SAMUEL

LIBRO UNUA

Жapitro 1

1 Estis unu viro el Ramataim-Cofim, de la monto de Efraim; lia nomo estis Elkana, filo de Jero¶am, filo de Elihu, filo de To¶u, filo de Cuf, Efratano. 2 Li havis du edzinojn; la nomo de unu estis ¦ana, kaj la nomo de la dua estis Penina. Penina havis infanojn, sed ¦ana ne havis infanojn. 3 Tiu viro жiujare iradis el sia urbo, por adorkliniшi kaj fari oferon al la Eternulo Cebaot en Юilo; kaj tie ¦ofni kaj Pine¶as, du filoj de Eli, estis pastroj de la Eternulo. 4 Unu tagon Elkana faris oferon, kaj li donis al sia edzino Penina kaj al жiuj юiaj filoj kaj filinoj partojn; 5 kaj al ¦ana li kun malшojo donis unu parton, жar ¦anan li amis, sed la Eternulo юlosis юian uteron. 6 Kaj юia konkurantino afliktis юin kaj tre incitis юin kaэze de tio, ke la Eternulo юlosis юian uteron. 7 Tiel estis farate жiujare; kiam юi iradis al la domo de la Eternulo, la konkurantino tiel incitadis юin, ke юi ploris kaj ne manшis. 8 Kaj юia edzo Elkana diris al юi: ¦ana, kial vi ploras? kaj kial vi ne manшas? kaj kial tiel afliktiшas via koro? жu mi ne estas por vi pli bona ol dek filoj? 9 Kaj ¦ana leviшis, manшinte en Юilo kaj trinkinte. Kaj la pastro Eli sidis sur seшo жe la fosto de la templo de la Eternulo. 10 Kaj юi estis tre malшoja, kaj preшis al la Eternulo, kaj forte ploris. 11 Kaj юi faris sanktan promeson, kaj diris: Ho Eternulo Cebaot! se Vi rigardos la suferon de Via sklavino kaj rememoros min kaj ne forgesos Vian sklavinon kaj donos al Via sklavino idon virseksan, tiam mi fordonos lin al la Eternulo por la tuta tempo de lia vivo, kaj tondilo ne tuюos lian kapon. 12 Dum юi longe preшis antaэ la Eternulo, Eli atente rigardis юian buюon. 13 ¦ana parolis en sia koro; nur юiaj lipoj moviшadis, sed юian voжon oni ne aэdis; tial Eli pensis, ke юi estas ebria. 14 Kaj Eli diris al юi: Kiel longe vi restos ebria? forigu vian vinon el vi. 15 Sed ¦ana respondis kaj diris: Ne, mia sinjoro, mi estas virino kun malшoja koro; vinon aэ ebriigaјon mi ne trinkis, mi nur elverюas mian animon antaэ la Eternulo. 16 Ne opiniu pri via sklavino, ke юi estas virino malmorala; pro mia granda malшojo kaj sufero mi parolis шis nun. 17 Tiam Eli respondis kaj diris: Iru en paco, kaj la Dio de Izrael plenumos vian peton, kiun vi petis de Li. 18 Kaj юi diris: Via sklavino akiru vian favoron. Kaj la virino iris sian vojon, kaj юi manшis, kaj юia vizaшo ne estis plu malgaja. 19 Kaj ili leviшis frue matene kaj adorkliniшis antaэ la Eternulo, kaj reiris kaj venis al sia domo en Rama. Kaj Elkana ekkonis sian edzinon ¦ana, kaj la Eternulo rememoris юin. 20 Post kelka tempo ¦ana gravediшis kaj naskis filon, kaj юi donis al li la nomon Samuel, жar: De la Eternulo mi lin elpetis. 21 La viro Elkana kun sia tuta domanaro iris, por oferi al la Eternulo la жiujaran oferon kaj sian promesitaјon. 22 Sed ¦ana ne iris, sed юi diris al sia edzo: Kiam la knabo estos demamigita, tiam mi venigos lin, ke li aperu antaэ la Eternulo kaj restu tie por жiam. 23 Kaj юia edzo Elkana diris al юi: Faru tion, kio plaжas al vi; restu, шis vi demamigos lin; nur la Eternulo plenumu Sian promeson. Kaj la virino restis, kaj suжigis sian infanon, шis юi demamigis lin. 24 Kaj post kiam юi demamigis lin, юi venigis lin kun si kune kun tri bovoj kaj unu efo da faruno kaj felsako da vino, kaj юi venigis lin en la domon de la Eternulo en Юilo; kaj la knabo estis ankoraэ juna. 25 Kaj oni buжis bovon kaj venigis la knabon al Eli. 26 Kaj юi diris: Ho mia sinjoro! tiel certe, kiel vivas via animo, mia sinjoro, mi estas tiu virino, kiu staris жi tie apud vi kaj preшis al la Eternulo. 27 Pri жi tiu knabo mi preшis, kaj la Eternulo plenumis al mi mian peton, pri kiu mi petis Lin. 28 Tial mi fordonas lin al la Eternulo; por la tuta tempo de sia vivo li estu fordonita al la Eternulo. Kaj ili tie adorkliniшis antaэ la Eternulo.

Жapitro 2

1 Kaj ¦ana preшis kaj diris:

     Шojas mia koro pri la Eternulo,
     Mia korno altiшis pro la Eternulo;
     Larшe malfermiшis mia buюo kontraэ miaj malamikoj,
     Жar mi шojas pro Via helpo.
2   Neniu estas tiel sankta, kiel la Eternulo;
     Жar ekzistas neniu krom Vi,
     Kaj nenia defendanto simila al nia Dio.
3   Ne parolu plu fieraјon;
     Malhumilaјo ne eliru plu el via buюo;
     Жar la Eternulo estas Dio жioscianta,
     Kaj Li starigis la aferojn.
4   La pafarko de la fortuloj estas senvalorigata,
     Kaj la malfortuloj zoniшas per forto.
5   Satuloj sin dungigas pro pano,
     Kaj malsatuloj jam ne malsatas;
     Senfruktulino naskis sep,
     Kaj multinfanulino senfortiшis.
6   La Eternulo mortigas kaj vivigas,
     Malsuprigas en Юeolon kaj suprigas.
7   La Eternulo malriжigas kaj riжigas,
     Malaltigas kaj altigas.
8   Li levas malriжulon el polvo,
     El koto Li altigas senhavulon,
     Por sidigi lin kun altranguloj,
     Kaj tronon de gloro Li heredigas al li;
     Жar al la Eternulo apartenas la fundamentoj de la tero,
     Kaj sur ili Li starigis la mondon.
9   La piedojn de Siaj piuloj Li gardas,
     Kaj la malvirtuloj pereas en mallumo;
     Жar ne per sia forto potenciшas la homo.
10 La Eternulo pereigas tiujn, kiuj ribelas kontraэ Li;
     El la жielo Li tondras kontraэ ili.
     La Eternulo juшos la finojn de la tero,
     Kaj donos forton al Sia reшo,
     Kaj altigos la kornon de Sia sanktoleito.

11 Kaj Elkana iris en Raman, al sia domo; kaj la knabo fariшis servisto de la Eternulo apud la pastro Eli.

12 La filoj de Eli estis malmoralaj; ili ne konis la Eternulon, 13 nek la devojn de pastroj koncerne la popolon. Se iu buжis oferon, tiam venadis knabo de la pastro dum la kuirado de la viando, havante en sia mano tridentan forkon, 14 kaj li enpuюadis шin en la lavujon aэ en la kaldronon aэ en la poton aэ en la kaserolon, kaj жion, kion trafis la forko, prenadis la pastro. Tiel ili agadis kun жiuj Izraelidoj, kiuj venadis tien en Юilon. 15 Eж antaэ la oferbruligo de la sebo venadis knabo de la pastro, kaj diradis al la alportanto de la ofero: Donu viandon, por rosti por la pastro; li ne prenos de vi viandon kuiritan, sed nur krudan. 16 Se la homo diris al li: Antaэe oni oferbruligu la sebon, kaj poste prenu al vi, kion via animo deziras; tiam li diradis: Donu tuj, alie mi prenos per forto. 17 La peko de la knaboj estis tre granda antaэ la Eternulo, жar la homoj malestimis la oferdonon, faratan al la Eternulo.

18 Samuel estis servisto antaэ la Eternulo; la knabo estis zonita per lina efodo. 19 Kaj malgrandan tunikon faradis al li lia patrino, kaj alportadis al li жiujare, kiam юi venadis kun sia edzo, por alporti la жiujaran oferon. 20 Kaj Eli benadis Elkanan kaj lian edzinon, kaj diradis: La Eternulo donu al vi idojn de жi tiu virino rekompence pro la konsekrito, kiun vi konsekris al la Eternulo. Kaj ili iradis al sia loko. 21 La Eternulo atentis ¦anan, kaj юi gravediшis kaj naskis tri filojn kaj du filinojn; kaj la knabo Samuel kreskis antaэ la Eternulo.

22 Eli estis tre maljuna; li aэdis жion, kiel agas liaj filoj kun жiuj Izraelidoj, kaj ke ili kuюas kun la virinoj, kiuj kolektiшas antaэ la pordo de la tabernaklo de kunveno. 23 Kaj li diris al ili: Kial vi faras tiajn agojn? жar mi aэdas pri viaj malbonaj agoj de жi tiu tuta popolo. 24 Ne, miaj infanoj, ne bona estas la famo, kiun mi aэdas; vi devojigas la popolon de la Eternulo. 25 Se pekas homo kontraэ homo, povas defendi lin Dio; sed se homo pekas kontraэ la Eternulo, tiam kiu defendos lin? Sed ili ne aэskultis la voжon de sia patro, жar la Eternulo decidis mortigi ilin. 26 Dume la knabo Samuel жiam pli kreskis, kaj li plaжis kiel al la Eternulo, tiel ankaэ al la homoj.

27 Kaj venis homo de Dio al Eli, kaj diris al li: Tiel diras la Eternulo: Mi montris Min ja al la domo de via patro, kiam ili estis en Egiptujo, en la domo de Faraono; 28 kaj Mi elektis lin el жiuj triboj de Izrael kiel pastron por Mi, ke li oferu sur Mia altaro, ke li fumigu incenson, ke li portu efodon antaэ Mi; kaj Mi donis al la domo de via patro жiujn fajroferojn de la Izraelidoj. 29 Kial do vi piedpremas Mian buжoferon kaj farunoferon, kiujn Mi starigis por la loшejo? vi honoras viajn filojn pli ol Min, por grasigi vin per la unuaj partoj de жiuj oferdonoj de Mia popolo Izrael. 30 Tial la Eternulo, Dio de Izrael, diras: Mi diris, ke via domo kaj la domo de via patro irados antaэ Mi eterne; sed nun, diras la Eternulo, Mi tion ne permesos; жar Miajn honorantojn Mi honoros, kaj Miaj malestimantoj estos malaltigitaj. 31 Jen venos baldaэ la tempo, kiam Mi rompos vian brakon kaj la brakon de via patrodomo, ke ne estos maljunulo en via domo; 32 kaj vi vidos konkuranton en la loшejo, dum жiuj bonoj, kiuj estos farataj al Izrael; kaj neniam estos maljunulo en via domo. 33 Sed Mi neniun ekstermos жe vi de antaэ Mia altaro, por ke viaj okuloj konsumiшu kaj via animo turmentiшu; жiu, kiu naskiшas en via domo, mortos en la vira aшo. 34 Kaj jen estas por vi la pruvosigno, kiu plenumiшos sur viaj du filoj, sur ¦ofni kaj Pine¶as: en unu tago ili ambaэ mortos. 35 Kaj Mi starigos por Mi pastron fidelan, kiu agados laэ Mia koro kaj laэ Mia animo; kaj Mi konstruos al li domon fidindan, kaj li irados жiam antaэ Mia sanktoleito. 36 Kaj жiu, kiu restos el via domo, venos kaj kliniшos antaэ li шis la tero pro malgranda monero kaj pro bulo da pano, kaj diros: Mi petas, lasu min aliшi al ia el la pastraјoj, por ke mi povu manшi pecon da pano.

Жapitro 3

1 La knabo Samuel servadis al la Eternulo antaэ Eli; kaj la vorto de la Eternulo estis grandpreza en tiu tempo; ne aperadis ofte profetaj vizioj. 2 En tiu tempo unu fojon Eli kuюis sur sia loko (lia vidado komencis malakriшi, ke li ne povis vidi); 3 kaj la lucerno de Dio ankoraэ ne estingiшis, kaj Samuel kuюis en la templo de la Eternulo, kie estis la kesto de Dio; 4 tiam la Eternulo vokis Samuelon, kaj жi tiu diris: Jen mi estas. 5 Kaj li kuris al Eli, kaj diris: Jen mi estas, kiel vi vokis min. Sed tiu diris: Mi ne vokis; iru returne kaj kuюiшu. Kaj li iris kaj kuюiшis. 6 Kaj la Eternulo denove vokis Samuelon, kaj Samuel leviшis kaj iris al Eli, kaj diris: Jen mi estas, kiel vi vokis min. Sed tiu diris: Mi ne vokis, mia filo; iru returne kaj kuюiшu. 7 Samuel ankoraэ ne konis la Eternulon, kaj ankoraэ ne estis revelaciita al li la vorto de la Eternulo. 8 Kaj la Eternulo denove vokis Samuelon la trian fojon; kaj li leviшis kaj iris al Eli, kaj diris: Jen mi estas, kiel vi vokis min. Tiam Eli komprenis, ke la Eternulo vokas la knabon. 9 Kaj Eli diris al Samuel: Iru, kuюiшu; kaj se vi estos vokata, tiam diru: Parolu, ho Eternulo, жar Via sklavo aэskultas. Kaj Samuel iris kaj kuюiшis sur sia loko. 10 Kaj venis la Eternulo kaj stariшis, kaj vokis kiel la antaэajn fojojn: Samuel, Samuel! Kaj Samuel diris: Parolu, жar Via sklavo aэskultas. 11 Tiam la Eternulo diris al Samuel: Jen Mi faros en Izrael tian faron, ke al жiu, kiu tion aэdos, eksonoros ambaэ liaj oreloj. 12 En tiu tago Mi plenumos super Eli жion, kion Mi diris pri lia domo; Mi komencos kaj finos. 13 Mi sciigis al li, ke Mi juшos lian domon por жiam pro la krimo, ke li sciis, ke liaj filoj venigas malbenon sur sin, kaj li ne detenis ilin. 14 Kaj tial Mi јuris al la domo de Eli, ke neniam pekliberiшos la krimo de la domo de Eli per buжofero nek per farunofero. 15 Kaj Samuel kuюis шis la mateno; poste li malfermis la pordojn de la domo de la Eternulo. Sed Samuel timis raporti pri la vizio al Eli. 16 Kaj Eli vokis Samuelon, kaj diris: Samuel, mia filo! Kaj жi tiu diris: Jen mi estas. 17 Kaj tiu diris: Kia estas la afero, pri kiu Li parolis al vi? mi petas, ne kaюu antaэ mi; tion kaj ankoraэ pli faru al vi Dio, se vi kaюos antaэ mi ion el жio, kion Li diris al vi. 18 Kaj Samuel rakontis al li жion, kaj nenion kaюis antaэ li. Kaj li diris: Li estas la Eternulo; Li faru tion, kio plaжas al Li. 19 Kaj Samuel kreskis, kaj la Eternulo estis kun li; kaj neniun el Liaj vortoj li faligis sur la teron. 20 Kaj eksciis la tuta Izrael, de Dan шis Beer-Юeba, ke Samuel fariшis fidinda profeto de la Eternulo. 21 Kaj la Eternulo plue aperadis en Юilo, post kiam la Eternulo revelaciis Sin al Samuel en Юilo per la parolo de la Eternulo.

Жapitro 4

1 Kaj Samuel parolis al la tuta Izrael.

Kaj Izrael eliris milite kontraэ la Filiюtojn, kaj stariшis tendare apud Eben-Ezer, kaj la Filiюtoj stariшis tendare apud Afek. 2 Kaj la Filiюtoj starigis siajn vicojn kontraэ Izrael, kaj la batalo vastiшis, kaj Izrael estis venkobatita de la Filiюtoj, kaj ili mortigis sur la kampo de la batalo pli-malpli kvar mil homojn. 3 Kaj la popolo venis en la tendaron, kaj la plejaшuloj de Izrael diris: Pro kio la Eternulo frapis nin hodiaэ antaэ la Filiюtoj? ni prenu al ni el Юilo la keston de interligo de la Eternulo, por ke шi venu inter nin kaj savu nin kontraэ la manoj de niaj malamikoj. 4 Kaj la popolo sendis en Юilon, kaj oni alportis de tie la keston de interligo de la Eternulo Cebaot, sidanta sur la keruboj; tie estis kun la kesto de interligo de Dio la du filoj de Eli, ¦ofni kaj Pine¶as. 5 Kaj kiam la kesto de interligo de la Eternulo venis en la tendaron, tiam la tuta Izrael faris tian grandan kriadon, ke la tero ekbruis. 6 Kiam la Filiюtoj aэdis la laэtan kriadon, ili diris: Kion signifas жi tiu granda kaj forta kriado en la tendaro de la Hebreoj? Kaj ili eksciis, ke la kesto de la Eternulo venis en la tendaron. 7 Kaj la Filiюtoj ektimis, жar ili diris: Venis Dio en la tendaron. Kaj ili diris: Ve al ni! жar ne estis tiel antaэe. 8 Ve al ni! kiu savos nin kontraэ la manoj de tiuj fortaj dioj? tio estas tiuj dioj, kiuj frapis la Egiptojn per жiaj frapoj en la dezerto. 9 Estu kuraшaj kaj viraj, ho Filiюtoj, por ke vi ne fariшu sklavoj al la Hebreoj, kiel ili estis sklavoj al vi; estu viroj kaj batalu. 10 Kaj la Filiюtoj batalis, kaj la Izraelidoj estis venkobatitaj, kaj ili forkuris жiu al sia tendo; kaj la venkobato estis tre granda, kaj falis el la Izraelidoj tridek mil piedirantoj. 11 Kaj la kesto de Dio estis prenita, kaj la du filoj de Eli, ¦ofni kaj Pine¶as, mortis. 12 Unu Benjamenido kuris el la militistaro kaj venis en Юilon en la sama tago, kaj liaj vestoj estis disюiritaj, kaj tero estis sur lia kapo. 13 Kiam li venis, Eli sidis sur seшo, rigardante sur la vojon, жar lia koro tremis pri la kesto de Dio. Kaj tiu homo venis, por sciigi en la urbo, kaj ekkriis la tuta urbo. 14 Kiam Eli aэdis la kriadon, li diris: Kion signifas жi tiu tumulta kriado? Kaj la viro rapide venis kaj sciigis al Eli. 15 Eli tiam havis la aшon de naэdek ok jaroj, kaj liaj okuloj malakriшis, kaj li ne povis vidi. 16 Kaj tiu viro diris al Eli: Mi venis el la militistaro, mi alkuris hodiaэ el la militistaro. Kaj Eli diris: Kia estis la afero, mia filo? 17 Kaj la sciiganto respondis kaj diris: Izrael forkuris antaэ la Filiюtoj, kaj granda frapo trafis la popolon, kaj ankaэ viaj du filoj, ¦ofni kaj Pine¶as, mortis, kaj la kesto de Dio estas forprenita. 18 Apenaэ li menciis la keston de Dio, Eli falis de la seшo malantaэen жe la pordego, rompis al si la kolon, kaj mortis; жar li estis maljuna kaj peza. Li estis juшisto de Izrael dum kvardek jaroj. 19 Lia bofilino, la edzino de Pine¶as, estis graveda, baldaэ naskonta. Kiam юi aэdis la sciigon pri la forpreno de la kesto de Dio kaj pri la morto de sia bopatro kaj de sia edzo, юi kliniшis kaj naskis, жar subite atakis юin la naskaj doloroj. 20 Kaj dum юi estis mortanta, la virinoj, kiuj юin жirkaэis, diris: Ne timu, жar vi naskis filon; sed юi ne respondis, kaj ne prenis tion al sia koro. 21 Kaj юi donis al la knabo la nomon Ikabod, dirante: For estas la gloro de Izrael; жar forprenita estis la kesto de Dio kaj pereis юia bopatro kaj юia edzo. 22 Kaj юi diris: For estas la gloro de Izrael, жar forprenita estas la kesto de Dio.

Жapitro 5

1 La Filiюtoj prenis la keston de Dio kaj portis шin el Eben-Ezer en Aюdodon. 2 Kaj la Filiюtoj prenis la keston de Dio kaj enportis шin en la templon de Dagon kaj starigis шin apude de Dagon. 3 Sed kiam la Aюdodanoj en la morgaэa tago leviшis, ili vidis, ke jen Dagon kuюas vizaшaltere antaэ la kesto de la Eternulo. Kaj ili prenis Dagonon kaj restarigis lin sur lia loko. 4 Kiam ili en la morgaэa tago matene leviшis, ili vidis, ke jen Dagon kuюas vizaшaltere antaэ la kesto de la Eternulo; la kapo de Dagon kaj liaj ambaэ manoj dehakitaj kuюas sur la sojlo, nur la torso restis. 5 Pro tio la pastroj de Dagon, kaj жiuj, kiuj eniras en la templon de Dagon en Aюdod, ne paюas sur la sojlon de Dagon шis la nuna tago.

6 Kaj la mano de la Eternulo peze falis sur la Aюdodanojn, kaj Li komencis ekstermi ilin kaj frapis ilin per tuberoj, en Aюdod kaj en шiaj жirkaэaјoj. 7 Kiam la Aюdodanoj vidis, ke estas tiel, tiam ili diris: Ne restu жe ni la kesto de la Dio de Izrael, жar peza estas Lia mano sur ni kaj sur nia dio Dagon. 8 Ili sendis kaj kunvenigis al si жiujn estrojn de la Filiюtoj, kaj diris: Kion ni faru kun la kesto de la Dio de Izrael? Kaj tiuj diris: Oni transportu la keston de la Dio de Izrael en Gaton. Kaj oni transportis la keston de la Dio de Izrael. 9 Sed kiam oni transportis шin, la mano de la Eternulo faris en la urbo tre grandan tumulton, kaj Li frapis la loшantojn de la urbo, kiel la malgrandajn, tiel ankaэ la grandajn, kaj aperis sur ili tuberoj. 10 Tiam ili forsendis la keston de Dio en Ekronon. Sed kiam la kesto de Dio venis en Ekronon, la Ekronanoj ekkriis, dirante: Oni alportis al ni la keston de la Dio de Izrael, por mortigi nin kaj nian popolon. 11 Ili sendis kaj kunvenigis жiujn estrojn de la Filiюtoj, kaj diris: Forsendu la keston de la Dio de Izrael, ke шi revenu sur sian lokon kaj ne mortigu nin kaj nian popolon; жar en la tuta urbo estis morta teruro, tiel forte pezis la mano de Dio. 12 Kaj la homoj, kiuj ne mortis, estis frapitaj per tuberoj, kaj la kriado de la urbo leviшis шis la жielo.

Жapitro 6

1 La kesto de la Eternulo estis en la lando de la Filiюtoj dum sep monatoj. 2 Kaj la Filiюtoj vokis la pastrojn kaj la aэguristojn, kaj diris: Kion ni faru kun la kesto de la Eternulo? sciigu al ni, kiamaniere ni resendu шin sur шian lokon. 3 Kaj tiuj diris: Se vi volas resendi la keston de la Dio de Izrael, ne resendu шin sen donacoj, sed repagu al Li prokulpan oferon; tiam vi resaniшos, kaj ekscios, kial ne foriшas de vi Lia mano. 4 Kaj ili diris: Kian prokulpan oferon ni repagu al Li? Kaj tiuj diris: Laэ la nombro de la estroj de la Filiюtoj kvin orajn tuberojn kaj kvin orajn musojn; жar la sama frapo trafis vin жiujn kaj viajn estrojn. 5 Faru bildojn de viaj tuberoj kaj bildojn de viaj musoj, kiuj ruinigis la landon, kaj faru honoron al la Dio de Izrael; tiam Li eble malplipezigos Sian manon sur vi kaj sur viaj dioj kaj sur via lando. 6 Kial vi obstinigus vian koron, kiel obstinigis sian koron Faraono kaj la Egiptoj? kiam Li montris sur ili Sian forton, ili ja forliberigis ilin, ke ili iru. 7 Nun faru novan жaron, kaj prenu du suжigantajn bovinojn, kiuj ankoraэ ne havis sur si jugon, kaj jungu la bovinojn al la жaro, kaj iliajn idojn forkonduku de ili hejmen. 8 Kaj prenu la keston de la Eternulo, kaj metu шin sur la жaron; kaj la orajn objektojn, kiujn vi donos al Li kiel prokulpan oferon, metu en kesteton apud шin, kaj forsendu шin, ke шi iru. 9 Kaj rigardu: se шi iros laэ la vojo al sia regiono, al Bet-Юemeю, tiam Li faris al ni tiun grandan malbonon; se ne, tiam ni scios, ke ne Lia mano frapis nin, sed ke tio trafis nin blindokaze. 10 Kaj la homoj faris tiel, kaj ili prenis du suжigantajn bovinojn kaj aljungis ilin al жaro, kaj iliajn idojn ili enюlosis hejme; 11 kaj ili metis la keston de la Eternulo sur la жaron, kaj ankaэ la kesteton kun la oraj musoj kaj kun la bildoj de siaj tuberoj. 12 Kaj la bovinoj direktis sian iradon al la vojo, kiu kondukas al Bet-Юemeю; ili iris nur sur unu vojeto, iris kaj blekis, sed ne forflankiшis dekstren nek maldekstren; kaj la estroj de la Filiюtoj iris post ili шis la limo de Bet-Юemeю. 13 Kaj la loшantoj de Bet-Юemeю estis rikoltantaj tritikon en la valo; kiam ili levis la okulojn kaj ekvidis la keston, ili ekшojis pro tio, kion ili vidis. 14 La жaro venis sur la kampon de Josuo, Bet-Юemeюano, kaj haltis tie; tie estis granda юtono. Kaj oni dishakis la lignon de la жaro, kaj la bovinojn oni oferis brulofere al la Eternulo. 15 La Levidoj malsuprenprenis la keston de la Eternulo, kaj la kesteton, kiu estis apud шi kaj enhavis la orajn objektojn, kaj ili metis tion sur la grandan юtonon; kaj la loшantoj de Bet- Юemeю faris bruloferojn kaj buжis buжoferojn al la Eternulo en tiu tago. 16 Kaj la kvin estroj de la Filiюtoj vidis, kaj reiris en Ekronon en la sama tago.

17 Kaj jen estas la oraj tuberoj, kiujn la Filiюtoj donis kiel prokulpan oferon al la Eternulo: unu pro Aюdod, unu pro Gaza, unu pro Aюkelon, unu pro Gat, unu pro Ekron. 18 La oraj musoj, laэ la nombro de жiuj urboj Filiюtaj en la kvin provincoj, kiel de la urboj fortikigitaj, tiel ankaэ de la neюirmitaj vilaшoj, kaj ankaэ la granda юtono, sur kiun oni metis la keston de la Eternulo, estas kaюitaj шis nun sur la kampo de Josuo, la Bet- Юemeюano. 19 Kaj Li frapis la loшantojn de Bet-Юemeю pro tio, ke ili enrigardis en la keston de la Eternulo; Li mortigis el la popolo [kvindek mil] sepdek homojn; kaj ekfunebris la popolo pro tio, ke la Eternulo frapis la popolon per granda frapo. 20 Kaj la loшantoj de Bet-Юemeю diris: Kiu povas stari antaэ la Eternulo, tiu sankta Dio? kaj al kiu Li iros de ni? 21 Kaj ili sendis senditojn al la loшantoj de Kirjat-Jearim, por diri: La Filiюtoj redonis la keston de la Eternulo; venu, prenu шin al vi.

Жapitro 7

1 Kaj venis la loшantoj de Kirjat-Jearim, kaj prenis la keston de la Eternulo kaj alportis шin en la domon de Abinadab sur la monteton, kaj lian filon Eleazar ili konsekris, por gardi la keston de la Eternulo.

2 De la tago, de kiam la kesto restis en Kirjat-Jearim, pasis multe da tempo, pasis dudek jaroj. Kaj la tuta domo de Izrael sopiris pri la Eternulo. 3 Kaj Samuel diris al la tuta domo de Izrael jene: Se per via tuta koro vi konvertiшis al la Eternulo, tiam forigu el inter vi la fremdajn diojn kaj la Aюtarojn, kaj turnu vian koron al la Eternulo kaj servu al Li sola, kaj Li savos vin el la manoj de la Filiюtoj. 4 Kaj la Izraelidoj forigis la Baalojn kaj la Aюtarojn, kaj komencis servadi al la Eternulo sola.

5 Kaj Samuel diris: Kunvenigu la tutan Izraelon en Micpan, kaj mi preшos por vi al la Eternulo. 6 Kaj ili kunvenis en Micpan, kaj жerpis akvon kaj verюis antaэ la Eternulo, kaj fastis en tiu tago, kaj diris tie: Ni pekis antaэ la Eternulo. Kaj Samuel juшis la Izraelidojn en Micpa. 7 Kiam la Filiюtoj aэdis, ke la Izraelidoj kolektiшis en Micpa, la estroj de la Filiюtoj elmoviшis kontraэ Izraelon. Aэdinte tion, la Izraelidoj ektimis antaэ la Filiюtoj. 8 Kaj la Izraelidoj diris al Samuel: Ne жesu krii por ni al la Eternulo, nia Dio, ke Li savu nin kontraэ la manoj de la Filiюtoj. 9 Tiam Samuel prenis unu suжantan юafidon kaj oferis шin tutan brulofere al la Eternulo, kaj Samuel vokis al la Eternulo por Izrael, kaj la Eternulo aэskultis lin. 10 Kaj dum Samuel estis oferanta la bruloferon, la Filiюtoj venis, por batali kontraэ la Izraelidoj. Sed la Eternulo ektondris en tiu tago per granda tondro super la Filiюtoj kaj teruris ilin, kaj ili estis frapitaj antaэ Izrael. 11 Kaj la viroj de Izrael eliris el Micpa kaj persekutis la Filiюtojn, kaj batis ilin шis sub Bet- Kar. 12 Kaj Samuel prenis unu юtonon, kaj metis шin inter Micpa kaj Юen, kaj donis al шi la nomon Eben-Ezer, dirante: Шis жi tiu loko helpis nin la Eternulo. 13 Tiamaniere la Filiюtoj estis kvietigitaj, kaj ne venadis plu en la regionon de Izrael. Kaj la mano de la Eternulo estis super la Filiюtoj dum la tuta vivo de Samuel. 14 Kaj estis redonitaj al Izrael la urboj, kiujn la Filiюtoj prenis de Izrael, de Ekron шis Gat, kaj iliajn regionojn Izrael savis el la manoj de la Filiюtoj. Kaj estis paco inter Izrael kaj la Amoridoj. 15 Kaj Samuel estis juшisto de Izrael dum sia tuta vivo. 16 Kaj li iradis жiujare жirkaэe en Bet-Elon, Gilgalon, kaj Micpan, kaj juшadis Izraelon en жiuj tiuj lokoj. 17 Kaj li revenadis en Raman, жar tie estis lia domo; kaj tie ankaэ li juшadis Izraelon, kaj li konstruis tie altaron al la Eternulo.

Жapitro 8

1 Kiam Samuel maljuniшis, li faris siajn filojn juшistoj de Izrael. 2 La nomo de lia unuenaskita filo estis Joel, kaj la nomo de lia dua filo estis Abija; ili juшadis en Beer-Юeba. 3 Sed liaj filoj ne iris laэ lia vojo; ili serжis profiton, ili prenadis subaжeton kaj juшadis maljuste.

4 Kaj kolektiшis жiuj plejaшuloj de Izrael kaj venis al Samuel en Raman, 5 kaj diris al li: Jen vi maljuniшis, kaj viaj filoj ne iras laэ via vojo; starigu do al ni reшon, por ke li juшadu nin, kiel жe жiuj popoloj. 6 Ne plaжis la afero al Samuel, kiam ili diris: Starigu al ni reшon, por ke li juшadu nin. Kaj Samuel ekpreшis al la Eternulo. 7 Kaj la Eternulo diris al Samuel: Obeu la voжon de la popolo en жio, kion ili diros al vi; жar ne vin ili forpuюis, sed Min ili forpuюis de regado super ili. 8 Simile al жiuj agoj, kiujn ili faris de la tempo, kiam Mi elkondukis ilin el Egiptujo, шis nun, kaj kiel ili forlasis Min kaj servis al aliaj dioj, tiel ili agas ankaэ kun vi. 9 Nun obeu ilian voжon, tamen klarigu al ili kaj sciigu al ili la rajtojn de la reшo, kiu reшos super ili.

10 Kaj Samuel raportis жiujn vortojn de la Eternulo al la popolo, kiu petis de li reшon. 11 Kaj li diris: Tiaj estos la rajtoj de la reшo, kiu reшos super vi: viajn filojn li prenos por siaj жaroj kaj por siaj жevaloj, kaj ili kurados antaэ lia жaro; 12 kaj li faros ilin milestroj kaj kvindekestroj, kaj devigos ilin plugi lian kampon kaj rikolti lian rikolton kaj fari liajn batalilojn kaj la apartenaјojn de lia жaro; 13 kaj viajn filinojn li prenos kiel юmiraјistinojn, kuiristinojn, kaj bakistinojn. 14 Kaj viajn plej bonajn kampojn kaj vinberшardenojn kaj olivшardenojn li prenos, kaj donos al siaj servantoj. 15 Kaj el viaj semitaјoj kaj vinberшardenoj li prenos dekonaјon, kaj donos al siaj korteganoj kaj al siaj servantoj. 16 Kaj viajn servantojn kaj servantinojn kaj viajn plej bonajn junulojn kaj viajn azenojn li prenos, kaj uzos por siaj laboroj. 17 El viaj юafoj li prenos dekonon, kaj vi fariшos por li sklavoj. 18 Tiam vi ekkrios pro via reшo, kiun vi elektis al vi, sed la Eternulo tiam ne aэskultos vin. 19 Sed la popolo ne volis obei la voжon de Samuel kaj diris: Ne, reшo estu super ni; 20 kaj ni ankaэ estu kiel жiuj popoloj, kaj nia reшo juшadu nin kaj iradu antaэ ni kaj kondukadu niajn militojn. 21 Kaj Samuel aэskultis жiujn vortojn de la popolo, kaj raportis ilin al la Eternulo. 22 Kaj la Eternulo diris al Samuel: Obeu ilian voжon, kaj starigu super ili reшon. Kaj Samuel diris al la viroj de Izrael: Iru жiu en sian urbon.

Жapitro 9

1 Estis viro el la Benjamenidoj, kiu havis la nomon Kiю, filo de Abiel, filo de Ceror, filo de Be¶orat, filo de Afia¶, Benjamenido, viro forta. 2 Li havis filon, kies nomo estis Saul; жi tiu estis juna kaj bela, kaj neniu el la Izraelidoj estis pli bela ol li; de siaj юultroj supren li estis pli alta ol la tuta popolo. 3 Perdiшis azeninoj de Kiю, patro de Saul; kaj Kiю diris al sia filo Saul: Prenu kun vi unu el la junuloj, kaj leviшu, kaj iru serжi la azeninojn. 4 Kaj li iris sur la monton de Efraim kaj trairis la landon Юaliюa, sed ili ne trovis; kaj ili trairis la landon Юaalim, sed tie ne troviшis; kaj li trairis la landon de Benjamen, sed ili ne trovis. 5 Kiam li venis en la landon Cuf, Saul diris al la junulo, kiu estis kun li: Venu, ni reiru hejmen, жar alie mia patro eble жesos pensi pri la azeninoj kaj estos maltrankvila pri ni. 6 Kaj tiu diris al li: Jen en жi tiu urbo estas Dia homo, homo respektata; жio, kion li diras, nepre plenumiшas; ni iru do tien, eble li montros al ni la vojon, kiun ni devas iri. 7 Kaj Saul diris al sia junulo: Bone, ni iros, sed kion ni alportos al la homo? жar la pano elжerpiшis en nia sako, kaj ni havas nenian donacon, por alporti al la Dia homo; kion ni havas? 8 La junulo plue respondis al Saul kaj diris: Jen en mia mano troviшas kvarono de arшenta siklo; mi donos шin al la Dia homo, kaj li montros al ni la vojon. 9 (En la antaэa tempo жe Izrael oni tiel diradis, kiam oni iris demandi Dion: Ni iru al la antaэvidisto; жar kion oni nun nomas profeto, tion oni antaэe nomis antaэvidisto.) 10 Kaj Saul diris al sia junulo: Bone vi diris; ni iru. Kaj ili iris en la urbon, en kiu loшis la Dia homo. 11 Irante supren en la urbon, ili renkontis knabinojn, kiuj eliris, por жerpi akvon; kaj ili diris al tiuj: Жu la antaэvidisto estas жi tie? 12 Kaj tiuj respondis al ili kaj diris: Жi tie; jen li estas antaэ vi; nun rapidu, жar hodiaэ li venis en la urbon, жar hodiaэ la popolo alportas buжoferon sur la altaјo. 13 Kiam vi eniros en la urbon, vi tuj trovos lin, antaэ ol li iros sur la altaјon, por manшi; жar la popolo ne manшas antaэ lia veno, жar li benas la buжoferon, kaj nur poste manшas la invititoj. Iru do, жar nun vi lin trovos. 14 Kaj ili iris supren en la urbon. Apenaэ ili venis en la mezon de la urbo, jen Samuel eliras renkonte al ili, por iri sur la altaјon.

15 Dume la Eternulo revelaciis al la oreloj de Samuel, unu tagon antaэ la veno de Saul, dirante: 16 Morgaэ en жi tiu tempo Mi sendos al vi homon el la lando de Benjamen, kaj vi sanktoleos lin kiel жefon super Mia popolo Izrael, kaj li savos Mian popolon el la manoj de la Filiюtoj; жar Mi vidis Mian popolon, kaj шiaj krioj atingis Min. 17 Kiam Samuel ekvidis Saulon, la Eternulo diris al li: Jen estas la homo, pri kiu Mi diris al vi, ke li regos super Mia popolo. 18 Saul alproksimiшis al Samuel en la pordego, kaj diris: Diru al mi, mi petas, kie estas жi tie la domo de la antaэvidisto. 19 Kaj Samuel respondis al Saul kaj diris: Mi estas la antaэvidisto; iru antaэ mi sur la altaјon; vi manшos kun mi hodiaэ, kaj morgaэ mi lasos vin for, kaj mi diros al vi жion, kio estas en via koro. 20 Kaj pri la azeninoj, kiuj perdiшis жe vi antaэ tri tagoj, ne zorgu, жar ili estas trovitaj. Kaj al kiu apartenos жio plej bona en Izrael? жu ne al vi kaj al la tuta domo de via patro? 21 Saul respondis kaj diris: Mi estas ja Benjamenido, el la plej malgrandaj triboj de Izrael, kaj mia familio estas la plej malgranda el жiuj familioj de la tribo de Benjamen; kial do vi diris al mi tiajn vortojn? 22 Tiam Samuel prenis Saulon kaj lian junulon, kaj enkondukis ilin en la manшoжambron, kaj donis al ili lokon supraloke de la invititoj, kiuj estis en la nombro de жirkaэ tridek homoj. 23 Kaj Samuel diris al la kuiristo: Donu tiun porcion, kiun mi donis al vi kaj pri kiu mi diris al vi, ke vi retenu шin жe vi. 24 Kaj la kuiristo prezentis femuron, kaj tion, kio estas kun шi, kaj metis tion antaэ Saulon, kaj Samuel diris: Jen estas, kio restis; metu шin antaэ vin kaj manшu, жar шi estas rezervita por vi por la tempo, por kiu mi invitis la popolon. Kaj Saul manшis kun Samuel en tiu tago. 25 Kaj ili malsupreniris de la altaјo en la urbon, kaj Samuel parolis kun Saul sur la tegmento. 26 Kaj ili leviшis frue; kaj kiam la matenruшo leviшis, Samuel vokis Saulon sur la tegmenton, kaj diris: Leviшu, mi lasos vin for. Kaj Saul leviшis, kaj ili eliris ambaэ, li kaj Samuel, eksteren. 27 Kiam ili atingis la finon de la urbo, Samuel diris al Saul: Diru al la junulo, ke li iru antaэen (kaj tiu iris antaэen); kaj vi haltu nun, kaj mi anoncos al vi la diron de Dio.

Жapitro 10

1 Tiam Samuel prenis kruжeton kun oleo kaj verюis sur lian kapon, kaj kisis lin, kaj diris: Vidu, la Eternulo sanktoleis vin kiel жefon super Sia heredaјo. 2 Kiam vi hodiaэ foriros de mi, vi trovos жe la tombo de Ra¶el, en la regiono de Benjamen, en Celca¶, du homojn, kiuj diros al vi: Estas trovitaj la azeninoj, kiujn vi iris serжi, kaj jen via patro жesis pensi pri la azeninoj, kaj estas maltrankvila pri vi, dirante: Kion mi faru koncerne mian filon? 3 Kaj kiam vi foriros de tie pluen kaj venos al la kverko de Tabor, renkontos vin tie tri homoj, irantaj al Dio en Bet-Elon; unu portas tri kapridojn, la dua portas tri bulojn da pano, kaj la tria portas felsakon da vino. 4 Kaj ili salutos vin, kaj donos al vi du panojn; kaj vi prenu el iliaj manoj. 5 Poste vi venos al la monteto de Dio, kie estas garnizono de la Filiюtoj; kaj kiam vi tie eniros en la urbon, vi renkontos grupon da profetoj, irantaj malsupren de la altaјo, kaj antaэ ili psalteron, tamburinon, fluton, kaj harpon, kaj ili profetas. 6 Kaj penetros vin la spirito de la Eternulo, kaj vi ekprofetos kune kun ili, kaj vi fariшos alia homo. 7 Kiam plenumiшos super vi жi tiuj antaэsignoj, tiam faru, kion bontrovos via mano, жar Dio estas kun vi. 8 Kaj vi iros antaэ mi en Gilgalon; poste mi venos al vi, por fari bruloferojn, por buжi pacoferojn. Sep tagojn atendu, шis mi venos al vi, kaj sciigos al vi, kion vi devas fari. 9 Kaj kiam li turnis siajn юultrojn, por foriri de Samuel, Dio donis al li alian koron, kaj жiuj tiuj antaэsignoj plenumiшis en tiu tago.

10 Kiam ili venis tien al la monteto, jen grupo da profetoj iras al li renkonte; kaj penetris lin la spirito de la Eternulo, kaj li ekprofetis meze de ili. 11 Kaj kiam жiuj, kiuj konis lin de antaэe, vidis, ke li profetas kun profetoj, tiam la homoj diris unu al alia: Kio fariшis kun la filo de Kiю? жu ankaэ Saul estas inter la profetoj? 12 Kaj unu el tie respondis kaj diris: Kiu estas ilia patro? De tio devenis la proverbo: Жu ankaэ Saul estas inter la profetoj? 13 Kaj жesinte profeti, li venis sur la altaјon.

14 Kaj la onklo de Saul diris al li kaj al lia junulo: Kien vi iris? Kaj li respondis: Por serжi la azeninojn; sed kiam ni vidis, ke ili ne troviшas, ni iris al Samuel. 15 Tiam diris la onklo de Saul: Diru al mi, mi petas, kion diris al vi Samuel. 16 Kaj Saul diris al sia onklo: Li diris al ni, ke la azeninoj estas trovitaj. Sed tion, kion Samuel diris pri la reшado, li ne diris al li.

17 Dume Samuel kunvenigis la popolon al la Eternulo en Micpan. 18 Kaj li diris al la Izraelidoj: Tiel diris la Eternulo, Dio de Izrael: Mi elkondukis Izraelon el Egiptujo, kaj savis vin el la manoj de la Egiptoj, kaj el la manoj de жiuj regnoj, kiuj premis vin. 19 Sed vi nun forrifuzis vian Dion, kiu savas vin el жiuj viaj mizeroj kaj suferoj, kaj vi diris al Li: Reшon starigu super ni. Stariшu do nun antaэ la Eternulo laэ viaj triboj kaj familioj. 20 Kaj Samuel alvenigis жiujn tribojn de Izrael; kaj la loto trafis la tribon de Benjamen. 21 Kaj li alvenigis la tribon de Benjamen laэ шiaj familioj, kaj la loto trafis la familion de Matri; kaj la loto trafis Saulon, filon de Kiю. Oni serжis lin, sed oni lin ne trovis. 22 Tiam oni demandis ankoraэ la Eternulon: Жu la viro ankoraэ venos жi tien? Kaj la Eternulo diris: Jen li kaюis sin inter la vazaro. 23 Kaj oni kuris, kaj prenis lin de tie; kaj li stariшis meze de la popolo, kaj de la юultroj supren li estis pli alta ol la tuta popolo. 24 Kaj Samuel diris al la tuta popolo: Жu vi vidas, kiun la Eternulo elektis? жar ne ekzistas simila al li en la tuta popolo. Kaj la tuta popolo ekkriis, kaj diris: Vivu la reшo!

25 Kaj Samuel klarigis al la popolo la rajtojn de la reшado, kaj skribis tion en libron kaj metis antaэ la Eternulon. Kaj Samuel foririgis la tutan popolon жiun al lia domo. 26 Kaj Saul ankaэ iris al sia domo en Gibean; kaj iris kun li la militistoj, kies koron Dio ektuюis. 27 Sed la sentaэguloj diris: Kiamaniere helpos nin жi tiu? Kaj ili malestimis lin, kaj ne alportis al li donacojn; sed li юajnigis, ke li ne aэdas.

Жapitro 11

1 Venis Na¶aю la Amonido, kaj stariшis tendare antaэ Jabeю en Gilead. Kaj жiuj loшantoj de Jabeю diris al Na¶aю: Faru kun ni interligon, kaj ni servos al vi. 2 Sed Na¶aю la Amonido diris al ili: Mi faros kun la kondiжo, ke al жiuj el vi mi elpikos la dekstran okulon kaj per tio metos malhonoron sur la tutan Izraelon. 3 Tiam diris al li la plejaшuloj de Jabeю: Donu al ni tempon de sep tagoj, por ke ni sendu senditojn en жiujn regionojn de Izrael; kaj se neniu nin helpos, tiam ni eliros al vi. 4 Kaj venis la senditoj en Gibean de Saul kaj diris tiujn vortojn al la oreloj de la popolo, kaj la tuta popolo laэte ekploris. 5 Sed jen Saul venas de la kampo malantaэ la bovoj. Kaj Saul diris: Kio estas al la popolo, ke ili ploras? Kaj oni transdiris al li la vortojn de la loшantoj de Jabeю. 6 Kaj la spirito de Dio penetris Saulon, kiam li aэdis tiujn vortojn, kaj forte ekflamis lia kolero. 7 Kaj li prenis paron da bovoj kaj dishakis ilin, kaj dissendis la partojn per la senditoj en жiujn regionojn de Izrael, dirante: Se iu ne eliros post Saul kaj post Samuel, tiam tiel estos farite kun liaj bovoj. Kaj timo antaэ la Eternulo falis sur la popolon, kaj ili eliris kiel unu homo. 8 Li kalkulis ilin en Bezek, kaj la nombro de la Izraelidoj estis tricent mil, kaj la nombro de la Jehudaidoj estis tridek mil. 9 Kaj ili diris al la venintaj senditoj: Tiel diru al la loшantoj de Jabeю en Gilead: Morgaэ venos al vi helpo, kiam la suno brilos varmege. Kaj la senditoj venis kaj raportis al la loшantoj de Jabeю, kaj tiuj шojis. 10 Kaj la loшantoj de Jabeю diris: Morgaэ ni eliros al vi, por ke vi agu kun ni, kiel plaжos al vi. 11 En la sekvanta tago Saul dividis la popolon en tri taжmentojn, kaj ili eniris en la tendaron dum la matena gardotempo, kaj venkobatis la Amonidojn, antaэ ol la tago fariшis varma; la restintoj diskuris tiel, ke ne restis eж du kune. 12 Kaj la popolo diris al Samuel: Kiuj estas tiuj, kiuj diris: Жu Saul reшos super ni? Donu tiujn homojn, ke ni ilin mortigu. 13 Sed Saul diris: Neniun oni devas mortigi en жi tiu tago, жar hodiaэ la Eternulo faris savon al Izrael.

14 Kaj Samuel diris al la popolo: Venu, ni iru en Gilgalon, kaj ni novofestos tie la reшecon. 15 Kaj la tuta popolo iris en Gilgalon, kaj ili reшigis tie Saulon antaэ la Eternulo en Gilgal, kaj buжis tie pacoferojn antaэ la Eternulo, kaj forte gajis tie Saul kaj жiuj Izraelidoj.

Жapitro 12

1 Tiam Samuel diris al жiuj Izraelidoj: Jen mi obeis vian voжon pri жio, kion vi diris al mi, kaj mi starigis por vi reшon. 2 Kaj nun jen la reшo iras antaэ vi, kaj mi maljuniшis kaj griziшis, kaj miaj filoj estas жi tie inter vi; mi iradis antaэ vi de mia juneco шis la nuna tago. 3 Jen mi estas; parolu pri mi antaэ la Eternulo kaj antaэ Lia sanktoleito: kies bovon mi prenis? kaj kies azenon mi prenis? kaj kontraэ kiu mi agis maljuste? kaj kiun mi premis? kaj el kies mano mi prenis subaжeton, por ke mi kovru miajn okulojn koncerne lin? kaj mi repagos al vi. 4 Sed ili diris: Vi faris al ni nenian perfortaјon nek maljustaјon, kaj vi nenion prenis el ies mano. 5 Kaj li diris al ili: La Eternulo estas atestanto antaэ vi, kaj Lia sanktoleito estas atestanto hodiaэ, ke vi nenion trovis en mia mano. Kaj ili diris: Atestanto. 6 Tiam Samuel diris al la popolo: La Eternulo, kiu starigis Moseon kaj Aaronon, kaj kiu elkondukis viajn patrojn el la lando Egipta. 7 Nun stariшu, kaj mi faru juшan analizon koncerne vin antaэ la Eternulo pri жiuj bonfaroj de la Eternulo, kiujn Li faris al vi kaj al viaj patroj. 8 Kiam Jakob venis en Egiptujon kaj viaj patroj ekkriis al la Eternulo, tiam la Eternulo sendis Moseon kaj Aaronon, kaj ili elkondukis viajn patrojn el Egiptujo kaj ekloшigis ilin sur жi tiu loko. 9 Sed ili forgesis la Eternulon, sian Dion, kaj Li transdonis ilin en la manojn de Sisera, militestro de ¦acor, kaj en la manojn de la Filiюtoj kaj en la manojn de la reшo de Moab, kiuj militis kontraэ ili. 10 Tiam ili ekkriis al la Eternulo, kaj diris: Ni pekis, жar ni forlasis la Eternulon kaj servis al la Baaloj kaj al la Aюtaroj; nun savu nin el la manoj de niaj malamikoj, kaj ni servos al Vi. 11 Tiam la Eternulo sendis Jerubaalon kaj Bedanon kaj Jifta¶on kaj Samuelon, kaj Li savis vin el la manoj de viaj malamikoj жirkaэe, kaj vi restis eksterdanшeraj. 12 Sed kiam vi vidis, ke Na¶aю, reшo de la Amonidoj, venis kontraэ vin, vi diris al mi: Ne, reшo regu super ni; kaj la Eternulo, via Dio, estas ja via reшo. 13 Nun jen estas la reшo, kiun vi elektis, pri kiu vi petis; jen la Eternulo starigis reшon super vi. 14 Se vi timos la Eternulon kaj servos al Li kaj obeos Lian voжon kaj ne ribelos kontraэ la diro de la Eternulo, tiam vi kaj ankaэ la reшo, kiu ekregis super vi, estos sub la defendo de la Eternulo, via Dio. 15 Sed se vi ne obeos la voжon de la Eternulo kaj vi ribelos kontraэ la diro de la Eternulo, tiam la mano de la Eternulo estos kontraэ vi, kiel kontraэ viaj patroj. 16 Eж nun stariшu, kaj vidu tiun grandan faron, kiun la Eternulo faros antaэ vi. 17 Жu ne estas nun rikolto de tritiko? sed mi ekvokos al la Eternulo, kaj Li donos tondrojn kaj pluvon, por ke vi sciu kaj vidu, kiel granda estas via malbono, kiun vi faris antaэ la Eternulo, petante por vi reшon. 18 Kaj Samuel ekvokis al la Eternulo, kaj la Eternulo donis tondrojn kaj pluvon en tiu tago; kaj forte ektimis la tuta popolo la Eternulon kaj Samuelon. 19 Kaj la tuta popolo diris al Samuel: Preшu por viaj sklavoj al la Eternulo, via Dio, por ke ni ne mortu; жar al жiuj niaj pekoj ni aldonis ankoraэ malbonagon per tio, ke ni petis por ni reшon. 20 Sed Samuel diris al la popolo: Ne timu; vi faris ja tiun tutan malbonon; nur ne forturniшu de la Eternulo, kaj servu al la Eternulo per via tuta koro. 21 Kaj ne forkliniшu al la vantaјoj, kiuj ne helpas nek savas, жar ili estas vantaјo. 22 La Eternulo ne forlasos Sian popolon, pro Sia granda nomo; жar la Eternulo bonvolis fari vin Lia popolo. 23 Mi ankaэ ne permesos al mi peki antaэ la Eternulo, жesante preшi por vi, kaj mi gvidados vin laэ la vojo bona kaj шusta. 24 Nur timu la Eternulon kaj servu al Li fidele per via tuta koro, жar vi vidas, kion grandan Li faris al vi. 25 Sed se vi agos malbone, tiam ambaэ, kiel vi, tiel ankaэ via reшo, pereos.

Жapitro 13

1 Unu jaro pasis post la reшiшo de Saul, kaj jam du jarojn li reшis super Izrael. 2 Kaj Saul elektis al si tri mil virojn el Izrael; du mil estis kun Saul en Mi¶maю kaj sur la monto Bet-El, kaj mil estis kun Jonatan en Gibea de Benjamen; la ceterajn el la popolo li foririgis жiun al lia tendo. 3 Kaj Jonatan venkobatis la garnizonon de la Filiюtoj, kiu estis en Geba. Kaj tion aэdis la Filiюtoj; kaj Saul disblovigis per trumpeto tra la tuta lando, dirante: Aэdu tion la Hebreoj. 4 Kaj la tuta Izrael aэdis jenon: Saul venkobatis la garnizonon de la Filiюtoj, kaj Izrael fariшis malamata por la Filiюtoj. Kaj oni kunvokis la popolon al Saul en Gilgalon.

5 Kaj la Filiюtoj kolektiшis, por militi kontraэ Izrael, tridek mil жaroj kaj ses mil rajdantoj, kaj tiom da popolo, kiom da sablo sur la bordo de la maro. Kaj ili eliris kaj stariшis tendare en Mi¶maю, oriente de Bet-Aven. 6 La Izraelidoj vidis, ke ili estas en mizero, жar la popolo perdis la kuraшon, kaj la homoj kaюis sin en kavernoj, en arbustoj, en rokoj, en kavoj, kaj en putoj. 7 Hebreoj transiris ankaэ trans Jordanon en la landon de Gad kaj en Gileadon. Sed Saul estis ankoraэ en Gilgal, kaj la tuta popolo tremis жe li.

8 Kaj li atendis sep tagojn шis la templimo, kiun difinis Samuel, sed Samuel ne venis en Gilgalon; kaj la popolo komencis disiшi de li. 9 Tiam Saul diris: Alportu al mi la bruloferon kaj la pacoferojn. Kaj li oferis la bruloferon. 10 Apenaэ li finis la oferadon de la brulofero, venis Samuel. Kaj Saul eliris renkonte al li, por saluti lin. 11 Sed Samuel diris: Kion vi faris? Saul respondis: Mi vidis, ke la popolo diskuras de mi, kaj vi ne venis al la difinita tempo, kaj la Filiюtoj kolektiшis en Mi¶maю; 12 kaj mi diris: Nun la Filiюtoj atakos min жi tie en Gilgal, kaj mi ankoraэ ne preшis antaэ la Eternulo; mi detenis min, sed fine mi oferis la bruloferon. 13 Tiam Samuel diris al Saul: Vi agis malprudente, ne plenumante la ordonon de la Eternulo, via Dio, kiun Li ordonis al vi; жar nun la Eternulo fortikigus vian reшadon super Izrael por eterne. 14 Sed nun via reшado ne longe daэros: la Eternulo elserжis al Si viron laэ Sia koro, kaj la Eternulo ordonis al li esti estro super Lia popolo, жar vi ne plenumis tion, kion la Eternulo ordonis al vi.

15 Kaj Samuel leviшis kaj iris de Gilgal al Gibea de Benjamen. Kaj Saul kalkulis la popolon, kiu troviшis жe li, жirkaэ sescent homoj. 16 Saul kaj lia filo Jonatan, kaj la popolo, kiu estis kun ili, restis en Gibea de Benjamen, kaj la Filiюtoj staris tendare en Mi¶maю. 17 Kaj eliris el la tendaro de la Filiюtoj tri taжmentoj da ekstermantoj: unu taжmento direktis sin laэ la vojo al Ofra, al la lando Юual; 18 la dua taжmento direktis sin laэ la vojo al Bet-¦oron; kaj la tria taжmento direktis sin laэ la lima vojo, kiu kondukas al la valo Ceboim, al la dezerto.

19 Sed en la tuta lando de Izrael oni ne povis trovi forшiston, жar la Filiюtoj zorgis pri tio, ke la Hebreoj ne faru glavon aэ ponardegon. 20 Kaj жiuj Izraelidoj devis iri al la Filiюtoj, se iu bezonis akrigi sian plugilon aэ sian fosilon aэ sian hakilon aэ sian rikoltilon. 21 Kaj la tranжrandoj de la plugilferoj kaj de la fosiloj kaj de la tridentoj kaj de la hakiloj kaj de la pikstangoj malakriшis. 22 Tial en la tago de la batalo ne troviшis glavo nek ponardego en la manoj de la tuta popolo, kiu estis kun Saul kaj kun Jonatan, sed troviшis nur жe Saul kaj жe lia filo Jonatan. 23 Dume gardistaro el la Filiюtoj eliris al la trapasejo de Mi¶maю.

Жapitro 14

1 Unu tagon Jonatan, filo de Saul, diris al sia junulo armilportisto: Venu, ni transiru al la garnizono de la Filiюtoj, kiu estas tie transe; sed al sia patro li tion ne diris. 2 Kaj Saul estis en la randa parto de Gibea, sub granatarbo, kiu estis en Migron; kaj da popolo estis kun li жirkaэ sescent homoj. 3 Kaj A¶ija, filo de A¶itub, frato de Ikabod, filo de Pina¶as, filo de Eli, la pastro de la Eternulo en Юilo, estis portanto de la efodo; kaj la popolo ne sciis, ke Jonatan foriris. 4 Inter la pasejoj, tra kiuj Jonatan volis transiri al la garnizono de la Filiюtoj, estis pinta roko sur unu flanko kaj pinta roko sur la dua flanko; la nomo de unu estis Bocec, kaj la nomo de la dua estis Sene. 5 Unu roko elstaris norde kontraэ Mi¶maю, kaj la dua sude kontraэ Geba. 6 Kaj Jonatan diris al sia junulo armilportisto: Venu, ni transiru al la garnizono de tiuj necirkumciditoj; eble la Eternulo ion faros por ni; жar por la Eternulo ne estas malfacile helpi per multo aэ per malmulto. 7 Kaj lia armilportisto diris al li: Faru жion, kion diras al vi via koro; iru antaэen, mi iros kun vi, kien vi volas. 8 Tiam Jonatan diris: Jen ni transiros al tiuj homoj, kaj montros nin al ili. 9 Se ili diros al ni tiel: Restu, шis ni atingos vin--tiam ni haltos sur nia loko kaj ne supreniros al ili; 10 sed se ili diros tiel: Venu al ni supren--tiam ni supreniros; жar la Eternulo transdonis ilin en niajn manojn, kaj tio estos por ni pruvosigno. 11 Kaj ili ambaэ aperis antaэ la garnizono de la Filiюtoj, kaj la Filiюtoj diris: Jen Hebreoj eliras el la truoj, en kiuj ili sin kaюis. 12 Kaj la homoj el la garnizono ekparolis al Jonatan kaj al lia armilportisto, kaj diris: Venu al ni supren, kaj ni klarigos al vi aferon. Tiam Jonatan diris al sia armilportisto: Sekvu min, жar la Eternulo transdonis ilin en la manojn de Izrael. 13 Kaj Jonatan ekgrimpis per siaj manoj kaj piedoj, kaj lia armilportisto post li. Tiam ili ekfalis antaэ Jonatan, kaj lia armilportisto mortigis ilin post li. 14 La unua mortigo, kiun faris Jonatan kaj lia armilportisto, estis жirkaэ dudek homoj, sur la spaco de жirkaэ duontaga plugado. 15 Tiam fariшis teruro en la tendaro, sur la kampo, kaj inter la tuta popolo; la garnizonanoj kaj la vagatakistoj ankaэ ektimis, kaj la tero ektremis, kaj ekregis tumulto, farita de Dio. 16 La gardostarantoj de Saul en Gibea de Benjamen ekvidis, ke la amaso disюutiшis kaj kuras en diversajn flankojn.

17 Tiam Saul diris al la homoj, kiuj estis жe li: Esploru kaj rigardu, kiu foriris de ni. Kaj oni esploris, kaj montriшis, ke forestas Jonatan kaj lia armilportisto. 18 Kaj Saul diris al A¶ija: Venigu la keston de Dio; жar la kesto de Dio estis en tiu tago kun la Izraelidoj. 19 Kaj dum Saul parolis ankoraэ kun la pastro, la tumulto en la tendaro de la Filiюtoj fariшis ankoraэ pli granda. Kaj Saul diris al la pastro: Retiru vian manon. 20 Kaj kolektiшis Saul kaj la tuta popolo, kiu estis kun li, kaj ili venis al la batalejo, kaj jen ili ekvidis, ke la glavo de жiu frapas lian proksimulon kaj la konfuzo estas tre granda. 21 Kaj la Hebreoj, kiuj estis kun la Filiюtoj antaэe kaj venis kune kun ili en tendaro жirkaэen, ili ankaэ aliшis al la Izraelidoj, kiuj estis kun Saul kaj Jonatan. 22 Kaj жiuj Izraelidoj, kiuj sin kaюis sur la monto de Efraim, aэdis, ke la Filiюtoj forkuras, kaj ili ankaэ aliшis kontraэ ili batale. 23 Kaj la Eternulo helpis en tiu tago Izraelon; la batalo daэris шis Bet-Aven. 24 La Izraelidoj estis lacaj en tiu tago; sed Saul јurligis la popolon, dirante: Malbenita estu tiu, kiu manшos panon antaэ la vespero, antaэ ol mi venшos al miaj malamikoj. Kaj la tuta popolo ne gustumis panon. 25 Kaj жiuj venis en arbaron; kaj tie estis mielo sur la tero. 26 Kiam la popolo venis en la arbaron, ili vidis, ke jen fluas la mielo; sed neniu levis sian manon al la buюo, жar la popolo timis la јuron. 27 Sed Jonatan ne aэdis, kiam lia patro јurligis la popolon; kaj li etendis la pinton de la bastono, kiu estis en lia mano, kaj trempis шin en la mielжelaro, kaj almetis sian manon al la buюo, kaj liaj okuloj revigliшis. 28 Tiam unu el la popolo ekparolis, kaj diris: Via patro јurligis la popolon, dirante: Malbenita estu tiu, kiu ion manшos hodiaэ; kaj la popolo laciшis. 29 Tiam Jonatan diris: Mia patro malgajigis la landon; rigardu, kiel revigliшis miaj okuloj, kiam mi gustumis iom el жi tiu mielo. 30 Se la popolo manшus hodiaэ el la militakiraјo, kion шi prenis de siaj malamikoj kaj kion шi trovis, жu nun ne pligrandiшus la venkobato kontraэ la Filiюtoj? 31 Kaj ili venkobatis en tiu tago la Filiюtojn de Mi¶maю шis Ajalon; kaj la popolo forte laciшis. 32 Kaj la popolo јetis sin sur la militakiraјon; kaj ili prenis юafojn kaj bovojn kaj bovidojn kaj buжis ilin sur la tero, kaj la popolo manшis kune kun la sango. 33 Oni raportis al Saul, dirante: Jen la popolo pekas antaэ la Eternulo, manшante kun la sango. Kaj li diris: Vi faris kontraэleшaјon; rulu nun al mi grandan юtonon. 34 Kaj Saul diris: Disiru en la popolon, kaj diru al шi: Жiu alkonduku al mi sian bovon kaj sian юafon, kaj buжu шin жi tie kaj manшu, kaj ne peku antaэ la Eternulo, manшante kun la sango. Kaj жiu el la popolo propramane alkondukis en tiu nokto sian bovon kaj buжis tie. 35 Kaj Saul konstruis altaron al la Eternulo; tio estis la unua altaro, kiun li konstruis al la Eternulo.

36 Kaj Saul diris: Ni postkuru la Filiюtojn en la nokto kaj ni prirabu ilin, шis eklumos la mateno, kaj ni neniun restigu el ili. Kaj ili diris: Faru жion, kio plaжas al vi. Kaj la pastro diris: Ni turnu nin жi tie al Dio. 37 Kaj Saul demandis Dion: Жu mi iru post la Filiюtoj? жu Vi transdonos ilin en la manojn de la Izraelidoj? Sed Li ne respondis al li en tiu tago. 38 Tiam Saul diris: Venu жi tien жiuj estroj de la popolo; eksciu kaj vidu, en kio konsistis la peko hodiaэ. 39 Жar kiel vivas la Eternulo, la helpanto de Izrael: se la kulpo estas en Jonatan, mia filo, li estos mortigita. Sed neniu el la tuta popolo respondis al li. 40 Tiam li diris al жiuj Izraelidoj: Vi estos sur unu flanko, kaj mi kun mia filo Jonatan estos sur la dua flanko. Kaj la popolo respondis al Saul: Faru tion, kio plaжas al vi. 41 Kaj Saul diris al la Eternulo, Dio de Izrael: Montru, kiu estas prava. Tiam estis trafitaj Jonatan kaj Saul, sed la popolo eliris senkulpa. 42 Tiam Saul diris: Lotu inter mi kaj mia filo Jonatan. Kaj trafita estis Jonatan. 43 Tiam Saul diris al Jonatan: Raportu al mi, kion vi faris. Kaj Jonatan raportis al li kaj diris: Mi gustumis per la pinto de la bastono, kiu estas en mia mano, iom da mielo: nun mi mortu. 44 Kaj Saul diris: Dio faru tiel kaj pli; Jonatan devas morti. 45 Sed la popolo diris al Saul: Жu devas morti Jonatan, kiu faris tiun grandan helpon al Izrael? ho, neniel! kiel vivas la Eternulo, eж unu haro de lia kapo ne falu sur la teron, жar kun Dio li agis hodiaэ. Kaj la popolo liberigis Jonatanon, kaj li ne mortis. 46 Kaj Saul foriris de la Filiюtoj, kaj la Filiюtoj iris sur sian lokon.

47 Kaj Saul prenis en siajn manojn la regadon super Izrael, kaj li militis жirkaэe kontraэ жiuj siaj malamikoj, kontraэ Moab kaj kontraэ la Amonidoj kaj kontraэ Edom kaj kontraэ la reшoj de Coba kaj kontraэ la Filiюtoj; kaj kien ajn li sin direktis, li venkobatis. 48 Li aranшis militistaron kaj venkobatis Amalekon kaj liberigis Izraelon el la manoj de liaj rabantoj.

49 La filoj de Saul estis: Jonatan kaj Jiюvi kaj Malki-Юua; kaj la nomoj de liaj du filinoj estis: la nomo de la unuenaskita estis Merab, kaj la nomo de la pli juna estis Mi¶al. 50 Kaj la nomo de la edzino de Saul estis A¶inoam, filino de A¶imaac; kaj la nomo de lia militestro estis Abner, filo de Ner kaj onklo de Saul. 51 Kiю estis la patro de Saul; kaj Ner, patro de Abner, estis filo de Abiel.

52 Forta estis la milito kontraэ la Filiюtoj dum la tuta vivo de Saul. Kaj жiufoje, kiam Saul vidis ian viron fortan kaj bravan, li prenis lin al si.

Жapitro 15

1 Kaj Samuel diris al Saul: Min sendis la Eternulo, por sanktolei vin kiel reшon super Lia popolo, super Izrael; aэskultu do la voжon de la vortoj de la Eternulo. 2 Tiel diris la Eternulo Cebaot: Mi rememoris, kion faris Amalek al Izrael, kiel li baris la vojon al li, kiam жi tiu iris el Egiptujo. 3 Nun iru kaj frapu Amalekon, kaj ekstermu жion, kion li havas; ne indulgu lin, sed mortigu la virojn kaj virinojn, infanojn kaj suжinfanojn, bovojn kaj юafojn, kamelojn kaj azenojn.

4 Tiam Saul faris alvokon al la popolo, kaj li kalkulis ilin en Telaim, tie estis ducent mil piedirantoj kaj dek mil viroj el Jehuda. 5 Kaj Saul venis al la urbo de Amalek kaj faris batalon жe la torento. 6 Kaj Saul diris al la Kenidoj: Iru, deturnu vin kaj foriшu el inter la Amalekidoj, por ke mi ne ekstermu vin kune kun ili; vi faris ja favorkoraјon al жiuj Izraelidoj, kiam ili iris el Egiptujo. Kaj la Kenidoj foriris el inter la Amalekidoj. 7 Kaj Saul venkobatis Amalekon de ¦avila шis Юur, kiu estas antaэ Egiptujo. 8 Kaj li kaptis Agagon, reшon de Amalek, vivantan, sed la tutan popolon li ekstermis per glavo. 9 Kaj Saul kaj la popolo indulgis Agagon kaj la plej bonajn юafojn kaj bovojn kaj bovidojn kaj юafidojn, kaj жion, kio estis bona, kaj ili ne volis ekstermi ilin, sed жion senvaloran kaj neakceptindan ili ekstermis.

10 Tiam la Eternulo ekparolis al Samuel, dirante: 11 Mi bedaэras, ke Mi faris Saulon reшo; жar li deturnis sin de Mi, kaj Miajn vortojn li ne plenumis. Tio malшojigis Samuelon, kaj li vokis al la Eternulo dum la tuta nokto. 12 Kaj Samuel leviшis frue matene, por iri renkonte al Saul. Oni raportis al Samuel, ke Saul venis al Karmel, ke li tie starigis al si monumenton kaj poste turnis sin kaj foriris kaj venis en Gilgalon. 13 Kiam Samuel venis al Saul, Saul diris al li: Estu benita de la Eternulo; mi plenumis la diron de la Eternulo. 14 Sed Samuel diris: Kion do signifas tiu voжo de юafoj en miaj oreloj, kaj la voжo de bovoj, kiun mi aэdas? 15 Kaj Saul respondis: De la Amalekidoj oni venigis ilin, жar la popolo indulgis la plej bonajn юafojn kaj bovojn, por buжoferi ilin al la Eternulo, via Dio; la ceterajn ni ekstermis. 16 Sed Samuel diris al Saul: Permesu, mi diros al vi, kion parolis al mi la Eternulo en жi tiu nokto. Kaj tiu respondis al li: Diru. 17 Kaj Samuel diris: Жu vi ne estis malgranda en viaj okuloj, kaj tamen vi fariшis estro de la triboj de Izrael, kaj la Eternulo sanktoleis vin reшo super Izrael? 18 Kaj la Eternulo vojirigis vin, kaj diris: Iru kaj ekstermu la pekulojn la Amalekidojn, kaj militu kontraэ ili, шis vi tute ekstermos ilin. 19 Kial do vi ne obeis la voжon de la Eternulo, sed direktiшis al militakiraјo kaj faris la malbonon antaэ la okuloj de la Eternulo? 20 Kaj Saul diris al Samuel: Mi obeis la voжon de la Eternulo, kaj mi iris la vojon, sur kiun sendis min la Eternulo, kaj mi venigis Agagon, reшon de Amalek, kaj la Amalekidojn mi ekstermis. 21 Kaj la popolo prenis el la militakiraјo юafojn kaj bovojn, la plej bonan el la kondamnitaјo, por buжoferi al la Eternulo, via Dio, en Gilgal. 22 Sed Samuel diris: Жu bruloferoj kaj buжoferoj estas tiel agrablaj al la Eternulo, kiel la obeado al la voжo de la Eternulo? vidu, obeado estas pli bona ol buжofero, atentado estas pli bona ol la sebo de юafoj. 23 Жar malobeo estas kiel peko de sorжado, kaj neplenumo estas kiel peko de idolservado. Pro tio, ke vi malюatis la diron de la Eternulo, Li malюatis vin, ke vi ne estu plu reшo. 24 Tiam Saul diris al Samuel: Mi pekis, жar mi malobeis la diron de la Eternulo kaj viajn vortojn; mi timis la popolon, kaj mi obeis шian voжon. 25 Kaj nun pardonu, mi petas, mian pekon, kaj iru kun mi returne, por ke mi adorkliniшu antaэ la Eternulo. 26 Sed Samuel diris al Saul: Mi ne iros kun vi returne; жar vi malюatis la diron de la Eternulo, tial la Eternulo malюatis vin, ke vi ne estu plu reшo super Izrael. 27 Kaj kiam Samuel deturnis sin por iri, li kaptis lin je la rando de lia vesto, kaj шi disюiriшis. 28 Tiam Samuel diris al li: La Eternulo forюiris de vi hodiaэ la regnon de Izrael, kaj transdonis шin al via proksimulo, kiu estas pli bona ol vi. 29 Kaj la Potenculo de Izrael ne юanшos Sian decidon kaj ne pentos; жar Li ne estas homo, ke Li pentu. 30 Kaj tiu diris: Mi pekis; sed nun, mi vin petas, faru al mi honoron antaэ la plejaшuloj de mia popolo kaj antaэ Izrael, reiru kun mi, por ke mi adorkliniшu antaэ la Eternulo, via Dio. 31 Tiam Samuel reiris post Saul, kaj Saul adorkliniшis antaэ la Eternulo.

32 Kaj Samuel diris: Alkonduku al mi Agagon, reшon de Amalek; kaj venis al li Agag en katenoj, kaj Agag diris: Ho, alproksimiшas la maldolжeco de la morto. 33 Kaj Samuel diris: Kiel via glavo seninfanigis virinojn, via patrino fariшos seninfana inter la virinoj. Kaj Samuel dishakis Agagon antaэ la Eternulo en Gilgal.

34 Kaj Samuel foriris en la direkto al Rama, kaj Saul iris al sia domo en Gibea de Saul. 35 Kaj Samuel ne plu vidis Saulon шis la tago de sia morto; tamen Samuel funebris pri Saul; kaj la Eternulo bedaэris, ke Li faris Saulon reшo super Izrael.

Жapitro 16

1 Kaj la Eternulo diris al Samuel: Kiel longe vi funebros pri Saul, kiun Mi trovis nedigna reшi super Izrael? plenigu vian kornon per oleo, kaj iru; Mi sendos vin al Jiюaj la Bet-Le¶emano, жar inter liaj filoj Mi elvidis al Mi reшon. 2 Kaj Samuel diris: Kiel mi iros? Saul aэdos, kaj mortigos min. Sed la Eternulo diris: Prenu kun vi bovidinon, kaj diru: Mi venis, por fari buжoferon al la Eternulo. 3 Kaj invitu Jiюajon al la ofero; kaj Mi sciigos al vi, kion vi devas fari, kaj vi sanktoleos al Mi tiun, kiun Mi montros al vi. 4 Kaj Samuel faris tion, kion diris la Eternulo, kaj li venis Bet-Le¶emon. Kun timo iris al li renkonte la plejaшuloj de la urbo, kaj diris: Жu en paco vi venas? 5 Kaj li respondis: En paco; mi venis, por buжoferi al la Eternulo; sanktigu vin, kaj venu kun mi por la buжofero. Kaj li sanktigis Jiюajon kaj liajn filojn, kaj invitis ilin al la ofero. 6 Kiam ili venis, li ekvidis Eliabon, kaj diris: Jen antaэ la Eternulo estas Lia sanktoleito. 7 Sed la Eternulo diris al Samuel: Ne rigardu lian aspekton kaj lian altan kreskon, жar Mi malюatas lin; ne estas tiel, kiel vidas homo: жar homo vidas tion, kio estas antaэ la okuloj, sed la Eternulo rigardas en la koron. 8 Tiam Jiюaj vokis Abinadabon, kaj pasigis lin antaэ Samuel; sed жi tiu diris: Ankaэ жi tiun la Eternulo ne elektis. 9 Kaj Jiюaj pasigis Юaman; sed Samuel diris: Ankaэ жi tiun la Eternulo ne elektis. 10 Tiel Jiюaj pasigis siajn sep filojn antaэ Samuel; sed Samuel diris al Jiюaj: La Eternulo ne elektis жi tiujn. 11 Kaj Samuel diris al Jiюaj: Жu tio estas jam жiuj knaboj? Kaj жi tiu diris: Restas ankoraэ la plej juna, li paюtas nun la юafojn. Kaj Samuel diris al Jiюaj: Sendu, kaj venigu lin, жar ni ne sidiшos al la tablo, antaэ ol li venos жi tien. 12 Kaj li sendis, kaj venigis lin. Kaj li estis ruшa, kun belaj okuloj kaj bonaspekta. Tiam la Eternulo diris: Leviшu, sanktoleu lin, жar tio estas li. 13 Kaj Samuel prenis la kornon kun la oleo, kaj sanktoleis lin inter liaj fratoj. Kaj la spirito de la Eternulo ekfavoris Davidon de post tiu tago kaj pluen. Kaj Samuel leviшis kaj iris en Raman.

14 Kaj la spirito de la Eternulo foriшis de Saul, kaj ekturmentis lin spirito malbona, sendita de la Eternulo. 15 Kaj la servantoj de Saul diris al li: Jen malbona spirito, sendita de Dio, turmentas vin; 16 tial nia sinjoro diru al siaj servantoj, ke ili elserжu homon, kiu povoscias ludi harpon: kaj kiam atakos vin la malbona spirito, sendita de Dio, li ekludos per sia mano, kaj tiam fariшos al vi bone. 17 Kaj Saul diris al siaj servantoj: Elserжu al mi homon, kiu bone ludas, kaj venigu lin al mi. 18 Tiam unu el la junuloj respondis kaj diris: Жe Jiюaj la Bet- Le¶emano mi vidis filon, kiu povoscias ludi, kaj li estas fortulo kaj militkapablulo kaj prudenta en siaj paroloj kaj belaspekta, kaj la Eternulo estas kun li. 19 Kaj Saul sendis senditojn al Jiюaj, kaj dirigis: Sendu al mi vian filon David, kiu estas жe la юafoj. 20 Tiam Jiюaj prenis azenon, юarшitan per pano, kaj felsakon kun vino, kaj unu kapridon, kaj li sendis tion per sia filo David al Saul. 21 Kaj David venis al Saul, kaj ekservis antaэ li; kaj жi tiu tre ekamis lin, kaj li fariшis lia armilportisto. 22 Kaj Saul sendis al Jiюaj, por diri: Mi petas, David restu жe mi, жar li plaжas al mi. 23 Kaj жiufoje, kiam la spirito, sendita de Dio, atakis Saulon, David prenadis la harpon kaj ludadis per sia mano; tiam al Saul fariшadis pli facile kaj bone, kaj la malbona spirito foriшadis de li.

Жapitro 17

1 La Filiюtoj kolektis siajn militistarojn por milito, kaj kuniшis apud So¶o de Jehuda, kaj stariшis tendare inter So¶o kaj Azeka, en Efes-Damim. 2 Kaj Saul kaj la viroj de Izrael kolektiшis, kaj stariшis tendare en la valo de Ela, kaj pretigis sin por batalo kontraэ la Filiюtoj. 3 La Filiюtoj staris sur la monto unuflanke, kaj la Izraelidoj staris sur la monto duaflanke, kaj la valo estis inter ili. 4 Kaj eliris grandegulo el la tendaroj de la Filiюtoj; lia nomo estis Goljat, el Gat; lia alteco estis ses ulnoj kaj unu manlarшo. 5 Kaj kupra kasko estis sur lia kapo, kaj per skvamita kiraso li estis vestita, kaj la pezo de la kiraso estis kvin mil sikloj da kupro. 6 Kaj kupraj armaјetoj estis sur liaj piedoj, kaj kupra юildo sur liaj юultroj. 7 La tenilo de lia lanco estis kiel rultrabo de teksisto, kaj la fero de lia lanco havis la pezon de sescent sikloj da fero; kaj antaэ li iris юildoportisto. 8 Kaj li stariшis, kaj ekkriis al la taжmentoj de Izrael, kaj diris al ili: Por kio vi eliris batale? жu mi ne estas Filiюto, kaj vi sklavoj de Saul? elektu inter vi viron, kaj li malsupreniru al mi. 9 Se li povos batali kun mi kaj venkos min, tiam ni estos viaj sklavoj; sed se mi lin venkos kaj batos, tiam vi estos niaj sklavoj kaj vi servos al ni. 10 Kaj la Filiюto diris: Mi hontigos hodiaэ la taжmentojn de Izrael; donu al mi viron, ke ni ambaэ interbatalu. 11 Kiam Saul kaj жiuj Izraelidoj aэdis la vortojn de tiu Filiюto, ili eksentis teruron kaj tre ektimis.

12 Estis David, filo de tiu Efratano el Bet-Le¶em de Jehuda, kies nomo estis Jiюaj kaj kiu havis ok filojn; kaj tiu viro en la tempo de Saul estis jam maljuna, profundaшa inter la viroj. 13 La tri plej maljunaj filoj de Jiюaj iris, sekvante Saulon, en la militon; la nomoj de liaj tri filoj, kiuj iris en la militon, estis: Eliab, la unuenaskito, kaj la dua post li Abinadab, kaj la tria Юama. 14 David estis la plej juna; kaj la tri plej maljunaj iris post Saul. 15 Sed David venadis al Saul kaj reiradis de li, por paюti la юafojn de sia patro en Bet-Le¶em. 16 La Filiюto eliradis matene kaj vespere, kaj stariшadis dum kvardek tagoj.

17 Kaj Jiюaj diris al sia filo David: Prenu por viaj fratoj жi tiun efon da rostitaj grajnoj kaj жi tiujn dek panojn, kaj kuru en la tendaron al viaj fratoj; 18 kaj жi tiujn dek fromaшojn alportu al la milestro, kaj rigardu, kiel fartas viaj fratoj, kaj prenu ilian komision. 19 Kaj Saul kaj ili kaj жiuj viroj de Izrael estis en la valo de Ela, militante kontraэ la Filiюtoj. 20 Kaj David leviшis frue matene, lasis la юafojn al la gardisto, prenis la portotaјon kaj iris, kiel ordonis al li Jiюaj, kaj venis al la tendaro, kiam la militistaro eliris por sin aranшi kaj oni trumpetis por batalo. 21 Kaj aranшis sin la Izraelidoj kaj la Filiюtoj, fronton kontraэ fronto. 22 David lasis la vazojn, kiujn li portis, жe la gardisto de ilaroj, kuris al la fronto, kaj demandis pri la farto de siaj fratoj. 23 Dum li parolis kun ili, jen la grandegulo, Goljat la Filiюto estis lia nomo, el Gat, eliris el la vicoj de la Filiюtoj kaj komencis paroli kiel antaэe; kaj David tion aэdis. 24 Kaj жiuj Izraelidoj, ekvidinte tiun viron, forkuris de li kaj tre timis. 25 Kaj la Izraelidoj diris: Жu vi vidis tiun viron, kiu tiel sin levas? por moki Izraelon li sin levas; kiu lin venkobatos, tiun la reшo riжigos per granda riжeco, kaj sian filinon li donos al li, kaj la domon de lia patro li faros libera en Izrael. 26 Tiam David diris al la homoj, kiuj staris apud li: Kio estos farita al la homo, kiu venkobatos tiun Filiюton kaj deprenos de Izrael la malhonoron? жar kiu estas tiu necirkumcidita Filiюto, ke li mokas la militistaron de la vivanta Dio? 27 Kaj la popolo diris al li kiel antaэe: Tio estos farita al la homo, kiu venkobatos lin. 28 Kiam lia plej maljuna frato Eliab aэdis, kiel li parolas kun la homoj, ekflamis la kolero de Eliab kontraэ David, kaj li diris: Por kio vi venis? kaj sub kies zorgado vi lasis tiun malgrandan юafaron en la dezerto? mi konas vian arogantecon kaj vian malbonan koron; vi venis nur por vidi la batalon. 29 Tiam David diris: Kion do mi nun faris? жu mi venis sen bezono? 30 Kaj li deturnis sin de li al alia flanko, kaj ekparolis kiel antaэe; kaj la homoj respondis al li kiel la unuan fojon. 31 Kiam oni aэdis la vortojn, kiujn diris David, oni raportis al Saul, kaj жi tiu venigis lin. 32 Kaj David diris al Saul: Neniu perdu la kuraшon pro li: via sklavo iros kaj batalos kontraэ tiu Filiюto. 33 Sed Saul diris al David: Vi ne povas iri kontraэ tiun Filiюton, por batali kontraэ li; жar vi estas knabo, kaj li estas batalisto detempe de siaj plej junaj jaroj. 34 Tiam David diris al Saul: Via sklavo estis жe sia patro paюtanto de юafoj; kaj venadis leono aэ urso kaj forportadis юafon el la юafaro; 35 tiam mi kuradis post tiu, batadis шin, kaj savadis el шia buюo; se шi stariшis kontraэ mi, mi kaptis шin je la makzelo, batis kaj mortigis шin. 36 Kiel la leonon, tiel ankaэ la urson via sklavo venkobatis; ankaэ kun жi tiu necirkumcidita Filiюto estos la sama afero, kiel kun жiu el tiuj, жar li malhonoras la militistaron de la vivanta Dio. 37 Kaj David diris: La Eternulo, kiu savis min kontraэ leono kaj kontraэ urso, savos min kontraэ жi tiu Filiюto. Tiam Saul diris al David: Iru, kaj la Eternulo estu kun vi. 38 Kaj Saul vestis Davidon per siaj vestoj, kaj metis kupran kaskon sur lian kapon, kaj vestis lin per kiraso. 39 Kaj David zonis lian glavon supre de siaj vestoj, kaj provis iri, жar li ne kutimis; sed David diris al Saul: Mi ne povas iri en жi tio, жar mi ne kutimis. Kaj David demetis tion de si. 40 Kaj li prenis sian bastonon en sian manon, kaj elektis al si kvin glatajn юtonojn el la torento, kaj metis ilin en la paюtistan vazon, kiun li havis, kaj en la saketon, kaj kun la јetilo en la mano li iris al la Filiюto. 41 Kaj la Filiюto eliris kaj komencis alproksimiшi al David, kaj lia юildoportisto iris antaэ li. 42 Kiam la Filiюto ekrigardis kaj vidis Davidon, li malюatis lin, жar li estis knabo, ruшvanga kaj belaspekta. 43 Kaj la Filiюto diris al David: Жu mi estas hundo, ke vi iras al mi kun bastono? Kaj la Filiюto malbenis Davidon per siaj dioj. 44 Kaj la Filiюto diris al David: Venu al mi, por ke mi donu vian karnon al la birdoj de la жielo kaj al la bestoj de la kampo. 45 Sed David diris al la Filiюto: Vi iras kontraэ min kun glavo, lanco, kaj юildo; kaj mi iras kontraэ vin en la nomo de la Eternulo Cebaot, la Dio de la militistaro de Izrael, kiun vi malhonoris. 46 Hodiaэ la Eternulo transdonos vin en mian manon, ke mi venkobatu vin kaj deprenu de vi vian kapon, kaj por ke mi donu hodiaэ la kadavrojn de la Filiюtaj taжmentoj al la birdoj de la жielo kaj al la bestoj de la tero, por ke eksciu la tuta tero, ke Izrael havas Dion. 47 Kaj ekscios жi tiu tuta komunumo, ke ne per glavo kaj lanco savas la Eternulo, жar de la Eternulo dependas la milito, kaj Li transdonos vin en niajn manojn. 48 Kaj kiam la Filiюto leviшis kaj ekiris, por alproksimiшi al David, tiam David rapide ekkuris al la fronto kontraэ la Filiюton. 49 Kaj David etendis sian manon al la vazo, kaj prenis el tie юtonon, јetis per la јetilo kaj trafis la Filiюton en lian frunton, kaj la юtono penetris en lian frunton, kaj li falis kun la vizaшo sur la teron. 50 Tiamaniere David venkis la Filiюton per la јetilo kaj per la юtono, kaj batis la Filiюton kaj mortigis lin, kvankam glavo ne estis en la mano de David. 51 David alkuris, stariшis super la Filiюto, prenis lian glavon, elprenis шin el la ingo, kaj mortigis lin, kaj dehakis per шi lian kapon. Kiam la Filiюtoj vidis, ke ilia fortegulo mortis, ili forkuris. 52 Tiam leviшis la viroj de Izrael kaj Jehuda, kaj ekkriis, kaj postkuris la Filiюtojn шis la eniro en la valon kaj шis la pordego de Ekron. Kaj falis la mortigitoj el la Filiюtoj sur la vojo al Юaaraim, шis Gat kaj шis Ekron. 53 Kaj la Izraelidoj revenis de la kurado post la Filiюtoj kaj disrabis ilian tendaron. 54 Kaj David prenis la kapon de la Filiюto, kaj alportis шin en Jerusalemon, kaj liajn armilojn li metis en sian tendon.

55 Kiam Saul vidis Davidon, elirantan kontraэ la Filiюton, li diris al Abner, la militestro: Kies filo estas жi tiu junulo, Abner? Kaj Abner respondis: Mi јuras per via animo, ho reшo, ke mi ne scias. 56 Kaj la reшo diris: Demandu, kies filo estas жi tiu junulo. 57 Kiam David revenis post la mortigo de la Filiюto, Abner prenis lin kaj venigis lin antaэ Saulon, kaj la kapo de la Filiюto estis en lia mano. 58 Kaj Saul diris al li: Kies filo vi estas, junulo? Kaj David respondis: Filo de via sklavo Jiюaj, la Bet-Le¶emano.

Жapitro 18

1 Kiam li finis la paroladon kun Saul, la animo de Jonatan alligiшis al la animo de David, kaj Jonatan ekamis lin kiel sian animon. 2 Kaj Saul prenis lin en tiu tago, kaj ne lasis lin reiri al la domo de sia patro. 3 Kaj Jonatan faris kun David interligon, жar li ekamis lin kiel sian animon. 4 Kaj Jonatan deprenis la tunikon, kiu estis sur li, kaj donis шin al David, ankaэ siajn militajn vestojn, inkluzive sian glavon, sian pafarkon, kaj sian zonon. 5 Kaj David iradis жien, kien sendis lin Saul, kaj agadis prudente; kaj Saul faris lin estro de la militistoj, kaj tio plaжis al la tuta popolo kaj ankaэ al la servantoj de Saul.

6 Okazis, ke dum ilia revenado, kiam David revenis post la mortigo de la Filiюto, eliris la virinoj el жiuj urboj de Izrael, kantante kaj dancante, renkonte al la reшo Saul, kun tamburinoj, шojkrioj, kaj cimbaloj. 7 Kaj la ludantaj virinoj kantis unuj al la aliaj, kaj diris:

     Saul frapis milojn,
     Kaj David dekmilojn.

8 Kaj tio tre kolerigis Saulon kaj ne plaжis al li, kaj li diris: Ili donis al David dekmilojn, kaj al mi ili donis milojn; nun mankas al li ankoraэ nur la reшeco. 9 De tiu tago kaj plue Saul malamike rigardadis Davidon.

10 En la morgaэa tago okazis, ke la malbona spirito, sendita de Dio, atakis Saulon, kaj li furiozis en sia domo, kaj David ludis per sia mano, kiel жiutage, kaj en la mano de Saul estis lanco. 11 Kaj Saul јetis la lancon, kaj pensis: Mi alpikos Davidon al la muro. Sed David forturnis sin de li du fojojn. 12 Tiam Saul ektimis Davidon, жar la Eternulo estis kun li, kaj de Saul Li Sin forturnis. 13 Kaj Saul forigis lin de si kaj faris lin milestro, kaj li iradis kaj venadis antaэ la popolo. 14 Kaj David estis prudenta en жiuj siaj agoj, kaj la Eternulo estis kun li. 15 Kaj Saul vidis, ke li agas tre prudente, kaj li timis lin. 16 Sed la tuta Izrael kaj Jehuda amis Davidon pro tio, kiamaniere li iradis kaj venadis antaэ ili.

17 Kaj Saul diris al David: Jen estas mia pliaшa filino Merab, mi donos юin al vi kiel edzinon; nur estu al mi kuraшa kaj konduku la militojn de la Eternulo. Жar Saul pensis: Mia mano lin ne tuюu, sed li pereu de la manoj de la Filiюtoj. 18 Sed David diris al Saul: Kiu mi estas, kaj kia estas la vivo de la familio de mia patro en Izrael, ke mi fariшu bofilo de la reшo? 19 Tamen, kiam venis la tempo, ke Merab, la filino de Saul, estu donata al David, юi estis fordonita kiel edzino al Adriel, la Me¶olatano. 20 Dume Mi¶al, filino de Saul, ekamis Davidon, kaj oni diris tion al Saul, kaj la afero plaжis al li. 21 Kaj Saul pensis: Mi donos юin al li, por ke юi fariшu por li falilo, kaj por ke trafu lin la manoj de la Filiюtoj. Kaj Saul diris al David: Per la dua filino fariшu nun mia bofilo. 22 Kaj Saul ordonis al siaj servantoj: Parolu al David sekrete, kaj diru: Jen la reшo vin favoras, kaj жiuj liaj servantoj vin amas; boparenciшu do nun kun la reшo. 23 Kaj la servantoj de Saul diris tiujn vortojn al David; sed David diris: Жu vi opinias, ke estas afero facila boparenciшi kun la reшo? mi estas ja homo malriжa kaj ne eminenta. 24 Kaj la servantoj de Saul raportis al li, dirante: Tiajn vortojn diris David. 25 Tiam Saul diris: Tiamaniere diru al David: La reшo ne deziras alian edziшan donacon krom cent prepucioj de Filiюtoj, por venшi al la malamikoj de la reшo. Kaj Saul esperis faligi Davidon per la manoj de la Filiюtoj. 26 Kaj liaj servantoj diris al David tiujn vortojn, kaj al David plaжis la afero, ke li boparenciшos kun la reшo. Kaj antaэ ol venis la destinita tempo, 27 David leviшis kaj iris kun siaj viroj kaj mortigis el la Filiюtoj ducent virojn, kaj David alportis iliajn prepuciojn en plena nombro al la reшo, por boparenciшi kun la reшo. Kaj Saul donis al li sian filinon Mi¶al kiel edzinon. 28 Kaj Saul vidis kaj komprenis, ke la Eternulo estas kun David, kaj ke Mi¶al, la filino de Saul, lin amas. 29 Tiam Saul ankoraэ pli ektimis Davidon, kaj Saul fariшis malamiko de David por жiam.

30 La estroj de la Filiюtoj eliradis, kaj жiufoje, kiam ili eliris, David agis pli prudente ol жiuj servantoj de Saul, kaj lia nomo fariшis tre glora.

Жapitro 19

1 Saul diris al sia filo Jonatan kaj al жiuj siaj servantoj, ke ili mortigu Davidon. 2 Sed Jonatan, filo de Saul, tre amis Davidon. Kaj Jonatan sciigis al David, dirante: Mia patro Saul intencas mortigi vin; tial gardu vin, mi petas, morgaэ matene: iru en sekretan lokon kaj kaюu vin. 3 Kaj mi eliros kaj stariшos apud mia patro sur tiu kampo, kie vi estos, kaj mi parolos pri vi al mia patro; kaj kiam mi vidos, kiel la afero staras, mi diros al vi. 4 Kaj Jonatan parolis pri David bonon al sia patro Saul, kaj diris al li: La reшo ne peku kontraэ sia sklavo David, жar li ne pekis kontraэ vi kaj жar liaj agoj estas tre bonaj por vi; 5 li riskis sian vivon kaj mortigis la Filiюton, kaj la Eternulo faris grandan savon al la tuta Izrael; vi tion vidis, kaj vi шojis; kial do vi volas peki kontraэ senkulpa sango kaj mortigi Davidon senkaэze? 6 Kaj Saul aэskultis la voжon de Jonatan, kaj Saul јuris: Mi јuras per la Eternulo, li ne mortos. 7 Tiam Jonatan alvokis Davidon, kaj Jonatan rakontis al li жion жi tion; kaj Jonatan alkondukis Davidon al Saul, ke li estu antaэ жi tiu kiel antaэe.

8 Komenciшis denove milito; kaj David eliris kaj batalis kontraэ la Filiюtoj, kaj frapis ilin per granda frapo, kaj ili forkuris de li. 9 Sed la malbona spirito, sendita de la Eternulo, denove venis sur Saulon, kiam li sidis en sia domo kaj lia lanco estis en lia mano kaj David ludis per la mano. 10 Kaj Saul intencis alpiki per la lanco Davidon al la muro; sed David forsaltis de Saul, kaj la lanco enpikiшis en la muron, kaj David forkuris kaj saviшis en tiu nokto. 11 Tiam Saul sendis senditojn al la domo de David, por fari gardon kontraэ li kaj mortigi lin matene. Sed al David diris lia edzino Mi¶al jene: Se vi ne savos vian animon en жi tiu nokto, vi morgaэ estos mortigita. 12 Kaj Mi¶al malsuprenigis Davidon per la fenestro, kaj li foriris, forkuris, kaj saviшis. 13 Poste Mi¶al prenis doman dion, metis шin sur la liton, жirkaэ шian kapon юi metis tapiюon el kapra felo, kaj kovris шin per vesto. 14 Kiam Saul sendis senditojn, por preni Davidon, юi diris: Li estas malsana. 15 Saul sendis la senditojn, ke ili rigardu Davidon, kaj li diris al ili: Alportu lin al mi kun la lito, por ke oni mortigu lin. 16 La senditoj venis, kaj vidis, ke sur la lito estas doma dio kaj жirkaэ шia kapo estas tapiюo el kapra felo. 17 Kaj Saul diris al Mi¶al: Kial vi tiel trompis min kaj foririgis mian malamikon, ke li saviшu? Kaj Mi¶al diris al Saul: Li diris al mi: Foririgu min, жar alie mi vin mortigos.

18 Dume David forkuris kaj saviшis, kaj venis al Samuel en Raman, kaj rakontis al li жion, kion faris al li Saul. Kaj li kaj Samuel iris kaj restis en Najot. 19 Kaj oni raportis al Saul, dirante: Jen David estas nun en Najot, en la regiono de Rama. 20 Tiam Saul sendis senditojn, por preni Davidon. Sed ili ekvidis aron da profetoj, kiuj estis profetantaj, kaj Samuelon, kiu staris super ili; kaj venis sur la senditojn de Saul la spirito de Dio, kaj ili ankaэ ekprofetis. 21 Kiam oni tion raportis al Saul, li sendis aliajn senditojn; sed ankaэ ili ekprofetis. Kaj Saul plue sendis triajn senditojn, sed ankaэ ili ekprofetis. 22 Tiam li mem iris en Raman, kaj venis al la granda puto, kiu estas en Se¶u, kaj demandis: Kie estas Samuel kaj David? Kaj oni respondis: En Najot, en la regiono de Rama. 23 Kaj li iris tien, en Najoton en la Rama regiono; sed tiam ankaэ sur lin venis la spirito de Dio, kaj li iris жiam profetante, шis li venis en Najoton en la Rama regiono. 24 Kaj li ankaэ demetis siajn vestojn, kaj li ankaэ profetis antaэ Samuel, kaj li kuюis senveste dum tiu tuta tago kaj dum la tuta nokto. Tial oni diras: Жu ankaэ Saul estas inter la profetoj?

Жapitro 20

1 Sed David forkuris el Najot en la Rama regiono, kaj venis, kaj diris al Jonatan: Kion mi faris? kio estas mia krimo? kaj kio estas mia peko antaэ via patro, ke li volas forpreni mian animon? 2 Sed tiu diris al li: Tio certe ne fariшos, vi ne mortos; mia patro faras nenian aferon grandan aэ malgrandan, ne sciigante tion al mi; kial do mia patro kaюus antaэ mi жi tiun aferon? tio ne fariшos. 3 Tiam David plue јuris kaj diris: Via patro scias bone, ke vi favoras min, tial li diris al si: Jonatan ne devas scii жi tion, por ke li ne afliktiшu; vere, kiel vivas la Eternulo kaj kiel vivas via animo, inter mi kaj la morto estas nur unu paюo. 4 Kaj Jonatan diris al David: Kion ajn via animo diros, tion mi faros por vi. 5 Tiam David diris al Jonatan: Jen morgaэ estos monatkomenco, kaj mi devas sidi kun la reшo жe la tagmanшo; permesu, ke mi foriru kaj kaюu min sur la kampo шis vespero de la tria tago. 6 Se via patro demandos pri mi, tiam diru: David forte petis min, ke li kuru al sia urbo Bet-Le¶em, жar tie estas жiujara oferado de la tuta familio. 7 Se li diros: Bone, tiam estos paco al via sklavo; sed se li ekkoleros, tiam sciu, ke malbono jam estas decidita de li. 8 Faru do favorkoraјon al via sklavo, жar vi akceptis vian sklavon kun vi en interligon antaэ la Eternulo; kaj se mi havas sur mi ian kulpon, tiam mortigu min vi; sed por kio vi venigus min al via patro? 9 Sed Jonatan diris: Neniam tio fariшu al vi, ke mi scius, ke mia patro decidis malbonon kontraэ vi, kaj mi ne sciigus tion al vi. 10 Kaj David diris al Jonatan: Kiu diros al mi, se via patro donos al vi respondon kruelan? 11 Jonatan diris al David: Venu, ni eliros sur la kampon. Kaj ambaэ eliris sur la kampon.

12 Tiam Jonatan diris al David: La Eternulo, Dio de Izrael, se mi esploros mian patron шis postmorgaэ, kaj konvinkiшos, ke li estas favora al David, kaj se mi tiam ne sendos al vi kaj ne malkaюos al viaj oreloj-- 13 tiam la Eternulo punu kaj repunu Jonatanon. Sed se al mia patro plaжos io malbona kontraэ vi, tion mi ankaэ malkaюos al viaj oreloj, kaj mi forliberigos vin, ke vi iru en paco; kaj la Eternulo estu kun vi, kiel Li estis kun mia patro. 14 Kaj se mi ankoraэ vivos, жu vi ne agos kun mi favorkore, ke mi ne mortu? 15 Kaj vian favorkorecon ne fortiru de mia domo eterne, eж ne tiam, kiam la Eternulo ekstermos жiujn malamikojn de David de sur la tero. 16 Tiamaniere faris Jonatan interligon kun la domo de David, se la Eternulo punos la malamikojn de David. 17 Kaj Jonatan plue јuris al David pri sia amo al li, жar li amis lin kiel sian animon. 18 Kaj Jonatan diris al li: Morgaэ estos komenco de monato, kaj oni demandos pri vi, жar oni rimarkos vian sidlokon. 19 En la tria tago rapidu kaj venu al la loko, kie vi kaюis vin dum la labora tago, kaj vi sidos apud la юtono Ezel. 20 Kaj mi pafos preter шin tri sagojn, kvazaэ pafante al celo. 21 Kaj poste mi sendos junulon, dirante: Iru, trovu la sagojn. Se mi diros al la junulo: Jen la sagoj estas antaэ vi, prenu ilin kaj venu--tiam estas paco al vi kaj nenio minacas, kiel vivas la Eternulo. 22 Sed se mi tiel diros al la junulo: Jen la sagoj estas post vi malproksime--tiam foriru, жar la Eternulo vin forsendas. 23 Kaj koncerne tion, kion parolis inter ni mi kaj vi, la Eternulo estu inter mi kaj vi por жiam.

24 Tiam David kaюis sin sur la kampo. Kaj kiam estis la monatkomenco, la reшo sidiшis al tagmanшo; 25 kaj kiam la reшo sidiшis sur sia loko, kiel жiufoje, sur la sidloko apud la muro, Jonatan leviшis, kaj Abner sidiшis apud Saul, kaj la loko de David restis neokupita. 26 Sed Saul diris nenion en tiu tago, жar li pensis: Io okazis al li, verюajne li estas malpura, li ne puriшis. 27 Estis la dua tago de la monatkomenco, kaj la loko de David restis neokupita. Tiam Saul diris al sia filo Jonatan: Kial la filo de Jiюaj ne venis hieraэ nek hodiaэ al la tagmanшo? 28 Kaj Jonatan respondis al Saul: David forte petis min, ke li iru Bet-Le¶emon, 29 kaj li diris: Forliberigu min, жar ni havas en la urbo familian oferadon, kaj mia frato ordonis al mi esti tie; tial nun, se vi estas favora al mi, permesu, ke mi rapidu tien kaj ke mi vidu miajn fratojn. Tial li ne venis al la tablo de la reшo. 30 Tiam ekflamis la kolero de Saul kontraэ Jonatan, kaj li diris al li: Ho, filo de obstina virino! жu mi ne scias, ke vi elektis al vi la filon de Jiюaj, por via malhonoro kaj por la malhonoro de via patrino? 31 Жar tiel longe, kiel la filo de Jiюaj vivos sur la tero, ne fortikiшos vi nek via regno. Nun sendu, kaj venigu lin al mi, жar li meritas la morton. 32 Sed Jonatan respondis al sia patro Saul kaj diris al li: Pro kio oni mortigu lin? kion li faris? 33 Tiam Saul јetis sur lin la lancon, por frapi lin. Tiam Jonatan komprenis, ke жe lia patro шi estas afero decidita, mortigi Davidon. 34 Kaj Jonatan en forta kolero levis sin de жe la tablo; kaj li nenion manшis en tiu dua tago de la monatkomenco; жar li malшojis pro David, ke lia patro tiel insultis lin.

35 En la sekvanta mateno Jonatan eliris sur la kampon en la tempo interkonsentita kun David, kaj malgranda knabo estis kun li. 36 Kaj li diris al sia knabo: Kuru, trovu la sagojn, kiujn mi pafas. La knabo kuris, kaj li pafјetis la sagon malproksime trans lin. 37 Kiam la knabo venis al la loko, kien Jonatan pafјetis la sagon, Jonatan ekkriis al la junulo, dirante: La sago kuюas ja post vi malproksime. 38 Kaj Jonatan kriis al la knabo: Tuj, rapidu, ne staru. Kaj la knabo de Jonatan kolektis la sagojn kaj venis al sia sinjoro. 39 Kaj la knabo nenion sciis; nur Jonatan kaj David sciis la aferon. 40 Jonatan fordonis siajn armilojn al la knabo, kiu estis жe li, kaj diris al li: Iru, portu en la urbon. 41 Kiam la knabo foriris, David leviшis de la suda flanko, јetis sin vizaшaltere, kaj salutis tri fojojn; kaj ili kisis sin reciproke, kaj ploris ambaэ kune, sed David pli. 42 Kaj Jonatan diris al David: Iru en paco, kiel ni јuris ambaэ per la nomo de la Eternulo, dirante: La Eternulo estu inter mi kaj vi, inter mia idaro kaj via idaro eterne. Kaj li leviшis kaj foriris, kaj Jonatan venis en la urbon.

Жapitro 21

1 Kaj David venis en Nobon al la pastro A¶imele¶, kaj A¶imele¶ time eliris renkonte al David, kaj diris al li: Kial vi estas sola kaj neniu estas kun vi? 2 Kaj David respondis al la pastro A¶imele¶: La reшo ion komisiis al mi, kaj diris al mi: Neniu ion sciu pri la afero, por kiu mi sendas vin kaj kiun mi komisiis al vi; tial por miaj junuloj mi destinis lokon tian kaj tian. 3 Nun kion vi havas sub la mano? donu en mian manon kvin panojn, aэ tion, kio troviшos. 4 Kaj la pastro respondis al David kaj diris: Simplan panon mi ne havas sub mia mano, estas nur pano sankta, se la junuloj nur detenis sin de virinoj. 5 Tiam David respondis al la pastro kaj diris al li: Virinoj estas for de ni de hieraэ kaj antaэhieraэ, de la momento, kiam mi eliris, kaj la apartenaјoj de la junuloj estas sanktaj; se la vojo estas malsankta, шi ankoraэ hodiaэ sanktiшos per la apartenaјoj. 6 Tiam la pastro donis al li la sanktaјon, жar ne estis tie pano krom la panoj de propono, kiuj estis forprenitaj de antaэ la Eternulo, por meti varman panon post la formeto de tiuj. 7 Tie unu el la servantoj de Saul estis enюlosita en tiu tago antaэ la Eternulo; lia nomo estis Doeg la Edomido, la жefa el la paюtistoj de Saul. 8 Kaj David diris al A¶imele¶: Жu vi ne havas sub via mano lancon aэ glavon? жar nek mian glavon, nek miajn aliajn batalilojn mi prenis kun mi, жar la afero de la reшo estis urшa. 9 Tiam la pastro diris: La glavo de Goljat, la Filiюto, kiun vi mortigis en la valo de Ela, jen шi estas, envolvita en vesto, malantaэ la efodo. Se vi volas preni шin al vi, prenu, жar ne haviшas alia krom жi tiu. Kaj David diris: Ne ekzistas simila al шi, donu шin al mi.

10 Kaj David leviшis kaj forkuris en tiu tago de Saul, kaj venis al A¶iю, reшo de Gat. 11 Kaj la servantoj de A¶iю diris al li: Tio estas ja David, reшo de la lando! pri li oni ja kantis, dancante, kaj dirante:

     Saul frapis milojn,
     Kaj David dekmilojn!

12 David metis tiujn vortojn en sian koron, kaj tre ektimis A¶iюon, la reшon de Gat. 13 Tial li юanшis sian aspekton antaэ iliaj okuloj, furiozis inter iliaj manoj, desegnis sur la pordoj de la pordego, kaj fluigis salivon sur sian barbon. 14 Tiam A¶iю diris al siaj servantoj: Vi vidas ja, ke жi tiu homo estas freneza; kial do vi venigis lin al mi? 15 Жu mankas al mi frenezuloj, ke vi alkondukis жi tiun, ke li faru frenezaјojn antaэ mi? жu tia povas eniri en mian domon?

Жapitro 22

1 Kaj David foriris de tie, kaj saviшis en la kaverno Adulam. Kiam tion aэdis liaj fratoj kaj la tuta domo de lia patro, ili venis al li tien. 2 Kaj kolektiшis al li жiuj viroj premataj, юulduloj, afliktitoj, kaj li fariшis ilia estro; ili estis kun li жirkaэ kvarcent viroj.

3 Kaj de tie David iris en Micpen de Moab, kaj li diris al la reшo de Moab: Permesu al mia patro kaj al mia patrino resti жe vi, шis mi ekscios, kion faros al mi Dio. 4 Kaj li alkondukis ilin al la reшo de Moab, kaj ili restis жe li la tutan tempon, kiun David estis en la fortikaјo. 5 Sed la profeto Gad diris al David: Ne restu en la fortikaјo; iru kaj venu en la landon de Jehuda. Kaj David iris kaj venis en la arbaron ¦eret.

6 Saul aэdis, ke aperis David kaj la viroj, kiuj estis kun li. Saul tiam sidis en Gibea sub la tamarisko sur la altaјo, kaj lia lanco estis en lia mano, kaj жiuj liaj servantoj staris apud li. 7 Kaj Saul diris al siaj servantoj, kiuj staris apud li: Aэskultu, idoj de Benjamen: жu al жiuj el vi la filo de Jiюaj donos kampojn kaj vinberшardenojn? жu vin жiujn li faros milestroj kaj centestroj? 8 жar vi жiuj faris konspiron kontraэ mi, kaj neniu sciigis al miaj oreloj, ke mia filo faris interligon kun la filo de Jiюaj, kaj neniu el vi kompatas min kaj sciigis al miaj oreloj, ke mia filo instigis mian sklavon kontraэ mi, por fari insidon, kiel nun. 9 Tiam respondis Doeg la Edomido, kiu staris kun la servantoj de Saul, kaj li diris: Mi vidis, ke la filo de Jiюaj venis en Nobon al A¶imele¶, filo de A¶itub. 10 Kaj жi tiu demandis pri li la Eternulon, kaj donis al li manшaјon, kaj ankaэ la glavon de la Filiюto Goljat li donis al li. 11 Tiam la reшo sendis voki la pastron A¶imele¶, filo de A¶itub, kaj la tutan domon de lia patro, la pastrojn, kiuj estis en Nob, kaj ili жiuj venis al la reшo. 12 Kaj Saul diris: Aэskultu, filo de A¶itub! Kaj жi tiu respondis: Jen mi estas, mia sinjoro. 13 Kaj Saul diris al li: Kial vi faris konspiron kontraэ mi, vi kaj la filo de Jiюaj, kiam vi donis al li panon kaj glavon, kaj demandis pri li Dion, por ke li leviшu kontraэ mi inside, kiel nun? 14 Kaj A¶imele¶ respondis al la reшo kaj diris: Kiu do el жiuj viaj servantoj estas tiel fidela, kiel David, kiu estas bofilo de la reшo kaj fervore vin obeas kaj estas estimata en via domo? 15 жu hodiaэ mi komencis demandi pri li Dion? neniel mi tion farus! la reшo ne kulpigu pri tio sian sklavon, nek la tutan domon de mia patro; жar via sklavo sciis pri жio жi tio nenion malgrandan nek grandan. 16 Sed la reшo diris: Vi devas morti, A¶imele¶, vi kaj la tuta domo de via patro. 17 Kaj la reшo diris al la kuristoj, kiuj staris apud li: Turnu vin kaj mortigu la pastrojn de la Eternulo, жar ili estas en interkonsento kun David; ili sciis, ke li estas forkurinto, kaj tamen ili ne raportis al mi. Sed la servantoj de la reшo ne volis levi siajn manojn, por frapi la pastrojn de la Eternulo. 18 Tiam la reшo diris al Doeg: Turnu vin vi kaj frapu la pastrojn. Kaj Doeg la Edomido sin turnis kaj frapis la pastrojn, kaj mortigis en tiu tago okdek kvin virojn, kiuj portis linajn efodojn. 19 Kaj Nobon, la urbon de la pastroj, li frapis per la akraјo de la glavo, la virojn kaj virinojn, infanojn kaj suжinfanojn, bovojn kaj azenojn kaj юafojn, жion per la akraјo de la glavo. 20 Sed forsaviшis unu filo de A¶imele¶, filo de A¶itub; lia nomo estis Ebjatar; li forkuris al David. 21 Kaj Ebjatar rakontis al David, ke Saul mortigis la pastrojn de la Eternulo. 22 Tiam David diris al Ebjatar: Mi sciis en tiu tago, kiam tie estis Doeg la Edomido, ke li certe raportos al Saul; mi estas kulpa pri жiuj animoj de via patrodomo. 23 Restu жe mi, ne timu; жar kiu serжos mian animon, tiu serжos ankaэ vian animon; sed vi estos gardata жe mi.

Жapitro 23

1 Oni raportis al David la sciigon: Jen la Filiюtoj militas kontraэ Keila kaj prirabas la draюejojn. 2 Tiam David demandis la Eternulon, dirante: Жu mi iru kaj frapu tiujn Filiюtojn? Kaj la Eternulo diris al David: Iru kaj frapu la Filiюtojn, kaj savu Keilan. 3 Sed la viroj de David diris al li: Jen жi tie en Judujo ni timas; kiel do estos, kiam ni iros al Keila, al la taжmentoj de la Filiюtoj? 4 Tiam David denove demandis la Eternulon, kaj la Eternulo respondis al li, dirante: Leviшu, iru al Keila, жar Mi transdonos la Filiюtojn en viajn manojn. 5 Kaj David kun siaj viroj iris al Keila kaj batalis kontraэ la Filiюtoj kaj forpelis iliajn brutojn kaj frapis ilin per granda frapo; tiamaniere David savis la loшantojn de Keila.

6 Kiam Ebjatar, filo de A¶imele¶, forkuris al David en Keilan, li kunportis kun si efodon. 7 Oni raportis al Saul, ke David venis en Keilan. Tiam Saul diris: Dio transdonis lin en mian manon, жar li estas enюlosita, enirinte en urbon, kiu havas pordojn kaj riglilojn. 8 Kaj Saul kunvokigis la tutan popolon por milito, por iri al Keila, por sieшi Davidon kaj liajn virojn. 9 Kiam David eksciis, ke Saul intencas malbonon kontraэ li, li diris al la pastro Ebjatar: Donu la efodon. 10 Kaj David diris: Ho Eternulo, Dio de Izrael, Via sklavo aэdis, ke Saul intencas veni al Keila, por pereigi la urbon pro mi. 11 Жu transdonos min la loшantoj de Keila en lian manon? жu venos жi tien Saul, kiel aэdis Via sklavo? Ho Eternulo, Dio de Izrael, diru tion al Via sklavo! Kaj la Eternulo diris: Li venos. 12 Kaj David diris: Жu la loшantoj de Keila transdonos min kaj miajn homojn en la manon de Saul? Kaj la Eternulo diris: Ili transdonos. 13 Tiam leviшis David kun siaj viroj, жirkaэ sescent homoj, kaj eliris el Keila, kaj iris, kien ili povis iri. Kaj al Saul oni raportis, ke David foriшis el Keila, kaj tial li decidis ne eliri.

14 Sed David restis en la dezerto en nealirebla loko, kaj li restis sur la monto en la dezerto Zif. Saul жiam serжis lin, sed Dio ne transdonis lin en lian manon. 15 David vidis, ke Saul eliris, por serжi lian animon; kaj David estis en la dezerto Zif, inter arbetaјoj. 16 Kaj leviшis Jonatan, filo de Saul, kaj iris al David en la arbetaјojn, kaj kuraшigis lin per la nomo de Dio, 17 kaj diris al li: Ne timu, жar ne atingos vin la mano de mia patro Saul; kaj vi reшos super Izrael, kaj mi estos la dua post vi, kaj eж mia patro Saul tion bone scias. 18 Kaj ili ambaэ faris interligon antaэ la Eternulo; kaj David restis en la arbetaјaro, kaj Jonatan iris al sia domo. 19 Dume Zifanoj venis al Saul en Gibean, kaj diris: David sin kaюas жe ni en nealirebla loko, inter arbetaјoj, sur la monteto ¦a¶ila, kiu estas sude de la dezerto; 20 kaj nun laэ la tuta deziro de via koro, ho reшo, iru tien, kaj ni transdonos lin en la manon de la reшo. 21 Kaj Saul diris: La Eternulo benu vin pro tio, ke vi kompatis min. 22 Iru, mi petas, informiшu ankoraэ, kaj ekkonu kaj rigardu lian lokon, kie paюas lia piedo, kaj kiu lin tie vidis; жar oni diris al mi, ke li estas tre ruza. 23 Kaj rigardu kaj eksciu жiujn kaюejojn, kie li sin kaюas, kaj revenu al mi kun certeco, kaj tiam mi iros kun vi. Se li troviшas en la lando, mi serжos lin en жiuj milejoj de Jehuda. 24 Ili leviшis kaj iris en Zifon antaэ Saul. Sed David kaj liaj homoj estis en la dezerto Maon, sur la ebenaјo sude de la dezerto. 25 Kiam Saul kun siaj homoj iris, por serжi, oni sciigis Davidon, kaj li malsupreniris al la roko kaj restis en la dezerto Maon. Kaj kiam Saul aэdis tion, li postkuris Davidon en la dezerto Maon. 26 Saul iris sur unu flanko de la monto, kaj David kun siaj homoj sur la dua flanko. David rapidis foriri de Saul, kaj Saul kun siaj homoj penis жirkaэi Davidon kaj liajn homojn, por kapti ilin. 27 Sed venis sendito al Saul, kaj diris: Rapide iru, жar la Filiюtoj atakis la landon. 28 Tiam Saul жesis postkuri Davidon, kaj iris kontraэ la Filiюtojn; tial oni donis al tiu loko la nomon Roko de Disiшo. 29 Kaj David leviшis de tie, kaj ekloшis sur nealirebla loko de En-Gedi.

Жapitro 24

1 Kiam Saul revenis de sia iro kontraэ la Filiюtoj, oni raportis al li, dirante: Jen David estas en la dezerto En-Gedi. 2 Tiam Saul prenis tri mil virojn, elektitajn el la tuta Izrael, kaj iris serжi Davidon kaj liajn homojn sur la rokoj de la ibeksoj. 3 Kaj li venis al la baraјoj de la юafoj жe la vojo; tie estis kaverno; kaj Saul eniris tien por natura bezono. Kaj David kun siaj homoj estis en la profundo de la kaverno. 4 Tiam la homoj de David diris al li: Jen estas la tago, pri kiu la Eternulo diris al vi: Jen Mi transdonos vian malamikon en viajn manojn, por ke vi faru al li tion, kio plaжos al vi. Sed David leviшis, kaj nerimarkite detranжis anguleton de la vesto de Saul. 5 Tamen post tio la koro de David ekbatis en li pro tio, ke li detranжis la vestanguleton de Saul. 6 Kaj li diris al siaj homoj: La Eternulo gardu min, ke mi ne faru tian faron al mia sinjoro, al la sanktoleito de la Eternulo, etendante mian manon kontraэ lin; li estas ja sanktoleito de la Eternulo. 7 Kaj David repuюis siajn homojn per la vortoj, kaj ne permesis al ili leviшi kontraэ Saulon. Kaj Saul leviшis el la kaverno kaj iris sur la vojon. 8 Post tio leviшis David kaj eliris el la kaverno, kaj kriis post Saul jene: Mia sinjoro, ho reшo! Saul ekrigardis malantaэen, kaj tiam David klinis sian vizaшon al la tero kaj adorkliniшis. 9 Kaj David diris al Saul: Kial vi aэskultas la vortojn de homoj, kiuj diras: Jen David serжas malbonon kontraэ vi? 10 Jen hodiaэ viaj okuloj vidis, ke la Eternulo transdonis vin hodiaэ en mian manon en la kaverno, kaj oni diris, ke mi mortigu vin; sed mi indulgis vin, kaj mi diris: Mi ne etendos mian manon kontraэ mian sinjoron, жar li estas sanktoleito de la Eternulo. 11 Mia patro, rigardu kaj vidu la anguleton de via vesto en mia mano; el tio, ke mi detranжis la anguleton de via vesto, sed ne mortigis vin, sciu kaj vidu, ke mi ne havas malbonon nek krimon en mia mano kaj mi ne pekis kontraэ vi; sed vi postkuras mian animon, por preni шin. 12 La Eternulo juшu inter mi kaj vi, kaj la Eternulo venшu al vi pro mi; sed mia mano ne estos sur vi. 13 Kiel diras antikva proverbo: De malpiuloj eliras malpiaјo; sed mia mano ne estos sur vi. 14 Post kiu eliris la reшo de Izrael? kiun vi postkuras? malvivan hundon, unu pulon. 15 La Eternulo estu juшanto kaj juшu inter mi kaj vi, kaj Li rigardu kaj prizorgu mian proceson kaj defendu min kontraэ via mano. 16 Kaj kiam David finis la paroladon de tiuj vortoj al Saul, Saul diris: Жu tio estas via voжo, mia filo David? Kaj Saul levis sian voжon kaj ekploris. 17 Kaj li diris al David: Vi estas pli justa ol mi; жar vi repagis al mi per bono, dum mi repagis al vi per malbono. 18 Kaj hodiaэ vi montris al mi, kiel vi agis bone kun mi; жar la Eternulo transdonis min en vian manon, kaj vi ne mortigis min. 19 Kiam homo trovas sian malamikon, жu li forliberigas lin en bona maniero? La Eternulo repagu al vi per bono pro tio, kion vi hodiaэ faris al mi. 20 Kaj jen nun mi eksciis, ke vi fariшos reшo, kaj fortikiшos en via mano la regno de Izrael. 21 ¬uru do al mi per la Eternulo, ke vi ne ekstermos mian idaron post mi kaj vi ne malaperigos mian nomon el la domo de mia patro. 22 Kaj David јuris al Saul. Tiam Saul foriris al sia domo, kaj David kun siaj homoj iris en la rifuшejon.

Жapitro 25

1 Samuel mortis; kaj kolektiшis жiuj Izraelidoj, kaj priploris lin kaj enterigis lin en lia domo en Rama. Kaj David leviшis, kaj foriris en la dezerton Paran.

2 Estis viro en Maon, kiu havis siajn aferojn en Karmel; tiu homo estis tre potenca, li havis tri mil юafojn kaj mil kaprojn. Tiam oni estis tondanta liajn юafojn en Karmel. 3 La nomo de tiu viro estis Nabal, kaj la nomo de lia edzino estis Abigail. La virino estis prudenta kaj belaspekta; sed la viro estis malmola kaj malbona en siaj agoj, kaj li estis Kalebido. 4 Kiam David aэdis en la dezerto, ke Nabal tondas siajn юafojn, 5 tiam David sendis dek junulojn, kaj David diris al la junuloj: Iru Karmelon, kaj venu al Nabal kaj salutu lin en mia nomo, 6 kaj diru: Feliжon al vi! paco estu al vi, paco al via domo, kaj paco al жio, kio apartenas al vi. 7 Mi aэdis, ke oni tondas al vi la юafojn. Nu, viaj paюtistoj estis kun ni, kaj ni ne ofendis ilin, kaj nenio perdiшis жe ili dum la tuta tempo, kiun ili estis en Karmel. 8 Demandu viajn junulojn, kaj ili diros al vi; tial miaj junuloj akiru vian favoron, tiom pli, ke ni venis al festa tago; donu afable, kion trovos via mano, al viaj sklavoj kaj al via filo David. 9 Kaj la servantoj de David iris, kaj diris al Nabal жiujn tiujn vortojn en la nomo de David, kaj haltis. 10 Sed Nabal respondis al la servantoj de David, dirante: Kiu estas David? kaj kiu estas la filo de Jiюaj? nun estas multe da tiaj servantoj, kiuj foriшis de siaj sinjoroj. 11 Жu mi prenu mian panon kaj mian akvon, kaj mian viandon, kiun mi buжigis por miaj tondantoj, kaj mi donu tion al homoj, pri kiuj mi ne scias, de kie ili estas? 12 Kaj la servantoj de David ekiris returne sian vojon, kaj revenis kaj raportis al li жiujn tiujn vortojn. 13 Tiam David diris al siaj homoj: Zonu жiu sian glavon! Kaj ili zonis жiu sian glavon, kaj ankaэ David zonis sian glavon; kaj iris kun David жirkaэ kvarcent viroj, kaj ducent restis жe la armilaro. 14 Sed al Abigail, edzino de Nabal, unu el la servantoj raportis, dirante: Jen David sendis senditojn el la dezerto, por deziri feliжon al nia sinjoro, sed li forofendis ilin; 15 kaj tiuj homoj estis tre bonaj por ni, kaj ili ne ofendis nin, kaj nenio perdiшis жe ni dum la tuta tempo, kiun ni iradis kun ili, estante sur la kampo; 16 muro ili estis por ni kiel en la nokto, tiel en la tago, la tutan tempon, kiun ni estis kun ili, paюtante la юafojn; 17 tial nun pripensu kaj rigardu, kion vi devas fari, жar decidita estas malbono kontraэ nia sinjoro kaj kontraэ lia tuta domo; kaj li estas ja malhumila homo, oni ne povas paroli kun li. 18 Tiam Abigail rapide prenis ducent panojn kaj du felsakojn da vino kaj kvin pretigitajn юafojn kaj kvin mezurojn da rostitaj grajnoj kaj cent kukojn sekvinberajn kaj ducent kukojn figajn, kaj metis жion sur azenojn. 19 Kaj юi diris al siaj servantoj: Iru antaэ mi, jen mi venas post vi. Sed al sia edzo Nabal юi nenion diris. 20 Dum юi estis rajdanta sur la azeno kaj malleviшanta al la bazo de la monto, jen David kun siaj homoj malleviшas renkonte al юi, kaj юi renkontiшis kun ili. 21 Dume David estis dirinta: Nur vane mi gardis la apartenaјon de tiu homo en la dezerto, ke nenio perdiшis el lia havo; li repagis al mi malbonon pro bono; 22 tiel Dio faru al la malamikoj de David kaj pli: el жio, kio apartenas al li, mi restigos шis la morgaэa mateniшo neniun virseksulon. 23 Kiam Abigail ekvidis Davidon, юi rapide deiris de la azeno, kaj јetis sin antaэ David vizaшaltere kaj adorkliniшis шis la tero. 24 Kaj юi јetis sin antaэ liajn piedojn, kaj diris: Sur mi, mia sinjoro, estas la krimo; permesu, ke via sklavino parolu al viaj oreloj, kaj aэskultu la vortojn de via sklavino. 25 Mia sinjoro ne atentu tiun malvirtan viron Nabal, жar kia estas lia nomo, tia li mem estas: Nabal estas lia nomo, kaj malsaшecon li havas en si; kaj mi, via sklavino, ne vidis la servantojn de mia sinjoro, kiujn vi sendis. 26 Kaj nun, mia sinjoro, kiel vivas la Eternulo kaj kiel vivas via animo, la Eternulo retenas vin, ke vi ne falu en sangon kaj ke vi ne helpu vin per via propra mano; nun estu kiel Nabal viaj malamikoj, kaj tiuj, kiuj deziras malbonon al mia sinjoro. 27 Kaj jen жi tiu benaјo, kiun via sklavino alportis al mia sinjoro; шi estu donita al la servantoj, kiuj sekvas mian sinjoron. 28 Pardonu, mi petas, la krimon de via sklavino, жar la Eternulo aranшos al mia sinjoro domon fidindan, pro tio, ke mia sinjoro militas la militojn de la Eternulo; kaj malbono neniam estu trovata жe vi. 29 Se leviшis homo, por vin persekuti kaj serжi vian animon, la animo de mia sinjoro tamen estas жirkaэbarita per жirkaэbaro de vivo жe la Eternulo, via Dio; sed la animo de viaj malamikoj estos forјetita kvazaэ per јetilo. 30 Kiam la Eternulo faros al mia sinjoro жion bonan, kiun Li promesis, kaj faros vin estro super Izrael, 31 tiam жi tio ne estu por vi puюiшilo nek korfalilo por mia sinjoro, se vi verюos sangon senkaэze kaj se mia sinjoro helpos sin mem. Tiam la Eternulo faros bonon al mia sinjoro, kaj vi rememoros vian sklavinon. 32 Tiam David diris al Abigail: Benata estu la Eternulo, Dio de Izrael, kiu sendis vin hodiaэ al mi renkonte. 33 Kaj benata estu via elokventeco, kaj benata estu vi, kiu malhelpis min hodiaэ de enfalo en sangon kaj de helpado al mi per mia propra mano. 34 Sed kiel vivas la Eternulo, Dio de Izrael, kiu malhelpis min fari al vi malbonon: se vi ne rapidus kaj ne venus al mi renkonte, шis la mateniшo restus жe Nabal neniu virseksulo. 35 Kaj David prenis el юia mano tion, kion юi alportis al li, kaj li diris al юi: Iru pace al via domo; vidu, mi aэskultis vian voжon kaj honoris vian vizaшon. 36 Kiam Abigail venis al Nabal, jen li havis festenon en sia domo, kiel festeno de reшo, kaj la koro de Nabal estis gaja en li, kaj li estis tre ebria; sed юi diris al li nenion malgrandan nek grandan шis la mateniшo. 37 Matene, kiam la vino eliris el Nabal, lia edzino rakontis al li tion, kio okazis; tiam rigidiшis en li lia koro, kaj li fariшis kiel юtono. 38 Post dek tagoj la Eternulo frapis Nabalon, kaj li mortis. 39 Kiam David aэdis, ke Nabal mortis, li diris: Benata estu la Eternulo, kiu juшe punis pro la malhonoro, kiun mi havis de Nabal, kaj Sian sklavon Li detenis de malbono, kaj la malbonecon de Nabal la Eternulo returnis sur lian kapon. Kaj David sendis kaj paroligis al Abigail, ke li volas preni юin al si kiel edzinon. 40 Kaj venis la servantoj de David al Abigail en Karmelon, kaj diris al юi jene: David sendis nin al vi, por preni vin al li kiel edzinon. 41 Tiam юi leviшis, kaj kliniшis kun la vizaшo шis la tero, kaj diris: Jen via sklavino estas servantino, por lavi la piedojn de la servantoj de mia sinjoro. 42 Kaj Abigail rapide leviшis kaj ekrajdis sur azeno, kaj юiaj kvin servantinoj ekiris post юi, kaj юi sekvis la senditojn de David kaj fariшis lia edzino. 43 Ankaэ A¶inoamon el Jizreel David prenis, kaj ili ambaэ fariшis liaj edzinoj. 44 Sed Saul fordonis sian filinon Mi¶al, edzinon de David, al Palti, filo de Laiю, el Galim.

Жapitro 26

1 Venis la Zifanoj al Saul en Gibean, kaj diris: David ja kaюas sin sur la monteto ¦a¶ila, kiu estas antaэ la dezerto. 2 Tiam Saul leviшis kaj ekiris al la dezerto Zif, kaj kun li estis tri mil viroj elektitaj el Izrael, por serжi Davidon en la dezerto Zif. 3 Kaj Saul starigis sian tendaron sur la monteto ¦a¶ila, kiu estas antaэ la dezerto, apud la vojo. Kaj David estis en la dezerto, kaj vidis, ke Saul venis en la dezerton, por lin serжi. 4 Kaj David sendis esplorrigardantojn, kaj konvinkiшis, ke Saul efektive venis. 5 Tiam David leviшis, kaj venis al la loko, kie staris tendare Saul, kaj David rigardis la lokon, kie kuюis Saul, kaj Abner, filo de Ner, lia militestro. Saul kuюis en la centro de la tendaro, kaj la tuta popolo жirkaэ li. 6 Kaj David ekparolis kaj diris al A¶imele¶ la ¦etido, kaj al Abiюaj, filo de Ceruja, frato de Joab, jene: Kiu iros kun mi al Saul en la tendaron? Kaj Abiюaj diris: Mi iros kun vi. 7 Kaj David kaj Abiюaj venis al la popolo nokte; kaj jen Saul kuюas kaj dormas en la centro de la tendaro, kaj lia lanco estas enfiksita en la tero apud lia kaploko, kaj Abner kaj la popolo kuюas жirkaэe. 8 Tiam Abiюaj diris al David: Dio transdonis hodiaэ vian malamikon en viajn manojn; nun permesu, ke mi trapiku lin per la lanco al la tero unu fojon; duan fojon mi tion ne faros al li. 9 Sed David diris al Abiюaj: Ne pereigu lin; жar kiu povas senpune etendi sian manon kontraэ la sanktoleiton de la Eternulo? 10 Kaj David diris: Mi јuras per la Eternulo, ke nur la Eternulo lin frapos; aэ venos lia tago kaj li mortos, aэ li iros en militon kaj pereos. 11 La Eternulo gardu min, ke mi ne etendu mian manon kontraэ sanktoleiton de la Eternulo! nun prenu la lancon, kiu estas apud lia kaploko, kaj la vazon kun la akvo, kaj ni foriru. 12 Kaj David prenis la lancon kaj la vazon kun la akvo de la kaploko de Saul, kaj ili foriris; kaj neniu vidis, neniu rimarkis, kaj neniu vekiшis, sed жiuj dormis; жar dormego venanta de la Eternulo falis sur ilin. 13 Kaj David transiris sur la alian flankon, kaj stariшis sur la supro de la monto, malproksime, tiel ke granda interspaco estis inter ili. 14 Kaj David ekkriis al la popolo, kaj al Abner, filo de Ner, jene: Жu vi ne respondos, Abner? Kaj Abner respondis kaj diris: Kiu vi estas, kiu krias kontraэ la reшo? 15 Tiam David diris al Abner: Жu vi ne estas viro? kaj kiu estas egala al vi en Izrael? kial do vi ne gardis vian sinjoron, la reшon? жar venis unu el la popolo, por pereigi la reшon, vian sinjoron. 16 Ne bona estas tio, kion vi faris. Kiel vivas la Eternulo, vi meritas la morton pro tio, ke vi ne gardis vian sinjoron, la sanktoleiton de la Eternulo. Nun rigardu, kie estas la lanco de la reшo, kaj la vazo kun la akvo, kiu estis apud lia kaploko. 17 Tiam Saul rekonis la voжon de David, kaj diris: Жu tio estas via voжo, mia filo David? Kaj David diris: Шi estas mia voжo, mia sinjoro, ho reшo. 18 Kaj li diris plue: Kial mia sinjoro persekutas sian sklavon? kion mi faris? kaj kia malbono estas en mia mano? 19 Nun mia sinjoro la reшo volu aэskulti la vortojn de sia sklavo: se la Eternulo incitas vin kontraэ mi, ekodoru farunofero; sed se homoj, tiam ili estu malbenitaj antaэ la Eternulo; жar ili elpelis min nun, ke mi ne partoprenu en la heredaјo de la Eternulo, kaj ili diras: Iru, servu al aliaj dioj. 20 Nun mia sango ne falu sur la teron malproksime de la vizaшo de la Eternulo; la reшo de Izrael eliris ja, por serжi iun pulon, kiel oni postkuras perdrikon en la montoj. 21 Tiam Saul diris: Mi pekis; revenu, mia filo David, жar mi ne plu faros al vi malbonon, pro tio, ke mia animo estis kara antaэ viaj okuloj hodiaэ. Jen mi agis malsaшe kaj tre multe eraris. 22 Kaj David respondis kaj diris: Jen estas la lanco de la reшo; unu el la servantoj venu kaj prenu шin; 23 kaj la Eternulo repagu al жiu laэ lia justeco kaj fideleco. La Eternulo transdonis vin hodiaэ en miajn manojn, sed mi ne volis etendi mian manon kontraэ sanktoleiton de la Eternulo. 24 Jen, kiel via animo havis hodiaэ grandan valoron en miaj okuloj, tiel mia animo havu grandan valoron en la okuloj de la Eternulo, kaj Li savu min de жia mizero. 25 Kaj Saul diris al David: Benata vi estu, mia filo David; vi faros vian faron, kaj vi venkos. Kaj David iris sian vojon, kaj Saul reiris al sia loko.

Жapitro 27

1 Tamen David diris al si mem: Mi povas enfali iun tagon en la manon de Saul; estas por mi nenio pli bona, ol ke mi forkuru en la landon de la Filiюtoj, por ke Saul жesu serжi min plu en la regionoj de Izrael, kaj por ke mi saviшu kontraэ lia mano. 2 Kaj David leviшis kaj transiris, li kaj la sescent viroj, kiuj estis kun li, al A¶iю, filo de Mao¶, reшo de Gat. 3 Kaj David ekloшis жe A¶iю en Gat, li kaj liaj viroj, жiu kun sia domo, David kun siaj du edzinoj, A¶inoam, la Jizreelanino, kaj Abigail, edzino de Nabal, la Karmelanino. 4 Kiam oni raportis al Saul, ke David forkuris en Gaton, li ne plu serжis lin.

5 Kaj David diris al A¶iю: Se mi akiris vian favoron, oni donu al mi, mi petas, lokon en unu el la urboj de la kamparo, por ke mi ekloшu tie; por kio via sklavo loшu en via reшa urbo kune kun vi? 6 Kaj A¶iю donis al li en tiu tago Ciklagon; pro tio Ciklag fariшis apartenaјo de la reшoj de Judujo шis nun.

7 La nombro de la tagoj, kiujn David traloшis en la regiono de la Filiюtoj, estis unu jaro kaj kvar monatoj. 8 Kaj David kun siaj viroj iris kaj atakis la Geюuridojn kaj Gezeridojn kaj Amalekidojn, жar ili loшis en tiu lando de antikva tempo шis Юur kaj шis la lando Egipta. 9 Kiam David venkobatis la landon, li lasis la vivon nek al viroj nek al virinoj, sed prenis юafojn kaj bovojn kaj azenojn kaj kamelojn kaj vestojn, kaj reiris kaj venis al A¶iю. 10 Kiam A¶iю demandis: Жu vi ne faris hodiaэ atakon? David respondis: Sur la sudan regionon de Jehuda, sur la sudan regionon de la Jera¶meelidoj, kaj sur la sudan regionon de la Kenidoj. 11 Nek viron nek virinon David lasis veni viva en Gaton, dirante: Ili ne parolu kontraэ ni, dirante, ke tiel agis David. Kaj tia estis lia maniero de agado dum la tuta tempo, kiun li loшis en la regiono de la Filiюtoj. 12 Kaj A¶iю fidis Davidon, dirante: Li faris sin abomeninda antaэ sia popolo Izrael, kaj tial li estos mia sklavo por жiam.

Жapitro 28

1 Okazis en tiu tempo, ke la Filiюtoj kolektis sian militistaron, por militi kontraэ Izrael. Kaj A¶iю diris al David: Sciu, ke vi iros kun mi en la militon, vi kaj viaj viroj. 2 Kaj David diris al A¶iю: Tial vi ekscios, kion faros via sklavo. Kaj A¶iю diris al David: Mi faros vin por жiam mia kapogardisto.

3 Dume Samuel mortis, kaj жiuj Izraelidoj lin priploris, kaj enterigis lin en Rama, en lia urbo. Kaj Saul estis eksterminta el la lando жiujn sorжistojn kaj aэguristojn. 4 Kiam la Filiюtoj kolektiшis, kaj venis kaj stariшis tendare en Юunem, tiam Saul kolektis жiujn Izraelidojn, kaj ili stariшis tendare en Gilboa. 5 Kiam Saul ekvidis la tendaron de la Filiюtoj, li ektimis, kaj lia koro forte ektremis. 6 Kaj Saul petis konsilon жe la Eternulo, sed la Eternulo ne respondis al li per sonшoj, nek per la signoj de lumo, nek per profetoj. 7 Tiam Saul diris al siaj servantoj: Elserжu al mi virinon, kiu povoscias aэguri, por ke mi iru al юi kaj ricevu de юi informojn. Kaj liaj servantoj diris: Jen ekzistas en En-Dor virino, kiu povoscias aэguri. 8 Tiam Saul юanшis siajn vestojn, metis sur sin aliajn vestojn, kaj iris kune kun du viroj, kaj ili venis al la virino nokte. Kaj li diris: Aэguru al mi, mi petas, per via aэgura povoscio, kaj elvoku al mi tiun, pri kiu mi diros al vi. 9 Sed la virino diris al li: Vi scias ja, kion faris Saul, kiu ekstermis la sorжistojn kaj la aэguristojn el la lando; kial do vi volas retkapti mian animon, por pereigi min? 10 Tiam Saul јuris al юi per la Eternulo, dirante: Kiel vivas la Eternulo, ne trafos vin puno pro жi tiu afero. 11 Kaj la virino diris: Kiun mi elvoku al vi? Kaj li diris: Samuelon elvoku al mi. 12 Kiam la virino ekvidis Samuelon, юi ekkriis per laэta voжo; kaj la virino diris al Saul: Kial vi min trompis? vi estas ja Saul. 13 Sed la reшo diris al юi: Ne timu; kion vi vidis? Kaj la virino diris al Saul: Iun dian mi vidis leviшantan el la tero. 14 Kaj li diris al юi: Kia estas lia aspekto? Kaj юi diris: Leviшas viro maljuna, kaj li estas vestita per pastra tuniko. Tiam Saul komprenis, ke tio estas Samuel; kaj li klinis sin kun la vizaшo шis la tero, kaj faris adorsaluton. 15 Tiam Samuel diris al Saul: Kial vi maltrankviligis min, elvokante min supren? Kaj Saul respondis: Mi estas en tre premita stato; la Filiюtoj militas kontraэ mi, kaj Dio forturnis Sin de mi kaj jam ne respondas al mi per profetoj nek per sonшoj; tial mi vokis vin, por ke vi sciigu al mi, kion mi devas fari. 16 Sed Samuel diris: Kial do vi demandas min, se la Eternulo forturnis Sin de vi kaj transiris al via konkuranto? 17 Kaj la Eternulo faros al li, kion Li diris per mi; kaj la Eternulo elюiros la regnon el viaj manoj kaj donos шin al via proksimulo David. 18 Жar vi ne aэskultis la voжon de la Eternulo kaj ne plenumis Lian flaman koleron kontraэ Amalek, tial жi tion faris hodiaэ la Eternulo al vi; 19 kaj la Eternulo transdonos kune kun vi ankaэ Izraelon en la manojn de la Filiюtoj; kaj morgaэ vi kaj viaj filoj estos kun mi; ankaэ la tendaron de Izrael la Eternulo transdonos en la manojn de la Filiюtoj. 20 Tiam Saul tuj falis laэ sia tuta longeco sur la teron, жar li tre ektimis pro la vortoj de Samuel; ankaэ forton li ne havis en si, жar li nenion manшis la tutan tagon kaj la tutan nokton. 21 Kiam la virino aliris al Saul, kaj vidis, ke li estas tre konsternita, юi diris al li: Jen via sklavino obeis vian voжon, kaj mi metis en danшeron mian animon, kaj obeis la vortojn, kiujn vi diris al mi; 22 nun mi petas, aэskultu ankaэ vi la voжon de via sklavino, kaj mi metos antaэ vin pecon da pano, kaj vi manшu, por ke vi havu forton, kiam vi iros la vojon. 23 Sed li rifuzis, kaj diris: Mi ne manшos. Sed kiam insistis super li liaj servantoj kaj ankaэ la virino, li obeis ilian voжon, leviшis de la tero, kaj sidiшis sur lito. 24 La virino havis en la domo grasigitan bovidon; юi rapide шin buжis, kaj юi prenis farunon, knedis шin, kaj bakis el шi macojn. 25 Kaj юi alportis tion antaэ Saulon kaj antaэ liajn servantojn, kaj ili manшis; kaj en la sama nokto ili leviшis kaj foriris.

Жapitro 29

1 Dume la Filiюtoj kolektis sian tutan militistaron en Afek; kaj la Izraelidoj staris tendare apud la fonto, kiu estas en Jizreel. 2 La estroj de la Filiюtoj preterpasis kun siaj centoj kaj miloj, kaj David kun siaj viroj preterpasis en la fina parto kun A¶iю. 3 Kaj la estroj de la Filiюtoj diris: Por kio estas жi tiuj Hebreoj? Sed A¶iю respondis al la estroj de la Filiюtoj: Tio estas ja David, servanto de Saul, reшo de Izrael; li estis kun mi kelkan tempon aэ eж jarojn, kaj mi trovis en li nenion de post la tago de la defalo шis nun. 4 Sed ekkoleris kontraэ li la estroj de la Filiюtoj, kaj la estroj de la Filiюtoj diris al li: Reirigu tiun viron, kaj li revenu sur sian lokon, kiun vi destinis por li, sed li ne iru kun ni en la batalon kaj ne fariшu nia kontraэulo dum la batalo; жar per kio жi tiu povus favorigi al si sian sinjoron, se ne per la kapoj de niaj viroj? 5 Жu tio ne estas ja tiu David, pri kiu oni kantis en la dancrondoj jene:

     Saul frapis milojn,
     Kaj David dekmilojn?

6 Tiam A¶iю alvokis Davidon, kaj diris al li: Kiel vivas la Eternulo, vi estas honesta, kaj plaжas al mi via agado kun mi en la tendaro; mi ne trovis en vi malbonon de post la tago de via veno al mi шis hodiaэ; sed al la estroj vi ne plaжas. 7 Reiru do nun kaj iru en paco, por ke vi ne faru ion ne plaжan al la estroj de la Filiюtoj. 8 Sed David diris al A¶iю: Kion mi faris, kaj kion vi trovis en via sklavo de post la tago, kiam mi stariшis antaэ vi, шis nun, ke mi ne iru kaj ne batalu kontraэ la malamikoj de mia sinjoro la reшo? 9 Kaj A¶iю respondis kaj diris al David: Mi scias, ke vi estas bona antaэ miaj okuloj, kiel anшelo de Dio; sed la estroj de la Filiюtoj diras: Li ne iru kun ni en la batalon. 10 Leviшu do frue matene kun la servantoj de via sinjoro, kiuj venis kun vi; leviшu frue matene kaj, kiam vi havos lumon, foriru. 11 Kaj David, li mem kaj liaj viroj, leviшis frue, por iri matene, por reveni en la landon de la Filiюtoj; kaj la Filiюtoj direktis sin al Jizreel.

Жapitro 30

1 Kiam David kaj liaj viroj venis en Ciklagon en la tria tago, la Amalekidoj estis atakintaj la sudan regionon kaj Ciklagon, venkobatintaj Ciklagon kaj forbruligintaj шin per fajro. 2 Ili prenis en malliberecon la virinojn, kiuj estis tie, de la malgrandaj шis la grandaj; ili neniun mortigis, sed forkondukis, kaj iris sian vojon. 3 Kiam David kun siaj viroj venis al la urbo, ili ekvidis, ke шi estas forbruligita per fajro, kaj iliaj edzinoj kaj filoj kaj filinoj estas prenitaj en malliberecon. 4 Tiam David, kaj la homoj, kiuj estis kun li, levis sian voжon kaj ekploris, шis ili jam ne havis forton por plori. 5 La du edzinoj de David ankaэ estis prenitaj en malliberecon, A¶inoam, la Jizreelanino, kaj Abigail, edzino de Nabal, la Karmelanino. 6 Kaj al David estis tre malfacile, жar la popolo intencis юtonmortigi lin, жar tre koleris la tuta popolo, жiu pro siaj filoj kaj siaj filinoj. Sed David havis fortan fidon al la Eternulo, sia Dio.

7 Kaj David diris al Ebjatar, la pastro, filo de A¶imele¶: Volu alporti al mi la efodon; kaj Ebjatar alportis la efodon al David. 8 Tiam David faris demandon al la Eternulo, dirante: Жu mi postkuru tiun amason, kaj жu mi шin kaptos? Kaj Li diris al li: Postkuru, жar vi kaptos kaj vi savos. 9 Kaj David iris, li kaj la sescent viroj, kiuj estis kun li, kaj ili venis al la torento Besor, kaj la postrestintoj haltis. 10 Kaj postkuris David kun kvarcent viroj; haltis ducent viroj, kiuj estis tro lacaj, por transiri la torenton Besor. 11 Kaj ili trovis iun Egipton sur la kampo, kaj ili alkondukis lin al David; oni donis al li panon, kaj li manшis, kaj oni trinkigis al li akvon. 12 Kaj oni donis al li pecon da figa kuko kaj du kuketojn sekvinberajn, kaj li manшis, kaj revenis al li lia spirito, жar antaэ tio li dum tri tagoj kaj tri noktoj ne manшis panon kaj ne trinkis akvon. 13 Kaj David diris al li: Kies vi estas? kaj de kie vi estas? Kaj li respondis: Mi estas Egipta junulo, mi estas sklavo de unu Amalekido; sed mia sinjoro forlasis min, жar mi malsaniшis antaэ tri tagoj. 14 Ni atakis la sudan regionon de la Keretidoj kaj la regionon de Jehuda kaj la sudan regionon de Kaleb, kaj Ciklagon ni forbruligis per fajro. 15 Tiam David diris al li: Жu vi kondukos min al tiu amaso? Kaj li respondis: ¬uru al mi per Dio, ke vi ne mortigos min kaj ne transdonos min en la manon de mia sinjoro; tiam mi kondukos vin al tiu amaso. 16 Kaj li alkondukis lin; kaj jen ili, disјetitaj sur la tuta landpeco, manшas kaj trinkas kaj festenas pro la tuta granda militakiro, kiun ili prenis el la lando Filiюta kaj el la lando Juda. 17 Kaj David batis ilin de la mateno шis la morgaэa vespero; kaj neniu el ili sin savis, krom kvarcent junaj viroj, kiuj ekrajdis sur la kameloj kaj forkuris. 18 Kaj David savis жion, kion prenis la Amalekidoj, kaj siajn du edzinojn David savis. 19 Kaj mankis al ili nenio malgranda nek granda, nek el la filoj nek el la filinoj, nek el la militakiro, nek el жio, kion ili prenis al si: жion David reprenis. 20 Kaj David prenis жiujn юafojn kaj bovojn kaj pelis la brutojn antaэ si, kaj oni diris: Tio estas la militakiro de David. 21 Kaj David venis al la ducent viroj, kiuj pro laceco ne povis sekvi Davidon kaj estis restigitaj жe la torento Besor. Kaj ili eliris renkonte al David, kaj al la popolo, kiu estis kun li. Kaj David aliris al tiuj homoj kaj afable salutis ilin. 22 Tiam kelkaj malbonaj kaj sentaэgaj el la viroj, kiuj iris kun David, ekparolis kaj diris: Pro tio, ke ili ne iris kun ni, ni ne donu al ili ion el la militakiro, kiun ni reprenis; nur al жiu lian edzinon kaj liajn gefilojn; ili prenu kaj iru. 23 Sed David diris: Ne agu tiel, miaj fratoj, kun tio, kion donis al ni la Eternulo, kiu konservis nin, kaj transdonis en niajn manojn la amason, kiu atakis nin. 24 Kaj kiu aэskultos vin en tiu afero? жar la parto de tiu, kiu iris en la batalon, devas esti tia sama, kiel de tiu, kiu restis жe la жararo; egale devas esti dividite. 25 Tiel estis de post tiu tago; kaj li starigis tion kiel leшon kaj moron en Izrael шis nun.

26 Kiam David venis en Ciklagon, li sendis iom el la militakiro al la Judaj plejaшuloj, al siaj amikoj, dirante: Jen akceptu donacon el la militakiro de la malamikoj de la Eternulo; 27 al tiuj, kiuj estis en Bet-El, kaj al tiuj, kiuj estis en la suda Ramot, kaj al tiuj, kiuj estis en Jatir, 28 kaj al tiuj, kiuj estis en Aroer, kaj al tiuj, kiuj estis en Sifmot, kaj al tiuj, kiuj estis en Eюtemoa, 29 kaj al tiuj, kiuj estis en Ra¶al, kaj al tiuj, kiuj estis en la urboj de la Jera¶meelidoj, kaj al tiuj, kiuj estis en la urboj de la Kenidoj, 30 kaj al tiuj, kiuj estis en ¦orma, kaj al tiuj, kiuj estis en Kor-Aюan, kaj al tiuj, kiuj estis en Ata¶, 31 kaj al tiuj, kiuj estis en ¦ebron, kaj en жiuj lokoj, en kiuj estis vaginta David kun siaj viroj.

Жapitro 31

1 Dume la Filiюtoj batalis kontraэ Izrael; kaj la Izraelidoj forkuris de la Filiюtoj kaj falis mortigitaj sur la monto Gilboa. 2 Kaj la Filiюtoj kuratingis Saulon kaj liajn filojn, kaj la Filiюtoj mortigis Jonatanon kaj Abinadabon kaj Malki-Юuan, filojn de Saul. 3 La batalo fortiшis kontraэ Saul; kaj la arkpafistoj trovis lin, kaj li estis forte vundita de la arkpafistoj. 4 Tiam Saul diris al sia armilportisto: Eltiru vian glavon kaj trapiku min per шi, por ke ne venu tiuj necirkumciditoj, por trapiki min kaj mokmalhonori min. Sed lia armilportisto ne volis, жar li forte timis. Tiam Saul prenis sian glavon kaj faligis sin sur шin. 5 Kiam lia armilportisto vidis, ke Saul mortis, li ankaэ faligis sin sur sian glavon kaj mortis kune kun li. 6 Tiamaniere mortis Saul kaj liaj tri filoj kaj lia armilportisto kaj жiuj liaj viroj en tiu tago kune kun li. 7 Kiam la Izraelidoj, kiuj estis transe de la valo kaj transe de Jordan, vidis, ke la Izraelidoj forkuras kaj ke Saul kaj liaj filoj mortis, ili forlasis la urbojn kaj forkuris; kaj venis la Filiюtoj kaj ekloшis en ili.

8 En la sekvanta tago venis la Filiюtoj, por senvestigi la mortigitojn; kaj ili trovis Saulon kaj liajn tri filojn falintajn sur la monto Gilboa. 9 Tiam ili dehakis lian kapon kaj deprenis liajn armilojn kaj sendis en la landon de la Filiюtoj жirkaэen, por anonci en la domo de iliaj idoloj kaj al la popolo. 10 Kaj ili metis liajn armilojn en la templon de Aюtar, kaj lian korpon ili pendigis sur la muro de Bet-Юan. 11 Kiam la loшantoj de Jabeю en Gilead aэdis pri tio, kion faris la Filiюtoj al Saul, 12 tiam жiuj kuraшuloj leviшis kaj iris tutan nokton kaj prenis la korpon de Saul kaj la korpojn de liaj filoj de la muro de Bet-Юan, kaj venis en Jabeюon kaj forbruligis ilin tie. 13 Kaj ili prenis iliajn ostojn kaj enterigis sub la tamarisko en Jabeю, kaj ili fastis dum sep tagoj.