Greek NT 02

Τό κατὰ Μα̃ρκον ἅγιον εὐαγγέλιον

Κεφάλαιον Α' (1)

¹ἀρχὴ του̃ εὐαγγελίου ’Ιησου̃ Χριστου̃ υἱου̃ θεου̃

²καθὼς γέγραπται ἐν τω̨̃ ’Ησαΐα̨ τω̨̃ προφήτη̨ ἰδοὺ ἀποστέλλω τòν ἄγγελόν μου πρò προσώπου σου ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου

³φωνὴ βοω̃ντος ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ ἑτοιμάσατε τὴν ὁδòν κυρίου εὐθείας ποιει̃τε τὰς τρίβους αὐτου̃

⁴ἐγένετο ’Ιωάννης ὁ βαπτίζων ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιω̃ν

⁵καὶ ἐξεπορεύετο πρòς αὐτòν πα̃σα ἡ ’Ιουδαία χώρα καὶ οἱ ‘Ιεροσολυμι̃ται πάντες καὶ ἐβαπτίζοντο ὑπ' αὐτου̃ ἐν τω̨̃ ’Ιορδάνη̨ ποταμω̨̃ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτω̃ν

⁶καὶ ἠ̃ν ὁ ’Ιωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτου̃ καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον

⁷καὶ ἐκήρυσσεν λέγων ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου οὑ̃ οὐκ εἰμὶ ἱκανòς κύψας λυ̃σαι τòν ἱμάντα τω̃ν ὑποδημάτων αὐτου̃

⁸ἐγὼ ἐβάπτισα ὑμα̃ς ὕδατι αὐτòς δὲ βαπτίσει ὑμα̃ς ἐν πνεύματι ἁγίω̨

⁹καὶ ἐγένετο ἐν ἐκείναις ται̃ς ἡμέραις ἠ̃λθεν ’Ιησου̃ς ἀπò Ναζαρὲτ τη̃ς Γαλιλαίας καὶ ἐβαπτίσθη εἰς τòν ’Ιορδάνην ὑπò ’Ιωάννου

¹⁰καὶ εὐθὺς ἀναβαίνων ἐκ του̃ ὕδατος εἰ̃δεν σχιζομένους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τò πνευ̃μα ὡς περιστερὰν καταβαι̃νον εἰς αὐτόν

¹¹καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τω̃ν οὐρανω̃ν σὺ εἰ̃ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν σοὶ εὐδόκησα

¹²καὶ εὐθὺς τò πνευ̃μα αὐτòν ἐκβάλλει εἰς τὴν ἔρημον

¹³καὶ ἠ̃ν ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ τεσσεράκοντα ἡμέρας πειραζόμενος ὑπò του̃ Σατανα̃ καὶ ἠ̃ν μετὰ τω̃ν θηρίων καὶ οἱ ἄγγελοι διηκόνουν αὐτω̨̃

¹⁴μετὰ δὲ τò παραδοθη̃ναι τòν ’Ιωάννην ἠ̃λθεν ὁ ’Ιησου̃ς εἰς τὴν Γαλιλαίαν κηρύσσων τò εὐαγγέλιον του̃ θεου̃

¹⁵καὶ λέγων ὅτι πεπλήρωται ὁ καιρòς καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία του̃ θεου̃ μετανοει̃τε καὶ πιστεύετε ἐν τω̨̃ εὐαγγελίω̨

¹⁶καὶ παράγων παρὰ τὴν θάλασσαν τη̃ς Γαλιλαίας εἰ̃δεν Σίμωνα καὶ ’Ανδρέαν τòν ἀδελφòν Σίμωνος ἀμφιβάλλοντας ἐν τη̨̃ θαλάσση̨ ἠ̃σαν γὰρ ἁλιει̃ς

¹⁷καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ὁ ’Ιησου̃ς δευ̃τε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμα̃ς γενέσθαι ἁλιει̃ς ἀνθρώπων

¹⁸καὶ εὐθὺς ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτω̨̃

¹⁹καὶ προβὰς ὀλίγον εἰ̃δεν ’Ιάκωβον τòν του̃ Ζεβεδαίου καὶ ’Ιωάννην τòν ἀδελφòν αὐτου̃ καὶ αὐτοὺς ἐν τω̨̃ πλοίω̨ καταρτίζοντας τὰ δίκτυα

²⁰καὶ εὐθὺς ἐκάλεσεν αὐτούς καὶ ἀφέντες τòν πατέρα αὐτω̃ν Ζεβεδαι̃ον ἐν τω̨̃ πλοίω̨ μετὰ τω̃ν μισθωτω̃ν ἀπη̃λθον ὀπίσω αὐτου̃

²¹καὶ εἰσπορεύονται εἰς Καφαρναούμ καὶ εὐθὺς τοι̃ς σάββασιν εἰσελθὼν εἰς τὴν συναγωγὴν ἐδίδασκεν

²²καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τη̨̃ διδαχη̨̃ αὐτου̃ ἠ̃ν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματει̃ς

²³καὶ εὐθὺς ἠ̃ν ἐν τη̨̃ συναγωγη̨̃ αὐτω̃ν ἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτω̨ καὶ ἀνέκραξεν

²⁴λέγων τί ἡμι̃ν καὶ σοί ’Ιησου̃ Ναζαρηνέ ἠ̃λθες ἀπολέσαι ἡμα̃ς οἰ̃δά σε τίς εἰ̃ ὁ ἅγιος του̃ θεου̃

²⁵καὶ ἐπετίμησεν αὐτω̨̃ ὁ ’Ιησου̃ς λέγων φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἐξ αὐτου̃

²⁶καὶ σπαράξαν αὐτòν τò πνευ̃μα τò ἀκάθαρτον καὶ φωνη̃σαν φωνη̨̃ μεγάλη̨ ἐξη̃λθεν ἐξ αὐτου̃

²⁷καὶ ἐθαμβήθησαν ἅπαντες ὥστε συζητει̃ν πρòς ἑαυτοὺς λέγοντας τί ἐστιν του̃το διδαχὴ καινὴ κατ' ἐξουσίαν καὶ τοι̃ς πνεύμασι τοι̃ς ἀκαθάρτοις ἐπιτάσσει καὶ ὑπακούουσιν αὐτω̨̃

²⁸καὶ ἐξη̃λθεν ἡ ἀκοὴ αὐτου̃ εὐθὺς πανταχου̃ εἰς ὅλην τὴν περίχωρον τη̃ς Γαλιλαίας

²⁹καὶ εὐθὺς ἐκ τη̃ς συναγωγη̃ς ἐξελθόντες ἠ̃λθον εἰς τὴν οἰκίαν Σίμωνος καὶ ’Ανδρέου μετὰ ’Ιακώβου καὶ ’Ιωάννου

³⁰ἡ δὲ πενθερὰ Σίμωνος κατέκειτο πυρέσσουσα καὶ εὐθὺς λέγουσιν αὐτω̨̃ περὶ αὐτη̃ς

³¹καὶ προσελθὼν ἤγειρεν αὐτὴν κρατήσας τη̃ς χειρός καὶ ἀφη̃κεν αὐτὴν ὁ πυρετός καὶ διηκόνει αὐτοι̃ς

³²ὀψίας δὲ γενομένης ὅτε ἔδυ ὁ ἥλιος ἔφερον πρòς αὐτòν πάντας τοὺς κακω̃ς ἔχοντας καὶ τοὺς δαιμονιζομένους

³³καὶ ἠ̃ν ὅλη ἡ πόλις ἐπισυνηγμένη πρòς τὴν θύραν

³⁴καὶ ἐθεράπευσεν πολλοὺς κακω̃ς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλεν καὶ οὐκ ἤφιεν λαλει̃ν τὰ δαιμόνια ὅτι ἤ̨δεισαν αὐτόν

³⁵καὶ πρωΐ ἔννυχα λίαν ἀναστὰς ἐξη̃λθεν καὶ ἀπη̃λθεν εἰς ἔρημον τόπον κἀκει̃ προσηύχετο

³⁶καὶ κατεδίωξεν αὐτòν Σίμων καὶ οἱ μετ' αὐτου̃

³⁷καὶ εὑ̃ρον αὐτòν καὶ λέγουσιν αὐτω̨̃ ὅτι πάντες ζητου̃σίν σε

³⁸καὶ λέγει αὐτοι̃ς ἄγωμεν ἀλλαχου̃ εἰς τὰς ἐχομένας κωμοπόλεις ἵνα καὶ ἐκει̃ κηρύξω εἰς του̃το γὰρ ἐξη̃λθον

³⁹καὶ ἠ̃λθεν κηρύσσων εἰς τὰς συναγωγὰς αὐτω̃ν εἰς ὅλην τὴν Γαλιλαίαν καὶ τὰ δαιμόνια ἐκβάλλων

⁴⁰καὶ ἔρχεται πρòς αὐτòν λεπρòς παρακαλω̃ν αὐτòν καὶ γονυπετω̃ν καὶ λέγων αὐτω̨̃ ὅτι ἐὰν θέλη̨ς δύνασαί με καθαρίσαι

⁴¹καὶ σπλαγχνισθεὶς ἐκτείνας τὴν χει̃ρα αὐτου̃ ἥψατο καὶ λέγει αὐτω̨̃ θέλω καθαρίσθητι

⁴²καὶ εὐθὺς ἀπη̃λθεν ἀπ' αὐτου̃ ἡ λέπρα καὶ ἐκαθαρίσθη

⁴³καὶ ἐμβριμησάμενος αὐτω̨̃ εὐθὺς ἐξέβαλεν αὐτόν

⁴⁴καὶ λέγει αὐτω̨̃ ὅρα μηδενὶ μηδὲν εἴπη̨ς ἀλλὰ ὕπαγε σεαυτòν δει̃ξον τω̨̃ ἱερει̃ καὶ προσένεγκε περὶ του̃ καθαρισμου̃ σου ἃ προσέταξεν Μωϋση̃ς εἰς μαρτύριον αὐτοι̃ς

⁴⁵ὁ δὲ ἐξελθὼν ἤρξατο κηρύσσειν πολλὰ καὶ διαφημίζειν τòν λόγον ὥστε μηκέτι αὐτòν δύνασθαι φανερω̃ς εἰς πόλιν εἰσελθει̃ν ἀλλ' ἔξω ἐπ' ἐρήμοις τόποις ἠ̃ν καὶ ἤρχοντο πρòς αὐτòν πάντοθεν

Κεφάλαιον Β' (2)

¹καὶ εἰσελθὼν πάλιν εἰς Καφαρναοὺμ δι' ἡμερω̃ν ἠκούσθη ὅτι ἐν οἴκω̨ ἐστίν

²καὶ συνήχθησαν πολλοὶ ὥστε μηκέτι χωρει̃ν μηδὲ τὰ πρòς τὴν θύραν καὶ ἐλάλει αὐτοι̃ς τòν λόγον

³καὶ ἔρχονται φέροντες πρòς αὐτòν παραλυτικòν αἰρόμενον ὑπò τεσσάρων

⁴καὶ μὴ δυνάμενοι προσενέγκαι αὐτω̨̃ διὰ τòν ὄχλον ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἠ̃ν καὶ ἐξορύξαντες χαλω̃σι τòν κράβαττον ὅπου ὁ παραλυτικòς κατέκειτο

⁵καὶ ἰδὼν ὁ ’Ιησου̃ς τὴν πίστιν αὐτω̃ν λέγει τω̨̃ παραλυτικω̨̃ τέκνον ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι

⁶ἠ̃σαν δέ τινες τω̃ν γραμματέων ἐκει̃ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ται̃ς καρδίαις αὐτω̃ν

⁷τί οὑ̃τος οὕτως λαλει̃ βλασφημει̃ τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἱ̃ς ὁ θεός

⁸καὶ εὐθὺς ἐπιγνοὺς ὁ ’Ιησου̃ς τω̨̃ πνεύματι αὐτου̃ ὅτι οὕτως διαλογίζονται ἐν ἑαυτοι̃ς λέγει αὐτοι̃ς τί ταυ̃τα διαλογίζεσθε ἐν ται̃ς καρδίαις ὑμω̃ν

⁹τί ἐστιν εὐκοπώτερον εἰπει̃ν τω̨̃ παραλυτικω̨̃ ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι ἢ εἰπει̃ν ἔγειρε καὶ ἀ̃ρον τòν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει

¹⁰ἵνα δὲ εἰδη̃τε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἁμαρτίας ἐπὶ τη̃ς γη̃ς λέγει τω̨̃ παραλυτικω̨̃

¹¹σοὶ λέγω ἔγειρε ἀ̃ρον τòν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τòν οἰ̃κόν σου

¹²καὶ ἠγέρθη καὶ εὐθὺς ἄρας τòν κράβαττον ἐξη̃λθεν ἔμπροσθεν πάντων ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τòν θεòν λέγοντας ὅτι οὕτως οὐδέποτε εἴδομεν

¹³καὶ ἐξη̃λθεν πάλιν παρὰ τὴν θάλασσαν καὶ πα̃ς ὁ ὄχλος ἤρχετο πρòς αὐτόν καὶ ἐδίδασκεν αὐτούς

¹⁴καὶ παράγων εἰ̃δεν Λευὶν τòν του̃ ‘Αλφαίου καθήμενον ἐπὶ τò τελώνιον καὶ λέγει αὐτω̨̃ ἀκολούθει μοι καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτω̨̃

¹⁵καὶ γίνεται κατακει̃σθαι αὐτòν ἐν τη̨̃ οἰκία̨ αὐτου̃ καὶ πολλοὶ τελω̃ναι καὶ ἁμαρτωλοὶ συνανέκειντο τω̨̃ ’Ιησου̃ καὶ τοι̃ς μαθηται̃ς αὐτου̃ ἠ̃σαν γὰρ πολλοὶ καὶ ἠκολούθουν αὐτω̨̃

¹⁶καὶ οἱ γραμματει̃ς τω̃ν Φαρισαίων ἰδόντες ὅτι ἐσθίει μετὰ τω̃ν ἁμαρτωλω̃ν καὶ τελωνω̃ν ἔλεγον τοι̃ς μαθηται̃ς αὐτου̃ ὅτι μετὰ τω̃ν τελωνω̃ν καὶ ἁμαρτωλω̃ν ἐσθίει

¹⁷καὶ ἀκούσας ὁ ’Ιησου̃ς λέγει αὐτοι̃ς ὅτι οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατρου̃ ἀλλ' οἱ κακω̃ς ἔχοντες οὐκ ἠ̃λθον καλέσαι δικαίους ἀλλὰ ἁμαρτωλούς

¹⁸καὶ ἠ̃σαν οἱ μαθηταὶ ’Ιωάννου καὶ οἱ Φαρισαι̃οι νηστεύοντες καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτω̨̃ διὰ τί οἱ μαθηταὶ ’Ιωάννου καὶ οἱ μαθηταὶ τω̃ν Φαρισαίων νηστεύουσιν οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσιν

¹⁹καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ὁ ’Ιησου̃ς μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ του̃ νυμφω̃νος ἐν ὡ̨̃ ὁ νυμφίος μετ' αὐτω̃ν ἐστιν νηστεύειν ὅσον χρόνον ἔχουσιν τòν νυμφίον μετ' αὐτω̃ν οὐ δύνανται νηστεύειν

²⁰ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθη̨̃ ἀπ' αὐτω̃ν ὁ νυμφίος καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείνη̨ τη̨̃ ἡμέρα̨

²¹οὐδεὶς ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπιράπτει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν εἰ δὲ μή αἴρει τò πλήρωμα ἀπ' αὐτου̃ τò καινòν του̃ παλαιου̃ καὶ χει̃ρον σχίσμα γίνεται

²²καὶ οὐδεὶς βάλλει οἰ̃νον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς εἰ δὲ μή ῥήξει ὁ οἰ̃νος τοὺς ἀσκούς καὶ ὁ οἰ̃νος ἀπόλλυται καὶ οἱ ἀσκοί ἀλλὰ οἰ̃νον νέον εἰς ἀσκοὺς καινούς

²³καὶ ἐγένετο αὐτòν ἐν τοι̃ς σάββασιν παραπορεύεσθαι διὰ τω̃ν σπορίμων καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ ἤρξαντο ὁδòν ποιει̃ν τίλλοντες τοὺς στάχυας

²⁴καὶ οἱ Φαρισαι̃οι ἔλεγον αὐτω̨̃ ἴδε τί ποιου̃σιν τοι̃ς σάββασιν ὃ οὐκ ἔξεστιν

²⁵καὶ λέγει αὐτοι̃ς οὐδέποτε ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυίδ ὅτε χρείαν ἔσχεν καὶ ἐπείνασεν αὐτòς καὶ οἱ μετ' αὐτου̃

²⁶πω̃ς εἰση̃λθεν εἰς τòν οἰ̃κον του̃ θεου̃ ἐπὶ ’Αβιαθὰρ ἀρχιερέως καὶ τοὺς ἄρτους τη̃ς προθέσεως ἔφαγεν οὓς οὐκ ἔξεστιν φαγει̃ν εἰ μὴ τοὺς ἱερει̃ς καὶ ἔδωκεν καὶ τοι̃ς σὺν αὐτω̨̃ οὐ̃σιν

²⁷καὶ ἔλεγεν αὐτοι̃ς τò σάββατον διὰ τòν ἄνθρωπον ἐγένετο καὶ οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τò σάββατον

²⁸ὥστε κύριός ἐστιν ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου καὶ του̃ σαββάτου

Κεφάλαιον Γ' (3)

¹καὶ εἰση̃λθεν πάλιν εἰς τὴν συναγωγήν καὶ ἠ̃ν ἐκει̃ ἄνθρωπος ἐξηραμμένην ἔχων τὴν χει̃ρα

²καὶ παρετήρουν αὐτòν εἰ τοι̃ς σάββασιν θεραπεύσει αὐτόν ἵνα κατηγορήσωσιν αὐτου̃

³καὶ λέγει τω̨̃ ἀνθρώπω̨ τω̨̃ τὴν ξηρὰν χει̃ρα ἔχοντι ἔγειρε εἰς τò μέσον

⁴καὶ λέγει αὐτοι̃ς ἔξεστιν τοι̃ς σάββασιν ἀγαθòν ποιη̃σαι ἢ κακοποιη̃σαι ψυχὴν σω̃σαι ἢ ἀποκτει̃ναι οἱ δὲ ἐσιώπων

⁵καὶ περιβλεψάμενος αὐτοὺς μετ' ὀργη̃ς συλλυπούμενος ἐπὶ τη̨̃ πωρώσει τη̃ς καρδίας αὐτω̃ν λέγει τω̨̃ ἀνθρώπω̨ ἔκτεινον τὴν χει̃ρα καὶ ἐξέτεινεν καὶ ἀπεκατεστάθη ἡ χεὶρ αὐτου̃

⁶καὶ ἐξελθόντες οἱ Φαρισαι̃οι εὐθὺς μετὰ τω̃ν ‘Ηρω̨διανω̃ν συμβούλιον ἐδίδουν κατ' αὐτου̃ ὅπως αὐτòν ἀπολέσωσιν

⁷καὶ ὁ ’Ιησου̃ς μετὰ τω̃ν μαθητω̃ν αὐτου̃ ἀνεχώρησεν πρòς τὴν θάλασσαν καὶ πολὺ πλη̃θος ἀπò τη̃ς Γαλιλαίας ἠκολούθησεν καὶ ἀπò τη̃ς ’Ιουδαίας

⁸καὶ ἀπò ‘Ιεροσολύμων καὶ ἀπò τη̃ς ’Ιδουμαίας καὶ πέραν του̃ ’Ιορδάνου καὶ περὶ Τύρον καὶ Σιδω̃να πλη̃θος πολύ ἀκούοντες ὅσα ἐποίει ἠ̃λθον πρòς αὐτόν

⁹καὶ εἰ̃πεν τοι̃ς μαθηται̃ς αὐτου̃ ἵνα πλοιάριον προσκαρτερη̨̃ αὐτω̨̃ διὰ τòν ὄχλον ἵνα μὴ θλίβωσιν αὐτόν

¹⁰πολλοὺς γὰρ ἐθεράπευσεν ὥστε ἐπιπίπτειν αὐτω̨̃ ἵνα αὐτου̃ ἅψωνται ὅσοι εἰ̃χον μάστιγας

¹¹καὶ τὰ πνεύματα τὰ ἀκάθαρτα ὅταν αὐτòν ἐθεώρουν προσέπιπτον αὐτω̨̃ καὶ ἔκραζον λέγοντες ὅτι σὺ εἰ̃ ὁ υἱòς του̃ θεου̃

¹²καὶ πολλὰ ἐπετίμα αὐτοι̃ς ἵνα μὴ αὐτòν φανερòν ποιήσωσιν

¹³καὶ ἀναβαίνει εἰς τò ὄρος καὶ προσκαλει̃ται οὓς ἤθελεν αὐτός καὶ ἀπη̃λθον πρòς αὐτόν

¹⁴καὶ ἐποίησεν δώδεκα οὓς καὶ ἀποστόλους ὠνόμασεν ἵνα ὠ̃σιν μετ' αὐτου̃ καὶ ἵνα ἀποστέλλη̨ αὐτοὺς κηρύσσειν

¹⁵καὶ ἔχειν ἐξουσίαν ἐκβάλλειν τὰ δαιμόνια

¹⁶καὶ ἐποίησεν τοὺς δώδεκα καὶ ἐπέθηκεν ὄνομα τω̨̃ Σίμωνι Πέτρον

¹⁷καὶ ’Ιάκωβον τòν του̃ Ζεβεδαίου καὶ ’Ιωάννην τòν ἀδελφòν του̃ ’Ιακώβου καὶ ἐπέθηκεν αὐτοι̃ς ὀνόματα Βοανηργές ὅ ἐστιν υἱοὶ βροντη̃ς

¹⁸καὶ ’Ανδρέαν καὶ Φίλιππον καὶ Βαρθολομαι̃ον καὶ Μαθθαι̃ον καὶ θωμα̃ν καὶ ’Ιάκωβον τòν του̃ ‘Αλφαίου καὶ Θαδδαι̃ον καὶ Σίμωνα τòν Καναναι̃ον

¹⁹καὶ ’Ιούδαν ’Ισκαριώθ ὃς καὶ παρέδωκεν αὐτόν

²⁰καὶ ἔρχεται εἰς οἰ̃κον καὶ συνέρχεται πάλιν ὁ ὄχλος ὥστε μὴ δύνασθαι αὐτοὺς μηδὲ ἄρτον φαγει̃ν

²¹καὶ ἀκούσαντες οἱ παρ' αὐτου̃ ἐξη̃λθον κρατη̃σαι αὐτόν ἔλεγον γὰρ ὅτι ἐξέστη

²²καὶ οἱ γραμματει̃ς οἱ ἀπò ‘Ιεροσολύμων καταβάντες ἔλεγον ὅτι Βεελζεβοὺλ ἔχει καὶ ὅτι ἐν τω̨̃ ἄρχοντι τω̃ν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια

²³καὶ προσκαλεσάμενος αὐτοὺς ἐν παραβολαι̃ς ἔλεγεν αὐτοι̃ς πω̃ς δύναται Σατανα̃ς Σατανα̃ν ἐκβάλλειν

²⁴καὶ ἐὰν βασιλεία ἐφ' ἑαυτὴν μερισθη̨̃ οὐ δύναται σταθη̃ναι ἡ βασιλεία ἐκείνη

²⁵καὶ ἐὰν οἰκία ἐφ' ἑαυτὴν μερισθη̨̃ οὐ δυνήσεται ἡ οἰκία ἐκείνη σταθη̃ναι

²⁶καὶ εἰ ὁ Σατανα̃ς ἀνέστη ἐφ' ἑαυτòν καὶ ἐμερίσθη οὐ δύναται στη̃ναι ἀλλὰ τέλος ἔχει

²⁷ἀλλ' οὐ δύναται οὐδεὶς εἰς τὴν οἰκίαν του̃ ἰσχυρου̃ εἰσελθὼν τὰ σκεύη αὐτου̃ διαρπάσαι ἐὰν μὴ πρω̃τον τòν ἰσχυρòν δήση̨ καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτου̃ διαρπάσει

²⁸ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὅτι πάντα ἀφεθήσεται τοι̃ς υἱοι̃ς τω̃ν ἀνθρώπων τὰ ἁμαρτήματα καὶ αἱ βλασφημίαι ὅσα ἐὰν βλασφημήσωσιν

²⁹ὃς δ' ἂν βλασφημήση̨ εἰς τò πνευ̃μα τò ἅγιον οὐκ ἔχει ἄφεσιν εἰς τòν αἰω̃να ἀλλὰ ἔνοχός ἐστιν αἰωνίου ἁμαρτήματος

³⁰ὅτι ἔλεγον πνευ̃μα ἀκάθαρτον ἔχει

³¹καὶ ἔρχεται ἡ μήτηρ αὐτου̃ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτου̃ καὶ ἔξω στήκοντες ἀπέστειλαν πρòς αὐτòν καλου̃ντες αὐτόν

³²καὶ ἐκάθητο περὶ αὐτòν ὄχλος καὶ λέγουσιν αὐτω̨̃ ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου καὶ αἱ ἀδελφαι σου ἔξω ζητου̃σίν σε

³³καὶ ἀποκριθεὶς αὐτοι̃ς λέγει τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου

³⁴καὶ περιβλεψάμενος τοὺς περὶ αὐτòν κύκλω̨ καθημένους λέγει ἴδε ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου

³⁵ὃς γὰρ ἂν ποιήση̨ τò θέλημα του̃ θεου̃ οὑ̃τος ἀδελφός μου καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν

Κεφάλαιον Δ' (4)

¹καὶ πάλιν ἤρξατο διδάσκειν παρὰ τὴν θάλασσαν καὶ συνάγεται πρòς αὐτòν ὄχλος πλει̃στος ὥστε αὐτòν εἰς πλοι̃ον ἐμβάντα καθη̃σθαι ἐν τη̨̃ θαλάσση̨ καὶ πα̃ς ὁ ὄχλος πρòς τὴν θάλασσαν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἠ̃σαν

²καὶ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν παραβολαι̃ς πολλά καὶ ἔλεγεν αὐτοι̃ς ἐν τη̨̃ διδαχη̨̃ αὐτου̃

³ἀκούετε ἰδοὺ ἐξη̃λθεν ὁ σπείρων σπει̃ραι

⁴καὶ ἐγένετο ἐν τω̨̃ σπείρειν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν καὶ ἠ̃λθεν τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγεν αὐτό

⁵καὶ ἄλλο ἔπεσεν ἐπὶ τò πετρω̃δες ὅπου οὐκ εἰ̃χεν γη̃ν πολλήν καὶ εὐθὺς ἐξανέτειλεν διὰ τò μὴ ἔχειν βάθος γη̃ς

⁶καὶ ὅτε ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος ἐκαυματίσθη καὶ διὰ τò μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη

⁷καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰς τὰς ἀκάνθας καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ συνέπνιξαν αὐτό καὶ καρπòν οὐκ ἔδωκεν

⁸καὶ ἄλλα ἔπεσεν εἰς τὴν γη̃ν τὴν καλήν καὶ ἐδίδου καρπòν ἀναβαίνοντα καὶ αὐξανόμενα καὶ ἔφερεν ἓν τριάκοντα καὶ ἓν ἑξήκοντα καὶ ἓν ἑκατόν

⁹καὶ ἔλεγεν ὃς ἔχει ὠ̃τα ἀκούειν ἀκουέτω

¹⁰καὶ ὅτε ἐγένετο κατὰ μόνας ἠρώτων αὐτòν οἱ περὶ αὐτòν σὺν τοι̃ς δώδεκα τὰς παραβολάς

¹¹καὶ ἔλεγεν αὐτοι̃ς ὑμι̃ν τò μυστήριον δέδοται τη̃ς βασιλείας του̃ θεου̃ ἐκείνοις δὲ τοι̃ς ἔξω ἐν παραβολαι̃ς τὰ πάντα γίνεται

¹²ἵνα βλέποντες βλέπωσιν καὶ μὴ ἴδωσιν καὶ ἀκούοντες ἀκούωσιν καὶ μὴ συνιω̃σιν μήποτε ἐπιστρέψωσιν καὶ ἀφεθη̨̃ αὐτοι̃ς

¹³καὶ λέγει αὐτοι̃ς οὐκ οἴδατε τὴν παραβολὴν ταύτην καὶ πω̃ς πάσας τὰς παραβολὰς γνώσεσθε

¹⁴ὁ σπείρων τòν λόγον σπείρει

¹⁵οὑ̃τοι δέ εἰσιν οἱ παρὰ τὴν ὁδòν ὅπου σπείρεται ὁ λόγος καὶ ὅταν ἀκούσωσιν εὐθὺς ἔρχεται ὁ Σατανα̃ς καὶ αἴρει τòν λόγον τòν ἐσπαρμένον εἰς αὐτούς

¹⁶καὶ οὑ̃τοί εἰσιν οἱ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπειρόμενοι οἳ ὅταν ἀκούσωσιν τòν λόγον εὐθὺς μετὰ χαρα̃ς λαμβάνουσιν αὐτόν

¹⁷καὶ οὐκ ἔχουσιν ῥίζαν ἐν ἑαυτοι̃ς ἀλλὰ πρόσκαιροί εἰσιν εἰ̃τα γενομένης θλίψεως ἢ διωγμου̃ διὰ τòν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζονται

¹⁸καὶ ἄλλοι εἰσὶν οἱ εἰς τὰς ἀκάνθας σπειρόμενοι οὑ̃τοί εἰσιν οἱ τòν λόγον ἀκούσαντες

¹⁹καὶ αἱ μέριμναι του̃ αἰω̃νος καὶ ἡ ἀπάτη του̃ πλούτου καὶ αἱ περὶ τὰ λοιπὰ ἐπιθυμίαι εἰσπορευόμεναι συμπνίγουσιν τòν λόγον καὶ ἄκαρπος γίνεται

²⁰καὶ ἐκει̃νοί εἰσιν οἱ ἐπὶ τὴν γη̃ν τὴν καλὴν σπαρέντες οἵτινες ἀκούουσιν τòν λόγον καὶ παραδέχονται καὶ καρποφορου̃σιν ἓν τριάκοντα καὶ ἓν ἑξήκοντα καὶ ἓν ἑκατόν

²¹καὶ ἔλεγεν αὐτοι̃ς μήτι ἔρχεται ὁ λύχνος ἵνα ὑπò τòν μόδιον τεθη̨̃ ἢ ὑπò τὴν κλίνην οὐχ ἵνα ἐπὶ τὴν λυχνίαν τεθη̨̃

²²οὐ γάρ ἐστιν κρυπτòν ἐὰν μὴ ἵνα φανερωθη̨̃ οὐδὲ ἐγένετο ἀπόκρυφον ἀλλ' ἵνα ἔλθη̨ εἰς φανερόν

²³εἴ τις ἔχει ὠ̃τα ἀκούειν ἀκουέτω

²⁴καὶ ἔλεγεν αὐτοι̃ς βλέπετε τί ἀκούετε ἐν ὡ̨̃ μέτρω̨ μετρει̃τε μετρηθήσεται ὑμι̃ν καὶ προστεθήσεται ὑμι̃ν

²⁵ὃς γὰρ ἔχει δοθήσεται αὐτω̨̃ καὶ ὃς οὐκ ἔχει καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ' αὐτου̃

²⁶καὶ ἔλεγεν οὕτως ἐστὶν ἡ βασιλεία του̃ θεου̃ ὡς ἄνθρωπος βάλη̨ τòν σπόρον ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

²⁷καὶ καθεύδη̨ καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν καὶ ὁ σπόρος βλαστα̨̃ καὶ μηκύνηται ὡς οὐκ οἰ̃δεν αὐτός

²⁸αὐτομάτη ἡ γη̃ καρποφορει̃ πρω̃τον χόρτον εἰ̃τα στάχυν εἰ̃τα πλήρης σι̃τον ἐν τω̨̃ στάχυϊ

²⁹ὅταν δὲ παραδοι̃ ὁ καρπός εὐθὺς ἀποστέλλει τò δρέπανον ὅτι παρέστηκεν ὁ θερισμός

³⁰καὶ ἔλεγεν πω̃ς ὁμοιώσωμεν τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ ἢ ἐν τίνι αὐτὴν παραβολη̨̃ θω̃μεν

³¹ὡς κόκκω̨ σινάπεως ὃς ὅταν σπαρη̨̃ ἐπὶ τη̃ς γη̃ς μικρότερον ὂν πάντων τω̃ν σπερμάτων τω̃ν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

³²καὶ ὅταν σπαρη̨̃ ἀναβαίνει καὶ γίνεται μει̃ζον πάντων τω̃ν λαχάνων καὶ ποιει̃ κλάδους μεγάλους ὥστε δύνασθαι ὑπò τὴν σκιὰν αὐτου̃ τὰ πετεινὰ του̃ οὐρανου̃ κατασκηνου̃ν

³³καὶ τοιαύταις παραβολαι̃ς πολλαι̃ς ἐλάλει αὐτοι̃ς τòν λόγον καθὼς ἠδύναντο ἀκούειν

³⁴χωρὶς δὲ παραβολη̃ς οὐκ ἐλάλει αὐτοι̃ς κατ' ἰδίαν δὲ τοι̃ς ἰδίοις μαθηται̃ς ἐπέλυεν πάντα

³⁵καὶ λέγει αὐτοι̃ς ἐν ἐκείνη̨ τη̨̃ ἡμέρα̨ ὀψίας γενομένης διέλθωμεν εἰς τò πέραν

³⁶καὶ ἀφέντες τòν ὄχλον παραλαμβάνουσιν αὐτòν ὡς ἠ̃ν ἐν τω̨̃ πλοίω̨ καὶ ἄλλα πλοι̃α ἠ̃ν μετ' αὐτου̃

³⁷καὶ γίνεται λαι̃λαψ μεγάλη ἀνέμου καὶ τὰ κύματα ἐπέβαλλεν εἰς τò πλοι̃ον ὥστε ἤδη γεμίζεσθαι τò πλοι̃ον

³⁸καὶ αὐτòς ἠ̃ν ἐν τη̨̃ πρύμνη̨ ἐπὶ τò προσκεφάλαιον καθεύδων καὶ ἐγείρουσιν αὐτòν καὶ λέγουσιν αὐτω̨̃ διδάσκαλε οὐ μέλει σοι ὅτι ἀπολλύμεθα

³⁹καὶ διεγερθεὶς ἐπετίμησεν τω̨̃ ἀνέμω̨ καὶ εἰ̃πεν τη̨̃ θαλάσση̨ σιώπα πεφίμωσο καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη

⁴⁰καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς τί δειλοί ἐστε οὔπω ἔχετε πίστιν

⁴¹καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν καὶ ἔλεγον πρòς ἀλλήλους τίς ἄρα οὑ̃τός ἐστιν ὅτι καὶ ὁ ἄνεμος καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούει αὐτω̨̃

Κεφάλαιον Ε' (5)

¹καὶ ἠ̃λθον εἰς τò πέραν τη̃ς θαλάσσης εἰς τὴν χώραν τω̃ν Γερασηνω̃ν

²καὶ ἐξελθόντος αὐτου̃ ἐκ του̃ πλοίου εὐθὺς ὑπήντησεν αὐτω̨̃ ἐκ τω̃ν μνημείων ἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτω̨

³ὃς τὴν κατοίκησιν εἰ̃χεν ἐν τοι̃ς μνήμασιν καὶ οὐδὲ ἁλύσει οὐκέτι οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτòν δη̃σαι

⁴διὰ τò αὐτòν πολλάκις πέδαις καὶ ἁλύσεσιν δεδέσθαι καὶ διεσπάσθαι ὑπ' αὐτου̃ τὰς ἁλύσεις καὶ τὰς πέδας συντετρι̃φθαι καὶ οὐδεὶς ἴσχυεν αὐτòν δαμάσαι

⁵καὶ διὰ παντòς νυκτòς καὶ ἡμέρας ἐν τοι̃ς μνήμασιν καὶ ἐν τοι̃ς ὄρεσιν ἠ̃ν κράζων καὶ κατακόπτων ἑαυτòν λίθοις

⁶καὶ ἰδὼν τòν ’Ιησου̃ν ἀπò μακρόθεν ἔδραμεν καὶ προσεκύνησεν αὐτω̨̃

⁷καὶ κράξας φωνη̨̃ μεγάλη̨ λέγει τί ἐμοὶ καὶ σοί ’Ιησου̃ υἱὲ του̃ θεου̃ του̃ ὑψίστου ὁρκίζω σε τòν θεόν μή με βασανίση̨ς

⁸ἔλεγεν γὰρ αὐτω̨̃ ἔξελθε τò πνευ̃μα τò ἀκάθαρτον ἐκ του̃ ἀνθρώπου

⁹καὶ ἐπηρώτα αὐτόν τί ὄνομά σοι καὶ λέγει αὐτω̨̃ λεγιὼν ὄνομά μοι ὅτι πολλοί ἐσμεν

¹⁰καὶ παρεκάλει αὐτòν πολλὰ ἵνα μὴ αὐτὰ ἀποστείλη̨ ἔξω τη̃ς χώρας

¹¹ἠ̃ν δὲ ἐκει̃ πρòς τω̨̃ ὄρει ἀγέλη χοίρων μεγάλη βοσκομένη

¹²καὶ παρεκάλεσαν αὐτòν λέγοντες πέμψον ἡμα̃ς εἰς τοὺς χοίρους ἵνα εἰς αὐτοὺς εἰσέλθωμεν

¹³καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοι̃ς καὶ ἐξελθόντα τὰ πνεύματα τὰ ἀκάθαρτα εἰση̃λθον εἰς τοὺς χοίρους καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ του̃ κρημνου̃ εἰς τὴν θάλασσαν ὡς δισχίλιοι καὶ ἐπνίγοντο ἐν τη̨̃ θαλάσση̨

¹⁴καὶ οἱ βόσκοντες αὐτοὺς ἔφυγον καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς καὶ ἠ̃λθον ἰδει̃ν τί ἐστιν τò γεγονός

¹⁵καὶ ἔρχονται πρòς τòν ’Ιησου̃ν καὶ θεωρου̃σιν τòν δαιμονιζόμενον καθήμενον ἱματισμένον καὶ σωφρονου̃ντα τòν ἐσχηκότα τòν λεγιω̃να καὶ ἐφοβήθησαν

¹⁶καὶ διηγήσαντο αὐτοι̃ς οἱ ἰδόντες πω̃ς ἐγένετο τω̨̃ δαιμονιζομένω̨ καὶ περὶ τω̃ν χοίρων

¹⁷καὶ ἤρξαντο παρακαλει̃ν αὐτòν ἀπελθει̃ν ἀπò τω̃ν ὁρίων αὐτω̃ν

¹⁸καὶ ἐμβαίνοντος αὐτου̃ εἰς τò πλοι̃ον παρεκάλει αὐτòν ὁ δαιμονισθεὶς ἵνα μετ' αὐτου̃ ἠ̨̃

¹⁹καὶ οὐκ ἀφη̃κεν αὐτόν ἀλλὰ λέγει αὐτω̨̃ ὕπαγε εἰς τòν οἰ̃κόν σου πρòς τοὺς σούς καὶ ἀπάγγειλον αὐτοι̃ς ὅσα ὁ κύριός σοι πεποίηκεν καὶ ἠλέησέν σε

²⁰καὶ ἀπη̃λθεν καὶ ἤρξατο κηρύσσειν ἐν τη̨̃ Δεκαπόλει ὅσα ἐποίησεν αὐτω̨̃ ὁ ’Ιησου̃ς καὶ πάντες ἐθαύμαζον

²¹καὶ διαπεράσαντος του̃ ’Ιησου̃ ἐν τω̨̃ πλοίω̨ πάλιν εἰς τò πέραν συνήχθη ὄχλος πολὺς ἐπ' αὐτόν καὶ ἠ̃ν παρὰ τὴν θάλασσαν

²²καὶ ἔρχεται εἱ̃ς τω̃ν ἀρχισυναγώγων ὀνόματι ’Ιάϊρος καὶ ἰδὼν αὐτòν πίπτει πρòς τοὺς πόδας αὐτου̃

²³καὶ παρακαλει̃ αὐτòν πολλὰ λέγων ὅτι τò θυγάτριόν μου ἐσχάτως ἔχει ἵνα ἐλθὼν ἐπιθη̨̃ς τὰς χει̃ρας αὐτη̨̃ ἵνα σωθη̨̃ καὶ ζήση̨

²⁴καὶ ἀπη̃λθεν μετ' αὐτου̃ καὶ ἠκολούθει αὐτω̨̃ ὄχλος πολύς καὶ συνέθλιβον αὐτόν

²⁵καὶ γυνὴ οὐ̃σα ἐν ῥύσει αἵματος δώδεκα ἔτη

²⁶καὶ πολλὰ παθου̃σα ὑπò πολλω̃ν ἰατρω̃ν καὶ δαπανήσασα τὰ παρ' αὐτη̃ς πάντα καὶ μηδὲν ὠφεληθει̃σα ἀλλὰ μα̃λλον εἰς τò χει̃ρον ἐλθου̃σα

²⁷ἀκούσασα περὶ του̃ ’Ιησου̃ ἐλθου̃σα ἐν τω̨̃ ὄχλω̨ ὄπισθεν ἥψατο του̃ ἱματίου αὐτου̃

²⁸ἔλεγεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἅψωμαι κἂν τω̃ν ἱματίων αὐτου̃ σωθήσομαι

²⁹καὶ εὐθὺς ἐξηράνθη ἡ πηγὴ του̃ αἵματος αὐτη̃ς καὶ ἔγνω τω̨̃ σώματι ὅτι ἴαται ἀπò τη̃ς μάστιγος

³⁰καὶ εὐθὺς ὁ ’Ιησου̃ς ἐπιγνοὺς ἐν ἑαυτω̨̃ τὴν ἐξ αὐτου̃ δύναμιν ἐξελθου̃σαν ἐπιστραφεὶς ἐν τω̨̃ ὄχλω̨ ἔλεγεν τίς μου ἥψατο τω̃ν ἱματίων

³¹καὶ ἔλεγον αὐτω̨̃ οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ βλέπεις τòν ὄχλον συνθλίβοντά σε καὶ λέγεις τίς μου ἥψατο

³²καὶ περιεβλέπετο ἰδει̃ν τὴν του̃το ποιήσασαν

³³ἡ δὲ γυνὴ φοβηθει̃σα καὶ τρέμουσα εἰδυι̃α ὃ γέγονεν αὐτη̨̃ ἠ̃λθεν καὶ προσέπεσεν αὐτω̨̃ καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ πα̃σαν τὴν ἀλήθειαν

³⁴ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτη̨̃ θυγάτηρ ἡ πίστις σου σέσωκέν σε ὕπαγε εἰς εἰρήνην καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπò τη̃ς μάστιγός σου

³⁵ἔτι αὐτου̃ λαλου̃ντος ἔρχονται ἀπò του̃ ἀρχισυναγώγου λέγοντες ὅτι ἡ θυγάτηρ σου ἀπέθανεν τί ἔτι σκύλλεις τòν διδάσκαλον

³⁶ὁ δὲ ’Ιησου̃ς παρακούσας τòν λόγον λαλούμενον λέγει τω̨̃ ἀρχισυναγώγω̨ μὴ φοβου̃ μόνον πίστευε

³⁷καὶ οὐκ ἀφη̃κεν οὐδένα μετ' αὐτου̃ συνακολουθη̃σαι εἰ μὴ τòν πέτρον καὶ ’Ιάκωβον καὶ ’Ιωάννην τòν ἀδελφòν ’Ιακώβου

³⁸καὶ ἔρχονται εἰς τòν οἰ̃κον του̃ ἀρχισυναγώγου καὶ θεωρει̃ θόρυβον καὶ κλαίοντας καὶ ἀλαλάζοντας πολλά

³⁹καὶ εἰσελθὼν λέγει αὐτοι̃ς τί θορυβει̃σθε καὶ κλαίετε τò παιδίον οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει

⁴⁰καὶ κατεγέλων αὐτου̃ αὐτòς δὲ ἐκβαλὼν πάντας παραλαμβάνει τòν πατέρα του̃ παιδίου καὶ τὴν μητέρα καὶ τοὺς μετ' αὐτου̃ καὶ εἰσπορεύεται ὅπου ἠ̃ν τò παιδίον

⁴¹καὶ κρατήσας τη̃ς χειρòς του̃ παιδίου λέγει αὐτη̨̃ ταλιθα κουμ ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον τò κοράσιον σοὶ λέγω ἔγειρε

⁴²καὶ εὐθὺς ἀνέστη τò κοράσιον καὶ περιεπάτει ἠ̃ν γὰρ ἐτω̃ν δώδεκα καὶ ἐξέστησαν εὐθὺς ἐκστάσει μεγάλη̨

⁴³καὶ διεστείλατο αὐτοι̃ς πολλὰ ἵνα μηδεὶς γνοι̃ του̃το καὶ εἰ̃πεν δοθη̃ναι αὐτη̨̃ φαγει̃ν

Κεφάλαιον ΣΤ' (6)

¹καὶ ἐξη̃λθεν ἐκει̃θεν καὶ ἔρχεται εἰς τὴν πατρίδα αὐτου̃ καὶ ἀκολουθου̃σιν αὐτω̨̃ οἱ μαθηταὶ αὐτου̃

²καὶ γενομένου σαββάτου ἤρξατο διδάσκειν ἐν τη̨̃ συναγωγη̨̃ καὶ πολλοὶ ἀκούοντες ἐξεπλήσσοντο λέγοντες πόθεν τούτω̨ ταυ̃τα καὶ τίς ἡ σοφία ἡ δοθει̃σα τούτω̨ καὶ αἱ δυνάμεις τοιαυ̃ται διὰ τω̃ν χειρω̃ν αὐτου̃ γινόμεναι

³οὐχ οὑ̃τός ἐστιν ὁ τέκτων ὁ υἱòς τη̃ς Μαρίας καὶ ἀδελφòς ’Ιακώβου καὶ ’Ιωση̃τος καὶ ’Ιούδα καὶ Σίμωνος καὶ οὐκ εἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτου̃ ὡ̃δε πρòς ἡμα̃ς καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτω̨̃

⁴καὶ ἔλεγεν αὐτοι̃ς ὁ ’Ιησου̃ς ὅτι οὐκ ἔστιν προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τη̨̃ πατρίδι αὐτου̃ καὶ ἐν τοι̃ς συγγενευ̃σιν αὐτου̃ καὶ ἐν τη̨̃ οἰκία̨ αὐτου̃

⁵καὶ οὐκ ἐδύνατο ἐκει̃ ποιη̃σαι οὐδεμίαν δύναμιν εἰ μὴ ὀλίγοις ἀρρώστοις ἐπιθεὶς τὰς χει̃ρας ἐθεράπευσεν

⁶καὶ ἐθαύμαζεν διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτω̃ν καὶ περιη̃γεν τὰς κώμας κύκλω̨ διδάσκων

⁷καὶ προσκαλει̃ται τοὺς δώδεκα καὶ ἤρξατο αὐτοὺς ἀποστέλλειν δύο δύο καὶ ἐδίδου αὐτοι̃ς ἐξουσίαν τω̃ν πνευμάτων τω̃ν ἀκαθάρτων

⁸καὶ παρήγγειλεν αὐτοι̃ς ἵνα μηδὲν αἴρωσιν εἰς ὁδòν εἰ μὴ ῥάβδον μόνον μὴ ἄρτον μὴ πήραν μὴ εἰς τὴν ζώνην χαλκόν

⁹ἀλλὰ ὑποδεδεμένους σανδάλια καὶ μὴ ἐνδύσησθε δύο χιτω̃νας

¹⁰καὶ ἔλεγεν αὐτοι̃ς ὅπου ἐὰν εἰσέλθητε εἰς οἰκίαν ἐκει̃ μένετε ἕως ἂν ἐξέλθητε ἐκει̃θεν

¹¹καὶ ὃς ἂν τόπος μὴ δέξηται ὑμα̃ς μηδὲ ἀκούσωσιν ὑμω̃ν ἐκπορευόμενοι ἐκει̃θεν ἐκτινάξατε τòν χου̃ν τòν ὑποκάτω τω̃ν ποδω̃ν ὑμω̃ν εἰς μαρτύριον αὐτοι̃ς

¹²καὶ ἐξελθόντες ἐκήρυξαν ἵνα μετανοω̃σιν

¹³καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλλον καὶ ἤλειφον ἐλαίω̨ πολλοὺς ἀρρώστους καὶ ἐθεράπευον

¹⁴καὶ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς ‘Ηρώ̨δης φανερòν γὰρ ἐγένετο τò ὄνομα αὐτου̃ καὶ ἔλεγον ὅτι ’Ιωάννης ὁ βαπτίζων ἐγήγερται ἐκ νεκρω̃ν καὶ διὰ του̃το ἐνεργου̃σιν αἱ δυνάμεις ἐν αὐτω̨̃

¹⁵ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι ’Ηλίας ἐστίν ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι προφήτης ὡς εἱ̃ς τω̃ν προφητω̃ν

¹⁶ἀκούσας δὲ ὁ ‘Ηρώ̨δης ἔλεγεν ὃν ἐγὼ ἀπεκεφάλισα ’Ιωάννην οὑ̃τος ἠγέρθη

¹⁷αὐτòς γὰρ ὁ ‘Ηρώ̨δης ἀποστείλας ἐκράτησεν τòν ’Ιωάννην καὶ ἔδησεν αὐτòν ἐν φυλακη̨̃ διὰ ‘Ηρω̨διάδα τὴν γυναι̃κα Φιλίππου του̃ ἀδελφου̃ αὐτου̃ ὅτι αὐτὴν ἐγάμησεν

¹⁸ἔλεγεν γὰρ ὁ ’Ιωάννης τω̨̃ ‘Ηρώ̨δη̨ ὅτι οὐκ ἔξεστίν σοι ἔχειν τὴν γυναι̃κα του̃ ἀδελφου̃ σου

¹⁹ἡ δὲ ‘Ηρω̨διὰς ἐνει̃χεν αὐτω̨̃ καὶ ἤθελεν αὐτòν ἀποκτει̃ναι καὶ οὐκ ἠδύνατο

²⁰ὁ γὰρ ‘Ηρώ̨δης ἐφοβει̃το τòν ’Ιωάννην εἰδὼς αὐτòν ἄνδρα δίκαιον καὶ ἅγιον καὶ συνετήρει αὐτόν καὶ ἀκούσας αὐτου̃ πολλὰ ἠπόρει καὶ ἡδέως αὐτου̃ ἤκουεν

²¹καὶ γενομένης ἡμέρας εὐκαίρου ὅτε ‘Ηρώ̨δης τοι̃ς γενεσίοις αὐτου̃ δει̃πνον ἐποίησεν τοι̃ς μεγιστα̃σιν αὐτου̃ καὶ τοι̃ς χιλιάρχοις καὶ τοι̃ς πρώτοις τη̃ς Γαλιλαίας

²²καὶ εἰσελθούσης τη̃ς θυγατρòς αὐτου̃ ‘Ηρω̨διάδος καὶ ὀρχησαμένης ἤρεσεν τω̨̃ ‘Ηρώ̨δη̨ καὶ τοι̃ς συνανακειμένοις εἰ̃πεν ὁ βασιλεὺς τω̨̃ κορασίω̨ αἴτησόν με ὃ ἐὰν θέλη̨ς καὶ δώσω σοι

²³καὶ ὤμοσεν αὐτη̨̃ πολλά ὅ τι ἐάν με αἰτήση̨ς δώσω σοι ἕως ἡμίσους τη̃ς βασιλείας μου

²⁴καὶ ἐξελθου̃σα εἰ̃πεν τη̨̃ μητρὶ αὐτη̃ς τί αἰτήσωμαι ἡ δὲ εἰ̃πεν τὴν κεφαλὴν ’Ιωάννου του̃ βαπτίζοντος

²⁵καὶ εἰσελθου̃σα εὐθὺς μετὰ σπουδη̃ς πρòς τòν βασιλέα ἠ̨τήσατο λέγουσα θέλω ἵνα ἐξαυτη̃ς δω̨̃ς μοι ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν ’Ιωάννου του̃ βαπτιστου̃

²⁶καὶ περίλυπος γενόμενος ὁ βασιλεὺς διὰ τοὺς ὅρκους καὶ τοὺς ἀνακειμένους οὐκ ἠθέλησεν ἀθετη̃σαι αὐτήν

²⁷καὶ εὐθὺς ἀποστείλας ὁ βασιλεὺς σπεκουλάτορα ἐπέταξεν ἐνέγκαι τὴν κεφαλὴν αὐτου̃ καὶ ἀπελθὼν ἀπεκεφάλισεν αὐτòν ἐν τη̨̃ φυλακη̨̃

²⁸καὶ ἤνεγκεν τὴν κεφαλὴν αὐτου̃ ἐπὶ πίνακι καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τω̨̃ κορασίω̨ καὶ τò κοράσιον ἔδωκεν αὐτὴν τη̨̃ μητρὶ αὐτη̃ς

²⁹καὶ ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ ἠ̃λθον καὶ ἠ̃ραν τò πτω̃μα αὐτου̃ καὶ ἔθηκαν αὐτò ἐν μνημείω̨

³⁰καὶ συνάγονται οἱ ἀπόστολοι πρòς τòν ’Ιησου̃ν καὶ ἀπήγγειλαν αὐτω̨̃ πάντα ὅσα ἐποίησαν καὶ ὅσα ἐδίδαξαν

³¹καὶ λέγει αὐτοι̃ς δευ̃τε ὑμει̃ς αὐτοὶ κατ' ἰδίαν εἰς ἔρημον τόπον καὶ ἀναπαύσασθε ὀλίγον ἠ̃σαν γὰρ οἱ ἐρχόμενοι καὶ οἱ ὑπάγοντες πολλοί καὶ οὐδὲ φαγει̃ν εὐκαίρουν

³²καὶ ἀπη̃λθον ἐν τω̨̃ πλοίω̨ εἰς ἔρημον τόπον κατ' ἰδίαν

³³καὶ εἰ̃δον αὐτοὺς ὑπάγοντας καὶ ἐπέγνωσαν πολλοί καὶ πεζη̨̃ ἀπò πασω̃ν τω̃ν πόλεων συνέδραμον ἐκει̃ καὶ προη̃λθον αὐτούς

³⁴καὶ ἐξελθὼν εἰ̃δεν πολὺν ὄχλον καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ' αὐτοὺς ὅτι ἠ̃σαν ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα καὶ ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺς πολλά

³⁵καὶ ἤδη ὥρας πολλη̃ς γενομένης προσελθόντες αὐτω̨̃ οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ ἔλεγον ὅτι ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἤδη ὥρα πολλή

³⁶ἀπόλυσον αὐτούς ἵνα ἀπελθόντες εἰς τοὺς κύκλω̨ ἀγροὺς καὶ κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοι̃ς τί φάγωσιν

³⁷ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν αὐτοι̃ς δότε αὐτοι̃ς ὑμει̃ς φαγει̃ν καὶ λέγουσιν αὐτω̨̃ ἀπελθόντες ἀγοράσωμεν δηναρίων διακοσίων ἄρτους καὶ δώσομεν αὐτοι̃ς φαγει̃ν

³⁸ὁ δὲ λέγει αὐτοι̃ς πόσους ἄρτους ἔχετε ὑπάγετε ἴδετε καὶ γνόντες λέγουσιν πέντε καὶ δύο ἰχθύας

³⁹καὶ ἐπέταξεν αὐτοι̃ς ἀνακλι̃ναι πάντας συμπόσια συμπόσια ἐπὶ τω̨̃ χλωρω̨̃ χόρτω̨

⁴⁰καὶ ἀνέπεσαν πρασιαὶ πρασιαὶ κατὰ ἑκατòν καὶ κατὰ πεντήκοντα

⁴¹καὶ λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἀναβλέψας εἰς τòν οὐρανòν εὐλόγησεν καὶ κατέκλασεν τοὺς ἄρτους καὶ ἐδίδου τοι̃ς μαθηται̃ς αὐτου̃ ἵνα παρατιθω̃σιν αὐτοι̃ς καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἐμέρισεν πα̃σιν

⁴²καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν

⁴³καὶ ἠ̃ραν κλάσματα δώδεκα κοφίνων πληρώματα καὶ ἀπò τω̃ν ἰχθύων

⁴⁴καὶ ἠ̃σαν οἱ φαγόντες τοὺς ἄρτους πεντακισχίλιοι ἄνδρες

⁴⁵καὶ εὐθὺς ἠνάγκασεν τοὺς μαθητὰς αὐτου̃ ἐμβη̃ναι εἰς τò πλοι̃ον καὶ προάγειν εἰς τò πέραν πρòς Βηθσαϊδάν ἕως αὐτòς ἀπολύει τòν ὄχλον

⁴⁶καὶ ἀποταξάμενος αὐτοι̃ς ἀπη̃λθεν εἰς τò ὄρος προσεύξασθαι

⁴⁷καὶ ὀψίας γενομένης ἠ̃ν τò πλοι̃ον ἐν μέσω̨ τη̃ς θαλάσσης καὶ αὐτòς μόνος ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

⁴⁸καὶ ἰδὼν αὐτοὺς βασανιζομένους ἐν τω̨̃ ἐλαύνειν ἠ̃ν γὰρ ὁ ἄνεμος ἐναντίος αὐτοι̃ς περὶ τετάρτην φυλακὴν τη̃ς νυκτòς ἔρχεται πρòς αὐτοὺς περιπατω̃ν ἐπὶ τη̃ς θαλάσσης καὶ ἤθελεν παρελθει̃ν αὐτούς

⁴⁹οἱ δὲ ἰδόντες αὐτòν ἐπὶ τη̃ς θαλάσσης περιπατου̃ντα ἔδοξαν ὅτι φάντασμά ἐστιν καὶ ἀνέκραξαν

⁵⁰πάντες γὰρ αὐτòν εἰ̃δον καὶ ἐταράχθησαν ὁ δὲ εὐθὺς ἐλάλησεν μετ' αὐτω̃ν καὶ λέγει αὐτοι̃ς θαρσει̃τε ἐγώ εἰμι μὴ φοβει̃σθε

⁵¹καὶ ἀνέβη πρòς αὐτοὺς εἰς τò πλοι̃ον καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος καὶ λίαν ἐκ περισσου̃ ἐν ἑαυτοι̃ς ἐξίσταντο

⁵²οὐ γὰρ συνη̃καν ἐπὶ τοι̃ς ἄρτοις ἀλλ' ἠ̃ν αὐτω̃ν ἡ καρδία πεπωρωμένη

⁵³καὶ διαπεράσαντες ἐπὶ τὴν γη̃ν ἠ̃λθον εἰς Γεννησαρὲτ καὶ προσωρμίσθησαν

⁵⁴καὶ ἐξελθόντων αὐτω̃ν ἐκ του̃ πλοίου εὐθὺς ἐπιγνόντες αὐτòν

⁵⁵περιέδραμον ὅλην τὴν χώραν ἐκείνην καὶ ἤρξαντο ἐπὶ τοι̃ς κραβάττοις τοὺς κακω̃ς ἔχοντας περιφέρειν ὅπου ἤκουον ὅτι ἐστίν

⁵⁶καὶ ὅπου ἂν εἰσεπορεύετο εἰς κώμας ἢ εἰς πόλεις ἢ εἰς ἀγροὺς ἐν ται̃ς ἀγοραι̃ς ἐτίθεσαν τοὺς ἀσθενου̃ντας καὶ παρεκάλουν αὐτòν ἵνα κἂν του̃ κρασπέδου του̃ ἱματίου αὐτου̃ ἅψωνται καὶ ὅσοι ἂν ἥψαντο αὐτου̃ ἐσώ̨ζοντο

Κεφάλαιον Ζ' (7)

¹καὶ συνάγονται πρòς αὐτòν οἱ Φαρισαι̃οι καί τινες τω̃ν γραμματέων ἐλθόντες ἀπò ‘Ιεροσολύμων

²καὶ ἰδόντες τινὰς τω̃ν μαθητω̃ν αὐτου̃ ὅτι κοιναι̃ς χερσίν του̃τ' ἔστιν ἀνίπτοις ἐσθίουσιν τοὺς ἄρτους

³οἱ γὰρ Φαρισαι̃οι καὶ πάντες οἱ ’Ιουδαι̃οι ἐὰν μὴ πυγμη̨̃ νίψωνται τὰς χει̃ρας οὐκ ἐσθίουσιν κρατου̃ντες τὴν παράδοσιν τω̃ν πρεσβυτέρων

⁴καὶ ἀπ' ἀγορα̃ς ἐὰν μὴ βαπτίσωνται οὐκ ἐσθίουσιν καὶ ἄλλα πολλά ἐστιν ἃ παρέλαβον κρατει̃ν βαπτισμοὺς ποτηρίων καὶ ξεστω̃ν καὶ χαλκίων καὶ κλινω̃ν

⁵καὶ ἐπερωτω̃σιν αὐτòν οἱ Φαρισαι̃οι καὶ οἱ γραμματει̃ς διὰ τί οὐ περιπατου̃σιν οἱ μαθηταί σου κατὰ τὴν παράδοσιν τω̃ν πρεσβυτέρων ἀλλὰ κοιναι̃ς χερσὶν ἐσθίουσιν τòν ἄρτον

⁶ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς καλω̃ς ἐπροφήτευσεν ’Ησαΐας περὶ ὑμω̃ν τω̃ν ὑποκριτω̃ν ὡς γέγραπται ὅτι οὑ̃τος ὁ λαòς τοι̃ς χείλεσίν με τιμα̨̃ ἡ δὲ καρδία αὐτω̃ν πόρρω ἀπέχει ἀπ' ἐμου̃

⁷μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων

⁸ἀφέντες τὴν ἐντολὴν του̃ θεου̃ κρατει̃τε τὴν παράδοσιν τω̃ν ἀνθρώπων

⁹καὶ ἔλεγεν αὐτοι̃ς καλω̃ς ἀθετει̃τε τὴν ἐντολὴν του̃ θεου̃ ἵνα τὴν παράδοσιν ὑμω̃ν στήσητε

¹⁰Μωϋση̃ς γὰρ εἰ̃πεν τίμα τòν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου καί ὁ κακολογω̃ν πατέρα ἢ μητέρα θανάτω̨ τελευτάτω

¹¹ὑμει̃ς δὲ λέγετε ἐὰν εἴπη̨ ἄνθρωπος τω̨̃ πατρὶ ἢ τη̨̃ μητρί Κορβα̃ν ὅ ἐστιν δω̃ρον ὃ ἐὰν ἐξ ἐμου̃ ὠφεληθη̨̃ς

¹²οὐκέτι ἀφίετε αὐτòν οὐδὲν ποιη̃σαι τω̨̃ πατρὶ ἢ τη̨̃ μητρί

¹³ἀκυρου̃ντες τòν λόγον του̃ θεου̃ τη̨̃ παραδόσει ὑμω̃ν ἡ̨̃ παρεδώκατε καὶ παρόμοια τοιαυ̃τα πολλὰ ποιει̃τε

¹⁴καὶ προσκαλεσάμενος πάλιν τòν ὄχλον ἔλεγεν αὐτοι̃ς ἀκούσατέ μου πάντες καὶ σύνετε

¹⁵οὐδέν ἐστιν ἔξωθεν του̃ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτòν ὃ δύναται κοινω̃σαι αὐτόν ἀλλὰ τὰ ἐκ του̃ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενά ἐστιν τὰ κοινου̃ντα τòν ἄνθρωπον

¹⁷καὶ ὅτε εἰση̃λθεν εἰς οἰ̃κον ἀπò του̃ ὄχλου ἐπηρώτων αὐτòν οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ τὴν παραβολήν

¹⁸καὶ λέγει αὐτοι̃ς οὕτως καὶ ὑμει̃ς ἀσύνετοί ἐστε οὐ νοει̃τε ὅτι πα̃ν τò ἔξωθεν εἰσπορευόμενον εἰς τòν ἄνθρωπον οὐ δύναται αὐτòν κοινω̃σαι

¹⁹ὅτι οὐκ εἰσπορεύεται αὐτου̃ εἰς τὴν καρδίαν ἀλλ' εἰς τὴν κοιλίαν καὶ εἰς τòν ἀφεδρω̃να ἐκπορεύεται καθαρίζων πάντα τὰ βρώματα

²⁰ἔλεγεν δὲ ὅτι τò ἐκ του̃ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενον ἐκει̃νο κοινοι̃ τòν ἄνθρωπον

²¹ἔσωθεν γὰρ ἐκ τη̃ς καρδίας τω̃ν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται πορνει̃αι κλοπαί φόνοι

²²μοιχει̃αι πλεονεξίαι πονηρίαι δόλος ἀσέλγεια ὀφθαλμòς πονηρός βλασφημία ὑπερηφανία ἀφροσύνη

²³πάντα ταυ̃τα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοι̃ τòν ἄνθρωπον

²⁴ἐκει̃θεν δὲ ἀναστὰς ἀπη̃λθεν εἰς τὰ ὅρια τύρου καὶ εἰσελθὼν εἰς οἰκίαν οὐδένα ἤθελεν γνω̃ναι καὶ οὐκ ἠδυνήθη λαθει̃ν

²⁵ἀλλ' εὐθὺς ἀκούσασα γυνὴ περὶ αὐτου̃ ἡ̃ς εἰ̃χεν τò θυγάτριον αὐτη̃ς πνευ̃μα ἀκάθαρτον ἐλθου̃σα προσέπεσεν πρòς τοὺς πόδας αὐτου̃

²⁶ἡ δὲ γυνὴ ἠ̃ν ‘Ελληνίς Συροφοινίκισσα τω̨̃ γένει καὶ ἠρώτα αὐτòν ἵνα τò δαιμόνιον ἐκβάλη̨ ἐκ τη̃ς θυγατρòς αὐτη̃ς

²⁷καὶ ἔλεγεν αὐτη̨̃ ἄφες πρω̃τον χορτασθη̃ναι τὰ τέκνα οὐ γάρ ἐστιν καλòν λαβει̃ν τòν ἄρτον τω̃ν τέκνων καὶ τοι̃ς κυναρίοις βαλει̃ν

²⁹ἡ δὲ ἀπεκρίθη καὶ λέγει αὐτω̨̃ κύριε καὶ τὰ κυνάρια ὑποκάτω τη̃ς τραπέζης ἐσθίουσιν ἀπò τω̃ν ψιχίων τω̃ν παιδίων

²⁹καὶ εἰ̃πεν αὐτη̨̃ διὰ του̃τον τòν λόγον ὕπαγε ἐξελήλυθεν ἐκ τη̃ς θυγατρός σου τò δαιμόνιον

³⁰καὶ ἀπελθου̃σα εἰς τòν οἰ̃κον αὐτη̃ς εὑ̃ρεν τò παιδίον βεβλημένον ἐπὶ τὴν κλίνην καὶ τò δαιμόνιον ἐξεληλυθός

³¹καὶ πάλιν ἐξελθὼν ἐκ τω̃ν ὁρίων Τύρου ἠ̃λθεν διὰ Σιδω̃νος εἰς τὴν θάλασσαν τη̃ς Γαλιλαίας ἀνὰ μέσον τω̃ν ὁρίων Δεκαπόλεως

³²καὶ φέρουσιν αὐτω̨̃ κωφòν καὶ μογιλάλον καὶ παρακαλου̃σιν αὐτòν ἵνα ἐπιθη̨̃ αὐτω̨̃ τὴν χει̃ρα

³³καὶ ἀπολαβόμενος αὐτòν ἀπò του̃ ὄχλου κατ' ἰδίαν ἔβαλεν τοὺς δακτύλους αὐτου̃ εἰς τὰ ὠ̃τα αὐτου̃ καὶ πτύσας ἥψατο τη̃ς γλώσσης αὐτου̃

³⁴καὶ ἀναβλέψας εἰς τòν οὐρανòν ἐστέναξεν καὶ λέγει αὐτω̨̃ εφφαθα ὅ ἐστιν διανοίχθητι

³⁵καὶ εὐθέως ἠνοίγησαν αὐτου̃ αἱ ἀκοαί καὶ ἐλύθη ὁ δεσμòς τη̃ς γλώσσης αὐτου̃ καὶ ἐλάλει ὀρθω̃ς

³⁶καὶ διεστείλατο αὐτοι̃ς ἵνα μηδενὶ λέγωσιν ὅσον δὲ αὐτοι̃ς διεστέλλετο αὐτοὶ μα̃λλον περισσότερον ἐκήρυσσον

³⁷καὶ ὑπερπερισσω̃ς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες καλω̃ς πάντα πεποίηκεν καὶ τοὺς κωφοὺς ποιει̃ ἀκούειν καὶ τοὺς ἀλάλους λαλει̃ν

(¹⁶εἴ τις ἔχει ὠ̃τα ἀκούειν ἀκουέτω)

Κεφάλαιον Η' (8)

¹ἐν ἐκείναις ται̃ς ἡμέραις πάλιν πολλου̃ ὄχλου ὄντος καὶ μὴ ἐχόντων τί φάγωσιν προσκαλεσάμενος τοὺς μαθητὰς λέγει αὐτοι̃ς

²σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τòν ὄχλον ὅτι ἤδη ἡμέραι τρει̃ς προσμένουσίν μοι καὶ οὐκ ἔχουσιν τί φάγωσιν

³καὶ ἐὰν ἀπολύσω αὐτοὺς νήστεις εἰς οἰ̃κον αὐτω̃ν ἐκλυθήσονται ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ καί τινες αὐτω̃ν ἀπò μακρόθεν ἥκασιν

⁴καὶ ἀπεκρίθησαν αὐτω̨̃ οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ ὅτι πόθεν τούτους δυνήσεταί τις ὡ̃δε χορτάσαι ἄρτων ἐπ' ἐρημίας

⁵καὶ ἠρώτα αὐτούς πόσους ἔχετε ἄρτους οἱ δὲ εἰ̃παν ἑπτά

⁶καὶ παραγγέλλει τω̨̃ ὄχλω̨ ἀναπεσει̃ν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς καὶ λαβὼν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ ἐδίδου τοι̃ς μαθηται̃ς αὐτου̃ ἵνα παρατιθω̃σιν καὶ παρέθηκαν τω̨̃ ὄχλω̨

⁷καὶ εἰ̃χον ἰχθύδια ὀλίγα καὶ εὐλογήσας αὐτὰ εἰ̃πεν καὶ ταυ̃τα παρατιθέναι

⁸καὶ ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν καὶ ἠ̃ραν περισσεύματα κλασμάτων ἑπτὰ σπυρίδας

⁹ἠ̃σαν δὲ ὡς τετρακισχίλιοι καὶ ἀπέλυσεν αὐτούς

¹⁰καὶ εὐθὺς ἐμβὰς εἰς τò πλοι̃ον μετὰ τω̃ν μαθητω̃ν αὐτου̃ ἠ̃λθεν εἰς τὰ μέρη Δαλμανουθά

¹¹καὶ ἐξη̃λθον οἱ Φαρισαι̃οι καὶ ἤρξαντο συζητει̃ν αὐτω̨̃ ζητου̃ντες παρ' αὐτου̃ σημει̃ον ἀπò του̃ οὐρανου̃ πειράζοντες αὐτόν

¹²καὶ ἀναστενάξας τω̨̃ πνεύματι αὐτου̃ λέγει τί ἡ γενεὰ αὕτη ζητει̃ σημει̃ον ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν εἰ δοθήσεται τη̨̃ γενεα̨̃ ταύτη̨ σημει̃ον

¹³καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς πάλιν ἐμβὰς ἀπη̃λθεν εἰς τò πέραν

¹⁴καὶ ἐπελάθοντο λαβει̃ν ἄρτους καὶ εἰ μὴ ἕνα ἄρτον οὐκ εἰ̃χον μεθ' ἑαυτω̃ν ἐν τω̨̃ πλοίω̨

¹⁵καὶ διεστέλλετο αὐτοι̃ς λέγων ὁρα̃τε βλέπετε ἀπò τη̃ς ζύμης τω̃ν Φαρισαίων καὶ τη̃ς ζύμης ‘Ηρώ̨δου

¹⁶καὶ διελογίζοντο πρòς ἀλλήλους ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχουσιν

¹⁷καὶ γνοὺς λέγει αὐτοι̃ς τί διαλογίζεσθε ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχετε οὔπω νοει̃τε οὐδὲ συνίετε πεπωρωμένην ἔχετε τὴν καρδίαν ὑμω̃ν

¹⁸ὀφθαλμοὺς ἔχοντες οὐ βλέπετε καὶ ὠ̃τα ἔχοντες οὐκ ἀκούετε καὶ οὐ μνημονεύετε

¹⁹ὅτε τοὺς πέντε ἄρτους ἔκλασα εἰς τοὺς πεντακισχιλίους πόσους κοφίνους κλασμάτων πλήρεις ἤρατε λέγουσιν αὐτω̨̃ δώδεκα

²⁰ὅτε τοὺς ἑπτὰ εἰς τοὺς τετρακισχιλίους πόσων σπυρίδων πληρώματα κλασμάτων ἤρατε καὶ λέγουσιν αὐτω̨̃ ἑπτά

²¹καὶ ἔλεγεν αὐτοι̃ς οὔπω συνίετε

²²καὶ ἔρχονται εἰς Βηθσαϊδάν καὶ φέρουσιν αὐτω̨̃ τυφλòν καὶ παρακαλου̃σιν αὐτòν ἵνα αὐτου̃ ἅψηται

²³καὶ ἐπιλαβόμενος τη̃ς χειρòς του̃ τυφλου̃ ἐξήνεγκεν αὐτòν ἔξω τη̃ς κώμης καὶ πτύσας εἰς τὰ ὄμματα αὐτου̃ ἐπιθεὶς τὰς χει̃ρας αὐτω̨̃ ἐπηρώτα αὐτόν εἴ τι βλέπεις

²⁴καὶ ἀναβλέψας ἔλεγεν βλέπω τοὺς ἀνθρώπους ὅτι ὡς δένδρα ὁρω̃ περιπατου̃ντας

²⁵εἰ̃τα πάλιν ἐπέθηκεν τὰς χει̃ρας ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτου̃ καὶ διέβλεψεν καὶ ἀπεκατέστη καὶ ἐνέβλεπεν τηλαυγω̃ς ἅπαντα

²⁶καὶ ἀπέστειλεν αὐτòν εἰς οἰ̃κον αὐτου̃ λέγων μηδὲ εἰς τὴν κώμην εἰσέλθη̨ς

²⁷καὶ ἐξη̃λθεν ὁ ’Ιησου̃ς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ εἰς τὰς κώμας Καισαρείας τη̃ς Φιλίππου καὶ ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ ἐπηρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτου̃ λέγων αὐτοι̃ς τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἰ̃ναι

²⁸οἱ δὲ εἰ̃παν αὐτω̨̃ λέγοντες ὅτι ’Ιωάννην τòν βαπτιστήν καὶ ἄλλοι ’Ηλίαν ἄλλοι δὲ ὅτι εἱ̃ς τω̃ν προφητω̃ν

²⁹καὶ αὐτòς ἐπηρώτα αὐτούς ὑμει̃ς δὲ τίνα με λέγετε εἰ̃ναι ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος λέγει αὐτω̨̃ σὺ εἰ̃ ὁ Χριστός

³⁰καὶ ἐπετίμησεν αὐτοι̃ς ἵνα μηδενὶ λέγωσιν περὶ αὐτου̃

³¹καὶ ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺς ὅτι δει̃ τòν υἱòν του̃ ἀνθρώπου πολλὰ παθει̃ν καὶ ἀποδοκιμασθη̃ναι ὑπò τω̃ν πρεσβυτέρων καὶ τω̃ν ἀρχιερέων καὶ τω̃ν γραμματέων καὶ ἀποκτανθη̃ναι καὶ μετὰ τρει̃ς ἡμέρας ἀναστη̃ναι

³²καὶ παρρησία̨ τòν λόγον ἐλάλει καὶ προσλαβόμενος ὁ Πέτρος αὐτòν ἤρξατο ἐπιτιμα̃ν αὐτω̨̃

³³ὁ δὲ ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼν τοὺς μαθητὰς αὐτου̃ ἐπετίμησεν Πέτρω̨ καὶ λέγει ὕπαγε ὀπίσω μου Σατανα̃ ὅτι οὐ φρονει̃ς τὰ του̃ θεου̃ ἀλλὰ τὰ τω̃ν ἀνθρώπων

³⁴καὶ προσκαλεσάμενος τòν ὄχλον σὺν τοι̃ς μαθηται̃ς αὐτου̃ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθει̃ν ἀπαρνησάσθω ἑαυτòν καὶ ἀράτω τòν σταυρòν αὐτου̃ καὶ ἀκολουθείτω μοι

³⁵ὃς γὰρ ἐὰν θέλη̨ τὴν ψυχὴν αὐτου̃ σω̃σαι ἀπολέσει αὐτήν ὃς δ' ἂν ἀπολέσει τὴν ψυχὴν αὐτου̃ ἕνεκεν ἐμου̃ καὶ του̃ εὐαγγελίου σώσει αὐτήν

³⁶τί γὰρ ὠφελει̃ ἄνθρωπον κερδη̃σαι τòν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθη̃ναι τὴν ψυχὴν αὐτου̃

³⁷τί γὰρ δοι̃ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τη̃ς ψυχη̃ς αὐτου̃

³⁸ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθη̨̃ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τη̨̃ γενεα̨̃ ταύτη̨ τη̨̃ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλω̨̃ καὶ ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτòν ὅταν ἔλθη̨ ἐν τη̨̃ δόξη̨ του̃ πατρòς αὐτου̃ μετὰ τω̃ν ἀγγέλων τω̃ν ἁγίων

Κεφάλαιον Θ' (9)

¹καὶ ἔλεγεν αὐτοι̃ς ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὅτι εἰσίν τινες ὡ̃δε τω̃ν ἑστηκότων οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσιν τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ ἐληλυθυι̃αν ἐν δυνάμει

²καὶ μετὰ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ ’Ιησου̃ς τòν Πέτρον καὶ τòν ’Ιάκωβον καὶ τòν ’Ιωάννην καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλòν κατ' ἰδίαν μόνους καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτω̃ν

³καὶ τὰ ἱμάτια αὐτου̃ ἐγένετο στίλβοντα λευκὰ λίαν οἱ̃α γναφεὺς ἐπὶ τη̃ς γη̃ς οὐ δύναται οὕτως λευκα̃ναι

⁴καὶ ὤφθη αὐτοι̃ς ’Ηλίας σὺν Μωϋσει̃ καὶ ἠ̃σαν συλλαλου̃ντες τω̨̃ ’Ιησου̃

⁵καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος λέγει τω̨̃ ’Ιησου̃ ῥαββί καλόν ἐστιν ἡμα̃ς ὡ̃δε εἰ̃ναι καὶ ποιήσωμεν τρει̃ς σκηνάς σοὶ μίαν καὶ Μωϋσει̃ μίαν καὶ ’Ηλία̨ μίαν

⁶οὐ γὰρ ἤ̨δει τί ἀποκριθη̨̃ ἔκφοβοι γὰρ ἐγένοντο

⁷καὶ ἐγένετο νεφέλη ἐπισκιάζουσα αὐτοι̃ς καὶ ἐγένετο φωνὴ ἐκ τη̃ς νεφέλης οὑ̃τός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἀκούετε αὐτου̃

⁸καὶ ἐξάπινα περιβλεψάμενοι οὐκέτι οὐδένα εἰ̃δον ἀλλὰ τòν ’Ιησου̃ν μόνον μεθ' ἑαυτω̃ν

⁹καὶ καταβαινόντων αὐτω̃ν ἐκ του̃ ὄρους διεστείλατο αὐτοι̃ς ἵνα μηδενὶ ἃ εἰ̃δον διηγήσωνται εἰ μὴ ὅταν ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου ἐκ νεκρω̃ν ἀναστη̨̃

¹⁰καὶ τòν λόγον ἐκράτησαν πρòς ἑαυτοὺς συζητου̃ντες τί ἐστιν τò ἐκ νεκρω̃ν ἀναστη̃ναι

¹¹καὶ ἐπηρώτων αὐτòν λέγοντες ὅτι λέγουσιν οἱ γραμματει̃ς ὅτι ’Ηλίαν δει̃ ἐλθει̃ν πρω̃τον

¹²ὁ δὲ ἔφη αὐτοι̃ς ’Ηλίας μὲν ἐλθὼν πρω̃τον ἀποκαθιστάνει πάντα καὶ πω̃ς γέγραπται ἐπὶ τòν υἱòν του̃ ἀνθρώπου ἵνα πολλὰ πάθη̨ καὶ ἐξουδενηθη̨̃

¹³ἀλλὰ λέγω ὑμι̃ν ὅτι καὶ ’Ηλίας ἐλήλυθεν καὶ ἐποίησαν αὐτω̨̃ ὅσα ἤθελον καθὼς γέγραπται ἐπ' αὐτόν

¹⁴καὶ ἐλθόντες πρòς τοὺς μαθητὰς εἰ̃δον ὄχλον πολὺν περὶ αὐτοὺς καὶ γραμματει̃ς συζητου̃ντας πρòς αὐτούς

¹⁵καὶ εὐθὺς πα̃ς ὁ ὄχλος ἰδόντες αὐτòν ἐξεθαμβήθησαν καὶ προστρέχοντες ἠσπάζοντο αὐτόν

¹⁶καὶ ἐπηρώτησεν αὐτούς τί συζητει̃τε πρòς αὐτούς

¹⁷καὶ ἀπεκρίθη αὐτω̨̃ εἱ̃ς ἐκ του̃ ὄχλου διδάσκαλε ἤνεγκα τòν υἱόν μου πρòς σέ ἔχοντα πνευ̃μα ἄλαλον

¹⁸καὶ ὅπου ἐὰν αὐτòν καταλάβη̨ ῥήσσει αὐτόν καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας καὶ ξηραίνεται καὶ εἰ̃πα τοι̃ς μαθηται̃ς σου ἵνα αὐτò ἐκβάλωσιν καὶ οὐκ ἴσχυσαν

¹⁹ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτοι̃ς λέγει ὠ̃ γενεὰ ἄπιστος ἕως πότε πρòς ὑμα̃ς ἔσομαι ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμω̃ν φέρετε αὐτòν πρός με

²⁰καὶ ἤνεγκαν αὐτòν πρòς αὐτόν καὶ ἰδὼν αὐτòν τò πνευ̃μα εὐθὺς συνεσπάραξεν αὐτόν καὶ πεσὼν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ἐκυλίετο ἀφρίζων

²¹καὶ ἐπηρώτησεν τòν πατέρα αὐτου̃ πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς του̃το γέγονεν αὐτω̨̃ ὁ δὲ εἰ̃πεν ἐκ παιδιόθεν

²²καὶ πολλάκις καὶ εἰς πυ̃ρ αὐτòν ἔβαλεν καὶ εἰς ὕδατα ἵνα ἀπολέση̨ αὐτόν ἀλλ' εἴ τι δύνη̨ βοήθησον ἡμι̃ν σπλαγχνισθεὶς ἐφ' ἡμα̃ς

²³ὁ δὲ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτω̨̃ τò εἰ δύνη̨ πάντα δυνατὰ τω̨̃ πιστεύοντι

²⁴εὐθὺς κράξας ὁ πατὴρ του̃ παιδίου ἔλεγεν πιστεύω βοήθει μου τη̨̃ ἀπιστία̨

²⁵ἰδὼν δὲ ὁ ’Ιησου̃ς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος ἐπετίμησεν τω̨̃ πνεύματι τω̨̃ ἀκαθάρτω̨ λέγων αὐτω̨̃ τò ἄλαλον καὶ κωφòν πνευ̃μα ἐγὼ ἐπιτάσσω σοι ἔξελθε ἐξ αὐτου̃ καὶ μηκέτι εἰσέλθη̨ς εἰς αὐτόν

²⁶καὶ κράξας καὶ πολλὰ σπαράξας ἐξη̃λθεν καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός ὥστε τοὺς πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν

²⁷ὁ δὲ ’Ιησου̃ς κρατήσας τη̃ς χειρòς αὐτου̃ ἤγειρεν αὐτόν καὶ ἀνέστη

²⁸καὶ εἰσελθόντος αὐτου̃ εἰς οἰ̃κον οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ κατ' ἰδίαν ἐπηρώτων αὐτόν ὅτι ἡμει̃ς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλει̃ν αὐτό

²⁹καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς του̃το τò γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθει̃ν εἰ μὴ ἐν προσευχη̨̃

³⁰κἀκει̃θεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τη̃ς Γαλιλαίας καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνοι̃

³¹ἐδίδασκεν γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτου̃ καὶ ἔλεγεν αὐτοι̃ς ὅτι ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χει̃ρας ἀνθρώπων καὶ ἀποκτενου̃σιν αὐτόν καὶ ἀποκτανθεὶς μετὰ τρει̃ς ἡμέρας ἀναστήσεται

³²οἱ δὲ ἠγνόουν τò ῥη̃μα καὶ ἐφοβου̃ντο αὐτòν ἐπερωτη̃σαι

³³καὶ ἠ̃λθον εἰς Καφαρναούμ καὶ ἐν τη̨̃ οἰκία̨ γενόμενος ἐπηρώτα αὐτούς τί ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ διελογίζεσθε

³⁴οἱ δὲ ἐσιώπων πρòς ἀλλήλους γὰρ διελέχθησαν ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ τίς μείζων

³⁵καὶ καθίσας ἐφώνησεν τοὺς δώδεκα καὶ λέγει αὐτοι̃ς εἴ τις θέλει πρω̃τος εἰ̃ναι ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος

³⁶καὶ λαβὼν παιδίον ἔστησεν αὐτò ἐν μέσω̨ αὐτω̃ν καὶ ἐναγκαλισάμενος αὐτò εἰ̃πεν αὐτοι̃ς

³⁷ὃς ἂν ἓν τω̃ν τοιούτων παιδίων δέξηται ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματί μου ἐμὲ δέχεται καὶ ὃς ἂν ἐμὲ δέχηται οὐκ ἐμὲ δέχεται ἀλλὰ τòν ἀποστείλαντά με

³⁸ἔφη αὐτω̨̃ ὁ ’Ιωάννης διδάσκαλε εἴδομέν τινα ἐν τω̨̃ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια καὶ ἐκωλύομεν αὐτόν ὅτι οὐκ ἠκολούθει ἡμι̃ν

³⁹ὁ δὲ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν μὴ κωλύετε αὐτόν οὐδεὶς γάρ ἐστιν ὃς ποιήσει δύναμιν ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματί μου καὶ δυνήσεται ταχὺ κακολογη̃σαί με

⁴⁰ὃς γὰρ οὐκ ἔστιν καθ' ἡμω̃ν ὑπὲρ ἡμω̃ν ἐστιν

⁴¹ὃς γὰρ ἂν ποτίση̨ ὑμα̃ς ποτήριον ὕδατος ἐν ὀνόματι ὅτι Χριστου̃ ἐστε ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὅτι οὐ μὴ ἀπολέση̨ τòν μισθòν αὐτου̃

⁴²καὶ ὃς ἂν σκανδαλίση̨ ἕνα τω̃ν μικρω̃ν τούτων τω̃ν πιστευόντων εἰς ἐμέ καλόν ἐστιν αὐτω̨̃ μα̃λλον εἰ περίκειται μύλος ὀνικòς περὶ τòν τράχηλον αὐτου̃ καὶ βέβληται εἰς τὴν θάλασσαν

⁴³καὶ ἐὰν σκανδαλίζη̨ σε ἡ χείρ σου ἀπόκοψον αὐτήν καλόν ἐστίν σε κυλλòν εἰσελθει̃ν εἰς τὴν ζωὴν ἢ τὰς δύο χει̃ρας ἔχοντα ἀπελθει̃ν εἰς τὴν γέενναν εἰς τò πυ̃ρ τò ἄσβεστον

⁴⁴καὶ ἐὰν ὁ πούς σου σκανδαλίζη̨ σε ἀπόκοψον αὐτόν καλόν ἐστίν σε εἰσελθει̃ν εἰς τὴν ζωὴν χωλòν ἢ τοὺς δύο πόδας ἔχοντα βληθη̃ναι εἰς τὴν γέενναν

⁴⁵καὶ ἐὰν ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζη̨ σε ἔκβαλε αὐτόν καλόν σέ ἐστιν μονόφθαλμον εἰσελθει̃ν εἰς τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθη̃ναι εἰς τὴν γέενναν

⁴⁶ὅπου ὁ σκώληξ αὐτω̃ν οὐ τελευτα̨̃ καὶ τò πυ̃ρ οὐ σβέννυται

⁴⁹πα̃ς γὰρ πυρὶ ἁλισθήσεται

⁵⁰καλòν τò ἅλας ἐὰν δὲ τò ἅλας ἄναλον γένηται ἐν τίνι αὐτò ἀρτύσετε ἔχετε ἐν ἑαυτοι̃ς ἅλα καὶ εἰρηνεύετε ἐν ἀλλήλοις

Κεφάλαιον Ι' (10)

¹καὶ ἐκει̃θεν ἀναστὰς ἔρχεται εἰς τὰ ὅρια τη̃ς ’Ιουδαίας καὶ πέραν του̃ ’Ιορδάνου καὶ συμπορεύονται πάλιν ὄχλοι πρòς αὐτόν καὶ ὡς εἰώθει πάλιν ἐδίδασκεν αὐτούς

²καὶ προσελθόντες Φαρισαι̃οι ἐπηρώτων αὐτòν εἰ ἔξεστιν ἀνδρὶ γυναι̃κα ἀπολυ̃σαι πειράζοντες αὐτόν

³ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν αὐτοι̃ς τί ὑμι̃ν ἐνετείλατο Μωϋση̃ς

⁴οἱ δὲ εἰ̃παν ἐπέτρεψεν Μωϋση̃ς βιβλίον ἀποστασίου γράψαι καὶ ἀπολυ̃σαι

⁵ὁ δὲ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτοι̃ς πρòς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμω̃ν ἔγραψεν ὑμι̃ν τὴν ἐντολὴν ταύτην

⁶ἀπò δὲ ἀρχη̃ς κτίσεως ἄρσεν καὶ θη̃λυ ἐποίησεν αὐτούς

⁷ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τòν πατέρα αὐτου̃ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρòς τὴν γυναι̃κα αὐτου̃

⁸καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν ὥστε οὐκέτι εἰσὶν δύο ἀλλὰ μία σάρξ

⁹ὃ οὐ̃ν ὁ θεòς συνέζευξεν ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω

¹⁰καὶ εἰς τὴν οἰκίαν πάλιν οἱ μαθηταὶ περὶ τούτου ἐπηρώτων αὐτόν

¹¹καὶ λέγει αὐτοι̃ς ὃς ἂν ἀπολύση̨ τὴν γυναι̃κα αὐτου̃ καὶ γαμήση̨ ἄλλην μοιχα̃ται ἐπ' αὐτήν

¹²καὶ ἐὰν αὐτὴ ἀπολύσασα τòν ἄνδρα αὐτη̃ς γαμήση̨ ἄλλον μοιχα̃ται

¹³καὶ προσέφερον αὐτω̨̃ παιδία ἵνα αὐτω̃ν ἅψηται οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμησαν αὐτοι̃ς

¹⁴ἰδὼν δὲ ὁ ’Ιησου̃ς ἠγανάκτησεν καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με μὴ κωλύετε αὐτά τω̃ν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία του̃ θεου̃

¹⁵ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὃς ἂν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ ὡς παιδίον οὐ μὴ εἰσέλθη̨ εἰς αὐτήν

¹⁶καὶ ἐναγκαλισάμενος αὐτὰ κατευλόγει τιθεὶς τὰς χει̃ρας ἐπ' αὐτά

¹⁷καὶ ἐκπορευομένου αὐτου̃ εἰς ὁδòν προσδραμὼν εἱ̃ς καὶ γονυπετήσας αὐτòν ἐπηρώτα αὐτόν διδάσκαλε ἀγαθέ τί ποιήσω ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω

¹⁸ὁ δὲ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτω̨̃ τί με λέγεις ἀγαθόν οὐδεὶς ἀγαθòς εἰ μὴ εἱ̃ς ὁ θεός

¹⁹τὰς ἐντολὰς οἰ̃δας μὴ φονεύση̨ς μὴ μοιχεύση̨ς μὴ κλέψη̨ς μὴ ψευδομαρτυρήση̨ς μὴ ἀποστερήση̨ς τίμα τòν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα

²⁰ὁ δὲ ἔφη αὐτω̨̃ διδάσκαλε ταυ̃τα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου

²¹ὁ δὲ ’Ιησου̃ς ἐμβλέψας αὐτω̨̃ ἠγάπησεν αὐτòν καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ἕν σε ὑστερει̃ ὕπαγε ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ δòς τοι̃ς πτωχοι̃ς καὶ ἕξεις θησαυρòν ἐν οὐρανω̨̃ καὶ δευ̃ρο ἀκολούθει μοι

²²ὁ δὲ στυγνάσας ἐπὶ τω̨̃ λόγω̨ ἀπη̃λθεν λυπούμενος ἠ̃ν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά

²³καὶ περιβλεψάμενος ὁ ’Ιησου̃ς λέγει τοι̃ς μαθηται̃ς αὐτου̃ πω̃ς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰς τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ εἰσελεύσονται

²⁴οἱ δὲ μαθηταὶ ἐθαμβου̃ντο ἐπὶ τοι̃ς λόγοις αὐτου̃ ὁ δὲ ’Ιησου̃ς πάλιν ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοι̃ς τέκνα πω̃ς δύσκολόν ἐστιν εἰς τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ εἰσελθει̃ν

²⁵εὐκοπώτερόν ἐστιν κάμηλον διὰ τη̃ς τρυμαλια̃ς τη̃ς ῥαφίδος διελθει̃ν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ εἰσελθει̃ν

²⁶οἱ δὲ περισσω̃ς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες πρòς ἑαυτούς καὶ τίς δύναται σωθη̃ναι

²⁷ἐμβλέψας αὐτοι̃ς ὁ ’Ιησου̃ς λέγει παρὰ ἀνθρώποις ἀδύνατον ἀλλ' οὐ παρὰ θεω̨̃ πάντα γὰρ δυνατὰ παρὰ τω̨̃ θεω̨̃

²⁸ἤρξατο λέγειν ὁ Πέτρος αὐτω̨̃ ἰδοὺ ἡμει̃ς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήκαμέν σοι

²⁹ἔφη ὁ ’Ιησου̃ς ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν οὐδείς ἐστιν ὃς ἀφη̃κεν οἰκίαν ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ μητέρα ἢ πατέρα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν ἐμου̃ καὶ ἕνεκεν του̃ εὐαγγελίου

³⁰ἐὰν μὴ λάβη̨ ἑκατονταπλασίονα νυ̃ν ἐν τω̨̃ καιρω̨̃ τούτω̨ οἰκίας καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὰς καὶ μητέρας καὶ τέκνα καὶ ἀγροὺς μετὰ διωγμω̃ν καὶ ἐν τω̨̃ αἰω̃νι τω̨̃ ἐρχομένω̨ ζωὴν αἰώνιον

³¹πολλοὶ δὲ ἔσονται πρω̃τοι ἔσχατοι καὶ οἱ ἔσχατοι πρω̃τοι

³²ἠ̃σαν δὲ ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃ ἀναβαίνοντες εἰς ‘Ιεροσόλυμα καὶ ἠ̃ν προάγων αὐτοὺς ὁ ’Ιησου̃ς καὶ ἐθαμβου̃ντο οἱ δὲ ἀκολουθου̃ντες ἐφοβου̃ντο καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα ἤρξατο αὐτοι̃ς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτω̨̃ συμβαίνειν

³³ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς ‘Ιεροσόλυμα καὶ ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοι̃ς ἀρχιερευ̃σιν καὶ τοι̃ς γραμματευ̃σιν καὶ κατακρινου̃σιν αὐτòν θανάτω̨ καὶ παραδώσουσιν αὐτòν τοι̃ς ἔθνεσιν

³⁴καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτω̨̃ καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτω̨̃ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτòν καὶ ἀποκτενου̃σιν καὶ μετὰ τρει̃ς ἡμέρας ἀναστήσεται

³⁵καὶ προσπορεύονται αὐτω̨̃ ’Ιάκωβος καὶ ’Ιωάννης οἱ υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες αὐτω̨̃ διδάσκαλε θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμέν σε ποιήση̨ς ἡμι̃ν

³⁶ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς τί θέλετέ με ποιήσω ὑμι̃ν

³⁷οἱ δὲ εἰ̃παν αὐτω̨̃ δòς ἡμι̃ν ἵνα εἱ̃ς σου ἐκ δεξιω̃ν καὶ εἱ̃ς ἐξ ἀριστερω̃ν καθίσωμεν ἐν τη̨̃ δόξη̨ σου

³⁸ὁ δὲ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτοι̃ς οὐκ οἴδατε τί αἰτει̃σθε δύνασθε πιει̃ν τò ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω ἢ τò βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθη̃ναι

³⁹οἱ δὲ εἰ̃παν αὐτω̨̃ δυνάμεθα ὁ δὲ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτοι̃ς τò ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε καὶ τò βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε

⁴⁰τò δὲ καθίσαι ἐκ δεξιω̃ν μου ἢ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμòν δου̃ναι ἀλλ' οἱ̃ς ἡτοίμασται

⁴¹καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτει̃ν περὶ ’Ιακώβου καὶ ’Ιωάννου

⁴²καὶ προσκαλεσάμενος αὐτοὺς ὁ ’Ιησου̃ς λέγει αὐτοι̃ς οἴδατε ὅτι οἱ δοκου̃ντες ἄρχειν τω̃ν ἐθνω̃ν κατακυριεύουσιν αὐτω̃ν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτω̃ν κατεξουσιάζουσιν αὐτω̃ν

⁴³οὐχ οὕτως δέ ἐστιν ἐν ὑμι̃ν ἀλλ' ὃς ἂν θέλη̨ μέγας γενέσθαι ἐν ὑμι̃ν ἔσται ὑμω̃ν διάκονος

⁴⁴καὶ ὃς ἂν θέλη̨ ἐν ὑμι̃ν εἰ̃ναι πρω̃τος ἔσται πάντων δου̃λος

⁴⁵καὶ γὰρ ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου οὐκ ἠ̃λθεν διακονηθη̃ναι ἀλλὰ διακονη̃σαι καὶ δου̃ναι τὴν ψυχὴν αὐτου̃ λύτρον ἀντὶ πολλω̃ν

⁴⁶καὶ ἔρχονται εἰς ’Ιεριχώ καὶ ἐκπορευομένου αὐτου̃ ἀπò ’Ιεριχὼ καὶ τω̃ν μαθητω̃ν αὐτου̃ καὶ ὄχλου ἱκανου̃ ὁ υἱòς Τιμαίου Βαρτιμαι̃ος τυφλòς προσαίτης ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδόν

⁴⁷καὶ ἀκούσας ὅτι ’Ιησου̃ς ὁ Ναζαρηνός ἐστιν ἤρξατο κράζειν καὶ λέγειν υἱὲ Δαυὶδ ’Ιησου̃ ἐλέησόν με

⁴⁸καὶ ἐπετίμων αὐτω̨̃ πολλοὶ ἵνα σιωπήση̨ ὁ δὲ πολλω̨̃ μα̃λλον ἔκραζεν υἱὲ Δαυίδ ἐλέησόν με

⁴⁹καὶ στὰς ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν φωνήσατε αὐτόν καὶ φωνου̃σιν τòν τυφλòν λέγοντες αὐτω̨̃ θάρσει ἔγειρε φωνει̃ σε

⁵⁰ὁ δὲ ἀποβαλὼν τò ἱμάτιον αὐτου̃ ἀναπηδήσας ἠ̃λθεν πρòς τòν ’Ιησου̃ν

⁵¹καὶ ἀποκριθεὶς αὐτω̨̃ ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν τί σοι θέλεις ποιήσω ὁ δὲ τυφλòς εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ραββουνι ἵνα ἀναβλέψω

⁵²καὶ ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὕπαγε ἡ πίστις σου σέσωκέν σε καὶ εὐθὺς ἀνέβλεψεν καὶ ἠκολούθει αὐτω̨̃ ἐν τη̨̃ ὁδω̨̃

Κεφάλαιον ΙΑ' (11)

¹καὶ ὅτε ἐγγίζουσιν εἰς ‘Ιεροσόλυμα εἰς βηθφαγὴ καὶ βηθανίαν πρòς τò ὄρος τω̃ν ἐλαιω̃ν ἀποστέλλει δύο τω̃ν μαθητω̃ν αὐτου̃

²καὶ λέγει αὐτοι̃ς ὑπάγετε εἰς τὴν κώμην τὴν κατέναντι ὑμω̃ν καὶ εὐθὺς εἰσπορευόμενοι εἰς αὐτὴν εὑρήσετε πω̃λον δεδεμένον ἐφ' ὃν οὐδεὶς οὔπω ἀνθρώπων ἐκάθισεν λύσατε αὐτòν καὶ φέρετε

³καὶ ἐάν τις ὑμι̃ν εἴπη̨ τί ποιει̃τε του̃το εἴπατε ὁ κύριος αὐτου̃ χρείαν ἔχει καὶ εὐθὺς αὐτòν ἀποστέλλει πάλιν ὡ̃δε

⁴καὶ ἀπη̃λθον καὶ εὑ̃ρον πω̃λον δεδεμένον πρòς θύραν ἔξω ἐπὶ του̃ ἀμφόδου καὶ λύουσιν αὐτόν

⁵καί τινες τω̃ν ἐκει̃ ἑστηκότων ἔλεγον αὐτοι̃ς τί ποιει̃τε λύοντες τòν πω̃λον

⁶οἱ δὲ εἰ̃παν αὐτοι̃ς καθὼς εἰ̃πεν ὁ ’Ιησου̃ς καὶ ἀφη̃καν αὐτούς

⁷καὶ φέρουσιν τòν πω̃λον πρòς τòν ’Ιησου̃ν καὶ ἐπιβάλλουσιν αὐτω̨̃ τὰ ἱμάτια αὐτω̃ν καὶ ἐκάθισεν ἐπ' αὐτόν

⁸καὶ πολλοὶ τὰ ἱμάτια αὐτω̃ν ἔστρωσαν εἰς τὴν ὁδόν ἄλλοι δὲ στιβάδας κόψαντες ἐκ τω̃ν ἀγρω̃ν

⁹καὶ οἱ προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθου̃ντες ἔκραζον ὡσαννά εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου

¹⁰εὐλογημένη ἡ ἐρχομένη βασιλεία του̃ πατρòς ἡμω̃ν Δαυίδ ὡσαννὰ ἐν τοι̃ς ὑψίστοις

¹¹καὶ εἰση̃λθεν εἰς ‘Ιεροσόλυμα εἰς τò ἱερόν καὶ περιβλεψάμενος πάντα ὀψίας ἤδη οὔσης τη̃ς ὥρας ἐξη̃λθεν εἰς βηθανίαν μετὰ τω̃ν δώδεκα

¹²καὶ τη̨̃ ἐπαύριον ἐξελθόντων αὐτω̃ν ἀπò βηθανίας ἐπείνασεν

¹³καὶ ἰδὼν συκη̃ν ἀπò μακρόθεν ἔχουσαν φύλλα ἠ̃λθεν εἰ ἄρα τι εὑρήσει ἐν αὐτη̨̃ καὶ ἐλθὼν ἐπ' αὐτὴν οὐδὲν εὑ̃ρεν εἰ μὴ φύλλα ὁ γὰρ καιρòς οὐκ ἠ̃ν σύκων

¹⁴καὶ ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν αὐτη̨̃ μηκέτι εἰς τòν αἰω̃να ἐκ σου̃ μηδεὶς καρπòν φάγοι καὶ ἤκουον οἱ μαθηταὶ αὐτου̃

¹⁵καὶ ἔρχονται εἰς ‘Ιεροσόλυμα καὶ εἰσελθὼν εἰς τò ἱερòν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλου̃ντας καὶ τοὺς ἀγοράζοντας ἐν τω̨̃ ἱερω̨̃ καὶ τὰς τραπέζας τω̃ν κολλυβιστω̃ν καὶ τὰς καθέδρας τω̃ν πωλούντων τὰς περιστερὰς κατέστρεψεν

¹⁶καὶ οὐκ ἤφιεν ἵνα τις διενέγκη̨ σκευ̃ος διὰ του̃ ἱερου̃

¹⁷καὶ ἐδίδασκεν καὶ ἔλεγεν αὐτοι̃ς οὐ γέγραπται ὅτι ὁ οἰ̃κός μου οἰ̃κος προσευχη̃ς κληθήσεται πα̃σιν τοι̃ς ἔθνεσιν ὑμει̃ς δὲ πεποιήκατε αὐτòν σπήλαιον λη̨στω̃ν

¹⁸καὶ ἤκουσαν οἱ ἀρχιερει̃ς καὶ οἱ γραμματει̃ς καὶ ἐζήτουν πω̃ς αὐτòν ἀπολέσωσιν ἐφοβου̃ντο γὰρ αὐτόν πα̃ς γὰρ ὁ ὄχλος ἐξεπλήσσετο ἐπὶ τη̨̃ διδαχη̨̃ αὐτου̃

¹⁹καὶ ὅταν ὀψὲ ἐγένετο ἐξεπορεύοντο ἔξω τη̃ς πόλεως

²⁰καὶ παραπορευόμενοι πρωΐ εἰ̃δον τὴν συκη̃ν ἐξηραμμένην ἐκ ῥιζω̃ν

²¹καὶ ἀναμνησθεὶς ὁ Πέτρος λέγει αὐτω̨̃ ῥαββί ἴδε ἡ συκη̃ ἣν κατηράσω ἐξήρανται

²²καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ’Ιησου̃ς λέγει αὐτοι̃ς ἔχετε πίστιν θεου̃

²³ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὅτι ὃς ἂν εἴπη̨ τω̨̃ ὄρει τούτω̨ ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν καὶ μὴ διακριθη̨̃ ἐν τη̨̃ καρδία̨ αὐτου̃ ἀλλὰ πιστεύη̨ ὅτι ὃ λαλει̃ γίνεται ἔσται αὐτω̨̃

²⁴διὰ του̃το λέγω ὑμι̃ν πάντα ὅσα προσεύχεσθε καὶ αἰτει̃σθε πιστεύετε ὅτι ἐλάβετε καὶ ἔσται ὑμι̃ν

²⁵καὶ ὅταν στήκετε προσευχόμενοι ἀφίετε εἴ τι ἔχετε κατά τινος ἵνα καὶ ὁ πατὴρ ὑμω̃ν ὁ ἐν τοι̃ς οὐρανοι̃ς ἀφη̨̃ ὑμι̃ν τὰ παραπτώματα ὑμω̃ν

²⁷καὶ ἔρχονται πάλιν εἰς ‘Ιεροσόλυμα καὶ ἐν τω̨̃ ἱερω̨̃ περιπατου̃ντος αὐτου̃ ἔρχονται πρòς αὐτòν οἱ ἀρχιερει̃ς καὶ οἱ γραμματει̃ς καὶ οἱ πρεσβύτεροι

²⁸καὶ ἔλεγον αὐτω̨̃ ἐν ποία̨ ἐξουσία̨ ταυ̃τα ποιει̃ς ἢ τίς σοι ἔδωκεν τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἵνα ταυ̃τα ποιη̨̃ς

²⁹ὁ δὲ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ἐπερωτήσω ὑμα̃ς ἕνα λόγον καὶ ἀποκρίθητέ μοι καὶ ἐρω̃ ὑμι̃ν ἐν ποία̨ ἐξουσία̨ ταυ̃τα ποιω̃

³⁰τò βάπτισμα τò ’Ιωάννου ἐξ οὐρανου̃ ἠ̃ν ἢ ἐξ ἀνθρώπων ἀποκρίθητέ μοι

³¹καὶ διελογίζοντο πρòς ἑαυτοὺς λέγοντες ἐὰν εἴπωμεν ἐξ οὐρανου̃ ἐρει̃ διὰ τί οὐ̃ν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτω̨̃

³²ἀλλὰ εἴπωμεν ἐξ ἀνθρώπων ἐφοβου̃ντο τòν ὄχλον ἅπαντες γὰρ εἰ̃χον τòν ’Ιωάννην ὄντως ὅτι προφήτης ἠ̃ν

³³καὶ ἀποκριθέντες τω̨̃ ’Ιησου̃ λέγουσιν οὐκ οἴδαμεν καὶ ὁ ’Ιησου̃ς λέγει αὐτοι̃ς οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμι̃ν ἐν ποία̨ ἐξουσία̨ ταυ̃τα ποιω̃

Κεφάλαιον ΙΒ' (12)

¹καὶ ἤρξατο αὐτοι̃ς ἐν παραβολαι̃ς λαλει̃ν ἀμπελω̃να ἄνθρωπος ἐφύτευσεν καὶ περιέθηκεν φραγμòν καὶ ὤρυξεν ὑπολήνιον καὶ ὠ̨κοδόμησεν πύργον καὶ ἐξέδετο αὐτòν γεωργοι̃ς καὶ ἀπεδήμησεν

²καὶ ἀπέστειλεν πρòς τοὺς γεωργοὺς τω̨̃ καιρω̨̃ δου̃λον ἵνα παρὰ τω̃ν γεωργω̃ν λάβη̨ ἀπò τω̃ν καρπω̃ν του̃ ἀμπελω̃νος

³καὶ λαβόντες αὐτòν ἔδειραν καὶ ἀπέστειλαν κενόν

⁴καὶ πάλιν ἀπέστειλεν πρòς αὐτοὺς ἄλλον δου̃λον κἀκει̃νον ἐκεφαλίωσαν καὶ ἠτίμασαν

⁵καὶ ἄλλον ἀπέστειλεν κἀκει̃νον ἀπέκτειναν καὶ πολλοὺς ἄλλους οὓς μὲν δέροντες οὓς δὲ ἀποκτέννοντες

⁶ἔτι ἕνα εἰ̃χεν υἱòν ἀγαπητόν ἀπέστειλεν αὐτòν ἔσχατον πρòς αὐτοὺς λέγων ὅτι ἐντραπήσονται τòν υἱόν μου

⁷ἐκει̃νοι δὲ οἱ γεωργοὶ πρòς ἑαυτοὺς εἰ̃παν ὅτι οὑ̃τός ἐστιν ὁ κληρονόμος δευ̃τε ἀποκτείνωμεν αὐτόν καὶ ἡμω̃ν ἔσται ἡ κληρονομία

⁸καὶ λαβόντες ἀπέκτειναν αὐτόν καὶ ἐξέβαλον αὐτòν ἔξω του̃ ἀμπελω̃νος

⁹τί οὐ̃ν ποιήσει ὁ κύριος του̃ ἀμπελω̃νος ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργούς καὶ δώσει τòν ἀμπελω̃να ἄλλοις

¹⁰οὐδὲ τὴν γραφὴν ταύτην ἀνέγνωτε λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομου̃ντες οὑ̃τος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας

¹¹παρὰ κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστιν θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοι̃ς ἡμω̃ν

¹²καὶ ἐζήτουν αὐτòν κρατη̃σαι καὶ ἐφοβήθησαν τòν ὄχλον ἔγνωσαν γὰρ ὅτι πρòς αὐτοὺς τὴν παραβολὴν εἰ̃πεν καὶ ἀφέντες αὐτòν ἀπη̃λθον

¹³καὶ ἀποστέλλουσιν πρòς αὐτόν τινας τω̃ν Φαρισαίων καὶ τω̃ν ‘Ηρω̨διανω̃ν ἵνα αὐτòν ἀγρεύσωσιν λόγω̨

¹⁴καὶ ἐλθόντες λέγουσιν αὐτω̨̃ διδάσκαλε οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἰ̃ καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων ἀλλ' ἐπ' ἀληθείας τὴν ὁδòν του̃ θεου̃ διδάσκεις ἔξεστιν δου̃ναι κη̃νσον Καίσαρι ἢ οὔ δω̃μεν ἢ μὴ δω̃μεν

¹⁵ὁ δὲ εἰδὼς αὐτω̃ν τὴν ὑπόκρισιν εἰ̃πεν αὐτοι̃ς τί με πειράζετε φέρετέ μοι δηνάριον ἵνα ἴδω

¹⁶οἱ δὲ ἤνεγκαν καὶ λέγει αὐτοι̃ς τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή οἱ δὲ εἰ̃παν αὐτω̨̃ Καίσαρος

¹⁷ὁ δὲ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτοι̃ς τὰ Καίσαρος ἀπόδοτε Καίσαρι καὶ τὰ του̃ θεου̃ τω̨̃ θεω̨̃ καὶ ἐξεθαύμαζον ἐπ' αὐτω̨̃

¹⁸καὶ ἔρχονται Σαδδουκαι̃οι πρòς αὐτόν οἵτινες λέγουσιν ἀνάστασιν μὴ εἰ̃ναι καὶ ἐπηρώτων αὐτòν λέγοντες

¹⁹διδάσκαλε Μωϋση̃ς ἔγραψεν ἡμι̃ν ὅτι ἐάν τινος ἀδελφòς ἀποθάνη̨ καὶ καταλίπη̨ γυναι̃κα καὶ μὴ ἀφη̨̃ τέκνον ἵνα λάβη̨ ὁ ἀδελφòς αὐτου̃ τὴν γυναι̃κα καὶ ἐξαναστήση̨ σπέρμα τω̨̃ ἀδελφω̨̃ αὐτου̃

²⁰ἑπτὰ ἀδελφοὶ ἠ̃σαν καὶ ὁ πρω̃τος ἔλαβεν γυναι̃κα καὶ ἀποθνή̨σκων οὐκ ἀφη̃κεν σπέρμα

²¹καὶ ὁ δεύτερος ἔλαβεν αὐτήν καὶ ἀπέθανεν μὴ καταλιπὼν σπέρμα καὶ ὁ τρίτος ὡσαύτως

²²καὶ οἱ ἑπτὰ οὐκ ἀφη̃καν σπέρμα ἔσχατον πάντων καὶ ἡ γυνὴ ἀπέθανεν

²³ἐν τη̨̃ ἀναστάσει ὅταν ἀναστω̃σιν τίνος αὐτω̃ν ἔσται γυνή οἱ γὰρ ἑπτὰ ἔσχον αὐτὴν γυναι̃κα

²⁴ἔφη αὐτοι̃ς ὁ ’Ιησου̃ς οὐ διὰ του̃το πλανα̃σθε μὴ εἰδότες τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν του̃ θεου̃

²⁵ὅταν γὰρ ἐκ νεκρω̃ν ἀναστω̃σιν οὔτε γαμου̃σιν οὔτε γαμίζονται ἀλλ' εἰσὶν ὡς ἄγγελοι ἐν τοι̃ς οὐρανοι̃ς

²⁶περὶ δὲ τω̃ν νεκρω̃ν ὅτι ἐγείρονται οὐκ ἀνέγνωτε ἐν τη̨̃ βίβλω̨ Μωϋσέως ἐπὶ του̃ βάτου πω̃ς εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὁ θεòς λέγων ἐγὼ ὁ θεòς ’Αβραὰμ καὶ ὁ θεòς ’Ισαὰκ καὶ ὁ θεòς ’Ιακώβ

²⁷οὐκ ἔστιν θεòς νεκρω̃ν ἀλλὰ ζώντων πολὺ πλανα̃σθε

²⁸καὶ προσελθὼν εἱ̃ς τω̃ν γραμματέων ἀκούσας αὐτω̃ν συζητούντων ἰδὼν ὅτι καλω̃ς ἀπεκρίθη αὐτοι̃ς ἐπηρώτησεν αὐτόν ποία ἐστὶν ἐντολὴ πρώτη πάντων

²⁹ἀπεκρίθη ὁ ’Ιησου̃ς ὅτι πρώτη ἐστίν ἄκουε ’Ισραήλ κύριος ὁ θεòς ἡμω̃ν κύριος εἱ̃ς ἐστιν

³⁰καὶ ἀγαπήσεις κύριον τòν θεόν σου ἐξ ὅλης τη̃ς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τη̃ς ψυχη̃ς σου καὶ ἐξ ὅλης τη̃ς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τη̃ς ἰσχύος σου

³¹δευτέρα αὕτη ἀγαπήσεις τòν πλησίον σου ὡς σεαυτόν μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστιν

³²καὶ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὁ γραμματεύς καλω̃ς διδάσκαλε ἐπ' ἀληθείας εἰ̃πες ὅτι εἱ̃ς ἐστιν καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος πλὴν αὐτου̃

³³καὶ τò ἀγαπα̃ν αὐτòν ἐξ ὅλης τη̃ς καρδίας καὶ ἐξ ὅλης τη̃ς συνέσεως καὶ ἐξ ὅλης τη̃ς ἰσχύος καὶ τò ἀγαπα̃ν τòν πλησίον ὡς ἑαυτòν περισσότερόν ἐστιν πάντων τω̃ν ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσιω̃ν

³⁴καὶ ὁ ’Ιησου̃ς ἰδὼν αὐτòν ὅτι νουνεχω̃ς ἀπεκρίθη εἰ̃πεν αὐτω̨̃ οὐ μακρὰν εἰ̃ ἀπò τη̃ς βασιλείας του̃ θεου̃ καὶ οὐδεὶς οὐκέτι ἐτόλμα αὐτòν ἐπερωτη̃σαι

³⁵καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ’Ιησου̃ς ἔλεγεν διδάσκων ἐν τω̨̃ ἱερω̨̃ πω̃ς λέγουσιν οἱ γραμματει̃ς ὅτι ὁ Χριστòς υἱòς Δαυίδ ἐστιν

³⁶αὐτòς Δαυὶδ εἰ̃πεν ἐν τω̨̃ πνεύματι τω̨̃ ἁγίω̨ εἰ̃πεν κύριος τω̨̃ κυρίω̨ μου κάθου ἐκ δεξιω̃ν μου ἕως ἂν θω̃ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποκάτω τω̃ν ποδω̃ν σου

³⁷αὐτòς Δαυὶδ λέγει αὐτòν κύριον καὶ πόθεν αὐτου̃ ἐστιν υἱός καὶ ὁ πολὺς ὄχλος ἤκουεν αὐτου̃ ἡδέως

³⁸καὶ ἐν τη̨̃ διδαχη̨̃ αὐτου̃ ἔλεγεν βλέπετε ἀπò τω̃ν γραμματέων τω̃ν θελόντων ἐν στολαι̃ς περιπατει̃ν καὶ ἀσπασμοὺς ἐν ται̃ς ἀγοραι̃ς

³⁹καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐν ται̃ς συναγωγαι̃ς καὶ πρωτοκλισίας ἐν τοι̃ς δείπνοις

⁴⁰οἱ κατεσθίοντες τὰς οἰκίας τω̃ν χηρω̃ν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι οὑ̃τοι λήμψονται περισσότερον κρίμα

⁴¹καὶ καθίσας κατέναντι του̃ γαζοφυλακίου ἐθεώρει πω̃ς ὁ ὄχλος βάλλει χαλκòν εἰς τò γαζοφυλάκιον καὶ πολλοὶ πλούσιοι ἔβαλλον πολλά

⁴²καὶ ἐλθου̃σα μία χήρα πτωχὴ ἔβαλεν λεπτὰ δύο ὅ ἐστιν κοδράντης

⁴³καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς μαθητὰς αὐτου̃ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὅτι ἡ χήρα αὕτη ἡ πτωχὴ πλει̃ον πάντων ἔβαλεν τω̃ν βαλλόντων εἰς τò γαζοφυλάκιον

⁴⁴πάντες γὰρ ἐκ του̃ περισσεύοντος αὐτοι̃ς ἔβαλον αὕτη δὲ ἐκ τη̃ς ὑστερήσεως αὐτη̃ς πάντα ὅσα εἰ̃χεν ἔβαλεν ὅλον τòν βίον αὐτη̃ς

Κεφάλαιον ΙΓ' (13)

¹καὶ ἐκπορευομένου αὐτου̃ ἐκ του̃ ἱερου̃ λέγει αὐτω̨̃ εἱ̃ς τω̃ν μαθητω̃ν αὐτου̃ διδάσκαλε ἴδε ποταποὶ λίθοι καὶ ποταπαὶ οἰκοδομαί

²καὶ ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτω̨̃ βλέπεις ταύτας τὰς μεγάλας οἰκοδομάς οὐ μὴ ἀφεθη̨̃ ὡ̃δε λίθος ἐπὶ λίθον ὃς οὐ μὴ καταλυθη̨̃

³καὶ καθημένου αὐτου̃ εἰς τò ὄρος τω̃ν ἐλαιω̃ν κατέναντι του̃ ἱερου̃ ἐπηρώτα αὐτòν κατ' ἰδίαν Πέτρος καὶ ’Ιάκωβος καὶ ’Ιωάννης καὶ ’Ανδρέας

⁴εἰπòν ἡμι̃ν πότε ταυ̃τα ἔσται καὶ τί τò σημει̃ον ὅταν μέλλη̨ ταυ̃τα συντελει̃σθαι πάντα

⁵ὁ δὲ ’Ιησου̃ς ἤρξατο λέγειν αὐτοι̃ς βλέπετε μή τις ὑμα̃ς πλανήση̨

⁶πολλοὶ ἐλεύσονται ἐπὶ τω̨̃ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι καὶ πολλοὺς πλανήσουσιν

⁷ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων μὴ θροει̃σθε δει̃ γενέσθαι ἀλλ' οὔπω τò τέλος

⁸ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπ' ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν ἔσονται σεισμοὶ κατὰ τόπους ἔσονται λιμοί ἀρχὴ ὠδίνων ταυ̃τα

⁹βλέπετε δὲ ὑμει̃ς ἑαυτούς παραδώσουσιν ὑμα̃ς εἰς συνέδρια καὶ εἰς συναγωγὰς δαρήσεσθε καὶ ἐπὶ ἡγεμόνων καὶ βασιλέων σταθήσεσθε ἕνεκεν ἐμου̃ εἰς μαρτύριον αὐτοι̃ς

¹⁰καὶ εἰς πάντα τὰ ἔθνη πρω̃τον δει̃ κηρυχθη̃ναι τò εὐαγγέλιον

¹¹καὶ ὅταν ἄγωσιν ὑμα̃ς παραδιδόντες μὴ προμεριμνα̃τε τί λαλήσητε ἀλλ' ὃ ἐὰν δοθη̨̃ ὑμι̃ν ἐν ἐκείνη̨ τη̨̃ ὥρα̨ του̃το λαλει̃τε οὐ γάρ ἐστε ὑμει̃ς οἱ λαλου̃ντες ἀλλὰ τò πνευ̃μα τò ἅγιον

¹²καὶ παραδώσει ἀδελφòς ἀδελφòν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονει̃ς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς

¹³καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπò πάντων διὰ τò ὄνομά μου ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὑ̃τος σωθήσεται

¹⁴ὅταν δὲ ἴδητε τò βδέλυγμα τη̃ς ἐρημώσεως ἑστηκότα ὅπου οὐ δει̃ ὁ ἀναγινώσκων νοείτω τότε οἱ ἐν τη̨̃ ’Ιουδαία̨ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη

¹⁵ὁ δὲ ἐπὶ του̃ δώματος μὴ καταβάτω μηδὲ εἰσελθάτω ἀ̃ραί τι ἐκ τη̃ς οἰκίας αὐτου̃

¹⁶καὶ ὁ εἰς τòν ἀγρòν μὴ ἐπιστρεψάτω εἰς τὰ ὀπίσω ἀ̃ραι τò ἱμάτιον αὐτου̃

¹⁷οὐαὶ δὲ ται̃ς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ται̃ς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ται̃ς ἡμέραις

¹⁸προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται χειμω̃νος

¹⁹ἔσονται γὰρ αἱ ἡμέραι ἐκει̃ναι θλι̃ψις οἵα οὐ γέγονεν τοιαύτη ἀπ' ἀρχη̃ς κτίσεως ἣν ἔκτισεν ὁ θεòς ἕως του̃ νυ̃ν καὶ οὐ μὴ γένηται

²⁰καὶ εἰ μὴ ἐκολόβωσεν κύριος τὰς ἡμέρας οὐκ ἂν ἐσώθη πα̃σα σάρξ ἀλλὰ διὰ τοὺς ἐκλεκτοὺς οὓς ἐξελέξατο ἐκολόβωσεν τὰς ἡμέρας

²¹καὶ τότε ἐάν τις ὑμι̃ν εἴπη̨ ἴδε ὡ̃δε ὁ Χριστός ἴδε ἐκει̃ μὴ πιστεύετε

²²ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφη̃ται καὶ δώσουσιν σημει̃α καὶ τέρατα πρòς τò ἀποπλανα̃ν εἰ δυνατόν τοὺς ἐκλεκτούς

²³ὑμει̃ς δὲ βλέπετε προείρηκα ὑμι̃ν πάντα

²⁴ἀλλὰ ἐν ἐκείναις ται̃ς ἡμέραις μετὰ τὴν θλι̃ψιν ἐκείνην ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τò φέγγος αὐτη̃ς

²⁵καὶ οἱ ἀστέρες ἔσονται ἐκ του̃ οὐρανου̃ πίπτοντες καὶ αἱ δυνάμεις αἱ ἐν τοι̃ς οὐρανοι̃ς σαλευθήσονται

²⁶καὶ τότε ὄψονται τòν υἱòν του̃ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλαις μετὰ δυνάμεως πολλη̃ς καὶ δόξης

²⁷καὶ τότε ἀποστελει̃ τοὺς ἀγγέλους καὶ ἐπισυνάξει τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτου̃ ἐκ τω̃ν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ' ἄκρου γη̃ς ἕως ἄκρου οὐρανου̃

²⁸ἀπò δὲ τη̃ς συκη̃ς μάθετε τὴν παραβολήν ὅταν ἤδη ὁ κλάδος αὐτη̃ς ἁπαλòς γένηται καὶ ἐκφύη̨ τὰ φύλλα γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τò θέρος ἐστίν

²⁹οὕτως καὶ ὑμει̃ς ὅταν ἴδητε ταυ̃τα γινόμενα γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις

³⁰ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὅτι οὐ μὴ παρέλθη̨ ἡ γενεὰ αὕτη μέχρις οὑ̃ ταυ̃τα πάντα γένηται

³¹ὁ οὐρανòς καὶ ἡ γη̃ παρελεύσονται οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρελεύσονται

³²περὶ δὲ τη̃ς ἡμέρας ἐκείνης ἢ τη̃ς ὥρας οὐδεὶς οἰ̃δεν οὐδὲ οἱ ἄγγελοι ἐν οὐρανω̨̃ οὐδὲ ὁ υἱός εἰ μὴ ὁ πατήρ

³³βλέπετε ἀγρυπνει̃τε οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ καιρός ἐστιν

³⁴ὡς ἄνθρωπος ἀπόδημος ἀφεὶς τὴν οἰκίαν αὐτου̃ καὶ δοὺς τοι̃ς δούλοις αὐτου̃ τὴν ἐξουσίαν ἑκάστω̨ τò ἔργον αὐτου̃ καὶ τω̨̃ θυρωρω̨̃ ἐνετείλατο ἵνα γρηγορη̨̃

³⁵γρηγορει̃τε οὐ̃ν οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ κύριος τη̃ς οἰκίας ἔρχεται ἢ ὀψὲ ἢ μεσονύκτιον ἢ ἀλεκτοροφωνίας ἢ πρωΐ

³⁶μὴ ἐλθὼν ἐξαίφνης εὕρη̨ ὑμα̃ς καθεύδοντας

³⁷ὃ δὲ ὑμι̃ν λέγω πα̃σιν λέγω γρηγορει̃τε

Κεφάλαιον ΙΔ' (14)

¹ἠ̃ν δὲ τò πάσχα καὶ τὰ ἄζυμα μετὰ δύο ἡμέρας καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερει̃ς καὶ οἱ γραμματει̃ς πω̃ς αὐτòν ἐν δόλω̨ κρατήσαντες ἀποκτείνωσιν

²ἔλεγον γάρ μὴ ἐν τη̨̃ ἑορτη̨̃ μήποτε ἔσται θόρυβος του̃ λαου̃

³καὶ ὄντος αὐτου̃ ἐν βηθανία̨ ἐν τη̨̃ οἰκία̨ Σίμωνος του̃ λεπρου̃ κατακειμένου αὐτου̃ ἠ̃λθεν γυνὴ ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικη̃ς πολυτελου̃ς συντρίψασα τὴν ἀλάβαστρον κατέχεεν αὐτου̃ τη̃ς κεφαλη̃ς

⁴ἠ̃σαν δέ τινες ἀγανακτου̃ντες πρòς ἑαυτούς εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη του̃ μύρου γέγονεν

⁵ἠδύνατο γὰρ του̃το τò μύρον πραθη̃ναι ἐπάνω δηναρίων τριακοσίων καὶ δοθη̃ναι τοι̃ς πτωχοι̃ς καὶ ἐνεβριμω̃ντο αὐτη̨̃

⁶ὁ δὲ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν ἄφετε αὐτήν τί αὐτη̨̃ κόπους παρέχετε καλòν ἔργον ἠργάσατο ἐν ἐμοί

⁷πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ' ἑαυτω̃ν καὶ ὅταν θέλητε δύνασθε αὐτοι̃ς εὐ̃ ποιη̃σαι ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε

⁸ὃ ἔσχεν ἐποίησεν προέλαβεν μυρίσαι τò σω̃μά μου εἰς τòν ἐνταφιασμόν

⁹ἀμὴν δὲ λέγω ὑμι̃ν ὅπου ἐὰν κηρυχθη̨̃ τò εὐαγγέλιον εἰς ὅλον τòν κόσμον καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη λαληθήσεται εἰς μνημόσυνον αὐτη̃ς

¹⁰καὶ ’Ιούδας ’Ισκαριὼθ ὁ εἱ̃ς τω̃ν δώδεκα ἀπη̃λθεν πρòς τοὺς ἀρχιερει̃ς ἵνα αὐτòν παραδοι̃ αὐτοι̃ς

¹¹οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐχάρησαν καὶ ἐπηγγείλαντο αὐτω̨̃ ἀργύριον δου̃ναι καὶ ἐζήτει πω̃ς αὐτòν εὐκαίρως παραδοι̃

¹²καὶ τη̨̃ πρώτη̨ ἡμέρα̨ τω̃ν ἀζύμων ὅτε τò πάσχα ἔθυον λέγουσιν αὐτω̨̃ οἱ μαθηταὶ αὐτου̃ που̃ θέλεις ἀπελθόντες ἑτοιμάσωμεν ἵνα φάγη̨ς τò πάσχα

¹³καὶ ἀποστέλλει δύο τω̃ν μαθητω̃ν αὐτου̃ καὶ λέγει αὐτοι̃ς ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν καὶ ἀπαντήσει ὑμι̃ν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων ἀκολουθήσατε αὐτω̨̃

¹⁴καὶ ὅπου ἐὰν εἰσέλθη̨ εἴπατε τω̨̃ οἰκοδεσπότη̨ ὅτι ὁ διδάσκαλος λέγει που̃ ἐστιν τò κατάλυμά μου ὅπου τò πάσχα μετὰ τω̃ν μαθητω̃ν μου φάγω

¹⁵καὶ αὐτòς ὑμι̃ν δείξει ἀνάγαιον μέγα ἐστρωμένον ἕτοιμον καὶ ἐκει̃ ἑτοιμάσατε ἡμι̃ν

¹⁶καὶ ἐξη̃λθον οἱ μαθηταὶ καὶ ἠ̃λθον εἰς τὴν πόλιν καὶ εὑ̃ρον καθὼς εἰ̃πεν αὐτοι̃ς καὶ ἡτοίμασαν τò πάσχα

¹⁷καὶ ὀψίας γενομένης ἔρχεται μετὰ τω̃ν δώδεκα

¹⁸καὶ ἀνακειμένων αὐτω̃ν καὶ ἐσθιόντων ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὅτι εἱ̃ς ἐξ ὑμω̃ν παραδώσει με ὁ ἐσθίων μετ' ἐμου̃

¹⁹ἤρξαντο λυπει̃σθαι καὶ λέγειν αὐτω̨̃ εἱ̃ς κατὰ εἱ̃ς μήτι ἐγώ

²⁰ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς εἱ̃ς τω̃ν δώδεκα ὁ ἐμβαπτόμενος μετ' ἐμου̃ εἰς τò τρύβλιον

²¹ὅτι ὁ μὲν υἱòς του̃ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτου̃ οὐαὶ δὲ τω̨̃ ἀνθρώπω̨ ἐκείνω̨ δι' οὑ̃ ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου παραδίδοται καλòν αὐτω̨̃ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκει̃νος

²²καὶ ἐσθιόντων αὐτω̃ν λαβὼν ἄρτον εὐλογήσας ἔκλασεν καὶ ἔδωκεν αὐτοι̃ς καὶ εἰ̃πεν λάβετε του̃τό ἐστιν τò σω̃μά μου

²³καὶ λαβὼν ποτήριον εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοι̃ς καὶ ἔπιον ἐξ αὐτου̃ πάντες

²⁴καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς του̃τό ἐστιν τò αἱ̃μά μου τη̃ς διαθήκης τò ἐκχυννόμενον ὑπὲρ πολλω̃ν

²⁵ἀμὴν λέγω ὑμι̃ν ὅτι οὐκέτι οὐ μὴ πίω ἐκ του̃ γενήματος τη̃ς ἀμπέλου ἕως τη̃ς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτò πίνω καινòν ἐν τη̨̃ βασιλεία̨ του̃ θεου̃

²⁶καὶ ὑμνήσαντες ἐξη̃λθον εἰς τò ὄρος τω̃ν ἐλαιω̃ν

²⁷καὶ λέγει αὐτοι̃ς ὁ ’Ιησου̃ς ὅτι πάντες σκανδαλισθήσεσθε ὅτι γέγραπται πατάξω τòν ποιμένα καὶ τὰ πρόβατα διασκορπισθήσονται

²⁸ἀλλὰ μετὰ τò ἐγερθη̃ναί με προάξω ὑμα̃ς εἰς τὴν Γαλιλαίαν

²⁹ὁ δὲ Πέτρος ἔφη αὐτω̨̃ εἰ καὶ πάντες σκανδαλισθήσονται ἀλλ' οὐκ ἐγώ

³⁰καὶ λέγει αὐτω̨̃ ὁ ’Ιησου̃ς ἀμὴν λέγω σοι ὅτι σὺ σήμερον ταύτη̨ τη̨̃ νυκτὶ πρὶν ἢ δὶς ἀλέκτορα φωνη̃σαι τρίς με ἀπαρνήση̨

³¹ὁ δὲ ἐκπερισσω̃ς ἐλάλει ἐὰν δέη̨ με συναποθανει̃ν σοι οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι ὡσαύτως δὲ καὶ πάντες ἔλεγον

³²καὶ ἔρχονται εἰς χωρίον οὑ̃ τò ὄνομα Γεθσημανί καὶ λέγει τοι̃ς μαθηται̃ς αὐτου̃ καθίσατε ὡ̃δε ἕως προσεύξωμαι

³³καὶ παραλαμβάνει τòν Πέτρον καὶ τòν ’Ιάκωβον καὶ τòν ’Ιωάννην μετ' αὐτου̃ καὶ ἤρξατο ἐκθαμβει̃σθαι καὶ ἀδημονει̃ν

³⁴καὶ λέγει αὐτοι̃ς περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου μείνατε ὡ̃δε καὶ γρηγορει̃τε

³⁵καὶ προελθὼν μικρòν ἔπιπτεν ἐπὶ τη̃ς γη̃ς καὶ προσηύχετο ἵνα εἰ δυνατόν ἐστιν παρέλθη̨ ἀπ' αὐτου̃ ἡ ὥρα

³⁶καὶ ἔλεγεν αββα ὁ πατήρ πάντα δυνατά σοι παρένεγκε τò ποτήριον του̃το ἀπ' ἐμου̃ ἀλλ' οὐ τί ἐγὼ θέλω ἀλλὰ τί σύ

³⁷καὶ ἔρχεται καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας καὶ λέγει τω̨̃ Πέτρω̨ Σίμων καθεύδεις οὐκ ἴσχυσας μίαν ὥραν γρηγορη̃σαι

³⁸γρηγορει̃τε καὶ προσεύχεσθε ἵνα μὴ ἔλθητε εἰς πειρασμόν τò μὲν πνευ̃μα πρόθυμον ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής

³⁹καὶ πάλιν ἀπελθὼν προσηύξατο τòν αὐτòν λόγον εἰπών

⁴⁰καὶ πάλιν ἐλθὼν εὑ̃ρεν αὐτοὺς καθεύδοντας ἠ̃σαν γὰρ αὐτω̃ν οἱ ὀφθαλμοὶ καταβαρυνόμενοι καὶ οὐκ ἤ̨δεισαν τί ἀποκριθω̃σιν αὐτω̨̃

⁴¹καὶ ἔρχεται τò τρίτον καὶ λέγει αὐτοι̃ς καθεύδετε τò λοιπòν καὶ ἀναπαύεσθε ἀπέχει ἠ̃λθεν ἡ ὥρα ἰδοὺ παραδίδοται ὁ υἱòς του̃ ἀνθρώπου εἰς τὰς χει̃ρας τω̃ν ἁμαρτωλω̃ν

⁴²ἐγείρεσθε ἄγωμεν ἰδοὺ ὁ παραδιδούς με ἤγγικεν

⁴³καὶ εὐθὺς ἔτι αὐτου̃ λαλου̃ντος παραγίνεται ’Ιούδας εἱ̃ς τω̃ν δώδεκα καὶ μετ' αὐτου̃ ὄχλος μετὰ μαχαιρω̃ν καὶ ξύλων παρὰ τω̃ν ἀρχιερέων καὶ τω̃ν γραμματέων καὶ τω̃ν πρεσβυτέρων

⁴⁴δεδώκει δὲ ὁ παραδιδοὺς αὐτòν σύσσημον αὐτοι̃ς λέγων ὃν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστιν κρατήσατε αὐτòν καὶ ἀπάγετε ἀσφαλω̃ς

⁴⁵καὶ ἐλθὼν εὐθὺς προσελθὼν αὐτω̨̃ λέγει ῥαββί καὶ κατεφίλησεν αὐτόν

⁴⁶οἱ δὲ ἐπέβαλον τὰς χει̃ρας αὐτω̨̃ καὶ ἐκράτησαν αὐτόν

⁴⁷εἱ̃ς δέ τις τω̃ν παρεστηκότων σπασάμενος τὴν μάχαιραν ἔπαισεν τòν δου̃λον του̃ ἀρχιερέως καὶ ἀφει̃λεν αὐτου̃ τò ὠτάριον

⁴⁸καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν αὐτοι̃ς ὡς ἐπὶ λη̨στὴν ἐξήλθατε μετὰ μαχαιρω̃ν καὶ ξύλων συλλαβει̃ν με

⁴⁹καθ' ἡμέραν ἤμην πρòς ὑμα̃ς ἐν τω̨̃ ἱερω̨̃ διδάσκων καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με ἀλλ' ἵνα πληρωθω̃σιν αἱ γραφαί

⁵⁰καὶ ἀφέντες αὐτòν ἔφυγον πάντες

⁵¹καὶ νεανίσκος τις συνηκολούθει αὐτω̨̃ περιβεβλημένος σινδόνα ἐπὶ γυμνου̃ καὶ κρατου̃σιν αὐτόν

⁵²ὁ δὲ καταλιπὼν τὴν σινδόνα γυμνòς ἔφυγεν

⁵³καὶ ἀπήγαγον τòν ’Ιησου̃ν πρòς τòν ἀρχιερέα καὶ συνέρχονται πάντες οἱ ἀρχιερει̃ς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ γραμματει̃ς

⁵⁴καὶ ὁ Πέτρος ἀπò μακρόθεν ἠκολούθησεν αὐτω̨̃ ἕως ἔσω εἰς τὴν αὐλὴν του̃ ἀρχιερέως καὶ ἠ̃ν συγκαθήμενος μετὰ τω̃ν ὑπηρετω̃ν καὶ θερμαινόμενος πρòς τò φω̃ς

⁵⁵οἱ δὲ ἀρχιερει̃ς καὶ ὅλον τò συνέδριον ἐζήτουν κατὰ του̃ ’Ιησου̃ μαρτυρίαν εἰς τò θανατω̃σαι αὐτόν καὶ οὐχ ηὕρισκον

⁵⁶πολλοὶ γὰρ ἐψευδομαρτύρουν κατ' αὐτου̃ καὶ ἴσαι αἱ μαρτυρίαι οὐκ ἠ̃σαν

⁵⁷καί τινες ἀναστάντες ἐψευδομαρτύρουν κατ' αὐτου̃ λέγοντες

⁵⁸ὅτι ἡμει̃ς ἠκούσαμεν αὐτου̃ λέγοντος ὅτι ἐγὼ καταλύσω τòν ναòν του̃τον τòν χειροποίητον καὶ διὰ τριω̃ν ἡμερω̃ν ἄλλον ἀχειροποίητον οἰκοδομήσω

⁵⁹καὶ οὐδὲ οὕτως ἴση ἠ̃ν ἡ μαρτυρία αὐτω̃ν

⁶⁰καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἰς μέσον ἐπηρώτησεν τòν ’Ιησου̃ν λέγων οὐκ ἀποκρίνη̨ οὐδέν τί οὑ̃τοί σου καταμαρτυρου̃σιν

⁶¹ὁ δὲ ἐσιώπα καὶ οὐκ ἀπεκρίνατο οὐδέν πάλιν ὁ ἀρχιερεὺς ἐπηρώτα αὐτòν καὶ λέγει αὐτω̨̃ σὺ εἰ̃ ὁ Χριστòς ὁ υἱòς του̃ εὐλογητου̃

⁶²ὁ δὲ ’Ιησου̃ς εἰ̃πεν ἐγώ εἰμι καὶ ὄψεσθε τòν υἱòν του̃ ἀνθρώπου ἐκ δεξιω̃ν καθήμενον τη̃ς δυνάμεως καὶ ἐρχόμενον μετὰ τω̃ν νεφελω̃ν του̃ οὐρανου̃

⁶³ὁ δὲ ἀρχιερεὺς διαρρήξας τοὺς χιτω̃νας αὐτου̃ λέγει τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων

⁶⁴ἠκούσατε τη̃ς βλασφημίας τί ὑμι̃ν φαίνεται οἱ δὲ πάντες κατέκριναν αὐτòν ἔνοχον εἰ̃ναι θανάτου

⁶⁵καὶ ἤρξαντό τινες ἐμπτύειν αὐτω̨̃ καὶ περικαλύπτειν αὐτου̃ τò πρόσωπον καὶ κολαφίζειν αὐτòν καὶ λέγειν αὐτω̨̃ προφήτευσον καὶ οἱ ὑπηρέται ῥαπίσμασιν αὐτòν ἔλαβον

⁶⁶καὶ ὄντος του̃ Πέτρου κάτω ἐν τη̨̃ αὐλη̨̃ ἔρχεται μία τω̃ν παιδισκω̃ν του̃ ἀρχιερέως

⁶⁷καὶ ἰδου̃σα τòν Πέτρον θερμαινόμενον ἐμβλέψασα αὐτω̨̃ λέγει καὶ σὺ μετὰ του̃ Ναζαρηνου̃ ἠ̃σθα του̃ ’Ιησου̃

⁶⁸ὁ δὲ ἠρνήσατο λέγων οὔτε οἰ̃δα οὔτε ἐπίσταμαι σὺ τί λέγεις καὶ ἐξη̃λθεν ἔξω εἰς τò προαύλιον καὶ ἀλέκτωρ ἐφώνησεν

⁶⁹καὶ ἡ παιδίσκη ἰδου̃σα αὐτòν ἤρξατο πάλιν λέγειν τοι̃ς παρεστω̃σιν ὅτι οὑ̃τος ἐξ αὐτω̃ν ἐστιν

⁷⁰ὁ δὲ πάλιν ἠρνει̃το καὶ μετὰ μικρòν πάλιν οἱ παρεστω̃τες ἔλεγον τω̨̃ Πέτρω̨ ἀληθω̃ς ἐξ αὐτω̃ν εἰ̃ καὶ γὰρ Γαλιλαι̃ος εἰ̃

⁷¹ὁ δὲ ἤρξατο ἀναθεματίζειν καὶ ὀμνύναι ὅτι οὐκ οἰ̃δα τòν ἄνθρωπον του̃τον ὃν λέγετε

⁷²καὶ εὐθὺς ἐκ δευτέρου ἀλέκτωρ ἐφώνησεν καὶ ἀνεμνήσθη ὁ Πέτρος τò ῥη̃μα ὡς εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὁ ’Ιησου̃ς ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνη̃σαι δὶς τρίς με ἀπαρνήση̨ καὶ ἐπιβαλὼν ἔκλαιεν

Κεφάλαιον ΙΕ' (15)

¹καὶ εὐθὺς πρωΐ συμβούλιον ποιήσαντες οἱ ἀρχιερει̃ς μετὰ τω̃ν πρεσβυτέρων καὶ γραμματέων καὶ ὅλον τò συνέδριον δήσαντες τòν ’Ιησου̃ν ἀπήνεγκαν καὶ παρέδωκαν Πιλάτω̨

²καὶ ἐπηρώτησεν αὐτòν ὁ Πιλα̃τος σὺ εἰ̃ ὁ βασιλεὺς τω̃ν ’Ιουδαίων ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτω̨̃ λέγει σὺ λέγεις

³καὶ κατηγόρουν αὐτου̃ οἱ ἀρχιερει̃ς πολλά

⁴ὁ δὲ Πιλα̃τος πάλιν ἐπηρώτα αὐτòν λέγων οὐκ ἀποκρίνη̨ οὐδέν ἴδε πόσα σου κατηγορου̃σιν

⁵ὁ δὲ ’Ιησου̃ς οὐκέτι οὐδὲν ἀπεκρίθη ὥστε θαυμάζειν τòν Πιλα̃τον

⁶κατὰ δὲ ἑορτὴν ἀπέλυεν αὐτοι̃ς ἕνα δέσμιον ὃν παρη̨του̃ντο

⁷ἠ̃ν δὲ ὁ λεγόμενος Βαραββα̃ς μετὰ τω̃ν στασιαστω̃ν δεδεμένος οἵτινες ἐν τη̨̃ στάσει φόνον πεποιήκεισαν

⁸καὶ ἀναβὰς ὁ ὄχλος ἤρξατο αἰτει̃σθαι καθὼς ἐποίει αὐτοι̃ς

⁹ὁ δὲ Πιλα̃τος ἀπεκρίθη αὐτοι̃ς λέγων θέλετε ἀπολύσω ὑμι̃ν τòν βασιλέα τω̃ν ’Ιουδαίων

¹⁰ἐγίνωσκεν γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παραδεδώκεισαν αὐτòν οἱ ἀρχιερει̃ς

¹¹οἱ δὲ ἀρχιερει̃ς ἀνέσεισαν τòν ὄχλον ἵνα μα̃λλον τòν Βαραββα̃ν ἀπολύση̨ αὐτοι̃ς

¹²ὁ δὲ Πιλα̃τος πάλιν ἀποκριθεὶς ἔλεγεν αὐτοι̃ς τί οὐ̃ν θέλετε ποιήσω ὃν λέγετε τòν βασιλέα τω̃ν ’Ιουδαίων

¹³οἱ δὲ πάλιν ἔκραξαν σταύρωσον αὐτόν

¹⁴ὁ δὲ Πιλα̃τος ἔλεγεν αὐτοι̃ς τί γὰρ ἐποίησεν κακόν οἱ δὲ περισσω̃ς ἔκραξαν σταύρωσον αὐτόν

¹⁵ὁ δὲ Πιλα̃τος βουλόμενος τω̨̃ ὄχλω̨ τò ἱκανòν ποιη̃σαι ἀπέλυσεν αὐτοι̃ς τòν Βαραββα̃ν καὶ παρέδωκεν τòν ’Ιησου̃ν φραγελλώσας ἵνα σταυρωθη̨̃

¹⁶οἱ δὲ στρατιω̃ται ἀπήγαγον αὐτòν ἔσω τη̃ς αὐλη̃ς ὅ ἐστιν πραιτώριον καὶ συγκαλου̃σιν ὅλην τὴν σπει̃ραν

¹⁷καὶ ἐνδιδύσκουσιν αὐτòν πορφύραν καὶ περιτιθέασιν αὐτω̨̃ πλέξαντες ἀκάνθινον στέφανον

¹⁸καὶ ἤρξαντο ἀσπάζεσθαι αὐτόν χαι̃ρε βασιλευ̃ τω̃ν ’Ιουδαίων

¹⁹καὶ ἔτυπτον αὐτου̃ τὴν κεφαλὴν καλάμω̨ καὶ ἐνέπτυον αὐτω̨̃ καὶ τιθέντες τὰ γόνατα προσεκύνουν αὐτω̨̃

²⁰καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτω̨̃ ἐξέδυσαν αὐτòν τὴν πορφύραν καὶ ἐνέδυσαν αὐτòν τὰ ἱμάτια αὐτου̃ καὶ ἐξάγουσιν αὐτòν ἵνα σταυρώσωσιν αὐτόν

²¹καὶ ἀγγαρεύουσιν παράγοντά τινα Σίμωνα κυρηναι̃ον ἐρχόμενον ἀπ' ἀγρου̃ τòν πατέρα ’Αλεξάνδρου καὶ ‘Ρούφου ἵνα ἄρη̨ τòν σταυρòν αὐτου̃

²²καὶ φέρουσιν αὐτòν ἐπὶ τòν Γολγοθα̃ν τόπον ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον κρανίου τόπος

²³καὶ ἐδίδουν αὐτω̨̃ ἐσμυρνισμένον οἰ̃νον ὃς δὲ οὐκ ἔλαβεν

²⁴καὶ σταυρου̃σιν αὐτòν καὶ διαμερίζονται τὰ ἱμάτια αὐτου̃ βάλλοντες κλη̃ρον ἐπ' αὐτὰ τίς τί ἄρη̨

²⁵ἠ̃ν δὲ ὥρα τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν

²⁶καὶ ἠ̃ν ἡ ἐπιγραφὴ τη̃ς αἰτίας αὐτου̃ ἐπιγεγραμμένη ὁ βασιλεὺς τω̃ν ’Ιουδαίων

²⁷καὶ σὺν αὐτω̨̃ σταυρου̃σιν δύο λη̨στάς ἕνα ἐκ δεξιω̃ν καὶ ἕνα ἐξ εὐωνύμων αὐτου̃

²⁹καὶ οἱ παραπορευόμενοι ἐβλασφήμουν αὐτòν κινου̃ντες τὰς κεφαλὰς αὐτω̃ν καὶ λέγοντες οὐὰ ὁ καταλύων τòν ναòν καὶ οἰκοδομω̃ν ἐν τρισὶν ἡμέραις

³⁰σω̃σον σεαυτòν καταβὰς ἀπò του̃ σταυρου̃

³¹ὁμοίως καὶ οἱ ἀρχιερει̃ς ἐμπαίζοντες πρòς ἀλλήλους μετὰ τω̃ν γραμματέων ἔλεγον ἄλλους ἔσωσεν ἑαυτòν οὐ δύναται σω̃σαι

³²ὁ Χριστòς ὁ βασιλεὺς ’Ισραὴλ καταβάτω νυ̃ν ἀπò του̃ σταυρου̃ ἵνα ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμεν καὶ οἱ συνεσταυρωμένοι σὺν αὐτω̨̃ ὠνείδιζον αὐτόν

³³καὶ γενομένης ὥρας ἕκτης σκότος ἐγένετο ἐφ' ὅλην τὴν γη̃ν ἕως ὥρας ἐνάτης

³⁴καὶ τη̨̃ ἐνάτη̨ ὥρα̨ ἐβόησεν ὁ ’Ιησου̃ς φωνη̨̃ μεγάλη̨ ελωι ελωι λεμα σαβαχθανι ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον ὁ θεός μου ὁ θεός μου εἰς τί ἐγκατέλιπές με

³⁵καί τινες τω̃ν παρεστηκότων ἀκούσαντες ἔλεγον ἴδε ’Ηλίαν φωνει̃

³⁶δραμὼν δέ τις καὶ γεμίσας σπόγγον ὄξους περιθεὶς καλάμω̨ ἐπότιζεν αὐτόν λέγων ἄφετε ἴδωμεν εἰ ἔρχεται ’Ηλίας καθελει̃ν αὐτόν

³⁷ὁ δὲ ’Ιησου̃ς ἀφεὶς φωνὴν μεγάλην ἐξέπνευσεν

³⁸καὶ τò καταπέτασμα του̃ ναου̃ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπ' ἄνωθεν ἕως κάτω

³⁹ἰδὼν δὲ ὁ κεντυρίων ὁ παρεστηκὼς ἐξ ἐναντίας αὐτου̃ ὅτι οὕτως ἐξέπνευσεν εἰ̃πεν ἀληθω̃ς οὑ̃τος ὁ ἄνθρωπος υἱòς θεου̃ ἠ̃ν

⁴⁰ἠ̃σαν δὲ καὶ γυναι̃κες ἀπò μακρόθεν θεωρου̃σαι ἐν αἱ̃ς καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ ’Ιακώβου του̃ μικρου̃ καὶ ’Ιωση̃τος μήτηρ καὶ Σαλώμη

⁴¹αἳ ὅτε ἠ̃ν ἐν τη̨̃ Γαλιλαία̨ ἠκολούθουν αὐτω̨̃ καὶ διηκόνουν αὐτω̨̃ καὶ ἄλλαι πολλαὶ αἱ συναναβα̃σαι αὐτω̨̃ εἰς ‘Ιεροσόλυμα

⁴²καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης ἐπεὶ ἠ̃ν παρασκευή ὅ ἐστιν προσάββατον

⁴³ἐλθὼν ’Ιωσὴφ ὁ ἀπò ‘Αριμαθαίας εὐσχήμων βουλευτής ὃς καὶ αὐτòς ἠ̃ν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν του̃ θεου̃ τολμήσας εἰση̃λθεν πρòς τòν Πιλα̃τον καὶ ἠ̨τήσατο τò σω̃μα του̃ ’Ιησου̃

⁴⁴ὁ δὲ Πιλα̃τος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκεν καὶ προσκαλεσάμενος τòν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτòν εἰ πάλαι ἀπέθανεν

⁴⁵καὶ γνοὺς ἀπò του̃ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τò πτω̃μα τω̨̃ ’Ιωσήφ

⁴⁶καὶ ἀγοράσας σινδόνα καθελὼν αὐτòν ἐνείλησεν τη̨̃ σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτòν ἐν μνημείω̨ ὃ ἠ̃ν λελατομημένον ἐκ πέτρας καὶ προσεκύλισεν λίθον ἐπὶ τὴν θύραν του̃ μνημείου

⁴⁷ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ ’Ιωση̃τος ἐθεώρουν που̃ τέθειται

Κεφάλαιον ΙΣΤ' (16)

¹καὶ διαγενομένου του̃ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ του̃ ’Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθου̃σαι ἀλείψωσιν αὐτόν

²καὶ λίαν πρωΐ τη̨̃ μια̨̃ τω̃ν σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τò μνημει̃ον ἀνατείλαντος του̃ ἡλίου

³καὶ ἔλεγον πρòς ἑαυτάς τίς ἀποκυλίσει ἡμι̃ν τòν λίθον ἐκ τη̃ς θύρας του̃ μνημείου

⁴καὶ ἀναβλέψασαι θεωρου̃σιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος ἠ̃ν γὰρ μέγας σφόδρα

⁵καὶ εἰσελθου̃σαι εἰς τò μνημει̃ον εἰ̃δον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοι̃ς δεξιοι̃ς περιβεβλημένον στολὴν λευκήν καὶ ἐξεθαμβήθησαν

⁶ὁ δὲ λέγει αὐται̃ς μὴ ἐκθαμβει̃σθε ’Ιησου̃ν ζητει̃τε τòν Ναζαρηνòν τòν ἐσταυρωμένον ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὡ̃δε ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν

⁷ἀλλὰ ὑπάγετε εἴπατε τοι̃ς μαθηται̃ς αὐτου̃ καὶ τω̨̃ Πέτρω̨ ὅτι προάγει ὑμα̃ς εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἐκει̃ αὐτòν ὄψεσθε καθὼς εἰ̃πεν ὑμι̃ν

⁸καὶ ἐξελθου̃σαι ἔφυγον ἀπò του̃ μνημείου εἰ̃χεν γὰρ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἰ̃παν ἐφοβου̃ντο γάρ

⁹ἀναστὰς δὲ πρωΐ πρώτη̨ σαββάτου ἐφάνη πρω̃τον Μαρία̨ τη̨̃ Μαγδαληνη̨̃ παρ' ἡ̃ς ἐκβεβλήκει ἑπτὰ δαιμόνια

¹⁰ἐκείνη πορευθει̃σα ἀπήγγειλεν τοι̃ς μετ' αὐτου̃ γενομένοις πενθου̃σι καὶ κλαίουσιν

¹¹κἀκει̃νοι ἀκούσαντες ὅτι ζη̨̃ καὶ ἐθεάθη ὑπ' αὐτη̃ς ἠπίστησαν

¹²μετὰ δὲ ταυ̃τα δυσὶν ἐξ αὐτω̃ν περιπατου̃σιν ἐφανερώθη ἐν ἑτέρα̨ μορφη̨̃ πορευομένοις εἰς ἀγρόν

¹³κἀκει̃νοι ἀπελθόντες ἀπήγγειλαν τοι̃ς λοιποι̃ς οὐδὲ ἐκείνοις ἐπίστευσαν

¹⁴ὕστερον δὲ ἀνακειμένοις αὐτοι̃ς τοι̃ς ἕνδεκα ἐφανερώθη καὶ ὠνείδισεν τὴν ἀπιστίαν αὐτω̃ν καὶ σκληροκαρδίαν ὅτι τοι̃ς θεασαμένοις αὐτòν ἐγηγερμένον οὐκ ἐπίστευσαν

¹⁵καὶ εἰ̃πεν αὐτοι̃ς πορευθέντες εἰς τòν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τò εὐαγγέλιον πάση̨ τη̨̃ κτίσει

¹⁶ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται

¹⁷σημει̃α δὲ τοι̃ς πιστεύσασιν ταυ̃τα παρακολουθήσει ἐν τω̨̃ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλου̃σιν γλώσσαις λαλήσουσιν καιναι̃ς

¹⁸καὶ ἐν ται̃ς χερσὶν ὄφεις ἀρου̃σιν κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψη̨ ἐπὶ ἀρρώστους χει̃ρας ἐπιθήσουσιν καὶ καλω̃ς ἕξουσιν

¹⁹ὁ μὲν οὐ̃ν κύριος ’Ιησου̃ς μετὰ τò λαλη̃σαι αὐτοι̃ς ἀνελήμφθη εἰς τòν οὐρανòν καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιω̃ν του̃ θεου̃

²⁰ἐκει̃νοι δὲ ἐξελθόντες ἐκήρυξαν πανταχου̃ του̃ κυρίου συνεργου̃ντος καὶ τòν λόγον βεβαιου̃ντος διὰ τω̃ν ἐπακολουθούντων σημείων

²¹πάντα δὲ τὰ παρηγγελμένα τοι̃ς περὶ τòν Πέτρον συντόμως ἐξήγγειλαν μετὰ δὲ ταυ̃τα καὶ αὐτòς ὁ ’Ιησου̃ς ἀπò ἀνατολη̃ς καὶ ἄχρι δύσεως ἐξαπέστειλεν δι' αὐτω̃ν τò ἱερòν καὶ ἄφθαρτον κήρυγμα τη̃ς αἰωνίου σωτηρίας ἀμήν

Книго

[X]