Greek NT 16

Πρòς Τιμόυεον ἐπιστολὴ ἀποστόλου Παυ̃λου Β’

Κεφάλαιον Α' (1)

¹Παυ̃λος ἀπόστολος Χριστου̃ ’Ιησου̃ διὰ θελήματος θεου̃ κατ' ἐπαγγελίαν ζωη̃ς τη̃ς ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃

²Τιμοθέω̨ ἀγαπητω̨̃ τέκνω̨ χάρις ἔλεος εἰρήνη ἀπò θεου̃ πατρòς καὶ Χριστου̃ ’Ιησου̃ του̃ κυρίου ἡμω̃ν

³χάριν ἔχω τω̨̃ θεω̨̃ ὡ̨̃ λατρεύω ἀπò προγόνων ἐν καθαρα̨̃ συνειδήσει ὡς ἀδιάλειπτον ἔχω τὴν περὶ σου̃ μνείαν ἐν ται̃ς δεήσεσίν μου νυκτòς καὶ ἡμέρας

⁴ἐπιποθω̃ν σε ἰδει̃ν μεμνημένος σου τω̃ν δακρύων ἵνα χαρα̃ς πληρωθω̃

⁵ὑπόμνησιν λαβὼν τη̃ς ἐν σοὶ ἀνυποκρίτου πίστεως ἥτις ἐνώ̨κησεν πρω̃τον ἐν τη̨̃ μάμμη̨ σου Λωΐδι καὶ τη̨̃ μητρί σου Εὐνίκη̨ πέπεισμαι δὲ ὅτι καὶ ἐν σοί

⁶δι' ἣν αἰτίαν ἀναμιμνή̨σκω σε ἀναζωπυρει̃ν τò χάρισμα του̃ θεου̃ ὅ ἐστιν ἐν σοὶ διὰ τη̃ς ἐπιθέσεως τω̃ν χειρω̃ν μου

⁷οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμι̃ν ὁ θεòς πνευ̃μα δειλίας ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμου̃

⁸μὴ οὐ̃ν ἐπαισχυνθη̨̃ς τò μαρτύριον του̃ κυρίου ἡμω̃ν μηδὲ ἐμὲ τòν δέσμιον αὐτου̃ ἀλλὰ συγκακοπάθησον τω̨̃ εὐαγγελίω̨ κατὰ δύναμιν θεου̃

⁹του̃ σώσαντος ἡμα̃ς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγία̨ οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμω̃ν ἀλλὰ κατὰ ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν τὴν δοθει̃σαν ἡμι̃ν ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃ πρò χρόνων αἰωνίων

¹⁰φανερωθει̃σαν δὲ νυ̃ν διὰ τη̃ς ἐπιφανείας του̃ σωτη̃ρος ἡμω̃ν Χριστου̃ ’Ιησου̃ καταργήσαντος μὲν τòν θάνατον φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ του̃ εὐαγγελίου

¹¹εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κη̃ρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος

¹²δι' ἣν αἰτίαν καὶ ταυ̃τα πάσχω ἀλλ' οὐκ ἐπαισχύνομαι οἰ̃δα γὰρ ὡ̨̃ πεπίστευκα καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνατός ἐστιν τὴν παραθήκην μου φυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν

¹³ὑποτύπωσιν ἔχε ὑγιαινόντων λόγων ὡ̃ν παρ' ἐμου̃ ἤκουσας ἐν πίστει καὶ ἀγάπη̨ τη̨̃ ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃

¹⁴τὴν καλὴν παραθήκην φύλαξον διὰ πνεύματος ἁγίου του̃ ἐνοικου̃ντος ἐν ἡμι̃ν

¹⁵οἰ̃δας του̃το ὅτι ἀπεστράφησάν με πάντες οἱ ἐν τη̨̃ ’Ασία̨ ὡ̃ν ἐστιν Φύγελος καὶ ‘Ερμογένης

¹⁶δώ̨η ἔλεος ὁ κύριος τω̨̃ ’Ονησιφόρου οἴκω̨ ὅτι πολλάκις με ἀνέψυξεν καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπαισχύνθη

¹⁷ἀλλὰ γενόμενος ἐν ‘Ρώμη̨ σπουδαίως ἐζήτησέν με καὶ εὑ̃ρεν

¹⁸δώ̨η αὐτω̨̃ ὁ κύριος εὑρει̃ν ἔλεος παρὰ κυρίου ἐν ἐκείνη̨ τη̨̃ ἡμέρα̨ καὶ ὅσα ἐν ’Εφέσω̨ διηκόνησεν βέλτιον σὺ γινώσκεις

Κεφάλαιον Β' (2)

¹σὺ οὐ̃ν τέκνον μου ἐνδυναμου̃ ἐν τη̨̃ χάριτι τη̨̃ ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃

²καὶ ἃ ἤκουσας παρ' ἐμου̃ διὰ πολλω̃ν μαρτύρων ταυ̃τα παράθου πιστοι̃ς ἀνθρώποις οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι

³συγκακοπάθησον ὡς καλòς στρατιώτης Χριστου̃ ’Ιησου̃

⁴οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ται̃ς του̃ βίου πραγματείαις ἵνα τω̨̃ στρατολογήσαντι ἀρέση̨

⁵ἐὰν δὲ καὶ ἀθλη̨̃ τις οὐ στεφανου̃ται ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήση̨

⁶τòν κοπιω̃ντα γεωργòν δει̃ πρω̃τον τω̃ν καρπω̃ν μεταλαμβάνειν

⁷νόει ὃ λέγω δώσει γάρ σοι ὁ κύριος σύνεσιν ἐν πα̃σιν

⁸μνημόνευε ’Ιησου̃ν Χριστòν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρω̃ν ἐκ σπέρματος Δαυίδ κατὰ τò εὐαγγέλιόν μου

⁹ἐν ὡ̨̃ κακοπαθω̃ μέχρι δεσμω̃ν ὡς κακου̃ργος ἀλλὰ ὁ λόγος του̃ θεου̃ οὐ δέδεται

¹⁰διὰ του̃το πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσιν τη̃ς ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃ μετὰ δόξης αἰωνίου

¹¹πιστòς ὁ λόγος εἰ γὰρ συναπεθάνομεν καὶ συζήσομεν

¹²εἰ ὑπομένομεν καὶ συμβασιλεύσομεν εἰ ἀρνησόμεθα κἀκει̃νος ἀρνήσεται ἡμα̃ς

¹³εἰ ἀπιστου̃μεν ἐκει̃νος πιστòς μένει ἀρνήσασθαι γὰρ ἑαυτòν οὐ δύναται

¹⁴ταυ̃τα ὑπομίμνη̨σκε διαμαρτυρόμενος ἐνώπιον του̃ θεου̃ μὴ λογομαχει̃ν ἐπ' οὐδὲν χρήσιμον ἐπὶ καταστροφη̨̃ τω̃ν ἀκουόντων

¹⁵σπούδασον σεαυτòν δόκιμον παραστη̃σαι τω̨̃ θεω̨̃ ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον ὀρθοτομου̃ντα τòν λόγον τη̃ς ἀληθείας

¹⁶τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο ἐπὶ πλει̃ον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας

¹⁷καὶ ὁ λόγος αὐτω̃ν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει ὡ̃ν ἐστιν ‘Υμέναιος καὶ Φίλητος

¹⁸οἵτινες περὶ τὴν ἀλήθειαν ἠστόχησαν λέγοντες τὴν ἀνάστασιν ἤδη γεγονέναι καὶ ἀνατρέπουσιν τήν τινων πίστιν

¹⁹ὁ μέντοι στερεòς θεμέλιος του̃ θεου̃ ἕστηκεν ἔχων τὴν σφραγι̃δα ταύτην ἔγνω κύριος τοὺς ὄντας αὐτου̃ καί ἀποστήτω ἀπò ἀδικίας πα̃ς ὁ ὀνομάζων τò ὄνομα κυρίου

²⁰ἐν μεγάλη̨ δὲ οἰκία̨ οὐκ ἔστιν μόνον σκεύη χρυσα̃ καὶ ἀργυρα̃ ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα καὶ ἃ μὲν εἰς τιμὴν ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν

²¹ἐὰν οὐ̃ν τις ἐκκαθάρη̨ ἑαυτòν ἀπò τούτων ἔσται σκευ̃ος εἰς τιμήν ἡγιασμένον εὔχρηστον τω̨̃ δεσπότη̨ εἰς πα̃ν ἔργον ἀγαθòν ἡτοιμασμένον

²²τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας φευ̃γε δίωκε δὲ δικαιοσύνην πίστιν ἀγάπην εἰρήνην μετὰ τω̃ν ἐπικαλουμένων τòν κύριον ἐκ καθαρα̃ς καρδίας

²³τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτου̃ εἰδὼς ὅτι γεννω̃σιν μάχας

²⁴δου̃λον δὲ κυρίου οὐ δει̃ μάχεσθαι ἀλλὰ ἤπιον εἰ̃ναι πρòς πάντας διδακτικόν ἀνεξίκακον

²⁵ἐν πραΰτητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους μήποτε δώη̨ αὐτοι̃ς ὁ θεòς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας

²⁶καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τη̃ς του̃ διαβόλου παγίδος ἐζωγρημένοι ὑπ' αὐτου̃ εἰς τò ἐκείνου θέλημα

Κεφάλαιον Γ' (3)

¹του̃το δὲ γίνωσκε ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί

²ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι φιλάργυροι ἀλαζόνες ὑπερήφανοι βλάσφημοι γονευ̃σιν ἀπειθει̃ς ἀχάριστοι ἀνόσιοι

³ἄστοργοι ἄσπονδοι διάβολοι ἀκρατει̃ς ἀνήμεροι ἀφιλάγαθοι

⁴προδόται προπετει̃ς τετυφωμένοι φιλήδονοι μα̃λλον ἢ φιλόθεοι

⁵ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας τὴν δὲ δύναμιν αὐτη̃ς ἠρνημένοι καὶ τούτους ἀποτρέπου

⁶ἐκ τούτων γάρ εἰσιν οἱ ἐνδύνοντες εἰς τὰς οἰκίας καὶ αἰχμαλωτίζοντες γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις

⁷πάντοτε μανθάνοντα καὶ μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθει̃ν δυνάμενα

⁸ὃν τρόπον δὲ ’Ιάννης καὶ ’Ιαμβρη̃ς ἀντέστησαν Μωϋσει̃ οὕτως καὶ οὑ̃τοι ἀνθίστανται τη̨̃ ἀληθεία̨ ἄνθρωποι κατεφθαρμένοι τòν νου̃ν ἀδόκιμοι περὶ τὴν πίστιν

⁹ἀλλ' οὐ προκόψουσιν ἐπὶ πλει̃ον ἡ γὰρ ἄνοια αὐτω̃ν ἔκδηλος ἔσται πα̃σιν ὡς καὶ ἡ ἐκείνων ἐγένετο

¹⁰σὺ δὲ παρηκολούθησάς μου τη̨̃ διδασκαλία̨ τη̨̃ ἀγωγη̨̃ τη̨̃ προθέσει τη̨̃ πίστει τη̨̃ μακροθυμία̨ τη̨̃ ἀγάπη̨ τη̨̃ ὑπομονη̨̃

¹¹τοι̃ς διωγμοι̃ς τοι̃ς παθήμασιν οἱ̃ά μοι ἐγένετο ἐν ’Αντιοχεία̨ ἐν ’Ικονίω̨ ἐν Λύστροις οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ κύριος

¹²καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβω̃ς ζη̃ν ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃ διωχθήσονται

¹³πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τò χει̃ρον πλανω̃ντες καὶ πλανώμενοι

¹⁴σὺ δὲ μένε ἐν οἱ̃ς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης εἰδὼς παρὰ τίνων ἔμαθες

¹⁵καὶ ὅτι ἀπò βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἰ̃δας τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τη̃ς ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃

¹⁶πα̃σα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρòς διδασκαλίαν πρòς ἐλεγμόν πρòς ἐπανόρθωσιν πρòς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνη̨

¹⁷ἵνα ἄρτιος ἠ̨̃ ὁ του̃ θεου̃ ἄνθρωπος πρòς πα̃ν ἔργον ἀγαθòν ἐξηρτισμένος

Κεφάλαιον Δ' (4)

¹διαμαρτύρομαι ἐνώπιον του̃ θεου̃ καὶ Χριστου̃ ’Ιησου̃ του̃ μέλλοντος κρίνειν ζω̃ντας καὶ νεκρούς καὶ τὴν ἐπιφάνειαν αὐτου̃ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτου̃

²κήρυξον τòν λόγον ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως ἔλεγξον ἐπιτίμησον παρακάλεσον ἐν πάση̨ μακροθυμία̨ καὶ διδαχη̨̃

³ἔσται γὰρ καιρòς ὅτε τη̃ς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται ἀλλὰ κατὰ τὰς ἰδίας ἐπιθυμίας ἑαυτοι̃ς ἐπισωρεύσουσιν διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν

⁴καὶ ἀπò μὲν τη̃ς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται

⁵σὺ δὲ νη̃φε ἐν πα̃σιν κακοπάθησον ἔργον ποίησον εὐαγγελιστου̃ τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον

⁶ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι καὶ ὁ καιρòς τη̃ς ἀναλύσεώς μου ἐφέστηκεν

⁷τòν καλòν ἀγω̃να ἠγώνισμαι τòν δρόμον τετέλεκα τὴν πίστιν τετήρηκα

⁸λοιπòν ἀπόκειταί μοι ὁ τη̃ς δικαιοσύνης στέφανος ὃν ἀποδώσει μοι ὁ κύριος ἐν ἐκείνη̨ τη̨̃ ἡμέρα̨ ὁ δίκαιος κριτής οὐ μόνον δὲ ἐμοὶ ἀλλὰ καὶ πα̃σι τοι̃ς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτου̃

⁹σπούδασον ἐλθει̃ν πρός με ταχέως

¹⁰Δημα̃ς γάρ με ἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τòν νυ̃ν αἰω̃να καὶ ἐπορεύθη εἰς Θεσσαλονίκην Κρήσκης εἰς Γαλατίαν Τίτος εἰς Δαλματίαν

¹¹Λουκα̃ς ἐστιν μόνος μετ' ἐμου̃ Μα̃ρκον ἀναλαβὼν ἄγε μετὰ σεαυτου̃ ἔστιν γάρ μοι εὔχρηστος εἰς διακονίαν

¹²Τυχικòν δὲ ἀπέστειλα εἰς ’Έφεσον

¹³τòν φαιλόνην ὃν ἀπέλιπον ἐν Τρω̨άδι παρὰ Κάρπω̨ ἐρχόμενος φέρε καὶ τὰ βιβλία μάλιστα τὰς μεμβράνας

¹⁴’Αλέξανδρος ὁ χαλκεὺς πολλά μοι κακὰ ἐνεδείξατο ἀποδώσει αὐτω̨̃ ὁ κύριος κατὰ τὰ ἔργα αὐτου̃

¹⁵ὃν καὶ σὺ φυλάσσου λίαν γὰρ ἀντέστη τοι̃ς ἡμετέροις λόγοις

¹⁶ἐν τη̨̃ πρώτη̨ μου ἀπολογία̨ οὐδείς μοι παρεγένετο ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον μὴ αὐτοι̃ς λογισθείη

¹⁷ὁ δὲ κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέν με ἵνα δι' ἐμου̃ τò κήρυγμα πληροφορηθη̨̃ καὶ ἀκούσωσιν πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἐρρύσθην ἐκ στόματος λέοντος

¹⁸ῥύσεταί με ὁ κύριος ἀπò παντòς ἔργου πονηρου̃ καὶ σώσει εἰς τὴν βασιλείαν αὐτου̃ τὴν ἐπουράνιον ὡ̨̃ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰω̃νας τω̃ν αἰώνων ἀμήν

¹⁹ἄσπασαι Πρίσκαν καὶ ’Ακύλαν καὶ τòν ’Ονησιφόρου οἰ̃κον

²⁰’Έραστος ἔμεινεν ἐν Κορίνθω̨ Τρόφιμον δὲ ἀπέλιπον ἐν Μιλήτω̨ ἀσθενου̃ντα

²¹σπούδασον πρò χειμω̃νος ἐλθει̃ν ἀσπάζεταί σε Εὔβουλος καὶ Πούδης καὶ Λίνος καὶ Κλαυδία καὶ οἱ ἀδελφοὶ πάντες

²²ὁ κύριος μετὰ του̃ πνεύματός σου ἡ χάρις μεθ' ὑμω̃ν

Книго

[X]