Greek NT 21

’Επιστολὴ Πέτρου Α’

Κεφάλαιον Α' (1)

¹Πέτρος ἀπόστολος ’Ιησου̃ Χριστου̃ ἐκλεκτοι̃ς παρεπιδήμοις διασπορα̃ς Πόντου Γαλατίας Καππαδοκίας ’Ασίας καὶ Βιθυνίας

²κατὰ πρόγνωσιν θεου̃ πατρός ἐν ἁγιασμω̨̃ πνεύματος εἰς ὑπακοὴν καὶ ῥαντισμòν αἵματος ’Ιησου̃ Χριστου̃ χάρις ὑμι̃ν καὶ εἰρήνη πληθυνθείη

³εὐλογητòς ὁ θεòς καὶ πατὴρ του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃ ὁ κατὰ τò πολὺ αὐτου̃ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμα̃ς εἰς ἐλπίδα ζω̃σαν δι' ἀναστάσεως ’Ιησου̃ Χριστου̃ ἐκ νεκρω̃ν

⁴εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον καὶ ἀμίαντον καὶ ἀμάραντον τετηρημένην ἐν οὐρανοι̃ς εἰς ὑμα̃ς

⁵τοὺς ἐν δυνάμει θεου̃ φρουρουμένους διὰ πίστεως εἰς σωτηρίαν ἑτοίμην ἀποκαλυφθη̃ναι ἐν καιρω̨̃ ἐσχάτω̨

⁶ἐν ὡ̨̃ ἀγαλλια̃σθε ὀλίγον ἄρτι εἰ δέον ἐστὶν λυπηθέντες ἐν ποικίλοις πειρασμοι̃ς

⁷ἵνα τò δοκίμιον ὑμω̃ν τη̃ς πίστεως πολυτιμότερον χρυσίου του̃ ἀπολλυμένου διὰ πυρòς δὲ δοκιμαζομένου εὑρεθη̨̃ εἰς ἔπαινον καὶ δόξαν καὶ τιμὴν ἐν ἀποκαλύψει ’Ιησου̃ Χριστου̃

⁸ὃν οὐκ ἰδόντες ἀγαπα̃τε εἰς ὃν ἄρτι μὴ ὁρω̃ντες πιστεύοντες δὲ ἀγαλλια̃σθε χαρα̨̃ ἀνεκλαλήτω̨ καὶ δεδοξασμένη̨

⁹κομιζόμενοι τò τέλος τη̃ς πίστεως ὑμω̃ν σωτηρίαν ψυχω̃ν

¹⁰περὶ ἡ̃ς σωτηρίας ἐξεζήτησαν καὶ ἐξηραύνησαν προφη̃ται οἱ περὶ τη̃ς εἰς ὑμα̃ς χάριτος προφητεύσαντες

¹¹ἐραυνω̃ντες εἰς τίνα ἢ ποι̃ον καιρòν ἐδήλου τò ἐν αὐτοι̃ς πνευ̃μα Χριστου̃ προμαρτυρόμενον τὰ εἰς Χριστòν παθήματα καὶ τὰς μετὰ ταυ̃τα δόξας

¹²οἱ̃ς ἀπεκαλύφθη ὅτι οὐχ ἑαυτοι̃ς ὑμι̃ν δὲ διηκόνουν αὐτά ἃ νυ̃ν ἀνηγγέλη ὑμι̃ν διὰ τω̃ν εὐαγγελισαμένων ὑμα̃ς ἐν πνεύματι ἁγίω̨ ἀποσταλέντι ἀπ' οὐρανου̃ εἰς ἃ ἐπιθυμου̃σιν ἄγγελοι παρακύψαι

¹³διò ἀναζωσάμενοι τὰς ὀσφύας τη̃ς διανοίας ὑμω̃ν νήφοντες τελείως ἐλπίσατε ἐπὶ τὴν φερομένην ὑμι̃ν χάριν ἐν ἀποκαλύψει ’Ιησου̃ Χριστου̃

¹⁴ὡς τέκνα ὑπακοη̃ς μὴ συσχηματιζόμενοι ται̃ς πρότερον ἐν τη̨̃ ἀγνοία̨ ὑμω̃ν ἐπιθυμίαις

¹⁵ἀλλὰ κατὰ τòν καλέσαντα ὑμα̃ς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάση̨ ἀναστροφη̨̃ γενήθητε

¹⁶διότι γέγραπται ὅτι ἅγιοι ἔσεσθε ὅτι ἐγὼ ἅγιος εἰμι

¹⁷καὶ εἰ πατέρα ἐπικαλει̃σθε τòν ἀπροσωπολήμπτως κρίνοντα κατὰ τò ἑκάστου ἔργον ἐν φόβω̨ τòν τη̃ς παροικίας ὑμω̃ν χρόνον ἀναστράφητε

¹⁸εἰδότες ὅτι οὐ φθαρτοι̃ς ἀργυρίω̨ ἢ χρυσίω̨ ἐλυτρώθητε ἐκ τη̃ς ματαίας ὑμω̃ν ἀναστροφη̃ς πατροπαραδότου

¹⁹ἀλλὰ τιμίω̨ αἵματι ὡς ἀμνου̃ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστου̃

²⁰προεγνωσμένου μὲν πρò καταβολη̃ς κόσμου φανερωθέντος δὲ ἐπ' ἐσχάτου τω̃ν χρόνων δι' ὑμα̃ς

²¹τοὺς δι' αὐτου̃ πιστοὺς εἰς θεòν τòν ἐγείραντα αὐτòν ἐκ νεκρω̃ν καὶ δόξαν αὐτω̨̃ δόντα ὥστε τὴν πίστιν ὑμω̃ν καὶ ἐλπίδα εἰ̃ναι εἰς θεόν

²²τὰς ψυχὰς ὑμω̃ν ἡγνικότες ἐν τη̨̃ ὑπακοη̨̃ τη̃ς ἀληθείας εἰς φιλαδελφίαν ἀνυπόκριτον ἐκ καθαρα̃ς καρδίας ἀλλήλους ἀγαπήσατε ἐκτενω̃ς

²³ἀναγεγεννημένοι οὐκ ἐκ σπορα̃ς φθαρτη̃ς ἀλλὰ ἀφθάρτου διὰ λόγου ζω̃ντος θεου̃ καὶ μένοντος

²⁴διότι πα̃σα σὰρξ ὡς χόρτος καὶ πα̃σα δόξα αὐτη̃ς ὡς ἄνθος χόρτου ἐξηράνθη ὁ χόρτος καὶ τò ἄνθος ἐξέπεσεν

²⁵τò δὲ ῥη̃μα κυρίου μένει εἰς τòν αἰω̃να του̃το δέ ἐστιν τò ῥη̃μα τò εὐαγγελισθὲν εἰς ὑμα̃ς

Κεφάλαιον Β' (2)

¹ἀποθέμενοι οὐ̃ν πα̃σαν κακίαν καὶ πάντα δόλον καὶ ὑποκρίσεις καὶ φθόνους καὶ πάσας καταλαλιάς

²ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη τò λογικòν ἄδολον γάλα ἐπιποθήσατε ἵνα ἐν αὐτω̨̃ αὐξηθη̃τε εἰς σωτηρίαν

³εἰ ἐγεύσασθε ὅτι χρηστòς ὁ κύριος

⁴πρòς ὃν προσερχόμενοι λίθον ζω̃ντα ὑπò ἀνθρώπων μὲν ἀποδεδοκιμασμένον παρὰ δὲ θεω̨̃ ἐκλεκτòν ἔντιμον

⁵καὶ αὐτοὶ ὡς λίθοι ζω̃ντες οἰκοδομει̃σθε οἰ̃κος πνευματικòς εἰς ἱεράτευμα ἅγιον ἀνενέγκαι πνευματικὰς θυσίας εὐπροσδέκτους τω̨̃ θεω̨̃ διὰ ’Ιησου̃ Χριστου̃

⁶διότι περιέχει ἐν γραφη̨̃ ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον ἀκρογωνιαι̃ον ἐκλεκτòν ἔντιμον καὶ ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτω̨̃ οὐ μὴ καταισχυνθη̨̃

⁷ὑμι̃ν οὐ̃ν ἡ τιμὴ τοι̃ς πιστεύουσιν ἀπιστου̃σιν δὲ λίθος ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομου̃ντες οὑ̃τος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας

⁸καὶ λίθος προσκόμματος καὶ πέτρα σκανδάλου οἳ προσκόπτουσιν τω̨̃ λόγω̨ ἀπειθου̃ντες εἰς ὃ καὶ ἐτέθησαν

⁹ὑμει̃ς δὲ γένος ἐκλεκτόν βασίλειον ἱεράτευμα ἔθνος ἅγιον λαòς εἰς περιποίησιν ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε του̃ ἐκ σκότους ὑμα̃ς καλέσαντος εἰς τò θαυμαστòν αὐτου̃ φω̃ς

¹⁰οἵ ποτε οὐ λαòς νυ̃ν δὲ λαòς θεου̃ οἱ οὐκ ἠλεημένοι νυ̃ν δὲ ἐλεηθέντες

¹¹ἀγαπητοί παρακαλω̃ ὡς παροίκους καὶ παρεπιδήμους ἀπέχεσθαι τω̃ν σαρκικω̃ν ἐπιθυμιω̃ν αἵτινες στρατεύονται κατὰ τη̃ς ψυχη̃ς

¹²τὴν ἀναστροφὴν ὑμω̃ν ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν ἔχοντες καλήν ἵνα ἐν ὡ̨̃ καταλαλου̃σιν ὑμω̃ν ὡς κακοποιω̃ν ἐκ τω̃ν καλω̃ν ἔργων ἐποπτεύοντες δοξάσωσιν τòν θεòν ἐν ἡμέρα̨ ἐπισκοπη̃ς

¹³ὑποτάγητε πάση̨ ἀνθρωπίνη̨ κτίσει διὰ τòν κύριον εἴτε βασιλει̃ ὡς ὑπερέχοντι

¹⁴εἴτε ἡγεμόσιν ὡς δι' αὐτου̃ πεμπομένοις εἰς ἐκδίκησιν κακοποιω̃ν ἔπαινον δὲ ἀγαθοποιω̃ν

¹⁵ὅτι οὕτως ἐστὶν τò θέλημα του̃ θεου̃ ἀγαθοποιου̃ντας φιμου̃ν τὴν τω̃ν ἀφρόνων ἀνθρώπων ἀγνωσίαν

¹⁶ὡς ἐλεύθεροι καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τη̃ς κακίας τὴν ἐλευθερίαν ἀλλ' ὡς θεου̃ δου̃λοι

¹⁷πάντας τιμήσατε τὴν ἀδελφότητα ἀγαπα̃τε τòν θεòν φοβει̃σθε τòν βασιλέα τιμα̃τε

¹⁸οἱ οἰκέται ὑποτασσόμενοι ἐν παντὶ φόβω̨ τοι̃ς δεσπόταις οὐ μόνον τοι̃ς ἀγαθοι̃ς καὶ ἐπιεικέσιν ἀλλὰ καὶ τοι̃ς σκολιοι̃ς

¹⁹του̃το γὰρ χάρις εἰ διὰ συνείδησιν θεου̃ ὑποφέρει τις λύπας πάσχων ἀδίκως

²⁰ποι̃ον γὰρ κλέος εἰ ἁμαρτάνοντες καὶ κολαφιζόμενοι ὑπομενει̃τε ἀλλ' εἰ ἀγαθοποιου̃ντες καὶ πάσχοντες ὑπομενει̃τε του̃το χάρις παρὰ θεω̨̃

²¹εἰς του̃το γὰρ ἐκλήθητε ὅτι καὶ Χριστòς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμω̃ν ὑμι̃ν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμòν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοι̃ς ἴχνεσιν αὐτου̃

²²ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τω̨̃ στόματι αὐτου̃

²³ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει πάσχων οὐκ ἠπείλει παρεδίδου δὲ τω̨̃ κρίνοντι δικαίως

²⁴ὃς τὰς ἁμαρτίας ἡμω̃ν αὐτòς ἀνήνεγκεν ἐν τω̨̃ σώματι αὐτου̃ ἐπὶ τò ξύλον ἵνα ται̃ς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τη̨̃ δικαιοσύνη̨ ζήσωμεν οὑ̃ τω̨̃ μώλωπι ἰάθητε

²⁵ἠ̃τε γὰρ ὡς πρόβατα πλανώμενοι ἀλλὰ ἐπεστράφητε νυ̃ν ἐπὶ τòν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τω̃ν ψυχω̃ν ὑμω̃ν

Κεφάλαιον Γ' (3)

¹ὁμοίως αἱ γυναι̃κες ὑποτασσόμεναι τοι̃ς ἰδίοις ἀνδράσιν ἵνα καὶ εἴ τινες ἀπειθου̃σιν τω̨̃ λόγω̨ διὰ τη̃ς τω̃ν γυναικω̃ν ἀναστροφη̃ς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται

²ἐποπτεύσαντες τὴν ἐν φόβω̨ ἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑμω̃ν

³ὡ̃ν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκη̃ς τριχω̃ν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος

⁴ἀλλ' ὁ κρυπτòς τη̃ς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τω̨̃ ἀφθάρτω̨ του̃ πραέως καὶ ἡσυχίου πνεύματος ὅ ἐστιν ἐνώπιον του̃ θεου̃ πολυτελές

⁵οὕτως γάρ ποτε καὶ αἱ ἅγιαι γυναι̃κες αἱ ἐλπίζουσαι εἰς θεòν ἐκόσμουν ἑαυτάς ὑποτασσόμεναι τοι̃ς ἰδίοις ἀνδράσιν

⁶ὡς Σάρρα ὑπήκουσεν τω̨̃ ’Αβραάμ κύριον αὐτòν καλου̃σα ἡ̃ς ἐγενήθητε τέκνα ἀγαθοποιου̃σαι καὶ μὴ φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν

⁷οἱ ἄνδρες ὁμοίως συνοικου̃ντες κατὰ γνω̃σιν ὡς ἀσθενεστέρω̨ σκεύει τω̨̃ γυναικείω̨ ἀπονέμοντες τιμήν ὡς καὶ συγκληρονόμοις χάριτος ζωη̃ς εἰς τò μὴ ἐγκόπτεσθαι τὰς προσευχὰς ὑμω̃ν

⁸τò δὲ τέλος πάντες ὁμόφρονες συμπαθει̃ς φιλάδελφοι εὔσπλαγχνοι ταπεινόφρονες

⁹μὴ ἀποδιδόντες κακòν ἀντὶ κακου̃ ἢ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας τοὐναντίον δὲ εὐλογου̃ντες ὅτι εἰς του̃το ἐκλήθητε ἵνα εὐλογίαν κληρονομήσητε

¹⁰ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπα̃ν καὶ ἰδει̃ν ἡμέρας ἀγαθὰς παυσάτω τὴν γλω̃σσαν ἀπò κακου̃ καὶ χείλη του̃ μὴ λαλη̃σαι δόλον

¹¹ἐκκλινάτω δὲ ἀπò κακου̃ καὶ ποιησάτω ἀγαθόν ζητησάτω εἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν

¹²ὅτι ὀφθαλμοὶ κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὠ̃τα αὐτου̃ εἰς δέησιν αὐτω̃ν πρόσωπον δὲ κυρίου ἐπὶ ποιου̃ντας κακά

¹³καὶ τίς ὁ κακώσων ὑμα̃ς ἐὰν του̃ ἀγαθου̃ ζηλωταὶ γένησθε

¹⁴ἀλλ' εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην μακάριοι τòν δὲ φόβον αὐτω̃ν μὴ φοβηθη̃τε μηδὲ ταραχθη̃τε

¹⁵κύριον δὲ τòν Χριστòν ἁγιάσατε ἐν ται̃ς καρδίαις ὑμω̃ν ἕτοιμοι ἀεὶ πρòς ἀπολογίαν παντὶ τω̨̃ αἰτου̃ντι ὑμα̃ς λόγον περὶ τη̃ς ἐν ὑμι̃ν ἐλπίδος

¹⁶ἀλλὰ μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν ἵνα ἐν ὡ̨̃ καταλαλει̃σθε καταισχυνθω̃σιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑμω̃ν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστω̨̃ ἀναστροφήν

¹⁷κρει̃ττον γὰρ ἀγαθοποιου̃ντας εἰ θέλοι τò θέλημα του̃ θεου̃ πάσχειν ἢ κακοποιου̃ντας

¹⁸ὅτι καὶ Χριστòς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιω̃ν ἔπαθεν δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων ἵνα ὑμα̃ς προσαγάγη̨ τω̨̃ θεω̨̃ θανατωθεὶς μὲν σαρκὶ ζω̨οποιηθεὶς δὲ πνεύματι

¹⁹ἐν ὡ̨̃ καὶ τοι̃ς ἐν φυλακη̨̃ πνεύμασιν πορευθεὶς ἐκήρυξεν

²⁰ἀπειθήσασίν ποτε ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ του̃ θεου̃ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νω̃ε κατασκευαζομένης κιβωτου̃ εἰς ἣν ὀλίγοι του̃τ' ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί διεσώθησαν δι' ὕδατος

²¹ὃ καὶ ὑμα̃ς ἀντίτυπον νυ̃ν σώ̨ζει βάπτισμα οὐ σαρκòς ἀπόθεσις ῥύπου ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθη̃ς ἐπερώτημα εἰς θεόν δι' ἀναστάσεως ’Ιησου̃ Χριστου̃

²²ὅς ἐστιν ἐν δεξια̨̃ του̃ θεου̃ πορευθεὶς εἰς οὐρανόν ὑποταγέντων αὐτω̨̃ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιω̃ν καὶ δυνάμεων

Κεφάλαιον Δ' (4)

¹Χριστου̃ οὐ̃ν παθόντος σαρκὶ καὶ ὑμει̃ς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε ὅτι ὁ παθὼν σαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας

²εἰς τò μηκέτι ἀνθρώπων ἐπιθυμίαις ἀλλὰ θελήματι θεου̃ τòν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιω̃σαι χρόνον

³ἀρκετòς γὰρ ὁ παρεληλυθὼς χρόνος τò βούλημα τω̃ν ἐθνω̃ν κατειργάσθαι πεπορευμένους ἐν ἀσελγείαις ἐπιθυμίαις οἰνοφλυγίαις κώμοις πότοις καὶ ἀθεμίτοις εἰδωλολατρίαις

⁴ἐν ὡ̨̃ ξενίζονται μὴ συντρεχόντων ὑμω̃ν εἰς τὴν αὐτὴν τη̃ς ἀσωτίας ἀνάχυσιν βλασφημου̃ντες

⁵οἳ ἀποδώσουσιν λόγον τω̨̃ ἑτοίμως ἔχοντι κρι̃ναι ζω̃ντας καὶ νεκρούς

⁶εἰς του̃το γὰρ καὶ νεκροι̃ς εὐηγγελίσθη ἵνα κριθω̃σι μὲν κατὰ ἀνθρώπους σαρκὶ ζω̃σι δὲ κατὰ θεòν πνεύματι

⁷πάντων δὲ τò τέλος ἤγγικεν σωφρονήσατε οὐ̃ν καὶ νήψατε εἰς προσευχάς

⁸πρò πάντων τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενη̃ ἔχοντες ὅτι ἀγάπη καλύπτει πλη̃θος ἁμαρτιω̃ν

⁹φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμου̃

¹⁰ἕκαστος καθὼς ἔλαβεν χάρισμα εἰς ἑαυτοὺς αὐτò διακονου̃ντες ὡς καλοὶ οἰκονόμοι ποικίλης χάριτος θεου̃

¹¹εἴ τις λαλει̃ ὡς λόγια θεου̃ εἴ τις διακονει̃ ὡς ἐξ ἰσχύος ἡ̃ς χορηγει̃ ὁ θεός ἵνα ἐν πα̃σιν δοξάζηται ὁ θεòς διὰ ’Ιησου̃ Χριστου̃ ὡ̨̃ ἐστιν ἡ δόξα καὶ τò κράτος εἰς τοὺς αἰω̃νας τω̃ν αἰώνων ἀμήν

¹²ἀγαπητοί μὴ ξενίζεσθε τη̨̃ ἐν ὑμι̃ν πυρώσει πρòς πειρασμòν ὑμι̃ν γινομένη̨ ὡς ξένου ὑμι̃ν συμβαίνοντος

¹³ἀλλὰ καθò κοινωνει̃τε τοι̃ς του̃ Χριστου̃ παθήμασιν χαίρετε ἵνα καὶ ἐν τη̨̃ ἀποκαλύψει τη̃ς δόξης αὐτου̃ χαρη̃τε ἀγαλλιώμενοι

¹⁴εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστου̃ μακάριοι ὅτι τò τη̃ς δόξης καὶ τò του̃ θεου̃ πνευ̃μα ἐφ' ὑμα̃ς ἀναπαύεται

¹⁵μὴ γάρ τις ὑμω̃ν πασχέτω ὡς φονεὺς ἢ κλέπτης ἢ κακοποιòς ἢ ὡς ἀλλοτριεπίσκοπος

¹⁶εἰ δὲ ὡς Χριστιανός μὴ αἰσχυνέσθω δοξαζέτω δὲ τòν θεòν ἐν τω̨̃ ὀνόματι τούτω̨

¹⁷ὅτι ὁ καιρòς του̃ ἄρξασθαι τò κρίμα ἀπò του̃ οἴκου του̃ θεου̃ εἰ δὲ πρω̃τον ἀφ' ἡμω̃ν τί τò τέλος τω̃ν ἀπειθούντων τω̨̃ του̃ θεου̃ εὐαγγελίω̨

¹⁸καὶ εἰ ὁ δίκαιος μόλις σώ̨ζεται ὁ ἀσεβὴς καὶ ἁμαρτωλòς που̃ φανει̃ται

¹⁹ὥστε καὶ οἱ πάσχοντες κατὰ τò θέλημα του̃ θεου̃ πιστω̨̃ κτίστη̨ παρατιθέσθωσαν τὰς ψυχὰς αὐτω̃ν ἐν ἀγαθοποιΐα̨

Κεφάλαιον Ε' (5)

¹πρεσβυτέρους οὐ̃ν ἐν ὑμι̃ν παρακαλω̃ ὁ συμπρεσβύτερος καὶ μάρτυς τω̃ν του̃ Χριστου̃ παθημάτων ὁ καὶ τη̃ς μελλούσης ἀποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός

²ποιμάνατε τò ἐν ὑμι̃ν ποίμνιον του̃ θεου̃ ἐπισκοπου̃ντες μὴ ἀναγκαστω̃ς ἀλλὰ ἑκουσίως κατὰ θεόν μηδὲ αἰσχροκερδω̃ς ἀλλὰ προθύμως

³μηδ' ὡς κατακυριεύοντες τω̃ν κλήρων ἀλλὰ τύποι γινόμενοι του̃ ποιμνίου

⁴καὶ φανερωθέντος του̃ ἀρχιποίμενος κομιει̃σθε τòν ἀμαράντινον τη̃ς δόξης στέφανον

⁵ὁμοίως νεώτεροι ὑποτάγητε πρεσβυτέροις πάντες δὲ ἀλλήλοις τὴν ταπεινοφροσύνην ἐγκομβώσασθε ὅτι ὁ θεòς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται ταπεινοι̃ς δὲ δίδωσιν χάριν

⁶ταπεινώθητε οὐ̃ν ὑπò τὴν κραταιὰν χει̃ρα του̃ θεου̃ ἵνα ὑμα̃ς ὑψώση̨ ἐν καιρω̨̃

⁷πα̃σαν τὴν μέριμναν ὑμω̃ν ἐπιρίψαντες ἐπ' αὐτόν ὅτι αὐτω̨̃ μέλει περὶ ὑμω̃ν

⁸νήψατε γρηγορήσατε ὁ ἀντίδικος ὑμω̃ν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατει̃ ζητω̃ν τινα καταπιει̃ν

⁹ὡ̨̃ ἀντίστητε στερεοὶ τη̨̃ πίστει εἰδότες τὰ αὐτὰ τω̃ν παθημάτων τη̨̃ ἐν τω̨̃ κόσμω̨ ὑμω̃ν ἀδελφότητι ἐπιτελει̃σθαι

¹⁰ὁ δὲ θεòς πάσης χάριτος ὁ καλέσας ὑμα̃ς εἰς τὴν αἰώνιον αὐτου̃ δόξαν ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃ ὀλίγον παθόντας αὐτòς καταρτίσει στηρίξει σθενώσει θεμελιώσει

¹¹αὐτω̨̃ τò κράτος εἰς τοὺς αἰω̃νας ἀμήν

¹²διὰ Σιλουανου̃ ὑμι̃ν του̃ πιστου̃ ἀδελφου̃ ὡς λογίζομαι δι' ὀλίγων ἔγραψα παρακαλω̃ν καὶ ἐπιμαρτυρω̃ν ταύτην εἰ̃ναι ἀληθη̃ χάριν του̃ θεου̃ εἰς ἣν στη̃τε

¹³ἀσπάζεται ὑμα̃ς ἡ ἐν Βαβυλω̃νι συνεκλεκτὴ καὶ Μα̃ρκος ὁ υἱός μου

¹⁴ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἀγάπης εἰρήνη ὑμι̃ν πα̃σιν τοι̃ς ἐν Χριστω̨̃

Книго

[X]