DANIEL

Жapitro 1

1 En la tria jaro de la reшado de Jehojakim, reшo de Judujo, venis Nebukadnecar, reшo de Babel, al Jerusalem, kaj eksieшis шin. 2 Kaj la Sinjoro transdonis en lian manon Jehojakimon, reшon de Judujo, kaj parton de la vazoj de la domo de Dio; kaj li venigis ilin en la landon Юinar, en la domon de sia dio, kaj la vazojn li metis en la trezorejon de sia dio. 3 Kaj la reшo diris al Aюpenaz, la estro de liaj korteganoj, ke el la Izraelidoj, el la reшa idaro kaj el la nobelaro, li venigu 4 knabojn sendifektajn, belaspektajn, komprenemajn por жiu saшaјo, klerajn, scienckomprenantajn, kaj kapablajn servi en la palaco de la reшo, kaj ke oni lernigu al ili la skribadon kaj la lingvon ¦aldean. 5 Kaj la reшo destinis por ili por жiu tago manшaјojn de la reшa tablo, kaj vinon el tiu, kiun li mem trinkadis, kaj li ordonis eduki ilin dum tri jaroj, post kies finiшo ili estis komencontaj la servadon antaэ la reшo. 6 El la idoj de Jehuda estis inter ili Daniel, ¦ananja, Miюael, kaj Azarja. 7 La estro de la korteganoj donis al ili aliajn nomojn; kaj li donis al Daniel la nomon Beltюacar; al ¦ananja, Юadra¶; al Miюael, Meюa¶; kaj al Azarja, Abed-Nego. 8 Daniel metis en sian koron, ke li ne malpurigos sin per la manшaјoj de la reшo, nek per la vino, kiun жi tiu trinkas; tial li petis la korteganestron, ke al li estu permesite ne malpurigi sin. 9 Dio donis al Daniel favoron kaj simpation жe la korteganestro. 10 Kaj la korteganestro diris al Daniel: Mi timas mian sinjoron, la reшon, kiu mem destinis por vi, kion vi devas manшi kaj trinki; se li vidos, ke viaj vizaшoj estas malpli grasaj, ol жe aliaj knaboj, viaj samaшuloj, tiam vi farus mian kapon kulpa antaэ la reшo. 11 Tiam Daniel diris al la inspektisto, al kiu la korteganestro komisiis Danielon, ¦ananjan, Miюaelon, kaj Azarjan: 12 Faru, mi petas, provon kun viaj servantoj dum dek tagoj; oni donadu al ni por manшi legomojn, kaj por trinki akvon; 13 poste montriшu al vi nia aspekto, kaj la aspekto de la knaboj, kiuj manшas la manшaјon de la reшo; kaj poste agu kun viaj servantoj laэ tio, kion vi vidos. 14 Li obeis ilin en tio kaj faris kun ili provon dum dek tagoj. 15 Post paso de la dek tagoj montriшis, ke ili estas pli bonaspektaj kaj pli bonkorpaj, ol жiuj knaboj, kiuj manшis la manшaјon de la reшo. 16 Tial la inspektisto forportadis ilian manшaјon, kaj la vinon, kiu estis destinita al ili por trinki, kaj donadis al ili legomojn. 17 Kaj al tiuj kvar knaboj Dio donis kapablojn kaj komprenemecon pri жiuj libroj kaj saшaјo, kaj Daniel estis ankaэ kompetenta pri жiaj vizioj kaj sonшoj. 18 Kiam pasis la tempo, kiun la reшo difinis por ilia venigo, la korteganestro prezentis ilin al Nebukadnecar. 19 La reшo parolis kun ili, kaj el ili жiuj troviшis neniu egala al Daniel, ¦ananja, Miюael, kaj Azarja. Kaj ili komencis servadi antaэ la reшo. 20 Kaj koncerne жiujn aferojn de saшo kaj scio, pri kiuj la reшo ilin demandis, li trovis ilin dekoble pli saшaj, ol жiuj astrologoj kaj magiistoj, kiuj estis en lia tuta regno. 21 Daniel estis tie шis la unua jaro de la reшo Ciro.

Жapitro 2

1 En la dua jaro de la reшado de Nebukadnecar aperis al Nebukadnecar sonшoj; kaj konfuziшis lia spirito, kaj li ne povis dormi. 2 Kaj la reшo ordonis alvoki la astrologojn, magiistojn, sorжistojn, kaj ¦aldeojn, por ke ili diru al la reшo liajn sonшojn. Kaj ili venis kaj stariшis antaэ la reшo. 3 Kaj la reшo diris al ili: Mi havis sonшon, kaj mia spirito maltrankviliшis, dezirante scii, kio estis tiu sonшo. 4 La ¦aldeoj respondis al la reшo en la lingvo Siria: Ho reшo, vivu eterne! diru la sonшon al viaj servantoj, kaj ni klarigos шian signifon. 5 Sed la reшo respondis kaj diris al la ¦aldeoj: La enhavon mi forgesis. Tamen, se vi ne diros al mi la sonшon kaj шian signifon, vi estos dishakitaj en pecojn kaj viaj domoj estos ruinigitaj. 6 Sed se vi rakontos al mi la sonшon kaj шian signifon, vi ricevos de mi donacojn, rekompencon, kaj grandan honoron. Tial diru al mi la sonшon kaj шian signifon. 7 Ili denove respondis: La reшo diru sian sonшon al siaj servantoj, kaj ni klarigos шian signifon. 8 La reшo diris: Mi scias bone, ke vi deziras gajni tempon, жar vi vidas, ke la afero malaperis el mia memoro. 9 Se vi ne diros al mi la sonшon, tio montros, ke vi havas unu intencon: vi preparas vin, por doni al mi mensogan kaj sentaэgan respondon, шis la tempo pasos. Tial rakontu al mi la sonшon, tiam mi konvinkiшos, ke vi povas klarigi al mi ankaэ шian signifon. 10 La ¦aldeoj respondis al la reшo kaj diris: Ne ekzistas sur la tero tia homo, kiu povus plenumi la deziron de la reшo; tial neniu reшo, kiel ajn granda kaj potenca li estus, postulis iam similan respondon de iu astrologo, magiisto, aэ ¦aldeo; 11 la afero, kiun la reшo postulas, estas tiel eksterordinara, ke neniu povas tion plenumi al la reшo, krom la dioj, kiuj ne vivas inter karnuloj. 12 Tiam la reшo forte indignis kaj koleris, kaj ordonis pereigi жiujn saшulojn de Babel. 13 Kiam la dekreto eliris, oni komencis la mortigadon de la saшuloj, kaj oni volis mortigi ankaэ Danielon kaj liajn kamaradojn. 14 Tiam Daniel faris saшan kaj prudentan rediron al Arjo¶, la estro de la reшaj korpogardistoj, kiu eliris, por mortigi la saшulojn de Babel; 15 li demandis Arjo¶on, la potenculon de la reшo, dirante: Pro kio eliris de la reшo tia severa ordono? Tiam Arjo¶ rakontis al Daniel la tutan aferon. 16 Daniel iris kaj petis la reшon, ke li donu al li templimon, kaj li prezentos al la reшo la klarigon.

17 Poste Daniel iris en sian domon, kaj rakontis la aferon al siaj kamaradoj ¦ananja, Miюael, kaj Azarja, 18 por ke ili petegu la kompateman Dion de la жielo malkaюi tiun kaюitan aferon, por ke Daniel kaj liaj kamaradoj ne pereu kun la aliaj saшuloj de Babel. 19 Kaj tiam la kaюitaјo malkaюiшis al Daniel en nokta vizio, kaj Daniel dankis pro tio Dion de la жielo. 20 Kaj Daniel ekparolis, kaj diris: Estu benata la nomo de Dio de eterne шis eterne; жar al Li apartenas saшo kaj forto; 21 Li юanшas la tempojn kaj jarojn; Li faligas reшojn kaj starigas reшojn; Li donas saшon al la saшuloj kaj prudenton al la prudentuloj; 22 Li malkaюas la profundaјon kaj kaюitaјon; Li scias, kio estas en la mallumo, kaj lumo estas en Li. 23 Vin, ho Dio de miaj patroj, mi dankas kaj gloras; жar Vi donis al mi saшon kaj forton, kaj malkaюis al mi tion, pri kio ni Vin petis; жar Vi malkaюis al ni la aferon de la reшo. 24 Poste Daniel iris al Arjo¶, al kiu la reшo komisiis mortigi la saшulojn de Babel; li venis, kaj diris al li tiel: Ne mortigu la saшulojn de Babel, konduku min al la reшo, kaj mi diros al la reшo la klarigon.

25 Tiam Arjo¶ tuj enkondukis Danielon al la reшo, kaj diris al жi tiu tiele: Inter la transloшigitaj filoj de Judujo mi trovis homon, kiu povas doni al la reшo klarigon. 26 Tiam ekparolis la reшo, kaj diris al Daniel, kies nomo estis nun Beltюacar: Жu vi povas sciigi al mi la sonшon, kiun mi vidis, kaj шian signifon? 27 Daniel respondis al la reшo kaj diris: La kaюitaјon, pri kiu la reшo demandas, ne povas malkaюi al la reшo la saшuloj, nek la sorжistoj, nek la astrologoj, nek la divenistoj; 28 sed en la жielo ekzistas Dio, kiu malkaюas kaюitaјon; Li malkaюis al la reшo Nebukadnecar tion, kio estos en tempo estonta. Via sonшo kaj la vizioj de via kapo sur via lito estis jenaj: 29 vi, ho reшo, meditis sur via lito pri tio, kio estos poste; kaj la Malkaюanto de kaюitaјoj montris al vi, kio estos. 30 Kaj al mi tiu kaюitaјo malkaюiшis ne pro tio, ke mi kvazaэ estus pli saшa ol жiuj vivantoj, sed por tio, ke la reшo ricevu klarigon kaj ke vi eksciu la pensojn de via koro. 31 Vi, ho reшo, havis vizion: jen staris granda statuo; grandega statuo tio estis; en eksterordinara brilo шi staris antaэ vi, kaj шia aspekto estis terura. 32 La kapo de tiu statuo estis el pura oro; шiaj brusto kaj manoj estis el arшento, la ventro kaj femuroj el kupro; 33 шiaj kruroj estis el fero, шiaj piedoj estis parte el fero, parte el argilo. 34 Vi vidis poste, ke юtono deюiriшis sen ago de ia mano, frapis la statuon, шiajn ferajn kaj argilajn piedojn, kaj frakasis ilin. 35 Tiam жio kune frakasiшis: la fero, argilo, kupro, arшento, kaj oro fariшis kiel grenventumaјo sur somera draюejo, kaj la vento ilin forportis, kaj ne restis postesigno post ili; sed la юtono, kiu frakasis la statuon, fariшis granda monto kaj plenigis la tutan teron. 36 Tio estas la sonшo. Nun ni diros al la reшo la signifon. 37 Vi, ho reшo, estas reшo super reшoj, al kiu Dio de la жielo donis regnon, potencon, forton, kaj gloron; 38 kaj жie, kie ajn loшas homoj, Li transdonis en viajn manojn la bestojn de la kampo kaj la birdojn de la жielo, kaj faris vin reganto super ili жiuj. Vi estas la ora kapo. 39 Post vi aperos nova regno, malpli alta ol via, kaj ankoraэ tria regno, kupra, kiu regos super la tuta tero. 40 La kvara regno estos malmola, kiel fero; жar kiel fero disbatas kaj frakasas жion, tiel ankaэ шi, simile al жiofrakasanta fero, disbatados kaj frakasados. 41 Kaj ke vi vidis la piedojn kaj la fingrojn parte el potargilo kaj parte el fero--tio estos regno de miksita konsisto, kaj шi enhavos parte la malmolecon de fero, жar vi vidis feron miksitan kun potargilo. 42 Sed kiel la fingroj de la piedoj estis parte el fero, parte el argilo, tiel ankaэ la regno estos parte fortika, parte rompebla. 43 Kaj ke vi vidis feron, miksitan kun potargilo, tio signifas, ke ili estos kunigitaj per forto homa, sed ne kunfandiшos inter si, kiel fero ne kunfandiшas kun argilo. 44 Sed en la tempo de tiuj reшoj Dio de la жielo starigos regnon, kiu neniam detruiшos, kaj шia reшado ne transiros al alia popolo; шi frakasos kaj detruos жiujn regnojn, sed шi mem staros eterne. 45 Vi vidis, ke юtono sen ia mano deюiriшis de monto, kaj frakasis feron, kupron, argilon, arшenton, kaj oron; la granda Dio montris al la reшo, kio estos poste. Tia estas precize la sonшo kaj шia шusta klarigo. 46 Tiam la reшo Nebukadnecar јetis sin vizaшaltere kaj adorkliniшis al Daniel kaj ordonis alporti al li donacojn kaj bonodorajn incensojn. 47 La reшo ekparolis al Daniel, kaj diris: Vere, via Dio estas Dio de la dioj kaj Reganto de la reшoj, malkaюanta kaюitaјojn, kaj tial vi povis malkaюi tiun kaюitaјon. 48 Tiam la reшo altigis Danielon, donis al li grandajn kaj riжajn donacojn, kaj faris lin reganto super la tuta lando de Babel kaj жefo super жiuj saшuloj de Babel. 49 Daniel petis la reшon, kaj жi tiu starigis Юadra¶on, Meюa¶on, kaj Abed-Negon super la aferoj de la lando Babela; kaj Daniel mem restis жe la kortego de la reшo.

Жapitro 3

1 La reшo Nebukadnecar faris oran statuon, kiu havis la alton de sesdek ulnoj kaj la larшon de ses ulnoj; kaj li starigis шin en la valo Dura en la lando Babela. 2 Kaj la reшo Nebukadnecar sendis al la satrapoj, regionestroj, militestroj, жefaj juшistoj, urbestroj, leшistoj, oficistoj, kaj potenculoj de la lando, ke ili venu al la solena malkovro de la statuo, kiun starigis la reшo Nebukadnecar. 3 Tiam kunvenis la satrapoj, regionestroj, militestroj, жefaj juшistoj, urbestroj, leшistoj, oficistoj, kaj potenculoj de la lando, al la solena malkovro de la statuo, kiun la reшo Nebukadnecar starigis; kaj ili stariшis antaэ la statuo, kiun Nebukadnecar starigis. 4 Kaj heroldo laэte proklamis: Estas sciigate al vi, ho popoloj, gentoj, kaj lingvoj: 5 kiam vi aэdos la sonon de korno, fluto, harpo, sabeko, psaltero, sakfajfilo, kaj diversaj muzikaj instrumentoj, tiam faligu vin kaj adorkliniшu al la ora statuo, kiun starigis la reшo Nebukadnecar. 6 Kiu ne faligos sin kaj ne adorkliniшos, tiu tuj estos јetita en ardantan fornon. 7 Tial, kiam жiuj popoloj ekaэdis la sonon de korno, fluto, harpo, sabeko, psaltero, kaj diversaj muzikaj instrumentoj, ili faligis sin kaj adorkliniшis al la ora statuo, kiun starigis la reшo Nebukadnecar. 8 En tiu tempo tuj aliris kelkaj ¦aldeoj kaj akuzis la Judojn. 9 Ili ekparolis, kaj diris al la reшo Nebukadnecar: Ho reшo, vivu eterne! 10 Vi, ho reшo, ordonis, ke жiu homo, kiu aэdos la sonon de korno, fluto, harpo, sabeko, psaltero, sakfajfilo, kaj diversaj muzikaj instrumentoj, faligu sin kaj adorkliniшu al la ora statuo; 11 kaj kiu ne faligos sin kaj ne adorkliniшos, tiu estu јetita en ardantan fornon. 12 Ekzistas tamen viroj Judaj, kiujn vi starigis super la aferoj de la lando Babela, Юadra¶, Meюa¶, kaj Abed-Nego; kaj tiuj homoj ne obeas vian ordonon, ho reшo, ne servas al viaj dioj, kaj ne adorkliniшas al la ora statuo, kiun vi starigis. 13 Tiam Nebukadnecar en kolero kaj furiozo ordonis venigi Юadra¶on, Meюa¶on, kaj Abed-Negon; kaj oni tuj venigis tiujn virojn al la reшo. 14 Nebukadnecar ekparolis, kaj diris al ili: Жu intence vi, ho Юadra¶, Meюa¶, kaj Abed-Nego, ne servas al miaj dioj, kaj ne adorkliniшas al la ora statuo, kiun mi starigis? 15 De nun, kiam vi ekaэdos la sonon de korno, fluto, harpo, sabeko, psaltero, sakfajfilo, kaj diversaj muzikaj instrumentoj, estu pretaj tuj faligi vin kaj adorkliniшi al la statuo, kiun mi faris; se vi ne adorkliniшos, tiam vi tuj estos јetitaj en ardantan fornon; kaj tiam kia dio savos vin el miaj manoj? 16 Юadra¶, Meюa¶, kaj Abed- Nego respondis kaj diris al la reшo: Ho Nebukadnecar, ne estas al ni malfacile respondi al vi pri tio. 17 Ni havas Dion, al kiu ni servas; Li povas savi nin el la ardanta forno kaj ankaэ savi nin el via mano, ho reшo. 18 Kaj se Li eж tion ne faros, vi tamen sciu, ho reшo, ke al viaj dioj ni ne servos, kaj al la ora statuo, kiun vi starigis, ni ne adorkliniшos. 19 Tiam Nebukadnecar pleniшis de furiozo, kaj la aspekto de lia vizaшo юanшiшis pro kolero kontraэ Юadra¶, Meюa¶, kaj Abed-Nego; kaj li ordonis ardigi la fornon sepoble pli forte, ol oni faradis ordinare. 20 Kaj al la plej fortaj militistoj el sia militistaro li ordonis ligi Юadra¶on, Meюa¶on, kaj Abed-Negon, kaj јeti ilin en la ardantan fornon. 21 Tiam oni ligis tiujn virojn en ilia suba kaj supra vesto, en iliaj kapkovroj kaj aliaj vestoj, kaj oni јetis ilin en la ardantan fornon. 22 Kaj жar la ordono de la reшo estis severa kaj la forno estis ardigita treege, tial tiujn homojn, kiuj јetis Юadra¶on, Me¶a¶on, kaj Abed-Negon, mortigis la flamo de la fajro. 23 Kaj tiuj tri viroj, Юadra¶, Meюa¶, kaj Abed-Nego, falis ligitaj en la ardantan fornon. 24 Tiam la reшo Nebukadnecar ekmiregis, kaj en teruro li leviшis, ekparolis, kaj diris al siaj konsilistoj: Жu ne tri virojn ni јetis ligitajn en la fajron? Ili respondis al la reшo: Tiel estas, ho reшo. 25 Sed li parolis plue, kaj diris: Jen mi vidas kvar virojn, ne ligitajn, kiuj iras meze de la fajro kaj estas sendifektaj; kaj la kvara aspektas kvazaэ filo de la dioj. 26 Kaj Nebukadnecar aliris al la aperturo de la ardanta forno, ekparolis, kaj diris: Ho Юadra¶, Meюa¶, kaj Abed-Nego, servantoj de Dio la Plejalta! eliru, kaj aliru. Tiam Юadra¶, Meюa¶, kaj Abed-Nego eliris el meze de la fajro. 27 Kaj la satrapoj, regionestroj, militestroj, kaj konsilistoj de la reшo kunvenis, kaj pririgardis tiujn virojn, super kies korpoj la fajro havis nenian forton, tiel, ke eж haro sur ilia kapo ne bruldifektiшis, iliaj vestoj ne юanшiшis, kaj eж odoron de fajro oni ne sentis sur ili. 28 Nebukadnecar ekparolis, kaj diris: Benata estu Dio de Юadra¶, Meюa¶, kaj Abed-Nego, kiu sendis Sian anшelon, kaj savis Siajn servantojn pro tio, ke ili fidis je Li, ne obeis la ordonon de la reшo, kaj oferis siajn korpojn, por ne servi kaj adorkliniшi al alia dio, krom sia Dio. 29 Nun mi donas ordonon: Se iu el ia popolo, gento, aэ lingvo eldiros blasfemon kontraэ Dio de Юadra¶, Meюa¶, kaj Abed-Nego, tiu estos hakita en pecojn kaj lia domo estos ruinigita; жar ne ekzistas alia dio, kiu povus savi tiamaniere. 30 Kaj la reшo denove tre altigis Юadra¶on, Meюa¶on, kaj Abed-Negon en la lando Babela.

Жapitro 4

1 La reшo Nebukadnecar al жiuj popoloj, gentoj, kaj lingvoj, kiuj estas sur la tuta tero: Kresku via bonstato! 2 Mi trovas bona konigi la pruvosignojn kaj miraklojn, kiujn faris sur mi Dio la Plejalta. 3 Kiel grandaj estas Liaj pruvosignoj, kaj kiel potencaj estas Liaj mirakloj! Lia reшado estas eterna, kaj Lia regado estas en жiuj generacioj.

4 Mi, Nebukadnecar, estis trankvila en mia domo kaj bonfarta en mia palaco. 5 Sed mi vidis sonшon, kiu teruris min, kaj la meditado sur mia lito kaj la vizioj de mia kapo min konsternis. 6 Kaj mi donis ordonon venigi al mi жiujn saшulojn de Babel, por ke ili diru al mi la signifon de la sonшo. 7 Tiam venis la astrologoj, sorжistoj, ¦aldeoj, kaj divenistoj; mi rakontis al ili la sonшon, sed ili ne povis klarigi al mi шian signifon. 8 Fine venis al mi Daniel, al kiu estis donita la nomo Beltюacar, laэ la nomo de mia dio, kaj kiu havas en si la spiriton de la sanktaj dioj; mi rakontis al li la sonшon: 9 Ho Beltюacar, жefo de la astrologoj, pri kiu mi scias, ke en vi estas la spirito de la sanktaj dioj kaj nenia kaюitaјo vin embarasas: klarigu al mi la vizion de mia sonшo kaj шian signifon. 10 La vizio de mia kapo sur mia lito estis jena: mi vidis, ke jen meze de la tero staras arbo tre alta; 11 tiu arbo estas bonkreska kaj forta, kaj шia alto atingas la жielon, kaj oni шin vidas шis la randoj de la tuta tero; 12 шia foliaro estas bela, kaj multe da fruktoj estas sur шi, kaj sur шi troviшas manшaјo por жiuj; en la ombro sub шi kaюas sin bestoj de la kampo, kaj sur шiaj branжoj sidas birdoj de la жielo, kaj жiu karno nutras sin de шi. 13 Kaj mi vidis en la vizioj de mia kapo sur mia lito, ke jen sankta prizorganto malsupreniris de la жielo, 14 kaj per laэta voжo li diris: Dehaku жi tiun arbon, жirkaэhaku шiajn branжojn, deprenu de шi la foliaron, kaj disјetu шiajn fruktojn, por ke foriшu la bestoj, kiuj estas sub шi, kaj la birdoj forflugu de шiaj branжoj. 15 Sed шian жefan radikon restigu en la tero, en жenoj feraj kaj kupraj, meze de la herbo de la kampo; шin trinkigu la roso de la жielo, kaj kune kun la bestoj шi nutru sin per la herboj de la tero. 16 La homa koro estos prenita for de шi, kaj шi ricevos koron bestan, kaj tiel pasos super шi sep jaroj. 17 Per la ordono de la prizorgantoj tio estas decidita, kaj per la dekreto de la sanktuloj tio estas destinita, por ke la vivantoj sciu, ke la Plejaltulo regas en la regno de la homoj, kaj donas шin al tiu, al kiu Li volas, kaj starigas super шi la plej humilan el la homoj. 18 Tian sonшon vidis mi, reшo Nebukadnecar. Kaj vi, ho Beltюacar, diru шian signifon; жar neniu el la saшuloj en mia regno povas klarigi шian signifon, sed vi povas, жar vi havas en vi la spiriton de la sanktaj dioj.

19 Tiam Daniel, kiu havis la nomon Beltюacar, en la daэro de unu horo staris konsternite, kaj liaj pensoj lin malшojigis. La reшo ekparolis, kaj diris: Ho Beltюacar, ne embarasu vin la sonшo kaj шia signifo. Beltюacar respondis kaj diris: Ho mia sinjoro, por viaj malamikoj estu tiu sonшo, kaj por viaj malamantoj estu шia signifo. 20 La arbo, kiun vi vidis, kiu elkreskis alte kaj forte, atingis per sia pinto la жielon, kaj estis videbla sur la tuta tero, 21 kaj sur kiu estis bela foliaro, multe da fruktoj kaj manшaјo por жiuj, sub kiu sidis bestoj de la kampo, kaj sur kies branжoj sidis birdoj de la жielo-- 22 tio estas vi, ho reшo altiшinta; via grandeco kreskis kaj atingis шis la жielo, kaj via potenco шis la randoj de la tero. 23 Kaj ke la reшo vidis sanktan prizorganton, kiu malsupreniris de la жielo, kaj diris: Dehaku la arbon kaj ekstermu шin, sed nur шian жefan radikon restigu en la tero, en жenoj feraj kaj kupraj, meze de la herbo de la kampo, шin trinkigu la roso de la жielo, kaj шi havu la sorton de la bestoj de la kampo, шis pasos super шi sep jaroj-- 24 jen estas la signifo de tio, ho reшo: tio estas dekreto de la Plejaltulo, kiu trafos mian sinjoron, la reшon. 25 Vi estos elpuюita el meze de la homoj, kaj vi vivos kun la bestoj de la kampo; per herbo oni vin nutros, kiel bovojn; roson de la жielo oni trinkigos al vi; kaj sep jaroj pasos super vi, шis vi ekscios, ke super la regno de homoj regas la Plejaltulo, kaj donas шin al tiu, al kiu Li volas. 26 Kaj ke estas ordonite restigi la жefan radikon de la arbo--tio signifas, ke via regno estos redonita al vi, kiam vi konfesos la potencon de la жielo. 27 Tial, ho reшo, volu favore akcepti mian konsilon: liberigu vin de viaj pekoj per justeco kaj de viaj malbonagoj per favorkoreco al malriжuloj; per tio via bonstato fariшos longedaэra. 28 Жio жi tio efektiviшis sur la reшo Nebukadnecar. 29 Post paso de dek du monatoj, promenante tra la reшa palaco en Babel, 30 la reшo ekparolis, kaj diris: Жu tio ne estas la majesta Babel, kiun por restado de la reшo mi aranшis per la forto de mia potenco kaj por la gloro de mia majesto? 31 Kiam жi tiu parolo estis ankoraэ en la buюo de la reшo, eksonis voжo el la жielo: Al vi, ho reшo Nebukadnecar, estas dirate: La regno estas prenata for de vi; 32 kaj vi estas elpuюata el meze de la homoj, kaj vi vivos kun la bestoj de la kampo; per herbo oni vin nutros, kiel bovojn; kaj sep jaroj pasos super vi, шis vi ekscios, ke super la regno de homoj regas la Plejaltulo, kaj donas шin al tiu, al kiu Li volas. 33 Tuj plenumiшis tiu verdikto sur Nebukadnecar; li estis elpuюita el meze de la homoj, li komencis manшis herbon, kiel bovoj, lia korpo estis trinkigata de la roso de la жielo, tiel, ke liaj haroj kreskis kiel la plumoj de aglo kaj liaj ungoj fariшis kiel жe birdo. 34 Post paso de la difinita tempo, mi, Nebukadnecar, levis miajn okulojn al la жielo, kaj mia prudento revenis al mi; kaj mi benis la Plejaltulon, mi laэdis kaj gloris Tiun, kiu vivas eterne, kies regado estas regado eterna kaj kies regno daэras en жiuj generacioj. 35 Жiuj, kiuj vivas sur la tero, estas kalkuleblaj kiel nenio. Laэ Sia volo Li agas, kiel kun la armeo de la жielo, tiel kun la vivantoj sur la tero; kaj ekzistas neniu, kiu povus kontraэstari al Lia mano, aэ demandi Lin: Kion Vi faras? 36 En tiu tempo revenis al mi mia prudento, kaj mi ricevis denove mian reшan honoron, mian majeston, kaj mian antaэan aspekton; tiam elserжis min miaj konsilistoj kaj miaj altranguloj, mi estis denove starigita super mia regno, kaj mia majesto fariшis ankoraэ pli granda. 37 Nun mi, Nebukadnecar, laэdas, altigas, kaj gloras la Reшon de la жielo, kies жiuj faroj estas veraj kaj kies vojoj estas шustaj, kaj kiu la fierulojn povas humiligi.

Жapitro 5

1 La reшo Belюacar faris grandan festenon por siaj mil eminentuloj kaj multe drinkis kun tiuj mil. 2 Fariшinte ebria, Belюacar ordonis alporti la orajn kaj arшentajn vazojn, kiujn lia patro Nebukadnecar venigis el la templo de Jerusalem, por ke el ili trinku la reшo kaj liaj eminentuloj, liaj edzinoj kaj kromvirinoj. 3 Tiam oni alportis la orajn vazojn, kiuj estis prenitaj el la sanktejo de la domo de Dio en Jerusalem; kaj trinkis el ili la reшo kaj liaj eminentuloj, liaj edzinoj kaj kromvirinoj. 4 Ili trinkis vinon, kaj gloris la diojn orajn kaj arшentajn, kuprajn, ferajn, lignajn, kaj юtonajn. 5 En tiu momento aperis fingroj de homa mano kaj komencis skribi kontraэ la kandelabro sur la kalkita muro de la reшa salono; kaj la reшo vidis la manon, kiu skribis. 6 Tiam юanшiшis la vizaшaspekto de la reшo, liaj pensoj konfuziшis, la ligiloj de liaj lumboj malstreжiшis, kaj liaj genuoj tremante kunfrapiшadis. 7 La reшo laэtege ekkriis, ke oni venigu la magiistojn, ¦aldeojn, kaj divenistojn. La reшo ekparolis, kaj diris al la saшuloj de Babel: Kiu ajn tralegos жi tiun surskribon kaj klarigos al mi шian signifon, tiu ricevos purpuran veston, ora жeno estos sur lia kolo, kaj li estos la tria reganto en la regno. 8 Tiam venis жiuj saшuloj de la reшo; sed ili ne povis tralegi la surskribon, nek klarigi al la reшo шian signifon. 9 La reшo Belюacar forte maltrankviliшis, kaj lia vizaшaspekto юanшiшis, kaj antaэ liaj eminentuloj konfuziшis. 10 Жe tiu okazintaјo, kiu fariшis al la reшo kaj al liaj altranguloj, en la salonon de la festeno eniris la reшino. La reшino ekparolis, kaj diris: Ho reшo, vivu eterne! Ne konsternu vin viaj pensoj, kaj ne юanшiшu via vizaшaspekto. 11 En via regno ekzistas viro, kiu havas en si la spiriton de la sanktaj dioj; en la tempo de via patro oni trovis en li lumon, prudenton, kaj saшon, similan al la saшo de la dioj; kaj la reшo Nebukadnecar, via patro, la reшo mem, via patro, faris lin жefo de la astrologoj, sorжistoj, ¦aldeoj, kaj divenistoj; 12 жar en li oni trovis altan spiriton, scion, kaj prudenton, por klarigi sonшojn, komentarii sentencojn, kaj malkaюi kaюitaјojn. Tio estas Daniel, al kiu la reшo donis la nomon Beltюacar. Tial oni voku Danielon, kaj li klarigos la signifon.

13 Tiam oni alkondukis Danielon antaэ la reшon; kaj la reшo ekparolis, kaj diris al Daniel: Жu vi estas Daniel, unu el la forkaptitaj filoj de Judujo, kiujn mia patro, la reшo, venigis el Judujo? 14 Mi aэdis pri vi, ke la spirito de la dioj estas en vi, kaj ke lumo, prudento, kaj eksterordinara saшo troviшas en vi. 15 Nun estis alkondukitaj al mi la saшuloj kaj magiistoj, por tralegi жi tiun surskribon kaj klarigi al mi шian signifon; sed ili ne povis klarigi al mi la sencon de жi tiuj vortoj. 16 Sed mi aэdis pri vi, ke vi povoscias klarigi signifon kaj malkaюi kaюitaјon. Tial, se vi povas tralegi жi tiun surskribon kaj klarigi al mi шian signifon, vi ricevos purpuran veston, ora жeno estos sur via kolo, kaj vi estos la tria reganto en la regno. 17 Tiam Daniel respondis kaj diris al la reшo: Viaj donacoj restu жe vi, viajn rekompencojn donu al iu alia; mi tamen tralegos al la reшo la surskribon, kaj mi klarigos al li la signifon. 18 Ho reшo! Dio la Plejalta donis al via patro Nebukadnecar regnon, potencon, honoron, kaj gloron. 19 Pro la potenco, kiun Li donis al li, жiuj popoloj, gentoj, kaj lingvoj tremis kaj havis timon antaэ li; kiun li volis, li mortigis, kaj kiun li volis, li lasis vivi; kiun li volis, li altigis, kaj kiun li volis, li malaltigis. 20 Sed kiam lia koro fieriшis kaj lia spirito malhumiliшis, li estis deјetita el sia reшa trono kaj senigita je sia gloro; 21 kaj li estis elpuюita el meze de la homoj, kaj lia koro fariшis simila al koro de besto, kaj li vivis kun sovaшaj azenoj; li manшis herbon, kiel la bovoj, kaj lia korpo estis trinkigata per la roso de la жielo; шis li eksciis, ke super la regno de homoj regas Dio la Plejalta, kaj donas шin al tiu, al kiu Li volas. 22 Vi, lia filo, ho Belюacar, ne humiligis vian koron, kvankam vi sciis жion tion; 23 sed vi levis vin kontraэ la Reganton de la жielo, tiel, ke la vazojn el Lia domo oni alportis al vi, kaj vi kun viaj eminentuloj, kun viaj edzinoj kaj kromvirinoj, trinkis vinon el ili; kaj vi gloris la diojn arшentajn kaj orajn, kuprajn, ferajn, lignajn, kaj юtonajn, kiuj ne vidas, ne aэdas, kaj ne pensas; kaj Dion, en kies mano estas la spiro de via vivo kaj жiuj viaj vojoj, vi ne gloris. 24 Pro tio estas sendita de Li la mano kaj skribita жi tiu surskribo. 25 Jen estas la surskribo, kiu estas desegnita: MENE, MENE, TEKEL, UFARSIN. 26 Jen estas la signifo de la vortoj: MENE: Dio kalkulis la tempon de via reшado kaj metis al шi finon; 27 TEKEL: vi estas pesita sur pesilo kaj trovita tro malpeza; 28 PERES: via regno estas dividita kaj donita al la Medoj kaj Persoj. 29 Tiam laэ ordono de Belюacar oni metis purpuran veston sur Danielon kaj oran жenon sur lian kolon, kaj oni proklamis lin la tria reganto en la regno. 30 En tiu sama nokto Belюacar, reшo de la ¦aldeoj, estis mortigita. 31 Dario, la Medo, ricevis la regnon, havante la aшon de sesdek du jaroj.

Жapitro 6

1 Kaj Dario bonvolis starigi super sia regno cent dudek satrapojn, por administri lian tutan regnon; 2 kaj super ili tri жefajn estrojn, inter kiuj estis ankaэ Daniel, por ke la satrapoj donadu al ili kalkulraportojn, kaj por ke la reшo ne havu malprofiton. 3 Sed Daniel superis la aliajn жefajn estrojn kaj satrapojn, жar li havis eksterordinaran saшon; kaj la reшo havis jam la intencon starigi lin super la tuta regno. 4 Tiam la жefaj estroj kaj la satrapoj komencis serжi pretekston, por akuzi Danielon koncerne la aferojn de la regno. Sed ili povis trovi nenian pretekston nek kulpon; жar li estis fidela, kaj nenia kulpo nek krimo estis trovebla en li. 5 Tiam tiuj homoj diris: Ni ne povos trovi kulpon en tiu Daniel, se ni ne trovos ion kontraэ li en la leшoj de lia Dio. 6 Kaj tiuj жefaj estroj kaj satrapoj venis al Dario, kaj diris al li tiel: Ho reшo Dario, vivu eterne! 7 Жiuj жefaj estroj de la regno, regionestroj, satrapoj, konsilistoj, kaj militestroj interkonsentis, ke oni devas elirigi reшan dekreton kaj severe ordoni, ke жiun, kiu en la daэro de tridek tagoj petos ion de ia dio aэ homo anstataэ de vi, ho reшo, oni јetu en kavon de leonoj. 8 Tial konfirmu, ho reшo, жi tiun decidon, kaj subskribu la ordonon, por ke шi ne estu malobeata, kiel leшo de Medujo kaj Persujo, kiun neniu povas senvalorigi. 9 La reшo Dario subskribis la dekreton. 10 Kiam Daniel eksciis, ke estas subskribita tia ordono, li iris en sian domon, kaj antaэ la fenestroj de sia жambro, malfermitaj en la direkto al Jerusalem, li tri fojojn жiutage genuis kaj preшis al sia Dio kaj gloradis Lin, kiel li faradis antaэe. 11 Tiam tiuj homoj жirkaэis Danielon, kaj trovis lin preшanta kaj petanta favorkorecon antaэ sia Dio. 12 Kaj ili iris, kaj diris al la reшo koncerne la reшan dekreton: Жu vi ne ordonis per dekreto, ke жiun homon, kiu en la daэro de tridek tagoj petos ion de ia dio aэ homo krom vi, ho reшo, oni јetu en kavon de leonoj? La reшo respondis kaj diris: Jes, tio efektive estas dekretita, kiel neforigebla leшo de Medujo kaj Persujo. 13 Tiam ili respondis kaj diris al la reшo: Jen Daniel, kiu estas el la transloшigitaj filoj de Judujo, ne atentas vin, ho reшo, nek la dekreton, subskribitan de vi, sed tri fojojn жiutage li preшas siajn preшojn. 14 Aэdinte tion, la reшo forte afliktiшis en sia animo, kaj, dezirante savi Danielon, li multe klopodis шis la subiro de la suno, por liberigi lin. 15 Sed tiuj homoj жirkaэis la reшon, kaj diris al li: Sciu, ho reшo, ke laэ la leшoj de Medujo kaj Persujo жiu malpermeso aэ ordono, konfirmita de la reшo, devas resti neюanшebla. 16 Tiam la reшo ordonis, kaj oni alkondukis Danielon, kaj јetis lin en kavon de leonoj. Sed la reшo diris al Daniel: Via Dio, al kiu vi senжese servas, savu vin! 17 Kaj oni alportis юtonon kaj metis шin sur la aperturon de la kavo; kaj la reшo sigelis шin per sia ringo kaj per la ringo de siaj altranguloj, por ke ne fariшu ia юanшo koncerne Danielon. 18 Poste la reшo iris en sian palacon, pasigis la nokton en fastado, eж ne permesis alporti al li manшaјon; kaj ankaэ dormi li ne povis. 19 Matene la reшo leviшis жe la tagiшo kaj iris rapide al la kavo de la leonoj. 20 Kaj kiam li alvenis al la kavo, li vokis per malшoja voжo Danielon; kaj ekparolinte, la reшo diris al Daniel: Ho Daniel, servanto de la vivanta Dio! жu via Dio, al kiu vi senжese servas, povis savi vin de la leonoj? 21 Tiam Daniel respondis al la reшo: Ho reшo, vivu eterne! 22 Mia Dio sendis Sian anшelon, kaj baris la buюon de la leonoj, kaj ili faris al mi nenian difekton; жar mi estis trovita pura antaэ Li; kaj ankaэ antaэ vi, ho reшo, mi ne faris krimon. 23 Tiam la reшo tre ekшojis pri li kaj ordonis levi Danielon el la kavo. Kaj oni eligis Danielon el la kavo, kaj nenia difekto montriшis sur li; жar li kredis al sia Dio. 24 Kaj la reшo ordonis alkonduki tiujn virojn, kiuj per sia akuzo volis pereigi Danielon, kaj јeti en la kavon de la leonoj ilin mem, kaj ankaэ iliajn infanojn kaj iliajn edzinojn; kaj ankoraэ antaэ ol ili atingis la fundon de la kavo, la leonoj kaptis ilin kaj frakasis жiujn iliajn ostojn.

25 Post tio la reшo Dario skribis al жiuj popoloj, gentoj, kaj lingvoj de la tuta tero: Kresku via bonfarto! 26 Mi donas ordonon, ke en жiu regiono de mia regno oni timu kaj respektu Dion de Daniel; жar Li estas Dio vivanta kaj eterne restanta, Lia regno estas nedetruebla, kaj Lia regado estas senfina. 27 Li liberigas kaj savas, Li faras miraklojn kaj pruvosignojn en la жielo kaj sur la tero; Li savis Danielon kontraэ leonoj. 28 Kaj Daniel havis sukceson dum la reшado de Dario, kaj dum la reшado de Ciro, la Perso.

Жapitro 7

1 En la unua jaro de Belюacar, reшo de Babel, Daniel havis sonшon kaj vizion de sia kapo sur sia lito. Li enskribis tiun sonшon, prezentinte la esencon de la afero. 2 Daniel komencis sian rakonton, dirante: Mi vidis en mia nokta vizio, ke jen kvar ventoj de la жielo batalas inter si sur granda maro. 3 Kaj eliris el la maro kvar grandegaj bestoj malsimilaj unu al alia. 4 La unua estis kiel leono, sed шi havis flugilojn de aglo; mi vidis, kiel fine oni deюiris de шi la flugilojn, oni levis шin de la tero, kaj starigis sur piedoj, kiel homon, kaj homa koro estis donita al шi. 5 Jen ankaэ dua besto, simila al urso, staris жe шia flanko, kaj tri kojnodentojn шi havis en sia buюo, inter siaj dentoj. Kaj estis dirite al шi: Leviшu, kaj manшu multe da karno. 6 Poste mi vidis ankoraэ unu beston, similan al leopardo; sur sia dorso шi havis kvar flugilojn de birdo, kaj kvar kapojn havis tiu besto, kaj potenco estis donita al шi. 7 Poste mi vidis en la nokta vizio beston kvaran, teruran, monstran, kaj tre fortan; шi havis grandegajn ferajn dentojn; шi manшegis kaj frakasis, kaj la restaјon шi dispremis per la piedoj; шi estis malsimila al жiuj antaэaj bestoj kaj havis dek kornojn. 8 Mi rigardis tiujn kornojn, kaj jen inter ili aperis alia korno, malgranda; kaj tri el la antaэaj kornoj estis elюiritaj antaэ шi kun la radiko; kaj jen montriшis, ke tiu korno havas okulojn, kiel okuloj de homo, kaj buюon, kiu parolas malhumile. 9 Fine mi vidis, ke estas starigitaj tronoj, kaj sidiшis la Antaэtempulo. Lia vesto estis blanka kiel neшo, kaj la haroj sur Lia kapo estis kiel pura lano; Lia trono estis brilantaj flamoj, шiaj radoj estis flamanta fajro. 10 Fajra rivero elfluis kaj disverюiшis antaэ Li; miloj da miloj servis al Li, kaj dekmiloj da dekmiloj staris antaэ Li. La juшantoj sidiшis, kaj la libroj malfermiшis. 11 Tiam mi vidis, kiel fine, pro la malhumilaj vortoj, kiujn parolis la korno, la besto estis mortigita, kaj шia korpo estis frakasita, kaj јetita en fajron, por forbruli. 12 Ankaэ de la aliaj bestoj oni forprenis ilian potencon, kaj daэro de la vivo estis donita al ili nur por difinita tempo kaj шis difinita templimo. 13 Poste mi vidis en la nokta vizio, ke jen en la nuboj de la жielo iris kvazaэ filo de homo, venis al la Antaэtempulo, kaj estis alkondukita al Li. 14 Kaj al li estis donita potenco, gloro, kaj regno, por ke жiuj popoloj, gentoj, kaj lingvoj servu al li; lia regado estas regado eterna, kiu ne жesiшos, kaj lia regno ne detruiшos.

15 Жe mi, Daniel, ektremis mia spirito en mia korpo, kaj la vizio de mia kapo konsternis min. 16 Mi aliris al unu el la antaэstarantoj kaj demandis lin pri la vera signifo de жio жi tio, kaj li komencis paroli al mi kaj klarigis al mi la sencon de la diritaјo. 17 Tiuj kvar grandaj bestoj signifas, ke kvar regnoj formiшos sur la tero. 18 Poste prenos la regnon la sanktuloj de la Plejaltulo, kaj ili posedos la regnon eterne, en eterna eterneco. 19 Tiam mi deziris havi precizan klarigon pri la kvara besto, kiu estis malsimila al жiuj, kaj terura, kun feraj dentoj kaj kupraj ungegoj, manшegis kaj frakasis kaj la restaјon dispremis per la piedoj; 20 kaj pri la dek kornoj, kiuj estis sur шia kapo, kaj pri la alia, kiu poste eliris kaj antaэ kiu elfalis tri, pri tiu sama korno, kiu havis okulojn kaj buюon parolantan malhumile, kaj kiu laэ sia aspekto estis pli granda ol la aliaj. 21 Mi vidis, kiel tiu korno komencis bataladon kontraэ la sanktuloj kaj estis jam venkanta ilin, 22 шis venis la Antaэtempulo; tiam la juшo estis farita por la sanktuloj de la Plejaltulo, kaj venis la tempo, kiam la regnon ekposedis la sanktuloj. 23 Kaj li diris: La kvara besto estas la kvara regno, kiu estos sur la tero, malsimila al жiuj regnoj, kaj шi manшegos la tutan teron, piedpremos kaj frakasos шin. 24 La dek kornoj signifas, ke el tiu regno aperos dek reшoj, kaj post ili eliros alia, malsimila al la antaэaj, kaj faligos tri reшojn. 25 Li blasfemos kontraэ la Plejaltulo kaj frapos la sanktulojn de la Plejaltulo; li eж arogos al si юanшi la tempojn kaj leшojn. Ili estos transdonitaj en lian manon шis paso de unu tempo kaj du tempoj kaj duono de tempo. 26 Poste aperos juшo, kaj шi forprenos de li la potencon, por lia pereo kaj plena ekstermiшo. 27 Sed la regado, potenco, kaj grandeco de la regnoj sub la tuta жielo estos donita al la sankta popolo de la Plejaltulo, kies regno estas regno eterna, kaj жiuj potenculoj servados kaj obeados al Li. 28 Жi tie finiшas la parolo. Mi, Daniel, estis tre konsternita de mia meditado, kaj mia vizaшaspekto юanшiшis sur mi; sed la parolon mi konservis en mia koro.

Жapitro 8

1 En la tria jaro de reшado de la reшo Belюacar aperis al mi, al Daniel, vizio, post tiu, kiu aperis al mi en la komenco. 2 Kiam mi vidis la vizion, mi estis en la kastelurbo Юuюan, kiu troviшas en la lando Elam; sed en la vizio mi vidis, ke mi estas жe la rivero Ulaj. 3 Mi levis miajn okulojn, kaj mi ekvidis: jen unu virюafo staras жe la rivero; шi havas du kornojn, kaj ambaэ kornoj estas altaj, sed unu estas pli alta ol la dua, kaj la pli alta elkreskis poste. 4 Mi vidis, ke tiu virюafo kornopuюas okcidenten, norden, kaj suden, kaj nenia besto povas kontraэstari al шi, kaj neniu povas savi kontraэ шia forto; kaj шi faras жion, kion шi volas, kaj шi estas granda. 5 Dum mi atente шin rigardis, jen de okcidente iras virkapro sur la tutan teron, kaj шi ne tuюas la teron. Tiu virkapro havis bone videblan kornon inter siaj okuloj. 6 Kaj шi iris al tiu kornohava virюafo, kiun mi vidis starantan жe la rivero, kaj јetis sin sur шin kun furioza forto; 7 kaj mi vidis, ke, alproksimiшinte al la virюafo, шi furioziшis kontraэ шi, frapis la virюafon, kaj rompis ambaэ шiajn kornojn; kaj la virюafo ne havis la forton, por kontraэstari al шi, kaj жi tiu јetis шin sur la teron kaj disbatis шin per la piedoj; kaj neniu povis savi la virюafon kontraэ шia forto. 8 Tiam la virkapro forte grandiшis. Kiam шi fariшis tre forta, rompiшis la granda korno, kaj anstataэ шi eliris kvar aliaj en la direkto al la kvar ventoj de la жielo. 9 El unu el ili eliris alia korno malgranda, kiu forte kreskis suden kaj orienten kaj al la plej bela lando. 10 Kaj шi kreskis шis la armeo de la жielo, kaj шi јetis sur la teron parton de tiu armeo kaj de la steloj, kaj dispremis ilin per la piedoj. 11 Kaj eж kontraэ la armeestron шi leviшis, forprenis de li la жiutagajn oferojn, kaj ruinigis lian sanktan loшejon. 12 Forto estis donita al шi kontraэ la жiutagaj oferoj pro peko; kaj шi јetis la veron sur la teron kaj laboris kun sukceso. 13 Kaj mi aэdis unu sanktulon, kiu parolis, kaj tiu sanktulo diris al iu, kiu demandis: Шis kiam havos forton la profetaјo pri la жiutagaj oferoj kaj pri la terura peko, ke la sanktejo kaj la armeo estos piedpremataj? 14 Kaj li diris al mi: Шis pasos du mil tricent vesperoj kaj matenoj; tiam la sanktejo denove estos sanktigita.

15 Dum mi, Daniel, estis rigardanta tiun vizion kaj serжanta шian signifon, jen stariшis antaэ mi bildo de viro. 16 Kaj el meze de Ulaj mi aэdis homan voжon, kiu vokis kaj diris: Gabriel, klarigu al li la vizion. 17 Kaj li aliris al tiu loko, kie mi staris; kaj kiam li venis, mi eksentis teruron kaj falis vizaшaltere; kaj li diris al mi: Sciu, ho homido, ke la vizio koncernas la finon de la tempo. 18 Kiam li parolis al mi, mi kuюis senkonscie sur la tero; sed li ektuюis min kaj starigis min sur mia loko. 19 Kaj li diris: Jen mi sciigas al vi, kio estos жe la fino de la kolero; жar tio koncernas la finan tempon. 20 La virюafo, kiun vi vidis kun la du kornoj, estas la reшoj de Medujo kaj Persujo; 21 kaj la vila virkapro estas la reшo de Grekujo; la granda korno inter шiaj okuloj estas la unua reшo; 22 шi rompiшis, kaj anstataэ шi eliris kvar aliaj; kvar regnoj formiшos el la nacio, sed ne tiel fortaj, kiel шi estis antaэe. 23 En la fina tempo de tiuj regnoj, kiam la perfiduloj havos sukceson, aperos reшo malmodesta, lerta ruzulo. 24 Li fariшos potenca, sed ne per sia forto; li faros grandan dezertigadon, li havos sukceson en siaj faroj, li pereigos fortulojn kaj la popolon de la sanktuloj. 25 Kaj pro lia saшeco liaj ruzaјoj sukcesos en lia mano, kaj li fieriшos, kaj meze de paco li multajn pereigos, kaj li leviшos kontraэ la Princon de la princoj; sed li estos frakasita, kvankam ne per mano. 26 La vizio pri la vespero kaj la mateno, kiu estas dirita al vi, estas vera; sed tenu la vizion sekrete, жar шi rilatas tempon malproksiman. 27 Kaj mi, Daniel, senfortiшis, kaj estis malsana dum kelke da tagoj. Poste mi leviшis kaj komencis okupadi min per la aferoj de la reшo. Mi estis konsternita de la vizio, sed neniu tion rimarkis.

Жapitro 9

1 En la unua jaro de Dario, filo de A¶aюveroю, el la gento Meda, kiu fariшis reшo super la regno de la ¦aldeoj, 2 en la unua jaro de lia reшado, mi, Daniel, rimarkis en la libroj la nombron de la jaroj, pri kiuj la Eternulo parolis al la profeto Jeremia, ke devas finiшi sepdek jaroj de la dezerteco de Jerusalem. 3 Kaj mi turnis mian vizaшon al Dio, la Sinjoro, por preшi kaj petegi, en fastado, sakaјo, kaj cindro. 4 Kaj mi preшis al la Eternulo, mia Dio, mi faris konfeson, kaj mi diris: Mi petas Vin, ho Sinjoro, Dio granda kaj timinda, kiu konservas la interligon kaj favorkorecon al Liaj amantoj kaj al la plenumantoj de Liaj ordonoj! 5 Ni pekis, ni malbonagis, ni estis malpiaj, ni ribelis, kaj ni defalis de Viaj ordonoj kaj decidoj; 6 ni ne aэskultis Viajn servantojn, la profetojn, kiuj parolis en Via nomo al niaj reшoj, estroj, kaj patroj, kaj al la tuta popolo de la lando. 7 Vi, ho Sinjoro, estas prava, kaj ni devas honti, kiel nun, жiu Judo, la loшantoj de Jerusalem kaj la tuta Izrael, la proksimaj kaj la malproksimaj, en жiuj landoj, kien Vi dispelis ilin pro iliaj malbonagoj, kiujn ili faris koncerne Vin. 8 Ho Sinjoro! ni hontas pro niaj reшoj, estroj, kaj patroj, kiuj pekis antaэ Vi. 9 Sed la Sinjoro, nia Dio, havas kompatemon kaj pardonemon, kvankam ni defalis de Li 10 kaj ne aэskultis la voжon de la Eternulo, nia Dio, por iradi laэ Liaj instruoj, kiujn Li donis al ni per Siaj servantoj, la profetoj. 11 La tuta Izrael malobeis Vian instruon, kaj deturnis sin, por ne aэskulti Vian voжon; pro tio trafis nin la malbeno kaj la јuro, pri kiuj estas skribite en la instruo de Moseo, servanto de Dio; жar ni pekis kontraэ Li. 12 Kaj Li plenumis Sian vorton, kiun Li diris pri ni, kaj pri niaj juшistoj, kiuj faradis juшon жe ni, kaj Li venigis sur nin grandan malfeliжon; sub la tuta жielo nenie fariшis tio, kio fariшis al Jerusalem. 13 Kiel estas skribite en la instruo de Moseo, tiel trafis nin tiu tuta malfeliжo; ni tamen ne preшis antaэ la Eternulo, nia Dio, deturnante nin de niaj malbonagoj kaj penante kompreni Vian veron. 14 Kaj la Eternulo viglis super la malfeliжo kaj venigis шin sur nin; жar justa estas la Eternulo, nia Dio, en жiuj Siaj faroj, kiujn Li faras, sed ni ne aэskultis Lian voжon. 15 Kaj nun, ho Sinjoro, nia Dio, kiu elkondukis Vian popolon el la lando Egipta per forta mano, kaj faris al Vi gloran nomon, kiel шi nun estas, ni pekis, ni estis malpiaj. 16 Ho Sinjoro, konforme al Via tuta bonfaremeco deturniшu nun Via kolero kaj Via indigno de Via urbo Jerusalem, de Via sankta monto; жar pro niaj pekoj kaj pro la malbonagoj de niaj patroj Jerusalem kaj Via popolo estas hontindaјo antaэ жiuj niaj жirkaэantoj. 17 Kaj nun aэskultu, ho nia Dio, la preшon de Via servanto kaj lian petegon, kaj lumu per Via vizaшo sur Vian dezertigitan sanktejon, pro la Sinjoro. 18 Klinu, ho mia Dio, Vian orelon, kaj aэskultu; malfermu Viajn okulojn, kaj vidu nian ruinigitecon, kaj la urbon, kiu estas nomata per Via nomo; жar ne pro nia praveco, sed pro Via granda kompatemeco, ni faligas antaэ Vi nian preшon. 19 Ho Sinjoro, aэskultu! ho Sinjoro, pardonu! ho Sinjoro, atentu kaj agu, ne prokrastu, pro Vi mem, ho mia Dio, жar Vian nomon portas Via urbo kaj Via popolo.

20 Dum mi ankoraэ parolis kaj preшis kaj konfesis miajn pekojn kaj la pekojn de mia popolo Izrael kaj metis mian petegon antaэ la Eternulon, mian Dion, pri la sankta monto de mia Dio; 21 dum mi ankoraэ parolis preшante, la viro Gabriel, kiun mi vidis antaэe en la vizio, alflugis, kaj ektuюis min жirkaэ la tempo de la vespera ofero; 22 kaj, klarigante, li ekparolis al mi, kaj diris: Ho Daniel, nun mi eliris, por komprenigi al vi la aferon. 23 Жe la komenco de via preшado eliris ordono, kaj mi venas, por sciigi шin, жar vi estas homo agrabla al Dio; atentu la vorton, kaj komprenu la vizion. 24 Sepdek jarsepoj estas destinitaj por via popolo kaj por via sankta urbo, por ke kovriшu la kulpo, sigeliшu la pekoj, kaj pardoniшu la malbonagoj, por ke venu justeco eterna, sigeliшu la vizio kaj profetaјo, kaj sanktoleiшu Plejsanktulo. 25 Sciu, kaj komprenu: de la momento, kiam eliros la ordono, ke Jerusalem estu denove konstruata, шis la sanktoleado de la estro pasos sep jarsepoj kaj sesdek du jarsepoj; kaj denove estos konstruitaj la stratoj kaj muroj, kvankam en tempo malfacila. 26 Post la sesdek du jarsepoj la sanktoleito estos pereigita kaj jam ne ekzistos; kaj la urbon kun шia sanktejo pereigos popolo de estro, kiu venos, kaj шia fino estos kiel de inundego; kaj шis la fino de la milito шi estos tute dezertigita. 27 En la daэro de unu jarsepo estos konfirmita la interligo kun multaj, kaj meze de la jarsepo estos жesigitaj buжoferoj kaj farunoferoj; sur la flugiloj de la sanktejo estos abomeninda dezerteco, шis la fina destinita pereo falos sur la ruinojn.

Жapitro 10

1 En la tria jaro de Ciro, reшo de Persujo, vorto estis malkaюita al Daniel, kiu havis la nomon Beltюacar; kaj vera estis tiu vorto kaj tre grava. Li komprenis la vorton kaj komprenis bone la vizion. 2 En tiu tempo mi, Daniel, funebris dum tri semajnoj. 3 Bongustan manшaјon mi ne manшis, viando kaj vino ne venis en mian buюon, kaj per oleo mi min ne юmiris, шis la fino de la tri semajnoj. 4 En la dudek-kvara tago de la unua monato mi estis sur la bordo de granda rivero, nome de ¦idekel. 5 Kaj levinte miajn okulojn, mi ekvidis: jen staras unu viro, vestita per tolaj vestoj, kaj liaj lumboj estas zonitaj per pura oro el Ufaz. 6 Lia korpo estas kiel turkiso, lia vizaшo aspektas kiel fulmo, liaj okuloj kiel fajraj flamoj, liaj brakoj kaj kruroj kiel brilanta kupro, kaj la voжo de lia parolado estas kiel voжo de amaso da homoj. 7 Nur mi sola, Daniel, vidis tiun vizion; la homoj, kiuj estis kun mi, ne vidis la vizion; tamen granda timo falis sur ilin, kaj ili forkuris, por sin kaюi. 8 Mi restis sola, kaj mi rigardis tiun grandan vizion; ne restis en mi forto, mia vizaшaspekto юanшiшis terure, kaj mi ne povis rekolekti miajn fortojn. 9 Kaj mi ekaэdis la voжon de liaj vortoj; kaj kiam mi ekaэdis la voжon de liaj vortoj, mi senkonscie falis vizaшaltere. 10 Sed jen mano ektuюis min kaj levis min sur miajn genuojn kaj manplatojn. 11 Kaj li diris al mi: Ho Daniel, viro agrabla al Dio! atentu la vortojn, kiujn mi diros al vi, kaj stariшu sur via loko, жar mi nun estas sendita al vi. Kiam li tion parolis al mi, mi staris tremante. 12 Li diris al mi: Ne timu, Daniel, жar de la unua tago, kiam vi sincere penis kompreni kaj pentofari antaэ via Dio, viaj vortoj estis aэditaj; kaj mi venis laэ via peto. 13 Sed la protektanto de la Persa regno kontraэstaris al mi dum dudek unu tagoj, kaj, шis Mi¶ael, unu el la plej жefaj protektantoj, venis kun helpo al mi, mi restis tie apud la reшoj de Persujo. 14 Nun mi venis, por informi vin, kio estos kun via popolo en la estonta tempo, жar la vizio koncernas tempon estontan. 15 Dum li parolis al mi tiujn vortojn, mi almetis mian vizaшon al la tero kaj silentis. 16 Sed jen iu, simila al homido, ektuюis miajn lipojn, kaj mi malfermis mian buюon, ekparolis kaj diris al tiu, kiu staris kontraэ mi: Ho mia sinjoro, de жi tiu vizio kurbiшis mia vizaшo, kaj mi jam ne havas fortojn. 17 Kaj kiel la sklavo de mia sinjoro povas paroli kun tia mia sinjoro, se mi jam ne havas forton kaj mi jam ne havas spiron? 18 Tiam denove ektuюis min tiu bildo de homo kaj refortigis min. 19 Kaj li diris: Ne timu, ho simpatia homo, paco estu al vi, kaj estu kuraшa. Kaj dum li parolis al mi, mi kuraшiшis, kaj diris: Parolu, ho mia sinjoro, жar vi min refortigis. 20 Tiam li diris: Жu vi scias, por kio mi venis al vi? nun mi iras denove, por batali kontraэ la protektanto de Persujo; sed kiam mi foriros, venos la protektanto de Grekujo. 21 Tamen mi sciigos al vi, kio estas notita en la vera skribo; kaj estas neniu, kiu subtenus min kontraэ tiuj, krom Mi¶ael, via protektanto.

Жapitro 11

1 En la unua jaro de Dario, la Medo, mi staris, por subteni kaj fortigi min.

2 Kaj nun mi sciigos al vi la veron: jen ankoraэ tri reшoj estos en Persujo; la kvara superos жiujn per sia riжeco; kaj kiam li fariшos forta per sia riжeco, li ekscitos жiujn kontraэ la regnon Grekan. 3 Aperos reшo potenca, kiu regos kun granda forto, kaj faros жion, kion li volos. 4 Sed dum lia starado lia regno disrompiшos kaj dividiшos laэ la kvar ventoj de la жielo, kaj шi transiros ne al liaj idoj, kaj ne kun tiu potenco, kun kiu li regis; lia regno estos disюirita kaj transiros al homoj fremdaj. 5 Fortiшos unu el liaj princoj, la reшo suda, kaj fariшos pli forta ol li, kaj regos; lia potenco estos granda. 6 Sed post kelke da jaroj ili kuniшos inter si; kaj la filino de la suda reшo venos al la norda reшo, por aranшi la aferon inter ili; sed юi ne retenos la forton en sia mano, kaj ankaэ li kun sia forto ne restos; юi kaj юiaj akompanantoj kaj юia infano kaj юia kelktempa fortiganto estos transdonitaj. 7 Tamen el юia trunko aperos branжo, venos kun militistaro, venos al la fortikaјo de la norda reшo, kaj venkos. 8 Ankaэ iliajn diojn, kun iliaj statuoj, kaj kun iliaj grandvaloraj vazoj arшentaj kaj oraj, li forportos en Egiptujon, kaj por kelke da jaroj li restos malproksima de la norda reшo. 9 Жi tiu iros al la regno de la suda reшo, sed revenos en sian landon. 10 Poste liaj filoj sin armos kaj kolektos grandan militistaron; kaj unu iros rapide, disverюiшos kiel inundo, kaj denove faros militon шis lia fortikaјo. 11 Tiam la suda reшo indignos, eliros kaj militos kontraэ li, kontraэ la norda reшo, kaj starigos grandan homomulton, kaj tiu homamaso estos transdonita en lian manon. 12 Li forkondukos tiun homamason, kaj fieriшos lia koro; sed kvankam li venkos multajn milojn, li tamen ne fariшos pli forta. 13 La norda reшo denove starigos homomulton, pli grandan ol la antaэa, kaj post kelka tempo li eliros kun granda militistaro kaj kun granda riжeco. 14 En tiu tempo multaj stariшos kontraэ la suda reшo, kaj malkvietaj filoj de via popolo leviшos, por ke plenumiшu la profetaјo, sed ili falos. 15 Kaj venos la norda reшo, юutaranшos remparon, kaj venkoprenos la fortikigitan urbon; kaj la forto de la sudo ne povos kontraэstari, kaj шia plej bona militistaro ne havos forton, por rezisti. 16 Kaj жiu, kiu venos al li, faros tion, kion li postulos, neniu povos kontraэstari al li; li stariшos en la plej bela lando, kaj pereigos шin per sia mano. 17 Kaj li intencos veni kun la potenco de sia tuta regno kaj kun siaj bravuloj, kaj li tion faros; kaj la urbo de virinoj estos donita al li por ekstermi; kaj шi ne povos kontraэstari; sed шi ankaэ ne fariшos lia. 18 Kaj li direktos sian vizaшon al la insuloj kaj venkoprenos multajn; sed unu princo жesigos lian malhonoradon, ke li ne plu malhonoru. 19 Tiam li denove turnos sin al la fortikaјoj de sia lando; sed li falpuюiшos, falos, kaj oni lin jam ne trovos. 20 Sur lia loko stariшos tia, kiu sendos impostiston tra la tuta glora regno; sed post kelke da tagoj li pereos, kvankam ne per kolero kaj ne per batalo. 21 Sur lia loko stariшos homo malestimata, sur kiun oni ne metos la reшan ornamon; sed li venos kun trankvileco, kaj ekposedos la regnon per flataјoj. 22 Kaj la dronigantaj taжmentegoj estos dronigitaj kaj frakasitaj de li, kaj ankaэ la princo, kun kiu estis farita la interligo. 23 Kaj post la interamikiшo li faros kontraэ li malicaјon, iros, kaj superfortos lin per malmulte da homoj. 24 En la pacajn kaj plej bonstatajn urbojn de la lando li venos, kaj faros tion, kion ne faris liaj patroj nek liaj prapatroj; la kaptaјon, rabaјon, kaj havaјon li disјetos; kaj li direktos siajn intencojn kontraэ la fortikigitajn urbojn, sed nur шis certa tempo. 25 Poste li ekscitos sian forton kaj sian koron kontraэ la reшon sudan kun grandega militistaro, kaj la suda reшo eliros milite kun granda kaj tre forta militistaro; sed li ne eltenos, жar estos faritaj atencoj kontraэ li. 26 Tiuj, kiuj manшas жe lia tablo, pereigos lin, kaj lia armeo disverюiшos, kaj falos multe da mortigitoj. 27 Ambaэ reшoj havos en sia koro malbonajn intencojn, kaj жe la sama tablo ili parolos malveraјon; sed ili ne sukcesos, жar la fino estas ankoraэ prokrastita шis certa tempo. 28 Li iros returne al sia lando kun granda havaјo, kaj kun intencoj kontraэ la sankta interligo; kaj li plenumos, kaj venos en sian landon. 29 En difinita tempo li denove iros suden; sed la lasta fojo ne estos tia, kiel la unua. 30 Жar venos kontraэ lin юipoj de la Kitidoj, kaj li perdos la kuraшon; kaj li denove fariшos kolera kontraэ la sankta interligo, kaj denove agos kaj interkonsentos kun la forlasintoj de la sankta interligo. 31 Helpantoj estos starigitaj de li; ili malsanktigos la fortodonan sanktejon, жesigos la жiutagajn oferojn, kaj faros abomenindan ruinigon. 32 Tiujn, kiuj malbonagas kontraэ la interligo, li allogos per flataјoj. Sed la homoj, kiuj konas sian Dion, fariшos kuraшaj kaj komencos agi. 33 La klerigantoj de la popolo klerigos multajn, kvankam dum kelka tempo ili falados de glavo, fajro, mallibereco, kaj prirabado. 34 Dum sia falado ili ricevos kelkan helpon, sed multaj aliшos al ili hipokrite. 35 Kelkaj el la klerigantoj falos por tio, ke ili refandiшu, puriшu, kaj blankiшu шis la fina tempo; жar estas ankoraэ tempo. 36 La reшo farados, kion li volos, kaj li fieriшos, kaj rigardos sin kiel pli altan ol жiu dio, kaj pri Dio de la dioj li parolos teruraјojn, kaj li havos sukceson, шis pleniшos la kolero; жar kio estas decidita, tio plenumiшos. 37 Kaj pri la dioj de siaj patroj li ne pensos, li ne atentos жarmon de virinoj, nek ian dion, sed li tenos sin pli alte ol жio. 38 Nur la dion de fortikaјoj sur sia loko li honoros, kaj tiun dion, kiun ne konis liaj patroj, li honoros per oro, arшento, multekostaj юtonoj, kaj juveloj. 39 Kaj li konstruos por la urboj fortikaјojn sub la nomo de fremda dio; kiu akceptos жi tiun, al tiu li plimultigos la honorojn kaj donos potencon super multaj kaj rekompence disdonos teron. 40 Fine ekbatalos kontraэ li la suda reшo, kaj јetos sin sur lin la norda reшo kun жaroj, rajdistoj, kaj multe da юipoj, atakos la regionojn, inundos, kaj trairos. 41 Kaj li venos en la plej belan landon, kaj multaj pereos; saviшos kontraэ lia mano nur jenaj: Edom, Moab, kaj la жefaj el la Amonidoj. 42 Kaj li etendos sian manon kontraэ diversajn landojn; ankaэ la lando Egipta ne saviшos. 43 Kaj li fariшos mastro super la trezoroj de oro, arшento, kaj жiuj grandvaloraјoj de Egiptujo; Luboj kaj Etiopoj sekvos liajn paюojn. 44 Sed ektimigos lin famoj de oriento kaj de nordo, kaj li eliros kun granda furiozo, por pereigi kaj ekstermi multajn. 45 Kaj li starigos sian belegan tendon inter la maro kaj la monto de la bela sanktejo; sed li venos al sia fino, kaj neniu helpos al li.

Жapitro 12

1 En tiu tempo leviшos Mi¶ael, la granda protektanto, kiu defendas la filojn de via popolo; kaj venos tempo malfacila, kia ne ekzistis de tiu tempo, kiam aperis homoj, шis la nuna tempo; sed saviшos en tiu tempo el via popolo жiuj, kiuj troviшos enskribitaj en la libro. 2 Kaj multaj el tiuj, kiuj dormas en la tero, vekiшos, unuj por vivo eterna, aliaj por eterna malhonoro kaj honto. 3 Kaj la klerigantoj brilos, kiel la brilo de la жielo; kaj la virtigantoj de multaj, kiel steloj por жiam kaj eterne. 4 Kaj vi, ho Daniel, kaюu la vortojn kaj sigelu la libron шis la fina tempo; multaj шin tralegos, kaj multiшos la scio.

5 Tiam mi, Daniel, ekrigardis, kaj jen staras du aliaj, unu sur unu bordo de la rivero kaj la dua sur la alia bordo de la rivero. 6 Kaj li diris al la viro en la tolaj vestoj, kiu staris super la akvo de la rivero: Kiam estos la fino de la mirindaјoj? 7 Kaj mi aэskultis la viron en la tolaj vestoj, kiu staris super la akvo de la rivero; li levis sian dekstran manon kaj sian maldekstran manon al la жielo, kaj јuris per Tiu, kiu vivas eterne, ke tio estos post la paso de tempo kaj tempoj kaj duono de tempo; kaj kiam finiшos la dissemiteco de la sankta popolo, tiam plenumiшos жio жi tio. 8 Mi aэdis, sed mi ne komprenis; kaj mi diris: Ho mia sinjoro, kio estos post tio? 9 Kaj li respondis: Iru, Daniel, жar tio estas kaюita kaj sigelita шis la fina tempo. 10 Multaj estos purigitaj, blankigitaj, kaj elprovitaj; la malpiuloj faros malpiaјojn, kaj жiuj malpiuloj ne komprenos; sed la klerigantoj komprenos. 11 Kaj de la tempo, kiam жesiшos la жiutagaj oferoj kaj fariшos abomeninda ruiniшo, pasos mil ducent naэdek tagoj. 12 Feliжa estas tiu, kiu atendas kaj atingos la tempon de mil tricent tridek kvin tagoj! 13 Kaj vi, ho Daniel, foriru шis la fino; kaj ripozu, kaj vi stariшos por via sorto en la fino de la tempoj.