Greek NT 03

Τό κατὰ Λουκα̃ν ἅγιον εὐαγγέλιον

Κεφάλαιον Α' (1)

¹ἐπειδήπερ πολλοὶ ἐπεχείρησαν ἀνατάξασθαι διήγησιν περὶ τω̃ν πεπληροφορημένων ἐν ἡμι̃ν πραγμάτων

²καθὼς παρέδοσαν ἡμι̃ν οἱ ἀπ' ἀρχη̃ς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι του̃ λόγου

³ἔδοξε κἀμοὶ παρηκολουθηκότι ἄνωθεν πα̃σιν ἀκριβω̃ς καθεξη̃ς σοι γράψαι κράτιστε Θεόφιλε

⁴ἵνα ἐπιγνω̨̃ς περὶ ὡ̃ν κατηχήθης λόγων τὴν ἀσφάλειαν

⁵ἐγένετο ἐν ται̃ς ἡμέραις ‘Ηρώ̨δου βασιλέως τη̃ς ’Ιουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας ’Αβιά καὶ γυνὴ αὐτω̨̃ ἐκ τω̃ν θυγατέρων ’Ααρών καὶ τò ὄνομα αὐτη̃ς ’Ελισάβετ

⁶ἠ̃σαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐναντίον του̃ θεου̃ πορευόμενοι ἐν πάσαις ται̃ς ἐντολαι̃ς καὶ δικαιώμασιν του̃ κυρίου ἄμεμπτοι

⁷καὶ οὐκ ἠ̃ν αὐτοι̃ς τέκνον καθότι ἠ̃ν ἡ ’Ελισάβετ στει̃ρα καὶ ἀμφότεροι προβεβηκότες ἐν ται̃ς ἡμέραις αὐτω̃ν ἠ̃σαν

⁸ἐγένετο δὲ ἐν τω̨̃ ἱερατεύειν αὐτòν ἐν τη̨̃ τάξει τη̃ς ἐφημερίας αὐτου̃ ἔναντι του̃ θεου̃

⁹κατὰ τò ἔθος τη̃ς ἱερατείας ἔλαχε του̃ θυμια̃σαι εἰσελθὼν εἰς τòν ναòν του̃ κυρίου

¹⁰καὶ πα̃ν τò πλη̃θος ἠ̃ν του̃ λαου̃ προσευχόμενον ἔξω τη̨̃ ὥρα̨ του̃ θυμιάματος

¹¹ὤφθη δὲ αὐτω̨̃ ἄγγελος κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιω̃ν του̃ θυσιαστηρίου του̃ θυμιάματος

¹²καὶ ἐταράχθη Ζαχαρίας ἰδών καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπ' αὐτόν

¹³εἰ̃πεν δὲ πρòς αὐτòν ὁ ἄγγελος μὴ φοβου̃ Ζαχαρία διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου καὶ ἡ γυνή σου ’Ελισάβετ γεννήσει υἱόν σοι καὶ καλέσεις τò ὄνομα αὐτου̃ ’Ιωάννην

¹⁴καὶ ἔσται χαρά σοι καὶ ἀγαλλίασις καὶ πολλοὶ ἐπὶ τη̨̃ γενέσει αὐτου̃ χαρήσονται

¹⁵ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον του̃ κυρίου καὶ οἰ̃νον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίη̨ καὶ πνεύματος ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρòς αὐτου̃

¹⁶καὶ πολλοὺς τω̃ν υἱω̃ν ’Ισραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ κύριον τòν θεòν αὐτω̃ν

¹⁷καὶ αὐτòς προελεύσεται ἐνώπιον αὐτου̃ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει ’Ηλίου ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀπειθει̃ς ἐν φρονήσει δικαίων ἑτοιμάσαι κυρίω̨ λαòν κατεσκευασμένον

¹⁸καὶ εἰ̃πεν Ζαχαρίας πρòς τòν ἄγγελον κατὰ τί γνώσομαι του̃το ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυι̃α ἐν ται̃ς ἡμέραις αὐτη̃ς

¹⁹καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ἐγώ εἰμι Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιον του̃ θεου̃ καὶ ἀπεστάλην λαλη̃σαι πρòς σὲ καὶ εὐαγγελίσασθαί σοι ταυ̃τα

²⁰καὶ ἰδοὺ ἔση̨ σιωπω̃ν καὶ μὴ δυνάμενος λαλη̃σαι ἄχρι ἡ̃ς ἡμέρας γένηται ταυ̃τα ἀνθ' ὡ̃ν οὐκ ἐπίστευσας τοι̃ς λόγοις μου οἵτινες πληρωθήσονται εἰς τòν καιρòν αὐτω̃ν

²¹καὶ ἠ̃ν ὁ λαòς προσδοκω̃ν τòν Ζαχαρίαν καὶ ἐθαύμαζον ἐν τω̨̃ χρονίζειν ἐν τω̨̃ ναω̨̃ αὐτόν

²²ἐξελθὼν δὲ οὐκ ἐδύνατο λαλη̃σαι αὐτοι̃ς καὶ ἐπέγνωσαν ὅτι ὀπτασίαν ἑώρακεν ἐν τω̨̃ ναω̨̃ καὶ αὐτòς ἠ̃ν διανεύων αὐτοι̃ς καὶ διέμενεν κωφός

²³καὶ ἐγένετο ὡς ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τη̃ς λειτουργίας αὐτου̃ ἀπη̃λθεν εἰς τòν οἰ̃κον αὐτου̃

²⁴μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας συνέλαβεν ’Ελισάβετ ἡ γυνὴ αὐτου̃ καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μη̃νας πέντε λέγουσα

²⁵ὅτι οὕτως μοι πεποίηκεν κύριος ἐν ἡμέραις αἱ̃ς ἐπει̃δεν ἀφελει̃ν ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις

²⁶ἐν δὲ τω̨̃ μηνὶ τω̨̃ ἕκτω̨ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ἀπò του̃ θεου̃ εἰς πόλιν τη̃ς Γαλιλαίας ἡ̨̃ ὄνομα Ναζαρὲθ

²⁷πρòς παρθένον ἐμνηστευμένην ἀνδρὶ ὡ̨̃ ὄνομα ’Ιωσὴφ ἐξ οἴκου Δαυίδ καὶ τò ὄνομα τη̃ς παρθένου Μαριάμ

²⁸καὶ εἰσελθὼν πρòς αὐτὴν εἰ̃πεν χαι̃ρε κεχαριτωμένη ὁ κύριος μετὰ σου̃

²⁹ἡ δὲ ἐπὶ τω̨̃ λόγω̨ διεταράχθη καὶ διελογίζετο ποταπòς εἴη ὁ ἀσπασμòς οὑ̃τος

³⁰καὶ εἰ̃πεν ὁ ἄγγελος αὐτη̨̃ μὴ φοβου̃ Μαριάμ εὑ̃ρες γὰρ χάριν παρὰ τω̨̃ θεω̨̃

³¹καὶ ἰδοὺ συλλήμψη̨ ἐν γαστρὶ καὶ τέξη̨ υἱόν καὶ καλέσεις τò ὄνομα αὐτου̃ ’Ιησου̃ν

³²οὑ̃τος ἔσται μέγας καὶ υἱòς ὑψίστου κληθήσεται καὶ δώσει αὐτω̨̃ κύριος ὁ θεòς τòν θρόνον Δαυὶδ του̃ πατρòς αὐτου̃

³³καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τòν οἰ̃κον ’Ιακὼβ εἰς τοὺς αἰω̃νας καὶ τη̃ς βασιλείας αὐτου̃ οὐκ ἔσται τέλος

³⁴εἰ̃πεν δὲ Μαριὰμ πρòς τòν ἄγγελον πω̃ς ἔσται του̃το ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω

³⁵καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἰ̃πεν αὐτη̨̃ πνευ̃μα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σέ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι διò καὶ τò γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱòς θεου̃

³⁶καὶ ἰδοὺ ’Ελισάβετ ἡ συγγενίς σου καὶ αὐτὴ συνείληφεν υἱòν ἐν γήρει αὐτη̃ς καὶ οὑ̃τος μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτη̨̃ τη̨̃ καλουμένη̨ στείρα̨

³⁷ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ του̃ θεου̃ πα̃ν ῥη̃μα

³⁸εἰ̃πεν δὲ Μαριάμ ἰδοὺ ἡ δούλη κυρίου γένοιτό μοι κατὰ τò ῥη̃μά σου καὶ ἀπη̃λθεν ἀπ' αὐτη̃ς ὁ ἄγγελος

³⁹ἀναστα̃σα δὲ Μαριὰμ ἐν ται̃ς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδη̃ς εἰς πόλιν ’Ιούδα

⁴⁰καὶ εἰση̃λθεν εἰς τòν οἰ̃κον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν ’Ελισάβετ

⁴¹καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν τòν ἀσπασμòν τη̃ς Μαρίας ἡ ’Ελισάβετ ἐσκίρτησεν τò βρέφος ἐν τη̨̃ κοιλία̨ αὐτη̃ς καὶ ἐπλήσθη πνεύματος ἁγίου ἡ ’Ελισάβετ

⁴²καὶ ἀνεφώνησεν κραυγη̨̃ μεγάλη̨ καὶ εἰ̃πεν εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν καὶ εὐλογημένος ὁ καρπòς τη̃ς κοιλίας σου

⁴³καὶ πόθεν μοι του̃το ἵνα ἔλθη̨ ἡ μήτηρ του̃ κυρίου μου πρòς ἐμέ

⁴⁴ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ του̃ ἀσπασμου̃ σου εἰς τὰ ὠ̃τά μου ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τò βρέφος ἐν τη̨̃ κοιλία̨ μου

⁴⁵καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοι̃ς λελαλημένοις αὐτη̨̃ παρὰ κυρίου

⁴⁶καὶ εἰ̃πεν Μαριάμ

⁴⁷μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τòν κύριον καὶ ἠγαλλίασεν τò πνευ̃μά μου ἐπὶ τω̨̃ θεω̨̃ τω̨̃ σωτη̃ρί μου

⁴⁸ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τη̃ς δούλης αὐτου̃ ἰδοὺ γὰρ ἀπò του̃ νυ̃ν μακαριου̃σίν με πα̃σαι αἱ γενεαί

⁴⁹ὅτι ἐποίησέν μοι μεγάλα ὁ δυνατός καὶ ἅγιον τò ὄνομα αὐτου̃

⁵⁰καὶ τò ἔλεος αὐτου̃ εἰς γενεὰς καὶ γενεὰς τοι̃ς φοβουμένοις αὐτόν

⁵¹ἐποίησεν κράτος ἐν βραχίονι αὐτου̃ διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοία̨ καρδίας αὐτω̃ν

⁵²καθει̃λεν δυνάστας ἀπò θρόνων καὶ ὕψωσεν ταπεινούς

⁵³πεινω̃ντας ἐνέπλησεν ἀγαθω̃ν καὶ πλουτου̃ντας ἐξαπέστειλεν κενούς

⁵⁴ἀντελάβετο ’Ισραὴλ παιδòς αὐτου̃ μνησθη̃ναι ἐλέους

⁵⁵καθὼς ἐλάλησεν πρòς τοὺς πατέρας ἡμω̃ν τω̨̃ ’Αβραὰμ καὶ τω̨̃ σπέρματι αὐτου̃ εἰς τòν αἰω̃να

⁵⁶ἔμεινεν δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτη̨̃ ὡς μη̃νας τρει̃ς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τòν οἰ̃κον αὐτη̃ς

⁵⁷τη̨̃ δὲ ’Ελισάβετ ἐπλήσθη ὁ χρόνος του̃ τεκει̃ν αὐτήν καὶ ἐγέννησεν υἱόν

⁵⁸καὶ ἤκουσαν οἱ περίοικοι καὶ οἱ συγγενει̃ς αὐτη̃ς ὅτι ἐμεγάλυνεν κύριος τò ἔλεος αὐτου̃ μετ' αὐτη̃ς καὶ συνέχαιρον αὐτη̨̃

⁵⁹καὶ ἐγένετο ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ τη̨̃ ὀγδόη̨ ἠ̃λθον περιτεμει̃ν τò παιδίον καὶ ἐκάλουν αὐτò ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματι του̃ πατρòς αὐτου̃ Ζαχαρίαν

⁶⁰καὶ ἀποκριθει̃σα ἡ μήτηρ αὐτου̃ εἰ̃πεν οὐχί ἀλλὰ κληθήσεται ’Ιωάννης

⁶¹καὶ εἰ̃παν πρòς αὐτὴν ὅτι οὐδείς ἐστιν ἐκ τη̃ς συγγενείας σου ὃς καλει̃ται τω̨̃ ὀνόματι τούτω̨

⁶²ἐνένευον δὲ τω̨̃ πατρὶ αὐτου̃ τò τί ἂν θέλοι καλει̃σθαι αὐτό

⁶³καὶ αἰτήσας πινακίδιον ἔγραψεν λέγων ’Ιωάννης ἐστὶν ὄνομα αὐτου̃ καὶ ἐθαύμασαν πάντες

⁶⁴ἀνεώ̨χθη δὲ τò στόμα αὐτου̃ παραχρη̃μα καὶ ἡ γλω̃σσα αὐτου̃ καὶ ἐλάλει εὐλογω̃ν τòν θεόν

⁶⁵καὶ ἐγένετο ἐπὶ πάντας φόβος τοὺς περιοικου̃ντας αὐτούς καὶ ἐν ὅλη̨ τη̨̃ ὀρεινη̨̃ τη̃ς ’Ιουδαίας διελαλει̃το πάντα τὰ ῥήματα ταυ̃τα

⁶⁶καὶ ἔθεντο πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐν τη̨̃ καρδία̨ αὐτω̃ν λέγοντες τί ἄρα τò παιδίον του̃το ἔσται καὶ γὰρ χεὶρ κυρίου ἠ̃ν μετ' αὐτου̃

⁶⁷καὶ Ζαχαρίας ὁ πατὴρ αὐτου̃ ἐπλήσθη πνεύματος ἁγίου καὶ ἐπροφήτευσεν λέγων

⁶⁸εὐλογητòς κύριος ὁ θεòς του̃ ’Ισραήλ ὅτι ἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησεν λύτρωσιν τω̨̃ λαω̨̃ αὐτου̃

⁶⁹καὶ ἤγειρεν κέρας σωτηρίας ἡμι̃ν ἐν οἴκω̨ Δαυὶδ παιδòς αὐτου̃

⁷⁰καθὼς ἐλάλησεν διὰ στόματος τω̃ν ἁγίων ἀπ' αἰω̃νος προφητω̃ν αὐτου̃

⁷¹σωτηρίαν ἐξ ἐχθρω̃ν ἡμω̃ν καὶ ἐκ χειρòς πάντων τω̃ν μισούντων ἡμα̃ς

⁷²ποιη̃σαι ἔλεος μετὰ τω̃ν πατέρων ἡμω̃ν καὶ μνησθη̃ναι διαθήκης ἁγίας αὐτου̃

⁷³ὅρκον ὃν ὤμοσεν πρòς ’Αβραὰμ τòν πατέρα ἡμω̃ν του̃ δου̃ναι ἡμι̃ν

⁷⁴ἀφόβως ἐκ χειρòς ἐχθρω̃ν ῥυσθέντας λατρεύειν αὐτω̨̃

⁷⁵ἐν ὁσιότητι καὶ δικαιοσύνη̨ ἐνώπιον αὐτου̃ πάσαις ται̃ς ἡμέραις ἡμω̃ν

⁷⁶καὶ σὺ δέ παιδίον προφήτης ὑψίστου κληθήση̨ προπορεύση̨ γὰρ ἐνώπιον κυρίου ἑτοιμάσαι ὁδοὺς αὐτου̃

⁷⁷του̃ δου̃ναι γνω̃σιν σωτηρίας τω̨̃ λαω̨̃ αὐτου̃ ἐν ἀφέσει ἁμαρτιω̃ν αὐτω̃ν

⁷⁸διὰ σπλάγχνα ἐλέους θεου̃ ἡμω̃ν ἐν οἱ̃ς ἐπισκέψεται ἡμα̃ς ἀνατολὴ ἐξ ὕψους

⁷⁹ἐπιφα̃ναι τοι̃ς ἐν σκότει καὶ σκια̨̃ θανάτου καθημένοις του̃ κατευθυ̃ναι τοὺς πόδας ἡμω̃ν εἰς ὁδòν εἰρήνης

⁸⁰τò δὲ παιδίον ηὔξανεν καὶ ἐκραταιου̃το πνεύματι καὶ ἠ̃ν ἐν ται̃ς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτου̃ πρòς τòν ’Ισραήλ

Κεφάλαιον Β' (2)

¹ἐγένετο δὲ ἐν ται̃ς ἡμέραις ἐκείναις ἐξη̃λθεν δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πα̃σαν τὴν οἰκουμένην

²αὕτη ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τη̃ς Συρίας Κυρηνίου

³καὶ ἐπορεύοντο πάντες ἀπογράφεσθαι ἕκαστος εἰς τὴν ἑαυτου̃ πόλιν

⁴ἀνέβη δὲ καὶ ’Ιωσὴφ ἀπò τη̃ς Γαλιλαίας ἐκ πόλεως Ναζαρὲθ εἰς τὴν ’Ιουδαίαν εἰς πόλιν Δαυὶδ ἥτις καλει̃ται Βηθλέεμ διὰ τò εἰ̃ναι αὐτòν ἐξ οἴκου καὶ πατρια̃ς Δαυίδ

⁵ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ τη̨̃ ἐμνηστευμένη̨ αὐτω̨̃ οὔση̨ ἐγκύω̨

⁶ἐγένετο δὲ ἐν τω̨̃ εἰ̃ναι αὐτοὺς ἐκει̃ ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι του̃ τεκει̃ν αὐτήν

⁷καὶ ἔτεκεν τòν υἱòν αὐτη̃ς τòν πρωτότοκον καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτòν καὶ ἀνέκλινεν αὐτòν ἐν φάτνη̨ διότι οὐκ ἠ̃ν αὐτοι̃ς τόπος ἐν τω̨̃ καταλύματι

⁸καὶ ποιμένες ἠ̃σαν ἐν τη̨̃ χώρα̨ τη̨̃ αὐτη̨̃ ἀγραυλου̃ντες καὶ φυλάσσοντες φυλακὰς τη̃ς νυκτòς ἐπὶ τὴν ποίμνην αὐτω̃ν

⁹καὶ ἄγγελος κυρίου ἐπέστη αὐτοι̃ς καὶ δόξα κυρίου περιέλαμψεν αὐτούς καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν

¹⁰καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ὁ ἄγγελος μὴ φοβει̃σθε ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμι̃ν χαρὰν μεγάλην ἥτις ἔσται παντὶ τω̨̃ λαω̨̃

¹¹ὅτι ἐτέχθη ὑμι̃ν σήμερον σωτὴρ ὅς ἐστιν Χριστòς κύριος ἐν πόλει Δαυίδ

¹²καὶ του̃το ὑμι̃ν τò σημει̃ον εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον καὶ κείμενον ἐν φάτνη̨

¹³καὶ ἐξαίφνης ἐγένετο σὺν τω̨̃ ἀγγέλω̨ πλη̃θος στρατια̃ς οὐρανίου αἰνούντων τòν θεòν καὶ λεγόντων

¹⁴δόξα ἐν ὑψίστοις θεω̨̃ καὶ ἐπὶ γη̃ς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκίας

¹⁵καὶ ἐγένετο ὡς ἀπη̃λθον ἀπ' αὐτω̃ν εἰς τòν οὐρανòν οἱ ἄγγελοι οἱ ποιμένες ἐλάλουν πρòς ἀλλήλους διέλθωμεν δὴ ἕως Βηθλέεμ καὶ ἴδωμεν τò ῥη̃μα του̃το τò γεγονòς ὃ ὁ κύριος ἐγνώρισεν ἡμι̃ν

¹⁶καὶ ἠ̃λθαν σπεύσαντες καὶ ἀνευ̃ραν τήν τε Μαριὰμ καὶ τòν ’Ιωσὴφ καὶ τò βρέφος κείμενον ἐν τη̨̃ φάτνη̨

¹⁷ἰδόντες δὲ ἐγνώρισαν περὶ του̃ ῥήματος του̃ λαληθέντος αὐτοι̃ς περὶ του̃ παιδίου τούτου

¹⁸καὶ πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν περὶ τω̃ν λαληθέντων ὑπò τω̃ν ποιμένων πρòς αὐτούς

¹⁹ἡ δὲ Μαριὰμ πάντα συνετήρει τὰ ῥήματα ταυ̃τα συμβάλλουσα ἐν τη̨̃ καρδία̨ αὐτη̃ς

²⁰καὶ ὑπέστρεψαν οἱ ποιμένες δοξάζοντες καὶ αἰνου̃ντες τòν θεòν ἐπὶ πα̃σιν οἱ̃ς ἤκουσαν καὶ εἰ̃δον καθὼς ἐλαλήθη πρòς αὐτούς

²¹καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ του̃ περιτεμει̃ν αὐτόν καὶ ἐκλήθη τò ὄνομα αὐτου̃ ’Ιησου̃ς τò κληθὲν ὑπò του̃ ἀγγέλου πρò του̃ συλλημφθη̃ναι αὐτòν ἐν τη̨̃ κοιλία̨

²²καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι του̃ καθαρισμου̃ αὐτω̃ν κατὰ τòν νόμον Μωϋσέως ἀνήγαγον αὐτòν εἰς ‘Ιεροσόλυμα παραστη̃σαι τω̨̃ κυρίω̨

²³καθὼς γέγραπται ἐν νόμω̨ κυρίου ὅτι πα̃ν ἄρσεν διανοι̃γον μήτραν ἅγιον τω̨̃ κυρίω̨ κληθήσεται

²⁴καὶ του̃ δου̃ναι θυσίαν κατὰ τò εἰρημένον ἐν τω̨̃ νόμω̨ κυρίου ζευ̃γος τρυγόνων ἢ δύο νοσσοὺς περιστερω̃ν

²⁵καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπος ἠ̃ν ἐν ’Ιερουσαλὴμ ὡ̨̃ ὄνομα Συμεών καὶ ὁ ἄνθρωπος οὑ̃τος δίκαιος καὶ εὐλαβής προσδεχόμενος παράκλησιν του̃ ’Ισραήλ καὶ πνευ̃μα ἠ̃ν ἅγιον ἐπ' αὐτόν

²⁶καὶ ἠ̃ν αὐτω̨̃ κεχρηματισμένον ὑπò του̃ πνεύματος του̃ ἁγίου μὴ ἰδει̃ν θάνατον πρὶν ἢ ἂν ἴδη̨ τòν Χριστòν κυρίου

²⁷καὶ ἠ̃λθεν ἐν τω̨̃ πνεύματι εἰς τò ἱερόν καὶ ἐν τω̨̃ εἰσαγαγει̃ν τοὺς γονει̃ς τò παιδίον ’Ιησου̃ν του̃ ποιη̃σαι αὐτοὺς κατὰ τò εἰθισμένον του̃ νόμου περὶ αὐτου̃

²⁸καὶ αὐτòς ἐδέξατο αὐτò εἰς τὰς ἀγκάλας καὶ εὐλόγησεν τòν θεòν καὶ εἰ̃πεν

²⁹νυ̃ν ἀπολύεις τòν δου̃λόν σου δέσποτα κατὰ τò ῥη̃μά σου ἐν εἰρήνη̨

³⁰ὅτι εἰ̃δον οἱ ὀφθαλμοί μου τò σωτήριόν σου

³¹ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τω̃ν λαω̃ν

³²φω̃ς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνω̃ν καὶ δόξαν λαου̃ σου ’Ισραήλ

³³καὶ ἠ̃ν ὁ πατὴρ αὐτου̃ καὶ ἡ μήτηρ θαυμάζοντες ἐπὶ τοι̃ς λαλουμένοις περὶ αὐτου̃

³⁴καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἰ̃πεν πρòς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτου̃ ἰδοὺ οὑ̃τος κει̃ται εἰς πτω̃σιν καὶ ἀνάστασιν πολλω̃ν ἐν τω̨̃ ’Ισραὴλ καὶ εἰς σημει̃ον ἀντιλεγόμενον

³⁵καὶ σου̃ δὲ αὐτη̃ς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία ὅπως ἂν ἀποκαλυφθω̃σιν ἐκ πολλω̃ν καρδιω̃ν διαλογισμοί

³⁶καὶ ἠ̃ν ‘Άννα προφη̃τις θυγάτηρ Φανουήλ ἐκ φυλη̃ς ’Ασήρ αὕτη προβεβηκυι̃α ἐν ἡμέραις πολλαι̃ς ζήσασα μετὰ ἀνδρòς ἔτη ἑπτὰ ἀπò τη̃ς παρθενίας αὐτη̃ς

³⁷καὶ αὐτὴ χήρα ἕως ἐτω̃ν ὀγδοήκοντα τεσσάρων ἣ οὐκ ἀφίστατο του̃ ἱερου̃ νηστείαις καὶ δεήσεσιν λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν

³⁸καὶ αὐτη̨̃ τη̨̃ ὥρα̨ ἐπιστα̃σα ἀνθωμολογει̃το τω̨̃ θεω̨̃ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτου̃ πα̃σιν τοι̃ς προσδεχομένοις λύτρωσιν ’Ιερουσαλήμ

³⁹καὶ ὡς ἐτέλεσαν πάντα τὰ κατὰ τòν νόμον κυρίου ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς πόλιν ἑαυτω̃ν Ναζαρέθ

⁴⁰τò δὲ παιδίον ηὔξανεν καὶ ἐκραταιου̃το πληρούμενον σοφία̨ καὶ χάρις θεου̃ ἠ̃ν ἐπ' αὐτό

⁴¹καὶ ἐπορεύοντο οἱ γονει̃ς αὐτου̃ κατ' ἔτος εἰς ’Ιερουσαλὴμ τη̨̃ ἑορτη̨̃ του̃ πάσχα

⁴²καὶ ὅτε ἐγένετο ἐτω̃ν δώδεκα ἀναβαινόντων αὐτω̃ν κατὰ τò ἔθος τη̃ς ἑορτη̃ς

⁴³καὶ τελειωσάντων τὰς ἡμέρας ἐν τω̨̃ ὑποστρέφειν αὐτοὺς ὑπέμεινεν ’Ιησου̃ς ὁ παι̃ς ἐν ’Ιερουσαλήμ καὶ οὐκ ἔγνωσαν οἱ γονει̃ς αὐτου̃

⁴⁴νομίσαντες δὲ αὐτòν εἰ̃ναι ἐν τη̨̃ συνοδία̨ ἠ̃λθον ἡμέρας ὁδòν καὶ ἀνεζήτουν αὐτòν ἐν τοι̃ς συγγενευ̃σιν καὶ τοι̃ς γνωστοι̃ς

⁴⁵καὶ μὴ εὑρόντες ὑπέστρεψαν εἰς ’Ιερουσαλὴμ ἀναζητου̃ντες αὐτόν

⁴⁶καὶ ἐγένετο μετὰ ἡμέρας τρει̃ς εὑ̃ρον αὐτòν ἐν τω̨̃ ἱερω̨̃ καθεζόμενον ἐν μέσω̨ τω̃ν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτω̃ν καὶ ἐπερωτω̃ντα αὐτούς

⁴⁷ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτου̃ ἐπὶ τη̨̃ συνέσει καὶ ται̃ς ἀποκρίσεσιν αὐτου̃

⁴⁸καὶ ἰδόντες αὐτòν ἐξεπλάγησαν καὶ εἰ̃πεν πρòς αὐτòν ἡ μήτηρ αὐτου̃ τέκνον τί ἐποίησας ἡμι̃ν οὕτως ἰδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ ὀδυνώμενοι ἐζητου̃μέν σε

⁴⁹καὶ εἰ̃πεν πρòς αὐτούς τί ὅτι ἐζητει̃τέ με οὐκ ἤ̨δειτε ὅτι ἐν τοι̃ς του̃ πατρός μου δει̃ εἰ̃ναί με

⁵⁰καὶ αὐτοὶ οὐ συνη̃καν τò ῥη̃μα ὃ ἐλάλησεν αὐτοι̃ς

⁵¹καὶ κατέβη μετ' αὐτω̃ν καὶ ἠ̃λθεν εἰς Ναζαρέθ καὶ ἠ̃ν ὑποτασσόμενος αὐτοι̃ς καὶ ἡ μήτηρ αὐτου̃ διετήρει πάντα τὰ ῥήματα ἐν τη̨̃ καρδία̨ αὐτη̃ς

⁵²καὶ ’Ιησου̃ς προέκοπτεν ἐν τη̨̃ σοφία̨ καὶ ἡλικία̨ καὶ χάριτι παρὰ θεω̨̃ καὶ ἀνθρώποις

Κεφάλαιον Γ' (3)

¹ἐν ἔτει δὲ πεντεκαιδεκάτω̨ τη̃ς ἡγεμονίας Τιβερίου Καίσαρος ἡγεμονεύοντος Ποντίου Πιλάτου τη̃ς ’Ιουδαίας καὶ τετρααρχου̃ντος τη̃ς Γαλιλαίας ‘Ηρώ̨δου Φιλίππου δὲ του̃ ἀδελφου̃ αὐτου̃ τετρααρχου̃ντος τη̃ς ’Ιτουραίας καὶ τραχωνίτιδος χώρας καὶ Λυσανίου τη̃ς ’Αβιληνη̃ς τετρααρχου̃ντος

²ἐπὶ ἀρχιερέως ‘Άννα καὶ Καϊάφα ἐγένετο ῥη̃μα θεου̃ ἐπὶ ’Ιωάννην τòν Ζαχαρίου υἱòν ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨

³καὶ ἠ̃λθεν εἰς πα̃σαν τὴν περίχωρον του̃ ’Ιορδάνου κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιω̃ν

⁴ὡς γέγραπται ἐν βίβλω̨ λόγων ’Ησαΐου του̃ προφήτου φωνὴ βοω̃ντος ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ἑτοιμάσατε τὴν ὁδòν κυρίου εὐθείας ποιει̃τε τὰς τρίβους αὐτου̃

⁵πα̃σα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πα̃ν ὄρος καὶ βουνòς ταπεινωθήσεται καὶ ἔσται τὰ σκολιὰ εἰς εὐθείαν καὶ αἱ τραχει̃αι εἰς ὁδοὺς λείας

⁶καὶ ὄψεται πα̃σα σὰρξ τò σωτήριον του̃ θεου̃

⁷ἔλεγεν οὐ̃ν τοι̃ς ἐκπορευομένοις ὄχλοις βαπτισθη̃ναι ὑπ' αὐτου̃ γεννήματα ἐχιδνω̃ν τίς ὑπέδειξεν ὑμι̃ν φυγει̃ν ἀπò τη̃ς μελλούσης ὀργη̃ς

⁸ποιήσατε οὐ̃ν καρποὺς ἀξίους τη̃ς μετανοίας καὶ μὴ ἄρξησθε λέγειν ἐν ἑαυτοι̃ς πατέρα ἔχομεν τòν ’Αβραάμ λέγω γὰρ ὑμι̃ν ὅτι δύναται ὁ θεòς ἐκ τω̃ν λίθων τούτων ἐγει̃ραι τέκνα τω̨̃ ’Αβραάμ

⁹ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη πρòς τὴν ῥίζαν τω̃ν δένδρων κει̃ται πα̃ν οὐ̃ν δένδρον μὴ ποιου̃ν καρπòν καλòν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πυ̃ρ βάλλεται

¹⁰καὶ ἐπηρώτων αὐτòν οἱ ὄχλοι λέγοντες τί οὐ̃ν ποιήσωμεν

¹¹ἀποκριθεὶς δὲ ἔλεγεν αὐτοι̃ς ὁ ἔχων δύο χιτω̃νας μεταδότω τω̨̃ μὴ ἔχοντι καὶ ὁ ἔχων βρώματα ὁμοίως ποιείτω

¹²ἠ̃λθον δὲ καὶ τελω̃ναι βαπτισθη̃ναι καὶ εἰ̃παν πρòς αὐτόν διδάσκαλε τί ποιήσωμεν

¹³ὁ δὲ εἰ̃πεν πρòς αὐτούς μηδὲν πλέον παρὰ τò διατεταγμένον ὑμι̃ν πράσσετε

¹⁴ἐπηρώτων δὲ αὐτòν καὶ στρατευόμενοι λέγοντες τί ποιήσωμεν καὶ ἡμει̃ς καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς μηδένα διασείσητε μηδὲ συκοφαντήσητε καὶ ἀρκει̃σθε τοι̃ς ὀψωνίοις ὑμω̃ν

¹⁵προσδοκω̃ντος δὲ του̃ λαου̃ καὶ διαλογιζομένων πάντων ἐν ται̃ς καρδίαις αὐτω̃ν περὶ του̃ ’Ιωάννου μήποτε αὐτòς εἴη ὁ Χριστός

¹⁶ἀπεκρίνατο λέγων πα̃σιν ὁ ’Ιωάννης ἐγὼ μὲν ὕδατι βαπτίζω ὑμα̃ς ἔρχεται δὲ ὁ ἰσχυρότερός μου οὑ̃ οὐκ εἰμὶ ἱκανòς λυ̃σαι τòν ἱμάντα τω̃ν ὑποδημάτων αὐτου̃ αὐτòς ὑμα̃ς βαπτίσει ἐν πνεύματι ἁγίω̨ καὶ πυρί

¹⁷οὑ̃ τò πτύον ἐν τη̨̃ χειρὶ αὐτου̃ διακαθα̃ραι τὴν ἅλωνα αὐτου̃ καὶ συναγαγει̃ν τòν σι̃τον εἰς τὴν ἀποθήκην αὐτου̃ τò δὲ ἄχυρον κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστω̨

¹⁸πολλὰ μὲν οὐ̃ν καὶ ἕτερα παρακαλω̃ν εὐηγγελίζετο τòν λαόν

¹⁹ὁ δὲ ‘Ηρώ̨δης ὁ τετραάρχης ἐλεγχόμενος ὑπ' αὐτου̃ περὶ ‘Ηρω̨διάδος τη̃ς γυναικòς του̃ ἀδελφου̃ αὐτου̃ καὶ περὶ πάντων ὡ̃ν ἐποίησεν πονηρω̃ν ὁ ‘Ηρώ̨δης

²⁰προσέθηκεν καὶ του̃το ἐπὶ πα̃σιν καὶ κατέκλεισεν τòν ’Ιωάννην ἐν φυλακη̨̃

²¹ἐγένετο δὲ ἐν τω̨̃ βαπτισθη̃ναι ἅπαντα τòν λαòν καὶ ’Ιησου̃ βαπτισθέντος καὶ προσευχομένου ἀνεω̨χθη̃ναι τòν οὐρανòν

²²καὶ καταβη̃ναι τò πνευ̃μα τò ἅγιον σωματικω̨̃ εἴδει ὡς περιστερὰν ἐπ' αὐτόν καὶ φωνὴν ἐξ οὐρανου̃ γενέσθαι σὺ εἰ̃ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν σοὶ εὐδόκησα

²³καὶ αὐτòς ἠ̃ν ’Ιησου̃ς ἀρχόμενος ὡσεὶ ἐτω̃ν τριάκοντα ὢν υἱός ὡς ἐνομίζετο ’Ιωσὴφ του̃ ’Ηλὶ

²⁴του̃ Μαθθὰτ του̃ Λευὶ του̃ Μελχὶ του̃ ’Ιανναὶ του̃ ’Ιωσὴφ

²⁵του̃ Ματταθίου του̃ ’Αμὼς του̃ Ναοὺμ του̃ ‘Εσλὶ του̃ Ναγγαὶ

²⁶του̃ Μάαθ του̃ Ματταθίου του̃ Σεμεΐν του̃ ’Ιωσὴχ του̃ ’Ιωδὰ

²⁷του̃ ’Ιωανὰν του̃ ‘Ρησὰ του̃ Ζοροβαβὲλ του̃ Σαλαθιὴλ του̃ Νηρὶ

²⁸του̃ Μελχὶ του̃ ’Αδδὶ του̃ Κωσὰμ του̃ ’Ελμαδὰμ του̃ ’Ὴρ

²⁹του̃ ’Ιησου̃ του̃ ’Ελιέζερ του̃ ’Ιωρὶμ του̃ Μαθθὰτ του̃ Λευὶ

³⁰του̃ Συμεὼν του̃ ’Ιούδα του̃ ’Ιωσὴφ του̃ ’Ιωνὰμ του̃ ’Ελιακὶμ

³¹του̃ Μελεὰ του̃ Μεννὰ του̃ Ματταθὰ του̃ Ναθὰμ του̃ Δαυὶδ

³²του̃ ’Ιεσσαὶ του̃ ’Ιωβὴδ του̃ Βόος του̃ Σαλὰ του̃ Ναασσὼν

³³του̃ ’Αμιναδὰβ του̃ ’Αδμὶν του̃ ’Αρνὶ του̃ ‘Εσρὼμ του̃ Φάρες του̃ ’Ιούδα

³⁴του̃ ’Ιακὼβ του̃ ’Ισαὰκ του̃ ’Αβραὰμ του̃ Θάρα του̃ Ναχὼρ

³⁵του̃ Σεροὺχ του̃ ‘Ραγαὺ του̃ Φάλεκ του̃ ’Έβερ του̃ Σαλὰ

³⁶του̃ Καϊνὰμ του̃ ’Αρφαξὰδ του̃ Σὴμ του̃ Νω̃ε του̃ Λάμεχ

³⁷του̃ Μαθουσαλὰ του̃ ‘Ενὼχ του̃ ’Ιάρετ του̃ Μαλελεὴλ του̃ Καϊνὰμ

³⁸του̃ ’Ενὼς του̃ Σὴθ του̃ ’Αδὰμ του̃ θεου̃

Κεφάλαιον Δ' (4)

¹’Ιησου̃ς δὲ πλήρης πνεύματος ἁγίου ὑπέστρεψεν ἀπò του̃ ’Ιορδάνου καὶ ἤγετο ἐν τω̨̃ πνεύματι ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨

²ἡμέρας τεσσεράκοντα πειραζόμενος ὑπò του̃ διαβόλου καὶ οὐκ ἔφαγεν οὐδὲν ἐν ται̃ς ἡμέραις ἐκείναις καὶ συντελεσθεισω̃ν αὐτω̃ν ἐπείνασεν

³εἰ̃πεν δὲ αὐτω̨̃ ὁ διάβολος εἰ υἱòς εἰ̃ του̃ θεου̃ εἰπὲ τω̨̃ λίθω̨ τούτω̨ ἵνα γένηται ἄρτος

⁴καὶ ἀπεκρίθη πρòς αὐτòν ὁ ’Ιησου̃ς γέγραπται ὅτι οὐκ ἐπ' ἄρτω̨ μόνω̨ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος

⁵καὶ ἀναγαγὼν αὐτòν ἔδειξεν αὐτω̨̃ πάσας τὰς βασιλείας τη̃ς οἰκουμένης ἐν στιγμη̨̃ χρόνου

⁶καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὁ διάβολος σοὶ δώσω τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἅπασαν καὶ τὴν δόξαν αὐτω̃ν ὅτι ἐμοὶ παραδέδοται καὶ ὡ̨̃ ἐὰν θέλω δίδωμι αὐτήν

⁷σὺ οὐ̃ν ἐὰν προσκυνήση̨ς ἐνώπιον ἐμου̃ ἔσται σου̃ πα̃σα

⁸καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτω̨̃ γέγραπται κύριον τòν θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτω̨̃ μόνω̨ λατρεύσεις

⁹ἤγαγεν δὲ αὐτòν εἰς ’Ιερουσαλὴμ καὶ ἔστησεν ἐπὶ τò πτερύγιον του̃ ἱερου̃ καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ εἰ υἱòς εἰ̃ του̃ θεου̃ βάλε σεαυτòν ἐντευ̃θεν κάτω

¹⁰γέγραπται γὰρ ὅτι τοι̃ς ἀγγέλοις αὐτου̃ ἐντελει̃ται περὶ σου̃ του̃ διαφυλάξαι σε

¹¹καὶ ὅτι ἐπὶ χειρω̃ν ἀρου̃σίν σε μήποτε προσκόψη̨ς πρòς λίθον τòν πόδα σου

¹²καὶ ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὁ ’Ιησου̃ς ὅτι εἴρηται οὐκ ἐκπειράσεις κύριον τòν θεόν σου

¹³καὶ συντελέσας πάντα πειρασμòν ὁ διάβολος ἀπέστη ἀπ' αὐτου̃ ἄχρι καιρου̃

¹⁴καὶ ὑπέστρεψεν ὁ ’Ιησου̃ς ἐν τη̨̃ δυνάμει του̃ πνεύματος εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ φήμη ἐξη̃λθεν καθ' ὅλης τη̃ς περιχώρου περὶ αὐτου̃

¹⁵καὶ αὐτòς ἐδίδασκεν ἐν ται̃ς συναγωγαι̃ς αὐτω̃ν δοξαζόμενος ὑπò πάντων

¹⁶καὶ ἠ̃λθεν εἰς Ναζαρά οὑ̃ ἠ̃ν τεθραμμένος καὶ εἰση̃λθεν κατὰ τò εἰωθòς αὐτω̨̃ ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ τω̃ν σαββάτων εἰς τὴν συναγωγήν καὶ ἀνέστη ἀναγνω̃ναι

¹⁷καὶ ἐπεδόθη αὐτω̨̃ βιβλίον του̃ προφήτου ’Ησαΐου καὶ ἀναπτύξας τò βιβλίον εὑ̃ρεν τòν τόπον οὑ̃ ἠ̃ν γεγραμμένον

¹⁸πνευ̃μα κυρίου ἐπ' ἐμέ οὑ̃ εἵνεκεν ἔχρισέν με εὐαγγελίσασθαι πτωχοι̃ς ἀπέσταλκέν με κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοι̃ς ἀνάβλεψιν ἀποστει̃λαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει

¹⁹κηρύξαι ἐνιαυτòν κυρίου δεκτόν

²⁰καὶ πτύξας τò βιβλίον ἀποδοὺς τω̨̃ ὑπηρέτη̨ ἐκάθισεν καὶ πάντων οἱ ὀφθαλμοὶ ἐν τη̨̃ συναγωγη̨̃ ἠ̃σαν ἀτενίζοντες αὐτω̨̃

²¹ἤρξατο δὲ λέγειν πρòς αὐτοὺς ὅτι σήμερον πεπλήρωται ἡ γραφὴ αὕτη ἐν τοι̃ς ὠσὶν ὑμω̃ν

²²καὶ πάντες ἐμαρτύρουν αὐτω̨̃ καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ τοι̃ς λόγοις τη̃ς χάριτος τοι̃ς ἐκπορευομένοις ἐκ του̃ στόματος αὐτου̃ καὶ ἔλεγον οὐχὶ υἱός ἐστιν ’Ιωσὴφ οὑ̃τος

²³καὶ εἰ̃πεν πρòς αὐτούς πάντως ἐρει̃τέ μοι τὴν παραβολὴν ταύτην ἰατρέ θεράπευσον σεαυτόν ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα εἰς τὴν Καφαρναοὺμ ποίησον καὶ ὡ̃δε ἐν τη̨̃ πατρίδι σου

²⁴εἰ̃πεν δέ ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὅτι οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τη̨̃ πατρίδι αὐτου̃

²⁵ἐπ' ἀληθείας δὲ λέγω ὑμι̃ν πολλαὶ χη̃ραι ἠ̃σαν ἐν ται̃ς ἡμέραις ’Ηλίου ἐν τω̨̃ ’Ισραήλ ὅτε ἐκλείσθη ὁ οὐρανòς ἐπὶ ἔτη τρία καὶ μη̃νας ἕξ ὡς ἐγένετο λιμòς μέγας ἐπὶ πα̃σαν τὴν γη̃ν

²⁶καὶ πρòς οὐδεμίαν αὐτω̃ν ἐπέμφθη ’Ηλίας εἰ μὴ εἰς Σάρεπτα τη̃ς Σιδωνίας πρòς γυναι̃κα χήραν

²⁷καὶ πολλοὶ λεπροὶ ἠ̃σαν ἐν τω̨̃ ’Ισραὴλ ἐπὶ ’Ελισαίου του̃ προφήτου καὶ οὐδεὶς αὐτω̃ν ἐκαθαρίσθη εἰ μὴ Ναιμὰν ὁ Σύρος

²⁸καὶ ἐπλήσθησαν πάντες θυμου̃ ἐν τη̨̃ συναγωγη̨̃ ἀκούοντες ταυ̃τα

²⁹καὶ ἀναστάντες ἐξέβαλον αὐτòν ἔξω τη̃ς πόλεως καὶ ἤγαγον αὐτòν ἕως ὀφρύος του̃ ὄρους ἐφ' οὑ̃ ἡ πόλις ὠ̨κοδόμητο αὐτω̃ν ὥστε κατακρημνίσαι αὐτόν

³⁰αὐτòς δὲ διελθὼν διὰ μέσου αὐτω̃ν ἐπορεύετο

³¹καὶ κατη̃λθεν εἰς Καφαρναοὺμ πόλιν τη̃ς Γαλιλαίας καὶ ἠ̃ν διδάσκων αὐτοὺς ἐν τοι̃ς σάββασιν

³²καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τη̨̃ διδαχη̨̃ αὐτου̃ ὅτι ἐν ἐξουσία̨ ἠ̃ν ὁ λόγος αὐτου̃

³³καὶ ἐν τη̨̃ συναγωγη̨̃ ἠ̃ν ἄνθρωπος ἔχων πνευ̃μα δαιμονίου ἀκαθάρτου καὶ ἀνέκραξεν φωνη̨̃ μεγάλη̨

³⁴ἔα τί ἡμι̃ν καὶ σοί ’Ιησου̃ Ναζαρηνέ ἠ̃λθες ἀπολέσαι ἡμα̃ς οἰ̃δά σε τίς εἰ̃ ὁ ἅγιος του̃ θεου̃

³⁵καὶ ἐπετίμησεν αὐτω̨̃ ὁ ’Ιησου̃ς λέγων φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἀπ' αὐτου̃ καὶ ῥίψαν αὐτòν τò δαιμόνιον εἰς τò μέσον ἐξη̃λθεν ἀπ' αὐτου̃ μηδὲν βλάψαν αὐτόν

³⁶καὶ ἐγένετο θάμβος ἐπὶ πάντας καὶ συνελάλουν πρòς ἀλλήλους λέγοντες τίς ὁ λόγος οὑ̃τος ὅτι ἐν ἐξουσία̨ καὶ δυνάμει ἐπιτάσσει τοι̃ς ἀκαθάρτοις πνεύμασιν καὶ ἐξέρχονται

³⁷καὶ ἐξεπορεύετο ἠ̃χος περὶ αὐτου̃ εἰς πάντα τόπον τη̃ς περιχώρου

³⁸ἀναστὰς δὲ ἀπò τη̃ς συναγωγη̃ς εἰση̃λθεν εἰς τὴν οἰκίαν Σίμωνος πενθερὰ δὲ του̃ Σίμωνος ἠ̃ν συνεχομένη πυρετω̨̃ μεγάλω̨ καὶ ἠρώτησαν αὐτòν περὶ αὐτη̃ς

³⁹καὶ ἐπιστὰς ἐπάνω αὐτη̃ς ἐπετίμησεν τω̨̃ πυρετω̨̃ καὶ ἀφη̃κεν αὐτήν παραχρη̃μα δὲ ἀναστα̃σα διηκόνει αὐτοι̃ς

⁴⁰δύνοντος δὲ του̃ ἡλίου ἅπαντες ὅσοι εἰ̃χον ἀσθενου̃ντας νόσοις ποικίλαις ἤγαγον αὐτοὺς πρòς αὐτόν ὁ δὲ ἑνὶ ἑκάστω̨ αὐτω̃ν τὰς χει̃ρας ἐπιτιθεὶς ἐθεράπευεν αὐτούς

⁴¹ἐξήρχετο δὲ καὶ δαιμόνια ἀπò πολλω̃ν κραυγάζοντα καὶ λέγοντα ὅτι σὺ εἰ̃ ὁ υἱòς του̃ θεου̃ καὶ ἐπιτιμω̃ν οὐκ εἴα αὐτὰ λαλει̃ν ὅτι ἤ̨δεισαν τòν Χριστòν αὐτòν εἰ̃ναι

⁴²γενομένης δὲ ἡμέρας ἐξελθὼν ἐπορεύθη εἰς ἔρημον τόπον καὶ οἱ ὄχλοι ἐπεζήτουν αὐτόν καὶ ἠ̃λθον ἕως αὐτου̃ καὶ κατει̃χον αὐτòν του̃ μὴ πορεύεσθαι ἀπ' αὐτω̃ν

⁴³ὁ δὲ εἰ̃πεν πρòς αὐτοὺς ὅτι καὶ ται̃ς ἑτέραις πόλεσιν εὐαγγελίσασθαί με δει̃ τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ ὅτι ἐπὶ του̃το ἀπεστάλην

⁴⁴καὶ ἠ̃ν κηρύσσων εἰς τὰς συναγωγὰς τη̃ς ’Ιουδαίας

Κεφάλαιον Ε' (5)

¹ἐγένετο δὲ ἐν τω̨̃ τòν ὄχλον ἐπικει̃σθαι αὐτω̨̃ καὶ ἀκούειν τòν λόγον του̃ θεου̃ καὶ αὐτòς ἠ̃ν ἑστὼς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ

²καὶ εἰ̃δεν δύο πλοι̃α ἑστω̃τα παρὰ τὴν λίμνην οἱ δὲ ἁλιει̃ς ἀπ' αὐτω̃ν ἀποβάντες ἔπλυνον τὰ δίκτυα

³ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τω̃ν πλοίων ὃ ἠ̃ν Σίμωνος ἠρώτησεν αὐτòν ἀπò τη̃ς γη̃ς ἐπαναγαγει̃ν ὀλίγον καθίσας δὲ ἐκ του̃ πλοίου ἐδίδασκεν τοὺς ὄχλους

⁴ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλω̃ν εἰ̃πεν πρòς τòν Σίμωνα ἐπανάγαγε εἰς τò βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμω̃ν εἰς ἄγραν

⁵καὶ ἀποκριθεὶς Σίμων εἰ̃πεν ἐπιστάτα δι' ὅλης νυκτòς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν ἐπὶ δὲ τω̨̃ ῥήματί σου χαλάσω τὰ δίκτυα

⁶καὶ του̃το ποιήσαντες συνέκλεισαν πλη̃θος ἰχθύων πολύ διερρήσσετο δὲ τὰ δίκτυα αὐτω̃ν

⁷καὶ κατένευσαν τοι̃ς μετόχοις ἐν τω̨̃ ἑτέρω̨ πλοίω̨ του̃ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοι̃ς καὶ ἠ̃λθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοι̃α ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά

⁸ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσεν τοι̃ς γόνασιν ’Ιησου̃ λέγων ἔξελθε ἀπ' ἐμου̃ ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι κύριε

⁹θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτòν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτω̨̃ ἐπὶ τη̨̃ ἄγρα̨ τω̃ν ἰχθύων ὡ̃ν συνέλαβον

¹⁰ὁμοίως δὲ καὶ ’Ιάκωβον καὶ ’Ιωάννην υἱοὺς Ζεβεδαίου οἳ ἠ̃σαν κοινωνοὶ τω̨̃ Σίμωνι καὶ εἰ̃πεν πρòς τòν Σίμωνα ὁ ’Ιησου̃ς μὴ φοβου̃ ἀπò του̃ νυ̃ν ἀνθρώπους ἔση̨ ζωγρω̃ν

¹¹καὶ καταγαγόντες τὰ πλοι̃α ἐπὶ τὴν γη̃ν ἀφέντες πάντα ἠκολούθησαν αὐτω̨̃

¹²καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ εἰ̃ναι αὐτòν ἐν μια̨̃ τω̃ν πόλεων καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ πλήρης λέπρας ἰδὼν δὲ τòν ’Ιησου̃ν πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον ἐδεήθη αὐτου̃ λέγων κύριε ἐὰν θέλη̨ς δύνασαί με καθαρίσαι

¹³καὶ ἐκτείνας τὴν χει̃ρα ἥψατο αὐτου̃ λέγων θέλω καθαρίσθητι καὶ εὐθέως ἡ λέπρα ἀπη̃λθεν ἀπ' αὐτου̃

¹⁴καὶ αὐτòς παρήγγειλεν αὐτω̨̃ μηδενὶ εἰπει̃ν ἀλλὰ ἀπελθὼν δει̃ξον σεαυτòν τω̨̃ ἱερει̃ καὶ προσένεγκε περὶ του̃ καθαρισμου̃ σου καθὼς προσέταξεν Μωϋση̃ς εἰς μαρτύριον αὐτοι̃ς

¹⁵διήρχετο δὲ μα̃λλον ὁ λόγος περὶ αὐτου̃ καὶ συνήρχοντο ὄχλοι πολλοὶ ἀκούειν καὶ θεραπεύεσθαι ἀπò τω̃ν ἀσθενειω̃ν αὐτω̃ν

¹⁶αὐτòς δὲ ἠ̃ν ὑποχωρω̃ν ἐν ται̃ς ἐρήμοις καὶ προσευχόμενος

¹⁷καὶ ἐγένετο ἐν μια̨̃ τω̃ν ἡμερω̃ν καὶ αὐτòς ἠ̃ν διδάσκων καὶ ἠ̃σαν καθήμενοι Φαρισαι̃οι καὶ νομοδιδάσκαλοι οἳ ἠ̃σαν ἐληλυθότες ἐκ πάσης κώμης τη̃ς Γαλιλαίας καὶ ’Ιουδαίας καὶ ’Ιερουσαλήμ καὶ δύναμις κυρίου ἠ̃ν εἰς τò ἰα̃σθαι αὐτόν

¹⁸καὶ ἰδοὺ ἄνδρες φέροντες ἐπὶ κλίνης ἄνθρωπον ὃς ἠ̃ν παραλελυμένος καὶ ἐζήτουν αὐτòν εἰσενεγκει̃ν καὶ θει̃ναι αὐτòν ἐνώπιον αὐτου̃

¹⁹καὶ μὴ εὑρόντες ποίας εἰσενέγκωσιν αὐτòν διὰ τòν ὄχλον ἀναβάντες ἐπὶ τò δω̃μα διὰ τω̃ν κεράμων καθη̃καν αὐτòν σὺν τω̨̃ κλινιδίω̨ εἰς τò μέσον ἔμπροσθεν του̃ ’Ιησου̃

²⁰καὶ ἰδὼν τὴν πίστιν αὐτω̃ν εἰ̃πεν ἄνθρωπε ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου

²¹καὶ ἤρξαντο διαλογίζεσθαι οἱ γραμματει̃ς καὶ οἱ Φαρισαι̃οι λέγοντες τίς ἐστιν οὑ̃τος ὃς λαλει̃ βλασφημίας τίς δύναται ἁμαρτίας ἀφει̃ναι εἰ μὴ μόνος ὁ θεός

²²ἐπιγνοὺς δὲ ὁ ’Ιησου̃ς τοὺς διαλογισμοὺς αὐτω̃ν ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν πρòς αὐτούς τί διαλογίζεσθε ἐν ται̃ς καρδίαις ὑμω̃ν

²³τί ἐστιν εὐκοπώτερον εἰπει̃ν ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου ἢ εἰπει̃ν ἔγειρε καὶ περιπάτει

²⁴ἵνα δὲ εἰδη̃τε ὅτι ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου ἐξουσίαν ἔχει ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ̃πεν τω̨̃ παραλελυμένω̨ σοὶ λέγω ἔγειρε καὶ ἄρας τò κλινίδιόν σου πορεύου εἰς τòν οἰ̃κόν σου

²⁵καὶ παραχρη̃μα ἀναστὰς ἐνώπιον αὐτω̃ν ἄρας ἐφ' ὃ κατέκειτο ἀπη̃λθεν εἰς τòν οἰ̃κον αὐτου̃ δοξάζων τòν θεόν

²⁶καὶ ἔκστασις ἔλαβεν ἅπαντας καὶ ἐδόξαζον τòν θεόν καὶ ἐπλήσθησαν φόβου λέγοντες ὅτι εἴδομεν παράδοξα σήμερον

²⁷καὶ μετὰ ταυ̃τα ἐξη̃λθεν καὶ ἐθεάσατο τελώνην ὀνόματι Λευὶν καθήμενον ἐπὶ τò τελώνιον καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ἀκολούθει μοι

²⁸καὶ καταλιπὼν πάντα ἀναστὰς ἠκολούθει αὐτω̨̃

²⁹καὶ ἐποίησεν δοχὴν μεγάλην Λευὶς αὐτω̨̃ ἐν τη̨̃ οἰκία̨ αὐτου̃ καὶ ἠ̃ν ὄχλος πολὺς τελωνω̃ν καὶ ἄλλων οἳ ἠ̃σαν μετ' αὐτω̃ν κατακείμενοι

³⁰καὶ ἐγόγγυζον οἱ Φαρισαι̃οι καὶ οἱ γραμματει̃ς αὐτω̃ν πρòς τοὺς μαθητὰς αὐτου̃ λέγοντες διὰ τί μετὰ τω̃ν τελωνω̃ν καὶ ἁμαρτωλω̃ν ἐσθίετε καὶ πίνετε

³¹καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν πρòς αὐτούς οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατρου̃ ἀλλὰ οἱ κακω̃ς ἔχοντες

³²οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν

³³οἱ δὲ εἰ̃παν πρòς αὐτόν οἱ μαθηταὶ ’Ιωάννου νηστεύουσιν πυκνὰ καὶ δεήσεις ποιου̃νται ὁμοίως καὶ οἱ τω̃ν Φαρισαίων οἱ δὲ σοὶ ἐσθίουσιν καὶ πίνουσιν

³⁴ὁ δὲ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν πρòς αὐτούς μὴ δύνασθε τοὺς υἱοὺς του̃ νυμφω̃νος ἐν ὡ̨̃ ὁ νυμφίος μετ' αὐτω̃ν ἐστιν ποιη̃σαι νηστευ̃σαι

³⁵ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι καὶ ὅταν ἀπαρθη̨̃ ἀπ' αὐτω̃ν ὁ νυμφίος τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ται̃ς ἡμέραις

³⁶ἔλεγεν δὲ καὶ παραβολὴν πρòς αὐτοὺς ὅτι οὐδεὶς ἐπίβλημα ἀπò ἱματίου καινου̃ σχίσας ἐπιβάλλει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν εἰ δὲ μή γε καὶ τò καινòν σχίσει καὶ τω̨̃ παλαιω̨̃ οὐ συμφωνήσει τò ἐπίβλημα τò ἀπò του̃ καινου̃

³⁷καὶ οὐδεὶς βάλλει οἰ̃νον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς εἰ δὲ μή γε ῥήξει ὁ οἰ̃νος ὁ νέος τοὺς ἀσκούς καὶ αὐτòς ἐκχυθήσεται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολου̃νται

³⁸ἀλλὰ οἰ̃νον νέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βλητέον

³⁹καὶ οὐδεὶς πιὼν παλαιòν θέλει νέον λέγει γάρ ὁ παλαιòς χρηστός ἐστιν

Κεφάλαιον ΣΤ' (6)

¹ἐγένετο δὲ ἐν σαββάτω̨ διαπορεύεσθαι αὐτòν διὰ σπορίμων καὶ ἔτιλλον οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ καὶ ἤσθιον τοὺς στάχυας ψώχοντες ται̃ς χερσίν

²τινὲς δὲ τω̃ν Φαρισαίων εἰ̃παν τί ποιει̃τε ὃ οὐκ ἔξεστιν τοι̃ς σάββασιν

³καὶ ἀποκριθεὶς πρòς αὐτοὺς εἰ̃πεν ὁ ’Ιησου̃ς οὐδὲ του̃το ἀνέγνωτε ὃ ἐποίησεν Δαυὶδ ὅτε ἐπείνασεν αὐτòς καὶ οἱ μετ' αὐτου̃ ὄντες

⁴ὡς εἰση̃λθεν εἰς τòν οἰ̃κον του̃ θεου̃ καὶ τοὺς ἄρτους τη̃ς προθέσεως λαβὼν ἔφαγεν καὶ ἔδωκεν τοι̃ς μετ' αὐτου̃ οὓς οὐκ ἔξεστιν φαγει̃ν εἰ μὴ μόνους τοὺς ἱερει̃ς

⁵καὶ ἔλεγεν αὐτοι̃ς κύριός ἐστιν του̃ σαββάτου ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου

⁶ἐγένετο δὲ ἐν ἑτέρω̨ σαββάτω̨ εἰσελθει̃ν αὐτòν εἰς τὴν συναγωγὴν καὶ διδάσκειν καὶ ἠ̃ν ἄνθρωπος ἐκει̃ καὶ ἡ χεὶρ αὐτου̃ ἡ δεξιὰ ἠ̃ν ξηρά

⁷παρετηρου̃ντο δὲ αὐτòν οἱ γραμματει̃ς καὶ οἱ Φαρισαι̃οι εἰ ἐν τω̨̃ σαββάτω̨ θεραπεύει ἵνα εὕρωσιν κατηγορει̃ν αὐτου̃

⁸αὐτòς δὲ ἤ̨δει τοὺς διαλογισμοὺς αὐτω̃ν εἰ̃πεν δὲ τω̨̃ ἀνδρὶ τω̨̃ ξηρὰν ἔχοντι τὴν χει̃ρα ἔγειρε καὶ στη̃θι εἰς τò μέσον καὶ ἀναστὰς ἔστη

⁹εἰ̃πεν δὲ ὁ ’Ιησου̃ς πρòς αὐτούς ἐπερωτω̃ ὑμα̃ς εἰ ἔξεστιν τω̨̃ σαββάτω̨ ἀγαθοποιη̃σαι ἢ κακοποιη̃σαι ψυχὴν σω̃σαι ἢ ἀπολέσαι

¹⁰καὶ περιβλεψάμενος πάντας αὐτοὺς εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ἔκτεινον τὴν χει̃ρά σου ὁ δὲ ἐποίησεν καὶ ἀπεκατεστάθη ἡ χεὶρ αὐτου̃

¹¹αὐτοὶ δὲ ἐπλήσθησαν ἀνοίας καὶ διελάλουν πρòς ἀλλήλους τί ἂν ποιήσαιεν τω̨̃ ’Ιησου̃

¹²ἐγένετο δὲ ἐν ται̃ς ἡμέραις ταύταις ἐξελθει̃ν αὐτòν εἰς τò ὄρος προσεύξασθαι καὶ ἠ̃ν διανυκτερεύων ἐν τη̨̃ προσευχη̨̃ του̃ θεου̃

¹³καὶ ὅτε ἐγένετο ἡμέρα προσεφώνησεν τοὺς μαθητὰς αὐτου̃ καὶ ἐκλεξάμενος ἀπ' αὐτω̃ν δώδεκα οὓς καὶ ἀποστόλους ὠνόμασεν

¹⁴Σίμωνα ὃν καὶ ὠνόμασεν Πέτρον καὶ ’Ανδρέαν τòν ἀδελφòν αὐτου̃ καὶ ’Ιάκωβον καὶ ’Ιωάννην καὶ Φίλιππον καὶ Βαρθολομαι̃ον

¹⁵καὶ Μαθθαι̃ον καὶ θωμα̃ν καὶ ’Ιάκωβον ‘Αλφαίου καὶ Σίμωνα τòν καλούμενον Ζηλωτὴν

¹⁶καὶ ’Ιούδαν ’Ιακώβου καὶ ’Ιούδαν ’Ισκαριώθ ὃς ἐγένετο προδότης

¹⁷καὶ καταβὰς μετ' αὐτω̃ν ἔστη ἐπὶ τόπου πεδινου̃ καὶ ὄχλος πολὺς μαθητω̃ν αὐτου̃ καὶ πλη̃θος πολὺ του̃ λαου̃ ἀπò πάσης τη̃ς ’Ιουδαίας καὶ ’Ιερουσαλὴμ καὶ τη̃ς παραλίου Τύρου καὶ Σιδω̃νος

¹⁸οἳ ἠ̃λθον ἀκου̃σαι αὐτου̃ καὶ ἰαθη̃ναι ἀπò τω̃ν νόσων αὐτω̃ν καὶ οἱ ἐνοχλούμενοι ἀπò πνευμάτων ἀκαθάρτων ἐθεραπεύοντο

¹⁹καὶ πα̃ς ὁ ὄχλος ἐζήτουν ἅπτεσθαι αὐτου̃ ὅτι δύναμις παρ' αὐτου̃ ἐξήρχετο καὶ ἰα̃το πάντας

²⁰καὶ αὐτòς ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτου̃ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτου̃ ἔλεγεν μακάριοι οἱ πτωχοί ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία του̃ θεου̃

²¹μακάριοι οἱ πεινω̃ντες νυ̃ν ὅτι χορτασθήσεσθε μακάριοι οἱ κλαίοντες νυ̃ν ὅτι γελάσετε

²²μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμα̃ς οἱ ἄνθρωποι καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμα̃ς καὶ ὀνειδίσωσιν καὶ ἐκβάλωσιν τò ὄνομα ὑμω̃ν ὡς πονηρòν ἕνεκα του̃ υἱου̃ του̃ ἀνθρώπου

²³χάρητε ἐν ἐκείνη̨ τη̨̃ ἡμέρα̨ καὶ σκιρτήσατε ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθòς ὑμω̃ν πολὺς ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃ κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοι̃ς προφήταις οἱ πατέρες αὐτω̃ν

²⁴πλὴν οὐαὶ ὑμι̃ν τοι̃ς πλουσίοις ὅτι ἀπέχετε τὴν παράκλησιν ὑμω̃ν

²⁵οὐαὶ ὑμι̃ν οἱ ἐμπεπλησμένοι νυ̃ν ὅτι πεινάσετε οὐαί οἱ γελω̃ντες νυ̃ν ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε

²⁶οὐαὶ ὅταν ὑμα̃ς καλω̃ς εἴπωσιν πάντες οἱ ἄνθρωποι κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοι̃ς ψευδοπροφήταις οἱ πατέρες αὐτω̃ν

²⁷ἀλλὰ ὑμι̃ν λέγω τοι̃ς ἀκούουσιν ἀγαπα̃τε τοὺς ἐχθροὺς ὑμω̃ν καλω̃ς ποιει̃τε τοι̃ς μισου̃σιν ὑμα̃ς

²⁸εὐλογει̃τε τοὺς καταρωμένους ὑμα̃ς προσεύχεσθε περὶ τω̃ν ἐπηρεαζόντων ὑμα̃ς

²⁹τω̨̃ τύπτοντί σε ἐπὶ τὴν σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην καὶ ἀπò του̃ αἴροντός σου τò ἱμάτιον καὶ τòν χιτω̃να μὴ κωλύση̨ς

³⁰παντὶ αἰτου̃ντί σε δίδου καὶ ἀπò του̃ αἴροντος τὰ σὰ μὴ ἀπαίτει

³¹καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιω̃σιν ὑμι̃ν οἱ ἄνθρωποι ποιει̃τε αὐτοι̃ς ὁμοίως

³²καὶ εἰ ἀγαπα̃τε τοὺς ἀγαπω̃ντας ὑμα̃ς ποία ὑμι̃ν χάρις ἐστίν καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπω̃ντας αὐτοὺς ἀγαπω̃σιν

³³καὶ γὰρ ἐὰν ἀγαθοποιη̃τε τοὺς ἀγαθοποιου̃ντας ὑμα̃ς ποία ὑμι̃ν χάρις ἐστίν καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ τò αὐτò ποιου̃σιν

³⁴καὶ ἐὰν δανίσητε παρ' ὡ̃ν ἐλπίζετε λαβει̃ν ποία ὑμι̃ν χάρις ἐστίν καὶ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοι̃ς δανίζουσιν ἵνα ἀπολάβωσιν τὰ ἴσα

³⁵πλὴν ἀγαπα̃τε τοὺς ἐχθροὺς ὑμω̃ν καὶ ἀγαθοποιει̃τε καὶ δανίζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες καὶ ἔσται ὁ μισθòς ὑμω̃ν πολύς καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου ὅτι αὐτòς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς

³⁶γίνεσθε οἰκτίρμονες καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμω̃ν οἰκτίρμων ἐστίν

³⁷καὶ μὴ κρίνετε καὶ οὐ μὴ κριθη̃τε καὶ μὴ καταδικάζετε καὶ οὐ μὴ καταδικασθη̃τε ἀπολύετε καὶ ἀπολυθήσεσθε

³⁸δίδοτε καὶ δοθήσεται ὑμι̃ν μέτρον καλòν πεπιεσμένον σεσαλευμένον ὑπερεκχυννόμενον δώσουσιν εἰς τòν κόλπον ὑμω̃ν ὡ̨̃ γὰρ μέτρω̨ μετρει̃τε ἀντιμετρηθήσεται ὑμι̃ν

³⁹εἰ̃πεν δὲ καὶ παραβολὴν αὐτοι̃ς μήτι δύναται τυφλòς τυφλòν ὁδηγει̃ν οὐχὶ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον ἐμπεσου̃νται

⁴⁰οὐκ ἔστιν μαθητὴς ὑπὲρ τòν διδάσκαλον κατηρτισμένος δὲ πα̃ς ἔσται ὡς ὁ διδάσκαλος αὐτου̃

⁴¹τί δὲ βλέπεις τò κάρφος τò ἐν τω̨̃ ὀφθαλμω̨̃ του̃ ἀδελφου̃ σου τὴν δὲ δοκòν τὴν ἐν τω̨̃ ἰδίω̨ ὀφθαλμω̨̃ οὐ κατανοει̃ς

⁴²πω̃ς δύνασαι λέγειν τω̨̃ ἀδελφω̨̃ σου ἀδελφέ ἄφες ἐκβάλω τò κάρφος τò ἐν τω̨̃ ὀφθαλμω̨̃ σου αὐτòς τὴν ἐν τω̨̃ ὀφθαλμω̨̃ σου̃ δοκòν οὐ βλέπων ὑποκριτά ἔκβαλε πρω̃τον τὴν δοκòν ἐκ του̃ ὀφθαλμου̃ σου̃ καὶ τότε διαβλέψεις τò κάρφος τò ἐν τω̨̃ ὀφθαλμω̨̃ του̃ ἀδελφου̃ σου ἐκβαλει̃ν

⁴³οὐ γάρ ἐστιν δένδρον καλòν ποιου̃ν καρπòν σαπρόν οὐδὲ πάλιν δένδρον σαπρòν ποιου̃ν καρπòν καλόν

⁴⁴ἕκαστον γὰρ δένδρον ἐκ του̃ ἰδίου καρπου̃ γινώσκεται οὐ γὰρ ἐξ ἀκανθω̃ν συλλέγουσιν συ̃κα οὐδὲ ἐκ βάτου σταφυλὴν τρυγω̃σιν

⁴⁵ὁ ἀγαθòς ἄνθρωπος ἐκ του̃ ἀγαθου̃ θησαυρου̃ τη̃ς καρδίας προφέρει τò ἀγαθόν καὶ ὁ πονηρòς ἐκ του̃ πονηρου̃ προφέρει τò πονηρόν ἐκ γὰρ περισσεύματος καρδίας λαλει̃ τò στόμα αὐτου̃

⁴⁶τί δέ με καλει̃τε κύριε κύριε καὶ οὐ ποιει̃τε ἃ λέγω

⁴⁷πα̃ς ὁ ἐρχόμενος πρός με καὶ ἀκούων μου τω̃ν λόγων καὶ ποιω̃ν αὐτούς ὑποδείξω ὑμι̃ν τίνι ἐστὶν ὅμοιος

⁴⁸ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπω̨ οἰκοδομου̃ντι οἰκίαν ὃς ἔσκαψεν καὶ ἐβάθυνεν καὶ ἔθηκεν θεμέλιον ἐπὶ τὴν πέτραν πλημμύρης δὲ γενομένης προσέρηξεν ὁ ποταμòς τη̨̃ οἰκία̨ ἐκείνη̨ καὶ οὐκ ἴσχυσεν σαλευ̃σαι αὐτὴν διὰ τò καλω̃ς οἰκοδομη̃σθαι αὐτήν

⁴⁹ὁ δὲ ἀκούσας καὶ μὴ ποιήσας ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπω̨ οἰκοδομήσαντι οἰκίαν ἐπὶ τὴν γη̃ν χωρὶς θεμελίου ἡ̨̃ προσέρηξεν ὁ ποταμός καὶ εὐθὺς συνέπεσεν καὶ ἐγένετο τò ῥη̃γμα τη̃ς οἰκίας ἐκείνης μέγα

Κεφάλαιον Ζ' (7)

¹ἐπειδὴ ἐπλήρωσεν πάντα τὰ ῥήματα αὐτου̃ εἰς τὰς ἀκοὰς του̃ λαου̃ εἰση̃λθεν εἰς Καφαρναούμ

²ἑκατοντάρχου δέ τινος δου̃λος κακω̃ς ἔχων ἤμελλεν τελευτα̃ν ὃς ἠ̃ν αὐτω̨̃ ἔντιμος

³ἀκούσας δὲ περὶ του̃ ’Ιησου̃ ἀπέστειλεν πρòς αὐτòν πρεσβυτέρους τω̃ν ’Ιουδαίων ἐρωτω̃ν αὐτòν ὅπως ἐλθὼν διασώση̨ τòν δου̃λον αὐτου̃

⁴οἱ δὲ παραγενόμενοι πρòς τòν ’Ιησου̃ν παρεκάλουν αὐτòν σπουδαίως λέγοντες ὅτι ἄξιός ἐστιν ὡ̨̃ παρέξη̨ του̃το

⁵ἀγαπα̨̃ γὰρ τò ἔθνος ἡμω̃ν καὶ τὴν συναγωγὴν αὐτòς ὠ̨κοδόμησεν ἡμι̃ν

⁶ὁ δὲ ’Ιησου̃ς ἐπορεύετο σὺν αὐτοι̃ς ἤδη δὲ αὐτου̃ οὐ μακρὰν ἀπέχοντος ἀπò τη̃ς οἰκίας ἔπεμψεν φίλους ὁ ἑκατοντάρχης λέγων αὐτω̨̃ κύριε μὴ σκύλλου οὐ γὰρ ἱκανός εἰμι ἵνα ὑπò τὴν στέγην μου εἰσέλθη̨ς

⁷διò οὐδὲ ἐμαυτòν ἠξίωσα πρòς σὲ ἐλθει̃ν ἀλλὰ εἰπὲ λόγω̨ καὶ ἰαθήτω ὁ παι̃ς μου

⁸καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπò ἐξουσίαν τασσόμενος ἔχων ὑπ' ἐμαυτòν στρατιώτας καὶ λέγω τούτω̨ πορεύθητι καὶ πορεύεται καὶ ἄλλω̨ ἔρχου καὶ ἔρχεται καὶ τω̨̃ δούλω̨ μου ποίησον του̃το καὶ ποιει̃

⁹ἀκούσας δὲ ταυ̃τα ὁ ’Ιησου̃ς ἐθαύμασεν αὐτόν καὶ στραφεὶς τω̨̃ ἀκολουθου̃ντι αὐτω̨̃ ὄχλω̨ εἰ̃πεν λέγω ὑμι̃ν οὐδὲ ἐν τω̨̃ ’Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὑ̃ρον

¹⁰καὶ ὑποστρέψαντες εἰς τòν οἰ̃κον οἱ πεμφθέντες εὑ̃ρον τòν δου̃λον ὑγιαίνοντα

¹¹καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ ἑξη̃ς ἐπορεύθη εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν καὶ συνεπορεύοντο αὐτω̨̃ οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ καὶ ὄχλος πολύς

¹²ὡς δὲ ἤγγισεν τη̨̃ πύλη̨ τη̃ς πόλεως καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς μονογενὴς υἱòς τη̨̃ μητρὶ αὐτου̃ καὶ αὐτὴ ἠ̃ν χήρα καὶ ὄχλος τη̃ς πόλεως ἱκανòς ἠ̃ν σὺν αὐτη̨̃

¹³καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ' αὐτη̨̃ καὶ εἰ̃πεν αὐτη̨̃ μὴ κλαι̃ε

¹⁴καὶ προσελθὼν ἥψατο τη̃ς σορου̃ οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν καὶ εἰ̃πεν νεανίσκε σοὶ λέγω ἐγέρθητι

¹⁵καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρòς καὶ ἤρξατο λαλει̃ν καὶ ἔδωκεν αὐτòν τη̨̃ μητρὶ αὐτου̃

¹⁶ἔλαβεν δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τòν θεòν λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας ἠγέρθη ἐν ἡμι̃ν καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ θεòς τòν λαòν αὐτου̃

¹⁷καὶ ἐξη̃λθεν ὁ λόγος οὑ̃τος ἐν ὅλη̨ τη̨̃ ’Ιουδαία̨ περὶ αὐτου̃ καὶ πάση̨ τη̨̃ περιχώρω̨

¹⁸καὶ ἀπήγγειλαν ’Ιωάννη̨ οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ περὶ πάντων τούτων καὶ προσκαλεσάμενος δύο τινὰς τω̃ν μαθητω̃ν αὐτου̃ ὁ ’Ιωάννης

¹⁹ἔπεμψεν πρòς τòν κύριον λέγων σὺ εἰ̃ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἄλλον προσδοκω̃μεν

²⁰παραγενόμενοι δὲ πρòς αὐτòν οἱ ἄνδρες εἰ̃παν ’Ιωάννης ὁ βαπτιστὴς ἀπέστειλεν ἡμα̃ς πρòς σὲ λέγων σὺ εἰ̃ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἄλλον προσδοκω̃μεν

²¹ἐν ἐκείνη̨ τη̨̃ ὥρα̨ ἐθεράπευσεν πολλοὺς ἀπò νόσων καὶ μαστίγων καὶ πνευμάτων πονηρω̃ν καὶ τυφλοι̃ς πολλοι̃ς ἐχαρίσατο βλέπειν

²²καὶ ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν αὐτοι̃ς πορευθέντες ἀπαγγείλατε ’Ιωάννη̨ ἃ εἴδετε καὶ ἠκούσατε τυφλοὶ ἀναβλέπουσιν χωλοὶ περιπατου̃σιν λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσιν νεκροὶ ἐγείρονται πτωχοὶ εὐαγγελίζονται

²³καὶ μακάριός ἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθη̨̃ ἐν ἐμοί

²⁴ἀπελθόντων δὲ τω̃ν ἀγγέλων ’Ιωάννου ἤρξατο λέγειν πρòς τοὺς ὄχλους περὶ ’Ιωάννου τί ἐξήλθατε εἰς τὴν ἔρημον θεάσασθαι κάλαμον ὑπò ἀνέμου σαλευόμενον

²⁵ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἰδει̃ν ἄνθρωπον ἐν μαλακοι̃ς ἱματίοις ἠμφιεσμένον ἰδοὺ οἱ ἐν ἱματισμω̨̃ ἐνδόξω̨ καὶ τρυφη̨̃ ὑπάρχοντες ἐν τοι̃ς βασιλείοις εἰσίν

²⁶ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἰδει̃ν προφήτην ναί λέγω ὑμι̃ν καὶ περισσότερον προφήτου

²⁷οὑ̃τός ἐστιν περὶ οὑ̃ γέγραπται ἰδοὺ ἀποστέλλω τòν ἄγγελόν μου πρò προσώπου σου ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου

²⁸λέγω ὑμι̃ν μείζων ἐν γεννητοι̃ς γυναικω̃ν ’Ιωάννου οὐδείς ἐστιν ὁ δὲ μικρότερος ἐν τη̨̃ βασιλεία̨ του̃ θεου̃ μείζων αὐτου̃ ἐστιν

²⁹καὶ πα̃ς ὁ λαòς ἀκούσας καὶ οἱ τελω̃ναι ἐδικαίωσαν τòν θεόν βαπτισθέντες τò βάπτισμα ’Ιωάννου

³⁰οἱ δὲ Φαρισαι̃οι καὶ οἱ νομικοὶ τὴν βουλὴν του̃ θεου̃ ἠθέτησαν εἰς ἑαυτούς μὴ βαπτισθέντες ὑπ' αὐτου̃

³¹τίνι οὐ̃ν ὁμοιώσω τοὺς ἀνθρώπους τη̃ς γενεα̃ς ταύτης καὶ τίνι εἰσὶν ὅμοιοι

³²ὅμοιοί εἰσιν παιδίοις τοι̃ς ἐν ἀγορα̨̃ καθημένοις καὶ προσφωνου̃σιν ἀλλήλοις ἃ λέγει ηὐλήσαμεν ὑμι̃ν καὶ οὐκ ὠρχήσασθε ἐθρηνήσαμεν καὶ οὐκ ἐκλαύσατε

³³ἐλήλυθεν γὰρ ’Ιωάννης ὁ βαπτιστὴς μὴ ἐσθίων ἄρτον μήτε πίνων οἰ̃νον καὶ λέγετε δαιμόνιον ἔχει

³⁴ἐλήλυθεν ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων καὶ λέγετε ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης φίλος τελωνω̃ν καὶ ἁμαρτωλω̃ν

³⁵καὶ ἐδικαιώθη ἡ σοφία ἀπò πάντων τω̃ν τέκνων αὐτη̃ς

³⁶ἠρώτα δέ τις αὐτòν τω̃ν Φαρισαίων ἵνα φάγη̨ μετ' αὐτου̃ καὶ εἰσελθὼν εἰς τòν οἰ̃κον του̃ Φαρισαίου κατεκλίθη

³⁷καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἥτις ἠ̃ν ἐν τη̨̃ πόλει ἁμαρτωλός καὶ ἐπιγνου̃σα ὅτι κατάκειται ἐν τη̨̃ οἰκία̨ του̃ Φαρισαίου κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου

³⁸καὶ στα̃σα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτου̃ κλαίουσα τοι̃ς δάκρυσιν ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτου̃ καὶ ται̃ς θριξὶν τη̃ς κεφαλη̃ς αὐτη̃ς ἐξέμασσεν καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτου̃ καὶ ἤλειφεν τω̨̃ μύρω̨

³⁹ἰδὼν δὲ ὁ Φαρισαι̃ος ὁ καλέσας αὐτòν εἰ̃πεν ἐν ἑαυτω̨̃ λέγων οὑ̃τος εἰ ἠ̃ν προφήτης ἐγίνωσκεν ἂν τίς καὶ ποταπὴ ἡ γυνὴ ἥτις ἅπτεται αὐτου̃ ὅτι ἁμαρτωλός ἐστιν

⁴⁰καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν πρòς αὐτόν Σίμων ἔχω σοί τι εἰπει̃ν ὁ δέ διδάσκαλε εἰπέ φησίν

⁴¹δύο χρεοφειλέται ἠ̃σαν δανιστη̨̃ τινι ὁ εἱ̃ς ὤφειλεν δηνάρια πεντακόσια ὁ δὲ ἕτερος πεντήκοντα

⁴²μὴ ἐχόντων αὐτω̃ν ἀποδου̃ναι ἀμφοτέροις ἐχαρίσατο τίς οὐ̃ν αὐτω̃ν πλει̃ον ἀγαπήσει αὐτόν

⁴³ἀποκριθεὶς Σίμων εἰ̃πεν ὑπολαμβάνω ὅτι ὡ̨̃ τò πλει̃ον ἐχαρίσατο ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὀρθω̃ς ἔκρινας

⁴⁴καὶ στραφεὶς πρòς τὴν γυναι̃κα τω̨̃ Σίμωνι ἔφη βλέπεις ταύτην τὴν γυναι̃κα εἰση̃λθόν σου εἰς τὴν οἰκίαν ὕδωρ μοι ἐπὶ πόδας οὐκ ἔδωκας αὕτη δὲ τοι̃ς δάκρυσιν ἔβρεξέν μου τοὺς πόδας καὶ ται̃ς θριξὶν αὐτη̃ς ἐξέμαξεν

⁴⁵φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας αὕτη δὲ ἀφ' ἡ̃ς εἰση̃λθον οὐ διέλιπεν καταφιλου̃σά μου τοὺς πόδας

⁴⁶ἐλαίω̨ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψας αὕτη δὲ μύρω̨ ἤλειψεν τοὺς πόδας μου

⁴⁷οὑ̃ χάριν λέγω σοι ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτη̃ς αἱ πολλαί ὅτι ἠγάπησεν πολύ ὡ̨̃ δὲ ὀλίγον ἀφίεται ὀλίγον ἀγαπα̨̃

⁴⁸εἰ̃πεν δὲ αὐτη̨̃ ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι

⁴⁹καὶ ἤρξαντο οἱ συνανακείμενοι λέγειν ἐν ἑαυτοι̃ς τίς οὑ̃τός ἐστιν ὃς καὶ ἁμαρτίας ἀφίησιν

⁵⁰εἰ̃πεν δὲ πρòς τὴν γυναι̃κα ἡ πίστις σου σέσωκέν σε πορεύου εἰς εἰρήνην

Κεφάλαιον Η' (8)

¹καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ καθεξη̃ς καὶ αὐτòς διώδευεν κατὰ πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ καὶ οἱ δώδεκα σὺν αὐτω̨̃

²καὶ γυναι̃κές τινες αἳ ἠ̃σαν τεθεραπευμέναι ἀπò πνευμάτων πονηρω̃ν καὶ ἀσθενειω̃ν Μαρία ἡ καλουμένη Μαγδαληνή ἀφ' ἡ̃ς δαιμόνια ἑπτὰ ἐξεληλύθει

³καὶ ’Ιωάννα γυνὴ Χουζα̃ ἐπιτρόπου ‘Ηρώ̨δου καὶ Σουσάννα καὶ ἕτεραι πολλαί αἵτινες διηκόνουν αὐτοι̃ς ἐκ τω̃ν ὑπαρχόντων αὐται̃ς

⁴συνιόντος δὲ ὄχλου πολλου̃ καὶ τω̃ν κατὰ πόλιν ἐπιπορευομένων πρòς αὐτòν εἰ̃πεν διὰ παραβολη̃ς

⁵ἐξη̃λθεν ὁ σπείρων του̃ σπει̃ραι τòν σπόρον αὐτου̃ καὶ ἐν τω̨̃ σπείρειν αὐτòν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν καὶ κατεπατήθη καὶ τὰ πετεινὰ του̃ οὐρανου̃ κατέφαγεν αὐτό

⁶καὶ ἕτερον κατέπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τò μὴ ἔχειν ἰκμάδα

⁷καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσω̨ τω̃ν ἀκανθω̃ν καὶ συμφυει̃σαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό

⁸καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γη̃ν τὴν ἀγαθήν καὶ φυὲν ἐποίησεν καρπòν ἑκατονταπλασίονα ταυ̃τα λέγων ἐφώνει ὁ ἔχων ὠ̃τα ἀκούειν ἀκουέτω

⁹ἐπηρώτων δὲ αὐτòν οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ τίς αὕτη εἴη ἡ παραβολή

¹⁰ὁ δὲ εἰ̃πεν ὑμι̃ν δέδοται γνω̃ναι τὰ μυστήρια τη̃ς βασιλείας του̃ θεου̃ τοι̃ς δὲ λοιποι̃ς ἐν παραβολαι̃ς ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσιν καὶ ἀκούοντες μὴ συνιω̃σιν

¹¹ἔστιν δὲ αὕτη ἡ παραβολή ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος του̃ θεου̃

¹²οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες εἰ̃τα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τòν λόγον ἀπò τη̃ς καρδίας αὐτω̃ν ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθω̃σιν

¹³οἱ δὲ ἐπὶ τη̃ς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσιν μετὰ χαρα̃ς δέχονται τòν λόγον καὶ οὑ̃τοι ῥίζαν οὐκ ἔχουσιν οἳ πρòς καιρòν πιστεύουσιν καὶ ἐν καιρω̨̃ πειρασμου̃ ἀφίστανται

¹⁴τò δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν οὑ̃τοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες καὶ ὑπò μεριμνω̃ν καὶ πλούτου καὶ ἡδονω̃ν του̃ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφορου̃σιν

¹⁵τò δὲ ἐν τη̨̃ καλη̨̃ γη̨̃ οὑ̃τοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδία̨ καλη̨̃ καὶ ἀγαθη̨̃ ἀκούσαντες τòν λόγον κατέχουσιν καὶ καρποφορου̃σιν ἐν ὑπομονη̨̃

¹⁶οὐδεὶς δὲ λύχνον ἅψας καλύπτει αὐτòν σκεύει ἢ ὑποκάτω κλίνης τίθησιν ἀλλ' ἐπὶ λυχνίας τίθησιν ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι βλέπωσιν τò φω̃ς

¹⁷οὐ γάρ ἐστιν κρυπτòν ὃ οὐ φανερòν γενήσεται οὐδὲ ἀπόκρυφον ὃ οὐ μὴ γνωσθη̨̃ καὶ εἰς φανερòν ἔλθη̨

¹⁸βλέπετε οὐ̃ν πω̃ς ἀκούετε ὃς ἂν γὰρ ἔχη̨ δοθήσεται αὐτω̨̃ καὶ ὃς ἂν μὴ ἔχη̨ καὶ ὃ δοκει̃ ἔχειν ἀρθήσεται ἀπ' αὐτου̃

¹⁹παρεγένετο δὲ πρòς αὐτòν ἡ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτου̃ καὶ οὐκ ἠδύναντο συντυχει̃ν αὐτω̨̃ διὰ τòν ὄχλον

²⁰ἀπηγγέλη δὲ αὐτω̨̃ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἑστήκασιν ἔξω ἰδει̃ν θέλοντές σε

²¹ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν πρòς αὐτούς μήτηρ μου καὶ ἀδελφοί μου οὑ̃τοί εἰσιν οἱ τòν λόγον του̃ θεου̃ ἀκούοντες καὶ ποιου̃ντες

²²ἐγένετο δὲ ἐν μια̨̃ τω̃ν ἡμερω̃ν καὶ αὐτòς ἐνέβη εἰς πλοι̃ον καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ καὶ εἰ̃πεν πρòς αὐτούς διέλθωμεν εἰς τò πέραν τη̃ς λίμνης καὶ ἀνήχθησαν

²³πλεόντων δὲ αὐτω̃ν ἀφύπνωσεν καὶ κατέβη λαι̃λαψ ἀνέμου εἰς τὴν λίμνην καὶ συνεπληρου̃ντο καὶ ἐκινδύνευον

²⁴προσελθόντες δὲ διήγειραν αὐτòν λέγοντες ἐπιστάτα ἐπιστάτα ἀπολλύμεθα ὁ δὲ διεγερθεὶς ἐπετίμησεν τω̨̃ ἀνέμω̨ καὶ τω̨̃ κλύδωνι του̃ ὕδατος καὶ ἐπαύσαντο καὶ ἐγένετο γαλήνη

²⁵εἰ̃πεν δὲ αὐτοι̃ς που̃ ἡ πίστις ὑμω̃ν φοβηθέντες δὲ ἐθαύμασαν λέγοντες πρòς ἀλλήλους τίς ἄρα οὑ̃τός ἐστιν ὅτι καὶ τοι̃ς ἀνέμοις ἐπιτάσσει καὶ τω̨̃ ὕδατι καὶ ὑπακούουσιν αὐτω̨̃

²⁶καὶ κατέπλευσαν εἰς τὴν χώραν τω̃ν γερασηνω̃ν ἥτις ἐστὶν ἀντιπέρα τη̃ς Γαλιλαίας

²⁷ἐξελθόντι δὲ αὐτω̨̃ ἐπὶ τὴν γη̃ν ὑπήντησεν ἀνήρ τις ἐκ τη̃ς πόλεως ἔχων δαιμόνια καὶ χρόνω̨ ἱκανω̨̃ οὐκ ἐνεδύσατο ἱμάτιον καὶ ἐν οἰκία̨ οὐκ ἔμενεν ἀλλ' ἐν τοι̃ς μνήμασιν

²⁸ἰδὼν δὲ τòν ’Ιησου̃ν ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτω̨̃ καὶ φωνη̨̃ μεγάλη̨ εἰ̃πεν τί ἐμοὶ καὶ σοί ’Ιησου̃ υἱὲ του̃ θεου̃ του̃ ὑψίστου δέομαί σου μή με βασανίση̨ς

²⁹παρήγγειλεν γὰρ τω̨̃ πνεύματι τω̨̃ ἀκαθάρτω̨ ἐξελθει̃ν ἀπò του̃ ἀνθρώπου πολλοι̃ς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν καὶ ἐδεσμεύετο ἁλύσεσιν καὶ πέδαις φυλασσόμενος καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπò του̃ δαιμονίου εἰς τὰς ἐρήμους

³⁰ἐπηρώτησεν δὲ αὐτòν ὁ ’Ιησου̃ς τί σοι ὄνομά ἐστιν ὁ δὲ εἰ̃πεν λεγιών ὅτι εἰση̃λθεν δαιμόνια πολλὰ εἰς αὐτόν

³¹καὶ παρεκάλουν αὐτòν ἵνα μὴ ἐπιτάξη̨ αὐτοι̃ς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθει̃ν

³²ἠ̃ν δὲ ἐκει̃ ἀγέλη χοίρων ἱκανω̃ν βοσκομένη ἐν τω̨̃ ὄρει καὶ παρεκάλεσαν αὐτòν ἵνα ἐπιτρέψη̨ αὐτοι̃ς εἰς ἐκείνους εἰσελθει̃ν καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοι̃ς

³³ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπò του̃ ἀνθρώπου εἰση̃λθον εἰς τοὺς χοίρους καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ του̃ κρημνου̃ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη

³⁴ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τò γεγονòς ἔφυγον καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς

³⁵ἐξη̃λθον δὲ ἰδει̃ν τò γεγονòς καὶ ἠ̃λθον πρòς τòν ’Ιησου̃ν καὶ εὑ̃ρον καθήμενον τòν ἄνθρωπον ἀφ' οὑ̃ τὰ δαιμόνια ἐξη̃λθεν ἱματισμένον καὶ σωφρονου̃ντα παρὰ τοὺς πόδας του̃ ’Ιησου̃ καὶ ἐφοβήθησαν

³⁶ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοι̃ς οἱ ἰδόντες πω̃ς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς

³⁷καὶ ἠρώτησεν αὐτòν ἅπαν τò πλη̃θος τη̃ς περιχώρου τω̃ν γερασηνω̃ν ἀπελθει̃ν ἀπ' αὐτω̃ν ὅτι φόβω̨ μεγάλω̨ συνείχοντο αὐτòς δὲ ἐμβὰς εἰς πλοι̃ον ὑπέστρεψεν

³⁸ἐδει̃το δὲ αὐτου̃ ὁ ἀνὴρ ἀφ' οὑ̃ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια εἰ̃ναι σὺν αὐτω̨̃ ἀπέλυσεν δὲ αὐτòν λέγων

³⁹ὑπόστρεφε εἰς τòν οἰ̃κόν σου καὶ διηγου̃ ὅσα σοι ἐποίησεν ὁ θεός καὶ ἀπη̃λθεν καθ' ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτω̨̃ ὁ ’Ιησου̃ς

⁴⁰ἐν δὲ τω̨̃ ὑποστρέφειν τòν ’Ιησου̃ν ἀπεδέξατο αὐτòν ὁ ὄχλος ἠ̃σαν γὰρ πάντες προσδοκω̃ντες αὐτόν

⁴¹καὶ ἰδοὺ ἠ̃λθεν ἀνὴρ ὡ̨̃ ὄνομα ’Ιά ϊρος καὶ οὑ̃τος ἄρχων τη̃ς συναγωγη̃ς ὑπη̃ρχεν καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας του̃ ’Ιησου̃ παρεκάλει αὐτòν εἰσελθει̃ν εἰς τòν οἰ̃κον αὐτου̃

⁴²ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἠ̃ν αὐτω̨̃ ὡς ἐτω̃ν δώδεκα καὶ αὐτὴ ἀπέθνη̨σκεν ἐν δὲ τω̨̃ ὑπάγειν αὐτòν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν

⁴³καὶ γυνὴ οὐ̃σα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπò ἐτω̃ν δώδεκα ἥτις ἰατροι̃ς προσαναλώσασα ὅλον τòν βίον οὐκ ἴσχυσεν ἀπ' οὐδενòς θεραπευθη̃ναι

⁴⁴προσελθου̃σα ὄπισθεν ἥψατο του̃ κρασπέδου του̃ ἱματίου αὐτου̃ καὶ παραχρη̃μα ἔστη ἡ ῥύσις του̃ αἵματος αὐτη̃ς

⁴⁵καὶ εἰ̃πεν ὁ ’Ιησου̃ς τίς ὁ ἁψάμενός μου ἀρνουμένων δὲ πάντων εἰ̃πεν ὁ Πέτρος ἐπιστάτα οἱ ὄχλοι συνέχουσίν σε καὶ ἀποθλίβουσιν

⁴⁶ὁ δὲ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν ἥψατό μού τις ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξεληλυθυι̃αν ἀπ' ἐμου̃

⁴⁷ἰδου̃σα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθεν τρέμουσα ἠ̃λθεν καὶ προσπεσου̃σα αὐτω̨̃ δι' ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτου̃ ἀπήγγειλεν ἐνώπιον παντòς του̃ λαου̃ καὶ ὡς ἰάθη παραχρη̃μα

⁴⁸ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτη̨̃ θυγάτηρ ἡ πίστις σου σέσωκέν σε πορεύου εἰς εἰρήνην

⁴⁹ἔτι αὐτου̃ λαλου̃ντος ἔρχεταί τις παρὰ του̃ ἀρχισυναγώγου λέγων ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου μηκέτι σκύλλε τòν διδάσκαλον

⁵⁰ὁ δὲ ’Ιησου̃ς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτω̨̃ μὴ φοβου̃ μόνον πίστευσον καὶ σωθήσεται

⁵¹ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφη̃κεν εἰσελθει̃ν τινα σὺν αὐτω̨̃ εἰ μὴ Πέτρον καὶ ’Ιωάννην καὶ ’Ιάκωβον καὶ τòν πατέρα τη̃ς παιδòς καὶ τὴν μητέρα

⁵²ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν ὁ δὲ εἰ̃πεν μὴ κλαίετε οὐ γὰρ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει

⁵³καὶ κατεγέλων αὐτου̃ εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν

⁵⁴αὐτòς δὲ κρατήσας τη̃ς χειρòς αὐτη̃ς ἐφώνησεν λέγων ἡ παι̃ς ἔγειρε

⁵⁵καὶ ἐπέστρεψεν τò πνευ̃μα αὐτη̃ς καὶ ἀνέστη παραχρη̃μα καὶ διέταξεν αὐτη̨̃ δοθη̃ναι φαγει̃ν

⁵⁶καὶ ἐξέστησαν οἱ γονει̃ς αὐτη̃ς ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοι̃ς μηδενὶ εἰπει̃ν τò γεγονός

Κεφάλαιον Θ' (9)

¹συγκαλεσάμενος δὲ τοὺς δώδεκα ἔδωκεν αὐτοι̃ς δύναμιν καὶ ἐξουσίαν ἐπὶ πάντα τὰ δαιμόνια καὶ νόσους θεραπεύειν

²καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς κηρύσσειν τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ καὶ ἰα̃σθαι τοὺς ἀσθενει̃ς

³καὶ εἰ̃πεν πρòς αὐτούς μηδὲν αἴρετε εἰς τὴν ὁδόν μήτε ῥάβδον μήτε πήραν μήτε ἄρτον μήτε ἀργύριον μήτε ἀνὰ δύο χιτω̃νας ἔχειν

⁴καὶ εἰς ἣν ἂν οἰκίαν εἰσέλθητε ἐκει̃ μένετε καὶ ἐκει̃θεν ἐξέρχεσθε

⁵καὶ ὅσοι ἂν μὴ δέχωνται ὑμα̃ς ἐξερχόμενοι ἀπò τη̃ς πόλεως ἐκείνης τòν κονιορτòν ἀπò τω̃ν ποδω̃ν ὑμω̃ν ἀποτινάσσετε εἰς μαρτύριον ἐπ' αὐτούς

⁶ἐξερχόμενοι δὲ διήρχοντο κατὰ τὰς κώμας εὐαγγελιζόμενοι καὶ θεραπεύοντες πανταχου̃

⁷ἤκουσεν δὲ ‘Ηρώ̨δης ὁ τετραάρχης τὰ γινόμενα πάντα καὶ διηπόρει διὰ τò λέγεσθαι ὑπό τινων ὅτι ’Ιωάννης ἠγέρθη ἐκ νεκρω̃ν

⁸ὑπό τινων δὲ ὅτι ’Ηλίας ἐφάνη ἄλλων δὲ ὅτι προφήτης τις τω̃ν ἀρχαίων ἀνέστη

⁹εἰ̃πεν δὲ ‘Ηρώ̨δης ’Ιωάννην ἐγὼ ἀπεκεφάλισα τίς δέ ἐστιν οὑ̃τος περὶ οὑ̃ ἀκούω τοιαυ̃τα καὶ ἐζήτει ἰδει̃ν αὐτόν

¹⁰καὶ ὑποστρέψαντες οἱ ἀπόστολοι διηγήσαντο αὐτω̨̃ ὅσα ἐποίησαν καὶ παραλαβὼν αὐτοὺς ὑπεχώρησεν κατ' ἰδίαν εἰς πόλιν καλουμένην Βηθσαϊδά

¹¹οἱ δὲ ὄχλοι γνόντες ἠκολούθησαν αὐτω̨̃ καὶ ἀποδεξάμενος αὐτοὺς ἐλάλει αὐτοι̃ς περὶ τη̃ς βασιλείας του̃ θεου̃ καὶ τοὺς χρείαν ἔχοντας θεραπείας ἰα̃το

¹²ἡ δὲ ἡμέρα ἤρξατο κλίνειν προσελθόντες δὲ οἱ δώδεκα εἰ̃παν αὐτω̨̃ ἀπόλυσον τòν ὄχλον ἵνα πορευθέντες εἰς τὰς κύκλω̨ κώμας καὶ ἀγροὺς καταλύσωσιν καὶ εὕρωσιν ἐπισιτισμόν ὅτι ὡ̃δε ἐν ἐρήμω̨ τόπω̨ ἐσμέν

¹³εἰ̃πεν δὲ πρòς αὐτούς δότε αὐτοι̃ς ὑμει̃ς φαγει̃ν οἱ δὲ εἰ̃παν οὐκ εἰσὶν ἡμι̃ν πλει̃ον ἢ ἄρτοι πέντε καὶ ἰχθύες δύο εἰ μήτι πορευθέντες ἡμει̃ς ἀγοράσωμεν εἰς πάντα τòν λαòν του̃τον βρώματα

¹⁴ἠ̃σαν γὰρ ὡσεὶ ἄνδρες πεντακισχίλιοι εἰ̃πεν δὲ πρòς τοὺς μαθητὰς αὐτου̃ κατακλίνατε αὐτοὺς κλισίας ὡσεὶ ἀνὰ πεντήκοντα

¹⁵καὶ ἐποίησαν οὕτως καὶ κατέκλιναν ἅπαντας

¹⁶λαβὼν δὲ τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἀναβλέψας εἰς τòν οὐρανòν εὐλόγησεν αὐτοὺς καὶ κατέκλασεν καὶ ἐδίδου τοι̃ς μαθηται̃ς παραθει̃ναι τω̨̃ ὄχλω̨

¹⁷καὶ ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν πάντες καὶ ἤρθη τò περισσευ̃σαν αὐτοι̃ς κλασμάτων κόφινοι δώδεκα

¹⁸καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ εἰ̃ναι αὐτòν προσευχόμενον κατὰ μόνας συνη̃σαν αὐτω̨̃ οἱ μαθηταί καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺς λέγων τίνα με λέγουσιν οἱ ὄχλοι εἰ̃ναι

¹⁹οἱ δὲ ἀποκριθέντες εἰ̃παν ’Ιωάννην τòν βαπτιστήν ἄλλοι δὲ ’Ηλίαν ἄλλοι δὲ ὅτι προφήτης τις τω̃ν ἀρχαίων ἀνέστη

²⁰εἰ̃πεν δὲ αὐτοι̃ς ὑμει̃ς δὲ τίνα με λέγετε εἰ̃ναι Πέτρος δὲ ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν τòν Χριστòν του̃ θεου̃

²¹ὁ δὲ ἐπιτιμήσας αὐτοι̃ς παρήγγειλεν μηδενὶ λέγειν του̃το

²²εἰπὼν ὅτι δει̃ τòν υἱòν του̃ ἀνθρώπου πολλὰ παθει̃ν καὶ ἀποδοκιμασθη̃ναι ἀπò τω̃ν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθη̃ναι καὶ τη̨̃ τρίτη̨ ἡμέρα̨ ἐγερθη̃ναι

²³ἔλεγεν δὲ πρòς πάντας εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι ἀρνησάσθω ἑαυτòν καὶ ἀράτω τòν σταυρòν αὐτου̃ καθ' ἡμέραν καὶ ἀκολουθείτω μοι

²⁴ὃς γὰρ ἂν θέλη̨ τὴν ψυχὴν αὐτου̃ σω̃σαι ἀπολέσει αὐτήν ὃς δ' ἂν ἀπολέση̨ τὴν ψυχὴν αὐτου̃ ἕνεκεν ἐμου̃ οὑ̃τος σώσει αὐτήν

²⁵τί γὰρ ὠφελει̃ται ἄνθρωπος κερδήσας τòν κόσμον ὅλον ἑαυτòν δὲ ἀπολέσας ἢ ζημιωθείς

²⁶ὃς γὰρ ἂν ἐπαισχυνθη̨̃ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους του̃τον ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται ὅταν ἔλθη̨ ἐν τη̨̃ δόξη̨ αὐτου̃ καὶ του̃ πατρòς καὶ τω̃ν ἁγίων ἀγγέλων

²⁷λέγω δὲ ὑμι̃ν ἀληθω̃ς εἰσίν τινες τω̃ν αὐτου̃ ἑστηκότων οἳ οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσιν τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃

²⁸ἐγένετο δὲ μετὰ τοὺς λόγους τούτους ὡσεὶ ἡμέραι ὀκτὼ καὶ παραλαβὼν Πέτρον καὶ ’Ιωάννην καὶ ’Ιάκωβον ἀνέβη εἰς τò ὄρος προσεύξασθαι

²⁹καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ προσεύχεσθαι αὐτòν τò εἰ̃δος του̃ προσώπου αὐτου̃ ἕτερον καὶ ὁ ἱματισμòς αὐτου̃ λευκòς ἐξαστράπτων

³⁰καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο συνελάλουν αὐτω̨̃ οἵτινες ἠ̃σαν Μωϋση̃ς καὶ ’Ηλίας

³¹οἳ ὀφθέντες ἐν δόξη̨ ἔλεγον τὴν ἔξοδον αὐτου̃ ἣν ἤμελλεν πληρου̃ν ἐν ’Ιερουσαλήμ

³²ὁ δὲ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτω̨̃ ἠ̃σαν βεβαρημένοι ὕπνω̨ διαγρηγορήσαντες δὲ εἰ̃δον τὴν δόξαν αὐτου̃ καὶ τοὺς δύο ἄνδρας τοὺς συνεστω̃τας αὐτω̨̃

³³καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ διαχωρίζεσθαι αὐτοὺς ἀπ' αὐτου̃ εἰ̃πεν ὁ Πέτρος πρòς τòν ’Ιησου̃ν ἐπιστάτα καλόν ἐστιν ἡμα̃ς ὡ̃δε εἰ̃ναι καὶ ποιήσωμεν σκηνὰς τρει̃ς μίαν σοὶ καὶ μίαν Μωϋσει̃ καὶ μίαν ’Ηλία̨ μὴ εἰδὼς ὃ λέγει

³⁴ταυ̃τα δὲ αὐτου̃ λέγοντος ἐγένετο νεφέλη καὶ ἐπεσκίαζεν αὐτούς ἐφοβήθησαν δὲ ἐν τω̨̃ εἰσελθει̃ν αὐτοὺς εἰς τὴν νεφέλην

³⁵καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τη̃ς νεφέλης λέγουσα οὑ̃τός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἐκλελεγμένος αὐτου̃ ἀκούετε

³⁶καὶ ἐν τω̨̃ γενέσθαι τὴν φωνὴν εὑρέθη ’Ιησου̃ς μόνος καὶ αὐτοὶ ἐσίγησαν καὶ οὐδενὶ ἀπήγγειλαν ἐν ἐκείναις ται̃ς ἡμέραις οὐδὲν ὡ̃ν ἑώρακαν

³⁷ἐγένετο δὲ τη̨̃ ἑξη̃ς ἡμέρα̨ κατελθόντων αὐτω̃ν ἀπò του̃ ὄρους συνήντησεν αὐτω̨̃ ὄχλος πολύς

³⁸καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἀπò του̃ ὄχλου ἐβόησεν λέγων διδάσκαλε δέομαί σου ἐπιβλέψαι ἐπὶ τòν υἱόν μου ὅτι μονογενής μοί ἐστιν

³⁹καὶ ἰδοὺ πνευ̃μα λαμβάνει αὐτόν καὶ ἐξαίφνης κράζει καὶ σπαράσσει αὐτòν μετὰ ἀφρου̃ καὶ μόγις ἀποχωρει̃ ἀπ' αὐτου̃ συντρι̃βον αὐτόν

⁴⁰καὶ ἐδεήθην τω̃ν μαθητω̃ν σου ἵνα ἐκβάλωσιν αὐτό καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν

⁴¹ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν ὠ̃ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη ἕως πότε ἔσομαι πρòς ὑμα̃ς καὶ ἀνέξομαι ὑμω̃ν προσάγαγε ὡ̃δε τòν υἱόν σου

⁴²ἔτι δὲ προσερχομένου αὐτου̃ ἔρρηξεν αὐτòν τò δαιμόνιον καὶ συνεσπάραξεν ἐπετίμησεν δὲ ὁ ’Ιησου̃ς τω̨̃ πνεύματι τω̨̃ ἀκαθάρτω̨ καὶ ἰάσατο τòν παι̃δα καὶ ἀπέδωκεν αὐτòν τω̨̃ πατρὶ αὐτου̃

⁴³ἐξεπλήσσοντο δὲ πάντες ἐπὶ τη̨̃ μεγαλειότητι του̃ θεου̃ πάντων δὲ θαυμαζόντων ἐπὶ πα̃σιν οἱ̃ς ἐποίει εἰ̃πεν πρòς τοὺς μαθητὰς αὐτου̃

⁴⁴θέσθε ὑμει̃ς εἰς τὰ ὠ̃τα ὑμω̃ν τοὺς λόγους τούτους ὁ γὰρ υἱòς του̃ ἀνθρώπου μέλλει παραδίδοσθαι εἰς χει̃ρας ἀνθρώπων

⁴⁵οἱ δὲ ἠγνόουν τò ῥη̃μα του̃το καὶ ἠ̃ν παρακεκαλυμμένον ἀπ' αὐτω̃ν ἵνα μὴ αἴσθωνται αὐτό καὶ ἐφοβου̃ντο ἐρωτη̃σαι αὐτòν περὶ του̃ ῥήματος τούτου

⁴⁶εἰση̃λθεν δὲ διαλογισμòς ἐν αὐτοι̃ς τò τίς ἂν εἴη μείζων αὐτω̃ν

⁴⁷ὁ δὲ ’Ιησου̃ς εἰδὼς τòν διαλογισμòν τη̃ς καρδίας αὐτω̃ν ἐπιλαβόμενος παιδίον ἔστησεν αὐτò παρ' ἑαυτω̨̃

⁴⁸καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ὃς ἐὰν δέξηται του̃το τò παιδίον ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματί μου ἐμὲ δέχεται καὶ ὃς ἂν ἐμὲ δέξηται δέχεται τòν ἀποστείλαντά με ὁ γὰρ μικρότερος ἐν πα̃σιν ὑμι̃ν ὑπάρχων οὑ̃τός ἐστιν μέγας

⁴⁹ἀποκριθεὶς δὲ ’Ιωάννης εἰ̃πεν ἐπιστάτα εἴδομέν τινα ἐν τω̨̃ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια καὶ ἐκωλύομεν αὐτòν ὅτι οὐκ ἀκολουθει̃ μεθ' ἡμω̃ν

⁵⁰εἰ̃πεν δὲ πρòς αὐτòν ὁ ’Ιησου̃ς μὴ κωλύετε ὃς γὰρ οὐκ ἔστιν καθ' ὑμω̃ν ὑπὲρ ὑμω̃ν ἐστιν

⁵¹ἐγένετο δὲ ἐν τω̨̃ συμπληρου̃σθαι τὰς ἡμέρας τη̃ς ἀναλήμψεως αὐτου̃ καὶ αὐτòς τò πρόσωπον ἐστήρισεν του̃ πορεύεσθαι εἰς ’Ιερουσαλήμ

⁵²καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρò προσώπου αὐτου̃ καὶ πορευθέντες εἰση̃λθον εἰς κώμην Σαμαριτω̃ν ὡς ἑτοιμάσαι αὐτω̨̃

⁵³καὶ οὐκ ἐδέξαντο αὐτόν ὅτι τò πρόσωπον αὐτου̃ ἠ̃ν πορευόμενον εἰς ’Ιερουσαλήμ

⁵⁴ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ ’Ιάκωβος καὶ ’Ιωάννης εἰ̃παν κύριε θέλεις εἴπωμεν πυ̃ρ καταβη̃ναι ἀπò του̃ οὐρανου̃ καὶ ἀναλω̃σαι αὐτούς

⁵⁵στραφεὶς δὲ ἐπετίμησεν αὐτοι̃ς

⁵⁶καὶ ἐπορεύθησαν εἰς ἑτέραν κώμην

⁵⁷καὶ πορευομένων αὐτω̃ν ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ εἰ̃πέν τις πρòς αὐτόν ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχη̨

⁵⁸καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὁ ’Ιησου̃ς αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰ του̃ οὐρανου̃ κατασκηνώσεις ὁ δὲ υἱòς του̃ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει που̃ τὴν κεφαλὴν κλίνη̨

⁵⁹εἰ̃πεν δὲ πρòς ἕτερον ἀκολούθει μοι ὁ δὲ εἰ̃πεν κύριε ἐπίτρεψόν μοι ἀπελθόντι πρω̃τον θάψαι τòν πατέρα μου

⁶⁰εἰ̃πεν δὲ αὐτω̨̃ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτω̃ν νεκρούς σὺ δὲ ἀπελθὼν διάγγελλε τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃

⁶¹εἰ̃πεν δὲ καὶ ἕτερος ἀκολουθήσω σοι κύριε πρω̃τον δὲ ἐπίτρεψόν μοι ἀποτάξασθαι τοι̃ς εἰς τòν οἰ̃κόν μου

⁶²εἰ̃πεν δὲ πρòς αὐτòν ὁ ’Ιησου̃ς οὐδεὶς ἐπιβαλὼν τὴν χει̃ρα ἐπ' ἄροτρον καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω εὔθετός ἐστιν τη̨̃ βασιλεία̨ του̃ θεου̃

Κεφάλαιον Ι' (10)

¹μετὰ δὲ ταυ̃τα ἀνέδειξεν ὁ κύριος ἑτέρους ἑβδομήκοντα δύο καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ἀνὰ δύο δύο πρò προσώπου αὐτου̃ εἰς πα̃σαν πόλιν καὶ τόπον οὑ̃ ἤμελλεν αὐτòς ἔρχεσθαι

²ἔλεγεν δὲ πρòς αὐτούς ὁ μὲν θερισμòς πολύς οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι δεήθητε οὐ̃ν του̃ κυρίου του̃ θερισμου̃ ὅπως ἐργάτας ἐκβάλη̨ εἰς τòν θερισμòν αὐτου̃

³ὑπάγετε ἰδοὺ ἀποστέλλω ὑμα̃ς ὡς ἄρνας ἐν μέσω̨ λύκων

⁴μὴ βαστάζετε βαλλάντιον μὴ πήραν μὴ ὑποδήματα καὶ μηδένα κατὰ τὴν ὁδòν ἀσπάσησθε

⁵εἰς ἣν δ' ἂν εἰσέλθητε οἰκίαν πρω̃τον λέγετε εἰρήνη τω̨̃ οἴκω̨ τούτω̨

⁶καὶ ἐὰν ἐκει̃ ἠ̨̃ υἱòς εἰρήνης ἐπαναπαήσεται ἐπ' αὐτòν ἡ εἰρήνη ὑμω̃ν εἰ δὲ μή γε ἐφ' ὑμα̃ς ἀνακάμψει

⁷ἐν αὐτη̨̃ δὲ τη̨̃ οἰκία̨ μένετε ἐσθίοντες καὶ πίνοντες τὰ παρ' αὐτω̃ν ἄξιος γὰρ ὁ ἐργάτης του̃ μισθου̃ αὐτου̃ μὴ μεταβαίνετε ἐξ οἰκίας εἰς οἰκίαν

⁸καὶ εἰς ἣν ἂν πόλιν εἰσέρχησθε καὶ δέχωνται ὑμα̃ς ἐσθίετε τὰ παρατιθέμενα ὑμι̃ν

⁹καὶ θεραπεύετε τοὺς ἐν αὐτη̨̃ ἀσθενει̃ς καὶ λέγετε αὐτοι̃ς ἤγγικεν ἐφ' ὑμα̃ς ἡ βασιλεία του̃ θεου̃

¹⁰εἰς ἣν δ' ἂν πόλιν εἰσέλθητε καὶ μὴ δέχωνται ὑμα̃ς ἐξελθόντες εἰς τὰς πλατείας αὐτη̃ς εἴπατε

¹¹καὶ τòν κονιορτòν τòν κολληθέντα ἡμι̃ν ἐκ τη̃ς πόλεως ὑμω̃ν εἰς τοὺς πόδας ἀπομασσόμεθα ὑμι̃ν πλὴν του̃το γινώσκετε ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία του̃ θεου̃

¹²λέγω ὑμι̃ν ὅτι Σοδόμοις ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ἐκείνη̨ ἀνεκτότερον ἔσται ἢ τη̨̃ πόλει ἐκείνη̨

¹³οὐαί σοι Χοραζίν οὐαί σοι Βηθσαϊδά ὅτι εἰ ἐν Τύρω̨ καὶ Σιδω̃νι ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμι̃ν πάλαι ἂν ἐν σάκκω̨ καὶ σποδω̨̃ καθήμενοι μετενόησαν

¹⁴πλὴν Τύρω̨ καὶ Σιδω̃νι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν τη̨̃ κρίσει ἢ ὑμι̃ν

¹⁵καὶ σύ Καφαρναούμ μὴ ἕως οὐρανου̃ ὑψωθήση̨ ἕως του̃ ἅ̨δου καταβήση̨

¹⁶ὁ ἀκούων ὑμω̃ν ἐμου̃ ἀκούει καὶ ὁ ἀθετω̃ν ὑμα̃ς ἐμὲ ἀθετει̃ ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετω̃ν ἀθετει̃ τòν ἀποστείλαντά με

¹⁷ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα δύο μετὰ χαρα̃ς λέγοντες κύριε καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμι̃ν ἐν τω̨̃ ὀνόματί σου

¹⁸εἰ̃πεν δὲ αὐτοι̃ς ἐθεώρουν τòν Σατανα̃ν ὡς ἀστραπὴν ἐκ του̃ οὐρανου̃ πεσόντα

¹⁹ἰδοὺ δέδωκα ὑμι̃ν τὴν ἐξουσίαν του̃ πατει̃ν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πα̃σαν τὴν δύναμιν του̃ ἐχθρου̃ καὶ οὐδὲν ὑμα̃ς οὐ μὴ ἀδικήση̨

²⁰πλὴν ἐν τούτω̨ μὴ χαίρετε ὅτι τὰ πνεύματα ὑμι̃ν ὑποτάσσεται χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμω̃ν ἐγγέγραπται ἐν τοι̃ς οὐρανοι̃ς

²¹ἐν αὐτη̨̃ τη̨̃ ὥρα̨ ἠγαλλιάσατο ἐν τω̨̃ πνεύματι τω̨̃ ἁγίω̨ καὶ εἰ̃πεν ἐξομολογου̃μαί σοι πάτερ κύριε του̃ οὐρανου̃ καὶ τη̃ς γη̃ς ὅτι ἀπέκρυψας ταυ̃τα ἀπò σοφω̃ν καὶ συνετω̃ν καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις ναί ὁ πατήρ ὅτι οὕτως εὐδοκία ἐγένετο ἔμπροσθέν σου

²²πάντα μοι παρεδόθη ὑπò του̃ πατρός μου καὶ οὐδεὶς γινώσκει τίς ἐστιν ὁ υἱòς εἰ μὴ ὁ πατήρ καὶ τίς ἐστιν ὁ πατὴρ εἰ μὴ ὁ υἱòς καὶ ὡ̨̃ ἐὰν βούληται ὁ υἱòς ἀποκαλύψαι

²³καὶ στραφεὶς πρòς τοὺς μαθητὰς κατ' ἰδίαν εἰ̃πεν μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ οἱ βλέποντες ἃ βλέπετε

²⁴λέγω γὰρ ὑμι̃ν ὅτι πολλοὶ προφη̃ται καὶ βασιλει̃ς ἠθέλησαν ἰδει̃ν ἃ ὑμει̃ς βλέπετε καὶ οὐκ εἰ̃δαν καὶ ἀκου̃σαι ἃ ἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν

²⁵καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτòν λέγων διδάσκαλε τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω

²⁶ὁ δὲ εἰ̃πεν πρòς αὐτόν ἐν τω̨̃ νόμω̨ τί γέγραπται πω̃ς ἀναγινώσκεις

²⁷ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν ἀγαπήσεις κύριον τòν θεόν σου ἐξ ὅλης τη̃ς καρδίας σου καὶ ἐν ὅλη̨ τη̨̃ ψυχη̨̃ σου καὶ ἐν ὅλη̨ τη̨̃ ἰσχύϊ σου καὶ ἐν ὅλη̨ τη̨̃ διανοία̨ σου καὶ τòν πλησίον σου ὡς σεαυτόν

²⁸εἰ̃πεν δὲ αὐτω̨̃ ὀρθω̃ς ἀπεκρίθης του̃το ποίει καὶ ζήση̨

²⁹ὁ δὲ θέλων δικαιω̃σαι ἑαυτòν εἰ̃πεν πρòς τòν ’Ιησου̃ν καὶ τίς ἐστίν μου πλησίον

³⁰ὑπολαβὼν ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπò ’Ιερουσαλὴμ εἰς ’Ιεριχὼ καὶ λη̨σται̃ς περιέπεσεν οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτòν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπη̃λθον ἀφέντες ἡμιθανη̃

³¹κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ ἐκείνη̨ καὶ ἰδὼν αὐτòν ἀντιπαρη̃λθεν

³²ὁμοίως δὲ καὶ Λευίτης γενόμενος κατὰ τòν τόπον ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρη̃λθεν

³³Σαμαρίτης δέ τις ὁδεύων ἠ̃λθεν κατ' αὐτòν καὶ ἰδὼν ἐσπλαγχνίσθη

³⁴καὶ προσελθὼν κατέδησεν τὰ τραύματα αὐτου̃ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἰ̃νον ἐπιβιβάσας δὲ αὐτòν ἐπὶ τò ἴδιον κτη̃νος ἤγαγεν αὐτòν εἰς πανδοχει̃ον καὶ ἐπεμελήθη αὐτου̃

³⁵καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐκβαλὼν ἔδωκεν δύο δηνάρια τω̨̃ πανδοχει̃ καὶ εἰ̃πεν ἐπιμελήθητι αὐτου̃ καὶ ὅ τι ἂν προσδαπανήση̨ς ἐγὼ ἐν τω̨̃ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι

³⁶τίς τούτων τω̃ν τριω̃ν πλησίον δοκει̃ σοι γεγονέναι του̃ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λη̨στάς

³⁷ὁ δὲ εἰ̃πεν ὁ ποιήσας τò ἔλεος μετ' αὐτου̃ εἰ̃πεν δὲ αὐτω̨̃ ὁ ’Ιησου̃ς πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως

³⁸ἐν δὲ τω̨̃ πορεύεσθαι αὐτοὺς αὐτòς εἰση̃λθεν εἰς κώμην τινά γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτόν

³⁹καὶ τη̨̃δε ἠ̃ν ἀδελφὴ καλουμένη Μαριάμ ἣ καὶ παρακαθεσθει̃σα πρòς τοὺς πόδας του̃ κυρίου ἤκουεν τòν λόγον αὐτου̃

⁴⁰ἡ δὲ Μάρθα περιεσπα̃το περὶ πολλὴν διακονίαν ἐπιστα̃σα δὲ εἰ̃πεν κύριε οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπεν διακονει̃ν εἰπὲ οὐ̃ν αὐτη̨̃ ἵνα μοι συναντιλάβηται

⁴¹ἀποκριθεὶς δὲ εἰ̃πεν αὐτη̨̃ ὁ κύριος Μάρθα Μάρθα μεριμνα̨̃ς καὶ θορυβάζη̨ περὶ πολλά

⁴²ἑνòς δέ ἐστιν χρεία Μαριὰμ γὰρ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται αὐτη̃ς

Κεφάλαιον ΙΑ' (11)

¹καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ εἰ̃ναι αὐτòν ἐν τόπω̨ τινὶ προσευχόμενον ὡς ἐπαύσατο εἰ̃πέν τις τω̃ν μαθητω̃ν αὐτου̃ πρòς αὐτόν κύριε δίδαξον ἡμα̃ς προσεύχεσθαι καθὼς καὶ ’Ιωάννης ἐδίδαξεν τοὺς μαθητὰς αὐτου̃

²εἰ̃πεν δὲ αὐτοι̃ς ὅταν προσεύχησθε λέγετε πάτερ ἁγιασθήτω τò ὄνομά σου ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου

³τòν ἄρτον ἡμω̃ν τòν ἐπιούσιον δίδου ἡμι̃ν τò καθ' ἡμέραν

⁴καὶ ἄφες ἡμι̃ν τὰς ἁμαρτίας ἡμω̃ν καὶ γὰρ αὐτοὶ ἀφίομεν παντὶ ὀφείλοντι ἡμι̃ν καὶ μὴ εἰσενέγκη̨ς ἡμα̃ς εἰς πειρασμόν

⁵καὶ εἰ̃πεν πρòς αὐτούς τίς ἐξ ὑμω̃ν ἕξει φίλον καὶ πορεύσεται πρòς αὐτòν μεσονυκτίου καὶ εἴπη̨ αὐτω̨̃ φίλε χρη̃σόν μοι τρει̃ς ἄρτους

⁶ἐπειδὴ φίλος μου παρεγένετο ἐξ ὁδου̃ πρός με καὶ οὐκ ἔχω ὃ παραθήσω αὐτω̨̃

⁷κἀκει̃νος ἔσωθεν ἀποκριθεὶς εἴπη̨ μή μοι κόπους πάρεχε ἤδη ἡ θύρα κέκλεισται καὶ τὰ παιδία μου μετ' ἐμου̃ εἰς τὴν κοίτην εἰσίν οὐ δύναμαι ἀναστὰς δου̃ναί σοι

⁸λέγω ὑμι̃ν εἰ καὶ οὐ δώσει αὐτω̨̃ ἀναστὰς διὰ τò εἰ̃ναι φίλον αὐτου̃ διά γε τὴν ἀναίδειαν αὐτου̃ ἐγερθεὶς δώσει αὐτω̨̃ ὅσων χρή̨ζει

⁹κἀγὼ ὑμι̃ν λέγω αἰτει̃τε καὶ δοθήσεται ὑμι̃ν ζητει̃τε καὶ εὑρήσετε κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται ὑμι̃ν

¹⁰πα̃ς γὰρ ὁ αἰτω̃ν λαμβάνει καὶ ὁ ζητω̃ν εὑρίσκει καὶ τω̨̃ κρούοντι ἀνοιγήσεται

¹¹τίνα δὲ ἐξ ὑμω̃ν τòν πατέρα αἰτήσει ὁ υἱòς ἰχθύν καὶ ἀντὶ ἰχθύος ὄφιν αὐτω̨̃ ἐπιδώσει

¹²ἢ καὶ αἰτήσει ὠ̨όν ἐπιδώσει αὐτω̨̃ σκορπίον

¹³εἰ οὐ̃ν ὑμει̃ς πονηροὶ ὑπάρχοντες οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοι̃ς τέκνοις ὑμω̃ν πόσω̨ μα̃λλον ὁ πατὴρ ὁ ἐξ οὐρανου̃ δώσει πνευ̃μα ἅγιον τοι̃ς αἰτου̃σιν αὐτόν

¹⁴καὶ ἠ̃ν ἐκβάλλων δαιμόνιον καὶ αὐτò ἠ̃ν κωφόν ἐγένετο δὲ του̃ δαιμονίου ἐξελθόντος ἐλάλησεν ὁ κωφός καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι

¹⁵τινὲς δὲ ἐξ αὐτω̃ν εἰ̃πον ἐν Βεελζεβοὺλ τω̨̃ ἄρχοντι τω̃ν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια

¹⁶ἕτεροι δὲ πειράζοντες σημει̃ον ἐξ οὐρανου̃ ἐζήτουν παρ' αὐτου̃

¹⁷αὐτòς δὲ εἰδὼς αὐτω̃ν τὰ διανοήματα εἰ̃πεν αὐτοι̃ς πα̃σα βασιλεία ἐφ' ἑαυτὴν διαμερισθει̃σα ἐρημου̃ται καὶ οἰ̃κος ἐπὶ οἰ̃κον πίπτει

¹⁸εἰ δὲ καὶ ὁ Σατανα̃ς ἐφ' ἑαυτòν διεμερίσθη πω̃ς σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτου̃ ὅτι λέγετε ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλειν με τὰ δαιμόνια

¹⁹εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια οἱ υἱοὶ ὑμω̃ν ἐν τίνι ἐκβάλλουσιν διὰ του̃το αὐτοὶ ὑμω̃ν κριταὶ ἔσονται

²⁰εἰ δὲ ἐν δακτύλω̨ θεου̃ ἐγὼ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια ἄρα ἔφθασεν ἐφ' ὑμα̃ς ἡ βασιλεία του̃ θεου̃

²¹ὅταν ὁ ἰσχυρòς καθωπλισμένος φυλάσση̨ τὴν ἑαυτου̃ αὐλήν ἐν εἰρήνη̨ ἐστὶν τὰ ὑπάρχοντα αὐτου̃

²²ἐπὰν δὲ ἰσχυρότερος αὐτου̃ ἐπελθὼν νικήση̨ αὐτόν τὴν πανοπλίαν αὐτου̃ αἴρει ἐφ' ἡ̨̃ ἐπεποίθει καὶ τὰ σκυ̃λα αὐτου̃ διαδίδωσιν

²³ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμου̃ κατ' ἐμου̃ ἐστιν καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμου̃ σκορπίζει

²⁴ὅταν τò ἀκάθαρτον πνευ̃μα ἐξέλθη̨ ἀπò του̃ ἀνθρώπου διέρχεται δι' ἀνύδρων τόπων ζητου̃ν ἀνάπαυσιν καὶ μὴ εὑρίσκον τότε λέγει ὑποστρέψω εἰς τòν οἰ̃κόν μου ὅθεν ἐξη̃λθον

²⁵καὶ ἐλθòν εὑρίσκει σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον

²⁶τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτου̃ ἑπτά καὶ εἰσελθόντα κατοικει̃ ἐκει̃ καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα του̃ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τω̃ν πρώτων

²⁷ἐγένετο δὲ ἐν τω̨̃ λέγειν αὐτòν ταυ̃τα ἐπάρασά τις φωνὴν γυνὴ ἐκ του̃ ὄχλου εἰ̃πεν αὐτω̨̃ μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας

²⁸αὐτòς δὲ εἰ̃πεν μενου̃ν μακάριοι οἱ ἀκούοντες τòν λόγον του̃ θεου̃ καὶ φυλάσσοντες

²⁹τω̃ν δὲ ὄχλων ἐπαθροιζομένων ἤρξατο λέγειν ἡ γενεὰ αὕτη γενεὰ πονηρά ἐστιν σημει̃ον ζητει̃ καὶ σημει̃ον οὐ δοθήσεται αὐτη̨̃ εἰ μὴ τò σημει̃ον ’Ιωνα̃

³⁰καθὼς γὰρ ἐγένετο ’Ιωνα̃ς τοι̃ς Νινευίταις σημει̃ον οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου τη̨̃ γενεα̨̃ ταύτη̨

³¹βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τη̨̃ κρίσει μετὰ τω̃ν ἀνδρω̃ν τη̃ς γενεα̃ς ταύτης καὶ κατακρινει̃ αὐτούς ὅτι ἠ̃λθεν ἐκ τω̃ν περάτων τη̃ς γη̃ς ἀκου̃σαι τὴν σοφίαν Σολομω̃νος καὶ ἰδοὺ πλει̃ον Σολομω̃νος ὡ̃δε

³²ἄνδρες Νινευι̃ται ἀναστήσονται ἐν τη̨̃ κρίσει μετὰ τη̃ς γενεα̃ς ταύτης καὶ κατακρινου̃σιν αὐτήν ὅτι μετενόησαν εἰς τò κήρυγμα ’Ιωνα̃ καὶ ἰδοὺ πλει̃ον ’Ιωνα̃ ὡ̃δε

³³οὐδεὶς λύχνον ἅψας εἰς κρύπτην τίθησιν οὐδὲ ὑπò τòν μόδιον ἀλλ' ἐπὶ τὴν λυχνίαν ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι τò φω̃ς βλέπωσιν

³⁴ὁ λύχνος του̃ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός σου ὅταν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλου̃ς ἠ̨̃ καὶ ὅλον τò σω̃μά σου φωτεινόν ἐστιν ἐπὰν δὲ πονηρòς ἠ̨̃ καὶ τò σω̃μά σου σκοτεινόν

³⁵σκόπει οὐ̃ν μὴ τò φω̃ς τò ἐν σοὶ σκότος ἐστίν

³⁶εἰ οὐ̃ν τò σω̃μά σου ὅλον φωτεινόν μὴ ἔχον μέρος τι σκοτεινόν ἔσται φωτεινòν ὅλον ὡς ὅταν ὁ λύχνος τη̨̃ ἀστραπη̨̃ φωτίζη̨ σε

³⁷ἐν δὲ τω̨̃ λαλη̃σαι ἐρωτα̨̃ αὐτòν Φαρισαι̃ος ὅπως ἀριστήση̨ παρ' αὐτω̨̃ εἰσελθὼν δὲ ἀνέπεσεν

³⁸ὁ δὲ Φαρισαι̃ος ἰδὼν ἐθαύμασεν ὅτι οὐ πρω̃τον ἐβαπτίσθη πρò του̃ ἀρίστου

³⁹εἰ̃πεν δὲ ὁ κύριος πρòς αὐτόν νυ̃ν ὑμει̃ς οἱ Φαρισαι̃οι τò ἔξωθεν του̃ ποτηρίου καὶ του̃ πίνακος καθαρίζετε τò δὲ ἔσωθεν ὑμω̃ν γέμει ἁρπαγη̃ς καὶ πονηρίας

⁴⁰ἄφρονες οὐχ ὁ ποιήσας τò ἔξωθεν καὶ τò ἔσωθεν ἐποίησεν

⁴¹πλὴν τὰ ἐνόντα δότε ἐλεημοσύνην καὶ ἰδοὺ πάντα καθαρὰ ὑμι̃ν ἐστιν

⁴²ἀλλὰ οὐαὶ ὑμι̃ν τοι̃ς Φαρισαίοις ὅτι ἀποδεκατου̃τε τò ἡδύοσμον καὶ τò πήγανον καὶ πα̃ν λάχανον καὶ παρέρχεσθε τὴν κρίσιν καὶ τὴν ἀγάπην του̃ θεου̃ ταυ̃τα δὲ ἔδει ποιη̃σαι κἀκει̃να μὴ παρει̃ναι

⁴³οὐαὶ ὑμι̃ν τοι̃ς Φαρισαίοις ὅτι ἀγαπα̃τε τὴν πρωτοκαθεδρίαν ἐν ται̃ς συναγωγαι̃ς καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ται̃ς ἀγοραι̃ς

⁴⁴οὐαὶ ὑμι̃ν ὅτι ἐστὲ ὡς τὰ μνημει̃α τὰ ἄδηλα καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ περιπατου̃ντες ἐπάνω οὐκ οἴδασιν

⁴⁵ἀποκριθεὶς δέ τις τω̃ν νομικω̃ν λέγει αὐτω̨̃ διδάσκαλε ταυ̃τα λέγων καὶ ἡμα̃ς ὑβρίζεις

⁴⁶ὁ δὲ εἰ̃πεν καὶ ὑμι̃ν τοι̃ς νομικοι̃ς οὐαί ὅτι φορτίζετε τοὺς ἀνθρώπους φορτία δυσβάστακτα καὶ αὐτοὶ ἑνὶ τω̃ν δακτύλων ὑμω̃ν οὐ προσψαύετε τοι̃ς φορτίοις

⁴⁷οὐαὶ ὑμι̃ν ὅτι οἰκοδομει̃τε τὰ μνημει̃α τω̃ν προφητω̃ν οἱ δὲ πατέρες ὑμω̃ν ἀπέκτειναν αὐτούς

⁴⁸ἄρα μάρτυρές ἐστε καὶ συνευδοκει̃τε τοι̃ς ἔργοις τω̃ν πατέρων ὑμω̃ν ὅτι αὐτοὶ μὲν ἀπέκτειναν αὐτοὺς ὑμει̃ς δὲ οἰκοδομει̃τε

⁴⁹διὰ του̃το καὶ ἡ σοφία του̃ θεου̃ εἰ̃πεν ἀποστελω̃ εἰς αὐτοὺς προφήτας καὶ ἀποστόλους καὶ ἐξ αὐτω̃ν ἀποκτενου̃σιν καὶ διώξουσιν

⁵⁰ἵνα ἐκζητηθη̨̃ τò αἱ̃μα πάντων τω̃ν προφητω̃ν τò ἐκκεχυμένον ἀπò καταβολη̃ς κόσμου ἀπò τη̃ς γενεα̃ς ταύτης

⁵¹ἀπò αἵματος ‘Άβελ ἕως αἵματος Ζαχαρίου του̃ ἀπολομένου μεταξὺ του̃ θυσιαστηρίου καὶ του̃ οἴκου ναί λέγω ὑμι̃ν ἐκζητηθήσεται ἀπò τη̃ς γενεα̃ς ταύτης

⁵²οὐαὶ ὑμι̃ν τοι̃ς νομικοι̃ς ὅτι ἤρατε τὴν κλει̃δα τη̃ς γνώσεως αὐτοὶ οὐκ εἰσήλθατε καὶ τοὺς εἰσερχομένους ἐκωλύσατε

⁵³κἀκει̃θεν ἐξελθόντος αὐτου̃ ἤρξαντο οἱ γραμματει̃ς καὶ οἱ Φαρισαι̃οι δεινω̃ς ἐνέχειν καὶ ἀποστοματίζειν αὐτòν περὶ πλειόνων

⁵⁴ἐνεδρεύοντες αὐτòν θηρευ̃σαί τι ἐκ του̃ στόματος αὐτου̃

Κεφάλαιον ΙΒ' (12)

¹ἐν οἱ̃ς ἐπισυναχθεισω̃ν τω̃ν μυριάδων του̃ ὄχλου ὥστε καταπατει̃ν ἀλλήλους ἤρξατο λέγειν πρòς τοὺς μαθητὰς αὐτου̃ πρω̃τον προσέχετε ἑαυτοι̃ς ἀπò τη̃ς ζύμης ἥτις ἐστὶν ὑπόκρισις τω̃ν Φαρισαίων

²οὐδὲν δὲ συγκεκαλυμμένον ἐστὶν ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται καὶ κρυπτòν ὃ οὐ γνωσθήσεται

³ἀνθ' ὡ̃ν ὅσα ἐν τη̨̃ σκοτία̨ εἴπατε ἐν τω̨̃ φωτὶ ἀκουσθήσεται καὶ ὃ πρòς τò οὐ̃ς ἐλαλήσατε ἐν τοι̃ς ταμείοις κηρυχθήσεται ἐπὶ τω̃ν δωμάτων

⁴λέγω δὲ ὑμι̃ν τοι̃ς φίλοις μου μὴ φοβηθη̃τε ἀπò τω̃ν ἀποκτεινόντων τò σω̃μα καὶ μετὰ ταυ̃τα μὴ ἐχόντων περισσότερόν τι ποιη̃σαι

⁵ὑποδείξω δὲ ὑμι̃ν τίνα φοβηθη̃τε φοβήθητε τòν μετὰ τò ἀποκτει̃ναι ἔχοντα ἐξουσίαν ἐμβαλει̃ν εἰς τὴν γέενναν ναί λέγω ὑμι̃ν του̃τον φοβήθητε

⁶οὐχὶ πέντε στρουθία πωλου̃νται ἀσσαρίων δύο καὶ ἓν ἐξ αὐτω̃ν οὐκ ἔστιν ἐπιλελησμένον ἐνώπιον του̃ θεου̃

⁷ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες τη̃ς κεφαλη̃ς ὑμω̃ν πα̃σαι ἠρίθμηνται μὴ φοβει̃σθε πολλω̃ν στρουθίων διαφέρετε

⁸λέγω δὲ ὑμι̃ν πα̃ς ὃς ἂν ὁμολογήση̨ ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τω̃ν ἀνθρώπων καὶ ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτω̨̃ ἔμπροσθεν τω̃ν ἀγγέλων του̃ θεου̃

⁹ὁ δὲ ἀρνησάμενός με ἐνώπιον τω̃ν ἀνθρώπων ἀπαρνηθήσεται ἐνώπιον τω̃ν ἀγγέλων του̃ θεου̃

¹⁰καὶ πα̃ς ὃς ἐρει̃ λόγον εἰς τòν υἱòν του̃ ἀνθρώπου ἀφεθήσεται αὐτω̨̃ τω̨̃ δὲ εἰς τò ἅγιον πνευ̃μα βλασφημήσαντι οὐκ ἀφεθήσεται

¹¹ὅταν δὲ εἰσφέρωσιν ὑμα̃ς ἐπὶ τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας μὴ μεριμνήσητε πω̃ς ἢ τί ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε

¹²τò γὰρ ἅγιον πνευ̃μα διδάξει ὑμα̃ς ἐν αὐτη̨̃ τη̨̃ ὥρα̨ ἃ δει̃ εἰπει̃ν

¹³εἰ̃πεν δέ τις ἐκ του̃ ὄχλου αὐτω̨̃ διδάσκαλε εἰπὲ τω̨̃ ἀδελφω̨̃ μου μερίσασθαι μετ' ἐμου̃ τὴν κληρονομίαν

¹⁴ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ἄνθρωπε τίς με κατέστησεν κριτὴν ἢ μεριστὴν ἐφ' ὑμα̃ς

¹⁵εἰ̃πεν δὲ πρòς αὐτούς ὁρα̃τε καὶ φυλάσσεσθε ἀπò πάσης πλεονεξίας ὅτι οὐκ ἐν τω̨̃ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτου̃ ἐστιν ἐκ τω̃ν ὑπαρχόντων αὐτω̨̃

¹⁶εἰ̃πεν δὲ παραβολὴν πρòς αὐτοὺς λέγων ἀνθρώπου τινòς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα

¹⁷καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτω̨̃ λέγων τί ποιήσω ὅτι οὐκ ἔχω που̃ συνάξω τοὺς καρπούς μου

¹⁸καὶ εἰ̃πεν του̃το ποιήσω καθελω̃ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω καὶ συνάξω ἐκει̃ πάντα τòν σι̃τον καὶ τὰ ἀγαθά μου

¹⁹καὶ ἐρω̃ τη̨̃ ψυχη̨̃ μου ψυχή ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά ἀναπαύου φάγε πίε εὐφραίνου

²⁰εἰ̃πεν δὲ αὐτω̨̃ ὁ θεός ἄφρων ταύτη̨ τη̨̃ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτου̃σιν ἀπò σου̃ ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται

²¹οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτω̨̃ καὶ μὴ εἰς θεòν πλουτω̃ν

²²εἰ̃πεν δὲ πρòς τοὺς μαθητάς αὐτου̃ διὰ του̃το λέγω ὑμι̃ν μὴ μεριμνα̃τε τη̨̃ ψυχη̨̃ τί φάγητε μηδὲ τω̨̃ σώματι τί ἐνδύσησθε

²³ἡ γὰρ ψυχὴ πλει̃όν ἐστιν τη̃ς τροφη̃ς καὶ τò σω̃μα του̃ ἐνδύματος

²⁴κατανοήσατε τοὺς κόρακας ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οἱ̃ς οὐκ ἔστιν ταμει̃ον οὐδὲ ἀποθήκη καὶ ὁ θεòς τρέφει αὐτούς πόσω̨ μα̃λλον ὑμει̃ς διαφέρετε τω̃ν πετεινω̃ν

²⁵τίς δὲ ἐξ ὑμω̃ν μεριμνω̃ν δύναται ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτου̃ προσθει̃ναι πη̃χυν

²⁶εἰ οὐ̃ν οὐδὲ ἐλάχιστον δύνασθε τί περὶ τω̃ν λοιπω̃ν μεριμνα̃τε

²⁷κατανοήσατε τὰ κρίνα πω̃ς αὐξάνει οὐ κοπια̨̃ οὐδὲ νήθει λέγω δὲ ὑμι̃ν οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάση̨ τη̨̃ δόξη̨ αὐτου̃ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων

²⁸εἰ δὲ ἐν ἀγρω̨̃ τòν χόρτον ὄντα σήμερον καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον ὁ θεòς οὕτως ἀμφιέζει πόσω̨ μα̃λλον ὑμα̃ς ὀλιγόπιστοι

²⁹καὶ ὑμει̃ς μὴ ζητει̃τε τί φάγητε καὶ τί πίητε καὶ μὴ μετεωρίζεσθε

³⁰ταυ̃τα γὰρ πάντα τὰ ἔθνη του̃ κόσμου ἐπιζητου̃σιν ὑμω̃ν δὲ ὁ πατὴρ οἰ̃δεν ὅτι χρή̨ζετε τούτων

³¹πλὴν ζητει̃τε τὴν βασιλείαν αὐτου̃ καὶ ταυ̃τα προστεθήσεται ὑμι̃ν

³²μὴ φοβου̃ τò μικρòν ποίμνιον ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμω̃ν δου̃ναι ὑμι̃ν τὴν βασιλείαν

³³πωλήσατε τὰ ὑπάρχοντα ὑμω̃ν καὶ δότε ἐλεημοσύνην ποιήσατε ἑαυτοι̃ς βαλλάντια μὴ παλαιούμενα θησαυρòν ἀνέκλειπτον ἐν τοι̃ς οὐρανοι̃ς ὅπου κλέπτης οὐκ ἐγγίζει οὐδὲ σὴς διαφθείρει

³⁴ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρòς ὑμω̃ν ἐκει̃ καὶ ἡ καρδία ὑμω̃ν ἔσται

³⁵ἔστωσαν ὑμω̃ν αἱ ὀσφύες περιεζωσμέναι καὶ οἱ λύχνοι καιόμενοι

³⁶καὶ ὑμει̃ς ὅμοιοι ἀνθρώποις προσδεχομένοις τòν κύριον ἑαυτω̃ν πότε ἀναλύση̨ ἐκ τω̃ν γάμων ἵνα ἐλθόντος καὶ κρούσαντος εὐθέως ἀνοίξωσιν αὐτω̨̃

³⁷μακάριοι οἱ δου̃λοι ἐκει̃νοι οὓς ἐλθὼν ὁ κύριος εὑρήσει γρηγορου̃ντας ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὅτι περιζώσεται καὶ ἀνακλινει̃ αὐτοὺς καὶ παρελθὼν διακονήσει αὐτοι̃ς

³⁸κἂν ἐν τη̨̃ δευτέρα̨ κἂν ἐν τη̨̃ τρίτη̨ φυλακη̨̃ ἔλθη̨ καὶ εὕρη̨ οὕτως μακάριοί εἰσιν ἐκει̃νοι

³⁹του̃το δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ἤ̨δει ὁ οἰκοδεσπότης ποία̨ ὥρα̨ ὁ κλέπτης ἔρχεται οὐκ ἂν ἀφη̃κεν διορυχθη̃ναι τòν οἰ̃κον αὐτου̃

⁴⁰καὶ ὑμει̃ς γίνεσθε ἕτοιμοι ὅτι ἡ̨̃ ὥρα̨ οὐ δοκει̃τε ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου ἔρχεται

⁴¹εἰ̃πεν δὲ ὁ Πέτρος κύριε πρòς ἡμα̃ς τὴν παραβολὴν ταύτην λέγεις ἢ καὶ πρòς πάντας

⁴²καὶ εἰ̃πεν ὁ κύριος τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστòς οἰκονόμος ὁ φρόνιμος ὃν καταστήσει ὁ κύριος ἐπὶ τη̃ς θεραπείας αὐτου̃ του̃ διδόναι ἐν καιρω̨̃ τò σιτομέτριον

⁴³μακάριος ὁ δου̃λος ἐκει̃νος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτου̃ εὑρήσει ποιου̃ντα οὕτως

⁴⁴ἀληθω̃ς λέγω ὑμι̃ν ὅτι ἐπὶ πα̃σιν τοι̃ς ὑπάρχουσιν αὐτου̃ καταστήσει αὐτόν

⁴⁵ἐὰν δὲ εἴπη̨ ὁ δου̃λος ἐκει̃νος ἐν τη̨̃ καρδία̨ αὐτου̃ χρονίζει ὁ κύριός μου ἔρχεσθαι καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς παι̃δας καὶ τὰς παιδίσκας ἐσθίειν τε καὶ πίνειν καὶ μεθύσκεσθαι

⁴⁶ἥξει ὁ κύριος του̃ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρα̨ ἡ̨̃ οὐ προσδοκα̨̃ καὶ ἐν ὥρα̨ ἡ̨̃ οὐ γινώσκει καὶ διχοτομήσει αὐτòν καὶ τò μέρος αὐτου̃ μετὰ τω̃ν ἀπίστων θήσει

⁴⁷ἐκει̃νος δὲ ὁ δου̃λος ὁ γνοὺς τò θέλημα του̃ κυρίου αὐτου̃ καὶ μὴ ἑτοιμάσας ἢ ποιήσας πρòς τò θέλημα αὐτου̃ δαρήσεται πολλάς

⁴⁸ὁ δὲ μὴ γνούς ποιήσας δὲ ἄξια πληγω̃ν δαρήσεται ὀλίγας παντὶ δὲ ὡ̨̃ ἐδόθη πολύ πολὺ ζητηθήσεται παρ' αὐτου̃ καὶ ὡ̨̃ παρέθεντο πολύ περισσότερον αἰτήσουσιν αὐτόν

⁴⁹πυ̃ρ ἠ̃λθον βαλει̃ν ἐπὶ τὴν γη̃ν καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη

⁵⁰βάπτισμα δὲ ἔχω βαπτισθη̃ναι καὶ πω̃ς συνέχομαι ἕως ὅτου τελεσθη̨̃

⁵¹δοκει̃τε ὅτι εἰρήνην παρεγενόμην δου̃ναι ἐν τη̨̃ γη̨̃ οὐχί λέγω ὑμι̃ν ἀλλ' ἢ διαμερισμόν

⁵²ἔσονται γὰρ ἀπò του̃ νυ̃ν πέντε ἐν ἑνὶ οἴκω̨ διαμεμερισμένοι τρει̃ς ἐπὶ δυσὶν καὶ δύο ἐπὶ τρισίν

⁵³διαμερισθήσονται πατὴρ ἐπὶ υἱω̨̃ καὶ υἱòς ἐπὶ πατρί μήτηρ ἐπὶ τὴν θυγατέρα καὶ θυγάτηρ ἐπὶ τὴν μητέρα πενθερὰ ἐπὶ τὴν νύμφην αὐτη̃ς καὶ νύμφη ἐπὶ τὴν πενθεράν

⁵⁴ἔλεγεν δὲ καὶ τοι̃ς ὄχλοις ὅταν ἴδητε τὴν νεφέλην ἀνατέλλουσαν ἐπὶ δυσμω̃ν εὐθέως λέγετε ὅτι ὄμβρος ἔρχεται καὶ γίνεται οὕτως

⁵⁵καὶ ὅταν νότον πνέοντα λέγετε ὅτι καύσων ἔσται καὶ γίνεται

⁵⁶ὑποκριταί τò πρόσωπον τη̃ς γη̃ς καὶ του̃ οὐρανου̃ οἴδατε δοκιμάζειν τòν καιρòν δὲ του̃τον πω̃ς οὐκ οἴδατε δοκιμάζειν

⁵⁷τί δὲ καὶ ἀφ' ἑαυτω̃ν οὐ κρίνετε τò δίκαιον

⁵⁸ὡς γὰρ ὑπάγεις μετὰ του̃ ἀντιδίκου σου ἐπ' ἄρχοντα ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ δòς ἐργασίαν ἀπηλλάχθαι ἀπ' αὐτου̃ μήποτε κατασύρη̨ σε πρòς τòν κριτήν καὶ ὁ κριτής σε παραδώσει τω̨̃ πράκτορι καὶ ὁ πράκτωρ σε βαλει̃ εἰς φυλακήν

⁵⁹λέγω σοι οὐ μὴ ἐξέλθη̨ς ἐκει̃θεν ἕως καὶ τò ἔσχατον λεπτòν ἀποδω̨̃ς

Κεφάλαιον ΙΓ' (13)

¹παρη̃σαν δέ τινες ἐν αὐτω̨̃ τω̨̃ καιρω̨̃ ἀπαγγέλλοντες αὐτω̨̃ περὶ τω̃ν Γαλιλαίων ὡ̃ν τò αἱ̃μα Πιλα̃τος ἔμιξεν μετὰ τω̃ν θυσιω̃ν αὐτω̃ν

²καὶ ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν αὐτοι̃ς δοκει̃τε ὅτι οἱ Γαλιλαι̃οι οὑ̃τοι ἁμαρτωλοὶ παρὰ πάντας τοὺς Γαλιλαίους ἐγένοντο ὅτι ταυ̃τα πεπόνθασιν

³οὐχί λέγω ὑμι̃ν ἀλλ' ἐὰν μὴ μετανοη̃τε πάντες ὁμοίως ἀπολει̃σθε

⁴ἢ ἐκει̃νοι οἱ δεκαοκτὼ ἐφ' οὓς ἔπεσεν ὁ πύργος ἐν τω̨̃ Σιλωὰμ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτούς δοκει̃τε ὅτι αὐτοὶ ὀφειλέται ἐγένοντο παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς κατοικου̃ντας ’Ιερουσαλήμ

⁵οὐχί λέγω ὑμι̃ν ἀλλ' ἐὰν μὴ μετανοη̃τε πάντες ὡσαύτως ἀπολει̃σθε

⁶ἔλεγεν δὲ ταύτην τὴν παραβολήν συκη̃ν εἰ̃χέν τις πεφυτευμένην ἐν τω̨̃ ἀμπελω̃νι αὐτου̃ καὶ ἠ̃λθεν ζητω̃ν καρπòν ἐν αὐτη̨̃ καὶ οὐχ εὑ̃ρεν

⁷εἰ̃πεν δὲ πρòς τòν ἀμπελουργόν ἰδοὺ τρία ἔτη ἀφ' οὑ̃ ἔρχομαι ζητω̃ν καρπòν ἐν τη̨̃ συκη̨̃ ταύτη̨ καὶ οὐχ εὑρίσκω ἔκκοψον οὐ̃ν αὐτήν ἱνατί καὶ τὴν γη̃ν καταργει̃

⁸ὁ δὲ ἀποκριθεὶς λέγει αὐτω̨̃ κύριε ἄφες αὐτὴν καὶ του̃το τò ἔτος ἕως ὅτου σκάψω περὶ αὐτὴν καὶ βάλω κόπρια

⁹κἂν μὲν ποιήση̨ καρπòν εἰς τò μέλλον εἰ δὲ μή γε ἐκκόψεις αὐτήν

¹⁰ἠ̃ν δὲ διδάσκων ἐν μια̨̃ τω̃ν συναγωγω̃ν ἐν τοι̃ς σάββασιν

¹¹καὶ ἰδοὺ γυνὴ πνευ̃μα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δεκαοκτώ καὶ ἠ̃ν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τò παντελές

¹²ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ ’Ιησου̃ς προσεφώνησεν καὶ εἰ̃πεν αὐτη̨̃ γύναι ἀπολέλυσαι τη̃ς ἀσθενείας σου

¹³καὶ ἐπέθηκεν αὐτη̨̃ τὰς χει̃ρας καὶ παραχρη̃μα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζεν τòν θεόν

¹⁴ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος ἀγανακτω̃ν ὅτι τω̨̃ σαββάτω̨ ἐθεράπευσεν ὁ ’Ιησου̃ς ἔλεγεν τω̨̃ ὄχλω̨ ὅτι ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἱ̃ς δει̃ ἐργάζεσθαι ἐν αὐται̃ς οὐ̃ν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε καὶ μὴ τη̨̃ ἡμέρα̨ του̃ σαββάτου

¹⁵ἀπεκρίθη δὲ αὐτω̨̃ ὁ κύριος καὶ εἰ̃πεν ὑποκριταί ἕκαστος ὑμω̃ν τω̨̃ σαββάτω̨ οὐ λύει τòν βου̃ν αὐτου̃ ἢ τòν ὄνον ἀπò τη̃ς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει

¹⁶ταύτην δὲ θυγατέρα ’Αβραὰμ οὐ̃σαν ἣν ἔδησεν ὁ Σατανα̃ς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη οὐκ ἔδει λυθη̃ναι ἀπò του̃ δεσμου̃ τούτου τη̨̃ ἡμέρα̨ του̃ σαββάτου

¹⁷καὶ ταυ̃τα λέγοντος αὐτου̃ κατη̨σχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτω̨̃ καὶ πα̃ς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πα̃σιν τοι̃ς ἐνδόξοις τοι̃ς γινομένοις ὑπ' αὐτου̃

¹⁸ἔλεγεν οὐ̃ν τίνι ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία του̃ θεου̃ καὶ τίνι ὁμοιώσω αὐτήν

¹⁹ὁμοία ἐστὶν κόκκω̨ σινάπεως ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔβαλεν εἰς κη̃πον ἑαυτου̃ καὶ ηὔξησεν καὶ ἐγένετο εἰς δένδρον καὶ τὰ πετεινὰ του̃ οὐρανου̃ κατεσκήνωσεν ἐν τοι̃ς κλάδοις αὐτου̃

²⁰καὶ πάλιν εἰ̃πεν τίνι ὁμοιώσω τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃

²¹ὁμοία ἐστὶν ζύμη̨ ἣν λαβου̃σα γυνὴ ἐνέκρυψεν εἰς ἀλεύρου σάτα τρία ἕως οὑ̃ ἐζυμώθη ὅλον

²²καὶ διεπορεύετο κατὰ πόλεις καὶ κώμας διδάσκων καὶ πορείαν ποιούμενος εἰς ‘Ιεροσόλυμα

²³εἰ̃πεν δέ τις αὐτω̨̃ κύριε εἰ ὀλίγοι οἱ σω̨ζόμενοι ὁ δὲ εἰ̃πεν πρòς αὐτούς

²⁴ἀγωνίζεσθε εἰσελθει̃ν διὰ τη̃ς στενη̃ς θύρας ὅτι πολλοί λέγω ὑμι̃ν ζητήσουσιν εἰσελθει̃ν καὶ οὐκ ἰσχύσουσιν

²⁵ἀφ' οὑ̃ ἂν ἐγερθη̨̃ ὁ οἰκοδεσπότης καὶ ἀποκλείση̨ τὴν θύραν καὶ ἄρξησθε ἔξω ἑστάναι καὶ κρούειν τὴν θύραν λέγοντες κύριε ἄνοιξον ἡμι̃ν καὶ ἀποκριθεὶς ἐρει̃ ὑμι̃ν οὐκ οἰ̃δα ὑμα̃ς πόθεν ἐστέ

²⁶τότε ἄρξεσθε λέγειν ἐφάγομεν ἐνώπιόν σου καὶ ἐπίομεν καὶ ἐν ται̃ς πλατείαις ἡμω̃ν ἐδίδαξας

²⁷καὶ ἐρει̃ λέγων ὑμι̃ν οὐκ οἰ̃δα ὑμα̃ς πόθεν ἐστέ ἀπόστητε ἀπ' ἐμου̃ πάντες ἐργάται ἀδικίας

²⁸ἐκει̃ ἔσται ὁ κλαυθμòς καὶ ὁ βρυγμòς τω̃ν ὀδόντων ὅταν ὄψεσθε ’Αβραὰμ καὶ ’Ισαὰκ καὶ ’Ιακὼβ καὶ πάντας τοὺς προφήτας ἐν τη̨̃ βασιλεία̨ του̃ θεου̃ ὑμα̃ς δὲ ἐκβαλλομένους ἔξω

²⁹καὶ ἥξουσιν ἀπò ἀνατολω̃ν καὶ δυσμω̃ν καὶ ἀπò βορρα̃ καὶ νότου καὶ ἀνακλιθήσονται ἐν τη̨̃ βασιλεία̨ του̃ θεου̃

³⁰καὶ ἰδοὺ εἰσὶν ἔσχατοι οἳ ἔσονται πρω̃τοι καὶ εἰσὶν πρω̃τοι οἳ ἔσονται ἔσχατοι

³¹ἐν αὐτη̨̃ τη̨̃ ὥρα̨ προση̃λθάν τινες Φαρισαι̃οι λέγοντες αὐτω̨̃ ἔξελθε καὶ πορεύου ἐντευ̃θεν ὅτι ‘Ηρώ̨δης θέλει σε ἀποκτει̃ναι

³²καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς πορευθέντες εἴπατε τη̨̃ ἀλώπεκι ταύτη̨ ἰδοὺ ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσεις ἀποτελω̃ σήμερον καὶ αὔριον καὶ τη̨̃ τρίτη̨ τελειου̃μαι

³³πλὴν δει̃ με σήμερον καὶ αὔριον καὶ τη̨̃ ἐχομένη̨ πορεύεσθαι ὅτι οὐκ ἐνδέχεται προφήτην ἀπολέσθαι ἔξω ’Ιερουσαλήμ

³⁴’Ιερουσαλὴμ ’Ιερουσαλήμ ἡ ἀποκτείνουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολου̃σα τοὺς ἀπεσταλμένους πρòς αὐτήν ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυνάξαι τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις τὴν ἑαυτη̃ς νοσσιὰν ὑπò τὰς πτέρυγας καὶ οὐκ ἠθελήσατε

³⁵ἰδοὺ ἀφίεται ὑμι̃ν ὁ οἰ̃κος ὑμω̃ν λέγω δὲ ὑμι̃ν οὐ μὴ ἴδητέ με ἕως ἥξει ὅτε εἴπητε εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου

Κεφάλαιον ΙΔ' (14)

¹καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ ἐλθει̃ν αὐτòν εἰς οἰ̃κόν τινος τω̃ν ἀρχόντων τω̃ν Φαρισαίων σαββάτω̨ φαγει̃ν ἄρτον καὶ αὐτοὶ ἠ̃σαν παρατηρούμενοι αὐτόν

²καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπός τις ἠ̃ν ὑδρωπικòς ἔμπροσθεν αὐτου̃

³καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν πρòς τοὺς νομικοὺς καὶ Φαρισαίους λέγων ἔξεστιν τω̨̃ σαββάτω̨ θεραπευ̃σαι ἢ οὔ

⁴οἱ δὲ ἡσύχασαν καὶ ἐπιλαβόμενος ἰάσατο αὐτòν καὶ ἀπέλυσεν

⁵καὶ πρòς αὐτοὺς εἰ̃πεν τίνος ὑμω̃ν υἱòς ἢ βου̃ς εἰς φρέαρ πεσει̃ται καὶ οὐκ εὐθέως ἀνασπάσει αὐτòν ἐν ἡμέρα̨ του̃ σαββάτου

⁶καὶ οὐκ ἴσχυσαν ἀνταποκριθη̃ναι πρòς ταυ̃τα

⁷ἔλεγεν δὲ πρòς τοὺς κεκλημένους παραβολήν ἐπέχων πω̃ς τὰς πρωτοκλισίας ἐξελέγοντο λέγων πρòς αὐτούς

⁸ὅταν κληθη̨̃ς ὑπό τινος εἰς γάμους μὴ κατακλιθη̨̃ς εἰς τὴν πρωτοκλισίαν μήποτε ἐντιμότερός σου ἠ̨̃ κεκλημένος ὑπ' αὐτου̃

⁹καὶ ἐλθὼν ὁ σὲ καὶ αὐτòν καλέσας ἐρει̃ σοι δòς τούτω̨ τόπον καὶ τότε ἄρξη̨ μετὰ αἰσχύνης τòν ἔσχατον τόπον κατέχειν

¹⁰ἀλλ' ὅταν κληθη̨̃ς πορευθεὶς ἀνάπεσε εἰς τòν ἔσχατον τόπον ἵνα ὅταν ἔλθη̨ ὁ κεκληκώς σε ἐρει̃ σοι φίλε προσανάβηθι ἀνώτερον τότε ἔσται σοι δόξα ἐνώπιον πάντων τω̃ν συνανακειμένων σοι

¹¹ὅτι πα̃ς ὁ ὑψω̃ν ἑαυτòν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινω̃ν ἑαυτòν ὑψωθήσεται

¹²ἔλεγεν δὲ καὶ τω̨̃ κεκληκότι αὐτόν ὅταν ποιη̨̃ς ἄριστον ἢ δει̃πνον μὴ φώνει τοὺς φίλους σου μηδὲ τοὺς ἀδελφούς σου μηδὲ τοὺς συγγενει̃ς σου μηδὲ γείτονας πλουσίους μήποτε καὶ αὐτοὶ ἀντικαλέσωσίν σε καὶ γένηται ἀνταπόδομά σοι

¹³ἀλλ' ὅταν δοχὴν ποιη̨̃ς κάλει πτωχούς ἀναπείρους χωλούς τυφλούς

¹⁴καὶ μακάριος ἔση̨ ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδου̃ναί σοι ἀνταποδοθήσεται γάρ σοι ἐν τη̨̃ ἀναστάσει τω̃ν δικαίων

¹⁵ἀκούσας δέ τις τω̃ν συνανακειμένων ταυ̃τα εἰ̃πεν αὐτω̨̃ μακάριος ὅστις φάγεται ἄρτον ἐν τη̨̃ βασιλεία̨ του̃ θεου̃

¹⁶ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ἄνθρωπός τις ἐποίει δει̃πνον μέγα καὶ ἐκάλεσεν πολλούς

¹⁷καὶ ἀπέστειλεν τòν δου̃λον αὐτου̃ τη̨̃ ὥρα̨ του̃ δείπνου εἰπει̃ν τοι̃ς κεκλημένοις ἔρχεσθε ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστιν

¹⁸καὶ ἤρξαντο ἀπò μια̃ς πάντες παραιτει̃σθαι ὁ πρω̃τος εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ἀγρòν ἠγόρασα καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθὼν ἰδει̃ν αὐτόν ἐρωτω̃ σε ἔχε με παρη̨τημένον

¹⁹καὶ ἕτερος εἰ̃πεν ζεύγη βοω̃ν ἠγόρασα πέντε καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά ἐρωτω̃ σε ἔχε με παρη̨τημένον

²⁰καὶ ἕτερος εἰ̃πεν γυναι̃κα ἔγημα καὶ διὰ του̃το οὐ δύναμαι ἐλθει̃ν

²¹καὶ παραγενόμενος ὁ δου̃λος ἀπήγγειλεν τω̨̃ κυρίω̨ αὐτου̃ ταυ̃τα τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἰ̃πεν τω̨̃ δούλω̨ αὐτου̃ ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ῥύμας τη̃ς πόλεως καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπείρους καὶ τυφλοὺς καὶ χωλοὺς εἰσάγαγε ὡ̃δε

²²καὶ εἰ̃πεν ὁ δου̃λος κύριε γέγονεν ὃ ἐπέταξας καὶ ἔτι τόπος ἐστίν

²³καὶ εἰ̃πεν ὁ κύριος πρòς τòν δου̃λον ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθει̃ν ἵνα γεμισθη̨̃ μου ὁ οἰ̃κος

²⁴λέγω γὰρ ὑμι̃ν ὅτι οὐδεὶς τω̃ν ἀνδρω̃ν ἐκείνων τω̃ν κεκλημένων γεύσεταί μου του̃ δείπνου

²⁵συνεπορεύοντο δὲ αὐτω̨̃ ὄχλοι πολλοί καὶ στραφεὶς εἰ̃πεν πρòς αὐτούς

²⁶εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισει̃ τòν πατέρα ἑαυτου̃ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναι̃κα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς ἔτι τε καὶ τὴν ψυχὴν ἑαυτου̃ οὐ δύναται εἰ̃ναί μου μαθητής

²⁷ὅστις οὐ βαστάζει τòν σταυρòν ἑαυτου̃ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου οὐ δύναται εἰ̃ναί μου μαθητής

²⁸τίς γὰρ ἐξ ὑμω̃ν θέλων πύργον οἰκοδομη̃σαι οὐχὶ πρω̃τον καθίσας ψηφίζει τὴν δαπάνην εἰ ἔχει εἰς ἀπαρτισμόν

²⁹ἵνα μήποτε θέντος αὐτου̃ θεμέλιον καὶ μὴ ἰσχύοντος ἐκτελέσαι πάντες οἱ θεωρου̃ντες ἄρξωνται αὐτω̨̃ ἐμπαίζειν

³⁰λέγοντες ὅτι οὑ̃τος ὁ ἄνθρωπος ἤρξατο οἰκοδομει̃ν καὶ οὐκ ἴσχυσεν ἐκτελέσαι

³¹ἢ τίς βασιλεὺς πορευόμενος ἑτέρω̨ βασιλει̃ συμβαλει̃ν εἰς πόλεμον οὐχὶ καθίσας πρω̃τον βουλεύσεται εἰ δυνατός ἐστιν ἐν δέκα χιλιάσιν ὑπαντη̃σαι τω̨̃ μετὰ εἴκοσι χιλιάδων ἐρχομένω̨ ἐπ' αὐτόν

³²εἰ δὲ μή γε ἔτι αὐτου̃ πόρρω ὄντος πρεσβείαν ἀποστείλας ἐρωτα̨̃ τὰ πρòς εἰρήνην

³³οὕτως οὐ̃ν πα̃ς ἐξ ὑμω̃ν ὃς οὐκ ἀποτάσσεται πα̃σιν τοι̃ς ἑαυτου̃ ὑπάρχουσιν οὐ δύναται εἰ̃ναί μου μαθητής

³⁴καλòν οὐ̃ν τò ἅλας ἐὰν δὲ καὶ τò ἅλας μωρανθη̨̃ ἐν τίνι ἀρτυθήσεται

³⁵οὔτε εἰς γη̃ν οὔτε εἰς κοπρίαν εὔθετόν ἐστιν ἔξω βάλλουσιν αὐτό ὁ ἔχων ὠ̃τα ἀκούειν ἀκουέτω

Κεφάλαιον ΙΕ' (15)

¹ἠ̃σαν δὲ αὐτω̨̃ ἐγγίζοντες πάντες οἱ τελω̃ναι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀκούειν αὐτου̃

²καὶ διεγόγγυζον οἵ τε Φαρισαι̃οι καὶ οἱ γραμματει̃ς λέγοντες ὅτι οὑ̃τος ἁμαρτωλοὺς προσδέχεται καὶ συνεσθίει αὐτοι̃ς

³εἰ̃πεν δὲ πρòς αὐτοὺς τὴν παραβολὴν ταύτην λέγων

⁴τίς ἄνθρωπος ἐξ ὑμω̃ν ἔχων ἑκατòν πρόβατα καὶ ἀπολέσας ἐξ αὐτω̃ν ἓν οὐ καταλείπει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ καὶ πορεύεται ἐπὶ τò ἀπολωλòς ἕως εὕρη̨ αὐτό

⁵καὶ εὑρὼν ἐπιτίθησιν ἐπὶ τοὺς ὤμους αὐτου̃ χαίρων

⁶καὶ ἐλθὼν εἰς τòν οἰ̃κον συγκαλει̃ τοὺς φίλους καὶ τοὺς γείτονας λέγων αὐτοι̃ς συγχάρητέ μοι ὅτι εὑ̃ρον τò πρόβατόν μου τò ἀπολωλός

⁷λέγω ὑμι̃ν ὅτι οὕτως χαρὰ ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃ ἔσται ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλω̨̃ μετανοου̃ντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσιν μετανοίας

⁸ἢ τίς γυνὴ δραχμὰς ἔχουσα δέκα ἐὰν ἀπολέση̨ δραχμὴν μίαν οὐχὶ ἅπτει λύχνον καὶ σαροι̃ τὴν οἰκίαν καὶ ζητει̃ ἐπιμελω̃ς ἕως οὑ̃ εὕρη̨

⁹καὶ εὑρου̃σα συγκαλει̃ τὰς φίλας καὶ γείτονας λέγουσα συγχάρητέ μοι ὅτι εὑ̃ρον τὴν δραχμὴν ἣν ἀπώλεσα

¹⁰οὕτως λέγω ὑμι̃ν γίνεται χαρὰ ἐνώπιον τω̃ν ἀγγέλων του̃ θεου̃ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλω̨̃ μετανοου̃ντι

¹¹εἰ̃πεν δέ ἄνθρωπός τις εἰ̃χεν δύο υἱούς

¹²καὶ εἰ̃πεν ὁ νεώτερος αὐτω̃ν τω̨̃ πατρί πάτερ δός μοι τò ἐπιβάλλον μέρος τη̃ς οὐσίας ὁ δὲ διει̃λεν αὐτοι̃ς τòν βίον

¹³καὶ μετ' οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν πάντα ὁ νεώτερος υἱòς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν καὶ ἐκει̃ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτου̃ ζω̃ν ἀσώτως

¹⁴δαπανήσαντος δὲ αὐτου̃ πάντα ἐγένετο λιμòς ἰσχυρὰ κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην καὶ αὐτòς ἤρξατο ὑστερει̃σθαι

¹⁵καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τω̃ν πολιτω̃ν τη̃ς χώρας ἐκείνης καὶ ἔπεμψεν αὐτòν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτου̃ βόσκειν χοίρους

¹⁶καὶ ἐπεθύμει χορτασθη̃ναι ἐκ τω̃ν κερατίων ὡ̃ν ἤσθιον οἱ χοι̃ροι καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτω̨̃

¹⁷εἰς ἑαυτòν δὲ ἐλθὼν ἔφη πόσοι μίσθιοι του̃ πατρός μου περισσεύονται ἄρτων ἐγὼ δὲ λιμω̨̃ ὡ̃δε ἀπόλλυμαι

¹⁸ἀναστὰς πορεύσομαι πρòς τòν πατέρα μου καὶ ἐρω̃ αὐτω̨̃ πάτερ ἥμαρτον εἰς τòν οὐρανòν καὶ ἐνώπιόν σου

¹⁹οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθη̃ναι υἱός σου ποίησόν με ὡς ἕνα τω̃ν μισθίων σου

²⁰καὶ ἀναστὰς ἠ̃λθεν πρòς τòν πατέρα ἑαυτου̃ ἔτι δὲ αὐτου̃ μακρὰν ἀπέχοντος εἰ̃δεν αὐτòν ὁ πατὴρ αὐτου̃ καὶ ἐσπλαγχνίσθη καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τòν τράχηλον αὐτου̃ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν

²¹εἰ̃πεν δὲ ὁ υἱòς αὐτω̨̃ πάτερ ἥμαρτον εἰς τòν οὐρανòν καὶ ἐνώπιόν σου οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθη̃ναι υἱός σου

²²εἰ̃πεν δὲ ὁ πατὴρ πρòς τοὺς δούλους αὐτου̃ ταχὺ ἐξενέγκατε στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χει̃ρα αὐτου̃ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας

²³καὶ φέρετε τòν μόσχον τòν σιτευτόν θύσατε καὶ φαγόντες εὐφρανθω̃μεν

²⁴ὅτι οὑ̃τος ὁ υἱός μου νεκρòς ἠ̃ν καὶ ἀνέζησεν ἠ̃ν ἀπολωλὼς καὶ εὑρέθη καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι

²⁵ἠ̃ν δὲ ὁ υἱòς αὐτου̃ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρω̨̃ καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισεν τη̨̃ οἰκία̨ ἤκουσεν συμφωνίας καὶ χορω̃ν

²⁶καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τω̃ν παίδων ἐπυνθάνετο τί ἂν εἴη ταυ̃τα

²⁷ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τòν μόσχον τòν σιτευτόν ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτòν ἀπέλαβεν

²⁸ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθει̃ν ὁ δὲ πατὴρ αὐτου̃ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν

²⁹ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν τω̨̃ πατρὶ αὐτου̃ ἰδοὺ τοσαυ̃τα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρη̃λθον καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τω̃ν φίλων μου εὐφρανθω̃

³⁰ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὑ̃τος ὁ καταφαγών σου τòν βίον μετὰ πορνω̃ν ἠ̃λθεν ἔθυσας αὐτω̨̃ τòν σιτευτòν μόσχον

³¹ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ τέκνον σὺ πάντοτε μετ' ἐμου̃ εἰ̃ καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν

³²εὐφρανθη̃ναι δὲ καὶ χαρη̃ναι ἔδει ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὑ̃τος νεκρòς ἠ̃ν καὶ ἔζησεν καὶ ἀπολωλὼς καὶ εὑρέθη

Κεφάλαιον ΙΣΤ' (16)

¹ἔλεγεν δὲ καὶ πρòς τοὺς μαθητάς ἄνθρωπός τις ἠ̃ν πλούσιος ὃς εἰ̃χεν οἰκονόμον καὶ οὑ̃τος διεβλήθη αὐτω̨̃ ὡς διασκορπίζων τὰ ὑπάρχοντα αὐτου̃

²καὶ φωνήσας αὐτòν εἰ̃πεν αὐτω̨̃ τί του̃το ἀκούω περὶ σου̃ ἀπόδος τòν λόγον τη̃ς οἰκονομίας σου οὐ γὰρ δύνη̨ ἔτι οἰκονομει̃ν

³εἰ̃πεν δὲ ἐν ἑαυτω̨̃ ὁ οἰκονόμος τί ποιήσω ὅτι ὁ κύριός μου ἀφαιρει̃ται τὴν οἰκονομίαν ἀπ' ἐμου̃ σκάπτειν οὐκ ἰσχύω ἐπαιτει̃ν αἰσχύνομαι

⁴ἔγνων τί ποιήσω ἵνα ὅταν μετασταθω̃ ἐκ τη̃ς οἰκονομίας δέξωνταί με εἰς τοὺς οἴκους αὐτω̃ν

⁵καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα ἕκαστον τω̃ν χρεοφειλετω̃ν του̃ κυρίου ἑαυτου̃ ἔλεγεν τω̨̃ πρώτω̨ πόσον ὀφείλεις τω̨̃ κυρίω̨ μου

⁶ὁ δὲ εἰ̃πεν ἑκατòν βάτους ἐλαίου ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ δέξαι σου τὰ γράμματα καὶ καθίσας ταχέως γράψον πεντήκοντα

⁷ἔπειτα ἑτέρω̨ εἰ̃πεν σὺ δὲ πόσον ὀφείλεις ὁ δὲ εἰ̃πεν ἑκατòν κόρους σίτου λέγει αὐτω̨̃ δέξαι σου τὰ γράμματα καὶ γράψον ὀγδοήκοντα

⁸καὶ ἐπή̨νεσεν ὁ κύριος τòν οἰκονόμον τη̃ς ἀδικίας ὅτι φρονίμως ἐποίησεν ὅτι οἱ υἱοὶ του̃ αἰω̃νος τούτου φρονιμώτεροι ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς του̃ φωτòς εἰς τὴν γενεὰν τὴν ἑαυτω̃ν εἰσιν

⁹καὶ ἐγὼ ὑμι̃ν λέγω ἑαυτοι̃ς ποιήσατε φίλους ἐκ του̃ μαμωνα̃ τη̃ς ἀδικίας ἵνα ὅταν ἐκλίπη̨ δέξωνται ὑμα̃ς εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς

¹⁰ὁ πιστòς ἐν ἐλαχίστω̨ καὶ ἐν πολλω̨̃ πιστός ἐστιν καὶ ὁ ἐν ἐλαχίστω̨ ἄδικος καὶ ἐν πολλω̨̃ ἄδικός ἐστιν

¹¹εἰ οὐ̃ν ἐν τω̨̃ ἀδίκω̨ μαμωνα̨̃ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε τò ἀληθινòν τίς ὑμι̃ν πιστεύσει

¹²καὶ εἰ ἐν τω̨̃ ἀλλοτρίω̨ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε τò ὑμέτερον τίς ὑμι̃ν δώσει

¹³οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν ἢ γὰρ τòν ἕνα μισήσει καὶ τòν ἕτερον ἀγαπήσει ἢ ἑνòς ἀνθέξεται καὶ του̃ ἑτέρου καταφρονήσει οὐ δύνασθε θεω̨̃ δουλεύειν καὶ μαμωνα̨̃

¹⁴ἤκουον δὲ ταυ̃τα πάντα οἱ Φαρισαι̃οι φιλάργυροι ὑπάρχοντες καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν

¹⁵καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ὑμει̃ς ἐστε οἱ δικαιου̃ντες ἑαυτοὺς ἐνώπιον τω̃ν ἀνθρώπων ὁ δὲ θεòς γινώσκει τὰς καρδίας ὑμω̃ν ὅτι τò ἐν ἀνθρώποις ὑψηλòν βδέλυγμα ἐνώπιον του̃ θεου̃

¹⁶ὁ νόμος καὶ οἱ προφη̃ται μέχρι ’Ιωάννου ἀπò τότε ἡ βασιλεία του̃ θεου̃ εὐαγγελίζεται καὶ πα̃ς εἰς αὐτὴν βιάζεται

¹⁷εὐκοπώτερον δέ ἐστιν τòν οὐρανòν καὶ τὴν γη̃ν παρελθει̃ν ἢ του̃ νόμου μίαν κεραίαν πεσει̃ν

¹⁸πα̃ς ὁ ἀπολύων τὴν γυναι̃κα αὐτου̃ καὶ γαμω̃ν ἑτέραν μοιχεύει καὶ ὁ ἀπολελυμένην ἀπò ἀνδρòς γαμω̃ν μοιχεύει

¹⁹ἄνθρωπος δέ τις ἠ̃ν πλούσιος καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ' ἡμέραν λαμπρω̃ς

²⁰πτωχòς δέ τις ὀνόματι Λάζαρος ἐβέβλητο πρòς τòν πυλω̃να αὐτου̃ εἱλκωμένος

²¹καὶ ἐπιθυμω̃ν χορτασθη̃ναι ἀπò τω̃ν πιπτόντων ἀπò τη̃ς τραπέζης του̃ πλουσίου ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτου̃

²²ἐγένετο δὲ ἀποθανει̃ν τòν πτωχòν καὶ ἀπενεχθη̃ναι αὐτòν ὑπò τω̃ν ἀγγέλων εἰς τòν κόλπον ’Αβραάμ ἀπέθανεν δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη

²³καὶ ἐν τω̨̃ ἅ̨δη̨ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτου̃ ὑπάρχων ἐν βασάνοις ὁρα̨̃ ’Αβραὰμ ἀπò μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοι̃ς κόλποις αὐτου̃

²⁴καὶ αὐτòς φωνήσας εἰ̃πεν πάτερ ’Αβραάμ ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψη̨ τò ἄκρον του̃ δακτύλου αὐτου̃ ὕδατος καὶ καταψύξη̨ τὴν γλω̃σσάν μου ὅτι ὀδυνω̃μαι ἐν τη̨̃ φλογὶ ταύτη̨

²⁵εἰ̃πεν δὲ ’Αβραάμ τέκνον μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες τὰ ἀγαθά σου ἐν τη̨̃ ζωη̨̃ σου καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά νυ̃ν δὲ ὡ̃δε παρακαλει̃ται σὺ δὲ ὀδυνα̃σαι

²⁶καὶ ἐν πα̃σι τούτοις μεταξὺ ἡμω̃ν καὶ ὑμω̃ν χάσμα μέγα ἐστήρικται ὅπως οἱ θέλοντες διαβη̃ναι ἔνθεν πρòς ὑμα̃ς μὴ δύνωνται μηδὲ ἐκει̃θεν πρòς ἡμα̃ς διαπερω̃σιν

²⁷εἰ̃πεν δέ ἐρωτω̃ σε οὐ̃ν πάτερ ἵνα πέμψη̨ς αὐτòν εἰς τòν οἰ̃κον του̃ πατρός μου

²⁸ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοι̃ς ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τòν τόπον του̃τον τη̃ς βασάνου

²⁹λέγει δὲ ’Αβραάμ ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας ἀκουσάτωσαν αὐτω̃ν

³⁰ὁ δὲ εἰ̃πεν οὐχί πάτερ ’Αβραάμ ἀλλ' ἐάν τις ἀπò νεκρω̃ν πορευθη̨̃ πρòς αὐτοὺς μετανοήσουσιν

³¹εἰ̃πεν δὲ αὐτω̨̃ εἰ Μωϋσέως καὶ τω̃ν προφητω̃ν οὐκ ἀκούουσιν οὐδ' ἐάν τις ἐκ νεκρω̃ν ἀναστη̨̃ πεισθήσονται

Κεφάλαιον ΙΖ' (17)

¹εἰ̃πεν δὲ πρòς τοὺς μαθητὰς αὐτου̃ ἀνένδεκτόν ἐστιν του̃ τὰ σκάνδαλα μὴ ἐλθει̃ν πλὴν οὐαὶ δι' οὑ̃ ἔρχεται

²λυσιτελει̃ αὐτω̨̃ εἰ λίθος μυλικòς περίκειται περὶ τòν τράχηλον αὐτου̃ καὶ ἔρριπται εἰς τὴν θάλασσαν ἢ ἵνα σκανδαλίση̨ τω̃ν μικρω̃ν τούτων ἕνα

³προσέχετε ἑαυτοι̃ς ἐὰν ἁμάρτη̨ ὁ ἀδελφός σου ἐπιτίμησον αὐτω̨̃ καὶ ἐὰν μετανοήση̨ ἄφες αὐτω̨̃

⁴καὶ ἐὰν ἑπτάκις τη̃ς ἡμέρας ἁμαρτήση̨ εἰς σὲ καὶ ἑπτάκις ἐπιστρέψη̨ πρòς σὲ λέγων μετανοω̃ ἀφήσεις αὐτω̨̃

⁵καὶ εἰ̃παν οἱ ἀπόστολοι τω̨̃ κυρίω̨ πρόσθες ἡμι̃ν πίστιν

⁶εἰ̃πεν δὲ ὁ κύριος εἰ ἔχετε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως ἐλέγετε ἂν τη̨̃ συκαμίνω̨ ταύτη̨ ἐκριζώθητι καὶ φυτεύθητι ἐν τη̨̃ θαλάσση̨ καὶ ὑπήκουσεν ἂν ὑμι̃ν

⁷τίς δὲ ἐξ ὑμω̃ν δου̃λον ἔχων ἀροτριω̃ντα ἢ ποιμαίνοντα ὃς εἰσελθόντι ἐκ του̃ ἀγρου̃ ἐρει̃ αὐτω̨̃ εὐθέως παρελθὼν ἀνάπεσε

⁸ἀλλ' οὐχὶ ἐρει̃ αὐτω̨̃ ἑτοίμασον τί δειπνήσω καὶ περιζωσάμενος διακόνει μοι ἕως φάγω καὶ πίω καὶ μετὰ ταυ̃τα φάγεσαι καὶ πίεσαι σύ

⁹μὴ ἔχει χάριν τω̨̃ δούλω̨ ὅτι ἐποίησεν τὰ διαταχθέντα

¹⁰οὕτως καὶ ὑμει̃ς ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμι̃ν λέγετε ὅτι δου̃λοι ἀχρει̃οί ἐσμεν ὃ ὠφείλομεν ποιη̃σαι πεποιήκαμεν

¹¹καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ πορεύεσθαι εἰς ’Ιερουσαλὴμ καὶ αὐτòς διήρχετο διὰ μέσον Σαμαρείας καὶ Γαλιλαίας

¹²καὶ εἰσερχομένου αὐτου̃ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτω̨̃ δέκα λεπροὶ ἄνδρες οἳ ἔστησαν πόρρωθεν

¹³καὶ αὐτοὶ ἠ̃ραν φωνὴν λέγοντες ’Ιησου̃ ἐπιστάτα ἐλέησον ἡμα̃ς

¹⁴καὶ ἰδὼν εἰ̃πεν αὐτοι̃ς πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοι̃ς ἱερευ̃σιν καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν

¹⁵εἱ̃ς δὲ ἐξ αὐτω̃ν ἰδὼν ὅτι ἰάθη ὑπέστρεψεν μετὰ φωνη̃ς μεγάλης δοξάζων τòν θεόν

¹⁶καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτου̃ εὐχαριστω̃ν αὐτω̨̃ καὶ αὐτòς ἠ̃ν Σαμαρίτης

¹⁷ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν οἱ δὲ ἐννέα που̃

¹⁸οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δου̃ναι δόξαν τω̨̃ θεω̨̃ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὑ̃τος

¹⁹καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ἀναστὰς πορεύου ἡ πίστις σου σέσωκέν σε

²⁰ἐπερωτηθεὶς δὲ ὑπò τω̃ν Φαρισαίων πότε ἔρχεται ἡ βασιλεία του̃ θεου̃ ἀπεκρίθη αὐτοι̃ς καὶ εἰ̃πεν οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία του̃ θεου̃ μετὰ παρατηρήσεως

²¹οὐδὲ ἐρου̃σιν ἰδοὺ ὡ̃δε ἤ ἐκει̃ ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία του̃ θεου̃ ἐντòς ὑμω̃ν ἐστιν

²²εἰ̃πεν δὲ πρòς τοὺς μαθητάς ἐλεύσονται ἡμέραι ὅτε ἐπιθυμήσετε μίαν τω̃ν ἡμερω̃ν του̃ υἱου̃ του̃ ἀνθρώπου ἰδει̃ν καὶ οὐκ ὄψεσθε

²³καὶ ἐρου̃σιν ὑμι̃ν ἰδοὺ ἐκει̃ ἤ ἰδοὺ ὡ̃δε μὴ ἀπέλθητε μηδὲ διώξητε

²⁴ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἀστράπτουσα ἐκ τη̃ς ὑπò τòν οὐρανòν εἰς τὴν ὑπ' οὐρανòν λάμπει οὕτως ἔσται ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ αὐτου̃

²⁵πρω̃τον δὲ δει̃ αὐτòν πολλὰ παθει̃ν καὶ ἀποδοκιμασθη̃ναι ἀπò τη̃ς γενεα̃ς ταύτης

²⁶καὶ καθὼς ἐγένετο ἐν ται̃ς ἡμέραις Νω̃ε οὕτως ἔσται καὶ ἐν ται̃ς ἡμέραις του̃ υἱου̃ του̃ ἀνθρώπου

²⁷ἤσθιον ἔπινον ἐγάμουν ἐγαμίζοντο ἄχρι ἡ̃ς ἡμέρας εἰση̃λθεν Νω̃ε εἰς τὴν κιβωτόν καὶ ἠ̃λθεν ὁ κατακλυσμòς καὶ ἀπώλεσεν πάντας

²⁸ὁμοίως καθὼς ἐγένετο ἐν ται̃ς ἡμέραις Λώτ ἤσθιον ἔπινον ἠγόραζον ἐπώλουν ἐφύτευον ὠ̨κοδόμουν

²⁹ἡ̨̃ δὲ ἡμέρα̨ ἐξη̃λθεν Λὼτ ἀπò Σοδόμων ἔβρεξεν πυ̃ρ καὶ θει̃ον ἀπ' οὐρανου̃ καὶ ἀπώλεσεν πάντας

³⁰κατὰ τὰ αὐτὰ ἔσται ἡ̨̃ ἡμέρα̨ ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτεται

³¹ἐν ἐκείνη̨ τη̨̃ ἡμέρα̨ ὃς ἔσται ἐπὶ του̃ δώματος καὶ τὰ σκεύη αὐτου̃ ἐν τη̨̃ οἰκία̨ μὴ καταβάτω ἀ̃ραι αὐτά καὶ ὁ ἐν ἀγρω̨̃ ὁμοίως μὴ ἐπιστρεψάτω εἰς τὰ ὀπίσω

³²μνημονεύετε τη̃ς γυναικòς Λώτ

³³ὃς ἐὰν ζητήση̨ τὴν ψυχὴν αὐτου̃ περιποιήσασθαι ἀπολέσει αὐτήν ὃς δ' ἂν ἀπολέση̨ ζω̨ογονήσει αὐτήν

³⁴λέγω ὑμι̃ν ταύτη̨ τη̨̃ νυκτὶ ἔσονται δύο ἐπὶ κλίνης μια̃ς ὁ εἱ̃ς παραλημφθήσεται καὶ ὁ ἕτερος ἀφεθήσεται

³⁵ἔσονται δύο ἀλήθουσαι ἐπὶ τò αὐτό ἡ μία παραλημφθήσεται ἡ δὲ ἑτέρα ἀφεθήσεται

³⁷καὶ ἀποκριθέντες λέγουσιν αὐτω̨̃ που̃ κύριε ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ὅπου τò σω̃μα ἐκει̃ καὶ οἱ ἀετοὶ ἐπισυναχθήσονται

Κεφάλαιον ΙΗ' (18)

¹ἔλεγεν δὲ παραβολὴν αὐτοι̃ς πρòς τò δει̃ν πάντοτε προσεύχεσθαι αὐτοὺς καὶ μὴ ἐγκακει̃ν

²λέγων κριτής τις ἠ̃ν ἔν τινι πόλει τòν θεòν μὴ φοβούμενος καὶ ἄνθρωπον μὴ ἐντρεπόμενος

³χήρα δὲ ἠ̃ν ἐν τη̨̃ πόλει ἐκείνη̨ καὶ ἤρχετο πρòς αὐτòν λέγουσα ἐκδίκησόν με ἀπò του̃ ἀντιδίκου μου

⁴καὶ οὐκ ἤθελεν ἐπὶ χρόνον μετὰ δὲ ταυ̃τα εἰ̃πεν ἐν ἑαυτω̨̃ εἰ καὶ τòν θεòν οὐ φοβου̃μαι οὐδὲ ἄνθρωπον ἐντρέπομαι

⁵διά γε τò παρέχειν μοι κόπον τὴν χήραν ταύτην ἐκδικήσω αὐτήν ἵνα μὴ εἰς τέλος ἐρχομένη ὑπωπιάζη̨ με

⁶εἰ̃πεν δὲ ὁ κύριος ἀκούσατε τί ὁ κριτὴς τη̃ς ἀδικίας λέγει

⁷ὁ δὲ θεòς οὐ μὴ ποιήση̨ τὴν ἐκδίκησιν τω̃ν ἐκλεκτω̃ν αὐτου̃ τω̃ν βοώντων αὐτω̨̃ ἡμέρας καὶ νυκτός καὶ μακροθυμει̃ ἐπ' αὐτοι̃ς

⁸λέγω ὑμι̃ν ὅτι ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν αὐτω̃ν ἐν τάχει πλὴν ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἀ̃ρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

⁹εἰ̃πεν δὲ καὶ πρός τινας τοὺς πεποιθότας ἐφ' ἑαυτοι̃ς ὅτι εἰσὶν δίκαιοι καὶ ἐξουθενου̃ντας τοὺς λοιποὺς τὴν παραβολὴν ταύτην

¹⁰ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τò ἱερòν προσεύξασθαι ὁ εἱ̃ς Φαρισαι̃ος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης

¹¹ὁ Φαρισαι̃ος σταθεὶς πρòς ἑαυτòν ταυ̃τα προσηύχετο ὁ θεός εὐχαριστω̃ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τω̃ν ἀνθρώπων ἅρπαγες ἄδικοι μοιχοί ἢ καὶ ὡς οὑ̃τος ὁ τελώνης

¹²νηστεύω δὶς του̃ σαββάτου ἀποδεκατω̃ πάντα ὅσα κτω̃μαι

¹³ὁ δὲ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπα̃ραι εἰς τòν οὐρανόν ἀλλ' ἔτυπτεν τò στη̃θος αὐτου̃ λέγων ὁ θεός ἱλάσθητί μοι τω̨̃ ἁμαρτωλω̨̃

¹⁴λέγω ὑμι̃ν κατέβη οὑ̃τος δεδικαιωμένος εἰς τòν οἰ̃κον αὐτου̃ παρ' ἐκει̃νον ὅτι πα̃ς ὁ ὑψω̃ν ἑαυτòν ταπεινωθήσεται ὁ δὲ ταπεινω̃ν ἑαυτòν ὑψωθήσεται

¹⁵προσέφερον δὲ αὐτω̨̃ καὶ τὰ βρέφη ἵνα αὐτω̃ν ἅπτηται ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ ἐπετίμων αὐτοι̃ς

¹⁶ὁ δὲ ’Ιησου̃ς προσεκαλέσατο αὐτὰ λέγων ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με καὶ μὴ κωλύετε αὐτά τω̃ν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία του̃ θεου̃

¹⁷ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὃς ἂν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ ὡς παιδίον οὐ μὴ εἰσέλθη̨ εἰς αὐτήν

¹⁸καὶ ἐπηρώτησέν τις αὐτòν ἄρχων λέγων διδάσκαλε ἀγαθέ τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω

¹⁹εἰ̃πεν δὲ αὐτω̨̃ ὁ ’Ιησου̃ς τί με λέγεις ἀγαθόν οὐδεὶς ἀγαθòς εἰ μὴ εἱ̃ς ὁ θεός

²⁰τὰς ἐντολὰς οἰ̃δας μὴ μοιχεύση̨ς μὴ φονεύση̨ς μὴ κλέψη̨ς μὴ ψευδομαρτυρήση̨ς τίμα τòν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα

²¹ὁ δὲ εἰ̃πεν ταυ̃τα πάντα ἐφύλαξα ἐκ νεότητος

²²ἀκούσας δὲ ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ἔτι ἕν σοι λείπει πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοι̃ς καὶ ἕξεις θησαυρòν ἐν τοι̃ς οὐρανοι̃ς καὶ δευ̃ρο ἀκολούθει μοι

²³ὁ δὲ ἀκούσας ταυ̃τα περίλυπος ἐγενήθη ἠ̃ν γὰρ πλούσιος σφόδρα

²⁴ἰδὼν δὲ αὐτòν ὁ ’Ιησου̃ς περίλυπον γενόμενον εἰ̃πεν πω̃ς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰς τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ εἰσπορεύονται

²⁵εὐκοπώτερον γάρ ἐστιν κάμηλον διὰ τρήματος βελόνης εἰσελθει̃ν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ εἰσελθει̃ν

²⁶εἰ̃παν δὲ οἱ ἀκούσαντες καὶ τίς δύναται σωθη̃ναι

²⁷ὁ δὲ εἰ̃πεν τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τω̨̃ θεω̨̃ ἐστιν

²⁸εἰ̃πεν δὲ ὁ Πέτρος ἰδοὺ ἡμει̃ς ἀφέντες τὰ ἴδια ἠκολουθήσαμέν σοι

²⁹ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὅτι οὐδείς ἐστιν ὃς ἀφη̃κεν οἰκίαν ἢ γυναι̃κα ἢ ἀδελφοὺς ἢ γονει̃ς ἢ τέκνα ἕνεκεν τη̃ς βασιλείας του̃ θεου̃

³⁰ὃς οὐχὶ μὴ ἀπολάβη̨ πολλαπλασίονα ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ τούτω̨ καὶ ἐν τω̨̃ αἰω̃νι τω̨̃ ἐρχομένω̨ ζωὴν αἰώνιον

³¹παραλαβὼν δὲ τοὺς δώδεκα εἰ̃πεν πρòς αὐτούς ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς ’Ιερουσαλήμ καὶ τελεσθήσεται πάντα τὰ γεγραμμένα διὰ τω̃ν προφητω̃ν τω̨̃ υἱω̨̃ του̃ ἀνθρώπου

³²παραδοθήσεται γὰρ τοι̃ς ἔθνεσιν καὶ ἐμπαιχθήσεται καὶ ὑβρισθήσεται καὶ ἐμπτυσθήσεται

³³καὶ μαστιγώσαντες ἀποκτενου̃σιν αὐτόν καὶ τη̨̃ ἡμέρα̨ τη̨̃ τρίτη̨ ἀναστήσεται

³⁴καὶ αὐτοὶ οὐδὲν τούτων συνη̃καν καὶ ἠ̃ν τò ῥη̃μα του̃το κεκρυμμένον ἀπ' αὐτω̃ν καὶ οὐκ ἐγίνωσκον τὰ λεγόμενα

³⁵ἐγένετο δὲ ἐν τω̨̃ ἐγγίζειν αὐτòν εἰς ’Ιεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδòν ἐπαιτω̃ν

³⁶ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη του̃το

³⁷ἀπήγγειλαν δὲ αὐτω̨̃ ὅτι ’Ιησου̃ς ὁ Ναζωραι̃ος παρέρχεται

³⁸καὶ ἐβόησεν λέγων ’Ιησου̃ υἱὲ Δαυίδ ἐλέησόν με

³⁹καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτω̨̃ ἵνα σιγήση̨ αὐτòς δὲ πολλω̨̃ μα̃λλον ἔκραζεν υἱὲ Δαυίδ ἐλέησόν με

⁴⁰σταθεὶς δὲ ὁ ’Ιησου̃ς ἐκέλευσεν αὐτòν ἀχθη̃ναι πρòς αὐτόν ἐγγίσαντος δὲ αὐτου̃ ἐπηρώτησεν αὐτόν

⁴¹τί σοι θέλεις ποιήσω ὁ δὲ εἰ̃πεν κύριε ἵνα ἀναβλέψω

⁴²καὶ ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ἀνάβλεψον ἡ πίστις σου σέσωκέν σε

⁴³καὶ παραχρη̃μα ἀνέβλεψεν καὶ ἠκολούθει αὐτω̨̃ δοξάζων τòν θεόν καὶ πα̃ς ὁ λαòς ἰδὼν ἔδωκεν αἰ̃νον τω̨̃ θεω̨̃

Κεφάλαιον ΙΘ' (19)

¹καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν ’Ιεριχώ

²καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαι̃ος καὶ αὐτòς ἠ̃ν ἀρχιτελώνης καὶ αὐτòς πλούσιος

³καὶ ἐζήτει ἰδει̃ν τòν ’Ιησου̃ν τίς ἐστιν καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπò του̃ ὄχλου ὅτι τη̨̃ ἡλικία̨ μικρòς ἠ̃ν

⁴καὶ προδραμὼν εἰς τò ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν ἵνα ἴδη̨ αὐτόν ὅτι ἐκείνης ἤμελλεν διέρχεσθαι

⁵καὶ ὡς ἠ̃λθεν ἐπὶ τòν τόπον ἀναβλέψας ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν πρòς αὐτόν Ζακχαι̃ε σπεύσας κατάβηθι σήμερον γὰρ ἐν τω̨̃ οἴκω̨ σου δει̃ με μει̃ναι

⁶καὶ σπεύσας κατέβη καὶ ὑπεδέξατο αὐτòν χαίρων

⁷καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλω̨̃ ἀνδρὶ εἰση̃λθεν καταλυ̃σαι

⁸σταθεὶς δὲ Ζακχαι̃ος εἰ̃πεν πρòς τòν κύριον ἰδοὺ τὰ ἡμίσιά μου τω̃ν ὑπαρχόντων κύριε τοι̃ς πτωχοι̃ς δίδωμι καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα ἀποδίδωμι τετραπλου̃ν

⁹εἰ̃πεν δὲ πρòς αὐτòν ὁ ’Ιησου̃ς ὅτι σήμερον σωτηρία τω̨̃ οἴκω̨ τούτω̨ ἐγένετο καθότι καὶ αὐτòς υἱòς ’Αβραάμ ἐστιν

¹⁰ἠ̃λθεν γὰρ ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου ζητη̃σαι καὶ σω̃σαι τò ἀπολωλός

¹¹ἀκουόντων δὲ αὐτω̃ν ταυ̃τα προσθεὶς εἰ̃πεν παραβολὴν διὰ τò ἐγγὺς εἰ̃ναι ’Ιερουσαλὴμ αὐτòν καὶ δοκει̃ν αὐτοὺς ὅτι παραχρη̃μα μέλλει ἡ βασιλεία του̃ θεου̃ ἀναφαίνεσθαι

¹²εἰ̃πεν οὐ̃ν ἄνθρωπός τις εὐγενὴς ἐπορεύθη εἰς χώραν μακρὰν λαβει̃ν ἑαυτω̨̃ βασιλείαν καὶ ὑποστρέψαι

¹³καλέσας δὲ δέκα δούλους ἑαυτου̃ ἔδωκεν αὐτοι̃ς δέκα μνα̃ς καὶ εἰ̃πεν πρòς αὐτούς πραγματεύσασθε ἐν ὡ̨̃ ἔρχομαι

¹⁴οἱ δὲ πολι̃ται αὐτου̃ ἐμίσουν αὐτόν καὶ ἀπέστειλαν πρεσβείαν ὀπίσω αὐτου̃ λέγοντες οὐ θέλομεν του̃τον βασιλευ̃σαι ἐφ' ἡμα̃ς

¹⁵καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ ἐπανελθει̃ν αὐτòν λαβόντα τὴν βασιλείαν καὶ εἰ̃πεν φωνηθη̃ναι αὐτω̨̃ τοὺς δούλους τούτους οἱ̃ς δεδώκει τò ἀργύριον ἵνα γνοι̃ τί διεπραγματεύσαντο

¹⁶παρεγένετο δὲ ὁ πρω̃τος λέγων κύριε ἡ μνα̃ σου δέκα προσηργάσατο μνα̃ς

¹⁷καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ εὐ̃γε ἀγαθὲ δου̃λε ὅτι ἐν ἐλαχίστω̨ πιστòς ἐγένου ἴσθι ἐξουσίαν ἔχων ἐπάνω δέκα πόλεων

¹⁸καὶ ἠ̃λθεν ὁ δεύτερος λέγων ἡ μνα̃ σου κύριε ἐποίησεν πέντε μνα̃ς

¹⁹εἰ̃πεν δὲ καὶ τούτω̨ καὶ σὺ ἐπάνω γίνου πέντε πόλεων

²⁰καὶ ὁ ἕτερος ἠ̃λθεν λέγων κύριε ἰδοὺ ἡ μνα̃ σου ἣν εἰ̃χον ἀποκειμένην ἐν σουδαρίω̨

²¹ἐφοβούμην γάρ σε ὅτι ἄνθρωπος αὐστηρòς εἰ̃ αἴρεις ὃ οὐκ ἔθηκας καὶ θερίζεις ὃ οὐκ ἔσπειρας

²²λέγει αὐτω̨̃ ἐκ του̃ στόματός σου κρίνω σε πονηρὲ δου̃λε ἤ̨δεις ὅτι ἐγὼ ἄνθρωπος αὐστηρός εἰμι αἴρων ὃ οὐκ ἔθηκα καὶ θερίζων ὃ οὐκ ἔσπειρα

²³καὶ διὰ τί οὐκ ἔδωκάς μου τò ἀργύριον ἐπὶ τράπεζαν κἀγὼ ἐλθὼν σὺν τόκω̨ ἂν αὐτò ἔπραξα

²⁴καὶ τοι̃ς παρεστω̃σιν εἰ̃πεν ἄρατε ἀπ' αὐτου̃ τὴν μνα̃ν καὶ δότε τω̨̃ τὰς δέκα μνα̃ς ἔχοντι

²⁵καὶ εἰ̃παν αὐτω̨̃ κύριε ἔχει δέκα μνα̃ς

²⁶λέγω ὑμι̃ν ὅτι παντὶ τω̨̃ ἔχοντι δοθήσεται ἀπò δὲ του̃ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται

²⁷πλὴν τοὺς ἐχθρούς μου τούτους τοὺς μὴ θελήσαντάς με βασιλευ̃σαι ἐπ' αὐτοὺς ἀγάγετε ὡ̃δε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου

²⁸καὶ εἰπὼν ταυ̃τα ἐπορεύετο ἔμπροσθεν ἀναβαίνων εἰς ‘Ιεροσόλυμα

²⁹καὶ ἐγένετο ὡς ἤγγισεν εἰς βηθφαγὴ καὶ βηθανίαν πρòς τò ὄρος τò καλούμενον ἐλαιω̃ν ἀπέστειλεν δύο τω̃ν μαθητω̃ν

³⁰λέγων ὑπάγετε εἰς τὴν κατέναντι κώμην ἐν ἡ̨̃ εἰσπορευόμενοι εὑρήσετε πω̃λον δεδεμένον ἐφ' ὃν οὐδεὶς πώποτε ἀνθρώπων ἐκάθισεν καὶ λύσαντες αὐτòν ἀγάγετε

³¹καὶ ἐάν τις ὑμα̃ς ἐρωτα̨̃ διὰ τί λύετε οὕτως ἐρει̃τε ὅτι ὁ κύριος αὐτου̃ χρείαν ἔχει

³²ἀπελθόντες δὲ οἱ ἀπεσταλμένοι εὑ̃ρον καθὼς εἰ̃πεν αὐτοι̃ς

³³λυόντων δὲ αὐτω̃ν τòν πω̃λον εἰ̃παν οἱ κύριοι αὐτου̃ πρòς αὐτούς τί λύετε τòν πω̃λον

³⁴οἱ δὲ εἰ̃παν ὅτι ὁ κύριος αὐτου̃ χρείαν ἔχει

³⁵καὶ ἤγαγον αὐτòν πρòς τòν ’Ιησου̃ν καὶ ἐπιρίψαντες αὐτω̃ν τὰ ἱμάτια ἐπὶ τòν πω̃λον ἐπεβίβασαν τòν ’Ιησου̃ν

³⁶πορευομένου δὲ αὐτου̃ ὑπεστρώννυον τὰ ἱμάτια αὐτω̃ν ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃

³⁷ἐγγίζοντος δὲ αὐτου̃ ἤδη πρòς τη̨̃ καταβάσει του̃ ὄρους τω̃ν ἐλαιω̃ν ἤρξαντο ἅπαν τò πλη̃θος τω̃ν μαθητω̃ν χαίροντες αἰνει̃ν τòν θεòν φωνη̨̃ μεγάλη̨ περὶ πασω̃ν ὡ̃ν εἰ̃δον δυνάμεων

³⁸λέγοντες εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ὁ βασιλεὺς ἐν ὀνόματι κυρίου ἐν οὐρανω̨̃ εἰρήνη καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις

³⁹καί τινες τω̃ν Φαρισαίων ἀπò του̃ ὄχλου εἰ̃παν πρòς αὐτόν διδάσκαλε ἐπιτίμησον τοι̃ς μαθηται̃ς σου

⁴⁰καὶ ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν λέγω ὑμι̃ν ἐὰν οὑ̃τοι σιωπήσουσιν οἱ λίθοι κράξουσιν

⁴¹καὶ ὡς ἤγγισεν ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ' αὐτήν

⁴²λέγων ὅτι εἰ ἔγνως ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ ταύτη̨ καὶ σὺ τὰ πρòς εἰρήνην νυ̃ν δὲ ἐκρύβη ἀπò ὀφθαλμω̃ν σου

⁴³ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σὲ καὶ παρεμβαλου̃σιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά σοι καὶ περικυκλώσουσίν σε καὶ συνέξουσίν σε πάντοθεν

⁴⁴καὶ ἐδαφιου̃σίν σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί καὶ οὐκ ἀφήσουσιν λίθον ἐπὶ λίθον ἐν σοί ἀνθ' ὡ̃ν οὐκ ἔγνως τòν καιρòν τη̃ς ἐπισκοπη̃ς σου

⁴⁵καὶ εἰσελθὼν εἰς τò ἱερòν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλου̃ντας

⁴⁶λέγων αὐτοι̃ς γέγραπται καὶ ἔσται ὁ οἰ̃κός μου οἰ̃κος προσευχη̃ς ὑμει̃ς δὲ αὐτòν ἐποιήσατε σπήλαιον λη̨στω̃ν

⁴⁷καὶ ἠ̃ν διδάσκων τò καθ' ἡμέραν ἐν τω̨̃ ἱερω̨̃ οἱ δὲ ἀρχιερει̃ς καὶ οἱ γραμματει̃ς ἐζήτουν αὐτòν ἀπολέσαι καὶ οἱ πρω̃τοι του̃ λαου̃

⁴⁸καὶ οὐχ εὕρισκον τò τί ποιήσωσιν ὁ λαòς γὰρ ἅπας ἐξεκρέματο αὐτου̃ ἀκούων

Κεφάλαιον Κ' (20)

¹καὶ ἐγένετο ἐν μια̨̃ τω̃ν ἡμερω̃ν διδάσκοντος αὐτου̃ τòν λαòν ἐν τω̨̃ ἱερω̨̃ καὶ εὐαγγελιζομένου ἐπέστησαν οἱ ἀρχιερει̃ς καὶ οἱ γραμματει̃ς σὺν τοι̃ς πρεσβυτέροις

²καὶ εἰ̃παν λέγοντες πρòς αὐτόν εἰπòν ἡμι̃ν ἐν ποία̨ ἐξουσία̨ ταυ̃τα ποιει̃ς ἢ τίς ἐστιν ὁ δούς σοι τὴν ἐξουσίαν ταύτην

³ἀποκριθεὶς δὲ εἰ̃πεν πρòς αὐτούς ἐρωτήσω ὑμα̃ς κἀγὼ λόγον καὶ εἴπατέ μοι

⁴τò βάπτισμα ’Ιωάννου ἐξ οὐρανου̃ ἠ̃ν ἢ ἐξ ἀνθρώπων

⁵οἱ δὲ συνελογίσαντο πρòς ἑαυτοὺς λέγοντες ὅτι ἐὰν εἴπωμεν ἐξ οὐρανου̃ ἐρει̃ διὰ τί οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτω̨̃

⁶ἐὰν δὲ εἴπωμεν ἐξ ἀνθρώπων ὁ λαòς ἅπας καταλιθάσει ἡμα̃ς πεπεισμένος γάρ ἐστιν ’Ιωάννην προφήτην εἰ̃ναι

⁷καὶ ἀπεκρίθησαν μὴ εἰδέναι πόθεν

⁸καὶ ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτοι̃ς οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμι̃ν ἐν ποία̨ ἐξουσία̨ ταυ̃τα ποιω̃

⁹ἤρξατο δὲ πρòς τòν λαòν λέγειν τὴν παραβολὴν ταύτην ἄνθρωπός τις ἐφύτευσεν ἀμπελω̃να καὶ ἐξέδετο αὐτòν γεωργοι̃ς καὶ ἀπεδήμησεν χρόνους ἱκανούς

¹⁰καὶ καιρω̨̃ ἀπέστειλεν πρòς τοὺς γεωργοὺς δου̃λον ἵνα ἀπò του̃ καρπου̃ του̃ ἀμπελω̃νος δώσουσιν αὐτω̨̃ οἱ δὲ γεωργοὶ ἐξαπέστειλαν αὐτòν δείραντες κενόν

¹¹καὶ προσέθετο ἕτερον πέμψαι δου̃λον οἱ δὲ κἀκει̃νον δείραντες καὶ ἀτιμάσαντες ἐξαπέστειλαν κενόν

¹²καὶ προσέθετο τρίτον πέμψαι οἱ δὲ καὶ του̃τον τραυματίσαντες ἐξέβαλον

¹³εἰ̃πεν δὲ ὁ κύριος του̃ ἀμπελω̃νος τί ποιήσω πέμψω τòν υἱόν μου τòν ἀγαπητόν ἴσως του̃τον ἐντραπήσονται

¹⁴ἰδόντες δὲ αὐτòν οἱ γεωργοὶ διελογίζοντο πρòς ἀλλήλους λέγοντες οὑ̃τός ἐστιν ὁ κληρονόμος ἀποκτείνωμεν αὐτόν ἵνα ἡμω̃ν γένηται ἡ κληρονομία

¹⁵καὶ ἐκβαλόντες αὐτòν ἔξω του̃ ἀμπελω̃νος ἀπέκτειναν τί οὐ̃ν ποιήσει αὐτοι̃ς ὁ κύριος του̃ ἀμπελω̃νος

¹⁶ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργοὺς τούτους καὶ δώσει τòν ἀμπελω̃να ἄλλοις ἀκούσαντες δὲ εἰ̃παν μὴ γένοιτο

¹⁷ὁ δὲ ἐμβλέψας αὐτοι̃ς εἰ̃πεν τί οὐ̃ν ἐστιν τò γεγραμμένον του̃το λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομου̃ντες οὑ̃τος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας

¹⁸πα̃ς ὁ πεσὼν ἐπ' ἐκει̃νον τòν λίθον συνθλασθήσεται ἐφ' ὃν δ' ἂν πέση̨ λικμήσει αὐτόν

¹⁹καὶ ἐζήτησαν οἱ γραμματει̃ς καὶ οἱ ἀρχιερει̃ς ἐπιβαλει̃ν ἐπ' αὐτòν τὰς χει̃ρας ἐν αὐτη̨̃ τη̨̃ ὥρα̨ καὶ ἐφοβήθησαν τòν λαόν ἔγνωσαν γὰρ ὅτι πρòς αὐτοὺς εἰ̃πεν τὴν παραβολὴν ταύτην

²⁰καὶ παρατηρήσαντες ἀπέστειλαν ἐγκαθέτους ὑποκρινομένους ἑαυτοὺς δικαίους εἰ̃ναι ἵνα ἐπιλάβωνται αὐτου̃ λόγου ὥστε παραδου̃ναι αὐτòν τη̨̃ ἀρχη̨̃ καὶ τη̨̃ ἐξουσία̨ του̃ ἡγεμόνος

²¹καὶ ἐπηρώτησαν αὐτòν λέγοντες διδάσκαλε οἴδαμεν ὅτι ὀρθω̃ς λέγεις καὶ διδάσκεις καὶ οὐ λαμβάνεις πρόσωπον ἀλλ' ἐπ' ἀληθείας τὴν ὁδòν του̃ θεου̃ διδάσκεις

²²ἔξεστιν ἡμα̃ς Καίσαρι φόρον δου̃ναι ἢ οὔ

²³κατανοήσας δὲ αὐτω̃ν τὴν πανουργίαν εἰ̃πεν πρòς αὐτούς

²⁴δείξατέ μοι δηνάριον τίνος ἔχει εἰκόνα καὶ ἐπιγραφήν οἱ δὲ εἰ̃παν Καίσαρος

²⁵ὁ δὲ εἰ̃πεν πρòς αὐτούς τοίνυν ἀπόδοτε τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ του̃ θεου̃ τω̨̃ θεω̨̃

²⁶καὶ οὐκ ἴσχυσαν ἐπιλαβέσθαι αὐτου̃ ῥήματος ἐναντίον του̃ λαου̃ καὶ θαυμάσαντες ἐπὶ τη̨̃ ἀποκρίσει αὐτου̃ ἐσίγησαν

²⁷προσελθόντες δέ τινες τω̃ν Σαδδουκαίων οἱ ἀντιλέγοντες ἀνάστασιν μὴ εἰ̃ναι ἐπηρώτησαν αὐτòν

²⁸λέγοντες διδάσκαλε Μωϋση̃ς ἔγραψεν ἡμι̃ν ἐάν τινος ἀδελφòς ἀποθάνη̨ ἔχων γυναι̃κα καὶ οὑ̃τος ἄτεκνος ἠ̨̃ ἵνα λάβη̨ ὁ ἀδελφòς αὐτου̃ τὴν γυναι̃κα καὶ ἐξαναστήση̨ σπέρμα τω̨̃ ἀδελφω̨̃ αὐτου̃

²⁹ἑπτὰ οὐ̃ν ἀδελφοὶ ἠ̃σαν καὶ ὁ πρω̃τος λαβὼν γυναι̃κα ἀπέθανεν ἄτεκνος

³⁰καὶ ὁ δεύτερος

³¹καὶ ὁ τρίτος ἔλαβεν αὐτήν ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ ἑπτὰ οὐ κατέλιπον τέκνα καὶ ἀπέθανον

³²ὕστερον καὶ ἡ γυνὴ ἀπέθανεν

³³ἡ γυνὴ οὐ̃ν ἐν τη̨̃ ἀναστάσει τίνος αὐτω̃ν γίνεται γυνή οἱ γὰρ ἑπτὰ ἔσχον αὐτὴν γυναι̃κα

³⁴καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ὁ ’Ιησου̃ς οἱ υἱοὶ του̃ αἰω̃νος τούτου γαμου̃σιν καὶ γαμίσκονται

³⁵οἱ δὲ καταξιωθέντες του̃ αἰω̃νος ἐκείνου τυχει̃ν καὶ τη̃ς ἀναστάσεως τη̃ς ἐκ νεκρω̃ν οὔτε γαμου̃σιν οὔτε γαμίζονται

³⁶οὐδὲ γὰρ ἀποθανει̃ν ἔτι δύνανται ἰσάγγελοι γάρ εἰσιν καὶ υἱοί εἰσιν θεου̃ τη̃ς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες

³⁷ὅτι δὲ ἐγείρονται οἱ νεκροὶ καὶ Μωϋση̃ς ἐμήνυσεν ἐπὶ τη̃ς βάτου ὡς λέγει κύριον τòν θεòν ’Αβραὰμ καὶ θεòν ’Ισαὰκ καὶ θεòν ’Ιακώβ

³⁸θεòς δὲ οὐκ ἔστιν νεκρω̃ν ἀλλὰ ζώντων πάντες γὰρ αὐτω̨̃ ζω̃σιν

³⁹ἀποκριθέντες δέ τινες τω̃ν γραμματέων εἰ̃παν διδάσκαλε καλω̃ς εἰ̃πας

⁴⁰οὐκέτι γὰρ ἐτόλμων ἐπερωτα̃ν αὐτòν οὐδέν

⁴¹εἰ̃πεν δὲ πρòς αὐτούς πω̃ς λέγουσιν τòν Χριστòν εἰ̃ναι Δαυὶδ υἱόν

⁴²αὐτòς γὰρ Δαυὶδ λέγει ἐν βίβλω̨ ψαλμω̃ν εἰ̃πεν κύριος τω̨̃ κυρίω̨ μου κάθου ἐκ δεξιω̃ν μου

⁴³ἕως ἂν θω̃ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τω̃ν ποδω̃ν σου

⁴⁴Δαυὶδ οὐ̃ν κύριον αὐτòν καλει̃ καὶ πω̃ς αὐτου̃ υἱός ἐστιν

⁴⁵ἀκούοντος δὲ παντòς του̃ λαου̃ εἰ̃πεν τοι̃ς μαθηται̃ς αὐτου̃

⁴⁶προσέχετε ἀπò τω̃ν γραμματέων τω̃ν θελόντων περιπατει̃ν ἐν στολαι̃ς καὶ φιλούντων ἀσπασμοὺς ἐν ται̃ς ἀγοραι̃ς καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐν ται̃ς συναγωγαι̃ς καὶ πρωτοκλισίας ἐν τοι̃ς δείπνοις

⁴⁷οἳ κατεσθίουσιν τὰς οἰκίας τω̃ν χηρω̃ν καὶ προφάσει μακρὰ προσεύχονται οὑ̃τοι λήμψονται περισσότερον κρίμα

Κεφάλαιον ΚΑ' (21)

¹ἀναβλέψας δὲ εἰ̃δεν τοὺς βάλλοντας εἰς τò γαζοφυλάκιον τὰ δω̃ρα αὐτω̃ν πλουσίους

²εἰ̃δεν δέ τινα χήραν πενιχρὰν βάλλουσαν ἐκει̃ λεπτὰ δύο

³καὶ εἰ̃πεν ἀληθω̃ς λέγω ὑμι̃ν ὅτι ἡ χήρα αὕτη ἡ πτωχὴ πλει̃ον πάντων ἔβαλεν

⁴πάντες γὰρ οὑ̃τοι ἐκ του̃ περισσεύοντος αὐτοι̃ς ἔβαλον εἰς τὰ δω̃ρα αὕτη δὲ ἐκ του̃ ὑστερήματος αὐτη̃ς πάντα τòν βίον ὃν εἰ̃χεν ἔβαλεν

⁵καί τινων λεγόντων περὶ του̃ ἱερου̃ ὅτι λίθοις καλοι̃ς καὶ ἀναθήμασιν κεκόσμηται εἰ̃πεν

⁶ταυ̃τα ἃ θεωρει̃τε ἐλεύσονται ἡμέραι ἐν αἱ̃ς οὐκ ἀφεθήσεται λίθος ἐπὶ λίθω̨ ὃς οὐ καταλυθήσεται

⁷ἐπηρώτησαν δὲ αὐτòν λέγοντες διδάσκαλε πότε οὐ̃ν ταυ̃τα ἔσται καὶ τί τò σημει̃ον ὅταν μέλλη̨ ταυ̃τα γίνεσθαι

⁸ὁ δὲ εἰ̃πεν βλέπετε μὴ πλανηθη̃τε πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματί μου λέγοντες ἐγώ εἰμι καί ὁ καιρòς ἤγγικεν μὴ πορευθη̃τε ὀπίσω αὐτω̃ν

⁹ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκαταστασίας μὴ πτοηθη̃τε δει̃ γὰρ ταυ̃τα γενέσθαι πρω̃τον ἀλλ' οὐκ εὐθέως τò τέλος

¹⁰τότε ἔλεγεν αὐτοι̃ς ἐγερθήσεται ἔθνος ἐπ' ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν

¹¹σεισμοί τε μεγάλοι καὶ κατὰ τόπους λιμοὶ καὶ λοιμοὶ ἔσονται φόβητρά τε καὶ ἀπ' οὐρανου̃ σημει̃α μεγάλα ἔσται

¹²πρò δὲ τούτων πάντων ἐπιβαλου̃σιν ἐφ' ὑμα̃ς τὰς χει̃ρας αὐτω̃ν καὶ διώξουσιν παραδιδόντες εἰς τὰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς ἀπαγομένους ἐπὶ βασιλει̃ς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν του̃ ὀνόματός μου

¹³ἀποβήσεται ὑμι̃ν εἰς μαρτύριον

¹⁴θέτε οὐ̃ν ἐν ται̃ς καρδίαις ὑμω̃ν μὴ προμελετα̃ν ἀπολογηθη̃ναι

¹⁵ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμι̃ν στόμα καὶ σοφίαν ἡ̨̃ οὐ δυνήσονται ἀντιστη̃ναι ἢ ἀντειπει̃ν ἅπαντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμι̃ν

¹⁶παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπò γονέων καὶ ἀδελφω̃ν καὶ συγγενω̃ν καὶ φίλων καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμω̃ν

¹⁷καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπò πάντων διὰ τò ὄνομά μου

¹⁸καὶ θρὶξ ἐκ τη̃ς κεφαλη̃ς ὑμω̃ν οὐ μὴ ἀπόληται

¹⁹ἐν τη̨̃ ὑπομονη̨̃ ὑμω̃ν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμω̃ν

²⁰ὅταν δὲ ἴδητε κυκλουμένην ὑπò στρατοπέδων ’Ιερουσαλήμ τότε γνω̃τε ὅτι ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσις αὐτη̃ς

²¹τότε οἱ ἐν τη̨̃ ’Ιουδαία̨ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη καὶ οἱ ἐν μέσω̨ αὐτη̃ς ἐκχωρείτωσαν καὶ οἱ ἐν ται̃ς χώραις μὴ εἰσερχέσθωσαν εἰς αὐτήν

²²ὅτι ἡμέραι ἐκδικήσεως αὑ̃ταί εἰσιν του̃ πλησθη̃ναι πάντα τὰ γεγραμμένα

²³οὐαὶ ται̃ς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ται̃ς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ται̃ς ἡμέραις ἔσται γὰρ ἀνάγκη μεγάλη ἐπὶ τη̃ς γη̃ς καὶ ὀργὴ τω̨̃ λαω̨̃ τούτω̨

²⁴καὶ πεσου̃νται στόματι μαχαίρης καὶ αἰχμαλωτισθήσοντα εἰς τὰ ἔθνη πάντα καὶ ’Ιερουσαλὴμ ἔσται πατουμένη ὑπò ἐθνω̃ν ἄχρι οὑ̃ πληρωθω̃σιν καιροὶ ἐθνω̃ν

²⁵καὶ ἔσονται σημει̃α ἐν ἡλίω̨ καὶ σελήνη̨ καὶ ἄστροις καὶ ἐπὶ τη̃ς γη̃ς συνοχὴ ἐθνω̃ν ἐν ἀπορία̨ ἤχους θαλάσσης καὶ σάλου

²⁶ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπò φόβου καὶ προσδοκίας τω̃ν ἐπερχομένων τη̨̃ οἰκουμένη̨ αἱ γὰρ δυνάμεις τω̃ν οὐρανω̃ν σαλευθήσονται

²⁷καὶ τότε ὄψονται τòν υἱòν του̃ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλη̨ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλη̃ς

²⁸ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμω̃ν διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμω̃ν

²⁹καὶ εἰ̃πεν παραβολὴν αὐτοι̃ς ἴδετε τὴν συκη̃ν καὶ πάντα τὰ δένδρα

³⁰ὅταν προβάλωσιν ἤδη βλέποντες ἀφ' ἑαυτω̃ν γινώσκετε ὅτι ἤδη ἐγγὺς τò θέρος ἐστίν

³¹οὕτως καὶ ὑμει̃ς ὅταν ἴδητε ταυ̃τα γινόμενα γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἡ βασιλεία του̃ θεου̃

³²ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὅτι οὐ μὴ παρέλθη̨ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως ἂν πάντα γένηται

³³ὁ οὐρανòς καὶ ἡ γη̃ παρελεύσονται οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρελεύσονται

³⁴προσέχετε δὲ ἑαυτοι̃ς μήποτε βαρηθω̃σιν ὑμω̃ν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλη̨ καὶ μέθη̨ καὶ μερίμναις βιωτικαι̃ς καὶ ἐπιστη̨̃ ἐφ' ὑμα̃ς αἰφνίδιος ἡ ἡμέρα ἐκείνη

³⁵ὡς παγὶς ἐπεισελεύσεται γὰρ ἐπὶ πάντας τοὺς καθημένους ἐπὶ πρόσωπον πάσης τη̃ς γη̃ς

³⁶ἀγρυπνει̃τε δὲ ἐν παντὶ καιρω̨̃ δεόμενοι ἵνα κατισχύσητε ἐκφυγει̃ν ταυ̃τα πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθη̃ναι ἔμπροσθεν του̃ υἱου̃ του̃ ἀνθρώπου

³⁷ἠ̃ν δὲ τὰς ἡμέρας ἐν τω̨̃ ἱερω̨̃ διδάσκων τὰς δὲ νύκτας ἐξερχόμενος ηὐλίζετο εἰς τò ὄρος τò καλούμενον ἐλαιω̃ν

³⁸καὶ πα̃ς ὁ λαòς ὤρθριζεν πρòς αὐτòν ἐν τω̨̃ ἱερω̨̃ ἀκούειν αὐτου̃

Κεφάλαιον ΚΒ' (22)

¹ἤγγιζεν δὲ ἡ ἑορτὴ τω̃ν ἀζύμων ἡ λεγομένη πάσχα

²καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερει̃ς καὶ οἱ γραμματει̃ς τò πω̃ς ἀνέλωσιν αὐτόν ἐφοβου̃ντο γὰρ τòν λαόν

³εἰση̃λθεν δὲ Σατανα̃ς εἰς ’Ιούδαν τòν καλούμενον ’Ισκαριώτην ὄντα ἐκ του̃ ἀριθμου̃ τω̃ν δώδεκα

⁴καὶ ἀπελθὼν συνελάλησεν τοι̃ς ἀρχιερευ̃σιν καὶ στρατηγοι̃ς τò πω̃ς αὐτοι̃ς παραδω̨̃ αὐτόν

⁵καὶ ἐχάρησαν καὶ συνέθεντο αὐτω̨̃ ἀργύριον δου̃ναι

⁶καὶ ἐξωμολόγησεν καὶ ἐζήτει εὐκαιρίαν του̃ παραδου̃ναι αὐτòν ἄτερ ὄχλου αὐτοι̃ς

⁷ἠ̃λθεν δὲ ἡ ἡμέρα τω̃ν ἀζύμων ἐν ἡ̨̃ ἔδει θύεσθαι τò πάσχα

⁸καὶ ἀπέστειλεν πέτρον καὶ ’Ιωάννην εἰπών πορευθέντες ἑτοιμάσατε ἡμι̃ν τò πάσχα ἵνα φάγωμεν

⁹οἱ δὲ εἰ̃παν αὐτω̨̃ που̃ θέλεις ἑτοιμάσωμεν

¹⁰ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ἰδοὺ εἰσελθόντων ὑμω̃ν εἰς τὴν πόλιν συναντήσει ὑμι̃ν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων ἀκολουθήσατε αὐτω̨̃ εἰς τὴν οἰκίαν εἰς ἣν εἰσπορεύεται

¹¹καὶ ἐρει̃τε τω̨̃ οἰκοδεσπότη̨ τη̃ς οἰκίας λέγει σοι ὁ διδάσκαλος που̃ ἐστιν τò κατάλυμα ὅπου τò πάσχα μετὰ τω̃ν μαθητω̃ν μου φάγω

¹²κἀκει̃νος ὑμι̃ν δείξει ἀνάγαιον μέγα ἐστρωμένον ἐκει̃ ἑτοιμάσατε

¹³ἀπελθόντες δὲ εὑ̃ρον καθὼς εἰρήκει αὐτοι̃ς καὶ ἡτοίμασαν τò πάσχα

¹⁴καὶ ὅτε ἐγένετο ἡ ὥρα ἀνέπεσεν καὶ οἱ ἀπόστολοι σὺν αὐτω̨̃

¹⁵καὶ εἰ̃πεν πρòς αὐτούς ἐπιθυμία̨ ἐπεθύμησα του̃το τò πάσχα φαγει̃ν μεθ' ὑμω̃ν πρò του̃ με παθει̃ν

¹⁶λέγω γὰρ ὑμι̃ν ὅτι οὐ μὴ φάγω αὐτò ἕως ὅτου πληρωθη̨̃ ἐν τη̨̃ βασιλεία̨ του̃ θεου̃

¹⁷καὶ δεξάμενος ποτήριον εὐχαριστήσας εἰ̃πεν λάβετε του̃το καὶ διαμερίσατε εἰς ἑαυτούς

¹⁸λέγω γὰρ ὑμι̃ν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπò του̃ νυ̃ν ἀπò του̃ γενήματος τη̃ς ἀμπέλου ἕως οὑ̃ ἡ βασιλεία του̃ θεου̃ ἔλθη̨

¹⁹καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ ἔδωκεν αὐτοι̃ς λέγων του̃τό ἐστιν τò σω̃μά μου τò ὑπὲρ ὑμω̃ν διδόμενον του̃το ποιει̃τε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν

²⁰καὶ τò ποτήριον ὡσαύτως μετὰ τò δειπνη̃σαι λέγων του̃το τò ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν τω̨̃ αἵματί μου τò ὑπὲρ ὑμω̃ν ἐκχυννόμενον

²¹πλὴν ἰδοὺ ἡ χεὶρ του̃ παραδιδόντος με μετ' ἐμου̃ ἐπὶ τη̃ς τραπέζης

²²ὅτι ὁ υἱòς μὲν του̃ ἀνθρώπου κατὰ τò ὡρισμένον πορεύεται πλὴν οὐαὶ τω̨̃ ἀνθρώπω̨ ἐκείνω̨ δι' οὑ̃ παραδίδοται

²³καὶ αὐτοὶ ἤρξαντο συζητει̃ν πρòς ἑαυτοὺς τò τίς ἄρα εἴη ἐξ αὐτω̃ν ὁ του̃το μέλλων πράσσειν

²⁴ἐγένετο δὲ καὶ φιλονεικία ἐν αὐτοι̃ς τò τίς αὐτω̃ν δοκει̃ εἰ̃ναι μείζων

²⁵ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς οἱ βασιλει̃ς τω̃ν ἐθνω̃ν κυριεύουσιν αὐτω̃ν καὶ οἱ ἐξουσιάζοντες αὐτω̃ν εὐεργέται καλου̃νται

²⁶ὑμει̃ς δὲ οὐχ οὕτως ἀλλ' ὁ μείζων ἐν ὑμι̃ν γινέσθω ὡς ὁ νεώτερος καὶ ὁ ἡγούμενος ὡς ὁ διακονω̃ν

²⁷τίς γὰρ μείζων ὁ ἀνακείμενος ἢ ὁ διακονω̃ν οὐχὶ ὁ ἀνακείμενος ἐγὼ δὲ ἐν μέσω̨ ὑμω̃ν εἰμι ὡς ὁ διακονω̃ν

²⁸ὑμει̃ς δέ ἐστε οἱ διαμεμενηκότες μετ' ἐμου̃ ἐν τοι̃ς πειρασμοι̃ς μου

²⁹κἀγὼ διατίθεμαι ὑμι̃ν καθὼς διέθετό μοι ὁ πατήρ μου βασιλείαν

³⁰ἵνα ἔσθητε καὶ πίνητε ἐπὶ τη̃ς τραπέζης μου ἐν τη̨̃ βασιλεία̨ μου καὶ καθήσεσθε ἐπὶ θρόνων τὰς δώδεκα φυλὰς κρίνοντες του̃ ’Ισραήλ

³¹Σίμων Σίμων ἰδοὺ ὁ Σατανα̃ς ἐξη̨τήσατο ὑμα̃ς του̃ σινιάσαι ὡς τòν σι̃τον

³²ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σου̃ ἵνα μὴ ἐκλίπη̨ ἡ πίστις σου καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήρισον τοὺς ἀδελφούς σου

³³ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ κύριε μετὰ σου̃ ἕτοιμός εἰμι καὶ εἰς φυλακὴν καὶ εἰς θάνατον πορεύεσθαι

³⁴ὁ δὲ εἰ̃πεν λέγω σοι Πέτρε οὐ φωνήσει σήμερον ἀλέκτωρ ἕως τρίς με ἀπαρνήση̨ εἰδέναι

³⁵καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ὅτε ἀπέστειλα ὑμα̃ς ἄτερ βαλλαντίου καὶ πήρας καὶ ὑποδημάτων μή τινος ὑστερήσατε οἱ δὲ εἰ̃παν οὐθενός

³⁶εἰ̃πεν δὲ αὐτοι̃ς ἀλλὰ νυ̃ν ὁ ἔχων βαλλάντιον ἀράτω ὁμοίως καὶ πήραν καὶ ὁ μὴ ἔχων πωλησάτω τò ἱμάτιον αὐτου̃ καὶ ἀγορασάτω μάχαιραν

³⁷λέγω γὰρ ὑμι̃ν ὅτι του̃το τò γεγραμμένον δει̃ τελεσθη̃ναι ἐν ἐμοί τò καὶ μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθη καὶ γὰρ τò περὶ ἐμου̃ τέλος ἔχει

³⁸οἱ δὲ εἰ̃παν κύριε ἰδοὺ μάχαιραι ὡ̃δε δύο ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ἱκανόν ἐστιν

³⁹καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη κατὰ τò ἔθος εἰς τò ὄρος τω̃ν ἐλαιω̃ν ἠκολούθησαν δὲ αὐτω̨̃ καὶ οἱ μαθηταί

⁴⁰γενόμενος δὲ ἐπὶ του̃ τόπου εἰ̃πεν αὐτοι̃ς προσεύχεσθε μὴ εἰσελθει̃ν εἰς πειρασμόν

⁴¹καὶ αὐτòς ἀπεσπάσθη ἀπ' αὐτω̃ν ὡσεὶ λίθου βολήν καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύχετο

⁴²λέγων πάτερ εἰ βούλει παρένεγκε του̃το τò ποτήριον ἀπ' ἐμου̃ πλὴν μὴ τò θέλημά μου ἀλλὰ τò σòν γινέσθω

⁴³ὤφθη δὲ αὐτω̨̃ ἄγγελος ἀπ' οὐρανου̃ ἐνισχύων αὐτόν

⁴⁴καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνία̨ ἐκτενέστερον προσηύχετο καὶ ἐγένετο ὁ ἱδρὼς αὐτου̃ ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντος ἐπὶ τὴν γη̃ν

⁴⁵καὶ ἀναστὰς ἀπò τη̃ς προσευχη̃ς ἐλθὼν πρòς τοὺς μαθητὰς εὑ̃ρεν κοιμωμένους αὐτοὺς ἀπò τη̃ς λύπης

⁴⁶καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς τί καθεύδετε ἀναστάντες προσεύχεσθε ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν

⁴⁷ἔτι αὐτου̃ λαλου̃ντος ἰδοὺ ὄχλος καὶ ὁ λεγόμενος ’Ιούδας εἱ̃ς τω̃ν δώδεκα προήρχετο αὐτούς καὶ ἤγγισεν τω̨̃ ’Ιησου̃ φιλη̃σαι αὐτόν

⁴⁸’Ιησου̃ς δὲ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ’Ιούδα φιλήματι τòν υἱòν του̃ ἀνθρώπου παραδίδως

⁴⁹ἰδόντες δὲ οἱ περὶ αὐτòν τò ἐσόμενον εἰ̃παν κύριε εἰ πατάξομεν ἐν μαχαίρη̨

⁵⁰καὶ ἐπάταξεν εἱ̃ς τις ἐξ αὐτω̃ν του̃ ἀρχιερέως τòν δου̃λον καὶ ἀφει̃λεν τò οὐ̃ς αὐτου̃ τò δεξιόν

⁵¹ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν ἐα̃τε ἕως τούτου καὶ ἁψάμενος του̃ ὠτίου ἰάσατο αὐτόν

⁵²εἰ̃πεν δὲ ’Ιησου̃ς πρòς τοὺς παραγενομένους ἐπ' αὐτòν ἀρχιερει̃ς καὶ στρατηγοὺς του̃ ἱερου̃ καὶ πρεσβυτέρους ὡς ἐπὶ λη̨στὴν ἐξήλθατε μετὰ μαχαιρω̃ν καὶ ξύλων

⁵³καθ' ἡμέραν ὄντος μου μεθ' ὑμω̃ν ἐν τω̨̃ ἱερω̨̃ οὐκ ἐξετείνατε τὰς χει̃ρας ἐπ' ἐμέ ἀλλ' αὕτη ἐστὶν ὑμω̃ν ἡ ὥρα καὶ ἡ ἐξουσία του̃ σκότους

⁵⁴συλλαβόντες δὲ αὐτòν ἤγαγον καὶ εἰσήγαγον εἰς τὴν οἰκίαν του̃ ἀρχιερέως ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθει μακρόθεν

⁵⁵περιαψάντων δὲ πυ̃ρ ἐν μέσω̨ τη̃ς αὐλη̃ς καὶ συγκαθισάντων ἐκάθητο ὁ Πέτρος μέσος αὐτω̃ν

⁵⁶ἰδου̃σα δὲ αὐτòν παιδίσκη τις καθήμενον πρòς τò φω̃ς καὶ ἀτενίσασα αὐτω̨̃ εἰ̃πεν καὶ οὑ̃τος σὺν αὐτω̨̃ ἠ̃ν

⁵⁷ὁ δὲ ἠρνήσατο λέγων οὐκ οἰ̃δα αὐτόν γύναι

⁵⁸καὶ μετὰ βραχὺ ἕτερος ἰδὼν αὐτòν ἔφη καὶ σὺ ἐξ αὐτω̃ν εἰ̃ ὁ δὲ Πέτρος ἔφη ἄνθρωπε οὐκ εἰμί

⁵⁹καὶ διαστάσης ὡσεὶ ὥρας μια̃ς ἄλλος τις διϊσχυρίζετο λέγων ἐπ' ἀληθείας καὶ οὑ̃τος μετ' αὐτου̃ ἠ̃ν καὶ γὰρ Γαλιλαι̃ός ἐστιν

⁶⁰εἰ̃πεν δὲ ὁ Πέτρος ἄνθρωπε οὐκ οἰ̃δα ὃ λέγεις καὶ παραχρη̃μα ἔτι λαλου̃ντος αὐτου̃ ἐφώνησεν ἀλέκτωρ

⁶¹καὶ στραφεὶς ὁ κύριος ἐνέβλεψεν τω̨̃ Πέτρω̨ καὶ ὑπεμνήσθη ὁ Πέτρος του̃ ῥήματος του̃ κυρίου ὡς εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνη̃σαι σήμερον ἀπαρνήση̨ με τρίς

⁶²καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσεν πικρω̃ς

⁶³καὶ οἱ ἄνδρες οἱ συνέχοντες αὐτòν ἐνέπαιζον αὐτω̨̃ δέροντες

⁶⁴καὶ περικαλύψαντες αὐτòν ἐπηρώτων λέγοντες προφήτευσον τίς ἐστιν ὁ παίσας σε

⁶⁵καὶ ἕτερα πολλὰ βλασφημου̃ντες ἔλεγον εἰς αὐτόν

⁶⁶καὶ ὡς ἐγένετο ἡμέρα συνήχθη τò πρεσβυτέριον του̃ λαου̃ ἀρχιερει̃ς τε καὶ γραμματει̃ς καὶ ἀπήγαγον αὐτòν εἰς τò συνέδριον αὐτω̃ν

⁶⁷λέγοντες εἰ σὺ εἰ̃ ὁ Χριστός εἰπòν ἡμι̃ν εἰ̃πεν δὲ αὐτοι̃ς ἐὰν ὑμι̃ν εἴπω οὐ μὴ πιστεύσητε

⁶⁸ἐὰν δὲ ἐρωτήσω οὐ μὴ ἀποκριθη̃τε

⁶⁹ἀπò του̃ νυ̃ν δὲ ἔσται ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου καθήμενος ἐκ δεξιω̃ν τη̃ς δυνάμεως του̃ θεου̃

⁷⁰εἰ̃παν δὲ πάντες σὺ οὐ̃ν εἰ̃ ὁ υἱòς του̃ θεου̃ ὁ δὲ πρòς αὐτοὺς ἔφη ὑμει̃ς λέγετε ὅτι ἐγώ εἰμι

⁷¹οἱ δὲ εἰ̃παν τί ἔτι ἔχομεν μαρτυρίας χρείαν αὐτοὶ γὰρ ἠκούσαμεν ἀπò του̃ στόματος αὐτου̃

Κεφάλαιον ΚΓ' (23)

¹καὶ ἀναστὰν ἅπαν τò πλη̃θος αὐτω̃ν ἤγαγον αὐτòν ἐπὶ τòν Πιλα̃τον

²ἤρξαντο δὲ κατηγορει̃ν αὐτου̃ λέγοντες του̃τον εὕραμεν διαστρέφοντα τò ἔθνος ἡμω̃ν καὶ κωλύοντα φόρους Καίσαρι διδόναι καὶ λέγοντα ἑαυτòν Χριστòν βασιλέα εἰ̃ναι

³ὁ δὲ Πιλα̃τος ἠρώτησεν αὐτòν λέγων σὺ εἰ̃ ὁ βασιλεὺς τω̃ν ’Ιουδαίων ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτω̨̃ ἔφη σὺ λέγεις

⁴ὁ δὲ Πιλα̃τος εἰ̃πεν πρòς τοὺς ἀρχιερει̃ς καὶ τοὺς ὄχλους οὐδὲν εὑρίσκω αἴτιον ἐν τω̨̃ ἀνθρώπω̨ τούτω̨

⁵οἱ δὲ ἐπίσχυον λέγοντες ὅτι ἀνασείει τòν λαòν διδάσκων καθ' ὅλης τη̃ς ’Ιουδαίας καὶ ἀρξάμενος ἀπò τη̃ς Γαλιλαίας ἕως ὡ̃δε

⁶Πιλα̃τος δὲ ἀκούσας ἐπηρώτησεν εἰ ὁ ἄνθρωπος Γαλιλαι̃ός ἐστιν

⁷καὶ ἐπιγνοὺς ὅτι ἐκ τη̃ς ἐξουσίας ‘Ηρώ̨δου ἐστὶν ἀνέπεμψεν αὐτòν πρòς ‘Ηρώ̨δην ὄντα καὶ αὐτòν ἐν ‘Ιεροσολύμοις ἐν ταύταις ται̃ς ἡμέραις

⁸ὁ δὲ ‘Ηρώ̨δης ἰδὼν τòν ’Ιησου̃ν ἐχάρη λίαν ἠ̃ν γὰρ ἐξ ἱκανω̃ν χρόνων θέλων ἰδει̃ν αὐτòν διὰ τò ἀκούειν περὶ αὐτου̃ καὶ ἤλπιζέν τι σημει̃ον ἰδει̃ν ὑπ' αὐτου̃ γινόμενον

⁹ἐπηρώτα δὲ αὐτòν ἐν λόγοις ἱκανοι̃ς αὐτòς δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτω̨̃

¹⁰εἱστήκεισαν δὲ οἱ ἀρχιερει̃ς καὶ οἱ γραμματει̃ς εὐτόνως κατηγορου̃ντες αὐτου̃

¹¹ἐξουθενήσας δὲ αὐτòν καὶ ὁ ‘Ηρώ̨δης σὺν τοι̃ς στρατεύμασιν αὐτου̃ καὶ ἐμπαίξας περιβαλὼν ἐσθη̃τα λαμπρὰν ἀνέπεμψεν αὐτòν τω̨̃ Πιλάτω̨

¹²ἐγένοντο δὲ φίλοι ὅ τε ‘Ηρώ̨δης καὶ ὁ Πιλα̃τος ἐν αὐτη̨̃ τη̨̃ ἡμέρα̨ μετ' ἀλλήλων προϋπη̃ρχον γὰρ ἐν ἔχθρα̨ ὄντες πρòς αὐτούς

¹³Πιλα̃τος δὲ συγκαλεσάμενος τοὺς ἀρχιερει̃ς καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τòν λαòν

¹⁴εἰ̃πεν πρòς αὐτούς προσηνέγκατέ μοι τòν ἄνθρωπον του̃τον ὡς ἀποστρέφοντα τòν λαόν καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐνώπιον ὑμω̃ν ἀνακρίνας οὐθὲν εὑ̃ρον ἐν τω̨̃ ἀνθρώπω̨ τούτω̨ αἴτιον ὡ̃ν κατηγορει̃τε κατ' αὐτου̃

¹⁵ἀλλ' οὐδὲ ‘Ηρώ̨δης ἀνέπεμψεν γὰρ αὐτòν πρòς ἡμα̃ς καὶ ἰδοὺ οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἐστὶν πεπραγμένον αὐτω̨̃

¹⁶παιδεύσας οὐ̃ν αὐτòν ἀπολύσω

¹⁸ἀνέκραγον δὲ παμπληθεὶ λέγοντες αἰ̃ρε του̃τον ἀπόλυσον δὲ ἡμι̃ν τòν Βαραββα̃ν

¹⁹ὅστις ἠ̃ν διὰ στάσιν τινὰ γενομένην ἐν τη̨̃ πόλει καὶ φόνον βληθεὶς ἐν τη̨̃ φυλακη̨̃

²⁰πάλιν δὲ ὁ Πιλα̃τος προσεφώνησεν αὐτοι̃ς θέλων ἀπολυ̃σαι τòν ’Ιησου̃ν

²¹οἱ δὲ ἐπεφώνουν λέγοντες σταύρου σταύρου αὐτόν

²²ὁ δὲ τρίτον εἰ̃πεν πρòς αὐτούς τί γὰρ κακòν ἐποίησεν οὑ̃τος οὐδὲν αἴτιον θανάτου εὑ̃ρον ἐν αὐτω̨̃ παιδεύσας οὐ̃ν αὐτòν ἀπολύσω

²³οἱ δὲ ἐπέκειντο φωναι̃ς μεγάλαις αἰτούμενοι αὐτòν σταυρωθη̃ναι καὶ κατίσχυον αἱ φωναὶ αὐτω̃ν

²⁴καὶ Πιλα̃τος ἐπέκρινεν γενέσθαι τò αἴτημα αὐτω̃ν

²⁵ἀπέλυσεν δὲ τòν διὰ στάσιν καὶ φόνον βεβλημένον εἰς φυλακὴν ὃν ἠ̨του̃ντο τòν δὲ ’Ιησου̃ν παρέδωκεν τω̨̃ θελήματι αὐτω̃ν

²⁶καὶ ὡς ἀπήγαγον αὐτόν ἐπιλαβόμενοι Σίμωνά τινα Κυρηναι̃ον ἐρχόμενον ἀπ' ἀγρου̃ ἐπέθηκαν αὐτω̨̃ τòν σταυρòν φέρειν ὄπισθεν του̃ ’Ιησου̃

²⁷ἠκολούθει δὲ αὐτω̨̃ πολὺ πλη̃θος του̃ λαου̃ καὶ γυναικω̃ν αἳ ἐκόπτοντο καὶ ἐθρήνουν αὐτόν

²⁸στραφεὶς δὲ πρòς αὐτὰς ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν θυγατέρες ’Ιερουσαλήμ μὴ κλαίετε ἐπ' ἐμέ πλὴν ἐφ' ἑαυτὰς κλαίετε καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμω̃ν

²⁹ὅτι ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέραι ἐν αἱ̃ς ἐρου̃σιν μακάριαι αἱ στει̃ραι καὶ αἱ κοιλίαι αἳ οὐκ ἐγέννησαν καὶ μαστοὶ οἳ οὐκ ἔθρεψαν

³⁰τότε ἄρξονται λέγειν τοι̃ς ὄρεσιν πέσετε ἐφ' ἡμα̃ς καὶ τοι̃ς βουνοι̃ς καλύψατε ἡμα̃ς

³¹ὅτι εἰ ἐν τω̨̃ ὑγρω̨̃ ξύλω̨ ταυ̃τα ποιου̃σιν ἐν τω̨̃ ξηρω̨̃ τί γένηται

³²ἤγοντο δὲ καὶ ἕτεροι κακου̃ργοι δύο σὺν αὐτω̨̃ ἀναιρεθη̃ναι

³³καὶ ὅτε ἠ̃λθον ἐπὶ τòν τόπον τòν καλούμενον κρανίον ἐκει̃ ἐσταύρωσαν αὐτòν καὶ τοὺς κακούργους ὃν μὲν ἐκ δεξιω̃ν ὃν δὲ ἐξ ἀριστερω̃ν

³⁴ὁ δὲ ’Ιησου̃ς ἔλεγεν πάτερ ἄφες αὐτοι̃ς οὐ γὰρ οἴδασιν τί ποιου̃σιν διαμεριζόμενοι δὲ τὰ ἱμάτια αὐτου̃ ἔβαλον κλήρους

³⁵καὶ εἱστήκει ὁ λαòς θεωρω̃ν ἐξεμυκτήριζον δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες λέγοντες ἄλλους ἔσωσεν σωσάτω ἑαυτόν εἰ οὑ̃τός ἐστιν ὁ Χριστòς του̃ θεου̃ ὁ ἐκλεκτός

³⁶ἐνέπαιξαν δὲ αὐτω̨̃ καὶ οἱ στρατιω̃ται προσερχόμενοι ὄξος προσφέροντες αὐτω̨̃

³⁷καὶ λέγοντες εἰ σὺ εἰ̃ ὁ βασιλεὺς τω̃ν ’Ιουδαίων σω̃σον σεαυτόν

³⁸ἠ̃ν δὲ καὶ ἐπιγραφὴ ἐπ' αὐτω̨̃ ὁ βασιλεὺς τω̃ν ’Ιουδαίων οὑ̃τος

³⁹εἱ̃ς δὲ τω̃ν κρεμασθέντων κακούργων ἐβλασφήμει αὐτòν λέγων οὐχὶ σὺ εἰ̃ ὁ Χριστός σω̃σον σεαυτòν καὶ ἡμα̃ς

⁴⁰ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἕτερος ἐπιτιμω̃ν αὐτω̨̃ ἔφη οὐδὲ φοβη̨̃ σὺ τòν θεόν ὅτι ἐν τω̨̃ αὐτω̨̃ κρίματι εἰ̃

⁴¹καὶ ἡμει̃ς μὲν δικαίως ἄξια γὰρ ὡ̃ν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν οὑ̃τος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξεν

⁴²καὶ ἔλεγεν ’Ιησου̃ μνήσθητί μου ὅταν ἔλθη̨ς εἰς τὴν βασιλείαν σου

⁴³καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ἀμήν σοι λέγω σήμερον μετ' ἐμου̃ ἔση̨ ἐν τω̨̃ παραδείσω̨

⁴⁴καὶ ἠ̃ν ἤδη ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ' ὅλην τὴν γη̃ν ἕως ὥρας ἐνάτης

⁴⁵του̃ ἡλίου ἐκλιπόντος ἐσχίσθη δὲ τò καταπέτασμα του̃ ναου̃ μέσον

⁴⁶καὶ φωνήσας φωνη̨̃ μεγάλη̨ ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν πάτερ εἰς χει̃ράς σου παρατίθεμαι τò πνευ̃μά μου του̃το δὲ εἰπὼν ἐξέπνευσεν

⁴⁷ἰδὼν δὲ ὁ ἑκατοντάρχης τò γενόμενον ἐδόξαζεν τòν θεòν λέγων ὄντως ὁ ἄνθρωπος οὑ̃τος δίκαιος ἠ̃ν

⁴⁸καὶ πάντες οἱ συμπαραγενόμενοι ὄχλοι ἐπὶ τὴν θεωρίαν ταύτην θεωρήσαντες τὰ γενόμενα τύπτοντες τὰ στήθη ὑπέστρεφον

⁴⁹εἱστήκεισαν δὲ πάντες οἱ γνωστοὶ αὐτω̨̃ ἀπò μακρόθεν καὶ γυναι̃κες αἱ συνακολουθου̃σαι αὐτω̨̃ ἀπò τη̃ς Γαλιλαίας ὁρω̃σαι ταυ̃τα

⁵⁰καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι ’Ιωσὴφ βουλευτὴς ὑπάρχων καὶ ἀνὴρ ἀγαθòς καὶ δίκαιος

⁵¹οὑ̃τος οὐκ ἠ̃ν συγκατατεθειμένος τη̨̃ βουλη̨̃ καὶ τη̨̃ πράξει αὐτω̃ν ἀπò ‘Αριμαθαίας πόλεως τω̃ν ’Ιουδαίων ὃς προσεδέχετο τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃

⁵²οὑ̃τος προσελθὼν τω̨̃ Πιλάτω̨ ἠ̨τήσατο τò σω̃μα του̃ ’Ιησου̃

⁵³καὶ καθελὼν ἐνετύλιξεν αὐτò σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτòν ἐν μνήματι λαξευτω̨̃ οὑ̃ οὐκ ἠ̃ν οὐδεὶς οὔπω κείμενος

⁵⁴καὶ ἡμέρα ἠ̃ν παρασκευη̃ς καὶ σάββατον ἐπέφωσκεν

⁵⁵κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναι̃κες αἵτινες ἠ̃σαν συνεληλυθυι̃αι ἐκ τη̃ς Γαλιλαίας αὐτω̨̃ ἐθεάσαντο τò μνημει̃ον καὶ ὡς ἐτέθη τò σω̃μα αὐτου̃

⁵⁶ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα καὶ τò μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν

Κεφάλαιον ΚΔ' (24)

¹τη̨̃ δὲ μια̨̃ τω̃ν σαββάτων ὄρθρου βαθέως ἐπὶ τò μνη̃μα ἠ̃λθον φέρουσαι ἃ ἡτοίμασαν ἀρώματα

²εὑ̃ρον δὲ τòν λίθον ἀποκεκυλισμένον ἀπò του̃ μνημείου

³εἰσελθου̃σαι δὲ οὐχ εὑ̃ρον τò σω̃μα του̃ κυρίου ’Ιησου̃

⁴καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ ἀπορει̃σθαι αὐτὰς περὶ τούτου καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο ἐπέστησαν αὐται̃ς ἐν ἐσθη̃τι ἀστραπτούση̨

⁵ἐμφόβων δὲ γενομένων αὐτω̃ν καὶ κλινουσω̃ν τὰ πρόσωπα εἰς τὴν γη̃ν εἰ̃παν πρòς αὐτάς τί ζητει̃τε τòν ζω̃ντα μετὰ τω̃ν νεκρω̃ν

⁶οὐκ ἔστιν ὡ̃δε ἀλλὰ ἠγέρθη μνήσθητε ὡς ἐλάλησεν ὑμι̃ν ἔτι ὢν ἐν τη̨̃ Γαλιλαία̨

⁷λέγων τòν υἱòν του̃ ἀνθρώπου ὅτι δει̃ παραδοθη̃ναι εἰς χει̃ρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλω̃ν καὶ σταυρωθη̃ναι καὶ τη̨̃ τρίτη̨ ἡμέρα̨ ἀναστη̃ναι

⁸καὶ ἐμνήσθησαν τω̃ν ῥημάτων αὐτου̃

⁹καὶ ὑποστρέψασαι ἀπò του̃ μνημείου ἀπήγγειλαν ταυ̃τα πάντα τοι̃ς ἕνδεκα καὶ πα̃σιν τοι̃ς λοιποι̃ς

¹⁰ἠ̃σαν δὲ ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία καὶ ’Ιωάννα καὶ Μαρία ἡ ’Ιακώβου καὶ αἱ λοιπαὶ σὺν αὐται̃ς ἔλεγον πρòς τοὺς ἀποστόλους ταυ̃τα

¹¹καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτω̃ν ὡσεὶ λη̃ρος τὰ ῥήματα ταυ̃τα καὶ ἠπίστουν αὐται̃ς

¹²ὁ δὲ Πέτρος ἀναστὰς ἔδραμεν ἐπὶ τò μνημει̃ον καὶ παρακύψας βλέπει τὰ ὀθόνια μόνα καὶ ἀπη̃λθεν πρòς ἑαυτòν θαυμάζων τò γεγονός

¹³καὶ ἰδοὺ δύο ἐξ αὐτω̃ν ἐν αὐτη̨̃ τη̨̃ ἡμέρα̨ ἠ̃σαν πορευόμενοι εἰς κώμην ἀπέχουσαν σταδίους ἑξήκοντα ἀπò ’Ιερουσαλήμ ἡ̨̃ ὄνομα ’Εμμαου̃ς

¹⁴καὶ αὐτοὶ ὡμίλουν πρòς ἀλλήλους περὶ πάντων τω̃ν συμβεβηκότων τούτων

¹⁵καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ ὁμιλει̃ν αὐτοὺς καὶ συζητει̃ν καὶ αὐτòς ’Ιησου̃ς ἐγγίσας συνεπορεύετο αὐτοι̃ς

¹⁶οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτω̃ν ἐκρατου̃ντο του̃ μὴ ἐπιγνω̃ναι αὐτόν

¹⁷εἰ̃πεν δὲ πρòς αὐτούς τίνες οἱ λόγοι οὑ̃τοι οὓς ἀντιβάλλετε πρòς ἀλλήλους περιπατου̃ντες καὶ ἐστάθησαν σκυθρωποί

¹⁸ἀποκριθεὶς δὲ εἱ̃ς ὀνόματι Κλεοπα̃ς εἰ̃πεν πρòς αὐτόν σὺ μόνος παροικει̃ς ’Ιερουσαλὴμ καὶ οὐκ ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν αὐτη̨̃ ἐν ται̃ς ἡμέραις ταύταις

¹⁹καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ποι̃α οἱ δὲ εἰ̃παν αὐτω̨̃ τὰ περὶ ’Ιησου̃ του̃ Ναζαρηνου̃ ὃς ἐγένετο ἀνὴρ προφήτης δυνατòς ἐν ἔργω̨ καὶ λόγω̨ ἐναντίον του̃ θεου̃ καὶ παντòς του̃ λαου̃

²⁰ὅπως τε παρέδωκαν αὐτòν οἱ ἀρχιερει̃ς καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμω̃ν εἰς κρίμα θανάτου καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν

²¹ἡμει̃ς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ μέλλων λυτρου̃σθαι τòν ’Ισραήλ ἀλλά γε καὶ σὺν πα̃σιν τούτοις τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει ἀφ' οὑ̃ ταυ̃τα ἐγένετο

²²ἀλλὰ καὶ γυναι̃κές τινες ἐξ ἡμω̃ν ἐξέστησαν ἡμα̃ς γενόμεναι ὀρθριναὶ ἐπὶ τò μνημει̃ον

²³καὶ μὴ εὑρου̃σαι τò σω̃μα αὐτου̃ ἠ̃λθον λέγουσαι καὶ ὀπτασίαν ἀγγέλων ἑωρακέναι οἳ λέγουσιν αὐτòν ζη̃ν

²⁴καὶ ἀπη̃λθόν τινες τω̃ν σὺν ἡμι̃ν ἐπὶ τò μνημει̃ον καὶ εὑ̃ρον οὕτως καθὼς καὶ αἱ γυναι̃κες εἰ̃πον αὐτòν δὲ οὐκ εἰ̃δον

²⁵καὶ αὐτòς εἰ̃πεν πρòς αὐτούς ὠ̃ ἀνόητοι καὶ βραδει̃ς τη̨̃ καρδία̨ του̃ πιστεύειν ἐπὶ πα̃σιν οἱ̃ς ἐλάλησαν οἱ προφη̃ται

²⁶οὐχὶ ταυ̃τα ἔδει παθει̃ν τòν Χριστòν καὶ εἰσελθει̃ν εἰς τὴν δόξαν αὐτου̃

²⁷καὶ ἀρξάμενος ἀπò Μωϋσέως καὶ ἀπò πάντων τω̃ν προφητω̃ν διερμήνευσεν αὐτοι̃ς ἐν πάσαις ται̃ς γραφαι̃ς τὰ περὶ ἑαυτου̃

²⁸καὶ ἤγγισαν εἰς τὴν κώμην οὑ̃ ἐπορεύοντο καὶ αὐτòς προσεποιήσατο πορρώτερον πορεύεσθαι

²⁹καὶ παρεβιάσαντο αὐτòν λέγοντες μει̃νον μεθ' ἡμω̃ν ὅτι πρòς ἑσπέραν ἐστὶν καὶ κέκλικεν ἤδη ἡ ἡμέρα καὶ εἰση̃λθεν του̃ μει̃ναι σὺν αὐτοι̃ς

³⁰καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ κατακλιθη̃ναι αὐτòν μετ' αὐτω̃ν λαβὼν τòν ἄρτον εὐλόγησεν καὶ κλάσας ἐπεδίδου αὐτοι̃ς

³¹αὐτω̃ν δὲ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν καὶ αὐτòς ἄφαντος ἐγένετο ἀπ' αὐτω̃ν

³²καὶ εἰ̃παν πρòς ἀλλήλους οὐχὶ ἡ καρδία ἡμω̃ν καιομένη ἠ̃ν ἐν ἡμι̃ν ὡς ἐλάλει ἡμι̃ν ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ ὡς διήνοιγεν ἡμι̃ν τὰς γραφάς

³³καὶ ἀναστάντες αὐτη̨̃ τη̨̃ ὥρα̨ ὑπέστρεψαν εἰς ’Ιερουσαλήμ καὶ εὑ̃ρον ἠθροισμένους τοὺς ἕνδεκα καὶ τοὺς σὺν αὐτοι̃ς

³⁴λέγοντας ὅτι ὄντως ἠγέρθη ὁ κύριος καὶ ὤφθη Σίμωνι

³⁵καὶ αὐτοὶ ἐξηγου̃ντο τὰ ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ καὶ ὡς ἐγνώσθη αὐτοι̃ς ἐν τη̨̃ κλάσει του̃ ἄρτου

³⁶ταυ̃τα δὲ αὐτω̃ν λαλούντων αὐτòς ἔστη ἐν μέσω̨ αὐτω̃ν καὶ λέγει αὐτοι̃ς εἰρήνη ὑμι̃ν

³⁷πτοηθέντες δὲ καὶ ἔμφοβοι γενόμενοι ἐδόκουν πνευ̃μα θεωρει̃ν

³⁸καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς τί τεταραγμένοι ἐστέ καὶ διὰ τί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν τη̨̃ καρδία̨ ὑμω̃ν

³⁹ἴδετε τὰς χει̃ράς μου καὶ τοὺς πόδας μου ὅτι ἐγώ εἰμι αὐτός ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε ὅτι πνευ̃μα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει καθὼς ἐμὲ θεωρει̃τε ἔχοντα

⁴⁰καὶ του̃το εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοι̃ς τὰς χει̃ρας καὶ τοὺς πόδας

⁴¹ἔτι δὲ ἀπιστούντων αὐτω̃ν ἀπò τη̃ς χαρα̃ς καὶ θαυμαζόντων εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ἔχετέ τι βρώσιμον ἐνθάδε

⁴²οἱ δὲ ἐπέδωκαν αὐτω̨̃ ἰχθύος ὀπτου̃ μέρος

⁴³καὶ λαβὼν ἐνώπιον αὐτω̃ν ἔφαγεν

⁴⁴εἰ̃πεν δὲ πρòς αὐτούς οὑ̃τοι οἱ λόγοι μου οὓς ἐλάλησα πρòς ὑμα̃ς ἔτι ὢν σὺν ὑμι̃ν ὅτι δει̃ πληρωθη̃ναι πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν τω̨̃ νόμω̨ Μωϋσέως καὶ τοι̃ς προφήταις καὶ ψαλμοι̃ς περὶ ἐμου̃

⁴⁵τότε διήνοιξεν αὐτω̃ν τòν νου̃ν του̃ συνιέναι τὰς γραφάς

⁴⁶καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ὅτι οὕτως γέγραπται παθει̃ν τòν Χριστòν καὶ ἀναστη̃ναι ἐκ νεκρω̃ν τη̨̃ τρίτη̨ ἡμέρα̨

⁴⁷καὶ κηρυχθη̃ναι ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματι αὐτου̃ μετάνοιαν εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιω̃ν εἰς πάντα τὰ ἔθνη ἀρξάμενοι ἀπò ’Ιερουσαλήμ

⁴⁸ὑμει̃ς μάρτυρες τούτων

⁴⁹καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὴν ἐπαγγελίαν του̃ πατρός μου ἐφ' ὑμα̃ς ὑμει̃ς δὲ καθίσατε ἐν τη̨̃ πόλει ἕως οὑ̃ ἐνδύσησθε ἐξ ὕψους δύναμιν

⁵⁰ἐξήγαγεν δὲ αὐτοὺς ἔξω ἕως πρòς Βηθανίαν καὶ ἐπάρας τὰς χει̃ρας αὐτου̃ εὐλόγησεν αὐτούς

⁵¹καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ εὐλογει̃ν αὐτòν αὐτοὺς διέστη ἀπ' αὐτω̃ν καὶ ἀνεφέρετο εἰς τòν οὐρανόν

⁵²καὶ αὐτοὶ προσκυνήσαντες αὐτòν ὑπέστρεψαν εἰς ’Ιερουσαλὴμ μετὰ χαρα̃ς μεγάλης

⁵³καὶ ἠ̃σαν διὰ παντòς ἐν τω̨̃ ἱερω̨̃ εὐλογου̃ντες τòν θεόν

Книго

[X]