Greek NT 20

’Επιστολὴ ’Ιακώβου

Κεφάλαιον Α' (1)

¹’Ιάκωβος θεου̃ καὶ κυρίου ’Ιησου̃ Χριστου̃ δου̃λος ται̃ς δώδεκα φυλαι̃ς ται̃ς ἐν τη̨̃ διασπορα̨̃ χαίρειν

²πα̃σαν χαρὰν ἡγήσασθε ἀδελφοί μου ὅταν πειρασμοι̃ς περιπέσητε ποικίλοις

³γινώσκοντες ὅτι τò δοκίμιον ὑμω̃ν τη̃ς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν

⁴ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω ἵνα ἠ̃τε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι ἐν μηδενὶ λειπόμενοι

⁵εἰ δέ τις ὑμω̃ν λείπεται σοφίας αἰτείτω παρὰ του̃ διδόντος θεου̃ πα̃σιν ἁπλω̃ς καὶ μὴ ὀνειδίζοντος καὶ δοθήσεται αὐτω̨̃

⁶αἰτείτω δὲ ἐν πίστει μηδὲν διακρινόμενος ὁ γὰρ διακρινόμενος ἔοικεν κλύδωνι θαλάσσης ἀνεμιζομένω̨ καὶ ῥιπιζομένω̨

⁷μὴ γὰρ οἰέσθω ὁ ἄνθρωπος ἐκει̃νος ὅτι λήμψεταί τι παρὰ του̃ κυρίου

⁸ἀνὴρ δίψυχος ἀκατάστατος ἐν πάσαις ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτου̃

⁹καυχάσθω δὲ ὁ ἀδελφòς ὁ ταπεινòς ἐν τω̨̃ ὕψει αὐτου̃

¹⁰ὁ δὲ πλούσιος ἐν τη̨̃ ταπεινώσει αὐτου̃ ὅτι ὡς ἄνθος χόρτου παρελεύσεται

¹¹ἀνέτειλεν γὰρ ὁ ἥλιος σὺν τω̨̃ καύσωνι καὶ ἐξήρανεν τòν χόρτον καὶ τò ἄνθος αὐτου̃ ἐξέπεσεν καὶ ἡ εὐπρέπεια του̃ προσώπου αὐτου̃ ἀπώλετο οὕτως καὶ ὁ πλούσιος ἐν ται̃ς πορείαις αὐτου̃ μαρανθήσεται

¹²μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν ὅτι δόκιμος γενόμενος λήμψεται τòν στέφανον τη̃ς ζωη̃ς ὃν ἐπηγγείλατο τοι̃ς ἀγαπω̃σιν αὐτόν

¹³μηδεὶς πειραζόμενος λεγέτω ὅτι ἀπò θεου̃ πειράζομαι ὁ γὰρ θεòς ἀπείραστός ἐστιν κακω̃ν πειράζει δὲ αὐτòς οὐδένα

¹⁴ἕκαστος δὲ πειράζεται ὑπò τη̃ς ἰδίας ἐπιθυμίας ἐξελκόμενος καὶ δελεαζόμενος

¹⁵εἰ̃τα ἡ ἐπιθυμία συλλαβου̃σα τίκτει ἁμαρτίαν ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθει̃σα ἀποκύει θάνατον

¹⁶μὴ πλανα̃σθε ἀδελφοί μου ἀγαπητοί

¹⁷πα̃σα δόσις ἀγαθὴ καὶ πα̃ν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστιν καταβαι̃νον ἀπò του̃ πατρòς τω̃ν φώτων παρ' ὡ̨̃ οὐκ ἔνι παραλλαγὴ ἢ τροπη̃ς ἀποσκίασμα

¹⁸βουληθεὶς ἀπεκύησεν ἡμα̃ς λόγω̨ ἀληθείας εἰς τò εἰ̃ναι ἡμα̃ς ἀπαρχήν τινα τω̃ν αὐτου̃ κτισμάτων

¹⁹ἴστε ἀδελφοί μου ἀγαπητοί ἔστω δὲ πα̃ς ἄνθρωπος ταχὺς εἰς τò ἀκου̃σαι βραδὺς εἰς τò λαλη̃σαι βραδὺς εἰς ὀργήν

²⁰ὀργὴ γὰρ ἀνδρòς δικαιοσύνην θεου̃ οὐκ ἐργάζεται

²¹διò ἀποθέμενοι πα̃σαν ῥυπαρίαν καὶ περισσείαν κακίας ἐν πραΰτητι δέξασθε τòν ἔμφυτον λόγον τòν δυνάμενον σω̃σαι τὰς ψυχὰς ὑμω̃ν

²²γίνεσθε δὲ ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταὶ παραλογιζόμενοι ἑαυτούς

²³ὅτι εἴ τις ἀκροατὴς λόγου ἐστὶν καὶ οὐ ποιητής οὑ̃τος ἔοικεν ἀνδρὶ κατανοου̃ντι τò πρόσωπον τη̃ς γενέσεως αὐτου̃ ἐν ἐσόπτρω̨

²⁴κατενόησεν γὰρ ἑαυτòν καὶ ἀπελήλυθεν καὶ εὐθέως ἐπελάθετο ὁποι̃ος ἠ̃ν

²⁵ὁ δὲ παρακύψας εἰς νόμον τέλειον τòν τη̃ς ἐλευθερίας καὶ παραμείνας οὐκ ἀκροατὴς ἐπιλησμονη̃ς γενόμενος ἀλλὰ ποιητὴς ἔργου οὑ̃τος μακάριος ἐν τη̨̃ ποιήσει αὐτου̃ ἔσται

²⁶εἴ τις δοκει̃ θρησκòς εἰ̃ναι μὴ χαλιναγωγω̃ν γλω̃σσαν αὐτου̃ ἀλλὰ ἀπατω̃ν καρδίαν αὐτου̃ τούτου μάταιος ἡ θρησκεία

²⁷θρησκεία καθαρὰ καὶ ἀμίαντος παρὰ τω̨̃ θεω̨̃ καὶ πατρὶ αὕτη ἐστίν ἐπισκέπτεσθαι ὀρφανοὺς καὶ χήρας ἐν τη̨̃ θλίψει αὐτω̃ν ἄσπιλον ἑαυτòν τηρει̃ν ἀπò του̃ κόσμου

Κεφάλαιον Β' (2)

¹ἀδελφοί μου μὴ ἐν προσωπολημψίαις ἔχετε τὴν πίστιν του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃ τη̃ς δόξης

²ἐὰν γὰρ εἰσέλθη̨ εἰς συναγωγὴν ὑμω̃ν ἀνὴρ χρυσοδακτύλιος ἐν ἐσθη̃τι λαμπρα̨̃ εἰσέλθη̨ δὲ καὶ πτωχòς ἐν ῥυπαρα̨̃ ἐσθη̃τι

³ἐπιβλέψητε δὲ ἐπὶ τòν φορου̃ντα τὴν ἐσθη̃τα τὴν λαμπρὰν καὶ εἴπητε σὺ κάθου ὡ̃δε καλω̃ς καὶ τω̨̃ πτωχω̨̃ εἴπητε σὺ στη̃θι ἐκει̃ ἢ κάθου ὑπò τò ὑποπόδιόν μου

⁴οὐ διεκρίθητε ἐν ἑαυτοι̃ς καὶ ἐγένεσθε κριταὶ διαλογισμω̃ν πονηρω̃ν

⁵ἀκούσατε ἀδελφοί μου ἀγαπητοί οὐχ ὁ θεòς ἐξελέξατο τοὺς πτωχοὺς τω̨̃ κόσμω̨ πλουσίους ἐν πίστει καὶ κληρονόμους τη̃ς βασιλείας ἡ̃ς ἐπηγγείλατο τοι̃ς ἀγαπω̃σιν αὐτόν

⁶ὑμει̃ς δὲ ἠτιμάσατε τòν πτωχόν οὐχ οἱ πλούσιοι καταδυναστεύουσιν ὑμω̃ν καὶ αὐτοὶ ἕλκουσιν ὑμα̃ς εἰς κριτήρια

⁷οὐκ αὐτοὶ βλασφημου̃σιν τò καλòν ὄνομα τò ἐπικληθὲν ἐφ' ὑμα̃ς

⁸εἰ μέντοι νόμον τελει̃τε βασιλικòν κατὰ τὴν γραφήν ἀγαπήσεις τòν πλησίον σου ὡς σεαυτόν καλω̃ς ποιει̃τε

⁹εἰ δὲ προσωπολημπτει̃τε ἁμαρτίαν ἐργάζεσθε ἐλεγχόμενοι ὑπò του̃ νόμου ὡς παραβάται

¹⁰ὅστις γὰρ ὅλον τòν νόμον τηρήση̨ πταίση̨ δὲ ἐν ἑνί γέγονεν πάντων ἔνοχος

¹¹ὁ γὰρ εἰπών μὴ μοιχεύση̨ς εἰ̃πεν καί μὴ φονεύση̨ς εἰ δὲ οὐ μοιχεύεις φονεύεις δέ γέγονας παραβάτης νόμου

¹²οὕτως λαλει̃τε καὶ οὕτως ποιει̃τε ὡς διὰ νόμου ἐλευθερίας μέλλοντες κρίνεσθαι

¹³ἡ γὰρ κρίσις ἀνέλεος τω̨̃ μὴ ποιήσαντι ἔλεος κατακαυχα̃ται ἔλεος κρίσεως

¹⁴τί τò ὄφελος ἀδελφοί μου ἐὰν πίστιν λέγη̨ τις ἔχειν ἔργα δὲ μὴ ἔχη̨ μὴ δύναται ἡ πίστις σω̃σαι αὐτόν

¹⁵ἐὰν ἀδελφòς ἢ ἀδελφὴ γυμνοὶ ὑπάρχωσιν καὶ λειπόμενοι τη̃ς ἐφημέρου τροφη̃ς

¹⁶εἴπη̨ δέ τις αὐτοι̃ς ἐξ ὑμω̃ν ὑπάγετε ἐν εἰρήνη̨ θερμαίνεσθε καὶ χορτάζεσθε μὴ δω̃τε δὲ αὐτοι̃ς τὰ ἐπιτήδεια του̃ σώματος τί τò ὄφελος

¹⁷οὕτως καὶ ἡ πίστις ἐὰν μὴ ἔχη̨ ἔργα νεκρά ἐστιν καθ' ἑαυτήν

¹⁸ἀλλ' ἐρει̃ τις σὺ πίστιν ἔχεις κἀγὼ ἔργα ἔχω δει̃ξόν μοι τὴν πίστιν σου χωρὶς τω̃ν ἔργων κἀγώ σοι δείξω ἐκ τω̃ν ἔργων μου τὴν πίστιν

¹⁹σὺ πιστεύεις ὅτι εἱ̃ς ἐστιν ὁ θεός καλω̃ς ποιει̃ς καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσιν καὶ φρίσσουσιν

²⁰θέλεις δὲ γνω̃ναι ὠ̃ ἄνθρωπε κενέ ὅτι ἡ πίστις χωρὶς τω̃ν ἔργων ἀργή ἐστιν

²¹’Αβραὰμ ὁ πατὴρ ἡμω̃ν οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη ἀνενέγκας ’Ισαὰκ τòν υἱòν αὐτου̃ ἐπὶ τò θυσιαστήριον

²²βλέπεις ὅτι ἡ πίστις συνήργει τοι̃ς ἔργοις αὐτου̃ καὶ ἐκ τω̃ν ἔργων ἡ πίστις ἐτελειώθη

²³καὶ ἐπληρώθη ἡ γραφὴ ἡ λέγουσα ἐπίστευσεν δὲ ’Αβραὰμ τω̨̃ θεω̨̃ καὶ ἐλογίσθη αὐτω̨̃ εἰς δικαιοσύνην καὶ φίλος θεου̃ ἐκλήθη

²⁴ὁρα̃τε ὅτι ἐξ ἔργων δικαιου̃ται ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἐκ πίστεως μόνον

²⁵ὁμοίως δὲ καὶ ‘Ραὰβ ἡ πόρνη οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη ὑποδεξαμένη τοὺς ἀγγέλους καὶ ἑτέρα̨ ὁδω̨̃ ἐκβαλου̃σα

²⁶ὥσπερ γὰρ τò σω̃μα χωρὶς πνεύματος νεκρόν ἐστιν οὕτως καὶ ἡ πίστις χωρὶς ἔργων νεκρά ἐστιν

Κεφάλαιον Γ' (3)

¹μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε ἀδελφοί μου εἰδότες ὅτι μει̃ζον κρίμα λημψόμεθα

²πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες εἴ τις ἐν λόγω̨ οὐ πταίει οὑ̃τος τέλειος ἀνήρ δυνατòς χαλιναγωγη̃σαι καὶ ὅλον τò σω̃μα

³εἰ δὲ τω̃ν ἵππων τοὺς χαλινοὺς εἰς τὰ στόματα βάλλομεν εἰς τò πείθεσθαι αὐτοὺς ἡμι̃ν καὶ ὅλον τò σω̃μα αὐτω̃ν μετάγομεν

⁴ἰδοὺ καὶ τὰ πλοι̃α τηλικαυ̃τα ὄντα καὶ ὑπò ἀνέμων σκληρω̃ν ἐλαυνόμενα μετάγεται ὑπò ἐλαχίστου πηδαλίου ὅπου ἡ ὁρμὴ του̃ εὐθύνοντος βούλεται

⁵οὕτως καὶ ἡ γλω̃σσα μικρòν μέλος ἐστὶν καὶ μεγάλα αὐχει̃ ἰδοὺ ἡλίκον πυ̃ρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει

⁶καὶ ἡ γλω̃σσα πυ̃ρ ὁ κόσμος τη̃ς ἀδικίας ἡ γλω̃σσα καθίσταται ἐν τοι̃ς μέλεσιν ἡμω̃ν ἡ σπιλου̃σα ὅλον τò σω̃μα καὶ φλογίζουσα τòν τροχòν τη̃ς γενέσεως καὶ φλογιζομένη ὑπò τη̃ς γεέννης

⁷πα̃σα γὰρ φύσις θηρίων τε καὶ πετεινω̃ν ἑρπετω̃ν τε καὶ ἐναλίων δαμάζεται καὶ δεδάμασται τη̨̃ φύσει τη̨̃ ἀνθρωπίνη̨

⁸τὴν δὲ γλω̃σσαν οὐδεὶς δαμάσαι δύναται ἀνθρώπων ἀκατάστατον κακόν μεστὴ ἰου̃ θανατηφόρου

⁹ἐν αὐτη̨̃ εὐλογου̃μεν τòν κύριον καὶ πατέρα καὶ ἐν αὐτη̨̃ καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθ' ὁμοίωσιν θεου̃ γεγονότας

¹⁰ἐκ του̃ αὐτου̃ στόματος ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα οὐ χρή ἀδελφοί μου ταυ̃τα οὕτως γίνεσθαι

¹¹μήτι ἡ πηγὴ ἐκ τη̃ς αὐτη̃ς ὀπη̃ς βρύει τò γλυκὺ καὶ τò πικρόν

¹²μὴ δύναται ἀδελφοί μου συκη̃ ἐλαίας ποιη̃σαι ἢ ἄμπελος συ̃κα οὔτε ἁλυκòν γλυκὺ ποιη̃σαι ὕδωρ

¹³τίς σοφòς καὶ ἐπιστήμων ἐν ὑμι̃ν δειξάτω ἐκ τη̃ς καλη̃ς ἀναστροφη̃ς τὰ ἔργα αὐτου̃ ἐν πραΰτητι σοφίας

¹⁴εἰ δὲ ζη̃λον πικρòν ἔχετε καὶ ἐριθείαν ἐν τη̨̃ καρδία̨ ὑμω̃ν μὴ κατακαυχα̃σθε καὶ ψεύδεσθε κατὰ τη̃ς ἀληθείας

¹⁵οὐκ ἔστιν αὕτη ἡ σοφία ἄνωθεν κατερχομένη ἀλλὰ ἐπίγειος ψυχική δαιμονιώδης

¹⁶ὅπου γὰρ ζη̃λος καὶ ἐριθεία ἐκει̃ ἀκαταστασία καὶ πα̃ν φαυ̃λον πρα̃γμα

¹⁷ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρω̃τον μὲν ἁγνή ἐστιν ἔπειτα εἰρηνική ἐπιεικής εὐπειθής μεστὴ ἐλέους καὶ καρπω̃ν ἀγαθω̃ν ἀδιάκριτος ἀνυπόκριτος

¹⁸καρπòς δὲ δικαιοσύνης ἐν εἰρήνη̨ σπείρεται τοι̃ς ποιου̃σιν εἰρήνην

Κεφάλαιον Δ' (4)

¹πόθεν πόλεμοι καὶ πόθεν μάχαι ἐν ὑμι̃ν οὐκ ἐντευ̃θεν ἐκ τω̃ν ἡδονω̃ν ὑμω̃ν τω̃ν στρατευομένων ἐν τοι̃ς μέλεσιν ὑμω̃ν

²ἐπιθυμει̃τε καὶ οὐκ ἔχετε φονεύετε καὶ ζηλου̃τε καὶ οὐ δύνασθε ἐπιτυχει̃ν μάχεσθε καὶ πολεμει̃τε οὐκ ἔχετε διὰ τò μὴ αἰτει̃σθαι ὑμα̃ς

³αἰτει̃τε καὶ οὐ λαμβάνετε διότι κακω̃ς αἰτει̃σθε ἵνα ἐν ται̃ς ἡδοναι̃ς ὑμω̃ν δαπανήσητε

⁴μοιχαλίδες οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία του̃ κόσμου ἔχθρα του̃ θεου̃ ἐστιν ὃς ἐὰν οὐ̃ν βουληθη̨̃ φίλος εἰ̃ναι του̃ κόσμου ἐχθρòς του̃ θεου̃ καθίσταται

⁵ἢ δοκει̃τε ὅτι κενω̃ς ἡ γραφὴ λέγει πρòς φθόνον ἐπιποθει̃ τò πνευ̃μα ὃ κατώ̨κισεν ἐν ἡμι̃ν

⁶μείζονα δὲ δίδωσιν χάριν διò λέγει ὁ θεòς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται ταπεινοι̃ς δὲ δίδωσιν χάριν

⁷ὑποτάγητε οὐ̃ν τω̨̃ θεω̨̃ ἀντίστητε δὲ τω̨̃ διαβόλω̨ καὶ φεύξεται ἀφ' ὑμω̃ν

⁸ἐγγίσατε τω̨̃ θεω̨̃ καὶ ἐγγιει̃ ὑμι̃ν καθαρίσατε χει̃ρας ἁμαρτωλοί καὶ ἁγνίσατε καρδίας δίψυχοι

⁹ταλαιπωρήσατε καὶ πενθήσατε καὶ κλαύσατε ὁ γέλως ὑμω̃ν εἰς πένθος μετατραπήτω καὶ ἡ χαρὰ εἰς κατήφειαν

¹⁰ταπεινώθητε ἐνώπιον κυρίου καὶ ὑψώσει ὑμα̃ς

¹¹μὴ καταλαλει̃τε ἀλλήλων ἀδελφοί ὁ καταλαλω̃ν ἀδελφου̃ ἢ κρίνων τòν ἀδελφòν αὐτου̃ καταλαλει̃ νόμου καὶ κρίνει νόμον εἰ δὲ νόμον κρίνεις οὐκ εἰ̃ ποιητὴς νόμου ἀλλὰ κριτής

¹²εἱ̃ς ἐστιν ὁ νομοθέτης καὶ κριτής ὁ δυνάμενος σω̃σαι καὶ ἀπολέσαι σὺ δὲ τίς εἰ̃ ὁ κρίνων τòν πλησίον

¹³ἄγε νυ̃ν οἱ λέγοντες σήμερον ἢ αὔριον πορευσόμεθα εἰς τήνδε τὴν πόλιν καὶ ποιήσομεν ἐκει̃ ἐνιαυτòν καὶ ἐμπορευσόμεθα καὶ κερδήσομεν

¹⁴οἵτινες οὐκ ἐπίστασθε τò τη̃ς αὔριον ποία ἡ ζωὴ ὑμω̃ν ἀτμὶς γάρ ἐστε ἡ πρòς ὀλίγον φαινομένη ἔπειτα καὶ ἀφανιζομένη

¹⁵ἀντὶ του̃ λέγειν ὑμα̃ς ἐὰν ὁ κύριος θελήση̨ καὶ ζήσομεν καὶ ποιήσομεν του̃το ἢ ἐκει̃νο

¹⁶νυ̃ν δὲ καυχα̃σθε ἐν ται̃ς ἀλαζονείαις ὑμω̃ν πα̃σα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν

¹⁷εἰδότι οὐ̃ν καλòν ποιει̃ν καὶ μὴ ποιου̃ντι ἁμαρτία αὐτω̨̃ ἐστιν

Κεφάλαιον Ε' (5)

¹ἄγε νυ̃ν οἱ πλούσιοι κλαύσατε ὀλολύζοντες ἐπὶ ται̃ς ταλαιπωρίαις ὑμω̃ν ται̃ς ἐπερχομέναις

²ὁ πλου̃τος ὑμω̃ν σέσηπεν καὶ τὰ ἱμάτια ὑμω̃ν σητόβρωτα γέγονεν

³ὁ χρυσòς ὑμω̃ν καὶ ὁ ἄργυρος κατίωται καὶ ὁ ἰòς αὐτω̃ν εἰς μαρτύριον ὑμι̃ν ἔσται καὶ φάγεται τὰς σάρκας ὑμω̃ν ὡς πυ̃ρ ἐθησαυρίσατε ἐν ἐσχάταις ἡμέραις

⁴ἰδοὺ ὁ μισθòς τω̃ν ἐργατω̃ν τω̃ν ἀμησάντων τὰς χώρας ὑμω̃ν ὁ ἀπεστερημένος ἀφ' ὑμω̃ν κράζει καὶ αἱ βοαὶ τω̃ν θερισάντων εἰς τὰ ὠ̃τα κυρίου Σαβαὼθ εἰσεληλύθασιν

⁵ἐτρυφήσατε ἐπὶ τη̃ς γη̃ς καὶ ἐσπαταλήσατε ἐθρέψατε τὰς καρδίας ὑμω̃ν ἐν ἡμέρα̨ σφαγη̃ς

⁶κατεδικάσατε ἐφονεύσατε τòν δίκαιον οὐκ ἀντιτάσσεται ὑμι̃ν

⁷μακροθυμήσατε οὐ̃ν ἀδελφοί ἕως τη̃ς παρουσίας του̃ κυρίου ἰδοὺ ὁ γεωργòς ἐκδέχεται τòν τίμιον καρπòν τη̃ς γη̃ς μακροθυμω̃ν ἐπ' αὐτω̨̃ ἕως λάβη̨ πρόϊμον καὶ ὄψιμον

⁸μακροθυμήσατε καὶ ὑμει̃ς στηρίξατε τὰς καρδίας ὑμω̃ν ὅτι ἡ παρουσία του̃ κυρίου ἤγγικεν

⁹μὴ στενάζετε ἀδελφοί κατ' ἀλλήλων ἵνα μὴ κριθη̃τε ἰδοὺ ὁ κριτὴς πρò τω̃ν θυρω̃ν ἕστηκεν

¹⁰ὑπόδειγμα λάβετε ἀδελφοί τη̃ς κακοπαθείας καὶ τη̃ς μακροθυμίας τοὺς προφήτας οἳ ἐλάλησαν ἐν τω̨̃ ὀνόματι κυρίου

¹¹ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺς ὑπομείναντας τὴν ὑπομονὴν ’Ιὼβ ἠκούσατε καὶ τò τέλος κυρίου εἴδετε ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν ὁ κύριος καὶ οἰκτίρμων

¹²πρò πάντων δέ ἀδελφοί μου μὴ ὀμνύετε μήτε τòν οὐρανòν μήτε τὴν γη̃ν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον ἤτω δὲ ὑμω̃ν τò ναὶ ναὶ καὶ τò οὒ οὔ ἵνα μὴ ὑπò κρίσιν πέσητε

¹³κακοπαθει̃ τις ἐν ὑμι̃ν προσευχέσθω εὐθυμει̃ τις ψαλλέτω

¹⁴ἀσθενει̃ τις ἐν ὑμι̃ν προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τη̃ς ἐκκλησίας καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ' αὐτòν ἀλείψαντες αὐτòν ἐλαίω̨ ἐν τω̨̃ ὀνόματι του̃ κυρίου

¹⁵καὶ ἡ εὐχὴ τη̃ς πίστεως σώσει τòν κάμνοντα καὶ ἐγερει̃ αὐτòν ὁ κύριος κἂν ἁμαρτίας ἠ̨̃ πεποιηκώς ἀφεθήσεται αὐτω̨̃

¹⁶ἐξομολογει̃σθε οὐ̃ν ἀλλήλοις τὰς ἁμαρτίας καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων ὅπως ἰαθη̃τε πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη

¹⁷’Ηλίας ἄνθρωπος ἠ̃ν ὁμοιοπαθὴς ἡμι̃ν καὶ προσευχη̨̃ προσηύξατο του̃ μὴ βρέξαι καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἐνιαυτοὺς τρει̃ς καὶ μη̃νας ἕξ

¹⁸καὶ πάλιν προσηύξατο καὶ ὁ οὐρανòς ὑετòν ἔδωκεν καὶ ἡ γη̃ ἐβλάστησεν τòν καρπòν αὐτη̃ς

¹⁹ἀδελφοί μου ἐάν τις ἐν ὑμι̃ν πλανηθη̨̃ ἀπò τη̃ς ἀληθείας καὶ ἐπιστρέψη̨ τις αὐτόν

²⁰γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλòν ἐκ πλάνης ὁδου̃ αὐτου̃ σώσει ψυχὴν αὐτου̃ ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλη̃θος ἁμαρτιω̃ν

Книго

[X]