύριος ἐμοὶ βοηθός οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος

^117:7 κύριος ἐμοὶ βοηθός κἀγὼ ἐπόψομαι τοὺς ἐχθρούς μου

^117:8 ἀγαθὸν πεποιθέναι ἐπὶ κύριον ἢ πεποιθέναι ἐπ' ἄνθρωπον

^117:9 ἀγαθὸν ἐλπίζειν ἐπὶ κύριον ἢ ἐλπίζειν ἐπ' ἄρχοντας

^117:10 πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τω̨̃ ὀνόματι κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς

^117:11 κυκλώσαντες ἐκύκλωσάν με καὶ τω̨̃ ὀνόματι κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς

^117:12 ἐκύκλωσάν με ὡσεὶ μέλισσαι κηρίον καὶ ἐξεκαύθησαν ὡσεὶ πυ̃ρ ἐν ἀκάνθαις καὶ τω̨̃ ὀνόματι κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς

^117:13 ὠσθεὶς ἀνετράπην του̃ πεσει̃ν καὶ ὁ κύριος ἀντελάβετό μου

^117:14 ἰσχύς μου καὶ ὕμνησίς μου ὁ κύριος καὶ ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν

^117:15 φωνὴ ἀγαλλιάσεως καὶ σωτηρίας ἐν σκηναι̃ς δικαίων δεξιὰ κυρίου ἐποίησεν δύναμιν

^117:16 δεξιὰ κυρίου ὕψωσέν με δεξιὰ κυρίου ἐποίησεν δύναμιν

^117:17 οὐκ ἀποθανου̃μαι ἀλλὰ ζήσομαι καὶ ἐκδιηγήσομαι τὰ ἔργα κυρίου

^117:18 παιδεύων ἐπαίδευσέν με ὁ κύριος καὶ τω̨̃ θανάτω̨ οὐ παρέδωκέν με

^117:19 ἀνοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης εἰσελθὼν ἐν αὐται̃ς ἐξομολογήσομαι τω̨̃ κυρίω̨

^117:20 αὕτη ἡ πύλη του̃ κυρίου δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτη̨̃

^117:21 ἐξομολογήσομαί σοι ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν

^117:22 λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομου̃ντες οὑ̃τος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας

^117:23 παρὰ κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστιν θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοι̃ς ἡμω̃ν

^117:24 αὕτη ἡ ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ κύριος ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθω̃μεν ἐν αὐτη̨̃

^117:25 ὠ̃ κύριε σω̃σον δή ὠ̃ κύριε εὐόδωσον δή

^117:26 εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου εὐλογήκαμεν ὑμα̃ς ἐξ οἴκου κυρίου

^117:27 θεὸς κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμι̃ν συστήσασθε ἑορτὴν ἐν τοι̃ς πυκάζουσιν ἕως τω̃ν κεράτων του̃ θυσιαστηρίου

^117:28 θεός μου εἰ̃ σύ καὶ ἐξομολογήσομαί σοι θεός μου εἰ̃ σύ καὶ ὑψώσω σε ἐξομολογήσομαί σοι ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν

^117:29 ἐξομολογει̃σθε τω̨̃ κυρίω̨ ὅτι ἀγαθός ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^118:1 αλληλουια α' αλφ μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδω̨̃ οἱ πορευόμενοι ἐν νόμω̨ κυρίου

^118:2 μακάριοι οἱ ἐξερευνω̃ντες τὰ μαρτύρια αὐτου̃ ἐν ὅλη̨ καρδία̨ ἐκζητήσουσιν αὐτόν

^118:3 οὐ γὰρ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτου̃ ἐπορεύθησαν

^118:4 σὺ ἐνετείλω τὰς ἐντολάς σου φυλάξασθαι σφόδρα

^118:5 ὄφελον κατευθυνθείησαν αἱ ὁδοί μου του̃ φυλάξασθαι τὰ δικαιώματά σου

^118:6 τότε οὐ μὴ ἐπαισχυνθω̃ ἐν τω̨̃ με ἐπιβλέπειν ἐπὶ πάσας τὰς ἐντολάς σου

^118:7 ἐξομολογήσομαί σοι κύριε ἐν εὐθύτητι καρδίας ἐν τω̨̃ μεμαθηκέναι με τὰ κρίματα τη̃ς δικαιοσύνης σου

^118:8 τὰ δικαιώματά σου φυλάξω μή με ἐγκαταλίπη̨ς ἕως σφόδρα

^118:9 β' βηθ ἐν τίνι κατορθώσει ὁ νεώτερος τὴν ὁδὸν αὐτου̃ ἐν τω̨̃ φυλάσσεσθαι τοὺς λόγους σου

^118:10 ἐν ὅλη̨ καρδία̨ μου ἐξεζήτησά σε μὴ ἀπώση̨ με ἀπὸ τω̃ν ἐντολω̃ν σου

^118:11 ἐν τη̨̃ καρδία̨ μου ἔκρυψα τὰ λόγιά σου ὅπως ἂν μὴ ἁμάρτω σοι

^118:12 εὐλογητὸς εἰ̃ κύριε δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου

^118:13 ἐν τοι̃ς χείλεσίν μου ἐξήγγειλα πάντα τὰ κρίματα του̃ στόματός σου

^118:14 ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ τω̃ν μαρτυρίων σου ἐτέρφθην ὡς ἐπὶ παντὶ πλούτω̨

^118:15 ἐν ται̃ς ἐντολαι̃ς σου ἀδολεσχήσω καὶ κατανοήσω τὰς ὁδούς σου

^118:16 ἐν τοι̃ς δικαιώμασίν σου μελετήσω οὐκ ἐπιλήσομαι τω̃ν λόγων σου

^118:17 γ' γιμαλ ἀνταπόδος τω̨̃ δούλω̨ σου ζήσομαι καὶ φυλάξω τοὺς λόγους σου

^118:18 ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσιά σου ἐκ του̃ νόμου σου

^118:19 πάροικος ἐγώ εἰμι ἐν τη̨̃ γη̨̃ μὴ ἀποκρύψη̨ς ἀπ' ἐμου̃ τὰς ἐντολάς σου

^118:20 ἐπεπόθησεν ἡ ψυχή μου του̃ ἐπιθυμη̃σαι τὰ κρίματά σου ἐν παντὶ καιρω̨̃

^118:21 ἐπετίμησας ὑπερηφάνοις ἐπικατάρατοι οἱ ἐκκλίνοντες ἀπὸ τω̃ν ἐντολω̃ν σου

^118:22 περίελε ἀπ' ἐμου̃ ὄνειδος καὶ ἐξουδένωσιν ὅτι τὰ μαρτύριά σου ἐξεζήτησα

^118:23 καὶ γὰρ ἐκάθισαν ἄρχοντες καὶ κατ' ἐμου̃ κατελάλουν ὁ δὲ δου̃λός σου ἠδολέσχει ἐν τοι̃ς δικαιώμασίν σου

^118:24 καὶ γὰρ τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστιν καὶ αἱ συμβουλίαι μου τὰ δικαιώματά σου

^118:25 δ' δελθ ἐκολλήθη τω̨̃ ἐδάφει ἡ ψυχή μου ζη̃σόν με κατὰ τὸν λόγον σου

^118:26 τὰς ὁδούς μου ἐξήγγειλα καὶ ἐπήκουσάς μου δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου

^118:27 ὁδὸν δικαιωμάτων σου συνέτισόν με καὶ ἀδολεσχήσω ἐν τοι̃ς θαυμασίοις σου

^118:28 ἔσταξεν ἡ ψυχή μου ἀπὸ ἀκηδίας βεβαίωσόν με ἐν τοι̃ς λόγοις σου

^118:29 ὁδὸν ἀδικίας ἀπόστησον ἀπ' ἐμου̃ καὶ τω̨̃ νόμω̨ σου ἐλέησόν με

^118:30 ὁδὸν ἀληθείας ἡ̨ρετισάμην τὰ κρίματά σου οὐκ ἐπελαθόμην

^118:31 ἐκολλήθην τοι̃ς μαρτυρίοις σου κύριε μή με καταισχύνη̨ς

^118:32 ὁδὸν ἐντολω̃ν σου ἔδραμον ὅταν ἐπλάτυνας τὴν καρδίαν μου

^118:33 ε' η νομοθέτησόν με κύριε τὴν ὁδὸν τω̃ν δικαιωμάτων σου καὶ ἐκζητήσω αὐτὴν διὰ παντός

^118:34 συνέτισόν με καὶ ἐξερευνήσω τὸν νόμον σου καὶ φυλάξω αὐτὸν ἐν ὅλη̨ καρδία̨ μου

^118:35 ὁδήγησόν με ἐν τρίβω̨ τω̃ν ἐντολω̃ν σου ὅτι αὐτὴν ἠθέλησα

^118:36 κλι̃νον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου καὶ μὴ εἰς πλεονεξίαν

^118:37 ἀπόστρεψον τοὺς ὀφθαλμούς μου του̃ μὴ ἰδει̃ν ματαιότητα ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ σου ζη̃σόν με

^118:38 στη̃σον τω̨̃ δούλω̨ σου τὸ λόγιόν σου εἰς τὸν φόβον σου

^118:39 περίελε τὸν ὀνειδισμόν μου ὃν ὑπώπτευσα τὰ γὰρ κρίματά σου χρηστά

^118:40 ἰδοὺ ἐπεθύμησα τὰς ἐντολάς σου ἐν τη̨̃ δικαιοσύνη̨ σου ζη̃σόν με

^118:41 Ϛ' ουαυ καὶ ἔλθοι ἐπ' ἐμὲ τὸ ἔλεός σου κύριε τὸ σωτήριόν σου κατὰ τὸ λόγιόν σου

^118:42 καὶ ἀποκριθήσομαι τοι̃ς ὀνειδίζουσί με λόγον ὅτι ἤλπισα ἐπὶ τοὺς λόγους σου

^118:43 καὶ μὴ περιέλη̨ς ἐκ του̃ στόματός μου λόγον ἀληθείας ἕως σφόδρα ὅτι ἐπὶ τὰ κρίματά σου ἐπήλπισα

^118:44 καὶ φυλάξω τὸν νόμον σου διὰ παντός εἰς τὸν αἰω̃να καὶ εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος

^118:45 καὶ ἐπορευόμην ἐν πλατυσμω̨̃ ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐξεζήτησα

^118:46 καὶ ἐλάλουν ἐν τοι̃ς μαρτυρίοις σου ἐναντίον βασιλέων καὶ οὐκ ἠ̨σχυνόμην

^118:47 καὶ ἐμελέτων ἐν ται̃ς ἐντολαι̃ς σου αἱ̃ς ἠγάπησα σφόδρα

^118:48 καὶ ἠ̃ρα τὰς χει̃ράς μου πρὸς τὰς ἐντολάς σου ἃς ἠγάπησα καὶ ἠδολέσχουν ἐν τοι̃ς δικαιώμασίν σου

^118:49 ζ' ζαι μνήσθητι τὸν λόγον σου τω̨̃ δούλω̨ σου ὡ̨̃ ἐπήλπισάς με

^118:50 αὕτη με παρεκάλεσεν ἐν τη̨̃ ταπεινώσει μου ὅτι τὸ λόγιόν σου ἔζησέν με

^118:51 ὑπερήφανοι παρηνόμουν ἕως σφόδρα ἀπὸ δὲ του̃ νόμου σου οὐκ ἐξέκλινα

^118:52 ἐμνήσθην τω̃ν κριμάτων σου ἀπ' αἰω̃νος κύριε καὶ παρεκλήθην

^118:53 ἀθυμία κατέσχεν με ἀπὸ ἁμαρτωλω̃ν τω̃ν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον σου

^118:54 ψαλτὰ ἠ̃σάν μοι τὰ δικαιώματά σου ἐν τόπω̨ παροικίας μου

^118:55 ἐμνήσθην ἐν νυκτὶ του̃ ὀνόματός σου κύριε καὶ ἐφύλαξα τὸν νόμον σου

^118:56 αὕτη ἐγενήθη μοι ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐξεζήτησα

^118:57 η' ηθ μερίς μου κύριε εἰ̃πα φυλάξασθαι τὸν νόμον σου

^118:58 ἐδεήθην του̃ προσώπου σου ἐν ὅλη̨ καρδία̨ μου ἐλέησόν με κατὰ τὸ λόγιόν σου

^118:59 διελογισάμην τὰς ὁδούς σου καὶ ἐπέστρεψα τοὺς πόδας μου εἰς τὰ μαρτύριά σου

^118:60 ἡτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην του̃ φυλάξασθαι τὰς ἐντολάς σου

^118:61 σχοινία ἁμαρτωλω̃ν περιεπλάκησάν μοι καὶ του̃ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην

^118:62 μεσονύκτιον ἐξηγειρόμην του̃ ἐξομολογει̃σθαί σοι ἐπὶ τὰ κρίματα τη̃ς δικαιοσύνης σου

^118:63 μέτοχος ἐγώ εἰμι πάντων τω̃ν φοβουμένων σε καὶ τω̃ν φυλασσόντων τὰς ἐντολάς σου

^118:64 του̃ ἐλέους σου κύριε πλήρης ἡ γη̃ τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με

^118:65 θ' τηθ χρηστότητα ἐποίησας μετὰ του̃ δούλου σου κύριε κατὰ τὸν λόγον σου

^118:66 χρηστότητα καὶ παιδείαν καὶ γνω̃σιν δίδαξόν με ὅτι ται̃ς ἐντολαι̃ς σου ἐπίστευσα

^118:67 πρὸ του̃ με ταπεινωθη̃ναι ἐγὼ ἐπλημμέλησα διὰ του̃το τὸ λόγιόν σου ἐφύλαξα

^118:68 χρηστὸς εἰ̃ σύ κύριε καὶ ἐν τη̨̃ χρηστότητί σου δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου

^118:69 ἐπληθύνθη ἐπ' ἐμὲ ἀδικία ὑπερηφάνων ἐγὼ δὲ ἐν ὅλη̨ καρδία̨ μου ἐξερευνήσω τὰς ἐντολάς σου

^118:70 ἐτυρώθη ὡς γάλα ἡ καρδία αὐτω̃ν ἐγὼ δὲ τὸν νόμον σου ἐμελέτησα

^118:71 ἀγαθόν μοι ὅτι ἐταπείνωσάς με ὅπως ἂν μάθω τὰ δικαιώματά σου

^118:72 ἀγαθόν μοι ὁ νόμος του̃ στόματός σου ὑπὲρ χιλιάδας χρυσίου καὶ ἀργυρίου

^118:73 ι' ιωθ αἱ χει̃ρές σου ἐποίησάν με καὶ ἔπλασάν με συνέτισόν με καὶ μαθήσομαι τὰς ἐντολάς σου

^118:74 οἱ φοβούμενοί σε ὄψονταί με καὶ εὐφρανθήσονται ὅτι εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισα

^118:75 ἔγνων κύριε ὅτι δικαιοσύνη τὰ κρίματά σου καὶ ἀληθεία̨ ἐταπείνωσάς με

^118:76 γενηθήτω δὴ τὸ ἔλεός σου του̃ παρακαλέσαι με κατὰ τὸ λόγιόν σου τω̨̃ δούλω̨ σου

^118:77 ἐλθέτωσάν μοι οἱ οἰκτιρμοί σου καὶ ζήσομαι ὅτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν

^118:78 αἰσχυνθήτωσαν ὑπερήφανοι ὅτι ἀδίκως ἠνόμησαν εἰς ἐμέ ἐγὼ δὲ ἀδολεσχήσω ἐν ται̃ς ἐντολαι̃ς σου

^118:79 ἐπιστρεψάτωσάν μοι οἱ φοβούμενοί σε καὶ οἱ γινώσκοντες τὰ μαρτύριά σου

^118:80 γενηθήτω ἡ καρδία μου ἄμωμος ἐν τοι̃ς δικαιώμασίν σου ὅπως ἂν μὴ αἰσχυνθω̃

^118:81 ια' χαφ ἐκλείπει εἰς τὸ σωτήριόν σου ἡ ψυχή μου καὶ εἰς τὸν λόγον σου ἐπήλπισα

^118:82 ἐξέλιπον οἱ ὀφθαλμοί μου εἰς τὸ λόγιόν σου λέγοντες πότε παρακαλέσεις με

^118:83 ὅτι ἐγενήθην ὡς ἀσκὸς ἐν πάχνη̨ τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαθόμην

^118:84 πόσαι εἰσὶν αἱ ἡμέραι του̃ δούλου σου πότε ποιήσεις μοι ἐκ τω̃ν καταδιωκόντων με κρίσιν

^118:85 διηγήσαντό μοι παράνομοι ἀδολεσχίας ἀλλ' οὐχ ὡς ὁ νόμος σου κύριε

^118:86 πα̃σαι αἱ ἐντολαί σου ἀλήθεια ἀδίκως κατεδίωξάν με βοήθησόν μοι

^118:87 παρὰ βραχὺ συνετέλεσάν με ἐν τη̨̃ γη̨̃ ἐγὼ δὲ οὐκ ἐγκατέλιπον τὰς ἐντολάς σου

^118:88 κατὰ τὸ ἔλεός σου ζη̃σόν με καὶ φυλάξω τὰ μαρτύρια του̃ στόματός σου

^118:89 ιβ' λαβδ εἰς τὸν αἰω̃να κύριε ὁ λόγος σου διαμένει ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃

^118:90 εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἡ ἀλήθειά σου ἐθεμελίωσας τὴν γη̃ν καὶ διαμένει

^118:91 τη̨̃ διατάξει σου διαμένει ἡ ἡμέρα ὅτι τὰ σύμπαντα δου̃λα σά

^118:92 εἰ μὴ ὅτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν τότε ἂν ἀπωλόμην ἐν τη̨̃ ταπεινώσει μου

^118:93 εἰς τὸν αἰω̃να οὐ μὴ ἐπιλάθωμαι τω̃ν δικαιωμάτων σου ὅτι ἐν αὐτοι̃ς ἔζησάς με κύριε

^118:94 σός εἰμι ἐγώ σω̃σόν με ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐξεζήτησα

^118:95 ἐμὲ ὑπέμειναν ἁμαρτωλοὶ του̃ ἀπολέσαι με τὰ μαρτύριά σου συνη̃κα

^118:96 πάσης συντελείας εἰ̃δον πέρας πλατει̃α ἡ ἐντολή σου σφόδρα

^118:97 ιγ' μημ ὡς ἠγάπησα τὸν νόμον σου κύριε ὅλην τὴν ἡμέραν μελέτη μού ἐστιν

^118:98 ὑπὲρ τοὺς ἐχθρούς μου ἐσόφισάς με τὴν ἐντολήν σου ὅτι εἰς τὸν αἰω̃νά μοί ἐστιν

^118:99 ὑπὲρ πάντας τοὺς διδάσκοντάς με συνη̃κα ὅτι τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστιν

^118:100 ὑπὲρ πρεσβυτέρους συνη̃κα ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐξεζήτησα

^118:101 ἐκ πάσης ὁδου̃ πονηρα̃ς ἐκώλυσα τοὺς πόδας μου ὅπως ἂν φυλάξω τοὺς λόγους σου

^118:102 ἀπὸ τω̃ν κριμάτων σου οὐκ ἐξέκλινα ὅτι σὺ ἐνομοθέτησάς μοι

^118:103 ὡς γλυκέα τω̨̃ λάρυγγί μου τὰ λόγιά σου ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον τω̨̃ στόματί μου

^118:104 ἀπὸ τω̃ν ἐντολω̃ν σου συνη̃κα διὰ του̃το ἐμίσησα πα̃σαν ὁδὸν ἀδικίας ὅτι σὺ ἐνομοθέτησάς μοι

^118:105 ιδ' νουν λύχνος τοι̃ς ποσίν μου ὁ λόγος σου καὶ φω̃ς ται̃ς τρίβοις μου

^118:106 ὀμώμοκα καὶ ἔστησα του̃ φυλάξασθαι τὰ κρίματα τη̃ς δικαιοσύνης σου

^118:107 ἐταπεινώθην ἕως σφόδρα κύριε ζη̃σόν με κατὰ τὸν λόγον σου

^118:108 τὰ ἑκούσια του̃ στόματός μου εὐδόκησον δή κύριε καὶ τὰ κρίματά σου δίδαξόν με

^118:109 ἡ ψυχή μου ἐν ται̃ς χερσίν μου διὰ παντός καὶ του̃ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην

^118:110 ἔθεντο ἁμαρτωλοὶ παγίδα μοι καὶ ἐκ τω̃ν ἐντολω̃ν σου οὐκ ἐπλανήθην

^118:111 ἐκληρονόμησα τὰ μαρτύριά σου εἰς τὸν αἰω̃να ὅτι ἀγαλλίαμα τη̃ς καρδίας μού εἰσιν

^118:112 ἔκλινα τὴν καρδίαν μου του̃ ποιη̃σαι τὰ δικαιώματά σου εἰς τὸν αἰω̃να δι' ἀντάμειψιν

^118:113 ιε' σαμχ παρανόμους ἐμίσησα καὶ τὸν νόμον σου ἠγάπησα

^118:114 βοηθός μου καὶ ἀντιλήμπτωρ μου εἰ̃ σύ εἰς τὸν λόγον σου ἐπήλπισα

^118:115 ἐκκλίνατε ἀπ' ἐμου̃ πονηρευόμενοι καὶ ἐξερευνήσω τὰς ἐντολὰς του̃ θεου̃ μου

^118:116 ἀντιλαβου̃ μου κατὰ τὸ λόγιόν σου καὶ ζήσομαι καὶ μὴ καταισχύνη̨ς με ἀπὸ τη̃ς προσδοκίας μου

^118:117 βοήθησόν μοι καὶ σωθήσομαι καὶ μελετήσω ἐν τοι̃ς δικαιώμασίν σου διὰ παντός

^118:118 ἐξουδένωσας πάντας τοὺς ἀποστατου̃ντας ἀπὸ τω̃ν δικαιωμάτων σου ὅτι ἄδικον τὸ ἐνθύμημα αὐτω̃ν

^118:119 παραβαίνοντας ἐλογισάμην πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς τη̃ς γη̃ς διὰ του̃το ἠγάπησα τὰ μαρτύριά σου διὰ παντός

^118:120 καθήλωσον ἐκ του̃ φόβου σου τὰς σάρκας μου ἀπὸ γὰρ τω̃ν κριμάτων σου ἐφοβήθην

^118:121 ιϚ' αιν ἐποίησα κρίμα καὶ δικαιοσύνην μὴ παραδω̨̃ς με τοι̃ς ἀδικου̃σίν με

^118:122 ἔκδεξαι τὸν δου̃λόν σου εἰς ἀγαθόν μὴ συκοφαντησάτωσάν με ὑπερήφανοι

^118:123 οἱ ὀφθαλμοί μου ἐξέλιπον εἰς τὸ σωτήριόν σου καὶ εἰς τὸ λόγιον τη̃ς δικαιοσύνης σου

^118:124 ποίησον μετὰ του̃ δούλου σου κατὰ τὸ ἔλεός σου καὶ τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με

^118:125 δου̃λός σού εἰμι ἐγώ συνέτισόν με καὶ γνώσομαι τὰ μαρτύριά σου

^118:126 καιρὸς του̃ ποιη̃σαι τω̨̃ κυρίω̨ διεσκέδασαν τὸν νόμον σου

^118:127 διὰ του̃το ἠγάπησα τὰς ἐντολάς σου ὑπὲρ χρυσίον καὶ τοπάζιον

^118:128 διὰ του̃το πρὸς πάσας τὰς ἐντολάς σου κατωρθούμην πα̃σαν ὁδὸν ἄδικον ἐμίσησα

^118:129 ιζ' φη θαυμαστὰ τὰ μαρτύριά σου διὰ του̃το ἐξηρεύνησεν αὐτὰ ἡ ψυχή μου

^118:130 ἡ δήλωσις τω̃ν λόγων σου φωτιει̃ καὶ συνετιει̃ νηπίους

^118:131 τὸ στόμα μου ἤνοιξα καὶ εἵλκυσα πνευ̃μα ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐπεπόθουν

^118:132 ἐπίβλεψον ἐπ' ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με κατὰ τὸ κρίμα τω̃ν ἀγαπώντων τὸ ὄνομά σου

^118:133 τὰ διαβήματά μου κατεύθυνον κατὰ τὸ λόγιόν σου καὶ μὴ κατακυριευσάτω μου πα̃σα ἀνομία

^118:134 λύτρωσαί με ἀπὸ συκοφαντίας ἀνθρώπων καὶ φυλάξω τὰς ἐντολάς σου

^118:135 τὸ πρόσωπόν σου ἐπίφανον ἐπὶ τὸν δου̃λόν σου καὶ δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου

^118:136 διεξόδους ὑδάτων κατέβησαν οἱ ὀφθαλμοί μου ἐπεὶ οὐκ ἐφύλαξαν τὸν νόμον σου

^118:137 ιη' σαδη δίκαιος εἰ̃ κύριε καὶ εὐθὴς ἡ κρίσις σου

^118:138 ἐνετείλω δικαιοσύνην τὰ μαρτύριά σου καὶ ἀλήθειαν σφόδρα

^118:139 ἐξέτηξέν με ὁ ζη̃λος του̃ οἴκου σου ὅτι ἐπελάθοντο τω̃ν λόγων σου οἱ ἐχθροί μου

^118:140 πεπυρωμένον τὸ λόγιόν σου σφόδρα καὶ ὁ δου̃λός σου ἠγάπησεν αὐτό

^118:141 νεώτερός εἰμι ἐγὼ καὶ ἐξουδενωμένος τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαθόμην

^118:142 ἡ δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εἰς τὸν αἰω̃να καὶ ὁ νόμος σου ἀλήθεια

^118:143 θλι̃ψις καὶ ἀνάγκη εὕροσάν με αἱ ἐντολαί σου μελέτη μου

^118:144 δικαιοσύνη τὰ μαρτύριά σου εἰς τὸν αἰω̃να συνέτισόν με καὶ ζήσομαι

^118:145 ιθ' κωφ ἐκέκραξα ἐν ὅλη̨ καρδία̨ μου ἐπάκουσόν μου κύριε τὰ δικαιώματά σου ἐκζητήσω

^118:146 ἐκέκραξά σε σω̃σόν με καὶ φυλάξω τὰ μαρτύριά σου

^118:147 προέφθασα ἐν ἀωρία̨ καὶ ἐκέκραξα εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισα

^118:148 προέφθασαν οἱ ὀφθαλμοί μου πρὸς ὄρθρον του̃ μελετα̃ν τὰ λόγιά σου

^118:149 τη̃ς φωνη̃ς μου ἄκουσον κύριε κατὰ τὸ ἔλεός σου κατὰ τὸ κρίμα σου ζη̃σόν με

^118:150 προσήγγισαν οἱ καταδιώκοντές με ἀνομία̨ ἀπὸ δὲ του̃ νόμου σου ἐμακρύνθησαν

^118:151 ἐγγὺς εἰ̃ σύ κύριε καὶ πα̃σαι αἱ ἐντολαί σου ἀλήθεια

^118:152 κατ' ἀρχὰς ἔγνων ἐκ τω̃ν μαρτυρίων σου ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να ἐθεμελίωσας αὐτά

^118:153 κ' ρης ἰδὲ τὴν ταπείνωσίν μου καὶ ἐξελου̃ με ὅτι τὸν νόμον σου οὐκ ἐπελαθόμην

^118:154 κρι̃νον τὴν κρίσιν μου καὶ λύτρωσαί με διὰ τὸν λόγον σου ζη̃σόν με

^118:155 μακρὰν ἀπὸ ἁμαρτωλω̃ν σωτηρία ὅτι τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐξεζήτησαν

^118:156 οἱ οἰκτιρμοί σου πολλοί κύριε κατὰ τὸ κρίμα σου ζη̃σόν με

^118:157 πολλοὶ οἱ ἐκδιώκοντές με καὶ ἐκθλίβοντές με ἐκ τω̃ν μαρτυρίων σου οὐκ ἐξέκλινα

^118:158 εἰ̃δον ἀσυνθετου̃ντας καὶ ἐξετηκόμην ὅτι τὰ λόγιά σου οὐκ ἐφυλάξαντο

^118:159 ἰδὲ ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἠγάπησα κύριε ἐν τω̨̃ ἐλέει σου ζη̃σόν με

^118:160 ἀρχὴ τω̃ν λόγων σου ἀλήθεια καὶ εἰς τὸν αἰω̃να πάντα τὰ κρίματα τη̃ς δικαιοσύνης σου

^118:161 κα' σεν ἄρχοντες κατεδίωξάν με δωρεάν καὶ ἀπὸ τω̃ν λόγων σου ἐδειλίασεν ἡ καρδία μου

^118:162 ἀγαλλιάσομαι ἐγὼ ἐπὶ τὰ λόγιά σου ὡς ὁ εὑρίσκων σκυ̃λα πολλά

^118:163 ἀδικίαν ἐμίσησα καὶ ἐβδελυξάμην τὸν δὲ νόμον σου ἠγάπησα

^118:164 ἑπτάκις τη̃ς ἡμέρας ἤ̨νεσά σοι ἐπὶ τὰ κρίματα τη̃ς δικαιοσύνης σου

^118:165 εἰρήνη πολλὴ τοι̃ς ἀγαπω̃σιν τὸν νόμον σου καὶ οὐκ ἔστιν αὐτοι̃ς σκάνδαλον

^118:166 προσεδόκων τὸ σωτήριόν σου κύριε καὶ τὰς ἐντολάς σου ἠγάπησα

^118:167 ἐφύλαξεν ἡ ψυχή μου τὰ μαρτύριά σου καὶ ἠγάπησεν αὐτὰ σφόδρα

^118:168 ἐφύλαξα τὰς ἐντολάς σου καὶ τὰ μαρτύριά σου ὅτι πα̃σαι αἱ ὁδοί μου ἐναντίον σου κύριε

^118:169 κβ' θαυ ἐγγισάτω ἡ δέησίς μου ἐνώπιόν σου κύριε κατὰ τὸ λόγιόν σου συνέτισόν με

^118:170 εἰσέλθοι τὸ ἀξίωμά μου ἐνώπιόν σου κατὰ τὸ λόγιόν σου ῥυ̃σαί με

^118:171 ἐξερεύξαιντο τὰ χείλη μου ὕμνον ὅταν διδάξη̨ς με τὰ δικαιώματά σου

^118:172 φθέγξαιτο ἡ γλω̃σσά μου τὸ λόγιόν σου ὅτι πα̃σαι αἱ ἐντολαί σου δικαιοσύνη

^118:173 γενέσθω ἡ χείρ σου του̃ σω̃σαί με ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἡ̨ρετισάμην

^118:174 ἐπεπόθησα τὸ σωτήριόν σου κύριε καὶ ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν

^118:175 ζήσεται ἡ ψυχή μου καὶ αἰνέσει σε καὶ τὰ κρίματά σου βοηθήσει μοι

^118:176 ἐπλανήθην ὡς πρόβατον ἀπολωλός ζήτησον τὸν δου̃λόν σου ὅτι τὰς ἐντολάς σου οὐκ ἐπελαθόμην

^119:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν πρὸς κύριον ἐν τω̨̃ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα καὶ εἰσήκουσέν μου

^119:2 κύριε ῥυ̃σαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίκων καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας

^119:3 τί δοθείη σοι καὶ τί προστεθείη σοι πρὸς γλω̃σσαν δολίαν

^119:4 τὰ βέλη του̃ δυνατου̃ ἠκονημένα σὺν τοι̃ς ἄνθραξιν τοι̃ς ἐρημικοι̃ς

^119:5 οἴμμοι ὅτι ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη κατεσκήνωσα μετὰ τω̃ν σκηνωμάτων Κηδαρ

^119:6 πολλὰ παρώ̨κησεν ἡ ψυχή μου

^119:7 μετὰ τω̃ν μισούντων τὴν εἰρήνην ἤμην εἰρηνικός ὅταν ἐλάλουν αὐτοι̃ς ἐπολέμουν με δωρεάν

^120:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν ἠ̃ρα τοὺς ὀφθαλμούς μου εἰς τὰ ὄρη πόθεν ἥξει ἡ βοήθειά μου

^120:2 ἡ βοήθειά μου παρὰ κυρίου του̃ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γη̃ν

^120:3 μὴ δω̨̃ς εἰς σάλον τὸν πόδα σου μηδὲ νυστάξη̨ ὁ φυλάσσων σε

^120:4 ἰδοὺ οὐ νυστάξει οὐδὲ ὑπνώσει ὁ φυλάσσων τὸν Ισραηλ

^120:5 κύριος φυλάξει σε κύριος σκέπη σου ἐπὶ χει̃ρα δεξιάν σου

^120:6 ἡμέρας ὁ ἥλιος οὐ συγκαύσει σε οὐδὲ ἡ σελήνη τὴν νύκτα

^120:7 κύριος φυλάξει σε ἀπὸ παντὸς κακου̃ φυλάξει τὴν ψυχήν σου

^120:8 κύριος φυλάξει τὴν εἴσοδόν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου ἀπὸ του̃ νυ̃ν καὶ ἕως του̃ αἰω̃νος

^121:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν εὐφράνθην ἐπὶ τοι̃ς εἰρηκόσιν μοι εἰς οἰ̃κον κυρίου πορευσόμεθα

^121:2 ἑστω̃τες ἠ̃σαν οἱ πόδες ἡμω̃ν ἐν ται̃ς αὐλαι̃ς σου Ιερουσαλημ

^121:3 Ιερουσαλημ οἰκοδομουμένη ὡς πόλις ἡ̃ς ἡ μετοχὴ αὐτη̃ς ἐπὶ τὸ αὐτό

^121:4 ἐκει̃ γὰρ ἀνέβησαν αἱ φυλαί φυλαὶ κυρίου μαρτύριον τω̨̃ Ισραηλ του̃ ἐξομολογήσασθαι τω̨̃ ὀνόματι κυρίου

^121:5 ὅτι ἐκει̃ ἐκάθισαν θρόνοι εἰς κρίσιν θρόνοι ἐπὶ οἰ̃κον Δαυιδ

^121:6 ἐρωτήσατε δὴ τὰ εἰς εἰρήνην τὴν Ιερουσαλημ καὶ εὐθηνία τοι̃ς ἀγαπω̃σίν σε

^121:7 γενέσθω δὴ εἰρήνη ἐν τη̨̃ δυνάμει σου καὶ εὐθηνία ἐν ται̃ς πυργοβάρεσίν σου

^121:8 ἕνεκα τω̃ν ἀδελφω̃ν μου καὶ τω̃ν πλησίον μου ἐλάλουν δὴ εἰρήνην περὶ σου̃

^121:9 ἕνεκα του̃ οἴκου κυρίου του̃ θεου̃ ἡμω̃ν ἐξεζήτησα ἀγαθά σοι

^122:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν πρὸς σὲ ἠ̃ρα τοὺς ὀφθαλμούς μου τὸν κατοικου̃ντα ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃

^122:2 ἰδοὺ ὡς ὀφθαλμοὶ δούλων εἰς χει̃ρας τω̃ν κυρίων αὐτω̃ν ὡς ὀφθαλμοὶ παιδίσκης εἰς χει̃ρας τη̃ς κυρίας αὐτη̃ς οὕτως οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμω̃ν πρὸς κύριον τὸν θεὸν ἡμω̃ν ἕως οὑ̃ οἰκτιρήσαι ἡμα̃ς

^122:3 ἐλέησον ἡμα̃ς κύριε ἐλέησον ἡμα̃ς ὅτι ἐπὶ πολὺ ἐπλήσθημεν ἐξουδενώσεως

^122:4 ἐπὶ πλει̃ον ἐπλήσθη ἡ ψυχὴ ἡμω̃ν τὸ ὄνειδος τοι̃ς εὐθηνου̃σιν καὶ ἡ ἐξουδένωσις τοι̃ς ὑπερηφάνοις

^123:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν εἰ μὴ ὅτι κύριος ἠ̃ν ἐν ἡμι̃ν εἰπάτω δὴ Ισραηλ

^123:2 εἰ μὴ ὅτι κύριος ἠ̃ν ἐν ἡμι̃ν ἐν τω̨̃ ἐπαναστη̃ναι ἀνθρώπους ἐφ' ἡμα̃ς

^123:3 ἄρα ζω̃ντας ἂν κατέπιον ἡμα̃ς ἐν τω̨̃ ὀργισθη̃ναι τὸν θυμὸν αὐτω̃ν ἐφ' ἡμα̃ς

^123:4 ἄρα τὸ ὕδωρ κατεπόντισεν ἡμα̃ς χείμαρρον διη̃λθεν ἡ ψυχὴ ἡμω̃ν

^123:5 ἄρα διη̃λθεν ἡ ψυχὴ ἡμω̃ν τὸ ὕδωρ τὸ ἀνυπόστατον

^123:6 εὐλογητὸς κύριος ὃς οὐκ ἔδωκεν ἡμα̃ς εἰς θήραν τοι̃ς ὀδου̃σιν αὐτω̃ν

^123:7 ἡ ψυχὴ ἡμω̃ν ὡς στρουθίον ἐρρύσθη ἐκ τη̃ς παγίδος τω̃ν θηρευόντων ἡ παγὶς συνετρίβη καὶ ἡμει̃ς ἐρρύσθημεν

^123:8 ἡ βοήθεια ἡμω̃ν ἐν ὀνόματι κυρίου του̃ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γη̃ν

^124:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν οἱ πεποιθότες ἐπὶ κύριον ὡς ὄρος Σιων οὐ σαλευθήσεται εἰς τὸν αἰω̃να ὁ κατοικω̃ν Ιερουσαλημ

^124:2 ὄρη κύκλω̨ αὐτη̃ς καὶ κύριος κύκλω̨ του̃ λαου̃ αὐτου̃ ἀπὸ του̃ νυ̃ν καὶ ἕως του̃ αἰω̃νος

^124:3 ὅτι οὐκ ἀφήσει τὴν ῥάβδον τω̃ν ἁμαρτωλω̃ν ἐπὶ τὸν κλη̃ρον τω̃ν δικαίων ὅπως ἂν μὴ ἐκτείνωσιν οἱ δίκαιοι ἐν ἀνομία̨ χει̃ρας αὐτω̃ν

^124:4 ἀγάθυνον κύριε τοι̃ς ἀγαθοι̃ς καὶ τοι̃ς εὐθέσι τη̨̃ καρδία̨

^124:5 τοὺς δὲ ἐκκλίνοντας εἰς τὰς στραγγαλιὰς ἀπάξει κύριος μετὰ τω̃ν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν εἰρήνη ἐπὶ τὸν Ισραηλ

^125:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν ἐν τω̨̃ ἐπιστρέψαι κύριον τὴν αἰχμαλωσίαν Σιων ἐγενήθημεν ὡς παρακεκλημένοι

^125:2 τότε ἐπλήσθη χαρα̃ς τὸ στόμα ἡμω̃ν καὶ ἡ γλω̃σσα ἡμω̃ν ἀγαλλιάσεως τότε ἐρου̃σιν ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν ἐμεγάλυνεν κύριος του̃ ποιη̃σαι μετ' αὐτω̃ν

^125:3 ἐμεγάλυνεν κύριος του̃ ποιη̃σαι μεθ' ἡμω̃ν ἐγενήθημεν εὐφραινόμενοι

^125:4 ἐπίστρεψον κύριε τὴν αἰχμαλωσίαν ἡμω̃ν ὡς χειμάρρους ἐν τω̨̃ νότω̨

^125:5 οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν ἐν ἀγαλλιάσει θεριου̃σιν

^125:6 πορευόμενοι ἐπορεύοντο καὶ ἔκλαιον αἴροντες τὰ σπέρματα αὐτω̃ν ἐρχόμενοι δὲ ἥξουσιν ἐν ἀγαλλιάσει αἴροντες τὰ δράγματα αὐτω̃ν

^126:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν τω̨̃ Σαλωμων ἐὰν μὴ κύριος οἰκοδομήση̨ οἰ̃κον εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομου̃ντες αὐτόν ἐὰν μὴ κύριος φυλάξη̨ πόλιν εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων

^126:2 εἰς μάτην ὑμι̃ν ἐστιν του̃ ὀρθρίζειν ἐγείρεσθαι μετὰ τὸ καθη̃σθαι οἱ ἔσθοντες ἄρτον ὀδύνης ὅταν δω̨̃ τοι̃ς ἀγαπητοι̃ς αὐτου̃ ὕπνον

^126:3 ἰδοὺ ἡ κληρονομία κυρίου υἱοί ὁ μισθὸς του̃ καρπου̃ τη̃ς γαστρός

^126:4 ὡσεὶ βέλη ἐν χειρὶ δυνατου̃ οὕτως οἱ υἱοὶ τω̃ν ἐκτετιναγμένων

^126:5 μακάριος ἄνθρωπος ὃς πληρώσει τὴν ἐπιθυμίαν αὐτου̃ ἐξ αὐτω̃ν οὐ καταισχυνθήσονται ὅταν λαλω̃σι τοι̃ς ἐχθροι̃ς αὐτω̃ν ἐν πύλη̨

^127:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν μακάριοι πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν κύριον οἱ πορευόμενοι ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτου̃

^127:2 τοὺς πόνους τω̃ν καρπω̃ν σου φάγεσαι μακάριος εἰ̃ καὶ καλω̃ς σοι ἔσται

^127:3 ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνου̃σα ἐν τοι̃ς κλίτεσι τη̃ς οἰκίας σου οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιω̃ν κύκλω̨ τη̃ς τραπέζης σου

^127:4 ἰδοὺ οὕτως εὐλογηθήσεται ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν κύριον

^127:5 εὐλογήσαι σε κύριος ἐκ Σιων καὶ ἴδοις τὰ ἀγαθὰ Ιερουσαλημ πάσας τὰς ἡμέρας τη̃ς ζωη̃ς σου

^127:6 καὶ ἴδοις υἱοὺς τω̃ν υἱω̃ν σου εἰρήνη ἐπὶ τὸν Ισραηλ

^128:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν πλεονάκις ἐπολέμησάν με ἐκ νεότητός μου εἰπάτω δὴ Ισραηλ

^128:2 πλεονάκις ἐπολέμησάν με ἐκ νεότητός μου καὶ γὰρ οὐκ ἠδυνήθησάν μοι

^128:3 ἐπὶ του̃ νώτου μου ἐτέκταινον οἱ ἁμαρτωλοί ἐμάκρυναν τὴν ἀνομίαν αὐτω̃ν

^128:4 κύριος δίκαιος συνέκοψεν αὐχένας ἁμαρτωλω̃ν

^128:5 αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἀποστραφήτωσαν εἰς τὰ ὀπίσω πάντες οἱ μισου̃ντες Σιων

^128:6 γενηθήτωσαν ὡς χόρτος δωμάτων ὃς πρὸ του̃ ἐκσπασθη̃ναι ἐξηράνθη

^128:7 οὑ̃ οὐκ ἐπλήρωσεν τὴν χει̃ρα αὐτου̃ ὁ θερίζων καὶ τὸν κόλπον αὐτου̃ ὁ τὰ δράγματα συλλέγων

^128:8 καὶ οὐκ εἰ̃παν οἱ παράγοντες εὐλογία κυρίου ἐφ' ὑμα̃ς εὐλογήκαμεν ὑμα̃ς ἐν ὀνόματι κυρίου

^129:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν ἐκ βαθέων ἐκέκραξά σε κύριε

^129:2 κύριε εἰσάκουσον τη̃ς φωνη̃ς μου γενηθήτω τὰ ὠ̃τά σου προσέχοντα εἰς τὴν φωνὴν τη̃ς δεήσεώς μου

^129:3 ἐὰν ἀνομίας παρατηρήση̨ κύριε κύριε τίς ὑποστήσεται

^129:4 ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμός ἐστιν

^129:5 ἕνεκεν του̃ νόμου σου ὑπέμεινά σε κύριε ὑπέμεινεν ἡ ψυχή μου εἰς τὸν λόγον σου

^129:6 ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν κύριον ἀπὸ φυλακη̃ς πρωίας μέχρι νυκτός ἀπὸ φυλακη̃ς πρωίας ἐλπισάτω Ισραηλ ἐπὶ τὸν κύριον

^129:7 ὅτι παρὰ τω̨̃ κυρίω̨ τὸ ἔλεος καὶ πολλὴ παρ' αὐτω̨̃ λύτρωσις

^129:8 καὶ αὐτὸς λυτρώσεται τὸν Ισραηλ ἐκ πασω̃ν τω̃ν ἀνομιω̃ν αὐτου̃

^130:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν τω̨̃ Δαυιδ κύριε οὐχ ὑψώθη μου ἡ καρδία οὐδὲ ἐμετεωρίσθησαν οἱ ὀφθαλμοί μου οὐδὲ ἐπορεύθην ἐν μεγάλοις οὐδὲ ἐν θαυμασίοις ὑπὲρ ἐμέ

^130:2 εἰ μὴ ἐταπεινοφρόνουν ἀλλὰ ὕψωσα τὴν ψυχήν μου ὡς τὸ ἀπογεγαλακτισμένον ἐπὶ τὴν μητέρα αὐτου̃ ὡς ἀνταπόδοσις ἐπὶ τὴν ψυχήν μου

^130:3 ἐλπισάτω Ισραηλ ἐπὶ τὸν κύριον ἀπὸ του̃ νυ̃ν καὶ ἕως του̃ αἰω̃νος

^131:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν μνήσθητι κύριε του̃ Δαυιδ καὶ πάσης τη̃ς πραΰτητος αὐτου̃

^131:2 ὡς ὤμοσεν τω̨̃ κυρίω̨ ηὔξατο τω̨̃ θεω̨̃ Ιακωβ

^131:3 εἰ εἰσελεύσομαι εἰς σκήνωμα οἴκου μου εἰ ἀναβήσομαι ἐπὶ κλίνης στρωμνη̃ς μου

^131:4 εἰ δώσω ὕπνον τοι̃ς ὀφθαλμοι̃ς μου καὶ τοι̃ς βλεφάροις μου νυσταγμὸν καὶ ἀνάπαυσιν τοι̃ς κροτάφοις μου

^131:5 ἕως οὑ̃ εὕρω τόπον τω̨̃ κυρίω̨ σκήνωμα τω̨̃ θεω̨̃ Ιακωβ

^131:6 ἰδοὺ ἠκούσαμεν αὐτὴν ἐν Εφραθα εὕρομεν αὐτὴν ἐν τοι̃ς πεδίοις του̃ δρυμου̃

^131:7 εἰσελευσόμεθα εἰς τὰ σκηνώματα αὐτου̃ προσκυνήσομεν εἰς τὸν τόπον οὑ̃ ἔστησαν οἱ πόδες αὐτου̃

^131:8 ἀνάστηθι κύριε εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου σὺ καὶ ἡ κιβωτὸς του̃ ἁγιάσματός σου

^131:9 οἱ ἱερει̃ς σου ἐνδύσονται δικαιοσύνην καὶ οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται

^131:10 ἕνεκεν Δαυιδ του̃ δούλου σου μὴ ἀποστρέψη̨ς τὸ πρόσωπον του̃ χριστου̃ σου

^131:11 ὤμοσεν κύριος τω̨̃ Δαυιδ ἀλήθειαν καὶ οὐ μὴ ἀθετήσει αὐτήν ἐκ καρπου̃ τη̃ς κοιλίας σου θήσομαι ἐπὶ τὸν θρόνον σου

^131:12 ἐὰν φυλάξωνται οἱ υἱοί σου τὴν διαθήκην μου καὶ τὰ μαρτύριά μου ταυ̃τα ἃ διδάξω αὐτούς καὶ οἱ υἱοὶ αὐτω̃ν ἕως του̃ αἰω̃νος καθιου̃νται ἐπὶ του̃ θρόνου σου

^131:13 ὅτι ἐξελέξατο κύριος τὴν Σιων ἡ̨ρετίσατο αὐτὴν εἰς κατοικίαν ἑαυτω̨̃

^131:14 αὕτη ἡ κατάπαυσίς μου εἰς αἰω̃να αἰω̃νος ὡ̃δε κατοικήσω ὅτι ἡ̨ρετισάμην αὐτήν

^131:15 τὴν θήραν αὐτη̃ς εὐλογω̃ν εὐλογήσω τοὺς πτωχοὺς αὐτη̃ς χορτάσω ἄρτων

^131:16 τοὺς ἱερει̃ς αὐτη̃ς ἐνδύσω σωτηρίαν καὶ οἱ ὅσιοι αὐτη̃ς ἀγαλλιάσει ἀγαλλιάσονται

^131:17 ἐκει̃ ἐξανατελω̃ κέρας τω̨̃ Δαυιδ ἡτοίμασα λύχνον τω̨̃ χριστω̨̃ μου

^131:18 τοὺς ἐχθροὺς αὐτου̃ ἐνδύσω αἰσχύνην ἐπὶ δὲ αὐτὸν ἐξανθήσει τὸ ἁγίασμά μου

^132:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν τω̨̃ Δαυιδ ἰδοὺ δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνὸν ἀλλ' ἢ τὸ κατοικει̃ν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό

^132:2 ὡς μύρον ἐπὶ κεφαλη̃ς τὸ καταβαι̃νον ἐπὶ πώγωνα τὸν πώγωνα τὸν Ααρων τὸ καταβαι̃νον ἐπὶ τὴν ὤ̨αν του̃ ἐνδύματος αὐτου̃

^132:3 ὡς δρόσος Αερμων ἡ καταβαίνουσα ἐπὶ τὰ ὄρη Σιων ὅτι ἐκει̃ ἐνετείλατο κύριος τὴν εὐλογίαν καὶ ζωὴν ἕως του̃ αἰω̃νος

^133:1 ὠ̨δὴ τω̃ν ἀναβαθμω̃ν ἰδοὺ δὴ εὐλογει̃τε τὸν κύριον πάντες οἱ δου̃λοι κυρίου οἱ ἑστω̃τες ἐν οἴκω̨ κυρίου ἐν αὐλαι̃ς οἴκου θεου̃ ἡμω̃ν

^133:2 ἐν ται̃ς νυξὶν ἐπάρατε τὰς χει̃ρας ὑμω̃ν εἰς τὰ ἅγια καὶ εὐλογει̃τε τὸν κύριον

^133:3 εὐλογήσει σε κύριος ἐκ Σιων ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γη̃ν

^134:1 αλληλουια αἰνει̃τε τὸ ὄνομα κυρίου αἰνει̃τε δου̃λοι κύριον

^134:2 οἱ ἑστω̃τες ἐν οἴκω̨ κυρίου ἐν αὐλαι̃ς οἴκου θεου̃ ἡμω̃ν

^134:3 αἰνει̃τε τὸν κύριον ὅτι ἀγαθὸς κύριος ψάλατε τω̨̃ ὀνόματι αὐτου̃ ὅτι καλόν

^134:4 ὅτι τὸν Ιακωβ ἐξελέξατο ἑαυτω̨̃ ὁ κύριος Ισραηλ εἰς περιουσιασμὸν αὐτου̃

^134:5 ὅτι ἐγὼ ἔγνων ὅτι μέγας κύριος καὶ ὁ κύριος ἡμω̃ν παρὰ πάντας τοὺς θεούς

^134:6 πάντα ὅσα ἠθέλησεν ὁ κύριος ἐποίησεν ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃ καὶ ἐν τη̨̃ γη̨̃ ἐν ται̃ς θαλάσσαις καὶ ἐν πάσαις ται̃ς ἀβύσσοις

^134:7 ἀνάγων νεφέλας ἐξ ἐσχάτου τη̃ς γη̃ς ἀστραπὰς εἰς ὑετὸν ἐποίησεν ὁ ἐξάγων ἀνέμους ἐκ θησαυρω̃ν αὐτου̃

^134:8 ὃς ἐπάταξεν τὰ πρωτότοκα Αἰγύπτου ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους

^134:9 ἐξαπέστειλεν σημει̃α καὶ τέρατα ἐν μέσω̨ σου Αἴγυπτε ἐν Φαραω καὶ ἐν πα̃σι τοι̃ς δούλοις αὐτου̃

^134:10 ὃς ἐπάταξεν ἔθνη πολλὰ καὶ ἀπέκτεινεν βασιλει̃ς κραταιούς

^134:11 τὸν Σηων βασιλέα τω̃ν Αμορραίων καὶ τὸν Ωγ βασιλέα τη̃ς Βασαν καὶ πάσας τὰς βασιλείας Χανααν

^134:12 καὶ ἔδωκεν τὴν γη̃ν αὐτω̃ν κληρονομίαν κληρονομίαν Ισραηλ λαω̨̃ αὐτου̃

^134:13 κύριε τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰω̃να κύριε τὸ μνημόσυνόν σου εἰς γενεὰν καὶ γενεάν

^134:14 ὅτι κρινει̃ κύριος τὸν λαὸν αὐτου̃ καὶ ἐπὶ τοι̃ς δούλοις αὐτου̃ παρακληθήσεται

^134:15 τὰ εἴδωλα τω̃ν ἐθνω̃ν ἀργύριον καὶ χρυσίον ἔργα χειρω̃ν ἀνθρώπων

^134:16 στόμα ἔχουσιν καὶ οὐ λαλήσουσιν ὀφθαλμοὺς ἔχουσιν καὶ οὐκ ὄψονται

^134:17 ὠ̃τα ἔχουσιν καὶ οὐκ ἐνωτισθήσονται ῥι̃νας ἔχουσιν καὶ οὐκ ὀσφρανθήσονται χει̃ρας ἔχουσιν καὶ οὐ ψηλαφήσουσιν πόδας ἔχουσιν καὶ οὐ περιπατήσουσιν οὐ φωνήσουσιν ἐν τω̨̃ λάρυγγι αὐτω̃ν οὐδὲ γάρ ἐστιν πνευ̃μα ἐν τω̨̃ στόματι αὐτω̃ν

^134:18 ὅμοιοι αὐτοι̃ς γένοιντο οἱ ποιου̃ντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ' αὐτοι̃ς

^134:19 οἰ̃κος Ισραηλ εὐλογήσατε τὸν κύριον οἰ̃κος Ααρων εὐλογήσατε τὸν κύριον

^134:20 οἰ̃κος Λευι εὐλογήσατε τὸν κύριον οἱ φοβούμενοι τὸν κύριον εὐλογήσατε τὸν κύριον

^134:21 εὐλογητὸς κύριος ἐκ Σιων ὁ κατοικω̃ν Ιερουσαλημ

^135:1 αλληλουια ἐξομολογει̃σθε τω̨̃ κυρίω̨ ὅτι χρηστός ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:2 ἐξομολογει̃σθε τω̨̃ θεω̨̃ τω̃ν θεω̃ν ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:3 ἐξομολογει̃σθε τω̨̃ κυρίω̨ τω̃ν κυρίων ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:4 τω̨̃ ποιου̃ντι θαυμάσια μεγάλα μόνω̨ ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:5 τω̨̃ ποιήσαντι τοὺς οὐρανοὺς ἐν συνέσει ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:6 τω̨̃ στερεώσαντι τὴν γη̃ν ἐπὶ τω̃ν ὑδάτων ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:7 τω̨̃ ποιήσαντι φω̃τα μεγάλα μόνω̨ ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:8 τὸν ἥλιον εἰς ἐξουσίαν τη̃ς ἡμέρας ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:9 τὴν σελήνην καὶ τὰ ἄστρα εἰς ἐξουσίαν τη̃ς νυκτός ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:10 τω̨̃ πατάξαντι Αἴγυπτον σὺν τοι̃ς πρωτοτόκοις αὐτω̃ν ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:11 καὶ ἐξαγαγόντι τὸν Ισραηλ ἐκ μέσου αὐτω̃ν ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:12 ἐν χειρὶ κραταια̨̃ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλω̨̃ ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:13 τω̨̃ καταδιελόντι τὴν ἐρυθρὰν θάλασσαν εἰς διαιρέσεις ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:14 καὶ διαγαγόντι τὸν Ισραηλ διὰ μέσου αὐτη̃ς ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:15 καὶ ἐκτινάξαντι Φαραω καὶ τὴν δύναμιν αὐτου̃ εἰς θάλασσαν ἐρυθράν ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:16 τω̨̃ διαγαγόντι τὸν λαὸν αὐτου̃ ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃ τω̨̃ ἐξαγαγόντι ὕδωρ ἐκ πέτρας ἀκροτόμου ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:17 τω̨̃ πατάξαντι βασιλει̃ς μεγάλους ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:18 καὶ ἀποκτείναντι βασιλει̃ς κραταιούς ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:19 τὸν Σηων βασιλέα τω̃ν Αμορραίων ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:20 καὶ τὸν Ωγ βασιλέα τη̃ς Βασαν ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:21 καὶ δόντι τὴν γη̃ν αὐτω̃ν κληρονομίαν ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:22 κληρονομίαν Ισραηλ δούλω̨ αὐτου̃ ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:23 ὅτι ἐν τη̨̃ ταπεινώσει ἡμω̃ν ἐμνήσθη ἡμω̃ν ὁ κύριος ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:24 καὶ ἐλυτρώσατο ἡμα̃ς ἐκ τω̃ν ἐχθρω̃ν ἡμω̃ν ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:25 ὁ διδοὺς τροφὴν πάση̨ σαρκί ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^135:26 ἐξομολογει̃σθε τω̨̃ θεω̨̃ του̃ οὐρανου̃ ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃ ἐξομολογει̃σθε τω̨̃ κυρίω̨ τω̃ν κυρίων ὅτι εἰς τὸν αἰω̃να τὸ ἔλεος αὐτου̃

^136:1 τω̨̃ Δαυιδ ἐπὶ τω̃ν ποταμω̃ν Βαβυλω̃νος ἐκει̃ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τω̨̃ μνησθη̃ναι ἡμα̃ς τη̃ς Σιων

^136:2 ἐπὶ ται̃ς ἰτέαις ἐν μέσω̨ αὐτη̃ς ἐκρεμάσαμεν τὰ ὄργανα ἡμω̃ν

^136:3 ὅτι ἐκει̃ ἐπηρώτησαν ἡμα̃ς οἱ αἰχμαλωτεύσαντες ἡμα̃ς λόγους ὠ̨δω̃ν καὶ οἱ ἀπαγαγόντες ἡμα̃ς ὕμνον ἄ̨σατε ἡμι̃ν ἐκ τω̃ν ὠ̨δω̃ν Σιων

^136:4 πω̃ς ἄ̨σωμεν τὴν ὠ̨δὴν κυρίου ἐπὶ γη̃ς ἀλλοτρίας

^136:5 ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου Ιερουσαλημ ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου

^136:6 κολληθείη ἡ γλω̃σσά μου τω̨̃ λάρυγγί μου ἐὰν μή σου μνησθω̃ ἐὰν μὴ προανατάξωμαι τὴν Ιερουσαλημ ἐν ἀρχη̨̃ τη̃ς εὐφροσύνης μου

^136:7 μνήσθητι κύριε τω̃ν υἱω̃ν Εδωμ τὴν ἡμέραν Ιερουσαλημ τω̃ν λεγόντων ἐκκενου̃τε ἐκκενου̃τε ἕως ὁ θεμέλιος ἐν αὐτη̨̃

^136:8 θυγάτηρ Βαβυλω̃νος ἡ ταλαίπωρος μακάριος ὃς ἀνταποδώσει σοι τὸ ἀνταπόδομά σου ὃ ἀνταπέδωκας ἡμι̃ν

^136:9 μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιει̃ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν

^137:1 τω̨̃ Δαυιδ ἐξομολογήσομαί σοι κύριε ἐν ὅλη̨ καρδία̨ μου ὅτι ἤκουσας τὰ ῥήματα του̃ στόματός μου καὶ ἐναντίον ἀγγέλων ψαλω̃ σοι

^137:2 προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου καὶ ἐξομολογήσομαι τω̨̃ ὀνόματί σου ἐπὶ τω̨̃ ἐλέει σου καὶ τη̨̃ ἀληθεία̨ σου ὅτι ἐμεγάλυνας ἐπὶ πα̃ν ὄνομα τὸ λόγιόν σου

^137:3 ἐν ἡ̨̃ ἂν ἡμέρα̨ ἐπικαλέσωμαί σε ταχὺ ἐπάκουσόν μου πολυωρήσεις με ἐν ψυχη̨̃ μου ἐν δυνάμει

^137:4 ἐξομολογησάσθωσάν σοι κύριε πάντες οἱ βασιλει̃ς τη̃ς γη̃ς ὅτι ἤκουσαν πάντα τὰ ῥήματα του̃ στόματός σου

^137:5 καὶ ἀ̨σάτωσαν ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς κυρίου ὅτι μεγάλη ἡ δόξα κυρίου

^137:6 ὅτι ὑψηλὸς κύριος καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορα̨̃ καὶ τὰ ὑψηλὰ ἀπὸ μακρόθεν γινώσκει

^137:7 ἐὰν πορευθω̃ ἐν μέσω̨ θλίψεως ζήσεις με ἐπ' ὀργὴν ἐχθρω̃ν μου ἐξέτεινας χει̃ρά σου καὶ ἔσωσέν με ἡ δεξιά σου

^137:8 κύριος ἀνταποδώσει ὑπὲρ ἐμου̃ κύριε τὸ ἔλεός σου εἰς τὸν αἰω̃να τὰ ἔργα τω̃ν χειρω̃ν σου μὴ παρη̨̃ς

^138:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ κύριε ἐδοκίμασάς με καὶ ἔγνως με

^138:2 σὺ ἔγνως τὴν καθέδραν μου καὶ τὴν ἔγερσίν μου σὺ συνη̃κας τοὺς διαλογισμούς μου ἀπὸ μακρόθεν

^138:3 τὴν τρίβον μου καὶ τὴν σχοι̃νόν μου σὺ ἐξιχνίασας καὶ πάσας τὰς ὁδούς μου προει̃δες

^138:4 ὅτι οὐκ ἔστιν λόγος ἐν γλώσση̨ μου

^138:5 ἰδού κύριε σὺ ἔγνως πάντα τὰ ἔσχατα καὶ τὰ ἀρχαι̃α σὺ ἔπλασάς με καὶ ἔθηκας ἐπ' ἐμὲ τὴν χει̃ρά σου

^138:6 ἐθαυμαστώθη ἡ γνω̃σίς σου ἐξ ἐμου̃ ἐκραταιώθη οὐ μὴ δύνωμαι πρὸς αὐτήν

^138:7 που̃ πορευθω̃ ἀπὸ του̃ πνεύματός σου καὶ ἀπὸ του̃ προσώπου σου που̃ φύγω

^138:8 ἐὰν ἀναβω̃ εἰς τὸν οὐρανόν σὺ εἰ̃ ἐκει̃ ἐὰν καταβω̃ εἰς τὸν ἅ̨δην πάρει

^138:9 ἐὰν ἀναλάβοιμι τὰς πτέρυγάς μου κατ' ὄρθρον καὶ κατασκηνώσω εἰς τὰ ἔσχατα τη̃ς θαλάσσης

^138:10 καὶ γὰρ ἐκει̃ ἡ χείρ σου ὁδηγήσει με καὶ καθέξει με ἡ δεξιά σου

^138:11 καὶ εἰ̃πα ἄρα σκότος καταπατήσει με καὶ νὺξ φωτισμὸς ἐν τη̨̃ τρυφη̨̃ μου

^138:12 ὅτι σκότος οὐ σκοτισθήσεται ἀπὸ σου̃ καὶ νὺξ ὡς ἡμέρα φωτισθήσεται ὡς τὸ σκότος αὐτη̃ς οὕτως καὶ τὸ φω̃ς αὐτη̃ς

^138:13 ὅτι σὺ ἐκτήσω τοὺς νεφρούς μου κύριε ἀντελάβου μου ἐκ γαστρὸς μητρός μου

^138:14 ἐξομολογήσομαί σοι ὅτι φοβερω̃ς ἐθαυμαστώθην θαυμάσια τὰ ἔργα σου καὶ ἡ ψυχή μου γινώσκει σφόδρα

^138:15 οὐκ ἐκρύβη τὸ ὀστου̃ν μου ἀπὸ σου̃ ὃ ἐποίησας ἐν κρυφη̨̃ καὶ ἡ ὑπόστασίς μου ἐν τοι̃ς κατωτάτοις τη̃ς γη̃ς

^138:16 τὸ ἀκατέργαστόν μου εἴδοσαν οἱ ὀφθαλμοί σου καὶ ἐπὶ τὸ βιβλίον σου πάντες γραφήσονται ἡμέρας πλασθήσονται καὶ οὐθεὶς ἐν αὐτοι̃ς

^138:17 ἐμοὶ δὲ λίαν ἐτιμήθησαν οἱ φίλοι σου ὁ θεός λίαν ἐκραταιώθησαν αἱ ἀρχαὶ αὐτω̃ν

^138:18 ἐξαριθμήσομαι αὐτούς καὶ ὑπὲρ ἄμμον πληθυνθήσονται ἐξηγέρθην καὶ ἔτι εἰμὶ μετὰ σου̃

^138:19 ἐὰν ἀποκτείνη̨ς ἁμαρτωλούς ὁ θεός ἄνδρες αἱμάτων ἐκκλίνατε ἀπ' ἐμου̃

^138:20 ὅτι ἐρει̃ς εἰς διαλογισμόν λήμψονται εἰς ματαιότητα τὰς πόλεις σου

^138:21 οὐχὶ τοὺς μισου̃ντάς σε κύριε ἐμίσησα καὶ ἐπὶ τοι̃ς ἐχθροι̃ς σου ἐξετηκόμην

^138:22 τέλειον μι̃σος ἐμίσουν αὐτούς εἰς ἐχθροὺς ἐγένοντό μοι

^138:23 δοκίμασόν με ὁ θεός καὶ γνω̃θι τὴν καρδίαν μου ἔτασόν με καὶ γνω̃θι τὰς τρίβους μου

^138:24 καὶ ἰδὲ εἰ ὁδὸς ἀνομίας ἐν ἐμοί καὶ ὁδήγησόν με ἐν ὁδω̨̃ αἰωνία̨

^139:1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ

^139:2 ἐξελου̃ με κύριε ἐξ ἀνθρώπου πονηρου̃ ἀπὸ ἀνδρὸς ἀδίκου ῥυ̃σαί με

^139:3 οἵτινες ἐλογίσαντο ἀδικίας ἐν καρδία̨ ὅλην τὴν ἡμέραν παρετάσσοντο πολέμους

^139:4 ἠκόνησαν γλω̃σσαν αὐτω̃ν ὡσεὶ ὄφεως ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτω̃ν διάψαλμα

^139:5 φύλαξόν με κύριε ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλου̃ ἀπὸ ἀνθρώπων ἀδίκων ἐξελου̃ με οἵτινες ἐλογίσαντο ὑποσκελίσαι τὰ διαβήματά μου

^139:6 ἔκρυψαν ὑπερήφανοι παγίδα μοι καὶ σχοινία διέτειναν παγίδας τοι̃ς ποσίν μου ἐχόμενα τρίβου σκάνδαλον ἔθεντό μοι διάψαλμα

^139:7 εἰ̃πα τω̨̃ κυρίω̨ θεός μου εἰ̃ σύ ἐνώτισαι κύριε τὴν φωνὴν τη̃ς δεήσεώς μου

^139:8 κύριε κύριε δύναμις τη̃ς σωτηρίας μου ἐπεσκίασας ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου ἐν ἡμέρα̨ πολέμου

^139:9 μὴ παραδω̨̃ς με κύριε ἀπὸ τη̃ς ἐπιθυμίας μου ἁμαρτωλω̨̃ διελογίσαντο κατ' ἐμου̃ μὴ ἐγκαταλίπη̨ς με μήποτε ὑψωθω̃σιν διάψαλμα

^139:10 ἡ κεφαλὴ του̃ κυκλώματος αὐτω̃ν κόπος τω̃ν χειλέων αὐτω̃ν καλύψει αὐτούς

^139:11 πεσου̃νται ἐπ' αὐτοὺς ἄνθρακες ἐν πυρὶ καταβαλει̃ς αὐτούς ἐν ταλαιπωρίαις οὐ μὴ ὑποστω̃σιν

^139:12 ἀνὴρ γλωσσώδης οὐ κατευθυνθήσεται ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἄνδρα ἄδικον κακὰ θηρεύσει εἰς διαφθοράν

^139:13 ἔγνων ὅτι ποιήσει κύριος τὴν κρίσιν του̃ πτωχου̃ καὶ τὴν δίκην τω̃ν πενήτων

^139:14 πλὴν δίκαιοι ἐξομολογήσονται τω̨̃ ὀνόματί σου καὶ κατοικήσουσιν εὐθει̃ς σὺν τω̨̃ προσώπω̨ σου

^140:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ κύριε ἐκέκραξα πρὸς σέ εἰσάκουσόν μου πρόσχες τη̨̃ φωνη̨̃ τη̃ς δεήσεώς μου ἐν τω̨̃ κεκραγέναι με πρὸς σέ

^140:2 κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου ἔπαρσις τω̃ν χειρω̃ν μου θυσία ἑσπερινή

^140:3 θου̃ κύριε φυλακὴν τω̨̃ στόματί μου καὶ θύραν περιοχη̃ς περὶ τὰ χείλη μου

^140:4 μὴ ἐκκλίνη̨ς τὴν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας του̃ προφασίζεσθαι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις σὺν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις ἀνομίαν καὶ οὐ μὴ συνδυάσω μετὰ τω̃ν ἐκλεκτω̃ν αὐτω̃ν

^140:5 παιδεύσει με δίκαιος ἐν ἐλέει καὶ ἐλέγξει με ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλου̃ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ται̃ς εὐδοκίαις αὐτω̃ν

^140:6 κατεπόθησαν ἐχόμενα πέτρας οἱ κριταὶ αὐτω̃ν ἀκούσονται τὰ ῥήματά μου ὅτι ἡδύνθησαν

^140:7 ὡσεὶ πάχος γη̃ς διερράγη ἐπὶ τη̃ς γη̃ς διεσκορπίσθη τὰ ὀστα̃ ἡμω̃ν παρὰ τὸν ἅ̨δην

^140:8 ὅτι πρὸς σέ κύριε κύριε οἱ ὀφθαλμοί μου ἐπὶ σὲ ἤλπισα μὴ ἀντανέλη̨ς τὴν ψυχήν μου

^140:9 φύλαξόν με ἀπὸ παγίδος ἡ̃ς συνεστήσαντό μοι καὶ ἀπὸ σκανδάλων τω̃ν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν

^140:10 πεσου̃νται ἐν ἀμφιβλήστρω̨ αὐτου̃ ἁμαρτωλοί κατὰ μόνας εἰμὶ ἐγὼ ἕως οὑ̃ ἂν παρέλθω

^141:1 συνέσεως τω̨̃ Δαυιδ ἐν τω̨̃ εἰ̃ναι αὐτὸν ἐν τω̨̃ σπηλαίω̨ προσευχή

^141:2 φωνη̨̃ μου πρὸς κύριον ἐκέκραξα φωνη̨̃ μου πρὸς κύριον ἐδεήθην

^141:3 ἐκχεω̃ ἐναντίον αὐτου̃ τὴν δέησίν μου τὴν θλι̃ψίν μου ἐνώπιον αὐτου̃ ἀπαγγελω̃

^141:4 ἐν τω̨̃ ἐκλείπειν ἐξ ἐμου̃ τὸ πνευ̃μά μου καὶ σὺ ἔγνως τὰς τρίβους μου ἐν ὁδω̨̃ ταύτη̨ ἡ̨̃ ἐπορευόμην ἔκρυψαν παγίδα μοι

^141:5 κατενόουν εἰς τὰ δεξιὰ καὶ ἐπέβλεπον ὅτι οὐκ ἠ̃ν ὁ ἐπιγινώσκων με ἀπώλετο φυγὴ ἀπ' ἐμου̃ καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητω̃ν τὴν ψυχήν μου

^141:6 ἐκέκραξα πρὸς σέ κύριε εἰ̃πα σὺ εἰ̃ ἡ ἐλπίς μου μερίς μου ἐν γη̨̃ ζώντων

^141:7 πρόσχες πρὸς τὴν δέησίν μου ὅτι ἐταπεινώθην σφόδρα ῥυ̃σαί με ἐκ τω̃ν καταδιωκόντων με ὅτι ἐκραταιώθησαν ὑπὲρ ἐμέ

^141:8 ἐξάγαγε ἐκ φυλακη̃ς τὴν ψυχήν μου του̃ ἐξομολογήσασθαι τω̨̃ ὀνόματί σου κύριε ἐμὲ ὑπομενου̃σιν δίκαιοι ἕως οὑ̃ ἀνταποδω̨̃ς μοι

^142:1 ψαλμὸς τω̨̃ Δαυιδ ὅτε αὐτὸν ὁ υἱὸς καταδιώκει κύριε εἰσάκουσον τη̃ς προσευχη̃ς μου ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τη̨̃ ἀληθεία̨ σου ἐπάκουσόν μου ἐν τη̨̃ δικαιοσύνη̨ σου

^142:2 καὶ μὴ εἰσέλθη̨ς εἰς κρίσιν μετὰ του̃ δούλου σου ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πα̃ς ζω̃ν

^142:3 ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου ἐταπείνωσεν εἰς γη̃ν τὴν ζωήν μου ἐκάθισέν με ἐν σκοτεινοι̃ς ὡς νεκροὺς αἰω̃νος

^142:4 καὶ ἠκηδίασεν ἐπ' ἐμὲ τὸ πνευ̃μά μου ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου

^142:5 ἐμνήσθην ἡμερω̃ν ἀρχαίων καὶ ἐμελέτησα ἐν πα̃σι τοι̃ς ἔργοις σου ἐν ποιήμασιν τω̃ν χειρω̃ν σου ἐμελέτων

^142:6 διεπέτασα τὰς χει̃ράς μου πρὸς σέ ἡ ψυχή μου ὡς γη̃ ἄνυδρός σοι διάψαλμα

^142:7 ταχὺ εἰσάκουσόν μου κύριε ἐξέλιπεν τὸ πνευ̃μά μου μὴ ἀποστρέψη̨ς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμου̃ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοι̃ς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον

^142:8 ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα γνώρισόν μοι κύριε ὁδὸν ἐν ἡ̨̃ πορεύσομαι ὅτι πρὸς σὲ ἠ̃ρα τὴν ψυχήν μου

^142:9 ἐξελου̃ με ἐκ τω̃ν ἐχθρω̃ν μου κύριε ὅτι πρὸς σὲ κατέφυγον

^142:10 δίδαξόν με του̃ ποιει̃ν τὸ θέλημά σου ὅτι σὺ εἰ̃ ὁ θεός μου τὸ πνευ̃μά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γη̨̃ εὐθεία̨

^142:11 ἕνεκα του̃ ὀνόματός σου κύριε ζήσεις με ἐν τη̨̃ δικαιοσύνη̨ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου

^142:12 καὶ ἐν τω̨̃ ἐλέει σου ἐξολεθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολει̃ς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ὅτι δου̃λός σού εἰμι ἐγώ

^143:1 τω̨̃ Δαυιδ πρὸς τὸν Γολιαδ εὐλογητὸς κύριος ὁ θεός μου ὁ διδάσκων τὰς χει̃ράς μου εἰς παράταξιν τοὺς δακτύλους μου εἰς πόλεμον

^143:2 ἔλεός μου καὶ καταφυγή μου ἀντιλήμπτωρ μου καὶ ῥύστης μου ὑπερασπιστής μου καὶ ἐπ' αὐτω̨̃ ἤλπισα ὁ ὑποτάσσων τὸν λαόν μου ὑπ' ἐμέ

^143:3 κύριε τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι ἐγνώσθης αὐτω̨̃ ἢ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι λογίζη̨ αὐτόν

^143:4 ἄνθρωπος ματαιότητι ὡμοιώθη αἱ ἡμέραι αὐτου̃ ὡσεὶ σκιὰ παράγουσιν

^143:5 κύριε κλι̃νον οὐρανούς σου καὶ κατάβηθι ἅψαι τω̃ν ὀρέων καὶ καπνισθήσονται

^143:6 ἄστραψον ἀστραπὴν καὶ σκορπιει̃ς αὐτούς ἐξαπόστειλον τὰ βέλη σου καὶ συνταράξεις αὐτούς

^143:7 ἐξαπόστειλον τὴν χει̃ρά σου ἐξ ὕψους ἐξελου̃ με καὶ ῥυ̃σαί με ἐξ ὑδάτων πολλω̃ν ἐκ χειρὸς υἱω̃ν ἀλλοτρίων

^143:8 ὡ̃ν τὸ στόμα ἐλάλησεν ματαιότητα καὶ ἡ δεξιὰ αὐτω̃ν δεξιὰ ἀδικίας

^143:9 ὁ θεός ὠ̨δὴν καινὴν ἄ̨σομαί σοι ἐν ψαλτηρίω̨ δεκαχόρδω̨ ψαλω̃ σοι

^143:10 τω̨̃ διδόντι τὴν σωτηρίαν τοι̃ς βασιλευ̃σιν τω̨̃ λυτρουμένω̨ Δαυιδ τὸν δου̃λον αὐτου̃ ἐκ ῥομφαίας πονηρα̃ς

^143:11 ῥυ̃σαί με καὶ ἐξελου̃ με ἐκ χειρὸς υἱω̃ν ἀλλοτρίων ὡ̃ν τὸ στόμα ἐλάλησεν ματαιότητα καὶ ἡ δεξιὰ αὐτω̃ν δεξιὰ ἀδικίας

^143:12 ὡ̃ν οἱ υἱοὶ ὡς νεόφυτα ἡδρυμμένα ἐν τη̨̃ νεότητι αὐτω̃ν αἱ θυγατέρες αὐτω̃ν κεκαλλωπισμέναι περικεκοσμημέναι ὡς ὁμοίωμα ναου̃

^143:13 τὰ ταμίεια αὐτω̃ν πλήρη ἐξερευγόμενα ἐκ τούτου εἰς του̃το τὰ πρόβατα αὐτω̃ν πολυτόκα πληθύνοντα ἐν ται̃ς ἐξόδοις αὐτω̃ν

^143:14 οἱ βόες αὐτω̃ν παχει̃ς οὐκ ἔστιν κατάπτωμα φραγμου̃ οὐδὲ διέξοδος οὐδὲ κραυγὴ ἐν ται̃ς πλατείαις αὐτω̃ν

^143:15 ἐμακάρισαν τὸν λαόν ὡ̨̃ ταυ̃τά ἐστιν μακάριος ὁ λαός οὑ̃ κύριος ὁ θεὸς αὐτου̃

^144:1 αἴνεσις τω̨̃ Δαυιδ ὑψώσω σε ὁ θεός μου ὁ βασιλεύς μου καὶ εὐλογήσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰω̃να καὶ εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος

^144:2 καθ' ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰω̃να καὶ εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος

^144:3 μέγας κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα καὶ τη̃ς μεγαλωσύνης αὐτου̃ οὐκ ἔστιν πέρας

^144:4 γενεὰ καὶ γενεὰ ἐπαινέσει τὰ ἔργα σου καὶ τὴν δύναμίν σου ἀπαγγελου̃σιν

^144:5 τὴν μεγαλοπρέπειαν τη̃ς δόξης τη̃ς ἁγιωσύνης σου λαλήσουσιν καὶ τὰ θαυμάσιά σου διηγήσονται

^144:6 καὶ τὴν δύναμιν τω̃ν φοβερω̃ν σου ἐρου̃σιν καὶ τὴν μεγαλωσύνην σου διηγήσονται

^144:7 μνήμην του̃ πλήθους τη̃ς χρηστότητός σου ἐξερεύξονται καὶ τη̨̃ δικαιοσύνη̨ σου ἀγαλλιάσονται

^144:8 οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ κύριος μακρόθυμος καὶ πολυέλεος

^144:9 χρηστὸς κύριος τοι̃ς σύμπασιν καὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτου̃ ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτου̃

^144:10 ἐξομολογησάσθωσάν σοι κύριε πάντα τὰ ἔργα σου καὶ οἱ ὅσιοί σου εὐλογησάτωσάν σε

^144:11 δόξαν τη̃ς βασιλείας σου ἐρου̃σιν καὶ τὴν δυναστείαν σου λαλήσουσιν

^144:12 του̃ γνωρίσαι τοι̃ς υἱοι̃ς τω̃ν ἀνθρώπων τὴν δυναστείαν σου καὶ τὴν δόξαν τη̃ς μεγαλοπρεπείας τη̃ς βασιλείας σου

^144:13 ἡ βασιλεία σου βασιλεία πάντων τω̃ν αἰώνων καὶ ἡ δεσποτεία σου ἐν πάση̨ γενεα̨̃ καὶ γενεα̨̃

^144:13a πιστὸς κύριος ἐν τοι̃ς λόγοις αὐτου̃ καὶ ὅσιος ἐν πα̃σι τοι̃ς ἔργοις αὐτου̃

^144:14 ὑποστηρίζει κύριος πάντας τοὺς καταπίπτοντας καὶ ἀνορθοι̃ πάντας τοὺς κατερραγμένους

^144:15 οἱ ὀφθαλμοὶ πάντων εἰς σὲ ἐλπίζουσιν καὶ σὺ δίδως τὴν τροφὴν αὐτω̃ν ἐν εὐκαιρία̨

^144:16 ἀνοίγεις σὺ τὴν χει̃ρά σου καὶ ἐμπιπλα̨̃ς πα̃ν ζω̨̃ον εὐδοκίας

^144:17 δίκαιος κύριος ἐν πάσαις ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτου̃ καὶ ὅσιος ἐν πα̃σιν τοι̃ς ἔργοις αὐτου̃

^144:18 ἐγγὺς κύριος πα̃σιν τοι̃ς ἐπικαλουμένοις αὐτόν πα̃σι τοι̃ς ἐπικαλουμένοις αὐτὸν ἐν ἀληθεία̨

^144:19 θέλημα τω̃ν φοβουμένων αὐτὸν ποιήσει καὶ τη̃ς δεήσεως αὐτω̃ν ἐπακούσεται καὶ σώσει αὐτούς

^144:20 φυλάσσει κύριος πάντας τοὺς ἀγαπω̃ντας αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐξολεθρεύσει

^144:21 αἴνεσιν κυρίου λαλήσει τὸ στόμα μου καὶ εὐλογείτω πα̃σα σὰρξ τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτου̃ εἰς τὸν αἰω̃να καὶ εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος

^145:1 αλληλουια Αγγαιου καὶ Ζαχαριου αἴνει ἡ ψυχή μου τὸν κύριον

^145:2 αἰνέσω κύριον ἐν ζωη̨̃ μου ψαλω̃ τω̨̃ θεω̨̃ μου ἕως ὑπάρχω

^145:3 μὴ πεποίθατε ἐπ' ἄρχοντας καὶ ἐφ' υἱοὺς ἀνθρώπων οἱ̃ς οὐκ ἔστιν σωτηρία

^145:4 ἐξελεύσεται τὸ πνευ̃μα αὐτου̃ καὶ ἐπιστρέψει εἰς τὴν γη̃ν αὐτου̃ ἐν ἐκείνη̨ τη̨̃ ἡμέρα̨ ἀπολου̃νται πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτω̃ν

^145:5 μακάριος οὑ̃ ὁ θεὸς Ιακωβ βοηθός ἡ ἐλπὶς αὐτου̃ ἐπὶ κύριον τὸν θεὸν αὐτου̃

^145:6 τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γη̃ν τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοι̃ς τὸν φυλάσσοντα ἀλήθειαν εἰς τὸν αἰω̃να

^145:7 ποιου̃ντα κρίμα τοι̃ς ἀδικουμένοις διδόντα τροφὴν τοι̃ς πεινω̃σιν κύριος λύει πεπεδημένους

^145:8 κύριος ἀνορθοι̃ κατερραγμένους κύριος σοφοι̃ τυφλούς κύριος ἀγαπα̨̃ δικαίους

^145:9 κύριος φυλάσσει τοὺς προσηλύτους ὀρφανὸν καὶ χήραν ἀναλήμψεται καὶ ὁδὸν ἁμαρτωλω̃ν ἀφανιει̃

^145:10 βασιλεύσει κύριος εἰς τὸν αἰω̃να ὁ θεός σου Σιων εἰς γενεὰν καὶ γενεάν

^146:1 αλληλουια Αγγαιου καὶ Ζαχαριου αἰνει̃τε τὸν κύριον ὅτι ἀγαθὸν ψαλμός τω̨̃ θεω̨̃ ἡμω̃ν ἡδυνθείη αἴνεσις

^146:2 οἰκοδομω̃ν Ιερουσαλημ ὁ κύριος καὶ τὰς διασπορὰς του̃ Ισραηλ ἐπισυνάξει

^146:3 ὁ ἰώμενος τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν καὶ δεσμεύων τὰ συντρίμματα αὐτω̃ν

^146:4 ὁ ἀριθμω̃ν πλήθη ἄστρων καὶ πα̃σιν αὐτοι̃ς ὀνόματα καλω̃ν

^146:5 μέγας ὁ κύριος ἡμω̃ν καὶ μεγάλη ἡ ἰσχὺς αὐτου̃ καὶ τη̃ς συνέσεως αὐτου̃ οὐκ ἔστιν ἀριθμός

^146:6 ἀναλαμβάνων πραει̃ς ὁ κύριος ταπεινω̃ν δὲ ἁμαρτωλοὺς ἕως τη̃ς γη̃ς

^146:7 ἐξάρξατε τω̨̃ κυρίω̨ ἐν ἐξομολογήσει ψάλατε τω̨̃ θεω̨̃ ἡμω̃ν ἐν κιθάρα̨

^146:8 τω̨̃ περιβάλλοντι τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις τω̨̃ ἑτοιμάζοντι τη̨̃ γη̨̃ ὑετόν τω̨̃ ἐξανατέλλοντι ἐν ὄρεσι χόρτον καὶ χλόην τη̨̃ δουλεία̨ τω̃ν ἀνθρώπων

^146:9 διδόντι τοι̃ς κτήνεσι τροφὴν αὐτω̃ν καὶ τοι̃ς νεοσσοι̃ς τω̃ν κοράκων τοι̃ς ἐπικαλουμένοις αὐτόν

^146:10 οὐκ ἐν τη̨̃ δυναστεία̨ του̃ ἵππου θελήσει οὐδὲ ἐν ται̃ς κνήμαις του̃ ἀνδρὸς εὐδοκει̃

^146:11 εὐδοκει̃ κύριος ἐν τοι̃ς φοβουμένοις αὐτὸν καὶ ἐν τοι̃ς ἐλπίζουσιν ἐπὶ τὸ ἔλεος αὐτου̃

^147:1 αλληλουια Αγγαιου καὶ Ζαχαριου ἐπαίνει Ιερουσαλημ τὸν κύριον αἴνει τὸν θεόν σου Σιων

^147:2 ὅτι ἐνίσχυσεν τοὺς μοχλοὺς τω̃ν πυλω̃ν σου εὐλόγησεν τοὺς υἱούς σου ἐν σοί

^147:3 ὁ τιθεὶς τὰ ὅριά σου εἰρήνην καὶ στέαρ πυρου̃ ἐμπιπλω̃ν σε

^147:4 ὁ ἀποστέλλων τὸ λόγιον αὐτου̃ τη̨̃ γη̨̃ ἕως τάχους δραμει̃ται ὁ λόγος αὐτου̃

^147:5 του̃ διδόντος χιόνα ὡσεὶ ἔριον ὁμίχλην ὡσεὶ σποδὸν πάσσοντος

^147:6 βάλλοντος κρύσταλλον αὐτου̃ ὡσεὶ ψωμούς κατὰ πρόσωπον ψύχους αὐτου̃ τίς ὑποστήσεται

^147:7 ἀποστελει̃ τὸν λόγον αὐτου̃ καὶ τήξει αὐτά πνεύσει τὸ πνευ̃μα αὐτου̃ καὶ ῥυήσεται ὕδατα

^147:8 ἀπαγγέλλων τὸν λόγον αὐτου̃ τω̨̃ Ιακωβ δικαιώματα καὶ κρίματα αὐτου̃ τω̨̃ Ισραηλ

^147:9 οὐκ ἐποίησεν οὕτως παντὶ ἔθνει καὶ τὰ κρίματα αὐτου̃ οὐκ ἐδήλωσεν αὐτοι̃ς

^148:1 αλληλουια Αγγαιου καὶ Ζαχαριου αἰνει̃τε τὸν κύριον ἐκ τω̃ν οὐρανω̃ν αἰνει̃τε αὐτὸν ἐν τοι̃ς ὑψίστοις

^148:2 αἰνει̃τε αὐτόν πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτου̃ αἰνει̃τε αὐτόν πα̃σαι αἱ δυνάμεις αὐτου̃

^148:3 αἰνει̃τε αὐτόν ἥλιος καὶ σελήνη αἰνει̃τε αὐτόν πάντα τὰ ἄστρα καὶ τὸ φω̃ς

^148:4 αἰνει̃τε αὐτόν οἱ οὐρανοὶ τω̃ν οὐρανω̃ν καὶ τὸ ὕδωρ τὸ ὑπεράνω τω̃ν οὐρανω̃ν

^148:5 αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα κυρίου ὅτι αὐτὸς εἰ̃πεν καὶ ἐγενήθησαν αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν

^148:6 ἔστησεν αὐτὰ εἰς τὸν αἰω̃να καὶ εἰς τὸν αἰω̃να του̃ αἰω̃νος πρόσταγμα ἔθετο καὶ οὐ παρελεύσεται

^148:7 αἰνει̃τε τὸν κύριον ἐκ τη̃ς γη̃ς δράκοντες καὶ πα̃σαι ἄβυσσοι

^148:8 πυ̃ρ χάλαζα χιών κρύσταλλος πνευ̃μα καταιγίδος τὰ ποιου̃ντα τὸν λόγον αὐτου̃

^148:9 τὰ ὄρη καὶ πάντες οἱ βουνοί ξύλα καρποφόρα καὶ πα̃σαι κέδροι

^148:10 τὰ θηρία καὶ πάντα τὰ κτήνη ἑρπετὰ καὶ πετεινὰ πτερωτά

^148:11 βασιλει̃ς τη̃ς γη̃ς καὶ πάντες λαοί ἄρχοντες καὶ πάντες κριταὶ γη̃ς

^148:12 νεανίσκοι καὶ παρθένοι πρεσβυ̃ται μετὰ νεωτέρων

^148:13 αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα κυρίου ὅτι ὑψώθη τὸ ὄνομα αὐτου̃ μόνου ἡ ἐξομολόγησις αὐτου̃ ἐπὶ γη̃ς καὶ οὐρανου̃

^148:14 καὶ ὑψώσει κέρας λαου̃ αὐτου̃ ὕμνος πα̃σι τοι̃ς ὁσίοις αὐτου̃ τοι̃ς υἱοι̃ς Ισραηλ λαω̨̃ ἐγγίζοντι αὐτω̨̃

^149:1 αλληλουια ἄ̨σατε τω̨̃ κυρίω̨ ἀ̨̃σμα καινόν ἡ αἴνεσις αὐτου̃ ἐν ἐκκλησία̨ ὁσίων

^149:2 εὐφρανθήτω Ισραηλ ἐπὶ τω̨̃ ποιήσαντι αὐτόν καὶ υἱοὶ Σιων ἀγαλλιάσθωσαν ἐπὶ τω̨̃ βασιλει̃ αὐτω̃ν

^149:3 αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα αὐτου̃ ἐν χορω̨̃ ἐν τυμπάνω̨ καὶ ψαλτηρίω̨ ψαλάτωσαν αὐτω̨̃

^149:4 ὅτι εὐδοκει̃ κύριος ἐν λαω̨̃ αὐτου̃ καὶ ὑψώσει πραει̃ς ἐν σωτηρία̨

^149:5 καυχήσονται ὅσιοι ἐν δόξη̨ καὶ ἀγαλλιάσονται ἐπὶ τω̃ν κοιτω̃ν αὐτω̃ν

^149:6 αἱ ὑψώσεις του̃ θεου̃ ἐν τω̨̃ λάρυγγι αὐτω̃ν καὶ ῥομφαι̃αι δίστομοι ἐν ται̃ς χερσὶν αὐτω̃ν

^149:7 του̃ ποιη̃σαι ἐκδίκησιν ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν ἐλεγμοὺς ἐν τοι̃ς λαοι̃ς

^149:8 του̃ δη̃σαι τοὺς βασιλει̃ς αὐτω̃ν ἐν πέδαις καὶ τοὺς ἐνδόξους αὐτω̃ν ἐν χειροπέδαις σιδηραι̃ς

^149:9 του̃ ποιη̃σαι ἐν αὐτοι̃ς κρίμα ἔγγραπτον δόξα αὕτη ἐστὶν πα̃σι τοι̃ς ὁσίοις αὐτου̃

^150:1 αλληλουια αἰνει̃τε τὸν θεὸν ἐν τοι̃ς ἁγίοις αὐτου̃ αἰνει̃τε αὐτὸν ἐν στερεώματι δυνάμεως αὐτου̃

^150:2 αἰνει̃τε αὐτὸν ἐπὶ ται̃ς δυναστείαις αὐτου̃ αἰνει̃τε αὐτὸν κατὰ τὸ πλη̃θος τη̃ς μεγαλωσύνης αὐτου̃

^150:3 αἰνει̃τε αὐτὸν ἐν ἤχω̨ σάλπιγγος αἰνει̃τε αὐτὸν ἐν ψαλτηρίω̨ καὶ κιθάρα̨

^150:4 αἰνει̃τε αὐτὸν ἐν τυμπάνω̨ καὶ χορω̨̃ αἰνει̃τε αὐτὸν ἐν χορδαι̃ς καὶ ὀργάνω̨

^150:5 αἰνει̃τε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐήχοις αἰνει̃τε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμου̃

^150:6 πα̃σα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν κύριον αλληλουια

^151:1 οὑ̃τος ὁ ψαλμὸς ἰδιόγραφος εἰς Δαυιδ καὶ ἔξωθεν του̃ ἀριθμου̃ ὅτε ἐμονομάχησεν τω̨̃ Γολιαδ μικρὸς ἤμην ἐν τοι̃ς ἀδελφοι̃ς μου καὶ νεώτερος ἐν τω̨̃ οἴκω̨ του̃ πατρός μου ἐποίμαινον τὰ πρόβατα του̃ πατρός μου

^151:2 αἱ χει̃ρές μου ἐποίησαν ὄργανον οἱ δάκτυλοί μου ἥρμοσαν ψαλτήριον

^151:3 καὶ τίς ἀναγγελει̃ τω̨̃ κυρίω̨ μου αὐτὸς κύριος αὐτὸς εἰσακούει

^151:4 αὐτὸς ἐξαπέστειλεν τὸν ἄγγελον αὐτου̃ καὶ ἠ̃ρέν με ἐκ τω̃ν προβάτων του̃ πατρός μου καὶ ἔχρισέν με ἐν τω̨̃ ἐλαίω̨ τη̃ς χρίσεως αὐτου̃

^151:5 οἱ ἀδελφοί μου καλοὶ καὶ μεγάλοι καὶ οὐκ εὐδόκησεν ἐν αὐτοι̃ς κύριος

^151:6 ἐξη̃λθον εἰς συνάντησιν τω̨̃ ἀλλοφύλω̨ καὶ ἐπικατηράσατό με ἐν τοι̃ς εἰδώλοις αὐτου̃

^151:7 ἐγὼ δὲ σπασάμενος τὴν παρ' αὐτου̃ μάχαιραν ἀπεκεφάλισα αὐτὸν καὶ ἠ̃ρα ὄνειδος ἐξ υἱω̃ν Ισραηλ

Книго

[X]