Greek NT 07

Πρòς Κορινθίους ἐπιστολὴ ἀποστόλου Παυ̃λου Α’

Κεφάλαιον Α' (1)

¹Παυ̃λος κλητòς ἀπόστολος Χριστου̃ ’Ιησου̃ διὰ θελήματος θεου̃ καὶ Σωσθένης ὁ ἀδελφός

²τη̨̃ ἐκκλησία̨ του̃ θεου̃ τη̨̃ οὔση̨ ἐν Κορίνθω̨ ἡγιασμένοις ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃ κλητοι̃ς ἁγίοις σὺν πα̃σιν τοι̃ς ἐπικαλουμένοις τò ὄνομα του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃ ἐν παντὶ τόπω̨ αὐτω̃ν καὶ ἡμω̃ν

³χάρις ὑμι̃ν καὶ εἰρήνη ἀπò θεου̃ πατρòς ἡμω̃ν καὶ κυρίου ’Ιησου̃ Χριστου̃

⁴εὐχαριστω̃ τω̨̃ θεω̨̃ μου πάντοτε περὶ ὑμω̃ν ἐπὶ τη̨̃ χάριτι του̃ θεου̃ τη̨̃ δοθείση̨ ὑμι̃ν ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃

⁵ὅτι ἐν παντὶ ἐπλουτίσθητε ἐν αὐτω̨̃ ἐν παντὶ λόγω̨ καὶ πάση̨ γνώσει

⁶καθὼς τò μαρτύριον του̃ Χριστου̃ ἐβεβαιώθη ἐν ὑμι̃ν

⁷ὥστε ὑμα̃ς μὴ ὑστερει̃σθαι ἐν μηδενὶ χαρίσματι ἀπεκδεχομένους τὴν ἀποκάλυψιν του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃

⁸ὃς καὶ βεβαιώσει ὑμα̃ς ἕως τέλους ἀνεγκλήτους ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃

⁹πιστòς ὁ θεòς δι' οὑ̃ ἐκλήθητε εἰς κοινωνίαν του̃ υἱου̃ αὐτου̃ ’Ιησου̃ Χριστου̃ του̃ κυρίου ἡμω̃ν

¹⁰παρακαλω̃ δὲ ὑμα̃ς ἀδελφοί διὰ του̃ ὀνόματος του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃ ἵνα τò αὐτò λέγητε πάντες καὶ μὴ ἠ̨̃ ἐν ὑμι̃ν σχίσματα ἠ̃τε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τω̨̃ αὐτω̨̃ νοΐ καὶ ἐν τη̨̃ αὐτη̨̃ γνώμη̨

¹¹ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμω̃ν ἀδελφοί μου ὑπò τω̃ν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμι̃ν εἰσιν

¹²λέγω δὲ του̃το ὅτι ἕκαστος ὑμω̃ν λέγει ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου ἐγὼ δὲ ’Απολλω̃ ἐγὼ δὲ Κηφα̃ ἐγὼ δὲ Χριστου̃

¹³μεμέρισται ὁ Χριστός μὴ Παυ̃λος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμω̃ν ἢ εἰς τò ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε

¹⁴εὐχαριστω̃ τω̨̃ θεω̨̃ ὅτι οὐδένα ὑμω̃ν ἐβάπτισα εἰ μὴ Κρίσπον καὶ Γάϊον

¹⁵ἵνα μή τις εἴπη̨ ὅτι εἰς τò ἐμòν ὄνομα ἐβαπτίσθητε

¹⁶ἐβάπτισα δὲ καὶ τòν Στεφανα̃ οἰ̃κον λοιπòν οὐκ οἰ̃δα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα

¹⁷οὐ γὰρ ἀπέστειλέν με Χριστòς βαπτίζειν ἀλλὰ εὐαγγελίζεσθαι οὐκ ἐν σοφία̨ λόγου ἵνα μὴ κενωθη̨̃ ὁ σταυρòς του̃ Χριστου̃

¹⁸ὁ λόγος γὰρ ὁ του̃ σταυρου̃ τοι̃ς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστίν τοι̃ς δὲ σω̨ζομένοις ἡμι̃ν δύναμις θεου̃ ἐστιν

¹⁹γέγραπται γάρ ἀπολω̃ τὴν σοφίαν τω̃ν σοφω̃ν καὶ τὴν σύνεσιν τω̃ν συνετω̃ν ἀθετήσω

²⁰που̃ σοφός που̃ γραμματεύς που̃ συζητητὴς του̃ αἰω̃νος τούτου οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ θεòς τὴν σοφίαν του̃ κόσμου

²¹ἐπειδὴ γὰρ ἐν τη̨̃ σοφία̨ του̃ θεου̃ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τη̃ς σοφίας τòν θεόν εὐδόκησεν ὁ θεòς διὰ τη̃ς μωρίας του̃ κηρύγματος σω̃σαι τοὺς πιστεύοντας

²²ἐπειδὴ καὶ ’Ιουδαι̃οι σημει̃α αἰτου̃σιν καὶ ‘Έλληνες σοφίαν ζητου̃σιν

²³ἡμει̃ς δὲ κηρύσσομεν Χριστòν ἐσταυρωμένον ’Ιουδαίοις μὲν σκάνδαλον ἔθνεσιν δὲ μωρίαν

²⁴αὐτοι̃ς δὲ τοι̃ς κλητοι̃ς ’Ιουδαίοις τε καὶ ‘Έλλησιν Χριστòν θεου̃ δύναμιν καὶ θεου̃ σοφίαν

²⁵ὅτι τò μωρòν του̃ θεου̃ σοφώτερον τω̃ν ἀνθρώπων ἐστίν καὶ τò ἀσθενὲς του̃ θεου̃ ἰσχυρότερον τω̃ν ἀνθρώπων

²⁶βλέπετε γὰρ τὴν κλη̃σιν ὑμω̃ν ἀδελφοί ὅτι οὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα οὐ πολλοὶ δυνατοί οὐ πολλοὶ εὐγενει̃ς

²⁷ἀλλὰ τὰ μωρὰ του̃ κόσμου ἐξελέξατο ὁ θεòς ἵνα καταισχύνη̨ τοὺς σοφούς καὶ τὰ ἀσθενη̃ του̃ κόσμου ἐξελέξατο ὁ θεòς ἵνα καταισχύνη̨ τὰ ἰσχυρά

²⁸καὶ τὰ ἀγενη̃ του̃ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ θεός τὰ μὴ ὄντα ἵνα τὰ ὄντα καταργήση̨

²⁹ὅπως μὴ καυχήσηται πα̃σα σὰρξ ἐνώπιον του̃ θεου̃

³⁰ἐξ αὐτου̃ δὲ ὑμει̃ς ἐστε ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃ ὃς ἐγενήθη σοφία ἡμι̃ν ἀπò θεου̃ δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμòς καὶ ἀπολύτρωσις

³¹ἵνα καθὼς γέγραπται ὁ καυχώμενος ἐν κυρίω̨ καυχάσθω

Κεφάλαιον Β' (2)

¹κἀγὼ ἐλθὼν πρòς ὑμα̃ς ἀδελφοί ἠ̃λθον οὐ καθ' ὑπεροχὴν λόγου ἢ σοφίας καταγγέλλων ὑμι̃ν τò μυστήριον του̃ θεου̃

²οὐ γὰρ ἔκρινά τι εἰδέναι ἐν ὑμι̃ν εἰ μὴ ’Ιησου̃ν Χριστòν καὶ του̃τον ἐσταυρωμένον

³κἀγὼ ἐν ἀσθενεία̨ καὶ ἐν φόβω̨ καὶ ἐν τρόμω̨ πολλω̨̃ ἐγενόμην πρòς ὑμα̃ς

⁴καὶ ὁ λόγος μου καὶ τò κήρυγμά μου οὐκ ἐν πειθοι̃ς σοφίας λόγοις ἀλλ' ἐν ἀποδείξει πνεύματος καὶ δυνάμεως

⁵ἵνα ἡ πίστις ὑμω̃ν μὴ ἠ̨̃ ἐν σοφία̨ ἀνθρώπων ἀλλ' ἐν δυνάμει θεου̃

⁶σοφίαν δὲ λαλου̃μεν ἐν τοι̃ς τελείοις σοφίαν δὲ οὐ του̃ αἰω̃νος τούτου οὐδὲ τω̃ν ἀρχόντων του̃ αἰω̃νος τούτου τω̃ν καταργουμένων

⁷ἀλλὰ λαλου̃μεν θεου̃ σοφίαν ἐν μυστηρίω̨ τὴν ἀποκεκρυμμένην ἣν προώρισεν ὁ θεòς πρò τω̃ν αἰώνων εἰς δόξαν ἡμω̃ν

⁸ἣν οὐδεὶς τω̃ν ἀρχόντων του̃ αἰω̃νος τούτου ἔγνωκεν εἰ γὰρ ἔγνωσαν οὐκ ἂν τòν κύριον τη̃ς δόξης ἐσταύρωσαν

⁹ἀλλὰ καθὼς γέγραπται ἃ ὀφθαλμòς οὐκ εἰ̃δεν καὶ οὐ̃ς οὐκ ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη ἃ ἡτοίμασεν ὁ θεòς τοι̃ς ἀγαπω̃σιν αὐτόν

¹⁰ἡμι̃ν δὲ ἀπεκάλυψεν ὁ θεòς διὰ του̃ πνεύματος τò γὰρ πνευ̃μα πάντα ἐραυνα̨̃ καὶ τὰ βάθη του̃ θεου̃

¹¹τίς γὰρ οἰ̃δεν ἀνθρώπων τὰ του̃ ἀνθρώπου εἰ μὴ τò πνευ̃μα του̃ ἀνθρώπου τò ἐν αὐτω̨̃ οὕτως καὶ τὰ του̃ θεου̃ οὐδεὶς ἔγνωκεν εἰ μὴ τò πνευ̃μα του̃ θεου̃

¹²ἡμει̃ς δὲ οὐ τò πνευ̃μα του̃ κόσμου ἐλάβομεν ἀλλὰ τò πνευ̃μα τò ἐκ του̃ θεου̃ ἵνα εἰδω̃μεν τὰ ὑπò του̃ θεου̃ χαρισθέντα ἡμι̃ν

¹³ἃ καὶ λαλου̃μεν οὐκ ἐν διδακτοι̃ς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις ἀλλ' ἐν διδακτοι̃ς πνεύματος πνευματικοι̃ς πνευματικὰ συγκρίνοντες

¹⁴ψυχικòς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ του̃ πνεύματος του̃ θεου̃ μωρία γὰρ αὐτω̨̃ ἐστιν καὶ οὐ δύναται γνω̃ναι ὅτι πνευματικω̃ς ἀνακρίνεται

¹⁵ὁ δὲ πνευματικòς ἀνακρίνει τὰ πάντα αὐτòς δὲ ὑπ' οὐδενòς ἀνακρίνεται

¹⁶τίς γὰρ ἔγνω νου̃ν κυρίου ὃς συμβιβάσει αὐτόν ἡμει̃ς δὲ νου̃ν Χριστου̃ ἔχομεν

Κεφάλαιον Γ' (3)

¹κἀγώ ἀδελφοί οὐκ ἠδυνήθην λαλη̃σαι ὑμι̃ν ὡς πνευματικοι̃ς ἀλλ' ὡς σαρκίνοις ὡς νηπίοις ἐν Χριστω̨̃

²γάλα ὑμα̃ς ἐπότισα οὐ βρω̃μα οὔπω γὰρ ἐδύνασθε ἀλλ' οὐδὲ ἔτι νυ̃ν δύνασθε

³ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε ὅπου γὰρ ἐν ὑμι̃ν ζη̃λος καὶ ἔρις οὐχὶ σαρκικοί ἐστε καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατει̃τε

⁴ὅταν γὰρ λέγη̨ τις ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου ἕτερος δέ ἐγὼ ’Απολλω̃ οὐκ ἄνθρωποί ἐστε

⁵τί οὐ̃ν ἐστιν ’Απολλω̃ς τί δέ ἐστιν Παυ̃λος διάκονοι δι' ὡ̃ν ἐπιστεύσατε καὶ ἑκάστω̨ ὡς ὁ κύριος ἔδωκεν

⁶ἐγὼ ἐφύτευσα ’Απολλω̃ς ἐπότισεν ἀλλὰ ὁ θεòς ηὔξανεν

⁷ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων ἐστίν τι οὔτε ὁ ποτίζων ἀλλ' ὁ αὐξάνων θεός

⁸ὁ φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων ἕν εἰσιν ἕκαστος δὲ τòν ἴδιον μισθòν λήμψεται κατὰ τòν ἴδιον κόπον

⁹θεου̃ γάρ ἐσμεν συνεργοί θεου̃ γεώργιον θεου̃ οἰκοδομή ἐστε

¹⁰κατὰ τὴν χάριν του̃ θεου̃ τὴν δοθει̃σάν μοι ὡς σοφòς ἀρχιτέκτων θεμέλιον ἔθηκα ἄλλος δὲ ἐποικοδομει̃ ἕκαστος δὲ βλεπέτω πω̃ς ἐποικοδομει̃

¹¹θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θει̃ναι παρὰ τòν κείμενον ὅς ἐστιν ’Ιησου̃ς Χριστός

¹²εἰ δέ τις ἐποικοδομει̃ ἐπὶ τòν θεμέλιον χρυσόν ἄργυρον λίθους τιμίους ξύλα χόρτον καλάμην

¹³ἑκάστου τò ἔργον φανερòν γενήσεται ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται καὶ ἑκάστου τò ἔργον ὁποι̃όν ἐστιν τò πυ̃ρ αὐτò δοκιμάσει

¹⁴εἴ τινος τò ἔργον μενει̃ ὃ ἐποικοδόμησεν μισθòν λήμψεται

¹⁵εἴ τινος τò ἔργον κατακαήσεται ζημιωθήσεται αὐτòς δὲ σωθήσεται οὕτως δὲ ὡς διὰ πυρός

¹⁶οὐκ οἴδατε ὅτι ναòς θεου̃ ἐστε καὶ τò πνευ̃μα του̃ θεου̃ οἰκει̃ ἐν ὑμι̃ν

¹⁷εἴ τις τòν ναòν του̃ θεου̃ φθείρει φθερει̃ του̃τον ὁ θεός ὁ γὰρ ναòς του̃ θεου̃ ἅγιός ἐστιν οἵτινές ἐστε ὑμει̃ς

¹⁸μηδεὶς ἑαυτòν ἐξαπατάτω εἴ τις δοκει̃ σοφòς εἰ̃ναι ἐν ὑμι̃ν ἐν τω̨̃ αἰω̃νι τούτω̨ μωρòς γενέσθω ἵνα γένηται σοφός

¹⁹ἡ γὰρ σοφία του̃ κόσμου τούτου μωρία παρὰ τω̨̃ θεω̨̃ ἐστιν γέγραπται γάρ ὁ δρασσόμενος τοὺς σοφοὺς ἐν τη̨̃ πανουργία̨ αὐτω̃ν

²⁰καὶ πάλιν κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τω̃ν σοφω̃ν ὅτι εἰσὶν μάταιοι

²¹ὥστε μηδεὶς καυχάσθω ἐν ἀνθρώποις πάντα γὰρ ὑμω̃ν ἐστιν

²²εἴτε Παυ̃λος εἴτε ’Απολλω̃ς εἴτε Κηφα̃ς εἴτε κόσμος εἴτε ζωὴ εἴτε θάνατος εἴτε ἐνεστω̃τα εἴτε μέλλοντα πάντα ὑμω̃ν

²³ὑμει̃ς δὲ Χριστου̃ Χριστòς δὲ θεου̃

Κεφάλαιον Δ' (4)

¹οὕτως ἡμα̃ς λογιζέσθω ἄνθρωπος ὡς ὑπηρέτας Χριστου̃ καὶ οἰκονόμους μυστηρίων θεου̃

²ὡ̃δε λοιπòν ζητει̃ται ἐν τοι̃ς οἰκονόμοις ἵνα πιστός τις εὑρεθη̨̃

³ἐμοὶ δὲ εἰς ἐλάχιστόν ἐστιν ἵνα ὑφ' ὑμω̃ν ἀνακριθω̃ ἢ ὑπò ἀνθρωπίνης ἡμέρας ἀλλ' οὐδὲ ἐμαυτòν ἀνακρίνω

⁴οὐδὲν γὰρ ἐμαυτω̨̃ σύνοιδα ἀλλ' οὐκ ἐν τούτω̨ δεδικαίωμαι ὁ δὲ ἀνακρίνων με κύριός ἐστιν

⁵ὥστε μὴ πρò καιρου̃ τι κρίνετε ἕως ἂν ἔλθη̨ ὁ κύριος ὃς καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ του̃ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τω̃ν καρδιω̃ν καὶ τότε ὁ ἔπαινος γενήσεται ἑκάστω̨ ἀπò του̃ θεου̃

⁶ταυ̃τα δέ ἀδελφοί μετεσχημάτισα εἰς ἐμαυτòν καὶ ’Απολλω̃ν δι' ὑμα̃ς ἵνα ἐν ἡμι̃ν μάθητε τò μὴ ὑπὲρ ἃ γέγραπται ἵνα μὴ εἱ̃ς ὑπὲρ του̃ ἑνòς φυσιου̃σθε κατὰ του̃ ἑτέρου

⁷τίς γάρ σε διακρίνει τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες εἰ δὲ καὶ ἔλαβες τί καυχα̃σαι ὡς μὴ λαβών

⁸ἤδη κεκορεσμένοι ἐστέ ἤδη ἐπλουτήσατε χωρὶς ἡμω̃ν ἐβασιλεύσατε καὶ ὄφελόν γε ἐβασιλεύσατε ἵνα καὶ ἡμει̃ς ὑμι̃ν συμβασιλεύσωμεν

⁹δοκω̃ γάρ ὁ θεòς ἡμα̃ς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν ὡς ἐπιθανατίους ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τω̨̃ κόσμω̨ καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις

¹⁰ἡμει̃ς μωροὶ διὰ Χριστόν ὑμει̃ς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστω̨̃ ἡμει̃ς ἀσθενει̃ς ὑμει̃ς δὲ ἰσχυροί ὑμει̃ς ἔνδοξοι ἡμει̃ς δὲ ἄτιμοι

¹¹ἄχρι τη̃ς ἄρτι ὥρας καὶ πεινω̃μεν καὶ διψω̃μεν καὶ γυμνιτεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατου̃μεν

¹²καὶ κοπιω̃μεν ἐργαζόμενοι ται̃ς ἰδίαις χερσίν λοιδορούμενοι εὐλογου̃μεν διωκόμενοι ἀνεχόμεθα

¹³δυσφημούμενοι παρακαλου̃μεν ὡς περικαθάρματα του̃ κόσμου ἐγενήθημεν πάντων περίψημα ἕως ἄρτι

¹⁴οὐκ ἐντρέπων ὑμα̃ς γράφω ταυ̃τα ἀλλ' ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετω̃ν

¹⁵ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστω̨̃ ἀλλ' οὐ πολλοὺς πατέρας ἐν γὰρ Χριστω̨̃ ’Ιησου̃ διὰ του̃ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμα̃ς ἐγέννησα

¹⁶παρακαλω̃ οὐ̃ν ὑμα̃ς μιμηταί μου γίνεσθε

¹⁷διὰ του̃το ἔπεμψα ὑμι̃ν Τιμόθεον ὅς ἐστίν μου τέκνον ἀγαπητòν καὶ πιστòν ἐν κυρίω̨ ὃς ὑμα̃ς ἀναμνήσει τὰς ὁδούς μου τὰς ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃ καθὼς πανταχου̃ ἐν πάση̨ ἐκκλησία̨ διδάσκω

¹⁸ὡς μὴ ἐρχομένου δέ μου πρòς ὑμα̃ς ἐφυσιώθησάν τινες

¹⁹ἐλεύσομαι δὲ ταχέως πρòς ὑμα̃ς ἐὰν ὁ κύριος θελήση̨ καὶ γνώσομαι οὐ τòν λόγον τω̃ν πεφυσιωμένων ἀλλὰ τὴν δύναμιν

²⁰οὐ γὰρ ἐν λόγω̨ ἡ βασιλεία του̃ θεου̃ ἀλλ' ἐν δυνάμει

²¹τί θέλετε ἐν ῥάβδω̨ ἔλθω πρòς ὑμα̃ς ἢ ἐν ἀγάπη̨ πνεύματί τε πραΰτητος

Κεφάλαιον Ε' (5)

¹ὅλως ἀκούεται ἐν ὑμι̃ν πορνεία καὶ τοιαύτη πορνεία ἥτις οὐδὲ ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν ὥστε γυναι̃κά τινα του̃ πατρòς ἔχειν

²καὶ ὑμει̃ς πεφυσιωμένοι ἐστέ καὶ οὐχὶ μα̃λλον ἐπενθήσατε ἵνα ἀρθη̨̃ ἐκ μέσου ὑμω̃ν ὁ τò ἔργον του̃το πράξας

³ἐγὼ μὲν γάρ ἀπὼν τω̨̃ σώματι παρὼν δὲ τω̨̃ πνεύματι ἤδη κέκρικα ὡς παρὼν τòν οὕτως του̃το κατεργασάμενον

⁴ἐν τω̨̃ ὀνόματι του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ συναχθέντων ὑμω̃ν καὶ του̃ ἐμου̃ πνεύματος σὺν τη̨̃ δυνάμει του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃

⁵παραδου̃ναι τòν τοιου̃τον τω̨̃ Σατανα̨̃ εἰς ὄλεθρον τη̃ς σαρκός ἵνα τò πνευ̃μα σωθη̨̃ ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ του̃ κυρίου

⁶οὐ καλòν τò καύχημα ὑμω̃ν οὐκ οἴδατε ὅτι μικρὰ ζύμη ὅλον τò φύραμα ζυμοι̃

⁷ἐκκαθάρατε τὴν παλαιὰν ζύμην ἵνα ἠ̃τε νέον φύραμα καθώς ἐστε ἄζυμοι καὶ γὰρ τò πάσχα ἡμω̃ν ἐτύθη Χριστός

⁸ὥστε ἑορτάζωμεν μὴ ἐν ζύμη̨ παλαια̨̃ μηδὲ ἐν ζύμη̨ κακίας καὶ πονηρίας ἀλλ' ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας

⁹ἔγραψα ὑμι̃ν ἐν τη̨̃ ἐπιστολη̨̃ μὴ συναναμίγνυσθαι πόρνοις

¹⁰οὐ πάντως τοι̃ς πόρνοις του̃ κόσμου τούτου ἢ τοι̃ς πλεονέκταις καὶ ἅρπαξιν ἢ εἰδωλολάτραις ἐπεὶ ὠφείλετε ἄρα ἐκ του̃ κόσμου ἐξελθει̃ν

¹¹νυ̃ν δὲ ἔγραψα ὑμι̃ν μὴ συναναμίγνυσθαι ἐάν τις ἀδελφòς ὀνομαζόμενος ἠ̨̃ πόρνος ἢ πλεονέκτης ἢ εἰδωλολάτρης ἢ λοίδορος ἢ μέθυσος ἢ ἅρπαξ τω̨̃ τοιούτω̨ μηδὲ συνεσθίειν

¹²τί γάρ μοι τοὺς ἔξω κρίνειν οὐχὶ τοὺς ἔσω ὑμει̃ς κρίνετε

¹³τοὺς δὲ ἔξω ὁ θεòς κρινει̃ ἐξάρατε τòν πονηρòν ἐξ ὑμω̃ν αὐτω̃ν

Κεφάλαιον ΣΤ' (6)

¹τολμα̨̃ τις ὑμω̃ν πρα̃γμα ἔχων πρòς τòν ἕτερον κρίνεσθαι ἐπὶ τω̃ν ἀδίκων καὶ οὐχὶ ἐπὶ τω̃ν ἁγίων

²ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἅγιοι τòν κόσμον κρινου̃σιν καὶ εἰ ἐν ὑμι̃ν κρίνεται ὁ κόσμος ἀνάξιοί ἐστε κριτηρίων ἐλαχίστων

³οὐκ οἴδατε ὅτι ἀγγέλους κρινου̃μεν μήτιγε βιωτικά

⁴βιωτικὰ μὲν οὐ̃ν κριτήρια ἐὰν ἔχητε τοὺς ἐξουθενημένους ἐν τη̨̃ ἐκκλησία̨ τούτους καθίζετε

⁵πρòς ἐντροπὴν ὑμι̃ν λέγω οὕτως οὐκ ἔνι ἐν ὑμι̃ν οὐδεὶς σοφòς ὃς δυνήσεται διακρι̃ναι ἀνὰ μέσον του̃ ἀδελφου̃ αὐτου̃

⁶ἀλλὰ ἀδελφòς μετὰ ἀδελφου̃ κρίνεται καὶ του̃το ἐπὶ ἀπίστων

⁷ἤδη μὲν οὐ̃ν ὅλως ἥττημα ὑμι̃ν ἐστιν ὅτι κρίματα ἔχετε μεθ' ἑαυτω̃ν διὰ τί οὐχὶ μα̃λλον ἀδικει̃σθε διὰ τί οὐχὶ μα̃λλον ἀποστερει̃σθε

⁸ἀλλὰ ὑμει̃ς ἀδικει̃τε καὶ ἀποστερει̃τε καὶ του̃το ἀδελφούς

⁹ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι θεου̃ βασιλείαν οὐ κληρονομήσουσιν μὴ πλανα̃σθε οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοι̃ται

¹⁰οὔτε κλέπται οὔτε πλεονέκται οὐ μέθυσοι οὐ λοίδοροι οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν θεου̃ κληρονομήσουσιν

¹¹καὶ ταυ̃τά τινες ἠ̃τε ἀλλὰ ἀπελούσασθε ἀλλὰ ἡγιάσθητε ἀλλὰ ἐδικαιώθητε ἐν τω̨̃ ὀνόματι του̃ κυρίου ’Ιησου̃ Χριστου̃ καὶ ἐν τω̨̃ πνεύματι του̃ θεου̃ ἡμω̃ν

¹²πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλ' οὐ πάντα συμφέρει πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλ' οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος

¹³τὰ βρώματα τη̨̃ κοιλία̨ καὶ ἡ κοιλία τοι̃ς βρώμασιν ὁ δὲ θεòς καὶ ταύτην καὶ ταυ̃τα καταργήσει τò δὲ σω̃μα οὐ τη̨̃ πορνεία̨ ἀλλὰ τω̨̃ κυρίω̨ καὶ ὁ κύριος τω̨̃ σώματι

¹⁴ὁ δὲ θεòς καὶ τòν κύριον ἤγειρεν καὶ ἡμα̃ς ἐξεγερει̃ διὰ τη̃ς δυνάμεως αὐτου̃

¹⁵οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμω̃ν μέλη Χριστου̃ ἐστιν ἄρας οὐ̃ν τὰ μέλη του̃ Χριστου̃ ποιήσω πόρνης μέλη μὴ γένοιτο

¹⁶ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τη̨̃ πόρνη̨ ἓν σω̃μά ἐστιν ἔσονται γάρ φησίν οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν

¹⁷ὁ δὲ κολλώμενος τω̨̃ κυρίω̨ ἓν πνευ̃μά ἐστιν

¹⁸φεύγετε τὴν πορνείαν πα̃ν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήση̨ ἄνθρωπος ἐκτòς του̃ σώματός ἐστιν ὁ δὲ πορνεύων εἰς τò ἴδιον σω̃μα ἁμαρτάνει

¹⁹ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τò σω̃μα ὑμω̃ν ναòς του̃ ἐν ὑμι̃ν ἁγίου πνεύματός ἐστιν οὑ̃ ἔχετε ἀπò θεου̃ καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτω̃ν

²⁰ἠγοράσθητε γὰρ τιμη̃ς δοξάσατε δὴ τòν θεòν ἐν τω̨̃ σώματι ὑμω̃ν

Κεφάλαιον Ζ' (7)

¹περὶ δὲ ὡ̃ν ἐγράψατε καλòν ἀνθρώπω̨ γυναικòς μὴ ἅπτεσθαι

²διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτου̃ γυναι̃κα ἐχέτω καὶ ἑκάστη τòν ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω

³τη̨̃ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλὴν ἀποδιδότω ὁμοίως δὲ καὶ ἡ γυνὴ τω̨̃ ἀνδρί

⁴ἡ γυνὴ του̃ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει ἀλλὰ ὁ ἀνήρ ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ του̃ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει ἀλλὰ ἡ γυνή

⁵μὴ ἀποστερει̃τε ἀλλήλους εἰ μήτι ἂν ἐκ συμφώνου πρòς καιρòν ἵνα σχολάσητε τη̨̃ προσευχη̨̃ καὶ πάλιν ἐπὶ τò αὐτò ἠ̃τε ἵνα μὴ πειράζη̨ ὑμα̃ς ὁ Σατανα̃ς διὰ τὴν ἀκρασίαν ὑμω̃ν

⁶του̃το δὲ λέγω κατὰ συγγνώμην οὐ κατ' ἐπιταγήν

⁷θέλω δὲ πάντας ἀνθρώπους εἰ̃ναι ὡς καὶ ἐμαυτόν ἀλλὰ ἕκαστος ἴδιον ἔχει χάρισμα ἐκ θεου̃ ὁ μὲν οὕτως ὁ δὲ οὕτως

⁸λέγω δὲ τοι̃ς ἀγάμοις καὶ ται̃ς χήραις καλòν αὐτοι̃ς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ

⁹εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται γαμησάτωσαν κρει̃ττον γάρ ἐστιν γαμη̃σαι ἢ πυρου̃σθαι

¹⁰τοι̃ς δὲ γεγαμηκόσιν παραγγέλλω οὐκ ἐγὼ ἀλλὰ ὁ κύριος γυναι̃κα ἀπò ἀνδρòς μὴ χωρισθη̃ναι

¹¹ἐὰν δὲ καὶ χωρισθη̨̃ μενέτω ἄγαμος ἢ τω̨̃ ἀνδρὶ καταλλαγήτω καὶ ἄνδρα γυναι̃κα μὴ ἀφιέναι

¹²τοι̃ς δὲ λοιποι̃ς λέγω ἐγώ οὐχ ὁ κύριος εἴ τις ἀδελφòς γυναι̃κα ἔχει ἄπιστον καὶ αὕτη συνευδοκει̃ οἰκει̃ν μετ' αὐτου̃ μὴ ἀφιέτω αὐτήν

¹³καὶ γυνὴ εἴ τις ἔχει ἄνδρα ἄπιστον καὶ οὑ̃τος συνευδοκει̃ οἰκει̃ν μετ' αὐτη̃ς μὴ ἀφιέτω τòν ἄνδρα

¹⁴ἡγίασται γὰρ ὁ ἀνὴρ ὁ ἄπιστος ἐν τη̨̃ γυναικί καὶ ἡγίασται ἡ γυνὴ ἡ ἄπιστος ἐν τω̨̃ ἀδελφω̨̃ ἐπεὶ ἄρα τὰ τέκνα ὑμω̃ν ἀκάθαρτά ἐστιν νυ̃ν δὲ ἅγιά ἐστιν

¹⁵εἰ δὲ ὁ ἄπιστος χωρίζεται χωριζέσθω οὐ δεδούλωται ὁ ἀδελφòς ἢ ἡ ἀδελφὴ ἐν τοι̃ς τοιούτοις ἐν δὲ εἰρήνη̨ κέκληκεν ὑμα̃ς ὁ θεός

¹⁶τί γὰρ οἰ̃δας γύναι εἰ τòν ἄνδρα σώσεις ἢ τί οἰ̃δας ἄνερ εἰ τὴν γυναι̃κα σώσεις

¹⁷εἰ μὴ ἑκάστω̨ ὡς ἐμέρισεν ὁ κύριος ἕκαστον ὡς κέκληκεν ὁ θεός οὕτως περιπατείτω καὶ οὕτως ἐν ται̃ς ἐκκλησίαις πάσαις διατάσσομαι

¹⁸περιτετμημένος τις ἐκλήθη μὴ ἐπισπάσθω ἐν ἀκροβυστία̨ κέκληταί τις μὴ περιτεμνέσθω

¹⁹ἡ περιτομὴ οὐδέν ἐστιν καὶ ἡ ἀκροβυστία οὐδέν ἐστιν ἀλλὰ τήρησις ἐντολω̃ν θεου̃

²⁰ἕκαστος ἐν τη̨̃ κλήσει ἡ̨̃ ἐκλήθη ἐν ταύτη̨ μενέτω

²¹δου̃λος ἐκλήθης μή σοι μελέτω ἀλλ' εἰ καὶ δύνασαι ἐλεύθερος γενέσθαι μα̃λλον χρη̃σαι

²²ὁ γὰρ ἐν κυρίω̨ κληθεὶς δου̃λος ἀπελεύθερος κυρίου ἐστίν ὁμοίως ὁ ἐλεύθερος κληθεὶς δου̃λός ἐστιν Χριστου̃

²³τιμη̃ς ἠγοράσθητε μὴ γίνεσθε δου̃λοι ἀνθρώπων

²⁴ἕκαστος ἐν ὡ̨̃ ἐκλήθη ἀδελφοί ἐν τούτω̨ μενέτω παρὰ θεω̨̃

²⁵περὶ δὲ τω̃ν παρθένων ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ ἔχω γνώμην δὲ δίδωμι ὡς ἠλεημένος ὑπò κυρίου πιστòς εἰ̃ναι

²⁶νομίζω οὐ̃ν του̃το καλòν ὑπάρχειν διὰ τὴν ἐνεστω̃σαν ἀνάγκην ὅτι καλòν ἀνθρώπω̨ τò οὕτως εἰ̃ναι

²⁷δέδεσαι γυναικί μὴ ζήτει λύσιν λέλυσαι ἀπò γυναικός μὴ ζήτει γυναι̃κα

²⁸ἐὰν δὲ καὶ γαμήση̨ς οὐχ ἥμαρτες καὶ ἐὰν γήμη̨ ἡ παρθένος οὐχ ἥμαρτεν θλι̃ψιν δὲ τη̨̃ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιου̃τοι ἐγὼ δὲ ὑμω̃ν φείδομαι

²⁹του̃το δέ φημι ἀδελφοί ὁ καιρòς συνεσταλμένος ἐστίν τò λοιπòν ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναι̃κας ὡς μὴ ἔχοντες ὠ̃σιν

³⁰καὶ οἱ κλαίοντες ὡς μὴ κλαίοντες καὶ οἱ χαίροντες ὡς μὴ χαίροντες καὶ οἱ ἀγοράζοντες ὡς μὴ κατέχοντες

³¹καὶ οἱ χρώμενοι τòν κόσμον ὡς μὴ καταχρώμενοι παράγει γὰρ τò σχη̃μα του̃ κόσμου τούτου

³²θέλω δὲ ὑμα̃ς ἀμερίμνους εἰ̃ναι ὁ ἄγαμος μεριμνα̨̃ τὰ του̃ κυρίου πω̃ς ἀρέση̨ τω̨̃ κυρίω̨

³³ὁ δὲ γαμήσας μεριμνα̨̃ τὰ του̃ κόσμου πω̃ς ἀρέση̨ τη̨̃ γυναικί

³⁴καὶ μεμέρισται καὶ ἡ γυνὴ ἡ ἄγαμος καὶ ἡ παρθένος μεριμνα̨̃ τὰ του̃ κυρίου ἵνα ἠ̨̃ ἁγία καὶ τω̨̃ σώματι καὶ τω̨̃ πνεύματι ἡ δὲ γαμήσασα μεριμνα̨̃ τὰ του̃ κόσμου πω̃ς ἀρέση̨ τω̨̃ ἀνδρί

³⁵του̃το δὲ πρòς τò ὑμω̃ν αὐτω̃ν σύμφορον λέγω οὐχ ἵνα βρόχον ὑμι̃ν ἐπιβάλω ἀλλὰ πρòς τò εὔσχημον καὶ εὐπάρεδρον τω̨̃ κυρίω̨ ἀπερισπάστως

³⁶εἰ δέ τις ἀσχημονει̃ν ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτου̃ νομίζει ἐὰν ἠ̨̃ ὑπέρακμος καὶ οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι ὃ θέλει ποιείτω οὐχ ἁμαρτάνει γαμείτωσαν

³⁷ὃς δὲ ἕστηκεν ἐν τη̨̃ καρδία̨ αὐτου̃ ἑδραι̃ος μὴ ἔχων ἀνάγκην ἐξουσίαν δὲ ἔχει περὶ του̃ ἰδίου θελήματος καὶ του̃το κέκρικεν ἐν τη̨̃ ἰδία̨ καρδία̨ τηρει̃ν τὴν ἑαυτου̃ παρθένον καλω̃ς ποιήσει

³⁸ὥστε καὶ ὁ γαμίζων τὴν ἑαυτου̃ παρθένον καλω̃ς ποιει̃ καὶ ὁ μὴ γαμίζων κρει̃σσον ποιήσει

³⁹γυνὴ δέδεται ἐφ' ὅσον χρόνον ζη̨̃ ὁ ἀνὴρ αὐτη̃ς ἐὰν δὲ κοιμηθη̨̃ ὁ ἀνήρ ἐλευθέρα ἐστὶν ὡ̨̃ θέλει γαμηθη̃ναι μόνον ἐν κυρίω̨

⁴⁰μακαριωτέρα δέ ἐστιν ἐὰν οὕτως μείνη̨ κατὰ τὴν ἐμὴν γνώμην δοκω̃ δὲ κἀγὼ πνευ̃μα θεου̃ ἔχειν

Κεφάλαιον Η' (8)

¹περὶ δὲ τω̃ν εἰδωλοθύτων οἴδαμεν ὅτι πάντες γνω̃σιν ἔχομεν ἡ γνω̃σις φυσιοι̃ ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομει̃

²εἴ τις δοκει̃ ἐγνωκέναι τι οὔπω ἔγνω καθὼς δει̃ γνω̃ναι

³εἰ δέ τις ἀγαπα̨̃ τòν θεόν οὑ̃τος ἔγνωσται ὑπ' αὐτου̃

⁴περὶ τη̃ς βρώσεως οὐ̃ν τω̃ν εἰδωλοθύτων οἴδαμεν ὅτι οὐδὲν εἴδωλον ἐν κόσμω̨ καὶ ὅτι οὐδεὶς θεòς εἰ μὴ εἱ̃ς

⁵καὶ γὰρ εἴπερ εἰσὶν λεγόμενοι θεοὶ εἴτε ἐν οὐρανω̨̃ εἴτε ἐπὶ γη̃ς ὥσπερ εἰσὶν θεοὶ πολλοὶ καὶ κύριοι πολλοί

⁶ἀλλ' ἡμι̃ν εἱ̃ς θεòς ὁ πατήρ ἐξ οὑ̃ τὰ πάντα καὶ ἡμει̃ς εἰς αὐτόν καὶ εἱ̃ς κύριος ’Ιησου̃ς Χριστός δι' οὑ̃ τὰ πάντα καὶ ἡμει̃ς δι' αὐτου̃

⁷ἀλλ' οὐκ ἐν πα̃σιν ἡ γνω̃σις τινὲς δὲ τη̨̃ συνηθεία̨ ἕως ἄρτι του̃ εἰδώλου ὡς εἰδωλόθυτον ἐσθίουσιν καὶ ἡ συνείδησις αὐτω̃ν ἀσθενὴς οὐ̃σα μολύνεται

⁸βρω̃μα δὲ ἡμα̃ς οὐ παραστήσει τω̨̃ θεω̨̃ οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα οὔτε ἐὰν φάγωμεν περισσεύομεν

⁹βλέπετε δὲ μή πως ἡ ἐξουσία ὑμω̃ν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοι̃ς ἀσθενέσιν

¹⁰ἐὰν γάρ τις ἴδη̨ σὲ τòν ἔχοντα γνω̃σιν ἐν εἰδωλείω̨ κατακείμενον οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτου̃ ἀσθενου̃ς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τò τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν

¹¹ἀπόλλυται γὰρ ὁ ἀσθενω̃ν ἐν τη̨̃ ση̨̃ γνώσει ὁ ἀδελφòς δι' ὃν Χριστòς ἀπέθανεν

¹²οὕτως δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτω̃ν τὴν συνείδησιν ἀσθενου̃σαν εἰς Χριστòν ἁμαρτάνετε

¹³διόπερ εἰ βρω̃μα σκανδαλίζει τòν ἀδελφόν μου οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τòν αἰω̃να ἵνα μὴ τòν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω

Κεφάλαιον Θ' (9)

¹οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος οὐχὶ ’Ιησου̃ν τòν κύριον ἡμω̃ν ἑώρακα οὐ τò ἔργον μου ὑμει̃ς ἐστε ἐν κυρίω̨

²εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος ἀλλά γε ὑμι̃ν εἰμι ἡ γὰρ σφραγίς μου τη̃ς ἀποστολη̃ς ὑμει̃ς ἐστε ἐν κυρίω̨

³ἡ ἐμὴ ἀπολογία τοι̃ς ἐμὲ ἀνακρίνουσίν ἐστιν αὕτη

⁴μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγει̃ν καὶ πει̃ν

⁵μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναι̃κα περιάγειν ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ του̃ κυρίου καὶ Κηφα̃ς

⁶ἢ μόνος ἐγὼ καὶ Βαρναβα̃ς οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν μὴ ἐργάζεσθαι

⁷τίς στρατεύεται ἰδίοις ὀψωνίοις ποτέ τίς φυτεύει ἀμπελω̃να καὶ τòν καρπòν αὐτου̃ οὐκ ἐσθίει ἢ τίς ποιμαίνει ποίμνην καὶ ἐκ του̃ γάλακτος τη̃ς ποίμνης οὐκ ἐσθίει

⁸μὴ κατὰ ἄνθρωπον ταυ̃τα λαλω̃ ἢ καὶ ὁ νόμος ταυ̃τα οὐ λέγει

⁹ἐν γὰρ τω̨̃ Μωϋσέως νόμω̨ γέγραπται οὐ κημώσεις βου̃ν ἀλοω̃ντα μὴ τω̃ν βοω̃ν μέλει τω̨̃ θεω̨̃

¹⁰ἢ δι' ἡμα̃ς πάντως λέγει δι' ἡμα̃ς γὰρ ἐγράφη ὅτι ὀφείλει ἐπ' ἐλπίδι ὁ ἀροτριω̃ν ἀροτρια̃ν καὶ ὁ ἀλοω̃ν ἐπ' ἐλπίδι του̃ μετέχειν

¹¹εἰ ἡμει̃ς ὑμι̃ν τὰ πνευματικὰ ἐσπείραμεν μέγα εἰ ἡμει̃ς ὑμω̃ν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν

¹²εἰ ἄλλοι τη̃ς ὑμω̃ν ἐξουσίας μετέχουσιν οὐ μα̃λλον ἡμει̃ς ἀλλ' οὐκ ἐχρησάμεθα τη̨̃ ἐξουσία̨ ταύτη̨ ἀλλὰ πάντα στέγομεν ἵνα μή τινα ἐγκοπὴν δω̃μεν τω̨̃ εὐαγγελίω̨ του̃ Χριστου̃

¹³οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ τὰ ἱερὰ ἐργαζόμενοι τὰ ἐκ του̃ ἱερου̃ ἐσθίουσιν οἱ τω̨̃ θυσιαστηρίω̨ παρεδρεύοντες τω̨̃ θυσιαστηρίω̨ συμμερίζονται

¹⁴οὕτως καὶ ὁ κύριος διέταξεν τοι̃ς τò εὐαγγέλιον καταγγέλλουσιν ἐκ του̃ εὐαγγελίου ζη̃ν

¹⁵ἐγὼ δὲ οὐ κέχρημαι οὐδενὶ τούτων οὐκ ἔγραψα δὲ ταυ̃τα ἵνα οὕτως γένηται ἐν ἐμοί καλòν γάρ μοι μα̃λλον ἀποθανει̃ν ἤ τò καύχημά μου οὐδεὶς κενώσει

¹⁶ἐὰν γὰρ εὐαγγελίζωμαι οὐκ ἔστιν μοι καύχημα ἀνάγκη γάρ μοι ἐπίκειται οὐαὶ γάρ μοί ἐστιν ἐὰν μὴ εὐαγγελίσωμαι

¹⁷εἰ γὰρ ἑκὼν του̃το πράσσω μισθòν ἔχω εἰ δὲ ἄκων οἰκονομίαν πεπίστευμαι

¹⁸τίς οὐ̃ν μού ἐστιν ὁ μισθός ἵνα εὐαγγελιζόμενος ἀδάπανον θήσω τò εὐαγγέλιον εἰς τò μὴ καταχρήσασθαι τη̨̃ ἐξουσία̨ μου ἐν τω̨̃ εὐαγγελίω̨

¹⁹ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πα̃σιν ἐμαυτòν ἐδούλωσα ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω

²⁰καὶ ἐγενόμην τοι̃ς ’Ιουδαίοις ὡς ’Ιουδαι̃ος ἵνα ’Ιουδαίους κερδήσω τοι̃ς ὑπò νόμον ὡς ὑπò νόμον μὴ ὢν αὐτòς ὑπò νόμον ἵνα τοὺς ὑπò νόμον κερδήσω

²¹τοι̃ς ἀνόμοις ὡς ἄνομος μὴ ὢν ἄνομος θεου̃ ἀλλ' ἔννομος Χριστου̃ ἵνα κερδάνω τοὺς ἀνόμους

²²ἐγενόμην τοι̃ς ἀσθενέσιν ἀσθενής ἵνα τοὺς ἀσθενει̃ς κερδήσω τοι̃ς πα̃σιν γέγονα πάντα ἵνα πάντως τινὰς σώσω

²³πάντα δὲ ποιω̃ διὰ τò εὐαγγέλιον ἵνα συγκοινωνòς αὐτου̃ γένωμαι

²⁴οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἐν σταδίω̨ τρέχοντες πάντες μὲν τρέχουσιν εἱ̃ς δὲ λαμβάνει τò βραβει̃ον οὕτως τρέχετε ἵνα καταλάβητε

²⁵πα̃ς δὲ ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται ἐκει̃νοι μὲν οὐ̃ν ἵνα φθαρτòν στέφανον λάβωσιν ἡμει̃ς δὲ ἄφθαρτον

²⁶ἐγὼ τοίνυν οὕτως τρέχω ὡς οὐκ ἀδήλως οὕτως πυκτεύω ὡς οὐκ ἀέρα δέρων

²⁷ἀλλὰ ὑπωπιάζω μου τò σω̃μα καὶ δουλαγωγω̃ μή πως ἄλλοις κηρύξας αὐτòς ἀδόκιμος γένωμαι

Κεφάλαιον Ι' (10)

¹οὐ θέλω γὰρ ὑμα̃ς ἀγνοει̃ν ἀδελφοί ὅτι οἱ πατέρες ἡμω̃ν πάντες ὑπò τὴν νεφέλην ἠ̃σαν καὶ πάντες διὰ τη̃ς θαλάσσης διη̃λθον

²καὶ πάντες εἰς τòν Μωϋση̃ν ἐβαπτίσθησαν ἐν τη̨̃ νεφέλη̨ καὶ ἐν τη̨̃ θαλάσση̨

³καὶ πάντες τò αὐτò πνευματικòν βρω̃μα ἔφαγον

⁴καὶ πάντες τò αὐτò πνευματικòν ἔπιον πόμα ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικη̃ς ἀκολουθούσης πέτρας ἡ πέτρα δὲ ἠ̃ν ὁ Χριστός

⁵ἀλλ' οὐκ ἐν τοι̃ς πλείοσιν αὐτω̃ν εὐδόκησεν ὁ θεός κατεστρώθησαν γὰρ ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨

⁶ταυ̃τα δὲ τύποι ἡμω̃ν ἐγενήθησαν εἰς τò μὴ εἰ̃ναι ἡμα̃ς ἐπιθυμητὰς κακω̃ν καθὼς κἀκει̃νοι ἐπεθύμησαν

⁷μηδὲ εἰδωλολάτραι γίνεσθε καθώς τινες αὐτω̃ν ὥσπερ γέγραπται ἐκάθισεν ὁ λαòς φαγει̃ν καὶ πει̃ν καὶ ἀνέστησαν παίζειν

⁸μηδὲ πορνεύωμεν καθώς τινες αὐτω̃ν ἐπόρνευσαν καὶ ἔπεσαν μια̨̃ ἡμέρα̨ εἴκοσι τρει̃ς χιλιάδες

⁹μηδὲ ἐκπειράζωμεν τòν Χριστόν καθώς τινες αὐτω̃ν ἐπείρασαν καὶ ὑπò τω̃ν ὄφεων ἀπώλλυντο

¹⁰μηδὲ γογγύζετε καθάπερ τινὲς αὐτω̃ν ἐγόγγυσαν καὶ ἀπώλοντο ὑπò του̃ ὀλοθρευτου̃

¹¹ταυ̃τα δὲ τυπικω̃ς συνέβαινεν ἐκείνοις ἐγράφη δὲ πρòς νουθεσίαν ἡμω̃ν εἰς οὓς τὰ τέλη τω̃ν αἰώνων κατήντηκεν

¹²ὥστε ὁ δοκω̃ν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέση̨

¹³πειρασμòς ὑμα̃ς οὐκ εἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινος πιστòς δὲ ὁ θεός ὃς οὐκ ἐάσει ὑμα̃ς πειρασθη̃ναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε ἀλλὰ ποιήσει σὺν τω̨̃ πειρασμω̨̃ καὶ τὴν ἔκβασιν του̃ δύνασθαι ὑπενεγκει̃ν

¹⁴διόπερ ἀγαπητοί μου φεύγετε ἀπò τη̃ς εἰδωλολατρίας

¹⁵ὡς φρονίμοις λέγω κρίνατε ὑμει̃ς ὅ φημι

¹⁶τò ποτήριον τη̃ς εὐλογίας ὃ εὐλογου̃μεν οὐχὶ κοινωνία ἐστὶν του̃ αἵματος του̃ Χριστου̃ τòν ἄρτον ὃν κλω̃μεν οὐχὶ κοινωνία του̃ σώματος του̃ Χριστου̃ ἐστιν

¹⁷ὅτι εἱ̃ς ἄρτος ἓν σω̃μα οἱ πολλοί ἐσμεν οἱ γὰρ πάντες ἐκ του̃ ἑνòς ἄρτου μετέχομεν

¹⁸βλέπετε τòν ’Ισραὴλ κατὰ σάρκα οὐχ οἱ ἐσθίοντες τὰς θυσίας κοινωνοὶ του̃ θυσιαστηρίου εἰσίν

¹⁹τί οὐ̃ν φημι ὅτι εἰδωλόθυτόν τί ἐστιν ἢ ὅτι εἴδωλόν τί ἐστιν

²⁰ἀλλ' ὅτι ἃ θύουσιν δαιμονίοις καὶ οὐ θεω̨̃ θύουσιν οὐ θέλω δὲ ὑμα̃ς κοινωνοὺς τω̃ν δαιμονίων γίνεσθαι

²¹οὐ δύνασθε ποτήριον κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων οὐ δύνασθε τραπέζης κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων

²²ἢ παραζηλου̃μεν τòν κύριον μὴ ἰσχυρότεροι αὐτου̃ ἐσμεν

²³πάντα ἔξεστιν ἀλλ' οὐ πάντα συμφέρει πάντα ἔξεστιν ἀλλ' οὐ πάντα οἰκοδομει̃

²⁴μηδεὶς τò ἑαυτου̃ ζητείτω ἀλλὰ τò του̃ ἑτέρου

²⁵πα̃ν τò ἐν μακέλλω̨ πωλούμενον ἐσθίετε μηδὲν ἀνακρίνοντες διὰ τὴν συνείδησιν

²⁶του̃ κυρίου γὰρ ἡ γη̃ καὶ τò πλήρωμα αὐτη̃ς

²⁷εἴ τις καλει̃ ὑμα̃ς τω̃ν ἀπίστων καὶ θέλετε πορεύεσθαι πα̃ν τò παρατιθέμενον ὑμι̃ν ἐσθίετε μηδὲν ἀνακρίνοντες διὰ τὴν συνείδησιν

²⁸ἐὰν δέ τις ὑμι̃ν εἴπη̨ του̃το ἱερόθυτόν ἐστιν μὴ ἐσθίετε δι' ἐκει̃νον τòν μηνύσαντα καὶ τὴν συνείδησιν

²⁹συνείδησιν δὲ λέγω οὐχὶ τὴν ἑαυτου̃ ἀλλὰ τὴν του̃ ἑτέρου ἱνατί γὰρ ἡ ἐλευθερία μου κρίνεται ὑπò ἄλλης συνειδήσεως

³⁰εἰ ἐγὼ χάριτι μετέχω τί βλασφημου̃μαι ὑπὲρ οὑ̃ ἐγὼ εὐχαριστω̃

³¹εἴτε οὐ̃ν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιει̃τε πάντα εἰς δόξαν θεου̃ ποιει̃τε

³²ἀπρόσκοποι καὶ ’Ιουδαίοις γίνεσθε καὶ ‘Έλλησιν καὶ τη̨̃ ἐκκλησία̨ του̃ θεου̃

³³καθὼς κἀγὼ πάντα πα̃σιν ἀρέσκω μὴ ζητω̃ν τò ἐμαυτου̃ σύμφορον ἀλλὰ τò τω̃ν πολλω̃ν ἵνα σωθω̃σιν

Κεφάλαιον ΙΑ' (11)

¹μιμηταί μου γίνεσθε καθὼς κἀγὼ Χριστου̃

²ἐπαινω̃ δὲ ὑμα̃ς ὅτι πάντα μου μέμνησθε καὶ καθὼς παρέδωκα ὑμι̃ν τὰς παραδόσεις κατέχετε

³θέλω δὲ ὑμα̃ς εἰδέναι ὅτι παντòς ἀνδρòς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστός ἐστιν κεφαλὴ δὲ γυναικòς ὁ ἀνήρ κεφαλὴ δὲ του̃ Χριστου̃ ὁ θεός

⁴πα̃ς ἀνὴρ προσευχόμενος ἢ προφητεύων κατὰ κεφαλη̃ς ἔχων καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτου̃

⁵πα̃σα δὲ γυνὴ προσευχομένη ἢ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτω̨ τη̨̃ κεφαλη̨̃ καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτη̃ς ἓν γάρ ἐστιν καὶ τò αὐτò τη̨̃ ἐξυρημένη̨

⁶εἰ γὰρ οὐ κατακαλύπτεται γυνή καὶ κειράσθω εἰ δὲ αἰσχρòν γυναικὶ τò κείρασθαι ἢ ξυρα̃σθαι κατακαλυπτέσθω

⁷ἀνὴρ μὲν γὰρ οὐκ ὀφείλει κατακαλύπτεσθαι τὴν κεφαλήν εἰκὼν καὶ δόξα θεου̃ ὑπάρχων ἡ γυνὴ δὲ δόξα ἀνδρός ἐστιν

⁸οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναικός ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός

⁹καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰ τὴν γυναι̃κα ἀλλὰ γυνὴ διὰ τòν ἄνδρα

¹⁰διὰ του̃το ὀφείλει ἡ γυνὴ ἐξουσίαν ἔχειν ἐπὶ τη̃ς κεφαλη̃ς διὰ τοὺς ἀγγέλους

¹¹πλὴν οὔτε γυνὴ χωρὶς ἀνδρòς οὔτε ἀνὴρ χωρὶς γυναικòς ἐν κυρίω̨

¹²ὥσπερ γὰρ ἡ γυνὴ ἐκ του̃ ἀνδρός οὕτως καὶ ὁ ἀνὴρ διὰ τη̃ς γυναικός τὰ δὲ πάντα ἐκ του̃ θεου̃

¹³ἐν ὑμι̃ν αὐτοι̃ς κρίνατε πρέπον ἐστὶν γυναι̃κα ἀκατακάλυπτον τω̨̃ θεω̨̃ προσεύχεσθαι

¹⁴οὐδὲ ἡ φύσις αὐτὴ διδάσκει ὑμα̃ς ὅτι ἀνὴρ μὲν ἐὰν κομα̨̃ ἀτιμία αὐτω̨̃ ἐστιν

¹⁵γυνὴ δὲ ἐὰν κομα̨̃ δόξα αὐτη̨̃ ἐστιν ὅτι ἡ κόμη ἀντὶ περιβολαίου δέδοται αὐτη̨̃

¹⁶εἰ δέ τις δοκει̃ φιλόνεικος εἰ̃ναι ἡμει̃ς τοιαύτην συνήθειαν οὐκ ἔχομεν οὐδὲ αἱ ἐκκλησίαι του̃ θεου̃

¹⁷του̃το δὲ παραγγέλλων οὐκ ἐπαινω̃ ὅτι οὐκ εἰς τò κρει̃σσον ἀλλὰ εἰς τò ἡ̃σσον συνέρχεσθε

¹⁸πρω̃τον μὲν γὰρ συνερχομένων ὑμω̃ν ἐν ἐκκλησία̨ ἀκούω σχίσματα ἐν ὑμι̃ν ὑπάρχειν καὶ μέρος τι πιστεύω

¹⁹δει̃ γὰρ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμι̃ν εἰ̃ναι ἵνα καὶ οἱ δόκιμοι φανεροὶ γένωνται ἐν ὑμι̃ν

²⁰συνερχομένων οὐ̃ν ὑμω̃ν ἐπὶ τò αὐτò οὐκ ἔστιν κυριακòν δει̃πνον φαγει̃ν

²¹ἕκαστος γὰρ τò ἴδιον δει̃πνον προλαμβάνει ἐν τω̨̃ φαγει̃ν καὶ ὃς μὲν πεινα̨̃ ὃς δὲ μεθύει

²²μὴ γὰρ οἰκίας οὐκ ἔχετε εἰς τò ἐσθίειν καὶ πίνειν ἢ τη̃ς ἐκκλησίας του̃ θεου̃ καταφρονει̃τε καὶ καταισχύνετε τοὺς μὴ ἔχοντας τί εἴπω ὑμι̃ν ἐπαινέσω ὑμα̃ς ἐν τούτω̨ οὐκ ἐπαινω̃

²³ἐγὼ γὰρ παρέλαβον ἀπò του̃ κυρίου ὃ καὶ παρέδωκα ὑμι̃ν ὅτι ὁ κύριος ’Ιησου̃ς ἐν τη̨̃ νυκτὶ ἡ̨̃ παρεδίδετο ἔλαβεν ἄρτον

²⁴καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ εἰ̃πεν του̃τό μού ἐστιν τò σω̃μα τò ὑπὲρ ὑμω̃ν του̃το ποιει̃τε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν

²⁵ὡσαύτως καὶ τò ποτήριον μετὰ τò δειπνη̃σαι λέγων του̃το τò ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τω̨̃ ἐμω̨̃ αἵματι του̃το ποιει̃τε ὁσάκις ἐὰν πίνητε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν

²⁶ὁσάκις γὰρ ἐὰν ἐσθίητε τòν ἄρτον του̃τον καὶ τò ποτήριον πίνητε τòν θάνατον του̃ κυρίου καταγγέλλετε ἄχρις οὑ̃ ἔλθη̨

²⁷ὥστε ὃς ἂν ἐσθίη̨ τòν ἄρτον ἢ πίνη̨ τò ποτήριον του̃ κυρίου ἀναξίως ἔνοχος ἔσται του̃ σώματος καὶ του̃ αἵματος του̃ κυρίου

²⁸δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν καὶ οὕτως ἐκ του̃ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ του̃ ποτηρίου πινέτω

²⁹ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων κρίμα ἑαυτω̨̃ ἐσθίει καὶ πίνει μὴ διακρίνων τò σω̃μα

³⁰διὰ του̃το ἐν ὑμι̃ν πολλοὶ ἀσθενει̃ς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμω̃νται ἱκανοί

³¹εἰ δὲ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα

³²κρινόμενοι δὲ ὑπò του̃ κυρίου παιδευόμεθα ἵνα μὴ σὺν τω̨̃ κόσμω̨ κατακριθω̃μεν

³³ὥστε ἀδελφοί μου συνερχόμενοι εἰς τò φαγει̃ν ἀλλήλους ἐκδέχεσθε

³⁴εἴ τις πεινα̨̃ ἐν οἴκω̨ ἐσθιέτω ἵνα μὴ εἰς κρίμα συνέρχησθε τὰ δὲ λοιπὰ ὡς ἂν ἔλθω διατάξομαι

Κεφάλαιον ΙΒ' (12)

¹περὶ δὲ τω̃ν πνευματικω̃ν ἀδελφοί οὐ θέλω ὑμα̃ς ἀγνοει̃ν

²οἴδατε ὅτι ὅτε ἔθνη ἠ̃τε πρòς τὰ εἴδωλα τὰ ἄφωνα ὡς ἂν ἤγεσθε ἀπαγόμενοι

³διò γνωρίζω ὑμι̃ν ὅτι οὐδεὶς ἐν πνεύματι θεου̃ λαλω̃ν λέγει ἀνάθεμα ’Ιησου̃ς καὶ οὐδεὶς δύναται εἰπει̃ν κύριος ’Ιησου̃ς εἰ μὴ ἐν πνεύματι ἁγίω̨

⁴διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσίν τò δὲ αὐτò πνευ̃μα

⁵καὶ διαιρέσεις διακονιω̃ν εἰσιν καὶ ὁ αὐτòς κύριος

⁶καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσίν ὁ δὲ αὐτòς θεός ὁ ἐνεργω̃ν τὰ πάντα ἐν πα̃σιν

⁷ἑκάστω̨ δὲ δίδοται ἡ φανέρωσις του̃ πνεύματος πρòς τò συμφέρον

⁸ὡ̨̃ μὲν γὰρ διὰ του̃ πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας ἄλλω̨ δὲ λόγος γνώσεως κατὰ τò αὐτò πνευ̃μα

⁹ἑτέρω̨ πίστις ἐν τω̨̃ αὐτω̨̃ πνεύματι ἄλλω̨ δὲ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τω̨̃ ἑνὶ πνεύματι

¹⁰ἄλλω̨ δὲ ἐνεργήματα δυνάμεων ἄλλω̨ δὲ προφητεία ἄλλω̨ δὲ διακρίσεις πνευμάτων ἑτέρω̨ γένη γλωσσω̃ν ἄλλω̨ δὲ ἑρμηνεία γλωσσω̃ν

¹¹πάντα δὲ ταυ̃τα ἐνεργει̃ τò ἓν καὶ τò αὐτò πνευ̃μα διαιρου̃ν ἰδία̨ ἑκάστω̨ καθὼς βούλεται

¹²καθάπερ γὰρ τò σω̃μα ἕν ἐστιν καὶ μέλη πολλὰ ἔχει πάντα δὲ τὰ μέλη του̃ σώματος πολλὰ ὄντα ἕν ἐστιν σω̃μα οὕτως καὶ ὁ Χριστός

¹³καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ πνεύματι ἡμει̃ς πάντες εἰς ἓν σω̃μα ἐβαπτίσθημεν εἴτε ’Ιουδαι̃οι εἴτε ‘Έλληνες εἴτε δου̃λοι εἴτε ἐλεύθεροι καὶ πάντες ἓν πνευ̃μα ἐποτίσθημεν

¹⁴καὶ γὰρ τò σω̃μα οὐκ ἔστιν ἓν μέλος ἀλλὰ πολλά

¹⁵ἐὰν εἴπη̨ ὁ πούς ὅτι οὐκ εἰμὶ χείρ οὐκ εἰμὶ ἐκ του̃ σώματος οὐ παρὰ του̃το οὐκ ἔστιν ἐκ του̃ σώματος

¹⁶καὶ ἐὰν εἴπη̨ τò οὐ̃ς ὅτι οὐκ εἰμὶ ὀφθαλμός οὐκ εἰμὶ ἐκ του̃ σώματος οὐ παρὰ του̃το οὐκ ἔστιν ἐκ του̃ σώματος

¹⁷εἰ ὅλον τò σω̃μα ὀφθαλμός που̃ ἡ ἀκοή εἰ ὅλον ἀκοή που̃ ἡ ὄσφρησις

¹⁸νυνὶ δὲ ὁ θεòς ἔθετο τὰ μέλη ἓν ἕκαστον αὐτω̃ν ἐν τω̨̃ σώματι καθὼς ἠθέλησεν

¹⁹εἰ δὲ ἠ̃ν τὰ πάντα ἓν μέλος που̃ τò σω̃μα

²⁰νυ̃ν δὲ πολλὰ μὲν μέλη ἓν δὲ σω̃μα

²¹οὐ δύναται δὲ ὁ ὀφθαλμòς εἰπει̃ν τη̨̃ χειρί χρείαν σου οὐκ ἔχω ἢ πάλιν ἡ κεφαλὴ τοι̃ς ποσίν χρείαν ὑμω̃ν οὐκ ἔχω

²²ἀλλὰ πολλω̨̃ μα̃λλον τὰ δοκου̃ντα μέλη του̃ σώματος ἀσθενέστερα ὑπάρχειν ἀναγκαι̃ά ἐστιν

²³καὶ ἃ δοκου̃μεν ἀτιμότερα εἰ̃ναι του̃ σώματος τούτοις τιμὴν περισσοτέραν περιτίθεμεν καὶ τὰ ἀσχήμονα ἡμω̃ν εὐσχημοσύνην περισσοτέραν ἔχει

²⁴τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμω̃ν οὐ χρείαν ἔχει ἀλλὰ ὁ θεòς συνεκέρασεν τò σω̃μα τω̨̃ ὑστερουμένω̨ περισσοτέραν δοὺς τιμήν

²⁵ἵνα μὴ ἠ̨̃ σχίσμα ἐν τω̨̃ σώματι ἀλλὰ τò αὐτò ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνω̃σιν τὰ μέλη

²⁶καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος συμπάσχει πάντα τὰ μέλη εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος συγχαίρει πάντα τὰ μέλη

²⁷ὑμει̃ς δέ ἐστε σω̃μα Χριστου̃ καὶ μέλη ἐκ μέρους

²⁸καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ θεòς ἐν τη̨̃ ἐκκλησία̨ πρω̃τον ἀποστόλους δεύτερον προφήτας τρίτον διδασκάλους ἔπειτα δυνάμεις ἔπειτα χαρίσματα ἰαμάτων ἀντιλήμψεις κυβερνήσεις γένη γλωσσω̃ν

²⁹μὴ πάντες ἀπόστολοι μὴ πάντες προφη̃ται μὴ πάντες διδάσκαλοι μὴ πάντες δυνάμεις

³⁰μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων μὴ πάντες γλώσσαις λαλου̃σιν μὴ πάντες διερμηνεύουσιν

³¹ζηλου̃τε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ μείζονα καὶ ἔτι καθ' ὑπερβολὴν ὁδòν ὑμι̃ν δείκνυμι

Κεφάλαιον ΙΓ' (13)

¹ἐὰν ται̃ς γλώσσαις τω̃ν ἀνθρώπων λαλω̃ καὶ τω̃ν ἀγγέλων ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω γέγονα χαλκòς ἠχω̃ν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον

²καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδω̃ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πα̃σαν τὴν γνω̃σιν καὶ ἐὰν ἔχω πα̃σαν τὴν πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάναι ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω οὐθέν εἰμι

³κἂν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου καὶ ἐὰν παραδω̃ τò σω̃μά μου ἵνα καυχήσωμαι ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω οὐδὲν ὠφελου̃μαι

⁴ἡ ἀγάπη μακροθυμει̃ χρηστεύεται ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοι̃ ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται οὐ φυσιου̃ται

⁵οὐκ ἀσχημονει̃ οὐ ζητει̃ τὰ ἑαυτη̃ς οὐ παροξύνεται οὐ λογίζεται τò κακόν

⁶οὐ χαίρει ἐπὶ τη̨̃ ἀδικία̨ συγχαίρει δὲ τη̨̃ ἀληθεία̨

⁷πάντα στέγει πάντα πιστεύει πάντα ἐλπίζει πάντα ὑπομένει

⁸ἡ ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει εἴτε δὲ προφητει̃αι καταργηθήσονται εἴτε γλω̃σσαι παύσονται εἴτε γνω̃σις καταργηθήσεται

⁹ἐκ μέρους γὰρ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν

¹⁰ὅταν δὲ ἔλθη̨ τò τέλειον τò ἐκ μέρους καταργηθήσεται

¹¹ὅτε ἤμην νήπιος ἐλάλουν ὡς νήπιος ἐφρόνουν ὡς νήπιος ἐλογιζόμην ὡς νήπιος ὅτε γέγονα ἀνήρ κατήργηκα τὰ του̃ νηπίου

¹²βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι' ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι τότε δὲ πρόσωπον πρòς πρόσωπον ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην

¹³νυνὶ δὲ μένει πίστις ἐλπίς ἀγάπη τὰ τρία ταυ̃τα μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη

Κεφάλαιον ΙΔ' (14)

¹διώκετε τὴν ἀγάπην ζηλου̃τε δὲ τὰ πνευματικά μα̃λλον δὲ ἵνα προφητεύητε

²ὁ γὰρ λαλω̃ν γλώσση̨ οὐκ ἀνθρώποις λαλει̃ ἀλλὰ θεω̨̃ οὐδεὶς γὰρ ἀκούει πνεύματι δὲ λαλει̃ μυστήρια

³ὁ δὲ προφητεύων ἀνθρώποις λαλει̃ οἰκοδομὴν καὶ παράκλησιν καὶ παραμυθίαν

⁴ὁ λαλω̃ν γλώσση̨ ἑαυτòν οἰκοδομει̃ ὁ δὲ προφητεύων ἐκκλησίαν οἰκοδομει̃

⁵θέλω δὲ πάντας ὑμα̃ς λαλει̃ν γλώσσαις μα̃λλον δὲ ἵνα προφητεύητε μείζων δὲ ὁ προφητεύων ἢ ὁ λαλω̃ν γλώσσαις ἐκτòς εἰ μὴ διερμηνεύη̨ ἵνα ἡ ἐκκλησία οἰκοδομὴν λάβη̨

⁶νυ̃ν δέ ἀδελφοί ἐὰν ἔλθω πρòς ὑμα̃ς γλώσσαις λαλω̃ν τί ὑμα̃ς ὠφελήσω ἐὰν μὴ ὑμι̃ν λαλήσω ἢ ἐν ἀποκαλύψει ἢ ἐν γνώσει ἢ ἐν προφητεία̨ ἢ ἐν διδαχη̨̃

⁷ὅμως τὰ ἄψυχα φωνὴν διδόντα εἴτε αὐλòς εἴτε κιθάρα ἐὰν διαστολὴν τοι̃ς φθόγγοις μὴ δω̨̃ πω̃ς γνωσθήσεται τò αὐλούμενον ἢ τò κιθαριζόμενον

⁸καὶ γὰρ ἐὰν ἄδηλον σάλπιγξ φωνὴν δω̨̃ τίς παρασκευάσεται εἰς πόλεμον

⁹οὕτως καὶ ὑμει̃ς διὰ τη̃ς γλώσσης ἐὰν μὴ εὔσημον λόγον δω̃τε πω̃ς γνωσθήσεται τò λαλούμενον ἔσεσθε γὰρ εἰς ἀέρα λαλου̃ντες

¹⁰τοσαυ̃τα εἰ τύχοι γένη φωνω̃ν εἰσιν ἐν κόσμω̨ καὶ οὐδὲν ἄφωνον

¹¹ἐὰν οὐ̃ν μὴ εἰδω̃ τὴν δύναμιν τη̃ς φωνη̃ς ἔσομαι τω̨̃ λαλου̃ντι βάρβαρος καὶ ὁ λαλω̃ν ἐν ἐμοὶ βάρβαρος

¹²οὕτως καὶ ὑμει̃ς ἐπεὶ ζηλωταί ἐστε πνευμάτων πρòς τὴν οἰκοδομὴν τη̃ς ἐκκλησίας ζητει̃τε ἵνα περισσεύητε

¹³διò ὁ λαλω̃ν γλώσση̨ προσευχέσθω ἵνα διερμηνεύη̨

¹⁴ἐὰν γὰρ προσεύχωμαι γλώσση̨ τò πνευ̃μά μου προσεύχεται ὁ δὲ νου̃ς μου ἄκαρπός ἐστιν

¹⁵τί οὐ̃ν ἐστιν προσεύξομαι τω̨̃ πνεύματι προσεύξομαι δὲ καὶ τω̨̃ νοΐ ψαλω̃ τω̨̃ πνεύματι ψαλω̃ δὲ καὶ τω̨̃ νοΐ

¹⁶ἐπεὶ ἐὰν εὐλογη̨̃ς ἐν πνεύματι ὁ ἀναπληρω̃ν τòν τόπον του̃ ἰδιώτου πω̃ς ἐρει̃ τò ἀμήν ἐπὶ τη̨̃ ση̨̃ εὐχαριστία̨ ἐπειδὴ τί λέγεις οὐκ οἰ̃δεν

¹⁷σὺ μὲν γὰρ καλω̃ς εὐχαριστει̃ς ἀλλ' ὁ ἕτερος οὐκ οἰκοδομει̃ται

¹⁸εὐχαριστω̃ τω̨̃ θεω̨̃ πάντων ὑμω̃ν μα̃λλον γλώσσαις λαλω̃

¹⁹ἀλλὰ ἐν ἐκκλησία̨ θέλω πέντε λόγους τω̨̃ νοΐ μου λαλη̃σαι ἵνα καὶ ἄλλους κατηχήσω ἢ μυρίους λόγους ἐν γλώσση̨

²⁰ἀδελφοί μὴ παιδία γίνεσθε ται̃ς φρεσίν ἀλλὰ τη̨̃ κακία̨ νηπιάζετε ται̃ς δὲ φρεσὶν τέλειοι γίνεσθε

²¹ἐν τω̨̃ νόμω̨ γέγραπται ὅτι ἐν ἑτερογλώσσοις καὶ ἐν χείλεσιν ἑτέρων λαλήσω τω̨̃ λαω̨̃ τούτω̨ καὶ οὐδ' οὕτως εἰσακούσονταί μου λέγει κύριος

²²ὥστε αἱ γλω̃σσαι εἰς σημει̃όν εἰσιν οὐ τοι̃ς πιστεύουσιν ἀλλὰ τοι̃ς ἀπίστοις ἡ δὲ προφητεία οὐ τοι̃ς ἀπίστοις ἀλλὰ τοι̃ς πιστεύουσιν

²³ἐὰν οὐ̃ν συνέλθη̨ ἡ ἐκκλησία ὅλη ἐπὶ τò αὐτò καὶ πάντες λαλω̃σιν γλώσσαις εἰσέλθωσιν δὲ ἰδιω̃ται ἢ ἄπιστοι οὐκ ἐρου̃σιν ὅτι μαίνεσθε

²⁴ἐὰν δὲ πάντες προφητεύωσιν εἰσέλθη̨ δέ τις ἄπιστος ἢ ἰδιώτης ἐλέγχεται ὑπò πάντων ἀνακρίνεται ὑπò πάντων

²⁵τὰ κρυπτὰ τη̃ς καρδίας αὐτου̃ φανερὰ γίνεται καὶ οὕτως πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον προσκυνήσει τω̨̃ θεω̨̃ ἀπαγγέλλων ὅτι ὄντως ὁ θεòς ἐν ὑμι̃ν ἐστιν

²⁶τί οὐ̃ν ἐστιν ἀδελφοί ὅταν συνέρχησθε ἕκαστος ψαλμòν ἔχει διδαχὴν ἔχει ἀποκάλυψιν ἔχει γλω̃σσαν ἔχει ἑρμηνείαν ἔχει πάντα πρòς οἰκοδομὴν γινέσθω

²⁷εἴτε γλώσση̨ τις λαλει̃ κατὰ δύο ἢ τò πλει̃στον τρει̃ς καὶ ἀνὰ μέρος καὶ εἱ̃ς διερμηνευέτω

²⁸ἐὰν δὲ μὴ ἠ̨̃ διερμηνευτής σιγάτω ἐν ἐκκλησία̨ ἑαυτω̨̃ δὲ λαλείτω καὶ τω̨̃ θεω̨̃

²⁹προφη̃ται δὲ δύο ἢ τρει̃ς λαλείτωσαν καὶ οἱ ἄλλοι διακρινέτωσαν

³⁰ἐὰν δὲ ἄλλω̨ ἀποκαλυφθη̨̃ καθημένω̨ ὁ πρω̃τος σιγάτω

³¹δύνασθε γὰρ καθ' ἕνα πάντες προφητεύειν ἵνα πάντες μανθάνωσιν καὶ πάντες παρακαλω̃νται

³²καὶ πνεύματα προφητω̃ν προφήταις ὑποτάσσεται

³³οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ θεòς ἀλλὰ εἰρήνης ὡς ἐν πάσαις ται̃ς ἐκκλησίαις τω̃ν ἁγίων

³⁴αἱ γυναι̃κες ἐν ται̃ς ἐκκλησίαις σιγάτωσαν οὐ γὰρ ἐπιτρέπεται αὐται̃ς λαλει̃ν ἀλλὰ ὑποτασσέσθωσαν καθὼς καὶ ὁ νόμος λέγει

³⁵εἰ δέ τι μαθει̃ν θέλουσιν ἐν οἴκω̨ τοὺς ἰδίους ἄνδρας ἐπερωτάτωσαν αἰσχρòν γάρ ἐστιν γυναικὶ λαλει̃ν ἐν ἐκκλησία̨

³⁶ἢ ἀφ' ὑμω̃ν ὁ λόγος του̃ θεου̃ ἐξη̃λθεν ἢ εἰς ὑμα̃ς μόνους κατήντησεν

³⁷εἴ τις δοκει̃ προφήτης εἰ̃ναι ἢ πνευματικός ἐπιγινωσκέτω ἃ γράφω ὑμι̃ν ὅτι κυρίου ἐστὶν ἐντολή

³⁸εἰ δέ τις ἀγνοει̃ ἀγνοει̃ται

³⁹ὥστε ἀδελφοί μου ζηλου̃τε τò προφητεύειν καὶ τò λαλει̃ν μὴ κωλύετε γλώσσαις

⁴⁰πάντα δὲ εὐσχημόνως καὶ κατὰ τάξιν γινέσθω

Κεφάλαιον ΙΕ' (15)

¹γνωρίζω δὲ ὑμι̃ν ἀδελφοί τò εὐαγγέλιον ὃ εὐηγγελισάμην ὑμι̃ν ὃ καὶ παρελάβετε ἐν ὡ̨̃ καὶ ἑστήκατε

²δι' οὑ̃ καὶ σώ̨ζεσθε τίνι λόγω̨ εὐηγγελισάμην ὑμι̃ν εἰ κατέχετε ἐκτòς εἰ μὴ εἰκη̨̃ ἐπιστεύσατε

³παρέδωκα γὰρ ὑμι̃ν ἐν πρώτοις ὃ καὶ παρέλαβον ὅτι Χριστòς ἀπέθανεν ὑπὲρ τω̃ν ἁμαρτιω̃ν ἡμω̃ν κατὰ τὰς γραφάς

⁴καὶ ὅτι ἐτάφη καὶ ὅτι ἐγήγερται τη̨̃ ἡμέρα̨ τη̨̃ τρίτη̨ κατὰ τὰς γραφάς

⁵καὶ ὅτι ὤφθη Κηφα̨̃ εἰ̃τα τοι̃ς δώδεκα

⁶ἔπειτα ὤφθη ἐπάνω πεντακοσίοις ἀδελφοι̃ς ἐφάπαξ ἐξ ὡ̃ν οἱ πλείονες μένουσιν ἕως ἄρτι τινὲς δὲ ἐκοιμήθησαν

⁷ἔπειτα ὤφθη ’Ιακώβω̨ εἰ̃τα τοι̃ς ἀποστόλοις πα̃σιν

⁸ἔσχατον δὲ πάντων ὡσπερεὶ τω̨̃ ἐκτρώματι ὤφθη κἀμοί

⁹ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τω̃ν ἀποστόλων ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανòς καλει̃σθαι ἀπόστολος διότι ἐδίωξα τὴν ἐκκλησίαν του̃ θεου̃

¹⁰χάριτι δὲ θεου̃ εἰμι ὅ εἰμι καὶ ἡ χάρις αὐτου̃ ἡ εἰς ἐμὲ οὐ κενὴ ἐγενήθη ἀλλὰ περισσότερον αὐτω̃ν πάντων ἐκοπίασα οὐκ ἐγὼ δὲ ἀλλὰ ἡ χάρις του̃ θεου̃ ἡ σὺν ἐμοί

¹¹εἴτε οὐ̃ν ἐγὼ εἴτε ἐκει̃νοι οὕτως κηρύσσομεν καὶ οὕτως ἐπιστεύσατε

¹²εἰ δὲ Χριστòς κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρω̃ν ἐγήγερται πω̃ς λέγουσιν ἐν ὑμι̃ν τινες ὅτι ἀνάστασις νεκρω̃ν οὐκ ἔστιν

¹³εἰ δὲ ἀνάστασις νεκρω̃ν οὐκ ἔστιν οὐδὲ Χριστòς ἐγήγερται

¹⁴εἰ δὲ Χριστòς οὐκ ἐγήγερται κενòν ἄρα καὶ τò κήρυγμα ἡμω̃ν κενὴ καὶ ἡ πίστις ὑμω̃ν

¹⁵εὑρισκόμεθα δὲ καὶ ψευδομάρτυρες του̃ θεου̃ ὅτι ἐμαρτυρήσαμεν κατὰ του̃ θεου̃ ὅτι ἤγειρεν τòν Χριστόν ὃν οὐκ ἤγειρεν εἴπερ ἄρα νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται

¹⁶εἰ γὰρ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται οὐδὲ Χριστòς ἐγήγερται

¹⁷εἰ δὲ Χριστòς οὐκ ἐγήγερται ματαία ἡ πίστις ὑμω̃ν ἔτι ἐστὲ ἐν ται̃ς ἁμαρτίαις ὑμω̃ν

¹⁸ἄρα καὶ οἱ κοιμηθέντες ἐν Χριστω̨̃ ἀπώλοντο

¹⁹εἰ ἐν τη̨̃ ζωη̨̃ ταύτη̨ ἐν Χριστω̨̃ ἠλπικότες ἐσμὲν μόνον ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ἐσμέν

²⁰νυνὶ δὲ Χριστòς ἐγήγερται ἐκ νεκρω̃ν ἀπαρχὴ τω̃ν κεκοιμημένων

²¹ἐπειδὴ γὰρ δι' ἀνθρώπου θάνατος καὶ δι' ἀνθρώπου ἀνάστασις νεκρω̃ν

²²ὥσπερ γὰρ ἐν τω̨̃ ’Αδὰμ πάντες ἀποθνή̨σκουσιν οὕτως καὶ ἐν τω̨̃ Χριστω̨̃ πάντες ζω̨οποιηθήσονται

²³ἕκαστος δὲ ἐν τω̨̃ ἰδίω̨ τάγματι ἀπαρχὴ Χριστός ἔπειτα οἱ του̃ Χριστου̃ ἐν τη̨̃ παρουσία̨ αὐτου̃

²⁴εἰ̃τα τò τέλος ὅταν παραδιδω̨̃ τὴν βασιλείαν τω̨̃ θεω̨̃ καὶ πατρί ὅταν καταργήση̨ πα̃σαν ἀρχὴν καὶ πα̃σαν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν

²⁵δει̃ γὰρ αὐτòν βασιλεύειν ἄχρι οὑ̃ θη̨̃ πάντας τοὺς ἐχθροὺς ὑπò τοὺς πόδας αὐτου̃

²⁶ἔσχατος ἐχθρòς καταργει̃ται ὁ θάνατος

²⁷πάντα γὰρ ὑπέταξεν ὑπò τοὺς πόδας αὐτου̃ ὅταν δὲ εἴπη̨ ὅτι πάντα ὑποτέτακται δη̃λον ὅτι ἐκτòς του̃ ὑποτάξαντος αὐτω̨̃ τὰ πάντα

²⁸ὅταν δὲ ὑποταγη̨̃ αὐτω̨̃ τὰ πάντα τότε καὶ αὐτòς ὁ υἱòς ὑποταγήσεται τω̨̃ ὑποτάξαντι αὐτω̨̃ τὰ πάντα ἵνα ἠ̨̃ ὁ θεòς τὰ πάντα ἐν πα̃σιν

²⁹ἐπεὶ τί ποιήσουσιν οἱ βαπτιζόμενοι ὑπὲρ τω̃ν νεκρω̃ν εἰ ὅλως νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται τί καὶ βαπτίζονται ὑπὲρ αὐτω̃ν

³⁰τί καὶ ἡμει̃ς κινδυνεύομεν πα̃σαν ὥραν

³¹καθ' ἡμέραν ἀποθνή̨σκω νὴ τὴν ὑμετέραν καύχησιν ἀδελφοί ἣν ἔχω ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃ τω̨̃ κυρίω̨ ἡμω̃ν

³²εἰ κατὰ ἄνθρωπον ἐθηριομάχησα ἐν ’Εφέσω̨ τί μοι τò ὄφελος εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται φάγωμεν καὶ πίωμεν αὔριον γὰρ ἀποθνή̨σκομεν

³³μὴ πλανα̃σθε φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί

³⁴ἐκνήψατε δικαίως καὶ μὴ ἁμαρτάνετε ἀγνωσίαν γὰρ θεου̃ τινες ἔχουσιν πρòς ἐντροπὴν ὑμι̃ν λαλω̃

³⁵ἀλλὰ ἐρει̃ τις πω̃ς ἐγείρονται οἱ νεκροί ποίω̨ δὲ σώματι ἔρχονται

³⁶ἄφρων σὺ ὃ σπείρεις οὐ ζω̨οποιει̃ται ἐὰν μὴ ἀποθάνη̨

³⁷καὶ ὃ σπείρεις οὐ τò σω̃μα τò γενησόμενον σπείρεις ἀλλὰ γυμνòν κόκκον εἰ τύχοι σίτου ἤ τινος τω̃ν λοιπω̃ν

³⁸ὁ δὲ θεòς δίδωσιν αὐτω̨̃ σω̃μα καθὼς ἠθέλησεν καὶ ἑκάστω̨ τω̃ν σπερμάτων ἴδιον σω̃μα

³⁹οὐ πα̃σα σὰρξ ἡ αὐτὴ σάρξ ἀλλὰ ἄλλη μὲν ἀνθρώπων ἄλλη δὲ σὰρξ κτηνω̃ν ἄλλη δὲ σὰρξ πτηνω̃ν ἄλλη δὲ ἰχθύων

⁴⁰καὶ σώματα ἐπουράνια καὶ σώματα ἐπίγεια ἀλλὰ ἑτέρα μὲν ἡ τω̃ν ἐπουρανίων δόξα ἑτέρα δὲ ἡ τω̃ν ἐπιγείων

⁴¹ἄλλη δόξα ἡλίου καὶ ἄλλη δόξα σελήνης καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξη̨

⁴²οὕτως καὶ ἡ ἀνάστασις τω̃ν νεκρω̃ν σπείρεται ἐν φθορα̨̃ ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσία̨

⁴³σπείρεται ἐν ἀτιμία̨ ἐγείρεται ἐν δόξη̨ σπείρεται ἐν ἀσθενεία̨ ἐγείρεται ἐν δυνάμει

⁴⁴σπείρεται σω̃μα ψυχικόν ἐγείρεται σω̃μα πνευματικόν εἰ ἔστιν σω̃μα ψυχικόν ἔστιν καὶ πνευματικόν

⁴⁵οὕτως καὶ γέγραπται ἐγένετο ὁ πρω̃τος ἄνθρωπος ’Αδὰμ εἰς ψυχὴν ζω̃σαν ὁ ἔσχατος ’Αδὰμ εἰς πνευ̃μα ζω̨οποιου̃ν

⁴⁶ἀλλ' οὐ πρω̃τον τò πνευματικòν ἀλλὰ τò ψυχικόν ἔπειτα τò πνευματικόν

⁴⁷ὁ πρω̃τος ἄνθρωπος ἐκ γη̃ς χοϊκός ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ἐξ οὐρανου̃

⁴⁸οἱ̃ος ὁ χοϊκός τοιου̃τοι καὶ οἱ χοϊκοί καὶ οἱ̃ος ὁ ἐπουράνιος τοιου̃τοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι

⁴⁹καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα του̃ χοϊκου̃ φορέσομεν καὶ τὴν εἰκόνα του̃ ἐπουρανίου

⁵⁰του̃το δέ φημι ἀδελφοί ὅτι σὰρξ καὶ αἱ̃μα βασιλείαν θεου̃ κληρονομη̃σαι οὐ δύναται οὐδὲ ἡ φθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομει̃

⁵¹ἰδοὺ μυστήριον ὑμι̃ν λέγω πάντες οὐ κοιμηθησόμεθα πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα

⁵²ἐν ἀτόμω̨ ἐν ῥιπη̨̃ ὀφθαλμου̃ ἐν τη̨̃ ἐσχάτη̨ σάλπιγγι σαλπίσει γάρ καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι καὶ ἡμει̃ς ἀλλαγησόμεθα

⁵³δει̃ γὰρ τò φθαρτòν του̃το ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τò θνητòν του̃το ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν

⁵⁴ὅταν δὲ τò φθαρτòν του̃το ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καὶ τò θνητòν του̃το ἐνδύσηται ἀθανασίαν τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νι̃κος

⁵⁵που̃ σου θάνατε τò νι̃κος που̃ σου θάνατε τò κέντρον

⁵⁶τò δὲ κέντρον του̃ θανάτου ἡ ἁμαρτία ἡ δὲ δύναμις τη̃ς ἁμαρτίας ὁ νόμος

⁵⁷τω̨̃ δὲ θεω̨̃ χάρις τω̨̃ διδόντι ἡμι̃ν τò νι̃κος διὰ του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃

⁵⁸ὥστε ἀδελφοί μου ἀγαπητοί ἑδραι̃οι γίνεσθε ἀμετακίνητοι περισσεύοντες ἐν τω̨̃ ἔργω̨ του̃ κυρίου πάντοτε εἰδότες ὅτι ὁ κόπος ὑμω̃ν οὐκ ἔστιν κενòς ἐν κυρίω̨

Κεφάλαιον ΙΣΤ' (16)

¹περὶ δὲ τη̃ς λογείας τη̃ς εἰς τοὺς ἁγίους ὥσπερ διέταξα ται̃ς ἐκκλησίαις τη̃ς Γαλατίας οὕτως καὶ ὑμει̃ς ποιήσατε

²κατὰ μίαν σαββάτου ἕκαστος ὑμω̃ν παρ' ἑαυτω̨̃ τιθέτω θησαυρίζων ὅ τι ἐὰν εὐοδω̃ται ἵνα μὴ ὅταν ἔλθω τότε λογει̃αι γίνωνται

³ὅταν δὲ παραγένωμαι οὓς ἐὰν δοκιμάσητε δι' ἐπιστολω̃ν τούτους πέμψω ἀπενεγκει̃ν τὴν χάριν ὑμω̃ν εἰς ’Ιερουσαλήμ

⁴ἐὰν δὲ ἄξιον ἠ̨̃ του̃ κἀμὲ πορεύεσθαι σὺν ἐμοὶ πορεύσονται

⁵ἐλεύσομαι δὲ πρòς ὑμα̃ς ὅταν Μακεδονίαν διέλθω Μακεδονίαν γὰρ διέρχομαι

⁶πρòς ὑμα̃ς δὲ τυχòν παραμενω̃ ἢ καὶ παραχειμάσω ἵνα ὑμει̃ς με προπέμψητε οὑ̃ ἐὰν πορεύωμαι

⁷οὐ θέλω γὰρ ὑμα̃ς ἄρτι ἐν παρόδω̨ ἰδει̃ν ἐλπίζω γὰρ χρόνον τινὰ ἐπιμει̃ναι πρòς ὑμα̃ς ἐὰν ὁ κύριος ἐπιτρέψη̨

⁸ἐπιμενω̃ δὲ ἐν ’Εφέσω̨ ἕως τη̃ς πεντηκοστη̃ς

⁹θύρα γάρ μοι ἀνέω̨γεν μεγάλη καὶ ἐνεργής καὶ ἀντικείμενοι πολλοί

¹⁰ἐὰν δὲ ἔλθη̨ Τιμόθεος βλέπετε ἵνα ἀφόβως γένηται πρòς ὑμα̃ς τò γὰρ ἔργον κυρίου ἐργάζεται ὡς κἀγώ

¹¹μή τις οὐ̃ν αὐτòν ἐξουθενήση̨ προπέμψατε δὲ αὐτòν ἐν εἰρήνη̨ ἵνα ἔλθη̨ πρός με ἐκδέχομαι γὰρ αὐτòν μετὰ τω̃ν ἀδελφω̃ν

¹²περὶ δὲ ’Απολλω̃ του̃ ἀδελφου̃ πολλὰ παρεκάλεσα αὐτòν ἵνα ἔλθη̨ πρòς ὑμα̃ς μετὰ τω̃ν ἀδελφω̃ν καὶ πάντως οὐκ ἠ̃ν θέλημα ἵνα νυ̃ν ἔλθη̨ ἐλεύσεται δὲ ὅταν εὐκαιρήση̨

¹³γρηγορει̃τε στήκετε ἐν τη̨̃ πίστει ἀνδρίζεσθε κραταιου̃σθε

¹⁴πάντα ὑμω̃ν ἐν ἀγάπη̨ γινέσθω

¹⁵παρακαλω̃ δὲ ὑμα̃ς ἀδελφοί οἴδατε τὴν οἰκίαν Στεφανα̃ ὅτι ἐστὶν ἀπαρχὴ τη̃ς ’Αχαΐας καὶ εἰς διακονίαν τοι̃ς ἁγίοις ἔταξαν ἑαυτούς

¹⁶ἵνα καὶ ὑμει̃ς ὑποτάσσησθε τοι̃ς τοιούτοις καὶ παντὶ τω̨̃ συνεργου̃ντι καὶ κοπιω̃ντι

¹⁷χαίρω δὲ ἐπὶ τη̨̃ παρουσία̨ Στεφανα̃ καὶ Φορτουνάτου καὶ ’Αχαϊκου̃ ὅτι τò ὑμέτερον ὑστέρημα οὑ̃τοι ἀνεπλήρωσαν

¹⁸ἀνέπαυσαν γὰρ τò ἐμòν πνευ̃μα καὶ τò ὑμω̃ν ἐπιγινώσκετε οὐ̃ν τοὺς τοιούτους

¹⁹ἀσπάζονται ὑμα̃ς αἱ ἐκκλησίαι τη̃ς ’Ασίας ἀσπάζεται ὑμα̃ς ἐν κυρίω̨ πολλὰ ’Ακύλας καὶ Πρίσκα σὺν τη̨̃ κατ' οἰ̃κον αὐτω̃ν ἐκκλησία̨

²⁰ἀσπάζονται ὑμα̃ς οἱ ἀδελφοὶ πάντες ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίω̨

²¹ὁ ἀσπασμòς τη̨̃ ἐμη̨̃ χειρὶ Παύλου

²²εἴ τις οὐ φιλει̃ τòν κύριον ἤτω ἀνάθεμα μαραϜ άθα̃

²³ἡ χάρις του̃ κυρίου ’Ιησου̃ μεθ' ὑμω̃ν

²⁴ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντων ὑμω̃ν ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃

Книго

[X]